ผมเป็นผู้ชายคนนึงซึ่งมีประสบการณ์คล้ายที่คุณเล่ามา แต่ผมเป็นฝ่ายชาย เท่านั้นเอง
แฟนคนก่อนของผม หน้าที่การงานดี การศึกษาดี ซึ่งผมด้อยกว่าทั้งสองอย่าง แต่สิ่งที่ผมคิดว่าผมโอเคสำหรับเธอคือ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้ ไม่รุนแรง แต่จุดนึงซึ่งผมคิดว่าสำคัญคือ ผมไม่ได้รักเธอตั้งแต่แรกครับ มันเป็นความพยายาม "ชอบ" ซึ่งตอนนั้นผมคิดว่า เรามีความเหมาะสมกัน แต่พื้นฐานมันไม่ได้มาจาก "รัก" ดังนั้นจึงส่งผลตามมา
สิ่งที่ผมไม่ชอบเกี่ยวกับเธอคือ เป็นคนโมโหรุนแรง ชอบมีเรื่อง (ไม่ได้หาเรื่องนะครับ แต่ถ้ามีเรื่องก็พร้อมจะทำให้เป็นเรื่อง) ซึ่งผมเป็นคนไม่ชอบความรุนแรง อะไรยอมได้ ก็ยอม ซึ่งเคยเกิดกรณีที่เธอมีปัญหากับเด็กรับรถครั้งนึง ซึ่งผมเคยพูดว่าผมไม่ชอบ แต่เธอบอกว่าเธอไม่ได้มีปัญหากับผม ทำไมผมต้องไม่ชอบการกระทำขอเธอ ซึ่งผมตอบไม่ได้ แต่มันขัดกับนิสัยผม จากนั้นมาก็มีปัญหาตลอด กับเด็กเสิร์ฟบ้าง กับ รปภ บ้าง
สิ่งที่เป็นเรื่องสุดท้ายที่ทำให้ผมตัดสินใจเดินจากมาคือ การที่เธอคอยจับผิดผมในเรื่องเจ้าชู้ ซึ่งผมรู้ตัวดีว่าเป็นคนที่ถ้ายังมีใครอยู่ ไม่สามารถจะรักใครหรือไปมีอะไรกับใครได้ ซึ่งพอเธอทำอย่างนั้นมากๆ ผมถือว่าทำร้ายเกียรติของผมเหมือนกัน ประมาณว่าโดนกล่าวหาอะไรอย่างนั้น ผมก็ตัดสินใจเลิก แต่ผมไม่ได้บอกนะครับ ก็แค่โทรมาไม่รับ ส่งเมล์มาก็ไม่อ่าน ไม่ตอบสนองอะไรทั้งสิ้น จนผ่านไปสัก เดือน 2 เดือนเธอก็หายไป ส่วนผมก็ไม่ได้มีใครนะครับ
หลังจากนั้นไม่นาน ประมาณ 4-5 เดือนเธอก็มีคนใหม่ครับ ผมไม่ได้ว่าอะไร แค่ขำๆ กับสิ่งที่เคยบอกว่า จากนี้ไปคงไม่มีใครอีก
รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าที่ถูกแฟนทิ้ง แบบนี้ควรแก้ไขยังไงดีคะ
