ความคิดเห็นที่ 1 เราอ่านเหมือนกัน แต่ยังไม่จบชุดเหลืออีก3-4เล่ม ไม่อยากอ่านต่อแล้ว เพราะรู้สึกจับทางได้ถูก และไม่ตื่นเต้นเหมือนตอนอ่านใหม่ๆเลย จากคุณ : susan6th เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 07:43:51

ความคิดเห็นที่ 2 ที่บ้านเรามีแค่ เล่ม 5 - 11 แต่ยังอ่านไม่ถึง 11 เลย พอ 12 ออก 13 ออก ก็เลยยังไม่ซื้อ รอถามเพื่อนว่า จบเคลียร์ไหม มันบอก ไม่ค่อย . . . เราเลย หยุดแค่นี้ . . . แหะๆ จากคุณ : ~mini_thirds เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 18:55:07

ความคิดเห็นที่ 3 เสียดายคุณ lonea มาถามช้าไปหน่อย ถ้าเป็นปีสองปีก่อนนี่คงคุยได้ยาว แต่ตอนนี้ความทรงจำมันหายไปเกือบจะหมดแล้วครับ 555 เอาเป็นว่าจะพยายามตอบเท่าที่ทำได้ละกัน 1. สรุปคือ เบียทริซ เป็นอดีตสาวคนรัก(หรือแค่แอบรัก??)ของเลโมนี สนิกเก็ต และสุดท้ายก็ไปแต่งกับมิสเตอร์โบดแลร์ สินะ => ใช่ครับ ผมว่านี่แหละคือปริศนาเดียวที่เคลียร์ที่สุดของเรื่องแล้ว (หรือจริงๆ คือผมว่าปมใหญ่สุดที่เลโมนีต้องการเฉลยคือปมนี้ปมเดียวนี่แหละ) 2. เอสเม่มีเรื่องแค้นเคืองกับเบียทริซ โดยหล่อนกล่าวหาว่าเบียทริซขโมยอะไรจากหล่อนไปสักอย่าง => ปะติดปะต่อดูแล้ว น่าจะเป็นชามใส่น้ำตาล ที่ใส่ของสำคัญสุดๆ ไว้ครับ 3. ชุดสีแดงที่เอสเม่ใส่ในเล่มท้ายๆ (ที่หล่อนยอมรับว่าขโมยมา) ถ้าจำไม่ผิด เหมือนจะมีตอนนึง (ในเล่มไหนไม่รู้) ที่เลโมนีบรรยายว่าเหมือนจะเป็นของเบียทริซ สินะ => อันนี้ลืมแล้ว = = แต่ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเรื่องจะใบ้ให้เรารู้ว่าเอสเม่เคยรู้จักกันดีกับพ่อแม่โบดแลร์มาก่อนครับ จนกระทั่งเบียทริซขโมยชามน้ำตาลไปนี่แหละ 4. เคาต์โอลาฟปิ๊งคิท !? แบบไม่มีวี่แววเกริ่นบอกคนอ่านมาก่อน ... o_O'' => เหมือนคนเขียนจะต้องการให้โอลาฟมีแง่มุมที่น่าสงสารนิดนึงก่อนตายกระมัง 5. อดีตของเคาต์โอลาฟที่เกี่ยวกับลูกดอกอาบยาพิษคืออะไรกัน => ลืมสนิทเลยว่ามีเรื่องลูกดอกด้วย แต่คิดดูก็คุ้นๆ เหมือนกัน คุณ lonea ช่วยขยายความหน่อยนึงได้มั้ยครับ เผื่อจะนึกออก ฮ่าๆ 6. แล้วอดีตของพ่อแม่โบดแลร์เกี่ยวกับลูกดอกอาบยาพิษเล่า ? => เหมือนข้อ 5 7. สรุป (จากเล่มประวัติสนิกเก็ต) คือ VFD ในสมัยก่อนจะขโมยเด็กเล็กๆไปจากบ้าน แล้วก็จับสักรอยสักดวงตาที่ข้อเท้า เพื่อฝึกฝนให้เป็นคนในองค์กร ? => คิดว่าตามนั้นครับ แต่ดูๆ ไปมันก็ขัดกับข้อมูลที่ว่าองค์กร VFD เคยเป็นองค์กรที่ดีมาก่อน อันนี้อาจจะเป็นไปได้ว่ามีแกนนำกลุ่มบางคนที่เป็นตัวร้ายเป็นคนทำก็ได้ล่ะมั้ง 8. เด็กๆควากไมร์ / ผู้คนในโรงแรมอวสาน / ฟิโอน่ากับพ่อเลี้ยงและพี่ สุดท้ายแล้วเป็นยังไง => ผมถอดใจตั้งแต่ตอนไอ้ตัวเครื่องหมายคำถามลอยน้ำนั่นโผล่มาแล้วครับ = = คือพอมีอะไรแบบนั้นโผล่มาก็รู้แล้วล่ะว่าคนเขียนแกแอบเกรียน เหมือนจะบอกคนอ่านว่าพวกแกไม่ต้องรู้อะไรหรอก 5555 (แต่จริงๆ หนังสือหลังๆ มันก็เน้นฮาอยู่แล้วอะนะ) 9. กัปตันวิดเดอร์ชินส์กับฟิล ออกจากเรือควีเคว็กไปทำไม ? => ลืม 10. ผู้ชายที่ปรากฏตัวในโรงแรมอวสานแล้วชวนพวกโบดแลร์ไปด้วยกันเป็นใคร => อันนี้ไม่แน่ใจว่าจำถูกรึเปล่า แต่คงเป็นพวกอาสาสมัคร VFD ที่อาจจะมาช่วย (?) รึเปล่าครับ แต่สามพี่น้องก็ตัดสินใจจัดการทุกอย่างกันเอง   11. เลโมนีบอกว่ามีผู้หญิงซ่อนตัวอยู่ท้ายรถผู้ชายคนนั้น ... หล่อนคือใคร ? และทำไปเพื่อ ? => กวนบาทาคนอ่าน 12. โอลาฟเผาบ้านโบดแลร์ จริงเรอะ ? (ดูจากที่โอลาฟย้อนถามเด็กๆในเล่ม 13 แล้ว ให้ความรู้สึกว่า ถ้าโอลาฟทำจริงคงไม่ย้อนถามหรอกมั้ง) => ถ้าไม่ใช่โอลาฟก็อาจจะเป็นเอสเม่ครับ เพราะเรื่องเหมือนจะใบ้ว่าอุโมงค์ที่เชื่อมคฤหาสน์ถนนมืด กับบ้านโบดแลร์เป็นทางที่คนร้ายใช้วางเพลิง แต่ก็นั่นแหละ อาจจะเป็นผู้ชายมีเคราหรือผู้หญิงมีผมก็ได้ 13. เกิดอะไรขึ้นในงานเลี้ยงที่เบียทริซแต่งตัวโดยใส่ปีกแมลงปอ (เลโมนีบรรยายว่า เขาพยายามจะไปให้ถึงตัวหล่อนเพื่อบอกว่า "เคาต์โอลาฟเขา ..." แต่ก็ถูกทหารจับไปซะก่อน (_ _'') ) => ผมว่าต่อให้ไปถามอีตาเลโมนี แกก็คงไม่ได้คิดเอาไว้ 5555 14. สรุปคือ เลโมนีหนีไปเรื่อยๆเพราะ ? (ถูกต้องสงสัยว่าวางเพลิง ?) => เลโมนีแกตามสะกดรอยพวกโบดแลร์เพื่อตีแผ่เรื่องให้โลกรู้นิครับ ส่วนที่โดนตามล่าอาจจะเป็นพวก VFD ที่อยู่ฝั่งโอลาฟล่ะมั้ง 15. ในหนังสืออัตชีวประวัติเลโมนี บอกไว้ว่าพี่สาวของมิสเตอร์โพถูกจับไป น่าจะจับโดยเจอราดีล จูเลียน (ที่หล่อนส่งโทรเลขถึงเขาแต่เขาไม่รับ) แล้วก็จบค้างไว้แค่นั้นอ่ะนะ !? TwT => ถ้าจำไม่ผิดคือเหมือนเลโมนีจะใส่เรื่องนี้เพื่ออธิบายว่า ทำไมมิสเตอร์โพถึงไม่รู้เรื่องหลายๆ อย่างรึเปล่าครับ เพราะเหมือนว่าที่พี่สาวโดนจับขังเนี่ยจะทำให้ข้อมูลเกี่ยวกับพวกโบดแลร์โดนตัดขาดไปเลย (จำได้รางๆๆๆ นะ) และยังมีเรื่องเสาโทรเลขถูกโค่นทำให้สามพี่น้องติดต่อมิสเตอร์โพไม่ได้อีก แต่ไม่นึกว่าจขกท. จะอ่านชีวประวัติเลโมนีได้แตกขนาดนี้นะเนี่ย ตอนผมซื้อมาอ่านนี่งงแล้วงงอีก (ขนาดเป็นแฟนซีรี่ย์นี้แล้วนะ) และคิดว่าคงมีคนอ่านหลายคนขว้างเล่มนี้ทิ้งแน่เพราะอ่านไม่รู้เรื่อง 5555  และนานมีบุคส์คงเสียใจไปอีกนานที่อุตส่าห์ลงทุนพิมพ์ชีวประวัตินี่ไป (รูปเล่มอย่างหรูซะด้วย) 16. ตกลงกระปุกใส่น้ำตาล ตกลงไปในสระที่ดิวอี้ตาย หรือไม่ใช่ ? => ลืม 17. แล้วกระปุกน้ำตาลมันสำคัญยังไง๊ !? (_ _''') => จริงๆ มันมีหนังสือเสริมอีกเล่ม (ไม่มีแปลไทย) ชื่อ Beatrice's Letters ครับ ซึ่งอาจจะมีใบ้เรื่องนี้เพิ่ม แต่ผมยอมแพ้เลโมนีแกแล้วล่ะ และคิดว่ายิ่งอ่านคงยิ่งปวดหัว 18. ตกลงหน้าสิบสามในแฟ้มสนิกเก็ต ที่บอกว่า "เชื่อว่ามีผู้รอดชีวิตจากเพลิงไหม้คนหนึ่ง" มันเป็นแค่ความเชื่อสินะ ... T-T => น่าจะประมาณนั้นครับ 19. แล้วสรุปข้อมูลสำคัญในแฟ้มสนิกเก็ตคืออะไร (_ _'') ? => เอาไว้กวนบาทาคนอ่านเช่นกัน 555 20. อันนี้สงสัยจริงๆว่าคนเขียนลำดับอะไรผิดรึเปล่า ... คือมีเล่มท้ายๆที่เขาแอบสอดข้อความไว้ในคำบรรยายว่า กำลังขึ้นเหนือเพื่อไปตามหาคิท (ซึ่งเป็นพี่สาว) ทั้งที่เล่มก่อนๆมักจะบอกทำนองว่า ตามรอยทิ้งท้ายเด็กๆหลังจากเรื่องจบลงแล้ว ซึ่งถ้าตามรอยทิ้งท้ายแบบนั้นจริง เขาก็ควรจะรู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือว่าสุดท้ายคิทไม่รอด ... ? (งงไหม) => ไม่ค่อยเข้าใจ แต่ผมว่าเลโมนีพิมพ์เรื่องนี้ไปพร้อมๆ กับที่สะกดรอยตามเด็กๆ ไปด้วยครับ เพราะงั้นก็จะรับรู้เหตุการณ์ไปพร้อมๆ กับคนอ่านนั่นแล 21. (ย้อนกลับไปที่กัปตันวิดเดอร์ชินส์ ,, เลโมนีบรรยายในตอนหนึ่งเหมือนกัปตันจะไม่รอด สรุปคือตายสินะ) => ถ้าจำไม่ผิดคือโดนไอ้เครื่องหมายคำถามนั่นกลืนไปรึเปล่าครับ (อ่านตรงนั้นแล้วแอบอยากขว้างหนังสือ) 22. โรงเรียนพรัฟร็อคมีแต่ "รองอาจารย์ใหญ่" รึ แล้วอาจารย์ใหญ่ล่ะ ? => หนึ่งในความเกรียนของเลโมนีนั่นแหละ 23. ผู้ชายมีเคราแต่ไม่มีผม กับผู้หญิงมีผมแต่ไม่มีเครา ที่จริงแล้วคือใคร (ขนาดโอลาฟยังกลัว .. แต่สุดท้ายก็เป็นปมที่ไม่มีการเฉลย) => เดาว่าเป็นผู้บริหาร VFD กลุ่มที่ทรยศ โดยมีโอลาฟร่วมด้วย 24. เครื่องหมายปริศนาในท้องทะเลคืออะไร !? (อันนี้คาใจจริงจัง ยังกับสัตว์ประหลาด ??? (_ _''') ) => ผมนึกภาพออกเลยว่าตอนเลโมนีพิมพ์ต้นฉบับคงนึกหน้าตอนคนอ่านเห็นไอ้ตัวนี้แล้วขำอยู่คนเดียว = = ถ้าจะจินตนาการต่อซักหน่อย มันอาจจะเป็นเรือดำน้ำสุดไฮเทคของผู้บริหารสูงสุด VFD ก็ได้ครับ ฮ่าๆ 25. ในหนังสือเลโมนี ดูเหมือนตัวการสำคัญที่ทำให้ VFD แตกแยกมีชื่อย่อว่า ฟ. แต่ว่า ใครล่ะ ... => คิดว่าเป็นผู้ชายมีเคราไม่ก็ผู้หญิงมีผมครับ 26. แล้วใครล่ะที่ปลอมเป็น ฌ.ส. ในเล่ม 12 ? => ลืมสนิท!!!     แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 54 20:37:07 จากคุณ : Snicket เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 20:36:17

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าอ่านแล้วหงุดหงิดในความไม่เคลียร์ของเรื่อง แนะนำให้คิดซะว่ามันเป็นนิยายฮาครับ บรรดาปริศนากับชื่อแปลกๆ ทั้งหลายผมว่าบางทีเลโมนีแกจับยัดๆ ลงไปในเรื่องแบบไม่คิดเลยด้วยซ้ำ ยิ่งเล่มหลังๆ เหมือนคนเขียนจะอยากโชว์มุขกับสำบัดสำนวนตัวเองซะมากกว่า ซึ่งถ้าเก็ทมุขก็จะฮาจริงจังทีเดียว (ยิ่งถ้าอ่านเป็นภาษาอังกฤษยิ่งดี) โดยเฉพาะไอ้มุข in the dark ที่พี่แกเปรียบเป็นนักบัลเลต์แอบตามคน กับฉากพิจารณาคดีในเล่ม 12 นี่พีคมาก ตอนอ่านนี่บางฉากผมฮาน้ำหูน้ำตาไหลจริงๆ นะ ปมหลักของเรื่องที่แกวางไว้แต่ต้นจริงๆ ก็คือเรื่องตัวจริงของเบียทริซเรื่องเดียวนี่แหละ ส่วนเรื่องอื่นๆ อย่างชามน้ำตาล VFD อะไรนี่ผมว่าแกยัดมาทีหลังเพื่อปิดปมหลักของเรื่องครับ (ไม่งั้นคนอ่านอาจจะเดาเรื่องเบียทริซได้หมดตั้งแต่กลางๆ ซีรี่ย์ด้วยซ้ำ) แล้วบทสรุปก็อย่างที่เลโมนีบอกตอนท้ายว่า หน้าที่ของเขาคือเล่าเรื่องของเด็กๆ โบดแลร์อย่างเดียว ปริศนาอื่นไม่เกี่ยวและไม่สำคัญ จริงๆ คือเราคนอ่านรู้มากขนาดนี้ก็บุญแล้ว = = แต่ถ้ายังอยากสืบสวนโลกของโชคร้ายมากไปกว่านี้ แนะนำให้ไปซื้อพวกหนังสือเสริมมาอ่านเอา Beatrice's Letter นี่เคยเห็นที่คิโนะพารากอน แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้ยังมีอยู่รึเปล่าอะนะ ถ้าจำไม่ผิดมันจะมีหนังสือย่อยๆ ที่ออกมาเพิ่มด้วยอีกหลายเล่ม แต่นานมีคงเข็ดแล้วเลยไม่เอาเข้ามาซักเล่มเลย ถ้าอยากได้คงต้องไป search หาแล้วสั่งทางเว็บเอา แหล่งข้อมูลอีกอย่างคือวิกิครับ มีบรรดาแฟนๆ มาอัพข้อมูลไว้พอสมควร สรุปแบบเข้าใจง่ายด้วย http://en.wikipedia.org/wiki/Sugar_bowl_(A_Series_of_Unfortunate_Events) => ตัวอย่างเรื่องชามใส่น้ำตาล ขนาดคนเขียนบทความที่น่าจะอ่านแบบละเอียดสุดๆ ก็ยังไม่รู้ว่ามันมีอะไรข้างใน = = สมัยผมอ่านเรื่องนี้ตอนมัธยม โชคดีที่มีเพื่อนสองสามคนอ่านแบบเอาฮาเหมือนกันเลยพอคุยกันได้ ตอนนั้นจำได้ว่าผมกับเพื่อนบ้าสไตล์การเขียนกวนๆ ของเลโมนีมากกกกก ถึงขนาดเอามาแต่งฟิคกันด้วย มีให้เด็กๆ โบดแลร์ไปลุยขึ้นเขาลงห้วยอะไรกันเพียบ แถมคิดชุดแปลกๆ ให้เอสเม่ใส่กันทุกตอน (ที่จำได้ก็มีชุดไก่ กับชุดผีจูออน) แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 54 21:18:44 แก้ไขเมื่อ 15 เม.ย. 54 21:12:05 จากคุณ : Snicket เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 21:11:37

ความคิดเห็นที่ 5 เพิ่มอีกนิ้ดดดดดดดนึง ในวิกิเขาสรุปเรื่องชามใส่น้ำตาลไว้แบบนี้ครับ Finally, it is altogether possible that the sugar bowl is merely a MacGuffin plot device, meaning that the contents of it are actually completely irrelevant, and that its function is simply to be a much sought-after object that motivates characters and drives the story along. จากคุณ : Snicket เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 21:27:32

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านแล้วเลิกคิดตาม นี่คือวิะีอ่านเรื่องนี้ได้ค่ะ จากคุณ : PaBo เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 54 22:38:45

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นหนังสือที่ไม่หนุกสำหรับเรา แรก ๆ ก็โอ หลัง ๆ ไปทะเล จำใจอ่าน เพราะดันซื้ออันแรก ๆ แล้วต้องเลย ตามเลย สะสมให้ครบเซต จากคุณ : rain&ant เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 12:27:59

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุกคห.ที่เข้ามาแจมครับ โดยเฉพาะคุณ Snicket รู้สึกซาบซึ้งจริงๆ TwT ในที่สุดก็หาคนคุยด้วยได้แล้ว ฮือๆ อ่านอยู่คนเดียวแล้วเจอตอนจบแบบอึ้งๆ เหมือนโดนน็อกหาทางไปไม่ถูก อ่านคำตอบของคุณแล้วรู้สึกเคลียร์ไปในบางปม ฮ่า และขอตอบเพิ่มเติมดังนี้ครับ ^^  เรื่องที่เกี่ยวกับลูกดอกอาบยาพิษ อันนึงอยู่ในเล่ม 12 หน้า 141 ครับ (ฮ่าๆๆ จำประโยคไม่ได้แล้วเหมือนกันเลยต้องเปิดหนังสือ) "อาวุธที่ทำให้คุณเป็นกำพร้า" ดิวอี้พูดกับโอลาฟ และคำตอบ (เฉลยไว้ในเล่มเดียวกัน หน้าไหนซักหน้า @_@'') ก็คือ ลูกดอกอาบยาพิษ ส่วนพ่อแม่โบดแลร์กับลูกดอก ... นึกไม่ออกแล้วแฮะว่าตรงไหนยังไง แต่อารมณ์ประมาณว่า เป็นสิ่งที่พ่อแม่โบดแลร์รับมาจากใครสักคน และเอามาซ่อนไว้ที่คฤหาสน์ของตัวเอง อะไรทำนองนั้นน่ะครับ เอ พิมพ์ๆไปแล้วก็แอบคิดได้เองว่า .. คงอย่างที่คุณ Snicket ว่าแหละ ก็คงเป็นแค่ปริศนา(ไร้คำตอบ เพราะเลโมนีก็คงไม่ได้คิดคำตอบไว้) อีกเรื่องที่เขาทิ้งไว้(เพื่อกวนบาทาคนอ่าน) TwT "... แต่ไม่นึกว่าจขกท. จะอ่านชีวประวัติเลโมนีได้แตกขนาดนี้นะเนี่ย ตอนผมซื้อมาอ่านนี่งงแล้วงงอีก ... " ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ ฮ่าๆ คือว่า ถ้าเป็นเรื่องที่พี่สาวโพถูกจับไปโดยเจอราดีล มีบอกอยู่ในหน้า 141 (อีกแล้ว) ของหนังสืออัตชีวประวัติฯ เลยล่ะ  ส่วนเรื่องอื่นๆในหนังสือเล่มนี้ก็พางงน่าดูชมเหมือนกันครับ อ่านยากกว่า 13 เล่มปกติมากมายนัก 555   ในข้อ 20. ที่ผมสงสัยว่าคนเขียนลำดับอะไรผิด(หรือไม่ก็เขียนพลาด) คือมันยั้งงี้ครับ (อธิบายยาวอีกแน่ ฮ่า) ตอนแรกก็คิดเหมือนกันว่า เลโมนี สะกดรอยตามเด็กๆไปแบบ เล่มต่อเล่ม อะไรแบบนี้   แต่ในเล่มที่เด็กๆอยู่ที่ ร.ร.พรัฟร็อค เลโมนีบรรยายฉากนึงไว้ว่า "ตอนที่ผมมาสืบสวนที่นี่ โรงเรียนนี้ปิดไปแล้ว มันปิดไปนานแล้ว ปิดไปหลังมิสซิสบาสส์ (ครูที่ชอบวัดนู่นนี่) ปล้นธนาคาร" ซึ่งมิซซิสบาสส์ก็ปล้นธนาคารในเล่ม 12 เพราะต้องการเงินมาซื้อของไว้วัด หรืออะไรสักอย่าง ระหว่างอยู่ที่โรงแรมอวสาน ดังนั้นจากประโยคนี้จึงอนุมานว่า เลโมนีน่าจะตามเรื่องของเด็กๆอย่างน้อยก็ไปถึงโรงแรมอวสานแล้ว ตอนที่เขียนถึงฉากในร.ร.พรัฟร็อค ... แต่พอมาถึงเล่ม 10-11 กลับบอกว่า จะไปตามหาคิททางเหนือ ทั้งที่คิทเองก็มาถึงโรงแรมอวสานแล้วเช่นกันในเล่ม 12 ... คือมันเป็นเรื่องความเหลื่อมล้ำของเวลาอ่ะครับ (ว้า ยิ่งพิมพ์ยิ่งงง ฮ่า)    "ผมนึกภาพออกเลยว่าตอนเลโมนีพิมพ์ต้นฉบับคงนึกหน้าตอนคนอ่านเห็นไอ้ตัวนี้แล้วขำอยู่คนเดียว = ="  555 อ่านแล้วขำตาม นั่นสินะ =w='' รู้สึกเป็นเหยื่อเลโมนีเข้าเต็มเปา ฮ่าๆ แต่ที่จริงก็นับถือในสำนวนและชั้นเชิงการเขียนของเลโมนีจริงๆ อ่านไปเรื่อยๆแล้วรู้สึกว่า มันเป็นนิยายเด็กสำหรับผู้ใหญ่โดยแท้ XD ยิ่งเรื่องคุณธรรมสีเทาๆ เรื่องไม่มีใครเลว 100% ดี100% ในช่วงหลังๆนี่ อืม รู้สึกว่าคนเขียนเข้าใจชีวิตพอสมควรเลย  (เอ่อ แต่ฉากนักบัลเล่ต์นี่ผมอ่านแล้วไม่เก็ทแฮะ มันยังไงหรือครับ   ส่วนฉากพิจารณาคดี ... เกรียนได้ใจมาก 555)    Beatrice's Letter หรือครับ ขอบคุณครับ จะลองไปหาดู (ขอบคุณสำหรับลิงก์ด้วยครับ ^^) ที่จริงเล่มพิเศษนี่ น่าเสียดายที่ไม่ทำต่อ (ผมชอบปกด้านในของประวัติฯเลโมนีมาก ประชดได้ฮาดีจริงๆ )    เอ๊ะ เรื่องที่คุณ Snicket แต่งกับเพื่อนๆนี่ คงไม่ใช่ อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้ายฯเวอร์ชันฮาที่ลงในเด็กดีใช่มั้ยครับ เสิร์ชเจอพอดี   สุดท้าย ขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยเข้ามาแชร์ครับ ฮ่า รู้สึกโล่งขึ้นเยอะ แก้ไขเมื่อ 16 เม.ย. 54 20:55:51 จากคุณ : lonea เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 54 20:52:19

ความคิดเห็นที่ 9 ฮ่าๆ ยินดีครับ เข้าใจดีว่าอารมณ์ตอนอ่านจบมันอึดอัดแค่ไหน โชคดีที่ตอนผมอ่านยังพอจะไประบายกับเพื่อนได้ (แต่พอระบายแล้วต่างฝ่ายต่างก็งงและงงเหมือนเดิม) เรื่องลูกดอกนึกออกและ คิดว่าเลโมนีอาจจะพยายามใบ้ว่า พวกโบดแลร์มีส่วนเกี่ยวกับการตายของพ่อแม่เคาท์โอลาฟก็ได้ครับ (คือไม่ได้ฆ่าเองนะ แต่ถ้าเป็นอย่างที่คุณ lonea ว่าคือมีคนเอาลูกดอกมาส่งต่อเนี่ย อาจจะเป็นการใส่ความให้เข้าใจผิดจนโอลาฟคิดแค้นไรงี้ก็ได้ มั่วเอาล้วนๆ) ไอ้เรื่องที่ timeline ผิดพลาดนี่ผมว่าพี่แกเขียนผิดจริงๆ นั่นแหละ เพราะตอนไปรร. พรัฟร็อกนั่นยังช่วงเล่มแรกๆ อยู่เลย ตอนนั้นเลโมนีอาจจะยังไม่ได้วางแผนด้วยซ้ำว่าจะใส่ปมหลุดโลกอะไรเข้ามามากมายขนาดนี้ (เพราะจริงๆ อ่านเล่มแรกๆ เทียบกับเล่มหลังๆ จะเห็นเลยว่าคนเขียนเหมือนจะเปลี่ยนสไตล์กลางทางจริงๆ จากที่ยังมีแกนเรื่องแบบจริงจังในเล่มแรกๆ กลายมาเป็นหลุดโลกในเล่มหลังๆ ซะงั้น) ฉากนักบัลเลต์คือฉากที่เลโมนีแกสอนเรื่องสำนวน in the dark อะครับ ว่ามีสองความหมาย คืออยู่ในความมืดจริงๆ กับที่แปลว่า ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย แล้วพี่แกก็เปรียบเทียบว่าถ้าเราไม่รู้ตัวว่าโดนนักบัลเลต์สะกดรอยในสวนสาธารณะกลางดึกล่ะก็ เราก็จะ in the dark in the dark in the park (ถึงตอนนี้ผมฮาก๊ากเลย ก็มุขมึนๆ ประหลาดๆ สไตล์เลโมนีนั่นแหละ)   ฟิคที่ผมแต่งกับเพื่อนๆ ไม่ได้เอาไปลงเว็บครับ (ตอนแรกคิดจะลงบอร์ดนานมีอยุ่เหมือนกัน แต่ตอนหลังแต่งค้างๆ ไม่จบเลยยกเลิกไป 555) จริงๆ ก็ไม่ได้มีเนื้อหาอะไรมากหรอก ส่วนใหญ่จะเป็นการล้อสไตล์เวิ่นเว้อของเลโมนีแกนั่นแหละ จะว่าไป ผมว่าคนเขียนแกน่าจะเคยมาเที่ยวไทยนะ เห็นเขียนถึงอยู่บ่อยๆ ด้วย (เท่าที่จำได้ก็มีเรื่อง ต้มข่าไก่ แล้วก็ที่มาสัมภาษณ์คนขับแท็กซี่ในไทย) แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 54 01:55:42 แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 54 01:53:54 แก้ไขเมื่อ 17 เม.ย. 54 01:53:06 จากคุณ : Snicket เขียนเมื่อ : 17 เม.ย. 54 01:52:40