ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องการศึกษาของเลดี้ไดนั้น จัดว่า ไม่น่าภูมิใจอะไรนัก เพราะหลังจากโรงเรียนชั้นประถมที่ริดเดิลเวิร์ธ  ฮอล เธอก็ติดตามพี่สาวไปยังโรงเรียนระดับมัธยมที่ West Heath อันเป็นโรงเรียนประจำ ซึ่งเลดี้ได พยายามถึงสองครั้งแต่ก็ยังไม่สามารถสอบผ่านพ้นเกรด 0 ไปได้ ในที่สุดก็ลาออกในปี 1977 ด้วยอายุ 16 ปี จากนั้น ก็ถูกส่งไปเรียนการเรือนที่สวิตเซอร์แลนด์ อยู่ หกเดือน และหลังจากที่ได้กลับมาเยี่ยมบ้านเพียงเทอมแรก เธอก็ไม่ยอมกลับไปเรียนต่ออีก โดยหางานเล็กๆน้อยๆ ทำแก้ขัด เช่นรับจ้างเลี้ยงเด็ก บ้าง และใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์โยการไปเรียนขับรถ หัดทำอาหารแบบง่ายๆ ในคลาสสั้นๆ และที่ทำเป็นชิ้นเป็นอันนั่นก็คือ ไปช่วยสอนเด็กในโรงเรียนเต้นรำ แต่ก็เป็นไปได้เพียงพักเดียว ก็ไม่ไปอีกเลย.. ต่อจากนั้น เธอก็รับจ้างทำความสะอาดทั่วไปให้กับเพื่อนๆของพี่สาว เช่น ดูดฝุ่น ซักเสื้อผ้า ปัดกวาดเช็ดถู ที่ประการหลังนั้น เป็นความสามารถเฉพาะตัว เนื่องจากเลดี้ไดคนนี้..รักความสะอาดแต่ไหนแต่ไร ตั้งแต่เล็กๆ ที่เธอได้ถูกกล่าวขวัญถึงเสมอๆว่า..ไม่ยอมเรียนหนังสือหนังหา แต่ชอบดูดฝุ่นขัดพื้น.. จนมาถึงวันที่ 1 กรกฏาคม 1979 เธอมีอายุครบ 18 ปีบริบูรณ์ เงินจากกองมรดกส่วนใหญ่ได้ถูกแบ่งปันมาตามพินัยกรรมของตระกูลสเปนเซ่อร์ ที่เธอต้องได้รับถึง 50,000 ปอนด์ ซึ่ง เงินจำนวนนี้ได้นำไปซื้ออพาร์ตเม้นต์ เลขที่ 60 Coleherne Court  และแชร์อยู่กับเพื่อนสาวอีกสามคน ปัญหาของเลดี้ไดโดยพื้นนิสัยแล้ว เธอเป็นคนดื้อรั้นอย่างหาตัวจับยาก อีกทั้งเป็นเด็กที่ค่อนข้างถูกสปอยล์มาพอสมควร แต่ทุกอย่างนั้นมันแฝงอยู่ใน ความสะสวย สดใส ซึ่งน้อยคนนักจะไม่หลงไหลในความน่ารักตั้งแต่แรกพบ.. อย่างเจ้าฟ้าชายชารลส์ก็เช่นกัน..ในช่วงของการพบปะครั้งแรกในปี 1980 ที่พระตำหนัก บัลมอรัล พระองค์ก็ลุ่มหลงเด็กสาวคนนี้ไม่น้อยเช่นกัน ด้วยท่าทีที่เป็นธรรมชาติ หัวเราะด้วยอาการไร้เดียงสา ผมตัดสั้นทรงนักเรียน เสื้อผ้าก็ยังออกเชยๆ และ ที่สำคัญพระองค์ทรงรู้ดีว่า เด็กสาวแสนสวยคนนี้ ได้หลงรักพระองค์อย่างจับใจ   ดูเหมือนกับว่า สิ่งที่ชาวอังกฤษปรารถนาและรอคอยได้มาอยู่เพียงเอื้อม.. เจ้าฟ้าชายแสนจะ"เห่อ"กับการมีเลดี้ไดอะน่าเคียงข้างในระยะแรกๆ เพราะทุกอย่างดูสมดุลย์และเพียบพร้อมไปหมด และในเบื้องลึกแล้ว พระองค์เป็นคนอย่างนั้นเองตั้งแต่เด็กๆคือ รักง่ายหน่ายเร็ว..ซึ่งเพื่อนๆที่รู้ใจมักจะเตือนพระองค์เสมอว่า ขอให้ค่อยเป็นค่อยไป ใจเย็นๆ ค่อยๆคิดทบทวน แต่ให้เผอิญว่า ทั้งสองได้ไปตกปลากันที่แม่น้ำดี ในการนัดพบคราวหนึ่ง ซึ่งมีนักข่าวได้แอบซุ่มจับภาพ.. และ ในที่สุด ข่าวก็ลงตีพิมพ์ในหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ในเนื้อข่าวว่า..พบแล้ว พระราชินีอังกฤษคนต่อไป..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 02:52:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จากบัดนั้นมา..ชื่อของเลดี้ไดอะน่า รวมทั้งประวัติต่างๆ ถูกรื้อค้นมาตีแผ่อย่างละเอียด   นักข่าวต่างไปยืนรอทำข่าวพระราชวัง และ ที่อพาร์ตเม้นท์ของหญิงที่กำลังจะโชคดี ถ้อยคำจากปากต่อปาก และ จากข่าวได้กระพือไปทั่วทั้งโลก..และจากภาพของสาวสวยที่ปรากฏต่อสายตา ทุกคนอยากได้เธอมาเป็นเจ้าหญิงแห่งเวลส์อย่างไม่มีข้อแม้ใดๆ.. นั่นคือกระแสกดดันอย่างหนึ่งที่ทำให้เจ้าฟ้าชายได้ขอเธอแต่งงานในเดือนกุมภาพันธ์  ทั้งๆที่ความรู้สึกของพระองค์ที่แท้จริงคือ พยายามจะทำใจรัก.. เพราะ จากข่าวกรองได้มีในต่อมาว่า..มีหญิงสาวผมบรอนด์ทรงเดียวกันกับเลดี้ไดอะน่า ได้ขับรถฝ่าความมืดไปพบ(ค้างคืน)กับเจ้าฟ้าชายในตู้โบกี้รถไฟส่วนพระองค์ใน Wiltshire นักข่าวได้ถามเลดี้ไดอย่างตรงๆว่า..ใช่เธอหรือไม่? ซึ่งทางสำนักพระราชวังได้ออกมาปกป้องเป็นพัลวัน โดยกล่าวว่า ข่าวนี้ช่างเหลวไหลไร้สาระ..ไม่มีมูลความจริงใดๆ (จนกระทั่งหลายปีต่อมา ทุกคนจึงได้รู้ว่า..หญิงคนนั้นคือ คามิลล่า จากคำให้การของเจ้าหญิงไดอะน่าเอง) แต่ข่าวนั้นก็คือ สิ่งแรกที่ครอบครัวสเปนเซ่อร์ได้รู้รสแห่งความโหดร้ายของ"สื่อ"  นางฟรานเซสถึงกับเขียนจดหมายไปต่อว่าเหล่าบก.ทั่วทุกสำนักพิมพ์ จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 02:54:07 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เจ้าฟ้าชายอยู่ในสภาพที่ถูกกดดันมาจากทุกด้านรวมทั้งจากทางท่านดยุคพระบิดาที่เขียนจดหมายมาว่า จะจัดการอย่างไรก็รีบๆซะ เพราะข่าวชักจะไปกันใหญ่ อีกทั้งเลดี้ไดอะน่าก็เหมาะสมดี จะคิดอะไรให้มากมาย.. มันก็น่าคิด เพราะพระองค์ทรงทราบดีว่า พระองค์ยังไม่ได้รักอย่างหมดใจ เพียงแต่ถูกใจมาก และอาจจะรักได้  ดังคำที่ท่านลอร์ดเมาท์แบทเตน ได้เคยสอนไว้ว่า จงเลือกผู้หญิงดีๆ ว่าง่ายๆขึ้นมาสักคนหนึ่ง แล้วค่อยๆดัดให้เป็นไปตามที่เราต้องการ   คนคนนั้น..น่าจะใช่ ไดอะน่าคนนี้.. และจากที่สื่อได้ประโคมข่าวอื้อฉาวขนาดนั้น ถ้าพลาดจากเลดี้ได ไปคราวนี้ เห็นทีจะไม่มีหญิงคนไหนยอมยอมออกเดทกับพระองค์อีกแน่นอน.. ผู้ที่พระองค์ขอคำปรึกษา..นั่นก็คือกลุ่มเพื่อนสนิท ที่ทั้งหมดต่างก็จ้องแต่จะสอพลอ พูดจาเอาใจให้หอมหู เพราะ การมีเพื่อนเป็นเจ้าฟ้าชายนั้นไม่ใช่สิ่งที่ สร้างขึ้นมาได้ง่ายๆ..ดังนั้น ส่วนใหญ่จึงเห็นด้วยกับการอภิเษก และ ช่างเป็นสิ่งที่แปลกประหลาดว่า ชายวัยสามสิบสองอย่างเจ้าฟ้าชายกำลังจะเลือกหญิงคนหนึ่งขึ้นมาเป็นคู่ครอง แต่พระองค์ต้องนำความในใจครั้งนี้ไปปรึกษาเพื่อน.. หลังจากการขอแต่งงาน ที่เลดี้ไดอะน่าได้ตอบรับในทันทีนั้น เพื่อเป็นการสยบข่าวเพียงชั่วครู่ เลดี้ไดจึงแยกตัวไปเยี่ยมมารดาและพ่อเลี้ยงที่ออสเตรเลียสองอาทิตย์ และเมื่อเธอกลับมา..ไมเคิล คอลบอร์น เพื่อนสนิทคนหนึ่งของเจ้าฟ้าชายได้นำดอกไม้ไปให้จากเจ้าฟ้าชายที่อพาร์ตเม้นท์ของเธอ ก่อนที่ดอกไม้จะไปถึง เขาได้โทรไปบอกก่อนล่วงหน้า  ว่า ขอให้รอรับ.. แต่..เจ้าหญิงได้มาเล่าทีหลังว่า..ช่อดอกไม้นั้นถูกส่งมาแบบมีคนจัดฉากให้ เพราะไม่มีบัตรพระนามและข้อความแนบมาด้วยใดๆ..         สองวันก่อนพิธีหมั้นจะประกาศเป็นทางการ เลดี้ได ต้อง เตรียมตัวเข้าฝึกหัดทำความเข้าใจกับกฎระเบียบของ วินเซอร์ให้รู้จักการประสานสัมพันธ์กับ"สื่อ"ตามที่เหมาะที่ควร ซึ่งสถานที่นั้นคือ พระราชวังบั๊คกิ้งแฮม ที่ไม่ใช่"บ้าน" หากแต่เป็นองค์กรใหญ่ๆที่มีผู้ทำงานกว่าสองร้อยคน ที่เลดี้ได ในฐานะที่เป็นสาวน้อยอายุเพียง 19 ปี รู้สึกว่า เธอช่างโดดเดี่ยวเสียจริงๆ เพราะไม่มีใครเลยที่อยู่ในอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ที่พอจะหันหน้าพูดกันรู้เรื่อง ส่วนเจ้าฟ้าชายนั้น  พระองค์ทรงงานเสียจนไม่ค่อยมีเวลาว่างให้ เลดี้ได..ได้เล่าว่า ก่อนหมั้นเพียงอาทิตย์เดียว โรคปฏิเสธอาหาร(Bulimia)ได้กำเริบขึ้น..ซึ่งสร้างความทุกข์ทรมานให้กับเธออย่างที่สุด หลังจากการหมั้น เลดี้ไดได้แก้ปัญหาด้วยการกินยาคุมกำเนิด เพื่อที่จะให้น้ำหนักขึ้น..ดูดังสูทสีน้ำเงินที่เธอใส่ในวันหมั้น.. คือ Size 14 แต่ห้าเดือนต่อมา..ก่อนถึงวันอภิเษก เอวของเธอลดจาก ยี่สิบเก้านิ้ว มาเป็น ยี่สิบสาม และ มันได้ลดลงเรื่อยหลังจากนั้น ในคืนแรกที่เธอต้องเข้าไปพำนักอยู่ในวัง Clarence House ของควีนมัม ในกรุงลอนดอน ในการเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวนั้น..เธอรู้สึกแปลกๆ เพราะ บรรยากาศในค่ำคืนวันนั้น บนโต๊ะเสวยกับควีนมัมและว่าที่พระคู่หมั้น ช่างแห้งแล้งอย่างไรพิกล.. จนกระทั่งวันต่อมาที่เธอได้เข้าไปในพระราชวังบั๊คกิ้งแฮมอย่างเป็นทางการ เพื่อเป็นการทำความรู้จักกับคณะผู้ทำงาน..ที่นั่น เธอได้พบกับกับ เลดี้ ซูซาน ฮัสซี่นางพระกำนัลในสมเด็จพระราชินีที่ได้รู้จักมักคุ้นกับครอบครัวสเปนเซอร์มานานหนักหนา เลดี้ฮัสซี่ ได้ให้การต้อนรับ"ว่าที่พระชายา"อย่างอบอุ่น..เพราะ ถ้าจะเปรียบแล้ว..เลดี้ได ก็เหมือนกับลูกหลานคนหนึ่งเพราะสนิทสนมกับครอบครัว เห็นกันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย นอกจากนั้นก็มี เซอร์ จอห์นนี่ เฮสเซนไทน์ ฝ่ายเลขานุการในสมเด็จพระราชินี ที่เธอพอจะพูดจาได้อย่างสนุกสนาน.. นอกจากนั้น..ทุกคนดูช่างแปลกหน้า..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 02:58:28 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สิ่งเดียวที่เลดี้ได..รู้สึกเกรงๆนั่นคือ การพูดถึงเหล่าบรรดาแฟนเก่าๆของว่าที่พระสวามี..ซึ่งที่จริงแล้ว เจ้าฟ้าชายไม่เคยปกปิดถึงอดีตอันแสนหวือหวาของพระองค์ แถมยังเล่าให้ฟังอย่างเปิดเผยอีกต่างหาก..เพราะพระองค์ไม่เคยมีความรู้สึกหึงหวงใคร จนไม่เข้าใจในความรู้สึกของสาวน้อยวัยสิบเก้าปี ที่ความรู้ยังน้อย ยังขาดประสบการณ์ชีวิต ไม่มีผู้ใหญ่ที่ปรึกษา.. จึงไม่เคยเข้าใจว่าคนเราเคยรักกัน จนมีอะไรๆกัน.. แล้วกลายมาเป็นเพื่อนที่สนิทชิดเชื้อ ยังไปมาหาสู่กันได้อย่างไร.. และนี่คือ สิ่งที่ทำให้เธอได้ขาดความมั่นใจในตัวเอง..และความมั่นใจต่ออนาคตข้างหน้า แม้ว่าใครต่อใครจะปลอบด้วยเหตุผลว่า..ถึงแม้เจ้าฟ้าชายจะเคยมีหญิงมามากมาย แต่พระองค์ก็ไม่ได้เลือกใครมาเป็นคู่ครอง เพราะ ทรงรอ เธอคนที่เหมาะสมคนนั้น ซึ่ง..เธอคือผู้ที่พระองค์ได้ทรงเลือก..แต่มันก็ยังไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นมาได้อย่างไร.. ความหึงและหวาดระแวงนั้น พาลพาโลมาจนถึงข้อความในจดหมายระหว่างแม่กับลูก คือ ข้อความจากสมเด็จพระราชินีที่มีมาถึงเจ้าฟ้าชายชารลส์ ที่พระองค์ได้มีกล่องเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบพร้อมกุญแจเปิดปิด (อันเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของวินเซอร์) แต่ เจ้าหญิงได้ทรงระแวงไปว่า ข้อความนั้นอาจเกี่ยวโยงมาถึงพระองค์ ถึงได้ซ่อนนักซ่อนหนา จนเจ้าฟ้าชายถึงกับถามว่า.. "คิดอะไรอยู่ในใจก็พูดออกมาซิ จะได้ตอบได้เป็นเรื่องๆไป" แต่ เจ้าหญิงก็ไม่เคยปริปากถึงความนัย.. อย่างเมื่อ ครั้งที่เพิ่งหมั้นใหม่ๆ ที่เธอยังคงพักอยู่ใน Clarence House ของควันมัม และได้พบกับจดหมายแสดงความยินดีวางอยู่บนเตียง มาจาก คามิลล่า..ข้อความว่า "ขอแสดงความยินดีด้วยเป็นอย่างยิ่ง สำหรับสาวผู้โชคดี เมื่อพระคู่หมั้นเจ้าฟ้าชายชารลส์จะต้องเสด็จไปยังออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ถึงสามอาทิตย์ เราออกไปทานอาหารกลางวันกันบ้างดีไหม..ฉันอยากเห็นแหวนหมั้นจัง... ด้วยความรัก  คามิลล่า" ในที่สุด เลดี้ได ก็ตอบรับคำเชิญ เพราะ ก่อนหน้านั้น เธอและคามิลล่าก็เจอะเจอกันเสมอๆในฐานะเพื่อนของพระคู่หมั้น.. คามิลล่า ถามขึ้นมาในตอนหนึ่งว่า "เอ..แล้วเธอจะออกล่าสัตว์กะพวกเขามั๊ยเนี่ย?" "ล่าสัตว์ยังไงเหรอ?"  สาวน้อยถามด้วยความสงสัย "ก็ขี่ม้าล่าสัตว์น่ะซิ เธอกำลังจะย้ายเข้าไปอยู่ที่พระตำหนักไฮโกรฟไม่ใช่หรือ?" "เอ..ไม่ใช่นะ" (ตอนนั้น เลดี้ไดยังไม่ทราบด้วยซ้ำ ถึงโครงการที่จะย้ายไปอยู่ในไฮโกรฟ) "อ๋อ..ฉันก็แค่เดาเฉยๆ" และจากนั้น เลดี้ไดสาวน้อยก็อวดแหวนหมั้นด้วยความตื่นเต้น..เพราะไม่เคยรู้ว่าในคำสนทนาเหล่านั้นมีเลศนัยของการแอบ"สอบภูมิ"แฝงอยู่ จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:01:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คามิลล่า คือ อดีตคนหนึ่งของเจ้าฟ้าชาย..เหมือนๆกับสาวงามอื่นๆอีกหลายคน..ที่เลดี้ไดอะน่าได้ทราบจากพระโอษฐ์ และ ได้ขอสัญญาว่านับจากนี้ไป พระองค์ต้องไม่มีใครอื่นอีก..ซึ่งพระองค์ก็ได้ให้คำสัญญาอย่างมั่นคง..แต่ในเมื่อพระองค์ได้ให้สัญญาแล้ว..คำถามต่อไปคือ "พระองค์ยังคงมีความรักต่อคามิลล่าหรือไม่"  คำตอบคือ "มีซิ.." และพระองค์ได้ตรัสต่อไปว่า "ผู้หญิงในอดีตของฉันทุกคนมีความพิเศษต่างๆกัน ซึ่งฉันก็รักพวกเขาทุกคนแหละ. เมฆหมอกแห่งความขุ่นมัวของชีวิตคู่ได้เริ่มต้น ณ.ตรงนี้ เพราะ คำว่า"รัก"ของเจ้าฟ้าชายนั้น ต่างกับคนอื่นๆอย่างสิ้นเชิง..มันเป็นความผูกพันของมิตรภาพพิเศษระหว่างคนสองคน.. แม้ว่า.ปัจจุบันจะไม่มี แต่ในอดีตคงมีความหมายสำหรับพระองค์เสมอ..ดังที่มีนักข่าวถามพระองค์ในวันหมั้นว่า รักเจ้าหญิงมากไหม ซึ่งพระองค์ได้ตอบว่า.จะว่ารัก..ก็รักมั๊ง. !! แต่เพียงถ้าพระองค์จะไม่"ตรง"ต่อความรู้สึกจนเกินไป หัดใช้ลูกเล่นหรือเล่นลิ้นเพื่อวาจาที่ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งสบายใจได้บ้าง แม้ว่าอาจจะต้องปดเล็กๆ อาจทำให้ครอบครัวมีความสุขมากกว่านี่..พระองค์ทรงลืมไปว่า ผู้หญิงที่พระองค์กำลังพูดด้วยนั้น อายุเพียงวัยทีน.. และหลังจากพิธีหมั้นได้ผ่านพ้นไปเพียงไม่นาน พระองค์จึงได้เห็นสิ่งเปลี่ยนแปลงในตัวพระคู่หมั้นอย่างมากมาย..ที่ไม่ทรงเข้าใจถึงที่มาที่แท้จริง จากเด็กสาวอารมณ์รื่น มีความสุข กลายมาเป็น หญิงสาวที่เจ้าอารมณ์ ขี้ใจน้อย ร้องให้ได้ในทุกโอกาส..และ หวาดระแวงต่อคนรอบข้าง พระองค์กลับคิดไปว่านี่คือการเปลี่ยนแปลงของเด็กสาวที่กำลังสับสน..และหลังจากพิธีแต่งงาน ทุกอย่างก็จะกลับคืนดีดังเดิม..!! เลดี้ได..เกลียดการที่ต้องถูกทิ้งอยู่คนเดียว เธอต้องการให้พระคู่หมั้นอยู่ด้วยตลอดเวลา และไม่เข้าใจว่า ทำไม ถึงต้องทรงงานอะไรมากมาย จนไม่มีเวลาให้กับเรื่องส่วนพระองค์ ดังหมายกำหนดการ ที่ต้องทรงออกงาน ตั้งแต่เช้าตรู่ ทั้งข้างนอกพบปะกับผู้คน หรือ งานในออฟฟิซส่วนพระองค์ ที่กว่าจะเสร็จก็ค่ำมืด..และหลายต่อหลายครั้งที่ต้องเสด็จออกนอกลอนดอน.. ซ้ำหลังจากการหมั้นหมาดๆ ก็ต้องเสด็จต่างประเทศเพราะแผนนั้นได้วางไว้เป็นปีล่วงหน้า..เรียกว่า น้ำตาท่วมสนามบิน.. แต่เมื่อไม่อยู่ พระองค์ก็ได้ให้ส่วนเลขานุการที่เหลือ ที่ไม่ได้ติดตามพระองค์ให้คอยดูแลพระคู่หมั้น..ในส่วนสำนักงานส่วนพระองค์ ก็มี..ท่านผู้พิพากษา เอดเวิร์ด อาดีน ผู้ทรงวุฒิจาก อีตันและเคมบริดจ์ ผู้ซึ่งเป็นข้าราชบริพารมาตั้งแต่ต้นตระกูล.. ฟรานซิส คอร์นิช ฝ่ายต่างประเทศ..โอลิเวอร์ เอฟเวอเรตต์ ฝ่ายพิธีการทูต  ซึ่งทั้งหมดล้วนแล้วแต่อายุรุ่นราวคราวพ่อของสาวน้อยพระคู่หมั้น.. ทุกคนล้วนแล้วแต่ชอบใจในความเป็นกันเองของเลดี้ได..แต่มิรู้ว่าจะสั่งสอนอะไรให้กับเธอได้ เพราะ ความรู้ขั้นพื้นฐานของเธอช่างจำกัดเสียเหลือเกิน อย่างตัวอย่างเช่น..เธอได้ถามขึ้นว่า..เมือง Dorset นั้นอยู่ที่ไหน..เล่นเอาทุกคนตะลึง..อ้าปากค้าง.. หรือ เธอได้สารภาพเสียงอ่อยๆว่า..เมืองหลวงของออสเตรเลียนั่นเมืองอะไรกัน..ช่วยบอกหน่อยซิ ไม่รู้จริงๆ !! เลดี้ได..ไม่เคยถือว่า ความไม่รู้ของเธอนั้นคือปมด้อยแต่อย่างใด..เธอหัวเราะกิ๊กกั๊ก ถ้าจะมีการแสดงความเปิ่นๆเชยๆออกๆไป.. แต่..สำหรับพวกผู้ทรงคุณวุฒิในสำนักงานของเจ้าฟ้าชายแล้ว..ขำไม่ออก !! จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:05:49 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แต่คนที่เลดี้ไดรู้สึกว่า เขาไม่น่าเบื่อหน่ายสักเท่าใด นั่นคือ ไมเคิล คอลบอร์น ผู้ซึ่งต้องประจำอยู่ในส่วนงานของเธอ เขาจะเป็นผู้ให้การแนะนำ อีกทั้งพร่ำสอนงานที่ควรปฏิบัติ   แต่เนื่องจาก เลดี้ได..ไม่เคยทำงาน ไม่เคยเป็นทั้งลูกจ้างหรือนายจ้าง เธอจึงหาจุดเริ่มต้นไม่ถูก และสิ่งที่เธอไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนว่า หนทางของการเป็นพระชายาเจ้าฟ้าชาย นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆเหมือนในนิยายแฟนตาซี หรือ นิยายประเภทโรแมน ติค อย่างเรื่องของ บาร์บาร่า คาร์ทแลนด์ เธอไม่สนใจในเรื่องของพิธีการ ขนบธรรมเนียมประเพณีที่ยุ่งยาก มากเรื่อง เพราะสิ่งเดียวที่เธอคิดและต้องการนั่นคือ ความรักที่จะได้รับจากชายผู้ที่เพียบพร้อมไปทุกอย่าง  ครอบครัวที่อบอุ่นที่มีลูกเล็กๆสักสองสามคน..และความสุขสมหวังในอนาคต.. ใครจะไปรู้ได้..ว่า เบื้องหลังเบื้องลึกของการที่จะเป็นพระชายานั้น..มันช่างเต็มไปด้วยกลไกแบบซับซ้อนซ่อนเงื่อน หลายๆคนที่พยายามจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ อย่างเช่น เลดี้ฮัสซี่ นางพระกำนัล แต่ก็เหมือนกับการพูดเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เพราะจากประสบการณ์ครอบครัวที่เลดี้ไดได้ผ่านมา เธอไม่ชอบการถูกสั่งให้ทำโน่นทำนี่..เพราะ จากการที่พ่อแม่ได้แตกแยกหย่าร้างนั้น..เลดี้ได..ไม่ใช่คนหัวอ่อนดังที่ทุกคนเข้าใจ.. แต่เนื่องจากครอบครัวของสเปนเซ่อร์เป็นเจ้าขุนมูลนาย ได้มีส่วนรับใช้ใกล้ชิดใต้เบื้องยุคลบาทมาหลายยุคหลายสมัย..ทุกคนจึงคิดว่า เลดี้ได จัดเจนและซึมซับขนบธรรมเนียมได้อย่างชัดแจ้ง เจนใจ..แต่ ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่.. อย่างเช่นครั้งหนึ่ง..ในวันหยุดที่เธอได้พำนักใน Royal Lodge  ที่พระราชวังวินเซอร์ ไม่มีใครบอกไว้ว่า ถ้าจะไปไหนต้องแจ้งให้หน่วยอารักขาทราบและติดตามทุกครั้ง.. เธอจึงออกไปเดินเล่นอย่างสะบายใจเฉิบ..ขากลับมา..ทั้งวังได้แตกตื่นโกลาหล เพราะการหายไปของว่าที่เจ้าหญิงพระชายา. ตำรวจวิ่งกันให้วุ่น เธอได้สารภาพกับไมเคิลว่า..ไม่รู้จริงๆ ว่าจะยุ่งยากขนาดนี้ ไมเคิลได้เปิดอกพูดกับเจ้าหญิงตามตรงว่า..ต่อไปนี้..ขอให้จำไว้ว่าชีวิตของพระองค์ต้องเปลี่ยนไปจากเดิม..จะเป็นเลดี้ไดคนเก่าไม่ได้แล้ว..ในสี่ปีห้าปีต่อไป ก็จะทรงชินไปเองกับชีวิตที่ไม่มีอิสระเสรี ทุกอย่างต้องขึ้นต่อภาระกิจ พระองค์ควรต้องหัดเขียนบันทึกประจำวันได้แล้ว..เขียนไว้ได้ล่วงหน้าเลย  ถึงการร่วมในพระราชพิธีสวนสนาม  พิธีทางศาสนา การแข่งม้าAscots (ประมาณว่า ราชตฤณมัยสมาคมฯ) เพราะว่า มันจะซ้ำๆกันอยู่อย่างนี้ สิบปี ยี่สิบปี ก็เหมือนกันทุกปี" จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:08:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ในบ่ายวันศุกร์วันหนึ่ง ก่อนพิธีแต่งงานเพียงสองอาทิตย์ ห่อพัศดุได้มาถึงที่ออฟฟิซของไมเคิล..เขาจึงได้เปิดสำรวจดู และพบว่า นั่นคือของที่เจ้าฟ้าชายได้สั่งมาเพื่อเป็นของขวัญ ให้กับเพื่อนสนิทต่างๆ อันเป็นเรื่องปรกติที่พระองค์ได้ทรงกระทำเสมอๆ ในหลายๆโอกาส ถ้าเป็นเครื่องประดับก็มักเป็นการแสดงแทนคำว่าขอบคุณ.. อย่างคราวนี้ ของที่มีราคาเข้าขั้น ก็เป็นของ เลดี้ ซีซิล,เลดี้เคสวิค, และสร้อยข้อมือทองคำเป็นของคามิลล่า ที่มีการสลักด้วยอักษร GF หมายถึง Girl Friday อันเป็นนิคเนมที่ เจ้าฟ้าชายได้ตั้งขึ้นเพื่อเธอ (รวมทั้งเป็นชื่อสุนัขและชื่อเล่นแทนตัวที่ต่างมอบให้แก่กันด้วย Gladys และ Fred) ไมเคิล..ได้ตรวจสอบของแต่ละชิ้น แต่ทันใดนั้น เสียงเรียกดังมาจากเครื่องสายใน จากท่านเซอร์ เอดเวิร์ด อาดีน ต้องการพบเขาด่วน ไมเคิลจึงละมือจากสิ่งที่กำลังทำอยู่..รีบไปพบเจ้านายทันที โดยที่ไม่ได้กล่องพัศดุนั้นให้เข้าที่เข้าทาง.. และขณะที่เขาได้ออกไปนั้น เลดี้ไดก็ได้ก้าวเข้ามาในห้อง..และ ได้เห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะ.. และ ไมเคิลก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องปกปิด เพราะสำหรับเขา สร้อยข้อมือชิ้นนั้น มันก็ไม่ต่างอะไรกับของขวัญธรรมดาๆชิ้นหนึ่งเท่านั้น..และคามิลล่า ก็คือ เพื่อนคนหนึ่งของเจ้าฟ้าชาย..เช่นคนอื่นๆ ไมเคิลเสร็จธุระกับท่านเซอร์อาดีน เขายังไม่ได้กลับไปที่โต๊ะในทันที ท่านเซอร์ อาดีน ลืมข้อความบางอย่างที่จะบอก..จึงเดินไปตามเขาที่โต๊ะ..และเขาก็แทบล้มตึงเพราะบานประตูที่ถูกผลักออกมาชนเอาอย่างแรง..ผู้ที่พุ่งตัวออกมาด้วยโทสะ ก็คือ เลดี้ได.. จาท่านเซอร์ ต้องถามกับไมเคิลว่า..ไปทำอะไรให้ว่าที่พระชายาโกรธเอาหรือ..เพิ่งเห็นกระแทกเท้าออกไปเมื่อกี้นี้เอง !! เมื่อไมเคิลกลับไปที่โต๊ะทำงาน จึงเห็นว่า กล่องนั้นได้มีการรื้อค้น..และ ทุกอย่างกระจุยกระจาย เขาไม่ได้พบกับเลดี้ไดอีกจนเช้าวันจันทร์ และเธอได้บอกเขาว่า เธอเป็นผู้ดูสิ่งของในกล่องนั้น..และไม่ได้พูดอะไรอีก หากแต่..ในหนังสือ Diana Her True Story (แอนดรูว์ มอร์ตัน) ได้มีข้อความจากพระโอษฐ์ของเจ้าหญิงว่า.. "อย่างไรก็ดี ใครบางคนในสำนักงาน ได้บอกกับฉันว่า ว่าที่พระสวามีของฉันได้สั่งของขวัญมาให้กับคามิลล่าที่เป็นสร้อยข้อมือสลักชื่อเล่นของกันและกัน และกำลังจะให้เธอในคืนนั้น ทั้งๆที่เรากำลังจะแต่งงานกันในไม่กี่วันข้างหน้า.. อ๋อ..ใช่ซิ... ฉันมันเป็นแค่ลูกแกะที่มีค่าแค่เอาขึ้นเชือดคอให้กับพิธีบูชายัญเท่านั้น..!!" จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:12:49 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เพราะความหึงหวงของเลดี้ได..ที่สร้างภาพอย่างบรรเจิดพร้อมกับความเชื่อมั่นว่า..พระสวามีและคามิลล่านั้นไม่เคยหยุดความสัมพันธ์กันแต่อย่างใด แม้แต่ในสองคืนก่อนวันอภิเษก..ที่เธอเชื่อเช่นนั้น เพราะว่า..วันอภิเษกคือ วันพุธที่ 29 กรกฏาคม ในคืนวันจันทร์ สมเด็จพระราชินีได้ประทานจัดเลี้ยงในระหว่างสองครอบครัวอันเป็นการส่วนพระองค์ จากนั้น ก็มีงานราตรีสโมสร ที่เชิญบรรดาเพื่อนสนิทของทั้งสองฝ่าย และแขกผู้มีเกียรติต่างๆ ซึ่งกว่างานจะเลิกก็ล่วงเข้าวันใหม่ ที่ ทั้งเจ้าชายและพระคู่หมั้น ก็ต่างคนต่างแยกย้ายกลับสู่ที่พัก เจ้าฟ้าชาย เสด็จกลับไปยังพระราชวังบั๊คกิ้งแฮม..เลดี้ได กลับไปยัง Clarence House ของควีนมัม ในวันรุ่งขึ้นคือ วันอังคาร คืนนี้คือวันที่ต้องไม่มีการพบปะกันระหว่างว่าที่เจ้าบ่าวและเจ้าสาว อันเป็นธรรมเนียมโบราณ ซึ่ง..ตรงนี้เองที่เลดี้ไดมีความเชื่อมั่นว่า เจ้าฟ้าชายและคามิลล่า ต้องมีการลอบพบปะ.. ทั้งๆที่ พระองค์ได้ประทับอยู่ในพระที่ คอยสดับฟังข่าวว่า มีประชาชนมากมายหลายแสนที่ต่างพากันหอบเครื่องนอน หอบเต้นท์เข้ามาปักหลักอันอยู่หน้าลานของพระวิหาร เซนต์ ปอล ที่ได้จัดเตรียมไว้ให้เป็นที่เป็นทางพร้อมทั้งอาหารและเครื่องดื่ม..เพื่อที่ประชาชนจะได้รอคอยดูพิธีอภิเษกสมรสครั้งยิ่งใหญ่แห่งประวัติศาสตร์ เสียงพลุดังปึงปังขึ้นที่โน่นที่นี่ แสงไฟนานาสีเจิดจ้ากลางท้องฟ้าราวกับเวลากลางวัน..บรรยากาศแห่งความชื่นมื่นปกคลุมไปทั่วทั้งเกาะ พระองค์..ทรงตื่นเต้นจนบรรทมไม่หลับ ในที่สุด..เสียงเคาะประตูเบาๆก็ดังขึ้นที่หน้าห้องของท่านผู้หญิงฮัสซี่ ที่เธอเดินไปเปิดประตูและต้องต้องพบกับองค์มกุฏราชกุมาร ที่อยู่ในชุดลำลอง พระองค์ตรัสว่า "ฉันนอนไม่หลับเลย" เลดี้ฮัสซี่ หัวเราะเบาๆก่อนที่จะเชิญเสด็จเข้าสู่ห้องรับรอง เธอเข้าใจดีถึงในความรู้สึกของเจ้าชายที่เคยถวายพระอภิบาลมาตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ พระชนมายุเพียง 12 ชันษา  ว่าพระองค์คงสับสนพอสมควร เพราะคืนนี้คือคืนสุดท้ายแห่งความเป็นโสด ทั้งคู่ได้นั่งคุยกันถึงเรื่องต่างๆ จนได้เวลา สองนาฬิกา เธอจึงได้ทูลเตือนให้ไปพักผ่อนเพื่อจะได้แจ่มใสในชั่วโมงแห่งการอภิเษกที่กำลังจะมาถึง.. คามิลล่า..ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆในตอนนั้นทั้งสิ้นตามข้อกล่าวหา !! จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:15:08 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าจะย้อนกลับมาดูข้างหลัง..เหตุยุ่งเหยิงนั้นก่อเค้ามาตั้งแต่การเลือกสถานที่สำหรับฮันนีมูน..เจ้าฟ้าชายน่าจะพาพระชายาไปในที่ไกลๆเป็นสันโดษ.. ห่างไกลพิธีการ เพื่อนฝูง หรือบรรยากาศเก่าๆ เพราะกว่าจะมาถึงขั้นนี้ ทั้งคู่ต้องวุ่นวาย ไม่เป็นอันพักผ่อน ไม่มีเวลาที่จะอยู่ด้วยกันตามลำพังเพื่อที่จะทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ แต่เจ้าฟ้าชายทรงเลือกพระตำหนัก ที่ Broadland  ของท่านลอร์ดเมาท์เบตเทน ที่ในตอนนั้นได้ตกไปเป็นมรดกของหลานท่านลอร์ดที่สู้อุตส่าห์สละให้ใช้เป็นที่พำนักของผู้บ่าวสาวถึงสามวัน.. ซึ่งไม่รู้ว่า พระองค์ทรงคิดอะไรอยู่ในใจจึงเลือกใช้สถานที่ตรงนั้น ในเมื่อ ในอดีต พระองค์มักพาสาวๆมาสำเริงสำราญในที่นี่ ที่เปรียบเสมือน"ฮาเร็ม" ส่วนพระองค์ (รวมทั้งคามิลล่า) และจากถ้อยคำคำให้การของเจ้าหญิง ว่า เพียงคืนที่สองของวันฮันนีมูน พระสวามี นำหนังสือนิยายไปอ่านด้วยถึงเจ็ดเล่ม ทรงอ่านเล่มแรกอย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะนั่นคือสิ่งหนึ่งที่พระองค์ทรงโปรดปราน สถานที่เงียบๆ หนังสือดีๆ..แต่สำหรับเจ้าหญิงไดแล้ว..เรื่องอ่านหนังสือนั้น ไม่โปรดเอาเสียเลย สรุปว่า..เจ้าฟ้าชายเห็นหนังสือ"น่าสนพระทัย"กว่าพระชายาสาวสวย.. มิหนำซ้ำ..ที่เลวร้ายกว่านั้น คือ พระองค์นำเรื่องในหนังสือที่น่าเบื่อหน่าย มาถกและวิจารณ์ในช่วงพระกระยาหารกลางวันกับเธอทุกวัน.. จาก Broadland คู่บ่าวสาวก็บินตรงไปยังยิบรอลตา เพื่อที่จะล่องเรือในทะเลเมดิเตอเรเนียน ที่นั่น ทั้งคู่ได้พักผ่อนและใช้ชีวิตแบบเป็นส่วนตัวบ้างเช่น.. ตกปลา ว่ายน้ำ เขียนจดหมายถึงเพื่อน เจ้าฟ้าชายได้มีข้อความถึงเพื่อนว่า "ไดอะน่า ไปคุยกับพวกพนักงานมั่ง กลาสีมั่ง..ในขณะที่ฉันเพลิดเพลินกับการอ่านนิยายเล่มโปรดบนดาดฟ้า.." ดดยสภาพความเป็นจริงแล้ว..ทั้งคู่จะไปหาบรรยากาศโรแมนติกได้ที่ไหนกัน.. ในเรือที่มีพนักงานกว่า 256 คน แถมยังมีคณะข้าราชบริพารที่ต้องไปตั้งออฟฟิซที่ทำงานส่วนพระองค์อีกตั้งฝูง เพราะในการเสด็จครั้งนี้ สองพระองค์ต้องเป็นราชอาคันตุกะของประธานาธิบดีอียิปต์ อันวา ซาดัด และภริยา รวมทั้งคณะนายทหารเรือชั้นสูงและครอบครัว ซึ่งความจริง ถ้า...เจ้าฟ้าชายชารลส์ จะขอยืมเรือสำราญจากเพื่อนสำหรับงานนี้ ก็คงไม่ต้องมีพิธีการทูตให้ต้องรับรองแต่อย่างใด แต่เผอิญว่า เรือสำราญที่ประทับนี้ คือเรือ Britannia  อันเป็นเรือพระที่นั่งส่วนพระองค์ของสมเด็จพระราชินีที่ทรงให้ยืมมา ฉะนั้น เรือลำนี้ไม่ว่าจะอยู่ในดินแดนใด ต้องได้รับการรับรองให้สมพระเกียรติ แม้ว่าจะล่องอยู่ในน่านน้ำของอังกฤษก็เช่นกัน.. อาการของโรคปฏิเสธอาหารของเจ้าหญิงได้กำเริบขึ้นอย่างแรง ถึงขนาดต้องขย้อนทุกสองนาที หลังจากที่อาหารได้ตกถึงท้อง และ..สองเรื่องที่ได้สร้างความปวดร้าวทับถมหนักขึ้นไปอีก..นั่นคือ รูปของคามิลล่า ได้ร่วงออกมาจากสมุดบันทึกประจำวันของพระสวามี และ.. ในคืนวันหนึ่งที่พระองค์ได้ทรงกระดุมข้อพระกร ที่มีอักษรตัว C ใขว้กัน..อันเป็นของขวัญจากคามิลล่า..เจ้าหญิงถึงกับถามทันทีว่า "นี่ของคามิลล่าให้มาใช่ไหมเพคะ?" "ใช่..แล้วไงล่ะ?" นี่คือคำตอบจากพระสวามี ที่ได้สร้างความขุ่นเคืองให้กับเจ้าหญิงอย่างที่สุด จนกระทั่งถึงขนาดออกอาการแผลงฤทธิ์ ร้องให้โฮ โวยวาย เข้าขั้นตีอกชกหัว (อย่าต้องใช้ให้ราชาศัพท์ตรงนี้เลยนะคะ ฟังดูพิกล..ตีพระอุระ ชกพระเศียร  อิอิอิอิอิ) เจ้าฟ้าชายถึงกับตะลึงงัน เพราะในชีวิตของพระองค์ อาการแผลงฤทธิ์ที่ไม่ได้ดังใจ บางครั้งถึงขนาดขว้างปา..ก็ทรงเคยทำออกบ่อย..แต่ไม่เคยมีใครเลยที่หาญกล้าแสดงอาการเช่นนี้ต่อหน้าพระพักต์ ครั้งนี้เห็นจะเป็นครั้งแรก..และมันไม่ใช่ครั้งสุดท้ายเสียด้วย.. จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:19:04 ]

ความคิดเห็นที่ 10 และนี่เป็นครั้งแรก ที่พระองค์ได้ประจักษ์ในฤทธิ์เดชของพระชายาที่ใสซื่อ ว่า ถ้าลงได้มีอาการเช่นนี้แล้ว ยากนักที่จะเข้าสู่ภาวะปรกติ..ยิ่งไปต่อปากต่อคำยิ่งเข้าไปกันใหญ่  เพราะเธอไม่เคยฟังเสียงใคร.. วิกฤติขั้นที่สาม..คือ ขั้นสุดท้ายของการฮันนีมูน ที่ทั้งสองต้องใช้เวลาช่วงสุดท้ายกับพระราชวงค์ในพระราชวังฤดูร้อนบัลมอรัล อันเป็นธรรมเนียมที่อยู่กันพร้อมหน้าครอบครัวในช่วงของเดือน สิงหาคม-กันยายน  ซึ่งนับว่ามันช่างโหดร้ายสำหรับเจ้าหญิงไดผู้ซึ่งไม่เคยเตรียมตัวมารับจ๊อบของการปฏิบัติภาระกิจเป็นเจ้าหญิงแห่งเวลส์ ที่ต้องเรียนรู้และฝึกหัดตัวเองใหม่ทั้งหมด และการใช้ชีวิตอยู่ในพระราชวังฤดูร้อนนี่ นับว่าเป็นสิ่งแปลกใหม่ สำหรับเจ้าหญิงที่ได้เห็นว่า ทุกพระองค์ได้ทำตัวเป็นชนชั้นสามัญ เช่นสมเด็จพระราชินีจะทรงสแลคและเสื้อเสว๊ตเตอร์ ขับรถพร้อมทั้งตะกร้าปิคนิค  ทรงจัดโต๊ะอาหารและเก็บกวาดเรียบร้อย  ท่านดยุคทรงลงครัวด้วยองค์เอง เจ้าฟ้าชายทั้งสามพระองค์ก็ช่วยเสริฟน้ำ..ซึ่งชีวิตที่นี่ เป็นที่โปรดปรานของทุกคน โดยเฉพาะเจ้าฟ้าชายชารลส์ ที่ทรงสามารถออกไปเดินเล่นได้นับหลายๆไมล์ ไปตกปลา วาดรูป พูดคุยกับชาวบ้าน พระองค์หวังว่า พระชายาจะเข้าพระทัยและร่วมสนุกในกิจกรรมดังกล่าว.. ซึ่ง..เจ้าหญิงเคยมาที่นี่แล้วในฐานะแขกรับเชิญ เคยเห็นและสัมผัสกับภาพดังกล่าว หากแต่คราวนี้ เธอกลับเห็นทุกอย่างน่าเบื่อหน่าย รู้สึกรำคาญที่ชาววังพวกนี้พูดกันอยู่ได้..ถึงเรื่องม้า เรื่องหมา อีกทั้งฝนเจ้ากรรมที่ช่างขยันตกอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย..และพระสวามีที่สนใจแต่กับเรื่องของพระองค์ อาการโรคบุลลิเมีย ก็ได้กำเริบขึ้น เจ้าชายไม่เข้าพระทัยว่า พระชายาเป็นอะไร เดี๋ยวดีดี๋ยวร้าย ไม่ยอมเสวยพระกระยาหารใดๆ..วิ่งเข้าวิ่งออกห้องน้ำได้ทั้งวัน.. จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:21:18 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าจะว่าเจ้าหญิงรู้สึกผิดหวังต่อชีวิตการเป็นพระชายาละก้อ..เจ้าฟ้าชายก็คงรู้สึกไม่แพ้กัน เพราะพระองค์ได้หวังเป็นอย่างยิ่งว่า จะได้เพื่อนคู่คิด  มิตรคู่ใจ เข้ากันได้กับชีวิตในการเป็นมกุฏราชกุมารของพระองค์ เพราะพระองค์จะทรงเปลี่ยนไปจากในสถานะที่เป็นอยู่นั้นไม่ได้อีกแล้ว ผู้ที่จะเข้ามา..ต้องเป็นผู้ที่ต้องเปลี่ยนและฝึกหัดตนเองอย่างไม่มีข้อแม้และเงื่อนไขใดๆ แต่..เจ้าหญิงมีวิสัยทัศน์ในความรักและชีวิตแต่งงานที่แตกต่างออกไป กล่าวคือ ชายที่จะมาเคียงคู่นั้นต้องมอบความรักทั้งหมดไว้ลงบนแทบเท้าของเธอ ต้องรักเธอ เคียงข้างอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง.. ต้องดูแลเอาใจใส่ และเป็นทั้งสามีและพ่อของลูกที่ดีเลิศประเสริฐศรี ทั้งคู่..ช่างเลือกคู่ครองผิดเอาซะจริงๆ เห็นได้ จากการใช้ชีวิตในบัลมอรัลหลังการอภิเษกเพียงไม่วันอันเป็นเวลาของน้ำผึ้งพระจันทร์แท้ๆ เจ้าชายใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นตามปรกติเช่นทุกปีเหมือนเมื่อครั้งยังทรงพระเยาว์ ออกเดินทางไปในป่า..ตกปลา ปิคนิคทำบาร์บีคิวกับพระสหาย โดยหวังว่า พระชายาจะลงมาสนุกด้วย แต่..เปล่าเลย เจ้าหญิงไม่ชอบทุกอย่างที่นั่น แถมพาลเบื่อเพื่อนๆของพระสวามีเช่นกัน.. ทางเจ้าฟ้าชายได้พยายามแก้ไขสถานะการณ์ด้วยการเชิญเพื่อนรักของพระชายามาร่วมด้วยสองสามคน แต่..ก็ไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นมา คนสุดท้ายที่ถูกเรียกให้เข้ามานั่นก็คือ ไมเคิล คอลบอร์น ที่ถูกปลุกขึ้นมากลางดึกขณะที่กำลังนอนหลับอยู่ในบ้านพักร้อนนอกเมือง เจ้าฟ้าชายอยู่ปลายสาย พระองค์สั่งให้ไมเคิลรีบขึ้นรถไฟสายด่วนมาพบทันที เพราะว่า พระองค์จะไปออกเดินป่าในวันต่อมา จึงอยากให้เขามาอยู่เป็นเพื่อนเจ้าหญิง ที่พระตำหนัก  Graigowan Lodge ที่ทรงใช้เป็นที่ประทับ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:22:58 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไมเคิลก็รับสนองพระบัญชา มาถึงตั้งแต่ตอนเช้าตรู่ของวันจันทร์ ขณะที่เขากำลังนั่งรับประทานอาหารเช้าในห้องแพนทรีอยู่นั้น  เจ้าฟ้าชายได้แต่งพระองค์เสร็จและเตรียมพร้อมที่จะเสด็จข้างนอก พระองค์ได้บอกกับเขาสั้นๆว่า "ดีใจจริงที่เห็นเธอมา..ฉันจะออกไปละนะเย็นนี้ค่อยเจอกัน" ว่าแล้วพระองค์ก็ออกไปพร้อมกับพระสหายรัก Norton Romsey เพียงชั่วอึดใจเดียว..ปรากฏร่างของเลดี้ เพนนี รอมซี่..(ภริยาของนอร์ตัน) เข้ามาในห้องพร้อมทั้งประหลาดใจที่เห็นไมเคิลนั่งอยู่ที่นั่น เธอจึงถามด้วยความฉงนว่า.."อ้าว..มาทำไมที่นี่ล่ะ ไม่ทำงานเหรอ?" ไมเคิลจึงตอบไปตามความเป็นจริงว่า ต้องมาอยู่เป็นเพื่อนให้กับเจ้าหญิง.. เลดี้รอมซี่..มีท่าทางที่แปลกใจนิดๆ พร้อมทั้งบอกว่า "ก็.ฉันกับเจ้าหญิงจะออกไปเดินเล่นกันอยู่แล้วนี่นา..??" เดี๋ยวเดียว เจ้าหญิงผู้เป็นเป้าแห่งการสนทนาก็ปรากฏตัวเข้ามาในห้อง และมิได้ปรายตาไปทางเลดี้รอมซี่แม้แต่นิด พระองค์ได้ทักไมเคิลด้วยความดีใจ ว่า "ไมเคิลมาแล้วเหรอ ดีจัง..มานี่แน่ะ.." เจ้าหญิงให้เขาตามไปยังห้องชั้นรับแขกชั้นล่าง ถามขึ้นมาเบาๆโดยไม่สบตาเขาว่า "เดินทางยุ่งยากมากไหม?" ไมเคิลได้รู้สึกถึงความไม่สบายใจในน้ำเสียงนั้น..และ ที่สำคัญคือ เจ้าหญิงไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะสนทนาใดๆ นอกจาก นั่งเงียบๆอยู่บนโซฟามุมห้อง ซึ่งสร้างความอึดอัดให้กับบรรยากาศโดยรอบยิ่งนัก เพราะ ไมเคิลรู้สึกเป็นส่วนเกิน และไม่อยากที่จะรบกวนไปมากกว่านี้ เขาขยับตัว.. ในที่สุด เจ้าหญิงก็ทรงกรรแสงออกมา..แบบเด็กๆ และสะอึกสะอื้นบอกเขาว่า.. "เกลียดที่นี่จัง..เกลียดมันทุกอย่างเลย" ว่าแล้วก็ลุกขึ้นเดิน ทุบโน่น เตะนี่ บอกว่า "ฉันรู้สึกอยากจะบ้านะไมเคิล..อาทิตย์เดียวที่นี่ยังกะอยู่ในนรก..น่าเบื่อหน่ายที่สุด ไอ้ฝนบ้าก็ตกลงมาอยู่ได้" ไมเคิล..ได้แต่นั่งเงียบ เขาไม่สามารถจะเอ่ยเอื้อนอะไรได้ นอกจากนั่งมองดูภาพที่เเสนรันทดข้างหน้า ซึ่งมันยาวนานเหลือเกิน ตั้งแต่ เก้าโมงเช้า จนถึง สี่โมงเย็นที่เจ้าหญิงบ่นไปร้องไห้ไป..โกรธไป..อาละวาดไป.. จากนั้น ห้านาทีหลังสี่โมงเย็น พระองค์ก็บอกว่า..ฉันจะกลับขึ้นไปข้างบน..!! จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:24:32 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ไมเคิลรู้สึกมึนงงต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาคว้ารองเท้าบู๊ทลุยฝนขึ้นมาสวม  เพื่อออกไปเดินกลางฝนให้หายเครียด และในยามที่เขากลับมา ก็พบกับโน๊ตของเจ้าฟ้าชายที่มีพระประสงค์ให้เขาเข้าพบ พระองค์ถามว่า.."วันนี้ เป็นไง?" เขาตอบว่า "กระหม่อมรู้สึกแย่ พะยะค่ะ เครียดเหลิอเกิน" เจ้าฟ้าชายพยักพระพักต์หงึกหงัก พร้อมทั้งตรัสว่า " เออ..ฉันเข้าใจดี แค่นี้แหละ แล้วค่อยเจอกันนะ" คืนนั้นสองทุ่ม เจ้าฟ้าชายมีงานเลี้ยงรับรองของเหล่าทหารที่ต้องเสด็จไปเป็นประธาน ไมเคิล, นาย จอห์น แมคคลีน และ นายเคน สโตรนัช องค์รักษ์ประจำพระองค์ ได้ยืนรออยู่ที่ข้างทางโรยกรวด หน้าประตูพระตำหนัก ทั้งหมดได้ยืนประจำตำแหน่งรอถวายงาน รถแลนด์ โรเว่อร์ คันใหม่เอี่ยมเพิ่งถูกจัดส่งมาตั้งแต่เมื่อเช้า.. แต่แล้ว..ทุกคนก็ได้ยินเสียงทะเลาะเอ็ดตะโรดังลั่นมาจากอีกด้านหนึ่งของฝาประตูที่ปิด และ บานประตูบานนั้นก็ได้เปิดผางออก เจ้าฟ้าชายตะโกนเรียก "ไมเคิล !!" พร้อมทั้งโยนวัตถุหนึ่งให้เขารับ โชคดีที่ไมเคิลเองก็ไวทายาท คว้ารับไว้ได้ทันที และเขาต้องตะลึง สิ่งที่ส่งมากลางอากาศนั้นคือ พระธำมรงค์หมั้น ของเจ้าหญิง.. เนื่องจาก พระวรกายซูบผอมจนแหวนนั้นร่วงหลุดออกมา..เขามีหน้าที่ต้องนำไปลดขนาดวงให้ ก่อนก้าวขึ้นรถ เจ้าฟ้าชายทรงขับเอง..ได้สั่งให้เขามานั่งข้างหน้า แต่ไมเคิลแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เพราะ หน้าที่และตำแหน่งที่นั่งเคียงคู่มกุฏราชกุมารคือ องค์รักษ์ที่ต้องถวายอารักขาเท่านั้น เขาจึงเปิดประตูไปนั่งข้างหลัง และ จากเส้นทางคดเคี้ยวไปจนถึงถนนใหญ่นั้น พระองค์ ได้เริ่ม"ด่า"เขาด้วยถ้อยคำหยาบคายชนิดที่มีเท่าไหร่ในภาษาอังกฤษ พระองค์ทรงใช้ทั้งหมด.. เนื่องจาก รถคันใหม่นี้ ไม่ต้องตามพระพระสงค์  เริ่มจากพรมที่ปูด้านหลัง ที่ไม่ใช่ตามสั่ง พระองค์ต้องการพื้นธรรมดาที่จะสามารถใส่ที่ดักกวางได้.. ทั้งๆที่ ไมเคิลได้ทำรายงานถวายไปล่วงหน้าแล้วว่า พรมนั้นสามารถม้วนเก็บได้ เพียงแต่ เจ้าฟ้าชายไม่ได้สนพระทัยอ่านข้อความ สาเหตุหลักๆนั่นก็คือ กำลังทรงพระหงุดหงิดที่เพิ่งทะเลาะกับพระชายาอย่างหนักนั่นเอง.. จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:26:43 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พอถึงสถานีรถไฟ..เวลาสามทุ่มตรง..ทั้งหมดต้องขึ้นรถไฟตู้พิเศษเพื่อการต่อเนื่องของทริปนี้ พระองค์ประทับนิ่งเงียบ สายพระเนตรจ้องออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย ข้างพระวรกาย..มีแก้วยินโทนิคที่พร่องลงไปจนเกือบหมด และทรงเรียก "ไมเคิล" ออกมาด้วยพระสุรเสียงไม่เบานัก ผู้ถูกเรียกค่อยๆเดินไปเข้าเฝ้าอย่างไม่รีบร้อน เพราะไม่รู้ว่าคราวนี้จะโดนอะไรอีก.. "คืนนี้ เป็นไร ทำไมไม่พูดไม่จา"  พระองค์ตรัสถาม ไมเคิลจึงถือเป็นโอกาส ตอบไปว่า "ก่อนอื่น..อย่างแรกเลย..กระหม่อมไม่มีโอกาสจะพูดอันใด เพราะพระองค์เป็นฝ่ายตรัสตำหนิกระหม่อมอยู่ฝ่ายเดียว.. อย่างที่สอง คือ พระองค์ไม่ทรงอ่านรายงานเรื่องรถที่แจ้งถวายมาล่วงหน้า  ว่า พรมนั้นถอดถอนออกมาได้ตามพระประสงค์" เจ้าฟ้าชายถอนพระทัยเบาๆ ก่อนที่จะถามว่า " เธอเลยโดนซะเละเลยซินะ วันนี้น่ะ" คำตอบคือ " ก็เกือบเอาชีวิตไม่รอด..พะยะค่ะ" จากนั้น ไมเคิลได้นั่งฟังคำปรับทุกข์จากเจ้าฟ้าชายถึงพระชายา นานถึงสี่ห้าชั่วโมง..ด้วยพระองค์ไม่ทรงทราบว่า ทั้งหมดเกิดขึ้นจากอะไร ทำไมมันจึงผิดพลาดไปมากมายเช่นนี้ และ..ทำอย่างไรจึงจะแก้ใขปัญหานี้ได้.. เจ้าหญิงได้เสด็จกลับลอนดอนในเวลาต่อมาไม่กี่วัน ทรงเข้าพบแพทย์ในทันที สิ่งที่ตามมานั่นก็คือ การสั่งยาสารพัดชนิด รวมไปถึง ยากล่อมประสาทแวเลี่ยม ที่ต้องทรงใช้มันอยู่เป็นประจำด้วย และการกลับคืนสู่ลอนดอนในครั้งนี้ ทั้งสองพระองค์คู่บ่าวสาว ยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง เจ้าฟ้าชายได้ทรงซื้อพระตำหนักไฮโกรฟไว้ตั้งแต่ปี 1980 หากแต่ยังไม่ได้รับการบูรณะ หรือตกแต่งภายในแต่อย่างไร.. เพราะ พระองค์ยังไม่มีความจำเป็นใดๆ เนื่องจาก ที่ประทับก็อยู่ในพระราชวังบั๊คกิ้งแฮม ทรงงานก็ทรงในลอนดอน.. ห้องชุดในพระราชวังเคนซิงตัน ก็ยังสร้างไม่เสร็จ ดังนั้น ทั้งคู่จึงต้องประทับอยู่ที่ห้องชายโสดห้องเดิมของเจ้าฟ้าชายในชั้นบนสุดของพระราชวังบี๊คกิ้งแฮมไปก่อน ตอนนั้น..เจ้าฟ้าชายยังไม่มีข้าราชบริพารเป็นของพระองค์เองทั้งสิ้น.. ทั้งหมดที่มีคือ พนักงานในหน่วยงานของสมเด็จพระราชินีล้วนๆ (จนเก้าเดือนผ่านไป) ในยามนั้น สำหรับเจ้าหญิงเองแล้ว..ช่างอึดอัดราวกับอยู่ในลูกสะใภ้ในบ้านแม่สามี ที่ไม่มีสัดส่วนเป็นของตัวเอง แม้แต่ห้องครัวเล็กๆ.. ทุกอย่างต้องขึ้นตรงอยู่กับการสั่งดำเนินการล่วงหน้าโดยผ่ายฝ่ายแม่บ้าน.. จากการที่เคยอยู่เป็นเอกเทศ นึกจะไปไหน ทำอะไรได้ตามต้องการ เจ้าหญิง..พบกับความจริงในชีวิตว่า พระองค์มีร่างราวกับหุ่นเชิดเพียงเท่านั้น.. ในตอนนั้น งานในหน้าที่ของเจ้าหญิงแห่งเวลส์ ไม่มีกำหนดลงมาแต่อย่างใด เพราะ ไม่มีใครมองเห็นว่า เจ้าหญิงไดอะน่าจะสามารถทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันขึ้นมาได้ จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 15 งานแรกที่เจ้าหญิงได้รับมอบหมายเป็นทางการ นั่นคือการปรากฏตัวต่อชาวเวลส์ ในเดือน ตุลาคม ซึ่งก่อนหน้านั้นไม่กี่วัน พระองค์เพิ่งมีนางสนองพระโอษฐ์เป็นพระพี่เลี้ยงคนแรก คือ  Anne Beckwith-Smith  ที่ได้รับมอบหมายในการแนะนำด้านพิธีการ และการวางตัวต่อหน้าสาธารณะชน ซึ่งทั้งหมดนั้นเจ้าหญิงไม่เคยทราบมาก่อนว่า แม้กระทั่งการเดินไปด้วยกันในบางสถานที่กับพระสวามี พระองค์จะต้องถูกจัดให้ทรงทราบแผนผังก่อน ว่า อาจต้องเดินเคียงข้าง หรือ ข้างหลัง สำหรับเจ้าฟ้าชายนั้น เรื่องนี้ไม่มีปัญหา เพราะพระองค์ได้รับการฝึกฝนมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก..จนเคยชินกับการถูกถ่ายรูป ถูกห้อมล้อม..แต่ถึงกระนั้น จนพระชนมายุ 33 เข้านี่  พระองค์ก็ยังไม่ค่อยมีความ"มั่น" ในพระทัยมากนัก..แล้วเจ้าหญิงที่เพิ่งเข้าวัย ยี่สิบมาหมาดๆ ย่อมต้องไม่มีการพร้อมอย่างชนิดทันควันแน่ๆ.. แต่ในการพบชาวเวลส์นั้น..ด้วยความน่ารัก เอียงอาย..ความเป็นธรรมชาติ  เจ้าหญิงชนะใจและป็นที่รักของประชาชนตั้งแต่แรกพบ.. นับว่าสิ่งที่ตามมา..ได้สร้างความสบายพระทัยให้กับพระสวามีเป็นอย่างมาก ตลอดเวลาพระองค์ทรงเป็นห่วงพระชายาแทบทุกขณะจิต เพราะไม่แน่ใจว่าเจ้าหญิงจะมีอาการขย้อนอาหารด้วย โรคบุลลิเมียกำเริบขึ้นมาเมื่อใด.. แต่ในขณะที่หน้าที่ที่ชัดเจนของเจ้าหญิงแห่งเวลส์ก็ยังไม่มีการกำหนดตายตัวลงมา เพราะตำแหน่งนี้ได้มีการว่างเว้นมานานหนักหนา  อีกทั้งด้วยคำหน้าพระนาม ว่า HRH ( Her Royal Highness) นั้น ทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะเสนองาน หรือ เข้ามาช่วยเสนอแนะมากนัก ซึ่งในหมู่พระราชวงค์..ดาวประจำเวทีตลอดกาล ก็คือ เจ้าฟ้าชายชารลส์ มกุฏราชกุมาร พระองค์เดียว  ทั้งในวังและนอกวัง.. นอกนั้นแต่ละพระองค์มีหน้าที่ลดหลั่นต่างๆกัน และไม่มีการร่วมเสด็จในงานเดียวกัน ยกเว้น พิธีการสวนสนาม หรือ พิธีฉลอง Cenotaph กลุ่มพระราชวงค์ที่ต้องทรงเสด็จออกงานนั้น ได้ถูกจัดตั้งโดยใช้ชื่อว่า  Way Ahead Group  ซึ่งผู้ที่กำหนดกฏเกณฑ์ คือ ท่านดยุค แห่ง เอดินเบอร์ค ซึ่งทุกอย่างต้องขึ้นตรงกับ ผู้ใหญ่ในวัง และคณะเลขานุการชั้นซีเนียร์ ที่จะมาวางแผนกำหนดการว่า ใครควรไปที่ไหน และอย่างไร และ ห้ามมิให้มีการยุ่งเกี่ยวในภาระกิจหรือเสนอการช่วยเหลือซึ่งกันและกันโดยเด็ดขาด เรียกว่า งานใครงานมัน ซึ่งใครต่อใครก็รู้ดีว่า..ลึกๆแล้ว การริษยาตาร้อนนั้น มักมีแทรกเข้ามาเสมอ ยามที่ใครก็ตามเกิด "รุ่ง" ขึ้นมา จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:33:31 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ในฐานะ พระชายา เจ้าหญิงไดอยู่ในฐานะที่เทียบเท่ากับเจ้าฟ้าชาย ซึ่งฝ่ายพระสวามีก็ยังไม่ทรงคุ้นกับที่จะมีใครคนใดคนหนึ่งมาแบ่งเวทีของพระองค์ในระยะแรกๆ ส่วนเจ้าหญิง ก็ไม่เข้าใจในชีวิตแต่งงานที่เต็มไปด้วยภาระและหน้าที่จนแทบไม่มีเวลาพักผ่อน มันช่างต่างไปจากหนังสือนิตยสาร หรือ นิยายรักหวานชื่นที่เคยอ่านพบ เจ้าหญิงทรงลืมไปว่า พระสวามีนั้นไม่ใช่ปุถุชน พระองค์ประสูติมาพร้อมกับความสุขสบายทุกอย่าง ห้อมล้อมไปด้วยข้าราชบริพาร และ คุณพนักงาน  หน้าที่คือ ต้องทรงงานเพื่อประชาชน เพราะวันหนึ่งข้างหน้า พระองค์จะต้องครองบัลลังค์ ครองประเทศและประชาชน หน้าที่นั้นย่อมต้องมาก่อนอื่นใดเสมอ นั่นคือ สิ่งที่พระองค์ได้ยึดมั่นมาโดยตลอด จนไม่มีพระทัยสำหรับความรักที่หวือหวาแบบเด็กๆ อย่างที่เจ้าหญิงต้องการและคาดหวังไว้ แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้เลวร้ายไปเสียหมด เวลาแห่งความสดชื่น และ มีความสุขนั้น ก็มีให้เห็นบ่อยๆ ในพระตำหนักไฮโกรฟในระยะแรกๆ..พระสหายหลายคนยังจำได้ดี ถึงการหยอกล้อ  หัวเราะต่อกระซิกระหว่างสองพระองค์ หรือการละเล่นแบบเด็กๆที่มีการวิ่งแข่งกันขึ้นบันได ว่าใครจะถึงก่อนกัน แต่ความสัมพันธ์หรือความสุขเดี๋ยวด๋าวเช่นนั้น มันไม่ได้มีรากหยั่งลึกจนไปถึงก้นบึ้งของหัวใจ เพราะ ความเห็นและรสนิยมที่ไม่ค่อยสอดคล้อง เช่น เจ้าหญิงไม่ชอบการอ่านหนังสือของพระสวามีที่พระองค์ต้องใช้เวลามากมายในตรงนั้น หรือ ไม่ชอบม้า ไม่ชอบการทำสวน ไม่ชอบโอเปร่า ดังที่เคยแสร้งทำ.. เจ้าหญิง.ยังไม่มีประสบการณ์มากพอที่จะเข้าใจได้ว่า จริงๆแล้ว พระสวามีนั้นต้องการความรัก และความเอาใจอย่างมากมาย เพราะพระองค์ก็"ขาด"สิ่งนี้เช่นกัน และในทางกลับกัน เจ้าหญิงกลับเรียกร้องในสิ่งที่พระองค์สมควรจะเป็นฝ่ายได้รับแทนที่จะ"ร้องขอ" แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 48 03:36:40 จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จากการออกงานในครั้งนั้น เจ้าหญิงได ได้กลายเป็นขวัญใจของประชาชนในชั่วข้ามคืน   ซึ่งในระยะแรกๆนั้น พระสวามีได้รู้สึกถึงความภูมิใจและปลาบปลื้มเป็นล้นพ้นที่ประชาชนของพระองค์ได้รักและชื่นชมพระชายา ในเวลส์ คลื่นประชาชนนับแสนๆคน ที่มาเฝ้ารอชมพระบารมี แม้กระทั่งต้องยืนคอยในท่ามกลางสายฝน พระองค์รู้สึกขำขันที่มีคนมอบช่อดอกไม้..พร้อมกำชับว่า ฝากให้เจ้าหญิงด้วยนะ. จนถึงกับตรัสล้อๆว่า อ้อ..เห็นฉันเป็นคนส่งดอกไม้หรือไงนะ.. แต่ในระยะต่อมาๆ..กระแสความนิยมของเจ้าหญิงได ได้เพิ่มพูนจนกลายเป็นฟีเว่อร์ที่อุณหภูมิพุ่งปรี๊ด ทุกคนลืมไปเลยว่า พวกเขามีองค์มกุฏราชกุมารอยู่อีกทั้งพระองค์ จนเวทีที่เจ้าฟ้าชายเคยครองนั้น..บัดนี้..มันไม่ใช่ซะแล้ว ไม่ว่าที่ไหนในประเทศ นอกประเทศ สื่อหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ทุกคนโหวตให้กับพระชายาสาวสวย เจ้าหญิงไดอะน่า แต่ผู้เดียว.. จากนั้นมา กลุ่มช่างภาพและผู้สื่อข่าวจากทุกซอกทุกมุมต่างก็ติดตามเจ้าหญิงไปในทุกๆที่ แม้กระทั่งเรื่องเล็กๆเช่น เจ้าหญิงออกไปเดินที่ร้ายขายขนม แวะซื้อหมากฝรั่งรสไวน์มาเคี้ยวเล่น..ก็เป็นข่าวลงหน้าหนึ่ง.. จนสมเด็จพระราชินีเห็นว่ามันชักจะมากไป..จึงขอให้ฝ่ายเลขานุการฯติดต่อความร่วมมือไปยังผู้สื่อข่าวทั้งหลาย ขอให้ปล่อยให้เจ้าหญิงได้ใช้ชีวิตอย่างเป็นธรรมชาติ และ สงบสุข.. ทางฝ่ายนักหนังสือพิมพ์ก็ย้อนกลับเข้ามั่งว่า.".ก็แค่หมากฝรั่งห่อเดียว..ทำไมเจ้าหญิงจึงไม่สั่งให้คุณพนักงานรับใช้ไปซื้อให้ล่ะ ถ้าคิดจะมาเดินถนน ก็ต้องเป็นข่าว.. อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้" สมเด็จพระราชินี ถึงกับอึ้ง..ตรัสว่า..ก็ใช่นะ เพราะนี่มันออกจะเอิกเกริกไปนิด !! หลายๆคนที่เคยทำงานกับเจ้าหญิง ทุกคนรู้ดีว่า พระองค์มีอาการของจิตไม่ปรกติ ที่เจ้าฟ้าชายได้จำกัดความไว้ว่า schizophenia หรือ ที่เรียกว่า "โรคจิตชนิดที่ทุกอย่างต้องได้ดังใจ" เจ้าหญิงได้เข้ารับการบำบัดโดยแพทย์ชั้นดีที่ยกมาเป็นทีม ซึ่งทุกคนได้บอกตรงกันว่า การรักษานั้นต้องใช้เวลา และความต่อเนื่อง ที่คนใข้ต้องสมัครใจ ครั้งหนึ่งที่หน้าคลีนิคของ Susan Orbach  เจ้าหญิงออกมาจากการเข้ารับจิตบำบัด และ ด้วยเหตุผลกลใดไม่แจ้ง พระองค์ร้องไห้โฮออกมาต่อหน้าช่างภาพนับสิบที่คอยถ่ายรูปอยู่ข้างนอก อาการแปลกๆเหล่านี้ เพื่อนสนิทของเจ้าหญิงต่างก็รู้ดี เพราะ เคยประสบกันมาก่อน  หรือแม้กระทั่งในครอบครัวสเปนเซอร์เอง.. เลดี้ รู๊ธ เฟอร์มอย ยายแท้ๆของเจ้าหญิงไดอาน่า ได้พูดไว้ก่อนเสียชีวิตในปี 1993 ว่า.. " ฉันละโกรธตัวเองนักเชียว ที่น่าจะเตือนเจ้าฟ้าชายสักนิดก่อนแต่งงาน ว่า ไดอะน่านั้นพิษสงร้ายเหลือ พูดปดก็เท่านั้น.." หรือแม้แต่บิดาของเจ้าหญิงเอง ที่ได้กล่าวไว้เช่นกันว่า รู้สึกผิด..ที่ไม่ได้มีการพุดคุยเกี่ยวกับการไม่ปรกติของลูกสาวกับเจ้าฟ้าชายก่อนการตัดสินใจอภิเษก จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ในระยะแห่งการช่วยบำบัดของพระชายานั้น เจ้าฟ้าชายได้พยายามทุกสิ่งทุกอย่างตามคำแนะนำของแพทย์ รวมไปถึงการให้ความรักและการเอาอกเอาใจ ที่ พระองค์ยอมฝืนใจทำในสิ่งที่ไม่เคยยอมใครมาก่อน เช่น..การต้องปลดพนักงานและข้าราชบริพารบางคนออกไป เพราะ เจ้าหญิงไดไม่ชอบคนเหล่านั้น จะด้วยเหตุผลใดก็ตาม.. พระองค์ตัดความสัมพันธ์กับหมู่พระสหายแบบไม่เหลือเยื่อใย เพราะ เจ้าหญิงไม่โปรดการสมาคมกับพระสหายเหล่านั้น ที่ชอบพูดคุยแต่เรื่องโปกฮา อีกทั้ง..ลดการปฏิบัติภาระกิจ ยังเห็นได้ในปี 1985 ที่พระองค์ได้ออกงานเพียง 15 ครั้ง..ในขณะที่เจ้าฟ้าหญิงแอนน์ต้องทรงออกงานถึง 56 ครั้ง.. เจ้าชายฟิลลิป 45 ครั้ง..สมเด็จพระราชินี 28 ครั้ง.. เรื่องโปโลของโปรดนั้น..ทรงตัดขาด.เพื่อที่จะมีเวลาให้กับครอบครัว มาถึงสิ่งที่แสนรักชิ้นสุดท้าย..คือ สุนัขคู่พระทัย..ที่พระองค์ต้องยกให้พระสหายเอาไปเลี้ยง..เพราะ เจ้าหญิงไม่โปรดการเลี้ยงสัตว์ใดๆ แต่กระนั้น..ก็ยังไม่เพียงพอต่อการซื้อความสงบสุขในครอบครัว   จากการรับเป็นประธานมูลนิธิมากกว่า 150 แห่งนั้น ทำให้เจ้าหญิงต้องมีสำนักงานบริหารส่วนตัว ซึ่งโดยตำแหน่งแล้ว เจ้าหญิงไม่ควรรับตำแหน่งเกินกว่าห้ามูลนิธิ  หากแต่..พระองค์ทำตามพระทัย... เพราะ บัดนี้ สิ่งเดียวที่เจ้าหญิงถือเป็นอำนาจ นั่นคือ "สื่อ" ที่ต่างล้วนหนุนหลังพระองค์ในทุกกรณี ซึ่งเกมส์นี้ เจ้าหญิงได้เรียนรู้เร็ว..และ รู้จักการเล่นให้ทันเกมส์ เช่น..ถ้าสำนักพิมพ์ไหน งี่เง่า และฉวยโอกาสนัก พระองค์ก็จะโพสต์ท่าให้ถ่ายรูปโดยการเอาพระอังสะบังหน้าบ้าง  หรือ หมุนองค์กลับหลัง เพื่อให้ช่างภาพนั้นไม่ได้ภาพเด็ด.. อารมณ์ของเจ้าหญิงนั้นไม่แน่นอนอยู่คงที่ กับพระสหายก็เช่นกัน พระองค์อาจจะจี๋จ๋าถึงขนาดโทรศัพท์คุยด้วยทั้งวัน เจอกันอาทิตย์ละหลายๆครั้ง คุยกันถึงเรื่องความในใจแบบลับเฉพาะ แต่อาทิตย์หน้า พระองค์อาจทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เหตุเช่นนี้ก็เกิดขึ้นบ่อยๆ.. แม้แต่ เลขานุการส่วนพระองค์  Oliver Everett ก็โดนด้วยเช่นกัน.. จากการที่เสด็จเข้ามาทักทายแจ่มใส..ช่วยทำโน่นทำนี่..พูดคุยกันถึงครอบครัวอย่างสนิทสนมกลมเกลียว แต่ในบางครั้ง ก็ทำมึนตึง ไม่พูดไม่จาด้วยเป็นเดือน.. จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:41:57 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คนที่โดนหนักที่สุดต่อพระอารมณ์ขึ้นๆลงๆของเจ้าหญิง นั่นก็คือ พระสวามี ไม่ว่าจะเป็นการตะโกนใส่หน้ากัน หรือเสียดสีชนิดเลือดไหลซิบ ทุกอย่างพระองค์โดนมาหมด ไม่ว่าจะอยู๋ต่อหน้าใคร เช่นครั้งหนึ่ง คุณพนักงานได้เข้าเฝ้าพร้อมทั้ง เครื่องแบบเต็มยศที่มีเหรียญเครื่องราชย์ประดับที่อก..เจ้าฟ้าชายทรงทักแบบกันเองว่า "อ้อ..ได้เหรียญตรามาแล้วหรือ?" เจ้าหญิงที่เสด็จตามมาข้างหลัง ตรัสลอยๆขึ้นมาไม่เบานักว่า "เผอิญว่า..เขาไม่ได้มาแบบฟรีๆอย่าง"ใครบางคน" ซะด้วยซิ" และ ในปีนั้นเอง คือ 1985 ที่ เจ้าหญิงเริ่มมีการลักลอบคบชายอื่น..เขาคนนั้นคือ นายสิบ Barry Mannakee หนึ่งในทีมตำรวจติดตามอารักขา ทั้งสองมีความสนิทสนมชิดเชื้อจนเกิดมีการซุบซิบ ในปี 1986 หลังจากการอภิเษกของเจ้าฟ้าชายแอนดรูว์ องค์รักษ์แบร์รี่ ก็ถูกออกจากงาน โดยคำสั่งของเจ้าฟ้าชาย อย่างไม่อธิบายสาเหตุของการให้ออกจากงานใดๆ และตัวนายแบร์รี่เอง ก็ไม่ถามถึงสาเหตุเช่นกัน เขายอมออกไปอย่างดีๆ ไม่มีปากมีเสียง (ความจริงแล้ว..ตอนนั้นเจ้าฟ้าชายไม่ได้ทรงทราบเรื่องชู้สาวใดๆของพระชายา หากแต่มาทรงทราบในหลายปีต่อมา รวมไปถึงชายคนอื่นๆด้วยเช่นกัน) ต่อมาในปี 1987 เดือนกรกฏาคม แบร์รี่ ได้ประสบอุบัติเหตุถึงแก่ชีวิต ด้วยรถมอเตอร์ไซค์ของเขาได้ไปประสานงากับรถยนตร์ ที่ชานกรุงลอนดอน ข่าวได้มาถึงเจ้าฟ้าชายก่อนที่จะเสด็จไปยังงานมหกรรมภาพยนตร์ที่กรุงคานส์  พระองค์จึงเล่าเรื่องข่าวนี้ให้แก่เจ้าหญิงได้รับทราบ.. ระยะทางจากพระตำหนักไปจนถึงสนามบิน เจ้าหญิงทรงกรรแสงอย่างโศกเศร้าไปตลอดทาง เจ้าฟ้าชายและ แอนน์ สมิธ นางพระกำนัล ได้พยายามปลอบโยนเพื่อให้คลายเศร้า..หากแต่..เจ้าหญิงฟูมฟายจนถึงขนาดทึ้งตัวเอง จนฉลองพระองค์ในคืนวันนั้นขาดวิ่นต้องมีการซ่อมแซมกันอย่างฉุกละหุก จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ชายรายต่อมา คือ Major David Waterhouse ที่เข้ามาในวงจรจากการแนะนำของ นายธนาคาร Phillip Dunne พระสหายของเจ้าฟ้าชายแอนดรูว์และเฟอร์กี้ ซึ่งนับว่าเป็นกลุ่มสังคมใหม่ที่มีวัยไล่เลี่ยกันกับเจ้าหญิง ที่มีการพบปะในที่ต่างๆตามประสาคนหนุ่มสาว เช่นการไปร่วมเล่นสกีที่ Klosters หากแต่ในระยะแรกๆที่เฟอร์กี้ได้เข้ามาในฐานะพระชายาของเจ้าฟ้าชายแอนดรูว์นั้น เธอได้เป็นที่นิยมชมชื่นของชาวอังกฤษทั่วไป เพราะ ความที่เป็นคนแบบติดดิน ไม่หรูหรา และ รื่นเริง..อีกทั้งพระสวามีก็ทรงรักใคร่เอ็นดู..ซึ่งเจ้าหญิงไดถึงกับบอกต่อใครๆว่า..ฉันอิจฉาพวกเขาเหลือเกิน.. และ..หลังจากที่ได้สำรวจจากโพลล์ของประชาชน พระองค์ถึงกับสั่งงานไปยังฝ่ายเลขาว่า.. "ฉันจะรับงานเพิ่ม.." เพราะเท่ากับว่า เป็นการ"ตีกัน" ไม่ให้เฟอร์กี้ได้ออกงานมากมายนัก จากนั้นพระองค์ก็ทำตัวเลียนแบบเฟอร์กี้ แทบทุกอย่างเช่นไปดูคอนเสิร์ตเพลงป๊อบ..ไปดินเน่อร์ในร้านอาหารชื่อดัง ซึ่งแน่นอนว่า ผู้พันเดวิดได้ติดตามไปด้วยในทุกโอกาส สิ่งที่สร้างความตื่นตะลึงต่อวงสังคมไฮโซ และพระราชวงค์ นั่นคือการเล่นเลยเถิดของสองพระสุนิสา เจ้าหญิงได และ ดัชเชส ออฟ ยอร์ค ในงานแข่งม้า Ascot ที่ทั้งสองได้เอาปลายร่ม ไป"จิ้มก้น" มหาดเล็กของเจ้าฟ้าชายชารลส์ แบบหยอกเย้า แต่..ภาพนั้นได้อออกตีพิมพ์ในหน้าหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ซึ่งนับเป็นเรื่องอัปยศของพระราชวงค์ไม่น้อยทีเดียว   ไม่นับถึงการหนีเที่ยวโดยไม่แจ้งแก่ฝ่ายอารักขา ซึ่งถูกติดตามแบบระยะกระชั้นชิดโดยช่างภาพอีกเช่นกัน และโชคดี..ที่พวกเขาไม่ใช่คณะผู้ก่อการร้าย..มิฉะนั้นก็คงยุ่งกันใหญ่ ข่าวสังคมซุบซิบเริ่มพูดกันหนาหู ถึงเรื่องชีวิตการอภิเษกของเจ้าฟ้าชาย..ที่กำลังมีปัญหา เพราะในคืนหนึ่ง ที่เจ้าหญิงได้เยือนพระสหายที่บ้านพัก และ กว่าจะเสด็จออกมาก็ล่วงเลยเข้าวันใหม่ โดยที่ไม่ได้ระวังถึงช่างภาพที่จ่อเลนส์คอยอยู่ข้างนอก เจ้าหญิง และ ผู้พันเดวิด ต่างหยอกเอินกันอย่างถึงเนื้อถึงตัว และ ในที่สุดก็ทรงรู้พระองค์ว่า ถูกถ่ายภาพ องค์รักษ์จึงไปกระชากฟิล์มกลับคืนมาจากช่างภาพคนนั้น.. แต่ถึงจะไม่มีภาพมาเป็นพยาน..แต่..ข่าวก็ออกมาอย่างชนิดไม่มีตกหล่น พร้อมกับการตีใข่ใส่สีสันชัดเจนจนเห็นภาพ.. จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:46:30 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หลังจากผู้พัน เดวิด ชายคนต่อมาก็คือ James  Gilby เพื่อนเก่าของเจ้าหญิงที่เคยรู้จักกันตั้งแต่อายุ 17 ปี ซึ่งก็เป็นช่วงเดี๋ยวด๋าว หากแต่คนที่เจ้าหญิงได้สารภาพว่ารักสุดหัวใจ นั่นก็คือ ผู้พัน James Hewitt  ที่มีการติดต่อกับแบบเปิดเผย ชนิดเดินเข้าออกในพระราชฐานเคนซิงตันเป็นว่าเล่น แต่การพบปะเจอะเจอกับพระสหายชายเหล่านี้นั้น   คนคุมเกมส์คือ เจ้าหญิง พระองค์มีความสุขต่อการที่เห็นชายเหล่านี้ยอมสยบอยู่แทบพระบาท ที่พระองค์จะสั่งอย่างไรก็จะเป็นไปตามนั้น เรียกก็มา..ไล่ก็ต้องไป.. (และนี่เหตุผลที่ เจมส์ ฮิววิทท์ ได้แก้แค้นคืนด้วยการแฉโพยถึงสัมพันธ์สวาทอย่างละเอียดละออ ว่า ที่ไหน เมื่อไหร่ อีกทั้งเมื่อเร็วๆนี้ เขาพยายามขายจดหมาย กว่าหกสิบฉบับของเจ้าหญิงไดอะน่า ที่ บริษัทประมูล คริสตีส์ ด้วยราคาถึงสิบสองล้านเหรียญยูเอส) ในส่วนของเจ้าฟ้าชายชารลส์ ทุกคนในสำนักงานทราบดีว่า พระองค์ได้เริ่มติดต่อกับคามิลล่า แต่ไม่เคยมีใครสังหรณ์ว่า ชีวิตการอภิเษกกำลังจะล่มจมลงในอนาคตอันสั้น เพราะจะว่าไปแล้ว แม้แต่ ท่านลอร์ด เมาท์เบตเทน หรือ เจ้าชายฟิลลิป ได้เคยทรงแนะนำว่า ถ้าชีวิตแต่งงานมันลุ่มๆดอนๆนัก... ก็หาผู้หญิงที่มีสามีแล้วมา"เอี่ยว"ด้วยจะดีกว่า เพราะ หญิงพวกนี้มักจะช่วยกันเก็บความลับเป็นอย่างดีเลิศ แต่ไม่มีใครสามารถนึกไปถึงว่า คนที่จะนำความ"ใน" ของเจ้าฟ้าชายมาแฉอย่างหมดเปลือก อย่างชนิดตีพิมพ์ไปทั่วโลก นั่นคือ เจ้าหญิงแห่งเวลส์ เอง.. ในหนังสือ Her True Story โดย นาย Andrew Morton ที่ออกมาวางท้องตลาดในปี 1992 จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:48:22 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ในหนังสือ ช่างสรรหามาเล่า เช่น เจ้าหญิงได้พยายามปลงพระชนม์เพราะความรันทดในพระสวามีที่ไม่เคยใส่พระทัยถึง 5 ครั้ง   หรือ เจ้าฟ้าชายช่างลุ่มหลงนางคามิลล่าจนโงพระเศียรไม่ขึ้น หรือ ไม่เคยใส่ใจดูแลพระโอรส และทรงเห็นแก่พระองค์อย่างที่สุด ในหนังสือ ได้โค๊ทถ้อยคำจากเหล่าบรรดาเพื่อนๆของเจ้าหญิงเอง เช่นนายเจมส์ กิลบี้ และ คาโลรีน บาโธโลมิว อดีตรูมเมท ข้อความในหนังสือได้ออกมาสร้างความอัปยศแก่พระราชวงค์อย่างไม่มีชิ้นดี เจ้าหญิงปฏิเสธในทุกข้อกล่าวหา ว่า พระองค์ไม่มีส่วนรู้เห็นใดๆ ซึ่ง เซอร์ โรเบิร์ต เฟลโล่ว์ (พี่เขย) ได้เชื่อสนิท ถึงกับนำความไปยืนยันและร้องเรียนต่อสภาจรรยาบรรณสื่อ ว่า... คนเขียนหนังสือทำการยกเมฆข้อความอย่างไร้ศิลธรรม   นั่นหมายถึงว่า บรรดาผู้ที่ให้ข่าวนั้นโกหกคำโต.. เจ้าหญิง กลับตลบหลังท่านเซอร์ โรเบิร์ต เฟลโลว์ ด้วยการไปเยี่ยม คาโลรีน ที่บ้านพักอย่างสนิทสนม  และก่อนไปปรากฏตัว พระองค์ได้โทรเรียกช่างภาพให้ไปทำข่าวที่หน้าบ้านพักของคาโรลีนด้วยอีกต่างหาก ท่านเซอร์โรเบิร์ต แค้นจนแทบกระอักออกมาเป็นโลหิตที่มาเจอกับพิษสงของเจ้าหญิงที่เขาคิดว่า เป็นผู้บริสุทธิ์  เขาอับอายจนขอลาออกจากตำแหน่งราชเลขา ในสมเด็จพระราชินี หากแต่..ใบลาออกได้ถูกสั่งระงับ.. (หลังจากที่เจ้าหญิงได ได้สิ้นพระชนม์ไป..ทุกคนจึงได้ทราบความจริงว่า  ข้อความทั้งหมดมาจากปากคำของเจ้าหญิงเอง พระองค์ส่งเป็นเทปบันทึกเสียงให้กับผู้เขียน โดยผู้ส่งคือ นายแพทย์ James Colthurst ที่เป็นพระสหายและเป็นเพื่อนร่วมทีมสคว๊อช กับนายมอร์ตัน) ความจริง เจ้าฟ้าชายก็ออกสงสัยอยู่ครามครันแต่ทีแรก ว่า ตัวการนั้น คือเจ้าหญิง หากแต่พระองค์ไม่เคยทรงคิดว่า เจ้าหญิงจะกล้าทำร้ายพระโอรส และพระองค์ด้วยวิธีนี้ เพราะ ข้อความบางตอนนั้น ค่อนข้างจะเป็นส่วนตัว ที่คนอื่นไม่น่าจะทราบได้ อีกทั้งมีการบิดเบือนเสริมแต่ง ให้ผิดไปจากความหมายเดิม จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แต่แล้วเจ้าหญิงก็ได้ชื่นชมต่อชัยชนะจากหนังสือของ แอนดรูว์ มอร์ตันเพียงไม่กี่วัน.. เพราะในวันที่ 25 สิงหาคม 1992 หนังสือพิมพ์ The Sun   ได้ลงตีพิมพ์ข้อความในเทปที่แอบบันทึกดักฟังโทรศัพท์ ระหว่าง เจ้าหญิงและเพื่อนชาย นาย เจมส์ กิลบี้ โดยข้อความได้ถอดออกมาว่า เขาเรียกเจ้าหญิงว่า ดาร์ลิ่ง ถึง สิบห้าครั้ง..และมีถ้อยคำหยอกล้อต่อกระซิก เรียกชื่อหวานๆใส่กัน และ I love you ,I love you, I love you, ที่สำคัญไปกว่านั้น เจ้าหญิงได้คุยถึงเรื่องความคับแค้นในกลุ่มพระราชวงค์ ถึงคราวหนึ่งที่ต้องร่วมโต๊ะเสวยกับสมเด็จพระราชินีที่เจ้าหญิงรู้สึกอึดอัดในสายพระเนตรที่จับจ้องมา..จนแทบอยากจะเรอเอิ๊กอ๊ากออกมา และพระองค์ได้พูดออกมาว่า "ไม่ว่าจะทำอะไร ก็จะจับผิดและมีการเสียดสีตลอด คอยดูนะ ฉันจะแก้แค้นให้อย่างเจ็บแสบทีเดียว ฉันไม่แคร์หรอก เพราะ ...Bloody hell, after all I've done for this f...cking family" เทปนี้ได้ทำการแอบบันทึกตั้งแต่วันปีใหม่ของปี 1989 ขณะที่เจ้าหญิงได้ประทับอยู่ที่พระตำหนักแซนดริงแฮม และ เจมส์ อยู่ในที่จอดรถบริเวณ Oxfordshire จากข้อความนี้..ทำให้เจ้าหญิงได้เพิ่งรู้ พระองค์กำลังเปิดศึกกับสิ่งที่มองไม่เห็น..และมีอำนาจเหนือฟ้าดิน.. (เป็นการแอบบันทึกเทปจากเครื่องมือถือ) หมายกำหนดการต่อไป คือการเดินทางไปประเทศเกาหลี ของเจ้าฟ้าชายและเจ้าหญิง  ที่ เจ้าหญิงได้ประกาศว่า พระองค์ไม่ต้องการเสด็จ หากแต่..เรื่องนี้เป็นเรื่องของการทูตระหว่างประเทศ ซึ่งสมเด็จพระราชินีได้เป็นผู้สั่งการลงมาล่วงหน้าเป็นปีๆ จึงต้องไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ซึ่งทริปนี้ เป็นทริปแห่งการทรมานของคนทั้งคู่ เจ้าหญิงมีท่าทางโศกเศร้า  พระเนตรมีร่องรอยของการกรรแสงอย่างหนัก เจ้าฟ้าชายก็มีท่าทางที่ไม่ดีไปกว่ากันนัก ซึ่งเป็นอาหารอันโอชะ ของเหล่าบรรดานักข่าว  เพราะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน หรืออย่างไร ทุกคนพอมองเห็นว่า ทั้งสองพระองค์ไม่มีการพูดคุยกัน และ ไม่ยอมประทับอยู่คู่กัน... จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:52:55 ]

ความคิดเห็นที่ 24 หลังจากเสร็จสิ้นภาระกิจ เจ้าฟ้าชายและเจ้าหญิงได้บินสู่ฮ่องกง พระองค์ทรงประทับอยู่ที่นั่นแต่เจ้าหญิงบินตรงกลับลอนดอน และ ทันทีที่มาถึง ก็พบกับข่าวในหน้าหนังสือพิมพ์ที่พาดหัวรอไว้ว่า..ชีวิตอภิเษกของชารลส์และไดอาน่า ได้พบจุดจบแล้ว.. ซึ่งต่อมาไม่นานนัก คือเดือนธันวาคม ที่นาย จอห์น เมเจอร์ นายกรัฐมนตรีอังกฤษได้ออกแถลงข่าวต่อประชาชนว่า.. "พระราชวังบั๊คกิ้งแฮม ขอประกาศให้ทุกคนทราบทั่วกันว่า เจ้าฟ้าชายและเจ้าหญิงไดอะน่า มีพระประสงค์ต้องกันถึงการที่จะแยกกันอยู่ และยังไม่มีแผนการที่จะหย่าร้างกันแต่อย่างใด ทั้งคู่ยังคงปฏิบัติภารกิจเพื่อประเทศชาติ และ ยังต้องช่วยกันดูแลพระโอรสอย่างปรกติ" สาเหตุของฟางเส้นสุดท้ายนั้นเกิดขึ้นเพราะ หลังจาก ทริปวิปโยคที่เกาหลีแล้ว..ในทุกๆปี ทั้งเจ้าชายและเจ้าหญิงจะต้องเป็นเจ้าภาพจัดงานประเพณีที่แซนดริงแฮม สำหรับการออกล่าสัตว์  แขกที่ได้รับเชิญก็ประมาณ 16 คน พร้อมครอบครัว ที่ต้องมาพำนักอยู่ด้วยในเรือนรับรองของพระตำหนัก ซึ่งเป็นโอกาสที่เด็กๆจะได้สนุกด้วยกัน แต่ในปีนี้  เจ้าหญิงจะพาพระโอรสไปประทับที่พระราชวัง วินเซอร์ ไม่ขอร่วมงานใดๆ เจ้าฟ้าชายจึงพยายามติดต่อขอให้พระโอรสได้เสด็จมาตามกำหนดการ ส่วนเจ้าหญิงอยากจะไปไหนก็ไป.. ซึ่งคำตอบคือ no... เท่านั้น พระสติของเจ้าฟ้าชายก็ขาดผึง..จะแยกกันอยู่ก็เอาซิ..!! และหลังจากการประกาศเป็นพิธีการแล้ว ทุกอย่างเริ่มแบ่งออกเป็นสองฝ่ายทันที คนของใครก็เอาไป.. เจ้าฟ้าชายทรงเลือกคนของพระองค์ที่ไว้ใจได้ที่มีเพียงหยิบมือ (หมายถึงว่าจะไม่เอาข่าวของพระองค์ไปขายให้กับหนังสือพิมพ์) ส่วนเจ้าหญิง ได้ นายพอล เบอร์เรล ไปอยู่ดูแลที่พระตำหนักไฮโกรฟ  และ นายแฮร์โรลด์ บราวน์ คอยรับใช้อยู่ที่เคนซิงตัน ส่วนสำนักงาน ก็ยังคงใช้ที่เดียวกันในพระราชวังเซนต์ เจมส์ ยังคงใช้เครื่องแฟกซ์เครื่องเดียวกัน พนักงานยังคงร่วมเวลาน้ำชากาแฟด้วยกัน เป็นอย่างนี้ไปจนกระทั่ง การหย่าร้างที่เกิดขึ้นในสี่ปีต่อมา.. จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หยุดพักก่อนค่ะ..สงสารคนอ่าน อิอิอิ จากคุณ : WIWANDA - [ 6 ส.ค. 48 03:55:21 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณคะ...ที่นำมาให้อ่าน จากคุณ : ... (ณ...ริมฝั่งแม่น้ำหวงผู่) - [ 6 ส.ค. 48 09:08:38 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นึกดูก็น่าสงสารบรรดาเจ้านายอังกฤษเหมือนกันนะครับ จากคุณ : กริชครับผม - [ 6 ส.ค. 48 11:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เหนื่อย แฮ่กๆ อ่านซะตาลาย จากคุณ : papos - [ 6 ส.ค. 48 14:23:16 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ..พักสายตา ตามอ่านมาแบบไม่กระพริบ.... ปูเสื่อ ชมภาพ รอ...ค่ะ...รอ จากคุณ : noinop - [ 6 ส.ค. 48 15:21:56 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ... จากคุณ : noinop - [ 6 ส.ค. 48 15:29:28 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มารออ่านต่อด้วยอีกคนค่ะ จากคุณ : little kitty - [ 6 ส.ค. 48 16:30:56 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มาต่อไวๆ นะครับ ติดงอมแงมแล้วครับตอนนี้ จากคุณ : Great_Khan - [ 6 ส.ค. 48 20:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 33 จากคุณ : มาอ่าน - [ 6 ส.ค. 48 20:52:06 ]

ความคิดเห็นที่ 34 .... จากคุณ : vad (vad) - [ 6 ส.ค. 48 21:02:55 ]

ความคิดเห็นที่ 35 good job จากคุณ : horseshoes - [ 6 ส.ค. 48 23:27:08 ]

ความคิดเห็นที่ 36 เนื้อหาค่อนข้างเข้าข้างเจ้าชายนะคะ รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : มาลัย (มาลัย100) - [ 6 ส.ค. 48 23:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีครับ พี่วิ มาสารภาพว่า โดยส่วนตัว ไม่ใคร่นิยมเจ้าหญิงพระองค์นี้มากนัก .. แต่ ก็มาเซฟเอาไว้อ่านอีกครั้ง เช่นเคยครับ.. จากคุณ : หมีPooH! - [ วันรพี 03:13:45 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สวัสดีค่ะทุกๆคน รีบแล้วค่ะ รีบมาต่อให้ทันใจวัยรุ่นทั้งหลาย อาจารย์หมีพูท์ไม่มีเวลาอ่านก้ไม่ต้องเซฟก็ได้ เดี๋ยวก็คงจะเอาลงในบล๊อค หรือไม่คุณหมอ ha ha yee เธอก็ตามเก็บไปไว้ให้เป็นที่เป็นทางอย่างเรียบร้อยเองแหละ คุณวาดขา..เรื่องเชลยเหลืออีกไม่กี่ตอนก้จบนะคะ จะเอามาลงให้หมดในบล๊อคเช่นกัน เพราะที่นี่ไม่ค่อยมีคนสนใจอ่าน เกรงใจว่าจะรบกวนเนื้อที่เขา คุณมาลัย 100 คะ เนื้อหาโดยภาพรวมๆแล้วก็คงเป็นไปตามเนื้อผ้าน่ะค่ะ เข้าทำนองตาต่อตา ฟันต่อฟัน  อยากให้อ่านไปเรื่อยๆ จะมองเห็นความเป็นไปในราชวงค์วินเซอร์กระจ่างขึ้น และความซับซ้อนทั้งหมดนั้นเจ้าหญิงไดอะน่าก็ได้ถ่องแท้เป็นอย่างดีมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 05:47:15 ]

ความคิดเห็นที่ 39 หลังจากที่สองพระองค์แยกทางกัน เจ้าฟ้าชายจำต้องหาพระพี่เลี้ยงให้กับเจ้าชายน้อยๆทั้งสองพระองค์ และ ตามความพระประสงค์ ต้องเป็นหญิงสาวที่เก่งกล้า สามารถเล่นกีฬาได้สารพัด และ มีจิตใจดี ในที่สุด ก็ได้สาวมั่นวัย 28 ปี เป็นธิดาของหนึ่งในวงในของพระสหาย เธอคือ Alexander Legge-Bourke หรือ เป็นที่รู้จักว่า Tiggy ที่อดีตเคยเป็นครู และ เป็นคนที่มีความคล่องตัวสูง เจ้าชายน้อยทั้งสองพระองค์จึงแอบตั้งชื่อให้ว่า Tiggywigs ทิคกี้ มีความสามารถสมดังที่เจ้าฟ้าชายได้ตั้งพระทัยหา เพราะ เธอเข้ากับเด็กๆได้ดี ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดนตรี,ยิงปืน,ซ่อมวีดีโอ, และมีความเข้มงวดพอประมาณ ขนาดที่เจ้าฟ้าชายเตือนพระโอรสถึงเวลาบรรทม แต่ทั้งสองพระองค์ก็ยังอิดออด แต่พอ ทิคกี้สั่ง.. ทั้งสองพระองค์ก็เสด็จขึ้นทมแต่โดยดี .. หากแต่ มีการแอบเรียกว่า..ยัยค้างคาวเจ้าอำนาจ.. เจ้าหญิง จับตามองการสนิทสนมของทิคกี้กับพระโอรสอย่างไม่ชอบพระทัยนัก ในฐานะที่เป็นแม่  พระองค์ไม่ค่อยชอบที่จะเห็นความรักได้ถูกแบ่งปันออกไป แต่ในช่วงของการแยกกันอยู่ในระยะแรกๆนั้น ชายที่เข้ามาสนิทสนมด้วยกับเจ้าหญิงได นั่นก็คือ Oliver Hoare นักค้าภาพศิลปที่เป็นพระสหายกับเจ้าฟ้าชายชารลส์ นายโอลิเวอร์ เดินเข้าออกพระราชวังเคนซิงตันเป็นว่าเล่น จนมีเสียงซุบซิบนินทาหนาหู และ ปัญหาก็คือ โอลิเวอร์ยังมีภรรยาเป็นตัวตนอยู่ มีความสุขกับชีวิตแต่งงาน(?) และเขาไม่คิดจะหย่าร้างแต่อย่างใด พอเสียงลือหนาหูเข้า..เขาจึงต้องรีบปลีกตัวไปจากเจ้าหญิง..ก่อนที่จะหลวมตัว แน่นอน..ที่เจ้าหญิงไม่พอพระทัยเป็นอย่างมาก เพราะ ไม่มีชายคนไหนกล้าปฏิเสธพระองค์มาก่อน สงครามจิตวิทยาได้เริ่มขึ้น นั่นคือ ภรรยาของนายโอลิเวอร์ได้รับโทรศัพท์นิรนามบ่อยครั้ง..ที่ไม่มีคนพูด และ วางหูไป ฝ่ายผู้ถูกคุกคามได้ติดต่อไปหาตำรวจ เพื่อสืบหาตัวการ ในที่สุดผลออกมา คือ เบอร์โทรมาจากเจ้าหญิงในเคนซิงตันนั่นเอง ทันทีที่ข่าวนี้ได้"รั่ว"ออกไป เจ้าหญิงก็ตีโพยตีพายว่า นี่คือการกระทำที่พยายามหักล้างความเชื่อถือของพระองค์ที่มาจาก"วังใหญ่" จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 05:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ในเดือนสิงหาคม 1993 เจ้าฟ้าชายได้แยกองค์และสำนักงานออกจากเครือข่ายของพระราชวังบั๊คกิ้งแฮม มาที่พระราชวังเซนต์ เจมส์ และพระองค์ได้จัดหมวดหมู่ในสำนักงานเสียใหม่ โดย สั่งทุกคนว่า..ห้ามยุ่งและเกี่ยวข้องกับข่าวของเจ้าหญิงโดยเด็ดขาด และหน้าที่ของสำนักงานส่วนหนึ่งคือการกรองข่าวก่อนส่งให้กับสื่อ แต่..ในขณะเดียวกัน ข่าวที่ออกไปมักสับสนในข้อมูล เพราะเจ้าหญิงมักให้ข่าวแก่หนังสือพิมพ์ด้วยองค์เอง อีกทั้ง..เจ้าหญิงมักพยายามเข้าแทรกแซงในแทบทุกที่ รวมทั้งเรื่องการแก้แค้นพระสวามีให้สาสม..ให้สมกับความทุกข์ใจ ความทรมานที่ไม่เคยได้รับความสุขในชีวิตแต่งงานตามที่หวังไว้ เจ้าหญิงได้สร้างความปั่นป่วนในระยะแรกๆ นั่นก็คือ การส่งข้อความแปลกๆในเพจเจอร์ และเครื่องตอบรับโทรศัพท์ คนที่ต้องอ่านข้อความเหล่านั้น คือ Patrick Jephson ข้อความเช่น.."ชั้นรู้นะ ว่า   ใครที่กำลังทรยศฉัน"  Richard Aylard ก็โดนบ่อยๆ บางข้อความก็ส่งผ่านเฉพาะให้ทิคกี้.. กลศึกชนิดนี้ คามิลล่า โดนเป็นประจำในช่วงของปี 1980's ที่มักโดนปลุกขึ้นมากลางดึกด้วยเสียงโทรศัพท์ และ มีเสียงเน้นไรฟันพูดว่า "ชั้นส่งคนมาฆ่าแก..พวกเค้าอยู่ที่ในสวนข้างนอก แกมองออกไปจากหน้าต่างซิ..แล้วแกก็จะเห็น.." เพราะ "ใครบางคน"รู้ดีว่า คามิลล่าอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่โตเบ้อเร่อเบ้อร่า..แน่นอน ความอกสั่นขวัญแขวนย่อมต้องเกิดขึ้นเป็นธรรมดา ไม่มีใครกล้าไปถามเจ้าหญิง ในเรื่องของข้อความประหลาดๆที่ถูกส่งเข้ามา เพราะไม่มีใครอยากเดือดร้อน ความเดือดร้อนนั้น...ได้เกิดขึ้นมาอย่างเสมอๆ ตลอดหลายๆปีที่ผ่านมาเจ้าฟ้าชายต้องจ่ายเงินค่าชดเชยให้กับพนักงานหลายต่อหลายคน ที่ต้องให้ออกโดยไม่มีความผิดเพราะ เจ้าหญิงไม่ถูกชะตาพวกเขาเหล่านั้น.. แต่ละคน ต้องได้รับเงินชดเชยโดยเฉลี่ยคนละ 12,000-14,000 ปอนด์ จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 05:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คนหนึ่งที่ถูกออกไปและค่อนข้างอื้อฉาว นั่นคือ Steve Davies คนขับรถ ที่มีคู่รักที่เป็นช่างเสื้อของเจ้าหญิง ช่างเสื้อคนนี้มีห้องที่พำนักภายในเคนซิงตัน เจ้าหญิงไม่ชอบใจในเรื่องคนงานมารักกันเอง..และคิดว่า เขาทั้งสองไม่ทำงานทำการ มานั่งจีบกันอยู่ได้ ผลคือ คนขับรถถูกไล่ออก ช่างเสื้อถูกคำสั่งไม่ให้คู่รักเข้ามาพบในที่พักอีกต่อไป.. ช่างเสื้อ จึงนำความนี้ไปแถลงแก่ฝ่ายกรมวังปกครอง เพื่อขอความชัดเจนในเรื่องการมีแขกมาเยี่ยมเยียน และได้รับคำตอบว่า เธอสามารถมีแขกได้ตราบใดที่แจ้งให้ตำรวจยามทราบและสอบประวัติให้เรียบร้อย เจ้าหญิง..ทรงกริ้วจัด เพราะนี่เท่ากับว่าเป็นการขัดคำสั่ง พระองค์จึงไปรื้อค้นเอากฏของวังออกมากาง ได้รายละเอียดที่ว่า แขกจะต้องออกจากพระราชฐานภายในเวลาเที่ยงคืน.. พอเที่ยงคืนสิบนาที พระองค์จึงตรงไปที่ประตูห้องของช่างเสื้อ ทั้งทุบทั้งเตะประตู ..พร้อมตะโกนว่า "ให้ไอ้คนนั้นมันออกมานะ..ออกมาเดี๋ยวนี้ ชั้นรู้ว่ามันอยู่ในนั้น  ออกม๊าาาา..ไม่งั้นจะเรียกตำรวจ!!" เหยื่อรายต่อไป..เป็นรายที่น่าสงสารที่สุด เธอคนนั้นคือ Victoria Mendham เลขานุการคนหนึ่งของเจ้าหญิง ทำงานรับใช้มากว่าเจ็ดปี วิคตอเรีย ได้มีความสนิทสนมกลมเกลียวกับเจ้าหญิงเป็นอันดี และมีรสนิยมแต่งตัวราวเจ้านาย เจ้าหญิงได้ขอให้วิคตอเรียเดินทางร่วมไปด้วยในช่วงฮอลิเดย์บ่อยๆ เช่นครั้งแรกคือ อเมริกา ครั้งที่สองคือ คาริบเบียนทั้งสองครั้งนั่น เจ้าหญิงเป็นสปอนเซ่อร์ให้ทั้งหมด และอีกครั้งต่อมา คือ คาริบเบียน ในปี 1996 วิคตอเรียเข้าใจว่าตัวเองคือแขกเชิญเช่นเคย..พอเที่ยวกันไปได้ครึ่งทาง เจ้าหญิงก็พลันนึกขึ้นได้ บอกว่า "อ้อ..วิคตอเรีย..ชั้นได้บอกให้ฝ่ายบัญชีเขาแยกบิลออกมาแล้วนะ ของเธอ ก็ประมาณ 5000 ปอนด์" "อ้าว..ก็ พระองค์ให้หม่อมฉันตามเสด็จ..."  วิคตอเรียถึงกับปากคอสั่น..เพราะคาดไม่ถึงว่าจะได้ยิน "ใช่..แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันจะต้องมาจ่ายให้นี่" เจ้าหญิงตอบด้วยเสียงเยียบเย็น.. ทันทีที่กลับมาถึงลอนดอน วิคตอเรียได้นำบิลดังกล่าวเข้าไปพบกับเจ้าฟ้าชายชารลส์..ซึ่งในที่สุด พระองค์เป็นฝ่ายจ่ายให้ เพื่อตัดปัญหา แต่ยัยวิคตอเรียนี่ก็ยังไม่รู้จักหลาบจำ เพราะ ในทริปต่อมา คาริบเบียนอีกแล้ว..คราวนี้ เธอยอมจ่ายค่าเครื่องบินชั้นประหยัดตามไปถวายงานเอง.. แต่สำหรับค่าโรงแรมหรูริมหาดราคาคืนละ 17,000 ปอนด์ นั้น เธอไม่มีปัญญาจ่าย.. และ..ไม่นานต่อมา เจ้าหญิงได้ทราบว่า บิลใบเก่านั้น เจ้าฟ้าชายประทานเงินส่วนพระองค์จ่ายให้แก่วิคตอเรีย...พายุอารมณ์ก็โถมกระหน่ำ พระองค์สั่งไล่ออกเดี๋ยวนั้น ไม่มีการให้เวลาใดๆ.. แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 48 06:16:40 จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 42 และจากการที่เจ้าหญิงต้องรับผิดชอบรายจ่ายบางส่วนเอง เพราะที่ต้องแยกสำนักงานออกไปนั้น จึงมีเหตุให้พระราชวงค์ต้องอับอายบ่อยๆนั่นคือ ในการเลี้ยงพระกระยาหารกลางวันกับมูลนิธิการกุศล ในวันที่ 3 ธันวาคม 1993  พระองค์ได้ลุกขึ้นประกาศแถลงการณ์ให้ทราบทั่วกันว่า "ในสองเดือนข้างหน้า ข้าพเจ้ามีความจำเป็นต้องหาวิธีที่เหมาะสมที่สุดในการจัดสรรเวลาให้ต่อการช่วยเหลือสังคม โดยต้องมีการนำเรื่องส่วนตัวเข้ามาปะปนบ้าง.. หวังว่าทุกท่านคงเห็นใจ  เข้าใจ และ ยินดีต่อการที่จะให้ความช่วยเหลือกับอุปสรรคที่ข้าพเจ้าต้องแบกไว้เป็นภาระมาโดยตลอด ขอให้ทุกท่านจงประสบสุขสวัสดี" ในตอนนั้น เจ้าฟ้าชายได้ประทับอยู่ที่ เมือง Kentish และข่าวนี้ได้มาถึงพระกรรณ..ทรงข้องพระทัยหนักหนาว่า ใครไปทำอะไรให้เจ้าหญิงทรงโกรธขึ้งขึ้นมาอีก จึงโทรถามสำนักงานของพระองค์  นาย Colin Trimming ราชองค์รักษ์ ได้ตอบมาว่า ไม่มีเหตุขุ่นเคืองใดๆนี่พะยะค่ะ.. แต่ฝ่ายราชเลขาฯ ได้กราบบังคมทูลว่า ขอให้พระองค์เสด็จมาดูรายละเอียดเอาเอง.. เมื่อเสด็จกลับ จึงได้พบกับบรรดาแฟกซ์ต่างๆ ที่โหมกระหน่ำเข้ามา ด้วยข้อความที่แสดงความเสียดายที่ต้องขาดองค์อุปฐากไป.. แต่ข้อความของ Welsh National Opera ที่ส่งเข้ามานั้น ค่อนข้างชัดเจน..ว่า กราบบังคมทูลเจ้าหญิงแห่งเวลส์ ขอขอบพระทัยที่พระองค์ได้ทรงกรุณาให้ความช่วยเหลือมาโดยตลอด และทางเราก็ขอเพียงแค่การปรากฏพระองค์ปีละครั้งเดียว ในงานประจำปี ที่มีการแสดงโอเปร่าถวายให้ทอดพระเนตร หากแต่..เงินที่ได้รับบริจาคหลังจากที่ต้องจัดสรรตามพระราชประสงค์แล้งคงจะเหลือถึงพวกกระหม่อมเพียงแค่ 20 % นั้น..ทางมูลนิธิก็คงดำเนินงานต่อไปไม่ได้.. เจ้าฟ้าชายถึงกับอึ้ง..เมื่อได้พบกับข้อความข้างต้น..และทรงทราบได้ทันทีว่า เจ้าหญิงนั้นเหมือนว่าวที่สุดสายป่าน..ไม่มีทางใดที่พระองค์จะสามารถนั่งคุยกันได้แบบผู้ใหญ่ แต่ในยาม(ใกล้ๆ)วาระสุดท้ายของเจ้าหญิงนั้น..ผู้ที่ต้องมานั่งรับฟังปัญหาต่างๆตั้งแต่เรื่องพระโอรส, เพื่อนชาย,หนังสือพิมพ์ ฯลฯ  จากปากคำของเจ้าหญิงผ่านทางโทรศัพท์นั้น  คือ อดีตพระสวามีคนนี้นี่เอง.. จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ข่าวช๊อคโลกอีกข่าวหนึ่ง คือ เทปคามิลล่าเกท ที่ได้ออกมาเผยแพร่ในปี 1993 เล่นเอาใครต่อใครตื่นตะลึง ที่เจ้าฟ้าชายชารลส์ มกุฏราชกุมาร อยากจะแปลงร่างเป็นแท่งผ้าอนามัยของหญิงที่มีสามี คามิลล่า.. ข้อความสนทนาในเทปนั้นช่างมีสีสัน เสียจนประชาชนเริ่มคิดว่า พระองค์ไม่สมควรที่จะเป็นกษัตริย์พวกเขาต่อไปในอนาคต.. แต่ประชาชนอีกส่วนหนึ่ง ก็เห็นเป็นเรื่องของมิตรภาพที่บริสุทธิ์  ที่เป็นความรัก ความห่วงใย และ สนิมสนม ซึ่งคนส่วนนี้จะเห็นใจว่า พระองค์กำลังหาสิ่งที่ขาดไปจากพระชายา ซึ่ง คามิลล่าได้มีทุกอย่างในส่วนนั้น.. เทปนั้น ถูกบันทึกมาได้อย่างไร ไม่มีใครทราบ..แต่ มันเป็นเทปที่นำมาผสมผเสจากการการสนทนาหลายๆครั้ง นับตั้งแต่ ปี 1989 และ หมายเลขโทรส่วนพระองค์นั้น มีคนรู้เพียงไม่กี่คนรวมทั้งเจ้าหญิงด้วย วันที่ข่าวออกมานั้น เจ้าฟ้าชายได้อยู่ที่ลิเวอร์พูล และด้วยภาระกิจที่ต้องทรง พระองค์จึงจำพระทัยหักห้ามความอับอาย ขึ้นรถไปยังงานที่มีฝูงชนรอคอยรับเสด็จ พระองค์ทำท่าเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทรงงานได้เป็นที่เรียบร้อย และประชาชนก็มิได้แสดงท่าทีที่ผิดปรกติอะไร ไม่มีเสียงโห่ฮา หรือ เสียงล้อเลียน แต่ในพระทัยของพระองค์นั้น สิ่งเดียวที่ทรงเป็นห่วง คือ ความรู้สึกของสมเด็จพระราชินี และ พระบิดา.. ดังที่สมเด็จเคยตรัสไว้ว่า ปี 1992 นั้น มันช่างเป็นปีแห่งความร้ายกาจ แต่..1993 นั้น มันเลวร้ายไปยิ่งกว่า..!! จากนั้นมา..กลุ่มนักข่าวก็ไปยืนอออยู่ที่หน้าบ้านของ คามิลล่าแทบทุกวัน เพราะว่าตอนนี้เธอคือเป้าหมายใหม่.. มิหนำซ้ำ ยังมีเมล์จากประชาชนที่ต่างเขียนไปด่าว่าเธอในฐานะ"นังตัวการ" ที่ทำให้ครอบครัวแตกแยก..หนังสือพิมพ์ได้ขุดประวัติของเธอออกมาตีแผ่แบบหมดเปลือก.. ยามที่เธอออกไปซื้อของจ่ายตลาด ก้อนขนมปังมักจะลอยมาราวกับการโยนหินใส่หญิงบาปในพระคัมภีร์ไบเบิ้ล จนในที่สุด คามิลล่าต้องกลายเป็นนักโทษในบ้านของตัวเอง..ภาระและหน้าที่อื่นๆนั้นต้องพึ่งพาเหล่าบรรดาเพื่อนฝูงต่างมาช่วยกันจัดการให้ คามิลล่าและแอนดรูว์สามีนั้น แยกกันอยู่มานานหลายปี และจากเรื่องยุ่งๆเหยิงๆที่เกิดขึ้นเหล่านั้น แอนดรูว์สุดแสนที่จะปิติ เพราะเขาถือเป็นโอกาสหย่าร้างกับคามิลล่าให้เสร็จสิ้นไปเสียเลยทีเดียว เพื่อที่เขาจะได้มาแต่งงานกับแฟนใหม่  Rosie Pitman ซึ่งจริงๆแล้ว โรซี่ก็คือเพื่อนสนิทของคามิลล่านั่นเอง.. และการหย่าร้างไม่มีอะไรยุ่งยาก เพราะทั้งคู่ได้แยกกันอยู่มากว่าสามปี จึงไม่มีอุปสรรคและข้อโต้แย้งใดๆ จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:11:26 ]

ความคิดเห็นที่ 44 และระหว่างเรื่องราวกับยุ่งเหยิงนี้  เจ้าหญิงได้ส่งระเบิดลูกใหญ่ลงกลางกรุงอีกครั้ง..คราวนี้ทุกคนจะโดนสะเก็ดระเบิดกันไปหมดไม่ว่าจะเป็นวังใหญ่ วังเล็ก นั่นคือ การถ่ายทอดโทรทัศน์ในห้องชุดส่วนตัวที่พระราชวัง เคนซิงตัน.. การดำเนินงานครั้งนี้ได้เป็นไปอย่างเงียบเชียบ โดยพระองค์ใช้เส้นสายสื่อที่ได้ประสานปูพื้นฐานเอาไว้ ทุกอย่างที่พระองค์ได้ตรัสออกไปสู่ประชาชน ก็ไม่มีอะไรใหม่กว่าเดิม(หมายถึงข้อความในหนังสือของนายแอนดรูว์ นอร์ตัน)   หากแต่ น้ำพระเนตรที่นองพระพักต์จน เปื้อนเปรอะเลอะเทอะไปด้วยคราบมาสคาร่า อีกทั้ง เรื่องการยอมรับว่าพระองค์ได้เคยหลงรัก เจมส์ ฮิววิทท์ หมดใจถึงขนาดออกนอกลู่นอกทาง.. และ ในเมื่อ ความผิดดังกล่าวทั้งหลายที่กล่าวมา พระองค์จึงขอเป็นเพียงแค่ราชินีในหัวใจของประชาชน.. รวมทั้งการบอกเล่าว่าในชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวของพระองค์ ด้วยสาเหตุเพราะ มีคนถึงสามคน..จึงค่อนข้างแออัดอยู่สักหน่อย.. สุดท้าย คือข้อความที่ไม่ลืมแถมทิ้งไว้ว่า พระองค์ไม่คิดว่าเจ้าฟ้าชายสมควรที่จะเป็นกษัตริย์องค์ต่อไป...!! รายการได้ออกอากาศในวันที่ 20 พฤศจิกายน 1995 ไม่มีใครเลยในพระราชวังบั๊คกิ้งแฮม และ เซนต์ เจมส์ รู้ล่วงหน้าว่าอะไรจะเกิดขึ้น กลุ่มที่ดูอยู่ในวังใหญ่ คือ เจ้าหน้าที่การข่าวในสมเด็จพระราชินี และ รวมทั้งเจ้าหน้าที่อีกสามคนจากสำนักงานของเจ้าหญิงที่ดูแลในเรื่องข่าว.. ซึ่งทั้งสามคนนั้น ต่างตกตะลึงพรึงเพริด เพราะ ไม่เคยรู้มาก่อนว่า เจ้าหญิงจะออกรายการดังที่เห็น คนที่รับไม่ได้ และกราดเกรี้ยวที่สุดเห็นจะเป็น สมเด็จพระราชินีและดยุค พระองค์ทรงสงสารพระนัดดาสุดหัวใจ และเห็นว่า นี่คือที่สุดของที่สุด.. ไม่มีการต้องไว้หน้ากันต่อไป..พระองค์ ได้ทรงจัดการประชุมที่มีพร้อมทั้ง.นายกรัฐมนตรี และท่านสังฆราชแห่งแคนเทอเบอรี่ อีกทั้งจดหมายลายพระหัตถ์ถึงพระโอรส และ พระสุนิสา ว่า..สมควรที่จะหย่าขาดจากกันให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ และการจัดการแบ่งแยกได้เริ่มเปิดการเจรจา..เจ้าหญิงรีบชิงให้ข่าวก่อนว่า "นี่คือ วันที่แสนรันทดที่สุดในชีวิตของพระองค์" ทั้งๆที่ การหย่าร้างนั้นยังไม่ได้เริ่ม..ต้องผ่านอีกหลายขั้นตอน.... ผลการเจรจาผ่านทนายความ นั่นก็คือ เจ้าหญิงมีสิทธิร่วมในการปกครองพระโอรสทั้งสอง รวมทั้งยังคงมีที่ประทับอยู่ในเคนซิงตัน และ สำนักงานอยู่ที่เซนต์ เจมส์ต่อไป ส่วนเรื่องค่าเลี้ยงดู สินสมรสนั้น ยังอยู่ในระหว่างการเจรจา ส่วนเรื่องพระยศนั้น จะเหลือแค่ ไดอะน่า เจ้าหญิงแห่งเวลส์ ไม่มี HRH นำหน้า.. ซึ่งประการสุดท้ายนั้น คือคำประกาสิตของสมเด็จพระราชินี ที่เจ้าหญิงพยายามโต้แย้ง ขอต่อรองในเรื่องพระยศ แต่ไม่ได้ผลใดๆ.. จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:14:49 ]

ความคิดเห็นที่ 45 หลังจากเรื่องเทปอัปยศที่แอบอัดกันมาได้ในวังแบบสดๆร้อนๆ เล่นเอาประชาชนหูตาสว่าง เพราะไม่เคยคิดมาก่อนว่า แม้แต่ในพระราชวังก็ยังเจอพิษของหน่วยลับซ้อนแผนกันเอง โดยไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ฝ่ายใครเป็นใคร สำนักงานเป็นสำนักงานไหน แม้แต่เจ้าชายแอนดรูว์ในฐานะที่รับราชการในกองทัพ ยังไม่กล้าคิดว่า หน่วย MI5 (ราชการลับ) จะบังอาจกล้าทำการอุกอาจเช่นนั้น.. และคำถามต่อมาก็คือ เทปนั้นถูกดักฟังได้อย่างไร และ ใครต้องเป็นผู้รับผิดชอบ  แม้แต่ นายกรัฐมนตรี นาย จอห์น เมเจอร์ ก็ยังหาข้อสรุปไม่ได้ แต่ข้อเท็จจริง นั่นคือ ข้อความการสนทนาทางโทรศัพท์ของพระราชวงค์รวมทั้งเจ้าหญิงและดัชเชส ได้มีเครือข่ายดูแลอย่างใกล้ชิดมาหลายปีแล้ว โดยองค์การนั้นเป็นหน่วยเล็กๆที่แยกมาจาก MI5 เรียกว่า IGU{ intelligence gathering units} โดยมีสายลับทำงานหกคน ที่สลับกันเฝ้าแผงการทำงานของโทรศัพท์ตลอด 24 ชั่วโมง และประสิทธิภาพของการทำงานมิใช่มีเพียงแค่นั้น..เทคโนโลยีรุ่นใหม่นี้ไม่ต้องไปเทปกันตามบ้านให้เหนื่อย สามารถดึงเอามาจากกลางอากาศได้เลย แม้กระทั่งสายจากทางไกล ข้อความสนทนาที่เข้าข่าย จะถูกส่งไปยังหน่วยงานของรัฐบาลที่ Cheltenham เพื่อทำการตรวจสอบ ก่อนที่กรองส่งไปยังสำนักนายกฯ หน่วยงาน MI5 มีข้อแก้ตัวที่เข้าเค้า เข้ากับเหตุการณ์ เพราะว่า ในปี 1987 ได้เกิดเหตุที่หน่วยลับต้องเตรียมพร้อม คือ เจ้าหญิงไดอะน่าเอง..เคยกระโดดขึ้นรถขับราวพายุออกจากพระตำหนัก โดยไม่แจ้งจุดหมายแก่ตำรวจอารักขา และ มีกลุ่มชายชาวอาหรับจำพระองค์ได้ จึงมีการขับรถไล่ตามราวกับหนังฮอลลีวูด ที่มีการขับซิกแซกเข้าถนนโน้นถนนนี้ ในที่สุดเจ้าหญิงก็สามารถหลุดออกมาจากการติดตามและใช้โทรศัพท์มือถือโทรเรียกหน่วยอารักขาเพื่อบอกตำแหน่งที่อยู่ และด้วยเหตุนี้ ฝ่าย MI5 จึงต้องเข้าทำการคุมเข้มถึงสวัสดิภาพของพระราชวงค์ด้วยระบบเทคโนโลยี่แบบล้ำยุค จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:19:54 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ในเดือนธันวาคม 1992 เพียงแค่สองสามวันก่อนที่จะมีการประกาศแยกกันอยู่ระหว่างเจ้าฟ้าชายและพระชายา ข้อความการสนทนาระหว่างไฮโกรฟและเคนซิงตัน ได้ถูกบันทึกไว้เช่นกัน..โดย MI5 เจ้าเก่า.. การสนทนาเริ่มด้วยการทำการตกลงในเรื่องการจัดงาน คริสมาสต์ และ อนาคตของเจ้าชายองค์น้อยทั้งสอง..ในบางส่วนมีดังนี้ ช..เอาเป็นว่า ฉันไม่อยากคิด อยากทำอะไรตอนนี้ ด..แล้วจะไม่คิดทำอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราวเลยหรือไง? ช..ทำไมฉันต้องล่ะ? ด..ต้อง..อะไร? ช..ต้องคิดน่ะซิ ด..อ้อ..งั้นจะให้ฉันเป็นฝ่ายลงมือก่อนน่ะเหรอ? ช..พูดกันยังไง ก็ไม่รู้เรื่อง ด..ก็งั้นซิ ช..จะวางหูละนะ ด..มันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหานะ ช..ก็ใช่..แต่อย่างน้อยทั้งฉันและเธอก็จะได้ไปนอนซะทีไง ด..แต่ชั้นนอนไม่หลับ ถ้าไม่พูดกันให้รู้เรื่อง ช..ไม่ต้องตะโกนได้ไหม เดี๋ยวลูกๆก็ตื่นขึ้นมาหรอก ด..ลูกรู้เรื่องทั้งหมดแล้วละ ช..ฟังนะ สามวันที่ผ่านมานี่ มันก็เหลือทน.. ด..อะไร สามวันอะไร? ช..เธอก้รู้ดี ว่าฉันหมายความว่าอะไร ด..ไหนลองพูดมาซิ ช..วนไปวนมาอยู่อย่างเนี้ย..ฉันไม่ได้เจอหน้าเจอตามนุษย์ไปไหนกับใครมาหลายวันแล้ว ไม่ได้อ่านหนังสือพิมพ์ ไม่ได้ดูโทรทัศน์ ก็เพราะเธอนั่นแหละ ที่ทำให้ฉันดูเป็นตัวร้ายกาจ  ซึ่งฉันไม่มีสิทธิลุกขึ้นมาโต้แย้งอะไรกับใครได้ ด..ก็แล้วไงล่ะ..ว่ามาอีกซิ จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:21:23 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ช..ไม่ละ ไม่ใช่ทางโทรศัพท์ ด..แต่ฉันอยากรู้..เรามาพูดกับแบบเปิดอกเลยดีกว่า ช..ฉันบอกแล้ว ว่าไม่ใช่ตอนนี้ ทำไมเหรอ..คิดยังไงขึ้นมาล่ะถึงอยากจะมาเปิดฉากเจรจากันตอนนี้ บอกตรงๆนะ..ฉันไม่อยากพูด เบื่อ ด..งั้นสนใจจะพูดเรื่องการสิทธิในการดูแลลูกๆมั๊ยล่ะ? ช..เพื่อ..?? ด..เพื่ออนาคตของพวกเขาไง ช..จะเพ้อเจ้อไปหน่อยแล้วมัง..ฉันไม่ได้คิด ด..ก้อ เพราะอย่างนี้แหละ ลูกๆถึงได้เสียความรู้สึกยังไงเล่า รู้ตัวมั่งหรือเปล่า? ช..พูดเรื่องบ้าอะไร..สิทธิบ้าบออะไรกัน? ด..บ้าบองั้นเหรือ ช..ก็งั้นซิ ด..งั้น รับปากมาซิ ช..อย่ามาชวนทะเลาะหน่อยเลยน่า ด..มันก็ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง ไม่งั้นก็ไม่มีใครคิดอ่านที่จะทำอะไรให้มันเด็ดขาดไปซะที หมายถึง แตกหักน่ะ ช..แล้วมันต้องมาพูดตอนนี้หรือไง..พูดทั้งคืนก็ไม่รู้เรื่อง แล้วตอนนี้เธอจะมาคาดคั้นเอาคำตอบ มีเหตุผลหน่อยซิ ด..  ไม่นะ..ไม่..เราต้องพูดให้เด็ดขาดเดี๋ยวนี้ แล้วพรุ่งนี้ เราก็ต่างคนต่างเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่งั้นก็จะวนเวียนอยู่อย่างนี้ตลอดชาติ ช..ฉันคงทำตามที่เธอพูด ทำตามที่เธอคิดไม่ได้ มันสายไปแล้ว ด..อย่างน้อย ก็ลองคิดทำอะไร"เพื่อฉัน"มั่งซิ ช..นี่..อย่ามาสามหาว  ลองสำรวจตัวเองดูก่อนนะว่าพูดออกมาได้ไง ตั้งแต่เกิดเรื่องมา ฉันคิดแต่เรื่องของเธอของลูก เธอมัน.. ด.. เธอมันเห็นแก่ตัว คิดแต่เรื่องของตัวเอง ทั้งๆที่ฉันเป็นเมียของเธอแท้ๆ ช..อ๋อ..คำว่า"เมีย"น่ะเหรอง. ฉันเลิกคิดถึงมันมานานแล้ว ด..ก็งั้นซิ..ฉันถึงทำอะไรตามใจไงล่ะ ช..ชั้นพูดอะไรก็ผิดไปหมด งั้นว่ามาซิ จะเอายังไง ด..อะไรก็ได้ ที่มันดีๆที่ถูกใจถูกหูฉันหน่อย ช..งั้น..ฉันจะไปนอนละนะ ด..เห็นม๊ะ พอเริ่มพูดถึงเรื่องปัญหาเข้าหน่อย ก็หลบหลีกเชียว ช..ถ้าพูดกันได้แบบผู้ใหญ่ ก็จะดีหรอก ด..นี่ชั้นไม่ใช่เด็กแล้วนะ และ ฉันก็ต้องการที่จะแก้ปัญหาตรงนี้ เดี๋ยวนี้ ไม่ใช่วนไปมาเหมือนกับละครน้ำเน่าในทีวี ช..ชั้นจะไปนอน ด..นอนเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ นี่คือโอกาสที่เธอจะคิดทำอะไรเพื่อฉันสักครั้ง.. ช..ฉันอยากให้ธอคิดถึงจิตใจของคนอื่นๆด้วย เพราะไม่ใช่มีเพียงเราสองคน คนอื่นๆที่สำคัญกว่าอีกมากมายสำหรับฉัน    ส่วนเธอ เธอก็ดูแลตัวเองได้แล้วนี่ ด..อ้อ..เรื่องคิดเอาเองนี่ละถนัดนักนะ.. ช..ฉันเหนื่อย จะวางหูนะ ด..เอาอีกแล้ววววว..กลับมาพูดกันก่อน อย่างเพิ่งวาง ช..ไว้พูดกันพรุ่งนี้ ด..คงเชื่อได้หรอกนะ ช..ราตรีสวัสดิ์ ด..เดี๋ยวซิ..มาพูดกันให้รู้เรื่องก่อนนนนนน...?? ข้อความการสนทนาดังกล่าวได้ผ่านเข้าหูเข้าตาประชาชนด้วยฝีมือของสายลับซ้อนสายลับด้วยกัน ซึ่งหลายคนออกจะงงงัน ว่าเกิดอะไรกันนี่ หากแต่..นายแอนโทนี่ ซิลลิโท กลับไม่แปลกใจ เพราะบิดาของเขาคือ เซอร์ เปอร์ซี่ ซิลลิโท หัวหน้าหน่วยสืบราชการลับตั้งแต่สมัย 1946-1953 ได้เล่าว่า สมัยที่ท่านเซอร์ยังคงรับราชการ ข้อความการติดต่อระหว่าง ปริ๊นซ์ ออฟ เวลส์ และ นางวอลลิส ซิมป์สัน ก็ได้ถูกบันทึกเช่นกัน อีกทั้งการขุดคุ้ยประวัติ ของเธอตั้งแต่แรกเกิด จนแม้กระทั่งหลังจากที่พระองค์ได้สละราชสมบัติแล้ว หน่วย MI5 ก็ยังคงตามติด จนรู้ว่า ในช่วงยุคมืดของสงคราม 1940's ก่อนที่ เจ้าชาย เอดวาร์ดจะไปรับราชการเป็นองค์ข้าหลวงประจำบาฮามัส หน่วยสายสืบได้รับรายงานว่า พระองค์เชื่อและปักใจว่า อังกฤษต้องแพ้สงคราม และเพื่อหญิงที่รัก นางซิมป์สัน ให้ก้าวมาเป็นพระราชินี  พระองค์จึงติดต่อเป็นญาติดีกับเยอรมันถึงกับมีการเดินทางไปเยี่ยมเยียนฮิตเล่อร์ถึงรังพญานกอินทรีย์ ด้วยข้อมูลที่พระองค์เชื่อว่า เมื่อไหร่ที่เยอรมันเริ่มโจมตีอังกฤษหนักๆ พระเจ้ายอร์จและพระราชินี ต้องสละ บัลลังค์  หลบหนีเดินทางออกนอกประเทศแน่นอน และบัดนั้น ฮิตเล่อร์จะคืนราชสมบัติให้แก่พระองค์ จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:26:09 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เมื่อพูดถึงการขัดแย้งแล้ว เจ้าหญิงไดนั้นเติบโตมาท่ามกลางการขัดแย้งครั้งยิ่งใหญ่ทีเดียว คือ ในระหว่างครอบครัว พ่อแม่ พี่น้อง และ แม่เลี้ยง ผู้ซึ่งเปรียบเสมือนศัตรูหมายเลขหนึ่ง ที่ต้องมีการแก้แค้น และ ล้างแค้นกันในทุกขณะจิต แม้กระทั่ง หลังจากที่ท่านเอิร์ลสเปนเซอร์ได้ลาจากโลกนี้ไปแล้ว การจองเวรนั้นก็หาใช่ว่าสิ้นสุดไม่ จอห์นนี่ สเปนเซอร์ เป็นอดีตข้าราชบริพารของพระเจ้า จอร์จที่หกและสมเด็จพระราชินีอลิซาเบ็ธมาโดยตลอด จนกระทั่งในปี 1950's จึงได้ขอลาราชการ และต้องมาเจอกับอุปสรรคในครอบครัวที่ต้องผ่านการหย่าร้างแบบขมขื่นในปี 1960's ซึ่งทำให้เขาต้องใช้ชีวิตอยู่ไปอย่างแกนๆ แต่ก็ยังต้องพยายามรักษาศักดิ์ศรีและหน้าตาในสังคมให้คงอยู่ โดยที่เขาไม่มีทางเลือกใดๆ ด้วยพื้นฐานต้นตระกูลที่ปูด้วยพรมแดง คาบช้อยเงินช้อนทองมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก เป็นขุนนางสืบทอดมาหลายชั่วคน จากศิษย์เก่าโรงเรียนดัง อีตัน,ทหารม้าในสังกัดกรมวัง, จนมาถึงการเป็นข้าราชบริพาร ดูโดยรวมๆแล้ว ทุกอย่างที่เหมาะเจาะลงตัวไปเสียหมด หากแต่สัมพันธภาพในครอบครัวนั้น มันช่างผิดเพี้ยนไปราวกับขาวกับดำ เอาเป็นว่า ขอย้อนหลังไปตั้งแต่ปี 1960's ซึ่ง จอห์นนี่และบิดาของเขา(ปู่ของไดอะนา) ที่ไม่กินเส้นกันอย่างแรง ถึงขั้นแทบไม่มองหน้ากัน พ่อลูกทั้งสองคนนี้ มีสิ่งเดียวที่คล้ายคลึงกันเป็นอย่างมาก นั่นก็คือ การเป็นคนเจ้าโทสะ อารมณ์ร้าย ซึ่งภรรยาลูกผู้ดีของเขา ( Hon. Frances Roche) ต้องทนกล้ำกลืนอยู่มาจนถึง 13 ปี มีลูกด้วยกันถึง 5 คน ซาร่าห์, เจน, ลูกชายที่มีอายุได้ไม่กี่วัน, ไดอะน่า, ชารลส์(ทายาทสืบทอดสกุล) ในที่สุดเธอก็ได้หอบผ้าหอบผ่อนหนีไปอยู่กับชายชู้ และย้อนกลับมาหย่าร้างกันทีหลัง เธอได้เล่าว่า.. ในฤดูร้อนของปี 1967 ฉันและจอห์นนี่ ได้ทำการตกลงเรื่องแยกทาง ฉันจะขอเอาไดอะน่า(หกขวบ)และชารลส์(สี่ขวบ)ไปเลี้ยงดูเองในกรุงลอนดอน และจะให้เข้าโรงเรียนที่นั่น ส่วน ซาร่าห์ กับเจนนั้นไม่น่าเป็นห่วง เพราะอยู่ในโรงเรียนประจำอยู่แล้ว ส่วนเรื่องที่อยู่ในลอนดอน ฉันได้เตรียมเช่าไว้อย่างเรียบร้อย โรงเรียนก็เตรียมจัดหาไว้ให้ ทุกอย่างก็ตกลงตามนั้น ไดอะน่า และชารลส์ ต่างก็ขึ้นรถไฟเดินทางไปมาสลับอยู่กับพ่อบ้าง แม่บ้าง ในทุกช่วงปิดเทอม จนในที่สุด จอห์นนี่ได้หาโรงเรียนให้ลูกๆได้ใหม่ ใกล้ๆกับ Park House (คฤหาสน์ที่พำนักของจอห์นนี่ ที่ซื้อมาโดยเงินของอดีตแม่ยาย) จากนั้นเขาก็ไม่อนุญาตให้เด็กทั้งสองมาอยู่กับฉันอีกเลย ซึ่ง ศาลก็ได้ลงมติให้เป็นไปตามนั้น ฉันแพ้..ก็เลยต้องห่างจากลูกไปโดยปริยาย(1968) ที่มาเล่าอีกครั้งเพราะ ฟรานเซส เพิ่งเสียชีวิตไปเมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 04 นี่เองค่ะ .. อายุ 68 ปี  ในบ้านของตัวเองที่สก๊อตแลนด์ สาเหตุของการเสียชีวิตยังไม่ได้ประกาศ.. จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:31:20 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ภายหลังต่อมา เอิร์ลสเปนเซอร์ก็ได้พบรักใหม่กับ Raine ธิดาของนักเขียนใหญ่ Barbara Cartland ที่การเข้ามาเป็นแม่เลี้ยงของเด็กๆตระกูลสเปนเซอร์นั้น ไม่ได้รับการต้อนรับแต่อย่างใด   พวกเด็กๆต่อต้านเธอในทุกโอกาสที่มี แม้กระทั่งลับหลัง ก็ถูกเรียกชื่อต่างๆนาๆ อย่าง ยัยตัวแสบ (Acid Raine) เพราะทุกคนพอมองออกว่า ผู้มาใหม่นั้นเข้ามาด้วยผลประโยชน์ต่างๆนานา รวมไปถึงการผดุงฐานะทางสังคม จนกระทั่งเอิร์ลสเปนเซอร์ ได้เสียชีวิตลงในปี 1992 สงครามจึงได้เปิดฉากอย่างไม่ต้องมีความเกรงใจใดๆระหว่าง แม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง เจ้าหญิงไดอะน่า กำลังอยู่ในระหว่างพาพระโอรสไปเล่นสกี แต่ทันทีที่ได้ทราบข่าว ก็รีบรุดกลับมาเพื่อทำพิธีศพให้บิดาทันที เรนได้อยู่ดูแลสามีจนถึงวินาทีสุดท้าย..แต่ทันที่ที่พี่น้องชาวสเปนเซอร์ได้มาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ทุกคนต่างก็โทษว่า เป็นเพราะเธอ ที่ทำให้ท่านเอิร์ลต้องเสียชีวิตก่อนวัยอันควร และจากวินาทีนั้นการแก้แค้นได้เริ่มต้นขึ้น ชารลส์ผู้ซึ่งเพิ่งได้รับมรดกแห่งความเป็นเอิร์ล(ที่เก้่า) และทายาทอันชอบธรรม ได้ออกคำสั่งให้เรนย้ายของออกไปจากคฤหาสน์อัลทรอปทันที แต่นั่นก็ยังช้าไป เพราะว่า เครื่องเรือนเก่าแก่บางชิ้น และ ภาพวาดโบราณจากจิตรกรชื่อดังได้หายไปจากผนัง เจ้าหญิงได ได้รีบรุดไปยังบ้านเกิดพร้อมกับทำรายการ"ของหาย"เป็นการด่วน ด้วยทีท่าที่เอาเรื่องขั้นคอขาดบาดตาย..ถ้าของนั้นไม่ได้กลับคืนมายังที่เดิม ในที่สุด..เรนก็ต้องแก้เกี้ยวด้วยเสียงอ่อยๆว่า ส่งออกไปทำความสะอาด..และนำกลับคืนมาให้ในที่สุด แต่..ปฏิบัติการจองเวรไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น.. จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:33:50 ]

ความคิดเห็นที่ 50 เรนหอบของเช่นเสื้อผ้า ของใช้ส่วนตัวลงในกระเป๋าเดินทาง หลุยส์ วิตตอง แต่..ถูกเบรคโดยเจ้าหญิงและน้องชาย ที่ยืนเฝ้าสำรวจที่หน้าประตู พร้อมทั้งบัญชาให้ เอาข้าวของข้างในออก เนื่องจาก กระเป๋าเถานั้น..มีตัวอักษรประทับว่า "S" สองใบ (อันอื่นมีประทับว่า RS)  เจ้าหญิงได้บอกว่า "กระเป๋าสองใบนั่น..ของพ่อชั้น ไม่ใช่ของแก วางลงเดี๋ยวนี้" พร้อมทั้งสั่งให้คนรับใช้ไปหากล่องมาให้ใช้ใส่สัมภาระแทน..โดยที่สองพี่น้องได้จับตาดูสิ่งของทุกชิ้นในขณะที่ทำการถ่ายเท และพิธีงานศพของท่านเอิร์ล สเปนเซอร์  นั้นดำเนินไปโดยเหล่าลูกๆ โดยที่ภรรยาและญาติฝ่ายนั้นไม่ได้รับเชิญเลยแม้แต่คนเดียว.. ระหว่างที่ท่านเอิร์ลยังมีชีวิตอยู่  เรน..เป็นผู้หญิงที่ฉลาดหลักแหลมกว่าสามีมากนัก..เพราะเธอมองเห็นอย่างถนัดชัดแจ้งว่า อัลทรอปนั้นคือขุมทรัพย์ที่มีค่ามหาศาล เพียงแค่นำมาขัดเกลาตกแต่งให้สดใสเข้าสักหน่อย และเปิดเป็นสถานที่ท่องเที่ยว พร้อมกับมีการขายของที่ระลึก (หมายเหตุ ชาวญี่ปุ่นได้คลั่งใคล้เจ้าหญิงไดอะน่ามาก ทุกคนยอมเสียเงินมากมายที่จะได้สัมผัสกับส่วนหนึ่งในความหลังของเธอ) มิหนำซ้ำ ยังรับจัดเลี้ยงดินเนอร์กับนักท่องเที่ยวกระเป๋าหนัก โดยทำเป็นการกึ่งเชิญ กึ่งธุรกิจ เช่นดินเนอร์คู่ละ 75 ปอนด์ ที่มีการทานอาหารเคล้าเสียงเปียนโน โดยที่ทั้งเอิร์ลและภรรยามาร่วมช่วยกันรับรองแขก ถึงขนาดว่า ท่านเอิร์ลลงทุน เสริฟไวน์ชั้นดีด้วยตัวเอง.. อีกทั้งมีการนำข้าวของเครื่องใช้ของเจ้าหญิงในครั้งเด็ก มาโชว์ นี่คือสิ่งที่สร้างความขัดเคืองให้กับเจ้าหญิงยิ่งนัก เพราะ สรุปไปมาก็คือ การนำเอาชื่อไดอะน่า มาหากินอย่างหน้าตาเฉย จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:36:42 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เท่านั้นไม่พอ..เรนได้สร้างสัมพันธภาพกับกลุ่มเศรษฐีตะวันออกอย่างแน่นแฟ้น ถึงกับลงทุนไปเรียนภาษาญี่ปุ่นเพื่อธุรกิจ ในปี 1991 ท่านเอิร์ล สเปนเซอร์ถึงกับเซ็งลี้ตราประจำตระกูล ให้กับญี่ปุ่นเพื่อนำไปเป็นสัญญลักษณ์ทางการค้า รวมไปถึงการประกาศขายชุดแต่งงานของเจ้าหญิงได(ที่ดูเหมือน หากแต่เป็นของก๊อปปี้) แต่เรื่องนี้ได้มีการคัดค้านอย่างแรง จากกลุ่มคนรอบด้าน ในตอนนั้นถึงขั้นมีการเจรจากับญี่ปุ่น เรื่องการสร้างสนามกอล์ฟ ที่ ฮอคไกโด โดยใช้ชื่อว่า The Royal Spencer Golf Club ที่จะเก็บค่าสมาชิกหัวละ 26,000 จนถึง 80,000 ปอนด์ พอข่าวอื้อฉาวออกมา ทั้งท่านเอิร์ลและศรีภรรยาก็ต้องรีบบินไปหลบหน้า ทำทีว่าไปพักร้อนที่ฝรั่งเศสหนีอาย เพราะ ตระกูลสเปนเซอร์ไม่มีสิทธิที่จะใช้คำว่า "Royal" ใดๆ เพราะมิใช่เชื้อพระวงค์ในลำดับไหนทั้งสิ้น.. โดยเฉพาะกับสมเด็จพระราชินีแล้ว คนบางคนในตระกูลสเปนเซอร์เป็น persona non grata (หมายถึงบุคลไม่พึงปรารถนา เป็นภาษาละตินที่สมเด็จพระราชินีอลิซาเบ็ธชอบใช้สำหรับคนบางคน ภาษาอังกฤษก็ประมาณว่า an unwelcome person) ซะด้วยซ้ำ.. แผนการหากินกับอัลทรอปนั้น  มีการวางแผนปฏิบัติในทุกรูปแบบ ตั้งแต่เสนอให้ใช้สถานที่กว่าพันสามร้อยเอเคอร์นั้นให้เป็นศูนย์ฝึกการแข่งม้าสำหรับโอลิมปิคในบาเซโลน่า จนถึงการขายของชำร่วยที่มีตราประจำตระกูลแปะอยู่ แต่..สองอย่างหลังนี้..ก็ได้แต่วาดอยู่ในกระดาษ..ไม่ได้ดำเนินการไปแต่อย่างใด เพราะ ในปี 1992  ท่านเอิร์ลได้รีบชิงลาโลกไปเสียก่อน จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:41:42 ]

ความคิดเห็นที่ 52 เผื่อว่า คนที่ไม่ได้อ่านเรื่องของพอล เบอร์เรลล์นะคะ นางฟรานเซส และลูกๆ คือ ซาร่าห์, เจน, ท่านเอิร์ลที่เก้า ชารลส์ รวมกันฟ้องนายพอล ด้วยข้อหายักยอกทรัพย์สินของเจ้าหญิงไดอะน่าไว้เป็นส่วนตัว..โดยได้รับการสนับสนุนของตำรวจสก๊อตแลนด์ยาร์ด ที่ได้ทำรายงานเกินความเป็นจริงถึงเรื่องทรัพย์สินต่างๆที่ว่ามีมากกว่า 300 รายการ และ มีการสร้างหลักฐานเท็จว่า พอลได้นำเครื่องเพชรของเจ้าหญิงออกเร่ขาย  เจ้าฟ้าชายชารลส์และพระโอรสทั้งสอง อ่านคำรายงานจากตำรวจทั้งหมด จึงเชื่อสนิท ว่า ลูกน้องคนนี้ได้ทรยศหักหลังแบบเนียนสนิท พอลต้องสูญเสียชื่อเสียงและแทบทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามี เพื่อนำเงินมาสู้คดีที่ไม่มีใครเหลียวแล นางฟรานเซสโกหกกลางศาลแบบหน้าตาเฉยว่า  พอลเป็นแค่ลูกจ้างไม่มีความสำคัญใดๆกับเจ้าหญิงที่จะไว้เนื้อเชื่อใจ ถึงกับมาให้ดูแลข้าวของเครื่องใช้  มากไปกว่าตัวเองที่เป็นแม่แท้ๆ และ ไม่ได้บอกศาลไปตามความเป็นจริงว่า ก่อนเจ้าหญิงจะเสียชีวิต แม่ลูกไม่ได้พูดกันนานนับเดือน หลังจากที่ นางฟรานเซสได้ตะโกน ด่าลูกสาวมาทางโทรศัพท์ว่า "ํYou are nothing but f..cking whore !!" เพราะ เธอไปอ่านเจอในข่าวว่า เจ้าหญิงไดได้ติดต่อกับนายโดดี้ ที่เป็นมุสลิม เจ้าหญิงได้เปิดลำโพงข้อความสนทนานั้นให้..พอลได้ยินชัดๆด้วยเช่นกัน เมื่อคดีอยู่ในศาล นางฟรานเซสได้โกหกในทุกรูปแบบเพื่อให้พอลเดือดร้อน เพราะ มันมีส่วนเกี่ยวข้องกับพินัยกรรมของเจ้าหญิงฉบับล่าสุด ที่ให้เธอเป็นผู้จัดการมรดก นั่นคือการดูแลกองทุนที่มีรายได้มาจากสินสมรส และ ข้อความในนั้นระบุว่า เหล่าบรรดาลูกๆอุปถัมน์ของเจ้าหญิงนับสิบๆคนนั้นจะต้องได้รับเงินส่วนแบ่งคนละ 8,200 เหรียญสหรัฐ แต่ ทุกอย่างมีการตุกติก หาเศษหาเลยกันจ้าละหวั่น เด็กๆเหล่านั้นได้ไปคนละ 80 กว่าเหรียญ(เอง)  พอลคือหนึ่งในกรรมการ จึงเริ่มจับตาและโต้แย้ง ผลคือ เขาถูกเชิญให้ออกจากกรรมการ และ ถูกยัดเยียดข้อหายาวเหยียดตามมา.. นี่คือสาเหตุหลักๆที่นายเบอเรลล์ ต้องออกมาเขียนหนังสือแฉแบบหมดเปลือก จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:45:19 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ความสัมพันธ์ระหว่างสองสำนักงาน คือ ในพระราชวังเซนต์ เจมส์ และ พระราชวัง บั๊คกิ้งแฮม นั้น ต้องประสานการทำงานให้สอดคล้องกันเป็นอย่างดี และ ทั้งหมดต้องขึ้นตรงอยู่กับ กรมวังฯ  อันเป็นเรื่องสำคัญ แต่ประชาชนมักไม่เข้าใจ ยามที่มีข่าวไม่ค่อยดีเกี่ยวกับเจ้าฟ้าชายชารลส์  เสียงตำหนิจากประชาชนมักจะลงมาที่ฝ่ายสำนักงานของพระราชวังบั๊คกิ้งแฮมเสมอๆ.. และแน่นอนว่า ย่อมมีเสียงติเตียนลงมาจากกรมวัง..ซึ่งมักตามมาด้วยการโต้แย้ง จนเจ้าฟ้าชายมักบ่อนเสมอๆว่า "หน้าที่ของฉันคือการปฏิบัติภาระกิจในฐานะ ปริ๊นซ์ ออฟ เวลส์ แต่ไม่รู้ว่าพวกนั้น(เหล่าขุนนางกรมวัง)มันทำไมถึงชอบมายุ่งกับฉันจัง หน้าที่ของตัวเองที่ต้องคอยดูแลสมเด็จพระราชินีก็ทำไปซิ..ไม่ต้องมาสาระแนยุ่งเรื่องของฉันให้มากนัก" เจ้าหน้าที่คนหนึ่งได้ให้ความเห็นว่า "คณะเลขาส่วนพระองค์(ในสมเด็จพระราชินีฯ)มักชอบสร้างปัญหา พิธีการให้ยุ่งยากซับซ้อนอยู่เป็นประจำ เจ้าฟ้าชายก็มีสำนักงานส่วนพระองค์ ทีมงานที่คอยถวายงานอยู่แล้ว และทั้งสองแห่งนี้ ก็ต่างกันด้วยความคิดเห็นระหว่างคนรุ่นใหม่และรุ่นเก่า เพียงแต่ต้องเข้าใจในสายงานของแต่ละแห่งก็เท่านั้น เพื่อจะได้ไม่มีเหตุเซอร์ไพร์สอะไรๆเกิดขึ้นมาบ่อยๆ แต่เรื่องที่จะมาเข้าใจกันนี่ซิ คือเรื่องยากยิ่ง เพราะสำนักงานกรมวังในสมเด็จพระราชินี นั้นล้วนแต่มีพวกอนุรักษ์นิยมหัวเก่าๆทั้งนั้น  ยามที่มีเรื่องยุ่งๆ(อย่างเรื่องของเจ้าหญิงได) ก็น่าที่จะหันหน้าคุยกัน หาช่องทางแก้ใข ไม่ใช่ต่างคนต่างให้ข่าว แถมไม่ตรงกันซะอีก" ในขณะที่สมเด็จพระราชินีได้ทรงเสด็จออกงานน้อยลง  เพื่อเปิดโอกาสให้เจ้าฟ้าชายได้ทรงงานมากขึ้นนั้น เรื่องการขัดแย้งของสองสำนักก็มากขึ้นเป็นเงาตามตัว.. และยิ่งมีเรื่องของคามิลล่ามาเกี่ยวด้วยในระยะหลังๆมานี่ เล่นเอาการส่งข่าวยิ่งสับสนและลักกะปิดลักกะเปิดมากไปกว่าเดิม.. จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:48:50 ]

ความคิดเห็นที่ 54 คฤหาสน์อันใหญ่โตที่คามิลล่าอยู่นั้น เจ้าของบ้านที่แท้จริงคือ สุนัขแสนรักของเธอ ที่สามารถนอนและวิ่งเล่นได้ในทุกที่ ขนและรอยเท้าของมันได้ปรากฏอยู่ในทุกแห่ง ทั้งบนเฟอร์นิเจอร์และเตียงนอน คามิลล่า ไม่สนใจในเรื่องการแต่งกาย หรือให้ความนิยมชมชื่นดีไซเน่อร์คนใด ไม่ชอบช้อปปิ้ง ไม่ชอบการแต่งหน้าทำเล็บ..หากแต่ เธอเป็นคนที่กล้าแกร่ง เป็นหญิงมั่นอารมณ์ดี และมีเพื่อนสนิทไปทั่วในวงจรผู้ดีเก่า เธอใช้ชีวิตอยู่อย่างธรรมดาที่สุด ทำสวน วาดรูป ไม่พิถีพิถันในเรื่องกินเรื่องอยู่มากนัก ในฤดูใบไม้ผลิ 1998 เจ้าฟ้าชายชารลส์มีพระประสงค์ที่จะจัดงานรื่นเริงสังสรรค์ ในหมู่เพื่อนสนิท และพระองค์อยากเชิญคามิลล่ามาร่วมในงานด้วย จึงสั่งการไปยังฝ่ายเลขานุการ ซึ่งผู้รับคำสั่งนั้นคือ สตีเฟน แลมพอร์ต และ มาร์ต โบลแลนด์  ถึงกับกระอักกระอ่วน ต่างว่า "เชิญคามิลล่าเหรอ..เดี๋ยวก็เป็นข่าวใหญ่ร๊อกกก..นักข่าวได้แห่กันมาแน่นอน" และที่สำคัญคือไม่มีใครกล้าตัดสินใจอะไรได้ เพราะ นี่คือเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีความสำคัญอย่างมากสำหรับองค์มกุฏราชกุมาร ทางที่ดีที่สุดคือ โทรไปปรึกษา สำนักงานพระราชวังบั๊คกิ้งแฮม ส่วนในความดูแลของเซอร์ โรบิน แจนฟริน เพื่อกราบบังคมทูลสมเด็จพระราชินีขอคำอนุญาตและรับรู้ ท่านเซอร์โรบิน ได้ตอบกลับมาว่า ถ้าเป็นงานส่วนพระองค์ของเจ้าฟ้าชาย ท่านจะเชิญใครก็เรื่องของท่าน..  สมเด็จท่านไม่อยากเกี่ยวข้องด้วย โชคดีที่ท่านเซอร์ โรบิน ได้เข้ามาเป็นธุระให้ แต่ถ้าเป็น เซอร์โรเบิร์ต เฟลโลว์ ละก้อ ทุกอย่างอาจพลิกผันไป.. เพราะสาเหตุที่มาของเรื่องนี้ มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วในปี 1997 ที่เจ้าฟ้าชายประทานจัดงานวันเกิดครบ 50 ปี ให้กับคามิลล่า ซึ่งเซอร์ โรเบิร์ต เฟลโลว์ รับทราบข่าวด้วยความขุ่นเคือง ถึงกับบอกกับ ก็ลองจัดซิ จะกราบบังคมทูลให้มีพระประกาศิตลงมาให้เลิกคบกับคามิลล่าตลอดชีวิตไปเชียว.. เพราะท่านเซอร์โรเบิร์ตเชื่อมั่นว่า สาเหตุแห่งการยุ่งเหยิงทั้งหมดนั้น มาจาก ผู้หญิงคนนี้เพียงคนเดียว..แต่เจ้าฟ้าชาย ก็ยังจัดงานนั้นจนได้.. (หมายเหตุ เขียนเรื่องนี้ไว้ก่อนตั้งแต่ปีที่แล้ว ก่อนที่เจ้าฟ้าชายและคามิลล่าจะออกงานเปิดเผยจนมาร่วมหอลงโรงอย่างในปัจจุบัน...วิวันดา) จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:52:05 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สมเด็จพระราชินีไม่ได้พบและเจอะเจอกับคามิลล่ามานานหลายปี และไม่เคยเอ่ยถึงแม้แต่เพียงคำเดียว   อย่างในกรณีที่คามิลล่าได้ประสบอุบัติเหตุทางรถยนตร์ บนเส้นทางไฮเวย์ไฮโกรฟ ก่อนวันเกิดนั้นไม่กี่วัน พระราชวงค์ทั้งหมดได้ประทับอยู่ที่พระราชวังแซนดริงแฮม ใครต่อใครก็ไต่ถามถึงอาการ รวมทั้งท่านดยุค แต่สมเด็จฯ ทรงทำไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งๆที่จะว่าไปแล้ว..คามิลล่าก็คือคนวงในลูกหลานข้าราชบริพารคนหนึ่ง.. ในงานวันเกิด ที่ถูกจัดขึ้นในพระตำหนักไฮโกรฟ มีผู้คนมาร่วมงานมากมาย รวมทั้ง อดีตสามีเก่า แอนดรูว์ ปาร์คเกอร์ อีกทั้งบรรดาลูกๆหลานๆ คามิลล่าอยู่ในชุดสีดำ ประดับตัวด้วยเพชรและใข่มุก ซึ่ง ในวันต่อมา ภาพของเธอได้ลงหน้าหนึ่งในหนังสือพิมพ์แทบทุกฉบับ.. เซอร์โรเบิร์ต เฟลโลว์  ฉุนจัด และวิธีแก้ลำนั่นก็คือ การส่งข้อความเกี่ยวกับคามิลล่าให้กับสื่อต่างๆ..และ ส่งไปยังเจ้าหญิงไดอะน่าด้วยเช่นกัน เจ้าหญิงโทรกลับมายังสำนักงานและสอบถามเรื่องราวนี้อย่างขัดเคืองอารมณ์ เพราะ ข่าวที่พาดหัวว่า "หล่อนมาถึงในงานที่ไฮโกรฟเป็นคนแรกด้วยทีท่ามาดมั่นราวนางพญาหงส์แห่งพระราชวงค์" พระองค์ถามกับ มาร์ค โบลแลนด์ว่า.. "อะไรกัน..สมเด็จฯทรงอนุญาตให้ยัยนี่ออกงานหรือนี่? มาร์ค จึงต้องตอบไปเป็นกลางๆว่า.. "ไม่ใช่หรอกขอรับ เป็นงานส่วนพระองค์ สมเด็จท่านมิทรงทราบด้วย" และนั่นก็คือเรื่องจริง..แต่ในยามนั้น เจ้าหญิงไดอะน่าก็ไม่ได้กราดเกรี้ยวและแคร์เหมือนแต่ก่อน เกี่ยวกับเรื่องของเจ้าฟ้าชายและคามิลล่า จะว่าไปแล้วก็คือ"ทำใจ"ได้นั่นเอง เพราะเจ้าหญิงก็มีโดดี้แล้ว..เพียงแต่ไม่ชอบเห็นคามิลล่าออกมาเป็นข่าวเท่านั้นเอง อีกทั้ง ก็พอมองเห็นว่า ผู้หญิงอย่างคามิลล่าไม่น่ามีพิษสงอะไรมากมายกับพระโอรสทั้งสองอย่างกับที่เรื่องร้ายๆเธอเคยประสบในอดีตกับ เรน..แม่เลี้ยง จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:53:59 ]

ความคิดเห็นที่ 56 แม้แต่กับ Tiggy ที่เจ้าหญิงถือว่าเป็นศัตรูตัวเอ้ก็เถอะ ในระยะหลังๆมานี่ ก็เลิกราไปเฉยๆ แต่ว่าในอดีตเมื่อย้อนกลับไปในปี 1995 สมัยที่ยังออกงานร่วมกับพระสวามีนั้น ทิคกี้ คือเป้าหมายการจองเวรอันดับต้นๆ..ที่ต้องมีการแก้แค้น เพราะเจ้าหญิงถือว่า ทิคกี้คนนี้ คือคนที่มาแย่งความรักของพระโอรสไปจากพระองค์ อีกทั้ง เชื่อว่า พระพี่เลี้ยงคนนี้มี"อะไรๆ"อย่างลึกซึ้งกับอดีตพระสวามี วันนั้น คือวันที่มีการจัดงานเลี้ยงอาหารกลางวันให้ข้าราชบริพารเนื่องในวันคริสมาสต์ ทิคกี้เพิ่งออกมาจากโรงพยาบาลด้วยเรื่องสุขภาพของผู้หญิงๆ เจ้าหญิงได ได้ถือเป็นโอกาสแห่งการเอาคืน..จึงเดินไปหา และกล่าวว่า "แหม..เสียใจเรื่อง"เด็ก"ด้วยนะ"   ซึ่งอันเป็นสื่อความหมายว่า ทิคกี้ เพิ่งไปทำแท้งมา.. ผู้ถูกกล่าวหาถึงกับต้องรีบพาตัวออกไปจากงานพร้อมน้ำตาเต็มใบหน้า.. และแน่นอนว่า เรื่องทั้งหมดนี้ เป็นข่าวหราในหน้าหนึ่งของทุกฉบับ.. ทิคกี้ได้พยายามติดต่อทนายความเรื่องการฟ้องร้องเพื่อป้องกันชื่อเสียง แต่แล้ว ก็เปลี่ยนใจล้มเลิกในภายหลัง.. ข่าวอื้อฉาวที่ปรากฏออกมาเรื่อยๆ ทำให้ครั้งหนึ่งที่ เจ้าชายวิลเลี่ยม ได้เสด็จออกงานและเด็กหญิงเพื่อนที่นั่งข้างๆถามตามประสาเด็กๆว่า "เธอไม่อายเรื่องพ่อแม่เธอเหรอ มีข่าวตลอดเลยนะ" "ฉันไม่อายเรื่องพ่อหรอก เพราะไม่มีอะไร จะอายก็เรื่องของแม่ มากกว่า " จากนั้นมาไม่กี่เดือนก็ถึงวิปโยค คือ วันที่เจ้าหญิงไดอะน่าได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตกับเพื่อนชาย โดดี้.. ซึ่งพระโอรสทั้งสองต้องทรงกล้ำกลืนความเศร้าโศกเสียพระทัย  เข้าร่วมในพิธีศพ และเมื่อ ได้รับคำชมจากกรมวังว่าพระองค์ทรงเข้มแข็งเป็นอย่างดี เจ้าชายวิลเลี่ยมทรงตรัสว่า.. "ขอบใจนะ..ฉันรู้แต่ว่า..ต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ไม่ว่าวันนี้ หรือตลอดไป" จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:55:43 ]

ความคิดเห็นที่ 57 อ่านจนเหนื่อยไปเลยช่ะม้า... จากคุณ : WIWANDA - [ วันรพี 06:57:07 ]

ความคิดเห็นที่ 58 อ่านๆๆๆ  ต่อค่ะต่อ จากคุณ : หมูหนาว - [ วันรพี 08:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านสนุกมากๆครับ ขอบคุณมากครับ คุณWIWANDA แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 48 08:20:14 จากคุณ : jingsija - [ วันรพี 08:19:14 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ไม่เหนื่อยเลยค่ะ สนุก จากคุณ : เมี๊ยวหง่าว - [ วันรพี 11:24:04 ]

ความคิดเห็นที่ 61 ไม่เหนื่อยเหมือนกันครับ สนุกมากครับ จากคุณ : Great_Khan - [ วันรพี 15:03:16 ]

ความคิดเห็นที่ 62 มารอ ค่ะ งอมแงมตามเคย จากคุณ : วาด (vad) - [ วันรพี 18:26:45 ]

ความคิดเห็นที่ 63 ไม่เหนื่อยเลยค่ะ อ่านไม่กระพริบ อยากรู้เหตุการณ์ต่อไปสนุกมาก รออ่านต่ออยู่ค่ะ.. จากคุณ : noinop - [ วันรพี 20:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 64 จรดจ่อรอคอย จากคุณ : แมวโต๋เต๋ - [ วันรพี 23:18:01 ]

ความคิดเห็นที่ 65 เหมือนดูหนังเลย ช้อบชอบ จากคุณ : kolokol - [ 8 ส.ค. 48 02:16:59 ]

ความคิดเห็นที่ 66 มารออ่านอย่างเคยค่ะ จากคุณ : little kitty - [ 8 ส.ค. 48 10:53:06 ]

ความคิดเห็นที่ 67 เห็นหน้าคามิลล่าในข่าวที่ไร ก็นึกไม่ออกทุกทีว่า เจ้าชายแกคิดอะไรของแกวะ ถ้าจะหาประมาณนี้ ผมว่าไม่ต้องเป็นถึงเจ้าชายแห่งจักวรรดิที่พระอาทิตย์ไม่เคยตกดินก็ได้ แถว ๆ ก่อสร้างปากซอยบ้านผมงี้ตรึม เป๊กนี้ทั้งนั้น เฮ้อ มันก็เป็นเรื่องของกรรมของเวรละนอะ จากคุณ : สื่อศิลป (สื่อศิลป) - [ 8 ส.ค. 48 18:25:03 ]

ความคิดเห็นที่ 68 มันมีคำกล่าวว่า สองคน ยลตามช่อง (ต่อด้วยอะไร ผมก็จำไม่ได้แล้ว) ครับคุณสื่อศิลป จากคุณ : กริชครับผม - [ 8 ส.ค. 48 19:00:32 ]

ความคิดเห็นที่ 69 เจ้าชายท่านจะคิดยังไงก็ช่างเถอะค่ะ แต่ท่านคงไม่คิดเหมือนคุณสื่อศิลปก็แล้วกัน! ข้างพระวรกายท่านถึงไม่เคยว่างเว้นจากอิสตรีไงค่ะ (ไม่เหมือนบางคน) ถึงคามิล่า เธอจะสวยไม่ถูกใจคุณสื่อศิลป แต่เธอก็มีบางอย่างที่ต้องพระทัยเจ้าชายค่ะ ว่าแต่ไซด์ก่อสร้างแถวไหนคะที่มีคนงานหน้าตาฝรั่งดั้งโด่งเดินกันให้ตรึม จะไปสัมภาษณ์เธอให้หายข้องใจสักหน่อยว่าเป็นฝรั่งตกยากมากมาจาก united kingdom หรือเป่า? จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 8 ส.ค. 48 20:31:12 ]

ความคิดเห็นที่ 70 มารอ (เก้อ) อ่านต่ออีกวัน ค่ะ จากคุณ : noinop - [ 8 ส.ค. 48 20:39:48 ]

ความคิดเห็นที่ 71 วันนี้มาเก้อ พรุ่งนี้จะมาใหม่ จะรอนะคะ จากคุณ : muto - [ 8 ส.ค. 48 21:38:52 ]

ความคิดเห็นที่ 72 แง วันนี้ไม่มา สงสัยติดถ่ายทอดสดโทรทัศน์รวมการเฉพาะกิจ พรุ่งนี้จะมาแวะมาใหม่นะครับ ก่อนไป ฝากลิงค์ไว้เผื่อใครอยากระลึกถึงความหลังนะครับ มีวิดีโอคลิปตอนพิธีอภิเษกสมรสให้ชมด้วยครับ http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/july/29/newsid_2494000/2494949.stm จากคุณ : Great_Khan - [ 8 ส.ค. 48 23:52:52 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ปู้ธ่อ..แล้วก็ไม่บอก..ว่ามานั่งคอยอ่าน คนแปะก็เลยมัวแต่ไปตกปลาสำราญบานใจอยู่น่ะซิ จากคุณ : WIWANDA - [ 9 ส.ค. 48 00:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ตามมาอ่านอีกแล้วค่ะ แล้วก็ตามไปทู้ใหม่ด้วยแล้วค่ะ หนูมาช้าทุกทีเลยง่ะค่ะ แต่มาช้าดีกว่าไม่มานะคะ จากคุณ : หมาน้อยพุงกาง - [ 9 ส.ค. 48 15:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 75 หูยยย..มาแล้วตามไปอ่านค่ะ ไปตกปลากลับมา แล้วอุตส่าห์มาลงต่อให้ก็ ขอบพระคุณมากๆค่ะ . ..รีบไปแระ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 48 21:57:32 จากคุณ : noinop - [ 9 ส.ค. 48 21:55:17 ]