ความคิดเห็นที่ 1 ไม่นะคะ  คุณย่าลาค่ะ  เหมือนท่านจะรู้ตัว  เป็นมะเร็งในช่องท้อง ก่อนไปท่านบีบมือเบาๆแล้วยิ้มให้  แล้วก็หลับตาเหมือนคนนอนหลับ แล้วก็จากไปตลอดกาลค่ะ จากคุณ : ใจตัวเองห้ามยากที่สุด - [ 18 เม.ย. 52 08:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 2 น้องสาวเรา อายุ 20 เป็นโรคหัวใจ รักษาตัวที่ รพ พญาไท สาขานึง เข้าห้อง ICU 3 ครั้ง ติดต่อ กัน ภายใน 5 วัน วันคืนสุดท้ายอาการเค้าดีขึ้นทุกอย่าง โทรหาพี่ชาย โทรหาเพื่อน ว่าพรุ่งนี้จะกลับบ้านแล้วนะ นัดมาติวการบ้านกัน นัดไปเที่ยวกัน พอวางสายแค่นั้น สักพักเค้าห้องน้ำ ท้องเสีย ออกมานอนบนเตียง เกิดอาการร้อนทั้งตัวเหมือนธาตุไฟแทรก ต้องถอดเสื้อนอก เสื้อในถอดหมด แล้วซักพักเค้าก็ฟุบไปบนเตียง..............เธอหลับไปตลอดกาลของคืนนั้น และไม่ตื่นอีกเลยของอีกวัน ครอบครัวจึงตัดสินใจเอาเครื่องช่วยหายใจออก................................ยังดีที่เค้ายังได้นั่งรถใหม่ป้ายแดงของเรา 1 ครั้ง ตอนเอาเค้าไปส่ง ที่อพาร์ทเมนต์ ก่อนคืนนั้นจะกลับมานอน รพ อีกและเสียชีวิต จากคุณ : lovephuket - [ 18 เม.ย. 52 09:27:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แม่เราเป็นมะเร็งในสมองค่ะ แต่ยังไม่เสีย นอนหลับมา 2 เดือนเกือบ 3 เดือนแล้วค่ะ แต่อวัยวะทุกอย่างทำงานปกติ ไม่ได้ใช้เครื่องช่วยหายใจ แต่ไม่ยอมขยับตัวเลย ไม่ทราบว่า น้องสาว จขกท หลับไปนานขนาดไหนคะ เรายังหวังอยู่ลึก ๆ ให้แม่ตื่นนะ เพราะหมอไม่เคยเจอเคสหลับนาน ๆ แบบนี้ เผื่อจะได้ทำใจ จากคุณ : เดินโซเซ - [ 18 เม.ย. 52 10:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นกำลังให้ทุกคนนะครับ จากคุณ : แก้วเปรื่องปราชญ์นฤมาศแม้นมณี - [ 18 เม.ย. 52 11:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนอาม่าเรา จำไม่ค่อยได้แล้วนะคะ แต่เหมือนทุกคนจะรู้กันแล้วว่าท่านจะไปวันนั้น เวลาประมาณนั้น ก็ไปล้อมวงนั่งเฝ้ากัน ท่านก็นอนนิ่ง ๆ เฉย ๆ แล้วอยู่ ๆ พอตรวจดูก็พบว่าท่านจากไปแล้วค่ะ แต่นั่นท่านชราน่ะค่ะ อายุเก้าสิบกว่าแล้ว เริ่มหลงแล้ว จากไปโดยสงบเหมือนใบไม้ปลิดขั้วจากก้านเงียบ ๆ ทั้งที่ไม่มีลมพัด ทุกวันนี้ยังเสียใจที่ไม่ได้คุย ไม่ได้รู้จักท่านให้มากเท่าที่ควร จากคุณ : atihasita - [ 18 เม.ย. 52 11:56:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณยาย ของผมท่านนอนหลับปกติ แล้วจู่ ๆ ก็ ถอนหายใจออกมา เฮื้อก..ใหญ่ ๆ เลยล่ะ แล้วท่านก็ไปเลย ตลอดกาล แต่คุณยายเป็นคนที่แข็งแรงมาก ๆ อายุ 88 จากคุณ : ก็อตซิล่าคิว - [ 18 เม.ย. 52 12:29:39 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เพื่อนเราเป็นโรคปอด (ถูงลมโป่งพอง) เค้ารู้ตัวค่ะ....ว่าปอดเริ่มหมดแล้ว หายใจเข้าไปแล้วมันโหวง ๆ ต้องออนออกซิเจนตลอด ด้วยอัตราที่สูงสุด แล้วก็กระวนกระวายตลอด....ตอนเริ่มอาการแย่มาก ๆ โทร.หาเราตอนตีหนึ่ง ตีสอง ตีสาม (ทุกชม.เลย) เราตื่นมาปัสสาวะตอนตีสี่ จริงได้ยินโทรศัพท์ โทร.กลับไปหา เพื่อนก็บอกว่า หมอจะเจาะคอเค้าแล้ว...จะให้เค้าตายเร็วขึ้น เราก็เลยบอกว่า ถ้าไม่อยากเจาะ ก็บอกหมอไปเลย (คนไข้ระยะสุดท้าย แล้วมีสติขนาดนี้ หมอให้เลือกได้เองอยู่แล้ว) เค้ารู้ตัว แต่เค้ายังไม่อยากตาย...เค้ามีลูกเล็ก ...เค้าห่วงมาก...และยังอยากมีชีวิตอยู่ วันรุ่งขึ้น ยังกินข้าวเหนียวมะม่วงได้...แล้วคืนต่อมา...ก็โดนให้มอร์ฟีน เนื่องจากนอนไม่ได้....พอหลับ เค้าก็เริ่มหายใจเองไม่สะดวก จนค่อย ๆ หายใจช้าลง  ออกซิเจนก็ลดลง จนเหลือศูนย์....แล้วก็หยุดหายใจค่ะ.... จะว่าไปแล้ว ก็ไม่ได้สั่งลาอะไร....สำหรับตัวเราเองก็นึกเพียงแต่ว่า แค่เราไม่ได้คุยกันแค่นั้นเอง.... เหมือนเพื่อนไม่อยู่  ไปต่างประเทศ....ถ้ากลับมาได้คุยกัน ก็จะต่อกันติด แต่....เป็นไปไม่ได้อีกแล้ว.....เราว่ารู้สึกดีกว่าที่เค้าสั่งลานะ...คงเสียใจมากกว่านี้ จากคุณ : tourmaline - [ 18 เม.ย. 52 13:41:40 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คิดว่าไม่ นะ ในกรณีพ่อเราเอง พ่อเสียด้วยอุบัติเหตุค่ะ ก่อนเสีย เราเป็นคนขับรถพาไปส่ง รพ คือย้ายจาก รพ รัฐ ไปเอกชน พ่อซี่โครงหัก หมอที่ รพ รัฐไม่ทำอะไรให้เลย มีเลือดคั่งด้วย คิดว่าคงทรมานมาก พ่อ พยายามพูด แต่เราพยายามขับรถไปให้เร็วที่สุด สุดท้ายไม่ได้พูดกันเลย นึกถึงทีไร ก็เสียใจ พ่อทั้งหอบ ทั้งพยายามพูด พอเข้า ไอ ซี ยู ได้แค่ 2-3 ชั่วโมงก็ไปเลย ไม่ได้คุย ไม่ได้ลา คิดแล้วใจหายจริง ๆ จากคุณ : มนอุ๊งอิ๊ง - [ 18 เม.ย. 52 14:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ไม่มีประสบการณ์ตรง แต่ได้อ่านวิธีส่งผู้ป่วยใกล้ตาย จากหนังสือ ณ มรณา ของดังตฤณ จากคุณ : waoe (pe7ch) - [ 18 เม.ย. 52 15:30:52 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จขกท มาตอบค่ะ ความจริงน้องเขาอยู่ รพ นาน เกือบเดือน พักฟื้นก่อนเข้าห้องผ่าตัด 5 วัน ผ่าตัดเสร็จอยู่ไอซียู 10 วัน พอลงมาจากไอซียูได้ 3 วัน เขามีอาการกระวนกระวาย เรียกแต่พยาบาล และบ่นเมื่อยต้นคอ ต้องการคนนวดประจำตัว หมอวัดระดับออกซิเจนที่คนไข้รับ ไม่ปกติ ต้องกลับไปไอซียูอีก 10 วัน  เพื่อใช้เครื่องช่วยหายใจค่ะ ในที่สุดเป็นเพราะมะเร็งลามไปที่ไขสันหลัง ก้านสมองค่ะ ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่หมอจะให้เจาะคอด้วย แต่เขาก็ไปแล้วอย่างสงบ หลังจากร่างกายเขาไม่รับอาหารและยาที่ให้ทางสายยาง หมอแนะนำให้งดอาหารและยา แต่ไม่ถอดเครื่องช่วยหายใจออก ประมาณ 2 วัน ชีพจรเขาอ่อนและกลายเป็นเส้นตรงค่ะ ก็เลยไม่แน่ใจว่าจริงๆ เขาไปนานแล้ว ที่ผ้าอยู่ เราเฝ้าเครื่องช่วยหายใจทำงานรึเปล่า ระหว่างที่เขาหลับแบบปลุกไม่ตื่นเลย น้องชายก็ถอดพระเครื่องมาใส่มือเขาตลอดเวลาเลยค่ะ ก่อนที่เขาจะขึ้นมาอยู่ไอซียูครั้งสุดท้าย เขาบอกว่า ทรมานจังเลย อยากนอนหลับไปเลย ไม่อยากรักษาต่อแล้ว เพราะคงรักษาต่อไปไม่ไหว แต่เราก็ไม่เข้าใจกับคำว่าทรมาน คงเป็นเพราะออกซิเจนไม่พอค่ะ และต้องนอนแบบอยู่บนเตียงไม่ได้ทานอาหารเกือบเดือน ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน ปกติ เขาไม่เคยต้องนอนอุดอู้ในห้อง เช้าขึ้นมาก็ต้องเปิดหน้าต่างรับแสงแดดสายลมแล้วค่ะ แต่นี่เขาทนอยู่ได้ตั้งเกือบเดือน ซึ่งผิดปกติมาก และพอใส่เครื่องช่วยหายใจ ก็พูดจากับใครไม่ได้อีก หมดความอยากมีชีวิตไปเลย ถ้าเป็นแบบนี้ โชคดีที่เขาไม่มีครอบครัวให้ห่วง แต่เสียดายที่เขาจากเร็วเกินไป อายุยังไม่ถึง 40 เลยค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 52 18:13:36 จากคุณ : r231 - [ 18 เม.ย. 52 16:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกปลงกับชีวิตเลยครับ ว่าคนเราอยู่ไม่แน่ไม่ นอนอาจจากไปเมื่อไหร่ก็ได้  เห้ออ  ขอแสดงความเสียใจกับทุกท่าน ที่เคยมีประสบการ์ณด้วครับ จากคุณ : wservice - [ 18 เม.ย. 52 16:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาแชร์ทั้งๆที่มันเศร้าครับ แม่ผมอายุ86 ก่อนตายเป็นไข้หวัด..ทานไรไม่ได้.แม้กระทั่งยา...ก่อนท่านจะไปท่านจะร้องเรียกพี่สาวเพื่อจะบอกให้รู้ว่าไม่ไหวแล้ว แล้วท่านก็ค่อยๆ หมดลมหายใจไป..เหมือนค่อยๆ นอนหล้บไปนะครับ จากคุณ : ชิน (chinkung) - [ 18 เม.ย. 52 19:02:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เพื่อนเรา กับแม่ของเพื่อนเรา เป็นมะเร็งทั้งคู่ ก่อนเค้าจะไป จะมีอาการเดียวกันคือ ตอนแรก หลังจากให้ยาแล้ว จะอาการดีขึ้น พูดจารู้เรื่อง ยิ้มได้ หัวเราะได้ เหมือนคนเพิ่งฟื้นไข้ หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ อาการก็จะทรง ๆ ตลอด เริ่มนอนนิ่ง ๆ เฉย ๆ ตาลอย ๆ แต่มีสติตลอด ใครเรียกก็มอง แต่ไม่หือ ไม่อือ มองเฉย ๆ น้ำตาไหลตลอด เป็นแบบนี้อยู่ 3 วัน แล้วไปเลย ส่วนย่าของเรา เป็นมะเร็งเหมือนกัน ตอนเช้ากินข้าวได้ กินยาได้ ตอนเย็นก็นอนหลับปกติ เช้ามืดก็ไปอย่างสงบ หลานๆ ไม่ทันได้เห็นหน้า และเห็นใจ จากคุณ : pariss - [ 18 เม.ย. 52 20:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โห..กิ๊ฟล้นหลามมาก ขอบคุณทุก ๆ ท่านนะคะ น้อง จขกท คล้าย ๆ แม่ของเราเลยอะ แงๆ กลัวอะ กระวนกระวาย เมื่อยต้นคอ แต่ออกซิเจนปกติ อันนี้ต้องขอบคุณพยาบาลที่ สถาบันวิจัยจุฬาภรณ์กับแพทย์ทางเลือกที่คุณแม่รักษาอยู่ค่ะ เพราะพี่ ๆ ให้คำแนะนำเรื่องอาหาร กายภาพ และข้อปฏิบัติให้มะเร็งไม่ลุกลามไปที่อื่นค่ะ ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกกำลังจะไปต่อมน้ำเหลืองแล้ว(แอบไปนิดนึงแล้วล่ะ) และทางรามาก็บอกว่าอีกนิดเดียวถึงก้านสมอง จากคุณ : เดินโซเซ - [ 18 เม.ย. 52 22:26:10 ]

ความคิดเห็นที่ 15 น้องสะใภ้ผม อยู่ห้อง ICU มา 3 วัน วันที่ 4 อาการดีขึ้นมาก เขียนหนังสือได้ ว่าอยากกลับบ้าน ญาติๆ ดีใจกันใหญ่ ไปซื้ออาหาร ซื้อขนม ซื้อผลไม้ มากินกัน พร้อมทั้งซื้อมาเลี้ยงพยาบาลที่ห้อง ICU ทุกคน แต่พอวันรุ่งขึ้น อาการทรุดลงอย่างรวดเร็ว และเสียชีวิตวันรุ่งขึ้นนั่นเอง ตอนแรกผมก้ไม่ค่อยเชื่อว่า คนจะเสียชีวิต แล้วมักจะมีอาการดีขึ้น อย่างเห็นได้ชัด อย่างที่เขาร่ำลือกัน มาเจอกับน้องสะใภ้ ซึ่งผมยืนดูอยู่ จนถึงวินาทีสุดท้าย ถึงเชื่อครับ จากคุณ : viyagoris - [ 18 เม.ย. 52 23:09:25 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณเดินโซเซ คะ น้องสาวเราเขาไม่รู้สึกตัวหลังจากเข้า icu ครั้งสุดท้าย ประมาณ 10 วันค่ะ การไม่รู้สึกตัว คือปลุกไม่ตื่น ไม่หายใจด้วยตัวเอง ไม่ทานอาหารเอง ไม่ขับถ่ายเอง แต่ถ้าเราจักจี้ที่ปลายเท้า เขาจะกระตุกขานิดนึง ซึ่งเราก็บอกหมอ แต่หมอบอกว่า รู้สึกตัวแบบนี้ ไม่ใช่การรับรู้ และยกตัวอย่างกบที่ถูกผ่าเอาหัวใจออกมา แล้วตัวกบยังกระตุกอยู่ จำไม่ค่อยได้เหมือนกันค่ะ ว่าหมอพูดรายละเอียดยังไง จากคุณ : r231 - [ 18 เม.ย. 52 23:39:33 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แหะ ๆ งั้นเรายังโชคดี คือคุณแม่ปลุกไม่ตื่นเหมือนกัน มีอาการกระเพาะไม่ย่อย ไม่ขับถ่ายตอนย้ายจากยันฮีมาวชิระค่ะ ย้ายได้ 8 วัน พี่ชายเห็นว่า ถ้าอยู่ต่อ ไม่น่าเกินสัปดาห์แน่ ๆ เลยย้ายกลับยันฮีค่ะ ตอนแรกที่อยู่ยันฮีเพราะเริ่มคุมค่าใช้จ่ายไม่ไหว (4 เดือนแล้ว ค่าใช้จ่ายสูงพอดูเลย) แรกสุดเลยอยู่รามา แต่คุณหมอบอกว่าไม่เกิน 2 วันท่านจะไป เลยไม่รู้จะทำยังไง อยากให้คุณแม่สบายที่สุด เลยคุยกันว่าให้คุณแม่อยู่ที่ยันฮีแล้วกัน จากนั้นอาการก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ เพิ่งมาทรุดเอา 2-3 เดือนให้หลังนี่ล่ะค่ะ ตอนนี้เลยต้องสู้กันต่อไป แต่เราจั๊กจี้ที่เท้าคุณแม่ไม่กระตุกเลยค่ะ พยาบาลมาเจอเลือดทีนี้หาไม่เจอ เค้าก็ควาน ๆ จนบวมช้ำ คุณแม่ก็ไม่ถอยมือหนี มีแต่พวกเราที่น้ำตาไหลเอง เพราะไม่รู้ว่าคุณแม่เจ็บไหม ทรมานไหม จากคุณ : เดินโซเซ - [ 19 เม.ย. 52 10:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เอามาจากเพื่อนครับ ยายของเขา ก่อนที่จะเสีย นั้นนอนบนเตียงตลอดลกุขึ้นมาไม่ได้เลย ไม่พูดไม่จาใส ออกซิเจน และพอถึงวันที่จะเสียอยู่ดีๆ แกก็บ่นว่าปวดปัสสาวะและก็ลุกขึ้นมาเข้าห้องน้ำเฉยเลย ญาติก็ดีใจนึกว่าหายดีแล้ว พอกลับไปนอนที่เีตียงอีกทีก็ไปละครับ คล้ายกับว่าเป็นแรงเฮือกสุดท้าย จากคุณ : lagionhead (lagionhead) - [ 19 เม.ย. 52 13:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 19 คิดว่าจริงน่ะค่ะที่ว่าคนเราเมื่อใกล้ตาย อาการดีขึ้นมากจนเหมือนปาฏิหาร์ย ญาติเราเองค่ะ นอนโรงบาลมา 7 เดือนลุกไม่ได้ ใส่เครื่องออกซิเจนตลอด โรคหัวใจน่ค่ะ พอ 7 วันก่อนจะเสีย  ลุกขึ้นนั่งได้บนเตียงคนไข้ ขอหวีมาหวีผม ดูทีวี (นี่คือสิ่งที่ญาติเราชอบทำประจำ) หลังจากนั้น 7 วันต่อมา ก็จากไป จากคุณ : bizarro - [ 19 เม.ย. 52 15:52:24 ]

ความคิดเห็นที่ 20 พี่ชายเราพูดไม่ได้ค่ะ เป็นไข้มาลาเรีย (ตายเมื่อสิบห้าปีก่อน) นอนไอซียูอยู่ห้าวัน ...แต่เวลาเราพูดอะไรกับเค้าไป ก็กระพริบตา แล้วก็น้ำตาไหล เค้าคงรู้ตัวนะคะ..แต่วันสุดท้ายที่ไปเนี่ย.. คือ สายที่เจาะล้างไตนะ น้ำมันวนไหลออก คือเหมือนร่างกายไม่รับแล้ว อยู่ได้ไม่นาน ชีพจรก็ค่อย ๆ หมดไปค่ะ..ทุกวันนี้ยังจำภาพนั้นได้ติดตา คิดแล้วยังเศร้าไม่หาย.. จากคุณ : Jane - [ 19 เม.ย. 52 20:06:33 A:72.225.217.164 X: TicketID:203101 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พ่อของผม อายุมากแล้ว เดินไม่ได้ได้แต่ลุกพลิกได้ อาบน้ำให้ท่านเสร็จแล้ว  หัวเราะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตอนกลางคืนเห็นท่านหายใจติดขัด ก็เลยนวดและให้ยาขยายหลอดลม จนท่านหลับไป  ผมตื่นมาและรู้สึกว่ามือท่านเย็นมาก เพราะจับมือท่าน นอนตลอดคืน ปรากฎว่าท่านเสียแล้ว ไม่ทราบว่าท่านอยากลาหรือเปล่า แต่จำรอยยิ้มและหัวเราะของท่านได้ดี... ส่วนลุงเป็นมะเร็ง  ก่อนท่านเสีย หมอให้กลับมาทำใจที่บ้าน วันนั้นท่านกระวนกระวายพลิกยกแขนขาตลอดจนท่านนิ่งสนิทไป... จากคุณ : tiger18 - [ 19 เม.ย. 52 22:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ของผมคุณตาครับ หลังจากกลับมาจาก รพ วิชัยยุทธ เพื่อตรวจตามใบนัด กลับมาบ้าน สบายดี กินข้าว หมดจาน หลังจากนั้นท่านเข้าห้องน้ำไป ออกมามี อาการหายใจไม่ออก พูดไม่ได้เลย แน่นหน้าอก แล้วคุณแม่ถามว่าไหวหรือเปล่า ไปโรงพยาบาลไหม ต้องบอกไว้ก่อนว่าท่านปกติแลวจะไม่เคยบอกเลยว่าไป ส่วนใหญ่ท่านจะทนไหว แต่ครั้งนี้ท่านพยักหน้าบอกว่าไปโรงพยาบาล บ้านผมจึงรีบบึ่งรถไปรพ ที่ใกล้ที่สุดเลย นั่นก็คือยันฮี จริงๆอยากพาท่านไปวิชัยยุทธมากกว่าเพระา ยันฮีเรื่องโรคตรวจทั่วไปไม่ละเอียดเลย และคุณหมอก็ประจำอยู่ที่วิชัยยุทธด้วย ขณะนั่งรถไปผมก็นั่งจับท่าน กุมมือท่าน จนไปได้กลางทาง ท่านลิ้นออกปากเลยครับ จุก แล้วนิ่งไปเลย ทั้งรถร้องไห้กันหมดบอกว่า คุณตา อย่าเพิ่งนะ อย่าเพิ่ง คุณแม่ผมนั่งด้านหน้าร้องไห้ไปด้วย พี่สาวขับรถไปก็แซง บีบแตร เปิดไฟฉุกเฉินตลอดทาง ตอนนั้นตัวท่านเริ่มเหลืองแล้ว เลยต้องโทรไปยันฮีก่อนให้เอารถมารับคนไข้ฉุกเฉิน ในเพียงระยะเวลาไม่เกินสิบนาทีครับ แต่สุดท้าย... ท่านก็จากไปในคืนวันนั้น ผมนั่งรอดูหัวใจค่อยๆลด ค่อยๆลด ไปทีละกราฟ จำได้กับตาเลยครับ ! ! ผมและที่บ้านช่วยกันเรียกคุณหมอในห้องไอซียู ที่นั่งอยู่ด้านหลัง คุณหมอและพยาบาล ไม่เดินมาเลยครับ ก้มหน้ากันหมด __! !__ ครั้งนั้นเป็นครั้งที่รู้สึกเลยว่าจากที่เราดูในหนัง มันเกิดขึ้นในชีวิตจริงเราเสียแล้ว คนเรามันจะเสียก็เสียเลยนะครับ บางครั้งมันไม่มีลางบอกเหตุใดๆ นี่ขนาดเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาลเองนะครับ ทานข้าวได้ปกติ เฮ้อ คิดแล้วยังหดหู่อยู่เลย อ้อ เป็นโรคหัวใจ หัวใจวายเฉัยบพลันครับ จากคุณ : initial.as - [ 19 เม.ย. 52 23:41:59 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอแสดงความเห็นใจ และเสียใจ กับทุกๆ คห ด้วยนะคะ .. พวกเขาไปดีแล้วคะ สบายแล้ว จากคุณ : โกโก้ - [ 20 เม.ย. 52 02:36:38 A:203.144.180.65 X: TicketID:176749 ]

ความคิดเห็นที่ 24 อ่านกระทู้นี้แล้วเศร้ามาก... เรื่องที่ว่าก่อนจะเสียแล้วอาการดีขึ้นก็เคยเจอค่ะ จริงๆแล้วคือแม่เป็นคนเจอ เพราะเวลามีคนไม่สบายหนักๆ เราไม่ค่อยอยากไปเยี่ยมค่ะ ทำใจไม่ได้น่ะค่ะ เลยพยายามเลี่ยง (ซึ่งไม่ดีเลย) ที่ว่าอาการดีขึ้นก่อนเสียคืออากง (คุณตา) กับคุณอาเพื่อนหม่าม๊า เป็นมะเร็งทั้งคู่ค่ะ ก่อนเสียหน้าตาแจ่มใส สดชื่น มีน้ำมีนวล แต่พอม๊าเห็น เค้าก็ทำใจเลยว่าอีกไม่กี่วันต้องไปแน่ๆ แล้วก็เสียจริงๆ ส่วนที่ว่ามีบอกก่อนก็อากง (คุณปู่) ค่ะ ตอนอากงเสียเราไม่ได้อยู่เมืองไทย เลยไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ รู้แต่ว่าม๊าส่งเอสเอ็มเอสมาบอกว่าอากงเสียแล้ว แล้วก็โทรคุยกัน พอรู้รายละเอียดบ้างว่าไม่สบาย หายใจลำบาก เลยพอไปโรงพยาบาล หมอก็แอตมิตไว้ อยู่แค่สองวันเองมั้ง พอบ่ายวันที่สองก็เสีย หลับแล้วก็ไปเลย รู้สึกว่าน้ำจะท่วมปอดอะไรซักอย่าง หลังจากที่อากงเสียไปสี่ห้าเดือน ที่บ้านก็ส่งพัสดุมาให้ เปิดกล่องมา ก็เจอหนังสืองานศพอากง แค่เห็นรูปที่หน้าปก ก็นั่งร้องไห้ไม่หยุดเลย เหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าอากงไม่อยู่แล้วจริงๆ พออ่านข้างใน เห็นพี่ชาย (ลูกพี่ลูกน้อง) เขียนไว้ว่าก่อนที่จะเสียสองสามวัน อาเฮียเข้าไปคุยกับอากง ก็คุยจิปาถะน่ะค่ะ แล้วอากงก็บอกว่า เนี่ย อากงจะตายแล้วนะ ก็ไม่มีใครคิดว่าแกจะหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆ จนกระทั่ง... จากคุณ : ...hamster... - [ 20 เม.ย. 52 05:00:49 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณพ่อสามี อายุ 74 ปี ตรวจเจอมะเร็งตับระยะสุดท้าย แต่ไม่รับการรักษา ใด ๆ ทั้งสิ้นขอไปนอน รพ. อยู่ได้ประมาณเดือนครึ่ง อาการช่วงหลังคือเพ้อ พูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ทานอาหารไม่ค่อยได้ นอนหลับมากขึ้น และอยาก กลับบ้าน แต่พวกเราเห็นว่าอยู่ที่ รพ. น่าจะดีกว่า ก็เลยไม่พากลับ วันที่จะเสียชีวิต ทานอาหารได้ตามปกติทั้ง 3 มื้อ  ซัก 2 ทุ่ม ความดันเริ่มต่ำ คุณพยาบาลให้ตามญาติ  ตอนเราไปถึงคุณพ่อก็ลืมตาขึ้นมาดู  และหลับตา แบบนอนตาค้าง  แฟนเราก็เลยต้องเข้าไปจับมือแล้วบอกให้คุณพ่ออย่าห่วง จะดูแลคุณแม่และน้องเอง  ให้นึกถึงพระพุทธ และบอกให้ท่องพุทธโธ   และพยายามปิดตาแต่ตาก็ยังไม่ปิดสนิท จนประมาณเที่ยงคืนนั่งจับมือและ บอกให้นึกถึงพระ ตาก็ยังปิดไม่สนิท  เราเลยบอกแฟนให้บอกว่าอย่าห่วง คุณป้า (พี่สาวคุณพ่อ 2 คน) จะดูแลให้เอง ตาถึงได้หลับสนิทแล้วลมหายใน ค่อย ๆ เบาลงไปค่ะ จากคุณ : knhomtan - [ 20 เม.ย. 52 14:41:44 ]

ความคิดเห็นที่ 26 เศร้าจัง ความตายอยู่ใกล้แค่นิดเดียวเองเนาะ ขอสังเกตุนิดนึงนะคะ ว่าคนเป็นมะเร็งกันเยอะมาก น่ากลัวจริงๆโรคนี้--" จากคุณ : OriGaml - [ 21 เม.ย. 52 17:58:16 ]