ความคิดเห็นที่ 1 แอร้ยยยยยยยยยส์ จากคุณ : yai-cho - [ 13 ก.ค. 47 16:39:13 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ มาเล่าซะดี ๆ รออยู่ จากคุณ : เด็กทะเลใต้ - [ 13 ก.ค. 47 16:44:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอ้า... เตรียมตัวตื่นเต้นกันอีกแล้วล่ะน้อ ชาวสวนลุม... จากคุณ : น้องนุ่น - [ 13 ก.ค. 47 16:49:04 A:10.5.1.82 X:202.28.27.5 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบค่ะ ชอบ รอมานานนะค่ะ จากคุณ : น้องพลอย - [ 13 ก.ค. 47 16:50:07 A:221.128.82.38 X: ]

ความคิดเห็นที่ 5 อืมมม -__-" ครบทุกอาชีพยังเจ้โม๊ะ จำด้ายคร่าวๆว่า สส สว ยังมะเคยช่ายมะ อิอิ อย่าลืมซะละครับ (( เล่นแรงปะฟะตู เนี่ยยยย ) ยังงัยก้อรอชมเกาะขอบเตียงอะคร้าบบบบบบบบบบ จากคุณ : บอกอกูรู - [ 13 ก.ค. 47 16:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เร็วๆ เจ๊ ให้ไวๆ จากคุณ : AntiSpam - [ 13 ก.ค. 47 17:02:19 ]

ความคิดเห็นที่ 7 อย่างด่วน ขาประจำมาแล้ว จากคุณ : djjeab - [ 13 ก.ค. 47 17:29:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โอ ติด top 10 มานั่งรอฟัง อุอุ จากคุณ : มาเฟียน้อย - [ 13 ก.ค. 47 17:45:03 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ~~ปูเสื่อรอแระนะ~~ จากคุณ : มีอมยิ้ม - [ 13 ก.ค. 47 18:00:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 นั่งขอบเตียงรอด้วยคนดิ เหอ เหอ จากคุณ : คุณป้า วัยซ่าส์ - [ 13 ก.ค. 47 18:02:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เอาหล่ะสิ...แต้น แต้น แต้น แต่นนนน... จากคุณ : @มารน้อย เอ้อเหอ@ - [ 13 ก.ค. 47 18:09:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เล่ามาซะดีๆ รออ่านอยู่จ้า จากคุณ : ยิ้มหวานตาโต (joyaccy) - [ 13 ก.ค. 47 18:12:07 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เจ๊คะ คห. 5 เค้าเรียกร้องแล้ว จากคุณ : ตะล๊อกต๊อกแต๊ก - [ 13 ก.ค. 47 18:14:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านด้วยค่ะ จากคุณ : เสี่ยม - [ 13 ก.ค. 47 18:27:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15 กี๊ดพี่โม้ะมาอีกแล้น บัวมารออ่านค่ะ อิอิ แอบตื่นเต้นไปด้วยกับตอนนี้ เพราะว่า เคยมีอดีต..เป็น...บนเครื่องเหมือนๆกัน - -' จากคุณ : นรกขุมสุดท้ายของชายเจ้าชู้ - [ 13 ก.ค. 47 19:20:33 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตามคนข้างบนมาค่ะ จากคุณ : jengly - [ 13 ก.ค. 47 19:31:05 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คิดถึงเจ๊มากๆๆๆๆๆๆๆ น่าเขียนแข่งกะ ซ้อเจ็ด จริงๆ เลย แก้ไขเมื่อ 13 ก.ค. 47 20:21:10 จากคุณ : โทโมกะ - [ 13 ก.ค. 47 19:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 18 จะมีลุ้นเหมือนพี่ใหญ่มั๊ยเนี่ย จากคุณ : OmmO - [ 14 ก.ค. 47 00:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มีคนบอกว่าบนนั้นอ้ะเกย์เกือบหมดจริงป้ะ แหะ ๆ ลองถามดู จากคุณ : horseshoes - [ 14 ก.ค. 47 03:20:14 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ต๊ายยยยยยย ตายยยยยย...ตายสิคะกรู ก็กำลังจะมานั่งเม้าส์เข้าเรื่อง ตามหัวข้อกระทู้ที่โม๊ะสะเออะมา เกริ่นหัวข้อ ล่อเป้า กระทู้ไว้เอง......ก็เป็นอันว่าต้องหนักอก หนักใจ เห็นท่าว่าจะกลายเป็นนวนิยายเรื่องยาว เม้าส์กันสามเดือนแปดเดือนไม่จบ ก็เลยมาสังวรณ์ตัวเองว่า อันตัวโม๊ะเอง ถึงแม้ว่าจะมีรูปเป็นทรัพย์ (กรูว่า..กรูสวยง่ะ ใครจะทำไมยะ) แต่สมาธิสิคะ เข้าขั้น สั้นเต่อออ ....จะทำให้เรื่องราวที่จะเล่าขาน วกไปวนมา จนถึงขั้นเหล่าบรรดาเพื่อนๆผู้อ่าน บังเกิดบันดาลโทสะ เข้าให้ ...นัยว่า " อีห่ะโม๊ะนี่ เล่าอะไร ...ให้ งง " ......โม๊ะก็ไม่รู้จะเริ่มเรื่องตรงไหนยังไงดี.....นี่นา เอาเป็นว่า...โม๊ะเอง กำพืดเดิม ก็เป็นเด็กต่างจังหวัด (อย่างที่รู้ๆกัน) อุ๊ยยยยยย...ไม่รู้จักหรอกค่ะ อาชีพ พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ...อะไรยังไง จนกระทั่งมีโอกาสนั่งเครื่องบินรอนแรมข้ามโลกไปตายเอาดาบหน้าที่อเมริกา สมัยยังเป็นเด็กสาววัย 10ขวบกว่าๆโน่นหน่ะ...ย้างงงงค่ะ ก็ยังไม่รู้ไม่ชี้อยู่ดี ว่าอาชีพแบบที่ว่านี่ มันเป็นยังไง ..ก็คงจะเป็นเพราะตื่นเต้น ที่ได้ขึ้นเครื่องบินครั้งแรก แล้วสายการบินที่ว่าก็เป็นสายการบินของฝรั่ง ที่ได้ชื่อว่าตั๋วเครื่องบินไปอเมริกา ถูกที่สุดในสมัยโน้นนน...ก็ไม่รู้ใครเป็นใครละค่ะ (กรูก็ได้แต่นั่งอั้นขี้ อั้นเยี่ยวเงียบกริบๆๆ นับรวมไป รวมมาก็ราวๆ 18 ชั่วโมงแน่ะ ....ต๊ายยยยย กลัวปล่อยไก่หน่ะสิค๊า)... พอจะมารู้แจ้งเห็นจริงกับอาชีพพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินอันทรงเกียรติ (อาชีพไหนๆ ก็มีเกียรติทั้งนั้นละค่ะ) ก็อีตอนบินกลับมา วิสิด- แดดดี้- มัมมี้- เค้าซึ่น แอนด์ เฟรนดส์ (...ว๊ายยยย ตอนนั้นคราบ สาวนักเรียนนอกเริ่มจับ แล้วนี่คะ แหมมมม ต้องใส่ภาษาต่างด้าวสะ หน่อย) ....ตอนนั้น โม๊ะก็ใช้บริการสายการบินแห่งชาติค่ะ....อุ๊ยยยย เฉกเช่นเดิมค่ะ เน้นราคาถูกกกก ......เรื่องราคานี่ก็แปล้ก แปลก นะคะ ไม่รู้เค้าเอาเกณฑ์อะไรมาคำนวนเรื่องราคา ค่าตั๋วเครื่องบิน พอจะเชิ่ดๆเริ่ดๆนั่งสายการบินแห่งชาติที่ว่า ออกนอกประเทศ ตั๋วก็แพ้งงง แพง ...ทีจะซื้อตั๋วจากเมืองนอก บินปร๋อกลับมาเมืองไทย...สายการบินที่ว่านั่นแหละ ก็กลายเป็นถูกแสนถูกไป .....โอ้..โซ-ชีฟ ( แบะมือออกทั้งสองข้าง แล้วยักไหล่พองาม)....ไม่รู้ทำไม??? จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 14 ก.ค. 47 04:41:58 ]

ความคิดเห็นที่ 21         * แม่ย่านาง *        แอร้ยยยยยยยยส์  ....เที่ยวบินกลับ thailand เที่ยวนั้น (เริ่มไทยคำ  อังกิดคำแล้ว  เห็นม่ะ).....กรี๊ดค่ะ ก่อนอื่นโม๊ะต้องขอกรี๊ดดดดด แบบว่า...ชื่นชมตัวเองนี๊สสสสสส์นึง ...แหมมมม  เอาเป็นว่าขาไป(ครั้งแรก) กับขากลับนี่  โอ้ว มาย ก๊อดดดด.....ฝ่าเท้ากับหลังมือเรียวๆ  ยังไงยังงั้นเลยค่ะ..คุณขา (ถึงขนาดที่ว่า พอมาเจอ แดดดี้ ...อีโม๊ะก็แทบจะโดนส่นตีนแห่งความหมั่นไส้ของ  แดดดี้ บังเกิดเกล้าเข้าให้...) ....      ต๊ายยยย ...อีโม๊ะไปชุบตัวเมืองนอกเมืองนา มาไม่กี่ปี   แหมมม..ราศีมันจับ แวป แวป วับ วับ สิคะ... แต่งตัวนี่  อินเทรนด์ สมัยนั้นอย่างสุดๆ... แบบว่า เสื้อเบสบอล หมวกแก๊ป กางเกงแร๊ปโย่วตัวหลวมๆ ...อุ๊ยยย การพูดการจา จริตจกร้าน ไม่ต้องพูดถึงค่ะ...pood thai mai chad  ขึ้นมาเลยเชียวววว  (ว๊าย..อันนี้ไม่ได้ดัดจริตค่ะ  แหะๆ คนมันจับผิดกันไปเอง)  ใส่ท่า ใส่ทาง สุดริด สุดเดช  จนเกือบจะโดนตีน แดดดี้ (อย่างที่บอก) ......คร๊ายยยยย ใครหน้าไหนจะรู้ค่ะ ว่าโม๊ะเคยเป็นสาวบ้านนา...เช๊อะ ...ไม่มี้ ไม่มีทาง...    ระหว่างการเดินทางอันยาวนาน 18 ชั่วโมงนี่สิคะ ....(เพิ่งจะเข้าเรื่อง)...ก็พะเอิ้ญ  มีเรื่องมีราวให้โม๊ะต้องอดหลับ อดนอน ไม่ได้พักผ่อนตลอดการเดินทาง ..... การเดินทางโดยรวมก็ปกติค่ะ โม๊ะก็ได้ที่นั่งทางหลังๆ ของเครื่องบิน .. อย่างที่รู้ๆกันว่า เป็นเรื่อง ธรรมด้า ธรรมดาค่ะ ....  ก็พอพี่ๆ แอร์-สจ๊วต (อ้าววว ...ตอนนั้นโม๊ะยังเอ๊าะๆนี่คะ ก็ต้องเรียกว่า * พี่ๆ *) เค้าจัดแจง หาโน่นหานี่ให้กินเสร็จสรรพ ก็จะมีการปิดไฟให้ผู้โดยสารได้หลับนอน  พักผ่อน เอาแรงกัน...    โม๊ะก็เลยพยายามนอน....พอกำลังจะเคลิ้ม เคลิ้ม จะหลับ จะหลับ...หูก็แว่ว  " จ๊ะเอ๋ " ...... " จ๊ะเอ๋ " .... 2-3 ครั้ง     โม๊ะก็นึกในใจ  เอ๊ะ...อะไรกันค่ะเนี่ย...  ก็ลืมตา ลุกขึ้นมาสอดส่ายสายตาดู  ก็ไม่มีอะไรนี่นา    ก็พยายามล้มตัวลงนอนต่อ      เอาอีกแล้วค่ะ  พอจะหลับๆ  ก็  " จ๊ะเอ๋  จ๊ะเอ๋ " ...แว่วๆมาอีกแล้ว  ...อะไรกันวะ (ชักเริ่ม หงุดหงิดๆ สงสัยๆ) .....เอ๊ะ..ว๊ายยยย  รึว่าเครื่องบินลำนี้มีผี .....คงไม่หรอกมั้ง คนอยู่กันตั้งเยอะ ไม่น่าจะมีอะไรหรอก  แต่ถ้าเป็นผี แม่งงง  กรูจะกรีดร้องให้ลั่น เลยเชียว...ก็นึกๆไว้เรื่อยเปื่อย ....แต่ก็มั่นใจว่า คงไม่มีอะไรหรอกค่ะ โม๊ะคงหูแว่วไปเองมากกว่า...ก็เลยเอนตัวลงนอนต่อ อีกรอบนึง ......ผีขี้เล่นอย่างนี้  กุมารทอง แหงงงง โม๊ะก็ไม่วายคิดไปเรื่อยเปื่อย    " จ๊ะเอ๋  จ๊ะเอ๋ (เสียงใส่จริต แบบว่ามันคงนึกว่า น่าร๊ากก น่ารักสุดขีด ของมันแล้วหน่ะคะ) ...หลับรึยังครับ " ......โอ้ยยยยยยย กรูจะบ้าตายยย  ชักอยากจะกรี๊ดดดดด  ขึ้นมาจริงๆแล้วละค่ะ  ป่าววว ไม่ใช่ผีกุมารทอง อย่างที่คิดแต่อย่างใด  .....โม๊ะขอรวบรัดตัดใจความไม่นงไม่นอน แม่งแล้วละค่ะ ... สรุปว่าเค้าชื่อ * พี่นัท * ค่ะ .... พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินชาย ที่นึกว่าโม๊ะเป็นผู้ชาย ....  โม๊ะไม่ทราบว่าทางสายการบินนี้  ตระเตรียมให้ พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน/ชาย เที่ยวหยอกเอิน จ๊ะเอ๋ กับผู้โดยสารชาย ไว้เป็นบริการเสริมพิเศษ รึป่าวไม่ทราบ......ว๊ายยยยย  แต่โม๊ะทำไม่ลงหรอกค่ะ ที่จะให้โม๊ะเขียน คอมเม้นส์  ติชม  พี่นัท  ลงในแผ่นเอกสารที่ทางสายการบิน เตรียมไว้ให้ที่ช่องหน้าที่นั่ง .......ก็พี่นัทหน่ะ ถึงจะชอบเล่นจ๊ะเอ๋ จนโม๊ะสุดแสนจะรำคาญยังไง ....ความมีน้ำจิต น้ำใจของพี่นัท ที่มีต่อโม๊ะ มันก็ช่างมากมายนี่คะ...แหมมมม  ( โม๊ะไม่อาจ หักหาญ น้ำใจของพี่นัทหรอกค่ะ...กรูก็ได้แต่ เก๊กแมน แม้น แมน รักษาน้ำใจของพี่นัท...ต่อไป) ...     เดี๋ยวก็ขนโน่นมาให้ ขนนี่มาให้  อาหารการกิน ขนม นม เนย ฯลฯ ..อีโม๊ะก็ฟาดสะพุงกางสิคะ   ต๊ายยยย.. นี่ยังไม่รวมของฝาก ของที่ระลึกต่างๆ จากสายการบิน  มิวาย ที่พี่นัทจะ โอ้อวดให้โม๊ะได้ภาคภูมิใจ  " เนี่ยยยย ...ของผู้โดยสารเฟริสคลาสนะครับ ...แต่พี่ เอามาให้ " ......อีโม๊ะก็ได้แต่ กรี๊ดดดดดดดดดดดด...ในใจ   เมื่อไหร่จะถึงเมืองไทยสะที  กรูจะไม่ไหวแล้วนะ กรูจะสาวแตกอยู่แล้ววววว....     สุดท้าย...พี่นัท ก็ไม่วายยัดเยียดเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้  แม้ว่าโม๊ะจะปฏิเสธอย่างหนักหน่วง  พี่นัทก็ยังกำชับโม๊ะอย่างหนักแน่นอีกว่า ให้โทรหา พี่นัท ให้ได้  พี่นัทจะพาเที่ยวเมืองไทย  ฯลฯ........  ( โถ โถ โถ พี่นัทขา  เมืองไทยก็บ้านเกิดเมืองนอนกรูล่ะค่ะ จะไปไหนมาไหนกรูก็ไปเองด้ายยย    ... ที่สำคัญกรูว่า กรูก็เพศเดียวกับเมิงนั่นละ จะให้ไปตีฉิ่งกันรึงายยยยยย ยะ......อีบ้า กรี๊ดดดดดดดดดดดด ) .....     โม๊ะเชื่อแล้วละค่ะ ว่าการเดินทางโดยเครื่องบิน เป็นการเดินทางที่มีความปลอดภัยสูงจริง จริ๊งงงง  ....โดยเฉพาะบางสายการบิน มีแม่ย่านางประจำเครื่องบิน ....อย่างนี้นี่เอง  จ๊ะเอ๋  จ๊ะเอ๋  จ๊ะเอ๋ .....อย่ากรัวววววววว....         แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 47 06:44:39 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 47 06:09:04 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 14 ก.ค. 47 05:58:52 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ ... จ๊ะเอ๋ ... จากคุณ : Precision650 - [ 14 ก.ค. 47 06:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ต่อทีดิ พี่โม๊ะ น้องร่วมสถาบันมาตามอ่านเจ้าค่ะ จากคุณ : tapp - [ 14 ก.ค. 47 06:52:27 ]

ความคิดเห็นที่ 24 กำลังได้ที่พอดี ว๊า............ จากคุณ : พี่หน้าเดียว - [ 14 ก.ค. 47 08:12:16 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หุหุหุหุหุ เจอดีเข้าแล้วงั้ยครับ เป็นงั้ยต่อ มาเร็ว อย่าไปหลงอยู่กะเด็กๆ ช่วงรับน้องใหม่ 55555555 จากคุณ : Nwatt - [ 14 ก.ค. 47 08:25:03 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มาต่อดิ่เจ๊ โห่ รมณ์ค้างเยย จากคุณ : น้ำสังข์ - [ 14 ก.ค. 47 09:11:21 ]

ความคิดเห็นที่ 27 Peekaboo! จากคุณ : PatPDX - [ 14 ก.ค. 47 09:59:54 A:68.2.45.142 X: ]

ความคิดเห็นที่ 28 มาเขียนต่อเร็วๆสิคะ รออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : น้องเลฯ - [ 14 ก.ค. 47 10:01:05 ]

ความคิดเห็นที่ 29 แค่เห็นชื่อเจ๊โม๊ะ หนูก็ไม่พลาดอยู่แล้ว ไม่รู้เป็นไงหนูจินตนาการภาพเจ๊เป็นนางเอกการ์ตูนญี่ปุ่น ที่ชื่อเรโกะ เรื่อง "ชั้นนั้นหรือ สวย ฉียบ เนี๊ยบ" เรื่อยเลย ยิ่งท่ามือซ้ายเท้าสะเอว มือขวาป้องปาก โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ นั่นหละ....ใช่เลย....ชอบมากค่ะ นี่ถ้าโพสต์กระทู้เป็นเสียงแทนตัวหนังสือได้นะ หนูว่าคงได้อารมณ์กว่านี้เยอะเลย รักเจ๊นะคะ จากคุณ : khunoil - [ 14 ก.ค. 47 10:19:05 ]

ความคิดเห็นที่ 30 เห็นด้วยกะข้างบนเป็นอย่างยิ่ง อ่านไปนึกถึง เรโกะ ไปเหมือนกัน นับถือนะคะ ยกให้เป็นยอดหญิงจริงๆ อยากกล้าลุกขึ้นมาเป็นอย่างเจ๊มาก ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วย และช่วยตั้งกระทู้มาให้อ่านบ่อยๆ นะคะ จากคุณ : เอเจ - [ 14 ก.ค. 47 10:57:42 A:203.154.114.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 พี่ขา ตอนต่อ ไปหนูอยากอ่าน ชีวิต ใหม่ ในอ้อมอกเฟรชชี่หนุ่มๆ จากคุณ : เด็กแสบ - [ 14 ก.ค. 47 11:00:30 ]

ความคิดเห็นที่ 32 นึกว่าจะโดนบนเครื่องซะแล้ว.... จากคุณ : สามเอ็กซ์@ (XIXIX) - [ 14 ก.ค. 47 11:15:28 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เฮ้อ....ตัดสินใจไม่ถูกจริง ระหว่างคุณโม๊ะ กะ สวนลุมนครของคุณส้วมเนี่ยะ แหมเด็ดจริงๆ รีบๆเขียนต่อนะคะทั้งสองท่านเลย คนแก่ชอบค่ะ จากคุณ : แฟนใหม่ - [ 14 ก.ค. 47 11:17:05 A:202.176.189.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 แง้......พี่โม๊ะเป็นผู้ชายเหรอคะ คิดว่าเป็นผู้หญิงมาเสียนาน จากคุณ : ลูกหมูบนดาวลูกไก่ (ลูกหมูบนดาวลูกไก่) - [ 14 ก.ค. 47 12:54:06 ]

ความคิดเห็นที่ 35 รุ่นน้องเจ๊โม๊ะเหมือนกันครับ มารอเสียวด้วยคน มาเร็วๆนะจ๊ะพี่สาว จากคุณ : ผมหน้าเหมือนมอส - [ 14 ก.ค. 47 13:53:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ว๊ายยยยยยย...ตายห่ะ ทำไมรุ่นน้องเยอะจังวะกรู สถาบันที่ว่า พี่โม๊ะว่าไม่น่าจะมีคนเรียนแล้วนี่คะ ...น้องtapp กับ น้องผมหน้าเหมือนมอส...ขา ทำเอาพี่โม๊ะอึ้งหน่ะค่ะ .....อุ๊ยยยย บอกไว้ก่อนนะค๊า ถ้ามีการไปขุดคุ้ย เอารูปพี่ มาโพสลงพันทิบ ไม่รู้ละถึงจะคาดหน้า คาดนม ยังไง......พี่โม๊ะก็จะฟ้องงง... อย่าหาว่าไม่เตือนนะคะ... " ชั้นจะสงสัย แก 2 คน เป็นคนแรก...เช๊อะ " เฮ้อออออ...ต่อเลยละกันค่ะ ... ตอน * รักตุ๊ดเท่าฟ้า * เอาเป็นว่าเรื่องพี่นัท..หน่ะ ไม่มี้ ไม่มีอะไรจริงๆค่ะ ก็จบแค่นั้น ...ก็อย่างที่บอกค่ะว่า นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้รู้จักบุคคลสาขาอาชีพนี้ดีขึ้นมานิดนึง เพราะนอกเหนือจากการพูดจาล่อแหลม แทะโลมโม๊ะพอหอมปากหอมคอ(ตอนที่โม๊ะเผลอ...แอร้ยยยยส์) ก็ยังมีการพูดคุย บอกเล่าอย่างโอ้อวดและภาคภูมิใจของพี่นัท ที่พล่ามให้โม๊ะฟัง ถึงความเท่ห์ เก๋ไก๋ ระเบิด ระเบ้อ ฯลฯ ของอาชีพ ที่เป็นที่ใฝ่ฝัน ของคนไทย วัยหนุ่มสาวหลายต่อหลายคน ..... จวบจนกระทั่ง...โม๊ะเติบโตเป็นสาวสะพรั่ง ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านมือผ่านตีน และผ่านพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินชายมาอย่างโชกโชน...ต้องขอบอก ออกตัวกันก่อนค่ะว่า เป็นความคิดเห็นแบบส่วนตั๊ว ส่วนตัวสุดๆ โม๊ะมิได้มีเจตนา ก๋ากั๋น ก้าวร้าว จาบจ้วง พาดพิง เหมารวมถึงทุกคน ที่ทำอาชีพนี้....แต่อย่างที่บอกค่ะว่า จากประสบการณ์ตรงแหน่ว ที่ผ่านมาของโม๊ะ ความคิดเห็นเกี่ยวกับอาชีพนี้ยังชื่นชม ในอาชีพค่ะ แต่ค่อนข้างมีความรู้สึกในแง่ลบ เกี่ยวกับตัวบุคคล ...... โม๊ะก็คิดว่าสำหรับประเทศที่กำลังพัฒนา ก็นับว่าอาชีพนี้เป็นอาชีพที่รายได้ค่อนข้างดี สวัสดิการเลิศหรูอลังการดาวล้านดวง ....โม๊ะเคย เปิดอกซักถาม อย่างดุเด็ดเผ็ดมันส์ จนถึงขั้นแตกหัก กับบรรดาเพื่อนชายที่ทำอาชีพนี้..ทุกคน ว่าสิ่งที่ได้รับมา (รายได้ สวัสดิการ ฯลฯ)...รู้มั้ยว่า ต้องแลกกับอะไร.... *พี่เม้ง* ....โม๊ะรู้จักพี่เม้ง( หรือที่รู้จักกันในนาม * ตี๋จ๊วต* ในภาคก่อนๆ) ตอนที่เพื่อนชายที่โม๊ะคบหาดูใจอยู่ตอนนั้น ชักชวนไปพบปะสังสรรค์ ดินเนอร์เพื่อแสดงความยินดี ที่ พี่เม้ง สอบเข้าเป็นสจ๊วตได้ ......ว๊ายยยยยย...ก็ที่เคยเล่าไปแล้วไงค่ะ ...... อะ อะ ...ถ้าเพื่อนๆผู้อ่านเรียกร้อง โม๊ะก็ยินดีจะเล่าใหม่ค่ะ เพื่อไม่ให้เกิดความสับสน........เรียกร้องกันหน่อยสิค๊า แหมมมมม จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 14 ก.ค. 47 16:29:11 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ต่อสิคะพี่ นู่รออ่านอยู่ จากคุณ : se7en_se7enty - [ 14 ก.ค. 47 16:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เอา อีกค่ะ เรียกร้อง เรียกร้อง .... รออ่านอยู่นะคะ คุณพี่ขา จากคุณ : เด็กแสบ - [ 14 ก.ค. 47 16:40:13 ]

ความคิดเห็นที่ 39 เรียกร้องค่ะ อยากอ่านมากๆ มาเล่าต่อเร็วๆ นะคะ รออ่านเหมือนกันค่ะ จากคุณ : Porarin - [ 14 ก.ค. 47 16:46:06 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เรียกร้องเต็มที่เลยคะพี่โม๊ะอยากอ่านต่อไวๆ จากคุณ : นรกขุมสุดท้ายของชายเจ้าชู้ - [ 14 ก.ค. 47 16:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เรียกร้องด้วยอีกคน อย่าทรมานจิตใจกันเลยเจ๊ ใจจะขาดแล้ว แบบคืนนี้ต้องนอนเป็นกังวลมากๆ เช้ามาคงต้องเข้ากระทู้เจ๊เป็นคนแรก อยากอ่านประมาณนี้พอได้มั๊ยเจ๊ ปล. อยากอ่านต่อจริงๆนะ จากคุณ : เอเจ - [ 14 ก.ค. 47 17:23:34 A:203.154.114.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 42 เรียกร้องนะค่ะ จากคุณ : น้องพลอย - [ 14 ก.ค. 47 17:25:47 A:203.121.153.154 X: ]

ความคิดเห็นที่ 43 เจ๊ให้เรียกร้อง หนูก็จะเรียก "เฮ้ย ไอ้ร้อง มานี่หน่อยซิ" หนูเรียกร้องชัดเจนยังเจ๊ จากคุณ : AntiSpam - [ 14 ก.ค. 47 17:53:40 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แอร้ยยยยยยส์...เอาเถอะค่ะ แหมมม โม๊ะเองก็ทนเสียงเรียกร้องไม่ไหว (ไม่รู้จะมีคนเรียกร้องรึป่าว สิคะ...เลยขี้เกียจทน) ...โม๊ะเองก็คันปากยุบยิบๆ อาการอยากเม้าส์หน่ะค่ะ...ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เล่าเท้าความเดิมไปเลยละกัน....... ก็ช่วงที่โม๊ะกลับมาเมืองไทยใหม่ๆ อุ๊ย...ช่วงนั้นสาวสวย ผู้เพียบพร้อม ดีกรีนักเรียนนอก พูดไทยไม่ชัด ไทยคำ อังกิดสองคำ อย่างโม๊ะ...ก็แหมมม เป็นธรรมดาละค่ะ ( โฮ๊ะ..ไม่อยากคุยเล้ยยย ..จริงๆนะ) ก็เป็นที่ต้องการของบรรดาชายหนุ่มมากหน้าหลายตา ถึงขนาดจดจำกันไม่หวาดไม่ไหว (เพราะจริงๆแล้วเป็นคนสมาธิสั้นไงคะ ขี้ลืม แค่มากกว่า 2 คนก็จำไม่ได้แล้ว...แหะ แหะ ) .....แต่โม๊ะก็ตกลงปลงใจ ที่จะคบหาดูใจกับ ชายหนุ่มอาจารย์มหาวิทยาลัย ท่าทางอนาคตไกลท่านนึง (มารู้ที่หลังว่า.... ถ้าเรื่องที่มันชอบบริโภคนักศึกษาชายแลกเกรด ไม่ฉาวโฉ่ออกมาสะก่อน ....อืมมม มันก็น่าจะอนาคตไกลละค่ะ..นะ)..... โม๊ะกับพี่อาจารย์(ไม่รู้ ภาคแรก ให้ชื่อไว้ว่าอะไร...ลืม) ...ก็ควงกันไปไหนต่อไป อย่างโจ่งแจ้ง...จนพี่อาจารย์แนะนำให้โม๊ะได้รู้จักกับกลุ่มเพื่อนของพี่อาจารย์ หนึ่งในนั้นก็คือ พี่เม้ง ในวันที่นัดสังสรรค์เนื่องในโอกาสที่ พี่เม้ง สอบผ่าน จะเข้าไปอบรมเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ......แอร้ยยยยยยส์ ก็ต้องขอยอมรับกันนี๊สสสสสสนึงด์ค่ะว่า โม๊ะก็ค่อนข้างรู้สึกแอบๆ...ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง พี่เม้งอยู่บ้างเหมือนกัลส์...แอร้ยยยยยยส์ ......ผู้ชายอาไร้ ตี๋ ขาว คม เข้ม สะขนาดนั้น ...แน่ะ แน่ะ...แล้วดูสายตา บรรดานังเพื่อนๆที่นั่งรายล้อม พี่เม้งอยู่สิค๊า...ไม่เก็บอาการกันเล้ยยยย ว๊ายยยยย อีพวกนี้..สู้กรูก็ไม่ได้ สักนางนึงค่ะ...ก็อีโม๊ะหน่ะ เก็บอาการมิดชิดสุดริด แหมมม ...ก็พี่อาจารย์เค้ายืนหัวโด่อยู่ทั้งคนนี่คะ ไม่ด้ายค่ะ ไม่ได้เด็ดขาด กับการที่ควงมากับผู้ชายคนนึงแท้ๆเชียว แล้วจะแสดงท่าที ระริกระรี้ผู้ชายคนอื่นออกนอกหน้า ได้ไงละคะ ไม่งามเลยยยย....โม๊ะทำไม่ด้ายยยยยยยย...... ผู้หญิงนี่ค๊า ปากกับใจต้องไม่ตรงกันเด็ดขาดค่ะ ก็พอรู้ว่าไม่มีหวังในตัว พี่เม้งเป็นแน่แท้แล้ว ก็ได้แต่ทอดถอนใจ ใคร่ครวญ รำพึงรำพัน อยู่คนเดียวในใจว่า .....ไอ้เม้ง เอ้ยยยย ทำไมกรูไม่เจอเมิงก่อนไอ้อาจารย์วะ.... แม่งงง พาลโทษฟ้าโทษดินไปต่างๆนาๆ แล้วก็เลย..ได้แต่เชิ่ดใส่ ปั้นปึ่ง ไม่ใส่ใจ พี่เม้ง ราวกับว่าพี่เม้งอยู่นอกสายตาเป็นพิเศษ..... เชิ่ดๆ เริ่ดๆ ... เช๊อะ หล่อไปก็เท่านั้น (ไงกรูก็อดแดก อยู่ดี).....อย่ากระนั้นเลยค่ะ แถมด้วยการทำตัวหวานใส่ พี่อาจารย์อย่างออกนอกหน้านอกตาเป็นพิเศษ โดยที่โม๊ะเองก็ไม่แน่ใจว่าเพื่อพยายาม ตอกย้ำกับตัวเองให้พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ หรือว่าเพื่อหยอกเหย้า เย้ายวน กระตุ้น กวนอารมณ์ ชายหนุ่มแปลกหน้ารูปงาม ที่อยู่ตรงหน้ากันแน่ ......นี่ละค่ะ..ผู้หญิ้งงงง ผู้หญิง จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 14 ก.ค. 47 18:03:10 ]

ความคิดเห็นที่ 45 คัน "โม๊ะ" จัง... ฟังแล้วน่าหวาดเสียวมากครับสำหรับคนมาเที่ยวที่นี่ครั้งแรกอย่างผม จากคุณ : Nanconnection - [ 14 ก.ค. 47 18:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ตลอดเวลาที่โม๊ะคบหากับพี่อาจารย์มาอย่างเสมอต้น เสมอปลาย...ความที่โม๊ะเองก็เป็น สาวสวยหัวใจติดดิน ( แอร้ยยยส์ * ติดดิน * ในที่นี้หมายถึง *เรียบง่าย* นะคะ ...มิได้หมายความว่า *ใจต่ำ* แต่อย่างใด) จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ทำให้โม๊ะเริ่มเรียนรู้ ที่จะมีชีวิตอยู่อย่างเรียบง่าย มีความสุข ที่สำคัญคือรู้จักการพึงพอใจ ในสิ่งที่ตัวเองมี .....โม๊ะขอนั่งยัน ยืนยัน แถมด้วยการนอนแหกขาเอาโม๊ะยัน เลยก็ได้เอ้า ( จะเชื่อหรือไม่เชื่อห๊า?) ...ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา ผู้หญิงอย่าง *คันโม๊ะจัง* ...ด้วยความที่ตระหนักดีถึงความเป็น * ผู้หญิงพิเศษ * (...อ้าว..ก็มันไม่ใช่ผู้หญิงปกติง่ะ จะให้เรียกว่าอะไรหล่ะ...) ของตัวเอง ยิ่งพิเศษมากเท่าไหร่ ก็เท่ากับว่า ยิ่งกดดัน เคี่ยวเข็ญ ให้โม๊ะต้องยิ่งพากเพียร ถึงความดีงาม ถูกควร ..ของความเป็นผู้หญิงพิเศษของตัวเอง มากขึ้นเท่านั้น .......เพียงหวังแค่ว่าสักวันหนึ่ง โม๊ะจะสามารถมีชีวิตคู่ ที่เรียบง่ายเปี่ยมสุข กับผู้ชายธรรมดาๆ สักคนนึง ...เท่านั้นเอง และแล้วก็ถึงวัน ที่โม๊ะค่อนข้างมั่นใจ ในตัวพี่อาจารย์มากพอควร จนพร้อมที่จะเป็นของกันและกัน .....แอร้ยยยส์ เหตุการณ์แบบนี้มันคุ้นๆ จังค่ะ ...โม๊ะก็ได้แต่เพียร ภาวนา อย่างหนัก... " สาทู้...ขออย่าให้เป็นเช่นนั้นอีกเลยยยย .. *กุนเชียง* ไม่เอานะคะ " พลางปลอบใจตัวเองว่า จากสถิติอันโชกโชนในภายหลังของโม๊ะ กรณี *กุนเชียง* ของพี่ใหญ่...แทบจะเรียกได้ว่าเป็น กรณี หนึ่งในพัน ที่ผู้ชายจะ *กุนเชียง*......แล้วแม้แต่ทุกวันนี้ โม๊ะเองก็ยังขอเชิ่ดหน้างามๆ ยืนยันว่า โม๊ะเองก็ไม่ได้วัดคุณค่าของผู้ชายแค่ตรงที่ *กุนเชียง* เพียงอย่างเดียว (ถ้าไม่มีเหตุการณ์อื่นๆ มาบีบคั้นความรู้สึก)......เป็นอันว่า โม๊ะพร้อมแล้วค่ะ ที่จะเรียนรู้พี่อาจารย์ในอีกแง่มุมนึง ในฐานะผู้ชายอีกคนหนึ่ง ที่เข้ามาในชีวิต....... เกาะเสม็ดค่ะ.. เป็นที่ ที่พี่อาจารย์เลือกให้เป็นเกาะสวาท หาดสวรรค์ ของเราในครั้งนี้.......และก็เป็น...พี่อาจารย์เองอีกนั่นแหละค่ะ ที่เสนอขึ้นมาว่า อยากให้การเดินทางครั้งนี้มีเหล่าบรรดาเพื่อนสนิท มิตรสหาย ของพี่อาจารย์ร่วมทางไปด้วย (โม๊ะเพิ่งกลับมาเมืองไทย ก็เลยไม่มีเพื่อนเป็นของตัวเอง) เพื่อความสนุกสนาน.........ก็อีกแหละค่ะ หนึ่งในบรรดาเพื่อนสนิทของพี่อาจารย์ ก็คือพี่เม้ง ซึ่งโม๊ะเองก็ลืม พี่เม้งสะสนิท ...ไปแล้ว แล้วก็มีพี่ป๋องซึ่งจะควงคู่ไปกับเพื่อนชายของเธอเองอีกคน .......รวมทั้งหมด 5 คน ... การที่ความสัมพันธ์ระหว่างโม๊ะกับพี่อาจารย์ก็ราบรื่นดี ยิ่งทำให้โม๊ะยิ่งมั่นใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น......แอร้ยยยยยยส์ เสียตัวอีกแล้ว เป็นแน่แท้... อีโม๊ะเอ๋ยยยย จนถึงวันที่นัดหมาย และด้วยการจัดแจง ตระเตรียมอย่างแข็งขันของพี่ป๋อง ...ซึ่งเธอทำงานอยู่บริษัททัวร์แห่งนึงอยู่แล้ว ก็ได้นัดแนะ จัดหารถตู้มาเทียวรับพวกเรา ทีละคน สองคน ตามจุดต่างๆ....... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 14 ก.ค. 47 18:50:36 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เจ๊โม๊ะเจ้าขา... มาต่อเร็วๆ อย่าให้ขาดตอนเจียวหนา ว่าแต่ การนอนแหกขาเอาโม๊ะยัน... นี่มันทำอย่างไรกัน สงสัยจริงๆ จากคุณ : แม่หนูนวล - [ 14 ก.ค. 47 20:13:49 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อุ๊ย...เริ่มระทึก จากคุณ : jimkong - [ 14 ก.ค. 47 20:31:56 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ตามมาอ่านเองเลย ไม่กระซิบกันบ้างเลยนะยะ สนุกจัง ป้าจะไปตจว. แล้วจะกลับมาเก็บอ่านที่เหลือ ทีหลัง คิดถึงมากย่ะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 14 ก.ค. 47 20:47:43 ]

ความคิดเห็นที่ 50 รออ่านต่ออยู่นะคะ จากคุณ : Nung+Ning+ - [ 14 ก.ค. 47 20:48:02 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ซ้อเจ็ดรึปล่าวหว่า คุ้นๆ จากคุณ : ถ้ำ - [ 14 ก.ค. 47 20:57:33 A:203.118.106.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 52 เจ๊โม๊ะ มาเล่าต่อเร็วๆ จากคุณ : คุณป้า วัยซ่าส์ - [ 14 ก.ค. 47 21:02:08 ]

ความคิดเห็นที่ 53 อ่า...... จากคุณ : djjeab - [ 14 ก.ค. 47 21:26:31 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ลุ้นค่ะลุ้น จากคุณ : jengly - [ 14 ก.ค. 47 21:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ต่อเลยละกันค่ะ...หลังจากที่รถตู้ที่พี่ป๋องจัดหามา เทียวรับพวกเราจนครบทั้ง 5คนแล้ว....ขณะที่รถตู้ที่ว่า กำลังมุ่งหน้าไปทางภาคตะวันออก(บางนา) ...โม๊ะก็เริ่มรับรู้ ถึงบรรยากาศแปลกๆภายในรถ ....แหมมมม เพื่อนก็ส่วนเพื่อนค่ะ แล้วไอ้พวกเพื่อนๆที่ว่า ก็ไม่ใช่เพื่อนเราด้วยซ้ำ พี่ป๋อง...ก็ง่วน วุ่นวายอยู่กับเพื่อนชายของเค้า พี่เม้ง...ก็เอนตัวนอน ทำหน้าหล่อไม่รู้ไม่ชี้ ......ทีนี้มันก็จะใครสะอีกละคะ ถ้าไม่ใช่ คุณพี่อาจารย์ของโม๊ะ....พี่อาจารย์ เปี๋ยนไป๋ ...เจงๆๆๆ จากที่เคยหยอกเอิน พูดคุย กระเซ้าเหย้าแหย่กัน ตามประสา คนที่คบหากัน.....แต่วันนี้ พี่อาจารย์ ไม่ยอมพูดยอมจากับโม๊ะเลย ถามคำก็ตอบคำ ทำท่าเฉยเมย เปลี่ยนไปจากหน้ามือหลังตีน อย่างชัดเจน....โม๊ะก็ได้แต่สังเกต อย่างมีน้ำอดน้ำทน จนแน่ใจว่า ...พี่อาจารย์เปี๋ยนไป๋ ...แน่นอน ชัวร์ป๊าป ....รถตู้ที่นั่งก็เริ่มเข้าสู่ เขตจังหวัดชลบุรีแล้ว... อย่ากระนั้นเลยค่ะ ...ตามประสาผู้หญิงอยากรู้ ถามให้รู้เรื่องรู้ราวไปเลยดีกว่า เผื่อยังไงต้องลงที่ชลบุรี ก็ยังหารถกลับง่ายละวะ.... โม๊ะก็เลยถามพี่อาจารย์ ด้วยน้ำเสียงอันไพเราะ เสนาะหู ...ไม่มี้ ไม่มีโมหะ โทสะเจือปนอยู่ในน้ำเสียงของโม๊ะ แม้แต่น้อย... " พี่อาจารย์..ขา เป็นอะไรรึป่าวคะ มีอะไรก็บอกโม๊ะนะคะ ดูท่าทางพี่อาจารย์ไม่สนุกเลย ถ้าไม่อยากไป เรากลับกันก็ได้นะคะ "........ต๊ายยยยย กรูถามคำ มันตอบคำ ...ทีนี้ กรูสู้อุตส่าห์ ลองถามเป็นประโยคย้าว ยาว ...มันก็ตอบออกมาคำเดียวอยู่ดีว่า ..." ไม่มี " ......อีโม๊ะก็หน้าหงายสิคะ แอร้ยยยส์...(หงายหน้า) ก็ปกติหน่ะ กรูง้อใครเป็นสะที่ไหนละคะ โดยเฉพาะเรื่องที่กรูไม่รู้ อีโหน่อีเหน่ แบบนี้ยิ่งแล้วใหญ่(ก็กรูไม่ได้ ทำอะไรผิดนี่) กรูรึ..สู้อุตส่าห์ลดตัวลงไปไถ่ถาม เพราะไหนๆก็เห็นว่า ยังง้าย ยังไง ก็จะได้เสียเป็นเมียผัวกันอยู่มะร่อมมะร่อ ในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า นี่แล้ว ......เออ เออ ไม่มี ก็ไม่มี โม๊ะก็เลยคิดว่า ไม่เป็นไรๆ ยังไงก็ ยังมีโอกาสได้คุยกันอีกตั้ง 2-3 วัน (ไงๆ เมิงก็เสร็จกรูแน่ แมร่งงงโว้ยยยย... ขโมยซีนกรูไปหน้าตาเฉย ปกติแล้ว ไอ้บท..ซึมเศร้า ไม่พูดไม่จา เพราะจะเสียตัวหน่ะ กรูควรจะเล่นบทนี้ตะหาก ..ชักแม่งๆชอบกล ) ..เอาเหอะ พอไปถึงเกาะสวาท หาดสวรรค์ที่ว่า อะไรๆ ก็คงจะกระจ่างขึ้น .... ก็ทำเอา...ขนาดสาวสวย ความอดทนต่ำ...อย่าง คันโม๊ะจัง ทำอะไรไม่ได้หน่ะค่ะ... ก็ต้องทนนั่งอึดอัดไปตลอดการเดินทาง ครั้นจะแสดงท่าทีอะไรออกไปก็เกรงจะยิ่งไม่งามไปกันใหญ่โต ....อ้าว ก็ทั้งคันรถหน่ะ มองไปทางไหน ก็เพื่อนมันทั้งน้านนนนน โม๊ะเองก็เคยเจอแค่ครั้งนั้น (ที่ไปดินเนอร์) ครั้งเดียว .....อีโม๊ะก็หัวเดียว กระเทียมลีบ ........เอาวะ เป็นไงเป็นกัน เผลอคิดเรื่อยเปื่อยไปอีกว่า...มันจะหลอกกรูมารุมโทรม รึป่าวคะเนี่ยยย กรูก็ยิ่งสวยๆอยู่ด้วย.....เฮ้ออ ยังไงๆ ก็เรียงคิวกันมาดีๆ แต่ขอพี่เม้ง คนแรกละกันว่ะ...... อุ๊ยยย ยังมีจายยยยยยย โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 15 ก.ค. 47 00:23:02 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ค้างงงงงงงง อ่ะ....พี่โม๊ะ... จากคุณ : FaCtOrY cHeeSeCaKe - [ 15 ก.ค. 47 00:43:20 ]

ความคิดเห็นที่ 57 รวบรัดตัดใจความ ...กว่าจะไปถึงเกาะเสม็ดก็เป็นว่าเย็นย่ำ เกือบจะค่ำโน่นเลย  ละกันค่ะ...บรรยากาศที่ว่า อึดอัดสำหรับโม๊ะ กลับกลายเป็นเลวร้ายหนักเข้าไปอีก...ก็ตอนที่แบ่งสรรปันส่วนห้องพัก ...     ห้องพักมี 2 ห้อง ...สำหรับคน 5 คน ...หะแรกตามกำหนดการ จุดประสงค์ที่ถ่อมาถึงเกาะเนี่ย...ก็เนื่องจากพี่อาจารย์กับโม๊ะ  กะจะมายกซด น้ำผึ้งพระจันทร์กัน ...ดังนั้นเพื่อนๆ  ที่ร่วมเดินทางมา ก็น่าจะอยู่ในฐานะสักขีพยาน คอยส่งน้องโม๊ะกับอาจารย์เข้าห้องหอ....โม๊ะก็เข้าใจว่า ทุกคนก้รู้ บทบาทหน้าที่ของตัวเองดี...ใช่มั้ยคะ   ขณะที่กำลังตัดสินใจกันว่าจะแบ่งห้องนอนกันยังไงดี  ว๊ายยย จะว่าไป...ก็จากเหตุผลข้างต้น  โม๊ะว่าก็ไม่เห็นจะต้องมาขบคิดกันให้ปวดสมองเลย...จริงม่ะ ยังง้าย ยังไง โม๊ะก็ควรต้องได้นอนกับพี่อาจารย์ สองต่อสอง   ส่วนที่เหลือ พวกแกก็ไปนอนรวมกันเองสิยะ..ไม่เห็นจะยากส์เลย           แอร็ยยยยยส์  แต่พอเอาเข้าจริงๆ ...โอ้วววว  กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด...พี่อาจารย์ค่ะ  ทำกันอย่างงี้เกินไปคะ  ...โม๊ะก็ได้สะกดกั้น อารมณ์ กรีดร้องอย่างโหยหวน อยู่ในใจ อย่างอัดอั้นตันใจอย่างที่สุด  ..... พี่อาจารย์หน่ะสิคะ เจ้ากี้เจ้าการ จัดแจงไปลาก พี่เม้งมานอนห้องเดียวกับพวกเรา.....กรี๊ดดดดดด ...มันหมายความว่าอะไรยะ??? ...( จะ 2 รุม 1 ชั้นเหรอย่ะ...บร้า ...จะว่าไปก็ไม่เลว พี่เม้งหล่อดี  ว๊ายยยย แค่คิดเล่นๆค่ะ)     ไอ้เวรพี่เม้ง.. ก็ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรของมันค่ะ ...ก็ดันห่ะ....หน้าด้าน มานอนห้องเราจริงๆด้วย.....กรี๊ดดดดดด   โม๊ะก็ได้แต่สะกดกลั้นอารมณ์ชั่วร้าย ที่ครุกรุ่นอยู่ จนแทบพร้อม ที่จะระเบิดได้ทุกเวลา อย่างยากเย็น ....ได้แต่สับสน งุนงง กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  ....คร่ำครวญ... ฉันมาทำอะไรที่นี่??? ......ตั้งแต่เริ่มออกเดินทางจนถึงตอนนี้(จนจะเข้านอน)   โม๊ะยังไม่เคยมีโอกาส  ได้อยู่กับพี่อาจารย์เพียงลำพัง สองต่อสอง เพื่อสอบถาม หาความกระจ่างเลยยยย ....ราวกับว่าพี่อาจารย์พยายามจะเลี่ยงๆโม๊ะ ด้วยซ้ำไป...    โม๊ะก็ได้แต่ปลอบใจตัวเอง.. ...อันโม๊ะเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงบ้ากาม ความรู้สึกตอนนั้นคือแค่ ความงุนงง สงสัย สับสน กับสิ่งที่เกิดขึ้น...มิได้ฟาดหัวฟาดหาง  เสียดงเสียดาย กับการเสียโอกาส ที่จะเสียตัวแต่อย่างใด....ว๊ายยยยย ไม่เน้นค่ะ ไม่เน้นเรื่องนั้น ..วุ๊ย   เพราะจากรูปการณ์ต่างๆ  แหมมม ไอ้พี่เม้ง มานอนหัว(อะไรไม่รู้)โด่  อยู่บนเตียงด้วยทั้งคนแบบนี้   กรูก็มียางอายนะค๊า ไม่กล้าหรอกคะ .....เฮ้ออ เอาว่ะ  ได้นอนใกล้ๆ พี่อาจารย์  แอบๆจับมือกัน นิดๆหน่อยๆก็ยังดี ......    กรี๊ดดดดด  จนเสียงแหบแห้ง (เพราะวันนี้ มีเรื่องต้องกรี๊ดเยอะเหลือเกิน) ก็มันจัดตำแหน่งการนอนกันอีท่าไหนไม่ทราบค่ะ...   สรุปว่า....คืนนั้นพี่เม้ง  นอนคั่นกลางระหว่าง โม๊ะกับพี่อาจารย์ ...พอถึงตอนนี้ ...ต่อมอะไร อะไร  ของโม๊ะก็แตกดัง โพล๊ะๆๆๆสิคะ.....พอกันทีค่ะ มารยาทผู้ดง ผู้ดี ไม่สนแม่งแล้ว  .....นี่มันเชี่ยอะไรกันเนี่ย?  เกิดอะไรขึ้น? เมิงเป็นห่ะอะไรของเมิงวะ?  จะเอายังไงกับกรู? ฯลฯ ......อูยยยยย สารพัดสารพันคำถาม ถามไม่ ถามป่าวสิคะ...แหมมม คนระดับอีโม๊ะตลาดแตก  บอกแล้วไงคะความอดทนต่ำ แถมยังโดนกดดัน มาทั้งวันสะขนาดนั้น  ก็ถึงขั้นเสียจริตไปเลยค่ะ ....ตีโพยตีพาย โวยวาย บ้าบอคอแตก ....เอาเป็นว่าหมดกันเลยค่ะ มาดสาวสวยผู้ดี นักเรียนนอก....... กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดดด.....ในขณะที่ พี่อาจารย์เอง ก็ยังไม่ยอมปริปาก พูดอะไรสักคำ.....อีโม๊ะก็ กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด......งามหน้าไปเลยกรู      ที่สุดแล้ว...ก็พี่เม้ง นั่นแหละค่ะ  เป็นคนลากโม๊ะออกมาจากบังกะโล มาที่ชายหาด...นัยว่า...เพื่อให้โม๊ะได้มาสงบสติอารมณ์ ... แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 47 02:01:08 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 15 ก.ค. 47 01:57:03 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เจ้โม๊ะ หายไปนานนะ คิดถึงนะเฟ่ย อีกสองเดือนเจอกันที่เวียงเน้อเจ้ จากคุณ : ][SeaGirl][ - [ 15 ก.ค. 47 02:05:18 ]

ความคิดเห็นที่ 59 กำลังเข้าด้าย เข้าเข็มเลย.. อ่านเพลินจัง จากคุณ : คุณ คุณ ... ผมรักคุณนะครับ - [ 15 ก.ค. 47 04:43:33 ]

ความคิดเห็นที่ 59 กำลังเข้าด้าย เข้าเข็มเลย.. อ่านเพลินจัง จากคุณ : คุณ คุณ ... ผมรักคุณนะครับ - [ 15 ก.ค. 47 04:43:33 ]

ความคิดเห็นที่ 60 พี่ขา มาเล่าต่อเหอะค่ะ สนุกจริงๆ จากคุณ : เอริจัง (เอริ...จัง) - [ 15 ก.ค. 47 05:20:17 ]

ความคิดเห็นที่ 61 โถ พี่โม๊ะกลับมาต่อเร็ว ๆ ดิ อยากรู้ใจจะขาดอยู่แล้วว่าลากไปทำไร เรื่องนี้น่าจะเดาไม่ยาก อิอิอิ จากคุณ : tapp - [ 15 ก.ค. 47 07:20:42 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ส่วนเรื่องรูปถ่ายของเจ้ เราว่าไม่น่าหาเจอคงห่างกันหลายต่อหลายรุ่นนะเจ้ สบายใจได้ อิอิอิ ไม่ใช่ tapp แน่นอน แต่ไม่รู้ว่า นาย ผมหน้าเหมือนมอส จะมีป่าว คงรุ่นน้องเจ้ไม่กี่ปีนะ อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 47 08:34:49 แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 47 07:23:52 จากคุณ : tapp - [ 15 ก.ค. 47 07:23:07 ]

ความคิดเห็นที่ 63 คุณ คันโม๊ะจัง ขา ..... มาต่อเร็ว ๆ ค่ะ ชอบอ่าน สนุก ๆ จากคุณ : ป่านทอ - [ 15 ก.ค. 47 10:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ตายละ มาอ่านกระทู้นี้ของคุณคันโม๊ะจัง เสียวสันหลังวาบบบบบ แฟนเป็นสจ๊วด แถมสายการบินแห่งชาติด้วย เพิ่องเข้าทำงานปีแรก Y-Y จะปวดใจไหมเนี่ยย ไม่เป็นคุณแอบก็เจ้าชู้ ตายละ ถ้าเป็นคุณแอบ หรือออกสาวซะ จะดูไงละเนี่ย ว่าแล้วโทรไปหาเรื่องก่อน 55555 จากคุณ : yoyo - [ 15 ก.ค. 47 10:46:36 A:69.166.105.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 65 โอ้ย...ยังไม่โดนซะทีนะเจ๊... ตกลงจะเสียตัวมั๊ยเนี่ย...อิอิอิ จากคุณ : สามเอ็กซ์@ (XIXIX) - [ 15 ก.ค. 47 11:12:05 ]

ความคิดเห็นที่ 66 อะไรมันจะตื่นเต้นได้ขนาดนี้ จากคุณ : มหานที - [ 15 ก.ค. 47 11:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 67 มารอฟังว่าจะเสียตัวเมื่อไหร่ มาเร็วๆ ซิ ตกลงเกิดอะไรขึ้นที่ชายหาด ไม่อยากจินตนาการ กลับมาเร็วววววววว จากคุณ : พี่หน้าเดียว - [ 15 ก.ค. 47 13:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 68 เจ๊จ๋าาา รีบ ๆ มาเล่าต่อเร็ว ๆ เถอะค่าาา โอยยยย ลุ้นจนหัวใจจะวายอยู่แล้วเนี่ย จากคุณ : B U A T O O M - [ 15 ก.ค. 47 13:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 69 อยากอ่านต่อเร็วๆจัง รีบๆเข้ามานะคะ จากคุณ : แอน - [ 15 ก.ค. 47 13:45:55 A:210.4.136.34 X: ]

ความคิดเห็นที่ 70 ไม่เป็นอันทำงานเลย เจ๊ รอเจ๊คนเดียว จากคุณ : sachet (sachet) - [ 15 ก.ค. 47 14:50:15 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เจ๊โม๊ะจ๋า ไม่เอารูปเจ๊ออกมาเปิดเผยหรอกเชื่อได้(ถ้าไม่จำเป็น) เพราะผมเองยังนึกไม่ออกเลยว่าจะหาหนังสือรุ่นจากที่ไหนได้บ้างน้า แล้วไอ้ที่มีอยู่เนี่ยจะรูปเจ๊หรือเปล่าน้า แล้วเราจะห่างจากเจ๊กี่รุ่นน้า แต่ถ้าเจ๊ไม่รีบออกมาโดยไวก็ไม่แน่เหมือนกัน รีบๆมาเล่าต่อนะจ๊ะเจ๊ ไม่ได้ขู่นะแต่ถ้าช้าแล้วหาเจอรูปก่อนก็โดนอ่ะเจ๊ จากคุณ : ผมหน้าเหมือนมอส - [ 15 ก.ค. 47 17:25:12 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ให้ไวเลยเจ้ ให้ไวววววววววววววววววว รอกันเหนียงห้อยแล้วววววววววว จากคุณ : ][SeaGirl][ - [ 15 ก.ค. 47 18:00:32 ]

ความคิดเห็นที่ 73 รอรวมเล่มอีกตามเคยอ่ะเรา...เอิ๊กส์ เร็วหน่อยสิจ๊ะ คุณคันโม๊ะขร๋าาาา...เสียวจะแย่แล้ว จากคุณ : ใช้หนีราชการเท่านั้น (ใช้หนีราชการเท่านั้น) - [ 15 ก.ค. 47 18:06:32 ]

ความคิดเห็นที่ 74 มาเป็นปลิงทะเล รอแอบดูอยู่นะจ๊ะ คุณ..ขา.. จากคุณ : มดตะนอยพันธ์ X - [ 15 ก.ค. 47 18:38:11 A:202.44.32.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 75 กรี๊ดดดดดดค่ะ....ไม่ได้มีเจตนาจะมาเล่าต่อช้า เพื่อความเด่นดังแต่อย่างใดค่ะ....ตั้งแต่เริ่มมาเล่าเรื่องในพันทิบใหม่ๆ ก็มีเพื่อนๆผู้หวังดีมากมาย แนะนำสารพัดวิธี ....เขียนใส่ ตรงโน้น ตรงนี้ แล้วลากมาแปะๆ ในพันทิบ ฯลฯ อะไรต่อมิอะไร ...สรุปว่า สาวโล-เทค อย่างโม๊ะก็ยังยืนกรานว่า ขอเปิดคอมฯ ออนไลด์ไป พิมพ์ใส่กระทู้ไปสดๆ แบบนี้ละค่ะ ได้อารมณ์ดี .....วันนี้เข้ามาราวบ่าย 4 โมง อุ๊ยยยย ...โม๊ะก็พล่ามๆๆๆ ตอนต่อไปจนเกือบจะกด ส่งข้อความแล้วเชียวค่ะ ...จู่ๆ ก็ได้กลิ่นเหม็นไหม้ๆ ขึ้นมา ก็เลยสอดส่ายหาที่มาของกลิ่น ...กรี๊ดดดดดดดด ปลั๊กไฟที่ต่อคอมฯ อยู่นี่ละค่ะ มันไหม้เกรีมมม หลอมละลายกับปลั๊ก .....โอ้ยยยยยย กว่าจะเปลี่ยนเสร็จ ...เลยได้ฉายาล่าสุด " แหล..จนไฟลุก" มาใหม่อีกฉายานึง แบบสดๆร้อนๆ .... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 15 ก.ค. 47 18:44:03 ]

ความคิดเห็นที่ 76 คุณโม๊ะ ... ไปไหนแล้วค๊าาาา จากคุณ : jimkong - [ 15 ก.ค. 47 19:00:58 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เจ๊โม๊ะจ๋า.... อย่าพิมพ์นาน... ชั่วโมงนึงแล้วนะ มาต่อด่วน กาลังมังเยยอ่า... จากคุณ : แม่หนูนวล - [ 15 ก.ค. 47 19:36:06 ]

ความคิดเห็นที่ 78 แล้วเครื่องคอม เป็นยังไงบ้างค่ะ น้องพลอยเป็นห่วงค่ะ จากคุณ : น้องพลอย - [ 15 ก.ค. 47 19:47:40 A:221.128.68.44 X: ]

ความคิดเห็นที่ 79 แสงจันทร์ ชายหาดขาว น้ำทะเลเขียว ชายหนุ่มรูปงาม และ คันโม๊ะจัง....แอร้ยยยยยยยส์ หลังจากที่พี่เม้ง ลากโม๊ะออกมานั่งกันที่ชายหาดสักพัก โดยปราศจากบทสนทนาใดๆ พี่เม้ง... คงอยากให้โม๊ะสงบจิตสงบใจ....จู่ๆ พี่เม้ง ก็พูดทำลายความเงียบงันออกมาว่า ..." พี่มีเรื่องของพี่อาจารย์จะบอก แต่โม๊ะต้องทำใจ "........โม๊ะก็พลันคิด...ทำใจ? ทำไมต้องทำใจ? เรื่องพี่อาจารย์? ...สารพัดคำถามมากมายก็ผุดขึ้นมาในความคิดอย่างฉับพลัน .......เป็นที่รู้ๆกันอยู่หน่ะค่ะว่าเรื่องราวที่ผู้บอกเล่า เกริ่นนำว่า "ให้ทำใจ" ...ย่อมมิใช่เรื่องดีงาม ......แล้วนี่คือ " เรื่องพี่อาจารย์ " โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆ แล้วสาวงาม ผู้ผ่านประสบการณ์มาอย่างโชนอย่างคันโม๊ะจังเนี่ยนะคะ โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆ .....ต้องมาทำใจเรื่องผู้ชาย...น่าขันสิ้นดี ต่อมความรู้สึกในเรื่องนี้ของโม๊ะมันตายด้าน ไปตั้งแต่ โดนพี่เอก..ผัวคนแรก ทิ้งไปจนแทบจะเอาชีวิตไม่รอดคราวนั้น แล้วละค่ะ จนโม๊ะไม่นึกว่าจะมีเรื่องอะไร มาทำให้โม๊ะเสียใจได้มากกว่านั้น จนถึงขนาด ต้องทำใจ.......โฮ๊ะๆๆๆๆ พี่เม้ง...ประเมิน ผู้หญิงอย่างคันโม๊ะจัง คลาดเคลื่อนไปแล้วละค่ะ แต่โม๊ะก็อดที่จะรู้สึกขอบคุณพี่เม้งไม่ได้ ในความเอื้ออาทร ห่วงใย ฯลฯ....หลังจากที่โม๊ะ เงียบงันไปชั่วขณะ โม๊ะก็เลยตอบพี่เม้ง ออกไป ด้วยเสียงอันสุดแสนสั่นเครือ ...." เรื่องอะไรคะ? " ......กรี๊ดดดด เริ่ดค่ะ เริ่ด ..โม๊ะขอชื่นชมตัวเองค่ะ ตีบทแตก กระจุยกระจาย...อีกแล้ว ก็ตอนนั้น เสียงที่โม๊ะเปล่งออกไป มันสั่นได้ที่ กำลังเหมาะ ได้อย่างใจกรูจริง จริ๊งงงงง....... " พี่อาจารย์หน่ะ ...เมื่อคืนแฟนเก่าเค้าโทรมาขอคืนดี แฟนคนนี้เค้าเคยคบกันมานาน แล้วเค้าก็รักกันมาก.....บลา..บลา..บลา " .ความคิดของโม๊ะก็เริ่มทำงานอีกครั้ง......โถ โถ โถ เรื่องแค่เนี๊ยะ? โม๊ะรู้สึกโล่งอกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก..... ไม่ใช่ว่าโม๊ะไม่รู้สึกรักพี่อาจารย์ เลยไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกนะคะ ...กลับดีใจด้วยซ้ำ ที่เรื่องนี้มันเกิดขึ้น ก่อนที่โม๊ะจะเสียอะไรๆ (เสียตัว เสียความรู้สึก ฯลฯ) มากไปกว่านี้ .....จากประสบการณ์ของโม๊ะ มันทำให้โม๊ะเรียนรู้ว่า เรื่องของความรัก เป็นเรื่องของความรู้สึกอันละเอียดอ่อน ...จนแม้แต่ตัวโม๊ะเอง ยังเคยพร่ำถามตัวเอง หลายต่อหลายหนว่า....หลังจากกับพี่เอก(ผัวแรก) กับชีวิตที่เหลืออยู่ โม๊ะยังจะสามารถรู้สึกแบบนั้น กับใครแบบนั้นได้อีกหรือเปล่า...ด้วยซ้ำ อย่ากระนั้นเลยค่ะ......ด้วย ท่าทาง ผนวกกับน้ำเสียง อันแสนอบอุ่น ห่วงใย ของพี่เม้ง.....กรี๊ดดดดดดดด...ยังไง ยังไง กรูถ่อมาไกลถึงขนาดนี้ ...มีเหรอคะ ผู้หญิงสวย ฉลาดๆ อย่างคันโม๊ะจัง จะยอมกลับบ้านมือเปล่า ......ไม่มีทางหรอกย่ะ... too many fish so little time...ไม่ด้ายยยค่ะ ไม่ได้... ของแบบนี้ ต้องไว ต้องไว ...ก่อนอื่นโม๊ะต้องขอขอบพระคุณ ละครไทยที่ถูกเรียกว่า " ละครน้ำเน่า " ทั้งหลายแหล่ ที่โม๊ะปวารณาตัวเองเป็นแฟนประจำ ติดตามแทบทุกเรื่องราว ไม่เว้นแม้แต่สมัยที่ไปอยู่ แคลิฟอเนีย .....อุ๊ยยยย ไปเสาะแสวงหา ม้วนเทปวีดีโอ ละครไทย ตามร้านที่เค้าอัดส่ง ไปไว้ให้ คนไทยในต่างแดนเช่าดู ...แย่งกัน อัพเดทละครตอนใหม่ๆ จนแทบจะตบกันตาย.....ว๊ายยยย ...แต่เดี๋ยวค่ะ คนอย่างนังโม๊ะ ไม่โง่พอที่จะเลียนแบบ อีพวกนางร้ายทั้งหลายแหล่ในละคร แบบ ก๊อปกริยาท่าทาง มาทั้งดุ้นแบบนั้นหรอกนะค่ะ ไม่ต้องห่วง....แหมมมมมม ของงี้มันต้องมีการ อะแด๊ป แอพพลาย กันมั่ง...โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆ อาศัยบรรยากาศ กับสถานการณ์ ....กี่ร้อยล้านเล่มเกวียน มีเท่าไหร่ งัดแม่งออกมาใช้ให้หมดค่ะ ....ก็เลยออกมาเป็น .... ความคิดชั่วร้าย อยู่ในมาดนางเอกผู้สุดแสนอาภัพ ต๊ายยยยยย งานนี้ อีคันโม๊ะจัง ร้องห่ม ร้องไห้ ปิ่มว่าจะขาดใจตาย เป็นผีเฝ้าชายหาดงามๆ ให้คนรุ่นหลังเรียกขาน ว่าหาดคันโม๊ะจัง อยู่แถวนั้นแล้วละค่ะ...... ตาย ....(แอบๆ ปนจริต ของนางเอกสาวแสนเศร้า อย่างละครซีรี่ ญี่ปุ่น...ที่ส่วนมาก มันรันทดจนจะตายห่ะอยู่แล้ว แต่ต้องกระแดระ ทำเป็นจิตใจเข้มแข็ง)........ บอกพี่เม้งออกไปว่า " ไม่เป็นไรค่ะพี่เม้ง...โม๊ะไม่เป็นไร (กัดฟันเล็กน้อย เสียงสั่นเครือ)...ไม่เป็นไรจริงๆ " ......แล้วตอกย้ำไปด้วย การแสดงกริยา ร้องห่มร้องไห้ อย่างรุนแรง ด้วยท่วงท่าอันงดงาม (เป็นกริยา สำคัญอย่างนึง ที่ผู้หญิงต้องเรียนรู้) ...และที่สำคัญ โม๊ะต้องขอบคุณความมืดค่ะ... ที่ทำให้กรูไม่ต้องบีบเค้น ขยี้ บี้ ต่อมน้ำตา ให้มันไหลออกมาจริงๆ เพื่อความสมจริง...... งานนี้ก็แค่อาศัย น้ำเสียงอันแสนเศร้ากับอาการสั่นเทา กระเพื่อมที่ช่วงไหล่...... แล้วก็แอบท่องอยู่ในใจ อย่างมุ่งมั่นว่า " ยังไง ยังไง กรูก็ไม่ยอมกลับบ้านมือเปล่า ๆๆๆๆๆๆๆๆ " ..............โดยเฉพาะ ที่อยู่ตรงหน้าโม๊ะตอนนี้ คือพี่เม้ง ที่โม๊ะแอบ ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง ....ตั้งแต่แว๊ปแรกที่เจอ.... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 15 ก.ค. 47 19:57:39 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สนุกค่ะ จากคุณ : ก - [ 15 ก.ค. 47 20:28:48 A:203.113.61.102 X: ]

ความคิดเห็นที่ 81 ฮ่า ฮ่า ฮ่า ... เจ๊โม๊ะจ๋า ได้ทีพลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสเชียวนิ... จากคุณ : แม่หนูนวล - [ 15 ก.ค. 47 20:43:57 ]

ความคิดเห็นที่ 82 หนุกดีอ่ะ คุณคันโม๊ะ รีบมาเล่าต่อเลยดีกว่า อย่าทำให้อยากแล้วจากไปจิ จากคุณ : noon68 - [ 15 ก.ค. 47 22:03:34 ]

ความคิดเห็นที่ 83 แง๊วๆๆๆๆ รอ ร๊อ รอ จากคุณ : jengly - [ 15 ก.ค. 47 23:52:45 ]

ความคิดเห็นที่ 84 พี่เม้ง...ก็ช่างกระไรนะคะ  ปล่อยให้โม๊ะ(เสแสร้งแกล้ง)ฟูมฟาย  อยู่เป็นนานสองนาน   จนโม๊ะชักเหนื่อย (ต๊ายย...บทบาทสาวเจ้าน้ำตานี่เหนื่อยนะค๊า..ทำเป็นเล่นไป) และแอบนึกท้อแท้อยู่ในใจ  เอ๊ะ...รึว่า มุขนี้ไม่เวิร์คว่ะ...แต่จะทำไงได้ละค่ะ ทุ่มเทมาขนาดนี้แล้ว....the show must goes on ค่ะ......อึดกว่า ย่อมได้เปรียบ...     จะด้วยผลของความมีน้ำอดน้ำทน(ปกติ..ความอดทนต่ำมาก)ของโม๊ะ  หรือแรงเสน่หาส่วนตั๊ว ส่วนตัวของพี่เม้ง ที่มีต่อความสวยของโม๊ะ เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ...ไม่ทราบแน่ชัด (ไม่ได้ถาม จนกระทั่งทุกวันนี้)  ...จู่ๆ พี่เม้งก็มารั้งตัวโม๊ะเข้าไปโอบกอด  กดหัวโม๊ะให้ซบลงที่ไหล่กว้างๆของพี่เม้ง  (สูง พอๆกันค่ะ ในท่ายืนและนั่ง... เลยซบได้แค่ไหล่  ถ้าซบอก ต้องท่านอนค่ะ..แอร้ยยยยส์) ...ว๊ายยยยยย อกอีโม๊ะจะแตก ด้วยความพองโตของหัวใจ  แอบลอบยิ้ม ด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง อยู่ในใจ ....อย่ากระนั้นเลยค่ะ เพื่อความแนบเนียน โม๊ะก็ขอขืนๆ ฝืนๆ เกร็งๆตัว เล็กน้อยพองาม ขอย้ำว่าแค่พองามนะคะ ...อุ๊ยยยยย  ขืนดัดจริตเล่นตัวมาก เดี๋ยวพี่เม้ง เค้าหมั่นไส้ ผลักโม๊ะหนี  ....ก็เสียชื่อ drama queen อย่างคันโม๊ะจัง แย่หน่ะสิค๊า....    แอร้ยยยยยยยส์  ตามแผน เป๊ะ เป๊ะ เป๊ะค่ะ...พอโม๊ะทำทีท่าแข็งขืน พร้อมกับนับ 1 ถึง 10 อยู่เนิบๆในใจ  1..2..3..4..5  นับได้แค่ 5 เท่านั้นละค่ะ  วงแขนของพี่เม้ง ที่โอบกอดร่างกายของโม๊ะอยู่  ก็เพิ่มแรงกระชับขึ้น  ...ติ๊งหน่อง ....เป็นอันว่าได้ที่ เสร็จพิธี    โม๊ะก็เลยยอมอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของพี่เม้ง แต่โดยดี .....เฮ้อออออ  เป็นผู้หญิงทำไมมันเหนื่อย อย่างงงงงงงงี้วะ       สุดท้าย ท้ายสุด ...ถ้าจะเปรียบการอ่อยผู้ชาย เหมือนการตกปลา แค่การที่ปลาฮุบเหยื่อ ว๊ายยยย..ก็ยังนิ่งนอนใจไม่ได้หรอกค่ะ ว่าเราจะได้ปลาตัวนั้นขึ้นมาจริงๆ   อย่าเด็ดขาดนะคะ เพื่อนหญิงทั้งหลายขา ...อย่าเพิ่งชะล่าใจไป ...บางทีพอปลากินเหยื่อ แล้วเราเผลอเรอชะล่าใจ  กระตุกคันเบ็ดแรงไป สายเอ็นอาจจะขาด ปลาตัวใหญ่ๆงามๆ อาจจะหลุดไป ....แต่ครั้น เราใจเย็นจนเกินงาม ปล่อยให้ปลาลากเหยื่อ ไปถึงไหนต่อไหน ...ดีไม่ดี ก็มีสิทธิ์ วืดดดด (อดแดก) ได้อีกเหมือนกัน ...         ดังนั้นผู้หญิงสวย ที่ชาญฉลาด  ย่อมจะต้องรู้จัก จังหวะจะโคน ว่าเวลาไหนควรโอนอ่อนผ่อน(สายเบ็ด)ตาม... ยามที่ปลาน้อยยยย  กระเสือกกระสน ดิ้นรนหนีตาย อย่าฝืนค่ะ อย่าฝืน  ปล่อยไปก่อน ปล่อยให้มันดิ้นพราด พราด ไปจนหมดแรง.......   และที่สำคัญ คือรู้เวลาที่จะฉุด กระชาก ลาก(ดึงสายเบ็ด)ในยามที่ เจ้าปลาน้อยที่กำลังอ่อนระโหยโรยแรง...ลากมาย่ำยี  ต้มยำทำแกง ตามอำเภอใจหญิงอย่างเราๆ ...โฮ๊ะๆๆๆๆๆ        และแล้ว...ก็ถึงเวลากระตุกสายเบ็ดของคันโม๊ะจังแล้วละค่ะ (show time).....หลังจากที่โม๊ะยอมโอนอ่อน อยู่ในอ้อมแขนของพี่เม้ง อยู่พอสมควร ...อากัปกริยาแข็งขืน ขึ้นมาอีกครั้งอย่างรุนแรง  ของหญิงสาวผู้อ่อนหวาน ที่เพิ่งได้สติ จากการเศร้าโศก เสียใจ  จนเผลอไผลปล่อยกาย ปล่อยใจไปกับชายหนุ่มแปลกหน้า  (อุ๊ยยยย จริงๆแล้ว ก็ถือว่า ไม่แปลก  หรอกค่ะ โฮ๊ะๆๆ ...ก็กรูเล็ง หมายหัว พี่เม้งไว้ ตั้งแต่วันแรกที่เจอ อยู่แล้วนี่นา ......กรูจะเอาๆ )  ก็ถูกสาวเจ้าบทบาท *คันโม๊ะจัง*  บรรจงเสแสร้ง ขึ้นมาได้อย่างแยบยล...อีกครั้ง      " อุ๊ยยย...พี่เม้งขา ปล่อยเถอะค่ะ  นี่เรากำลังทำอะไรกันอยู่คะ " (เสียงใสแจ๋วแหว๋ว ปนขุ่นเคือง ราวกับเพิ่งได้สติยั้งคิด...สุดริด  เหมื้อน เหมือน อีกตามเคย) .....ตบท้ายด้วยการตอกย้ำ ป้องกันอาการหน้าแหกหมอไม่รับเย็บ ในฐานะผู้หญิงดีงาม กระหน่ำ ซ้ำเข้าไปอีก  (อ้าวววว..เผื่อพี่เม้งไม่เล่นด้วยขึ้นมา กรูก็กลัวเสียฟอร์มสิคะ) ว่า ...." ใครเห็นเข้า มันไม่ดีนะคะ " ...สะบัดหน้า ทำทีปาดน้ำตา แถมอีก....เอ้า.......      โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆ ......โม๊ะเชื่อว่า ผู้ชายแทบทุกคน มีสัญชาตญาณ ของการไล่ล่าค่ะ.....พอปลาเม้ง  กำลังรู้สึกว่า ไส้เดือนโม๊ะ กำลังจะหลุดออกจากปาก ...เท่านั้นละค่ะ ....." ใครเห็นก็ช่างมันสิ  พี่อยากเป็นแฟนโม๊ะ ".....โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ .......แหมมมมม  ก็แค่นี้แหละ  ทำเอากรูเหนื่อยยยยยยส้า .....แม่งงงงง      เนื่องจากบรรยากาศอันน่าอึดอัด ของวันที่ผ่านมา พอวันรุ่งขึ้น ทั้งคณะเดินทางก็ตัดสินใจว่า สมควรจะเดินทางกลับกันทันที ....มีแต่โม๊ะกับพี่เม้ง แอบสบตากัน และยืนยันว่าจะอยู่ต่อ แบบไม่มีกำหนดกลับที่แน่นอน.....(ตามแผน  ที่โม๊ะกับพี่เม้ง วางไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ว่าวันรุ่งขึ้นจะไล่ แม่งกลับกันให้หมด เราจะอยู่ต่อ ยกซด (น้ำผึ้งพระจันทร์) กัน 2 คน....)    การเดินทางครั้งนี้  โม๊ะเชื่อว่า ทุกคนได้สิ่งที่ต้องการที่แท้จริง ...พี่อาจารย์ได้รีเทินไปหาแฟนเก่า     พี่ป๋อง.. ตัวอย่างของผู้หญิงพิเศษ ผู้ขาดความมีน้ำอดน้ำทน ในการวางตัวเป็นหญิงงามให้แยบยล ( ทุกคนรู้ดีว่าเธอ  และเพื่อนๆในกลุ่มคนอื่นๆ อีกหลายคน หลงไหล คลั่งไคล้ พี่เม้ง อย่างรุนแรง ....เพื่อนชายที่เธอควงมาในทริปนี้ คือเพื่อนชายชั่วคราว ที่เธอเสียเงินเช่ามา เพียงเพื่อสนองความต้องการบางอย่าง) ก็กลับเข้าไปอยู่ใน วัฏจักรเดิม.......  โม๊ะไม่บังอาจ ละลาบ ละล้วง ล่วงเกิน ตัดสิน วิถีการดำเนินชีวิตของใคร   โม๊ะเพียงแต่หวังว่าบุคคลที่มีเพศพิเศษ (เบี่ยงเบนทางเพศ)ทุกคน  จะมีความสุขที่แท้จริง กับชีวิตที่ตัวเองกำหนด และเลือกเอง ...    ณ.ตอนนั้น โม๊ะเองก็ไม่ได้คาดหวัง ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ กับพี่เม้ง จะเป็นอย่างไร แค่ไหน หรือ how many water can we go?.... แต่โม๊ะเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยมว่า ผู้หญิงอย่าง *คันโม๊ะจัง* ...จะสามารถอดทน ทุ่มเทพลังทั้งหมด เท่าที่มี ...เพื่อประคับประคองและรักษา *ชีวิตคู่* ไว้ อย่างสุดความสามารถ ........ก็เห็นๆ กันอยู่นี่คะ  กว่ากรูจะหาได้แต่ละคน ...เหนื่อยแทบตายยยยย....     หลับตาค่ะ..หลับตา  แล้วนึกถึงตอนจบของละครน้ำเน่า  ที่มีพระเอกยืนจูบนางเอก  อย่างดูดดื่ม จ๊วบ จ๊วบ  แล้วมีฉากหลังเป็นทะเล ที่พระอาทิตย์กำลังตก........น่านนนนละค่ะ ...ชีวิตโม๊ะ ที่เน่าไม่แพ้ละคร ...      ตอนหน้า.... ได้ปวดใจ กับ สจ๊วต  แน่นอนค่ะ.....แอร้ยยยยยยยส์                 แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 47 01:49:43 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 16 ก.ค. 47 01:18:34 ]

ความคิดเห็นที่ 85 สนุก มั่กๆ เลย คุณโม๊จัง ขอบคุณที่ทำให้รู้นิสัยผู้หญิงมากขึ้น ว่าเจ้าเล่ห์เหมือนกัน เเต่ก็ชอบนะครับ จากคุณ : ชาเขียว (yaiba14) - [ 16 ก.ค. 47 02:15:38 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ดีจังได้เปงคนเเรกเลย เเล้วจะมาอ่านอีกจ้า จากคุณ : ชาเขียว (yaiba14) - [ 16 ก.ค. 47 02:19:24 ]

ความคิดเห็นที่ 87 หุหุ เล่าได้เห็นภาพเลยอ่ะ มิเสียเที่ยวที่หลงมา จากคุณ : 3N - [ 16 ก.ค. 47 04:15:57 ]

ความคิดเห็นที่ 88 โห ลุ้นแทบตายนึกว่าพี่คันโม๊ะจังจะได้ดังหวัง แต่ก็ดีที่แก้ใขสถานการณ์ เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาสได้ดีเยี่ยม อิอิอิ จะได้เลียนแบบนิสัยผู้หญิงจากพี่มาใช้กับสถานการณ์ปัจจุบันที่มีอยู่บ้าง อิอิอิ เผอิญเป็นผู้หญิงที่ไม่เจ้าเล่ห็ซะด้วยดิ วันหลังต้องขอคำแนะนำนะคะนะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 47 09:06:36 จากคุณ : tapp - [ 16 ก.ค. 47 09:04:41 ]

ความคิดเห็นที่ 89 สนุกมากค่ะ ขอขอบคุณสิ่งดีๆ ที่แทรกไว้ว่า ผู้หญิงควรจะมีจริตบ้าง ต้องเอาไปลองทำดูบ้างค่ะ จากคุณ : พี่หน้าเดียว - [ 16 ก.ค. 47 10:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 90 รออ่านตอนต่อไปอยู่นะ แต่ถ้าจะให้ดีขึ้นกระทู้ใหม่ดีกว่า จะได้ไม่ต้องโหลดนาน จากคุณ : =SILVER EYE= - [ 16 ก.ค. 47 10:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ^__________________^ กำลังรอตอนหน้าเลยละค่ะ จากคุณ : jengly - [ 16 ก.ค. 47 18:49:27 ]

ความคิดเห็นที่ 92 โย่พี่โม๊ะ คิดฮดหลายๆๆๆๆ ไม่ได้อ่านหลายวันเลย แต่ก็ตามมาแล้วนะ เรียนสนุกมั้ยพี่ จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ 16 ก.ค. 47 20:07:58 ]

ความคิดเห็นที่ 93 come back soon na ja i want to read the next chapter! จากคุณ : Notti Magiche - [ 16 ก.ค. 47 22:38:08 ]

ความคิดเห็นที่ 94 สะ-หยิว-กิ้ว... จากคุณ : Master Obi-Wan - [ 16 ก.ค. 47 23:50:52 ]

ความคิดเห็นที่ 95 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปค่ะ จากคุณ : horseshoes - [ 17 ก.ค. 47 03:54:46 ]

ความคิดเห็นที่ 96 เฮ้ออออออ...มาเข้าเรื่องกันสะทีคะ....ก็เป็นอันว่าโม๊ะก็ได้พี่เม้งมาเป็นแฟน ไปโดย...อะไรก็แล้วแต่ ... ก่อนที่โม๊ะจะมาคบกับพี่เม้งอย่างจริงจัง โม๊ะก็เคยได้ยินได้ฟังถึงความดีงาม ความเป็นสุภาพบุรุษ ฯลฯ มากมายเต็มสองรูหู จากพี่อาจารย์ และเพื่อนๆในกลุ่ม ...ก็นับว่า โม๊ะไม่เสียแรงจริงๆ ที่มุ่งมั่นทุ่มเททั้ง เสน่ห์ เล่ห์กล มารยาต่างๆนาๆ จนได้ พี่เม้งมา เพราะพี่เม้งเป็นผู้ชายที่มีคุณสมบัติทุกอย่าง ที่ผู้หญิงคนหนึ่ง ต้องการจากผู้ชายสักคน........เป็นที่อิจฉา ของบุคคลรอบข้างเป็นอย่างยิ่ง....นี่ละคะ โลกเราทุกวันนี้ .... best woman win....เสมอ ช่วงนั้นโม๊ะทำงานบริษัทฝรั่ง ตำแหน่งพอประมาณ ในขณะที่พี่เม้งกำลังรอเข้าอบรมเพื่อเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ของสายการบินแห่งชาติแห่งหนึ่ง เจ้าของฉายา .." รักตุ๊ดเท่าฟ้า " .... เป็นเงื่อนไขของพี่เม้งค่ะ ที่จะย้ายกลับไปอยู่กับที่บ้าน (ครอบครัวใหญ่..คนจีน) ...ถ้าโม๊ะยอมย้ายเข้าไปอยู่ที่บ้าน กับครอบครัวพี่เม้งด้วย (ช่วงนั้น พี่เม้งแยกมาอยู่คนเดียวที่คอนโด) ...ด้วยเหตุผลอันสมควรมากมาย บ้านพี่เม้งใกล้ที่ทำงานโม๊ะมาก โม๊ะอยากให้พ่อ-แม่ พี่เม้งรู้สึกดีที่ลูกชายคนโตของครอบครัวยอมกลับมาอยู่กับที่บ้าน (ให้รู้มั่งนะยะ ว่าเค้ายอมกลับมาเพราะฉ้านนน คนเดียว...ความมั่นใจในความรักของพี่เม้ง ทำให้โม๊ะไม่กลัว) และที่สำคัญเป็นการป่าวประกาศอย่างเปิดเผย ...เพื่อลด (ขอย้ำนะคะ ว่าแค่ ลด)ปัญหา มือที่สาม( แอร้ยยยยส์ ก็อีพวกหน้าด้าน ชอบแย่งผัวชาวบ้านสิคะ บางคนก็ช่างกระไร...เหลือเกิ้น รู้ทั้งรู้ว่าผู้ชายเค้ามีเมีย(สวยๆ)อยู่แล้ว ...ยังไม่วาย พากเพียรพยายามอย่างไม่ลดละ...น่าตบนัก) เพราะอย่างน้อยๆ การคบกันอยู่ในความรับรู้ของผู้ใหญ่ ก็อาจจะมีจุดเกรงอกเกรงใจเพิ่มขึ้นได้บ้าง .... โม๊ะรู้ค่ะว่า การเป็นสะใภ้ ครอบครัวคนจีน เป็นเรื่องที่ค่อนข้างหนักหนาสาหัส (เคยเห็นตัวอย่างจากแม่ตัวเอง) โดยเฉพาะการเป็นผู้หญิงที่ทำงานนอกบ้าน และต้องกลับมาเป็นส่วนนึงของครอบครัวใหญ่ (คนเยอะเรื่องแยะ) ...ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ ขอย้ำ....แต่โม๊ะเชื่อมั่นในความรัก และความดีงามของตัวเองมากพอค่ะ ว่าจะสามารถฝ่าฟันอุปสรรค ขวากเสี้ยนหนาม...ทั้งปวง บ่ยั่นค่ะ ก็ลองมาแหยมกับกรูสิคะ โฮ๊ะๆๆๆๆ ..... คงถึงเวลาจริงๆแล้ว ที่โม๊ะจะต้องเริ่มต้นชีวิตคู่ครั้งใหม่ อีกครั้ง ..... โม๊ะกับพี่เม้ง ก็เลยตัดสินใจ ย้ายกลับไปอยู่บ้านพี่เม้งด้วยกัน.....ในช่วงที่พี่เม้งเริ่มเข้าอบรมเป็นพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินอันทรงเกียรติ .... เห็นมั้ยค่ะ...เข้าเรื่องจนได้ ....เริ่มตั้งแต่อบรม แม่งเลยยยย คนอย่างอีโม๊ะ เรื่องไม่จริง ไม่เม้าส์ค่ะ ...ไม่เม้าส์จริง จริ้งงงง จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 17 ก.ค. 47 04:10:16 ]

ความคิดเห็นที่ 97 more !!! i want more! harder ..yes.. . faster.... yes!!! yes write more , write faster... and harder... oh yeesssssssssssss!!!!! oh no, I can't hold it any longer.... .... จากคุณ : sexy , naughty, bitchy phycho - [ 17 ก.ค. 47 05:00:14 A:160.33.42.241 X: ]

ความคิดเห็นที่ 98 โหยยยยยยยยยยยยย แค่คิดก้อกลัวแทนแล้วค่ะ คุณโม๊ะจังจะเข้าไปอยู่บ้าน ผู้ชาย แถม เป็น ครอบครัวคนจีนด้วยค่ะ เชื่อได้เลยว่า... ต้องเจออุปสรรค มากมายแน่ ๆค่ะ งานนี้ จากคุณ : ข้าวปุ้นจัง - [ 17 ก.ค. 47 09:25:33 ]

ความคิดเห็นที่ 99 เอาใจช่วยคุณโม๊ะนะคะ จากคุณ : se7en_se7enty - [ 17 ก.ค. 47 13:12:21 ]

ความคิดเห็นที่ 100 คงคุณภาพ มันส์.....หยดหย้อย ตีตั๋วเฟริสท์คลาสรอเลยค่ะ จากคุณ : GroupO - [ 17 ก.ค. 47 13:46:14 ]

ความคิดเห็นที่ 101 สรุปว่าตัวจริง เสียงจริงคนปัจจุบันของพี่โม้ะเนี่ย..คือพี่เม้งใช่มั๊ยคะ พี่โม้ะคนสวย... แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 47 14:44:23 จากคุณ : เหลียนปอ - [ 17 ก.ค. 47 14:39:31 ]

ความคิดเห็นที่ 102 โฮ๊ะๆๆๆๆ...ส่วนนึง ต้องนับว่าเป็นวาสนาของนังโม๊ะ ที่ยังพอจะมีหลงเหลืออยู่บ้าง  หรืออาจจะเป็นเพราะว่าพี่เม้งเป็นลูกชายคนโตของครอบครัวคนจีน  ย่อมเป็นเรื่องที่พึงสังวรณ์และควรเตรียมตัว เตรียมใจไว้ค่ะ....ไม่มีคำว่า *ความเท่าเทียม*  ในสังคม ครอบครัวคนจีนส่วนใหญ่  ไม่มี้ ไม่มี ....ที่เลวร้ายสำหรับสาวสวย นักเรียนนอก อย่างโม๊ะก็คือ...การก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว ที่มาในรูปแบบของความห่วงใย....ก็เลยว่ากันไม่ได้ค่ะ......คำว่า *เป็นห่วง* เป็นเหตุผลที่ดีพอเสมอ .....     แต่อย่างที่บอกว่า...ด้วยความเป็นลูกชายคนโตของพี่เม้ง  ทำให้โม๊ะพลอยได้รับความเกรงอกเกรงใจ  ที่สำคัญต้องขอบคุณ คุณพ่อ คุณแม่ของพี่เม้ง ...และตัวโม๊ะเอง(ในความแสนดี)....ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เพาะบ่มโม๊ะจน เป็นโม๊ะในตอนนี้ ......โอ้ยยยยยยย  บ้านพี่เม้งเค้ามีกิจการค่ะ  ที่พอตี3 ตี4 ทุกคนในบ้านก็ต้องตื่นมาร่วมด้วย ช่วยกัน ...โถ โถ เค้าเล่นตื่นกันทั้งบ้าน และจะให้โม๊ะมัวแต่นอนแหก อะไรต่อมิอะไร... เก๋ เด่น เริ่ด อยู่นางเดียวได้ยังไงละคะ ...เอาวะ ตื่นก็ตื่น  โม๊ะก็ต้องจำใจ แหกขี้ตาตื่น  อุ๊ยยยย  ไม่ได้ช่วยอะไรนักหรอกค่ะ แค่มานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ อวดหน้าสวยๆ  เม้าส์กับคุณแม่ของพี่เม้ง...เอาหน้านิดๆหน่อย   แค่นี้...ขี้คร้านแม่ผัว พ่อผัว ก็โงหัวไม่ขึ้นแล้วละค่ะ  โฮ๊ะๆๆๆ .....พอเช้าหน่อย  โม๊ะก็ไปทำงาน ตกเย็นกลับมาถึงบ้านก็ " ป๊า ม๊า... (ทำน้ำเสียงจริงใจ)...ฮาว อ๊า ยู่ ? (ให้สมกับเป็นสะใภ้ สาวนักเรียนนอกหน่อยนึงส์) " ....เจ๊าะๆแจ๊ะๆ พอเป็นพิธี หลบเข้าห้อง ขึ้นนอนเอาแรงงีบได้สัก 2-3 ชั่วโมง(อ่าว ตอนกลางคืน กรูนอนน้อยนี่คะ)    พอค่ำๆหน่อยก็กรีดกรายลงมา จับโน่นนิด นี่หน่อย พลางปาดเหงื่อ ราวกับว่า เหนื่อยสายตัวแทบจะขาด...โอ้ยยยยย แม่ผัว พ่อผัวไม่หลงก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้วค่ะ....(ปกติงานบ้านหน่ะ  เป็นหน้าที่โดยตรงของนังสะใภ้เล็ก ผู้น่าสงสาร...โน่นค่ะ   จะว่าไป  เธอน่าสงสารจริงๆ  วันๆ ก็ทั้งเลี้ยงลูก  ดูแลตั้งแต่เรื่องอาหารการกิน ความสะอาด ปรนนิบัติ ตั้งแต่ อาม่า-พ่อ-แม่- พี่ๆสามี-ลูกเล็กๆ 2คน และตอนนี้ก็เพิ่ม สะใภ้ใหญ่สวยๆที่แสนดีอย่างโม๊ะมาอีก 1 คน     ...โม๊ะก็เลย ค่อนข้างเห็นอกเห็นใจและเอ็นดูเธอเป็นพิเศษ   แต่ก็อย่างว่าละคะ โฮ๊ะๆๆๆ  แข่งเรือแข่งพายแข่งมันพอแข่งกันได้ แข่งเรื่องความสวย ความงาม(จริตจกร้าน มารยา)หน่ะ  กรูก็ไม่ยอมใครเหมือนกัน    ก็ได้แต่เห็นใจละค่ะ ทำไงได้ละค๊า.....  แหมมมม  หัวอกลูกผู้หญิงเหมือนๆกัน นี่นา....(แต่ว่าไม่ได้นะคะ  ผู้หญิงบางคน ก็มีความสุขหรือพยายามที่จะมีความสุข  อยู่แค่ตรงนั้น จริงๆ...โม๊ะขอชื่นชมค่ะ)...     และที่ขวางๆ  ความรู้สึกที่สุด สำหรับโม๊ะก็คือ  เรื่องห้องหับที่หลับที่นอน ....บอกแล้วไงคะ เรื่องความเป็นส่วนตัว ...ทั้งๆที่โม๊ะทำอก ทำใจไว้ก่อนแล้วเชียว.....ห้องของโม๊ะกับพี่เม้ง เป็นห้องนอนใหญ่ที่สุดของบ้านค่ะ สมสถานะลูกชายคนโตของครอบครัว  แต่...แต่มีอาม่า นอนร่วมห้องอยู่ด้วยอีกคน (เอาฉาก/ตู้  มากั้นไว้) ...แอร้ยยยยยส์    แถม..วันดีคืนดี  น้องๆ และหลานๆ  ของพี่เม้งเค้าก็อยากจะมาชื่นชมความงามของ สะใภ้คนสวยอย่างโม๊ะ ...เค้าก็แห่กันเข้ามาขลุก อยู่ให้ห้อง (เรื่องล๊อคห้อง ลืมไปได้เลยค่ะ...โม๊ะเกรงว่า จะเป็นการเสียมารยาทอย่างแรง)  ถือโอกาส นอนตากแอร์ หลับปุ๋ยไปด้วยกันเลยก็มี.....อุ๊ยยย อบอุ้น อบอุ่นดีออกค่ะ (กัดฟันกรอดๆ) โดยเฉพาะหลานๆของพี่เม้ง...น่าร๊ากกก น่ารัก  เฮ้อออ ...ก็นับว่าเป็นโชคดีของพวกเด็กๆมันค่ะ ที่มันโตพอที่จะพูดได้แล้ว  ไม่งั้นละเมิงเอ้ยยยยย ...ว๊ายยยย ไม่ได้ค่ะ ไม่ได้ (ได้แค่คิด)  เด็กๆช่างพูด ช่างคุย น่าร๊าก แบบนี้  เผลอไผลไปทำอย่างที่คิดไว้   เดี๋ยวมันไปฟ้อง .... ซวยสิคะกรู ...          ที่โม๊ะต้องพล่ามยาว เล่า บรรยากาศภายในครอบครัว อันแสนจะอบอุ้นนนน  อบอุ่นของพี่เม้ง  เพื่ออยากให้เพื่อนๆผู้อ่าน พอเห็นภาพอะค่ะ....กรี๊ดดดดดดดดด  แล้วกรูกับผัวเม้ง จะเอาเวลา-โอกาส ช่วงไหน ไปโรแม้นนนนนนส์ กันละคะ.......ทีนี้    (ยังงุนงง สงสัย ตะหงิดๆ  ...อยู่เหมือนกันค่ะ  ว่าไอ้น้องชายพี่เม้ง กับเมียมัน(นังสะใภ้เล็ก)...มันเอาเวลาและโอกาส ตอนไหน ไปทำลูกมาได้ ตั้ง 2 คน....แม่งงงง  เก่งจริง จริ๊งงงง)....       เสียงโม๊ะสั่นสะท้านทุกครั้ง ที่ตอบคำถาม ของพี่เม้ง ... " โม๊ะทนดร้ายยค่ะ โม๊ะทน...ดร้ายยยย " .....อ้าว จู่ๆ   ถ้าพี่เม้งลากโม๊ะ กลับออกมาแยกกันอยู่ตามลำพัง ตามประสาผัวหนุ่ม เมียสวยกันสองคน....ผู้หญิงแสนงามอย่างโม๊ะ ไม่อาจสร้างความลำบากใจให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี..หรอกค่ะ   โน่นก็ครอบครัว นี่ก็เมีย ...โม๊ะว่า..ถ้าเรารู้จักอยู่กันด้วยความเข้าอกเข้าใจ  ...พี่เม้งเองสะอีก เป็นคนที่น่าเห็นใจที่สุด...โม๊ะก็เลยไม่อยากให้พี่เม้ง ลำบากใจ......เพื่อพี่เม้ง  " โม๊ะทนดร้ายยย "...     ด้วยความรักและความเห็นอกเห็นใจจากผัวเม้ง  คอยหล่อเลี้ยงความรู้สึก ให้โม๊ะพากเพียร ในการวางตัวเป็น  หญิงงาม ...ต่อไป             แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 47 17:34:10 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 17 ก.ค. 47 17:08:54 ]

ความคิดเห็นที่ 103 หง่า... รออยู่น๊า.... รีบกลับมาเขียนต่อน๊า... จากคุณ : horseshoes - [ 17 ก.ค. 47 18:18:43 ]

ความคิดเห็นที่ 104 ขำมากเลยอ่ะค่ะ ไว้จะมาอ่านต่อค่ะ จากคุณ : Annie~ตาโต - [ 17 ก.ค. 47 21:27:59 ]

ความคิดเห็นที่ 106 น่าเห็นใจ ไม่มีเวลาโรเเม้นนนนน กับพี่เม้ง จากคุณ : ชาเขียว (yaiba14) - [ 18 ก.ค. 47 01:48:09 ]

ความคิดเห็นที่ 107 โอโฮ ฝีปากกายังคมบาดใจเหมือนเดิม ไม่รักไม่ได้แล้ว จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 18 ก.ค. 47 10:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 108 ที่สำคัญ ในตอนนั้นต้องขอชื่นชมพี่เม้งด้วยความภาคภูมิใจค่ะ... หากไม่มีเหตุอันใดมาทำให้ขุ่นเคือง พี่เม้งเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน และมีน้ำจิตน้ำใจห่วงใย คนรอบข้างเสมอ ..... ต่อมา...หลังจากที่พี่เม้งต้องเข้าอบรม....(สจ๊วต) .. ภาระกิจที่เพิ่มขึ้นของโม๊ะ นอกเหนือจากชีวิตประจำวัน ที่ดูเหมือนว่า สุดแสนจะวุ่นวายอยู่แล้ว ...ก็คือ โม๊ะมีหน้าที่ต้องขับรถ ไปส่ง-รับ พี่เม้ง ที่ ที่ทำงานใหม่ (ที่อบรม) ....มันเป็นจุดเริ่มเริ่มต้น ที่ทำให้โม๊ะรู้สึกว่า พี่เม้งเริ่มเปี๋ยนไป๋.....โฮ๊ะๆๆๆ ไม่หรอกค่ะ ผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจ ในความดีงามของตัวเองสุดขีด อย่างโม๊ะ ...จนไม่เคยคิดว่า ผู้คนในสังคม(ใหม่ๆ) สิ่งแวดล้อม(ใหม่ๆ) จะมีผลทำให้คนที่มีวุฒิภาวะ(ผู้ใหญ่)ระดับหนึ่ง... มิใช่แค่เปลี่ยนแปลงเพื่อเป็นการปรับตัวให้เข้ากับสิ่งใหม่ๆ แต่คือการเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง....พี่เม้ง เปี๋ยนไป๋ จริง..จริง... เริ่มต้นตั้งแต่...การพูดคุย บอกเล่า ถึงเพื่อนที่ทำงานใหม่ๆ ด้วยความชื่นชม จนออกนอกหน้า (ทนฟัง จนเบื่อ) และสิ่งใหม่ๆที่พี่เม้งกำลังได้เรียนรู้ ...( การดูแลตัวเองให้ดูดี ดูเด้ง ต่างๆนาๆ และมารยาทต่างๆ ของผู้รับใช้ที่ดีบนเครื่องบิน ฯลฯ) .....จะเป็นด้วย...เหตุเพราะประเทศของเราเป็นประเทศที่กำลังพัฒนา ผู้คนส่วนใหญ่ยังมีความรู้สึกแบ่งแยกกันด้วยชนชั้นต่างๆ จึงมีผลทำให้เกิดการตะเกียกตะกาย กระเสือกกระสนผลักดันตัวเอง เพื่อที่จะได้จัดตัวเองไปอยู่ในระดับชั้นที่สูงกว่า...( อาจจะถึงขนาดบังอาจ ไปเหยียดหยามคนอื่น ด้วยความรู้สึกว่าเค้าต่ำกว่า...ด้วยซ้ำ) ..... วันที่ติดปีก ...พอถึงวันนั้น " โลกก็เล็กเกินไป " สำหรับคนที่มีปีก อย่างพี่เม้ง(และเพื่อนๆสะแล้ว) .... โม๊ะค่อนข้างมั่นใจ ในความเปลี่ยนแปลงของพี่เม้งชัดเจนยิ่งขึ้น แอร้ยยยยยส์ ก็คนมันอยู่ด้วยกันทุกวันๆ นี่นา ......อะไรผิดปกติมันก็ต้องรู้สิคะ (กรูไม่โง่).... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 18 ก.ค. 47 17:05:22 ]

ความคิดเห็นที่ 109 รอเจ๊มาเล่าต่อค่า กำลัีงมัน จากคุณ : ตะล๊อกต๊อกแต๊ก - [ 18 ก.ค. 47 18:02:16 ]

ความคิดเห็นที่ 110 เข้าด้าย เข้าเข็ม ต่อๆ ครับ จากคุณ : คุณ คุณ ... ผมรักคุณนะครับ - [ 18 ก.ค. 47 21:01:21 ]

ความคิดเห็นที่ 111 โฮ๊ะๆๆ เจ๊โม๊ะ เล่าช้าจัง ขอวันละ 2 ตอนได้มะ จากคุณ : คุณป้า วัยซ่าส์ - [ 18 ก.ค. 47 21:37:14 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ดูจากสำนวนการเขียนแล้ว ผมว่า คุณคัน... ไม่ใช่ผู้หญิง จากคุณ : poogong - [ 18 ก.ค. 47 21:53:07 ]

ความคิดเห็นที่ 113 คุณ คคห.112 คุณโม๊ะ เค้าเป็นผู้หญิงพิเศษค่ะ จากคุณ : Monti Ta - [ 18 ก.ค. 47 23:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 114 หนุกดีคับ พรุ่งนี้จะมาอ่านต่อ จากคุณ : l a t e n t - t a l e n t - [ 19 ก.ค. 47 00:35:58 ]

ความคิดเห็นที่ 115 ตามมาเกาะต่อค่ะ ^^ จากคุณ : jengly - [ 19 ก.ค. 47 01:54:09 ]

ความคิดเห็นที่ 116 อ่ะ ไม่มาต่อซะที จากคุณ : มาเฟียน้อย - [ 19 ก.ค. 47 13:12:36 ]

ความคิดเห็นที่ 117 ยุ่งบินว่อนเลยคุณโม๊ะ จากคุณ : stand_by_me - [ 19 ก.ค. 47 17:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 118 คุณโม๊ะ เล่าต่อสิคะ กำลังอยากอ่านเลย ชอบจังเลย กระทู้คุณ จากคุณ : se7en_se7enty - [ 19 ก.ค. 47 21:05:20 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ตามอ่านจนทันแล้วนะคะ กลับมาต่อด่วน คนสวย จากคุณ : ป้าเอม - [ 19 ก.ค. 47 21:06:35 ]

ความคิดเห็นที่ 120 แอร้ยยยยยยส์...มาต่อค่ะ ...ถึงไหนแล้ว?...อ๋ออ๋ออ๋ออออ... พี่เม้ง เปี๋ยนไป๋....แอร้ยยยยส์ ก็หลังจากที่พี่เม้งเริ่มมีปีก (บินได้)....อะไร อะไรมันก็เปลี่ยนไปค่ะ แหมมม โม๊ะก็พยายามจะเข้าใจละค่ะ คนได้บิน - คนบินได้ ...บอกแล้วไงคะว่า * โลกมันเล็กเกินไป * สำหรับพี่เม้งไปแล้วจริงๆ ...ไม่ต้องมากละค่ะ แค่ได้บินไปเหยียบ ประเทศโน้นนิด ประเทศนี้หน่อย แค่ 2-3 ไฟล์ หัวจิตหัวใจพี่เม้งก็กระเจิดกระเจิง ...เริ่มตั้งแต่ไปทำงานบิน กลับมาถึงบ้านตึกแถว (ขนาดตั้ง) 3 คูหา พี่เม้ง..ก็ยังว่าไม่เจริญหูเจริญตา ญาติพี่น้องยั้วเยี้ยที่พี่เม้งเคยบอกว่า เป็นครอบครัวอันแสนจะอบอุ่น พี่เม้ง...กลับหาว่าวุ่นวาย ไร้อารยธรรม หมูเห็ดเป็ดไก่ เหลือจากไหว้เจ้าเอามารวน หรือ แม้แต่ต้มจับฉ่ายที่พี่เม้งแสนจะโปรดปราน พี่เม้ง..แสยะหน้า ถามหา vegetable soup...โอ้ยยยย สารพัด สารพัน ...มาตรฐานชีวิตพี่เม้งเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ต๊ายยยยย นี่ยังไม่รวมถึงอารมณ์ อันปั่นป่วน แปรปรวน ของเฮีย(เม้ง)แกนะค๊า...จากพี่เม้งผู้แสนดี รักเด็ก ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม เอื้ออาทรกับสิ่งมีชีวิต กลับกลายเป็น เฮีย(เม้ง)แก...พร้อมจะแปลงร่างเป็นควาย ไล่ขวิดทุกอย่างที่ขวางหน้า ที่สะเออะมาขวางหูขวางตา พี่เม้งเข้า ...ช่างเจ้าอารมณ์เหลือร้าย........ แล้วความอบอุ่นเอื้ออาทร ที่พี่เม้ง เคยมีเอื้อเฝื้อเผื่อแผ่ อย่างเกลื่อนกลาด ก็อย่าได้บังอาจคาดหวังว่าจะเห็น ถ้าไม่มีปัญญาตะเกียกตะกาย(จ่ายค่าเครื่องบิน) ไต่ระดับน้ำทะเล ไปอยู่บนฟ้า เพื่อจะได้ชื่อว่า..เป็นคนระดับ(สูง) เดียวกัน .....ของแบบนี้ไม่เห็นกับตา โม๊ะไม่กล้าเม้าส์.....ก็โม๊ะหน่ะ เคยบินไฟล์ที่พี่เม้งทำงาน ..(ถือโอกาสติดตามไปเที่ยว) อุ๊ยยยย พี่เม้งของโม๊ะ ช่างอบอุ่น อ่อนหวาน บริการผู้โดยสารทุกระดับประทับใจ ...จนโม๊ะเอง ต้องแอบกล้ำกลืนน้ำตา แห่งความปลื้มปิติ(ในตัวผัวเม้ง) แล้วต้องทอดถอน ห้วงแห่งลมหายใจ เผลอไผล..คิดไปเรื่อยเปื่อยอย่างสะท้อนใจว่า ...เฮ้ออออ ถ้าเมิงดี มีน้ำใจกับคนในครอบครัว (พ่อ แม่ พี่น้อง เมิงเอง) ..ได้แค่ครึ่งนึง ของที่เมิงทำอยู่นี่ ....มันจะดีสักเพียงไหน...ได้แต่ฝันไปละค่ะ .......แหมมมม ก็กับโม๊ะหน่ะ..พี่เม้งยังไม่กล๊า ไม่กล้าหือ จริง จริง ....เห็นทีเพราะอำนาจ วาสนา และบารมียังต่างกัน.... สรุปว่าบรรยากาศในครอบครัวของพี่เม้ง ก็เลยเปลี่ยนไป ...แล้วใครละค่ะที่ต้องซวย ถ้าไม่ใช่กรู จากครอบครัวใหญ่อันอบอุ่น ก็กลายเป็นอึดอัด ...ต้องเป็นคนกลางระหว่างผัวกับครอบครัว(ของผัว)....ผัวไปทำงาน(บิน) กลับมาก็บ่นๆๆ แม่งหาเรื่องบ่นได้หมด...โน่นนิดนี่หน่อยก็รำคาญพาลพะโล พอ..ระหว่างที่ผัวไม่อยู่ (ไปทำงาน) ...แม่ผัว พ่อผัว น้องผัว ..ก็พร่ำพรรณนาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจถึง...ลูกชายที่เปลี่ยนไป กลายเป็นเจ้าอารมณ์ ..... เฮ้อออออ...ความคิดว่า....."กรูมาทำอะไรอยู่ในบ้านนี้วะ" ก็เลยแว๊ปๆ เข้ามาในหัวสมอง ....เอาเถอะค่ะ ไหนๆ โม๊ะก็เกิดมา สวย เก่ง ฉลาด ทั้งที...การทำให้คนรอบๆตัว มีความสุข ถือเป็นหน้าที่ ที่ต้องตอบแทนค่ะ ไม่งั้นจะสวย จะเก่ง ไปทำไม จริงม่ะ ......โม๊ะก็เลยเลือกที่จะอดทน ..ต่อไป จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 19 ก.ค. 47 21:11:57 ]

ความคิดเห็นที่ 121 เรื่องความอดทนของผู้หญิง (ที่มีผัวแล้ว) ...โม๊ะเชื่อว่าผู้หญิงเรา ไม่ว่าจะต้องเจอเรื่องราว เลวร้าย บากบั่น ลำบาก ลำบน ข้นแค้น แสนสาหัส ฯลฯ...ยังไง ......ทนด้ายยยยยค่ะ ทนได้ มีอยู่เพียงเรื่องเดียว ที่ความอดทนจะต่ำ ขึ้นมา...แบบไม่มีเหตุผล ขึ้นมาทันที .... พอพี่เม้งทำงานได้สักระยะนึง...( หน้าที่ไปรับ ไปส่งพี่เม้ง...ก็อีโม๊ะเองอีกละค่ะ ถ้าไม่ตรงกับเวลาที่โม๊ะต้องทำงาน...ถ้าไม่ไปรับ เดี๋ยวพี่เม้ง จะอารมณ์เสีย ขึ้นมาอีก) ...ก็เริ่มมีความผิดปกติ เกิดขึ้นอย่างที่โม๊ะรู้สึกได้ ( แหมมมม โม๊ะหน่ะ ระดับไหนแล้วค่ะ...เรื่องจับผิดผัวหน่ะ ไม่เป็นสอง รองใคร...อยู่แล้ว) ....พอรับพี่เม้งขึ้นรถปุ๊ป...พี่เม้งเปิดโทรศัพท์ปั๊ป....ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดดด..เสียงโทรศัพท์ของพี่เม้งก็ดังตื๊ดดดด ขึ้นมาทันทีเหมือนกัน ..... แอร้ยยยส์ ทางโน้นหน่ะ เค้าคุยอะไร โม๊ะจะไปรู้ได้ไงละค่ะ ....ได้ยินแต่เสียงผัวเรานี่ละค่ะ ....." ครับๆ... อยู่วิภาวดีครับ( อุ๊ยยย ต้องรายงาน...ใครโทรมาวะ?) ... แฟนมารับ ( ยังดีนะคะ..มันยังรู้จักบอก ว่า(มี)แฟนมารับ) ... ก็..รู้สึกดีครับ ( ว๊ายยย ดีเรื่องไรกันค่ะ) ... แล้วกลับยังไง ถึงไหนแล้วครับ( อ๊ายยย มีห่วงใย ไถ่ถามกลับ) ....ไฟล์ทหน้าบินไป..(ชื่อสถานที่)..ครับ แล้วคุณ..(คงชื่อ อีคนโทรมา)..ล่ะ ( ชัวร์ค่ะ...เพื่อนร่วมงานมันแหงๆ)... ไม่ได้ครับ ต้องไปทานข้าว ธุระโน่นนี่กับแฟน ( ต๊ายยยย...ใครยะ จะชวนผัวกรูไปไหน) .... ครับๆ เอาไว้เจอกัน (ตัดบทสุดริด ผัวกรู)....ฯลฯ ..." เฮ้ออออออออออออ มันบ้อยยย บ่อยยยยอ่ะค่ะ บ่อยมากกกกกก ที่ยกตัวอย่างนี่แค่น้ำจิ้มๆ แล้วจะให้ผู้หญิงฉลาดๆ อย่างโม๊ะคิดว่าไงละคะ เอาเถอะค่ะไหนๆโม๊ะก็ฉลาดแล้ว ที่สำคัญโม๊ะ ฉลาดพอที่จะแกล้งโง่ด้วย ....เฮ้อออ แต่ผู้ชายก็เป็นสะแบบนี้ละค่ะ พอเห็นเมียทำท่าทำทาง โง่ๆ เซ่อๆ เงอะๆงะๆ ไม่สนใจ ...แทนที่จะยิ่งรู้สึกเกรงอก เกรงใจ ไม่มี้ ไม่มีละ ...แม่งงง เห็นกรูโง่หน่อย ละเอาใหญ่ พอโม๊ะเห็นว่าชักจะหนักข้อขึ้น โม๊ะก็แกล้งทำเป็นสนใจ ใคร่รู้ ซักถามขึ้นมา เพื่อปรามๆ กันสะที ...เป็นนัยว่า..... เฮ้ยๆ ชักจะเกินไปแล้วโว้ยยย น้อยๆหน่อย ...อย่านึกว่ากรูไม่รู้นะ.... ก็เลยพอจะทำให้โม๊ะ ประคับประคองความรู้สึกตัวเองว่า อย่างน้อยๆ เราก็ยังเป็นคนสำคัญที่สุดของเค้า ...ทำให้พอที่จะทนๆ ไปได้ อย่างคับข้องใจ ...... ย้อนไปถึงตอนเริ่มหัดบินใหม่ๆ ปีกยังไม่กล้า แข้งขายังไม่แข็ง ...อุ๊ยยย พอตารางบง ตารางบิน ออกมาปุ๊ป ละรีบๆๆๆ ไปซีร๊อก ก๊อปปี้มาให้เมีย ...พอเริ่มปีกกล้า ขา(ที่สาม)แข็งขึ้นมา ตารางบินบางเดือน ..ปาเข้าไปครึ่งเดือนแล้ว พี่เม้งค่อยทำเป็นนึกขึ้นได้ เอามาให้อย่างเสียไม่ได้ แถมหาเรื่องด่าโม๊ะได้อีกว่า ไม่ใส่ใจจะถามหา เฮ้อออออ....... ผู้หญิงอย่างโม๊ะ เดี๋ยวนี้ฉลาดขึ้นค่ะ รู้จักมั่นใจ ในคุณค่าของตัวเองมากพอ เกินกว่าที่จะไปคอย จู้จี้จุกจิก ต้อนหน้า ต้อนหลังตามผู้ชาย ถึงจะเป็นผัวก็เถอะ ..... โม๊ะจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันหยุดของโม๊ะ และตารางของพี่เม้ง ก็สะแตนบายค่ะ ...แล้วจู่ๆพี่เม้งก็เกิด ลุกขึ้นมาแต่งองค์ทรงเครื่อง เป็นการใหญ่โต บอกโม๊ะว่า โดนเรียกบิน ...โม๊ะก็เมียที่แสนดีนี่คะ รีบจัดแจงแต่งกระเป๋า ช่วยพี่เม้งเท่าที่ช่วยได้ เอาแต่ของที่จำเป็นจัดแจงให้เรียบร้อย กระเป๋าจะได้โล่งๆ ขากลับพี่เม้งจะได้ยักยอกสวัสดิการของบริษัท กลับมาได้เยอะๆ ...ก็ประเภทเหล้า น้ำอัดลม น้ำส้ม กระดาษชำระ ผ้าห่ม จาน ชาม ช้อน ส้อม มีด ฯลฯ ...โอ้ยยย เยอะค่ะ สวัสดิการประเภทของใช้ กระจุกกระจิก เยอะมากกกกก ใช้กันไม่หวาดไม่ไหว........( บริษัทเค้า "รักตุ๊ดเท่าฟ้า" นี่คะ ตุ๊ด..ก็รักบริษัทจนขาดไม่ได้ ของใช้ในบ้าน ส่วนใหญ่ก็เลยต้องมี โลโก้ บริษัทเท่าที่บริษัท จะเอื้ออำนวยอะค่ะ ใช้แล้ว จะได้รู้สึกอบอุ่นขึ้นมา อย่างประหลาด ...เอาไว้จะเม้าส์เรื่อง ปาร์ตี้ ไข่ปลาคาเวียร์-ไวน์แดงสุดหรู (ยี่ห้อเดียวกับสายการบินที่ว่า).... ของพวกพี่ๆสจ๊วตไฮโซรุ่นเดอะ ...ให้ฟังค่ะ.. ถ้าไม่ลืม) ..... โม๊ะก็ไปส่งพี่เม้ง ที่สนามบินตามปกติ พอส่งเสร็จก็....อย่ากระนั้นเลยค่ะ ช่วงนี้ใจคอไม่ค่อยดีเล้ย...โม๊ะสั่น หวั่นไหวยังไงชอบกล เฮ้อออ..ไปหาไหว้พระไหว้เจ้าเอาสิริมงคล เข้าตัว...สะหน่อยดีกว่า ไหนๆก็ไหนๆแล้ว โม๊ะก็เลยตัดสินใจขับรถเลยเถิดไป อยุธยา ..เมืองเก่า...กะว่าจะไปเดินเล่น รำลึกอดีตพระราชวัง บางปะอิน สมัยที่เคยมาทัศนศึกษา กับโรงเรียนมัธยมตอนเด็กๆ แล้วแวะซื้อกุ้งแม่น้ำตัวอวบๆ แบบ 3-4 ตัวโล ติดไม้ติดมือ ไปเอาหน้ากับแม่ผัว สะนี๊ดส์นึง .......อุ๊ยยยย เริ่ดดดดด จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 19 ก.ค. 47 22:32:51 ]

ความคิดเห็นที่ 122 คั่นไว้ตรงนี้ จากคุณ : MarQuiS - [ 19 ก.ค. 47 22:51:19 ]

ความคิดเห็นที่ 123 เที่ยงคืนแล้วค่ะ มาต่อริ้ววว พี่คนสวย จากคุณ : jengly - [ 20 ก.ค. 47 00:07:52 ]

ความคิดเห็นที่ 124 มาต่อเร็ววววววพี่โม๊ะจ๋า อ่านกำลังมันส์เลย จากคุณ : น้องหมาบีเกิ้ล - [ 20 ก.ค. 47 00:46:15 ]

ความคิดเห็นที่ 125 อ่านไปอ่านมาแล้วน่าเห็นใจ พี่โม๊ะเก่งมากเลยนะคะเนี่ย วางตัวดี แก้ปัญหาได้ ถ้าเป็นตัวเอริเองคงจะเอ๋อไป ได้แต่ร้องไห้ ทำตัวไม่ถูกแหงๆ แม่ผงแม่ผัว เอริคงจะไม่มีแรงคิดจะเอาใจต่อไปแน่ๆเลย ต้องเรียนรู้ไว้... จากคุณ : เอริจัง (เอริ...จัง) - [ 20 ก.ค. 47 01:31:32 ]

ความคิดเห็นที่ 126 แอร้ยยยส์.. เริ่มๆเห็นแวว ...ปวดใจของ *คันโม๊ะจัง* กันแล้วใช่มั้ยล่าค๊า........ ต่อเลยละกัน     โม๊ะก็เลยได้ไปไห้วพระทำบุญ สมใจ.....แหม๋ ...ขณะที่กำลังเดิน ช๊อปปิ้งสินค้า (ถ้าเป็นสมัยนี้ต้องเรียกว่า) ... *โอถอบ* หยิบโน่นจับนี่ ของบรรดาเหล่าชาวบ้านที่บริเวณวัด วัดหนึ่ง(ไม่ขอเอ่ยนามค่ะ เกรงใจสถานที่)...อย่างอิ่มเอิบ(บูญ) เพลิดเพลิน เจริญใจอยู่เชียว ....พลันสายตาก็เหลือบไปเห็น ...เอ๊ะ  อะไรแว๊ปๆ คู้นนนนน คุ้น   เออๆ ช่างเหอะ ...พลันคิดว่า   แหมมมม คนสวยๆอย่างเรา โฮ๊ะๆๆๆ   เป็นธรรมดาค่ะ จะต้องรู้สึกแบบว่า คุ้นหู คุ้นตา กับโน่นนี่อยู่เรื่อย .....ช่างมันละกัน  เชิ่ดใส่ค่ะ... กรีดกรายยย ใส่แม่ค้า พ่อค้า บรรดาชาวบ้านๆ ให้เค้าหมั่นไส้เล่นต่อดีกว่า ......     เดินไปเดินมา ...ทันใดนั้นเอง   ผลั่กกกก...ก็โม๊ะเองค่ะ ที่เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ มัวแต่ยักย้ายกรีดกราย  เลยไปชนคนอื่นเข้าให้  " อุ๊ย ...ขอโททททททททท   ษ.....ค... ค่ะ "  โม๊ะกำลังจะรีบหันไปขอโทษขอโพย...  แต่พูดยังไม่ทันจะขาดคำเลย  สายตาก็กวาดไปเห็น.....คนที่โม๊ะชนหน่ะ ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ไอ้ผู้ชายที่ยืนลุกรี้ ลุกรน อยู่ข้างๆ จะเป็นจะตาย ด้วยความเป็นห่วง เป็นใย จนแทบจะล้มลงไปตายแทน (ถ้าทำได้มันคงทำ ไปแล้วละ) คนที่ถูกโม๊ะชนจนเซไปนี่สิ .........การี๊ดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดด กรี๊ด...แอร้ยยยยส์  ไม่จริ๊งงง ไม่จริง  ....พี่เม้งงงงงงงงงงง...พี่เม้งของโม๊ะ     เท่าน้านนน ละค่ะ ...พี่เม้งทำท่าตกอกตกใจราวกับเห็นผี ในวัดกลางวันแสกๆ   แต่ขอประทานโทษค่ะ..โชคเมิงไม่ดี ไอ้เม้งเอ้ยยยย  ที่กรูเป็นเมียเมิงตะหาก ไม่ใช่ผี (นาทีนั้น มันคงอยากเจอผี มากกว่าเมียแล้วละค่ะ) ....   โม๊ะก็เลยอารมณ์พุ่ง (ก็ดู สายตาที่มันมองโม๊ะสิคะ)....ปากโม๊ะ ก็ด่าๆๆๆๆไป  ทีนี้มือไม้แข็งขามันก็ไม่ยอมอยู่เฉยๆสิคะ....ไอ้ปากหน่ะด่าพี่เม้งค่ะ  ส่วนมือตีนโม๊ะยกให้อีคนที่มากับพี่เม้งไป (ที่โม๊ะเดินชนมัน)แบ่งๆกัน  ประเคนให้มัน  หมดเลยยยย......ข้าวของ ที่โม๊ะเดินกรีดกราย เลือกเฟ้น กว่าจะควักเงินซื้อมาได้แต่ละชิ้น เลือกแล้วเลือกอีก ต่อราคาจนจะโดนแม่ค้า ตบตายคาวัด.... ก็หล่นเกลื่อนกราด กระจัดกระจาย  ...ถึงตอนนี้ ของอะไรก็ไม่มีความหมายแล้วละค่ะ ...คุณขา    จะลากผัวกลับบ้านท่าเดียวววววววว......     นี่ละค่ะ...เพราะบุญกุศล แท้ๆเชียวค่ะ ที่มาช่วยเปิดหู เปิดตาโม๊ะ ให้สว่างโร่ๆ ...( อุตส่าห์แกล้งโง่อยู่ตั้งนาน  มาคาหูคาตา คาหนังคาเขา แบบนี้ มันก็โง่ไม่ไหวแล้วละค่ะ.... คุณขา).....แม่งงงงง  " ไหนว่าไปบิน? บินพ่อง บินแม่ง เมิงรึไง? (อุ๊ยย อย่าถือสาค่ะ ก็โม๊ะกำลังเสียจริต นี่นา...เรื่องด่าพ่อ ล่อแม่ ไม่มี้ ไม่มีอยู่ใน กมลสันดรานเจงๆ)   ...อยุธยาเค้ามีสนามบินเหรอ "  โม๊ะก็ใส่...ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆ  สุดท้ายก็ ยืนเท้าสะเอว  แหกปากแบบ ไม่เกรงกลัวบาปกรรม  กลางลาน บริเวณวัดนั่นละค่ะ ... " ขึ้นรถเดี๋ยวเน้  ไม่งั้นกรูจะเด็ดปีก เด็ดหาง ให้แม่งบินไม่ได้เลย ...จะเอาไง  หึ..."...     แล้วก็ทิ้งซาก อีคู่ขา (เพื่อนร่วมงาน)ของพี่เม้ง.. นอนกองอยู่ตรงนั้นละค่ะ จะด้วยความเจ็บปวดจนลุกไม่ขึ้น  หรือความอับอายไม่กล้าลุก  ก็สุดแต่โม๊ะจะคาดเดาได้ค่ะ ...ก็ช่างแม่งงงงเหอะค่ะ    ...แหมมมม  ไม่ได้ค่ะ ไม่ได้ ของแบบนี้ใครยางอายน้อยกว่า ย่อมได้เปรียบ ...แล้วอีกอย่างอารมณ์นั้นหน่ะ อีโม๊ะจะเอากะจิตกะใจ ที่ไหนมาห่วงภาพพจน์ละค่ะ  ไม่ปงไม่เป็นแม่งแล้วค่ะ ..ผู้ดี ..... จนลากผัวขึ้นรถได้สมใจ.....     โม๊ะยังไม่วาย แอบๆกระหยิ่มยิ้มย่อง อยู่ในใจ ..เช๊อะ อีพวกเอวบาง ร่างน้อย  เดินถือถาด ถือเหยือก ส่ายตูดอยู่บนเครื่องบินไปวันๆ  อย่างเมิง  ริอาจจะมาแย่งผัว ผู้หญิงกำยำ ร่างยักษ์  สปอตเกิลร์ ...เจ้าของฉายา หญิงคูโบต้า ...อย่างกรู (พอรู้สึกว่าเป็นต่อ)  หน้อยยยยยย ......ฮึ่มมมม หยามมกันชัดๆ  กลับรถไปซ้ำ แม่งสะเลยดีมะ .....(ป่าวค่ะ ป่าว  แค่คิด) ......เฉยๆ    ใครจะกลับไปละค่ะ ถนอมแรงไว้กลับไปจัดการกับผัว...ที่บ้านดีกว่า แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 47 05:29:12 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 20 ก.ค. 47 05:13:27 ]

ความคิดเห็นที่ 127 สนุกค่ะ เล่าเรื่องได้มันจริง ๆ จากคุณ : horseshoes - [ 20 ก.ค. 47 06:58:50 ]

ความคิดเห็นที่ 128 Oh My God I LOVE IT!!!!!!!!!!!! จากคุณ : Scooterella - [ 20 ก.ค. 47 07:08:53 ]

ความคิดเห็นที่ 129 เอ่อ ... พี่โม๊ะคะ ถามนิดนึงงง คือดูภายนอก พี่โม๊ะเป็นชายแท้ใช่ไหมคะ หรือ ว่า ตอนนี้แต่งเป็นหญิงแล้วอะคะ จากคุณ : พลอย - [ 20 ก.ค. 47 10:35:16 A:203.113.36.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 130 โอ....เล่าได้ถึงใจจริงๆค่ะคุณโม๊ะ จากคุณ : sitron - [ 20 ก.ค. 47 15:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 131 อิอิ จากคุณ : นายกบ - [ 20 ก.ค. 47 15:25:58 ]

ความคิดเห็นที่ 132 ระทึกดีจริงๆ คะ่ พี่โม๊ะ จากคุณ : panggogo - [ 20 ก.ค. 47 15:27:00 ]

ความคิดเห็นที่ 133 ต้องรออีกนานมะนี่ ห๊า....เจ๊ จากคุณ : คุณป้า วัยซ่าส์ - [ 20 ก.ค. 47 15:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 134 โห พี่ เจอมาเยอะจริงๆ เฮ้อ จากคุณ : ครีมชีส - [ 20 ก.ค. 47 15:57:12 ]

ความคิดเห็นที่ 135 สุดยอด อ่านแล้วมันมากกกกก ขอบอก เขียนต่อสิคะเจ๊ ไม่ไหวแล้ว เขียนหนังสือขายเลยดีกว่ามะ 555 จากคุณ : ชายไทย (Dirty_Face) - [ 20 ก.ค. 47 16:36:11 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ตามมาอ่านต่อ พี่โม๊ะเล่าเรื่องได้อารมณ์ดีมากคับ จากคุณ : l a t e n t - t a l e n t - [ 20 ก.ค. 47 18:10:33 ]

ความคิดเห็นที่ 137 .....บทบาทต่อไป สำหรับคนสวยๆที่ * ครบเครื่องเรื่องผู้หญิ๊ง ผู้หญิง*  อย่าง...สาวมหัศจรรย์ คันโม๊ะจัง .....โม๊ะถือว่าเป็น ศิลปะขั้นสูงส่งอย่างนึง ที่ผู้หญิงทุกคน ควรเรียนรู้ ....คือศิลปะในการหลอกล่อ บีบเค้น  ความจริง ...จากผู้ชาย  เป็นการผสมผสานของสติปัญญา จิตวิทยาและมารยา ผนวกกับ พละกำลังอย่างกลมกลืน  .....จนโม๊ะ ได้ความอย่างหมดเปลือกว่า......      * เต้ย * (หรือ เรียกอีกอย่าง อย่างช่วยกันใส่อารมณ์หน่อย ก็ได้ว่า " อีเต้ย "....ฮ่า ฮ่า โม๊ะไม่ถือ) ...เป็นเพื่อนร่วมงานของพี่เม้งค่ะ รู้จักกันตั้งแต่สมัยไฟล์ท ที่บินไปญี่ปุ่นด้วยกัน  จากคำบอกเล่าของพี่เม้ง....  เต้ย...มีภาพลักษณ์ของผู้หญิง(ในร่างชาย) ที่มีกริยา มารยาท สุภาพ เรียบร้อย งดงาม อ่อนหวาน ...อยู่อย่างเต็มเปี่ยม   เป็นผู้หญิ้ง ผู้หญิงที่แสนจะบอบบาง น่าทะนุถนอม ...อย่าว่าแต่ลมพายุ ไต้ฝุ่น หรือเสียงฟ้าผ่า ฟ้าร้องเลยค่ะ (มันรุนแรงไป) แม้แต่..แค่เพียง ลมโชยแผ่วๆเบาๆ  (เวลาอยู่ต่อหน้าผู้ชาย) เต้ยก็พร้อมที่จะ หวาดผวา ขลาดกลัวขึ้นมาได้ อย่างไม่มีเหตุผล....อ้าวว ก็พี่เม้งบรรยายสะจน กรูคิดได้ขนาดนั้นจริง จริงงงงง...     ไฟล์ท...ที่ไปญี่ปุ่น  ทำให้ลูกเรือต้องค้างอ้างแรมอยู่หลายคืนพอสมควร ...จะด้วยความหล่อของพี่เม้งหรืออย่างไรไม่ทราบ  จู่ๆ เต้ยก็บังเกิดจริต ความกลัว ผีญี่ปุ่นในโรงแรม ขึ้นมาอย่างรุนแรง ... เต้ยก็เลยบากหน้า มาขอนอนที่ห้องพี่เม้ง อย่าง(เสแสร้ง แหงๆ...กรูว่า)เกรงอกเกรงใจ  โดยไม่ฟังเสียงทัดทานของพี่เม้ง  ถึงความไม่เหมาะไม่ควร  โดยที่พี่เม้งก็ยืนยัน แน่นหนักว่ามีแฟน (เผ็ด สวย ดุ อย่างโม๊ะ) อยู่แล้ว......สุดท้ายพี่เม้งก็เลย.....(เซ็นเซอร์ค่ะ) ....เสร็จกัน...       เฮ้อออออ...โม๊ะก็ได้แต่พยายามรับฟัง อย่างวางใจเป็นกลางละค่ะ  แหมมม...ของแบบนี้ ปรบมือข้างเดียว มันก็ไม่ดัง  จากประสบการณ์ที่ผ่านมามากมาย จะให้ไปรักไปหลงผัว จนโงหัวไม่ขึ้น หน้ามืดตามัวเชื่อผัวคนเดียว ก็กระไรอยู่ ......แต่สิ่งนึง ที่ทำให้โม๊ะต้องแอบ สะท้อนในอก ทอดถอนใจอย่างปลดปลง ก็คือ ...เวรหนอ กรรมหนอ...โม๊ะใช้ เสน่ห์ เล่ห์กล มารยา ได้พี่เม้งมาทำผัวยังไง(รู้อยู่แก่ใจ)  โม๊ะก็กำลังจะเสียพี่เม้งไปด้วยวิธี เฉกเช่นเดียวกัน...เฮ้ออออออ.....       จะด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ จากน้ำใสใจจริงของพี่เม้ง(ใสซื่อ จนขนาดไม่รู้)  หรือด้วยความต้องการส่วนตัว (..ไม่เชื้อ ไม่เชื่อ...กรูไม่อยากเชื่อหรอกค่ะ ว่าผัวเม้งจะโง่ จนไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น)ของพี่เม้ง  ก็เกินสติปัญญาของผู้หญิงเฉียวฉลาดอย่างโม๊ะ ที่จะคาดเดา ......แหมมม ก็ความคิดคนอื่นหน่ะ ต่อให้เป็นผัวเป็นเมียกันก็เถอะ...มันยากแท้หยั่งถึง..นี่คะ      เอาเป็นว่า..ไหนๆ ก็ไหนๆแล้ว  โม๊ะเองก็มีส่วน ร้องขอให้พี่เม้งบอกเล่า เบื้องลึก เบื้องหลัง ออกมาอย่างหมดเปลือก..... เต้ย หรือ *อีเต้ย* ก็ไม่ใช่รายแรก และรายเดียว  ที่เกิดเหตุการณ์ทำนองนี้ขึ้น....พี่เม้งพยายามบอกเล่า ชี้นำ ชักแม่น้ำทั้งโลก  เพื่อตอกย้ำให้โม๊ะยอมรับความจริง (ทั้งๆที่รู้ และพยายามแกล้งโง่...หลอกตัวเอง) จนถือเป็นเรื่องปกติ  กับเรื่อง.. โอกาสในการมีเพศสัมพันธ์ที่ง่ายดาย ราวกับ เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน (ถ้าต้องการ)   ...ของเหล่าพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน  ....  (อย่างที่เกริ่นนำนะคะ โม๊ะมิได้มีเจตนา จะเหมารวมบุคคลอาชีพนี้แต่อย่างใด   หากแต่จากประสบการณ์ของโม๊ะ ...จากคำบอกเล่าของเหล่าบรรดาเพื่อนๆทั้งที่เป็น พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน..เอง  และบรรดาแฟนๆ... ส่วนใหญ่ก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ)......      ในขณะที่โม๊ะ...ต้องเอาชีวิตมาอยู่ที่บ้านกับครอบครัว ของสามี... วางตัวงดงาม เพียงเพื่อจะได้ขึ้นชื่อว่า  ...เมียที่แสนดี ....โม๊ะก็เลย อดไม่ได้ที่จะพร่ำถามตัวเอง อยู่บ่อยๆว่า  " สิ่งที่กำลังเป็นอยู่ มันเป็นความต้องการ และ เป็นความสุข ของผู้หญิงคนหนึ่ง...ได้จริงๆเหรอ "........คำตอบก็คือ  ไม่หรอก ...ไม่น่าจะใช่    แต่โม๊ะเองก็ยังเลือกที่จะต้องอดทนต่อไป   เพราะ...โม๊ะจะแน่ใจได้อย่างไร และโม๊ะจะต้องผ่านผู้ชายอีกกี่คน ต่อกี่คน....กว่าจะเจอคนที่จะทำให้โม๊ะรู้สึกมีความสุขที่แท้จริง ......ผู้หญิงเก่ง หัวใจแกร่ง...อย่างโม๊ะ คงเหนื่อยหน่ายและขลาดกลัว กับการที่จะเริ่มต้นใหม่ อย่างไม่มีจุดหมาย .....ต่างหาก....       แก้ไขเมื่อ 20 ก.ค. 47 21:40:20 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 20 ก.ค. 47 21:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 138 อ๋อ อาเม้งอยู่ทู้นี้เอง ขอบคุณค่ะ ค่อยหายคิดถึงหน่อย จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 20 ก.ค. 47 21:44:11 ]

ความคิดเห็นที่ 139 คั่นอีกที bookmark จากคุณ : MarQuiS - [ 20 ก.ค. 47 22:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 140 Cheers... จากคุณ : horseshoes - [ 20 ก.ค. 47 22:29:32 ]

ความคิดเห็นที่ 141 อืม.. พอจะเห็นภาพครับ ว่าพนักงานบนเครื่อง ส่วนใหญ่มีแต่สวยๆ หล่อๆ ก็เลย สปาร์คๆ กันเองง่ายด้วยมั๊งครับ โดยเฉพาะ ชาย vs ชาย ผมว่าน่าจะมากทีเดียว ส่วน ญ แท้ คงจะน้อยกว่าหน่อย สำหรับเรื่องแบบนี้ จากคุณ : คุณ คุณ ... ผมรักคุณนะครับ - [ 21 ก.ค. 47 02:53:59 ]

ความคิดเห็นที่ 142 ไหนๆก็ไหนๆนะคะ ...เอาเป็นว่าถ้าเพื่อนๆท่านใดมีประสบการณ์ส่วนตัว เกี่ยวกับคนใกล้ตัวที่มีอาชีพที่ว่า โม๊ะก็ขอรบกวน เชื้อเชิญ มาร่วมด้วย ช่วยกัน บอกเล่า เพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน ก็น่าจะดีนะคะ ...โดยเฉพาะประสบการณ์ในทางบวก ...เพราะโดยส่วนตัว...ขอเน้นนะคะว่าส่วนตั๊ว ส่วนตัวแล้ว ผู้หญิงที่ยังยึดมั่น ให้ความสำคัญกับสถาบันครอบครัวอย่างแรง อย่างโม๊ะ ... ถึงขนาดค่อนข้างเข็ดขยาด หวาดกลัว จนถึงขั้นรังเกียจ ( เอ้า...ก็บอกกันตรงๆง่ะ)....โม๊ะเข้าใจค่ะว่า ทั้งหมดทั้งปวง ก็ขึ้นอยู่กับตัวบุคคลด้วย แต่ถ้าเป็นไปได้โม๊ะขอหลีกเลี่ยง และปิดโอกาส เป็นการตัดไฟแต่ต้นลม สำหรับความเป็นไปได้ต่างๆ ที่(แม้แต่เพียงแค่... อาจจะ)ทำให้สถาบันครอบครัวและความเชื่อมั่นในความดี ของโม๊ะสั่นคลอน ...ไม่ขอเสี่ยงดีกว่าค่ะ....." ผัวสจ๊วต กลัวต้องปวดใจ " แต่ก็อย่างว่าละค่ะ.... ยิ่งเกลียดก็ยิ่งเจอ.... เฮ้อออออออออ........ โม๊ะจึงอยากขอรับทราบ ประสบการณ์ดีๆ ของบุคคลอาชีพอย่างนี้บ้าง ...อย่างน้อยก็เพื่อให้โม๊ะ และเพื่อนๆผู้อ่านท่านอื่นๆ ไม่รู้สึกมีอคติ กับการเลือกคนอาชีพนี้ มาเป็นคู่ชีวิต .....มากจนเกินไป โม๊ะยังมั่นอกมั่นใจว่าต้องมี เพียงแต่เราไม่ทราบกันเท่านั้นเอง ... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 21 ก.ค. 47 05:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 143 ไม่มีประสบการณ์ดี ๆ มาแชร์กะคุณโม้ะค่ะ มีแค่อยากคอนเฟิร์ม ที่คุณโม้ะกล่าวไปทั้งหมดว่า มันจริงค่ะ จากคุณ : horseshoes - [ 21 ก.ค. 47 06:38:37 ]

ความคิดเห็นที่ 144 เป็นอันว่า...หลังจากเกิดเรื่องในวันนั้น...ก็อย่างที่บอกละค่ะว่า อาจจะเป็นเพราะ แม้แต่ผู้หญิงสวยเก่ง หัวใจแกร่งอย่างโม๊ะ คงเหนื่อยหน่ายและขลาดกลัว กับการที่จะเริ่มต้นใหม่ อย่างไม่มีจุดหมาย.. โม๊ะจึงเลือกที่จะให้โอกาสตัวเอง และพี่เม้งต่อไปจนถึงที่สุด โดยหวังว่าคงจะมีสักวัน สักวันนึงจริง จริง ที่พี่เม้งจะรู้จักหยุด รู้จักพอกับความ... อันฉาบฉวย หรือจนกว่า ความอดทนของโม๊ะจะหมดไป....โดยที่โม๊ะเองก็ไม่อาจแน่ใจได้ว่า...อะไรจะเกิดขึ้นก่อนกัน..... การที่ผู้หญิงรู้จักอด รู้จักทน เสแสร้ง แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น กับความสำส่อนของสามี ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงเราไร้ความรู้สึกหรอกค่ะ ...หากแต่สามีบางคน กลับยิ่งฉกฉวย ถือเอาความอดกลั้น อย่างอดทน อันแสนเจ็บปวดของผู้หญิง เป็นโอกาสที่ จะยิ่งกระทำได้อย่างเปิดเผย เพื่อตอกย้ำและยัดเยียดให้ผู้หญิงเราต้องเป็นฝ่ายยอมรับและเคยชิน.....พี่เม้งเอง ก็เป็นหนึ่งในผู้ชาย ประเภทนั้น.... เพราะหลังจากที่โม๊ะรู้เรื่องราว(แทบ)ทั้งหมด พี่เม้งก็แทบจะเรียกได้ว่า กราบกราบ อ้อนวอน ร้องขอ จนโม๊ะใจอ่อน และเลือกที่จะให้อภัยอย่างมีความหวัง....แอร้ยยยยยส์ แทนที่ทุกอย่างจะดีขึ้น กลับกลายเป็นว่า พี่เม้งยิ่งหนักข้อสิคะ....โมโหร้าย เจ้าอารมณ์ เกรี้ยวกราด ฟาดหัวฟาดหาง...กว่าเดิม ที่ย่ำยี เหยียบย่ำความรู้สึกของโม๊ะที่สุดก็คือ ..พี่เม้งสามารถบอกเล่าเรื่องราว ความสำส่อนทางเพศของตัวเองได้อย่างเปิดเผย โจ่งแจ้ง (ราวกับจะเย้ยหยันว่า...ไหนๆเมิงก็รู้แล้วนี่ เมิงก็ควรจะทำใจ...เอาเอง) อย่างไร้ซึ่งความเกรงอก เกรงใจ ..จนโม๊ะอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าโม๊ะไม่รู้อะไรเลย ...โม๊ะอาจจะยังมีความสุข กับการหลอกตัวเองไปวันๆ มากกว่าสิ่งที่กำลังเป็นอยู่ อย่างตอนนี้...... ที่ตอกย้ำ บีบเค้น กดดันโม๊ะที่สุดก็ตรงที่ว่า ...ในขณะเดียวกันนั้นเองกับการกระทำ(อันเลวร้าย)ของพี่เม้ง แต่เวลาที่พี่เม้งอยู่ที่บ้าน หรือไปไหนต่อไหนกับโม๊ะ พี่เม้งก็ยังคงเรียกร้อง ต้องการความใส่ใจจากโม๊ะอยู่ดี อย่างไม่จบสิ้น (....กรี๊ดดด กรี๊ดดด กรี๊ดดดด...มันช่างกดดันกรูเหลือเกิ้นนนน....)มากมาย จนหลายต่อหลายครั้ง มันเกินกว่าที่โม๊ะจะสามารถเสแสร้งแกล้งทำ เป็นเอาอกเอาใจใส่พี่เม้ง ... ยามที่ต้องมาคอย อดคิดไม่ได้ว่า พี่เม้ง ไปทำอะไร ที่ไหน ยังไง กับใคร...นอกบ้าน ไม่ไหว ไม่ไหวจริงๆค่ะ...กรู นี่แหละคือความกดดัน...ที่ฉันต้องทนต้องเจอออออ ... ( แม่งงง ไปทำเชี่ยยนอกบ้าน กลับมายังจะหวังให้ กรูดีกับเมิงอีกกกกก ไอ้สาดดดดด).... จะเป็นเพราะพี่เม้ง..เป็นคนที่ขาดความมั่นใจตัวเอง (ในบางเรื่อง)อย่างแรง หรือเป็นเพราะพี่เม้งเชื่อมั่น ในรสนิยมอันเลิศล้ำ ของโม๊ะ..ก็ไม่ทราบ .... เรื่องทรงผมของพี่เม้ง เป็นหนึ่งในหลายต่อหลายเรื่องที่พี่เม้ง จะรู้สึกดีมากมายทุกครั้ง หากโม๊ะสนอกสนใจ เอาใจใส่ ....บอกช่าง " ตัดอย่างงี้นะคะ ตรงโน้นเท่าโน้น ตรงนี้สั้น-ยาวเท่านี้..บลา บลา บลา.." ราวกับว่า อีโม๊ะเป็นช่างตัดผมสะเอง ยิ่งถ้าเจ้ากี้เจ้าการ จนช่างตัดผม อึดอัด รำคาญ จนจะทำท่าจะถีบอีโม๊ะ กระเด็น ออกนอกร้าน ...พี่เม้งจะยิ่งรู้สึกดี มีความสุข เท่าทวีคูณ ......แหมมม ตอนที่ ยามรักกันหวานชื่น ปานจะเป็นงูเหลือม กลืนกินกันและกันเข้าไปได้ทั้งตัวหน่ะ โม๊ะเองก็สามารถค่ะ สามาดดดดด ...จัดให้ โดยถือคติที่ว่า คนรักเท่าผืนหนัง(ผัวคนเดียว) คนชังทั้งจักรวาล ...ก็ช่างแม่งปะไร ผัวรักกรูคนเดียวก็พอ...เชิ่ดใส่ๆ สุดแรงเกิด.... พอหลังจากเกิดเรื่อง แหมมม ก็คนมันชินชา จนชาชินนี่คะ โม๊ะก็เลยยินดียินร้าย กับพี่เม้งน้อยลง(ยอมรับค่ะ ยอมรับ...ก็โม๊ะโดนทั้งกดทั้งดันสะขนาดนั้น)...ก็มีอยู่วันนึง พี่เม้งชวนโม๊ะให้ไปเป็นเพื่อน พี่เม้งจะตัดผม ในใจโม๊ะ...มันก็อดไม่ได้ละค่ะ แหมมม อดคิด อย่างน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้ว่า...ไอ่ห่ะราก ทีแบบนี้ละ มาชวนกรู ...ไม่เสือกชวนอีโน่น อีนี่คู่ขาเมิงไปล่ะ ....ทีเรื่องสนุกสนาน รื่นเริง บันเทิงใจ..ไม่ยักกะชวนกรู .....แต่ก็เอาเหอะ เดี๋ยวนี้นาน น้าน พี่เม้งจะควงโม๊ะ ออกไปโน่นไปนี่สะทีนึง โม๊ะก็เลยบอกตัวเองว่า...อย่าดัดจริตมากนักเลยวะ...ไปก็ไป จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 21 ก.ค. 47 08:27:02 ]

ความคิดเห็นที่ 145 มาลงชื่อตามอ่านค่ะ :) จากคุณ : พริม @ Santa Monica - [ 21 ก.ค. 47 08:43:18 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ต่อๆๆ เล่าต่อๆๆ จากคุณ : มาเฟียน้อย - [ 21 ก.ค. 47 11:00:25 ]

ความคิดเห็นที่ 147 พี่โม๊ะมาต่ออีกเร๊วววววว จากคุณ : น้องหมาบีเกิ้ล - [ 21 ก.ค. 47 13:02:39 ]

ความคิดเห็นที่ 148 รออ่านทั้งสองกระทู้เลยนะคะ อยากไปช่วยพิมพ์จังเล้ยยย จากคุณ : SFO-CNX - [ 22 ก.ค. 47 00:36:30 ]

ความคิดเห็นที่ 149 อ่ะ...อ่ะ...สำหรับพี่เม้งโม๊ะ ทำด้ายยยยยยค่ะ  นิวเม้ง...(คนใหม่)ผู้ที่ทำตัวราวกับว่า  โลกทั้งโลก ยังไม่ดีพอที่จะทำให้คนอย่าง นิวเม้ง ซุปเปอร์สจ๊วต ...รู้สึกพึงพอใจได้ ...  เพราะพี่นิวเม้งสามารถรู้สึกอารมณ์เสียได้อย่างง่ายดาย แม้แต่กับเรื่องที่ผู้คนปกติธรรมดา ถือเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กน้อย ไร้สาระ....สิ้นดี         แล้วนับประสาอะไรกับเรื่องราวที่สุดแสนจะสำคัญ(ราวกับว่าเป็น..ที่สุดในโลก)...สำหรับนิวเม้ง  อย่างเรื่อง *การตัดผม* ละค่ะ ....อุ๊ยยย พี่เม้งเค้าเป็นถึงสจ๊วตผู้สูงส่ง ผู้ซึ่งจำเป็นอย่างมากที่จะต้องหรู เฉียบ เนี๊ยบ ฯลฯทุกกระเบียดนิ้ว .....ก็ถึงขนาดสาวสวยนักเรียนนอกอย่างคันโม๊ะจังผู้ต่ำต้อย ยังต้องเป็นฝ่าย มาคอยพินอบพิเทา เอาอกเอาใจ....    จำได้ว่าโม๊ะกับพี่นิวเม้ง  ขับรถออกจากบ้าน ตั้งแต่ 10 โมงเช้า...ตระเวณ ร่อนเร่ จนถึงบ่ายโมง   เพื่อหาร้านที่พี่นิวเม้ง จะยอมลดตัวไปใช้บริการ (ตัดผม)....ร้านเก่า ร้านเดิมเหรอค่ะ...โฮ๊ะๆๆๆๆ บอกแล้วไงคะ ว่าไม่มีอะไรจริงจริ๊งงง  ที่จะสามารถทำให้พี่นิวเม้งของโม๊ะ  พึงพอใจได้หรอกค่ะ...เพราะฉะนั้น  ก็อย่าหมายเลยค่ะ ว่าจะมีบุญได้บริการ(ตัดผม)พี่นิวเม้งเป็นคำรบที่สอง...อย่าหมายยยยย  .....ร้านตัดผมประจำของพี่เม้ง  จึงไม่มีด้วยประการฉะนี้     จนกระทั่ง..อีโม๊ะ คนขับรถ  ก็เริ่มท้อแท้และเหนื่อยหน่ายสิคะ ..อุ๊ยยย ร้านโน้นก็ไม่เอา  ร้านนี้ก็เก๋า เก่า...สกปรก    ยี้...ร้านนั้นก็ไม่มีคน..(แปลว่ามันต้องตัดไม่ดี)   ร้านนี่ ร้านโน่น ร้านนั่น...ก็ช่าง(ตัดผม)ไม่สวย ไม่หล่อ ไม่ดี ไม่งาม ....ท้างงงงงงหมดเลยยยย  จนโม๊ะ ต้องขอกรี๊ดดดดด (แทนพี่เม้ง)ค่ะ  จะมีร้านไหนคู่ควรกับคนอย่าง เม้งงง  บ้างมั้ยเนี่ยยยยย......แอร้ยยยยยยส์....   จนโม๊ะเองเลือดตาแทบกระเด็น (หาร้านตัดผมให้ผัว...ใครว่าง่าย...กรูไม่เชื้อ ไม่เชื่อ)   เอาเป็นว่า..ชีวิตคนเราทุกคน ตั้งแต่เกิดมาคงหนีไม่พ้นเรื่องความเสี่ยงค่ะ  ในขณะที่ต่อมความพึงพอใจ ของพี่นิวเม้งบกพร่องอย่างรุนแรง ( ไม่ทราบว่าทางการแพทย์ ยืนยันรึยังว่า เป็นผลสืบเนื่องมาจากอาชีพที่ทำ...รึไม่กรู..ก็ขอแอ่นอกยืนยันเอาเอง)  โม๊ะจึงตัดปัญหาโดยการเลือกที่จะใช้ความเสี่ยงค่ะ ...อ่าว กรูไม่ใช่แท๊กซี่นะคะ ทนอึดขับรถ วนไปเวียนมาอย่มา 3 ชั่วโมง  กะอีแค่...หาร้านตัดผมหน่ะ ...ด๊าด ซึ่น เมค เซ็นส์ แอด ออล ค่ะ ....( แบะมือ ยักไหล่..ตามสไตล์)     อย่ากระนั้นเลยค่ะ....(แถวๆทองหล่อ) ...คงต้องคราวที่ซุปเปอร์เมียอย่างโม๊ะ จะงัดกลยุทธ์ตอหลด ตอแหล้  ขึ้นมาใช้กับผัวอย่าง ซุปเปอร์เม้ง..แล้วละค่ะ ด้วยความหมดอาลัยตายซาก...ธุระกรูรึก็ไม่ใช่ (อ้าววว...ทีธุระเมิงคือเรื่องของกรูด้วย  แต่พอธุระกรูคือเรื่องของกรูแต่เพียงผู้เดียว ...อย่างงี้บ่อยๆ  มันก็ไม่สวยนะค๊า).......เริ่มเลยค่ะ ... " แอร้ยยยส์ แอร้ยยยส์ แอร้ยยยยส์...พี่เม้งขา พี่เม้งดูโน่น ดูโน่น เร็วๆๆๆๆๆ ...อุ๊ย เริ่ดดดค่ะ เริ่ดมากกก  ดูร้าน(ตัดผม)นี้สิคะ สาอาดดด สาอ้านนน (เสียงสูงปรี๊ดดดด) ...บรรยากาศหรู้ หรู (กระดกลิ้นระรัววว)ดูดี้ ดูดี...นะคะ ... โอ้ยยยย แล้วนั่นๆๆๆๆ  เห็นมั๊ยค๊า เห็นม่ะ ...ถ้วยรางวง รางวัล อะไรเต็มเอี๊ยยยยด  ที่วางอยู่จนแทบจะทะล้นทะลัก ออกมานอกร้าน ...อ๊ายยยยยส์  ดูท่า.. ช่างร้านนี้คงเป็นโครตพ่องง โครตแม่งงง  ของแชมป์ผมจักรวาล(โลกมันเล็กไปไง..บอกแล้ว)เป็นแน่แท้ ..ทีเดียวค่ะ พี่เม้งขา แผล๊บ แผล๊บ เลียๆๆๆๆ...."  โอ้ยยย อีโม๊ะก็ใส่จริต อย่างสุดๆ  กว่าพี่นิวเม้ง จะยอมพยักหน้า(เล็กน้อยพองาม ตามแบบฉบับ สจ๊วตผู้ดี) เพื่อส่งสัญญานให้โม๊ะจอดรถได้ (แย่อยู่อย่าง  ตรงที่ ที่จอดรถฝั่งหน้าร้านตัดผมไม่ว่าง  โม๊ะก็เลยต้องจอดอีกฝั่งหนึ่งแล้วเดินข้ามถนนเอา)  แล้วแถม..อีโม๊ะยังต้องเดินต้อนหน้า ต้อนหลังพี่นิวเม้ง ...ท่าทางราวกับรำวง วันเพ็ญเดือน สิบสอง ฯลฯ ก็ไม่ปาน  ...ปากก็พล่ามๆๆๆๆพรรณนาถึงความดีเลิศ ประเสริฐล้ำ ของร้านตัดผม..ที่ว่า   ถึงขนาดที่โม๊ะมั่นใจว่า..ถ้า อีเจ้าของร้านมาได้ยินเข้า ต้องจ้างโม๊ะเป็นฝ่ายโฆษณา ประชาสัมพันธ์ของทางร้าน...เลยเชียว......แม่งงงง เล่นเอากรูเหนื่อย กว่าพี่นิวเม้งจะยอมเข้าร้าน...      เป็นอันว่า...ร้านตัดผม ที่โม๊ะยกยอปอปั้น สรรญเสริญ...อย่างสุดริด สุดเดช เพื่อแก้ขัด  ..ก็ได้รับเกียรติอย่างสูง  มีบุญที่จะได้บริการพี่นิวเม้ง..ของโม๊ะ  แอร้ยยยยส์...ว่าไม่ได้นะคะ ก็สังเกตดูสิค๊า  ไม่ว่าร้านค้า ธุรกิจบริการ ร้านอาหาร ร้านเสริมความงาม ร้านเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า ฯลฯ...ร้านโน่นร้านนี่ทั้งหลายแหลหน่ะ  พอมีบุญวาสนา ได้ชื่อว่า มีพวกเหล่าบรรดานางฟ้า เทวดา แอร์ สจ๊วต มาใช้บริการ สะหน่อย หน่ะ ...ก็โด่งดังค้ำฟ้าเมืองไทยเหนือคำบรรยาย ยิ่งกว่าทุ่มเทงบโฆษณาใดๆ แล้วละค่ะ ...แหมมม ไม่ยอมเอา red carpet มาปูรองรับให้เดินเข้าร้าน  แล้วไม่เคืองกันนี่ ...ก็ดีเท่าไหร่แล้ว...ให้สำนึกกันไว้บ้างนะค๊า...     เฮ้อออออ...โม๊ะก็อดไม่ได้ที่จะถอนอก ถอนใจ อย่างปลอดโปร่งโล่งสบายที่หมดปัญหาไปอย่างนึงแล้ว...เฮ้ออออ  ยังค่ะ...ยัง  ยังไม่จบแต่เพียงเท่านั้น.......แต่เหนื่อยค่ะ เหนื่อยมากกก  ขอต่อตอนหน้านะคะ...นะ   ( นี่ขนาด..แค่คิดถึงเรื่องราว ที่เกิดขึ้นกับช่วงชีวิตที่บากบั่นของโม๊ะ วันนั้นนะคะ ...ยังเหนื่อยสะขนาดนี้   ลองนึกดูสิคะว่าขณะที่โม๊ะกำลัง ต้องเผชิญกับเหตุการณ์จริงๆตอนนั้น...มันเหนื่อยหน่าย ขนาดไหน .....ถ้านึกไม่ออก ก็ลองไปขั้วๆ ไว้สักคน(อย่าถึงขนาดสองคนเลยค่ะ...กรูกรัวแทน)สิคะ โฮ๊ะๆๆๆๆ ...แล้วจะรู้ว่า (ถ้ามีเทวดา มีนางฟ้า) ...สวรรค์ก็ต้องมีจริง  ละค่ะ...งานนี้ ) แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 47 05:11:25 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 22 ก.ค. 47 05:01:39 ]

ความคิดเห็นที่ 150 อื้ม มารออ่านต่อค่ะ จากคุณ : horseshoes - [ 22 ก.ค. 47 05:44:10 ]

ความคิดเห็นที่ 151 กำลังสนุกเลยค่ะ อยากรู้ว่าการเสี่ยงครั้งนี้สัมฤทธิ์ผลสมความตั้งใจมั้ย จากคุณ : พริม @ Santa Monica - [ 22 ก.ค. 47 05:55:28 ]

ความคิดเห็นที่ 152 ดูเหนื่อยนะคะ ทนได้หลายปีมั้ยเนี่ยพี่ เจ๋งจริงๆ จากคุณ : เอริ...จัง - [ 22 ก.ค. 47 09:27:39 ]

ความคิดเห็นที่ 153 ยังสงสัยค่ะ ว่าที่ไปจ๊ะเอ๋ที่อยุธยาน่ะ พี่เม้งไปกะ ญ หรือ ช คะ ลุ้นค่ะ จากคุณ : ลัดดา (ลัดดา) - [ 22 ก.ค. 47 10:14:50 ]

ความคิดเห็นที่ 154 bookmark :) จากคุณ : MarQuiS - [ 22 ก.ค. 47 12:02:16 ]

ความคิดเห็นที่ 155 รอค่ะ รอด๊ายยยยย : ) จากคุณ : jimkong - [ 22 ก.ค. 47 19:19:13 ]

ความคิดเห็นที่ 156 มาเป็นแฟนคุณคันโม๊ะจังด้วยคน แฮ่.... จากคุณ : hareluya la miserable - [ 22 ก.ค. 47 19:29:38 ]

ความคิดเห็นที่ 157 มาเล่าต่อเดี๋ยวนี้นะ นะ นะ นะ จากคุณ : ชะนีขอ - [ 22 ก.ค. 47 23:25:02 A:210.86.188.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 158 พอพี่เม้งขึ้นนั่งบนแท่นตัดผม...โม๊ะก็ไม่ลืม ที่จะทำท่าทำทาง เจ้ากี้เจ้าการบอกช่างตัดผม ...เล็มตรงโน้น ซอยตรงนี้ อย่าให้สั้น-ยาวเกินไปนะค๊า....อย่างรู้งาน.....     ด้วยความเบื่อหน่ายและเหน็ดเหนื่อยค่ะ  โม๊ะก็อดไม่ได้ที่จะไปคว้า นิตยสารต่างๆ ที่วางอยู่ในร้านมานั่งเปิดๆดู  ว๊ายยยยยย โม๊ะไม่กล้าอ่านหรอกค่ะ ได้แต่เปิดดูฝ่ายๆแก้เซ็ง  อ่านได้ไงละคะ เพราะถ้าสายตาพี่เม้งมองสะท้อนกระจกมา (กระจกตามร้านตัดผม) แล้วสายตาพี่เม้ง ไม่ปะทะสายตาของโม๊ะละก็...เป็นเรื่องงงงงง   รวบรัดตัดใคความค่ะ....จ่ายเงินเสร็จ พอออกจากร้านมา  โม๊ะกับพี่เม้งกำลังจะเดินข้ามถนนกลับไปที่รถ.....ทันใดนั้นเองก็มีเสียงดังผลั๊กๆๆ ....ดังลั่นเกิดขึ้นที่กลางถนน   โม๊ะก็เลยมองตามไปจุดที่เกิดเสียงด้วยความงุนงง สงสัย และตกใจ   อ๋อ...มิใช่อื่นใดค่ะ  มันคือโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุด ราคาเฉียด 40,000 บาท(หลายปีที่แล้ว)ของพี่เม้ง  ที่เพิ่งซื้อมาได้ 1 อาทิตย์ ....แล้วพี่เม้งก็แหกปากต่อว่าโม๊ะด้วยเสียงอันดังลั่นว่า..." อีโม๊ะ...เมิงไม่สนใจ เกี่ยวกับตัว กรูเลยยยยย... ฯลฯ (ยาวเหยียด..อย่างไม่เหลือคราบผู้ดี) " .....โม๊ะก็ได้แต่ยืนอึ้ง ตะลึงงัน  พูดอะไรไม่ออก บอกไม่ถูกค่ะ .... ส่วนนึงก็ยอมรับว่า ด้วยความเสียดายโทรศัพท์มือถือ เพราะคนที่เคยผ่านความลำบากยากจน จนแทบไม่มีอะไรจะกินมาแล้ว อย่างโม๊ะ ค่อนข้างรู้คุณค่าของสิ่งของ (ผัว-เมียกัน มันก็แยกกันไม่ออกละค่ะ เงินใครเป็นเงินใคร)  แต่สิ่งของทั้งหมดบนโลกนี้  มันก็เทียบไม่ได้กับความรู้สึกทางจิตใจ .....คำว่า * โม๊ะไม่สนใจพี่เม้งเลย * .....มันทำให้โม๊ะน้ำตาไหลออกมาได้ อย่างไม่มีเหตุผล (ตอนนั้น)ไม่รู้จริงๆว่าทำไม คำนี้ มันทำให้โม๊ะเสียอกเสียใจได้มากมายขนาดนั้น  อาจจะเป็นเพราะว่าความอดทนเพียรพยายาม เอาอกเอาใจพี่เม้ง ที่โม๊ะทำอยู่ทุกวันนี้อย่างสุดความสามารถ หวังเพื่อจะประคับประคองชีวิตคู่ของเรา  มันยังไม่เพียงพอที่จะทำให้พี่เม้งพึงพอใจ ...คงถึงเวลาที่โม๊ะควรจะพิจารณาตัวเองแล้วละค่ะ.....เพราะโม๊ะก็ทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ไหว ไม่ไหวแล้วจริงๆ   ...พี่เม้งขา ......โม๊ะลาก่อน     หลังจากมานั่งนึกตรึกตรองอย่างหนัก   คงเป็นเพราะพี่เม้งแอบมองมาเห็น ตอนที่โม๊ะแค่ละสายตาไปเปิดนิตยสาร เป็นแน่แท้เชียว....แค่นั้นเอง     จบบริบูรณ์...สำหรับสจ๊วตคนแรกที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ........อาจจะมีต่อถ้าเพื่อนๆไม่เบื่อหน่ายกันไปสะก่อน...     แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 47 06:08:47 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 23 ก.ค. 47 06:00:47 ]

ความคิดเห็นที่ 159 ตื่นเช้าจังค่ะ (มาส่งเสียงเชียร์เป็นระยะๆ ว่ายังตามอ่านนะคะ) จากคุณ : พริม @ Santa Monica - [ 23 ก.ค. 47 06:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 160 เจ๊จ๋า แล้วตอนนี้คนที่เท่าไหร่แล้วค่ะ สงสารเจ๊จับใจ ยังไงก็เรื่องต่อไปเลยเจ๊ ต่อ ต่อ เลย อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 47 08:04:50 จากคุณ : tapp - [ 23 ก.ค. 47 08:02:44 ]

ความคิดเห็นที่ 161 คุณพี่โม๊ะเป็นอะไรหรือเปล่า หรือว่า.................. โม๊ะเปลี่ยนไป๊ น้องพลอยอ่านตอนนี้แล้วรู้สึกมันขาดๆอะไรป่ะนะค่ะ เหมือนกินก๋วยเตี๋ยวที่ไม่ได้ปรุงนะค่ะ ไม่สบายหรือเปล่าค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ น้องพลอยเป็นห่วงม๊ากมาก จากคุณ : น้องพลอย - [ 23 ก.ค. 47 08:43:32 A:210.86.208.143 X: ]

ความคิดเห็นที่ 162 ไอ้เม้งนี่มันสุดๆจริงๆ จากคุณ : ม่ายค่ะ (ม่ายค่ะ) - [ 23 ก.ค. 47 10:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 163 ไม่เบื่อค่ะ รออ่านต่อค่ะ จากคุณ : มาลัย (มาลัย100) - [ 23 ก.ค. 47 12:03:24 ]

ความคิดเห็นที่ 164 ขอรบกวนถามหน่อยนะคะ คุณโม๊ะไม่ได้ทำอะไรให้พี่เม้งได้สำนึกขึ้นมาบ้างเลยเหรอคะ เจ็บใจ เสียใจแทนจริงๆ เลยอะค่ะ ยังไงคุณโม๊ะก็เข้มแข็งได้ด้วยตัวเองอยู่ดี แต่เราก็ขอเอาใจช่วยคนนึงนะคะ จากคุณ : วันนี้เราไม่ซน - [ 23 ก.ค. 47 14:13:21 ]

ความคิดเห็นที่ 165 ผู้ชายแบบนี้นี่ - -" จากคุณ : jengly - [ 23 ก.ค. 47 16:07:08 ]

ความคิดเห็นที่ 166 I look forward to read your next story ka. Please.. จากคุณ : horseshoes - [ 23 ก.ค. 47 16:57:54 ]

ความคิดเห็นที่ 167 ป้ายังไม่เข้าใจ น้องโม๊ะแค่ละสายตาไปเปิดนิตยสาร แล้วเกี่ยวอะไรกับมือถือ พี่เม้งโมโห เลยโยนมือถือประชดเหรอคะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 23 ก.ค. 47 21:31:36 ]

ความคิดเห็นที่ 168 คุณโม๊ะ!!!!ไอ้เม้งมันเว่อร์ครับ ไม่ได้หมายความว่าสจ๊วตทุกคนเว่อร์ครับ ดังนั้น เรื่องราวที่ไอ้เม้งเล่าให้คุณฟังเกี่ยวกับความง่ายในการมีเพศสัมพันธ์ในหมู่พนง.ต้อนรับบนเครื่อง จึงเว่อร์ด้วยครับ กรุณาหารด้วยจำนวนที่มากไว้ เขาต้องการให้คุณยอมรับว่าที่เขาเป็นอย่างนี้ เพราะสังคมพาไป...เขาโทษสังคมที่เขาอยู่!!!!!!!! ไม่โทษตัวเอง!!! การที่เขาเคยมีใจโอบอ้อมอารี แต่เปลี่ยนไปในทางเลวหลังจากเข้ามาเป็นสจ๊วต แล้วเหมาเอาว่าเปลี่ยนไปเพราะสังคมเลว มันไม่แฟร์นะครับ มีคนตั้งมากมายที่เข้ามา แล้วไม่ได้ดัดจริตอย่างนั้น อาชีพนี้มีผลตอบแทนค่อนข้างสูง(ไม่เท่ากับทำธุรกิจเจ๋งๆหรอก) มาตรฐานการครองชีพมันก็สูงขึ้นเป็นเรื่องธรรมดา แต่ไอ้ที่เว่อร์อย่างไอ้เม้งมันไม่ได้มีจำนวนมากมายจนมีนัยสำคัญหรอกครับ กลับมาเรื่องความง่ายในการมีเพศสัมพันธ์ ในหมู่ของคนนิยมเพศเดียวกันของสจ๊วต ผมเห็นด้วยว่า เป็นเรื่องง่าย(ถึงแม้ว่าไม่มีหลักฐาน แต่ก็ฟังเขาเล่ามาเหมือนคุณโม๊ะนี่แหละ) แต่ในหมู่ชายจริง หญิงแท้ ผมกลับพบว่าไม่ได้ง่ายเกินกว่าปรกติธรรมดาเลย เทียบกับอาชีพอื่นก็เหมือนๆกันนั่นแหละครับ อย่าลืมว่า หน่วยงานเดียวโดดๆอย่างพวกลูกเรือการบินไทยนี่ มีจำนวนพนักงานมากมายเรียกว่า ยากที่จะหาหน่วยงานอื่นมาเทียบเคียงได้ และการกระทำที่เลว มักได้รับการพูดถึงมากกว่าการกระทำที่ดี ดังนั้น คนทำเลวจำนวนหนึ่ง ถึงแม้ว่าจะเทียบเป็นร้อยละแล้ว ก็เท่าๆกับหน่วยงานอื่นๆ (รวมถึงอาชีพอื่นด้วย)แต่ด้วยจำนวนฐานที่มากของลูกเรือทั้งหมด ทำให้เกิดความรู้สึกว่า พวกลูกเรือการบินไทยที่มันช่าง...ซะจริง... เรื่องศักดิ์ศรีในอาชีพ ผมภูมิใจอาชีพนี้ในระดับหนึ่ง ด้วยว่าเป็นอาชีพที่สุจริต ผลตอบแทนคุ้มค่ากับประสบการณ์ที่หาได้ยากในอาชีพอื่น คนอื่นเป็นไงไม่รู้ แต่เดาๆคุยๆได้ว่า ก็มีมาตรฐานเดียวกับผมนั่นแหละ ส่วนตัวไม่เคยดูถูกอาชีพสุจริตอื่นๆครับ ก็มนุษย์ด้วยกันทั้งนั้น กลุ่มของสารประกอบไฮโดรคาร์บอนด้วยกันทั้งนั้น ทำอาชีพอะไรก็ล้วนแต่มีเหตุปัจจัยพาไป ขอให้สุจริตเป็นพอ ..และถึงผมจะถูกเรียกว่าคนรับใช้บนเครื่องบิน ผมก็ยอมรับ และมีสติรู้ว่าขอบเขตมันอยู่ตรงไหน ผมจะทำหน้าที่คนรับใช้บนเครื่องบินให้ดีที่สุด เพื่อให้ตัวเองมีค่า และผลประโยชน์ต่างๆขององค์กรมันก็จะตกกลับมาที่ตัวผมเองอยู่ดี ย่อหน้าสุดท้ายที่ผมเขียนมานี่ส่วนตัวนะครับ คนอื่นผมไม่รู้ ตอนผมเข้ามาทำงานใหม่ๆ มักได้ยินคำว่า"คนรับใช้บนเครื่องบิน"จากคนที่พยายาม"กด"ผู้อื่น อยู่บ่อยๆ แรกๆก็โกรธ เพราะเหมือนกับว่าเขาพยายามดูถูก ดูเหมือนเขามีความสุขด้วยซ้ำที่ได้พูดอย่างนั้น แต่ตอนนี้ ผมกลับไม่ได้รู้สึกว่ามันเป็นคำที่เลวร้ายอะไรนัก.. เรื่องการยักยอกของบนเครื่องบิน มีเยอะเหมือนกัน แต่ส่วนมากมักยักยอกของ"กิน"ที่เหลือจากการเสิร์ฟ ไอ้พวกเอาเหล้านี่น่าดูถูกครับ เอาเปรียบบริษัท และเพื่อนร่วมงาน ที่พวกมันอย่างไอ้เม้งเอาลงไปนี่เป็นค่าใช้จ่ายของบริษัททั้งนั้น พวกนี้จะ"เอา"มากกว่าคนอื่น(ส่วนน้อยนะครับ ส่วนน้อย ผมไม่ค่อยเห็น)... คุณโม๊ะ เรื่องราวของคุณมันน่าเศร้าใจครับ ผมไม่คิดว่ามันเป็นนิยายหรืออะไรที่ต้องมาแฮ็ปปี้ที่จะฟัง ได้แต่เห็นใจครับ แล้วผมจะกลับมาอ่านอีกครับ จากคุณ : Ont - [ 23 ก.ค. 47 22:04:18 A:61.90.28.73 X: ]

ความคิดเห็นที่ 169 เฮ้อ พี่โม๊ะ สงสารจัง จากคุณ : ครีมชีส - [ 24 ก.ค. 47 12:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 170 พี่โม๊ะ เขียนได้ฮา จริง ๆ ค่ะ เยี่ยมมั่กๆ แต่..มาตอนจบนี่.. น่าเห็นใจยิ่งนัก กระซิกๆ T_T จากคุณ : *~ผีดิบน้อยกองกอย~* - [ 24 ก.ค. 47 12:48:30 ]

ความคิดเห็นที่ 171 ขอบคุณ คุณOnt ค่ะ ....ที่กรุณามาช่วยให้แง่คิด ในด้านดี  โม๊ะทั้งเกริ่น ทั้งย้ำ แล้วค่ะ...ว่าเรื่องราวนี้เป็นเพียงมุมมอง จากประสบการณ์จริงส่วนตัวของโม๊ะ และคนรอบข้างเท่านั้น  ไม่ได้มีเจตนาจะเหมารวม...แต่อย่างใด ......       เรื่องความง่ายในการมีเพศสัมพันธ์  โดยความเห็นส่วนตัว อาชีพที่จำเป็นต้องเดินทางบ่อย  เป็นอาชีพที่มีโอกาสในการมีเพศสัมพันธ์กับคนอื่น  สูงกว่าอาชีพอื่นๆค่ะ...ไม่ว่าเพศไหน        เรื่องการยักยอก(ถ้าจะใช้คำนี้)  โม๊ะรู้สึกดีแทนบริษัทค่ะ ที่มีพนักงานที่คิดอย่างคุณ  ถ้าเป็นการดีค่ะ หากคุณมี *ความกล้า* แสดงความคิดเห็นนี้ต่อหน้าเพื่อนร่วมงานโดยตรง ...ขอบคุณแทนบริษัทล่วงหน้าอีกเช่นกันค่ะ ...     ขอย้ำค่ะ...โม๊ะมิได้มีเจตนาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับอาชีพนี้ในด้านลบ เรื่องที่เล่าเป็นประสบการณ์จริงส่วนตัว  ที่นำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ  เรื่องพี่เม้งเป็น*เพียง*เรื่องแรกค่ะ ...     ส่วนตัวแล้ว(จากสาขา ตามวุฒิการศึกษา..ฃองโม๊ะ) โม๊ะพอจะมีความรู้ เกี่ยวกับสภาวะทางอารมณ์และจิตใจ ซึ่งเกี่ยวพันกับอาชีพพวกนี้พอสมควรค่ะ....(ไม่ขอบรรยายมากนะคะ เกรงจะเข้าตัว  ว๊ายยย เดี๋ยวเค้าก็รู้กันทั่วสิคะ โฮ๊ะๆๆๆ จริงมะค่ะ น้อง tapp / น้อง ผมหน้าเหมือนมอส..ขา) ดังนั้น โดยปกติวิสัยโม๊ะคบหาและทำความรู้จักกับบุคคลตามสาขาอาชีพนี้  บนพื้นฐานของความเข้าใจอย่างยิ่งที่สุดแล้วค่ะ ....      สุดท้ายนี้ด้วยความเคารพค่ะ...โม๊ะไม่ได้เอ่ยชื่อ สายการบิน       แก้ไขเมื่อ 26 ก.ค. 47 06:16:48 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 26 ก.ค. 47 05:55:25 ]

ความคิดเห็นที่ 172 ใช้คำว่ามี temptation ในการก่อให้เกิด infedelity ได้สูงได้มั้ยเคอะ อันนี้คงต้องรวมไปถึง รถไฟ เรือเมล์ ลิเก ตำรวจ ทหารผ่านศึก นักบิน เซลส์แมน และคนขายประกันด้วยหรือเปล่าคะ คุณโม๊ะขา จากคุณ : MoneyPenny - [ 26 ก.ค. 47 18:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 173 เออ ผมก็ไม่กล้าทักท้วงคนยักยอกแฮะ ไม่รู้เป็นไงเหมือนกัน เหมือนกับว่า โตๆกันแล้ว ยังต้องตูบอกเรื่องเด็กๆอย่างนี้อีกหรือว่า อย่าโขมย อย่าโขมย เรื่องความง่ายในการมีเพศสัมพันธ์ ผมคงไม่ค่อยรู้ความเป็นไปของเพื่อนร่วมอาชีพกระมัง เลยคิดว่า มันไม่ได้ง่ายเกินกว่าอาชีพอื่น แต่โดยหลักเหตุผล มันก็เป็นไปได้เหมือนกัน เพราะมันต้องออกต่างพื้นที่นานๆ มันก็มีนะ มีข่าวเหมือนกันว่า คนโน้นนะ เปลี่ยนคนนอนด้วยประจำ คนนี้นะ เอาอีกแล้วเหรอ คนนู้น ล่อเป้าขนาดนี้เลยเหรอ แต่ก็มักเป็นอยู่กับกลุ่มคนเดิมๆ ไม่กี่คน เล่ากันซ้ำไปซ้ำมา ผมก็นึกว่ามีอยู่แค่นี้.... อ้าวเหรอ ผมนึกว่าคุณโม๊ะพูดถึง บ.ที่ผมทำงานให้ 555 ร้อนตัว ร้อนตัว.... จากคุณ : Ont - [ 26 ก.ค. 47 19:57:42 A:61.90.28.101 X: ]