ความคิดเห็นที่ 1 ทดลองอ่านบทความภาษาต่างประเทศหลายๆ บทความ   แล้วแปลและเรียบเรียงเป็นบทความของคุณเองขึ้นมาสักชิ้นหนึ่ง   จากนั้นส่งไปยังนิตยสารที่รับบทความแนวนั้นสิครับ จากคุณ : Tanis เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 20:27:41

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าอยากทำงานกองบรรณาธิการนิตยสาร แล้วไม่จบมาด้านนี้มาโดยตรง ถ้าพิสูจน์ให้เห็นได้ว่าเขียนหนังสือเป็นจริง จบอะไรมาก็ไม่สำคัญเท่าไหร่ ในกรณีที่ไม่เคยมีผลงานเขียนมาก่อนเลย มีทางเลือก 2 ทาง ทางแรก คือ เขียนเรื่องที่ตัวเองอยากเขียนขึ้นมา 2-3 เรื่อง และแนบไปกับใบสมัครงาน ถ้าจะให้ดีควรหาคนช่วยตรวจแก้ไข และนำเสนองานที่เหมาะกับสไตล์ของนิตยสารที่คุณ จะไปสมัคร ถ้าจะให้งานเขียนของคุณมีน้ำหนักมากขึ้น ควรส่งเรื่องที่เขียนไปตามนิตยสารที่เปิดรับ ถ้างานเขียนคุณเคยได้ตีพิมพ์มาก่อน ยิ่งเป็นนิตยสารที่มีชื่อเสียง คุณก็ยิ่งมีโอกาสได้งานมากขึ้น แต่ทางนี้อาจยากไปสำหรับคนที่ไม่เคยเขียนหนังสือมาก่อน และอาจต้องใช้เวลาเป็นปีหรือ อาจไม่ประสบความสำเร็จเลยก็ได้ ทางที่สอง คือ  สมัครงานในตำแหน่งอื่นที่ไม่ใช่กองบรรณาธิการ แต่เป็นบริษัทที่ทำหนังสือ หรือสนพ. ไปก่อน เช่น ตำแหน่งเลขาฯกอง งานในฝ่ายศิลป์ ประสานงาน ฯลฯ หรืออะไรก็ได้  แล้วค่อยไปหาทางขยับหน้าที่ในภายหลัง ทางที่สอง ต้องใช้ความอดทนและมุ่งมั่นมาก เพราะเมื่อเข้าไปแล้วนอกจากงานในหน้าที่ คุณต้องพยายามเรียนรู้สิ่งที่คุณไม่รู้ อาจเป็นการช่วยงานกองบก.ที่คุณไม่ได้ประโยชน์เป็น เงินทอง แต่ได้ความรู้โดยไม่ต้องเสียเงิน   บอกเคล็ดลับได้ว่างานที่กองบก.เบื่อหน่ายที่สุดคือการถอดเทป เป็นงานที่ทุกคนอยากหา คนช่วยทำ ถ้าได้ช่วยก็จะเท่ากับได้เรียนรู้วิธีสัมภาษณ์คน (แต่มองหาคนที่ทำงานเก่งจริงด้วย ไม่งั้นอาจไม่ได้อะไร) เมื่อถึงจุดหนึ่งที่คิดว่าสามารถทำได้ เดินเข้าไปหาบก.แล้วบอกว่าอยากลองเขียนบ้าง หรือ เอางานเขียนไปเสนอบก.ว่าเราทำได้ เมื่อมีกองบก.คุณจะเป็นคนแรกที่มีโอกาส (แต่หมายความว่างานเขียนของคุณดีจริง) จากคุณ : tomatolatte เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 23:22:29

ความคิดเห็นที่ 3 ในกรณีที่ "คิด" ว่าอยากทำงานหนังสือ ไม่แนะนำให้รีบเรียนปริญญาโทก่อนไม่่ว่าด้านไหน ควรลองมาทำงานก่อนจะตัดสินใจว่าอยากทำงานนี้จริง ๆ   ถึงเป็นตำแหน่งงานอื่นที่ไม่ใช่กองบก. อย่างน้อยก็จะได้เห็นสภาพการทำงานหนังสือจริง ๆ เวลานั้นคุณอาจได้ "คิด" ว่าตนเองเหมาะกับงานหนังสือจริง ๆ หรือไม่ ถ้าคิดว่ายังอยากทำหนังสือ ค่อยเรียนปริญญาโทต่อได้ ถ้าคิดว่าอยากเปลี่ยนไปทำอย่างอื่น จะช่วยให้เลือกเรียนปริญญาโทในสาขาที่ตรงมากขึ้น งานหนังสือเป็นงานที่อาศัยประสบการณ์  เรียนทฤษฎีไปพร้อม ๆ กับการปฏิบัติได้ประโยชน์ มากที่สุด จากคุณ : tomatolatte เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 55 23:43:35

ความคิดเห็นที่ 4 งานในกองบรรณาธิการหาไม่ยากหรอก ไม่ต้องจบเฉพาะทางหรอก เท่าที่เจอนะเราติดต่อสำนักพิมพ์ใหญ่ๆโทรไปทีไรเจอเสียงเปลี่ยนไปทุกทีเพราะคนลาออกกันเยอะมากๆ คงเป็นเพราะทำงานหนักไม่คุ้มเงินเดือนนี่แหละ ส่วนเรื่องแปลนั้นถ้าคุณแปลได้ก็ลองส่งตัวอย่างการแปลไปที่สำนักพิมพ์อาจช้าหน่อย แต่ถ้าขยันส่ง ขยันติดต่อ และถ้ามีฝีมือแปลอยู่แล้วก็จะได้งานทำในที่สุด ถ้าคุณจบปริญญาตรีมาแล้วและเก่งภาษามากๆทั้งด้าน ฟัง พูด อ่าน เขียน แล้วไปเรียนปริญญาโทการแปลจบมา "มันขลังมากๆ" ใช้เป็นใบเบิกทางสมัครงานบริษัทข้ามชาติเงินเดือนมากๆได้สบายๆ แต่ถ้าหลังจากจบปริญญาตรีมาแล้วภาษาอังกฤษคุณ "แค่ธรรมดาๆ" แล้วไปเรียนปริญญาโทการแปลหรือปริญญาโทด้านภาษา "สองปีจบมา มันไม่เก่งขึ้นมามากนักหรอก ยังต้องหาประสบการณ์อีกยาวนาน" โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องการลงสนามแปลของจริงๆ ยกตัวอย่างเช่นการส่งตัวอย่างการแปลไทยเป็นอังกฤษเพื่อเสนอราคาค่าแปลแข่งขันกันในตลาด เท่าที่เห็นๆอยู่นักแปลชาวไทยหลายๆคนเขียนภาษาอังกฤษเก่งๆมีน้อยแบบหาตัวจับได้เลย ถ้าใครไม่จบด้านภาษาและเรียนไม่สูงถึงปริญญาโทการแปลหรือปริญญาโทด้านภาษาแต่ดันเรียนด้วยตัวเองแล้วเขียนภาษาอังกฤษเก่งเกินหน้าชาวบ้านเขา นักแปลคนนั้นก็แย่งงานแปลจากคนจบปริญญาโทการแปลที่ยังเขียนภาษาอังกฤษไม่เก่ง ไปได้สบายๆ ถ้าคิดจะหาเงินจากการแปล แปลเอกสารจากภาษาที่ 1 (ภาษาไทย) ไปเป็นภาษาที่ 2 โดยเขียนภาษาที่ 2 ให้ทาบรัศมีเจ้าของภาษาให้ได้ จะทำเงินได้มหาศาล ได้มากกว่าแปลหนังสือหรือแปลนิยายจากภาษาที่ 2 ไปเป็นภาษาที่ 1 ให้สำนักพิมพ์ ตั้งหลายเท่า แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 55 10:25:08 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 10:23:26

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องงานเขียนนี่เราไม่เคยทำ แต่หลังจากทำงานแปลนานๆเรามีทักษะการค้นข้อมูลจากแหล่งข้อมูลต่างประเทศและการเรียบเรียงประโยคซึ่งจะทำให้เราน่าจะเขียนหนังสือภาษาไทยด้านความรู้อะไรต่างๆได้นะ แต่พอขยับจะเขียนก็งานแปลเอกสารเข้ามา แล้วเผอิญมีเพื่อนเป็นนักเขียนอยู่ พอคุยกับเพื่อนเรื่องนี้ เพื่อนก็บอกว่า "พี่ๆ อย่าไปเขียนเลยเรื่องให้ความรู้ศาสตร์อะไรยากๆน่ะขายลำบาก ตอนนี้หนูเขียนแต่นิยายรักมีกินสบายๆเลยหละ ขายง่ายกว่าตั้งเยอะ" เราก็เลยเบนเข็มพยายามจะเขียนหนังสือเป็นภาษาอังกฤษเพื่อไปขายต่างแดน ตอนนี้ก็เลยต้องฝึกเขียนภาษาอังกฤษหนักหน่อย จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 10:29:29

ความคิดเห็นที่ 6 ลองหาที่ฝึกงานดูสิครับ แฟนผมก็จบไม่ตรงสาย แต่ทุกวันนี้ทำงานนิตยสาร โดยเริ่มจากการฝึกงานที่ BK Magazine (เห็นเปิดรับอยู่เรื่อยๆ) จากคุณ : วิฬาร์วารี เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 14:16:28

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณทุกความเห็นจริงๆค่ะ ได้คำแนะนำดีๆเยอะเลย จะนำไปปรับใช้และพัฒนาตัวเองนะคะ ขอบคุณค่า จากคุณ : Mmaaii (mmaaii) เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 55 23:26:29

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ จขกท  แนะนำให้ไปถามกับ เจ๊คาร่า ไรท์เวลล์   คนเขียนจอมใจ ภาคแรกตอนนี้เปิดตัวภาพ2 ในเวปเราเพื่อนกัน เจ๊ทำพีอาร์ รู้ทั้งเรื่อง แวดวงสิ่งพิมพ์ สนพ นสพ นิตยสาร เจ๊แกโหดในนิยายแต่ตัวจริงน่ารัก ฮาและมีน้ำใจมากๆ เท่าที่ได้คุยทางเมล์หรือทางเฟซ เจ๊ว่าจะ ตั้ง สนพ ด้วยค่ะ อยากพิมพ์งาน แนวประวัติศาวจร์ งานเขียนอีกแบบที่ไม่นิยายของเจ๊ นิยายเจ๊จะออก กับสนพ เราเพื่อนกันเท่านั้น ลองถามหรือคุยดูนะคะ แวดวงนี้ เรารู้มาจากเพื่้อนๆว่าหากไม่มีเส้น เขียนไม่เป็เข้ายาก มากๆๆๆ http://www.puengan.com/index.php?lay=show&ac=webboard&WBntype=10 ไปถามเจ๊ได้ที่นี่เลย เจ๊แกช่วยทุกคนค่ะ ไม่อ่านนิยาย เจ๊แกก็ไม่ว่า  โคดนีบถือเลย หาคนอย่างนี้ยากมากๆในสังคมเนอะ จากคุณ : แป้งกระป๋องจิ๋ว (แป้งกระป๋องจิ๋ว) เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 14:28:24

ความคิดเห็นที่ 9 ขออธิบายเรื่องการทำงานนิตยสาร สนพ. และแวดวงหนังสือหน่อยก็แล้วกัน เพราะอยากให้คนที่ตั้งใจอยากทำงานหนังสือ รู้ "ข้อมูล" ด้านอื่น ๆ นอกจาก ที่เขาว่ากัน โดยเฉพาะประเด็นไม่มีเส้น เขียนหนังสือไม่เป็นเข้ามาทำงานยากมาก คือถ้าอยากทำงานกองบก.แล้วเขียนหนังสือไม่เป็น มันก็ขาดคุณสมบัติในการทำ งานอยู่แล้ว ถ้าไปสมัครตำแหน่งคนขับรถ ระหว่างคนขับรถเป็นกับขับรถไม่เป็น คนจ้างจะเลือกใคร ส่วนเรื่องไม่มีเส้น จริง ๆ แล้วงานเขียนหนังสือเป็นงานที่ขึ้นกับ "ความสามารถ" เพราะต่อให้มีเส้นจริง เข้าไปทำงานได้ แต่เขียนหนังสือไม่ได้ หรือได้ไม่ดี คุณทำงานต่อไป ไม่ได้อยู่ดี   การรู้จักคนในวงการ อาจช่วยให้รู้ช่องทาง  แต่ไม่ได้ช่วยให้สามารถทำงานนี้ได้ แต่ถ้าคุณเขียนหนังสือดี ทำงานรับผิดชอบ ต่อให้คุณหน้าเหมือนปลาตีนชนเขื่อน ไม่ได้เป็นลูกท่านหลานเธอ หรืออวัยวะไม่ครบ 32  คุณยังมีงานมีทำได้ ถ้าไม่อีโก้จนเกินจะเยียวยา คนทำงานหนังสือรอบตัวเรา ก็ไม่เห็นมีใครใช้"เส้น" เข้ามาสักคน ต่างคนต่างมาสมัคร จบกัน คนละมหาวิทยาลัย คนละคณะ แล้วก็มาเป็นเพื่อนกันในที่ทำงานนี่แหละ และแม้ทุกวันนี้ เพื่อนในวงการหนังสือจะช่วยกันหลายเรื่อง แต่สำหรับ "งานเขียน" แล้ว ไม่ มีใครช่วยใครได้  ไม่ได้หมายความเป็นเืพื่อนกับบก. หรือรู้จักกับสนพ.โน้นนี่นั่น แล้ว "งาน เขียน" จะได้ตีพิมพ์เสมอไป  และบางครั้งไม่ใช่เพราะงานไม่ดีด้วย แต่มันมีปัจจัยอีกหลาย อย่าง *** ถ้าถามว่างานหนังสือเข้ามาทำยากไหม ก็บอกได้ว่ามันก็ไม่ง่าย เพราะก็ต้องมีทักษะ เฉพาะทางในการทำงาน โดยเฉพาะถ้าเป็นตำแหน่งที่ต้องเขียนหนังสือเป็น แต่มันไม่ได้ยากถึงขนาดว่า ถ้าไม่รู้จักใครเลย ไม่มีทาง ไม่มีโอกาส   มันขึ้นอยู่กับคุณว่าคุณอยากทำงานนี้แค่ไหน รักงานนี้จริงหรือไม่ และสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กันคือ "รู้จัก" หา "ทาง" หา "โอกาส" ให้ตนเองหรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 55 11:33:44 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 55 00:00:11 แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 55 23:55:28 แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 55 23:31:24 จากคุณ : tomatolatte เขียนเมื่อ : 3 มิ.ย. 55 23:20:07

ความคิดเห็นที่ 10 ไม่ทราบ คุณ tomatolatte ทำงานนิตยสารไหน ? เพ่ื่อนซี้สุดๆๆๆ อยู่่ในเครื่อใหญ่มาก ที่ต้องนี้ มีร้านขายเอง ระดับสัมภาษณ์เจ้านายทุกพระองค์ได้ เราเจอกัน 2-3 เดือนครั้ง เพื้อนบอกว่า ที่นี่รับแต่เส้น (หมายถึงที่พอเขียนได้สักหน่อยไม่ใช่ โง่เง่าเบาปัญยา ภาษาไม่เป็นอะไรเลยนะคะ) เพราะเค้าเลือกมากๆๆๆ หน้าเห่ยไม่รับ นิตยสารระดับแถวหน้า คนทำงานต้องดูดี ยิ่งคนไปสัมภาษณ์นี้ต้อง look good จบนอกอีกใบจะดีมากๆ เพื่อนดิฉันจบสื่สา่รสายสิ่งพิมพ์ และจบโทจากอังกฤษ เป็นลูกตำรวจใหญ่ช้เส้นพ่อฝากเข้าไปค่ะ อีกหลายหัวไม่ต่างกัน เช่น พวกไฮๆ  ด ฉ / พ ก พ /  เฮ--โหหหหล / โออออ เเเค ฯลฯ ระดับแถนวหน้านะะคะ เลือกเฟ้นสชกันสุดๆค่ะ ไม่ใช่แค่เขียนได้ ภาษาต้องดีมีเส้น หน้าตาดี แต่งตัวดูดี เราบ่นกัน ดิฉันเป็นนักข่าวทีวี บอกมันว่า ทีวียังไม่ขนาดนี้ ขนาดเจ้าแม่คุม ดิฉันยังใส่ยีนส์ไปทำงานเสาร์อาทิตย์ แต่ก็โดนบ่น หากเจอเจ้าแม่ตรงๆ ขอบคุณคุณแป้ง...อ่านจอมใจจอมบงการแล้วชบอมากๆค่ะ ไม่รู้เลยว่า คุณ คาร่า ไรท์เวลล์เปิดตัว เป็นคนไทยด้วย โอ๊ยยสุดเชื่อ ข่าวดีมากๆๆ เด๋วไปอ่านค่ะ จอมใจ2คงจัดหนัก เข้มข้นกว่าภาคแรก จากคุณ : พัทธชญา (พัทธชญา) เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 55 17:16:37

ความคิดเห็นที่ 11 คห.10 เราไม่ได้ปฏิเสธเรื่องมีการใช้เส้นเข้าทำงานหนังสือ   เพราะงานไหนก็มีทั้งนั้น งานหนังสือเป็นงานหนัก เมื่อเข้าไปทำงานแล้ว  จะใช้เส้นหรือไม่ เป็นคุณหนูมาก่อนหรือเปล่า ก็ต้องทำงานหนักเหมือน ๆ กับคนอื่น ๆ  ปัญหาจึงอยู่ที่ว่าเข้าไปแล้วจะอยู่ได้นานแค่ไหน เรากล้าท้าเพื่อนคุณให้กลับไปถามกองบก.ที่เพื่อนคุณทำงานอยู่ว่า กองบก.ทุกคนใช้เส้น เข้ามาทำงานหรือไม่ ทุกคนจบปริญญาโทจากเมืองนอกหรือไม่ เป็นลูกท่านหลาน เธอทุกคนไหม   ประเด็นของเราแค่อยากให้กำลังใจคนอยากทำงานหนังสือว่าอย่าหมดหวัง เพียงเพราะเขาพูดต่อ ๆ กันมาว่าต้องมีเส้น ต้องสวยต้องรวยเท่านั้น     “ หนทาง” และ “โอกาส” มีให้สำหรับคนที่ตั้งใจจริงและมุ่งมั่นเสมอ ถ้าคุณไม่มีเส้น คุณต้องมี “ฝีมือ” ด้านอื่นที่คนมีเส้นไม่มี เรื่องภาษาดีมันก็ไม่จำเป็นต้องจบเมืองนอก คนจบเมืองนอกไม่ได้หมายความว่าจะภาษาอังกฤษดีกันเสียทุกคนเมื่อไหร่ เรื่องหน้าดี แต่งตัวดี  มันเป็นเรื่องของบุคลิกในการทำงานมากกว่า ถ้าแต่งเนื้อแต่งตัวให้เหมาะสมมันก็ดูดีได้  เท่าที่รู้กองที่เพื่อนคุณทำงาน ก็หน้าตาธรรมดากันนะ   อันนี้ก็ต้องเข้าใจด้วยว่าเมื่อเป็นนิตยสารแฟชั่น กองบก.ต้องไปออกงานสังคม ไปพบปะผู้คนหลากหลายในฐานะตัวแทนหนังสือ จะกะเร้อกะรังไปได้อย่างไร  แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าต้องใส่เสื้อผ้าแบรนด์หรูราคาแพงเสมอไป แค่แต่งตัวให้ถูกกาลเทศะเท่านั้น เรื่องแต่งตัวกับคนทำงานหนังสือหรือสื่ออื่นโดยเฉพาะพวกไม่ชอบแต่งตัวเป็นเรื่องจิกกัดเหน็บแหนมตลอดเวลาอยู่แล้ว  อันนี้เข้าใจดี เพราะเราก็ไม่ชอบ แต่ ณ วันที่เราไม่มีไม่อะไรไปต่อรอง เราไม่เก็บเอามาคิดให้เป็นเรื่องขุ่นใจ  ก็แค่ทำเท่าที่จะทำได้  แล้วเอา “ผลงาน” ไปหักกลบลบกับข้อด้อยนี้ เผอิญว่าหน้าตาเราก็ไม่ต่างจากปลาตีนชนเขื่อนสักเท่าไหร่  พอถึงวันที่ไม่ต้องแต่งตัวไปทำงาน  กลับอยากสวยและแต่งตัวดีขึ้นมาเสียอย่างนั้น จากคุณ : tomatolatte เขียนเมื่อ : วันวิสาขบูชา 55 20:08:43

ความคิดเห็นที่ 12 คุณ  tomatolatte คะ ดิฉันบอกแทนเพื่อนเท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาจะหาเถียงเพื่อเอาชนะ แค่ให้คนนอกได้รู้ว่า นิตยสารพวกนี้ พวกแถวหน้านะคะ ...ที่ใช้เส้น นิตยสารที่เพื่อนเราทำมา20กว่าปี มีบางส่วนที่ีไม่ใช่เส้นคือพวกฝ่ายศิลป์แรกๆ ก็ดี แต่หลังๆ พอเข้าได้ชื่อ..นั้นมาตั้งชื่อร้านและขยายงานมากมาย นิตยสาร พ นี่เปลี่ยนแนวโน้มมาก เลือกแค่หน้าตาดี มีเส้น ภาษาที่ว่าหมายถึงการเขียนค่อไม่ใช่ภาษาอังกฤษ แต่หากจบนอกเค้าจะสนใจและมีเส้นใหญ่ก็รับเลย กรณีที่เขียนพอได้นะคะ เพราะมีรีไรท์อีกี ส่วนพวก แนวกลาง ๆ สกุล ฯ / ขวั / กุล/ เราไม่รู้ รู้แตค่สารคดีที่รุ่นพี่ทำงานอยู่ ที่นั่นเลือกแต่ผลงานและความอึดเท่านั้น จขกท ไม่ได้บอกว่าอยากทำที่ไหนเราก็บอกเท่าที่รู้ ใครหน้าตา ปลาตีนชนเขื่อนก็..หากพอมีเงิน ไปฮันยีสักหน่อยน่าจะี นึกถึงคนมองบ้างเถอะ เจ้าของหน้าอาจมั่นไม่แคร์ใคร แต่คนมอง ตกใจ ช็อคายได้ ฮ่าา ขำๆๆนะคะ อย่าซีเรียสคิดมาก แก่ก่กนวัค่ะ เราบังเอิญหน้าตาดี ไม่ถึงกะสวยมาก วันธรมดา นุ่งกระโปรง แต่งเรียบร้อยให้เกียรติสถานที่ ทำเนียบ / กระทรวงหรือหากต้องตามเสด็จแทนเพื่อนอีกสาย วันหยุดเท่าที่ใส่ยีนส์ ยังโดนผู้ให่ค่อนว่า แต่นักข่าวทีวี ก็แต่งแบบนี้ในวันหยุดไม่ว่าจะตามนากฯ ผบ หรือ รมต ผู้หญิงขี้เหร่ไม่มีในโลกมีแต่ผู้หญิงขี้เกียจเท่านั้นอ่ะนะ จากคุณ : พัทธชญา เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 55 14:34:45

ความคิดเห็นที่ 13 เราไม่ได้เถียงเพื่อให้ชนะใคร เพราะเราก็แสดงความเห็นจากสิ่งที่เรา “เห็น” และ “ประสบ”มาด้วยตนเอง  ไม่ใช่ได้ยินเขาพูดกันมา ส่วนจขกท.หรือผู้ที่เข้ามาอ่านจะเชื่อข้อความไหน จะเลือกอย่างไร  ก็แล้วแต่วิจารณญาณของแต่ละบุคคล ในฐานะคนที่ทำงานหนังสือมาตลอดชีวิต ก็แค่อยากบอกเล่าประสบการณ์ที่เคยเจอมากับคนที่อยากทำงานหนังสือ  เพราะตอนที่เรา “เลือก” ทำงานนี้  ไม่รู้เรื่องอะไรเลย จบก็ไม่ตรงสาขา  ไม่มีเส้น ไม่รู้จักใคร ไม่มีใครแนะนำอะไรด้วย   ถ้าคนเรามีเป้าหมายอะไรสักอย่าง แล้วเริ่มต้นด้วยคำว่า “เป็นไปไม่ได้หรอก เพราะเขาว่ากันว่า.........”  มันก็คงไม่สำเร็จตามเป้าหมายหรอก ทุกอย่างมันเป็นไปได้ทั้งนั้น ขึ้นอยู่กับว่ารู้จัก “หาทาง”  “หาโอกาส”ให้ตนเองหรือไม่  ถ้ามัวแต่คิดว่าไม่มีเส้น ไม่จบเมืองนอก ไม่สวย ไม่รวย  คงทำงานนี้งานนั้นไม่ได้หรอก มันก็ไม่มีทางทำอะไรสำเร็จหรอก หรือแทนที่จะคิดว่าโลกมันไม่เป็นเหมือนเดิม ทำไมไม่คิดจะเปลี่ยนไปตามโลกล่ะ คนที่ทำงานหนังสือไม่มีใครไม่เมาธ์หนังสือหรือบริษัทตัวเองหรอก แต่เมาธ์ด้วยอารมณ์ไหน  เป็นจริงทั้งหมดหรือไม่  อคติส่วนตัวหรือเปล่า  หรือวิพากษ์วิจารณ์อย่างอยากให้มันดีขึ้น  เรื่องจริง ๆ อาจมีรายละเอียดมากกว่าคำพูดแค่นั้นอีกมากมาย   ถ้าเพื่อนของคุณทำงานที่นั่นมา  20 ปี ถ้าไม่เป็นระดับหัวหน้างานก็น่าจะเป็นบก.นิตยสารในเครือเล่มใดเล่มหนึ่งแล้ว ได้บอกคุณหรือเปล่าว่า ถ้าการรับคนเข้าทำงานมันเป็นอย่างนั้นร้อยเปอร์เซ็นต์จะก่อให้เกิดปัญหาอะไรขึ้นบ้าง และเวลานี้กำลังเกิดอะไรขึ้น จากคุณ : tomatolatte เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 55 23:09:41

ความคิดเห็นที่ 14 เราไม่ได้เข้าข้างบริษัทไหนหรือใคร เพราะเลิกทำงานประจำมานานแล้ว แต่มองโลกอย่างที่ควรจะเป็น  เพราะเมื่อโลกเปลี่ยนไป  ทุกอย่างมันก็ต้องเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา  ถ้านิตยสารยังใช้วิธีคิดแบบเดิม มันจะอยู่ได้ไหม  คนจะเข้ามาทำงานหนังสือก็ต้อง “รู้จัก” วิธีคิดของหนังสือที่อยากจะเข้าไปทำด้วย ยิ่งกว่านั้นนิตยสารในเมืองไทยก็มีตั้งมากมายหลายฉบับ  หลายสไตล์ ไม่ได้หมายความว่าทำนิตยสารอื่น นอกจากที่นิตยสารที่เพื่อนคุณทำอยู่หรืออะไรที่ดูไฮโซแล้วจะไม่มีความสุขเท่า หรือดูไม่ดีเท่า หรือไม่มีโอกาสก้าวหน้าเท่า   สิ่งที่สำคัญกว่าคืออะไรคือเป้าหมายของคุณ อะไรคือสิ่งที่เหมาะกับคุณ ในฐานะคนทำหนังสือ ไม่ว่าจะเป็นนิตยสารแฟชั่น หรือนิตยสารอนุรักษ์ธรรมชาติช่วยโลก ทำงานหนักเหมือนกัน  คิดว่าการเขียนคอลัมน์หาคนสัมภาษณ์ทุก 15 วันง่ายกว่าออกไปถ่ายช้างอึ นั่งรอต้นไม้งอกหรือ เพื่อนที่ทำงานหนังสือรอบตัวเราบ่นกันประจำว่างานเยอะ งานหนัก   เงินน้อยไปไหม เจ้านาย บลา บลา บลา ปัญหานั่นนี่โน่น   หลายคนเป็นโรคแปลก ๆ  วิ่งไปอ้วกบ้าง บ้านหมุนบ้าง ปลายประสาทอักเสบบ้าง ออฟิศซินโดรมบ้าง  แต่ก็เห็นเมาธ์กันไป ปลอบใจกันไป ปรึกษากันไป ช่วยเหลือกันไป แป๊บเดียวทำหนังสือกันมาค่อนชีวิต   ถึงจะค่อนแคะกันเองต่าง ๆ นานาว่าไม่มีที่จะไปล่ะสิ แต่ลึก ๆ แล้วที่ทำหนังสือกันมาถึงทุกวันนี้ก็เพราะรักงานนี้นั่นแหละ ไม่มีที่ทำงานไหนไม่มีปัญหาหรอก แต่ปัญหาจริง ๆ อยู่ที่ทัศนคติของคนทำงานมากกว่า จากคุณ : tomatolatte เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 55 23:11:29

ความคิดเห็นที่ 15 เราทำในนิตยสาร แนวแต่งบ้าน ของเครือนี้ คุณพัทธชญา รู้ลึกรู้จริง...ที่นี่  ภาษา สำนวน ขยันและเส้น และมีเพื่อนอยู่ ดิฉัน พอลย ยิ่งกว่าเส้น 17 นี่ยังพอเอาพวกบ้า อึดลุยแต่ ไม่ค่อยสนสำนวนนักเขียนมากนัก และคลีโอ สนแต่ข่าวแฝง นักข่าวแทบไม่ต้องเขียนอะไรแทรกโฆษณาทำให้ผู้หญิงบ้าสวย เจ้าของรวยทางลัดตลอด แต่ก็ยังเส้น เพราะได้ออกงาน ได้ของใช้ดีๆดังๆกระทบไฮโซ หน้าปลาตีนชนเขื่อนนี่ยังไงคะ อยากเห็น เด๋วขอไปลง แปลก พ่อเพื่อนรู้จักค่ะ จากคุณ : น้ำปูนน้ำปาย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 55 07:45:28