ความคิดเห็นที่ 1 สิ่งดีๆทำไม่ยากหรอกค่ะ  ทำได้เลยไม่ต้องกลัว  ทำชั่วยากกว่าอีก ถ้าเรามีสติ  เวลาทำชั่วมันจะเหมือนทำมีอะไรค้างอยู่ในใจตลอดเวลา ชีวิตเรา แค่เลี้ยงตัวเองให้รอด ทำดี ไม่ทำชั่ว เรื่องอื่นไม่ต้องสนค่ะ  คนบางคนชีวิตมีค่ามาก เขาทำเพื่อคนอื่นมากมาย  แต่อาจจะไม่สุขสบาย สมัยนี้บางครั้งเจอคนอิจฉาก็จะโดนกัด โดนจิกบ้าง  ถ้าเรารู้ว่าสิ่งที่เราทำมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องก็ทำต่อไป  ปล่อยให้ไอ้พวกปาก...เ่าต่อไปค่ะ สรุป เราว่าถ้าทำดี ไม่ทำความเดือดร้อนให้ตัวเองและผู้อื่น คนคนนั้นก็มีคุณค่าแล้วค่ะ  ไม่จำเป็นต้องตามน้ำเสมอไป  ไม่อย่างนั้นโลกคงไม่มีผู้นำ ถ้าทุกคนตามน้ำกันหมด จากคุณ : ขวัญ (khumchalong) เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 08:01:37

ความคิดเห็นที่ 2 สำหรับผม ค่าของคนอยู่ที่ความดี มีคุณธรรมและเมตตาธรรม อย่างอื่นไม่เกี่ยว ไม่ว่าจะเป็นความร่ำรวย ยศฐาบรรดาศักดิ์ ฯลฯ ตัวตนจริงๆ ของผม เป็นคนตรงไปตรงมา ใครทำไม่ดี ผมด่าซึ่งๆ หน้าเลย ใครทำดี ผมชื่นชม ใครที่มีเมตตาธรรมสูงๆ ผมยกย่องเลย ผลก็คือว่าในสังคมรอบข้าง มีทั้งคนที่รักและเกลียดผม แต่ผมไม่สนใจ เพราะผมได้ทำในสิ่งที่ควรจะทำแล้ว เกิดมาไม่เสียชาติเกิด ผมมีป้าหนึ่งคนและพี่สาวอีกหนึ่งคน นิสัยเหมือนผมเปี๊ยบเลย เจอผู้หญิงนุ่งกระโปรงสั้นจุ๊ดจู๋เข้าโบสถ์ เรียกมาด่าเลย ทั้งๆ ที่เป็นลูกเต้าเหล่าใครก็ไม่รู้ ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ก็เพื่อสอนให้เขาได้ทำในสิ่งที่เหมาะที่ควร ใครจะว่ายังไง ไม่แคร์ จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 09:44:05

ความคิดเห็นที่ 3 ค่าของคน มันแล้วแต่ "ค่านิยม" ของสังคมนั้น จากคุณ : SaintPSU เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 09:47:46

ความคิดเห็นที่ 4   ค่าของคนอยู่ที่ความพอใจของผม(หากผมมีสิทธิพิจารณา) ค่าของสิ่งใดควรตอบสนองต่อสิ่งนั้นได้มากที่สุดหรือดีที่สุด มีดแล่ปลาที่ดีต้องคมและบางแต่มันใช้ไม่ได้ในการสับซี่โครงหมูที่ต้องใช้มีดที่หนักมือและไม่ต้องคมมากก็ได้ .. ตีโจทย์ให้แตกเรื่องคุณค่าในสังคมที่คุณอยู่  คุณจะกลายเป็นคนที่มีค่าในสถานที่นั้น .. จากคุณ : vincentlenon เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 10:46:32

ความคิดเห็นที่ 5   ค่าของคน มันแล้วแต่ "ค่านิยม" ของสังคมนั้น #3 และตีโจทย์ให้แตกเรื่องคุณค่าในสังคมที่คุณอยู่ คุณจะกลายเป็นคนที่มีค่าในสถานที่นั้น #4 ถ้าเช่นนั้น สังคมที่ยกย่องคนดี คือ คนมีกระตังค์หละ จะหมายความว่าอย่างไร แล้วจะมิกลายเป็นว่า คนจน คนคุก คนที่ถูกประนาม ขอทาน หรือจะเรียกรวมๆว่า คนชายขอบอะ คือ คนที่ไม่อาจเข้าถึงทรัพยากร แม้การยังชีพอย่างพื้นๆ ก็ยังแทบเอาตัวไม่รอด คนเหล่านี้ คงไม่มี ค่า ไม่มีความดี ในสายตาของคนในสังคมที่ถือค่านิยม "คนรวยทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด" หรือเปล่า? ผมคิดว่า ค่านิยม อาจไม่ได้เป็นตัววัด คุณค่าของความเป็นคน ครับผม มันแค่ เป็นแนวยึดถือปฏิบัติสำหรับคนกลุ่มหนึ่งในห้วงเวลาหนึ่งเท่านั้นนะ เผลอๆมันอาจเป็นค่านิยมที่มีอันตรายต่อค่าของความเป็นคนก็ได้นะครับ จากคุณ : นายหมา เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 11:08:36 A:58.9.56.80 X: TicketID:147394

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยกับคุณ #3, #4 ค่าของคนเป็นเรื่องสัมพัทธ์ ไม่ใช่สัมบูรณ์ คุณ จขกท กำลังมองค่านิยมและค่าของคนแบบสัมบูรณ์ คือฉันว่าอย่างนี้ดีดังนั้นค่าของคนต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ก็ถ้าคนอื่นเขามีค่านิยมและมองค่าของคนไม่เหมือนกับที่คุณมองล่ะ? เขาผิด แล้วคุณถูก กระนั้นหรือ? เออ ถ้ามันอยู่ในสังคมของคุณ คุณเป็นคนกำหนดกฎเกณฑ์ คุณก็ถูกวันยังค่ำ แต่ถ้าคุณตกไปอยู่ในสังคมเขาบ้างล่ะ? สิ่งที่คุณถือว่าถูก อาจถูกมองว่าผิดได้ จริงไหม? จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 13:48:55

ความคิดเห็นที่ 7   เอ่อ..คุณแอ๊ด ครับ คือ ผมก็ไม่ได้ปักใจว่า ค่าของคนเป็นสิ่งสัมบูรณ์นะขอรับ แต่ก็ไม่ได้ว่า ค่าเชิงสัมพัทธ์ เป็นสิ่งที่ดีหรือเหมาะสมในทุกกรณีนะครับ เพียงแต่ว่า ในแง่การปรับตัว ผมก็ว่า เราต้องดูทิศทางลม ดูกระแส ดูพวกใครไปมา ทำนองนี้ แต่ว่า กระแสอาจไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง หรือดีสำหรับสังคมโดยรวม เพราะ ผู้นำที่ไม่ดี เราก็มิอาจ ทัดทานอะไรได้มาก อาจต้องร่วมกันรับผลกรรมอันเลวร้ายในไม่ช้าก็ได้ ไม่ว่าจะในองค์กรหรือปท. อย่างไรเสีย ในอีกแง่หนึ่ง เราก็คงต้องว่าไปตามหน้าที่ หรือสร้างผลงานตามสั่ง หรือเปล่า ก็ได้มั้ง ซึ่งอย่างนี้แล้ว ค่าของคน ก็อยู่ที่ผลของงานตามสั่ง หรือตามหน้าที่กระมังครับผม และสำหรับคนที่ถือ ความดีตามศีลธรรม ผมว่า ตรงนี้ก็จบลงที่การทำตามหน้าที่หรือเปล่า คือ ที่ผมสงสัยก็คือ ถ้าจะก้าวหน้า ก็ต้องถือค่า คนของใคร? มากกว่า ผลงานอย่างไร เท่ากับว่า ในความเป็นจริงแล้ว สังคมทุกวันนี้ ไม่ได้ให้ค่าที่การทำหน้าที่ การสร้างผลงาน มากกว่า การเสาะหาทางจับขั้ว จับกลุ่ม และเดินแนวของผู้มีอำนาจในหน่วยงานที่ตนสังกัดเสียมากกว่านะขอรับ อย่างนี้แล้ว ค่าของคนเชิงสัมพัทธ์ จึงอิงสองลักษณะที่ผมสงสัยครับ ระหว่าง คนของใคร กับ การสร้างผลงาน มันเป็นการให้น้ำหนักของทางเลือกต่อค่าของคน ครับผม จากคุณ : นายหมา เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 15:58:20 A:115.87.145.222 X: TicketID:147394

ความคิดเห็นที่ 8 "..ผมก็ไม่ได้ปักใจว่า ค่าของคนเป็นสิ่งสัมบูรณ์นะขอรับ แต่ก็ไม่ได้ว่า ค่าเชิงสัมพัทธ์ เป็นสิ่งที่ดีหรือเหมาะสมในทุกกรณีนะครับ .." >> ตกลงคุณเอาข้างสัมพัทธ์ใช่ไหม จะได้ว่าต่อ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 16:27:11

ความคิดเห็นที่ 9 ปูเสื่อ รอฟัง จากคุณ : หนุ่มไทยไร้นาม เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 16:41:44

ความคิดเห็นที่ 10   ท่านแอ๊ดครับ ที่จริง สิ่งที่ผมถาม หรือสงสัย มีสองด้าน ระหว่าง คนของใคร กับ ผลของงาน ซึ่งมันก็มีลักษณะเป็น ค่าเชิงสัมพัทธ์ ใช่ไม๊ หรือ คุณมีแง่มุมอื่นๆ ก็ช่วยชี้แนะให้เข้าใจ ก็ดีครับ จากคุณ : นายหมา เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 16:51:45 A:115.87.145.222 X: TicketID:147394

ความคิดเห็นที่ 11 -คนของใคร? -ผลของงาน -ฯลฯ เหล่านี้ต่างก็เป็นเกณฑ์ในการตัดสินค่าของคน เมื่อเรายอมรับว่าการตัดสินค่าของคนเป็นเรื่องสัมพัทธ์ ก็เท่ากับยอมรับว่าเกณฑ์มันเปลี่ยนได้ ขึ้นกับหลายปัจจัย ข้อดีข้อเสียของเกณฑ์แต่ละอย่างมันก็มีของมันไม่เหมือนกัน สังคมไทยใช้เกณฑ์ไหน คุณมีข้อพิจารณาเสร็จสรรพอยู่แล้วตาม #7 คงไม่ต้องให้ผมว่าต่อนะครับ จากคุณ : แอ๊ด ปากเกร็ด เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 17:52:09

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาอ่านอย่างผ่านๆ   ต้องขออภัย ถ้าแสดงความเห็นได้ไม่ตรง หรือข้ามบางประเด็น จากที่อ่านมาจากข้างบน  พบว่า คุณแอ๊ด  ได้ช่วยกระชับประเด็นเข้าสู่แนวปรัชญา  โดยชี้ไปที่ค่าสัมบูรณ์ กับ ค่าสัมพัทธ์ ดูเหมือนว่า คห.1-2 พูดถึงค่าสัมบูรณ์ ได้แก่  ค่าทางศีลธรรม(ศาสนา) ส่วนคห.3-4 และ6 รวม จขกท. พูดถึงค่าสัมพัทธ์ ได้แก่ ค่่านิยม  และเฉพาะเจาะจงที่จขกท. สงสัย  ได้แก่  ค่าของคนจาก คนของใคร กับ ผลของงาน ด้วยความเคารพ ขอแสดงความเห็นเล็กน้อย ว่า.. อย่างแรก  ค่าทางศีลธรรม  เช่น  ศีลห้า หรือ  รักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง เหล่านี้  ถือได้ว่า เป็นสิ่งดีในตัว เมื่อปฏิบัติตาม  ใช้ได้ทุกหนแห่ง  และเป็นความดีที่บรรลุผลสำหรับคน นั้นๆแบบเบ็ดเสร็จแล้ว   ไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับใครว่ามีค่าหรือไม่ อย่างไร จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 19:18:58

ความคิดเห็นที่ 13 อย่างที่สอง   ค่าของคนเชิงสัมพัทธ์  โฟกัสมาที่กท.สงสัย  ได้แก่  คนของใคร กับ ผลของงาน คนของใคร....นี่เป็นค่าของคน ที่ดำรงอยู่ในสังคมไทยมาเก่า และก็ไม่ได้ลดน้อยถอยหายไปไหน สะท้อนระบบอุปถัมภ์ขนานแท้  แผ่รากเหง้ามาจากระบบราชการ  รัฐวิสาหกิจ  สถาบันทหาร ตำรวจ กระทรวงหมาดไทย  ระบบรับน้องในหมาลัย  ลามปามไปสู่ภาคสังคมหลากหลายเป็นข่ายใยหนี้บุญ บุญ  รุ่นพี่รุ่นน้อง  เป็นพวกเป็นเหล่า  เรียกว่า  การทำงาน การทำกิจกรรมทางสังคมการงาน  ก็จะยึด ถือความสัมพันธ์ในลักษณะดังกล่าว   และมี "ความเกรงใจ" เป็นพันธนาการกดการแหวกคอก หรือ ไม่ให้ทำอะไรเกินหน้าเกินตา    อาจกล่าวได้ว่า   สังคมไทยเป็นสังคมแนวดิ่ง  คือ  ผู้คนจะมีการ มองโลกแบบจัดชั้นลำดับกันแบบเบ็ดเสร็จ    เรียกว่า เจ้ายศเจ้าอย่าง   อันนี้มีรากอีกชั้นมาจากระบบ ศักดินาในอดีต    ต่อมาก็มาจัดชั้นกันที่ฐานะการงานอีก   เช่น  อาชีพหมอ  ครู  ข้าราชการ  เจ้าของ บริษัท  นักการธนาคาร   ย่อมดูมีชั้นมากกว่า  อาชีพขับรถรับจ้าง แม่ค้าหาบเร่  เซลแมน  พนักงาน ขายของ  คนขายของเก่าหรือเก็บขยะ ฯ ผลของงาน....ที่จริง  แต่ละคนมีหน้าที่แห่งหนในสังคมอยู่แล้วทุกคน  ผลงานก็คือผลของการทำหน้าที่ ที่คนๆหนึ่งดำรงสถานะ ณ กลไกหนึงยังสังคมที่เขาสังกัด คนเรา  น่าจะก้าวหน้าหรือเขยิบฐานะทางชนชั้น  ก็ด้วยผลงานที่ดีกว่าเดิม หรือสร้างผลสะเทือนต่อ สังคมวงกว้าง  เรียกว่า สร้างคุณูปการให้สังคม   ตรงนี้น่าจะถือเป็นเนื้อแท้ของค่าของคน เชิงโครงสร้างก็ไม่ผิด   คือ  ใครก็ตามที่ทำงานได้ดีตามหน้าที่  คนนั้น ก็ได้สร้างสุขภาวะให้สังคม ที่ขยายวงกว้างจากภายในสู่ภายนอกองค์กรของตนแล้ว   ดีหรือค่าตรงนี้  จึงดีต่อส่วนรวมและตัวเขาเอง ดังนั้น   คนของใคร  ถ้าจะมีคุณค่า  มันก็แค่ค่าเชิงยุทธวิธี  ไม่ใช่เป้าหมาย แต่ความเป็นจริงก็คือ   เกิดภาวะแปลกแยก  โดยสังคมกลับหลงผิดโดยถือเป็นถูก โดยการคิดไว้ก่อนว่า   คนของใคร ได้กลายเป็นเป้าหมายของ การขยับฐานะทางชนชั้น หรือความก้าวหน้าในการงานไปเสีย    นี่คือ  ความล้าหลังของค่าที่เป็นอันตรายต่อการเติบโตของ สังคมเอง   เพราะ  จะขาดความคิดสร้างสรร  ขาดแรงจูงใจในการสร้างผลงาน จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 19:20:15

ความคิดเห็นที่ 14 ค่าของคน  ..ค่าที่ซ่อนอยู่ คือ ค่่าแห่งความเป็นมนุษย์ ถ้าสลายการมองคนในแนวดิ่ง  หันมามองคนในแนวระนาบ  ก็จักพบว่า เราต่าง  มีค่าพื้นฐานเดียวกัน และเท่าเทียมกัน  อันได้แก่  ค่าความเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นใคร  อยู่ในฐานะเช่นไร   ชีวิตเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นคนเช่นไรได้ ไม่ใช่ในมิติทางศีลธรรม   แต่คือ  ศักดิศรีของการดำรงอยู่บนผืนโลกและการเคารพในความต่าง ความต่างระหว่างกัน และความต่างในความหลากหลายต่อสรรพสิ่งของโลกธรรมชาติ คนเรา  ถ้าไม่กลัวจนเสียแล้ว  เราคงไม่มีใครยอมขายศักดิ์ศรีหรือเกียรติภูมิให้กับคนที่เหนือกว่า เพราะ ถือค่าหรือค่านิยมแบบผิดๆหรือมีอันตรายต่อสังคมเป็นแน่   โดย............... "หากมนุษย์ไม่กลัวความยากจนเสียแล้ว มนุษย์จะหยุดกอบโกยเงินทองชนิดที่ใช้ 10 ชาติก็ไม่หมด เพราะใครเล่าจะหาบน้ำไปด้วยทั้งหาบ? หากรู้ว่าเพียงกระติกเดียวก็เพียงพอสำหรับการเดินทางไปถึงแหล่งน้ำแหล่งต่อไป การที่มนุษย์จะเลิกกลัวความยากจนได้ ก็คือเราจะต้องหาทางขจัดความยากจน ทำให้มนุษย์แน่ใจได้ว่าเมื่อเขาต้องการทำงานหาเงินเพื่อเลี้ยงชีวิต เขาก็จะสามารถหางานทำได้โดยมีรายได้ดีพอควร"........สุธน หิญ   *คห.23 จากhttp://www.pantip.com/cafe/library/topic/K9628369/K9628369.html แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 53 19:48:48 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 19:39:22

ความคิดเห็นที่ 15 *ซ้ำ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 53 19:40:09 จากคุณ : dicky5 เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 19:39:37

ความคิดเห็นที่ 16 คนเรากินก๋วยเตี๋ยวยังปรุงไม่เหมือนกัน จากคุณ : LordJelly เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 53 23:07:19

ความคิดเห็นที่ 17 ค่าของคน ผมว่าอยู่ที่การทำงาน ต่อให้อยู่ในคอกของใคร ถ้าวันๆเอาแต่นั่งงอมืองอเท้าอับจนปญญาก็ถือว่าไร้ค่าครับ แค่รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองให้ดี ก็ถือว่าเป็นคนมีคุณค่าแล้วครับ (คนเราชอบเรียกร้องสิทธินะ แต่มักจะลืมรับผิดชอบหน้าที่ของตน) จากคุณ : Sith Lord Nindle เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 53 16:45:33

ความคิดเห็นที่ 18   จะวัดผลงานจะเปิดโอกาสขยายโอกาส สับเปลี่ยนโอกาส จากคุณ : ออ (สหายDSL) เขียนเมื่อ : 16 ก.ย. 53 19:23:52

ความคิดเห็นที่ 19 ก่อนที่คิดว่า " ค่าของคนอยู่ตรงที่ไหน " ส่วนตัวคิดว่า " เราควรเห็นค่าของตัวเองก่อน เห็นค่าของชีวิต " ถ้าเราคิดว่าตัวเราไม่มีค่า ไม่มีความสุขกับชีวิต เหนื่อย เบื่อหน่าย ไม่รู้จะทำยังไง มืด ตัน เหงา เศร้า ท้อแท้ จะด้วยความรู้สึกของเราเอง บุคคล หรือสังคมบีบคั้น แต่สิ่งที่อยู่กับเราตลอดเวลาคือตัวของเราเอง เริ่มจากตัวเรา ให้กำลังใจตัวเอง ทำตัวเองให้มีคุณค่า เราไม่ต้องให้ใครมาประเมินว่า ใครมีค่าเท่าไหร่ ใครมีค่าเพราะอะไร อะไรเอามาวัดค่าของคน เรามีค่าของตัวเราเองคะ จากคุณ : chuathai เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 53 16:37:19

ความคิดเห็นที่ 20 ค่าของคน ผมมองว่า ถ้า เอาคนอื่น ที่พูดว่าค่าของคนคืออะไร ก็ต้องทำตามคนอื่น ถ้า เอามาตรฐานของตัวเองชี้วัด ก็ทำตามตัวเอง มาตรฐานเอาจากไหน ความรู้สึกที่ว่าตัวเองได้ทำอะไรแล้ว รู้สึกสบายใจ โดยเฉพาะการกระทำที่เกิดประโยชน์แก่ทั้งตัวเองและผู้อื่น หรือสิ่งเเวดล้อม ครับ จากคุณ : Arboramo เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 53 21:09:45