ยอดนิทาน อีศพ
|
|
คงเคยฟังนิทานอีสปกันมาบ้างแล้ว แต่นั่นมันเป็นนิทานของกรีก
วันนี้เราจะพาคุณไปรู้จักนิทานอีศพแบบไทยๆ กันบ้าง ว่าเป็นยังไง
อีศพ เป็นชื่อของผีสาวตนหนึ่งเที่ยวหลอกหลอนชาวบ้านในดอนหอยเม่น
ไม่เว้นแต่ละวัน จนชาวบ้านทนไม่ไหวลงขันกันพาหมอผีมาปราบแต่ก็
ต้องพ่ายแพ้แก่มัน เพราะอีศพจะเล่านิทานจนหมอผีเผลอหลับ แล้วมันก็หนี
ลับไป ไม่มีใครจับมันได้
จนวันหนึ่งชาวบ้านได้หมอมือดีมีอาคมแก่กล้านามหมอเสกเพื่อมากำจัด
อีศพ หมอเสกทำพิธีจับอีศพลงหม้อ ไล่ล่ากันทั้งคืน พอเข้าไปใกล้
ก็จะถูกอีศพพูดหลอกล่อให้ฟังนิทาน แต่หมอเสกก็ไม่หลงกลมันร่ายคาถามหาเวทย์
ไปตลอดโดยมิสนใจว่าอีศพจะเล่าเรื่องอะไรออกมา
อีศพเดินเซเข้ามายืนบนปากหม้อ ร้องขอให้หมอเสกฟังนิทาน อีศพบอกว่า
ดูเถิดท่านหมอผู้อารีย์ ข้ามีนิทานมาบอกเล่า เป็นเรื่องราวของราชสีห์กับหมู
หมอเสกสะดุ้งเพราะสะดุดหู เฮ้ย มันมีแต่ราชสีห์กับหนูไม่ใช่เหรอวะ
อีศพตอบว่า ราชสีห์กับหนูดูไม่คู่ควรเพราะสัดส่วนต่างกันนัก ลองมาฟังราชสีห์
กับหมูแล้วจะรู้ว่าเหมาะสมกว่าเป็นไหนๆ หมอเสกครุ่นคิดฟังซักนิดคงไม่เป็นไร
เอาเลยเอ็งเล่ามา.... ว่าแล้วอีศพก็นั่งยองๆ บนปากหม้อแล้วเล่านิทานให้หมอฟัง
ราชสีห์กับหมู
ในป่าอันกว้างใหญ่ มีราชสีห์ตัวหนึ่งกำลังหลับอย่างมีความสุข ลมพัดพริ้วอ่อนไหว
แสนเย็นสบายใจ กำลังฝันเพลินๆ อยู่ดีๆ ก็มีหมูตัวหนึ่งวิ่งเข้ามาที่ก้นของราชสีห์
พยายามดมฟีดๆๆๆๆ หาอะไรบางอย่าง แล้วมันก็ทำหน้าดีใจว่าพบแล้ว เข้าขย้ำ
กัดกินอย่างดุเดือด ฝ่ายราชสีห์ที่กำลังหลับก็ตกใจตื่นพร้อมกับร้องเสียงหลงด้วย
ความเจ็บปวด...โอ้ยยยยย..... เจ้าหมูตกใจ ถอยไปตั้งหลักหลังต้นไม้ ในปากยัง
เคี้ยวอาหารที่มันเพิ่งกัดกินไปเมื่อครู่
ราชสีห์ขู่เขี้ยวคำรามใส่ถามเอ็งเป็นใครถึงได้มาทำร้ายข้า เอ็งอย่าอยู่เลย...
ราชสีห์กระโดดเข้าใส่เจ้าหมู จนเจ้าหมูหงายท้อง เจ้าหมูเหลือบไปเห็นเลือด
ที่หว่างขาราชสีห์ จึงร้องถาม ท่านราชสีห์โลหิตท่านกำลังไหล ท่านอย่าเพิ่ง
ทำอะไรข้าเลย ห้ามเลือดท่านก่อนดีกว่า ราชสีห์คำรามแล้วตอบว่า เอ็งรู้มั้ย
ที่เอ็งกินเข้าไปนี่มันอะไร เจ้าหมูจอมตะกละตอบว่า ข้าน้อยไม่ทราบได้ เพราะข้า
น้อยวิ่งไล่ตามหยวก หยวกมันกลิ้งมาทางนี้ ข้าเห็นท่านกำลังนอนทำหยวก
ด้วยความหิว ข้าจึงกัดกินหยวกนั้นเข้าไป ราชสีห์คำรามก้อง มันไม่ใช่หยวก
แต่มันเป็นไข่ข้า เอ็งกัดไข่ข้าไปข้างนึง เอ็งรู้มั้ย
เจ้าหมูตกใจสุดขีด ผงกหัวร้องขอชีวิต ข้าน้อยมิทราบ ข้าน้อยไม่รู้ ข้าน้อยไม่ได้ตั้งใจ
โปรดให้อภัยข้าน้อยด้วย ข้าน้อยผิดไปแล้ว อย่าเอาชีวิตข้าไปเลย ราชสีห์ตอบว่า
ไข่ข้าทั้งใบเนี่ยนะ เอ็งกินเข้าไปจะให้ข้าอภัยเอ็ง ข้าจะฆ่าเอ็งเดี๋ยวนี้แหละ เจ้าหมูน้ำตาไหลพราก
อย่าเลยท่าน ข้าน้อยไม่ทันร่ำลาบุตรภรรยาข้า หากวันนี้ท่านไว้ชีวิตข้า วันหน้าข้าจะ
กลับมาทดแทนคุณ ไข่ท่านที่สูญเสียไป แม้ข้าหามาชดใช้ให้ไม่ได้ แต่ไข่ท่านยัง
เหลืออีกหนึ่งใบ ข้าจะคอยดูแลไม่ให้ใครมาทำร้ายไข่ท่านอีก
ราชสีห์เริ่มอารมณ์เย็นได้สติ ที่เอ็งพูดมันก็มีเหตุผล แต่ราชสีห์เช่นข้าคงไม่ต้องการ
ความช่วยเหลืออะไรจากหมูเหม็นๆ อย่างเอ็งมาช่วย เอาละ ข้าถือว่าเอ็งไม่ได้ตั้งใจ
ไว้ชีวิตเจ้าสักครั้ง แต่เจ้าต้องจำไว้อย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก และบอกสมัครพรรคพวก
ของเอ็งที่เป็นหมูอย่ามาหาหยวกแถวนี้อีก เพราะถ้าข้าเห็นโผล่มาแม้แต่ตัวเดียวข้าจะ
กัดกินพวกเจ้าไม่ให้เหลือแม้แต่ไข่ใบเดียว เข้าใจมั้ย
เจ้าหมูจอมตะกละ ก้มลงกราบเท้าราชสีห์ แล้วกำลังจะเดินจากไป แต่ราชสีห์เรียก
เฮ้ย เดี๋ยวก่อน เอ็งลืมอะไรหรือเปล่า เลือดข้าไหลอยู่อย่างงี้ เอ็งจะไม่รับผิดชอบ
หนีไปเฉยๆ เลยเหรอ เจ้าหมูรีบเอาลิ้นเข้าไป(คำหยาบที่ถูกนำมาใช้อย่างไร้สามัญสำนึก)ทำแผลให้ราชสีห์ ในหมู่สรรพสัตว์
น้ำลายจะเป็นยารักษาแผลอย่างดี เจ้าหมูเลียจนราชสีห์เกร็งไปทั้งตัว จนในที่สุด
ความเกร็งก็ทำให้เลือดหยุด เจ้าหมูก็ก้มลมกราบราชสีห์อีกครั้ง แล้วก็เดินเข้าป่า
จนลับตาไป จากนั้นราชสีห์ก็นอนหลับต่อ.............
นหนึ่งราชสีห์เดินเข้าไปหาอาหารในป่า เดินพลาดเข้าไปสะดุดบ่วงที่นายพรานทำไว้
ทำให้เชือกที่ร้อยเป็นแหห่อร่างราชสีห์ดึงขึ้นไปบนยอดไม้ ราชสีห์ร้องเสียงดังกึกก้องไป
ทั้งป่า พยายามดิ้นรนสุดชีวิต แต่ก็ไม่มีทางหลุดพ้นจากกับดักของนายพรานไปได้
ระหว่างนั้นเจ้าหมูจอมตะกละก็ได้ยินเสียงราชสีห์ดังมาแต่ไกล ฟังดูเหมือนกำลังได้รับ
อันตราย เจ้าหมูจึงเรียกพี่น้องมันอีกสองตัว รวมเป็นเจ้าหมูสามตัว วิ่งเข้าไปช่วยเหลือ
ราชสีห์ เจ้าหมูทั้งสามช่วยกันเอาจมูกดุน ปากกัด สารพัดวิธีที่จะทำลายเชือกที่รัดตัว
ราชสีห์ ทั้งกัดทั้งดุนทั้งดันทั้งกัดพัลวัน จนราชสีห์จักกะจี้ไปทั้งตัว สุดท้ายราชสีห์ก็ตก
ตุ๊บหลุดมาจากบ่วงแหนั้นได้ เจ้าหมูทั้งสามทั้งดุนและดันกันจนเลือดกลบปาก ราชสีห์
เห็นเข้ารู้สึกซาบซึ้งในน้ำใจ แต่ในทันใดนั้นก็พลันเหลือบไปเห็นหมูอีกตัวนึงกำลังเคี้ยว
อะไรอยู่อย่างเพลิดเพลินใจ จึงฉุกคิด ก้มลงไปดูที่หว่างขาตัวเอง ถึงกับสะดุ้งสุดตัว
เพราะพบกับเลือดสดๆ แดงฉาน ไหลหยดติ๋ง และอวัยวะสำคัญได้หลุดหายไปทั้งพวง
ราชสีห์ทั้งร้องทั้งคำรามด้วยความเจ็บปวด.... ไอ้หมูบ้าเอ็งจองล้างจองผลาญข้าไม่สิ้น
เอ็งเล่นกินเข้าไปทั้งพวงเลย คราวนี้กูไม่เก็บพวกเอ็งไว้แน่ ว่าแล้วราชสีห์ก็เข้าขย้ำกัดกินเจ้าหมู
ทั้งสามตัวอย่างบ้าคลั่ง เลือดสาดเซ็นกระจายไปทั่ว ด้วยความแค้น เจ้าหมูทั้งสามตายเรียบ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ...
นิดหน่อยกูไม่หวง แต่ทั้งพวงกูไม่ยอม
| จากคุณ |
:
แมงกะโปน  
|
| เขียนเมื่อ |
:
26 ก.ย. 53 12:53:56
|
|
|
| 
