ช่วงนี้ผมได้เข้าพัวพันกับผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง ซึ่งตอนแรกผมก็ไมได้รู้ตื้นลึกหนาบางของพวกเธอเท่าไหร่ แต่พอคบไปได้ระยะหนึ่ง ก็พอจะรู้ว่าพวกเธอมีคนคอยอุปถัมถ์อยู่ ก็พูดง่ายๆว่าเป็นเด็กเสี่ยน่ะเอง เชื่อมั้ยว่าผมไม่เคยรังเกียจพวกเธอเลย ผมกลับรู้สึกว่าพวกเธอน่าสงสาร เพราะแต่ล่ะคนที่ผมรู้ การศึกษาของเธอก็ระดับป.ตรีทั้งนั้น แต่ละคนนิสัยดีพูดเก่ง คล่องแคล่ว ผมได้แต่คิดว่าถ้าพวกเธอไม่เลือกเส้นทางนี้ พวกเธอสามารถทำงานดีๆได้สบาย เคยถามเธอๆเหมือนกันว่าทำไมไม่เลิกแล้วไปหางานอื่นทำ งานที่มีเกรียติและมีศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิงมากกว่านี้ พวกเธอส่วนใหญ่มีความคิดที่จะเลิก เมื่ออายุมากขึ้นก็อยากจะเจอคนที่จริงใจและรับอดีตของพวกเธอได้ แต่เมื่อไปคบกับผู้ชายคนอื่นส่วนใหญ่พอรู้ประวัติของพวกเธอแล้วก็จะค่อยปลีกตัวออกห่าง หรือไม่งั้นก็หลอกไถเงินพวกเธอต่อ แล้วจะให้พวกเธอทำยังไง จะยอมให้เสียตัวแล้วต้องเสียตังค์ด้วยรึไง ผมเองก็คบคนหนึ่งในกลุ่มนี้อยู่ ผมไม่เคยหวังเงินทองจากเธอเลย เธอพยามจะใช้เงินกับผมโดยคิดว่าซื้อความสุขชั่วครั้งชั่วคราว แต่ผมไม่เคยยอม ไปเที่ยวกินดื่มผมต้องแย่งจ่าย ถ้าจ่ายไม่ทันก็ร้านต่อไปผมต้องจ่าย เธอเคยถามผมว่ามันเสียศักดิ์ศรีมากรึไงที่ให้ผู้หญิงจ่าย ผมบอกว่าคนอื่นผมไม่รู้ แต่ผมไม่มีความสุขที่ต้องกินเงินที่เธอแลกมาด้วยศักดิ์ศรีของตัวเอง ถึงเงินเดือนผมจะน้อยเมื่อเทียบกับเธอ (ผมเป็นวิศวกร เงินเดือน 26000 แต่เธอรับอาทิตย์ละ 20000 บาท) ก็ขอให้ผมได้จ่ายบ้าง ความสุขที่ผมได้จากเรือนร่างของเธอก็เกินพอแล้ว เธอเคยถามผมว่าจะคบเธอไปอีกนานไหม ผมว่าอันนั้นไม่ต้องถามผมถามตัวเองดีกว่า ผมไม่ใช่คนดีผมมีคนรักอยู่แล้ว แต่ผมก็ไม่เคยปิดบัง
โดยปรกติผมไม่ใช่คนสำส่อน และถ้าผมมีอะไรกับใครแล้ว ผมจริงใจเสมอแต่จะจริงจังด้วยได้รึไม่นั้นมันขึ้นกับเงื่อนไขหลายอย่าง ถ้าในอนาคตผมไม่มีคนรักแล้ว ผมก็ไม่รังเกียจอดีตของเธอแน่นอน ด่าผมได้ ผมรู้ว่าตัวเองผิด แต่ที่ผมต้องการคือจะทำยังไงให้เธอออกมาจากวงการนี้ได้
จากคุณ :
Once in a while
- [
16 มิ.ย. 48 21:36:23
]