ผมตัดสินใจเดินออกจากบ้านแล้วครับ มันอึดอัดมากจนอยากหายไปจากโลกนี้เลยครับ
|
|
สวัสดีทุกท่านครับ ผมเคยโพสเกี่ยวกับปัญหาส่วนตัวมาก็หลายครั้งแล้วครับ
ขอท้าวความหน่อยนะครับ ช่วงต้นปีที่แล้วคนรู้จักกับแม่ผมแนะนำผุ้หญิง
คนนึงให้ผมกับแม่ได้รู้จัก และระหว่างเราก้คบกันไปเรื่อยๆครับ คือผมก็
อยากจะลองเปิดใจคบกับผู้หญิงคนนี้ดูครับ แต่ในขณะที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย
ทั้งฝ่ายผมและฝ่ายหญิงต่างมีธงคำตอบไว้ในใจอยู่แล้ว สรุปคือคบกันเป็นพิธีครับ
จนเวลาผ่านไปผมเริ่มรู้สึกอึดอัดมากเพราะถูกกดดันโดยผู้ใหญ่ทั้งใน
เรื่องของเวลา และเหมือนจะแกมบังคับให้แต่ง คือยังไงก็ต้องเลือกผู้หญิง
คนนี้คือถ้าผมมองจากสายตาที่เป้นกลางไม่ได้เอาความชอบ หรืออคติ
ผมก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้เหมาะกับผมและครอบครัวมาก และผู้ใหญ่ทางฝาย
หญิงก็รักและเอ็นดูผมมาก จนผมไม่อยากทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายผิดหวัง
จนได้อดทนเผื่อผมจะหาทางออกในเรื่องนี้ได้โดยที่ไม่ต้องทำให้ใครต้อง
เจ็บปวด
แต่ในที่สุดผมก็คิดว่า ผมควรทำในสิ่งที่ถูกต้องเพราะไม่อยากให้ชีวิต
ผุ้หญิงคนนึงที่อนาคตไกล และเป็นคนดีคนนึงต้องมาผูกมัดกับผมที่ไม่
พร้อมที่จะดูแลเค้า และผมคิดระยะยาวหากผมฝืนแต่งไป และต่อมาเรา
เลิกกัน เธอจะเป้นฝ่ายที่เสียหาย และจะเป็นตราบาปต่อเธอไปชัว่ชีวิตและ
จะทำให้ครอบครัวทั้งสองฝ่ายมองหน้ากันไม่ติด ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้วจึง
ตัดสินใจบอกความจริงกับเธอไปและอธิบายเหตุผลให้เธอเข้าใจในทุกเรื่อง
และขอโทษเธอด้วยครับ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่แน่ใจว่าผมจะเป้นเกย์สัก
เท่าไหร่และเธอก็บอกว่าเธอคิดกับผมมากกว่าเพื่อนด้วยครับ เธอจึงแนะนำ
ให้ผมกับเธอไปหาจิตแพทย์ด้วยกัน ผมเลยคิดว่าถ้าให้หมอช่วยยืนยันบางที
อาจจะทำให้เธอเข้าใจว่าผมเป็นแบบนั้นจริงๆๆแล้วตัดใจจากผมได้ แต่
สุดท้ายก้ไม่เป้นไปตามที่ผมคิดเพราะหมอเค้าไม่ได้วินิจฉัยว่า
ผมเป้นเกย์ แต่บอกว่าผมยังสับสนหลายอย่าง เพราะถูกกดดันจาก
คนรอบข้าง
ผมเลยตัดสินใจคุยกับเธอชัดเจนครับ ว่าผมไม่สามารถรักเธอในแบบ
ที่ผุ้ชายจะรักผุ้หญิงได้และถ้าต้องแต่งกันผมก็จะคิดว่าคุณเหมือนเพื่อน
คนนึงอยากให้เธอได้ตัดสินใจให้ดี เพราะถ้าไปกันไม่ได้ เธอจะเป้นฝ่าย
เสียหายผมเลยให้โอกาสเธอตัดสินใจโดยให้เธอเป็นคนปฎิเสธผมเอง
ผมคิดว่ามันจะทำให้จบสวยและอย่างน้อยก้เป้นการให้เกรียติเธอด้วยครับ
และผมจะยอมรับความผิดหวังจากครอบครับผมเองครับ
เสร็จแล้วเราก็ห่างกันสักพักจนเราทั้งคู่ตกลงกันว่าโอเคเราไปกันไม่ได้
และนัดแนะให้ทั้งผมทั้งเธอจะต้องเป็นคนพูดให้ผู้ใหญ่แต่ละฝ่ายเข้าใจเอง
แต่สุดท้ายเหตุการณ์มันเลวร้ายเราทั้งคู่ทำพลาดเพราะไม่ได้ตกลงกันให้ดี
ก่อนครับ พ่อแม่ฝ่ายหญิงจึงถามความจริงกับเธอๆจึงตัดสินใจบอกความ
จริงว่าผมเป็นเกย์กับพ่อแม่เธอ
จนเรื่องราวมันบานปลายจนเรื่องมาถึงหูพ่อแม่ผมซึ่งรู้ความจริง
ก็อึ้งและเสียใจมากพยายามให้ผมเปลี่ยนตัวเองให้ได้จะให้ผมไป
หาหมอ และถ้าผมเปลี่ยนตัวเองไม่ได้สุดท้าย บั้นปลายชีวิตพ่อแม่
ผมจะไม่ยกสิ่งใดสิ่งนึงให้
ผมเลย แต่จะให้น้องชายทั้งหมด เพราะผมไม่สามารถสืบทอดจนไปถึงรุ่น
ลูกหลานได้ และต่อว่าผมต่างๆนาๆ จนทำให้ผมเสียความรู้สึกว่าสุดท้าย
ท่านก็ไม่ได้รักในสิ่งที่ผมเป็น มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่มีค่าควรที่จะอยู่กับ
พวกท่านอีกต่อไป ผมกลายเป้นตัวที่แปลกประหลาดของบ้าน และเวลา
ที่ท่านโมโหผมก้จะหยิบเรื่องนี้มากระทบกระทั่งผมตลอด จนผมเริ่มรู้สึกว่
าถ้าผมอยู่บ้านนี้ต่อไป มันคงไม่ช่วยไรดีขึ้นเพราะผมเป้นตัวปัญหาของบ้าน
ทั้งๆที่ผมก็เป็นคนช่วยงานที่บ้านมาโดยตลอดตั้งแต่ เรียนจบออกมา
ไม่กล้าต่อโทเพราะกลัวจะไม่มีเวลาให้ที่บ้านเต็มที่ ผมช่วยที่บ้านด้วย
ความเต็มใจมาตลอดแต่พอเจอปฎิกิริยาแบบนี้ทำให้ผมหมดกำลังใจ
หมดความหวัง
.......ผมคงเป็นคนผิดในสายตาพวกคุณนะครับ เพราะผมเลือกที่จะไล่
ตัวเองออกมาจากครอบครัวผมเอง ที่ถ้าปราศจากผมคงเป็นครอบครัวที่
สมบูรณ์แบบเพราะน้องผมมันก้ไม่เคยทำไรให้พ่อแม่ต้องมาเสียใจแบบ
ผม
ตอนนี้ออกมาสองเดือนแล้ว ผมไม่เปิดมือถือ มีแต่เขียนจดหมาย
อธิบายทุกเรื่องก่อนออกมา แล้วก็ส่ง sms กับจดหมายอีกสองสามฉบับ
กลับไปที่บ้านและผมก็ทราบจากเพื่อนผม ที่แม่ผมพยายามติดต่อคือผม
ทราบว่าท่านคงไปไตร่ตรองและเข้าใจทุกอย่างแล้วขอให้ผมกลับไป
ท่านดูเป็นทุกข์ร้อนใจมาก.....
จนทำให้ผมเริ่มลังเลแล้วว่าจะทำไงเพราะผมก็ตั้งใจแน่วแน่แล้วก่อนที่
จะไล่ตัวเองออกมาว่าผมจะต้องอยู่ตัวคนเดียวใหไ้ด้ และทำตามสิ่งที่ผม
อยากทำ แต่ในส่วนลึกๆๆผมก็เป็นห่วงแม่และยังคงรักท่านเหมือนเดิมเพียง
แต่ผมรู้สึกผิดเกินไปที่จะกลับไปยังจุดเดิม เพราะผมก็รู้ว่าสิ่งที่ทำก็ไม่ใช่
ถูกต้องดีนัก แต่ผมไม่กล้าครับ ทุกวันนี้ยังไม่กล้าโทรไปเพราะรู้ดีว่าถ้า
โทรไปผมต้องกลับแน่ คือใจผมคิดว่าถ้าผมกลับไปก็เหมือนคนขี้แพ้ครับ......
..ผมเลยไม่รู้จะทำไงดี จะด่าว่าผมยังไงก็ได้นะครับเพราะทุกวันนี้ส่วนลึก
แล้วก็เคยคิดอยากหายไปจากโลกนี้เหมือนกันเพราะคนเราถ้าทำให้พ่อแม่
เสียใจชีวิตคงไม่ดีใช่ไหมครับ
| จากคุณ |
:
thunder_wave 
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันแรงงาน 53 02:04:02
|
|
|
| 
.. เข้ามารับฟังพร้อมส่งมิตรภาพและความปรารถนาดีถึง 
