ความคิดเห็นที่ 1 เขาพูดกันในชีวิตประจำวันครับ เด็กโตมาในสภาพสังคมสองภาษาเป็นอย่างน้อย ถ้าไม่ใช่ที่บ้าน ก็ที่โรงเรียน ที่ร้านค้า อยากเก่งก็พูดตามไปเลย พูดบ่อย ในที่สุด คิดเป็นภาษาอังกฤษไป แล้วมันก็เริ่มง่าย พูดทั้งประโยคไปเลยโดยไม่ต้องไปสนใจ tense จำต้นแบบใว้สักสามสิบสี่สิบประโยค มันไม่ยากหรอกครับ แล้วก็เอาแค่คำศัพท์ใส่เข้าไป... ไม่นานก็เข้าใจและใส่คำได้ถูกเอง.. สนใจแค่คำศัพท์ก็พอ ท่องเยอะๆเพราะบ้านเราไม่มีสภาพสังคมให้ช่วยจำมากนัก ต้องจำเอาเอง เมื่อพูดได้ ได้พูดบ่อยๆ มันก็จำไปเอง พอสำเนียงได้บ้าง ..เรื่องเขียนก็ค่อยชินขึ้นเอง.. เพราะเอาเสียงที่พูดมาคิดว่าจะประสมเสียงยังไง ทีนี้ยิ่งง่ายขึ้นอีก ง่ายกว่าการที่ท่องจำวิธีเขียนโดยออกเสียงก็ไม่ถูกตั้งเยอะครับ แค่นั้นหละครับ แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 16:02:23 จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 15:55:51

ความคิดเห็นที่ 2 ง่ายๆเลย ไทยเรา ภาษาอังกฤษ ถูกระบบการศึกษาทำให้ศักดิ์สิทธิ์ ทำให้เป็นทางการ (formalisation of English) ผลก็คือ นักเีรียนและผู้คนทั่วไปที่ผ่านระบบการศึกษาไทย ก็จะเกรงกลัว หวาดขลาดในการใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน ใครที่พูดภาษาอังกฤาได้บ้าง แม้สำเนียงไม่เลิศหรู แต่สื่อสารได้ คนไทยทั่วไปก็จะมองเขาพวกนั้นด้วยสายตาริษยา พลางก็จิกกัดว่า เป็นพวกกระแดะ ริอ่านจะพูดภาษาอังกฤษ ตราบเท่าที่ภาษาอังกฤษถุกทำให้ศักดิ์สิทธิ์ ไวยากรณ์ถูกบูชาเหนือสิ่งอื่นใด ผู้คนที่กระตือรือร้นจะพูดอังกฤษต่อกัน ถูกตราหน้าจากสังคมว่า กระแดะ  แล้วนั้นไซร้ ไม่มีวันที่ไทยจะเก่งและพัฒนาการใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันได้หรอกครับ จากคุณ : ขนมพายเขียวหวาน เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 16:35:09

ความคิดเห็นที่ 3 เหตุผลง่ายๆ คือ เพราะประเทศเขาใช้ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวันบ่อยมาก อย่างมาเลเซียเป็นพหุสังคม มีทั้งจีน มลายู คนจีนไม่ยอมพูดมาเลย์เขาก็ใช้ภาษาอังกฤษสื่อสารกัน หรืออย่างฟิลิปปินส์ เป็นประเทศที่มีภาษาทั่วประเทศ80ภาษา แต่ภาษาตากาล็อกพูดอยู่เฉพาะที่เกาะซูลอน ดังนั้นจึงต้องใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสารระหว่างคนแต่ละเผ่าแต่ละเกาะ   ส่วนสิงคโปร์ไม่ต้องพูดถึงมีหลายเชื้อชาติปะปนกัน ภาษาอังกฤษจึงพูดกันแทบทุกเวลาทุกวัน แล้วประเทศไทยล่ะ ส่วนมากคนที่เก่งอังกฤษเขาจะทักทายกับเพื่อนที่เก่งอังกฤษด้วยภาษาอังกฤษปนอย่างคล่องแคล่ว แล้วคนที่ไม่เก่งล่ะ เขาก็อายที่จะพูด เมื่อไม่กล้าพูดจึงไม่เกิดทักษะในการอ่านและเขียน จริงๆ อยากให้มีการพูดภาษาอังกฤษแบบงูๆปลาๆ ไม่ต้องกลัวว่าจะพูดผิด เอาแบบพูดกันชีวิตประจำวันเลย ปนไทยด้วยก็ได้  แต่เดี๋ยวมันจะมีพวกหัวอนุรักษ์นิยมออกมาต่อต้านอีก ดูอย่างพวกเมียฝรั่งสิ เก่งภาษาอังกฤษเพราะได้พูดกับสามีทุกวัน ไม่ต้องเรียนให้เสียเวลา บางคนเรียนภาษาอังกฤษจนถึงมัธยมแล้ว ยังไม่ได้เรื่องเลย จากคุณ : hijack02 เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 18:08:44

ความคิดเห็นที่ 4 มันเป็นภาษาหลักของเค้านะ อย่างลูกเราอยู่บ้าน พูดฟังภาษาอังกฤษ/จีนมาตั้งแต่เล็กๆ มันก็ซึมซับทุกวันถึงจะยังเขียนไม่ได้ก็เถอะ เป็นเด็กคนจีนแท้ๆ พูดภาษาจีนเหมือนฝรั่งพูดจีน คือพูดเพี้ยนน่ะค่ะ แต่ก็ต้องพูด เพราะอากงอาม่าพูดได้แต่จีน อังกฤษไม่ได้ ลูกเราฟังทุกวันพูดได้มั่งไม่ได้มั่งแต่เข้าใจ คำไหนไม่เข้าใจก็จะถามพ่อให้พ่ออธิบายให้ฟัง จนเข้าโรงเรียนก็อ่านออกเขียนได้ทั้งจีน/อังกฤษ อย่างเราเองภาษาอังกฤษไม่เอาอ่าวถึงจะฟังอยุ่ทุกวันก็เถอะ เพราะเราไม่ได้ใช้ เราสื่อสารกับสามีด้วยฮกเกี้ยน พูดอยู่ทุกวันก็จำ ได้ศัพท์ใหม่ทุกวันก็พูดคล่องค่ะ จากคุณ : แม่น้องเบนส์ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:30:19

ความคิดเห็นที่ 5 ดูอย่างพวกเมียฝรั่งสิ เก่งภาษาอังกฤษเพราะได้พูดกับสามีทุกวัน ผมไม่นับว่าเก่งครับ แค่เอาตัวรอดเท่่านั้น สมัีครทำงานระดับนานาชาติไม่ได้หรอกครับ ถ้าพูดได้แค่นั้น ทำไมผมรู้? เพราะเจอผู้หญิงไทยแต่งงานกับคนชาติออสเตรเลียน ระดับการศึกษาก็แค่มัธยม อยู่ในออสเตรเลีย ก็ได้แค่ทำงานเป็นแม่บ้านบริการสามีและลูก มีทักษะทำงานอย่างอื่นหรือ? ก็เหมือนคนไทยที่พูดไทยคล่อง แต่อ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ ถามว่า มีงานอะไรดีๆ ให้ืทำได้ครับ? แค่หญิงไทยที่แต่งงานต่างชาติพูดเก่ง ก็แค่ประโยคง่ายๆ สังคมง่ายๆ ไม่เห็นจะน่ายกย่อง เพราะเอาไปใช้งานจริงๆ ระดับมืออาชีพไม่ได้เลย ยกเว้นทำงานเป็นพนักงานต้อนรับ เป็นบริกร คุณอยากทำงานแบบนั้นหรือ? จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:32:17

ความคิดเห็นที่ 6 อังกฤษเราก็พอฟังรู้เรื่องนิดหน่อยค่ะคุณ K.Senior นิดหน่อยจริงๆ คำง่ายๆก็กล้าพูดกับลูกอยู่ บางทีลูกก็แก้ให้ว่าแม่พูดผิดนะ แต่ออกไปข้างนอกจะไม่พูด อายค่ะ สื่อสารด้วยภาษาฮกเกี้ยนเอา แก้ไขเมื่อ 02 ต.ค. 55 20:39:14 จากคุณ : แม่น้องเบนส์ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:37:30

ความคิดเห็นที่ 7 คห 5 มันก็แล้วแต่ความจำเป็นของแต่ละบุคคลไงครับ แน่นอนถ้าคุณแค่พอพูดได้ แต่ไม่ถึงกับเก่ง มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว แต่ถ้าใครต้องการทำงานที่สูงกว่านั้น ก็ต้องเรียนรู้เพิ่มเติมกันไป ซึ่งเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เฉพาะภาษาต่างประเทศหรอกครับ แม้แต่ภาษาแม่อย่างภาษาไทย ก็ไม่ใช่ว่าคนไทยทุกคนจะสามารถแต่งกาพย์กลอน ใช้ภาษาสละสลวยพอจะเอาไปใช้อย่างเป็นทางการได้เหมือนกันหมด (เคยอ่านงานแปลที่คนระดับ ดร. ด้านวิทยาศาสตร์แปลเป็นไทยเพื่อจะเอาไปออกอากาศทางวิทยุ ปรากฎว่าอ่านแล้วคนไม่ได้เป็น ดร. อย่างผมต้องช่วยแปลจากไทยเป็นไทยอีกรอบ ไม่งั้นคนฟังทางบ้านคงไม่รู้เรื่องแน่ เพราะเรียบเรียงมาได้แบบคนอ่านปวดตับมาก 555555) จากคุณ : เกียรตินำ เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 20:52:43

ความคิดเห็นที่ 8 คือเห็นกระทู้แบบนี้บ่อยมาก ยกย่องคนที่พูดได้คล่องว่าเก่ง ผมก็ไม่ค่อยออกมาแย้ง แต่คราวนี้คงต้องออกมาแล้ว เพราะบ้ากระแส AEC กันจนไม่ลืมหูลืมตา สิ่งที่สำคัญที่สุดในโลกประจุบันที่ไร้พรหมแดน ไม่ใช่แค่เก่งภาษาอังกฤษพูดได้ แต่ความรู้ทักษะต่างๆที่ใช้่ประกอบอาชีพครับ ขอให้เก่งเถิดแม้พูดอังกฤษไม่ได้ แล้วจะเป็นอะไร? อย่างเป็นหมอ เป็นวิศวกร เป็นพยาบาล พูดอังกฤษไม่ได้แล้วตกงาน? มันก็เปล่า ในทำนองเดียวกัน คุณแค่พูดอังกฤษได้ แต่อ่านไม่รู้เรื่อง เขียนยิ่งไม่ได้ แล้วคุณไม่มีทักษะอื่นๆ ถามว่า คุณจะทำงานอะไร? จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 21:28:17

ความคิดเห็นที่ 9 อุ้ย นึกว่าเราบ้า "ต้าน" กระแส เออีซี คนเดียว   เริ่มได้พวกแล้วเรา จากคุณ : ปากกัดตีนถีบ จีบไม่ลง (ปรารถนาดี ไม่มีแอบแฝง) เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 55 21:49:21

ความคิดเห็นที่ 10 ขอคนหลายอาชีพพูดนิดนึงครับ ถ้าจะให้บอกว่าใช้ภาษาได้ดี ระดับไหนถึงจะถือว่าดี มาอ่าน คห.7 แล้วปิ๊งขึ้นมาอย่างหนึ่ง ว่าคนเราก็มีความสามารถในการใช้ภาษาได้แตกต่างกันจริง ๆ เพราะฉะนั้นอย่างคุณ คห.5,8 พูดมามันก็ถูกต้องเป็นบางส่วน เพราะที่จริงมันไม่จำเป็นหรอกว่าภาษาอังกฤษมันต้องเลิศหรูอลังการถึงจะเป็นหมอ เป็นวิศวกรได้ เอาไว้สื่อสารได้ก็พอแล้วครับ ขอแต่ว่าศัพท์เทคนิคได้หมดเป็นโอเค ซึ่งก็ไม่น่ามีปัญหา อย่างคนเรียนหมอ ไม่เห็นมีใครภาษาอังกฤษป่วยซักคน ถ้าอย่างสมัยผมเรียนวิศวะ เข้าไปเรียนที่มหาลัยวันแรกก็แทบช็อค ชีท ตำรา แบบฝึกหัด จนกระทั่งข้อสอบ เป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด ยกเว้นอาจารย์สอนเป็นภาษาไทยเท่านั้น และเวลาตอบข้อสอบเราก็ต้องตอบเป็นลูกผสม เพราะมันก็เต็มไปด้วยศัพท์เทคนิคอยู่แล้วครับ จากคนอังกฤษอ่อน ๆ ไป ๆ มา ๆ ก็ต้องเข็นให้ได้ จบไปทำงานก็จริง ๆ รายงาน อะไรต่อมิอะไรมันก็เป็นภาษาอังกฤษไปหมด ทั้งที่อยู่ในประเทศไทย ผมเข้ามาห้องสมุด เวลาเขาถามอะไรเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ ผมก็ไม่กล้าตอบหรอกครับ หรือถึงแม้ภาษาที่ผมใช้สื่อสารมาตั้งแต่เด็กอย่างภาษาจีน ก็ไม่กล้าตอบเช่นกัน เพราะที่ผมใช้ก็คงไม่ได้ถูกหลักไวยกรณ์เท่าคนที่เรียนที่ศึกษามาทางด้านภาษาโดยตรง แต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะสื่อสารด้วยภาษาต่างประเทศไม่ได้ การยกตัวอย่างภรรยาฝรั่งที่เป็นคนไทยทำงานได้แต่งานบริการ งานล้างชาม คุณคิดว่าถ้าเขาอยู่ในประเทศไทยเขาจะได้เป็นเลขาฯ เป็นวิศวกร รึ มันก็ไม่อยู่ดี ปัญหาอยู่ที่เขาเรียนมาน้อยก็ทำงานได้แค่ประมาณนั้น ไม่ใช่อยู่ที่เขาพูดภาาาต่างประเทศแบบทางการไม่ได้ เมียฝรั่งที่จบการศึกษาสูง ๆ ก็มากมายที่เขาไม่ได้ไปเป็นคนล้างชาม เพราะอาจจะเป็นอาจารย์ เป็นนักวิทยาศาสตร์ก็เพราะเขาเรียนมาทางด้านนี้ ส่วนระดับการสื่อสารภาษาต่างประเทศก็อาจไม่ได้แตกต่างกับคนที่ไปล้างชามมากมายอะไรเลยก็ได้ครับ อย่าไปหลงประเด็นเลยครับ อยู่ประเทศไทย พูดไทยเพี้ยน ๆ ไม่ชัด ได้แค่ศัพท์ชาวบ้านก็ทำมาหากินได้ อย่างพ่อแม่ผมก็ไม่รู้ภาษาไทยเลย ศัพท์ทางการก็ไม่ได้ ก็ยังทำมาหากินเลี้ยงผมจนโตได้ก็เพราะมีวิชา ต่อเรือข้าว มีวิชาตีซุง ก็ทำมาหากินกับคนในประเทศไทยได้แล้วครับ ไม่จำเป็นต้องมารู้หลักภาษาอะไรลึกซึ้งหรอกครับ กลัวว่าจะจับประเด็นเรื่องภาษากันผิดเพี้ยนไป คนพูดอังกฤษแค่ง่าย ๆ ไม่เห็นจะน่ายกย่อง อันนี้พูดแรงไป ผมรับไม่ได้หรอกครับ เพราะพ่อแม่ผมในเมืองไทยก็จะไม่เห็นน่ายกย่องในความหมายนี้ แต่คุณคงมาต่อเรือให้ลอยน้ำแล้วไม่โคลงไม่ล่มแข่งกับพ่อแม่ผมไม่ได้แน่นอน  ทั้ง ๆ ที่พ่อแม่ผมไม่ได้รู้ไวยากรณ์ไทย ไม่รู้หนังสือไทยนี่แหละ จากคุณ : LUCKPOWERRICH เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 02:16:31

ความคิดเห็นที่ 11 ขอชวนกลับเข้าประเด็นเรื่อง "การสอนภาษาอังกฤษ" ที่ จขกท ถาม ความเชี่ยวชาญด้านภาษาอังกฤษเป็นทักษะที่ต้องเรียนสะสมกันหลายปี เด็กจะเก่งอังกฤษได้ต้องเรียนกับครูเก่งๆหลายๆคน โดยเรียนสะสมกันหลายๆปีตั้งแต่ประถมถึงมัธยม เราคิดว่าที่ประเทศเพื่อนบ้านเราเก่งภาษาอังกฤษมากกว่าไทยเป็นเพราะ "พวกเขามีวิธีการคัดเลือกครูสอนภาษาอังกฤษที่ดีกว่าไทย" ยกตัวอย่างเช่นเราเคยดูทีวีจีนผ่านเน็ตความเร็วสูงเห็นคนจีนที่เป็นครูสอนภาษาอังกฤษระดับมัธยมออกมาพูดภาษาอังกฤษ เขาพูดได้ดีมากๆ เท่านั้นไม่พอยังอธิบายหลักการด้านการสอนภาษาอังกฤษและวิธีแก้ปัญหาเรื่องการเรียนการสอนภาษาอังกฤษได้เป็นอย่างดีเยี่ยม มีการศึกษาค้นคว้าเรียนรู้อย่างต่อเนื่อง แต่ครูสอนภาษาอังกฤษในระบบการศึกษาแบบไทยๆ เท่าที่เห็นมา กลายเป็น "ไม่เก่งอังกฤษ" คือสอนยังไงก็สอนเก่งสู้ติวเตอร์ดังๆ (ที่อยู่นอกระบบโรงเรียนแบบไทยๆ) ไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ เพราะครูในระบบทำงานเช้าชามเย็นชาม ไม่มีพัฒนาการแบบติวเตอร์ดังๆที่จะอยู่รอดได้ต้องมีการปรับปรุงตัวเองเพื่อให้แข่งขันในตลาดการกวดวิชาได้ ข้อผิดพลาดมันเกิดจากกฎระเบียบที่ว่าใครจะได้ใบอนุญาตครูเพื่อเป็นครูมัธยมได้ต้อง 1. จบศึกษาศาสตร์ หรือ 2. สอบ 9 ผ่านมาตรฐานวิชาครู ^ ซึ่งกฎระเบียบเหล่านี้มันไม่ได้ดึงดูดให้คนเก่งๆอังกฤษเข้ามาสอนเด็กไทยในระดับประถมและมัธยม เมื่อหลายปีมาแล้วเราเดินเข้าไปสมัครเป็นครูสอนภาษาอังกฤษกับโรงเรียนสอนภาษาแถวๆสยาม เจอฝรั่งคนอังกฤษซึ่งเป็นผู้บริหารสัมภาษณ์เราเป็นภาษาอังกฤษ และเขาเอา essay คนเรียนปริญญาเอกวิชาไฟฟ้าของมหาลัยปิดแห่งหนึ่งมาให้เรา edit (ตรวจแก้) จากนั้นเขาก็ให้เราเขียนภาษาอังกฤษอธิบายแผนการสอนภาษาอังกฤษว่าถ้าเราเจอนักเรียนที่เขียนภาษาอังกฤษได้แบบนี้เราจะวางแผนการสอนยังไง สร้างสื่อการสอนยังไง และวัดผลยังไง ฯลฯ เราทำทุกอย่างตามที่ฝรั่งทดสอบเรา แล้วเราผ่านการทดสอบได้งานทำ ^ กระบวนการทั้งหมดที่ฝรั่งชาวอังกฤษใช้ทดสอบเรา เขาต้องการดู 1. ว่าเราพูดหรือเขียนภาษาอังกฤษมี syntactic errors of second language learners (ใช้ภาษาอังกฤษเพี้ยนๆแบบคนเรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ 2) หรือไม่ เพราะถ้ามี มันคือ "จุดอ่อน" ของคนที่จะมาเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ เพราะจะกลายเป็นแม่ปูสอนลูกปูให้เดินไม่ตรง และ 2. ทดสอบความคิดสร้างสรรค์ของคนที่จะมาเป็นครู ถ้าไม่มีความคิดสร้างสรรค์ต่อให้มีใบอนุญาตครูสอนไปยังไงเด็กก็ไม่เก่งอังกฤษ ถ้าจับคนจีนที่เป็นครูในประเทศจีน (ที่เราดูสัมภาษณ์ทางทีวีผ่านเน็ต) กับจับติวเตอร์ดังๆของไทย มาทดสอบแบบที่ฝรั่งทดสอบเรานะ เราว่าคนจีนคนนั้นกับติวเตอร์ดังๆของไทย ผ่านการทดสอบหมด แต่ในทางกลับกันถ้าจับครูสอนภาษาอังกฤษที่มีใบอนุญาตครู (ที่สอนประถมและมัธยม) ทั้งประเทศไทยมาทดสอบแบบที่ฝรั่งทดสอบเรา เราเชื่อว่าครูในระบบที่มีใบอนุญาตต้องสอบตกมากถึง 80% หรือมากกว่านั้น! ^ ถ้าไม่เชื่อก็ลองดู เราท้าพิสูจน์ ถ้าพิสูจน์ได้ว่าสิ่งที่เราพูดเป็นจริง แล้วลองเปลึ่ยนวิธีรับสมัครครูสอนภาษาอังกฤษซะใหม่ อีกไม่กี่ปีไทยก็พัฒนาด้านการเรียนการสอนภาษาอังกฤษได้ เพราะได้ครูที่เก่งกว่าเดิมเข้ามาในระบบ แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 55 04:21:09 จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 04:17:57

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องสอนยังไงเนี่ย มันต้องว่ากันตั้งแต่เด็กครับ แล้วต้องสอนเหมือนกับว่าเด็กต้องเอาไปใช้ในชีวิตประจำวัน คือสอนให้พูด ให้คุย ให้ได้ก่อนที่จะสอน แกรมม่า ผมเรียนภาษาอังกฤษแต่เด็ก ตั้งแต่ ป1 ยัน ม6 แกรมม่าล้วน ๆ ครับ สอบทักษะการอ่าน สบายมาก ไม่ต้องเตรียมตัวเยอะ แต่ ฟัง กับ พูด ไม่ค่อยจะได้เยอะเท่าไร ส่วนเรื่องการใช้ภาษาในการทำงานนะครับ จากประสบการณ์ส่วนตัวผมละกัน คือถึงคุณจะเก่งในด้านเทคนิคแค่ไหน (หมอ พยาบาล วิศว) แต่สื่อสารกับชาวบ้าน (ในที่นี้ ผมหมายถึงชาวบ้านจริง ๆ ที่ไม่มีความรู้เหมือน หมอ พยาบาล วิศว) ไม่เข้าใจ เขาก็ไม่คิดว่าคุณเก่งหรอกครับ ไม่ว่าจะภาษาไหนครับ ข้อยกเว้นในที่นี้คือ ถ้าคุณทำงานแต่ในแล็ปไม่ต้องเจอหน้าใคร ไม่ต้องโดนใครตามงาน ไม่ต้องคุยกับคนไข้ ต่อให้คุณเป็นใบ้ ก็ไม่มีใครว่าครับ จากคุณ : เอาชื่อรัยอ่ะ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 09:07:58

ความคิดเห็นที่ 13 ยาวครับ เรื่องนี้ ถ้าจะเอาจริง ต้องแก้่หรือปฏิรูปการศึกษาใหม่หมด สร้างสิ่งแวดล้อมภาษาอังกฤษให้มากกว่านี้ ป้ายทุกป้ายต้องมีอังกฤษกำกับ สื่อทั้งหมดต้องเน้น สังคมการใช้ภาษาเป็นตัวกำหนดให้ใช้งานได้ดีึครับ ทั้งมาเลย์ สิงคโปร์ ฟิลิปปินส์เป็นเืมืองขึ้นอังกฤษ (หรืออเมริกา) หลายปีครับ ระบบมันฝังอยู่ ไม่ต้องเถียงกันหรอกครับ พยายามให้เต็มที่แล้วค่อยว่ากัน ภาษามันเรียนรู้กันได้ถ้าตั้งใจ เพียงแต่เริ่มก่อนได้เปรียบกว่า ถ้าคุณเก่งอังกฤษอย่างเดียว ทำงานไม่เป็นก็แค่นั้น จากคุณ : ผมเองครับ เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 11:58:00

ความคิดเห็นที่ 14 เด็กไทยหลายคนที่เรียนในโรงเรียน เอาเป็นมัธยมละกัน เราว่าความรู้ระดับภาษาอังกฤษนี่สามารถสื่อสารกับชาวต่างชาติได้นะคะ เราเรียนภาษาอังกฤษกันมาตั้งแต่ประถม อีกทั้งสื่อต่างๆ รอบตัวก็เอื้อในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษมาก หลายคนทำคะแนนในส่วนของไวยากรณ์ได้เป๊ะมาก หรือส่วนใหญ่ก็ผ่าน แต่ทักษะการสื่อสารจริงนี่... ส่วนใหญ่ล้มเหลว สมัยเด็กๆ คุณเคยมั๊ย เวลาไปเดินๆ เที่ยวอยู่ อยู่ดีๆ มีฝรั่งที่ไหนไม่รู้ เงะๆเงิ่นๆ ถือแผนที่มาถามทาง แต่เด็กไทยก็เกี่ยวกันไปเกี่ยงกันมา เมิงตอบดิ เฮ้ย กุฟังไม่รู้เรื่อง แล้วก็อ้ำๆอึ๊งๆ แล้วก็เดินหนี สมัยเด็กๆ คุณเคยมั๊ย จะต้องออกไปรายงานหน้าห้อง คุณเขียนร่างมาอย่างดี ไวยากรณ์เป๊ะ แต่พอต้องพูดจริง ต้องไม่ดูโพย ลิ้นมันพันกัน พูดอกมาไม่รู้สำเนียง วนไปวนมา สมัยเด็กๆ ในห้องเรียน คุณเคยเห็นบ้างมั๊ย เวลามีเด็กนักเรียนบางคนที่เก่งอังกฤษ พูดสำเนียงดีมาก อาจจะเป็นเพราะบ้านรวย เคยไปเมืองนอก หรือชอบเรียนภาษาอังกฤษจริงจัง พูดได้สำเนียงดี มีขึ้นสูงหนักเบาแบบฝรั่ง เสัยง s, th, z เป๊ะ แต่กลับโดนเพื่อนค่อนขอดว่าดัดจริต ตอนปัจจุบันนี่แหละ ใครที่ใช้ไอโฟนบ้าง คุณเคยได้ยินมั๊ย กับคำพูดที่ว่า "เห้ย...ถ้าอยากคุยกับสิรีรู้เรื่อง แกต้องพูดสำเนียงแบบดัดจริตๆ นะเว้ยยย" ฯลฯ โดยรวมคือ เราชอบคิดว่าภาษาอังกฤษยังเป็นเรื่องไกลตัว ไม่ได้มีการฝึกทักษะฟังพูดอ่านเขียนกันอย่างจริงจัง หากฝึกพูดแบบสำเนียงเจ้าของภาษาก็ยังโดนค่อนขอดว่าดัดจริต ดูเยอะ เราเหมือนจำได้ว่า เค้าเคยจะมีนโยบายพูดภาษาอังกฤษทั้งวัน หรือหน้าเสาธงทุกโรงเรียน น้องเรายังบอกเลยว่า เหอะะะ... ทำไม่ได้หรอก ไม่มีใครเค้าพูดกันหรอก คนที่ชอบกิจกรรมนี้ก็คงมีแต่พวกลูกรักหมวดอังกฤ็ และก็ต้องฟังมันฟุตฟิตฟอไฟทั้งวัน นึกประหนึ่งกว่าเป็นแก๊ง Serena and friends ใน Gossip Girls กันรึไง เรางี้ขำเลย เพราะมันจะเป็นยังงี้จริงๆ พวกเด็กเก่งอังกฤษมันก็จะฟุิฟิตฟอไฟกันทั้งวัน พวกที่พูดไม่ได้ก็จะรำคาญ ไม่พูดทั้งวัน หนักหน่อยก็โดดเลย โดยเบื้องต้นเราคิดว่า แต่ละโรงเรียนน่าจะทำ Club ทำชมรมภาษาอังกฤษ สร้างบรรยากาศการพูดภาษาอังกฤษในคลาส ให้ดูสนุก ไม่ต้องสนใจสำเนียงว่าใครเป๊ะไม่เป๊ะ เรียนภาษาจากภาพยนต์ แล้วมาแสดงความคิดเห็นกันสนุกๆ ส่วนใครที่สนใจ ก็ให้ได้รับการต่อยอดขึ้นไปๆ ถ้าทำได้คงจะดีไม่น้อยเลย จากคุณ : lavacances เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 14:05:04

ความคิดเห็นที่ 15 คนพูดอังกฤษแค่ง่าย ๆ ไม่เห็นจะน่ายกย่อง อันนี้พูดแรงไป ผมรับไม่ได้หรอกครับ เพราะพ่อแม่ผมในเมืองไทยก็จะไม่เห็นน่ายกย่องในความหมายนี้ ... หลงประเ็ด็น อ่านไม่แตก จับแค่ความหมายผิดๆ ไปอ่านความเห็นผมใหม่ พ่อแม่คุณน่ายกย่องเพราะมีวิชา มีทักษะ ไม่ใช่ว่า พูดไทยได้นิดหน่อย อย่าทำเป็นอ่านไม่เข้าใจ ผมก็ลูกคนจีนรุ่นสองเหมือนกัน ที่พ่อแม่ผมพูดไทยได้นิดหน่อยเหมือนแม่บ้านที่พูดอังกฤษได้แต่ไม่มีทักษะอะไรอื่นๆ ก็ไม่เห็นน่ายกย่อง แค่เพียงพูดอังกฤษได้ คนต่างด้าวที่มาเมืองไทย ที่เขายกย่องกันเพราะขยันทำมาหากิน สร้างตัวได้ ไม่ได้ยกย่องเพราะแค่พูดไทยได้นิดหน่อย เข้าใจผิด เข้าใจใหม่ได้ ปล พ่อแม่ผมไม่เก่งเท่าพ่อแม่คุณเลย ยากจนตลอดชีวิต แต่สำหรับผมยกย่องท่าน เพราะท่านเลี้ยงลูกมาหลายคน จบสูงๆ ระดับเกียรตินิยมอันดับ 1 ศิริราชก็มี น้องสาวผมเอง ที่น่ายกย่องไม่ใช่ว่า ท่านมีทักษะหากินเก่ง แต่ท่านอบรมเลี้ยงดูพวกผม ยอมลำบาก เขียมสุดๆ ทำให้พวกผมมีโอกาสถีบตัวจากวังวนความยากจนได้ เฮ้อ ขนาดสื่อภาษาไทยแล้ว คนระดับวิศวกร ยังเข้าใจผิดได้ จากคุณ : K.Senior เขียนเมื่อ : 3 ต.ค. 55 14:41:58

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณค่ะ เพิ่มเติมได้ค่ะ จากคุณ : น้ำค้างเเก้ว เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 14:31:45

ความคิดเห็นที่ 17 เพราะเค้าเคยเป็นเมืองขึ้นอังกฤษและอเมริกามานานมาก เคยใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาราชการกันมาเก่าก่อน (หรือเปล่า??) อย่างฮ่องกงเนี่ย ภาษาอังกฤษก็เก่งพอๆกับสิงคโปร์หรือมาเลเซียนะครับ พอดี office ผมต้อง due งานกับสาขาที่ฮ่องกงและสิงคโปร์ตลอดเวลา คนพวกนี้เขียน email ด้วย stucture ที่เป๊ะมากๆ ยิ่งภาษาพูดยิ่งคล่องปรื๋อ เวลาเถียงกันทีไร ผมสวนกลับไม่ทันทุกที >< จากคุณ : Leopaul เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 55 18:58:08