ผมว่าเป็นสุดยอดนิยายเรื่องหนึ่งของโก้วเล้งครับ อ่านครั้งแรกเมื่อสมัยยังเยาว์วัย อ่านไม่สนุก ไม่มีแนวคิดตามบทที่เขียนมา เพราะชอบอ่านแบบมีปาฏิหาริย์ มีของวิเศษ มีคัมภีร์ มีอะไรที่ช่วยให้ตัวพระเอกเก่ง เพื่อปราบตัวร้ายในเรื่อง และจบเป็นเรื่องๆไป ประเภทสุขนิยม จนสูงวัยขึ้น มีประสบการณ์ชีวิตมากขึ้น มองโลกหลายมิติมากขึ้น จึงได้กลับไปอ่านใหม่อีกรอบ ถึงได้รับรู้อรรถรส ของบทประพันธ์เรื่องนี้ ของโก้วเล้งที่ผมชอบ ตามลำดับความคิดผม วีรบุรุษสำราญ ความรัก ความไว้วางใจ ในมิตรสหาย เซียวฮื้อยี้ ความรัก ความแค้น การให้อภัย และการเคารพตนเอง ชอลิ่วเฮียง ปรัชญาชีวิตง่ายๆ การใช้สติปัญญาในการแก้ปัญหา ฤทธิมีดสั้น ความขัดแย้งในอารมณ์ของคนอ่าน อ่านทีไรขัดใจทุกที ดาบมรกต ความซื่อสัตย์ และโชควาสนา นักสู้ผู้พิชิต ผลงานยุคแรกๆ ที่เริ่มอิงเข้าหาธรรมชาติ
และส่วนใหญ่ ผมจะชอบสำนวนการแปลของท่าน ว ณ.เมืองลุง มากกว่า จากเรื่องแรกที่ได้หยิบมาอ่าน คือ เซียวฮื้อยี้ และชอบมาจนทุกวันนี้ เสียดายที่ไม่มีโอกาสได้อ่านผลงานการแปลเรื่องใหม่ๆ ของทานอีกแล้ว ขอคารวะ ครับ
จากคุณ |
:
ว่าวปักเป้า
|
เขียนเมื่อ |
:
4 ก.ย. 54 23:00:42
|
|
|
|