ทั้งสงสารทั้งสมเพชตัวเอง ถูกบอกเลิกแต่เลิกไม่ได้
|
 |
ร้องไห้เพราะสงสารตัวเอง แต่ก็สมเพชตัวเอง ถ้าเป็นเรื่องของคนอื่นคงบอกให้ทำใจแล้วเลิกกันโดยดี แต่ตัวเราเองทำไม่ได้
ถูกบอกเลิกมาหลายครั้งแล้ว แต่เราไม่ยอมเลิก สมเพชตัวเองเป็นที่สุด มีความรักครั้งนี้แล้วเหมือนเป็นคนบ้า ทำแต่เรื่องน่าอายที่เกิดมาไม่เคยทำหรือคิดจะทำ โดนทิ้ง โดนบอกเลิกไม่รู้กี่ทีก็ไม่ยอมเลิก ขับรถตามไปที่บ้าน รออยู่ในรถสามสี่ชั่วโมงหลายครั้งเพราะอีกฝ่ายไม่ยอมรับสาย ร้องไห้กรี๊ดร้องเหมือนคนบ้า ใช้กำลังตบตีและสุดท้ายก็โดนสวน ตอนทะเลาะกันเหมือนคนบ้าโมโหขาดสติ พอวันต่อมาก็เสียใจยอมรับผิดทุกอย่าง เคยแม้แต่ไปหาจิตแพทย์กินยาเพื่อควบคุมอารมณ์เพื่อให้อยู่กับเขาได้
ยังวิ่งกลับมาหาเขาทั้งที่ฟังความจริงที่ทำร้ายจิตใจหลายต่อหลายครั้ง เขาบอกว่าเขาหมดรักแล้ว ไม่อยากคบกับผู้หญิงคนนี้ก็คือเราแล้ว ไม่อยากมีอนาคตกับเรา เสียเราไปจากชีวิตได้ ที่ดีกับเราก็เพราะกลัวมีเรื่อง ที่กอดเราทุกวันก็เพราะเราเคยบอกว่าถ้าจะคบกันต่อจะมาไม่มีอะไรกันไม่ได้ ที่มาเจอกันก็เพราะความเคยชินไม่ได้เพราะอยากเจอ ที่ไม่เลิกกันก็เพราะว่าเราไม่ยอมเลิก ถ้าเรายอมเลิกก็ไปแล้ว ทุกวันนี้อยู่ด้วยกันเหมือนมีกรรมที่ยังใช้กันไม่หมด
เจ็บปวดมาก แต่มันคือความจริงที่เขารู้สึก แล้วที่น่าเศร้ากว่านั้นคือแม้กระทั่งได้ยินทั้งหมดนี้ เราก็ยังเลือกที่จะรักและให้อภัยแล้วอยู่ด้วยกันอีก
ทั้งสงสารทั้งสมเพชตัวเอง อยู่ในสภาพที่เค้าไม่ต้องการแล้วแต่ยังดื้อดึงไม่ยอมจะไป เคยคิดอยากเลิกและคิดว่าในเมื่อเค้าเองก็บอกว่าเข้ากันไม่ได้ ก็ควรจะเลิกกันไปเพราะยื้อกันก็ไม่มีประโยชน์ คบกันไปก็ไม่มีอนาคตไม่มีวันที่จะได้แต่งงาน แต่พอถึงจังหวะที่ต้องเลิกจริงๆไม่เคยทำใจได้เลย เสียใจร้องไห้เหมือนจะตาย ยังไงก็ไม่อยากเลิกกับคนนี้ เคยคิดแม้แต่จะไปตายเพื่อจะได้พ้นจากสภาพนี้
ใครมีทางออกช่วยเราหน่อยเถอะ อย่าด่าเราเลย สงสารเราเถอะนะ แค่นี้เราก็ร้องไห้จะตายอยู่แล้ว จนปัญญาไม่รู้จะเอาตัวเองออกจากสภาพนี้ยังไง ช่วยเราทีนะ
| จากคุณ |
:
จนตรอก
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 เม.ย. 54 19:23:54
A:125.25.168.16 X: TicketID:235181
|
|
|
| 
