ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องของคุณ โม๊ะจัง อ่านไม่รู้เบื่อค่ะ มีความน่ารัก ทะเล้น สนุกทุกตอนเลยค่ะ พิมพ์อีกก็อ่านอีกได้ค่ะ อ่านแล้วยิ้มทุกที แต่ละตอนก็น่าลุ้น น่าติดตามให้จบ ทุกถ้อยกระบวนความ จากคุณ : ดาวหาง - [ 16 ก.ค. 47 05:37:02 A:218.46.93.140 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 * อึ่งอ่างยักษ์ ใต้แสงจันทร์ *       จากประสบการณ์  การโดนผัวทิ้ง มาอย่างโชกโชนของโม๊ะ....    สาวสวย ฉลาดเลิศล้ำ ค้ำปฐพี ผู้เพียบพร้อม อย่าง *คันโม๊ะจัง* ....เฮ้ออออ (ทอดถอนใจ  อย่างแรง) .... หากแต่  โดนผู้ชายทิ้ง ....กรี๊ดดดดดดดด (ลงไปชักดิ้น ชักงอ กรีดร้อง)  แล้วความสวย จะมีประโยชน์อะไรเล่าคะ(เสียงเศร้าสร้อย)  ......ประเด็นต่างๆ ก็เลยถูกโม๊ะ ขุดคุ้ยขึ้นมาทบทวนอย่างถ้วนถี่  โดยการทุ่มเท ความรู้ ความสามารถ ผนวกกับประสบการณ์ทั้งหมดทั้งปวงที่มีอยู่ อย่างสุดพลัง              ทำให้โม๊ะพบประเด็นที่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับ การดำเนินชีวิตคู่ ของโม๊ะ .....ผนวกกับคำพูดทิ้งท้าย จากบรรดา ผู้ชายมากหน้าหลายตา ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต พูดไว้ แทนคำอำลา.....ลงมติแทบจะเป็นเอกฉันท์ทำนองว่า โม๊ะ " สวยใส แต่ไร้ลีลา สิ้นดี " .....    โดยเฉพาะ ผู้หญิงไทยอย่างเราๆ  ส่วนใหญ่ก็ยังคิดว่าการแต่งงานคือจุดสูงสุดของชีวิต ...ก็เลยแอบกระหยิ่มยิ้มย่อง ลำพองตน....และใช้ชีวิตอย่างย่ามใจ  ปล่อยปละ ละเลย ตัวเอง ....(เฮ้ออ...ก็มีผัวแล้วนี่นา) ....โม๊ะเอง ก็เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ...     กลับกลายเป็นว่า โม๊ะต้องทนกล้ำกลืนกับคำเรียกขาน แปลกๆใหม่ๆจากผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ....." อีแก่" บ้างละ  "อีอ้วน" บ้างละ ฯลฯ (ทางกายภาพ)...ส่วน "อีขอนไม้" ..... "อีตายซาก" ฯลฯ ....(ทางสมรรถภาพทางเพศ) ...แล้วยังมี อีโน่น อีนี่ สารพัด อี......อุ๊ยยยยย  ผู้หญิงดีๆงามๆ อย่างโม๊ะ ก็ได้แต่กล้ำกลืน ฝืนหลอกตัวเองไปวันๆ ว่า ...ผัวเรียกขานแปลกๆ เพื่อหยอกเย้า กระเซ้าเล่น ..ด้วยความเอ็นดู้ เอ็นดู กระมัง........แต่ ฮึ่มมมมม (กัดฟัน กรอดๆๆๆ) ....จี๊ด จี๊ด อยู่เหมือนกัน...     แหมมมมม ไอ้เรื่องแก่ เรื่องอ้วนหน่ะ จะว่าไปส่วนนึง มันก็สุดวิสัยนะคะผัวขา  ตามสังขารและกาลเวลา .....แต่ไอ้เรื่อง อย่างว่า อย่างว่า หน่ะ.......โม๊ะเป็นหญิงไทยแสนงามนะคะ มันก็ต้องมีเคอะมีเขิน กันบ้างง่ะ...เป็นธรรมดา   โม๊ะก็ได้แต่พร่ำบอก สัญญิง สัญญา กับตัวเองว่า....ค่ะ ค่ะ แล้วโม๊ะจะพยายามปรับปรุงละกันนะคะ  ผัวขา....(ผู้หญิงที่มีผัวแล้วหน่ะ เอะอะอะไร ก็พร้อมที่จะโทษตัวเอง ไว้ก่อนอยู่แล้ว ละค่ะ...ก็รักผัวนี่นา...)    และแล้ว โอกาสอันดีงาม (ตามความคิดของกรูเอง แต่เพียงผู้เดียว) ก็มาถึง ........ช่วงนั้นเป็นช่วงหน้าร้อนค่ะ  ด้วยความที่อากาศร้อนจัดจ้านมากกกก    โม๊ะเองก็ขึ้นชื่อลือชาในความเป็นสาวสวย (แต่ช่วงนั้น ออกจะอวบๆอ้วนๆ อยู่นี๊สสสส์หน่อย...  แหมมมม แค่น้ำหนัก เฉียดๆ  80 กิโลกรัม  เองอ่ะ) ผู้รักธรรมชาติ เป็นชีวิตจิตใจ  บริเวณบ้านของโม๊ะ ก็เลยร่มรื่น เต็มเปี่ยม อัดแน่น ไปด้วยต้นไม้ นานาพันธุ์ ...โดนเฉพาะบริเวณสวนสวย หลังบ้าน..... อุ๊ยยยย โม๊ะก็ว่า งามอย่าบอกใครเชียวละ  ก็โม๊ะจัดเองกับมือนี่ค๊า แหมมม .......  กรี๊ดดดดด  แต่พอบิลค่าน้ำมา แต่ละเดือนละเดือน  ทำอาปวดใจ ....บ้านเดี่ยว ร้อยตารางวา  อยู่กันสองคนผัวเมีย หมาอีกสองตัว ...ปาเข้าไปเดือนละ 1200 -1500 บาท....( อีบ้าน ข้างๆมันอยู่กันทั้งตระกูล   10 กว่าชีวิต(คน)  ได้ยินคนเก็บค่าน้ำตะโกนว่า " สี่ร้อย"...แม่ง อะไรกันวะเนี่ย )  โม๊ะก็เลยปักอกปักใจ ....  กรูว่ามันต้องเปลืองเพราะน้ำรดต้นไม้ แหง แหงงง   แต่ว๊ายยยย ไม่ด้ายยย ไม่ได้นะคะ ไม่รดน้ำต้นไม้ ไม่ได้เด็ดขาด  โม๊ะไม่ยอม .......ก็เลยบังเกิดเป็น นโยบาย ประหยัดน้ำกันขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน  .....เท่าที่สติปัญญา แม่บ้านสมองไว อย่างโม๊ะจะคิดได้  ในตอนนั้น.....ก็พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อประหยัด(ค่า)น้ำ ......แหม ค่าน้ำ 1000กว่า  โม๊ะก็ว่า มันเกินไปจริงๆ     ก็เอาวะ...ไอเดียหนึ่ง ที่โม๊ะ ครีเอท ขึ้นมาได้ อย่างภาคภูมิใจก็คือ ...สู้อุตส่าห์ไปลากโอ่งน้ำ ลายมังกร ธรรมด้า ธรรมดา มาไว้ในสวนสวยหลังบ้าน ( ลากมาจากไหนไม่รู้...จำไม่ได้   แต่ที่แน่ๆ  สาวคูโบต้าควายเหล็กอย่างกรู  ลากมาคนเดียว นี่แหละค่ะ...เพราะผัวไม่เห็นดีเห็นงามด้วยตั้งแต่แรก) ....จัดแจงแต่งบริเวณให้กลมกลืน   ทำเป็นที่เปลือยกายอาบน้ำ outdoor shower เย้ยแสงจันทร์ยามค่ำคืนสะเล้ย .....อุ๊ยยยย คิดดูสิค๊า  สวนก็สวย คนก็งาม มายืนใช้ขันตักน้ำอาบ ใต้เงาไม้ หยอกเย้าแสงจันทร์ ....ได้บรรยากาศสดๆ   ที่สำคัญน้ำที่อาบราดรดตัวไป  ก็จะไหลส่งสู่พื้นดิน ทำให้ดินบริเวณนั้นชุ่มชื่น ...ประหยัดน้ำรดต้นไม้แถบๆนั้น ไปได้อีกหน่อยนึง ......แอร้ยยยยยยยส์ เห็นมั้ยค๊า  ประโยชน์  2 เด้งเลยค่ะ (ภูมิใจๆ)   ...ได้บรรยากาศ แล้วแถมได้ประหยัดน้ำสมใจ  อีกตะหาก .......อุ๊ยยยย  ผัวโม๊ะหน่ะ  เค้าหนุ่มชาวกรุงค่ะ เค้าไม่กล้ามาแก้ผ้าโทงๆ  ยืนอาบน้ำกลางแจ้งอย่างโม๊ะหรอก.....           แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 47 05:57:29 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 16 ก.ค. 47 05:43:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีค่ะคณโม้ะ แอบย่องมาซะเกือบเช้าเลยค่ะ จากคุณ : horseshoes - [ 16 ก.ค. 47 06:50:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 อรูนสวาทฮ่ะ... เมื่อวานจิบกาแฟไปแค่นิดเีดียวแต่ทำเอาใจหวิวๆ ไปทั้งวัน.. วันนี้ ไม่ได้จิบกาแฟ แต่มาเจอเรื่องข้างบน... โอววว... เิริ่มหวิวๆๆ วี๊ดวิ๊วละเหวย... อิอิอิ จากคุณ : Precision650 - [ 16 ก.ค. 47 06:51:05 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เจ๊โม๊ะ....รีบมาต่อเลย จากคุณ : มีอมยิ้ม - [ 16 ก.ค. 47 07:49:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โห....ลุกมาโม้ตั้งกะตีห้าเลยรึ ชอบโม้ อิชั้นก็ชอบฟัง..อิอิ เอ้า หายไปไหนละ จากคุณ : ดอกหญ้าพันงู - [ 16 ก.ค. 47 08:02:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แหมมาแต่เช้าเลยนะเจ้ ตามอ่านเช่นเคยเจ้าค่ะ แต่สงสัยว่าทำไมเรื่องของเจ้ถึงเน้นเรื่องนั้นจัง อ่านแล้วนึกภาพตาม เขินวุ้ย อิอิอิ จากคุณ : tapp - [ 16 ก.ค. 47 08:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แจมด้วยคับ ขาแจมอยู่แล้ว จากคุณ : เภสัชกรขาจร - [ 16 ก.ค. 47 08:20:59 A:202.5.90.216 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 แสบ คัน มันส์ถึงใจ ก็ต้องตุณโม๊ะหนึ่งเดียวคนนี้นี่แหละ จากคุณ : แฟนใหม่ - [ 16 ก.ค. 47 08:49:17 A:202.176.189.62 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 อิอิ จากคุณ : jipnaja - [ 16 ก.ค. 47 09:38:49 ]

ความคิดเห็นที่ 11 รออยู่ค่ะ มาต่อเร็วววววววว ทำไมต้องขาดตอน ช่วงสำคัญๆด้วยน๊า จากคุณ : พี่หน้าเดียว - [ 16 ก.ค. 47 09:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 12 จำได้ว่า.... พอเจ๊อาบกลางแสงจันทร์ไม่นาน เจ๊ก็กลายร่างเป็นเจ้าแม่ใบ้หวยใช่ป่ะ แล้วงวดนี้ ออกอะไรเจ๊ เอาแบบ บนดิน 95 ล้านนะ จะได้ปิดสวนลุม ฉลอง......เย้ จากคุณ : lemonsmile - [ 16 ก.ค. 47 10:57:18 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เจ๊โมะ ขาดตอนอีกแล้ว รีบมาเล่าต่อเร็วๆๆค่า ปูเสื่อ นั่งกินส้มตำรออยู่ มาเร๊ววว จากคุณ : พญาึงูบิน - [ 16 ก.ค. 47 12:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 14 มารอเจ๊เล่าต่ออ่ะค่ะ เร็วๆ น๊า... จากคุณ : Ning_999 - [ 16 ก.ค. 47 13:42:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15 พี่โม๊ะ ต่อด่วนเลยย อิอิอิ จากคุณ : นรกขุมสุดท้ายของชายเจ้าชู้ - [ 16 ก.ค. 47 13:49:54 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาจองตั๋วรออ่านเจ้าค่ะ จากคุณ : angpang - [ 16 ก.ค. 47 16:19:29 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แอร้ยยยยยส์...ก่อนอื่นโม๊ะต้องขอย้ำค่ะ ย้ำ ว่าลาน outdoor shower ของโม๊ะหน่ะ ถูกปกคลุมไปด้วยต้นลีลาวดี อันตระหง่าน สะท้านแสงจันทร์ ....งดงามเสียนี่กระไร...(กรูก็ว่าสวยง่ะ ใครจะทำไม ..ฮึ) ...... จะเป็นเพราะ ลีลาท่าทาง ขยี้ฟองสบู่ อันเย้ายวนของโม๊ะ หรือเพราะบรรยากาศอันงดงาม ก็ไม่ทราบแน่....ในที่สุดมีอยู่คืนนึง สามีผู้ดีชาวกรุง... ก็เลยใจอ่อน ยอมมาเปลือยกาย โทง โทง โล่ง โจ่ง กับโม๊ะ...แอร้ยยยยยยส์ โรแม้นนนนนนนส์ ... ต๊ายยย ตาย ผัวโม๊ะก็อย่างหล่อ(กรูก็ต้องว่าผัวกรูหล่อ..สิคะ) หุ่นเหิ่นก็แสนดี ...ผู้หญิงหน่ะคะ จู่ๆ มีผู้ชายหล่อล้ำ ร่างงาม มายืนแก้ผ้าอาบน้ำ อยู่ตรงหน้า ...ถึงจะเป็นผัวตัวเองก็เหอะ...เพื่อนหญิงท่านอื่นจะเป็นยังไงไม่ทราบนะคะ แต่โม๊ะหน่ะ ...แอร้ยยยส์ค่ะ แอร้ยยยส์.....อารมณ์สาวกระเจิดกระเจิง... อีโม๊ะก็ยิ่งใส่ลีลา ท่าทาง วุ๊ยยยยย ...โม๊ะก็แอ่นหน้า แอ่นหลัง บิดกายซ้าย-ขวา ลูบไล้ฟองสบู่ แบบที่คิดเอาเอง อย่างย่ามใจ ว่านังพวกนางแบบโฆษณาสบู่ ทั้งหลายแหล่ ในทีวีก็เหอะ... เจ้หมิว เจ้แอน เจ้โน่นเจ้นี่ ฯลฯ มาเจอลีลาอีโม๊ะตอนนี้ละก็ ต้องจ๋อยยยย .... พอโม๊ะกะว่า ยั่วยวนพองาม จนอารมณ์กระเจิงกระเจิง ( อารมณ์กรูเองค่ะ ...อารมณ์ผัวหน่ะ กรูจะไปรู้เหรอคะ) ... คำว่า " อีขอนไม้ อีตายซาก" ก็...แว๊ป แว๊ป เข้ามาในสมอง ...เชิ่ดใส่ค่ะ ...โม๊ะก็แอบนึกกระหยิ่มยิ้มย่อง อยู่ในใจ ..เช๊อะ...แหกตาดูใหม่สิยะ กรูขอนไม้ ตายซากที่ไหน กันคะ แอร้ยยยยส์...ผัวช่างเม้าส์... โปรดอย่าถามค่ะว่าทำลงไปได้ยังไง ตอนนั้นอารมณ์ชั่ววูบมันพาไป เจงๆๆๆๆๆๆ.........อย่ากระนั้นเลยค่ะ งานนี้อีโม๊ะขอลบคำสบประมาทของสามี ตอกย้ำความมีชีวิตชีวา....ด้วยการเอื้อมมือไปเด็ดดอกลีลาวดีมาทัดหู ยังค่ะ แค่นี้ยังไม่เร้าใจพอ....แล้วลากสังขาร เรือนร่างอันงดงาม (แต่อวบๆ) กระเสือก กระสน ตะเกียก ตะกายขึ้นไปนั้งยองๆ โก้งโค้ง หันหลังให้ผัวอยู่บนปากโอ่ง ... อย่างมั่นอกมั่นใจ ว่างานนี้ละเมิงเอ้ยยย .....หวามมมมมมม ..เดี๋ยวมีเฮ โม๊ะก็ขึ้นคร่อมโอ่งรออยู่ได้ชั่วอึดใจ ก็เกิดเอะใจขึ้นมาว่า เอ๊ะ..กรูก็ยั่วยวน สะขนาดนี้ทำไมผัว ยังไม่มีปฏิกริยาตอบสนองใดๆ ก็เลยเอี้ยวคอ ชะม้ายชายตาไปดูคุณผัวสะหน่อย ว่ามันยังไงกันนะ ทำไมไม่เข้ามาย่ำยี กรูสะที .........โม๊ะก็เห็นคุณผัว ก็มัวแต่ง่วนอยู่กับการอาบน้ำถูสบู่ ดูท่าทางไม่สนใจ...คงจะเป็นเพราะอายกระมังค่ะ แหมมมมม ก็คุณผัวของโม๊ะหน่ะ เค้าไม่เคยออกมาแก้ผ้าอาบน้ำกลางแจ้งนี่นา ก็คงยังขวยเขินอยู่บ้าง ดูท่าทางจะรีบอาบให้เสร็จๆ แล้วรีบไป... ว๊ายยยยยย อย่ากระนั้นเลยค่ะ โม๊ะก็เลย ร้องเรียกผัว ด้วยเสียงที่คิดว่า น่าจะเร้าใจ กระตุ้นอารมณ์ผัว...อย่างสุดๆ เท่าที่พอจะคิดได้ แผ่วเบา .... " ผัวววววว...ขา ผัววววว..ขา " ...เท่านั้นเองค่ะ คุณผัวโม๊ะก็หันหน้า มาตามเสียงเรียกของโม๊ะ พร้อมกับร้องโวยวายว่า " .อีโม๊ะ อีห่ะ..เมิงปีนขึ้นไป บนโอ่งทำไม .." พร้อมด้วยสีหน้าตระหนกตกใจ สุดขีดของคุณผัว... " กรูนึกว่าอึ่งอ่างยักษ์ ...ตกใจหมดเลย "......กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ด... กรี๊ดดดดดดด หมดกันค่ะ หมดกัน ...พอกันที ไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปากโม๊ะทั้งสิ้น ไม่รู้จะพูดอะไร พูดไม่ออก บอกไม่ถูกจริงๆ ....คิดดูสิคะ ผู้หญิงสาวสวย กริยา มารยาทงดงามไร้ที่ติอย่างโม๊ะ ต้องรวบรวมความพยายามและความกล้า มากมายขนาดไหน ...ยอมทำอะไรขนาดนั้น เพียงเพื่อหวังจะลบคำสบประมาท และมัดใจสามี ....ท้อแท้ใจ จนพูดไม่ออก บอกไม่ถูก ....อึ้ง " อีขอนไม้" "อีตายซาก" กับ "อึ่งอ่างยักษ์" .......โม๊ะควรจะเลือกคำไหนดี ?????? จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 16 ก.ค. 47 16:43:08 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^_^ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 47 09:32:20 จากคุณ : มาลัย (มาลัย100) - [ 16 ก.ค. 47 17:42:47 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขาจรตัวจริงมาขำค่ะ สนุกดีเอาอีกๆ แต่ว่าค่าน้ำ 1200 ต่อเดือนเนี่ยเอาเรื่องน่าดนะคะเนี่ย จากคุณ : Ouzo - [ 16 ก.ค. 47 20:11:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แหมมมมมมม....ทำไปด้ายยยยยยยย...พี่โม๊ะ... ป.ล. ผัวคนไหนอ่า....สับสน... จากคุณ : FaCtOrY cHeeSeCaKe - [ 17 ก.ค. 47 00:40:26 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขำอ่ะ 555 กลั้นหัวเราะไม่อยู่เล้ย จากคุณ : ปอมมี่ (freedom_pomme) - [ 17 ก.ค. 47 06:12:27 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แล้ว ไม่เล่าเรื่องอาเม้งต่อเหรอคะ จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 20 ก.ค. 47 09:14:51 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ง่า ..-_-" เจ้โม๊ะ เล่นทีเดียวสอง ( กระทู้ ) เลยวุ้ย ระวังฟ้าเหลืองนะเจ้ มือหงิกนะ เอิ้ก ๆ ๆ ๆ จากคุณ : บอกอกูรู - [ 20 ก.ค. 47 17:55:42 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ใช่ตรงที่อาบแล้วได้หวยป่าวเจ๊ 555555555555 จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* (*คุณหนูPuNcH*) - [ 20 ก.ค. 47 19:20:58 ]

ความคิดเห็นที่ 25 คุณโม๊ะ คราวนี้อาบน้ำแล้วเห็นเลขอะไร อย่าลืมเอามาเผยแพร่ต่อนะคะ จากคุณ : jimkong - [ 20 ก.ค. 47 20:01:20 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ทีหลังขอภาพประกอบด้วยนะเจ้ จากคุณ : ][SeaGirl][ - [ 20 ก.ค. 47 20:45:56 ]

ความคิดเห็นที่ 27 มาให้กำลังใจพี่โม๊ะคับ จากคุณ : l a t e n t - t a l e n t - [ 20 ก.ค. 47 23:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 28 55555 ฮาอีกแล้ว จากคุณ : pop (sivalee) - [ 21 ก.ค. 47 12:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ตอบ...คุณ *คุณหนูPuNcH* คุณjimkong และ คุณ lemonsmile ...ใช่ค่ะ สถานที่เดียวกัน แต่ตั้งแต่ * เจ้าแม่อึ่งอ่างยักษ์ * ปรากฏตัว สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายก็คงกระเจิดกระเจิงค่ะ ไม่มีเหตุการณ์ปาฏิหาร...เกิดขึ้นอีกเลย คุณ FaCtOrY cHeeSeCaKe ขา ...เป็นคำถามที่หยาบคายมากค่ะ อย่าว่าแต่คุณน้องเลยค่ะที่สับสน พี่โม๊ะเองก็จนใจ...แอร้ยยยยส์ ไล่กันไม่หวาดไม่ไหวหรอกค่ะ ว่าคนไหนคนไหน เอาเป็นว่ากระทู้นี้เป็นการรวมเรื่องราว ความเฮี้ยน...จากชีวิตจริงของพี่โม๊ะ โดยเฉพาะไปเลยละกัน ...อ่าน-เล่า เอามันส์ค่ะ.. พี่ม่ายค่ะ ...โม๊ะดีใจมากค่ะ ที่พี่ม่ายค่ะ ยังอยู่และติดตาม โม๊ะระลึกถึงพี่ม่ายเสมอ ในฐานะที่เป็นท่านแรก ที่เห็นว่าเรื่องราวและการบอกเล่าของโม๊ะ...น่าสนใจ ขอบคุณค่ะ ... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 22 ก.ค. 47 05:32:03 ]

ความคิดเห็นที่ 30 * หนุ่มฟันกระต่าย (หนึ่งใน)ผู้ชายในฝัน * อีกแล้วละสิคะ...ท่านเพื่อนๆผู้อ่านทั้งหลาย อันความเฮี้ยนและวีรกรรมของผู้หญิงสวยเฉียบ เรียบร้อยราวกับผ้าพับไว้ อย่างเราๆ จะเกิดขึ้นเองไม่ได้ หากไม่มีการกระทำของชาย ผู้ได้ชื่อว่า *สามี* ...มาบีบเค้นคั้น กดดัน ยั่วยุ ให้ผู้หญิงเราต้องกระทำการ อันล่อแหลม ซึ่งเสี่ยงต่อการถูกสรรญเสริญเยินยอจากผู้คน... เรียกว่าการกระทำอัน * งามหน้า *...... .........อีกแล้วค่ะ ถ้าเป็นสมัยนี้ ต้องพูดว่า ... " ผัวโม๊ะ มีกิ๊ก กิ๊ก กิ๊ก (ท่าทางจะหลายกิ๊ก)...อีกแล้วววววว " .......แอร้ยยยยยยส์...... ก็ด้วยเหตุ...การมีกิ๊กของสามีนี่เองละค่ะ อุ๊ยยยยย...คราวนี้เค้ากิ๊กกันรุนแรง ล้นเหลือค่ะ..คุณขา แรงจนโม๊ะสั่น โม๊ะสะเทือนเลื่อนลั่น คับแน่นอยู่ในอกในใจ ...ถึงขนาดคุณผัวปกปิด ปกป้อง อีกิ๊กคนนี้ อย่างสุดริดสุดเดช จนสุดยอดเซียนในเรื่องการจับผิดผัวอย่างโม๊ะ ต้องตีอกชกหัวตัวเอง อย่างอัดอั้นตันใจ... ด้วยความที่ไม่รู้จะไประบายเอากับใคร ....ฮึ่มๆๆๆๆๆ(กัดฟันกรอด) กรี๊ดดดดดด ก็จะให้ทำยังไงละค่ะ ก็จับผิดแม่ง...ไม่ได้สะทีนี่นา ... แต่ถึงยังง้ายยย ยังไง ผู้หญิงมีองค์อย่างโม๊ะ..ก็มั่นอกมั่นใจว่า ผัวเปี๋ยนไป๋ เจรงๆๆ ( ถึงเซ็กส์เซ็นส์โม๊ะจะด้อย แต่ซิกเซ็นส์หน่ะ...ไม่เป็นสองรองใครเหมือนกันนะคะ..ขอบอก) ...... อย่ากระนั้นเลยค่ะ ...หลังจากที่โม๊ะคร่ำครวญ ทบทวน อย่างหนัก(อีกแล้ว)....ว่าโม๊ะผิดตรงไหน ขาดตกบกพร่องอย่างไร.....ทำม้ายยย ทำไม คุณผัวถึงได้ทำกับโม๊ะอย่างเง้.....ความสวยงามและความดี ทั้งหมดที่โม๊ะมี ยังไม่เพียงพอเหรอค่ะ ไม่พอที่จะเหนี่ยวรั้ง ผัวไว้ได้ อีกเหรอคะ.....ขณะที่โม๊ะกำลังจมดิ่งอยู่กับความคิดอันเลวร้ายต่างๆนาๆของตัวโม๊ะเอง อย่างเนินนานนับเดือน.... ทันใดนั้นเอง โอ้...แม่เจ้า จู่ๆภายในหัวสมองอันปั่นป่วนของโม๊ะ ก็แว่วเสียงเพลงของคุณพี่สินจัย หงษ์ไทยที่โม๊ะแสนจะชื่นชม...ขึ้นมา เป็นเพลงๆหนึ่งจากอัลบั้ม "ฉันรักผัวเขา" อันโด่งดัง ที่มีเนื้อเพลงอยู่ท่อนนึง ที่ว่า ...." ก็อาจจะไร้ค่า ถ้าเป็นปลาไร้คาว ววว หนาว ววว หัวใจ..... " แอร้ยยยยยยยยส์ ...ด้วยหัวสมองอันปราดเปรื่องของโม๊ะ ทำให้ความคิดของโม๊ะสว่าง ว๊าบ ว๊าบ ขึ้นมาอย่างน่าอัศจรรย์ ....อ๋ออ อืมมม อืมมม ช่ายย ช่ายยย ( คิดเอง เออเอง...แบบว่า องค์กำลังลง) ...อย่างนี้นี่เองงงงงง สรุปได้ใจความว่า...ผู้หญิงก็เหมือนกับปลาละค่ะ ถึงจะเป็นปลาที่สวย ที่ดี ที่งามขนาดไหน ....ก็อาจจะหมดคุณค่าไปได้ หากไร้ซึ่งคราบคาว ฉาวโฉ่ บ่งบอกถึงคุณภาพของการเป็นปลาอันสดใหม่......อย่ากระนั้นเลยค่ะ คงถึงเวลาที่โม๊ะควรจะเติมความคาว เพื่อเพิ่มคุณค่า ให้กับตัวโม๊ะเองบ้างแล้ว...สินะ ค่ะ? จะดีเหรอค่ะ?(อย่างขวยเขิน) ทำให้ผู้หญิงแสนดีผู้มีสามี(ไม่รักดี)แล้วอย่างโม๊ะ ยอมเปิดโอกาสตัวเอง ให้รู้จักผู้ชายคนหนึ่งค่ะ (แทนที่โม๊ะจะยอมทำตัวเป็นปลาเค็มตายซากตากแห้งไร้คาว มีแต่คราบเกลือ ...อย่างที่ผ่านๆมา)....* พี่เอ็ม *ค่ะ วิศวกร(โยธา)หนุ่มรูปงาม คือตัวเลือกของโม๊ะในครั้งนี้ ...วิศวกร ก็บ่งบอกอยู่แล้วนะคะว่ามาดแมนสักเพียงไหน ยิ่งเติมต่อท้าย ด้วยคำว่าโยธา กระหน่ำซ้ำ ย้ำความแม้น แมน..ของพี่เอ็ม หนักยิ่งขึ้นไปอีก .......แอร๊ยยยส์ แต่เหนือสิ่งอื่นใดในตัวพี่เอ็ม... ที่มาบดขยี้ จี้ใจสีชมพู ดวงน้อยๆของโม๊ะสะเหลือเกิ้น เหลือเกิน ก็เห็นจะเป็น ที่* ฟันกระต่าย * คู่หน้าของพี่เอ็มนั่นแหละค่ะ ....เป็นความน่าร๊ากกก น่ารัก ที่ธรรมชาติ เสกสรรค์ปั้นแต่งเพิ่มเติม มาสำหรับผู้ชายมาดเข้มอย่างพี่เอ็มโดยเฉพาะ ให้ดูอ่อนโยนลงได้ อย่างกลมกลืน .....วุ๊ยยย ผู้ชายอะไร้ ช่างดูดีทุกมุมมอง เจรงงงง เจรงงง....น่าร๊ากกก น่ารักกก จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 22 ก.ค. 47 06:53:43 ]

ความคิดเห็นที่ 31 มารออ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : WebSnow_OK_Fanclub - [ 22 ก.ค. 47 10:01:40 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ติดตามค่ะ จากคุณ : น้องกิ๊ก ...อิอิ ล้อเล่น (ลัดดา) - [ 22 ก.ค. 47 10:26:26 ]

ความคิดเห็นที่ 33 มารออ่าน เรื่องราว ของ พี่โม๊ะ เหมือนเดิมคับ จากคุณ : l a t e n t - t a l e n t - [ 22 ก.ค. 47 10:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ^_^ จากคุณ : GNat - [ 22 ก.ค. 47 18:20:23 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เดี๋ยวกัลบจากภูเก็ตจะมาอ่านต่อนะค่ะ อีก 1 อาทิตย์แน่ ไม่อยากไปเล้ย แต่ต้องไป เจ้านายขอมา จากคุณ : พี่หน้าเดียว - [ 23 ก.ค. 47 08:09:11 ]

ความคิดเห็นที่ 36 แอร้ยยยยยยยส์..................... จากคุณ : yai-cho - [ 25 ก.ค. 47 16:53:41 ]

ความคิดเห็นที่ 37 นอกเรื่องนิดนึงนะคะ พี่โม๊ะทำงานอะไรคะ จากคุณ : se7en_se7enty - [ 25 ก.ค. 47 17:35:26 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คุณน้อง...se7en_se7enty ...อาชีพ แม่บ้านค่ะ ต่อนะคะ..... โม๊ะก็ไม่แน่ใจว่า คบหากับพี่เอ็มในฐานะอะไรกันแน่ ...ก็คงมากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน ฯลฯ อะไรทำนองนั้นละค่ะ โฮ๊ะๆๆๆๆ ...(กิ๊ก) ย้างงง ยังค่ะ...ไอ้เรื่องอย่างว่าหน่ะ ด้วยสำนึกอันเต็มเปี่ยมถึงความเป็นหญิง(งาม) เรื่องแบบนี้จะผลีผลามไปก็ไม่ดีค่ะ ....ก็ได้แต่นัดแนะไปทานข้าวกับบ้าง (ทานคนเดียว กระเดือกไม่ค่อยลง) พบปะพูดคุยกันบ้าง ...อยู่นานพอสมควรค่ะ ... ก็มีอยู่วันนึง...โม๊ะก็แอบๆผัว (ต้องเรียกว่าแอบ เพราะวันนั้นผัวกลับมาบ้านพอดี) นัดแนะกับพี่เอ็ม จะไปเดินชมนกชมต้นไม้กัน ที่สวนจตุจักร .......อย่ากระนั้นเลยค่ะ ทางจากบ้านโม๊ะไปสวนจตุจักร ต้องผ่านบ้านพี่เอ็ม พ่อหนุ่มฟันกระต่ายสุดน่ารักของโม๊ะพอดี๊...จึ๊ยยยส์(แค่คิดถึงฟันกระต่ายของพี่เอ็มก็... จึ๊ยยยส์ แล้วค่ะ อุ๊ยยย...คุณขา คิดดูสิคะถ้า โม๊ะโดนฟันกระต่ายของพี่เอ็มขบตรงโน้น กัดตรงนี้...จึ๊ยยยส์) ก็เลยตกลงกันว่าโม๊ะจะขับรถคันงามไปแวะรับพี่เอ็ม เพื่อตัดปัญหาทั้งปวง..... โม๊ะก็แวะรับพี่เอ็มตามที่นัดหมาย ด้วยจิตใจอันชื่นบาน(พอจะลืมๆ เลือนๆ เรื่องผัวมีชู้ ไปได้บ้าง)......โม๊ะก็ขับๆรถไป พูดจา กระหนุงหระหนิงกับพี่เอ็มไป ตามเรื่องตามราว ตามประสาหนุ่มหล่อสาวส้วย สวยหน่ะค่ะ .......เอี๊ยดดดดดส์ ว๊ายยย...จู่ๆ รถก็มาติดไฟแดงพอดี ปากโม๊ะก็ขยับ คุย คุย คุยกับพี่เอ็มไป แหมมม พอรถติดไฟแดงหน่ะ โม๊ะก็อดไม่ได้สิคะ ขณะที่ปากก็พูดพล่ามไป ...อดไม่ได้ค่ะ ต้องเอียงหน้าไปสบสายตา ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง กับคู่สนทนาหนุ่มกำยำ ฟันกระต่าย กระตุ้นจิตใจสะหน่อย...แอร้ยยยส์ (น่าร๊ากกก) ตอนที่โม๊ะหันหน้า ชำเลืองมองพี่เอ็ม สายตาโม๊ะ มันก็ต้องมีการ กวาดสายตา เลยเถิดใบหน้าอันสุดเท่ห์ของพี่เอ็มไปบ้างสิคะ ...เอ๊ะ....รถใครหน่ะ ที่จอดอยู่ข้างๆรถของโม๊ะ...มัน คุ๊นนนนน คุ้น อุ๊ย....ช่างแม่งเหอะค่ะ เม้าส์กับผู้ชายต่อดีกว่า โม๊ะก็เลยเชิ่ดใส่ ไม่ใยดีค่ะ แหมมมม นั่งกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่แท้ๆเชียว แล้วจะให้โม๊ะไปทำท่าทำทางสนอกสนใจอย่างอื่น มากกว่าหนุ่มหล่อที่นั่งหัวโด่อยู่ข้างๆ โม๊ะทำไม่ด้ายยยยค่ะ เสียมารยาทแย่เลย...โฮ๊ะๆๆๆ โม๊ะก็เลยเม้าส์ๆๆๆ กับพี่เอ็มต่อไป พลันโม๊ะก็อดนึก อย่างค้างคาในใจไม่ได้ว่า ...เอ๊ะ เอ๊ะ แต่มันคุ้นจริงๆนี่นา ไอ้รถคันที่จอดอยู่ข้างๆหน่ะ....... ทำให้โม๊ะอดไม่ได้ค่ะ เลยต้องหันหน้าไปมองอย่างตั้งอกตั้งใจอีกสักทีนึง ..... กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด กรี๊ดดดด.....รถผัวกรูนี่เองค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดส์ ..... พลันสายตาของโม๊ะก็ไปประสานกับสายตาของสามี ที่จ้องเขม็งมา อย่างช่างพอดิบพอดี(ผัวคงจ้องกรูอยู่นานแล้วละค่ะ) .......แอร้ยยยยส์ แอร๊ยยยส์....ตายสิคะกรู จังหวะนั้นก็เผอิญ..ไฟเขียวพอดี อีโม๊ะก็ต้องเผ่นละค่ะ... หลับหูหลับตา เหยีบคันเร่งแบบไม่ยั้งค่ะ .....ต๊ายยยยย งานนี้ผัวก็ไม่ยอมแพ้นะคะ ผัวเหยีบตามสุดริด ไม่ว่าโม๊ะจะปาดซ้าย ปาดขวารถคันอื่นๆ แม้กระทั่งฝ่าไฟแดงอย่างไม่คิดชีวิต ผัวโม๊ะก็ตามติดได้อย่างไม่ลดละ ....จนกระทั่งพี่เอ็มคงรู้สึกว่าต้องมีเหตุไม่ปกติเกิดขึ้น ในขณะที่โม๊ะกำลังสวมวิญญานสาวพาเลซนักซิ่ง (สมัย10กว่าปีที่แล้ว ที่พอเธคปิด แล้วชอบออกมาอัดรถแข่งกันบนถนนวิภาวดี)..จู่ๆ พี่เอ็มก็โวยวาย (ทำลายสมาธิกรู เป็นอันมากกก)ถามโม๊ะเป็นการใหญ่โต... " โม๊ะ โม๊ะหนีใคร " แหมมมมม อารมณ์นั้นหน่ะ อีโม๊ะไม่มีจริตแล้วละค่ะ ก็เลยโพล่งตอบออกไปหน้าตาเฉยว่า " ..หนีผัว.. "... ยังค่ะ...มัน(ไอ้เอ็ม)..มันยังไม่หยุดเซ้าซี้ ตีโพยตีพายค่ะ แทนที่จะช่วยกันแก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้า ดันห่ะ..มาตะคอกใส่โม๊ะอีกนะคะว่า " มีผัวแล้ว ทำไมไม่บอก ".....ต๊ายยยย อารมณ์นั้นยังมีหน้ามาไล่เบี้ย อีโม๊ะก็เลยเลือดขึ้นหน้าสิคะ ก็เลยตอบกลับไปทันทีเหมือนกันว่า .." แล้ว เมิงไมไม่เจือกถามหล่ะ...ว่ากรูมีผัวรึยัง...สาด "..... ยังค่ะ..ยังไม่จบ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 26 ก.ค. 47 05:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 39 หลังจากคำตอบอันเฉียบขาด (พี่เอ็ม..คงคาดไม่ถึง ว่าจะได้ยิน คำพูดเหล่านนั้น จากปากสาวสวยผู้อ่อนหวาน อย่างโม๊ะ..คงช๊อคแดก ซ้ำเข้าไปอีก)ที่โม๊ะตอบพี่เอ็มออกไป เป็นอันว่าได้ผลค่ะ พี่เอ็มก็เลยยอมนั่งนิ่งๆ ไม่กล้ามารบกวนสมาธิในการซิ่งรถของโม๊ะ...อีกเลย โม๊ะกับผัว ก็ยังคงขับรถไล่ล่ากันอย่างไม่ลดละ ตื๊ดดด ตื๊ดดด ตื๊ดดด ทันใดนั่นเองเสียงโทรศัพท์มือถือของโม๊ะก็ดังลั่นขึ้นมา โม๊ะก็เลยเอื้อมมือที่เหลือจากการซิ่งรถไปคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วพูดทักทายอย่าง(ยัง)มีมารยาทว่า... " ฮัลโหล..." อ๋อๆๆ ที่ไหนได้ ผัวโม๊ะเป็นคนโทรมาเองค่ะ ต๊ายยยยย อย่าว่าแต่โม๊ะเลยค่ะที่เสียจริต โดยสิ้นเชิง ผัวผู้ดีของโม๊ะก็เช่นกัน แหกปากตะโกนถามมาอย่างบ้าคลั่ง ... " ใคร ใคร ไอ้สาดนั่น มันเป็นใคร " .....โม๊ะก็ได้แต่ ว๊ายยยยย วันนี้พวกผู้ชายเป็นอะไรกันไปหมดค่ะ ก็ไอ้ที่นั่งอยู่ข้างๆก็เพิ่งถามว่า "ไอ้โน่นใคร?" ไอ้โน่นก็ยังมาถามอีกว่า "ไอ้นี่ใคร?"......ตอบยากค่ะ โม๊ะก็อารามตกใจ ก็เลยกดวางโทรศัพท์หนีแม่งสะเลย ...ก็จะให้ตอบว่าใครละค๊า แหมมมม ก็ไล่ล่ากันอยู่เป็นชั่วโมง... แบบไม่มีใครยอมใคร โดยที่ไม่ได้สนอกสนใจละค่ะว่ารถจะพัง ยับเยิน ชิบหายกันสักเพียงไหน ...เฮ้อออ ด้วยจิตใต้สำนึกของคนที่มีความรับผิดชอบอย่างโม๊ะ ก็ได้แต่นึกห่วงคนที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ อย่างพี่เอ็มฟันกระต่ายละค่ะ ที่จู่ๆ ก็ตกกระไดพลอย(นาง)โจรอย่างโม๊ะเข้าให้ โม๊ะก็ได้แต่เพียงหวังว่า จะมีสักช่วงจังหวะนึง ที่โม๊ะจะสามารถซิ่งรถหนี จากการไล่ล่าของสามี แล้วจอดให้พี่เอ็มรีบๆลง ไปให้พ้นปัญหา แล้วส่วนที่เหลือโม๊ะจะกลับไปเคลียร์กับผัวเอง......ต๊ายยยยย แต่ว่าไม่มีโอกาสสักวินาทีเลยจริง จริ๊งงงค่ะ ........ตื๊ดดด ตื๊ดดด ตื๊ดดด เสียงโทรศัพท์ก็ยังดังอยู่เป็นระยะๆ เฮ้อออออ...เหตุการณ์ช่างคับขัน เหลือเกิน .... จนในที่สุดคงจะเป็นด้วยความเหนื่อยล้าของทั้งสองคน (โม๊ะและผัว) ...ตื๊ดดด ตื๊ดดด ตื๊ดดด...เสียงโทรศัพท์ดังอีกแล้วค่ะ ทีนี้โม๊ะก็เลยตัดสินใจรับอีกทีนึง ....เสียงผัวก็ตะโกนขึ้นมาอีกว่า ..." อีโม๊ะ...จอดรถเดี๋ยวนี้ แล้วมาคุยกันดีๆ "......เฮ้อออไงดีวะ โม๊ะก็ชักเหนื่อยๆอยู่เหมือนกัน อืมมมม ก็น่าจะดีนะ โม๊ะก็เลยตัดสินใจขับรถจอดชิดข้างทาง แอร้ยยยยยส์ ไม่ค่ะ ไม่ลืมกดล๊อคไว้อย่างหนาแน่น เป็นอันขาด ทันใดนั้นเองผัวโม๊ะก็ขับรถปาดควับ มาจอดขวางหน้ารถโม๊ะได้พอดิบพอดี..... โม๊ะก็เลยกดกระจกข้างๆลดลงนี๊ดส์นึง กะว่าพอให้เสียงเล็ดลอดคุยกันได้ ....อ้าววว ก็ผัวบอก "จอดรถคุยกันดีๆ"นี่คะ จู่ๆ ผัวโม๊ะก็ดันกระโดดขึ้นไปยืนบนฝากระโปรงหน้ารถของโม๊ะคะ ว๊ายยยย โม๊ะยังจำท่ายืนได้ติดตา ผัวโม๊ะยืนกางขาจังก้า เอามือท้าวสะเอวทั้งสองข้าง ...(ราวกับรูปปั้นกุมารทองคนองฤทธิ์ ยังไงยังงั้นเลยละค่ะ) ปากก็แหกปากตะโกนไปใหญ่โต " ใคร ใคร ไอ้สาดนี่เป็นใคร " ......โม๊ะก็อารามตกใจ พูดไม่ออกตอบไม่ถูก ก็เลยยิ่งเป็นการยั่วยุอารมณ์ผัว ให้บ้าคลั่งหนักขึ้นกระมังคะ ผัว...ก็เลยรัวกำปั้นใส่กระจกหน้ารถโม๊ะแบบนับไม่ถ้วน ยังค่ะ ยังไม่หน่ำใจ.....แถมด้วยกระหน่ำส่นตีน ถีบๆกระจกหน้ารถโม๊ะเป็นการใหญ่เข้าไปอีก ......โอ๊ยยยยยย ตายๆๆๆๆๆ ตายแน่กรู .... โม๊ะก็ไม่รู้จะทำยังไงค่ะ ก็เลยหันหน้าไปมองพี่เอ็มที่นั่งอยู่ข้างๆ ราวกับว่าจะขอคำปรึกษา..." เอาไงกันดีค่ะ พี่เอ็มขา " ......แต่สิ่งที่โม๊ะเห็นหน่ะสิค่ะ กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดด....แทบสลบเลยกรู ก็ภาพที่โม๊ะเห็นนั่งอยู่ตรงหน้าตอนนั้น.....มันไม่ใช่พี่เอ็มผู้หล่อเหลา มาดแมน สมชายชาตรี ฟันกระต่ายของโม๊ะนี่คะ ... มันเป็นใครก็ไม่รู้ค่ะ..... ตัวโตๆ หน้าตาบิดเบี้ยว เหย่เก สุดแสนจะอัปลักษณ์ ...นั่งตัวสั่น ปากคอสั่นงันงก น้ำตาคลออออ ร้องไห้กระซิกๆ อยู่ข้างๆ กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดด กรี๊ดดดดดดด ที่สำคัญฟันกระต่ายของพี่เอ็มที่โม๊ะเคยคลั่งไคล้นักหนาว่าดูดี กิ๊ฟ เก๋ ยูเรก้า มหาประลัย..ฯลฯหน่ะ กรี๊ดดดดดดดด ไม่นะ ไม่จริ๊งงง ไม่จริง ... ตาโม๊ะต้องฝาดไปแน่ๆเลย ไม่เชื้อออ โม๊ะแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยค่ะ ....... ทำไมตอนนี้ มันกลายเป็นฟันจอบเหยินๆ อันสุดแสนจะอัปลักษณ์ ยื่นออกมาจนแทบจะขบหัวโม๊ะให้แหกได้ สะงั้นแหละ กรี๊ดดดดดดดดดด ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงง สรุปว่าดูสภาพไอ้เอ็มเหยิน ที่นั่งอยู่ข้างๆแล้ว โม๊ะก็ได้แต่ปลงละค่ะ ก็แม่งง...หมดสภาพอย่างสุดๆสะขนาดนั้น อย่าว่าแต่มันจะมาช่วยคิดอ่าน แก้ไขเหตุการณ์เฉพาะหน้าเลยค่ะ โม๊ะแค่ภาวนาว่าไอ้เอ็มเหยิน มันไม่ช๊อคหัวใจวายตายคารถกรูสะก่อน.. ก็นับว่าดีพอแล้วละ โมะก็เลยตัดสินใจเด็ดขาด เป็นไงเป็นกันค่ะ ด้วยความสมเพชไอ้เอ็มเหยินอย่างจับใจ พลันนึกในใจว่า ...ผัวขา โม๊ะขออภัยนะคะ.... ทันใดนั้นเอง โม๊ะเลยตัดสินใจใส่เกียร์ถอยหลัง (ทั้งๆที่ผัวยังยืนอาละวาดอย่างบ้าคลั่งอยู่บนฝากระโปรงหน้ารถ) แล้วใส่เกียร์เดินหน้า หักพวงมาลัยรถ ขับออกมาอย่างแรง ....ต้องขออภัยผัว จริงๆค่ะ โม๊ะจำเป็นนี่คะ........โม๊ะก็จำไม่ได้(ไม่ทันมอง)ว่า ตอนนั้นผัวเสียหลัก กลิ้งตกลงมาจากฝากระโปรงรถ หรือว่าผัวกระโดดลงมาเอง ...แต่ที่แน่ๆ ก็คงเจ็บเอาการอยู่เหมือนกัน.....แหมมม ก็สะขนาดนั้นนี่คะ...... ขับออกมาอย่างรวดเร็วสักพัก ก็เลยได้จังหวะส่งไอ้เหยินลงจากรถ ..... โดยไม่มีถ้อยคำใดๆ ระหว่างเราค่ะ.... โม๊ะกับพี่เอ็ม(เหยิน)คงจากกันด้วยความเข้าอกเข้าใจเป็นอย่างดี ไม่มีแม้แต่คำอำลา......แต่สิ่งนึงที่พี่เอ็มฝากทิ้งเอาไว้สำหรับโม๊ะ เพื่อแทนคำพูดทั้งหมดทั้งปวงได้เป็นอย่างดี ก็คือรอยคราบน้ำ อันเปียกแฉะที่เบาะ ที่พี่เอ็มนั่ง...... ว๊ายยย กรี๊ดดดดดดดด......." ไอ้เหยิน เยี่ยวราดใส่รถกรู...ไอ้เวรรรรรรรร " จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 26 ก.ค. 47 07:32:26 ]

ความคิดเห็นที่ 40 มีต่ออีกมั้ยคะ พี่โม๊ะ จากคุณ : se7en_se7enty - [ 26 ก.ค. 47 11:29:16 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ตลกอ่ะ เอิ๊กกก มาเล่าต่อนะคะ สนุกมากๆ จากคุณ : KHUNF@ii - [ 27 ก.ค. 47 10:18:38 ]

ความคิดเห็นที่ 42 อย่าเพิ่งจบดื้อๆแบบนี้นา มาเล่าก่อนว่าโมะแหลเอ้ยเคลียร์ ยางไง ถึงยังร้ากกกก กัน อยู่กินกันต่อมาได้ถึงทุกวันนี้ จากคุณ : GroupO - [ 27 ก.ค. 47 11:02:29 ]

ความคิดเห็นที่ 43 จากคุณ : มาแอบอ่านตลอดค่ะ (โดดเดี่ยวผู้น่ารัก) - [ 27 ก.ค. 47 12:16:34 ]

ความคิดเห็นที่ 44 คุณ GroupO ขา.....วันนั้นพอกลับถึงบ้าน โม๊ะก็ไม่ได้พูดจาอะไรกับสามีค่ะ โม๊ะไม่เห็นประโยชน์ที่จะพูดจามากมายเพื่อตอบรับ ปฏิเสธ หรือแม้แต่จะแก้ตัว .... โม๊ะเพียงแต่ขนเสื้อผ้า ยัดใส่รถแล้วย้ายไปนอนที่คอนโดฯ(ชั่วคราว) เป็นการแสดงความสำนึกผิดระดับหนึ่ง ... โม๊ะว่าผู้หญิงจะรู้สึกกับการสำนึกผิด ได้มากกว่าผู้ชาย..ในเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว ทั้งๆที่โม๊ะกับพี่เหยินยังไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งเกินเลย ...อย่างที่บอกละค่ะว่า ไม่เห็นประโยชน์ที่จะพูดอะไรออกไป ความดีงามของโม๊ะที่สร้างสมมากับความสำนึกในตัวเองของสามี กับสิ่งที่สามีทำลงไป(ถ้าสำนึกนะคะ)...น่าจะพอเพียงที่จะทำให้สามี พอที่จะเข้าใจถึงสาเหตุของการกระทำของโม๊ะได้เป็นอย่างดี .....ทุกอย่างมีเหตุ และ มีผลค่ะ......การที่จู่ๆ ผู้หญิงอย่างโม๊ะ ลุกขึ้นมาคบหาผู้ชาย ไม่ใช่เรื่องปกติวิสัย ของหญิงที่แสนดีงามอย่างโม๊ะจะกระทำ..... ต้องขอบคุณสามีด้วยเช่นกัน ที่จิตใต้สำนึกและสติของสามียังอยู่ในเกณฑ์ดี ...... ในกรณีนี้ประโยคๆหนึ่งจากเพลงที่ว่า " ซึ่งอาจจะไร้ค่า หากเป็นปลาไร้คาว " ได้ผลจริงๆค่ะ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 28 ก.ค. 47 08:32:10 ]

ความคิดเห็นที่ 45 สุดยอดดดดดด ยกนิ้วให้ She เลยละกัน แก้ไขเมื่อ 28 ก.ค. 47 11:24:27 จากคุณ : GroupO - [ 28 ก.ค. 47 11:18:03 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ตามมาลุ้นค่ะ จากคุณ : WebSnow_OK_Fanclub - [ 29 ก.ค. 47 13:55:51 ]

ความคิดเห็นที่ 47 you cool!!! จากคุณ : บาราคูดา - [ 30 ก.ค. 47 12:08:34 ]

ความคิดเห็นที่ 48 อ่านกันทั้งออฟฟิต ฮาจริงๆ ฮาขี้แตกขี้แต๊น ชีวิตมันช่างเศร้าเสียจริง..........ดังคำกล่าวว่า "ความซวยไม่เข้าใครออกใคร" ผมยกให้เป็นกระทู้อันดับ 1 ตลอดกาลของพันทิยพ์แห่งนี้ครับ ทำไปได้ไง........... จากคุณ : สะตอคุง - [ 30 ก.ค. 47 15:02:11 ]

ความคิดเห็นที่ 49 พี่โม๊ะมาต่อเร็ว ๆ นะคะ แต่เท่าที่จำได้พี่ว่าพี่เรียนต่อไม่ใช่หรอค่ะ งง หรือว่าจำผิดก็ไม่รู้นะ เรียนใหม่อะไรประมาณนั้นนะ จากคุณ : tapp - [ วันอาสาฬหบูชา 07:57:42 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน ได้อ่านรวดเดียวก็ดีเหมือนกันไม่ต้องรอ เจ๊โม๊ะฝีมือไม่ตกเลยจริงๆ เยี่ยม! จากคุณ : แดร๊กคิวล่าสาว - [ วันอาสาฬหบูชา 09:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แหมมมมม...นึกไปนึกมาโม๊ะก็ค่อนข้างจะละอายใจอยู่บ้างเหมือนกันค่ะ รู้สึกตัวเองราวกับเป็นสาววัยทอง สติสตังไม่ค่อยดี ย้ำคิดย้ำทำ(แค่รู้สึกเฉยๆย่ะ) เรื่องราววีรกรรมใหม่ๆหน่ะไม่ค่อยจะมีค่ะ ทีแรกก็คิดว่าพอแล้ว ไม่เอ้า ไม่เอา ไม่เล่าแล้ว ด้วยความเกรงอกเกรงใจเพื่อนๆรุ่นเก่ารุ่นแก่ที่ติดตามอ่านมากันทั้งแต่ต้น...จะซ้ำซากเบื่อหน่าย พาลจะเหม็นขี้หน้ากันไปป่าวๆ พอวันนี้โม๊ะแวะกลับเข้ามาในพันทิบอีก ก็ทำให้รู้สึกดีค่ะ ...ความคิดเห็นเพิ่มเติมจากเพื่อนๆไม่ค่อยมี แต่กระทู้ที่โม๊ะคาดว่าน่าจะตกไป ก็กลับขึ้นมาเด่นหราใหม่อีกที....เอาเป็นว่า โม๊ะก็ขอเล่าเรื่องเก่าเรื่องเดิมซ้ำใหม่ละกัน สำหรับเพื่อนๆที่ยังไม่เคยอ่าน (พลันมานั่งนึกๆดูว่า เออ..แล้วทีกระทู้พวกถามซ้ำถามซาก เรื่องซ้ำๆเดิมๆละ ก็เลยพอจะใจชื้นว่า...เป็นเรื่องของกาลเวลาและจังหวะ เพราะพันทิบน่าจะมีคนใหม่ๆแวะเวียน หมุนเปลี่ยนกันมาอยู่เรื่อยไป)...ก็ถ้าเบื่อหน่าย ก็แสดงความคิดเห็นกันเข้ามาเถอะค่ะ อย่างไม่ต้องเกรงอกเกรงใจ แอร๊ยยยยยยส์ .... * สวยประหาร สะท้านสลัม (ชุมชนแออัด) * ย้อนกลับไปสมัยที่โม๊ะหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามมาอยู่กับสามี..ใหม่ๆ........ แอร้ยยยยส์ ไม่ด้าย ไม่ได้โดยเด็ดขาดค่ะ จะมาให้ผู้หญิงแสนดี มีคุณค่าอย่างคันโม๊ะจัง มานั่งงอมืองอเท้าแบมือขอเงินสามี ใช้ไปวันๆอยู่ร่ำไป ได้อย่างไรเล่าคะ งานบ้านหลังโตๆ ที่อยู่กันแค่สองคนผัว-เมียหน่ะ ไม่คณามือเรียวๆงามๆของโม๊ะหรอกค่ะ ( ไม่ทราบว่าเมื่อชาติที่แล้วโม๊ะเป็นพนักงานทำความสะอาด ที่ตายในหน้าที่แล้วกลับชาติมาเกิดรึป่าว.... เพราะชาตินี้โม๊ะเป็นโรคจิตอย่างแรงเรื่องทำความสะอาด....ชอบมากกก เรื่องขัดๆถูๆเนี่ย บางทีตีสามตีสี่ นอนๆอยู่ดีๆแล้วเชียว...จู่ๆ คราบอะไรต่อมิอะไรในห้องส้วม(ที่เล็งๆไว้)มันมารบกวนจิตใจ อีโม๊ะก็ลุกขึ้นมานั่งยองๆขัดส้วมให้มันหายคาใจ แม่งสะเลยก็มี ไม่งั้นนอนไม่หลับ ว๊าย....แล้วยิ่งถ้าตอนฝนตกนี่ โม๊ะยิ่งโปรดปรานหนักเข้าไปอีก ไม่รู้ละค่ะว่า ถ้าตอนฝนตก มันจะกี่โมงกี่ยาม อีโม๊ะเชิ่ดใส่ไม่สนใจ ต่อให้ดึกดื่นค่อนคืนแค่ไหน ก็ต้องขนอุปกรณ์ทำความสะอาด ออกไปขัดลานหน้าบ้านทันทีเหมือนกัน บางทีหลับๆอยู่ ถ้ารู้สึกตัวว่าฝนตก ก็ต้องออกมาไม่ละไม่เว้น...จะว่าไป ก็อาจจะเป็นสาเหตุนี้ด้วยก็ได้(น่าคิดอยู่เหมือนกัน) ที่สามีเรียกโม๊ะว่า "อีอึ่งอ่าง" เพราะเห็นฝนตกเป็นไม่ได้...เป็นที่เลื่องลือไปทั้งหมู่บ้าน... อึ่งอ่างจอมสะอาด)....พอเรื่องงานบ้านค่อนข้างเข้ารูปเข้ารอย สาวไฮเปอร์อย่างโม๊ะก็ชักจะอยู่ไม่ได้แล้วสิคะ ก็เลยตัดสินใจไปหางานทำ เป็นสาวออฟฟิตกับเค้าบ้าง...โฮ๊ะๆๆๆๆๆ โอ้ยยยยย...งานบริษัทที่โม๊ะทำ ก็ช่างกระไรค่ะ ไกลก็ไกล แถมเวลาทำงานก็เลิกดึกๆดื่นๆ แต่ก็ยังนับว่าโม๊ะยังโชคดีอยู่บ้าง ตรงที่มีรูปเป็นทรัพย์กระมัง สวยสะอย่าง..โฮ๊ะๆๆๆๆ เพราะจะมีเพื่อนร่วมงานสาวๆ(ที่..ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล้ยยย) หนุ่มๆ(อันนี้ชอบบบบ) สลับสับเปลี่ยน หมุนเวียนกันขับรถมาส่งโม๊ะถึงบ้านอยู่บ่อยๆ ..(เหมือนเดิมค่ะ..กรูไม่ได้ติดป้ายแขวนคอไว้นี่คะว่า.. * มีผัวแล้ว *..เช๊อะ เรื่องอะไรละคะ เดี๋ยวเรทติ้งกรูตกหมด)...เป็นที่ขุ่นเคืองของสามียิ่งนัก...จนถึงขนาดสามีเคยบังคับให้โม๊ะลาออกจากงาน (แหะๆๆ..นั่นมันเมื่อก่อนค่ะ....เอ๊ะ ก็บอกแล้วไงคะ ช่วงนั้นข้าวใหม่ปลามัน) อุ๊ยยยย...ถึงโม๊ะจะทั้งทำงานนอกบ้าน แต่ก็ต้องขอบอกนะคะ..งานบ้านหน่ะ โม๊ะก็ว่า โม๊ะก็ไม่บกไม่พร่องนะค๊า....แต่เหนื้อย เหนื่อยเอาการอยู่เหมือนกัน แต่ก็อย่างว่าละคะ โน-บอ-ดี้-เปอ-เฟ็ค ไอ้เรื่องที่โม๊ะบกพร่องหน่ะ ก็ไม่พ้นเรื่องอย่างว่าละค่ะ ... แหมมม โม๊ะก็รู้ตัวเองดีละคะว่า ทั้งสาวทั้งสวย เพียบพร้อมสะขนาดนั้น ส่วนสามีก็ยังหนุ่มแน่นราวกับ*โคถึก* ก็เป็นธรรมดาละค่ะ ที่สามีก็เลยอยากชื่นชมโม๊ะให้สมสาแก่ใจ ว๊ายยยย แต่โม๊ะเองก็เหนื้อย เหนื่อยนี่คะคุณขา กลับบ้านก็ค่ำๆมืดๆ อีกทั้งตามสัน-ดรานของโม๊ะ ก็ยังต้องเก็บกวาดเช็ดถูบ้านอีก(ก็ชอบทำง่ะ..ใครจะทำไมย่ะ?) กว่าจะได้หลับได้นอนก็เลยดึกหนักเข้าไปอีก แต่เจ้าพ่อคุณ..คุณสามีก็ยังไม่ลดละ ทำตัวราวกับเด็กน้อยเห็นของเล่นถูกใจ โวยวาย.. " จะเอา จะเอา " กรูอยู่นั่นละ...เฮ้อออ ทำไงได้ละคะเกิดมาสวย ( แม่บอกแล้วว ..ความสวยจะนำภัยมาใส่ตัว..เห็นจะจริง) ครั้นพอโม๊ะไม่หลับตาพริ้มยินยอมแต่โดยดี สามีก็พาลพะโล พาดพิงเลยเถิดไปถึงเหล่าบรรดาเพื่อนๆหนุ่มๆสาวๆที่วนเวียนขับรถเข้ามาส่งอีก...เฮ้อออ ไปกันใหญ่ แหมมมม...โม๊ะก็ คนรักผัวนี่คะ (ไม่ใช่ คนกินผัว)เพื่อกันคำครหาทั้งปวง ผัวว่าไงโม๊ะก็ต้องว่าตามกัน ส่วนใหญ่พอผัวสะกิดบ่อยๆเข้า ถ้าไม่เหลือบ่าฝ่าแรง โม๊ะก็ให้ความร่วมมือได้บ้างตามกำลัง แต่ส่วนใหญ่โม๊ะก็ตายซากละค่ะ เพราะมีหัวใจแต่ไร้เรี่ยวแรง.....นี่นา เริ่มๆเห็นแววของปัญหากันบ้างแล้วสิคะ.....ทู-บี-คอน-ติ-นิว.. ค่ะ แอร้ยยยยยยส์ ...เพราะความสวยแท้ๆเชียว ไม่น่าเล้ยยยย อย่างงี้ต้อง.. * โม๊ะจะนะสุภาษิต * ส่งท้ายสะหน่อย * คะมังจะเอ คะมังจะเส จะเนเภ มังเสเต * .....หมายถึง คันโม๊ะจังเอ๋ย คันโม๊ะจังสวย จนนำภัยมาใส่ตัว.......ซะเลเก --- ซวยเลยกรู จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ วันอาสาฬหบูชา 12:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 52 :) มาลงชื่ออ่านค่ะ (ส่งเสียงซะหน่อย เดี๋ยวคนเขียนหมดกำลังใจ) ไม่ได้ติดตามตั้งแต่ต้น แต่ก็ไปค้นกระทู้เก่าๆ อ่านจนน่าจะเกือบครบ เขียนได้สนุกดีค่ะ เดี๋ยวมาตามอ่านต่อ จากคุณ : พริม @ Santa Monica - [ วันอาสาฬหบูชา 13:50:31 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ติดตามอยู่ค่ะ จากคุณ : mongkud - [ วันอาสาฬหบูชา 14:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 54 โย่วๆๆๆมังคุด บายดีเหรอ พี่โม๊ะ สบายดีมั้ย เงียบหายเลยนะพี่ คิดฮอด จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ วันอาสาฬหบูชา 17:22:08 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณโม๊ะจังขา เดี๊ยนขอแนะนำให้คุณโม๊ะจัง จดทะเบียนลิขสิทธิ์ คำว่า "แอร้ยยยยยส์" นะคะ ก่อนที่ใครมันจะคว้าไปจดเสียก่อน เด๋วจะหาว่าเดี๊ยนไม่เตือนไม่ได้นะค้า หึ หึ จากคุณ : MoneyPenny - [ วันเข้าพรรษา 05:49:08 ]

ความคิดเห็นที่ 56 update ไวไวหน่อยพี่ อิอิ จากคุณ : มาเฟียน้อย - [ วันเข้าพรรษา 20:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ง่า...........มารออ่านนะคะ จากคุณ : ~YongYee~ - [ วันเข้าพรรษา 20:50:01 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ผู้หญิงสาวสวย เก่งกาจ ฉลาดปราดเปรื่องอย่างโม๊ะ ...วุ้ยยย  ไม่อยากจะ-เซด-เลยค่ะ โฮ๊ะๆๆๆๆ ไม่อยากจริงๆ ...ขณะที่โม๊ะกำลังสนุกกับงาน กับเพื่อนฝูงใหม่ๆที่ทำงาน...อีกทั้งความมั่นอกมั่นใจอย่างแรง ในความงาม เสน่ห์ เล่ห์กล มารยา ฯลฯในการมัดใจสามีแห่งตน(ก็โม๊ะ แสนดีสะขนาดนั้น)  ทำให้โม๊ะ...บังเกิดความชะล่าใจไปนี๊ดดดดดนึงส์ค่ะ ....ก็เลยเป็นเรื่องงงงงง  จนได้     มีอยู่วันนึง ไม่ใช่ค่ะต้องบอกว่าคืนนึง เพราะโม๊ะเลิกงาน-กลับบ้านดึกเป็นปกติ  คืนนั้นก็มีเพื่อนที่ทำงาน(อุ๊ยย เพื่อนคนนี้หล่อค่ะ... อดไม่ได้ต้องขอชื่นชมนิดนึง...แอร้ยยยส์ ถ้ากรูยังไม่มีผัวละเมิงเอ้ย..ได้แต่คิดเงียบๆอยู่ในใจ)มีน้ำใจขับรถมาส่งโม๊ะถึงบ้านอีกเช่นเคย    หลังจากที่โม๊ะโบกมือบ๊าย บาย (ใจจริงอยากจะส่งจูบ สะด้วยซ้ำไป...ผู้หญิงหน่ะค่ะ ก็ได้แต่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ได้แต่คิดจริงๆ...ว่ามะ)บอกลาเพื่อนที่มาส่ง......เหตุการณ์ก็มีท่าว่าจะปกติแหละค่ะ  จนกระทั่งโม๊ะเปิดประตู กำลังจะถอดรองเท้าเข้าบ้าน  พลันสายตาก็ไปสะดุด หยุดกึก อยู่ที่รองเท้าแตะคู่หนึ่ง  ยังจำได้แม่นยำติดตามาจนกระทั่งทุกวันนี้ค่ะ เป็นรองเท้าฟองน้ำแบบหนีบสะเหร่อ สะเหร่อ  (แอร้ยยยส์...ขอใส่อารมณ์เพิ่มเติมนิดหน่อย) เก๊า เก่า...เก่ามาก ถึงมากที่สุด ถ้าสมองอันปราดเปรื่องของโม๊ะทำงานไม่ผิดพลาด   โม๊ะขอเดาว่า...มันน่าจะเคยเป็น รองเท้าฟองน้ำสีฟ้าสดใสมาก่อน ตอนที่มันยังใหม่ๆ ( ก็เก่าขนาดต้องเดาสีเดิมหน่ะค่ะ..คิดดูสิค๊า)...ยี้ ยี้ ยี้ โม๊ะก็พลันนึกในใจขึ้นมา...."รองเท้าใครหว่า อุบ้าท อุบาท...มาอยู่ในบ้าน ฉันได้ไงวะ"...แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรไปมากกว่านั้นจริงๆ ...อืม คงเป็นของใคร ที่มาที่บ้านตอนที่โม๊ะไปทำงาน แล้วมาถอดทิ้งไว้ หรือไม่ก็ใส่ผิด สลับคู่ไป ...เช๊อะ ว่าแต่ จะสนใจทำไมคะ แค่รองเท้าฟองน้ำ คู่เดียว...เชอออออออเอิ๊ด (ลากเสียงยาวววว ปลายเสียงสูง) เชิ่ดใส่ค่ะ เชิ่ดใส่ ...     โม๊ะก็ก้าวเท้าเข้าบ้านไป อย่างระริกระรี้ ซอยฝีเท้า ก้าวแคบๆถี่ๆ (ราวกับสาว คิกขุ โนะเนะ..แดนปลาดิบ) กำลังจะเข้าไปทักสามีอย่างที่เคยทำอยู่ทุกวั้น ทุกวัน ...แอร้ยยยยยส์  ขณะที่ซอยฝีเท้าไปจนใกล้จะถึงห้องนอนอยู่แล้วเชียว  โม๊ะก็กำลังจะแหกปาก " หั่น - นี้ - แอม - โฮ้มมม" ..(แบบน่าร๊ากก น่ารัก) ...แต่ก็แหกปากได้แค่ "หั่น" กับ "นี้"...เท่านั้นละค่ะ  กรามโม๊ะ มันก็ดันค้างขึ้นมากระทันหัน     เพราะภาพที่โม๊ะเห็นก็คือ...คุณสามีกำลังนอนหลับอยู่อย่างมีความสุข หลับตาพริ้มมมม...เชียว ท่าทางเปี่ยมสุขสะเหลือเกิ้น( แอร้ยยยยยส์ ...โม๊ะไม่ใช่ผู้ลากมากดีมีมารยาทงาม  จนถึงขนาด..กำลังจะแหกปาก แต่พอเห็นผัวหลับเลยต้องชะงัก รักษามารยาท..เพราะกลัวผัวตื่นหรอกค่า)... ไอ้ที่กาม เอ้ย กรามค้างหน่ะ...ก็เพราะไอ้คนแปลกหน้าที่หลับคาอก สามีของโม๊ะอยู่ (ท่าทางเปี่ยมสุข พอๆกัน) ต่างหาก......การี๊ดดดดดด การี๊ดดดดดด กรี๊ดด โม๊ะก็ได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจอย่างบ้าคลั่ง ...ขอย้ำค่ะว่าแค่ในใจ  ทำไมไม่รู้เหมือนกันค่ะ  แม้แต่ตัวโม๊ะเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อตัวเอง  ที่สาวคูโบต้า ขาลุยอย่างคันโม๊ะจัง พอเจอเหตุการณ์อย่างว่า แทนที่จะวาดลวดลาย บาทาทลายพิภพ กระโดดขึ้นเตียงกระทืบแม่งงง  คาอก ตกตายไปตามกัน..... กลับกลายเป็นอึ้งกิมกี่ ใบ้แดกขึ้นมากระทันหัน..สะงั้นละ..(เป็นไปได้ไงวะ ยัง งง งง ตัวเองอยู่เหมือนกันนะเนี่ย)   อาจจะเป็นเพราะเนื่องจากอาการช๊อค  จนทำอะไรไม่ถูกหรืออย่างไรก็ไม่ทราบ...     อยู่สักชั่วขณะ  แต่พอตั้งสติได้...เท่านั้นละค่ะ  ว๊ายยยย ป่าวค่ะ ก็ยังไม่ได้ลุยหรอกค่ะ  แหะ แหะ โม๊ะกลับสวมวิญญาณตีนแมว ย่องเบาต่างหาก...(เฮ้ย..อย่าดูถูกกันนาว๊อย  แหม..ก็อารมณ์นั่นง่ะ ทำไรไม่ถูกจริง จริ้งงง) ...โม๊ะก็เลยกลับหลังหัน..ย่อง ย่อง ย่อง ย่อง.. อย่างเงียบกริบ ด้วยความเกรงอกเกรงใจ...กลัวจะมีเสียงอะไร ไปปลุกให้สามีกับคนแปลกหน้าที่กำลังนอนเปลือยกาย กอดก่ายกันอย่างเปี่ยมสุข ต้องตื่นขึ้นมากัน ... อย่างเกรงจายอ่ะ ไม่อยากได้ชื่อว่าเป็นมารหัวขนไปทำลายความสุขของผู้อื่น    ( ที่จริง..เกรงว่า..ถ้ามันตื่นกันขึ้นมา กรูก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไงมากกว่าว่ะ).....แล้วโม๊ะก็ได้แต่ย่อง ย่อง แล้วก็ย่อง ไปที่ห้องแต่งตัว(ห้องเก็บเสื้อผ้า) หลับหูหลับตาหยิบๆ เสื้อผ้าข้าวของที่จำเป็นออกมาสักชุด สองชุด ...อย่างเบามือ ด้วยมืออันสั่นเทา ... เหตุการณ์ตอนนั้น มันสุดวิสัย จนใจ ทำได้แค่นั้นจริงๆคะ .....ไม่รู้ทำไม ?????     เดินออกมาปากซอย-เรียกแท๊กซี่  ให้ไปส่งที่บ้านเพื่อนสาวคนหนึ่ง.....แทนที่โม๊ะจะฉวยโอกาสอันดีงาม โทรเรียกเพื่อนชายที่เพิ่งมาส่ง (คงยังไปไม่ไกล)  ออดอ้อน ออเซาะ เรียกร้องคะแนนสงสาร และความเห็นใจ (เพราะดูท่าทาง เพื่อนชายคนนี้ ก็พอจะมีใจอยู่)เผื่อฟลุ๊ค  .....ว๊ายยยยย แต่ผู้หญิงดีงาม อย่างโม๊ะ ไม่ค่ะ..ไม่เด็ดขาด ...ทำไม่ลงหรอกค่ะ ...ผู้หญิงไทยหน่ะ ยังง้าย ยังไงก็ยังเป็นผู้หญิงงามอยู่วันยังค่ำ....โม๊ะทำไม่ด้ายยยยยยยย ..... นี่มันเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานนะคะ  ไม่ใช่เวลาจะมาเช็ค..เรทติ้ง....สรุปว่าไปบ้านเพื่อนสาวหน่ะ ดีแล้ว               แก้ไขเมื่อ 02 ส.ค. 47 06:03:39 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 2 ส.ค. 47 05:47:09 ]

ความคิดเห็นที่ 60 แอบอ่านมานาน และจะแอบอ่านต่อไป จากคุณ : ghostbuster - [ 2 ส.ค. 47 07:32:46 ]

ความคิดเห็นที่ 61 แฟนคลับตัวจริงตามมาอ่านค่ะ เดี๋ยวนี้เลิกทำมือถือหายหรือยังคะ จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 2 ส.ค. 47 11:43:26 ]

ความคิดเห็นที่ 62 กรี๊ดดดด คุณพี่ -=.Gay-E-Cha.=- ขา ซ้ำบ่ายดีบ่จ๊ะ คิดฮอดหล้ายหลาย ว่างๆ โท้หาแนเด้อ จำเบอร์ของน้องได้บ่....... ว๊ายยยยย...เรื่องมือถิอ โฮ๊ะๆๆๆๆ ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยหายแล้ว เพราะเดี๋ยวนี้โม๊ะฉลาดใช้ค่ะ...วันนั้นไปตลาดสดตอนตี2 ลืมวางทิ้งไว้ที่แผงขายหมู โม๊ะยังใจเย็นไม่รีบไม่ร้อนขับรถกลับไปเอา อพิโถ..เค้ายังเก็บไว้ให้เล้ย....หุ หุ โมะโตโร้หล้า อี 360 ค่ะ ....เยินๆถลอกๆ แบบที่ใช้ไป จะรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ มาจี๊ดๆที่ใบหู (จริตรู้สึกไปเองป่าวไม่รู้ แต่รู้สึกจริงๆ) วันดีคืนดีก็เอาโทรศัพท์ รุ่นไฟดูดจี๊ดๆนั่นละค่ะ คลึงๆให้ทั่วใบหน้า ...คิดสะว่ากำลัง ไอออนโตใบหน้าไปด้วย...เริ่ดจะตายยยย เอาเป็นว่าเดี๋ยวนี้โทรศัพท์ไม่หายค่ะ มีแต่ไปไหนมาไหน สายตาสอดส่าย กลายเป็นจะเที่ยวไปฉก ของชาวบ้านเค้าแทน เพื่อเป็นการตอบแทนสังคมสะบ้าง (แม่งเอาของกรู ไปหลายเครื่องเหลือเกิน)...โฮ๊ะๆๆๆๆๆ.....อย่าเผลอนะคะ อย่าเผลอ ถ้าโม๊ะเจอ....หายแน่แน่... กรี๊ดดดดดดดด ...ขอตัวก่อนค่ะ บ่าย2แล้ว ไม่รู้ซื้อหวยทันป่าว เดี๋ยวมานะคะ (พอดีโม๊ะเพิ่งตื่น) จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 2 ส.ค. 47 14:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 63 มาต่อเร็วๆนะคะ ตามอ่านอยู่ค่ะ จากคุณ : พญาึงูบิน - [ 2 ส.ค. 47 15:37:26 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ฮามั่ก ๆ ค่า พี่โม๊ะ รีบมาเขียนต่อน้า เรื่องทำนองนี้ ของพี่โม๊ะนี่..หนูล่ะชอบใจ อิอิอิ จากคุณ : *~ผีดิบน้อยกองกอย~* - [ 2 ส.ค. 47 17:36:18 ]

ความคิดเห็นที่ 65 โม๊ะไปถึงบ้านเพื่อนสาว ซึ่งโสดเป็นระยะๆ (..ขอแอบเม้าส์หน่อย.. นังเพื่อนสาวคนนี้ เธอมีสามีแบบชั่วคราว-ขาจรค่ะ เนื่องจากผู้ชายบอกว่า"ยังไม่พร้อม"...เฮ้ออออ ผู้ชาย).....อาการของโม๊ะเหรอคะ ? อุ๊ย...ตอนนั้นยังไม่รู้สึกอะไรหรอกค่ะ คงยังชาๆ กับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ พอไปถึงบ้านเพื่อนสักพัก ขณะที่กำลังบอกเล่าเรื่องราวให้เพื่อนสาวฟังอย่างเมามันส์ แบบใส่อารมณ์สุดๆ....อยู่นั่นเอง ต่อมน้ำตาของโม๊ะก็เกิดแตกโพล๊ะขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ..... สุดท้ายโม๊ะก็เลยฟูมฟายพูดออกไป อย่างขาดสติ..." แก แก ชั้นจะทำไงดี? "... อุ๊ยยย...นังเพื่อนสาวของโม๊ะ ผู้มีฉายา...จัดการเรื่องราวของเพื่อนฝูง ประหนึ่งเรื่องราวของเรา.... ก็จัดแจงโทรศัพท์มาหาสามีของโม๊ะโดยพลัน.............จากคำบอกเล่าของเพื่อน ... สามีโม๊ะยอมรับผิดทุกประการ แต่เนื่องจากสามีเข้าใจ ถึงพละกำลัง ทำลายล้างล้นเหลือของโม๊ะเป็นอย่างดี จึงอยากให้โม๊ะสงบจิต สงบใจ ให้เย็นลง...ไม่วายที่นังเพื่อนสาวจะ ขอร้องแกมบังคับให้สามีของโม๊ะมารับโม๊ะกลับบ้าน เพื่อปรับความเข้าใจกัน แต่สามีโม๊ะก็ยังยืนยันว่า ขอให้โม๊ะค้างคืนอยู่ที่บ้านเพื่อนสาว 1 คืนอยู่ดี......พอโม๊ะทราบดังนั้น ก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแอบๆปลื้มใจ ...ว๊ายย ผัวช่างคิด น่าร๊าก น่ารัก คงกลัวว่าโม๊ะจะกลับไปอาละวาด อย่ากระนั้นเลยค่ะ...ค้างบ้านเพื่อนสักคืนก็ดีเหมือนกัน เพราะถ้าเจอกันตอนนี้ โม๊ะก็ยังไม่รู้จะทำหน้ายังไงเหมือนกัน.....( แม่งงง...มารู้ตอนหลังว่า ที่มันให้โม๊ะค้างบ้านเพื่อน เพราะมันกะจะเบิ้ลกันอีกรอบนึง ..( กรี๊ดดดดดด ผัวเฮงซวย เจงๆๆๆๆ ) เนื่องจาก..ไหนๆโม๊ะก็จับได้แล้ว จะเบิ้ลอีกกี่รอบ ก็โทษทัณฑ์เท่ากันอยู่ดี ) จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 2 ส.ค. 47 17:47:44 ]

ความคิดเห็นที่ 66 @^^@ จากคุณ : jimkong - [ 2 ส.ค. 47 18:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 67 #65 กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก นี่หละน้านิสัยถาวรของผู้ชาย เอิ๊กส์ ... ฟังกี่ครั้งก็ยังขำค่ะ จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 2 ส.ค. 47 21:19:49 ]

ความคิดเห็นที่ 68 พอวันรุ่งขึ้น...โม๊ะก็กลับบ้านด้วยความรู้สึกชินชา .. เฮ้อออ ผู้ชาย. เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โม๊ะเจอเหตุการณ์ทำนองนี้ เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก อันดับแรก...ส่วนนึงโม๊ะคงต้องยอมรับกับความบกพร่องของตัวเอง (..น้อยไปอีกหรือที่ให้..) และจะด้วยความเหนื่อยล้า ชาชิน ฯลฯหรืออะไรก็แล้วแต่ โม๊ะจึงเลือกที่จะเป็นหญิงสาวผู้ดีค่ะ โม๊ะจึงเลือกที่จะเงียบ ...เพราะจากประสบการณ์ที่ผ่านมา การโวยวาย ใส่จริตอย่างบ้าคลั่ง ขาดสติ แสดงออกตอบโต้ที่รุนแรงไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ดี(ยังค่ะ..ยังไม่ถึงเวลา) มีแต่จะยิ่งไปเพิ่มความเบื่อหน่ายให้ผู้ชาย จนอาจจะทำให้ผู้ชายถึงกับเตลิดเปิดเปิงไปอย่างกู่ไม่กลับ....โม๊ะก็เพียงแต่หวังอย่างมีสติว่า... สามีจะสามารถสำนึกได้เองกับสิ่งที่ทำลงไป... แต่ป่าวค่ะ...ป่าวเล้ยยยย .....หลังจากนั้น สามีของโม๊ะก็เริ่มไม่กลับบ้าน แต่จากอาการของสามีฯจากการสังเกต และจากที่โม๊ะรู้สึกได้ ก็คือ...สามีฯ มีบุคคคลิกบางอย่างเปลี่ยนไป จากที่เคย เงียบขรึม สุขุมลุ่มลึก เฉื่อยฉา ฯลฯ กลับกลายเป็นคนที่มีพลัง ชีวิตชีวา สนใจกับสิ่งต่างๆรอบตัวมากขึ้นฯลฯ.... ใช่ค่ะ...ในทางที่ดีขึ้น โดยที่โม๊ะต้องแอบรู้สึกสะท้อนใจอย่างเจ็บปวด ด้วยรู้อย่เต็มอก ซึ้งอยู่ในใจว่า ความเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นของสามี ...ไม่ได้มีสาเหตุจาก *คันโม๊ะจัง* ...เมียสาวผู้แสนดี คนนี้เลย (ขออนุญาต.. ปาดน้ำตาค่ะ กระซิกๆ) ...... ราวหนึ่งเดือนแห่งความอดทนและอดกลั้น...เป็นเดือนแห่งความครุ่นคิด เพราะตลอดเดือนที่ผ่านมา ความรู้สึกในหัวสมองของโม๊ะ มันสับสน เหตุผลต่างๆต่อสู้กันอย่างรุนแรง....ส่วนหนึ่งโม๊ะดีใจอยู่ลึกๆ และพยายามอย่างหนักที่จะพลอยรู้สึกดี กับความเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น กับคนที่เรารัก ....แต่อีกส่วนหนึ่ง โม๊ะรู้ดีค่ะ ว่ามันเป็นความเห็นแก่ตัวของโม๊ะเอง มันมีความรู้สึกปวดแปลบทุกครั้งที่เห็นท่าทางอันเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังชีวิตของสามี(โดยเฉพาะ เวลาที่สามีฯกระตือรือล้นจะออกจาก...คงไปหา..คนนั้น).....แน่นอนค่ะ โม๊ะอยากให้คนที่โม๊ะรักมีความสุข แม้ว่าความสุขนั้นจะไม่มีโม๊ะเกี่ยวข้องอยู่ด้วยเลยก็ตาม......โม๊ะจึงจำใจต้องพยายามอดทนค่ะ จนถึงขนาดรู้ซึ้งกับคำว่า..กินไม่ได้ นอนไม่หลับ..ได้เป็นอย่างดี จากอึ่งอ่างยักษ์หนักเฉียด 80 กิโลฯ ลงมาเหลือต่ำกว่า 70 กิโลฯ ได้ภายใน1เดือน.... และแล้วในที่สุด...อาจจะพูดได้ว่า ความอดทนก็พ่ายแพ้ต่อความเห็นแก่ตัว(รึป่าว) ....จู่ๆ โม๊ะก็เกิดคำถามขึ้นมาในห้วงความคิดของการอดทน...ในทางกลับกัน ถ้าโม๊ะยอมอยู่กับความรู้สึกที่เลวร้าย เพื่อให้คนที่โม๊ะรักมีความสุข กรี๊ดดด กรี๊ดดด กรี๊ดดด ...(คลุ้มคลั่งขึ้นมาอย่างแรง)....แล้วทำม้าย ทำไม ทำไมมัน(สามี)ปล่อยให้คนที่รักมันมากมาย(อย่างกรู) ต้องทนปวดใจอยู่อย่างเง้...ทำไม? อย่ากระนั้นเลยค่ะ....คงถึงเวลาแล้วที่โม๊ะจะต้องทำอะไรสักอย่าง...ต่อสู้เพื่อความรู้สึกของตัวเองบ้างแล้ว...ฮึ่ม ฮึ๋ม (กำ..กำปั้น กัดฟันกรอด กรอด) ...กรี๊ดดดดดดด กู่ก้องร้องตะโกนอย่างฮึกเอิมอยู่ในใจ....ว่า " ถ้ากรู..อีคันโม๊ะจัง..ไม่มีความสุข ใครหน้าไหน แม่งก็อย่าหมายเลยว่า มันจะมีความสุข...กรูไม่ย้อม ไม่ยอมมมมมม " ...ตาขวาง เหมือนหมาบ้าสุดริด..... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 3 ส.ค. 47 07:00:16 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ช่าย.... เลยค่า เพื่อกู้ศักดิ์ศรีของหญิงไทยใจงาม.. อย่ายอมนะค้า พี่โม๊ะ อย่ายอม จากคุณ : พายไข่ (พายไข่) - [ 3 ส.ค. 47 09:13:17 ]

ความคิดเห็นที่ 70 1 เดือนผ่านไป กระทู้เจ๊ยังติดชาร์ทเหมือนเดิม โอ้ว..นับถือๆ ปล. คิดถึงจ้า จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 3 ส.ค. 47 12:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 71 มาโพสไวๆ อยากอ่านต่อแย้ว จากคุณ : ranmachan - [ 3 ส.ค. 47 18:21:23 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ค่ะ ... ศักดิ์ศรีหญิงไทยใจกล้า ต้องรักษาไว้ ยอมไม่ด๊ายยยยยยยค่าาาาาาา!! จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 3 ส.ค. 47 19:30:41 ]

ความคิดเห็นที่ 73 รออ่านอยู่ค่า ^^ จากคุณ : papillon - [ 3 ส.ค. 47 20:47:22 A:61.90.80.13 X: ]

ความคิดเห็นที่ 74 อ่านแล้วก็อ่านอีกค่ะ จากคุณ : เอริ...จัง - [ 4 ส.ค. 47 08:46:44 ]

ความคิดเห็นที่ 75 นั่งอ่านอย่างมีความสุขทุกที นี่ขนาดว่า เคยอ่านมาบ้างแล้วนะ น้องสาวเราน่ารักเสมอ คิดถึงค่ะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 4 ส.ค. 47 13:40:58 ]

ความคิดเห็นที่ 76 ลงชื่อไว้ก่อน จากคุณ : horseshoes - [ 4 ส.ค. 47 17:42:29 ]

ความคิดเห็นที่ 77 หลังจากนั้น... ยุทธการตามล่าผัว ของโม๊ะก็เริ่มต้นขึ้น อย่างมีสติและแยบยล...แอร้ยยยยยยส์ ขอรวบรัดตัดใจความ....ในที่สุด โม๊ะก็สืบทราบแหล่งกบดานของสามี(บ้านชู้)...แอร้ยยยยยส์ ก็ได้มาแต่-แอดเดรส-ละค่ะ... " ฮึ่มๆๆ..เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอ"...โม๊ะยังไม่วาย ครุ่นคิดอย่างย่ามใจ และมีสติ และแล้วก็ถึงวัน ดี-เดย์..ค่ะ ก็อีกแล้วละค่ะ สามีไม่ยอมกลับบ้านอีกแล้ว...เฮ้อออ (กระมิดกระเมี้ยน ทอดถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย..พลันนึกในใจว่า...อีกแล้วหรือคะ อีกแล้วหรือ...ที่ผู้หญิงสวยหวาน อย่างโม๊ะจะต้อง...เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง อีกส่วนนึง(ส่อสัน-ดานเดิม)... ที่พยายามซุกซ่อน อย่างมิดชิดภายให้ความสวยหวานมานานแสนนาน (...เฮ้ออออ ว่าจะแขวนนวมแล้วเชียวววว).... พอเช้าวันรุ่งขึ้น..โม๊ะก็ตื่น (เรียกว่าตื่นไม่ได้สิคะ เพราะแทบไม่ได้นอนทั้งคืน)มาด้วยอารมณ์บรรเจิด และเยือกเย็นได้อย่างแปลกประหลาด โม๊ะก็ค่อยๆ บรรจงแต่งตัวอย่างปราณีตที่สุดเท่าที่จะทำได้ (ว๊ายยย ไม่ได้สิคะ..เผื่อต้องประจันหน้ากับนังชู้ มันจะได้รู้กันไปค่ะ ว่าใครสวยเริ่ด เชิ่ดได้งามกว่ากัน) ...แน่นอนค่ะ วันพิเศษ-โอกาสพิเศษเช่นนี้ โม๊ะเลือกที่จะสวมใส่ * ชุดดำ * เท่านั้นค่ะ ...(ตามตำนานสาวชุดดำของโม๊ะ the legend of lady in black)... ในที่สุดโม๊ะก็พร้อมในชุดออกศึกใน *ยุทธการทวงผัว* เป็นชุดดำ แบรนแนมสุดหรู เครื่องประดับ เฟอร์นิจ้ง-นิเจอร์ มีเท่าไหร่ขนใส่แม่งไปให้หมด...(ถึงยามคับขัน ก็ค่อย คอยระวังๆไว้หน่อยละกัน แอร้ยยยส์ เดี๋ยวหล่นหาย...เสียดาย)...ยังไงๆก็เน้น สวยหรู ดูดี หนีคู่แข่ง(ชู้)ไว้ก่อน ถึงแม้ว่าความทะมัดทะแมงและความคล่องตัว ในการวาดลวดลายลีลาอาละวาด จะน้อยลงก็ตามที.....เน้นสวยค่ะ โฮ๊ะๆๆๆๆๆ แอร้ยยยยยยยส์...โม๊ะยังมีอารมณ์แวะไปตอกบัตรที่ทำงาน ก่อนสะด้วยนะคะ ตามคติที่ว่า "ไม่เอาเรื่องส่วนตัว มาปนกับเรื่องงาน " (...ตรงไหนวะเนี่ย? แหะ แหะ)...ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงๆ ก็ขอตอกบัตรไว้ก่อน แล้วค่อยแว๊ปปปป....มิวายที่เพื่อนฝูงในที่ทำงานจะแตกตื่น ตะลึงกับชุดดำอันสวยงามที่โม๊ะสวมใส่อยู่....กิ๊ว ก๊าว ออกปากชื่นชมกันเป็นการใหญ่โต ทำนองว่า...โม๊ะสวยอย่างโง้น อย่างงี้ จนโม๊ะก็ได้แต่ยิ้มรับ แบบยอมจำนนค่ะ เถียงไม่ออกจริง จริ๊งงง ...อ้าว กรูก็ว่า กรูสวยจริง จริง นี่นา...ไม่รู้จะเถียงยังไง โฮ๊ะๆๆๆ และแล้วก็มีคำถามมากมายจากเพื่อนๆที่ทำงาน ถามขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน...." โม๊ะ ทำไมใส่ชุดดำ? " ...ถึงตอนนี้ โม๊ะก็ได้แต่ยิ้มอย่างเยือกเย็น ตอบออกไปด้วยเสียงหวานแต่ไม่ค่อยใสเท่าที่ควร อย่างหนักแน่นว่า .... " ใส่เผื่อไว้ค่ะ...เพราะวันนี้อาจจะมีคนตาย "....โม๊ะรู้สึกเองว่าขณะนั้น.. มีขวัญและกำลังใจเกิดขึ้นในใจมากมาย.....ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เป็นเรื่องแปลกประหลาด ที่โม๊ะรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ดี สำหรับตัวโม๊ะอยู่เรื่องหนึ่ง....โดยปกติแล้วโม๊ะนับว่าตัวเองเป็นคนที่ค่อนข้าง...สวยหน่ะ..มันแน่นอนอยู่แล้ว สดใส รื่นเริง สนุกสนาน บ้าบอคอแตกจนขาดสติ แต่ทุกครั้งที่มีเรื่องราวรุนแรงอะไรก็ตาม...โม๊ะจะค่อนข้างรวบรวมสติได้ดีอย่างรวดเร็ว....เยือกเย็นจนแทบไม่เชื่อตัวเอง (ขอบคุณตัวเองกับสิ่งที่เป็น)...การมีสติ อย่างน้อยก็ทำให้เรามีเหตุผลให้กับตัวเองกับสิ่งที่กำลังจะทำ...ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ไม่ว่าในทางดีหรือร้าย เราจะได้ไม่ต้องฟูมฟายกับสิ่งที่ทำลงไป .... พร้อมและยอมรับกับผลที่จะตามมา จากการกระทำของตัวเอง ......สำหรับอารมณ์ขณะนั้น โม๊ะถือว่า...โม๊ะพร้อมอย่างที่สุดแล้วละค่ะ...ลุยยยยยยยยย แม่งเล้ยยยยยย จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 5 ส.ค. 47 05:51:53 ]

ความคิดเห็นที่ 78 อื้ม...ลุยเลยค่ะ จากคุณ : horseshoes - [ 5 ส.ค. 47 06:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 79 โม๊ะก็ขับรถไปตาม แอดแดรส ที่โม๊ะมีอยู่...อย่างไม่คุ้นเคย ไม่คู้นนน ไม่คุ้นเลยจริงๆ ....ขับแวะ เวียน วน ไปมา จอดถามคนโน้นบ้างคนนี้บ้างอยู่นาน(มาก) จนโม๊ะเริ่มอ่อนล้า กำลังใจอันเต็มเปี่ยมที่มีมาเริ่มถดถอย...แอบรำพึงรำพันกับตัวเอง "เอาไงดีวะกรู ทำไมบ้านแม่งหายากหาเย็น สะเหลือเกิ้นนน.....กรูเหนื่อยแล้วน้า " เช๊อะ..แต่คนอย่างคันโม๊ะจัง ไม่มีคำว่าถอยค่ะ ... โม๊ะก็เลยได้แต่สเปะสะปะ หาต่อไป โดยที่จุดมุ่งหมายเริ่มลางเลือน....ความคิดเดียว ที่ช่วยให้โม๊ะยังคงต้องมุ่งมั่นต่อไปก็คือ...กรูจะไม่ยอมกลับไปจมอยู่กับความทุกข์ เศร้าโศกตรม ระทมใจ อยู่ลำพังอย่างที่ผ่านมา อีกแม้แต่วันเดียว กรูก็ยอมไม่ได้...ไม่ย้อม ไม่ยอม..... จนในที่สุด...โม๊ะก็พบกับ พี่คนขับมอเตอร์ไซด์รับจ้างคนหนึ่ง โดยบังเอิญ ....หลังจากที่โม๊ะยื่นกระดาษ ที่โม๊ะบรรจงเขียน แอดเดรส ไว้ด้วยตัวบรรจงเต็มบรรทัด ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะค่อนข้างยับเยิน ชื้นแฉะไปด้วยเหงื่อแห่งแรงอาฆาตแค้น...(กำแน่นมาตลอดทาง)ก็ตาม....ความรู้สึกโม๊ะตอนนั้นเหมือนมีแสงสว่างวาบเข้ามา โอ้ว..พระเจ้า .... เพราะคุณพี่มอไซด์ฯ บอกโม๊ะอย่างมั่นอกมั่นใจเกินร้อย..ว่า รู้จัก ที่อยู่ของ แอดเดรส นี้..เป็นอย่างดี พร้อมกับชี้แนะหนทางอย่างละเอียดถี่ถ้วน(เกินไปด้วยซ้ำ)ด้วยความมีน้ำใจ......แอร้ยยยส์ อารมณ์นั้นหน่ะ กรูจะเอาสมองที่ไหนมาจำกันละคะ เลี้ยวขวา เลี้ยวซ้าย เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา...ฯลฯ อย่ากระนั้นเลยค่ะ โม๊ะก็เลย..." คุณพี่ขา เอางี้ดีมั้ยค่ะ โม๊ะขอว่าจ้างคุณพี่ขับนำไปส่ง เลยดีกว่า " ....คุณพี่มอไซด์ ก็ยังอุตส่าห์ปฏิเสธโม๊ะ อย่างสิ้นเยื่อขาดใย... " คุณขับไปเองเถอะ หาไม่ยากหรอก ไปตามที่ผมบอก " ....... กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดดด โม๊ะก็เลย จี๊ด ขึ้นมาอีกครั้งในใจ ...แม่งมั่วป่าววะ ถ้าไม่มั่วทำไมไม่ยอมขับรถนำไปหล่ะ แต่ก็เอาเถอะค่ะ โม๊ะก็ได้แต่สงบจิต สงบใจ ทั้งออด ทั้งอ้อน ออเซาะ ฉอเลาะ คุณพี่มอไซด์ฯต่อไป ในฐานะฟางเส้นสุดท้าย...(ที่ผ่านๆมา ไม่มีใครบอกว่ารู้จักเลยจริงจริ้งงง) อ้อนวอนด้วยเสียงอันสั่นเครือ(อันนี้กรูถนัด) ดวงตาแดงก่ำ(เพราะอดนอน)..ว่า " คุณพี่คะ คุณพี่ขา...โม๊ะมีธุระจำเป็นจริงๆค่ะ ต้องไปหาญาติ ที่นั่น (ผัว...ถือว่าเป็นญาติชนิดหนึ่ง..รึป่าว?)"....โม๊ะยังไม่วาย ขยับเนื้อขยับตัว ให้คุณพี่มอไซด์ฯ พุ่งความสนใจกับชุดสีดำสนิท ทั้งชุดที่โม๊ะสวมใส่ ( เออ..ชุดดำมีประโยชน์เหมือนกันวะ)...เอาวะ ให้แม่งคิดว่าใครตาย ก็ช่างแม่งงเหอะ ......แอร้ยยยยยส์ โม๊ะทำขนาดนี้ แล้วจะเหลือเหรอคะ ....ความเข้มแข็งแห่งชาย รึจะสู้ มารยาหญิง......ในที่สุด คุณพี่มอไซด์ฯ ก็ยินยอม ขี่มอไซด์รับจ้างนำทางโม๊ะไป โดยที่ไม่ต้องต่อรองราคา ค่าจ้างให้ระคายหู ระคายใจ แม้แต่นิดเดียว.....( แหมมม สุดท้ายโม๊ะก็ สมมนาคุณ คุณพี่มอไซด์ฯ อย่างงามอยู่ดีละค่ะ...).....เป็นอีกครั้งของวันนั้นค่ะ ที่โม๊ะรู้สึกค่อนข้างวางใจ เพราะหมดปัญหาไปอีกเปลาะนึง......"เฮ้อออ ใกล้เข้ามาแล้วสินะ ฮึ่มมม"...... โม๊ะก็เลยขับรถตาม คุณพี่มอไซด์ไป อย่างเบิกบานใจ...ขึ้นมานี๊ดส์นึง หุ หุ หุ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 5 ส.ค. 47 06:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 80 ... " ถึงแล้วครับ " ...หลังจากที่คุณพี่มอไซด์จอดรถ (โม๊ะก็จอดตาม) แล้วเดินมาบอกที่รถของโม๊ะ อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย...โม๊ะก็เลยได้แต่ มองไปรอบๆตัวอย่างงุนงง อะไรวะ...ที่ตรงนั้นมันเป็นลานอิฐ หิน ดิน ทราย(สุดแล้วแต่ จะขนมาถมๆ กันไป) โล่งๆที่ติดกับถนนใหญ่ มีบ้านผู้คนที่ปลูกสร้างอย่างง่ายๆ ติด ติด ติด กันไปอย่างไม่มีระเบียบ ....ทันใดนั้นเอง ความคิดก็พลันผุดขึ้นมาในหัวสมองโม๊ะอย่างรวดเร็ว.. กรี๊ดดดดด กรี๊ดดดดด ไม่นะ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ใช่นะ ............จนในที่สุด คำยืนยันหนักแน่นก็เปล่งออกมาจากปากคุณพี่มอไซด์ว่า ... " ตามที่อยู่ที่คุณให้มา มันก็คือที่นี่แหละครับ แต่บ้านหลังไหน คุณต้องไปหาเอาเอง " ......กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด โม๊ะจึงจำใจต้องหันกลับไปมองบรรยากาศรอบตัวอีกครั้ง อย่างตั้งอกตั้งใจ ...จนโมะสามารถมองเห็นป้ายตรงทางเข้า ซึ่งเป็นถนนแคบๆ แคบจนรถยนต์ผ่านเข้าไปไม่ได้ เขียนว่า " ชุมชน......(ชื่อชุมชน..แห่งหนึ่ง) " ......หลังจากที่โม๊ะขอบคง ขอบคุณ คุณพี่มอไซด์พร้อมกับสมมนาคุณไปอย่างงาม และบอกลา ....โม๊ะก็ได้แต่นั่ง งง เป็นไก่ตาแตก.....อยู่นั่นเอง ก่อนอื่นต้องขอออกตัวไว้ก่อนค่ะ เพื่อป้องกันเพื่อนๆผู้อ่านหมั่นไส้ ....โม๊ะไม่เค้ยยย ไม่เคย เลยจริงๆ ที่จะมีความคิดดูถูกเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน หนำซ้ำยังค่อนข้างเห็นอกเห็นใจ ในฐานะที่โม๊ะตระหนักและสำนึกถึง กำพืดดั้งเดิมอันแสนขัดสน แร้นแค้น ของโม๊ะเองอยู่เสมอ เป็นอย่างดี...และขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เพาะบ่ม จนโม๊ะมีโอกาส ได้เป็นโม๊ะอยู่อย่างทุกวันนี้.......ความรู้สึกตอนนั้น โม๊ะเพียงแต่สับสน งุนงง ขัดแย้ง ว่า...ที่แบบนี้เหรอ? คือที่ๆคนอย่าง สามีที่แสนผู้ดี ของโม๊ะ มา.........ที่นี่แน่เหรอ???? สับสนเหลือเกิ้นค่ะ..คุณขา ....ถึงตอนนี้ สาวสวยม่าย(ชั่วคราว)ผัวหน่าย อย่างคันโม๊ะจัง..จะทำอย่างไร ต่อไปดี???? ......โม๊ะจะต้องไปต่อสู้ แย่งชิงสามีคืน จากคนพวกนี้จริงๆเหรอ???? ...เอ๊ะ รึว่าโม๊ะควรจะกลับบ้าน แล้วรอจนกว่าสามีจะเบื่อหน่ายไปเอง???? (เพราะโม๊ะ..ร้อยไม่เชื่อ พันไม่เชื่อ ว่าสามีผู้ดีของโม๊ะจะอยู่ที่แบบนี้ได้จริงๆ).....กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด........สับสนที่สุด .....คำถามสุดท้ายก็คือ....นังนี่มันมีอะไรดีค่ะ????.......กรี๊ดดดดดดดดด อยากสลบ จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 5 ส.ค. 47 07:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 81 I have been waiting for your story for 2 days. I'm so.... glad to see it. I respect your courage. If I were you, I am not be able to do that. Please keep writing, P'คันโม๊ะจัง. Many many people are also waiting for your story. จากคุณ : หนูหิ่น - [ 5 ส.ค. 47 09:38:57 A:208.7.171.136 X: ]

ความคิดเห็นที่ 82 พี่โม๊ะตื่นเช้าจัง อิอิ จากคุณ : มาเฟียน้อย - [ 5 ส.ค. 47 14:13:15 ]

ความคิดเห็นที่ 83 มาต่อด่วนนะค่ะ ติดตามมานาน คันยิกๆเลยค่ะ จากคุณ : Honeyboy - [ 5 ส.ค. 47 14:15:44 ]

ความคิดเห็นที่ 84 อ่านไป ลุ้นไป.... มาต่อให้ว่องเลยนะครับ จากคุณ : หนุ่มสยามสแควร์ - [ 6 ส.ค. 47 01:22:29 ]

ความคิดเห็นที่ 85 >>>>แล้วเจ๊...โม๊ะ...จะไปตามทำไมละคะ เชื่อเดี๊ยนเถอะคะ....ตกลงกับสามี...ของ..เจ๊...เลยว่า "ขอแค่ได้ทอง...เอาแบบไม่ต้องท่วมหัว...แล้วจะยก...ผัว..ให้ไป" >>> แล้วสาวสวยเริด...เชิด แต่ไม่หยิ่ง.....อย่างเจ๊ ก็เอาทองมาขาย.....แต่ง " ผัวใหม่ " อีกสักคนหรือหลายคนเอาแบบหล่อ...เริด...ไม่เชิด...แต่เรียบหรู....ไปเลยคะ >>>>>ปล.....แล้วมวลมนุษยชาติจะรู้ว่า....." คนสวย...ย่อมมีสิทธิ์ " >>> O หรือ ไม่O ก็บอกเล่าเก้าสิบ....หรือจะเป็น ร้อยยี่สิบ......กันบ้างนะคะ เจ๊โม๊ะ.....ขา จากคุณ : สา - วก เก่า (พิศตะวัน) - [ 7 ส.ค. 47 00:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 86 ติดตามอ่านเรื่องของคุณคันโม๊ะจังมานาน เพิ่งจะออกมารายงานตัว อ่านกี่ครั้งๆก็ยังมันส์เหมือนเดิม มาต่อไวๆนะคะ จากคุณ : *66DaysAfter* - [ 7 ส.ค. 47 08:58:35 ]

ความคิดเห็นที่ 87 มาเล่าต่อสิคะพี่.. จากคุณ : WebSnow_OK_Fanclub - [ 7 ส.ค. 47 17:06:56 ]

ความคิดเห็นที่ 88 และแล้วในที่สุด...ความรู้สึก...เกียรติยศ ศักดิ์ศรีของความเป็นหญิงผู้ดี ก็พ่ายแพ้ต่ออารมณ์อาฆาตพยาบาท... โม๊ะก็เลยจำใจต้องบากหน้างามๆ ในชุดสุดหรู ดูผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วตะลุยชุมชนแออัด....แอร้ยยยยยส์ เป็นที่แตกตื่นแก่ผู้คนในชุมชนยิ่งนัก...จนโม๊ะต้องแอบนึกในใจว่า ยังง้าย ยังไง..วันนี้งดถ่ายรูปและไม่แจกลายเซ็นต์ค่ะ ( คิดเผื่อๆไว้ ถ้ามีคนมาขอ).... อันชุมชนแออัดยัดเยียดที่ว่านี้...ทำให้สาวสวยผู้เชื่อมั่นใน สติปัญญา และ มารยาของตนอย่างแรง เฉกเช่น.." สาวน้อยร้อยเล่มเกวียน คันโม๊ะจัง" ...ต้องรู้สึกความมั่นใจในตัวเองสั่นคลอน.......ตาม แอดเดรสที่ได้มา ..." บ้านเลขที่ ยี่สิบ ทับ ห้าสิบห้า " .....( เช๊อะ..กรูถ่อมาถึงนี่แล้ว กะแค่หาบ้านเลขที่ โฮ๊ะๆๆๆ ...คงไม่เหลือบ่าฝ่าแรงสาวสมองใสอย่างกรูหรอกค่ะ ...โม๊ะก็คิดไปอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง..ในใจ)....พลัน..เดินกางนิ้วสู้แสงแดด( ให้(แหวน)เพชรเม็ดงาม ระริก ระรี้เล่นกับแสงแดด วูบวาบ วูบวาบ...) ย่างเท้าไขว้สลับเป็นเลขแปด กรีดกราย ประหนึ่งว่าทางเดินแคบๆที่โม๊ะย่ำเดินอยู่นั้น เป็นหนทางแคทวอค...... บ้านเลขที่ยี่สิบ..อยู่ไหนหนา? ทับอะไรก็ค่อยว่ากันที่หลัง.....โม๊ะก็เดินสวบ สวบๆ....แอร้ยยยย์ ...นั่นๆๆๆๆๆ แถวๆนี้ สิบแปดแล้ว (คงใกล้แล้วละ)......อุ๊ยยยย...สิบเก้าแล้วค่ะ สิบเก้า...ไม่ผิดแน่ (จวนเจียนเต็มที).....โม๊ะก็ผ่อนฝีเท้าลงอย่างย่ามใจ รวบรวมสติ แหมมม... ก็มันใกล้ถึงแล้วนี่ค่ะ ต้องเตรียมตัวพร้อมลุย ทุกวินาที...ในที่สุดก็...ยี่สิบสอง .....กรี๊ดดดดดด แม่งงงงงงง แล้วยี่สิบ กับ ยี่สิบเอ็ด มันหายไปไหนวะ (ขัดใจๆ).......โอ้ยยยยย มันวกวน สลับซับซ้อน อยู่อย่างนี้ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ..เดี๋ยวสิบหก แล้วแม่งก็โดดไป สามสิบ ....สามสิบมาเป็นห้า หก สิบสอง ยี่สิบห้า สิบแปด ...ฯลฯ ...กรี๊ดดดดด ปวดกบาล........บ้านเลขที่ยี่สิบ อยู่ที่หนายยยยยย..... โม๊ะก็เดินวนไปเวียนมา ราวกับว่าหลงอยู่ในเขาวงกต เมืองลับแล ...นี่ขนาดแค่บ้านเลขที่นะคะ ยังไม่รวมทับ.... ทับห้าสิบห้า ...บางทีทับแล้วทับอีกทับแม่งซ้อนๆกันไปก็มี ....ไอ้ตัวเลขหน่ะ เค้าไม่มีมาตรฐานเป็น แผ่นป้ายหินอ่อนแกะสลักลงตัวเลขสีทองสุดหรู...อย่างป้ายหน้าบ้านผู้ลากมากดี หรือป้ายฮวงซุ้ยบรรพบุรุษเราๆ..หรอกนะคะ อย่าให้เซดค่ะ...แต่ละบ้านในชุมชนแออัด เค้าศิลปะประดิษฐ์กันน่าดู....กรูลายตา ยิ่งนัก....( แอร้ยยยยยส์ ...แต่คนอย่างโม๊ะ กำลังใจไม่มีหมดค่ะ... ยอ หอ ..อย่าห่วง ...เพระโม๊ะเดินสาย ตามผัวตั้งแต่เด็กๆ ...ผัวคนแรกยันคนปัจจุบัน ไม่มีคนไหนที่คบแล้วโม๊ะไม่ต้องเดินสาย...ไม่มี้ ไม่มี)... โอ้ยยยยย...เดินเป็นชั่วโมงๆ จนปวดน่องหน่ะค่ะ โม๊ะก็พลันคิดว่า ว๊ายยย...ถึงแม้กำลังใจจะฮึกเหิม(บวกความแค้นที่ทำให้กรูต้องเหนื่อยแบบนี้ เพิ่มขึ้นมาอีก)...แต่ถ้ากำลังกายถดถอย ...แล้วโม๊ะจะเอาเรี่ยวแรงและพละกำลังที่ไหน ไว้ใช้ในยามคับขันละค่ะ จับพลัดจับผลู ...ดีไม่ดี ผัวเกิดหน้ามืดสามัคคีกับชู้ รวมพลังหมาหมู่ แล้วแค่พลังหมาบ้าโดยลำพังอย่างกรู.....จะไหวเร๊อะ กรี๊ดดดดด...ไม่ได้ค่ะ ไม่ได้ เห็นควรอย่างยิ่งที่โม๊ะ ต้อง ออมกำลังไว้ ...เพราะไหนๆอาวุธยุทโธปกรณ์ที่เตรียมมา...อยู่ในรถหน่ะ จะไปลากลงมาให้คนแตกตื่นก็ใช่ที่...... ทันใดนั้นเอง...โม๊ะก็เหลือบไปเห็น เพิงร้านค้าเล็กๆ ในชุมชนแออัด...อยู่ข้างหน้า บรรยากาศวุ่นว้าย วุ่นวาย ราวกับว่าเป็นจุดศูนย์รวมประจำชุมชน ลูกเล็กเด็กแดงเล่นกันจนฝุ่นตลบ ฟุ้งกระจาย...จนโม๊ะต้องฮัดเช้ย ฮัดเช่ย ด้วยความดัดจริต...แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว โม๊ะก็จำใจต้องพุ่งร่างงาม เด่น หรู...ไปที่เพิงมินิมาร์ทกลางชุมชนแออัด ท่ามกลางสายตาประชาชนชาวชุมชนนับสิบคู่.....(เป็นครั้งแรก ที่รู้สึกเคืองตัวเองอย่างแรง...ไม่น่าเลยกรู ไม่น่าแต่งหรูแบบเน้..เลย ได้เด่นส้า..สมใจ)... ท่ามกลางสายตาทุกคู่ที่จับจ้องอยู่ ก็มีเสียงตะโกนออกมาอย่างมีน้ำใจ... " คู้นนน คุณ...คุณมาหาใคร เห็นเดินวนไปวนมาหลายรอบแล้ว "...แอร้ยยยยส์ โม๊ะก็ได้แต่คิด ...หลายรอบอะไรกันย่ะ ที่ว่าหลายรอบหน่ะ ชั้นยังไม่เคยเฉียดมาตรงนี้เลยนะ ก็เพิ่งจะเห็นร้านค้าครั้งแรกนี่แหละ ...อีนี่ช่างเม้าส์... ก็คงจะเป็นการกระจายข่าวอย่างรวดเร็วในชุมชน แหละค่ะ...แอร้ยยยยส์ แต่โม๊ะก็ต้องตอบออกไปอย่างที่คิดว่า สุพ๊าบ สุภาพที่สุด...(หลายตีนเว้ย หลายตีน...คอยเตือนตัวเองว่า อย่าจริตมาก เดี๋ยวเค้าหมั่นไส้)... " หนูมาหาบ้านเพื่อนหน่ะค่ะ หาไม่เจอสะที หนูรู้แต่บ้านเลขที่ "...ทำหน้าสลด ทดท้อ แถมยกหลังมือซับขมับ(เหงื่อ) เรียกคะแนนสงสารสะหน่อย ......แล้วก็มีการถาม-ตอบกันอีกหลายคำถาม แอร้ยยยยส์ สาวสวยเด่นหรู แต่กริยามารยาท การพูดการจา(ที่กรูเสแสร้ง) อย่างอ่อนหวาน ...แล้วจะเหลือเหรอค่ะ ..... เอาเป็นว่า เด็กๆจ้ะ (เด็กๆที่เล่นอยู่แถวนั้น)มาเล่นเกมส์ อยู่ไหนเอ่ย? กันดีกว่าค่ะ .....ใครหาบ้านเลขที่ยี่สิบทับห้าสิบห้าเจอ...พี่นางฟ้าจะสมมนาคุณให้อย่างงาม.... อุ๊ยยย ไม่วายที่ ผู้ใหญ่บางคนที่อยู่แถวๆนั้น รีบวิ่ง รีบเดินจ้ำอ้าว กลุ่มแตกกระจัดกระจายแยกย้ายกันไปช่วยหา...ด้วยก็มี ... อุ๊ย อุ๊ย...โม๊ะไม่ได้นึกว่า...ชาวชุมชนฯหน่ะเห็นแก่สินจ้าง รางวัลอะไรหรอกค่ะ หากแต่เป็นความมีน้ำใจล้นเหลือมากกว่า...โฮ๊ะๆๆ (เห็นมั้ยค่ะ..โม๊ะหน่ะมองโลกในแง่ดี้ ดี เสมอออค่ะ)......โม๊ะเชื่อมั่นว่า...ไม่มี้ ไม่มี ไม่ได้หวังรางวี่ รางวัลกันเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่...ก็แค่ความอยากรู้อยากเห็นเรื่องข่าวคาวชาวบ้าน มีเรื่องไว้เม้าส์ยามล้อมวงกินข้าวมื้อเย็นกัน...ก็เท่านั้นเอ้งงงงงง...โฮ๊ะๆๆๆๆ อยากรู้อยากเห็นกันดีนัก ... ส่วนพี่นางฟ้า..คันโม๊ะจัง..ก็เลยทำทีเป็นสั่งแฟนต้าน้ำแดง (อุดหนุน..สะหน่อย) ใส่หลอด...แอบๆเอานิ้วขยี้ๆ เช็ดปลายหลอด นั่งไขว้ห้าง ดูดรอ.....ด้วยความเหนื่อยล้า แต่ท่วงท่างดงาม ..... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 8 ส.ค. 47 03:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 89 ชอบอ่านกระทู้เจ๊ตั้งเเต่ยังไม่สมัครสมาชิกเรยย กลับมาเเล้ว ดีใจจัง ขำก๊ากก..เหมือนเดิมฮ่า เเต่ห็นใจเจ๊นะ ..ถ้าสามีจะมีกิ๊ก ทั้งที ทำไมไม่หาคนที่มันแนวๆเดียวกันหน่อย แถมยังพามาหยามถึงบ้านอีก นี่ถ้าเกิดขึ้นกับตัวเอง ..ก็ไม่รู้จะยังสงบสติได้อยู่รึเปล่าฮ่า เเต่เจ๊เอ๊ยย..อุตส่าห์แต่งสวยไป เเล้วต้องไปวิบากเดินเวียนวนหาขนาดนั้น ไม่เหงื่อเเตกเหงื่อเเตน หน้ามัน ผมกระเซิงหรอกรึฮ้า เเต่ก็อาจเป็บผลดีนะ เผื่อข่มขวัญคู่กรณีได้ระดับนึง เอาใจช่วยเเละติดตามอ่านต่อไปฮ่า จากคุณ : น้องเกิบ - [ 8 ส.ค. 47 11:57:22 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ฮ่าฮ่า ตอนนี้ เป็นนางฟ้าซะด้วย จากคุณ : ป้าเอม - [ 8 ส.ค. 47 12:01:12 ]

ความคิดเห็นที่ 91 ลุ้นระทึก... จากคุณ : jimkong - [ 8 ส.ค. 47 15:28:51 ]

ความคิดเห็นที่ 92 ต่อเร็วดี้.....ลุ้นด้วยคน.... ฮามาก...จนต้องแอบ log in บ่อย ๆ... ถ้าอยู่ที่ทำงานต้องกลั้นไม่ให้ขำแทบตาย กลัวคนข้าง ๆ รู้ว่าเราเข้า net อยู่ จากคุณ : ฮาโคตร (ป้าหนวด) - [ 8 ส.ค. 47 20:21:45 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ต่อเร็วสิคะ จากคุณ : se7en_se7enty - [ 9 ส.ค. 47 00:42:27 ]

ความคิดเห็นที่ 94 พอดีผมเข้ามาตั้งกระทู้น่ะครับ...ก็ไม่เคยเข้าห้องสวนลุมสักที(เคยแค่มาอ่านกระทู้ของคุณอริสฯ) ไหนๆ วันนี้เข้ามาแล้วก็ลองๆ เข้ากระทู้แนะนำเสียหน่อย... อ่านแล้วสนุกมากเลยครับ มาเขียนต่อเร็วๆ นะครับ... จากคุณ : ปีศาจจิ้งจอกเงิน@โยโค คุราม่า@ - [ 9 ส.ค. 47 01:11:58 ]

ความคิดเห็นที่ 95 แอร้ยยยยยยส์... คุณ ปีศาจจิ้งจอกเงิน@โยโค คุราม่า@...ขา...ชื่อคุณช่างเร้าใจโม๊ะเสียนี่กระไร ไหนๆก็ไหนๆแล้ว...โม๊ะก็ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการสะเลยค่ะ...(นาน น้าน..จะมีผู้ชายหลุดมากระทู้นี้สะที)...เดี๊ยน...หนูน้อยหมวกแดงเลือดหมู@คันโม๊ะจัง@...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ.....ขอเล่าต่อเลยนะคะ ในที่สุด...ด้วยความช่วยเหลืออย่างสอดรู้สอดเห็นของชาวชุมชนฯ โม๊ะก็พาร่างอันงดงามของตัวเอง มายืนอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ที่หน้าบ้านมีสีพ่นไว้อย่างชัดเจน 20 / 55 (...แหม้ ทำไมกรูหาเองไม่เจอวะ ตัวเบ้อเร้อเท่อ)....เฮ้อออ..ดูจากสภาพบ้านแล้ว ทำให้โม๊ะใจชื้นขึ้นมาได้บ้างเล็กน้อย เอาเถอะค่ะเพื่อความเป็นธรรมแก่คู่กรณี โม๊ะต้องยอมรับว่าบ้านหลังนั้นเป็นบ้านที่ดูสภาพแล้ว จัดว่าพอใช้ได้ที่สุดในบริเวณนั้น .....แอร้ยยยยส์ ขอย้ำว่า..แค่พอใช้ได้นะคะ เพราะอย่างน้อยก็ยัง พอจะเรียกได้ว่าเป็น บ้าน (ไม้เก๋า เก่า 2ชั้น) มุงด้วยหลังคาสังกะสี มีรั้ว(ระแนงไม้)รอบขอบชิด....เอาเถอะๆ ก็ดูดีกว่าเพิง ที่เอาแผ่นไม้ แผ่นป้าย อะไรต่อมิอะไรมาแปะ แปะ แปะ...ไว้แค่กันแดดกันฝนหน่อยนึง เหมือนหลังอื่นๆ.... กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด.......ทันใดนั้นเอง สายตาอันปราดเปรียวดุจนางแมวป่าของโม๊ะ ก็ถูกรองเท้าคู่งามของสามีที่ถอดไว้หน้าประตูบ้านที่ปิดอยู่อย่างสนิทมิดชิด เตะเข้าให้ที่ดวงตาคู่งามอย่างจัง .....กรี๊ดดดดดดดดดดด ...กรูจำได้ กรูจำได้ ไม่ผิดแน่รองเท้าผัวกรูแหง....กรี๊ดดดดดดดดดดดด ใช่บ้านหลังนี้จริงๆด้วย...คงเป็นคราวซวยของผัวละค่ะ เจือกถอดรองเท้าทิ้งไว้หน้าบ้าน เพื่อบ่งบอกตอกย้ำความมั่นใจให้กรู...โฮ๊ะๆๆๆๆ " คงไม่มีใครอยู่หรอกมั้ง...ลองเรียกดูสิ " ...เสียงใครคนหนึ่งก็ดังขึ้นมา จากกลุ่มชาวชุมชนฯที่ยืนห้อมล้อม เพิ่มความโดดเด่นให้โม๊ะอยู่.....โม๊ะก็คิดในใจด้วยความรำคาญอีพวกกองเชียร์(ชาวชุมชนฯ)ทั้งหลายแหล่สะเต็มประดา.....แม่งงงง พากรูมาจนหาเจอแล้ว รางวี่ รางวัลก็ให้ไปแล้ว ทำไมมันไม่สลายตัว แยกย้ายกันไป บ้านใครบ้านมันสะทีวะ...สอดรู้สอดเห็นกันจริง จริ๊งงงงง แล้วนี่กรูจะปฏิบัติการ ได้ไงละ...กรูก็อายเป็นเหมือนกันนี่หว่า.....แต่ก็อดไม่ได้ที่โม๊ะจะต้องข่มใจ จีบปากจีบคอเอื้อนเอ่ยออกไปอย่างอ่อนหวานตามคำแนะนำของชาวบ้าน..." มีใครอยู่บ้างคะ? มีใครอยู่บ้างคะ? " แสดงท่าทีเหมือนกับว่า... กรูมาดีค่ะ กรูมาดี (แต่....ฮึ่มๆๆๆ).......โม๊ะก็แสร้งแกล้งเรียกอยู่สักพัก ก็เลยทำทีเป็นว่าถอดใจ หันไปบอกกล่าวชาวชุมชนฯอย่างเหนื่อยหน่ายเต็มที หมายใจจะให้พวกมันสลายตัวกันไปสะที ...." คงไม่มีใครอยู่จริงๆด้วยค่ะ ไม่เป็นไรหรอก เอาไว้หนูค่อยกลับมาใหม่ดีกว่าค่ะ "....นัยว่า ไม่มี้ ไม่มีเรื่องอะไรสลักสำคัญ แค่แวะมาหาเพื่อนเฉยๆจริง จริ้ง...... แยกย้ายกันไปได้แล้วไป๊ ไป ชิ่ว ชิ่ว....โม๊ะก็แกล้งขอบอกขอบใจเหล่าชาวชุมชนฯ เพื่อเป็นการตัดบท.....ซึ่งก็ได้ผลค่ะ หลังจากโม๊ะค่อนข้างแน่ใจแล้วว่า โม๊ะมิได้เป็นจุดสนใจของชาวชุมชนฯ(มันแยกย้าย กันไปคนละทิศละทางหมดแล้ว)......ปฏิบัติการส่วนตัว ก็เริ่มต้นขึ้น...เริ่มด้วยการแหกปาก ตะโกนอย่างดุดัน (พอลับหลังชาวชุมชนฯ อารมณ์กรูเปลี่ยนทันที)...." เฮ้ยยย มีใครอยู่มั้ยวะ"..... "กรูถามว่ามีใครอยู่มั้ย"........เงียบบบบ ไม่มีเสียงตอบ หรือแม้แต่เสียงความเคลื่อนไหวใดๆ โม๊ะก็แหกปากตะโกนอยู่ได้สักพัก ยิ่งตะโกนดังเท่าไหร่ ก็เหมือนยิ่งปลุกใจตัวเองให้ฮึกเฮิมมากขึ้นเท่านั้น พลันนึกถึงเงินปึกใหญ่ที่อยู่ในกระเป๋าขึ้นมาได้ โอ้ยยยย...คุณขา ทีนี้ความมั่นอกมั่นใจก็เลยไม่รู้มันหลั่งไหลมาจากไหนนักหนา......พลั่กกกกกกก จู่ๆโม๊ะก็กระโดดถีบประตูรั้วไม้ พังจนเปิดออก....แล้วโม๊ะเดินย่างสามขุมเข้าไป และคิดอย่างย่ามใจ หนอยยย...กรูเรียกแล้วเสื้อกไม่ขานรับกันใช่มั้ยยยย.....( มานั่งทบทวนเหตุการณ์ย้อนหลัง ยังอดนึกไม่ได้ว่า กรูทำลงไปได้ยังไงวะเนี่ย ) โม๊ะก็เดินไปได้ไม่กี่ก้าว ก็ถึงประตูไม้...ปากก็ยังแหกปากตะโกนไปดังขึ้น ดังขึ้น..." มีใครอยู่มั้ยวะ มีใครอยู่มั้ย...ออกมาเดี๋ยวนี้นะ ".....บรรยากาศก็ยังคง เงียบกริบอยู่อย่างเดิม ยิ่งพินิจพิเคราะห์รองเท้าคู่ที่ถอดไว้หน้าบ้าน โม๊ะก็ยิ่งมั่นใจว่า รองเท้าผัวกรูชัวร์ป๊าป ส่นตีนก็ไวเท่าความคิด(อีกแล้ว) ปัง...จะเหลือเหรอค๊า ประตูไม้เก่าๆแบบนี้ไม่คณาตีน สาวถึกอย่างโม๊ะหรอกคะ แม่งงงง... เรียกกันดีๆไม่ชอบ ชอบให้ใช้กำลัง ประตูบ้านก็เปิดออก ผลั๊วะ...ด้วยพลังตีนของโม๊ะ แท้ๆเชียว.... จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 9 ส.ค. 47 05:51:42 ]

ความคิดเห็นที่ 96 ต่อเลยครับ รีบๆมาต่อ กำลังได้อารมณ์เลยครับ ตอนนี้พจมานกำลังอาละวาดหม่อมแม่และหญิงใหญ่ ไม่รู้ว่าชายกลางจะว่ายังไง จากคุณ : จมดิ่ง - [ 9 ส.ค. 47 07:12:13 ]

ความคิดเห็นที่ 97 พอโม๊ะเข้าไปในบ้านได้  ก็เลยกวาดสายตาสำรวจตรวจตราบรรยากาศภายในบ้านสะหน่อย ... ยี้...(ขออุบไว้ ไม่บรรยายค่ะ  แต่จากที่เห็นยิ่งทำให้โม๊ะ ขุ่นข้องหมองใจมากขึ้น...ผัวกรูมาอยู่อย่างงี้ ได้ไงเนี่ย... เฮ้ออออ)....แต่บรรยากาศในบ้านก็ยังคงเงียบเชียบอยู่เหมือนเดิม .....     ต้องขอบคุณ รองเท้าของสามีที่ถอดทิ้งไว้ค่ะ  มันทำให้โม๊ะมั่นอกมั่นใจ  ที่จะลุยต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง.....จนลืมนึกถึงเรื่องความควร ไม่ควรที่จะบุกรุกบ้านช่องของผู้อื่นเช่นนี้  อารมณ์ขณะนั้น..ไม่ได้นึกถึงเลยจริงๆ......     พลันสายตาโม๊ะก็ไปสะดุด หยุดอยู่ที่บันไดที่จะขึ้นไปชั้นบนของบ้าน....เอาอีกแล้วค่ะ หัวอกหัวใจของโม๊ะก็กลับฮึกเฮิม พองโตขึ้นมาอีก...โฮ๊ะๆๆ ชัวร์ป๊าป  ผัวขา...จะหนีกรูไปไหนพ้น...อยู่ข้างบนแหงงงงงง   สติโม๊ะก็กลับคืนมาได้อีกอย่างรวดเร็วอีกครั้ง...ทีนี้โม๊ะกลับกลายเป็นค่อยๆ จรดฝีตีน ย่องๆขึ้นไปอย่างสุขุม ระมัดระวังทุกฝีตีน.....อ้าววว เผื่อแม่ง ดักรุมกระทืบกรูอยู่ข้างบนละคะ ไม่ได้ค่ะ ต้องระวังไว้หน่อย....แหมมมมม    โดยไม่ลืมที่จะคว้าอีโต้(ก็ของบ้านมันแหละค่ะ  กรูไม่ได้เอาอาวุธอะไรมาเลย นี่นา)ที่เหน็บอยู่ตรงข้างฝา ตรงทางขึ้นบันได  ติดมือไปด้วย กำกระชับ ถนัดมืออย่างมั่นใจ ....นึกในใจว่า  อีโต้นี้..คืนสนอง เถอะเมิง....เมิงตายด้วยอีโต้ของเมิงเอง สะใจกรูดี...นักแล...... โฮ๊ะๆๆๆ     ย่อง ย่องขึ้นไปจนถึงชั้นบนของบ้าน...โอ้ยยย โม๊ะต้องผงะ ด้วยความร้อนแรงที่แผ่ออกมาจากแผ่นสังกะสีเก่าๆที่มุงหลังคาอยู่...ร้อนเจงๆๆๆ  ร้อนจนโม๊ะรู้สึกว่าผิวอันบอบบางของโม๊ะ ช่างแสบๆคันๆระคายเคืองยิ่งนัก(จริงๆ ไม่ได้โม้).... แต่อุปสรรคใดๆ ก็มิอาจบั่นทอนความมุ่งมั่น ในการตามผัวของโม๊ะลงได้หรอกค่ะ...ทนค่ะ ต้องทน     ข้างบนบ้านโล่งๆ.... แต่ก็มีการเอาไม้อัดแปะ กั้นไว้เป็นห้องๆหนึ่งอย่างหยาบๆ  และประตูห้องก็ปิดอยู่   อย่ากระนั้นเลยค่ะ  ถ่อมาถึงขนาดนี้แล้ว....โม๊ะเลยตัดสินใจกำอีโต้ ปีนดูให้รู้แล้วรู้รอดไป  ด้วยความทุลักทุเล ( อ้าววว...ก็ยังไงๆ กรูกำอีโต้ไม่ปล่อยแน่  เลยปีนไม่ค่อยถนัดเท่าที่ควร)....โม๊ะก็ปีนแล้วชะโงกหน้าลงไป.....กรี๊ดดดดดด  กรี๊ดดดดดดดด  กรี๊ดดดดดดดดดอย่างบ้าคลั่ง อยู่ในใจจนแทบจะสิ้นสติ  จากภาพที่เห็น......     สามีของโม๊ะกับชู้เปลือยกาย นอนหลับไหล กอดก่ายกันอยู่ อย่างมีความสุข โดยไม่หวั่นเกรงรังสีความร้อนจากแผ่นสังกะสีในยามเที่ยงวันแต่อย่างใด....มันทำให้โม๊ะรู้สึกว่า อากาศที่ว่าร้อนอบอ้าว ยังไม่สามารถเผาผลาญความรู้สึกของโม๊ะ ให้เร่าร้อนได้เท่าสิ่งที่โม๊ะเห็นอยู่......กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด     โม๊ะก็แปลงร่างเป็นสไปเดอร์แมน...กำอีโต้กระโดดลงมาจากที่ปีนอยู่  กระโดดถีบประตูให้เปิดออกอย่างรวดเร็วและรุนแรง ( กรูทนไม่ไหวแล้วโว้ย..) ....จนสามีและชู้ตกใจตื่น (ไม่ตื่นกรูก็ไม่รู้จะว่าไงแล้วค่ะ).....โม๊ะก็ตะโกนออกไปอย่างสุดเสียง " กลับบ้าน  กลับบ้านเดี๋ยวเน้ "........พอสามีของโม๊ะตกใจลุกขึ้นมา จนได้สติ สามีก็ตอบกลับออกมาว่า " ไม่กลับ ผมไม่กลับ ".......แอร้ยยยยยยส์ ขัดใจ ผัวขัดใจกรูเหลือเกิ้นนนนนนนนน....          โม๊ะก็เลยสะบัด ขวัดแกว่งอีโต้ออกไป  อย่างรุนแรง ปากก็ตะโกน " เมิงจะกลับ รึไม่กลับ..."  ถึงตอนนี้ อีโม๊ะก็ไม่ปงไม่เป็นแม่งแล้วโว้ย ผู้ดี ...เป็นไงเป็นกัน  อย่างไม่ห่วงภาพพจน์.....สามีกับชู้ก็เลยต้องกระโดดหลบอีโต้กันพัลวัล   จู่ๆ..โม๊ะก็ได้ยินเสียงนังชู้แปร๋นขึ้นมาว่า..." คุณมาได้ยังไง... คุณบุกรุกบ้านชั้น "......แอร้ยยยยยส์ คำพูดคำจาของมัน  ช่างยั่งยุ อารมณ์เถื่อนดิบของกรูขึ้นมาได้เป็นอย่างดี สะเหลือเกิ้น ...อีนี่วอนแล้วเมิง วอนนนน (เออ...จะว่าไปมันก็ยังดีนะ เรียกกรูว่า "คุณ" กรูเองสะอีกที่ไพร่กว่ามัน ...แบบว่าเพิ่งนึกได้งะค่ะ โฮ๊ะๆๆๆๆ...ต๊ายยยย ตาย น่าอายจัง.....เอาน่าช่างเหอะๆ) ....คำพูดของนังชู้  ก็เลยเบี่ยงเบนความสนใจของโม๊ะ ให้พุ่งไปที่มันทันที  โม๊ะก็เลยคิดไปเรื่อยเปื่อย..จากสิ่งที่เห็น  หนอยยย..ดูสารรูปเมิงสิ  ทำให้ยิ่งสงสัยขึ้นมาอีกระลอกนึงอย่างแรง อีนี่...มันสวยตรงไหนวะ(คืนที่มันไปนอนกกกันที่บ้าน มันมืดย่ะ โม๊ะเห็นหน้ามันไม่ชัด)  เช๊อะ.....จริงๆแล้วโม๊ะก็ไม่อยากจะลดตัวลงไปเปรียบเทียบกับมันเลยเชียว  แหมมมม...แต่มันอดก็ไม่ได้นี่นา  เอาเป็นว่าเพื่อ...ให้ท่านผู้อ่านได้เห็นภาพพจน์   โม๊ะว่า..(กรูคิดเอาเองแหละ) โม๊ะกับนังนั่น...ถ้าจำเป็นจะต้องเปรียบกันจริงๆ   ก็คงจะไม่ต่างจาก เอมโพ้เรี่ยม กับ ตลาดนัด ละค่ะ...เช๊อะ ( แอร้ยยยส์ ...คงไม่ต้องให้บอกนะคะ ใครเอ็มโพ้เรี่ยม ใครตลาดนัด...เดี๋ยวมีเคืองๆ)...เทียบกันไม่ด้ายยยยยยย  ไม่ได้ ... พอโม๊ะได้สติ จากการปล่อยความคิดไปเรื่อยเปื่อย  ก็เลยตะโกนสวนตอบกลับไปแบบข้างๆคูๆว่า... "ทำไมกรูจะมาไม่ได้  ทีเมิงยังไปบุกรุกบ้านกรูเลย...วันนั้นอ่ะ (ข้างๆคูๆสุดริด)" แต่โม๊ะก็ไม่ลืมที่จะ แกว่งอีโต้รุนแรงขึ้น เพื่อกลบเกลื่อนสิ่งที่เพิ่งพูดออกไปอย่างไร้เหตุผล..( แหะๆ รู้สึกตัวอยู่เหมือนกันย่ะ) แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 47 07:20:49 จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 9 ส.ค. 47 07:14:17 ]

ความคิดเห็นที่ 98 มิผิดหวังทุกครั้งค่ะ พี่โม๊ะ จากคุณ : ghostbuster - [ 9 ส.ค. 47 08:36:02 ]

ความคิดเห็นที่ 99 อ๊าว ขาดตอนน แห๋มมมม ตอนนี้ยาวจริงๆพี่โม๊ะ ตามอ่านมา 2 วันแร้ว ยังไม่จบอีกอ๊ะ จากคุณ : nokkrajok online - [ 9 ส.ค. 47 10:06:00 ]

ความคิดเห็นที่ 100 เอาใจช่วยคุณโม๊ะให้เอาชนะนังชู้ได้นะคะ จากคุณ : se7en_se7enty - [ 9 ส.ค. 47 16:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 101 แหม.. พี่โม๊ะทำให้หนูลุ้นตัวโก่งเชียว.. รีบๆ มาต่อนะคะ จากคุณ : WebSnow_OK_Fanclub - [ 9 ส.ค. 47 19:31:57 ]

ความคิดเห็นที่ 102 เจ๊มาเล่าต่อเดี๋ยวนี้นะ กะลังมัน ปล. ตอนนั้นเจ๊ก็คงไม่มันหรอกเนอะ จากคุณ : น้ำสังข์ - [ 9 ส.ค. 47 22:56:35 ]

ความคิดเห็นที่ 103 รู้สึกสงสารคุณโม๊ะจัง เห็นใจนะครับ Behind that sense of humor of yours, I can feel your pain. จากคุณ : Zeitgeist aka bAdkArmA - [ 9 ส.ค. 47 23:51:24 ]

ความคิดเห็นที่ 104 "ไม่ใช่เรื่องจริง...ไม่โพสต์" ทำไมไม่ เล่า "เรื่องจริง" ล่ะ ...?? จากคุณ : ~* - [ 10 ส.ค. 47 01:41:46 A:61.90.79.120 X: ]

ความคิดเห็นที่ 105 แง้ ๆๆๆๆๆ คุณโม้ะทำยังงี้ไม่ได้น่ะ หายไปในขณะที่อารมณ์ผู้ชมพี้คสุด ๆ มาต่อด่วนที่สุดค่ะ รอ รอ จากคุณ : horseshoes - [ 10 ส.ค. 47 06:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 106 มาลงทะเบียนเป็นแฟนคุณโม๊ะด้วยคน....เห็นด้วยกับคคห103นะคะว่าคุณโม๊ะคงเสียใจน่าดู ยังไงก็ขอให้ร้ายกลายเป็นดีแล้วกันนะ อ้อ..ช่วยรีบๆกลับมาเขียนต่อด้วย จากคุณ : แฟนใหม่ - [ 10 ส.ค. 47 07:47:44 A:202.176.189.228 X: ]

ความคิดเห็นที่ 107 คุณโม้ะค่ะ รู้น่ะว่าสาวมั่น เข้มแข็งและจริงใจ แต่มาเล่าต่อเถอะน่ะ แฟนานุแฟนรออยู่ค่ะ พลีส... จากคุณ : horseshoes - [ 11 ส.ค. 47 07:24:50 ]

ความคิดเห็นที่ 108 มารออ่านด้วยคน ชอบจริงๆ จากคุณ : koy_dolrudee - [ 11 ส.ค. 47 07:43:42 ]

ความคิดเห็นที่ 109 คุณโม๊ะอยู่หนายยยยยยยย จะลงแดงแล้วเอย จากคุณ : *66DaysAfter* - [ 11 ส.ค. 47 08:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 110 เจ๊โม๊ะ โดนผัวฆ่าปิดปากซะล่ะม๊าง จากคุณ : nokkrajok online - [ 11 ส.ค. 47 10:18:10 ]

ความคิดเห็นที่ 111 ตอนนี้คุณบิวเลิกนอกใจแล้วเหรอคะ จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 11 ส.ค. 47 20:47:23 ]

ความคิดเห็นที่ 112 ....ตาม คคห ที่ 104 คงไปนั่ง นึก ๆ อยู่ ม๊าง.... จากคุณ : ~* - [ วันแม่แห่งชาติ 01:09:07 A:61.90.33.98 X: ]

ความคิดเห็นที่ 113 มีพรายกระซิบไปบอกว่าคุณโม๊ะจังมาเขียนอีกแล้ว แวะเข้ามาทักทายว่าสบายดีนะคะ ไม่ได้เห็นเสียนาน พี่จะไปเมืองไทยอยู่กึงกลางเดือนหน้า ยังไม่แน่ใจว่าจะขึ้นเหนือมั๊ญ แต่ลงใต้แน่ๆ ถ้าได้ขึ้นเหนือ จะชวนทานข้าวนะคะ จากคุณ : นางมารร้าย/น้อยซะเมื่อไหร่ - [ วันแม่แห่งชาติ 08:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 114 จับกระทู้เก่าๆรวมเล่มเถอะครับพี่โม๊ะ พิมพ์หนังสือขายเลย สำนักพิมพ์ไหนก็ได้ ออกมาเมื่อไหร่บอกด้วย ผมจอง 1 เล่ม จากคุณ : รองเท้าเปื้อนฝุ่น (dirty shoe) - [ วันแม่แห่งชาติ 15:52:48 ]

ความคิดเห็นที่ 115 กะลังมันเลยค่ะ มาต่อด่วนเลยนะ จากคุณ : เบอร์รี่จัง - [ วันแม่แห่งชาติ 19:49:42 ]

ความคิดเห็นที่ 116 มารออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ วันแม่แห่งชาติ 21:35:39 ]

ความคิดเห็นที่ 117 คุณโม๊ะขา รีบๆมาต่อหน่ยสิคะ จะขาดใจแล้วววววววว จากคุณ : papillon - [ 14 ส.ค. 47 12:23:49 A:61.90.39.243 X: TicketID:010580 ]

ความคิดเห็นที่ 118 รออ่านอยู่นะค่ะ เป็นกระทู้ที่รออ่านนานมาก จากคุณ : คุณสน - [ 15 ส.ค. 47 14:44:41 ]

ความคิดเห็นที่ 119 ขอเป็นแฟนหน้าใหม่ด้วยคนค่ะ ฮามากเลยพี่โม๊ะขา จากคุณ : องค์อวบ - [ 15 ส.ค. 47 18:06:47 ]

ความคิดเห็นที่ 120 แฟนๆรอเหนียวแน่นจริงๆ คุณโมะหายไปไหนจ๊ะ จากคุณ : ม่ายค่ะ - [ 16 ส.ค. 47 20:03:03 ]

ความคิดเห็นที่ 121 พี่โม๊ะจงมา พี่โม๊ะจงมา บริ้วอารมณ์เหรอพี่ มาต่อเร้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แนะนำให้พี่ดู สมรักษ์ ชกก่อน คงได้อารมณ์สุดๆๆ จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ 16 ส.ค. 47 20:21:33 ]

ความคิดเห็นที่ 122 รอจนเหงือกแห้งแล้วค่ะ ขอจุดธูปเรียก...โอมเพี้ยงงงงง!! จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 16 ส.ค. 47 23:33:31 ]

ความคิดเห็นที่ 123 ขอสมัครเป็นแนวร่วมอีกคน... เพิ่งแวะเข้ามาเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยสำหรับห้องนี้ ปกติจะอยู่ที่เฉลิมไทย..ไม่ก็กล้อง.. พอเข้ามาประทับใจมากๆ ที่เจอกะทู้นี้... ฮา...ดี... จะรออ่านอย่างใจจดใจจ่อ... ปล.ขอฝากเนื้อฝากตัวกับพี่ๆทุกคน..โดยเฉพาะ"เจ๊คันโม๊ะจัง" จากคุณ : ฮาโป๊กคุง - [ 17 ส.ค. 47 22:37:41 A:203.145.12.3 X: TicketID:067828 ]

ความคิดเห็นที่ 124 อ้าวววว หายไปไหนง่า แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หนู ค้างงงงงง เล่ย อ่า จากคุณ : หนูมิตจี้จัง - [ 18 ส.ค. 47 14:20:14 A:137.9.3.43 X:203.152.50.194 TicketID:004878 ]

ความคิดเห็นที่ 125 แฟนคลับของเจ๊ แล้วก็เจ๊ อย่าเพิ่งด่าหรือเคืองหนู น่ะค่ะ คือว่าอยากรู้ว่า ชู้ของสามีพี่น่ะเป็นหญิงแท้ หรือ ว่าเป็นสาวอย่างเจ๊ค่ะ อยากรู้จริงๆค่ะ จากคุณ : หิวข้าวจัง - [ 18 ส.ค. 47 19:49:49 A:202.176.96.136 X: TicketID:052478 ]

ความคิดเห็นที่ 126 ไม่เคยทำให้ผิดหวัง ฮา จากคุณ : vega - [ 19 ส.ค. 47 15:57:42 ]

ความคิดเห็นที่ 127 ป้าโม๊ะ ไปเลี้ยงหลานจนลืม แควนๆ แล้วมั้งเนี่ย จากคุณ : ป้าเอม - [ 20 ส.ค. 47 12:48:32 ]

ความคิดเห็นที่ 128 รีบๆโพสต่อนะครับ มัน โคตรๆ จากคุณ : prommy - [ 21 ส.ค. 47 02:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 129 พี่โม๊ะขา....................พี่อยู่หนาย............. จากคุณ : ไจแอนด์ - [ 21 ส.ค. 47 13:55:12 ]

ความคิดเห็นที่ 130 มาเป็นแฟนนักอ่านอีกคนคะ สนุกและฮามาก ๆ เลย จากคุณ : ผู้กอง - [ 21 ส.ค. 47 20:21:30 ]

ความคิดเห็นที่ 131 แอร้ยยยยยยยยส์......ตื้นตันค่ะ ตื้นตัน....กราบแทบอกขอบคุณเพื่อนๆผู้อ่านชายทั้งหลาย และขอบใจย่ะ สำหรับเพื่อนๆผู้หญิง.... แหมมมมม...เมื่อคืนเข้า เอ็ม เอส เอ็น ...ก็มีเพื่อนๆมาทัก " ทำไมโม๊ะไม่ไปเขียนต่อ..." ต๊ายยยย อุตส่าห์เม้าส์ไปว่า ช่วงนี้ยุ่งมากค่ะ (ยุ่งจริงๆ) ยอมโดนเพื่อนๆผู้อ่านรุมประนามด่าทอ แต่ห้ามสาปแช่งนะคะ(ขอร้อง) ตั้งใจจะปล่อยกระทู้ทิ้งไว้ ให้หายเงียบไปเอง ....นี่ก็กะจะแอบเข้ามาอ่านห้อง*เฉลิมไทย*สะหน่อยค่ะว่า ใครชนะเลิศ อะคาเดมี่ แฟนท้าาาเชียยยยย....(เกลี๊ยด เกลียดเสียงคุณพิธีกรหญิง ลากยาวส้าาา น่าหมั่นไส้) เพราะวันนี้ไม่ได้ดู ด้วยความเคยชินค่ะเข้าพันทิบปุ๊ป มือมันคลิกไปที่ *ลุมพินี* ปั๊ป....กระทู้นังโม๊ะก็แผ่หรา....ตื้นตันใจค่ะ ช่วงนี้ยุ่งวุ่นวาย ย้ายบ้านย้ายช่อง...งานธุรกิจครอบครัวก็ บี๊ซี่ เหลือเกิ้นนนนนนน....ค่ะ...ได้บ่นพอหอมปากหอมคอแล้ว ...เล่าต่อเลยละกัน จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 22 ส.ค. 47 01:46:03 ]

ความคิดเห็นที่ 132 รออยู่..... จากคุณ : i_am_ami - [ 22 ส.ค. 47 02:27:04 ]

ความคิดเห็นที่ 133 รอแล้วรอเล่า ค่า...^__^ จากคุณ : เส้นเล็กเอ็นหมูตุ๋นยาจีน - [ 22 ส.ค. 47 02:54:18 ]

ความคิดเห็นที่ 134 ค่ะหลังจากที่...(นังแก้วหน้า)โม๊ะ สะบัด ขวัดแกว่งอีโต้ ขู่ผัว ขวับ..ขวับ...คุณผัว กับชู้ (ที่อยู่ในสถาพกึ่งเปลือย) ก็หลบหลีกกันพัลวัล แย่งกันหลบข้างหลังของกันและกัน ผลัดกันดันอีกคนมาอยู่ข้างหน้าอย่างชุลมุนวุ่นวาย.....พอโม๊ะเห็นสภาพก็ได้แต่นึกกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจว่า.... โฮ๊ะๆๆๆๆ นึกว่าแม่งรักกันเหลือเกิ้นนนนน...ทุ้ยยยย...ที่แท้ก็รักตัวกลัวตาย จะว่าไปถ้านัง *ตลาดนัดชุมชนแออัด* นั่น มันกล้าออกมายืนข้างหน้าแอ่นอกเหี่ยวๆ ตัวลีบๆ ฟีบๆ ผอมๆ สูงๆ มีแต่หนังหุ้มกระดูกของมัน รับอีโต้แทนผัว(กรู) เพื่อบูชาความรักแบบหน้าด้านๆของมันสะหน่อย ...โม๊ะก็อาจจะเทคะแนนสงสารให้ได้บ้าง....แต่นี่ป่าวเล้ยยยยย ....หนอยยยยย จนในที่สุดโม๊ะก็แหกปากแบบสุดเสียงสังข์ กู้ก้องร้องตะโกน จนสะท้านสะเทือนไปทั่วชุมชนแออัด ..บอกผัวว่า " กลับบ้านนนนนเดี๋ยวเน้...." คุณผัวก็ได้แต่ส่ายหน้าหงึกๆตอบออกมาอย่างแผ่วเบาว่า "ไม่กลับ ผมไม่กลับ..." ......กรี๊ดดดดดดดด มันวอนค่ะ มันวอน โม๊ะก็เลยตะโกนย้ำ ซ้ำไป ซ้ำมา เพื่อเรียกขวัญ กำลังใจและเรี่ยวแรงตัวเอง ให้พลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง...(คงเหมือนพวกนักยกน้ำหนักหน่ะค่ะ)....." กลับบ้าน กรูบอกให้กลับบ้าน เมิงจะกลับรึไม่กลับ ฯลฯ "....โฮ๊ะ..คนอย่างนังโม๊ะ ไม่ยอมเสียชาติเกิด เป็นหญิงไทยใจห้าวหาญหรอกค่ะ ปากแกว่ง(ด่าทอผัว) มือก็ต้องไกว(อีโต้).... " เมิงจะกลับกับกรูดีๆ หรือจะกลับรถเฮียร่วม(กตัญญู) เฮียปอ(เต็กตึ๊ง) ..เลือกเอา " กรี๊ดดดดดดดดด พูดอย่างงั้นจริงๆ คุณผัวก็ยังไม่วายทำท่าลังเล ลังเลค่ะ ...เอาเป็นว่าเพื่อเป็นการให้เกียรติคุณผัว โม๊ะก็ขอเล่าข้ามๆไปบ้าง....ในที่สุดโม๊ะก็อาศัยช่วงลังเล ฉุดกระชากลากผัวลงมาอย่างทุลักทุเล ในสภาพกึ่งเปลือยนั่นละค่ะ ลากไปปากโม๊ะมันก็ดันอยู่ไม่สุขสิคะ ปากก็ด่าไปต่างๆนาๆ หยาบๆคายๆ อีกต่างหาก ถึงขนาดทุกวันนี้มานั่งทบทวนดู โม๊ะเองยังถึงขนาดสะท้อนใจด้วยความละอาย ...เฮ้อออ ความเป็นผู้ดิบ ผู้ดีของกรู มันหายไปไหนหมดวะ ...ก็ได้แต่โทษสิ่งแวดล้อมเพื่อปลอบใจตัวเอง หลีกเลี่ยงความผิดละค่ะ...อ้าว..เข้าเมืองตาหลิ่ว มันก็ต้องหลิ่วตาตาม ก็กรูว่าต้องเป็นเพราะบรรยากาศชุมชนแออัดแหง..แหง กรูเลยเป็นไปได้ขนาดนี้...กรูว่าคงไม่ช่ายยย ไม่ใช่ตัวกรูจริงๆหรอกค่ะ... หึ อึ ส่ายหน้าไม่ยอมรับค่ะ พอลากผัวลงมาข้างล่าง โม๊ะก็ไม่ผิดหวังจริง จริ๊งงง...ค่ะ เหล่าบรรดาไทยมุง ไม่รู้มาจากไหนสิคะ มืดฟ้ามัวดิน....เอาละสิคะ เป็นเรื่องเลยละทีนี้ ยิ่งท่านผู้ชมเยอะเท่าไหร่ เลือดแห่งสัญชาตญาน drama queen ของนังโม๊ะก็ยิ่งสูบฉีดรุนแรง ยางอายไม่มีค่ะ ...วิญญาน มาดอนน่า เข้าสิงขึ้นมาทันทีเหมือนกัน นัยว่าเอน-เตอ-เทน เล่นกับคนดู.... " เจ้าข้าเอ้ยยยย...มาเร่ว มาดูอีหน้าด้านบ้านนี้ ไม่มีปัญญาหาผัว แย่งผัวชาวบ้าน ...ฯลฯต่างๆนาๆ " ...พูดอะไรออกไปมั่ง ขนาดโม๊ะเองก็ยังจำไม่หวาดไม่ไหว....ชาวบ้าน ชาวช่อง คง งง เป็นไก่ตาแตกไปเหมือนกัน ใครผัวใครเมียใครวะนั่น...(เพราะผู้ชายเหมือนกันทั้งน้านนนน) ....แต่ที่แน่ๆกรูว่า.... อีตุ๊ดชุดดำหน่ะ ได้เด่นสุดละค่ะ...ในวันนั้น ลากผัวเดินผ่านฝูงชน กว่าจะถึงรถที่จอดไว้.... สรุปว่า..ด้วยมาตรการปราบปรามอย่างเด็ดขาด โม๊ะก็ได้ผัวกลับคืนมา ไม่รู้ละค่ะ ถึงแม้จะไม่ทั้งตัวและหัวใจ กรูก็ขอลากตัวมาไว้ใกล้ๆก่อน แล้วถ้าใจมันไม่ตามมาด้วย ....ผัวจะตาย ก็ตายไปเองละค่ะ กรูไม่เกี่ยว....เอากะกรูเสะ หลังจากที่ทุ่มเทแรงกายลากผัวกลับมาบ้านได้อย่างลำบากยากเย็น ทั้งขู่ทั้งปลอบต่างๆนาๆ..สารพัดสารพัน แอร้ยยยยยส์ ไหนๆไหนๆแล้ว อายเป็นอายวะ( เนื่องจาก...เรื่องซื้อของกำนัลล่อหลอกผู้ชาย ถือเป็นเรื่องที่น่าอับอายที่สุดสำหรับ ผู้หญิงสวยอย่างโม๊ะ..ไม่มี้ ไม่มีจริงๆ... ถ้าไม่จำเป็น) โม๊ะก็ขอถือโอกาสแฉ ให้หมดเปลือกไปเลยค่ะ ใครหน้าไหนมันว่าไม่เม้าส์เรื่องจริงละคะ ...วันนั้นเสร็จสรรพก็ รองเท้าไนกี้ คู่ละปาเข้าไป สี่พันหก (ลากผัวมา ทั้งๆไม่ใส่รองเท้านั่นละค่ะ เลยต้องซื้อให้ใหม่ เพราะผัวไม่มีรองเท้าใส่) ...ตบท้ายด้วยเกมส์ เพลย์สะเตชั่น สมัยนั้นเพิ่งออกใหม่ๆไปอีก หมื่นกว่าๆ ...แหมมม.... มีผัวเด็กกว่า ( แค่ ปี สองปีเอง)มันก็งี้ละค่ะ เอาวะ..ให้ผัวติดเกมส์อยู่บ้านดีกว่า ให้ผัวไปติดชู้ เสียดายเงินมันก็เสียดายละนะคะ แต่โม๊ะก็ถือสะว่า แอนตาซิล เค้าแจก แบบในคู่มันส์มวยไทยไปละกัน ...ว๊ายยยย ว่าไม่ได้นะคะ ยังดีค่ะ นี่แค่เฉียดๆ สองหมื่น ถ้านับแผลกันจริงๆ แผลละ 1-2000 ละก็ ... เห็นทีอีโม๊ะหมดตัวไปเลยเหมือนกัน เพราะวันนั้นแผลเยอะจริง จริ้งงงงงง...ผัวกรู นี่ยังไม่รวมค่าพาผัวไป re-honeymoon อีกเป็นหมื่นๆนะค๊าาาาา...(ไหนๆก็แฉแล้ว)...เฮ้ออออออออ แถมท้ายด้วยการฮัลโหลๆ โทรบอกเล่าให้แม่สามีฟังอีก ..." ฮัลโหลๆ โม๊ะควบคุมสถานการณ์อยู่ค่ะ คุณแม่ผัวขา ...โน วอรี่ค่ะ ".... วันรุ่งขึ้น...ด้วยสำนึกแห่งความดีงาม(ที่พอจะมีเหลืออยู่บ้าง)ของโม๊ะ ก็พลันนึกขึ้นได้ว่า...ตายห่ะ กรูพังประตูบ้านเค้า(นังชู้วับ ชู้วับหน่ะสิ...จะใครสะอีกละ)ไปหลายประตูเหมือนกันนี่หว่า ....ไหนๆโม๊ะก็ได้(ตัว)ผัวคืนมาแล้ว มั่นใจว่าผัวไม่กล้าเป็นแน่แท้อีกแล้ว กับนังสลัมมี่นี่ เพื่อหมดเวรหมดกรรมกันไป...อย่ากระนั้นเลยค่ะ นังโม๊ะยังมีหน้า เสนอหน้าโทรไปถามไถ่ เพื่อชดใช้ซ่อมแซม ส่วนของบ้านที่ชำรุด สึกหรอจากฝีตีนของโม๊ะ นัยว่าเป็นการเยาะเย้ย ถากถางนังชู้วับ ได้อย่างกลายๆอีกด้วย ....แต่ก็ไม่ได้เรื่องได้ราว กลับกลายเป็นอันว่านังชู้วับ ย้ายหนีออกจากไปสะแล้ว ....คงจะด้วยความที่ไม่กล้าบากหน้าอยู่ สู้หน้าชาวชุมชนได้อีกต่อไป .....จบบริบูรณ์ คือบาทา...ครองพิภพจบสากล (หัตถาที่ไหนกัน ไม่จริ๊งงง ไม่จริงค่ะ..ในกรณีนี้ ขอเถียง โม๊ะเป็นเอ็นเลย...) จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 22 ส.ค. 47 02:57:44 ]

ความคิดเห็นที่ 135 แง..แง...เจ๊โม๊ะ......หายไปไหน อีกง่ะ..... จา...อ่าน..จา...อ่าน... จากคุณ : เฟิ้ม (ป้าหนวด) - [ 22 ส.ค. 47 03:00:19 ]

ความคิดเห็นที่ 136 ทนได้ยางไงอ่ะ นับถือๆ จากคุณ : Pook-ก้า - [ 22 ส.ค. 47 11:28:29 ]

ความคิดเห็นที่ 137 ฮ่า ฮ่า นังชู้วับ ชู้วับ ชอบคำนี้จัง จากคุณ : ป้าเอม - [ 22 ส.ค. 47 16:37:29 ]

ความคิดเห็นที่ 138 โอ้ววววววววววว โน้ววววววววววววววววววววว โม๊ะจ๋าาา อย่าหนีไปไหนน่ะ มาต่อเร็ว ขึ้นเรื่องใหม่นะจ๊ะ ตามรออยู่ จากคุณ : koy_dolrudee - [ 23 ส.ค. 47 04:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 139 คุณโม๊ะครับ ผมอ่านของคุณมานาน รู้สึกชอบที่คุณเป็นผู้หญิงแกร่ง แก่น เซี้ยว (หรือเปล่า???) รออ่านตอนต่อไปนะครับ อ้อใบสมัครเป็นแฟน มีไมครับ ขอสักใบ..จะกรอกทิ้งไว้ เผื่อคุณโม๊ะต้องการคนรับใช้ จากคุณ : คิงคอง (Cyberkingkong) - [ 23 ส.ค. 47 08:16:53 ]

ความคิดเห็นที่ 140 ฮาทุกเรื่องเลยนะเจ๊ จากคุณ : BENZAA (BENZAA) - [ 23 ส.ค. 47 15:01:04 ]

ความคิดเห็นที่ 141 ฮาโคตร จากคุณ : กลมกลิ้ง - [ 24 ส.ค. 47 13:48:25 ]

ความคิดเห็นที่ 142 อ่านแล้วถ้าเป็นตัวเองร้องไห้ตายชักแน่เลย แฟนสจ๊วดเหมือนกัน ปวดใจ ทำงายดี Y-Y จากคุณ : จดหมายถึงพระจันทร์ - [ 24 ส.ค. 47 20:39:11 ]

ความคิดเห็นที่ 143 5555555555 สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สลัมที่ว่าเจ๊ก็เฉลยแระ รู้กานรู้กาน จากคุณ : *คุณหนูPuNcH* - [ 24 ส.ค. 47 21:09:27 ]

ความคิดเห็นที่ 144 "คือบาทา...ครองพิภพจบสากล" <==== กร๊ากกกกกกกกกกกกก ขำกลิ้งจริงๆค่ะ โอยยยย ท้องแข็ง.....สนุกมากจริงๆ ชอบม๊ากกกมากกกก อะไรจะเล่าได้ถึงใจขนาดดดดด จากคุณ : -=.Gay-E-Cha.=- - [ 24 ส.ค. 47 21:18:08 ]

ความคิดเห็นที่ 145 ขอบคุณค้า ที่มาต่อจนจบ สนุกจริง ๆ จากคุณ : horseshoes - [ 24 ส.ค. 47 22:17:11 ]

ความคิดเห็นที่ 146 ครบสามสิบ สองไม๊คะเจ๊ สามีอ่ะ อิอิ แซวเล่น จากคุณ : ความรักจับมือเขียน - [ 24 ส.ค. 47 22:34:03 ]

ความคิดเห็นที่ 147 ว้าว พึ่งจะได้อ่าน สุดยอดเจงๆ คันโม๊ะจัง.. มีต่อไม๊ครับ จากคุณ : kunimii - [ 25 ส.ค. 47 08:05:16 ]

ความคิดเห็นที่ 148 มันส์มาก ชอบมาก มาต่ออีกนะคะ จะรออ่านค่ะ จากคุณ : someone only we know - [ 26 ส.ค. 47 09:09:53 ]

ความคิดเห็นที่ 149 เจตนารมณ์แน่วแน่ อิฉันเดินตระเวนทั่วพันติ๊บ เพื่อตามหาทู้คุณโม๊ะอย่างเดียวเลยอ่ะ ฮ่ะๆๆๆ แบบว่า จำห้องม่ายด้ายอ่ะ แต่พอมาเจอแล้ว ก้อ...สะจายยยยยยย จากคุณ : อัลไซเมอร์นิ (กล้วยนะเออ) - [ 27 ส.ค. 47 08:10:31 ]

ความคิดเห็นที่ 150 อย่าว่า งู้นงี้ เลย . . . . เมื่อไร มาเล่าอีก อะค๊า ๆ ๆ ๆ จากคุณ : ข้าวตุ๋น - [ 27 ส.ค. 47 12:25:03 ]

ความคิดเห็นที่ 151 Thanks for your story na krub... จากคุณ : xymm - [ 27 ส.ค. 47 16:20:10 ]

ความคิดเห็นที่ 152 คุณข้าวตุ๋น 150 ตอบด่วน...... PLEASE ใครคะนั่น ในรูปน่ะ หล่อบาดใจไรได้ขนาดนั้น ว้าย เก็บไปนอนฝันถึงแร้ว จากคุณ : สวยเรียบๆ - [ 27 ส.ค. 47 18:59:25 A:134.32.106.47 X: TicketID:054269 ]

ความคิดเห็นที่ 153 เอ่อ...คุณ ข้าวตุ๋น รูปใครคะนั่น นักเทนนิสรึป่าวอ่ะ จากคุณ : jimkong - [ 28 ส.ค. 47 01:28:51 ]

ความคิดเห็นที่ 155 จาก #150 มาตอบแทนคุณข้าวตุ๋นนะค่ะ นั่นรูปนักว่ายโอลิมปิกค่ะ อยากเห็นมากกว่านี้ลองไปห้องเฉลิมไทยดูนะค่ะ แล้วลอง search หาดู มีโพสไว้ 3 กระทู้แนะค่ะ หล่อๆทัง้นั้น อิอิ จากคุณ : จดหมายถึงพระจันทร์ - [ 29 ส.ค. 47 07:42:13 ]

ความคิดเห็นที่ 156 คันโม๊ะจัง ช่วยติดต่อหิ่นหน่อยได้ไหมคะ 06-9079391 ขอบคุณมากค่ะ มีประสบการณ์แสนสาหัสจะปรึกษาค่ะ ได้โปรดนะคะ ไม่นานดอก จากคุณ : หิ่น - [ 30 ส.ค. 47 16:18:30 A:203.113.57.168 X: TicketID:071653 ]

ความคิดเห็นที่ 157 ขออีเมล์ก็ได้ค่ะ จากคุณ : หิ่น - [ 30 ส.ค. 47 16:24:40 A:203.113.57.168 X: TicketID:071653 ]

ความคิดเห็นที่ 158 uglyrin@hotmail.com พี่โม๊ะ ส่งเมล์พี่ให้หิ่นหน่อยค่ะ จากคุณ : ขอบคุณหลาย - [ 30 ส.ค. 47 18:21:15 A:203.113.57.165 X: TicketID:071653 ]

ความคิดเห็นที่ 159 หิ่นขา kan_moh_jung@hotmail.com จากคุณ : คันโม๊ะจัง (ความรักสีส้ม) - [ 31 ส.ค. 47 01:39:12 ]

ความคิดเห็นที่ 160 แอร้ยยยยยส์ .....ช่วงที่ผ่านมา โม๊ะ บีซี้ บีซี่ค่ะ.... นี่ก็ค่อยยังชั่วขึ้นมา นี๊ดส์นึง ....  จะอะไรสะอีกเล่าคะ... อารมณ์เปลี่ยน ชีวิตก็เปลี่ยนค่ะ...ขออุบไว้ก่อน ยังไม่เม้าส์ค่ะ ไม่เม้าส์...  เอาเป็นว่า...ช่วงนี้ ความสัมพันธ์ของโม๊ะกับนังน้องสาวในไส้คนเดียวตัวแสบ(ที่เคยแอบเอามันมาเม้าส์ ถึงความแกร่ง อึด ฮึด แบบว่าก๊อปกันมาเลย)...ก็ดีขึ้นอย่างน่ากลัว (อ่าววว...กลัวสิคะ ก็สมัยเด็กๆหน่ะ กัดกันแทบตาย  แบบที่ว่า ถ้าว่างๆ เอามาเม้าส์เล่าให้ฟังได้เป็นนิยายเลยเชียว)....  เมื่อตอนบ่าย...ขณะที่สองศรีพี่น้องผู้โชกโชน นั่งจับเข่าเจ่าจุก จิบ อิฟ-วะ-นิ่ง-ที  วางแผนชั่วร้ายกันอยู่...(หวั๋ยยยยส์...ล้อเล่นนนนย่ะ จริงๆแล้วคุยเรื่องสร้างสรรค์กันตามประสาพี่ๆน้องๆ..ตะหาก)  จู่ๆ นังน้องสาวตัวแสบก็ดันโพล่งขึ้นมาว่า " กรูว่า ชีวิตกรูเนี่ยไปเขียนนิยายขายดีกว่า "......    แอร้ยยยยยยส์...โม๊ะก็วูบวาบ วูบวาบสิคะ  พลันนึกในใจว่า...เอะ อีนี่(คำว่า *อีนี่*หน่ะ  ขอย้ำว่าคิดในใจนะคะ เพราะถ้าเผลอเรอคิดดังๆออกไป อีโม๊ะก็อีโม๊ะเหอะคะ อาจโดนมันตบ สวนกลับมาได้..บอกแล้วไงคะว่ามันร้ายยยมั่กๆ...ขนาดกรูยังกรัววว) ชีวิตหล่อนมีอะไรหนักหนาคะ ผัวก็มี ลูกก็มี แถมลูกๆ 2 คน ก็น่ารักหน้าชัง (รักหน่ะโม๊ะก็รักละนะคะ ก็มีหลานอยู่แค่ 2 คน แต่จะชังก็ตรงที่มันดันเรียกโม๊ะว่า *ลุง* หน่ะค่ะ...แอบเคือง)....   อุ๊ยยยย...พอโม๊ะได้ฟังวีรกรรมของนังน้องสาวเข้าให้ ....ต๊ายยยย ตายยย...เป็นอันว่าโม๊ะต้องอ่อนอก อ่อนใจค่ะ  โถ โถ...ชีวิตที่แยกย้ายกันไปมีเหย้า มีเรือน ... ต้องขอบอกค่ะ...จะด้วยความเป็นพี่น้องที่ดูเหมือนไม่ถูกกันเลยมาตั้งแต่เด็ก หรืออาจจะเป็นเพราะชีวิต ที่ต่างต้องดิ้นรน...(ก็อย่างที่เคยเม้าส์ไปแล้วไงคะว่า ชีวิตในวัยเด็กที่ขัดสนของเรา)...โม๊ะ กับ น้องสาว ไม่เค้ยย ไม่เคย ได้มีโอกาส มาเล่าแลกเปลี่ยนประสบการณ์  ไม่มี้ ไม่มีค่ะ ที่จะได้มารับรู้ เรื่องราวหลากหลายของกันและกัน....เลย   ในที่สุด...โม๊ะก็เลยบอกเล่าเก้าสิบ แนะนำให้เธอได้รู้จักเพื่อนใหม่ที่ชื่อว่า **พันทิบ**...ถ้ามีโอกาสและหากเพื่อนๆสนใจ  วีรกรรม วีรเวรของสองศรีพี่น้องผู้แก่นแก้ว ก๋ากั๋น   เพื่อนๆคงได้อ่านเรื่องราวที่ ดุ เด็ด เผ็ด มันส์ ไม่แพ้คันโม๊ะจัง ผู้พี่...อย่างแน่นอนค่ะ     แก้ไขเมื่อ 31 ส.ค. 47 02:47:55 จากคุณ : ความรักสีส้ม - [ 31 ส.ค. 47 02:17:04 ]

ความคิดเห็นที่ 161 จะรออ่านค่ะ จากคุณ : horseshoes - [ 31 ส.ค. 47 05:02:52 ]

ความคิดเห็นที่ 162 เยี่ยมมาก น้อง จะรอนักเขียนน้องใหม่นะคะ อยากรู้ว่า จะน่ารักเท่าพี่สาวไหม จากคุณ : ป้าเอม - [ 31 ส.ค. 47 10:44:45 ]