ความคิดเห็นที่ 1 การเคารพสมเด็จพระนเรศวรเกิดขึ้นในสมัยยุคสงครามเย็นนี่เองโดยจอมพลสฤษดิ์ ธนะรัชต์ให้การสนับสนุนชาวไท(หรือไต แต่ไม่ใช่ "ไทย")ใหญ่(โดยมีอเมริกาหนุนหลังอีกที)เพื่อหยุดยั้งอิทธิพลของคอมมิวนิสต์จีนที่ผ่านมาทางพม่า สมเด็จพระนเรศวรเป็นข้ออ้างหนึ่งที่รัฐไทยในสมัยนั้นยกขึ้นมาเพื่อหาจุดร่วมความสัมพันธ์ทางประวัติศาสตร์ระหว่างชาวสยามกับชาวไต เรื่องนี้เอกสารทางการทหารก็มีพูดไว้ ส่วนการสนับสนุนชนกลุ่มน้อยในปัจจุบันไม่น่าจะใช่นโยบายของฝ่ายความมั่นคงไทยเนื่องจากการสนับสนุนชนกลุ่มน้อยเท่ากับสนับสนุนอเมริกาและโลกตะวันตก(โค่นล้มพม่า)ซึ่งนั่นไม่เป็นผลดีกับความสัมพันธ์ระหว่างไทย-จีน จากคุณ : Roh_Z เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 16:06:02

ความคิดเห็นที่ 2 ตามประวัติศาสตร์แล้ว ไทยใหญ่ (เงี้ยว) กับ ล้านนา นั้นนับญาติ กันเลยครับ   ... พระเมกุฏิสุทธิวงศ์ กษัตริย์ล้านนา คนสุดท้ายก่อนล้านนาเสียให้กับพม่า ก็เป็นไทยใหญ่ ครับ . . ไทยใหญ่มีบทบาทกับทางล้านนามาตลอด ..ในสมัย ร.5 ชาวไทยใหญ่ก็มาทำไม้อยู่ทางเหนือเต็มไปหมด . . . ส่วนที่ประเด็น กองกำลังไทยใหญ่ ดูเหมือนฝั่งไทยจะเอาหูไปนาเอาตาไปไร่อันนี้ไม่มีความเห็นครับ ... ถ้าเป็นจริงอย่างที่ จขกท. ว่า เข้าใจว่าไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ไทย อาจจะเกี่ยวกับ กลยุทธระหว่างประเทศมั้ง แก้ไขเมื่อ 09 มิ.ย. 54 18:12:38 จากคุณ : วังเหนือ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 17:53:55

ความคิดเห็นที่ 3 ไทใหญ่-ล้านนา-ล้านช้าง น่าจะใกล้ชิดกันพอสมควรครับ (อย่าง 8 จังหวัดภาคเหนือนี่ หลายๆจังหวัดเป็นเชื้อสายไทใหญ่เสียมากเลย ทั้งแม่ฮ่องสอนที่เป็นหัวเมืองไทใหญ่ที่มาสวามิภักดิ์เชียงใหม่, ลำพูน ที่ชาวเมืองส่วนใหญ่สืบเชื้อสายไปก็เป็นคนเมืองยอง, เมืองลำปางที่มีชาวไทใหญ่มาทำงานไม้แต่โบราณ และก็เชียงใหม่เองอีกด้วย แต่ไทใหญ่ จะแยกขาดจากอาณาจักรในภาคกลางของไทยมานานแล้วหล่ะครับ ไม่ค่อยได้ติดต่อหรือมีกิจกรรมร่วมกันเท่าไหร่ จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 19:34:24

ความคิดเห็นที่ 4 เท่าที่ทราบ   เจ้ายอดศึกนี่จะเคารพบูชาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของไทยมากๆ      ยังเคยคุยกับระดับผู้บัญชาการกันว่า   จะเป็นไปได้มั้ย       ที่ไทใหญ่จะรื้อฟื้นให้มีพระมหากษัตริย์ขึ้นมาเป็นประมุขของชาวไทใหญ่ จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:17:44

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องกษัตริย์ของไทใหญ่น่าจะยากครับ เพราะเหล่าเจ้าฟ้าไทใหญ่ก็เป็นอิสระไม่ได้ขึ้นต่อกันและกันเลย แถมราชวงศ์ของเจ้าเสือข่านฟ้า ที่เคยรวมแว่นแคว้นไทใหญ่ไว้ด้วยกันช่วงสั้นๆ ก็สิ้นวงศ์ไปแล้ว จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:30:59

ความคิดเห็นที่ 6 ไทยใหญ่เป็นสาขาหนึ่งของชนชาติไต อาศัยอยู่ทางตอนใต้ของจีน รัฐอัสสัมของอินเดีย พม่าทางตอนเหนือ รัฐฉาน และทางภาคเหนือของไทย มีภาษาพูดและภาษาเขียนเฉพาะตน มีเอกลักษณ์การแต่งกายที่สวยงามไปอีกแบบ ประเพณีวัฒนธรรมส่วนใหญ่ได้รับอิทธิพลมาจากพระพุทธศาสนา กิจกรรมอันเนื่องด้วยประเพณีส่วนใหญ่จึงเกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนา จิตใจอ่อนโยนเพราะอาศัยกระบวนการขัดเกลาทางศาสนาและสังคม จึงดูเหมือนว่าถูกเอารัดเปรียบได้ง่าย รัฐฉาน รัฐฉานเป็นรัฐที่มีชนเผ่าหลายเผ่าอยู่ร่วมกัน โดยมีชาวไทยใหญ่อยู่มากที่สุด ก่อนปี 1947 บรรดาเจ้าฟ้าได้ร่วมกันก่อตั้งเป็นสหพันธรัฐไทยใหญ่ แต่เมื่อพม่าขอเอกราชจากอังกฤษพม่าโดยอ่อง ซานได้กระตุ้นและชักชวนให้สหพันธรัฐไทยใหญ่ร่วมกับพม่าก่อตั้งสหภาพพม่า รัฐฉานจึงเป็นรัฐหนึ่งในสหภาพพม่าตั้งแต่ปี 1947 เป็นต้นมา แต่อย่างไรก็ตาม คำว่า "รัฐสหภาพพม่า" ก็มีแต่เพียงชื่อไว้เรียกให้สวยงามฟังง่ายเท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้ว ผู้มีอำนาจจริงนั้นไม่มีชนชาติอื่นเลยนอกจากพม่า รัฐฉานติดกับประเทศไทย พม่า จีน และลาว ดังนี้             ทิศตะวันตก ติดกับพม่า             ทิศเหนือ ติดกับสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนจีน           ทิศตะวันออก ติดกับประเทศลาว และประเทศไทย             ทิศใต้  ติดกับประเทศไทย จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:32:51

ความคิดเห็นที่ 7 เหตุการณ์ปัจจุบันในรัฐฉาน 1. ประชาชนในตัวเมือง            แต่ละเมืองจะมีกองทหารพม่าประจำอยู่ทางเข้าและทางออก สำหรับด้านที่ไม่มีกองทหารตั้งทัพอยู่ก็จะเกณฑ์ให้ชาวบ้านสร้างรั้วล้อมรอบเขตชานเมืองทุกด้าน ทางเข้าและทางออกจะมีด่านตรวจ และมีการเปิด-ปิดเป็นเวลา ด้านที่ไม่มีทหารอยู่ ประชาชนต้องทำด่านไว้ แล้วก็สับเปลี่ยนกันวันละบ้านไปเฝ้าเป็นยามตลอด 24 ชั่วโมง หากมีอะไรผิดสังเกตต้องรายงานให้ทราบทันที หากมีญาติมาพักแรมตามบ้าน หรือมีแขกมาพักตามโรงแรมต้องรายงานเจ้าหน้าที่ทหารให้ละเอียด แต่ละเมือง (จังหวัด) จะมีการเปิดบ่อนการพนัน และหวยอย่างเสรีทั้งกลางวันและกลางคืน โดยต้องส่งบำเหน็จให้ทหาร ระบบเก็บภาษีมีสองแบบ แบบหนึ่งต้องเสียเป็นรายปี แบบที่สองเป็นแบบที่ไม่มีข้อกำหนด โดยขึ้นอยู่กับความต้องการของเจ้าหน้าที่ แต่ประชาชนต้องเสียทั้งสองรูปแบบ เจ้าหน้าที่จะทำหนังสือถึงผู้ใหญ่บ้านเองว่า ต้องการอะไร จำนวนเท่าใด และต้องส่งให้ถึงมือเจ้าหน้าที่เมื่อใด สิ่งที่ถูกสั่งให้จัดให้มีหลายรูปแบบ เช่น เงิน รถ เกวียน กำลังคนทำงาน มีทั้งงานลูกหาบ และงานอื่น ๆ (ทหารพม่าทำไร่ ทำนาเอง โดยบังคับให้ชาวบ้านทำให้) การขุดหลุมเพาะ การเก็บเกี่ยวพืชผล พืชธัญญาหารอื่น ๆ ไม้สัก ไม้ไผ่ ไม้ฝา ไม้พื้น ไม้รั้ว ฟืน น้ำ ม้า วัว ควาย ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดนี้ ไม่มีการกำหนดเป็นระยะเวลาที่แน่นอนที่จะต้องส่งให้ แต่ขึ้นอยู่กับความต้องการของเจ้าหน้าที่ทั้งจำนวนรายการ และวันเวลาที่ต้องจัดส่งให้ การศึกษาของชาวเมือง            ประชาชนในเมืองก็ประกอบอาชีพเกษตรกรรม เช่น ทำนา ทำไร่ ทำสวน และค้าขาย เด็กส่วนหนึ่งในตัวเมืองมีโอกาสได้โรงเรียน แต่สอนเป็นภาษาพม่า เมืองขนาดเล็กสอนอนุบาล-ป.6 สำหรับเมืองใหญ่ อนุบาล-ม.4 (ม.4 พม่าเทียบกับ ม.6 ไทย) นักเรียนส่วนใหญ่นอกจากได้เรียนในเมืองของตนเองแล้ว ส่วนใหญ่ที่ผ่านชั้นที่สุงสุดในเมืองของตนแล้วพ่อแม่ไม่สามารถที่จะส่งไปเรียนต่อในเมืองใหญ่ อีกประการหนึ่ง ผู้ที่เรียนจบการศึกษาระดับ ม.4 (เทียบเท่า ม.6) แล้วก็ไม่มีงานอะไรรองรับ นอกจากกลับมาประกอบอาชีพเดิมของครอบครัว สำหรับผู้ที่สามารถเรียนจนจบระดับปริญญา ซึ่งน้อยมาก ก็สมัครเป็นครู แต่เงินเดือนและสวัสดิการไม่เพียงพอต่อการเลี้ยงชีพ          บางครอบครัวก็ส่งลูกชายเข้าบวชเรียนในพระพุทธศาสนา ซึ่งถือเป็นแนวทางหนึ่งที่จะทำให้เด็กได้รับการศึกษา เพราะการบวชเป็นสามเณรถึงแม้ว่าจะต้องเสียค่าเรียน และเงินอุดหนุนวัดตาม แต่ก็มีความประหยัดมากกว่าในการส่งเรียนทางโลก จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:33:12

ความคิดเห็นที่ 8 2. ประชาชนในชนบท             ระบบการปกครองของชาวบ้านชนบท จะประกอบด้วยผู้ใหญ่บ้าน รองผู้ใหญ่ เลขาฯ นายทะเบียน และลูกบ้าน ผู้ใหญ่บ้านเป็นผู้ดูแลในหมู่บ้านทั้งในด้านการตัดสินคดี การต้องติดกับเจ้าหน้าที่ทหารพม่า และการจัดเก็บสิ่งของเงินทอง แรงงาน หรือลูกหาบ ฯลฯ ที่ถูกขอมาจากทหาร การดูแลทหารของชาวชนบทมีความยุ่งยาก ซับซ้อน หนัก และต้องทำมากกว่าคนในตัวเมืองมาก ในแต่ละหมู่บ้านจะมีการจัดเวรกันเป็นยามตลอด 24 ชั่วโมง วันละ 2 ครอบครัว เป็นคนคอยส่งข่าวความเคลื่อนต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในตัวเมือง หมู่บ้านตนเอง และหมู่ใกล้เคียง หากมีความเคลื่อนไหวสิ่งใดเกิดขึ้น เช่น มีการเคลื่อนกำลังทหารพม่า หรือฝ่ายต่อต้าน หรือมีเหตุการณ์ใด ต้องแจ้งให้คนในหมู่บ้าน เดินทางส่งข่าวให้หมู่บ้านใกล้เคียงให้ทราบในทันที ไม่ว่าเหตุการณ์นั้นจะเกิดขึ้นในเวลากลางคืน หรือกลางวัน หมู่บ้านอื่นก็เช่นเดียวกัน เมื่อทราบข่าวแล้วต้องแจ้งคนในหมู่บ้านตนเองทราบ แล้วไปแจ้งต่อที่หมู่บ้านใกล้เคียงต่อไปเรื่อย ๆ คือ มีการแจ้งต่อกันเป็นทอด ๆ หากมีทหารพม่าเข้าหมู่บ้าน ผู้ใหญ่จะเป็นผู้ที่ทำหน้าที่หนักที่สุด เพราะต้องถูกสอบสวนในเรื่องเคลื่อนไหวของฝ่ายต่อต้าน หากพูดไม่ดีก็จะถูกทุบตี ทรมาน หรือฆ่า ดังนั้น ใคร ๆ จึงไม่อยากเป็นผู้ใหญ่บ้าน           ชนบทเป็นถิ่นที่ทหารพม่าควบคุมไม่ถึง แต่จะมีการราดตระเวนเป็นครั้งคราว ในถิ่นชนบทที่ห่างไกลตัวเมืองประมาณ 10 กิโลเมตรขึ้นไป ถูกกำหนดให้เป็นเขตพื้นที่สีแดง           โดยปกติเมื่อทหารพม่าเคลื่อนไหว และออกลาดตระเวนมาในหมู่บ้าน หรือหมู่บ้านใช้เคียงในชนบท ชาวบ้านจะต้องเตรียมการเพื่อเผ่นหนี หากมีเงินมีทอง หรือมีเสื้อผ้าใหม่ ๆ ก็ต้องนำไปซุกซ่อน หรือฝังดินไว้ เพราะเมื่อทหารมาถึง และมาพักในบ้าน สิ่งของเหล่านั้นจะถูกยึดไปโดยอัตโนมัติเป็นประจำและเป็นปรกติ พืชธัญญาหาร หมู่ เห็ด เป็ด ไก่ หรือสิ่งต่าง ๆ ที่ต้องการ ทหารก็จะเด็ด หรือไล่จับเอาตามต้องการ โดยไม่สามารถพูดต้านทานได้ หากเจอผู้ชายก็จะถูกจับให้ไปเป็นลูกหาบ หรือก็ถูกใส่ความว่าเป็นทหารฝ่ายต่อต้านแล้วก็ถูกฆ่าตาย และทุกครั้งที่เข้าไปในหมู่บ้านต้องถูกถามว่าพบเห็นฝ่ายต่อต้านหรือไม่ จะตอบว่าพบเห็นก็ไม่ได้ ตอบว่าไม่พบเห็นก็ไม่ได้ เพราะถ้าบอกว่า เห็น ก็จะให้เป็นคนนำทางไปหาให้เจอ ถ้าไม่เจอ (ใครจะอยู่ให้เจอ) ก็จะหาว่าโกหก แล้วจะถูกทุบตี ทรมาน ถ้าบอกว่าไม่พบเห็น ก็หาว่าโกหก แล้วก็จะโดนทำร้ายทรมานต่าง ๆ ด้วยเหตุนี้ การเคลื่อนไหวของกองกำลังทหาร จึงเป็นภาพที่น่ากลัว ขนลุกของชาวชนบทมาก ดังนั้น เมื่อทราบข่าวว่า มีการเคลื่อนไหวของกำลังทหาร โดยมุ่งหน้ามาที่หมู่บ้านตนเอง หรือหมู่บ้านใกล้เคียง ชาวบ้านจึงจัดเก็บซ่อนสิ่งของของตน ผู้ชายก็จะหนีออกจากหมู่บ้านไปซุกซ่อนที่คิดว่าปลอดภัย ในหมู่บ้านจึงคงเหลือแต่เด็ก ผู้หญิง และคนชรา เฉพาะผู้ชายจึงมีสิ่งที่ต้องจัดเตรียมไว้อยู่เสมอ ก็คือ กระเป๋า หรือย่าม ข้างในจะมีข้าวสารอาหารแห้ง เครื่องครัวครบ และหม้อขนาดเล็กให้พอกินประมาณ 3-4 วัน เพราะบางครั้งทหารจะอยู่ในหมู่บ้านนานกว่าปกติ เมื่อใดก็ตาม ถ้าได้ยินเสียงหมาเห่า นั้นคือ สัญญาณสำคัญที่ต้องหอบหิ้วของวิ่งหนี สิ่งเหล่านี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านชนบทเป็นปรกติ จนเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เหตุการณ์ที่ในหมู่บ้านคงเหลือแต่เด็ก ผู้หญิง และคนชราในขณะที่ผู้ชายต้องหลบตัวนี้ ก็เป็นจุดสำคัญอย่างหนึ่งที่ให้เกิดการข่มขืนกระทำชำเราเด็กและผู้หญิง อีกประการหนึ่ง ด้วยเหตุที่ผู้ชายไม่สามารถที่จะสู้หน้ากับทหารพม่าได้นี้เอง ผู้ใหญ่บ้านในหมู่บ้านชนบทบางหมู่บ้านจึงนิยมให้ผู้หญิงเป็น และจะไม่ถูกทุบตีเมื่อเทียบเท่ากับผู้ชาย หรือไม่ก็ให้คนที่ค่อนข้างซื่อปื้อเป็น จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:33:56

ความคิดเห็นที่ 9 3. กองกำลังในรัฐฉาน          ในรัฐฉานจัดว่าเป็นถิ่นที่มีความยุ่งยากที่สุดก็ว่าได้ เพราะในแต่ละพื้นที่จะมีกองกำลังทหารต่าง ๆ มากมาย ทั้งทหารพม่า กองกำลังไทยใหญ่กู้ชาติ ทหารไทยใหญ่กลุ่มที่ทำการสงบศึก ทหารชนกลุ่มน้อยที่พม่าให้การอุดหนุน มีทั้งทหารปะโอ ทหารว้า ทหารมูเซอ ทหารโกก้าง ในรัฐฉานภาคเหนือ มีกองกำลังสามประเภท คือ 1. กองกำลังทหารพม่า (เคลื่อนไหวอยู่บริเวณ ในตัวเมือง) 2. กองกำลังไทยใหญ่กลุ่มที่ทำสัญญาสงบศึก กลุ่มนี้มีสองกลุ่ม (มีกำลังเคลื่อนไหวอยู่ทั้งในป่า และตัวเมือง) 3. กองกำลังชนกลุ่มน้อยที่ได้รับการอุดหนุนให้เคลื่อนไหวจากพม่า (เคลื่อนไหวอยู่บริเวณดอยหม่อ) 4. กองกำลังกลุ่มขุนส่าเก่า (เคลื่อนไหวอยู่บริเวณดอยหม่อ เมืองหล้าเสี้ยว) 5. กองกำลังคะฉิ่น (เคลื่อนอยู่บริเวณ ชายแดนรัฐฉาน-คะฉิ่น และเมืองหมู่เจ้ น้ำคำ)             กองกำลังทั้งห้ากลุ่มนี้สามารถเคลื่อนไหวกองกำลังได้ค่อนข้างอิสระทั้งในตัวเมืองและชนบท ประเภทที่หก หมายถึง กองกำลังกู้ชาติไทยใหญ่ ที่ไม่ทำสัญญาหยุดยิงกับพม่า (เคลื่อนไหวอยู่ในป่า) ในรัฐฉานภาคใต้  กองกำลังที่เคลื่อนไหวอยู่ในแถบนี้ประกอบด้วยกองกำลังต่าง ๆ ดังนี้ 1.      กองกำลังพม่า (เคลื่อนไหวอยู่ในตัวเมืองทุกเมือง บริเวณไหล่ทางหลวง หมู่บ้านที่ล่อแหลม และตามจุดยุทธศาสตร์ตามชายแดนไทย) 2.      กองกำลังสหรัฐว้าเคลื่อนไหวอยู่บริเวณรัฐฉานตะวันออกและใต้ คือบริเวณชายแดนจีน และตามจุดยุทธศาสตร์ชายแดนไทย 3.      กองกำลังกู้ชาติไทยใหญ่ (ตามชนบท ป่า และภูเขาอันเป็นจุดยุทธศาสตร์ เช่น ดอยไตแลง ดอยก่อวัน ดอยก่อเมือง ฯลฯ) และกองกำลังที่ได้รับการสนับสนุนจากพม่าประกอบด้วย 1.      กองกำลังปะโอ (เคลื่อนไหวอยู่บริเวณ เมืองหยองห้วย เมืองต๋องกี้ เมืองปางโหลง) 2.      กองกำลังว้า (เคลื่อนไหวอยู่บริเวณ เมืองปางซาง ต้างยาน และฝั่งตะวันออกแม่น้ำสาลวินทั้งหมด ซึ่งประกอบด้วยเชียงตุง เมืองยาง เมืองยอน เมืองโต๋น ปุ่งป่าแขม เมืองต้อ เมืองทา และหัวเมือง) 3.      กองกำลังอิสระที่พม่าอุดหนุน (เคลื่อนไหวอยู่บริเวณ เมืองกึ๋ง ปางโหลง) 4.      กองกำลังมูเซอ (เคลื่อนไหวอยู่บริเวณเมืองปั่น เมืองโต๋น ปุ่งป่าแขม) 5.      กองกำลังโกก้าง (เคลื่อนไหวอยู่บริเวณ เมืองยาง เมืองลาชายแดนจีน) 6.      กองกำลังมหาจฺย่า (เคลื่อนไหวอยู่บริเวณ บ้านหัวเมือง เมืองลางเคอ เมืองนาย  เมืองต๋องกี้) จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:34:31

ความคิดเห็นที่ 10 4. การถูกบังคับให้เคลื่อนย้ายถิ่นฐานในรัฐภาคใต้ และภาคตะวันออก           ร้อยละแปดสิบของประชาชนรัฐฉานอาศัยอยู่ตามชนบท หลังจากที่กองกองทัพเมืองไต (M.T.A.) ภายใต้การนำของขุนส่าได้วางอาวุธให้กับพม่าในเดือนต้นมกราคม พ.ศ.2539 (1996) แล้ว เพื่อป้องกันการก่อตัวขึ้นมาใหม่ และเพื่อตัดฐานกำลังบำรุงของกองกำลังกู้ชาติไทยใหญ่ จึงเกิดการบังคับประชาชนที่อาศัยอยู่ตามชนบทในภาคใต้ และภาคตะวัตนออกของรัฐฉานให้เคลื่อนย้ายจากชนบทเข้าสู่ไปอยู่ในตัวเมือง และชานเมือง โดยกำหนดเวลาของการเคลื่อนย้ายให้แล้วเสร็จภายใน 3-5 วันเป็นอย่างมาก หากพ้นกำหนดดังกล่าวแล้ว ถูกทหารพบเห็นเข้าก็จะถูกทรมานหรือยิงตาย ด้วยเหตุนี้ จึงเกิดเหตุการณ์ฆ่าหมู่ เผาหมู่ และการข่มขืนอย่างมากมายระหว่างปี ค.ศ.1996-2002 ในจำนวนประชาชนที่ถูกไล่นี้หลายแสนคน โดยแบ่งออกเป็น 3 กลุ่ม คือ 1.      กลุ่มหนึ่ง ย้ายไปอยู่ในตัวเมือง หรือบริเวณที่ถูกกำหนดให้อยู่ 2.      กลุ่มหนึ่ง ย้ายเข้าไปอยู่ในป่าลึก ประเภทนี้เป็นพวกที่ค่อนข้างจะยากจน หากไปอยู่ในเมืองก็คงอดตาย เพราะไม่มีทรัพย์สินและที่ทำกิน จึงต้องเข้าไปอยู่ตามป่าเขา 3.      และกลุ่มหนึ่ง ย้ายโดยมุ่งหน้าเข้าสู่ประเทศไทย กลุ่มนี้ส่วนใหญ่จะเข้ามาอาศัยทำงานรับจ้างดูแลสวนส้ม สวนลิ้นจี่ เป็นลูกจ้างทำไร่ และทำงานรับจ้างอื่น ๆ อยู่ตามอำเภอชายแดนไทยตั้งแต่เชียงราย เชียงใหม่ และแม่ฮ่องสอน เช่น อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่ ในทุกสวนมีชาวไทยใหญ่ทำงานอยู่ทั้งนั้น นับได้เป็นจำนวนหมื่น  โดยได้รับค่าจ้างอย่างต่ำวันละ 30 บาท อย่างสูงวันละ 60 บาท และยังมีประชาชนอีกจำนวนมาก ที่ลี้ภัยมาแต่ไม่สามารถเข้าสู่ประเทศไทยได้ จึงต้อพักพิงอยู่ตามป่าเขา เช่น กลุ่มที่มาตรงที่มีกองกำลังกู้ชาติไทยใหญ่ตั้งอยู่ ซึ่งทุกจุดจะมีประชาชนมาอาศัยอยู่เพื่อความปลอดภัย ซึ่งที่ดอยก่อวัน ดอยก่อเมือง ตรงข้าม อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงรายก็เกือบพันกว่าคน ที่ดอยดำ ตรงข้าม อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่ และที่ดอยไตแลง ตรงข้ามอำเภอปางมะผ้า จังหวัดแม่ฮ่องสอน ก็มีจำนวนเป็นพันคน 4.      อีกกลุ่มหนึ่ง ที่ได้รับผลกระทบจากการสู้รบเมื่อต้นปี 2545 และลี้ภัยเข้ามายังฝั่งไทยจำนวนกว่า 400 คน โดยได้สร้างกระท่อมอาศัยอยู่ภายในวันหมากกายยอน ต.เปียงหลวง อ.เวียงแหง จ.เชียงใหม่ ผู้ลี้ภัยทุกกลุ่มตามแนวชายแดนไม่ได้รับ หรือส่งเสริมให้ได้รับความช่วยเหลือทางมนุษยธรรมจากองค์กรรัฐแต่อย่างใด จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:35:06

ความคิดเห็นที่ 11 5. ไทยใหญ่ที่มาทำงานในเมืองไทย                ถึงแม้ว่าประชาชนชาวไทยใหญ่ไม่ถูกยอมรับว่าเป็นคนอพยพหนีภัยทางการเมืองที่กดข่มข่มเหง และภัยจากการสู้รบที่เกิดขึ้นในรัฐฉานที่มีมาเป็นระยะเวลาอันยาวนานอย่างเช่น ประชาชนพม่า และกระเหรี่ยง ซึ่งได้รับการยอมรับว่าเป็นบุคคลลี้ภัย และมีที่พักพิงเป็นหลักแหล่งก็ตาม แต่ชาวไทยใหญ่มิได้ถูกยอมรับว่าเป็นบุคคลลี้ภัยเช่นเดียวกับชนกลุ่มอื่น อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าจะไม่มีที่พักพิง แต่ทางรอดของประชาชนชาวไทยใหญ่ก็ยังคงเป็นประเทศไทยอยู่นั่นเอง เนื่องจากไม่มีที่พักพิงเป็นการเฉพาะ เพื่อเอาตัวให้รอด และสามารถอยู่ได้ จึงทำให้ประชาชนชาวไทยใหญ่จำนวนมากที่อพยพหนีภัยเข้ามาพึ่งพิงประเทศไทย ต่างต้องแยกย้ายกันหางานทำตามจังหวัดต่าง ๆ ทั่วประเทศ ทำงานรับจ้างมีทุกสาขาอาชีพ เช่น งานเฝ้าสวน เฝ้าไร่ งานก่อสร้าง งานทาสี งานตัดเย็บเสื้อผ้า งานตามโรงงานต่าง ๆ งานส่งของ งานประโมง งานบริการในร้านอาหาร กระเป๋ารถ งานกรีดยาง งานอาบอบนวด งานหญิงงามเมือง งานนักร้องในร้านอาหาร-คาเฟ่ งานเจียรไนเพชรพลอย งานออกร้านขายของ ฯลฯ ซึ่งขึ้นอยู่กับว่าใครมีญาติหรือคนรู้จักตรงไหนก็จะไปที่นั้น สำหรับเงินค่าตอบแทนนั้น ถ้าเป็นต่างจังหวัดทางภาคเหนือจะได้รับประมาณเดือนละ 1,000 – 2,000 บาท ภาคตะวันออก และภาคใต้ประมาณ 2,000 – 3,000 บาท กรุงเทพฯ จะได้รับเดือนละประมาณ 2,000-6,000 บาท จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:35:20

ความคิดเห็นที่ 12 6.พรรคการเมืองไทยใหญ่ พรรคการเมืองไทยใหญ่ได้ก่อกำเนิดขึ้นภายหลังการเรียกร้องประประชาธิปไตยในปี พ.ศ.2531 (1988) มีชื่อว่า Shan National league Democracy Party (SNLD) หรือ พรรคสันนิบาตแห่งชาติไตเพื่อประชาธิปไตย (ป่าตี่หัวเสือ)  ปัจจุบัน ขุนทุนอู เป็นหัวหน้าพรรค ตอนที่มีการเลือกตั้งเมื่อปี 2531 นั้น พรรคสันนิบาตแห่งชาติไตเพื่อประชาธิปไตยได้จำนวน ส.ส. มากเป็นอันดับที่สองรองจากพรรคสันนิบาตแห่งชาติเพื่อประชาธิปไตยของนางอ่องซานซูจี และได้จำนวน ส.ส.มากเป็นอันดับหนึ่งในรัฐฉาน ปัจจุบัน ขุนทุนอู หัวหน้าพรรคยังเป็นประธานของชน  ชาติมิใช่พม่าอีกด้วย องค์กรระหว่างประเทศที่ส่งตัวแทนเข้าไปเจรจากับทหารพม่า หรือนางอ่องซานซูจี ก็ไปพบขุนทุนอูด้วย ปัจจุนบันขุนทุน อู ถูกพร้อมด้วยผู้นำไทยใหญ่หลายท่านประกอบด้วยนายพลเสือแท่น ถูกกล่าวหาและจับกุมขังอยู่ในคุกอินเส่ง ถึงแม้ว่าขณะนี้จะไม่สามารถทำงานตามระบอบประชาธิปไตยได้อย่างเต็มที่ก็ตาม แต่พรรคสันนิบาตแห่งชาติไตเพื่อประชาธิปไตย (SNLD) ก็ยังคงเป็นความหวังของประชาชนชาวไทยใหญ่ว่า หากมีการผ่อนปรนทางการเมือง พรรคสันนิบาตแห่งชาติไตเพื่อประชาธิปไตย จะสามารถทำหน้าที่เป็นผู้แทนในการรักษาผลประโยชน์ และพัฒนารัฐฉานให้มีความเจริญรุ่งเรืองเฉกเช่นอารยประเทศทั้งหลายอย่างแน่นอน จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:35:43

ความคิดเห็นที่ 13 เจ้าฟ้าไทใหญ่ทั้ง 34 หัวเมือง            เจ้าฟ้า หมายถึง ผู้ปกครองระดับเมืองโดยการสืบทอดเชื้อสายทางตระกูล เจ้าฟ้าไทยใหญ่เปรียบเสมือนพ่อเมือง ปกครองในลักษณะพ่อปกครองลูก ในสมัยก่อนปี ค.ศ.1959 รัฐฉานแบ่งการปกครองออกเป็น 34 หัวเมืองใหญ่ แต่ละหัวเมืองมีเจ้าฟ้าปกครองดูแล ซึ่งเจ้าฟ้า และหัวเมืองทั้งหมดนั้นมีดังนี้ 1. เจ้าห่มฟ้า   เจ้าฟ้าเมืองแสนหวี (ยศพันตรีในกองทัพอังกฤษ) 2. เจ้าเสือห่มฟ้า เจ้าฟ้าเมืองไหย๋ 3. เจ้าจ่าแสง เจ้าฟ้าเมืองสีป้อ 4. เจ้าขุนปานจิ่ง เจ้าฟ้าเมืองน้ำสั่น (ชาวปะหล่อง) 5. เจ้าขุนเขียว  เจ้าฟ้าเมืองมีด (M.A ยศร้อยเอก และประธานแห่งรัฐฉาน) 6. เจ้าหย่านจีนส่าย เจ้าฟ้าเมืองโกก้าง 7. เจ้าส่วยหมุ่ง เจ้าฟ้าเมืองเกซี 8. เจ้าหม่านฟ้า เจ้าฟ้าเมืองสู้ 9. เจ้าขุนจี่ เจ้าฟ้าเมืองกึ๋ง 10. เจ้าหนุ่ม  เจ้าฟ้าเมืองลายค่า (ร้อยเอกกองพันที่ 13) 11. เจ้าเป้  เจ้าฟ้าเมืองนาย (ร้อยเอกกองพันเบา) 12. เจ้าหม่านเหล็ก เจ้าฟ้าเมืองเลิน 13. เจ้าทุนฟ้า โอรสเจ้าจ่ามทุน เจ้าฟ้าเมืองหมอกใหม่ 14. เจ้าอุงหม่อง เจ้าฟ้าเมืองหนอง 15. เจ้าทุนเอ เจ้าฟ้าเมืองสาเมืองคำ 16. เจ้าคำเซิก (ส่วยไต) เจ้าฟ้าเมืองยองห้วย 17. เจ้าขุนส่า เจ้าฟ้าเมืองลอกจอก 18. เจ้าส่วยจี่ เจ้าฟ้าเมืองปั่น 19. เจ้าวินจี่ เจ้าฟ้าเมืองป๋างตะละ (ชาวทะนุ) 20. เจ้าจ่ามทุน เจ้าฟ้าเมืองป๋อน 21. เจ้าโมจ่อ เจ้าฟ้าเมืองป๋างลอง 22. เจ้าขุนทุนจิ่ง เจ้าฟ้าเมืองโปยละ (ชาวทะนุ) 23. เจ้าขุนโอ้ เจ้าฟ้าเมืองหัวโปง 24. เจ้าขุนยุ่น เจ้าฟ้าจะก่อย 25. เจ้าขุนอู เจ้าฟ้าเมืองป๋างหมี (ยศร้อยในกองพันแห่งชาติ) 26. เจ้าขุนซอง เจ้าฟ้าเมืองโจง (ชาวทะนุ) 27. เจ้าขุนจี่ เจ้าฟ้าจ๋ามกา 28. เจ้าจิ่งยุ่น เจ้าฟ้าเมืองบ้านเหย่น 29. เจ้าขุนอ่อง เจ้าฟ้าเมืองป่อ 30. เจ้าขุนยี่ เจ้าฟ้าเมืองหยั่วหง่าน 31. เจ้าตองส่วย เจ้าฟ้าเมืองน้ำโค่กหนองหมอน 32. เจ้าอ่องมิ่น เจ้าฟ้าเมืองสะโถ่ง (ชาวปะโอ) 33. เจ้าจายหลวง เจ้าฟ้าเชียงตุง 34. เจ้าหวุ่นนะ เจ้าฟ้าเมืองปาย เมืองยางแหลง (คะยา) จากคุณ : หนุ่มรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:36:56

ความคิดเห็นที่ 14 เอ่อ   ถามหน่อยครับ    ผมเข้าใจว่าท่าขี้เหล็กที่ติดกับแม่สายของเรานี่    อยู่ในเขตรัฐฉานใช่มั้ยครับ          ถ้าใช่แล้วทำไมพม่าจึงควบคุมในส่วนนี้ได้    ทั้งๆที่ไทใหญ่ต่อต้านพม่ากันมาก จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 21:52:55

ความคิดเห็นที่ 15 สมเด็จพระนเรศวร ฯ เกี่ยวข้องกับไทใหญ่มานานแล้ว ตั้งแต่ จับกุมขุนคำแก้ว เมืองแสนหวี ที่พม่าเกณฑ์ให้มารบกับไทย ได้เมื่อปี  ๒๑๐๕ แต่พระองค์เห็นว่าเป็นเผ่าไทด้วยกัน จึงชุบเลี้ยงไว้และ ทรงส่งกำลังทหารไทย ไปช่วย ขุนคำแก้ว ให้ยึดแสนหวี คืนมาได้ เมื่อปี ๒๑๔๓ ได้ชื่อใหม่ว่า เจ้าคำก่ายน้อย ต่อมา จีนกับพม่า ร่วมกันตี แสนหวี  พระองค์จึงยกทัพขึ้นไปช่วย ด้วยพระองค์เอง แต่ประชวร สวรรคตเสียก่อนที่เมืองหาง  เจ้าคำก่ายน้อย  จึงแพ้การศึกในครั้งนั้น สมเด็จพระนเรศวร ฯ จะยกทัพขึ้นไปแสนหวี ไม่ใช่ อังวะ อย่างที่เข้าใจกัน และ ไทใหญ่ไม่ได้เพิ่งจะมานับถือสมเด็จพระนเรศวร ฯ ในสมัยจอมพลสฤษดิ์ สำหรับ ท่าขี้เหล็ก  (รวมทั้ง เมืองพยาก และเชียงตุง หรือเมืองใหญ่ ๆ) กองกำลังไทใหญ่ จะไม่เข้าไปเคลื่อนไหว หรอกครับ ปล่อยไว้ เป็น แหล่งส่งกำลังบำรุง ดีกว่า จะรบกัน ก็ไปรบในป่า    ตอนนี้ ก็รบกันเกือบทุกวัน เพียงแต่ไม่เป็นข่าวในหน้า นสพ.ไทย เท่านั้นเอง นายพลพม่า จะไปไหนในรัฐฉาน ก็ต้องนั่ง ฮ.ไป  ไม่กล้าไปเป็นขบวนรถ ผบ.พัน ก็อยู่แต่ในค่าย  เพราะออกไปไกล ๆ ทีไร  ก็โดนสอยไปหลายรายแล้ว ส่วนการผลักดันนั้น ในอดีต  คนมีอำนาจคนหนึ่ง ที่เคยเซ็งลี้กับรัฐบาลทหารพม่า กล่าวไว้ว่า หากเจ้ายอดศึก ไปโจมตีพม่ามากนัก  ก็จะจับตัว เจ้ายอดศึก ส่งให้ รัฐบาลพม่า เคราะห์ดีที่  คนมีอำนาจคนนั้น เสียอำนาจไปก่อน หากได้กลับมามีอำนาจอีกเมื่อไร  เจ้ายอดศึก คงหนาว ๆ ร้อน ๆ อีกแล้ว จากคุณ : นายช่างปลูกเรือน เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 22:42:45

ความคิดเห็นที่ 16 นโยบายที่จะสนับสนุน SSA ที่เป็นรูปธรรมคงไม่ชัดเจนครับ แต่ในนามธรรมแล้วมีมาอยู่ตลอดไม่เคยน้อยลง แม้บางสมัยจะจืดจางไปก็ตาม ไม่ได้มีแต่สมัยที่คุณนายช่างบอกมาสมัยเดียวหรอกครับ ก่อนหน้านั้นสมัยที่ฝ่ายตรงข้ามกับคนที่คุณบอกมาเคยเรืองอำนาจ ก็ปฏิเสธการช่วยเหลือ KNU มาแล้ว ทำให้ SLOC เดิมผสานกำลังกับ DKBA เข้ายึดฐานใหญ่มาเนอปลอ ที่ตั้งรัฐบาลกอทูเล จนแตกมาแล้วนั่นเอง ถ้าจะบอกก็บอกให้หมดครับ อย่ากั๊กไว้ทำให้ใครดีกว่าใครคนใดคนหนึ่ง เพราะจริง ๆ แล้วมันก็ไม่ได้มีใครดีกว่าใครทั้งหมดหรอก จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 23:19:22

ความคิดเห็นที่ 17 อีกอย่าง เมืองใหญ่ ๆ ในรัฐฉานที่ SSA ไม่เข้าไปเคลื่อนไหว เพราะยังไม่มีอิทธิพลมากพอครับ ฐานกำลังใหญ่ของ SSA จริง ๆ จะอยู่ทางภาคตะวันออก และตอนกลาง ขณะที่ทางตอนเหนือของรัฐฉาน ว้าแดง ของเหว่ยเซี๊ยะกังยังครองอำนาจอยู่อย่างเหนียวแน่น แม้พม่าจะเพิ่งบดขยี้โกก้างจนเละเทะไปแล้วก็ตามที  ถึงจะมีฐานกำลังมาก แต่ตองยี ก็ยังอยู่ในความควบคุมของพม่าอยู่ดี เมื่อไรตองยีตกไปอยู่ในมือ SSA ค่อยมาว่ากันใหม่ดีกว่าครับ แต่กว่าจะถึงวันนั้นก็คงอีกนาน เพราะพม่าก็เล่นใช้วิธีขนคนไปอยู่ในเขตปกครองตนเองเสียเกือบหมด แล้ว SSA จะไปเอาเสบียงและกำลังคนมาจากไหน ส่วนใหญ่ตอนนี้ก็คือคนที่หนีมาได้ทั้งนั้น และก็คงจะอีกนานกว่าจะรวบรวมกำลังได้มากพอจะเอาคืนจากพม่า ที่สำคัญก็คือ อาวุธหนัก ๆ SSA ไม่มีเลย ในขณะที่พม่ามีทั้ง MIGซาวเก้า (MIG29) รวมถึงอาวุธชั้นดีจากจีนแดง SSA ยันมาได้ขนาดนี้ โดยที่ค่อย ๆ เพิ่มพื้นที่ทีละนิด ๆ ผมก็ถือว่าเก่งแล้วครับ  คิดแบบชาวบ้าน SSA มีดีอะไรครับ ถึงยันพม่าไว้ได้ ลำพังใจสู้อย่างเดียวไม่พอหรอกครับ มันต้องมีปัจจัยอื่นมาเสริม แล้วปัจจัยที่ว่าคืออะไร ??? ถ้าใครดูการฝึกของทหาร SSA แล้วไปดูกับการฝึกหน่วยราชการบางหน่วยของประเทศใหญ่ ๆ แถบ ๆ นี้บางประเทศจะเห็นว่า มันแบบฝึกเดียวกันเป๊ะเลย....๕๕๕๕ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 23:28:25

ความคิดเห็นที่ 18 สถานการณ์ของพม่าตอนนี้     ไทยเราไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้นครับ      ไม่ว่าเรื่องจะเป็นยังไงไทยเรามีแต่ได้ ถ้าพม่าปราบชนกลุ่มน้อยได้      พม่าก็จะเป็นเผด็จการทหารไปอีกนาน     ประเทศก็อยู่แค่นี้    ไม่ไปไหนไกลหรอก    เป็นช่องให้เราเข้าไปหาผลประโยชน์จากทรัพยากรในพม่าได้    โดยผ่านทหารพม่า ถ้าชนกลุ่มน้อยชนะพม่า     ชนกลุ่มน้อยต่างๆก็จะถือโอกาสแยกตัวเป็นรัฐเอกราชทันที     พม่าน่าจะเหลือพื้นที่แค่ราวๆ1ใน3เท่านั้น        หมดโอกาสที่จะเป็นคู่แข่งขันกับไทย       และรัฐเล็กๆที่เกิดขึ้นมา    เรายังสามารถเข้าไปหาผลประโยชน์ได้ง่ายขึ้นเพราะอำนาจต่อรองน้อย จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 23:30:10

ความคิดเห็นที่ 19 พม่า ไม่ใช่ปัญหา เราเลย สาวไทยใหญ่ สวยๆทั้งน้าน กรั๊กๆ ที่ ออน ปัญหาคือ เขมร นี่แหละจะจัดการยังไง จากคุณ : lazarn (lazarn) เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 54 07:20:39

ความคิดเห็นที่ 20 ขอขอบคุณ  สำหรับข้อมูลของคุณ หนุ่มรัตนะมาก ๆ ครับ เคยได้พูดคุยกับพระอาจารย์รูปหนึ่งที่ จ. แม่ฮ่องสอน  ท่านอุปการะสามเณรไทใหญ่ไว้เป็นจำนวนมาก ทั้งส่งเสียให้เรียนหนังสือไทย  และให้เรียนสายวิชาชีพด้วย ท่านเล่าว่า  ครั้งหนึ่งท่านมีกิจนิมนต์ในกรุงเทพ ฯ จึงพาสามเณรชาวไทใหญ่ อายุประมาณ ๑๕- ๑๘ มาด้วยสิบกว่ารูป พอกลับไปแม่ฮ่องสอน  สามเณรที่พามากรุงเทพ ฯ ด้วย  มาขอลาสิกขาหมด ท่านถามว่า  จะสึกไปทำไม เณรว่า  จะสึกไปรบกับพม่า  แล้วจะสร้างบ้านสร้างเมืองให้เหมือนกรุงเทพ ฯ ท่านพระอาจารย์  ท่านเล่าให้ฟังด้วยความสงสารและนึกขำ โอหนอชะตากรรมของคนกำลังจะสิ้นชาติ  และจะกู้ชาติ ได้ทราบจากพระชาวไทใหญ่อีกว่า  ชาวไทใหญ่ถ้าอยู่ในเขตปกครองของชาวไทใหญ่ด้วยกัน  หามาได้เท่าไหร่ต้องแบ่งให้ทหาร 30% ถ้าอยู่ในเขตปกครองของทหารพม่า  ต้องแบ่งให้พม่า 50%  แล้วแบ่งให้ไทใหญ่ด้วยกันอีก 30% เหลืออีก 20% ไว้กินไว้ใช้เอง  เรื่องนี้เท็จจริงอยู่่กับพระไทใหญ่ผู้เล่าให้ฟัง  ผมไม่ยืนยันข้อมูลนะครับ จากคุณ : คอแก้ง เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 54 10:28:40

ความคิดเห็นที่ 21 เท่าที่ทราบมาจากชาวไทยใหญ่ที่มาทำงานกับทางบ้าน เค้าใช้ระบบบริจาคเอาครับ ไม่ได้รีดไถ และทหารมีการมาช่วยชาวบ้านทำไร่ทำนาด้วยโดยเฉพาะในเขตอิทธิพลของSSA มีลูกหลานนายทหารระดับสูงของSSA ก็มาเรียนหนังสือในไทยครับ มีสัญชาติไทย แต่วิธีการที่ได้สัญชาติไม่ปรากฏ เพื่อมาเรียนหนังสือบ้านเราเพื่อเอาไปปรับปรุงประเทศ ส่วนอาวุธของเค้าส่วนหนึ่งก็มาจากข่าวที่ว่าอาวุธในคลังบ้านเราหายไปนั้นแหละ คือเราช่วยไทยใหญ่ตรงๆไม่ได้เลยใช้วิธีนี้แทน เพื่อป้องกัน ผกค. และยาเสพย์ติดครับ เพราะชาวไทยใหญ่ก็ไม่ชอบยาเสพย์ติดเหมือนกัน จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 54 18:15:06

ความคิดเห็นที่ 22 ส่วยของทหารพม่าน่าจะผิดไปเยอะครับ เพราะถ้าทหารพม่าจะเอาจริง ๆ ต้อง ๑๐๐% ครับ ไม่ใช่แค่ครึ่งเดียวหรอกไม่ว่าจะเสบียง หรือแรงงาน หรือแม้แต่เงินทอง นี่พูดกันในเขตที่ทำสงครามนะครับ ถ้านอกเขตทำสงครามก็ยังมี "ด่านลอย" เอาไว้ไถ แล้วก็รีดเอาเงินต่าง ๆ นานาอีกเยอะครับ แล้วก็ไม่ได้ทำเฉพาะทหารพม่า มอญ กะเหรี่ยง ก็เอาหมดครับแล้วแต่ว่าจะคิดอย่างไร ส่วนใหญ่จะคิดรายหัว ถ้ามาเป็นคันรถก็เหมาเป็นคัน ๆ ไป อย่าแปลกใจที่แรงงานพม่ายอมมาอยุ่เมืองไทย แล้วยอมให้ข้าราชการเลว ๆ บางคนไถเอา ๆ เพราะถึงแม้จะโดนไถในเมืองไทย แต่ก็ไม่ได้หมดตัวเหมือนโดนไถในเมืองพม่าครับ จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 54 22:58:16

ความคิดเห็นที่ 23 ^ ผมว่าไม่ใช่100%หรอกครับ       แต่จะเกินไปอีกเยอะเลย      เพราะทหารพม่าไม่ได้เอาแต่เงินอย่างเดียว    แรงงานก็เอา   อาหารก็เอา    บางที่ก็มาบังคับเอาชนกลุ่มน้อยไปทำงานให้       บางทีเอาทุกอย่างที่ว่าไปหมดแล้ว     ชีวิตก็จะเอาด้วย จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 54 23:51:45

ความคิดเห็นที่ 24 ที่ทราบอีกอย่างหนึ่งคือบัตรประชาชนพม่าจะบอกด้วยว่าเป็นเชื้อชาติไหน ซึ่งแน่นอนว่าส่อถึงความเป็น2มาตรฐาน จริงๆอีกเรื่องหนึ่งก็คือสมมติรัฐบาลทหารถูกล้มล้าง ซูจี ชนะ แล้วเธอจะเอาไงกับสนธิสัญญาปางหลวง แน่นอนว่าเธอก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนกัน คือถ้ายอมตามนั้นก็คือเสียดินแดน ถ้าไม่ยอมก็รบต่อไป จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 00:16:37

ความคิดเห็นที่ 25 ในความเป็นจริง    ชาวพม่าถึงแม้ว่าจะเป็นเชื้อชาติที่มีมากที่สุดในพม่า     แต่ก็มีเพียงแค่40%ของประชากรทั้งหมดในพม่า     หากชนกลุ่มน้อยทั้งหมดหันมาจับมือกันได้      ชาวพม่าจะกลายเป็นเสียงข้างน้อยในประเทศไปในทันที      ดังนั้นพม่าจะต้องใช้การปกครองแบบเผด็จการกดชนกลุ่มน้อยต่างๆเอาไว้     ไม่ให้มีสิทธิมีเสียง     และไม่มีโอกาสที่จะรวมตัวกันได้         เพราะหากพม่ากลายเป็นประธิปไตยเมื่อไหร่    ชนกลุ่มน้อยต่างๆจะไม่ยอมคนพม่าอีกต่อไป     และจะร่วมมือกันโหวตแยกประเทศออกไปแน่นอนหากมีประชามติ ส่วนซูจีนั้น     ไม่สามารถแก้ไขอะไรกับการแยกตัวของรัฐต่างๆได้แน่นอน     เพราะสนธิสัญญาปางหลวงนั้นนายพลอองซานพ่อของซูจีเป็นผู้ทำขึ้น       ซูจีจะไปปฏิเสธสนธิสัญญานี้ก็ไม่ได้    เพราะจะเท่ากับยอมรับว่าพ่อตัวเองทำผิด        แต่หากยอมรับสนธิสัญญานี้     พม่าก็นับถอยหลังรอวันที่จะแตกออกจากกันได้เลย จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 02:49:27

ความคิดเห็นที่ 26 เป็นไปได้ไหมที่พม่าจะพยายามเป็นเผด็จการแบบนี้ไปเรื่อยๆหลายปี จนให้ลูกหลานของชนกลุ่มน้อยได้ซึมซับความเป็นพม่าผ่านทางภาษา การศึกษา ฯลฯ ของพม่าเข้าไป จนตัวเองรู้สึกว่าเป็นคนพม่า ทำให้จำนวนคนเชื้อชาติพม่าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตรงกันข้ามกับจำนวนของชนกลุ่มน้อย อย่างเช่น คนมอญในพม่า ซึ่งนับวันคนมอญจะพูดภาษามอญได้น้อยลง จากคุณ : RedMiyoun เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 04:39:42

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณครับ ได้รับความรู้ดีมากเลย หุๆ คห.19 อยากถามต่อครับ เมืองยองนี่อยู่ตรงส่วนไหนเหรอครับ แล้วไทใหญ่ต่างจากไทลื้ออย่างไรครับ แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 54 17:58:53 จากคุณ : jeerasak2k เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 17:44:52

ความคิดเห็นที่ 28 เมืองยองอยู่ทางเหนือของไทยครับ แถวๆประเทศพม่า น่าจะอยู่แถวๆที่เกิดแผ่นดินไหว ส่วนเวียงยองอยู่จังหวัดลำพูนครับ ไม่รู้ว่าต่างยังไง แต่ภาษาเหนือเรียกไทยใหญ่ว่า ไต หรือเงี้ยว ส่วน ไทยลื้อ จะเรียกว่าลื้อเชยๆ ลื้อจะอพยพลงมาสมันเก็บผักใส่ซ้า จากคุณ : ยองเจียงใหม่ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 19:17:00

ความคิดเห็นที่ 29 เรื่องที่ว่า มอญในพม่าพูดมอญน้อยลง ตรงนี้ขอเถียงครับว่าไม่จริง  คนมอญในพม่าเกลียดพม่าเข้าไส้นะครับ เพราะมอญโดนกดมาตลอด ลองไปถามแรงงานมอญในจังหวัดสมุทรสาคร แถวบางกระดี่ เขตบางบอน กทม. ดูก็ได้ครับ (แต่อย่าไปเรียกเขาว่าพม่านะ ส่วนใหญ่จะมีเคือง) ที่ถูกควรจะบอกว่า คนไทยเชื้อสายมอญในประเทศไทย ไม่นิยมพูดภาษามอญแล้ว ประโยคนี้ถึงจะถูกต้องครับ ไม่ว่าจะมอญในภาคไหนก็ตาม(คนมอญในไทยมีเกือบทุกภาค จะยกเว้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือเท่านั้นเอง ที่มอญแท้ ๆ จากรัฐมอญไม่เคยไปอาศัยอยู่) ...............เกลิง กอ ฮะ กาว หม่อน จาวหม่อน เหลิง ก๊อด เหลิกจ์ หม่อน แหญ็ะ เก๊าะ.......... แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 54 19:52:27 จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 19:51:08

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าจะนับวัฒนธรรมที่แข็งจริง ๆ ในพม่า ส่วนใหญ่จะมีแต่เผ่า ไต มอญ กะเหรี่ยง เท่านั้นที่ยังนิยมพูดภาษาตัวเองอยู่ แต่ก็เรียนภาษาพม่าควบคู่กันไปด้วย แต่ถ้าเป็น เผ่าไทย(ที่โดนกวาดต้อนไปตั้งแต่กรุงศรี) กับ ลาว หรืออื่น ๆ ส่วนใหญ่จะเริ่มโดนกลืนไปเกือบหมดแล้วครับ รุ่นใหม่ ๆ นี่พูดไม่ได้ อ่านไม่ได้แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าความเจริญเข้าไปถึงหมู่บ้านเร็วหรือช้า จากคุณ : ผ้าพับไว้ เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 19:56:29

ความคิดเห็นที่ 31 น่าเสียดายที่เหล่าหัวเมืองไทใหญ่ในแคว้นฉานนั้นแตกแยกกันเองครับ คือจะรบกับพม่าก็ไม่เป็นปึกแผ่นพอ มีการเลื่อยขาเก้าอี้กัน และบางพวกก็ไปสวามิภักดิ์พม่าเสียนี่ ทำให้การก่อตั้งรัฐฉานของไทใหญ่ทำได้ลำบาก เพราะขาดความสามัคคีนี้แล ทั้งๆที่ไทใหญ่น่าจะเป็นชนกลุ่มน้อยที่เข้มแข็งที่สุดในพม่าได้แท้ๆ จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 21:25:33

ความคิดเห็นที่ 32 ลำพังไทใหญ่ไม่น่าจะต่อต้านพม่าได้หรอกครับ       ถ้าจะโค่นล้มพม่าจริงๆชนกลุ่มน้อยทั้งหมดต้องร่วมมือกัน    ลุกฮือขึ้นมาต่อต้านพร้อมๆกัน       เอาแค่ ยะไข่  มอญ  ไทใหญ่  กะเหรียง จับมือกันได้นี่พม่าตาเหลือกแน่ๆ ด้านเหนือรับมือไทใหญ่กับยะไข่     ตะวันออกรับมือกะเหรี่ยง     ด้านใต้รับมือมอญ     เจอเข้าไปแบบนี้พม่ายังปราบได้หมดก็เหลือเชื่อล่ะ แต่เท่าที่เห็นทุกวันนี้    ขนาดในเชื้อชาติเดียวกันก็ยังไม่เป็นเออกภาพ     กะเหรียงนี่แบ่งออกเป็นหลายฝ่ายเลย   แต่ก่อนมีกะเหรี่ยงพุทธกับกะเหรี่ยงคริสต์    กะเหรี่ยงคริสต์นำโดยนายพลโบเมียะซึ่งเป็นมิตรที่ดีกับไทย     แต่พอนายพลโบเมียะตายกะเหรี่ยงก็แตกเป็นกลุ่มนู่นกลุ่มนี่จนแทบจะแยกไม่ออกแล้วว่ามีอะไรมั่ง       ฝ่ายไหนต่อต้านพม่า   ฝ่ายไหนรับใช้พม่า จากคุณ : zodiac28 เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 54 21:51:14

ความคิดเห็นที่ 33 ...ชอบกระทู้นี้ จากคุณ : LegalisM เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 54 10:52:33

ความคิดเห็นที่ 34 จาก คคห ที่ 29 ของคุณผ้าพับไว้ ไทใหญ่ก็เช่นกัน  เกลียดพม่าเข้าไขกระดูก  และห้ามเรียกไทยใหญ่ว่าพม่าเด็ดขาด เรียกไทใหญ่ว่าพม่าถูกเคืองเหมือนด่า หมา ...... แม่ (ขอภัยที่ไม่สุภาพ) จากคุณ : คอแก้ง เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 54 23:07:42

ความคิดเห็นที่ 35 เอามาให้ดูกันครับ เด็กๆเขาคุยกัน มีบางคนอวดตัวว่าเป็นผู้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับ ssa ถึง ระดับนั่งกินเหล้ากับเจ้ายิดศึกกันเลยทีเดียว (ไม่รู้โม้หรือเปล่านะครับ ฮี่ๆ) http://www.siambbgun.com/board/index.php?action=profile;u=27684;sa=showPosts แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 54 13:39:15 แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 54 13:35:58 จากคุณ : piyabhut เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 54 13:34:24

ความคิดเห็นที่ 36 ประวัติศาสตร์ของพม่าให้ดีๆนะครับว่า ก่อนพม่าจะตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษนั้น มีดินแดนใดบ้างที่อยู่ภายใต้อาณัติของพม่า พม่าเคยมาปกครองไทใหญ่แค่ครั้งเดียว ในสมัยบุเรงนอง ที่เหลือก็เป็นความสัมพันธ์แบบเพื่อนบ้านกัน แล้วตอนที่โดนอังกฤษยึดครอง พม่าก็โดนก่อน ประมาณ ปี 1882 อังกฤษปลดกษัตริย์พม่าเลยครับ จากนั้น ในปี 1885 อังกฤษก็ส่งคนมาเจรจากับเจ้าฟ้าของไทใหญ่ ให้เป็นรัฐในอารักขาของอังกฤษ มีข้าหลวงใหญ่ของอังกฤษเข้ามาปกครองอีกทีหนึ่ง ขณะที่พม่าก็มีข้าหลวงของอังกฤษมาปกครองต่างหาก ไทใหญ่ไม่เคยขึ้นการปกครองกับข้าหลวงใหญ่ของอังกฤษในพม่าเลยนะครับ จากนั้นพอหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 อังกฤษเตรียมให้เอกราช ดินแดนอาณานิคม อูอองซาน พ่อของซูจี ก็ไปชุบมือเปิบว่า เป็นตัวแทนของคนทุกเชื้อชาติในอาณานิคมตรงนี้....ซึ่งพวกชนเชื้อชาติอื่นๆไม่ยอม...เลยเป็นที่มาของสนธิสัญญาปางโหลงครับ....ส่วนรายละเอียดสนธิสัญญาลองไปดูในกระทู้แรก หรือพิมพ์ในอากู๋ดูครับมีเพียบ ส่วนเรื่องงบประมาณในการทำงานของ SSA กลุ่มเจ้ายอดศึกนั้น มีมาจากหลายทางครับ เรื่องเหมืองแร่ ป่าไม้ อันนี้ทำจริงครับ...คนทำก็ไม่ใช่ใครที่ไหนนักธุรกิจไทยครับ......แล้วในรัฐฉาน ทหารพม่าก็ไม่ได้คุมพื้นที่เด็ดขาด 100 เปอร์เซ็นต์ครับ...หลายพื้นที่มีชนกลุ่มน้อยอื่นๆคุมกันอยู่ ก็ขึ้นอยุ่กับว่าใครจะแปลงโอกาสได้มากน้อยแค่ไหน.....งบประมาณอีกส่วนก็จากประเทศที่ 3 ครับ....ทั้งจากเพื่อนบ้าน และมหาอำนาจ นอกจากนี้ยังมีองค์กรพัฒนาเอกชนอื่นๆเช่น พวก USAID, IRC, แพทย์ไร้พรมแดน,กลุ่มหมอสอนศาสนา ฯลฯให้ความช่วยเหลือด้านการศึกษา เครื่องอุปโภค บริโภค และการสาธารณสุข คอนเน็กชั่นของเจ้ายอดศึกนี่ไม่ธรรมดานะครับ SSA นี่มี liaison ประจำอยู่ที่จีนตอนใต้เลยนะครับ ในประเทศเพื่อนบ้านก็มีครับ เป็นผู้พันท่านนึงที่เป็นลูกชายคนโต ของเจ้ากอนเจิง หรือ โมเฮง ซึ่งเป็นอดีตหัวหน้ากลุ่ม SURA และเป็นลูกพี่เก่าของเจ้ายอดศึกครับ.....ขณะเดียวกันหน่วยงานของประเทศเพื่อนบ้านที่ทำหน้าที่ดูแล SSA ก็คือ กรมรบพิเศษเลขคี่ ซึ่งถ้าคุณมีโอกาสไปดอยไตแลงฝั่งรัฐฉาน(มี 2 ฝั่งครับ) ก่อนจะถึงประตูเข้าดอยไตแลง จะเจอกับฐานทหารรบพิเศษหน่วยหนึ่งครับ...เขาจะมีหน้าที่เช็คการเข้าออกของคนไทใหญ่บนดอย ส่วนเรื่อง SSA ค้ายาเสพติดหรือไม่นั้นหน่วยข่าวในพื้นที่ของไทย ก็รายงานมาว่ามี....แต่ไม่เยอะเมื่อเทียบกับว้า หรือ ไทใหญ่กลุ่มอื่นๆ สาเหตุที่ SSA มีน้อยก็ไม่ใช่อะไร ก็เพราะว่า เขาต้องการสร้างภาพลักษณ์ให้ clean เพื่อที่จะได้รับการสนับสนุนในระดับโลกเหมือนอย่างปาเลสไตน์ หรือ ติมอร์ เขาทราบว่า ยาเสพติดจะทำให้ภาพลักษณ์ของเขาเสียหาย....เขาเลยพยายามลดเรื่องนี้.... ส่วนเรื่องเหรียญสมเด็จพระเนรศวรนั้น ทำตั้งแต่สมัยเจ้ากอนเจิงแล้วครับรุ่นแรกทำมา 1,000 เหรียญครับสมัยยังเป็น SURA อยู่เลย....ไม่ได้เพิ่งทำสมัยเจ้ายอดศึกครับ....... ส่วนที่บอกว่า มีหน่วยทหารไม่ทราบฝ่ายช่วย SSA รบ อันนี้มีมานานแล้วครับ เป็นครูฝึกให้ด้วย...เพื่อนบ้านเคยช่วยไทใหญ่กลุ่ม SURA มาตั้งแต่สมัยเพื่อนบ้านยังมีจอมพลผ้าขะม้าแดงเป็นผู้นำโน่นละครับ.......ตอนนั้นเพื่อนบ้านให้ไทใหญ่เป็นกันชนพวกคอมฯให้........แล้วเมื่อสักเกือบ 10 ปีมาแล้ว SSA และเพื่อนบ้านเคยได้ความช่วยเหลือจาก DEA ของไอ้กันมาจัดตั้ง ฉก.แบบเดียวกับที่ทำในโคลัมเบีย มีที่ตั้งกอง บก.อยู่ในเขตอำเภอแม่.. จังหวัดหลักทางภาคเหนือ ประกอบด้วยกำลังพล 4 กองร้อย มาจากกรมทหารราบที่....จำนวน 2 กองร้อย....กองพลรบพิเศษที่.....จำนวน 2 กองร้อย และตชด.อีก 1 กองร้อย ไอ้กันส่งหน่วยรบพิเศษที่ประจำการในภาคพื้นแปซิฟิค ณ เกาะกวม เข้ามาทำหน้าที่ช่วยฝึกสอนงานด้านการข่าว และการปฏิบัติการต่อเป้าหมาย พอหลังจากเราเริ่มเปลียนนโยบาย ก็เลยต้องยุบ ฉก.อันนี้ไป ส่วนเรื่องที่น้องบอกว่า "ก่อนหน้านี้ นายพลโบเมี๊ยเอง เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของชาวกระเหรี่ยง พอนายพลโบเมี๊ย ถึงแก่กรรม DKBA ก็แยกออกมา และได้รบกับ KNU แทน" อันนี้คลาดเคลื่อนมากเลยครับ....เพราะ DKBA แยกออกมาจาก KNU ก่อนโบเมี๊ยะจะตายเป็นสิบปี สาเหตุที่ DKBA แยกออกมาเนื่องมาจากปัญหาเรื่องความเหลื่อมล้ำใน KNU ครับ ตอนนั้น KNU มีกองบก.อยู่ที่มาเนอร์ปลอว์ กลุ่มกะเหรี่ยงพุทธมีความเห็นว่า นายทหารและพลทหารส่วนใหญ่ในกองกำลัง KNU ที่เป็นชาวพุทธนั้น ไม่ได้รับความยุติธรรมในการตอบแทนความดีความชอบทางด้านตำแหน่งและความรับผิดชอบ เมื่อเทียบกับบรรดานายทหารและพลทหารกะเหรี่ยงซึ่งนับถือศาสนาคริสต์ โดยเฉพาะผู้นำในคณะกรรมการกลางของ KNU นั้น ส่วนใหญ่จะเป็นคริสเตียนเกือบทั้งสิ้น นายพลโบเมี้ยะ ซึ่งเป็นผู้นำของกะเหรี่ยงนั้นก็เป็นคริสเตียนที่เคร่งครัดคนหนึ่ง ความไม่เสมอภาคระหว่างกะเหรี่ยงคริสต์และกะเหรี่ยงพุทธ จึงนำพาไปสู่ความแตกแยกในที่สุด กะเหรี่ยงพุทธแยกไปตั้ง DKBA ปี 2537 ครับ โบเมี๊ยะ ตายปี 49 ครับ..... แล้วเรื่องเรียกร้องเอกราชจากอังกฤษ....เขาก็เล่นพร้อมๆกันครับ....ส่วนเรื่องรบกับพม่าก็ไล่เรียงกันครับ.... http://www.siambbgun.com/board/index.php?topic=353814.0 แก้ไขเมื่อ 13 มิ.ย. 54 13:42:44 จากคุณ : piyabhut เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 54 13:41:17

ความคิดเห็นที่ 37 ในยุคราชวงศ์คองบอง พม่าก็มีอำนาจเหนือพวกหัวเมืองไทใหญ่เหมือนกันครับ ทางพม่าอยากจะทำให้พวกไทใหญ่อ่อนแอให้มาก ก็เลยจัดการแบ่งหัวเมืองไทใหญ่ออกเป็นเมืองหยิบย่อยมากมายครับ ทำให้เจ้าฟ้าไทใหญ่มีเมืองในปกครองน้อยลง ไพร่พลน้อยลง และความสามัคคีน้อยลง ทำให้ไทใหญ่ไม่สามารถต่อต้านพม่าได้อีกครับ และต้องส่งลูกหลานมารับใช้หรือเป็นนางห้ามในราชสำนักพม่า เพื่อขอความสนับสนุนในการเป็นเจ้าฟ้าหัวเมืองได้อย่างเป็นสุขครับ จากคุณ : digimontamer เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 54 16:19:38