ความคิดเห็นที่ 1 แม่ผมตายมา 3 ปีแล้วยังนอนร้องไห้คิดถึงเขาอยู่เลย .. จากคุณ : naytee เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:43:53

ความคิดเห็นที่ 2 พ่อเราเสียไป 18 ปี... จำไม่ได้ว่าร้องแบบ Non Stop นานแค่ไหน เพราะตอนนั้นแค่ 11 ขวบ แต่ ณ วันนี้..ก็ยังมีน้ำตาแห่งความ "คิดถึง" ทุกครั้งที่ระลึกถึงท่านค่ะ จากคุณ : ยัย..ฉอเล๊าะ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:44:44

ความคิดเห็นที่ 3 เรื่องระยะเวลาของแต่ละคนคงไม่เหมือนกัน การที่ยังร้องไห้ เพราะรัก เพราะคิดถึง ไม่ใช่เรื่องไม่ดีนี่คะ   ขอแค่คุณอย่าลืมคิดถึงคนที่ยังอยู่ ( ตัวคุณ + ครอบครัว + คนที่คุณรัก ) ด้วยก็พอ อย่าลืมเก็บความเข็มแข็ง แรงกาย แรงใจ ไว้สำหรับคนที่ยังอยู่ด้วยนะคะ ปล. คุณป๊าของเราเสีย 2 เดือน กับ 5 วัีน แล้วค่ะ  แต่ท่านไม่ได้จากเราไปไหนเลยค่ะ ท่านยังอยู่ในตัวเรา เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายและจิตวิญญาณเรา  ท่านอยู่กับเราเสมอค่ะ บุญรักษาค่ะ จากคุณ : suttimon เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:55:17

ความคิดเห็นที่ 4 ให้กำลังใจคุณ suttimon ครับผม เห็นด้วยมากๆกับคำพูดที่ว่า พ่อไม่ได้จากเราไปไหนเลย แต่พ่ออยู่ในตัวเรา ในร่างกาย ในจิตใจทั้งหมดของเรา เพราะตัวเราก็คือเลือดเนื้อของพ่อและแม่ที่สร้างขึ้นมา ขอบคุณครับผม จากคุณ : As it happens to be me เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 10:59:22

ความคิดเห็นที่ 5 คุณพ่อจากไป 16 ปีแล้วค่ะ น้ำตาซึมทุกครั้งที่นึกถึง ไม่ว่าเวลาที่เรามีความสุข หรือทุกข์ใจ นึกเสมอว่า ถ้าพ่อยังอยู่ พ่อคงมีความสุข หรือถ้าพ่ออยู่ พ่อคงช่วยเราได้ ปัญหาจะคลี่คลายได้เร็วกว่านี้ เข้ามากระทู้แบบนี้ ทำให้บ่อน้ำตาแตกเลยค่ะ จากคุณ : richly @ money เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 11:11:09

ความคิดเห็นที่ 6 คุณพ่อจากผมไปเมื่อ 8ปีที่แล้ว วันที่พ่อป่วยหนักอยู่ห้อง ICU ผมขับรถไปหาคุณพ่อ 5ชั่วโมง จำได้ว่า ร้องไห้ตลอดทาง นับจากวันที่พ่อจากไป ผมร้องไห้ไม่นาน แต่ผมระลึกถึงพ่อทุกครั้ง ในยามที่ผมว้าเหว่ ในยามที่ผมมีความสุข ในยามที่ผมเห็นใครๆอยู่กับพ่อ ในยามที่ผมเผชิญปัญหา คำสอนของพ่อทำให้ผมผ่านพ้นมันได้ ในยามที่ผมทานข้าวคนเดียว ผมอยากมีพ่อทานด้วย ในยามที่ผมซื้อเสื้อผ้า ผมอยากซื้อให้พ่อเหมือนเมื่อก่อน ในวันที่เงินเดือนผมออก ผมอยากส่งให้พ่อเหมือนเมื่อก่อน   ในทุกๆวัน ผมคิดถึงพ่อได้วันละหลายครั้ง และมีความสุข เมื่อนึกถึงท่าน พ่อเป็นวีรบุรุษของผมเสมอ ทุกคำสอนของพ่อ ผมจำได้ทั้งหมด จากคุณ : โทนี่ (ChadChad) เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 11:15:29

ความคิดเห็นที่ 7 นานจนกว่า ผมจะตาย ทุกวันนี้ยัง ร้องไห้อยู่เลย ตายเท่านั้นที่ทำให้ผมหยุดร้องไห้ ได้ครับ จากคุณ : thongchai9309 เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 11:19:53

ความคิดเห็นที่ 8   ยังร้องอยู่เหมือนกันเลยค่ะ ยิ่งตอนที่แย่ ๆ อยากกลับไปกอดแม่ให้คลายความทุกข์ก็ไม่มีแล้วอ้อมกอดนั้น แต่ความสุขที่เคยได้รับมันทำให้มีกำลังใจค่ะ ว่าท่านไม่ได้ไปไหน ท่านอยู่ในร่างกายของเรา เป็นส่วนหนึ่งทั้งชีวิตและจิตใจ ตอนนี้เวลาเสียใจมาเลยกอดตัวเองค่ะ เพราะร่างกายเราที่มีอยู่ก็ได้ท่านเนี่ยแหละสร้างให้ จากคุณ : นักรังสีมาเอง เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 12:00:37 A:113.53.238.138 X: TicketID:269884

ความคิดเห็นที่ 9 20 ปี แต่ก็ยังมีน้ำตาเสมอครับ จากคุณ : คนทุ่งบางเขน เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 12:01:27

ความคิดเห็นที่ 10 พ่อเสียตอนเรียน ปี 2 ค่ะ ได้เข้าไปจับมือพ่อในห้อง CCU  ได้เห็นพ่อจนวินาทีสุดท้าย พ่อไปสบายเพราะไม่ต้องเจ็บด้วยเครื่องช๊อตไฟฟ้าต่างๆ ตามที่พ่อได้เคยสั่งไว้ตอนป่วยใหม่ๆ พ่อบอกไม่ต้องยื้อให้พ่ออยู่บนโลกเพราะพ่อจะอยู่ในใจหนูกับแม่ตลอดไป ตอนนี้ยังร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึง(ตอนนี้ด้วย) น้อยใจทุกครั้งที่คิดว่าวันรับปริญญาที่พ่ออยากเห็น แต่ไม่มีโอกาสได้เห็น จะบอกว่าวันรับปริญญาเรานะ ญาติๆร้องไห้กันเป็นแถวเลย ทุกคนบอกว่านึกถึงพ่อ พ่ออยากเห็นลูกสาวสุดที่รักได้สวมชุดครุย อีกนิดเดียวก็จะได้เห็นแล้ว พ่อเป็นคนที่ทำให้เราไม่กล้าทำเลวค่ะ เพราะเรารู้ว่าพ่อดูเราอยู่ ถ้าเราทำอะไรไม่ดีไป กลัวตายแล้วไปเจอพ่อ อายพ่อแย่เลย ตอนนี้ก็ 6 ปีกว่าแล้วซินะที่ไม่มีพ่ออยู่ข้างๆแต่พ่อก็อยุ่ในใจเสมอ จากคุณ : hyejin เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 12:05:25

ความคิดเห็นที่ 11 ทำเอาร้องไห้เลยกระทู้นี้ พ่อเสียมาสี่ปีครับ  ยังร้องไห้อยู่เมื่อนึกถึง คุณแม่เสียเมืื่อสี่เดือนก่อน  ฝันถึงแทบทุกวัน และร้องไห้ทุกครั้งที่คคิดถึงเช่นกัน และจะร้องแบบสะอึกสะอื้นหยุดไม่อยู่  เมื่อนึกถึงสิ่งที่อยากทำให้พ่อกับแม่ แล้วไม่ได้ทำให้สักที โกรธตัวเองจิงๆ จากคุณ : ฟ้าสีแปลก เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 12:10:30

ความคิดเห็นที่ 12   น้องเสียแม่ไปตั้งแต่ปี 49 ค่ะ .. แรกๆ ร้องไห้ทุกวัน เกือบทุกเวลาที่คิดถึงท่าน แต่นี่ก็ผ่านมาหลายปีล่ะ เวลาดูรูปเก่าๆ หรือเวลาเหงาๆ เศร้าก็คิดถึงท่านน่ะ อยากให้ท่านมาปลอบ คิดถึงอ้อมแขนของท่านเสมอ น้ำตาไหลทุกที ขนาดปัจจุบันยังฝันถึงท่านบ่อยๆ ทุกวันนี้พยายามใส่บาตรให้บ่อยๆ และอุทิศให้ท่านเสมอค่ะ ... อย่างน้อยวิธีนี้ท่านอาจรับรู้ได้ว่าน้องยังคิดถึงท่านเสมอ...... คุณจกขทค่ะ.....เวลานานเท่าไรเราก็มิอาจเลิกร้องไห้ได้หรอกค่ะ เพียงแต่เวลาจะช่วยให้เราลดจำนวนความถี่ในการร้องไห้และความเศร้าได้แค่นั้นเอง ค่ะ .......... จากคุณ : สาวน้อยริมบึง เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 12:36:25

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกำลังใจ ให้  ทุกๆคนค่ะ ที่สูญเสีย คุณพ่อ  อ่านแล้วสะเทือนใจ ! การพรัดพราก จากสิ่งที่รัก เป็น ทุกข์ที่ ยิ่งใหญ่ ที่สุด ..ในชีวิต พ่อยังอยู่ เราทำดี ต่อพ่อ ทุกวัน ..อะไรที่ไม่เคยทำ ก็ทำให้พ่อ   ไม่รู้ว่า วันไหนจะต้องจากกันไปไกล ...  ถ้า ไม่มีพ่อ บนโลกบนี้ ความรัก ความทรงจำดีๆ จะทำให้เราแข็งแกร่ง ดำรงชีวิตต่อไปได้ !  ถ้าจะต้องเสียน้ำตา  คงเป็นน้ำตาของความคิดถึง  ความยินดี ที่ได้เกิดมาเป็นลูกของพ่อ .... จากคุณ : พุทธรักษาดอกไม้วันพ่อ (honeybfit) เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 13:11:03

ความคิดเห็นที่ 14 คุณพ่อจากไป เพราะอุบัติเหตุ 16 ปี แล้วค่ะ ชีวิตเปลี่ยนจริงๆ เมื่อก่อนสุขสบายมาก ตอนพ่ออยู่ พอท่านจากไป ความยากลำบากมาเยือน ธุรกิจที่ท่านสร้างไว้ ไม่ได้สอนให้ใครมาแทน ลูกๆต้องมาทำแทนกันก็ไม่ค่อยจะเป็น ทำไปเจอวิกฤตปี 40 เจ๊งพอดี พร้อมหนี้สินทางธุรกิจ 20 ล้าน หมดเนื้อหมดตัวกัน ตกต่ำมากๆ ทำงานไป ร้องไห้ไป ใครจะรู้ เป็นผู้นำครอบครัวยากชมัด  ตอนนั้นเข้าใจชีวิตคนที่สูญเสียพ่อจริงๆ ไม่อยากให้พ่อใครจากไปเลย กว่าจะใช้หนี้หมด 10 ปีผ่านไป แม่ตายพอดี จากคุณ : ..ฟ้าใส.. เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 13:54:41

ความคิดเห็นที่ 15   แม่ผมเสียไปประมาณ 6 ปี ส่วนพ่อ ประมาณ 3 ปีแล้วครับ แต่ผมเองก้อยังร้องไห้ทุกครั้งที่คิดถึงท่าน เวลาอ่อนแอ เวลาเหนื่อยมากๆ ก็ยิ่งหนักเลยครับ สู้ ๆ นะ คับ คิดถึงท่านไม่แปลกหรอกครับ จากคุณ : kim yooseong เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 14:13:01 A:58.9.173.2 X: TicketID:278698

ความคิดเห็นที่ 16   แม่เรายังอยู่ วันนี้ก็เข้าไปกอดทุกครังแล้วก็มีความสุขทุกครั้ง  เรายังนึกภาพไม่ออกเลย ว่าจะอยู่ได้ยังไงถ้าไม่มีแม่  มันมืดมนหนทางจริงๆ จากคุณ : davish1980 เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 14:20:29

ความคิดเห็นที่ 17 ตัวผมแม่เสียไปกว่าสิบปี แต่ร้องไห้เสมอเมื่อพูดคุยเรื่องแม่ คือความผูกพันธ์ มีกับแม่มากมายครับ จากคุณ : ข้ามห้องมาคอมเมนต์ (kwanchaiisra) เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 15:02:41

ความคิดเห็นที่ 18 เมื่อรู้ว่า พ่อป่วย หลังจากนั้นอีก 9 เดือน พ่อก็เสีย เป็น 9 เดือน ที่ทนทุกข์ทรมาน นอนไม่หลับ พอเผลอหลับ ก็ผวาตื่นว่า พ่อป่วยหนัก เมื่อพ่อเริ่มใกล้เสีย เห็นพ่อแล้วสงสารมาก พ่อทรมาน  .. เมื่อพ่อเสีย เราก็เสียใจ แต่อีกใจนึง ก็รู้สึกว่า พ่อไม่ต้องทนทุกข์อีกต่อไป ทุกวันนี้ ถ้าพูดถึง ก็มีเสียน้ำตาบ้าง แต่ไม่นอนร้องไห้ เพราะคิดถึงท่าน เพียงเศร้าๆ เหมือนสะอื้นอยู่ในอก.. เหมือนความรู้สึกที่กำลังพิมพ์อยู่ในขณะนี้ ภาพเก่าๆ ตอนเราเด็กๆ จะผุดขึ้นมา ฉายซ้ำซาก วนเวียนไปมา เป็นกำลังใจให้ จขกท. และทุกคนค่ะ จากคุณ : ส้มสีส้ม เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 15:05:51

ความคิดเห็นที่ 19   ไม่ได้ร้องไห้เลยครับ เพราะเกิดมายังไม่เคยเจอเลย = =" จากคุณ : Mr.JoeyKun เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 15:57:34

ความคิดเห็นที่ 20 ทุกวันนี้พ่อยังมีชีวิตอยู่... พอคิดเรื่องพ่อขึ้นมาทีไร ได้คุยกับพ่อทีไร เค้าก็ต้องทำให้เราเจ็บปวดจนร้องไห้ทุกที จากคุณ : The Field Where I Died เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 16:29:53

ความคิดเห็นที่ 21 คิดถึงท่านเถอะครับ มีน้ำตาจากความคิดถึง ไม่เสียหายอะไร หยุดร้องเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น จากคุณ : +ฟ้างามยามค่ำ+ เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 22:24:28

ความคิดเห็นที่ 22 เเปลกนะครับที่คนส่วนใหญ่ละเลยการมองเห็นคุณค่าของครอบครัวรวมทั้งผมด้วย ผมตั้งใจจะให้เป็นลูกที่ดีของพ่อเเม่เเละท่านยังคงมีชีวิตอยู่กะเราท่านจะเป็นกำลังใจให้เราได้เสมอ อยากให้กำลังใจ จขกท เเละคนอื่นๆที่คิดถึงครอบครัวขอให้ระลึกถึงท่านเถิด ไม่มีใครบนโลกนี้ทำได้เท่าพ่อเเม่ที่เฝ้ามองเราจนวินาทีสุดท้ายครับ จากคุณ : kai_sci เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 22:56:55

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่ห็นเป็นไรเลยที่คุณจะร้องไห้ไปเรื่อยๆที่คิดถึงท่าน แสดงว่าคุณไม่ลืมท่าน ผิดกับร้องไห้เพราะอกหัก แบบนั้นมันเป็นความเจ็บปวดที่ควรจะลืมไปเร็วๆ แต่ร้องไห้เพราะความคิดถึงคุณงามความดี หรือความรักที่พ่อมีให้ ก็ไม่ควรจะลืมนะคะ เราก็ไม่หาย พ่อจากไปห้าปีแล้วมั้ง ไม่ได้นับแล้ว แต่ความรู้สึกว่ายังคิดถึงอยู่เสมอ และพร้อมจะร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงโดยไม่รู้สึกว่าอยากหายเลย จากคุณ : Alex on the rock เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 19:48:52

ความคิดเห็นที่ 24 พ่อเราจากไป 4 ปีแล้ว ทุกวันนี้เราก็ยังร้องไห้หนักๆบางเวลาค่ะ จากคุณ : ponsuka เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 53 10:51:14

ความคิดเห็นที่ 25 พ่อผมเพิ่งเสียเดือนเมษา  วันที่พ่อเสีย แล้วผมเป็นคนแรกที่ผมศพ (นอนหลับไปเฉยๆ)   ร้องไห้เพราะตกใจครับ แต่ก็รีบทำใจ เพราะคิดว่าเราเป็นลูกชายคนโต ภาระครอบครัวต้องกลายเป็นของเรา ต้องอยู่เป็นหลักให้แม่ที่กำลังเสียใจ ผมใช้วิธีคิดว่า พ่อผมไปเที่ยว คิดซะว่า ท่านเหนื่อยมาทั้งชีวิตแล้ว ได้พักผ่อได้ไปเที่ยวไกลๆ คิดซะว่าเที่ยวรอบโลกเลยก็ได้   คนที่ตายคือได้พักผ่อน  คนที่อยู่ก็รับภาระกันต่อไป  คิดว่าพ่อไปพักผ่อน ท่านไปเที่ยวสบายๆ ก็หายคิดมากไปได้ (หลอกตัวเองไปเรื่อยๆแบบนี้แหละ) จากคุณ : arthure21 เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 18:46:59

ความคิดเห็นที่ 26 ผมอ่านความเห็นทุกคนแล้วขนลุกซู่เลยครับ เข้าใจความรู้สึกนะ แต่คงไม่เข้าใจเท่ากับคุณทุกคนที่ประสบจริงๆ ผมยังมีพ่อกับแม่ครบ แต่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะต้องมาทำงาน กทม นึกถึงว่า ถ้าต้องเสียท่านไปวันใดวันหนึ่ง ก็แอบหวั่นๆนะครับ T T เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ จากคุณ : [C]haruru เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 22:49:26