ความคิดเห็นที่ 1 ก็มาเขียนตามคำขู่ของคุณสื่อศิลปเขาละนะคะ ที่ว่าจะตบท้ายรายอาทิตย์ ผู้ที่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ก็ผ่านไปเลยค่ะ.. ครั้งที่แล้วเล่าถึงการเดินทางของไวน์และพันธ์องุ่นที่หลังไหลข้ามฝั่งเมติเตอร์เรเนียนมา.. ตั้งแต่ครั้งยุคของโรมันได้เจริญถึงขีดสุด(pax Romana) ก็ผ่านเข้ามาทางสเปน และ ฝรั่งเศส และการกระจายออกไปสู่ที่อื่นๆนั้น ก็ไปโดยเส้นทางที่ คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส(1492)ได้โรยไว้ให้ กล่าวคือ มีการไร่องุ่นในเม๊กซิโก ในปี 1521 และในชิลี เมื่อปี 1548 ส่วนในแคลิฟอร์เนียนี่ล้าหลังโต่งสุดๆคือ มากันเมื่อปี 1769 นี่เอง จะข้ามรายย่อยๆไปเพราะ จะได้มาทันกับเรื่องของฝรั่งเศสที่คุณสื่อศิลปเล่ามา..(กลับมาเล่าทีหลัง..ก็ยังทัน) ถ้าคนที่ชอบๆเรื่องไวน์นั้น..จะจำกัดตัวเองเพียงแค่ไปอ่านในหนังสือเชิญชิมคงไม่ถูกต้องนัก เพราะ ไวน์เป็นอะไรที่สำคัญมากกว่าเพียงน้ำเมรัยราคาแพง และ การชื่นชมหรือชื่นชอบนั้นควรจะต้องรู้จักเบื้องหลังเบื้องลึกให้มากกว่าเพียงแค่ "ชื่อเสียง"ที่ใครต่างก็หาอ่านหาซื้อมาดื่มกินเอาได้ ที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นการรวบรวมจากข้อมูลของหนังสือหลายเล่ม ทั้งที่เป็นภาษาอังกฤษเอาไปพิมพ์เป็นภาษาฝรั่งเศส และในทางกลับกันเป็นเรื่องของไวน์อันเป็นทรัพยากรที่แสนสำคัญของฝรั่งเศส..และมันเป็นผลกรรมของฝรั่งเศส..เคยทำอะไรกับใครไว้..ในไม่กี่ปีต่อมาตัวเองได้รับผลกรรมตอบแทนอย่างสาสม ค่ะ..นั่นคือ สงครามโลกครั้งที่ สอง(1939-1945) เมื่อ ฝรั่งเศส อยู่ภายใต้อำนาจมืดของนาซี.. เริ่มจาก ฤดูเก็บเกี่ยวองุ่นในปี 1939 มีแววสดใสเพราะอากาศเป็นเลิศ แต่ในที่สุด..เหมือนกับพระเจ้าจะส่งลางร้ายมาบอกข่าวก่อนล่วงหน้าเพราะเพียงแค่หกอาทิตย์ก่อนที่จะเริ่มการตัดองุ่น ฝนตกหนักอย่างไม่ลืมหูลืมตา เมฆหมอกเข้ามาบังมืดมิด.. ชาวทำองุ่นฝรั่งเศสทั้งหลาย..ต่างเริ่มพากันสิ้นหวังต่อ ฤดูเก็บเกี่ยว ในปีนี้ ไม่เพียงแต่พวกเขาเท่านั้น..ที่ถอดใจ อีกฟากหนึ่งของชายแดน คือฝั่งเยอรมัน..ได้มีการเรียกประชุมชาวกสิกรองุ่นให้มาพบปะหารือที่เมือง Bad Kreuznach โดย Darre Walter อธิบดีการเกษตร เป็นประธานในการประชุมในหอประชุมกลางเมือง ที่มีภาพของท่านประมุขฮิตเล่อร์ขนาดเบ้อเริ่มเทิ่มแปะอยู่ที่ฝาผนัง ตอนนั้น..การขยายอำนาจของฮิตเล่อร์ได้ครอบคลุมไปในออสเตรียเรียบร้อยแล้ว และ กำลังคืบคลานเข้าไปกลืนส่วนหนึ่งในเชคโก อีกทั้งได้ทำการตกลงจับมือสมานสัมพันธ์กับ เบนิโต มุสโสลินี เรียบร้อยโรงเรียนอิตาเลี่ยนไปแล้ว ทุกคนต่างพอเดาได้ว่า..อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป และ..จริงๆก็เป็นอย่างนั้นเพราะ ผู้ที่มาอภิปรายคนต่อไป นั่นก็คือ นายทหารระดับผู้ใหญ่ของฝ่ายรัฐบาลนาซี ที่เริ่มด้วยข้อความที่แสนดุดัน ไม่ต่างอะไรกับ ฮิตเล่อร์มาเอง..ว่า..ขอให้ชาวกสิกรเยอรมันหยุดความสนใจในการปลูกองุ่น ทำไวน์ไว้แต่เพียงแค่นี้ เพราะ เราจะมีงานอื่นๆที่สำคัญกว่า ให้พวกท่านทำ ผู้ที่ร่วมฟังในการประชุมครั้งนั้น..ต่างรู้ดีว่า นัยยะนั้นคืออะไร ? เพราะในอาทิตย์ต่อมา สิ่งที่คาดเดาไว้ก็ได้เกิดขึ้น นั่นคือ..กองทัพของฮิตเล่อร์ได้บุกเข้ายึดโปแลนด์ ( 1กันยายน 1939) สิ่งที่เกิดขึ้น..ได้สะท้านขวัญชาวทำไวน์ในฝรั่งเศสแนวตะเข็บชายแดนเยอรมันเช่น แคว้น Alsac โดยเฉพาะชาวเมือง Strasburg ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำไรห์น ถึงกับต่างพากันอพยพทิ้งบ้านทิ้งเมืองจนแทบกลายเป็นเมืองร้าง.. และสองวันต่อมา..ฝรั่งเศส อังกฤษ ออสเตรเลีย และ นิวซีแลนด์ ได้ประกาศสงครามกับเยอรมันภายใต้การนำของ Adolf Hitler..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 05:42:36 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ชาวไร่องุ่นเริ่มประหวั่นใจ เพราะ บาดแผลจากการศึกสงครามในปี 1914 ยังประทับอยู่ในความทรงจำ ในครั้งนั้นประชากรทั้งประเทศมี 40 ล้านคน แต่ กว่าหนึ่งล้านห้าแสนคน ต้องมาเสียชีวิต หรือที่มีโอกาสรอดนั้นก็อยู่ในสภาพทุพลภาพจนหมดอนาคต ในเป็นการนองเลือดที่ชาวฝรั่งเศสและลูกหลานในแทบทุกครัวเรือนไม่มีวันลืม..เฉกเช่นเรื่องราวต่างๆ จากความทรงจำในตระกูลของ **Drouhins in Burgundy, Miailhes of Bordeaux, de Nonancourt of Champagne, Hugel of Alsace, และ Huet of Loire Valley**. {** ชื่อตระกูลต่างๆเหล่านี้ คือ บุคคลสำคัญในการผลิตไวน์ชั้นเลิศของโลกปัจจุบัน..เพียง แต่ตอนนั้นยังเป็นเพียงกสิกรปลูกองุ่นผลิตไวน์ธรรมดาๆ} อย่างกรณีของตระกูล Huet Gasto Huet เล่าให้ฟังว่า..พ่อของเขา กลับจากสงครามด้วยอาการบาดเจ็บเพราะปอดพิการจากการถูกกระหน่ำด้วยระเบิดแก๊ส(mustard gas} Bernard de Nonancourt เล่าว่า พ่อของเขาเสียชีวิตในสงคราม..ไม่มีโอกาสได้กลับมา Jean Miailhe เล่าว่า ครอบครัวทางฝ่ายแม่ของเขาถูกฆ่าตายแบบยกครัว เมื่อครั้งเยอรมันเข้าบุกยึดฝรั่งเศสด้านเหนือ Hugel (จาก Alsace ชายแดนเยอรมัน) เล่าว่า..เมื่อครั้ง สงคราม Franco-Prussian ใน 1870-71 นั้น แคว้นอัลซาส ตกเป็นเมืองขึ้นของเยอรมัน ครอบครัวส่วนใหญ่มักให้ลูกหลานหลบหนี เพื่อไม่ให้ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารของเยอรมันแล้วต้องมารบกับพวกพ้องในแผ่นดินแม่ของตัวเอง Maurice Drouhin อาจจะโชคดีกว่าใครๆที่กลับมาสภาพร่างกายยังอยู่ครบสมบูรณ์ หากแต่..สภาพจิตใจนั้น เกินกว่าจะเยียวยา.. ถึงแม้ว่าในสงครามครั้งนั้น ฝรั่งเศสจะได้รับชัยชนะ แต่ก็บอบช้ำอย่างเหลือเกิน ทั้งในด้านประชากรและเศรษฐกิจ ประชาชนทั้งหลายก็ยังคงกังขาพร้อมทั้งประหวั่นพรั่นใจว่า..ในสงครามคราวนี้..ประเทศชาติจะแบกรับกันมันได้อย่างไร..? มัวรีซ ดรุยน์( Maurice Drouhin of Burgundy) เป็นคนที่เริ่มรู้สึกต่อภยันตรายในครั้งนั้นอย่างใกล้ชิด(WW 1)เพราะเขาคือคนหนึ่งที่ถูกเกณฑ์ไปอยู่ในแนวหน้า เขาแทบหลับตามองเห็นภาพชีวิตการเป็นไปในเมือง Beaune ที่จากมาได้ในช่วงทุกชั่วโมง และทุกนาที ว่าป่านนี้คนงานในไร่องุ่นของเขากำลังวุ่นวายอยู่กับการริดก้านเด็ดกิ่งเถาองุ่น.. ระฆังจากโบสถ์ในทุกๆเช้า เหมือนกับเสียงสวรรค์ที่ส่งให้ทุกคนลุกขึ้นมาปฎิบัติภาระกิจประจำวัน..เด็กๆพากันเดินหัวเราะต่อกระซิกตามระยะทางจากบ้านถึงโรงเรียน พวกผู้หญิงต่างพากันชื่นมื่น รื่นเริง เดินจับกลุ่มไปยังตลาดเพื่อจับจ่ายซื้อของสดๆมาประกอบอาหาร แต่..ในยามสงคราม เสียงระฆังนั้น มันกลายเป็นเสียงประกอบแห่งเสียงร่ำไห้ของผู้ที่สูญเสียผู้ที่เป็นที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ..รอบตัวของ มัวรีซ ในสมรภูมิรบทางด้านเหนือนั้น มันเต็มไปด้วยเสียงปืนใหญ่ต่อสู้ เสียงปืนกล..เสียงร้องระงมแห่งความเจ็บปวด ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินไปอย่างถึงพริกถึงขิงนั้น..ทหารเยอรมันคนหนึ่งถูกกระสุนปืนล้มลง ดิ้นพราด..พยายามกระเสือกกระสนตัวหลบ ห่ากระสุนที่สาดมาจากทั้งสองด้าน..แต่ เป็นที่น่าสงสารเพราะ ไม่มีใครกล้าเสี่ยงชีวิตออกมาช่วยเพื่อน จน มัวรีซ ในฐานะหัวหน้าหน่วยต้องยกธงส่งสัญญาณให้ฝ่ายฝรั่งเศส"หยุดยิง"ชั่วคราว..พร้อมทั้งตะโกนออกไปว่า "ออกมารับคนเจ็บไปซะก่อน พวกเราจะหยุดยิงจนกว่าเขาจะได้รับความช่วยเหลือออกไป" ฝ่ายเยอรมัน..รีบส่งคนมารับทหารของตัวอย่างรวดเร็ว และ ก่อนที่จะลับกายเข้าไปในแดน..ทหารคนนั้นหันมาทางทิศทางของเสียงมัวรีซ พร้อมทั้งยกมือขึ้นแสดงความเคารพแบบชายชาติทหาร..เหตุการณ์ครั้งนั้น ได้ถูกตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ พาดหัวข่าวว่า " The Glorious Hours" มัวรีซ ได้ถูกยกย่องให้เป็นสุภาพบุรุษสงครามอย่างเต็มภาคภูมิ และ ได้รับเหรียญสดุดีจากนายพล Douglas Mac Arthur(อเมริกา) แน่นอน ข้อความนี้ได้ถูกตัดเก็บโดย Pauline ภรรยาสุดที่รักของเขาเอง.. เกียรติศักดิ์ของมัวรีซนั้น..มิใช่อยู่ในยุทธภูมิเพียงอย่างเดียว..หากแต่..สิ่งที่สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันนั้นคือ การเป็นชาวกสิกรไร่องุ่น และเป็นผู้ทำน้ำองุ่นให้เป็นไวน์รสเลิศที่ตกทอดมาหลายชั่วคนนั่นเอง..ถึงแม้ว่ามันจะเป็นชีวิตที่แสนธรรมดา เรียบง่าย แต่..มันเป็นยิ่งกว่า เลือดเนื้อทุกหยาดหยดของพวกเขาทีเดียว Robert ลูกชายของมัวรีซ ให้ความเห็นได้เพียงสั้นๆว่า..เพราะมันเป็น "Tres ancienne" จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 05:52:54 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามตำนานแห่งบรรพบุรุษได้เล่าขานกันมาว่า..การริดกิ่งเด็ดก้านเถาองุ่นนั้น เริ่มค้นพบมาจากในสมัย 314 A.D. นักบุญมาร์แตง ได้ขี่ลาออมาสำรวจไร่องุ่น..ขณะที่ลาเดินไปตามทางก็เคี้ยว ใบองุ่นหยับๆไปตามเรื่อง..ในปีต่อมา นักบุญมาร์แตงก็ไปตามเส้นทางเดิมอีก และคราวนี้เห็นว่า ในส่วนที่ถูกลากัดเคี้ยวทึ้งหายไปนั้น ต่างผลิดอกออกก้านขึ้นมาสะพรั่ง องุ่นก็ออกมาเต่งตึงแข็งแรง และนี่คือที่มาของการ prune ซึ่งชาวไวน์ถือการกระทำนี้อันเป็นเรื่องสำคัญอย่างที่สุด การริดกิ่งเด็ดก้านนี้นั้น..เป็นการกระทำที่ต้องปฏิบัติอย่างต่อเนื่องและต้องเอาใจใส่แทบในทุกอิริยาบท อาทิตย์ต่ออาทิตย์ เดือนต่อเดือน ชาวไร่องงุ่น แทบจะรู้จักลายเส้นของใบองุ่นของตัวเองแทบขึ้นใจ หลังจากที่ เก็บเกี่ยวองุ่นเสร็จสิ้น..ชาวไร่จะลงเหยียบย่ำด้วยเท้าเปล่าๆเพื่อรีดน้ำองุ่นออกมา(น้ำองุ่นตรงนี้เรียกว่า The must ) จากนั้นก็จะมีพิธีที่เรียกว่า Pigeage(ปิกาจ)..อันนี้ค่อนข้างหวาดเสียวหน่อย คือ พวกผู้ชายที่แข็งแรงจะเปลือยกายกระโจนลงไปในถัง The must แล้วจะใช้ร่างกายของตัวเองเปรียบประหนึ่ง อุปกรณ์การคนไวน์ให้เข้ากัน โดย จะโหนตัวกับขื่อที่สร้างขึ้นคร่อมถัง แล้วแกว่งตัวไปมา และ ในทางขึ้นและลง.. แทบทุกปี มักจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น ซึ่งเลี่ยงไม่พ้นกับการจมดิ่งลงในน้ำองุ่น  หรือไม่ก้อ..จะโดนรมจนสลบด้วยแกสคาร์บอนิค ที่มักเกิดขึ้นจากการหมักของน้ำองุ่น ผู้เคราะห์ร้ายเหล่านั้นก็เป็นพวกผู้ชายเสียแทบร้อยเปอร์เซนต์ เพราะหลายๆพื้นที่ทำไวน์ของฝรั่งเศสยังคงถือว่า ในช่วงการหมักไวน์นั้น ผู้หญิงห้ามเข้า..เขาถือโชคลางง่ะ..ว่า ผู้หญิงเป็นตัวนำโชคร้ายซึ่งอาจทำให้ไวน์นั้นเกิดบูดจนมีรสเปรี้ยว.. ช่วงระยะเก็บเกี่ยวนั้น..สำหรับชาวไร่แล้วงมันคือเวลาแห่งความผาสุขอย่างยิ่ง องุ่นที่ถูกเก็บนั้นจะนำมาบรรทุกลงบนรถม้าบรรทุก ชาวไร่จะนำดอกไม้สีสวยสดมาประดับรถม้า แข่งกันสวยอย่างเอาเป็นเอาตาย จากนั้นก็จะนำดอกไม้มาจัดแต่งเป็นเหมือนพวงมาลามอบให้แก่นายหญิงของไร่.. ส่วนนายหญิงเมื่อได้รับแล้วก็จะนำดอกไม้นั้นไปประดับ"cave" คือ ที่เก็บไวน์ เพื่อเป็นโชคลางสำหรับความสำเร็จของปีหน้า.. Robert Drouhin คงจำได้ดีว่า..พ่อ(มัวรีซ) มักพาเขาเดินไปในไร่ ทักทายและคุยกับคนงาน และคนงานแต่ละคนนั้น..ช่างมีความรักและเอาใจใส่กับองุ่นทุกช่อ..เขาทั้งหลายนั้นมักมีเรื่องสารพัดมาเล่าให้ฟัง ซึ่งในการสนทนาเหล่านั้น มันช่างเต็มไปด้วยความสุข และเป็นความภูมิใจของ"คนทำไวน์" แต่เหมือนอย่างที่บอกมาว่า พระเจ้าท่านส่งสัญญาณเตือนภัยมาก่อน เนื่องจากผลผลิตในปีแห่งสงครามนั้น มันช่างเลวร้ายอย่างสุดเปรียบประมาณ เพราะดินฟ้าอากาศที่แปรปรวน..และจากหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งที่ถล่มไร่องุ่นในแคว้นแชมเปญจนแทบราบเรียบเป็นหน้ากลอง พื้นดินในบริเวณเต็มไปด้วยซากของเศษกระสุน ชิ้นส่วนของระเบิดครก มิหนำซ้ำ ปฏิกิริยาจากสารเคมีจากวัตถุพวกนั้นไหลซึมเข้าไปในชั้นดิน ทำให้ผลผลิตในปีต่อๆมาเกิดการพิกลพิการจนสุดบรรยาย สงครามโลกครั้งที่หนึ่งนั้น..หลังจากที่ชาวไร่องุ่นเพิ่งฟื้นตัวกับโรคห่าองุ่น(Phylloxera)ที่ลงระบาดไปทั่วทวีปยุโรปในระยะสามสิบปี รัฐบาลฝรั่งเศสถึงกับประกาศให้รางวัลแก่ผู้ที่สามารถแก้ไขปัญหานี้ได้ถึง สามแสนฟรังซ์ ตอนนั้น..ใครต่อใครก็คิดวิธีการกำจัดเจ้าเพลี้ยพันธ์ตายยากนี่สุดฤทธิ์ บางไร่..ถึงกับเอากบมาฝังไว้ในรากของต้นองุ่น บางไร่ยอมลงทุนเอาไวน์ขาวมารดต้นแทนน้ำ บางไร่ใช้น้ำทะเลรด สารเคมีสารพัดชนิดถูกนำมาใช้ แต่ทุกอย่างนั้น..ไร้ผลโดยสิ้นเชิง !! จนกระทั่งมีคนสังเกตว่า..องุ่นจากอเมริกาไม่เสียหายจากโรคระบาดนี้สักนิด   จึงนำมาต่อตาเข้าใหม่กับต้นองุ่นอเมริกา เก๊าะเลยเจริญงอกงามดี ไม่มีโรคภัยมากล้ำกลายอีกเลย แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 47 10:38:19 จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 06:43:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่งไม่เท่าไหร่ ก็ เกิดยุคเศรษฐกิจตกต่ำถึงขีดสุด (The Great Depression 1929) นั่นหมายถึงการล้มครืนของธุรกิจไวน์ในฝรั่งเศสด้วยเช่นกัน ในแคว้นแชมเปญ..หลายๆไร่ที่เป็นแหล่งผลิตนั้น ไม่สามารถรับซื้อองุ่นจากชาวไร่ได้ ในแคว้นอัลสาซ หลายๆไร่เกิดการล้มละลาย ในบอร์คโดช์ ไวน์ดีๆได้ถูกนำออกมาเลหลังขาย ชนิดที่เรียกว่าขาดทุนยับ.. และเป็นครั้งแรกแห่งประวัติศาสตร์ ที่ไวน์จากเบอร์กันดี ยอดของการผลิตตกต่ำไปกว่าถึงสี่สิบเปอร์เซ็นจากที่เคยผลิตได้ .. แมักระทั่ง เจ้าพ่อจาก Domaine de la Romanee-Conti ถึงกับบอกลูกหลานว่า..ไม่ขายออกเด็ดขาด เป็นไงเป็นกัน.!! ลูกชายเจ้าของไร่ Aubert de Villaine บอกว่า พ่อได้เล่าว่า..ไวน์ของเรานั้น เหมือนกับเพชรเม็ดงามในกล่องสมบัติของ ที่เจ้าของไม่จำเป็นต้องเอาออกมาใส่โชว์ในทุกงาน หากแต่ เก็บรักษาไว้เพื่อให้ลูกหลานได้เชยชมในวันข้างหน้า.. และวิธีการแก้ไขปัญหาของ Papa de Villaine ผู้พ่อ หรือเจ้าของไร่ผู้ยิ่งยง นั้นคือ การออกไปหางานทำข้างนอกเพื่อพยุงฐานะ..งานที่ว่านี่คือ งานธนาคาร ลูกชายได้เล่าว่า พ่อต้องทำงานหนักอย่างที่สุด ไหนจะงานในไร่ และงานข้างนอก พ่อแทบไม่มีเวลาหายใจ นั่นเป็นเพราะพ่อรักและหวงแหน และยอมทำทุกอย่างเพื่อ Romanee-Conti อย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ.. Romanee-Conti อยู่ในสภาพที่ไม่ได้สร้างกำไรจนกระทั่งในปี 1959 จึงพอเห็นหน้าเห็นหลัง..เพราะเป็นที่รู้กันว่า..ไวน์ในไร่แห่งนี้ ไม่มีการย้อมแมวที่หาองุ่นอื่นๆมาผสม คุณภาพและความพิถีพิถันนั้นย่อมมาเป็นที่หนึ่ง นอกเหนือไปจากพื้นที่การผลิตนั้นถือว่าเป็นพื้นที่ที่ดีที่สุด(ในโลก) นี่คือ สิ่งที่ มัวรีซ ต้องยกย่องสรรเสริญครอบครัวนี้ในฐานะคนทำไวน์ด้วยกัน และนี่คือสิ่งที่ผลักดันให้ เขายอมตัดสินใจลงทุนทั้งๆที่เศรษฐกิจในภาวะวิกฤติ ด้วยการ ทำไร่องุ่นในเบอร์กันดีในที่ๆตัวเองได้รับมรดกตกทอดมา..ซึ่งเมื่อก่อนนั้น เป็นการผลิตไวน์ธรรมดาๆ ( maison du vin classique) หมายถึงซื้อองุ่นจากทุกๆที่มาผสมกันทำไวน์กรอกขวดขาย..แต่คราวนี้ มัวรีซ คิดใหม่ ทำใหม่..โดยยึดถือหลักการจากไร่ของโรมาเน กองติ ถึงกับประกาศว่าจากนี้ไป ไวน์ของเราทุกหยด จะต้องเป็นองุ่นจากเบอร์กันดี เท่านั้น.. เท่านั้นไม่พอ..ภายในปี 1930's มัวรีซสามารถซื้อและขยายไร่องุ่นในแถบนั้นเพิ่มจนคลุมพื้นที่ไปถึง 60% และยังชักชวนกสิกรจากไร่อื่นๆให้เพิ่มคุณภาพให้กับไวน์ของตัวเอง อย่างที่เขากำลังทำอยู่ โดยใช้คติพจน์ที่ว่า.. คนทำไวน์คือตัวกลางระหว่างองุ่นกับพื้นดิน เพราะฉะนั้น จะต้องไม่มีสิ่งใดมาแทรกซ้อน...คั่นกลาง ในขณะนั้น เขาต้องเจอกับปัญหาที่ตามมาอย่างสารพัด..โดยที่เขาต้องใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตมาแก้ทีละเปลาะ ละเปลาะ..กว่าจะลุล่วงไปได้ นั่นคือ..การต่อสู้กับวิธีการเก่าๆในการทำไวน์เชิงพานิชย์ เพราะ วิธีเก่าๆนั้นคือการทำที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษแบบของใครของมัน ช่นการเก็บองุ่นก่อนเวลา แล้ว เติมความหวานในไวน์ด้วยน้ำตาลเพื่อกระตุ้นแอลกอฮอล (เพราะจะรีบขาย) บางไวน์ที่ติดป้ายว่าเป็น เบอร์กันดี แต่ องุ่นนั้น..เป็นองุ่นที่ซื้อถูกๆมาจาก Rhone Valley บ้างหรือไม่ก้อ ซื้อมาจาก Algeria บ้าง.. ถึงมัวรีซจะพยายามผลักดันให้ชาวทำไวน์หันมาสนใจในมาตรฐานของคุณภาพ แต่เขาก็ยังไม่เห็นด้วยกับมาตรการของ AOC {Appellation d' Origine Controlee} หรือที่เปรียบประหนึ่ง อ.ย.ของไวน์นั่นเอง เพราะกฏของ เอโอซี นั้นถ้าเพียงแค่ จำกัดยี่ห้อตามพันธ์องุ่น ก็ไม่เท่าไหร่ เขาเห็นด้วยในข้อนี้อยู่แล้ว..แต่มันไม่ใช่แค่นั้นน่ะซิ.. กฏเกณฑ์ครอบคลุมไปกว้างเกินปฏิบัติ เช่น..กำหนดว่าพื้นที่ไหน ต้องปลูกอะไร,ต้องริดกิ่งเด็ดก้านอย่างไรและเมื่อไร,ปุ๋ยต้องใช้เมื่อใดและเท่าไร,การเก็บเกี่ยวต้องเป็นไปตามตารางเวลาที่กำหนด.. กฏที่ตั้งมาหลากหลายนั้น..มันเกินกว่ากำลังของเจ้าหน้าที่ที่มีเพียงหยิบมือที่จะดูแลได้อย่างทั่วถึง.. ในขณะที่ กสิกรผู้ผลิตมีจำนวนนับพันครอบครัว และ เขาเหล่านั้นล้วนแต่มีประสบการณ์ในการทำไวน์ประเภทผสมโน่นนิดผสมนี่หน่อยมานานนับชั่วคน.. จนบางปี..ไวน์ที่ปิดฉลากว่าเป็น บอร์คโดซ์ นั้น..แค่หนึ่งในสามเท่านั้นที่ผลิตในพื้นที่จริงๆ.. จนในปี 1935 มัวรีซได้ตั้งองค์กรขึ้นมาใหม่สำหรับชาวค้าไวน์โดยเฉพาะ ใช้ชื่อว่า Comite' National des Appellation d' Origine หรือ The Institute National des Appellation d'Origine {INAO} เำื่พื่อให้ชาวค้าไวน์เองผลิตเอง ได้รวมตัวกัน ออกเสียงคัดค้านทางการเป็นการคานอำนาจได้บ้าง.. แต่ไม่ได้รับการตอบรับเท่าที่ควร เพราะ กสิกรส่วนใหญ่ยังเกรงในเรื่องของการถูกเก็บภาษี(มากขึ้น) และเกรงว่าราคาของไวน์จะถูกกำหนดให้สูงขึ้น..ทำให้เสียลูกค้า ถึงแม้ว่ามัวรีซจะหว่านล้อมว่า ขอให้เชื่อในแผนโฆษณา ก็ยังมีกระแสค้านสวนมาว่า.. "โฆษณาหาสวรรค์วิมานอะไร..ไม่ทำ ไม่เคยคิดที่จะทำ เพราะ ไวน์ดี ซะอย่าง..ลูกค้าต้องวิ่งหาอยู่แล้ว" จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 07:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องที่ว่า..ลูกค้าจะวิ่งเข้่ามาชน โดยไม่ต้องรอโฆษณานั้น..เห็นทีจะใช้ได้กับไวน์ของแคว้นเบอร์กันดีเท่านั้น..เพราะไร่องุ่นแต่ละไร่นั้น จัดว่าเป็นไร่เล็กๆที่มีเนื้อที่ไม่กว้างนัก และการค้าขายนั้นก็อยู่ในวงจรละแวกใกล้เคียง..ปรัชญานี้ใช้ไม่ได้กับแชมเปญจากแคว้นแชมเปญที่มีผลผลิตอย่างมากมายและต้องการตลาดระดับอินเตอร์ เพราะ บรรดาตัวกลางพ่อค้ารู้ดีว่า สถานะการณ์นั้นมันไม่แน่นอน ดังตัวอย่างในสมัย 1920's นั้น.. ชาวปารีเชียง เกิดเห่อเครื่องดื่มแบบค๊อคเทล ยอดขายแชมเปญตกวูบ อีกครั้งหนึ่ง ก้อตอนที่ ซาร์แห่งรัสเซียถูกปลดออกจากบัลลังค์..ในสงครามกลางเมือง และ..ในตอนที่การค้าขายกับสหรัฐอเมริกาถูก"แบน"(หลังจากการประกาศสงคราม) ดังกรณีของครอบครัว..de Nonancourt (เดอ นอนังคูต์) Marie-Louie ผู้มารดา ผู้เสียสามีสุดที่รักในสนามรบสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง หล่อนเหลือลูกชายที่ต้องดูแลสามคน คนเล็กที่ยังอ้อแอ้อยู่นั้น คือ Bernard แมรี่ (หรือ..มารี) ลุยอี เป็นหญิงแกร่ง ที่ไม่ยอมถอยให้แก่ชตากรรมแม้แต่ก้าวเดียวนั้น..เธอเป็นหุ้นส่วนในธุรกิจของครอบครัวคือ บริษัทผลิตแชมเปญอันเก่าแก่ที่สุด นั่นก็คือ Lanson Pere & Fils และมีความช่ำชองในธุรกิจนี้อย่างไม่มีใครเทียบ ฉะนั้น สภาพการเป็นหุ้นส่วนของเธอ หลังจากที่ได้สำรวจในทุกมุมมองแล้ว จึงเห็นว่า มันแทบไม่มีราคาค่างวดอะไรเลย เพราะ พี่น้องร่วมหุ้นมีมากมาย ทำอย่างไร ก็เห็นทีคงไม่พอเลี้ยงลูกถึงสามคน..แมรี่ ลุยอี จึงยอมเสี่ยงซื้อไร่ผลิตแชมเปญเก่าๆที่เลิกกิจการไปแล้ว ทั้งๆที่อยู่ภาวะเงินฝืด แต่เธอก็ยอม เพราะอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเอง..นั่นคือ บริษัท Veuve Laurent-Pierre & Cie (ที่เจ้งไปเพราะผลผลิตเข้าขั้นห่วย ขนาดได้รับตำแหน่งจัดอันดับที่ 98 จากร้อยบริษัท) ใครต่อใครก็คัดค้าน..แต่หาเปลี่ยนใจเธอได้ไม่..เพราะสาเหตุหลักๆนั่นคือ ลูกชายทั้งสามที่กำลังเจริญเติบโตเป็นหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ และทั้งหมดนั้่น มีความชำนาญเป็นเลิศ เพราะเกิดมาท่ามกลางความรู้ในการผลิตแชมเปญในทุกขั้นตอน ญาติๆก็ได้ตักเตือนว่า.."ไม่รู้บ้างเลยหรือไง..ว่าสงครามกำลังจะเกิด ลูกชายของเธอจะต้องถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารวันนี้พรุ่งนี้ใครจะรู้" ทำไมแมรี่ จะไม่รู้ ..เพราะตอนนั้น..การเจรจาสงบศึกที่มิวนิค(สนธิสัญญามิวนิค)ปี1939 นั้นไร้ผล,,ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง..ฮิตเล่อร์ได้เคลื่อนกำลังเข้ากรุงปรากแล้ว..แต่มีบางอย่างได้บอกเธอว่า..ถ้าวันนั้นมาถึง อย่างไรเสีย ฝ่ายสัมพันธมิตรจะต้องยื่นมือเข้ามาช่วยฝรั่งเศสเป็นแน่แท้..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 07:26:04 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แผนที่ ของพื้นที่ทำไวน์ในฝรั่งเศส..ที่แยกออกเป็นมณฑล และแต่ละมณฑลคือถิ่นฐานของพันธ์องุ่นในท้องที่ ซึ่งชาวฝรั่งเศส จะเรียกไวน์ โดยใช้พื้นที่ที่มาเป็นหลัก... จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 07:47:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เงาแห่งสงครามเริ่มใกล้เข้ามา..ชายฝรั่งเศสต้องเพิ่มการทำงานจากอาทิตย์ละ 40 ชั่วโมงมาเป็น 44 ชั่วโมง(เยอะจัง) ในขณะที่ฝ่ายเยอรมันทุกคนต้องทำงานอาทิตย์ละ 60 ชั่วโมง นายกรัฐมนตรี ดาลาดีเยร์ (Daladier)ได้ขอความช่วยเหลือกำลังสนับสนุนทางต่อสู้ทางอากาศจากวอชิงตัน.. แต่..ประธานาธิบดี รูสเวลต์ ยังมัวแต่เล่นเกมส์เสือกระดาษกับฮิตเล่อร์อยู่ โดยที่ส่งรายชื่อประเทศทั้งหมดรวม 26 ประเทศไปให้กับฝ่ายเยอรมัน แล้วขู่ฟ่อๆว่า..นี่คือดินแดนในเขตของตูนะเฟ้ย..อย่าเข้ามายุ่ง ม่ายงั้นเกิดเรื่อง.. ฮิตเล่อร์และคณะผู้ก่อการได้อ่าน..ต่างก็ขำกลิ้ง..ขำจนแทบตกเก้าอี้ แถมขีดไปตามรายชื่อแต่ละชื่อHungary,Albania,Yugoslavia,Poland... ห้าเดือนที่สิ้นเสียงหัวเราะ ทัพของเยอรมัน ก็บุกลุยมาถึงโปแลนด์เรียบร้อยโรงเรียนไอ้ฮั่น สองวันต่อมา..การประกาศสงครามถึงได้เกิดขึ้น.. ปีนั้น คือ 1939 ดังที่เล่ามาว่า ฤดูเก็บเกี่ยวองุ่นปีนั้น..มันเป็นที่โศกสลด.. ในเบอร์กันดี โรแบร์ ดรุยน์ เล่าว่า ต้องเก็บองุ่นไปเขี่ยหิมะทิ้งไปในขณะเดียวกัน.. ในบอร์คโดซ์ ฝนตกหนักจนองุ่นบวมปริไปหมด ไวน์..ถ้าทำออกมาสภาพคงไม่ผิดไปจากน้ำล้างขวด ในแชมเปญ แมรี-ลุยอี บอกว่า..ไร่ที่เธอเพิ่งซื้อมาดำเนินกิจการนั้น..องุ่นร่วงหมด แทบไม่เหลือให้เก็บเกี่ยวซักกะเม็ด.. ส่วนเจ้าของไร่คนอื่นๆ..ที่อยู่ในสถานะการณ์ที่เลือกไม่ได้นั้น เขาต้องเก็บองุ่นกันก่อนเวลาตั้งแต่ตอนที่ฝนได้ตั้งเค้ามานั้น..องุ่นยังอ่อนเกินไปกว่าที่จะเอามาทำไวน์ รสชาติห่วยชนิดแทบไม่ต้องบรรยาย ส่วนแคว้นอัลสาซ..นั้น ย่ำแย่พอกัน.. เมื่อเลือกสรรออกมาแล้ว..ไวน์ที่จัดว่าดีที่สุดปี มีค่าของแอลกอฮอล แค่ 8.4 ดีกรีเท่านั้น หดหายไปจากระดับมาตรฐานไปเกือบ 4 ดีกรี จึงถือได้ว่า..ไวน์ในปีแห่งการประกาศสงครามนั้น เป็นไวน์ที่เลวร้ายที่สุึดในรอบศตวรรษ. จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 08:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หลังจากที่สงครามได้ประกาศ..ฝรั่งเศสยังแทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ยกเว้นที่นานๆที จะเห็นเครื่องบินของเยอรมัน เข้ามาบินเอื่อยเฉื่อยเหนือน่านฟ้ากรุงปารีสเป็นครั้งเป็นคราว กองทัพฝรั่งเศสก็ดูท่าเหมือนไม่ค่อยเต็มใจรบสักเท่าใด..ส่วนใหญ่มักคิดคิดว่าการเสริมกำลังให้แน่นหนาทาง Maginot Line (มากิโนต์ ไลน์) คือเส้นชายแดนที่กั้นพรมแดนจากสวิตเซอร์แลนด์, ลุกเซมเบอร์ค, เบลเยี่ยม...ซึ่งเป็นเส้นทางเก่าๆที่เคยได้ผลในการปะทะกับเยอรมันในหลายๆศึกที่ผ่าน.. แปดเดือนผ่านไป..จนถึงฤดูใบไม้ผลิของปี 1940 ทหารฝรั่งเศสคอยอยู่ที่แนวหน้าชักเริ่มเอียน..เพราะยังไม่เห็นวี่แววสงคงสงครามอะไรเลยแม้แต่นิด.. ร้านกาแฟริมถนนในปารีส..ผู้คนยังนั่งคุยเฮฮาตามปรกติ.. ในช่วงนั้น นักหนังสือพิมพ์เริ่มให้สมญานามสถานะการณ์ที่เกิดว่า le drole de guerre หรือ Phony War ที่ขยายความไว้ว่า..ไม่เคยเห็นสงครามครั้งไหน ที่ผู้คนทั้งสองฝ่ายต่างหวังว่า มันไม่ควรจะเกิดขึ้น และต่างก็รอว่า เมื่อไหร่จะมีการเซ็นสัญญาสงบศึก ทั้งๆที่กระสุนยังไม่ได้ลั่นสักนัด..!! แต่มัวรีซ ไม่ได้คิดอย่างคนอื่นๆ เพราะประสบการณ์ในสงครามครั้งที่แล้ว ทำให้เขาไม่วางใจ เขาพยายามติดต่อกับเพื่อนเก่าๆในแวดวงทหารเพื่อข่าวคืบหน้าเสมอๆ..หนึ่งในเพื่อนเขานั้นก็คือ ดักลาส แมคอาร์เธอร์ นายทหารอเมริกัน..เพราะเหตุนี้ รัฐบาลฝรั่งเศสจึงขอให้เขาเป็นหนึ่งร่วมเดินทางไปกับในคณะฑูตทหารยังกรุงวอชิงตัน ในเรื่องการเจราจาขอความช่วยเหลือ.. มัวรีซ..รู้ดีว่า..ถ้าฝ่ายเยอรมันรู้เข้าละก้อ..เห็นทีจะหนีความเดือดร้อนไปไม่พ้น..เขาจึงสอนพอลลีน..ภรรยาสุดที่รัก..ให้รู้จักการใช้โค้ดต่า่ง ที่เขาได้เรียนรู้มาแต่ครั้งสงครามโลกครั้งที่ 1 และสั่งเสียไว้ล่วงหน้าว่า.. "ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อย่าหนี อย่าทิ้งเมือง Beaune ถ้าสงครามเข้ามาประชิดตัว ฉันอาจต้องไปทันที บ้านน่ะ ถ้าไม่มีคนอยู่ละก้อ..มันเข้่ามา"พัง"ก่อนแน่นอน" พูดถึงเรื่อง"พัง" มัวรีซเริ่มเป็นกังวล..กับสต๊อคของไวน์นับหมื่นๆขวดในเซลล่าร์ ใต้ถุน..โดยเฉพาะเหล่าของมีค่าควรเมืองเยี่ยง.. Romanee-Conti ปี 1929 จนถึง ปี 1938 .. สิ่งแรกที่เขาทำคือ เริ่มสำรวจเส้นทางในถ้ำอุโมงค์เก็บไวน์อย่างละเอียดอีกครั้ง ถ้ำที่เก็บไวน์นี้สร้างมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 13 เป็นซอกป็นหลืบมากมาย ส่วนที่โค้งคดเคี้ยวก็ไม่ใช่น้อย.. และในที่สุดก็พบกับมุมๆหนึ่งที่สามารถสร้างผนังปิดได้อย่างสนิท..เขาและสมาชิกในครอบครัว จึงเร่งมือกันสร้างอย่างเร่งด่วน.. ตอนนั้น โรแบร์ อายุได้เพียง แปดขวบ เขาเล่าว่า..เขามีส่วนช่วย ในการหยิบจับโน่นนี่ และจำได้ว่าพ่อบอกไว้ว่า.. "นี่คือสมบัติอันมีค่าของตระกูล อย่าไปบอกใครนะลูก จงเก็บเป็นความลับเท่าชีวิต" ขณะที่พ่อก่อผนังอิฐนั้น พวกผู้หญิง คือ แม่และพี่สาวต่างวิ่งออกไปหาแมลงมุมมาปล่อยในบริเวณให้เยอะๆ เพื่อจะได้สร้างใยคลุมให้ดูเหมืิอนสภาพผนังเก่าๆจริง.. และในแค้วนแชมเปญก็เช่นกัน ภายใต้อุโมงค์ช่องเก็บไวน์ใต้ดินที่เป็นแนวยาวนับกิโลเมตรนั้น..กลายเป็นที่เก็บของมีค่าของผู้คนกันไปหมด ไม่ว่าจะเป็นปืนผาหน้าไม้..เฟอร์นิเจอร์ หรือแม้กระทั่งรถยนตร์.. จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 08:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ที่ไร่ Laurent-Pierre, ที่ แมรี ลุยอี เพิ่งเซ้งกิจการมาใหม่ๆนั้น ไม่มีปัญหาตรงนี้ เพราะปีนั้นเธอทำแชมเปญออกมาได้แค่ สี่ร้อยขวดเท่านั้น เมื่อเทียบกับผลผลิตในแคว้นซึ่งเขาทำกันได้นับแสนขวดนั้น ถ้่าจะว่าไปแล้ว..ของเธอเปรียบได้แค่หยดน้ำหยดหนึ่งในทะเล เมดิเตอเรเนียน วิธีการแอบซ่อนของแมรี...นั้นเป็นวิธีการง่ายๆ คือเอาผลผลิตแอบเข้าช่องเล็กๆ ปิดด้วยผนังฉาบอิฐ แล้วเอารูปปั้นพระแม่มารี มาตั้งตระหง่านปิดร่องรอย.. เธอว่า..เมื่ออยู่ในอุ้งพระหัตถ์ของพระแม่แล้ว..อะไรจะเกิดก็จงขึ้นอยู่กับพระองค์แต่เพียงผู้เดียว..!! เหนือแคว้นอัลสาซ..ทันทีที่มีเสียงเครื่องบินกระหึ่มขึ้น ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวว่า.. "โอยย..เอาอีกแล้วว้อยยย.." เพราะแขวงเมืองชายแดนอย่างอัลซาสนั้น เป็นดินแดนในความครอบครองของฝรั่งเศสก็จริง แต่ในระหว่างปี1870 ถึง 1945 มันได้ถูกเปลี่ยนมือไปเป็นของเยอรมันถึงสี่ครั้ง.. ผู้อยู่ในเหตุการณ์นั้นก็คือ..ครอบครัวของฮิวกัล..แห่งเมือง ริคค์วีร์(Riquewihr) ชาวกสิกรไวน์แห่งแคว้นอัลสาซตั้งแต่สมัย 1639..เล่าให้ฟังว่า "ตระกูลของพวกเราน่ะ แสนจะคุ้นเคยกับไอ้สงครามบ้านี่มากกว่าใครๆ.." จอห์นนี่ ฮิวกัลบ่นให้ฟัง ส่วน อันเดร ผู้พี่ชายเล่าเสริมว่า.. "ปู่เรา ..น่ะ ตัองเปลี่ยนสัญชาติถึงสี่ครั้ง..เพราะแกเกิดเมื่อปี 1869 ตอนเกิดมาก็เป็นฝรั่งเศส..ต่อมาในปี 1871 ถูกเยอรมันเข้ามายึดครองครั้งสงคราม Franco-Prussian..ก็ต้องเปลี่ยนไปเป็นเยอรมัน และต่อมาในสงครามโลกครั้งที่ 1 ปี 1918 กลับมาเป็นฝรั่งเศสอีก..และ..ในปี 1940 นี่..ปู่ถูกบังคับให้เป็นเยอรมันอีกที เพราะ แคว้นอัลสาซได้กลายเป็นขอบขัณฑ์สีมากลายๆของเยอรมันไปอีกแล้ว..แต่ตอนที่ปู่ตายในปี 1950...แกอายุได้ 91 ตอนนั้น..ปู่เป็นพลเมืองของฝรั่งเศสเต็มตัว.." การเปลี่ยนไปเปลี่ยนมานี้..ชาวแคว้นอัลสาซ จึงเป็นชาวเมืองที่มีวัฒนธรรมผสม ครึ่งฝรั่งเศสครึ่งเยอรมัน หรือเป็นที่รู้จักกันว่า..พวกเขาคือ..ชาว..Alsatian !! จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 09:05:34 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คลาสสิค ลึกซึ้ง ตรึงใจ เหลือเกินค่ะคุณป้าขา เคยอ่านเจอในกระทู้ของคุณ สื่อศิลปมารอบนึงแล้วค่ะ มาอ่านอีกรอบก็ยังซึ้งเหมือนเดิมค่ะ ขอขอบคุณในความเสียสละของคุณป้า อย่างทีไม่อาจหาคำใดมากล่าวได้เลยค่ะ ที่มาเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ในอีกมิติหนึ่งให้ฟังกัน ซึ้งน้อยคนนักที่จะรู้ นึกถึงฉากในหนังเรื่อง A walk in the cloud. ขึ้นมาทันทีเลยค่ะ แต่เรื่องนั้นเกิดขึ้นที่เม็กซิโก เน้นย้ำถึงเรื่องความผูกพันของคนปลูกองุ่นกับการทำไวน์ และเกี่ยวข้องกับประเพณีและความเชื่อ ซึ่งฝรั่งในอดีตก็เคยมีความเชื่อว่าผู้หญิงเป็นตัวนำโชคร้ายมาให้เหมือนกันนะคะ ดังที่บ้านเรามีกรณีเรื่อง วัฒนธรรมล้านนาที่ยังถกเถียงกันไม่จบ จากคุณ : ดอกปีบ (กาสะลองบานแล้ว) - [ 24 ก.ค. 47 10:16:52 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีค่ะ คุณกาสะลองฯ แหม..เข้าเน็ทแต่เช้าเชียว..เรื่องนี้สำหรับฉันก็เห็นว่า คลาสสิคมากค่ะ แต่หลายคนบอกว่า อ่านแล้วไม่รู้เรื่อง...555555 จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 10:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับ ได้รสชาติในการดื่มเพิ่มขึ้นเยอะเลยครับ จากคุณ : phahurat (phahurat) - [ 24 ก.ค. 47 10:58:38 ]

ความคิดเห็นที่ 13 "ครั้งที่แล้วเล่าถึงการเดินทางของไวน์และพันธ์องุ่นที่หลังไหลข้ามฝั่งเมติเตอร์เรเนียนมา.." ผมจะหาอ่านได้ที่ไหนครับ จากคุณ : phahurat (phahurat) - [ 24 ก.ค. 47 11:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โห..คุณพาหุรัตขา ต้องไปหาก่อนนะคะ เพราะเขียนมานานมากแล้ว งั้นเอาภาพของ ไวน์(เบอร์กันดี) Romanee-Conti มาให้ชมเป็นขวัญตา ไวน์ชนิดนี้ ท่านนายกแห่งเมืองสารขัณฑ์ได้นำมาเปิดเลี้ยงในวันฉลองรัฐสภา แก่บรรดาผู้แทนและคณะรัฐมนตรี.. ข่าวออกไปทั่วโลก มีเสียงของคนฝรั่งเศสถามฉันว่า.. เอ..ประเทศของยูเนี่ย ยังมีเด็กที่ขาดสารอาหารอยู่มากมายมิใช่หรือ? เล่นเอาสะอึกแน่ะค่ะ..ตอบไม่ถูก ไวน์โรมาเน กองติ นั้น แพงมหาศาลเพราะ มาจากพื้นที่ปลูกองุ่นที่ดีที่สุดในโลก ที่มีจำนวนไม่กี่ร้อยเอเคอร์ ผลผลิตน้อยมากต่อปี ในจำนวนไม่กี่ร้อยลัง ราคาออกใหม่ๆ ประมาณว่า 400-500 ยูเอส ดอลล่าร์ แต่ ยังดื่มไม่ได้ค่ะ ต้องรอประมาณว่า 15-20 ปีอัฟ จึงจะได้ที่..ถ้าจะซื้ออย่างท่านายกฯ คือกวาดต้อนเอามาจากทุกเซลล่าร์ ในขณะที่บ่มเวลาได้แล้วเรียบร้อย (คิดว่า เป็นปี 1981-1982) ก็ราคาขวดละ สามสี่พันเหรียญเอ๊งงงง.... จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 12:04:00 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ในแคว้นบอร์คโดซ์ก็เถอะ..ครอบครัวของตระกูลเมลห์ ที่เป็นเจ้าของไร่ไวน์ อยู่หลายไร่เช่น Chateau Pichon-Longueville, Siran, Coufran, Dauzac และ Citran ซึ่งตระกูลนี้จัดว่าเป็นผู้ผลิตรายใหญ่รายหนึ่งในแคว้น..แต่ภายในปีแห่งสงครามนั้น สภาพพวกเขาก็ไม่ผิดอะไรกับคนอื่นๆ.. May-Eliane Miailhe ตอนนั้นอายุได้เพียง สิบสี่ปี เธอเล่าว่า..พวกเขาเชื่อว่าสนธิสัญญาที่เมืองมิวนิคน่าจะมีผลบังคับใช้..และ..ทุกอย่างคงจบลงด้วยสันติ..จึงไม่ได้ตรียมตัวมากมายอะไรเหมือนอย่างชาวเมืองในแคว้นแชมเปญ..แต่แล้ว ในปีนั้น..การขาดแคลนแรงงานได้เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด..เพราะชายฉกรรจ์แทบทั้งหมดถูกเรียกตัวเข้าประจำการ มิหนำซ้ำ..เพื่อนรักจากอิตาลีที่เป็นชาวยิวที่ค้าขายไวน์ด้วยกัน..ได้หนีข้ามแดนมาขอความช่วยเหลือ มากันแบบว่ายกครอบครัว..พวกชาวยิวกลุ่มนี้ได้เล่าให้ฟังว่า.. "รัฐบาลอิตาเลี่ยน ได้ขับไล่ชาวยิวให้ออกไปให้พ้นประเทศ เพราะไม่สามารถรับรองความปลอดภัยให้ได้ " เขาทั้งหมด เจ็ดชีวิต ชายหญิงสองคู่ และเด็กอีกสาม มาขออยู่หลบลี้สักชั่วคราวจนกว่าจะหาที่ไปต่อได้.. เรื่องนั้นเป็นที่รู้ๆกันว่า ตั้งแต่ฮิตเล่อร์ได้มีอำนาจขึ้นมาตั้งแต่ปี 1933 ได้สร้างความประหวั่นพรั่นพรึงให้แก่ชาวยิวในทั่วทวีปยุโรป..หลายคนพากันหลบหนีเข้าไปในประเทศอังกฤษ,ฝรั่งเศส, อาเยนตินา,ปาเลสไตน์, และที่โชคดีหน่อยก็ได้ไปถึงอเมริกา เหตุการณ์ระทึกสยองขวัญชาวโลกอย่างที่สุดนั่นก็คือ..ในคืนที่ได้ถูกเรียกว่า Kristallnacht ( The night of the broken glass) November 1938 ที่ชาวยิว 91 คนถูกเผาทั้งเป็นในเยอรมัน.. แม่เฒ่า Renee Miailhe ได้ฟังก็สั่งการให้ช่วยเหลือชาวยิวที่น่าสงสารพวกนี้โดยปราศจากเงื่อนไข เพราะอดีตนั้น..เธอเองก็เคยเป็นผู้อพยพหนีตายในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งมาก่อน..May-Elaine เล่าว่า..ป้าเรเน..บอกว่า..ให้พวกนี้ไปหลบซ่อนตัวอยู่ที่ ไร่ไวน์ Chauteau Palmer (ที่ครอบครัวมาลห์มีหุ้นส่วนอยู่) ปัญหาก็มีอยู่แต่เพียงว่า...แล้วจะทำยังไงต่อไป..แล้วชาวยิวพวกนี้จะรอดเงื้อมมือนาซีได้นานเท่าไร? เพราะเพียงแค่ระยะเดือนเดียวที่ทหารนาซีบุกเข้าไปในโปแลนด์ มีการสังหารผู้คนล้มตายไปนับหมื่นคน สามพันในนั้นคือพวก Polish Jews ที่โดนสังหารหมู่ Baron Robert de Rothschild หนึ่งในเจ้าของไร่ไวน์ Chateau Lafite-Rothschild อันขึ้นชื่อนั้น ได้เฝ้าติดตามมอง สถานะการณ์มาตั้งแต่ต้นปี 1933 เพราะเขาคือหัวหน้ากรรมการโรงสวดของชาวยิวในปารีส { Great Synagogue) และท่านบารอนต้องพบกับความประหลาดใจต่อท่าทีของชาวยิวปารีเชียน ที่ต่างก็มาบ่นพร้อมปรับทุกข์ว่า.. พวกยิวจากที่อื่นๆพากันหลั่งไหลเข้ามาในฝรั่งเศสมากมาย จะทำอย่างไรดี จะขับไล่ออกไปดีไหม? ท่านบารอน โรแบรต์ ถึงกับอึดฮัดขัดใจ จนต้องสวนออกไปว่า "อยู่เฉยๆเถอะ..ถ้า"มัน"เข้ามาจริงๆ ไม่ว่ายิวไหนก็ตายด้วยกันทั้งนั้น" ว่าแล้ว..ท่านบารอนก็คิดหาทางช่วยชาวยิวเหล่านั้น โดยติดต่อกับเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่พอมีอำนาจในรัฐบาลอยู่บ้าง เขาคือ..ท่านผู้บัญชาการ ฟีลีป เปเตน..(Mashal Phillipe Petain เอาเป็นว่า เปเตนนะ สำนวนอเมริกัน เขียนง่ายดี ขี้เกียจเขียนว่า เปอะแตง..) อดีตวีรบุรุษสงคราม อดีตท่านฑูตฝรั่งเศสประจำประเทศสเปน สิ่งที่ท่านบารอนร้องขอจากเพื่อนรัก นั่นก็คือ ขอให้ผลักดันกฏหมาย ที่ให้ความเอื้ออาทรต่อชาวยิวอพยพ.. แต่..คำตอบคือ NO !! Eric de Rothschild หลานปู่ท่านบารอนเล่าด้วยความขมขื่นว่า "ตอนนั้น ท่านผบ.เปเตน คงประมาณการณ์ได้แล้วว่า ขืนคบกับพวกเชื้อสายยิวอย่างปู่ผม..เห็นจะมีแต่เสียกับเสีย.." และภายในฤดูหนาวของปี 1939 ..กองทัพของฮิตเล่อร์ ได้กวาดต้อนชาวยิวจำนวนมากไปกักกันกึ่งทรมานในค่ายผู้อพยพ..ในสภาพที่น้อยคนนักที่จะมีสิทธิได้รอดออกมา..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 12:12:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 สี่เดือนผ่านไปหลังจากการประกาศสงคราม.. จนล่วงเข้าสู่ฤดูหนาว..ฝ่ายทหารฝรั่งเศสที่ประจำที่เส้นพรมแดนมากิโนต์ นั้น..ก็ยังไม่ได้รบพุ่งแต่อย่างใด ได้แต่นั่งๆนอนๆ ทหารบางคนลุกขึ้นมาปลูกต้นกุหลาบเป็นแนว แก้เซ็ง วันดีคืนดีก็เอากล้องมาส่องไปทหารเยอรมันที่ตั้งค่ายอยู่ตรงข้ามเส้นแบ่งดินแดนที่กำลังเล่นฟุตบอลอยู่ ดูแล้วไม่ดูเปล่า..ต่างพากันพนันขันต่อกันอย่างสุดฤทธิ์.. แนวหลังส่วนใหญ่..ต่างก็รู้ดีว่า ที่แนวหน้านั้นไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ได้แต่หายใจทิ้งฆ่าเวลาไปวันนึง วันนึงเท่านั้น ดังจากจดหมายของภรรยาเจ้าของร้านค้าคนหนึ่ง..ที่สามีถูกส่งไปรับใช้ชาติ ที่เขียนว่า "ถ้าว่างนัก..ก็ช่วยตอบจดหมายพวกลูกค้าให้หน่อย ..ฉันทำคนเดียวยุ่งจะตายอยู่แล้วเนี่ย" ในกรุงปารีส..ทุกอย่างคงดำเนินไปอย่างปรกติ..ร้านอาหารคนก็ยังแน่นเอี้ยด โรงหนังคิวก็ยังยาว ทุกคนต่างมั่นใจว่า..ฝรั่งเศสการเตรียมรับมือในการบุกรุกของเยอรมันนั้น..อย่างพร้อมพรักเพราะรัฐบาลประกาศออกปาวปาว..ว่า..หน้าที่ของท่าน คือ จงมั่นใจต่อเสถียรภาพของประเทศ จนบรรดาห้างร้านสรรพสินค้าออกสโแกนมาล้อเลียน บ้างว่า คุณผู้หญิงคะ..หน้าที่ของท่านคือการทำตัวให้งดงาม..!! บรรดานักการเมืองเองก็ พยายามที่จะหาเสนอความคิดเห็นระดมสมองช่วยชาติอย่างสุดความสามารถ ในที่ประชุมรัฐสภาปี 1940 ระหว่าง นักการเมืองและเหล่าบรรดาเสนาธิการชั้นหัวกะทิทั้งหลายนั้น..เสียงปรบมืออย่างกึกก้อง ให้แก่นาย Edouard Barthe ที่เสนอความคิดอันแยบยลในการ ที่จะจัดส่ง"ไวน์ด่วน" ไปให้แก่ทหารที่แนวหน้า โดยเสนอให้จัดที่ทุกสถานีรถไฟในเขตทหารทุกสถานี และยังของบประมาณสำหรับการณ์ในครั้งนี้ คือ ไวน์ 50 ล้าน เฮคโตลิตเตอร์โดยอ้างว่า เป็นการเรียกขวัญและกำลังใจ..!! ไม่มีใครคิดกริ่งเกรงเยอรมันแม้แต่น้อย อาจเป็นเพราะท่าทีที่สงบเงียบมาหลายเดือน ทำให้หลายๆฝ่าย เกรงไปทางรัสเซียมากกว่า เพราะ ใครต่อใครต่างเชื่อว่า.. ฮิตเล่อร์ที่ว่าร้า่ยนั้น..แต่สตาลิน ร้ายกว่าร้อยเท่า !! นายกรัฐมนตรี ดาลาดิเยร์ นั้นเชื่อมั่นในการตั้งรับของข้าศึกอย่างแข็งขันที่แนวชายแดนมากิโนต์มาก แม้ว่า ผู้พันยานเกราะที่ชื่อว่า Charles de Gaulle ได้เสนอข้อมูลหลายร้อยหน้ากระดาษถึงยุทธวิธีในเรื่องรับมือที่ต้องการ ยุทโธปกรณ์ที่ทันสมัยในการรุกและรับ เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง..อีกทั้งแผนที่ของเส้นทางต่างๆ แต่..ข้อมูลทั้งสิ้น ถูกเพิกเฉยและไม่ใยดีแต่อย่างใด..จาก ดาลาดิเยร์ จนถึงคราวผลัดรัฐบาล..นาย Paul Reัynaud มาเป็นนายกรัฐมนตรี ซึ่งคนนี้มีทีท่าแข็งขันกว่า แต่..ตำราพิชัยยุทธของผู้พันเดอ โกลล์ ก็ยังไม่ได้รับความสนใจใดๆ (คนที่นำไปอ่านอย่างทะลุปรุโปร่งและนำกลับมาปฏิบัติย้อนศรฝรั่งเศสนั้น..คือ เหล่าเสนาธิการของฝ่ายเยอรมันนั่นเอง) จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 12:19:06 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาถึงตอนนี้ ทั้งนายดาลาดิเยร์ที่เพิ่งหลุดไปจากตำแหน่งนายกฯ แต่กลายไปเป็นรัฐมนตรีต่างประเทศในรัฐบาลใหม่ (เห็นป่ะ ว่าวิธีนี้ไทยเราก้อทำเป็น..) และกับนาย พอล เรย์โนด์ นายกคนปัจจุบันเริ่มไม่กินเส้นกันอย่างแรง.. เนื่องจาก ความเห็นในการรับมือข้าศึกนั้น ไม่พ้องต้องกัน.. นายพอล เรย์โนด์ ต้องการให้มีการรุก.. นายดาลาดิเยร์ สนใจแค่การตั้งรับ.. แถมทั้งสองฝ่ายต่างก็มีอนุภรรยาตัวแสบกันข้างละคน..ที่..เสี้ยมสอนผั..ของตัวในทุกโอกาสที่มี ทั้งยามหลับและตื่น จนท่านเอกอัครราชทูต William Bullitt สหรัฐอเมริกาประจำฝรั่งเศส ได้ส่งโทรเลขไปรายงานท่านประธานาธิบดีรูสเวลต์ว่า.. "Poison injected in the horizontal position is particularly venomous." (แหม..อันนี้ไปแปลกันเอาเองนะคะ เพราะ มันค่อนข้างล่อแหลม ต่อการถูกแบนง่ะ) เดือน April 1940 เจ็ดเดือนหลังจากการประกาศสงคราม...กรุงปารีส ยังมีสภาพเป็นนครแห่งความสำราญอย่างไรก็อย่างนั้น..แต่ไม่มีใครรู้สำนึกเลยสักนิดเดียวว่า..ความหฤหรรษ์นั้น กำลังใกล้จะสิ้นสุดลงในไม่ช้า..!! May 9 ที่เยอรมัน..ฮิตเล่อร์ได้ประชุมเหล่าเสนาธิการอินทรีย์ปีกเหล็กทั้งหลาย พร้อมทั้งประกาศก้องว่า " ท่านทั้งหลายจงพร้อมใจกันเป็นพยาน ต่อชัยชนะครั้งยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของพวกเรา ที่จะมีขึ้นในเร็วๆนี้" จากนั้นการบุกรุกของฮิตเล่อร์ได้เริ่มต้น..โดยการตีโอบอ้อมเส้นแบ่งมากิโนต์มาทางป่าทึบ Ardenne (รอยตะเข็บของประเทศลุคเซมเบอร์ค)และประสบความสำเร็จเกินคาด.กองทัพของนาซี เคลื่อนขบวนเข้าสู่ฝรั่งเศสได้อย่างง่ายดาย.. เพราะเนื่องจาก ทหารและหน่วยรถถังของฝรั่งเศสได้ อยู่กันอย่างกระจัดกระจายยาวในแนวพรมแดน การเสริมกำลังจึง ทำกันได้อย่างยากยิ่ง อีกทั้ง.. การสื่อสารก็แสนล้าสมัย จนนายทหารคนหนึ่งกล่าวว่า.. วิทยุที่มีนั้น ใช้การอะไรไม่ได้เลย...ถ้าใช้นกพิราบ อาจเร็วกว่า และได้ผลกว่า แต่ถึงกระนั้น..ทหารฝรั่งเศสก็ได้ทำการการต่อสู้ป้องกันอย่างเต็มความสามารถ !! จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 12:24:36 ]

ความคิดเห็นที่ 18 วันนั้น เป็นวันที่ 24 พฤษภาคม 1940 ร้อยโท Huet ชายวัยสามสิบเศษจาก ลัวะร์ แวลเล่ย์ ( Loire Valley ความจริงอ่านออกเสียงว่า วาร์ แวลลี่ย์ ซะด้วยซ้ำ) บอกกับตัวเองได้เลยว่า..สิ่งเดียวในชีวิตที่เขาต้องการเป็นอย่างยิ่งในยามนี้ นั่นก็คือกลับไปทำกสิกรรมไวน์ในไร่ของตัวเอง..ที่ บ้านเกิดเมืองนอน วูเวรย์ (Vouvray) ปีครึ่งที่เขาจากมาสู่แนวหน้านี่..มันนานเกินไปแล้ว นานกว่าใครๆ เพราะเขาคือผู้ที่ถูกเรียกเข้าประจำการในหน่วยส่งกำลังบำรุงในรุ่นแรกๆ...และ..ครั้ังสุดท้ายที่เขาได้มีโอกาสกลับไปเยี่ยมบ้านนั่นก็คือตอนที่ลูกสาวคนเล็กอายุครบหนึ่งขวบปี.. แต่ครั้งนี้..เขายังสงสัยว่า..นั่นอาจเป็นครั้งสุดท้ายที่เขามีโอกาสเห็นหน้าลูกก็เป็นได้ เพราะ สงครามเริ่มกระชั้นชิดเข้ามา เขาและกองร้อยในความควบคุม..กำลังบ่ายหน้าสู่ทิศตะวันตกเฉียงเหนือเมืองท่า คาเลส์ (Calais ใกล้กับช่องแคบอังกฤษ) เพราะตอนนั้น เยอรมันได้ตีโอบล้อมไปแล้วในทุกๆด้าน ทางเดียวที่เหลือคือ มุ่งหน้าสู่ทะเล..เพื่อว่าจะมีกองทัพเรือจากอังกฤษคอยให้ความช่วยเหลืออยู่ที่นั่น. และอีกเพียง 20 ไมล์จะถึงเมืองคาเลส์....ฮิวท์สั่งให้ลูกน้องสลัดทิ้งสัมภาระที่ไม่จำเป็นทั้งหมด รถบรรทุกสัมภาระก็เอาไปซ่อนในหุบเขา เหลือแต่..ไวน์(ขาว) จากวูเวรย์ สามสิบลังที่นำติดตัวมานั้น..ฮิวท์แบ่งให้ลูกน้องยัดใส่เป้ไปคนละขวดสองขวด..เผื่อเหลือเผื่อขาด..แล้วต่างก็พากันเดินหน้าไปสู่จุดหมาย.. ทันที่ที่ถึง..เขาทั้งหมดต้องยืนนิ่งเย็นเฉียบไปทั้งร่างที่เห็น..ทหารทั้งอังกฤษ ฝรั่งเศส รวมตัวกันอยู่ที่นั่น..นับพัน นับหมื่นคน ทุกคนอยู่ในสภาพเดียวกัน คือ หนีเยอรมันกันหัวซุกหัวซุน..และ ต่างก็รอความหวังที่แสนริบหรี่ นั่นก็คือ.. การช่วยเหลือจากราชนาวีอังกฤษ.. ฮิวท์..กล่าวว่า..เขาเองก็จนปัญญา คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรต่อไป..ในเมื่อข้างหน้าก็คือ ทะเล ด้านหลังเล่า..ข้าศึกกำลังจะมาจ่อประชิดตัว.. ด้านบนอากาศเล่า..ฝูงบินเล็กของเยอรมัน สาดปืนกลใส่เป็นระยะๆ..ที่เลวร้ายที่สุดนั่นก็คือ..เสืออากาศของทัพฟ้าอังกฤษก็ส่งบอมบ์มาบอมบ์กันเองเป็นครั้งเป็นคราว เพราะคิดว่าคนที่ชุมนุมกันที่ชายหาดจนเหมือนกองทัพย่อยๆนั้นเป็น กองทัพนาซี.. ทันทีที่ควันระเบิดได้จางสายลง..เหมืิอนฝัน..ในท้องทะเลข้างหน้านั้น มีเรือช่วยชีพของอังกฤษหลายลำปรากฎตัวขึ้น.. เหล่าชายชาติทหารทั้งหลายต่างเฮโลว่ายน้ำเข้าหา.. แต่แล้ว..เมื่อเรือเหล่านั้นใกล้เข้ามา..ฮิวท์ถึงกับถอนใจด้วยความผิดหวัง เพราะ มันเป็นเรือขนาดเล็ก บรรจุคนได้แค่จำนวนร้อย.. และแน่นอน คนที่จะได้รับการช่วยเหลือขึ้นก่อนนั้น..คือ..ทหารอังกฤษ..!! เรือลำสุดท้ายลับตาไป..ฮิวท์และเหล่าทหารคู่ใจ..ต่างพากันปีนขึ้นไปยังเนินเขา เข้าไปหลบซ่อนตัวในหลุมบังเกอร์คอนกรีต ที่สร้างขึ้นเป็นแนวเลียบยาว.ที่สร้างขึ้นสำหรับการป้องกันการบุกรุกจากฝั่งทะเล.. ตอนนั้น..ความรู้สึกของทุกคน เหมือนกันหมด คือ สิ้นหวัง..หมดอาลัยต่อชีวิต..เพราะมองไม่เห็นทางรอดใดๆ ต่างเฝ้านับนาทีคอยว่า..เมื่อใดจะถูกจับตัวไปเป็นเชลย เพราะ หน่อยกองร้อยหน่วยของเขานี้ ไม่มีอาวุธร้ายแรงที่จะต่อสู้แต่ประการใด เป็นแค่หน่วยส่งกำลังบำรุง. ในช่วงขณะที่คอยเงื้อมมือมัจจุราชอยู่นั้น..ไม่มีอะไรที่ดีไปกว่า..รินไวน์วูเวรย์ขวดสุดท้ายจ่ายแจกกันจนถ้วนทั่ว.. สายตาของพวกเขาทั้งหมดจับจ้องไปที่ปากกระบอกปืนใหญ่..ที่ติดตั้งบนบังเกอร์.หันไปสู่ทะเล... และทุกคนคิดเหมือนกัน ว่า..ต่อให้หมุนกลับมาประจันหน้ากับข้าศึก..ก็แทบไม่มีประโยชน์อะไร เพราะความยาวของ กระบอกปืนและความชันของที่ตั้ง...ถ้ายิงออกไปได้..ก็รังแต่ข้ามหัวศัตรูไปหมด ประมาณชั่วโมงเศษๆ ฮิวท์โผล่หัวออกไปดูข้างนอก..สิ่งที่เขาเห็น นั่นคือ..บังเกอร์อันล่างๆนั้น ธงสามสีของฝรั่งเศสกำลังถูกลดลง..และ..ธงนาซี ได้ถูกชักขึ้นแทนที่.. คงเหลือแต่บังเกอร์ของพวกเขา..ที่กำลังจะเป็นเช่นเดียวกันในไม่ช้า..มือไวเท่ากับความคิด..ฮิวท์รีบออกไปดึงธงชาติสามสีจากเสาเข้ามาแนบอก..ก่อนที่จะฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจ่ายแจกให้กับทหารทุกคนให้พกติดตัวไว้..และที่เหลือนั้น เขาเผาทิ้งไปต่อหน้า..ด้วยน้ำตาของลูกผู้ชายที่ไหลพราก.... ไม่มีทางเลือกใดๆนอกจากการวางอาวุธ..ยอมแพ้แต่โดยดีและรอเวลา..ที่พวกเขาทั้งหมดจะุถูกนำตัว..ไปยังค่ายกักกันเชลยศึก..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 12:33:36 ]

ความคิดเห็นที่ 19 และการยกธงขาวอย่างง่ายดายของฝรั่งเศสก็เกิดขึ้นในเดือนต่อมา..แต่มันก็หลังจาก คนสิบล้านคนที่เป็นหนึ่งในสี่ของประชากรในประเทศต้องล้มหายตายจาก ต้องผลัดที่นาคาที่อยู่ ต้องย้ายถิ่นฐานหนีจากชายแดนเข้าสู่เมืองหลวง เส้นทางนั้นมันเต็มไปด้วยความวิปโยค ลูกเต้าร้องกระจองอแง เพราะการพลัดพรากจากพ่อแม่ในตอนที่ต่างพากันวิ่งหนีกระเจิง..ยามที่ฝูงบินนาซีสาดกระสุนมาจากท้องฟ้า มันเป็นการอพยพโยกย้ายครั้งยิ่งใหญ่พอๆกับครั้งเมื่อยุโรปยกอยู่ในยุดมืดนั่นเชียว..เพราะชาวฝรั่งเศสคงยังจำได้ดีถึง ความโหดร้ายของพวกเยอรมันตั้งแต่ครั้งสงครามโลกครั้งที่ หนึ่ง..ถึงกับเป็นที่เล่าขานกันว่า.. "หากเพียงตอบคำถามไม่ถูกหู...พูดไม่ถูกใจ..เงอะงะขัดตา..โทษเบาๆนั้นคือการตัดมือทิ้งซะข้างนึง" เพราะเหตุนี้ละมัง..ในฝูงผู้คนที่อพยพนั้น มีทหารจากแนวหน้า มากิโนต์ ที่ละทิ้งฐานผสมเข้ามาด้วยเป็นจำนวนมาก ต่างก็หนีเอาตัวรอด..คนเล่าคือ ตาเฒ่า Engel แห่งเบอร์กันดีที่เล่าว่า.. "ภาพที่เห็นนั้น..มันเป็นภาพที่อัปยศอย่างสุดแสน สำหรับฝรั่งเศสประเทศที่(เคย)ยิ่งยง..ที่เห็นทหารถอดทิ้งเครื่องแบบปลอมตัวหนี พาตัวไปแอบซ่อนตามไร่องุ่นต่างๆตามที่ตัวเองถนัดในเส้นทาง ในฐานะที่เราเคยเป็นวีรบุรุษสงครามในอดีตมาหลายต่อหลายครั้ง..การสูญเสียเกียรติยศในครั้งนี้ มันสุดจะทน..จริงๆ" Robert Drouhin (อ่านกล้ำผสมระหว่าง..ดรุย์น และ ดรวน เสียงจะออกมาเป๊ะเลยกัน) ตอนนั้นอายุได้เพียง แปดขวบ ยังจำได้ว่า มันเป็นความตื่นเต้นแบบเด็กๆที่เห็นผู้คนพากันหอบเครื่องเรือนเครื่องใช้ อาหารแห้ง ยัดใส่รถยนต์ รถม้า หลบหนีกันจ้าละหวั่น...เขาว่า บางครั้งเขาและพี่สาวต่างก็พากันยืนโบกมือกันหวอยๆ โดยไม่รู้สักนิดว่า นั่นคือ สัญลักษณ์แห่งอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา.. อันตราย..นั่นคือสิ่งที่จริงแท้แน่นอน เพราะ กองทัพเยอรมัน ได้เคลื่อนตัวเข้ามาอย่างเร็ว..ใน วันที่ 12 มิถุนาแคว้นแชมเปญ ตกอยู่ในความควบคุมของนาซีไปเรียบร้อย..สองวันต่อมา..เข้าถึงกรุงปารีส..โดยกองทัพนาซีได้แบ่งขยายออกไปอีกทัพหนึ่ง..มุ่งหน้าสู่แคว้นเบอร์กันดี Cote d'Or( โกต ดอร์ ส่วนที่เป็นไร่ไวน์ และพื้นที่ที่ปลูกองุ่นที่ดีที่สุดในโลก) อย่างจงใจ.. วันที่ 28 มิถุนา..กองทัพนี้..ก็เคลื่อนขบวนข้ามเทือกเขา Pyrenees อย่างองอาจเพื่อที่จะย่างเท้าหุ้มบู๊ท เข้ามาในดินแดนของบอร์คโดซ์...อันเป็น ศูนย์กลางของการค้าไวน์ฝรั่งเศสทั้งหมด..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 24 ก.ค. 47 12:39:03 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โอ้.....นึกว่าป้าแวนด้าเลิกกินไวน์ไปซะแร้น เขียนให้อ่านจุใจหน่อยนะครับ ผมนึกถึงรูปเล่มเลยว่าหน้าปก เป็นรูปการ์ตูนป้าแวนด้าถือแก้วไวน์เชิญให้เข้าไปชิมในเล่ม....เอิ้กกกกกกกกกกกกกกกกก จากคุณ : เอ๋อมาแป๊บๆ - [ 25 ก.ค. 47 00:40:41 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดี..ตาเอ๋อ.. เลิก แลก อะไรกัน เพียงแต่ตอนนี้ชิมมากๆไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน..เลยต้องไปเข้าอยู่ในชมรมนักชิมไวน์ประเภท.."Spit for living" หมายถึง เข้าปากแล้วต้องถ่มทิ้งเป็นส่วนใหญ่..น่ะซิยะ จากคุณ : WIWANDA - [ 25 ก.ค. 47 07:52:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 การเคลื่อนทัพของเยอรมันนั้นเป็นไปอย่างรวดเร็วจนเหลือเชื่อ เพียงไม่กี่ชั่วโมงที่บอร์คโดซ์ ถูกควบคุมนั้น..มีการจัดตั้งป้อมตรวจค้นได้กระจายไปยังจุดต่างๆ มอเตอร์ไซค์ที่มีกะบะพ่วงข้าง ติดตราสวัสดิกะ พร้อมทั้งพลขับ พลนั่ง วิ่งพล่านกันไปทั่วเมือง .. บอร์ค์โดซ์ เมืองท่าที่สวยงาม สงบสุขและเป็นหัวใจสำคัญในการค้าขายไวน์มากว่าสองร้อยปี..ได้ถูกย่ำยีไปด้วยการติดตั้งป้อมปืนในที่ต่างๆ..ธงสามสีของฝรั่งเศสถูกปลดลงแทนที่ด้วย ธงนาซี..ที่กระจายติดไปทั่วทุกมุมเมือง.. และ..การเรียกร้อง"ส่วย"ได้เริ่มขึ้น..นั่นคือ เลือกชี้เอาบ้านและตึกโน้นบ้านนี้ตามชอบใจ โดยอ้างว่า จัดเป็นที่เพื่อปฏิบัติภารกิจ และ..เพื่อเป็นการควบคุมท่าพานิชย์ อีกทั้ง..ใช้เป็นที่ตั้งมั่นของฐานทัพเรือเยอรมัน.. ผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามาหนีตายนั้น เพิ่มขึ้นอย่างมากมาย..จากที่เคยเป็น สองแสนเศษๆ แต่..ในครานั้น ยอดพุ่งไปจนถึงเกือบล้าน.. อนิจจา....เมืองท่าบอร์คโดซ์ อันแสนงดงาม..!! หลายๆคนยังกังขาในการยกธงขาวของฝรั่งเศสในครั้งนี้ไม่หาย..เพราะมันเป็นการพ่ายแพ้อย่างผิดรูป ฝรั่งเศสที่เคยยิ่งยง เป็นชาตินักรบที่เคยล่าอาณานิคมข้ามโพ้นทะเล (สัมพันธ์กะเรื่องของคุณสื่อศิลป ม๊ะล่ะทีนี้?) เป็นการแพ้แบบสิ้นซากนักรบ เพราะ การสูญเสียนั้นมากมาย คือ ตาย เก้าหมื่น พิการ สองแสน ติดคุกเข้าค่ายกักกันซะกว่าล้านห้าแสน.. เพียงแค่นายกรัฐมนตรี Reynaud ลาออกจากตำแหน่งเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน...ประเทศเกิดการวิกฤติขนาดหันไปมองหาไม่เห็นใครที่จะนำประเทศชาติให้พ้นภัย.. ท่านผู้บัญชาการ Phillipe Petain อดีตวีรบุรุษสงคราม (Hero of Verdun ตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่หนึ่ง) และอดีตท่านทูตประจำเสปน ได้ถูกเรียกตัวให้เข้ามารับตำแหน่งช่วยชาติ ท่านผบ. เปเตน กระโดดเข้ารับตำแหน่งอย่างยินดีปรีดา..ได้แถลงนโยบายให้ทหารวางอาวุธ ยอมแพ้เขาซะดีๆนั้นอย่างทันควัน.. อีกทั้งจัดตั้งรัฐบาลใหม่ขึ้นมาให้สอดคล้องสนองนโยบายและความต้องการของเยอรมันขึ้นมาทันทีที่เมือง Vichy ..หรือที่เราเรียกว่า รัฐบาลวิชี่..นั่นเอง.. ทหารฝรั่งเศสทั้งหลายต่างพากันอนหายใจอย่างโล่งอก ที่ประกาศการวางอาวุธได้กระจายออกไป..และพร้อมใจกันทำตามอย่างง่ายดาย..ลืมไปเสียสิ้นว่า..ต่างก็มีเลือดสีเดียวกันกับ..จอมจักพรรดินโปเลียนผู้เกรียงไกร..!! แถม..ท่านผบ.เปเตน..เมื่อตอนนั้นอายุก็สิริรวมแล้ว คือ แปดสิบสี่..ขวบเข้าไปโน่น..!!! เห็นที..ในยุคนั้นฝรั่งเศสท่าจะสิ้นคนดี เอาซะจริงๆด้วย.. จากคุณ : WIWANDA - [ 25 ก.ค. 47 07:58:14 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ข้อความที่..ท่านผบ. เปเตน ออกวิทยุแถลงการณ์ วันที่ สิบเจ็ด มิถุนาว่า.. "มันเป็นการหนักใจของกระผ้มอย่างมากทีเดียว ที่ต้องยอมตัดสินใจให้พวกท่านวางอาวุธ หยุดการสู้รบเสีย เพื่อการดำรงอยู่ของประเทศชาติ และกระผ้ม จะลงนามในสัญญาสงบศึกกรุงเบอร์ลิน เพื่อฝรั่งเศสภายใต้การนำของกระผ้ม จะได้อยู่อย่างร่มเย็นเป็นสุข จะเจริญรุ่งเรืองยิ่งๆขึ้นไป ภายในวิถีของยุโรปในยุคใหม่ ภายใต้การนำของเยอรมัน" ผบ.เปเตน เชื่อว่า..การยอมแพ้และยอมเป็นแนวร่วมนั้นคือทางออกที่ดีที่สุด และเชื่อว่า อย่างไรเสีย..อังกฤษก็ต้องตกอยู่ในที่นั่งเดียวกันในไม่ช้า คือ..ต้องยอมแพ้เยอรมันในที่สุด การแถลงการณ์ของผบ.เปเตน นั้น สร้างความชื่นมื่นให้กับชาวฝรั่งเศสอย่างที่สุด เพราะ เป็นการหลีกเลี่ยงการนองเลือด ที่ทุกคนไม่อยากประสบ ทุกครัวเรือนต่างพากันแซ่ซ้องสรรเสริญท่านผู้เฒ่า ผู้นี้อย่างหมดใจ แต่พวกที่ค้าไวน์ด้วยกัน เริ่มมีปฏิกิริยาในข้อความนี้..เพราะ อันเป็นที่รู้กันว่า..ท่านผบ.เปเตน นั้น มีไร่ไวน์เล็กๆเป็นของตัวเองอยู่ไร่หนึ่งในแถวๆริเวียร่า และท่านเองเคยเขียนข้อความไว้เกี่ยวกับไวน์และสงครามโลกครั้งที่หนึ่งว่า.. "ในการส่งกำลังบำรุง..ลำเลียงอาวุธคราใด..ทหารทั้งหมดจะใจจรดจ่ออยู่กับสิ่งที่จะติดมาด้วยกับของเหล่านั้น มากกว่า สรรพสิ่งใด..นั่นก็คือไวน์..เพราะไวน์นี่เอง ที่สร้างความฮึกเหิม กล้าหาญให้กับทหารแกล้ว และ..สรรพคุณที่สำคัญอื่นๆนั้น มันเป็นทั้งยาสมานใจ และ..ยาอายุวัฒนะ อีกทั้ง..เป็นสิ่งปลอบใจให้คลายความคิดถึงบ้านได้อย่างวิเศษสุด ในชัยชนะแห่งกองทัพของเรา..ไวน์นั้นถือได้ว่า คือ ยุทธปัจจัยอันสำคัญยิ่ง " แม้การพ่ายแพ้ครั้งนี้ ท่านผบ.เปเตน ก็ได้อ้างว่า เพราะเป็นจากการดำเนินนโยบายผิดพลาดของรัฐบาลก่อนๆตั้งกะปี 1939 (แหม..ประโยคฮิต ที่ไม่เคยล้าสมัยนะเนี่ย) ที่ต่างฝ่ายต่างก็โทษกันไปทั่ว..ทหารโทษ ผู้บัญชาการ ผู้บัญชาการโทษนักการเมือง นักการเมืองโทษพรรคคอมมิวนิสต์ พรรคคอมมิวนิสต์ก็โทษ"ชาวยิว" ทั้งๆที่..โพลของการสนับสนุนสงครามของชาวฝรั่งเสสตอนที่เยอรมันบุกโปแลนด์เมื่อตอน ฤดูร้อน 1939 นั้น.. ยังกระเหี้ยนกระหือร้อนฉ่า.. แต่มันดับลงไปอย่างง่ายดาย เมื่อเห็นผลของการสู้รบของทหารในแนวหน้าที่อ่อนปวกเปียก.. ทหารผู้น้อยคนหนึ่ง บ่นว่า..หัวหน้าวันๆนึงไม่ทำอะไรเอาซะเลย..นั่งมองแต่แผนที่..มองแล้วก็ไม่มีปัญญาทำอะไรได้ นายทหารก็บอกว่า..จะไปสู้อะไรเขาด๊ายยย..เพราะรถถังที่มีนั้นมันมีแต่รถถังประเภทประจันบาญเต็มกองทัพไปหมด มันเป็นของใช้ผิดประเภทเฟ้ย....ที่ต้องการคือ รถถังขนาดเล็กขับง่ายใช้คล่องสำหรับการต่อสู้ในเมือง ซึ่งทฤษฏีนี้..ได้เคยถูกเสนอไปยังระดับรัฐบาลแล้ว..โดยผู้พันที่ชื่อ Charles de Gaulle ซึ่งเอกสารโดนหมกเม็ด จนตกไปอยู่ในมือของนาซี..และ..นำมาใช้ปฏิบัติจนได้รับชัยชนะนั่นก็คือ..ข้อความรายละเอียดพิชัยสงครามของเรื่องรถถังเคลื่อนที่เร็วพร้อมอาวุธ..ที่เขียนจากเอกสารนั้นนั่นเอง !!! จากคุณ : WIWANDA - [ 25 ก.ค. 47 08:07:56 ]

ความคิดเห็นที่ 24 และทันทีที่ทหารเยอรมันได้ย่างก้าวเท้าเข้ามาในกรุงปารีส.. คนที่ต้องต้อนรับแขกประเภทไม่ได้เชิญรายแรกนั้นคือ Andre Terrial เจ้าของร้านอาหารสุดหรูของกรุงปารีส...ลา ตูร์ ดาจองต์ (La Tour d'Agent) ที่ถูกทหารเยอรมันบุกเข้ามาอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว..ทั้งหมดต่างพากันเดินกึงๆไปยังห้องเก็บไวน์โดยไม่ต้องรอคำเชื้อเชิญ ที่นั่น..เปรียบเสมือนหัวใจของอังเดร..เพราะ เขาใช้เวลาทั้งชีวิตที่จัดเก็บ ถนุถนอมไวน์สำคัญๆของฝรั่งเศสมากกว่าหนึ่งแสนขวด แต่เนื่องจากในชีวิตของเขานั้นก็ได้ผ่านสงครามใหญ่ๆมาแล้วถึงสองครั้งสองครา นั่นก็คือ Franco-Prussian และ อีกทั้งเคยเป็นเชลยศึกใน WW 1 ทำให้เขาไม่ชะล่าใจ ทันทีที่ฝรั่งเศสประกาศสงคราม ในปี 1939 นั้น.. เขาจึงเรียกลูกชาย..Claude ที่อยู่ในฐานปฎิบัติการกองทัพอากาศ เมืองลีออง..ให้กลับมาช่วยงานฉุกเฉินที่บ้านก่อน เพราะ เขาว่า.. " To be Frenchman means to fight for your country and its wine," โคลด..ลามาได้เพียงแค่ หก ชั่วโมง เพราะอยู่ในช่วงอัยการศึก เขามาถึงปารีส เมื่อวันที่ 12 มิถุนา (ก่อนที่จะเยอรมันจะบุกข้ามมาจากเบลเยี่ยม เพียงสองวัน).. โคลด เล่าว่าเมื่อเขามาถึงกรุงปารีส วันนั้น สภาพภายในเมืองคงเป็นปรกติธรรมดา คนยังเดินช้อปปิ้งอย่างสบายอารมณ์ โรงหนังยังมีคนยืนเข้าแถวยาว..ทุกคนหารู้ไม่ว่า..กองทัพที่แนวหน้านั้น พร้อมที่จะแตกลงทุกเมื่อ.. เขาและพ่อ พร้อมทั้งญาติๆช่วยกัน..หาช่องเก็บ..แต่เพื่อไม่ให้เป็นการพิรุธพวกเขาจึงเลือกเก็บซ่อนแต่ไวน์ชั้นยอดของโลกสองหมื่นกว่าขวดเท่านั้นโดยเฉพาะ ของเด็ดดีเช่นไวน์ปี 1867 ก่อนที่จะสร้างผนังปิดอย่างมิดชิด.. โคลดและครอบครัว ได้กระทำการเสร็จสิ้นภายในเวลาห้าชั่วโมงก่อนที่จะกลับไปยังฐานทัพ.. จนวันนั้น..14 มิถุนา..วันที่ทหารเยอรมัน ได้บุกเข้าถึงตัว อังเดรที่ร้าน ผู้นำเหล่าทหารคือ นายพลคู่ใจของ ฮิตเล่อร์ นั่นก็คือ ผบ. เกอริง..ที่ส่งประโยคแรกเข้ามาทักทาย นั่นก็คือ.. "ไหนล่ะ ไวน์ปี 1867 น่ะ อยู่ไหน..ขอดูที่เก็บไวน์หน่อยดิ?" ผู้จัดการ..ได้บอกว่า..ไวน์ชนิดดีนั้น ได้ขายไปจนหมดแล้ว.. "เป็นไปได้ยังไง..ข่าวกรองบอกมาว่า ที่นี่เป็นที่ที่เก็บไวน์ชั้นดีไว้มากที่สุด งั้นเราลงไปดูกัน.." ท่านนายพลตัวอ้วนเกอริง..และ ทหารสามสี่คน ก็ลงไปสำรวจในอุโมงค์ค์ที่เก็บไวน์ใต้ถุนของร้าน.. เขาไม่พบไวน์ ปี 1867 ก็จริง.(เพราะซ่อนมิดชิด) แต่พวกเขาไม่ยอมออกไปมือเปล่า.. เพราะ..แปดหมื่นขวดที่เหลือนั้น.. ถูกยกขึ้นรถบรรทุกที่จอดรอหน้าร้าน..อย่างต่อหน้าต่อตา...!! (หมายเหตุ..นายพลเกอริงคนนี้..ที่ครั้งหนึ่งนักหนังสือพิมพ์เก่าๆ ใช้เรียกเป็นสมญาณามของ พลโท ประยูร ภมรมนตรี บิดาของ แซม ยุรนันท์ เพราะเพียงแค่มีเชื้อสายเยอรมันเหมือนกัน แถม..จบจากโรงเรียนนายร้อยเยอรมันรุ่นเดียวกันด้วย..) จากคุณ : WIWANDA - [ 25 ก.ค. 47 08:19:55 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แปดหมื่นขวด..ที่เอาไปนั้น..เป็นแค่ น้ำจิ้มแห่งการเริ่มต้น ของ..การเรียกส่วยจากนาซี และเป็นการแก้แค้นที่ต้องแพ้ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งของเยอรมัน ได้กำลังเริ่มต้นขึ้น.. คือการจำกัดกำลังพลในกองทัพฝรั่งเศสให้เหลือน้อยที่สุด และ..การควบคุมพื้นที่นั้นกระจายออกไปเป็นวงกว้าง โดยแบ่งเส้นแดนออกเป็นสองส่วน..ส่วนที่สำคัญเป็นทรัพยากร(ที่ปลูกองุ่นทำไวน์ทั้งหมด)นั้น เรียกว่า Zone occupee นั้นมีการดูแลเข้มงวด และส่วนที่ไม่สำคัญ คือ Zone libre ..จะจัดกองกำลังอย่างหลวมๆ ดูแล..โดยมีเส้นแบ่งดินแดน ที่เรียกว่า Demarcation line ซึ่งแล้วแต่อารมณ์ของเยอรมันว่า จะเปิดหรือจะปิดเส้นจะตรวจจะค้นคนข้ามแดนหรือไม่ ก็แล้วแต่ตามความพอใจ.. แต่ชาวฝรั่งเศสในบอร์คโดซ์ก็ต้องทำใจเพราะ รู้ดีว่า..ฐานปฏิบัติการของนาซีนั้นคงเป็นแค่ชั่วคราวเพราะ ในช่วงแรกๆที่ประจำอยู่นั้น..ก็ได้ย้ายไปที่เมืองวิชี่..ที่มีศูนย์อาบน้ำแร่ที่ขึ้นชื่ออันเป็นที่โปรดปรานของนายพลนาซีทั้งหลาย.. และ...เจ้าของสปา ได้รับคำเตือนว่า.. "อ้อ..ไม่ต้องวุ่นวายกับการปรับน้ำอุ่นนักหรอกนะ เพราะ เดี๋ยวหน้าฝน ก็จะย้ายไปกรุงปารีสแล้วละ" ท่านผบ.เปเตน..ได้คิดว่า ท่านได้ทำหน้าที่เป็น"กันชน"ให้กับพลเมืองโดยอย่างดีที่สุดแล้ว.. แต่..ขอโทษเถอะ..เยอรมันไม่ได้สนใจในการเป็นผู้สมานฉันท์แต่อย่างใดของท่านผู้เฒ่าเลยแม้แต่นิด.. พวกเขาคิดแต่เพียงว่า..จะ"รีด"เอาอะไรออกจากฝรั่งเศสให้ได้มากที่สุดนั้นต่างหาก.. ฮิตเล่อร์ถึงกับประกาศก้่องว่า.. "คนที่ชนะ คือผู้ที่ได้กำไรล้วนๆ..เราจะรีดเอาทรัพย์สินทุกอย่างโดยไม่เหลืออะไรไว้ให้มันเลย..ใครจะว่างัยก็ช่างมัน. I don 't give a damn." ทรัพย์สินนั้น..คือสิ่งที่ อดีตนายกฯ เอดวาด์ ดาลาดิเยร์ เคยจำกัดความไว้ว่า..มันคือ อัญมณีแห่งเมืองฝรั่งเศส.. มันคือ ไวน์..ชั้นสุดยอดของแคว้นต่างนั่นเอง.. และ..ไวน์นั้นมันไม่ใช่สิ่งที่ทำกำไรให้แก่ประเทศชาติเพียงอย่างเดียว..แต่มันเป็น..สัญลักษณ์แห่งศิลปและความภูมิใจที่ตกทอดมาแต่ครั้งบรรพบุรุษ... ที่พระเจ้าจงพระทัยประทานให้แก่ผืนดินฝรั่งเศส และ..มันคืออำนาจประสานให้ชาวกสิกรไวน์ทั้งประเทศรวมเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน ม่ว่าจะจากแคว้นใดๆ การลากเส้นแบ่งเขตกั้นดินแดนนั้น..ทำให้ผืนดินที่สำคัญในการทำไวน์ ตกอยู่ในเขตความครอบครองของเยอรมันไปอย่างไม่ต้องสงสัย..รวมทั้งบรรดาไร่ Grand Crus ทั้งหลาย.. ภายในอาทิตย์เดียว..ครอบครัวเมลห์ ในบอร์โดซ์ ที่ Chateau Pichon Longีำueville-Comtesse de Lalande ถูกหมายสั่งให้ย้ายออกไปจากชาโต(บ้านของตัวเอง)โดยด่วน เพราะ กองทัพต้องการใช้สถานที่เป็นศูนย์ปฏิบัติการ.. เมย์-เอเลน เล่าว่า..ทหารร่วมสองร้อยห้าสิบคน เดินดาหน้าเข้ามา..สั่งให้พวกเราย้ายออกไป แต่ก็ยังอนุญาตให้เราขนย้ายเครื่องเรือนออกไปด้วยได้ ก็ยังโชคดี เพราะเฟอร์นิเจอร์ทั้งหลายนั้นตกทอดมาตั้งแต่ท่านผู้หญิงทวด เดอ ลาลองด์ ( Comtesse de Lalande) สมัยพระเจ้าหลุยส์ที่สิบโน่นแน่ะ..ไหนจะภาพวาดต่างๆอีกล่ะ.. พวกเราต้องขนย้ายกันทั้งวันทั้งคืน โดยที่เอาขึ้นไปเก็บไว้บนห้องใต้หลังคาบ้างจึงจะเสร็จ.... สิ่งเดียวที่เขาไม่ได้ย้ายออกนั่นก็คือ..ตู้เก็บของเครื่องใช้โบราณขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ในครัว..เพราะ นั่นคือสิ่งเดียวที่พวกเขาใช้บังผนังที่เป็นประตูสู่อุโมงค์เก็บไวน์ของตระกูล.. และทันทีที่..ครอบครัวเมลห์ได้จากออกมา ทหารนาซีต่างก็พากันเอาตะปูตอกลงบนฝาผนังที่มีลายแกะสลักสวยงามนั้นกระจุยกระจาย เพื่อต้องการเพียงใช้เป็นที่แขวนปืน..!! ในภาพคือ..ไวน์ของ..Chateau Pichon Longีำueville-Comtesse de Lalande เป็นไวน์บอร์คโดซ์ ตระกูล Pauillac คือไร่อยู่ในท้องที่แขวงเมืองปุยยัค ส่วนผสมคือ 45% องุ่นเนื้อหนักแน่นเข้มข้น คือ Cabernet Sauvignon 35% คือองุ่นเนื้อหอมนุ่ม ความหนักแน่นรองลงมา คือ Merlot และ ที่เหลือจะใช้องุ่นหอม หวานนิดๆ คือ Cabernet Franc มีส่วนช่วยในการปรุงรส.. ไวน์นี้ จัดเป็น ไวน์ กร็อง ครู ชั้นสอง..แต่รสชาติ..ขอบอกว่า ยอดเยี่ยม..ไม่แพ้ไวน์ชั้นหนึ่งตรงไหนเลย..แถมราคา อยู่ในประมาณ พอหามาเชยชมได้ไม่ยากนัก $ 45-85 แล้วแต่ความเก๋าของปีค่ะ.. ไม่ได้ค่าโคสะนาเลยสักนิดเีดียว จริงๆนะคะ..ขอบอกกก.. จากคุณ : WIWANDA - [ 25 ก.ค. 47 09:07:05 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตรงที่คุณป้า ทับศัพท์ ไว้ หนูก็อ่านไม่รู้เรื่องเหมือนกันคะ ลำพังภาษาอังกฤษ ก็ออกเสียงลำบากอยู่แล้ว นี่มาทั้ง เยียรมัน และฝรั่งเศส ตรงไหนที่คุณป้าวงเล็บเป็นภาษาไทยไว้ให้ก็พออ่านสบายหน่อย แต่ที่ลงมาเต็มๆ แล้วคุณป้าบอกว่าให้ครวบกล้ำด้วยเสียงโน้น เสียงนี้ หนูจนปัญญาจริงๆค่ะ ก็คุณป้าคิดดูซิคะ คำว่า PEUGEOT ยังอ่านออกเสียงว่า พีก๊วด เลยค่ะ ฮากลิ้งกันทั้งคาเฟ่...ฮา ฮา ฮา จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 25 ก.ค. 47 12:02:34 ]

ความคิดเห็นที่ 27 เพิ่งตามมาอ่าน หลังจากผลุบๆ โผล่ในบอร์ดนี้อ่ะคับ สำนวนลุ่มลึกมาก จากคุณ : กริช (กริชครับผม) - [ 25 ก.ค. 47 13:56:25 ]

ความคิดเห็นที่ 28 อะจ๊ากกก เล่าเรื่องไวน์ใหม่อีกรอบเหรอครับ ไวน์ของเก่า ๖ ตอนนั่น อุตส่าห์ตรวจแก้ไว้อย่างดี กำลังจะขออนุญาตเอาขึ้นเว็บอยู่แล้วเชียว จากคุณ : ha ha yee - [ 25 ก.ค. 47 20:28:59 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ ha ha yee คะ รออันนี้ดีกว่าค่ะ เพราะจะแนะนำเรื่องไวน์แถมในช่วงท้ายด้วย ก็เพราะคราวที่แล้ว บางคนบอกว่าไม่ค่อยรู้เรื่องเพราะมองภาพของสงครามโลกในครั้งนั้นไม่ออก แต่พออ่านเรื่อง ฮิตเล่อร์ แล้วก็เข้าใจเรื่องนี้ดีขึ้น.. คนที่ยังไม่ได้อ่านก็เลยขอให้เอามาลงให้ใหม่น่ะค่ะ คราวนี้จะมีเจ็ดตอน..คือเพิ่มตอนจบสมบูรณ์ด้วยค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 25 ก.ค. 47 22:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 30 พวกเขาได้อพยพไปอยู่กับญาติที่ Chateau Siran ในเขต มาร์โกต์ ที่อยู่ใกล้ๆกัน..และที่นั่นก็มีญาติๆจากต่างเมืองมาอพยพมาขออาศัยอยู่อย่างหนาแน่นอยู่แล้ว เพียงสองสามชั่วโมงเท่านั้น..ทหารเยอรมันก็มาตามหาตัว หัวหน้าครอบครัว คือ นาย ปิชอง(M. Pichon) และ คุมตัวไปพบกับหัวหน้า ในบ้านที่ตัวเองเพิ่งจากมา.. ที่นั่น..เขาได้ถูกนายทหารตะคอกถามว่า.. "นี่นายคิดว่า พวกเราเป็นไอ้พวกหัวขโมยหรืองัยวะ.." พลางเขาก็ชี้ให้ดูประตูสู่อุโมงค์เก็บไวน์ที่พวกเขาค้นพบ หลังจากที่เลื่อนตู้บังผนังออกมา..และ ประตูนั้นได้เปิดอ้าออกผ่านการสำรวจจากทหารนาซีไปเป็นที่เรียบร้อย ก่อนที่ ปิชอง จะมีโอกาสได้พูดอะไร นายทหารคนนั้นได้พูดต่อว่า.. "พวกเราไม่ใช่ไอ้ขี้ขโมย และ จะไม่แตะต้องไวน์ในอุโมงค์ค์แม้แต่ขวดเดียว..กลับไปได้" ความกลัวของปิชอง ไม่ใช่มีเพียงนั้น..เพราะ ไหนจะยังครอบครัวของชาวยิวอิตาเลี่ยนที่เขาช่วยเหลือให้มาหลบซ่อนตัวอยู่ใน Chateau Palmer อีกล่ะ.. ถ้าทหารนาซีรู้เข้าละก้อ..จะพากันเดือดร้อนไปหมด..และสิ่งเดียวที่ จะทำได้ในยามนั้นนั่นก็คือ เคลื่อนย้ายคนทั้งเจ็ดไปซ่อนตัวในห้องเล็กๆข้าง ตึกที่มีต้นไม้บดบัง..ทำผนังปิดทางเข้าทั้งหมด ..เหลือไว้เพียงช่องเล็กๆที่พอสอดส่งอาหารให้ได้เท่านั้น.. แต่ไม่ทันไร..หลังจากนั้น..ปิชองและครอบครัวก็ได้รับคำสั่งที่ทำให้หัวใจของพวกเขาทั้งหมด แทบหยุดเต้น.. นั่นก็คือ..กองทัพนาซี ขอใช้สถานที่ที่ Chateau Palmer เป็นที่ทำการ.. พวกชาวยิวอพยพพวกนั้น..จะต้องย้ายออกจากพื้นที่ เป็นการด่วน..!! จะว่าไปแล้ว..ครอบครัวเมลห์ ก็ยังนับว่าโชคดี ที่ทหารนาซีเหล่านั้นคงรักษาสัญญาที่ว่าจะไม่แตะต้องไวน์แต่อย่างใด เพราะ ไร่อื่นๆในบอร์คโดซ์ เพียงแค่สองเดือนที่ผ่านไป..ไวน์ในทุกแคว้นถูกดื่มกินอย่างสบายใจโดยข้าศึก ในเบอร์กันดี...พวกทหารเดินเข้าออกบุกเซลล่าร์ไวน์ของทุกชาโต ทั้งดื่มทั้งขนกันอย่างครึกครื้น.. ในแชมเปญ...ไม่เฉพาะแชมเปญสองล้านกว่าขวดที่ถูก"ตบ"ไป..อาหาร เสื้อผ้า..เฟอร์นิเจอร์..ถูกยกไปต่อหน้าต่อตา.. ซึ่งสร้างความขมขื่นให้แก่ชาวเมืองอย่างแสนสาหัส.. เบอร์นารด์ นอนังคูต์ ในแคว้นแชมเปญ เมือง Le Mesnil-sur-Oger ตอนนั้นอายุได้ 17 ปี ..ขณะที่กำลังทำงานในไร่ บรรจุแชมเปญลงขวด พร้อมกับญาติๆที่ Delamotte champagne house อยู่นั้น.. เสียงรถบรรทุกจอดลงที่ข้างหน้า พร้อมทั้งทหารนาซีรุ่นหนุ่มเดินลงมาเป็นทิวแถว..ทั้งหมดเป็นทหารในหมวดหมู่ของนายพลเกอริง..ที่ดูราวๆกับ ทหารพรานที่เหี้ยมโหดและดุดัน..พวกเขาเข้ามาโดยไม่พูดไม่จา..เดินตรงเข้าไปยังห้องที่เก็บแชมเปญ เริ่มทำการขนลูกเดียว..วันแล้ววันเล่า..จนทุกอย่างเกลี้ยงอย่างไม่เหลือหลอ..รวมทั้งแชมเปญชั้นยอด..1928 Salon สมดังคำสั่ง..ของ..ท่านผู้นำฮิตเล่อร์..!! ส่วนรูปนี้ คือรูปท่านผู้หญิงทวด....Comtesse de Lalande สาวงามต้นตระกูล..เจ้าของคฤหาสถ์บ้านทรายทองที่เห็นข้างบน .. ที่เป็นเจ้าของตั้งแต่ปี 1630's จากคุณ : WIWANDA - [ 26 ก.ค. 47 05:28:58 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอแทรกอธิบายเรื่องไวน์ในบอร์คโดซ์สักนิด ว่า ในพื้นที่มณฑลนี้ ได้แบ่งออกเป็น เขต ต่างๆถึง..9 เขตด้วยกัน คือ 1.Graves   กราฟส์ 2.Margaux   มาโกซ์ 3.Medoc    เมดอค 4.Pauillac   ปุยยัค 5.Pomerol   พอมโรล 6.Sauternes   โซแตนส์ (ทำเหล้าองุ่นหวานหลังอาหารที่มีชื่อ    เสียงมาก) 7.St Emilion    ซังเตมิยอง 8.St Estephe   ซังเอสเตปห์ 9.St Julien        ซังชูเลียน ฉะนั้น ไวน์บอร์คโดซ์ทั้งหมดจะมีชื่อเขตกำกับมาให้ทราบ..ว่า มาจากเขตไหน และจากการที่ทราบถึงเขตที่มา(นักชิมไวน์) ก็จะทราบถึงพันธ์องุ่นหลัก พันธ์องุ่นผสม.. และ วิธีการผลิต ถ้าสนใจกรุณาคลิคไปดูแผนที่ไฮเทค  วิวพาโนรามา..ที่ทำลิงค์มาให้ได้เลยนะคะ เพราะจะเหมือนกับเข้าไปเที่ยวในชาโตที่กล่าวมาทั้งหมดข้างบน และที่กำลังจะกล่าวถึงในตอนต่อๆไป..ด้วยตัวเองเลยเชียว.. http://www.bbr.com/GB/wine-knowledge/maps/-99.lml?ID=TTBNBV2DL8700CZ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 47 05:46:40 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 47 05:43:42 จากคุณ : WIWANDA - [ 26 ก.ค. 47 05:42:10 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ชัยชนะเหนือฝรั่งเศสนี้ มันเกิดขึ้นมาอย่างง่ายดายและรวดเร็ว แม้แต่ทหารฝ่ายเยอรมัน ก็ยังแทบปรับตัวไม่ทัน..การเตรียมการหลายๆฝ่ายและหลายๆหน่วยยังไม่มีการพร้อมเพรียงแต่อย่างใด..แม้แต่คณะผู้นำชั้นสูงอย่างตัวฮิตเล่อร์ ก็เถอะ..ยังสั่งการแทบไม่ถูก ในบอร์คโดซ์...ชาโต โอท์ เบรียง..(Chateau Haut-Brion) ที่เจ้าของคือ นายธนาคารอเมริกัน Clarence Dillon ถูกยึดพื้นที่มาเป็นเป็นสถานที่พักของเหล่าทัพอากาศนาซี(Luftwaffe) ที่ ชาโต มองต์โรส (Ch. Montrose) อันสวยงาม ถูกทำเป็นสนามซ้อมยิงปืนไรเฟิล ที่ ชาโต โคส เดสตูร์เนล (Ch. Cos d'Estournel) ที่มีสัญลักษณ์อันลือชื่อคือหอระฆัง ที่เคยสถิตนิ่งอย่างสงบ แต่บัดนี้..ได้ดังเป้งป้างสนั่นทั้งวัน เพราะทหารนาซีใช้เป็นเป้ากระสุนปืนซ้อมยิง.. ที่ ชาโต มูตอง ร็อชส์ไชล์ด..( Ch. Mouton Rothschild) นั้น..ทหารไม่ใช่เดินเข้ามาอย่างเดียว..แต่ก่อนกลับ ชักปืนขึ้นยิงภาพศิลป์ ที่ประดับประดาข้างฝา อย่างมันมือ.. ตัวบารอนเนส ฟีลิีปปีน เดอ ร็อธส์ไชล์ด..ได้ให้การอย่างขมขื่นว่า..ยัยแม่ครัวคนเก่าคนแก่..เกิดความเสียดาย..วิ่งเข้าไปเก็บรูปภาพที่เหลือๆ อย่างไม่เกรงกลัวกระสุนปืนเลยแม้แต่นิด.. และที่..ชาโต ดู โคลส์ เดอ วูโกต์ ( Ch. du Clos de Vougeot) สถานที่อันถือเป็นแลนด์มาร์คของเบอร์กันดีนั้น สร้างขึ้นมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 13 โดยบาทหลวงเถระชั้นผู้ใหญ่..ถูกรองเท้าไอ้โอ๊บของนาซีย่ำเสียจนพื้นไม้เสียหายเป็นรอย..ไม่หนำซ้ำเครื่องเรือน โบราณยังถูกลากเอามาสับทำฟืน..แถมยังจะไปเอา ของมีค่าตั้งแต่ครั้งศตวรรษที่ 15 คือ เครื่องรีดน้ำองุ่นที่ทำด้วยไม้ (pressoir) มาสับทิ้งซะอีก..แต่ ชาวกสิกรไวน์สองคนที่กล้าหาญออกไปขอต่อรอง ขอเก็บเอาไว้ โดยเสนออย่างอื่นไปให้แทน.. ที่โชคร้ายสุดนั่นก็คือ..ร้านอาหารชื่อดัง Sezanne ในโรงแรม Hotel de France เมืองแชมเปญ..ที่เหล่าทำทหารบุกเข้าไปในเซลล่าร์ และพบว่า...แชมเปญและไวน์ชั้นดีหายเกลี้ยง.. พ่อเจ้าประคุณทั้งหลาย..พากันทำลายข้าวของทุกอย่างที่ขวางหน้า..กราดกระสุนใส่ฝาผนังจนเป็นรอยพรุน..ทุบกระจกหน้าต่างแตกกระจาย..ก่อนที่จะลากไวน์ห่วยๆที่เหลือออกไป.. โดยที่ไม่มีใครสังเกตสักนิดว่า..เบื้องหลังผนังที่ถูกยิงจนพรุนไปน่ะ..ไวน์ชั้นดีที่หากันควั่ก กองสุมซ่อนอยู่ตรงนั้นเอง..!! ก่อนสิ้นเดือนกรกฏาคม..กองทัพเยอรมัน เพิ่งเริ่มจัดระเบียบทหารในความปกครองให้เข้ารูปเข้ารอย เพราะเท่าที่ผ่านมามันชักจะออกนอกลู่นอกทาง...ขโมยของจากชาวบ้านไม่พอ..ยังหาญกล้าขโมยของ"ส่วย"ซะอีก.. ของส่งส่วยกว่าขบวนรถโบกี้ 250 คัน.ไปไม่ถึงเยอรมัน..เกิดหายไปอย่างไม่มีร่องรอย.. วิธีแก้..นั่นก็คือ การเชือดไก่ให้ลิงดู.. นายทหารหนุ่มสองคนถูกจับได้ขณะที่เข้าไปพัง ที่เก็บแชมเปญของ ไร่ Perrier-Jouet ใน Epernay และศาลทหารตัดสินให้ประหารในชั้นแรก..แต่ต่อมาก็ลดหย่อนโทษให้ส่งไปยังแนวหน้าแทน.. นี่เปรียบเสมือนข้อความส่งไปยังทหารทุกคน..ว่า..อย่าทะลึ่งแตะต้องของส่วย(อีกนะเฟ้ย)...!! จากคุณ : WIWANDA - [ 26 ก.ค. 47 06:01:15 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ท่านผบ. เกอริง เริ่มเข้ามาสิทธิมีเสียงในการบริหารเศรษฐกิจของฝรั่งเศสอย่างเต็มตัว โดยยึดหลักที่ว่า "จะกวาดเก็บทุกสิ่ง จากผู้แพ้" และ เขาไม่ยอมให้เสียโอกาสทองไปเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งแรกที่เขาดำเนินการ..นั่นก็คือ การลดค่าเงินฟรังค์ เพื่อที่เงินมาร์คจะได้กระโดดจขึ้นมาจนมาถึงสามเท่า ถึงแม้ว่า ใครต่อใครในรัฐบาลหุ่นเชิดวิชี่ จะร้องขอว่า เงินฟรังค์นั้นแทบไม่มีค่าอันใดเหลืออยู่เลย.. นายพลเกอริง กลับยักไหล่อย่างไม่แคร์ เขาว่า "ก็ดีน่ะซิ อีกหน่อยกระดาษชำระอาจมีค่ามากกว่าเงินฟรังค์ก็เป็นได้" รัฐบาลวิชี่ ของท่านผบ.เปเตน ได้แต่พูดไม่ออก เพราะ ไม่ว่าในภาคทฤษฎี หรือ ภาคปฏิบัติ..ทุกอย่างต้องขึ้นกับฝ่ายนาซีที่จะตัดสินใจทั้งนั้น..อย่างเดียวที่ร้องขอได้นั่นก็คือ "ได้โปรดเถิด...ถ้าแม่วัวไม่มีอาหารบำรุงร่างกายแล้วละก้อ ไฉนจะมีน้ำนมให้ท่านรีดได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยเล่า" และถ้าอาหารของแม่วัว นั้นคือ "ฟาง" สภาพสิ่งที่เยอรมันหยิบยื่นให้แก่ฝรั่งเศสนั้น ก็แทบไม่ต่างกันเท่าไหร่.. ท่านผู้นำเปเตนที่ประชาชนมอบความไว้วางใจให้นั้น..ในระยะแรกๆที่มาดำรงตำแหน่ง..หาได้มีนโยบายอย่างอื่นอย่างใดไม่..นอกจากพยายามชักจูงให้ประชาชนอยู่อย่างสันโดษ กลับไปใช้ชีวิตแบบชนบท ผู้หญิงที่แต่งงานแล้วมีหน้าที่เป็นแม่และเมียเพียงอย่างเดียว ไม่มีการออกมาทำงานนอกบ้าน เด็กๆกลับไปเรียนหนังสือแบบหลักสูตรของโรงเรียนคาทอลิก แต่ในขณะเดียวกัน..กลับออกกฏหมายสร้างความปั่นป่วนขึ้นมาภายในประเทศเพื่อเอาใจเยอรมัน นั่นก็คือ ประกาศให้ชาวยิวเป็นเพียงพลเมืองชั้นสอง..และเพิกถอนสิทธิของใบต่างด้าว พร้อมทั้ง ตั้งสโลแกนขึ้นมาว่า.. "France for the French" จากนั้นก็ สั่งปลดนักการเมืองท้องถิ่นที่หัวแข็งและมีปฏิกิริยาต่อรัฐบาลทั่วประเทศ..และส่งคนจากไทยรักไ..เอ๊ยไม่ช่ายย..จากวิชี่เข้าไปเสียบแทน.. แต่ระยะแรกๆในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแห่งความวิกฤติของประเทศชาติในยามนั้นผู้คนต่างพากันสรรเสริญท่านผบ.ผู้เฒ่านี้อย่างหมดใจว่า.. ท่านเป็นผู้ที่รักชาติอย่างแท้จริง.. จากคุณ : WIWANDA - [ 26 ก.ค. 47 13:05:10 ]

ความคิดเห็นที่ 34 แต่ในแคว้นอัลสาซ ครอบครัว Hugel ในเมือง Riquewihr นั้นไม่ต้องทำอะไรมาก ไวน์ก็ไม่ต้องซ่อน เพราะ ตอนนี้ พวกเขาทั้งหมด ได้กลายเป็นพลเมืองเยอรมันไปแล้ว ป้ายชื่อในเมืองทั้งหลาย ถูกเปลี่ยนกลับมาเป็นภาษาเยอรมันอย่า่งปัจจุบันทันด่วน อย่างของเขา จาก Hugel et Fils กลายมาเป็น Hugel und Sohne และสิ่งที่สำคัญคือ ถ้าเผลอหลุดปากพูดทักทาย "บองชูร์" ออกไป โทษฐานถึงขั้นถูกไต่สวนจากพวกนาซีทีเดียวเชียว และ ทหารนาซีไม่ต้องมาขนแชมเปญหรือไวน์ในแคว้นนี้ให้เหนื่อย เพราะ ผลิตผลจากพื้นที่นี้..ขายให้กับใครอื่นไม่ได้ นอกจากกับเยอรมันเท่านั้น ทหารมักมาเตือนผู้เฒ่าผู้แก่เสมอๆว่า..ต้องไม่เผลอพูดภาษาฝรั่งเศส โดยเด็ดขาด และถ้าเตือนแล้วไม่จำ..คนที่จะเข้ามาสอบสวนและ ตัดสินโทษ..นั่นก็คือ The Yellows หรือเป็นที่รู้จักกันในนามของ เกสตาโป..นั่นเอง ส่วน กัสตอง ฮิวท์(Gaston Huet) จาก ไร่วูเวรย์ นายทหารพร้อมทั้งเหล่าลูกน้องที่คอยชตากรรมอยู่นั้น..เวลาของเขาก็มาถึง คือการถูกควบคุมตัวไปเป็นเชลยศึก .. ทั้งหมดต้องเดินเรียงแถวจากเมืองท่าคาเลส์ ไปจนถึงค่ายกักกันเชลยในเบลเยี่ยม เป็นระยะทางกว่า สองร้อยไมล์ โดยแทบไม่มีการพักผ่อน ..เสบียงที่ได้รับแจกนั้นก็คือเศษขนมปังแห้งๆคนละชิ้น.. ส่วนน้ำนั้นต้องหาดื่มเอาเองจากบ่อข้างทาง..ซึ่งเขาได้บรรยายว่า..ไม่ว่าบ่อไหนๆก็มีกลิ่นซากศพอย่างฉุนเฉียว จนต้องเอาหญ้ามาขยำผสมเพื่อดับกลิ่น แต่ก็ช่วยเหลืออะไรไม่ได้มากนัก จากการเดินทางมาตลอดทางนั้น เชลยได้ถูกนำมาเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น.. จนเมื่อถึงค่าย มีเชลยจำนวนเป็นพัน.. และที่หมายนั้่นก็คือ ค่ายกักกันเชลยศึก OFlag IV D, ใน Silesia ซึ่งเขาได้บันทึกไว้ว่า..ทันทีที่เห็นค่าย เขาได้บอกกับตัวเองว่า.. "สงครามสำหรับเขา ได้จบลงไปแล้วอย่างสิ้นเชิง..และ เขาอาจต้องใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ถึงห้าปี..ถ้าไม่ตายไปเสียก่อน" นี่คือ ภาพของไร่ไวน์ของ Hugel et Fils ในปีแห่งการเริ่มต้นของสงคราม.. จากคุณ : WIWANDA - [ 26 ก.ค. 47 13:30:49 ]

ความคิดเห็นที่ 35 นี่คือ ไวน์ขาว( Vouvray) จากองุ่น Chanin Blanc ชั้นดีเยี่ยมจากไร่ ของ Gaston Huet ที่เจ้าตัวต้องไปเป็นนักโทษอยู่ในค่าย จนแทยตลอดอายุของสงคราม.. ในปัจจุบัน ไวน์ของไร่นี้ ราคาสุดโต่ง ขวดละเกือบร้อยเหรียญ.. เพราะ ของเขาดีจริงๆ คุณภาพยอดเยี่ยม สมดังที่รักษาเกียรติประวัติของครอบครัว.. เหมาะกับอาหารไทยมากที่สุด..รสเจือหวานละมุนนิดๆ เนื้อแน่น อวลในปากและจะเปลี่ยนรสออกไปเรื่อยๆตามกรดน้ำลายในลิ้นของเราค่ะ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 26 ก.ค. 47 14:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สิ่งหนึ่งและสิ่งเดียวที่คนในสองประเทศนี้ มีความสนใจและชิดเชื้อกันมาแต่สมัยใดๆ(นอกจากตอนสงคราม)นั่นก็คือ เรื่องไวน์ เพราะเเหล่าขุนพลนาซีทั้งหลาย อย่าง..รมตต่างประเทศ Joachim von Ribbentrop หรือ Chancellor Franz von Papen หรือแม้แต่ ผู้พัน Ernest Kuhnemann ผู้บัญชาการท่าบอร์คโดซ์ ล้วนแต่ทำกิจการค้าไวน์ก่อนที่จะมาเป็นทหารในหน่วยของนาซีด้วยกันทั้งนั้น.. ยิ่งชั้นระดับสูงขึ้นไปอย่างนายพลเกอริง..นั้นยิ่งแล้วใหญ่ เพราะ ท่านเล่นโปรดปรานแต่ไวน์ชั้นสุดยอดของบอร์คโดซ์ ส่วน ท่านรัฐมนตรี Joseph Goebbels และ เกอริง นั้นพิสมัยในรสชาติของเบอร์กันดี ชั้นอ๋อง..จนมีผู้กล่าวไว้ว่า ..เวลาเดียวที่นายพลเกอริง ดูมีท่าทางเป็นมนุษย์มะนาอย่างคนทั่วๆไป..ก็ตอนที่นั่งจิบ ทำท่าซึ้งกับ Ch. Lafite ที่โปรดปรานนั่นเอง ท่านรมต. ริบเบนทรอป นั้น ไม่ใช่ธรรมดา เพราะ ภรรยาคือลูกสาวของเจ้าพ่อแชมเปญ Otto Henkel (แชมเปญของ เฮนเคล เป็นบริษัทผลิตแชมเปญที่ใหญ่ที่สุดในเยอรมัน) และตัวท่านรมต.เองนั้นก็มาดำรงตำแหน่งนี้ได้เพราะ แรงหนุนจากพ่อตา ฮิตเล่อร์นั้น..โปรดปรานริบเบนทรอปมาก ถึงขนาดเคยพาเข้าไปพบกับท่านประธานาธิบดี Paul von Hindenberg เป็นการส่วนตัว มาแล้วครั้งหนึ่ง..และเคยพูดว่า ริบเบนทรอปนั้นมีความสามารถเท่ากับหรือมากกว่า..บิสมาร์ค ซะด้วยซ้ำ แต่..สำหรับตัวฮิตเล่อร์เองแล้ว..เขากลับไม่สนใจกับไวน์เลย เคยลองชิมไวน์ชั้นสุดยอด..ก็แค่จิบ..บ่นๆว่า..ไม่เห็นอร่อยตรงไหน..กะอีแต่น้ำองุ่นบูดธรรมดาๆนี่เอง..ว่าแล้ว..ก็หันกลับมาจิบเบียร์เป็นพิธีดังเดิม..!! แต่ฮิตเล่อร์นั้นไม่ใช่คนโง่..เขารู้ดีว่า..สิ่งที่มีค่าของฝรั่งเศสนั้นก็คือ ไวน์..ฉะนั้น..นโยบายของการถ่ายเททรัพย์เข้าสู่ประเทศเยอรมันก็ได้บังเกิดขึ้น..โดยทีมงานเศรษฐกิจของนาซีได้จัดทำเวิร์คช๊อปขึ้นมา โดยตั้งผู้เชี่ยวชาญเรื่องไวน์(หาเอาในกรมทหารนี่แหละ) เรียกว่า ตัวแทนการนำเข้าไวน์จากฝรั่งเศส( Agent for importing wines from France) หรือที่ชาวฝรั่งเศสเรียกพวกเขาว่า..Winefuhrers หน้าที่ของคนกลุ่มนี้ ก็คือ จัดหาซื้อไวน์ชั้นดีเลิศที่สุด กวาดต้อนเอากลับเยอรมันให้ได้มากที่สุด ด้วยค่าของเงินฟรังค์(ที่ถูกลดจนต่ำสุดๆ) และจากนั้นค่อยเอามาเซ็งลี้ต่อไปยังประเทศอื่นๆ..เอากำไรมาเป็นทุนอุดหนุนสงคราม..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 27 ก.ค. 47 12:14:56 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ในที่สุด โผครม.ทหารนาซี เกี่ยวกับเรื่องใครคุมไวน์เขตไหน ก็ออกมาดังนี้.. ในเบอร์กันดี...ได้นาย Otto Klaebisch of Matteus-Muller, เจ้าของและผู้ดำเนินการค้า บริษัท แชมเปญหลายๆบริษัท โดยเฉพาะ หนึ่งในบริษัทในเครือของเขา ..บริษัท A. Segnitz ที่เป็นตัวแทนจำหน่าย ไวน์ Domaine de la Romanee-Conti แต่ผู้เดียวในเยอรมัน.. ฉะนั้น..เขาจึงเลือกให้มารับหน้าที่ตรงนี้.. ในแคว้นบอร์คโดซ์ ..ได้นาย Heinz Bomers ประธานบริษัทตัวแทนจำหน่ายไวน์นำเข้าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศคือ บริษัท Reidemeisters & Ulrichs...ให้เข้ามาดูแล ทหารนาซีก็มีหน้าที่ทำได้แต่โผ..หากแต่ไม่เข้าใจในสัมพันธภาพอื่นๆของชาวกสิกรไวน์ ว่า..กว่าพวกเขาที่กล่าวนามมาข้างต้นนั้น จะมาถึงจุดนี้ได้นั้น..ทั้งครอบครัวตั้งแต่ชั้นปู่ย่าตาทวดได้ติดต่อซื้อขายกับฝรั่งเศสมานานนับเป็นศตวรรษ..และแน่นอนที่สุดคือ .. นอกจากการค้าที่ติดต่อสืบเนื่องมานานหลายชั่วอายุคนนั้น..เขาทั้งหมดยังเป็นเพื่อนเกลอกันมาก่อน.. อย่างที่ มัวรีซ ดรุย์น ได้บอกกับลูกๆเขาว่า.. "สักวันหนึ่ง..จากนี้ไป จะเป็นห้าวัน ห้าดือน หรือ ห้าปี..สงครามต้องเลิกในวันใดวันหนึ่ง..แต่ฝรั่งเศสก็ยังต้องอยู่ในพื้นที่ที่แนบชิดสนิทกับเยอรมันอยู่นั่นเอง" หรืออย่างที่ไทยเราว่ากันว่า..ไม่มีมิตรแท้ และศัตรูที่ถาวร..กระมัง อย่างประวัติลึกๆของนายโบเมอร์ นั้นเป็นที่รู้กันในวงในว่า..ครอบครัวเขานั้นต่อต้านนาซีอยู่อย่างเงียบๆ..โดยเฉพาะกับ นายพลเกอริง เมื่อปี 1930 ที่นายพลเกอริง..เข้ามาเยี่ยมเยียนเมือง Bremen ใครต่อใครในแวดวงการเมืองท้องถิ่น ต่างพากันไปต้อนรับแหนแห่..แต่คนเดียวที่ปฏิเสธบัตรเชิญ นั่นก็คือ พ่อของเขาที่ดำรงตำแหน่งเป็นถึงสมาชิกสภาเมืองในขณะนั้น แม้แต่ลูกชายของตัวนายโบเมอร์ เอง..ครูที่โรงเรียนเข้ามาพบและรายงานให้เขาทราบว่า ลูกของเขาต้องเข้าร่วมในยุวชนทหารนาซี ตามกฏของโรงเรียน.. เขาถามครูว่า..มีทางเลือกอื่นไหม? ครูบอกว่า..มี..ถ้าลูกของเขามีกิจกรรมอย่างอื่น เช่น เป็นนักดนตรีในวงดุริยางค์โรงเรียน นายโบเมอร์ ดีดนิ้วเปาะ..บอกว่า ..ลูกผมเป่าขลุ่ยเป็น เอาเข้าวงไปได้เลย.. ตัวลูกชาย..Heinz Jr. เล่าว่า ตอนนั้นเขาอายุแค่สิบสามเอง ที่ต้องเข้าไปร่วมในวงดุริยางค์ตามเจตนารมณ์ของผู้พ่อ และ จำได้ดีว่า..นายโบเมอร์ หรือ บิดา ได้บอกเสมอว่า..เยอรมันจะต้องแพ้สงครามแน่นอน เพราะ อเมริกาต้องยื่นมาเข้ามาช่วยอังกฤษ ถึงแม้ว่าตอนนั้น เยอรมันของเราจะยิ่งใหญ่เพียงใด แต่..ไม่มีวันที่จะเอาชนะประเทศมหาอำนาจอย่างอเมริกาได้หรอก..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 27 ก.ค. 47 12:21:38 ]

ความคิดเห็นที่ 38 และตัวนายโบเมอร์เอง..หลังจากที่สิ้นบุญบิดา ท่านสมาชิกสภาไปแล้ว..เขาไม่มีทางเลือกอื่นใดที่ดีไปกว่าการเข้าร่วมพรรคนาซี ด้วยความจำใจ..เพื่อความปลอดภัยของครอบครัว.. และจนเขาอายุได้ สี่สิบเจ็ด..จึงลาออกจากการเป็นทหาร อ้างว่าเพราะสุขภาพไม่ดี จวบจน เดือน พฤษภา 1940 ที่เขาได้รับโทรเลข เสนองานควบคุมไวน์ดังกล่าวในเมืองบอร์คโดซ์.. Heinz Jr. ลูกชายเล่าว่า ความจริง พ่อของเขา นายโบเมอร์จะปฏิเสธงานนี้ก็ย่อมได้ แต่..พ่อว่า..ถ้าตำแหน่งนี้ตกอยู่ในมือของคนอื่น สถานะการณ์ของไวน์ฝรั่งเศสอาจย่ำแย่อย่างแสนสาหัสทีเดียว เพราะ จะว่าไปแล้ว..ชาวบอร์คโดซ์ กสิกรไวน์ทั้งหลายนั้น ต่างก็เป็นเพื่อนกันมาช้านาน.. เขาจึงยื่นข้อเสนอให้แก่พรรคนาซีก่อนที่จะรับงานว่า.. 1..เขาไม่ขอรับเงินเดือนจากพรรค..แต่ขอสิทธิในการแลกเงินมาร์คเป็นฟรังค์ตามที่ต้องการ.. 2. เขาไม่ต้องสรวมชุดยูนิฟอร์มแต่อย่างใด 3. เขาต้องมีสิทธิและเสียงในการต่อต้านคัดค้านการกระทำอันส่อถึงความรุนแรงของทหารที่มีกับชาวกสิกรไวน์ฝรั่งเศส (ในข้อนี้..นาย Heinz Jr. ได้ขยายว่า..พ่อเกรงว่า คนที่โลภมากอย่างนายพลเกอริง หรือคนอื่นๆ เกิดบ้าจี้ขึ้นมา อยู่ดีๆไปยึดไร่ ของ Ch.Mouton Rothschild วันนี้ พรุ่งนี้..ก็อาจเป็นได้ เพราะเวลาสงครามใครมือยาวก็สาวได้สาวเอาทั้งนั้นแหละ..) ซึ่งเขาได้รับการอนุมัติในทุกกรณี..ที่เสนอขอ.. และในที่สุด นายโบเมอร์ ก็ย้ายตัวเองเข้ามารับจ๊อบในเมืองบอร์คโดซ์ ถิ่นเก่า..ที่ต้องเรียกว่าถิ่นเก่า เพราะครอบครัวของเขาเคยเป็นเจ้าของ ไร่ไวน์ Chateau Smith-Haut-Lafitte มาก่อน.. แม้กระทั่ง พวกเขาย้่ายถิ่นฐานกลับไปยัง Bremen แล้ว..ธุรกิจการค้าขายไวน์ก็คงดำเนินต่อไปกับชาวพื้นเมืองอย่างแน่นแฟ้น.. (อธิบายนิดนึงค่ะ เมื่อก่อนสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ชาวเยอรมันหลายคน เป็นเจ้าของไร่ไวน์ในฝรั่งเศส แต่พอหลังจากสงครามเสร็จสิ้น เยอรมันแพ้สงคราม ฝรั่งเศสก็ขับไล่พร้อมทั้งยึดทรัพย์คืน) จากคุณ : WIWANDA - [ 27 ก.ค. 47 12:31:46 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เมื่อโบเมอร์ได้ย่างเท้าเข้ามาในบอร์คโดซ์..สายตาจากคนที่เคยเป็นเพื่อนรักทั้งหลายนั้น..ส่อแววหวาดระแวง และ เหินห่างอย่างเห็นได้ชัด มันก็น่าอยู่หรอก เพราะ บัดนี้ เขาคือหนึ่งในฝ่ายของศัตรู.. สิ่งแรกที่เขาต้องทำ..นั่นก็คือ จัดให้มีการเรียกประชุมชาวกสิกรไวน์ในพื้นที่โดยด่วน และในที่นั้น เขาได้ให้คำแถลงการณ์ต่อทุกคนว่า.. "ผมยังเป็นเพื่อนๆของทุกคนเสมอ เราเคยคบอย่างไรก็ขอให้เป็นเช่นนั้น และผมรับรองว่า..วันใดก็ตามที่ผมจากไปจากตำแหน่ง.. ..พวกท่านจะมีสต๊อคไวน์ที่ดีกว่าที่มีอยู่เดี๋ยวนี้ " เมย์-เอเลน เมลห์ เล่าว่า..โบเมอร์ได้เข้ามาทักทายทุกคนอย่างสนิทสนมเช่นเคย และเธอบอกกับเขาไปว่า "ตราบใดที่คุณไม่แต่งเครื่องแบบละก้อ..ฉันยินดีเสมอที่จะให้การต้อนรับคุณจะแวะมาทานข้าวที่บ้านเมื่อไหร่ก็ได้" ส่วนชาวเมืองคนอื่นๆหลายคน ไม่ได้วางใจในการมาของเขาครั้งนี้นักJean-Henry แห่งไร่ Ch. Kirwan กล่าวว่า "อำนาจมันล้นฟ้าออกอย่างนั้น..ไม่ขาย มันก็บังคับให้ขายจนได้แหละ เพราะตอนนี้ แหล่งซื้อจากอังกฤษ และอเมริกา ก็ถูกปิดตายไปแล้ว..พวกเรามีทางเลือกสองทาง คือถ้าไม่ขายให้เยอรมัน ก็เทมัน(ไวน์)ทิ้งไปในแม่น้ำจิลองด์" ลึกๆแล้ว..สิ่งที่ชาวเมืองกลัวที่สุด..นั่นคือการเข้ามายึดครองพื้นที่ของไวน์ชั้นยอดอันเป็นหัวใจและเส้นเลือดของบอร์คโดซ์ แต่..โบเมอร์ ได้ให้การรับรองอย่างแข็งขันว่า มันจะไม่เกิดขึ้น แม้ว่าฝ่ายนาซีต้องการทำ เขาก็จะคัดค้านอย่างแน่นอน และเพื่อประกันความเชื่อมั่น..เขาได้สั่งซื้อไวน์ค้างสต๊อค**แทบทั้งหมดส่งไปเยอรมัน ในจำนวนทดลองครั้งแรก ไม่มากไม่น้อย แค่..เหยียบๆหนึ่งล้านขวดเอง..!! (** ไวน์ค้างสต๊อค คือไวน์ในปี 1930's ต่างๆ ที่คุณภาพด้อยกว่ามาตรฐาน) ชาโต เคียร์วาน ในภาพ คือ ไวน์บอร์คโดซ์ตระกูลมาโกซ์ ที่จัดอยู่ใน กร็อง ครู อันดับสาม.. ส่วนผสมของไวน์ชนิดนี้ คือ.. 40% องุ่นพันธ์ Cabernet Sauvignon, 30% องุ่นพันธ์Merlot, 20% องุ่นพันธ์ Cabernet Franc 10% องุ่นพันธ์ Petit Verdot. ขอกระซิบสักนิดว่า ของใหม่ที่ออกมาในปี 2003 ได้รับคะแนน จากผู้เชี่ยวชาญ Robert Parkers ถึง 91-92 จาก คะแนนเต็ม 100 และราคาอยู่ในระดับ สามสิบเหรียญกว่าแค่นั้นค่ะ (แต่อาจถูกกว้านซื้อไปเก็บหมดแล้ว) จากคุณ : WIWANDA - [ 27 ก.ค. 47 12:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สุดยอด จากคุณ : โอเลี้ยงลาเต้จูดี้บัฟฟี่ลักกี้ - [ 29 ก.ค. 47 15:44:40 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คุณป้าขา เลิกเหล้า ไปแล้วหรือคะ หนูตามอ่านทู๊กกกกวันเลยค่ะ จริงๆนะคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 30 ก.ค. 47 10:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ไม่จุใจเยย จาเอาอีกๆๆๆๆๆเยอะๆอ่ะ จากคุณ : เอ๋อมาแป๊บๆ - [ 30 ก.ค. 47 11:28:19 ]

ความคิดเห็นที่ 43 อ้าว..นึกว่าไม่มีใครอ่าน เกรงใจเนื้อที่ของพันทิบส์เค้าง่ะ เลยไม่ได้แปะต่อ.. ตาเอ๋อฯ เคยอ่านแล้วนี่นา..จะอ่านอีกเหรอ ยาวเฟื้อยเลยนะเธอ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 30 ก.ค. 47 13:28:36 ]