ฉันและเค้าทั้งสองคนอยู่ในวัยทำงานแล้ว...
เรื่องมันเริ่มต้นเมื่อผู้หญิงที่จัดว่าเรียนสูงแต่โง่เง่าอย่างฉันได้ไปใช้ชีวิตหลังจบหมาดๆที่บริษัทเดียวกับผู้ชายของเธอ...เราอยู่ในแผนกเดียวกัน โดยที่ตำแหน่งหน้าที่การงานของฉันคือว่าที่หัวหน้างานของเค้า
เค้ามีแฟนแล้ว...นั่นคือสิ่งที่ฉันรู้ แต่เรื่องที่แปลกใจอยู่เสมอก็คือการใช้ชีวิตประจำวันของเค้าราวกับการใช้ชีวิตของผู้ชายโสด เค้าแทบจะกินนอนอยู่ที่ทำงานทุกวัน กับเพื่อนๆพี่ๆที่ทำงานก็เฮไหนเฮกัน ไม่เคยขาด ฉันแทบจะไม่ไม่เคยเห็นเค้าไปหาแฟนในวันหยุดรวมทั้งหลังเลิกงาน
ความเป็นพนักงานใหม่ไฟแรงของฉันทำให้ฉันบ้างาน และความที่ฉันจะเป็นหัวหน้าแผนกในอนาคตแทนคนเก่าที่กำลังจะไปเรียนต่อต่างประเทศ ทำให้ฉันต้องอยู่ดึกรวมทั้งค้างที่ที่ทำงานเป็นประจำ
เพราะความที่ฉันวางตัวไม่เป็น ความที่อายุเท่าๆกัน ความขี้เล่นของฉันและความเป็นมิตรของเค้าทำให้เราสนิทกัน ฉันเคยบอกเค้าว่า"ถ้าฉันเป็นผู้หญิงของเค้า ฉันคงไม่ทนคบกับเค้า ....ถ้าเป็นฉัน ฉันคงต้องการเวลาจากคนที่ฉันรักมากกว่านี้แน่ๆ....." เค้าตอบฉันว่า "ไม่มีปัญหาหรอก...เราเข้าใจกัน" ......ฉันนับถือผู้หญิงคนนี้มากๆ ...ก็แน่ล่ะ ฉันเคยเลิกกับแฟนเพราะเค้าไม่มีเวลาให้ ฉันถึงได้นับถือผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน
ผ่านไปหนึ่งปี เราสนิทกันมากขึ้น เค้าเริ่มแปลกไปในความรู้สึก เค้าให้ความสำคัญกับฉันมาก ใจดีและคอยช่วยเหลือฉันอยู่เสมอ ฉันรวมทั้งทุกคนรอบตัวต่างก็สงสัยว่าเค้าจีบฉันอยู่รึเปล่า แต่ฉันไม่คิดจะถามผู้ชายที่มีแฟนแล้วคนนี้ตรงๆหรอก เพราะฉันคิดว่ามันไม่ควรจะเป็นอย่างนั้น
ฉันสาบานได้ถึงฉันจะรู้สึกดีๆอยู่บ้างที่มีคนใส่ใจ แต่ฉันมั่นใจมากว่าฉันแสดงออกอย่างเพื่อนจริงๆ ถ้าถามว่าแล้วในใจล่ะ ฉันชอบเค้ามั๊ย....ฉันตอบได้เลยว่าฉันแค่รู้สึกดีที่มีคนใส่ใจ...เค้าไม่ใช่สเปคฉันสักนิด...และที่สำคัญที่สุดฉันตระหนักอยู่ตลอดเวลาว่าเค้ามีแฟนแล้ว
หลังจากที่ฉันรับรู้ถึงพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปไม่นาน..เค้าก็ประกาศกับทุกคนว่า..เค้าเลิกกับแฟนแล้ว ผู้ชายที่ไม่ค่อยพูดเรื่องส่วนตัวคนนี้บอกว่าเค้าทนมาสองปีแล้ว แล้วเค้าจะไม่ทนอีกต่อไป ในหัวของฉันก็งงว่าทนเรื่องอะไรหว่า ไม่ใช่ผู้หญิงเหรอที่ต้องทนไม่เจอหน้าแฟน... แต่เอาเหอะ เมื่อไหร่ก็ตามที่เค้าอยากเล่ารายละเอียด เค้าก็คงเล่าให้ฟังเอง
เค้าเริ่มจีบฉันอย่างเปิดเผย ฉันเริ่มเห็นอะไรดีๆในตัวผู้ชายคนนี้ เห็นความเป็นห่วงเป็นใยใส่ใจ และที่แน่ๆ เค้ามีเวลาอยู่กับฉันเกือบ24ชม.
มีคนยุให้ฉันถามเค้าว่าเราเป็นอะไรกัน ฉันบอกว่าไม่จำเป็น จะเป็นอะไรสถานะไหนก็ไม่เห็นเป็นไร แค่ทุกวันนี้มีความสุขก็พอ
แล้วอยู่ๆ เค้าก็ถามความคิดเห็นจากฉัน เรื่องการสร้างครอบครัว ฉันบอกเค้าว่าไม่เคยมีในหัวฉัน ฉันยังไม่เคยคิดเรื่องแต่งงาน ฉันคิดแค่นี้กับพรุ่งนี้มีความสุข....เค้าโกรธ เค้าบอกว่าเค้าคบกัยใคร จริงจังเสมอ เค้าคิดถึงการสร้างครอบครัวกับฉัน ฉันก็ยังยืนยันเหมือนเดิมว่าเวลาผ่านไป อะไรๆก็เปลี่ยนได้ อย่ายึดติดเลย....เค้าแสดงออกอย่างมากว่าเค้าเสียใจที่ฉันมีความคิดอย่างนี้ เค้ารู้สึกไม่มั่นคง
จุดนี้ทำให้ฉันเข้าใจว่าในความคิดของเค้า ก็คือตอนนี้เค้าคบกับฉันอยู่
ต่อมาไม่นานเค้าเริ่มเปลี่ยนไป..เริ่มกลับบ้านบ่อยขึ้น และไม่ค่อยสนใจฉันเหมือนเคย ฉันบอกตรงๆว่าฉันน้อยใจ แต่เค้าก็ยืนยันว่าเค้าไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไป
หลังจากนั้นไม่นาน มีโทรศัพท์จากผู้หญิงของเค้าโทรมาหาฉัน เราคุยกันอย่างสุภาพ ว่าด้วยเรื่องฉันกำลังแย่งแฟน (สามี)ชาวบ้านอยู่ ฉันตกใจมาก ไม่มีความคิดที่ว่าเค้ากับแฟนยังไม่เลิกกันอยู่ในหัวฉันเลย เราเปิดอกกันตามภาษาลูกผู้หญิง ฉันสงสารผู้หญิงคนนี้มากที่ไว้ใจมาตลอด ฉันบอกว่าฉันเดินออกไปเอง อย่างน้อยที่สุด ฉันกับเค้าก็ยังไม่ได้ผูกพันธ์กันทางร่างกาย ฉันคงไม่เป็นไรมาก...เรื่องเลิกกับแฟนกับเรื่องโดนหลอกฉันผ่านมานักต่อนักแล้ว แค่นี้สบายมาก
แต่มันไม่จบ..ผู้ชายคนนี้ไม่ยอมออกจากชีวิตฉัน ท้ายทีสุดฉันตกเป็นของเค้า ฉันไม่ซีเรียสเรื่องฉันเสียตัวให้เค้าแล้ว เค้าจะต้องมารับผิดชอบ ฉันไม่คิดว่าเรื่องนี้ลดคุณค่าในตัวฉันลง แต่ที่ฉันซีเรียสมากคือฉันผิดศีลข้อ3 มันเหมือนนรกในใจ แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือ ฉันติดใจในเรื่องอย่างนี้ และเราเข้ากันได้ดีมาก ฉันเชื่อว่าเค้าก็หลงฉันมาก ฉันรู้ว่าผิดอยู่ตลอดเวลา แต่มันไม่สามารถตัดขาดได้
ผู้หญิงของเค้าติดต่อหาฉันอีกครั้ง ถามเรื่องราวระหว่างฉันกับสามีของเธอ ฉันไม่เล่าเรื่องความสัมพันธ์ทางร่างกาย ฉันไม่อยากให้เค้าเสียใจมากไปกว่านี้ ฉันละอายเกินกว่าที่จะพูดด้วย
ครั้งนี้ผู้หญิงที่โง่เหมือนๆกับฉัน ขอให้ผู้ชายของเราตัดสินใน ผู้ชายคนนี้เลือกฉัน และกล่าวว่าผู้หญิงที่แสนดีคนนั้นจนไม่เหลือคุณความดีอะไรในวันที่เลิกกัน
ฉันไม่มีความสุขหรอกนะ ฉันมีสามัญสำนึก...แต่มันไม่แข็งแรงพอเมื่อเทียบกับความต้องการของใจ
เวลาผ่านไปเรื่อยๆ เค้าเปลี่ยนไปจนน่าใจหาย เจ้าอารมณ์ ไม่สุภาพ และไม่เหลือความน่ารักอีกเลย ฉันรู้สึกว่าฉันได้มาแต่ตัว เวลาเดียวที่เค้ายังคงอ่อนโยนและแสนดีคือเวลาที่เรามี SEX กันพอจบแล้ว ทุกอย่างก็ว่างเปล่า
และอีกเรื่องที่ฉันรับรู้มาตลอดก็คือ เค้ายังติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ทุกว่าอย่างสม่ำเสมอ ตั้งแต่วันที่เลิกกัน ไม่เคยขาด และยังไปเจอกัน..ฉันเริ่มรู้สึกว่ามันเกินกว่าจะเรียกว่าเป็นแค่ความผูกพันธ์ เราเริ่มมีปัญหากันทุกครั้งที่ฉันรู้เรื่องระหว่างเค้าสองคน ฉันเข้าใจคำว่าได้มาแต่ตัวแต่ไม่ได้หัวใจอย่างลึกซึ้ง ฉันรู้สึกเหมือนกรรมช่างตามสนองได้รวดเร็ว ฉันไม่มีความสุข ทุกๆวันฉันจ้องแต่จับผิด ฉันไม่ไว้ใจเค้าอีกต่อไป ฉันคิดว่าสภาพแบบนี้ผู้หญิงคนนั้นต้องเคยเป็นมาก่อนแน่ๆ มันเป็นทุกข์อย่างที่ไม่รู้จะพรรณายังงัยได้
ฉันตัดสินใจติดต่อไปฝ่ายโน้นบ้าง และละอายเหลือที่ต้องใช้คำถามเดียวกับที่เค้าเคยถามฉัน และคำตอบที่ได้รับก็คือ "เราไม่เคยเลิกกันจริงๆ..." เค้าสองคนกลับไปคบกันเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว ผู้ชายที่ฉันคิดว่าเป็นของฉัน เป็นแฟนที่แสนดีสำหรับผู้หญิงคนนั้น แต่กระทำเรื่องแย่ๆกับฉัน
ผู้หยิงคนนั้นบอกว่าเค้ารู้เรื่องระหว่างฉันกับผู้ชายของเค้ามาตลอด แต่ยังงัยเค้าก็ยังรัก ถึงผู้ชายคนนั้นจะอยู่ร่วมบ้านกับฉัน เค้าก็ไม่ว่าอะไร เค้ารับได้ทุกอย่าง เค้าไม่เคยเรียกร้อง เพราะผู้ชายของเราดีกับเค้าเพียงพอ เค้าไม่ต้องการเวลา เค้าเข้าใจกัน ถึงวันนี้ผู้ชายคนนี้จะอยู่กับใคร เค้ารู้ว่าอนาคตผู้ชายคนนี้จะแต่งงานกับเค้า และถึงมันไม่เกิดขึ้น เค้าก็ยังรักตลอดไป
ฉันขอเลิกอีกครั้ง พร้อมกับเวลาที่ได้รับตำแหน่งเป็นหัวหน้า ฉันต้องสั่งงานอดีตสามีของฉัน และยังต้องคุยกันเรื่องงานอยู่เสมอ
ผู้ชายคนนี้ก็ยังไม่ยอมปล่อยฉันไป พอๆกับที่ฉันไม่รู้จักปลดปล่อยตัวเอง เค้าดีกับฉันอีก ทุกอย่างกลับมาเป็นเมือนเดิมอีกรอบ เค้าบอกกับฉันว่าเลิกกับทางนั้นอย่างเด็ดขาดแล้ว ไม่อยากให้ฉันไปยุ่งด้วยเพราะเท่านี้ก็น่าสงสารมาก เค้าบอกว่าเค้าขาดฉันไม่ได้
เหมือนเดิมทุกอย่าง เราอยู่ด้วยกัน โกหก-จับผิด หลอกลวง-ขี้ระแวง แต่ก็เอาเหอะ ฉันก็คิดว่าฉันเริ่มขาดเค้าไม่ได้ ฉันเริ่มทำใจ และมองข้อดีของเค้า เอาเหอะๆ เค้าคงยังตัดกันไม่ขาด แต่ฉันจะกลุ้มใจไปทำไมในเมื่อตัวเค้าอยู่กับฉัน และที่สำคัญเค้าติดใจเรื่องบนเตียงกับฉันจะตาย ยังงัยซะผู้ชายคนนี้ก็ขาดเรื่องนี้ไม่ได้ ขาดฉันไม่ได้
แต่มันไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดเลย เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันเพิ่งมีโอกาศรู้ว่าเค้าเตรียมงานแต่งงานกันแล้ว เค้ารักกันและจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ผู้หญิงคนนี้ก็ยังคงไว้ใจในความรักของผู้ชายของเธอ ทั้งๆที่เกิดเรื่องขึ้นมากมาย
ฉันไม่สู้อีกต่อไปแล้ว ฉันไม่รู้ว่าจะเอาตัวเองไปเป็นที่ระบายอารมณ์ของสัตว์เพศผู้อีกต่อไปทำไม
ถึงเค้าจะบอกว่าเค้าก็รักฉัน แต่ประโยคต่อไปก็คือ แต่ฉันไม่ใช่คนที่จะใช้ชีวิตร่วมกับเค้าได้ เค้าไม่ชอบฉันตรงนั้น ไม่ชอบฉันตรงนี้ สารพันความเลวร้ายที่มันรวมกันเป็นฉัน
ทุกวันนี้ยังอยู่ที่เดิม ยังเจอกัน ฉันเคยคิดจะลาออก แต่ฉันก็รู้สึกว่าทำไมต้องเอาคนๆนึงมาตัดสินชีวิตฉัน ฉันมีอนาคตสวยงามมากที่นี่ ฉันมีคนที่รักฉันเยอะแยะ ทุกคนที่นี่ดีกับฉัน
ฉันคิดอยากจะฆ่าเค้าให้หายแค้น แต่ฉันก็ไม่ควรจะแค้นเค้ามากไปกว่าแค้นตัวเอง ฉันทำตัวเองทั้งหมด ความจริงฉันควรจะฆ่าตัวตายซะมากกว่า แต่นั่นก็ไม่ยุติธรรมเลยสำหรับพ่อ-แม่ของฉัน ที่มีความรักให้ฉันอย่างท่วมท้น
ขอบคุณทุกคนที่เค้ามารับฟังสิ่งที่ฉันระบาย เพราะฉันไม่สามารถจะพูดให้ใครที่รู้จักกันฟังได้จริงๆ
นี่แหละคือคำตอบของคำถามที่ว่าระหว่าง SEX กับความรัก ผู้ชายเค้าเลือกอะไร
จากคุณ :
อ่านไว้เป็นอุทธาหรณ์
- [
21 พ.ค. 48 10:31:30
A:10.7.36.41 X:202.28.179.1 TicketID:099094
]
คำตอบของ "ในชีวิตของผู้ชายคนนึง ระหว่าง SEX กับความรัก อะไรสำคัญกว่ากัน"
