ทำไมพอเลิกแล้วความทรงจำดีๆมันกลับพุ่งพล่านเข้ามาในหัวเต็มไปหมด
ใจเรียกร้องอยากจะกลับไปหาเค้า แต่อีกใจก็พยายามสุดขีดที่จะรั้งไว้ บอกตัวเองว่ากลับไปก็ต้องเจ็บเหมือนเดิม แล้วจะทนเจ็บไปเพื่ออะไร
แต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนร่างกายและจิตใจแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ เรามีงานมีการต้องทำมากมายแต่สมองเราไม่รับรู้อะไรเลย ถึงเวลากินข้าวก็ไม่หิว บางทีท้องร้องก็ไม่มีแรงจะลุกไปหาอะไรกิน แม้จะได้กินแต่ก็ใจลอย กินข้าวพร้อมน้ำตา นั่งทำอะไรก็เลื่อนลอย น้ำตาไหลๆๆลงมาเป็นระยะๆ
อยากจะหายไปจากโลกใบนี้ ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว
อีกนานเท่าไหร่นะเราถึงจะหายจากความรู้สึกแบบนี้สักที มันทรมานจนไม่รู้ว่าในชีวิตจะมีอะไรที่ทรมานไปกว่านี้อีกแล้ว
จากคุณ :
แบมบี้
- [
21 พ.ย. 48 09:38:26
A:61.91.65.116 X: TicketID:101989
]