ความคิดเห็นที่ 1 เวลาเรารู้ว่าใครทำบุญ  เราเห็นการกระทำนั้นมัน "ดี" เราชื่นชม อนุโมทนา  ยินดี ที่ มีคนทำดี เราก็ได้ บุญด้วย เหมือนต่อเทียนกัน  ยิ่งต่อมากยิ่งสว่าง  เทียนตั้งต้นก็ไม่ได้ดับ หรือ น้อยลง จากคุณ : KK (KK Tay) - [ 7 เม.ย. 49 09:50:18 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ใช่ครับ รับฝากบุญโดยการอนุโมทนา คนเผื่อแผ่บุญให้ผู้อื่นก็ไม่ทำให้บุญน้อยลง แต่ผมเข้าใจว่าคนรับฝากบุญก็ต้องไม่ได้บุญเท่าคนทำ ผมเข้าใจผิดรึเปล่าครับ ใครรู้วานบอก ขอบคุณล่วงหน้าครับ จากคุณ : ralliart_fan - [ 7 เม.ย. 49 09:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 3                  ตอบ คุณ puntoth เจ้าของกระทู้                  ตอบว่า ได้บุญครับ                  บุคคลผู้กล่าวว่า  “ เอาบุญมาฝาก ”                  เป็นเหมือนบอกว่า                             “ มีเรื่องการทำบุญกุศลมาบอก ขอให้ท่านทั้งหลายจงร่วมยินดีด้วยเถิด ”                     เมื่อผู้ฟังได้ยินแล้ว ร่วมยินดีก็เป็นผู้อนุโมทนา                  ผู้อนุโมทนาจะได้บุญจากการร่วมยินดีในความดีของผู้อื่น                  เรียกว่าปัตตานุโมทนามัย (ทำบุญด้วยการยินดีในความดีของผู้อื่น)                  พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔                  อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต                  ๖. กาลทานสูตร                  [๓๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย กาลทาน ๕ ประการนี้                  ๕ ประการเป็นไฉน คือ                             ทายกย่อมให้ทานแก่ผู้มาสู่ถิ่นของตน ๑                             ทายกย่อมให้ทานแก่ผู้เตรียมจะไป ๑                             ทายกย่อมให้ทานในสมัยข้าวแพง ๑                             ทายกย่อมให้ข้าวใหม่แก่ผู้มีศีล ๑                             ทายกย่อมให้ผลไม้ใหม่แก่ผู้มีศีล ๑                  ดูกรภิกษุทั้งหลาย กาลทาน ๕ ประการนี้แล ฯ                             ผู้มีปัญญา รู้ความประสงค์ ปราศจากความตระหนี่ ย่อมให้ทาน                             ในกาลที่ควรให้ เพราะผู้ให้ทานตามกาลในพระอริยเจ้า                             ทั้งหลาย ผู้ปฏิบัติซื่อตรง ผู้มีใจคงที่ เป็นผู้มีใจผ่องใส                             ทักขิณาทานจึงจะมีผลไพบูลย์ ชนเหล่าใดย่อมอนุโมทนา                             หรือช่วยเหลือในทักขิณาทานนั้น ทักขิณาทานนั้นย่อมไม่มี                             ผลบกพร่อง เพราะการอนุโมทนาหรือการช่วยเหลือนั้น                             แม้พวกที่อนุโมทนาหรือช่วยเหลือ ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งบุญ                             เพราะฉะนั้น ผู้มีจิตไม่ท้อถอยจึงควรให้ทานในเขตที่มีผล                             มาก บุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก ฯ                  จบสูตรที่ ๖ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  บรรทัดที่ ๙๐๐ - ๙๑๕.  หน้าที่  ๓๙ - ๔๐. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=900&Z=915                - - - - - - - -- - - - -- - - - -- - - - - -- - - - - --               ควรทราบ บุญกิริยาวัตถุ 10 ดังนี้ :-               พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม               พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)               [89] บุญกิริยาวัตถุ 10 (ที่ตั้งแห่งการทำบุญ, ทางทำความดี — bases of meritorious action)               1. ทานมัย (ทำบุญด้วยการให้ปันสิ่งของ — meritorious action consisting in generosity; merit acquired by giving)               2. สีลมัย (ทำบุญด้วยการรักษาศีลหรือประพฤติดี — by observing the precepts or moral behavior)                3. ภาวนามัย (ทำบุญด้วยการเจริญภาวนาคือฝึกอบรมจิตใจ — by mental development)               4. อปจายนมัย (ทำบุญด้วยการประพฤติอ่อนน้อม — by humility or reverence)               5. เวยยาวัจจมัย (ทำบุญด้วยการช่วยขวนขวายรับใช้ — by rendering services)                          6. ปัตติทานมัย (ทำบุญด้วยการเฉลี่ยส่วนแห่งความดีให้แก่ผู้อื่น — by sharing or giving out merit)               7. ปัตตานุโมทนามัย (ทำบุญด้วยการยินดีในความดีของผู้อื่น — by rejoicing in others’ merit)               8. ธัมมัสสวนมัย (ทำบุญด้วยการฟังธรรมศึกษาหาความรู้ — by listening to the Doctrine or right teaching)               9. ธัมมเทสนามัย (ทำบุญด้วยการสั่งสอนธรรมให้ความรู้ — by teaching the Doctrine or showing truth)               10. ทิฏฐุชุกัมม์ (ทำบุญด้วยการทำความเห็นให้ตรง — by straightening one’s views or forming correct views)               ข้อ 4 และข้อ 5 จัดเข้าในสีลมัย;               ข้อ 6 และ 7 ในทานมัย;               ข้อ 8 และ 9 ในภาวนามัย;               ข้อ 10 ได้ทั้งทาน ศีล และภาวนา ที่มา และแนะนำ                  พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔                  อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต                  ๖. กาลทานสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=900&Z=915                            พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                  พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)                  คำว่า บุญกิริยาวัตถุ http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=บุญกิริยาวัตถุ                  อ่าน และค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม                  อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง                  พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/                  สารบัญ อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท                  อรรถาธิบาย เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕                  ทั้งหมด ๓๐๒ เรื่อง http://84000.org/tipitaka/attha/index25b.php http://84000.org/tipitaka/attha/index25b2.php                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                  สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                            หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/                  เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html                  เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html                  เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html                  เรื่อง                     ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                     การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                     มหาทาน                     ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                     ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                     กาลทาน ๕ อย่าง                     ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                     ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                     สังฆทาน ๗ ประเภท                     ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                     ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                     เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                     ความบริสุทธิ์แห่งทักษณาทาน ๔                     อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                     ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                     ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 7 เม.ย. 49 09:59:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่รู้จริง แต่อยากแชร์ความรู้สึกว่า การที่อนุโมทนาบุญคือร่วมยินดีกับการทำบุญหรือทำความดี อย่างน้อยจิตใจของผู้อนุโมทนาก็อยู่ในกุศลจิต ซึ่งน่าจะเป็นเรื่องของบุญ แต่จะได้บุญอย่างผู้ลงมือกระทำ ตั้งแต่จัดเตรียมจนเสร็จพิธีกรรมนั้นคงไม่ใช่ และคงไม่เหมือนหรือได้เต็มอย่างผู้กระทำหรอก จากคุณ : sj_pioneer - [ 7 เม.ย. 49 10:01:02 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แต่ส่วนตัวผม เวลาเจอกระทู้แบบนี้แล้วเหมือนเห็นพวกชอบอวดเลย อวดว่าไปทำบุญมา อวดว่าตัวเองเป็นคนชอบทำบุญอะไรประมาณนั้น นี่ป็นความรู้สึกส่วนตัวนะครับ ไม่ทราบว่าทางศาสนาพุทธมีสอนเรื่องหลักการทำบุญอย่างไรครับ ควรทำบุญเงียบ ๆ รู้คนเดียว แบบผู้ไม่ประสงค์ออกนาม หรือว่าทำแล้วต้องประกาศให้โลกรู้ออกจอทีวี แบบไหนเหมาะสมเป็นไปตามคำสอนครับ จากคุณ : ผู้อารักขา - [ 7 เม.ย. 49 10:18:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เรียน - ผู้อารักขา (ความเห็นที่ 5) ครับ การได้ยิน ได้รู้ ได้ฟัง ว่าใครทำความดี แล้วเราก็มีจิตยินดีในสิ่งที่ผู้นั้นได้ทำไป ปรารถนาเป็นกำลังใจให้เขาทำสิ่งดีๆอย่างนี้อีก จนเปล่งวาจาว่า "ดีแล้ว ชอบแล้ว ทำต่อไปเถิด" ก็ตรงกับ ข้อ 7 ปัตติทานมัย (ทำบุญด้วยการเฉลี่ยส่วนแห่งความดีให้แก่ผู้อื่น ) ในบุญกิริยาวัตถุ 10 ที่คุณฐานฐานะ (ความเห็นที่ 4) บอกมา การทำเช่นนี้ ทำให้จิตใจเราลดความอิจฉาริษยา ลดการมองคนอื่นในแง่ร้าย ช่วยให้จิตใจเราลดทิฐิมานะลงได้ ส่วนการมองว่าเป็นการอวดตัวนั้น อยู่ที่จิตใจของผู้ที่ทำบุญและประกาศออกมาครับ ว่าจิตใจเขาอยากอวดตัว อยากดัง หรือว่าอยากให้คนอื่นได้รับรู้เพื่ออนุโมทนาด้วยความจริงใจ ศาสนาพุทธเราสอนเน้นที่จิตใจครับ คนที่ทำอะไรก็ตาม ต่างรู้จิตใจตัวเองดีว่า ทำไปด้วยความจริงใจกี่เปอร์เซนต์ ดูจากการกระทำภายนอก หรือฟังจากคำพูดไม่ออกหรอกครับ เพราะการกระทำแบบเดียวกัน จากคนๆเดียวกัน แต่ต่างเวลา ต่างสภาวะจิต บุญ-บาป ก็ออกมาต่างกันครับ จากคุณ : threeS - [ 7 เม.ย. 49 10:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ... แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 49 11:20:51 แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 49 11:08:47 จากคุณ : lordhunter - [ 7 เม.ย. 49 11:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สักเจ็ดแปดปีก่อน ผมยืนรอรถเมล์อยู่ เห็นแม่ชีคนหนึ่งเดินไปซื้อลูกชิ้นปิ้ง แล้วเอามาให้หมาข้างถนนกิน ความรู้สึกที่เห็นภาพนั้นคือ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกครับ รู้สึกดีที่เห็นคนๆหนึ่งมีจิตใจเมตตา และกระทำสิ่งที่ดีกับสัตว์ที่ลำบากตัวหนึ่ง ทำให้ผมรู้สึกชื่นใจไปด้วย รู้สึกสะดุดใจ อยากพัฒนาตนเองบ้าง กล้าที่จะทำความดีบ้าง สำหรับในเวบบอร์ด ผมค่อนข้างเฉยๆนะครับ เมื่อมีคนมาโพสว่าทำบุญมา เอาบุญมาฝาก ไม่มีความรู้สึกปิติยินดีร่วม แต่ก็ไม่เสมอไป เช่น กระทู้นี้ "ใครที่มีโอกาสผ่านสนามหลวงขอให้ช่วยคนเหล่านี้กันหน่อยครับ ? " ผมรู้สึกดีที่ได้อ่าน และมีความยินดีที่มีคนแบบนี้อยู่ครับ เรื่องนี้ผมจึงมองว่า อยู่ที่จิตใจของบุคคลครับ แต่ละบุคคลอาจมีความปิติในการอนุโมทนาจากเหตุการณ์ที่ต่างกันไปตามการปรุงแต่งของอารมณ์จากประสบการณ์ที่ต่างกันครับ การทำบุญ ทำทาน เราสามารถทำได้แทบจะทุกขณะของกิจวัตรประจำวันถ้าเราหันมาพิจารณาดีๆอาจคาดไม่ถึงก็ได้ว่าเราเองก็ทำอยู่ทุกวัน การให้ทิปกับพนักงานเสริฟ สำหรับผมก็ถือเป็นการทำทานครับ คือเราให้ในสิ่งที่เรามีมากกว่า กับคนที่มีโอกาสน้อยกว่า แต่เขาทำมาหากินสุจริต เราก็ควรจะสนับสนุนเขา ลุกให้คนอื่นนั่งบนรถเมล์ ทำให้บุคคลอื่นทุกข์น้อยลง สนับสนุนเพื่อนร่วมงานเมื่อผลงานดี ทำในสิ่งที่ควรทำในฐานะที่ตนดำรงอยู่ เรื่องเหล่านี้หากจิตใจเราทำด้วยความหวังดี อยากให้บุคคลอื่นมีความสุข ล้วนอยู่ในภาวะของการให้ อันเป็นความสุขที่เกิดจากการทำบุญ ทำทานครับ และการให้นั้นเราไม่จำเป็นต้องประกาศกับใคร เพราะความสุขจากการให้นั้นเกิดที่ใจของเราแล้ว การไม่จำเป็นที่จะต้องประกาศ ก็ไม่ได้หมายความว่า หากประกาศแล้วจะผิดเช่นกัน เพราะหากประกาศสิ่งที่เราทำไปแล้ว ทำให้บุคคลอีกหลายคนได้รู้สึกอยากทำบุญแบบเราบ้าง ก็ยิ่งทำให้เรามีจิตที่เป็นสุขขึ้นอีก เพราะเราเองก็พลอยยินดีที่เห็นคนทำดี แต่โดยส่วนตัว ผมไม่อยากมองว่าบุญเป็นของที่ฝากกันได้ เป็นวัตถุ หรือเป็นความคาดหวังว่าทำบุญแล้วจะได้ผลตอบแทน เป็นลาภ   เพราะแทนที่เราจะรู้สึกยินดี ปิติ จากการให้ มันจะกลายเป็นการกระทำเพื่อหวังผลตอบแทนบางสิ่งแทน และเมื่อพัฒนาต่อไปได้เรื่อยๆ การให้น่าจะประกอบไปด้วยการวางอุเบกขาไว้ด้วย เพื่อให้อยู่เหนือบุญในท้ายที่สุด ความคิดเห็นส่วนบุคคลครับ :) จากคุณ : tgih - [ 7 เม.ย. 49 12:02:36 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณคุณ threeS ครับ และผมก็รู้สึกคล้าย คุณ tgih นะครับ รู้สึกว่าในบอร์ดจะมีกระทู้แบบที่ว่าจนเฟ้อเลย จากคุณ : ผู้อารักขา - [ 7 เม.ย. 49 14:11:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณคุณ threeS ครับ และผมก็รู้สึกคล้าย คุณ tgih นะครับ รู้สึกว่าในบอร์ดจะมีกระทู้แบบที่ว่าจนเฟ้อเลย ทำให้ค่อนข้างรู้สึกเฉย ๆ จนออกจะเอียน จากคุณ : ผู้อารักขา - [ 7 เม.ย. 49 14:11:54 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ก็เลยมี ข้อธรรม ว่า มุทิตา ไงคะ อนุโมทนา แบ่ง 10 % จากคุณ : ไม่รับรองนะคะ อิอิ (aoporadio) - [ 7 เม.ย. 49 14:45:04 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ทำบุญเพราะอยากได้บุญ ตรงนี้ย่อมได้บุญน้อยลง เพราะเจตนาคุณเห็นแก่ได้ แต่ถ้าเจตนานี้นำมาซึ่งผลประโยชน์แด่ผู้รับ ก็ต้องมีส่วนสร้างบุญอยู่บ้าง ตัวอย่างการทำบุญตักบาตร เปลี่ยนจากเจตนาเพื่อให้ตนเองและผู้อื่นได้รับผลบุญ มาเป็นเจตนาเพื่อให้พระสงฆ์อยู่ดีกินดี และเผื่อแผ่ไปถึงผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว ได้รับอาหารดีดี อร่อย ๆ อย่างนี้จะดีกว่าไหม เรื่องบุญนั้นว่ากันทีหลัง ส่วนผู้ที่มาแจกบุญ ก็ต้องดูที่เจตนาเช่นกัน จากคุณ : pui_001 - [ 7 เม.ย. 49 15:19:36 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ถามชาวพุทธ แล้วการอ่านนิราศพระบาทของสุนทรภู่แล้วอนุโมทนาไปด้วยก็ได้บุญไช่ใหมคับ จากคุณ : กังซี - [ 7 เม.ย. 49 15:56:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14                     ตอบ คุณ กังซี ความคิดเห็นที่ 13                     ตอบว่า ตอบเป็นหลักกว้างๆ อย่างนี้ว่า                     หากบทความใด ประกอบไปด้วยถ้อยคำอันสงเคราะห์ได้ในกถาวัตถุซึ่งมี 10 ประการ                     บทความนั้น ควรได้รับการความเลื่อมใสด้วย                     แม้ผู้ประพันธ์นั้น ก็ควรได้รับความชื่นชมอนุโมทนาด้วย.                     กถาวัตถุ 10 ประการ คืออะไร ?                     พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                     พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)                     คำว่า กถาวัตถุ 10 http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=กถาวัตถุ_10                     [314] กถาวัตถุ 10 (เรื่องที่ควรพูด, เรื่องที่ควรนำมาสนทนากันในหมู่ภิกษุ — Subjects for talk among the monks)                     1. อัปปิจฉกถา (เรื่องความมักน้อย, ถ้อยคำที่ชักนำให้มีความปรารถนาน้อย ไม่มักมากอยากเด่น — talk about or favorable to contentment)                     2. สันตุฏฐิกถา (เรื่องความสันโดษ, ถ้อยคำที่ชักนำให้มีความสันโดษ ไม่ชอบฟุ้งเฟ้อหรือปรนปรือ — talk about or favorable to contentment)                     3. ปวิเวกกถา (เรื่องความสงัด, ถ้อยคำที่ชักนำให้มีความสงัดกายใจ — talk about or favorable to seclusion)                     4. อสังสัคคกถา (เรื่องความไม่คลุกคลี, ถ้อยคำที่ชักนำให้ไม่คลุกคลีด้วยหมู่ — talk about or favorable to not mingling together)                     5. วิริยารัมภกถา (เรื่องการปรารภความเพียร, ถ้อยคำที่ชักนำให้มุ่งมั่นทำควรเพียร — talk about or favorable to strenuousness)                     6. สีลกถา (เรื่องศีล, ถ้อยคำที่ชักนำให้ตั้งอยู่ในศีล — talk about or favorable to virtue or good conduct)                     7. สมาธิกถา (เรื่องสมาธิ, ถ้อยคำที่ชักนำให้ทำจิตมั่น — talk about or favorable to concentration)                     8. ปัญญากถา (เรื่องปัญญา, ถ้อยคำที่ชักนำให้เกิดปัญญา — talk about or favorable to deliverance)                     9. วิมุตติกถา (เรื่องวิมุตติ, ถ้อยคำที่ชักนำให้ทำใจให้พ้นจากกิเลสและความทุกข์ — talk about or favorable to deliverance)                     10. วิมุตติญาณทัสสนกถา (เรื่องความรู้ความเห็นในวิมุตติ, ถ้อยคำที่ชักนำให้สนใจและเข้าใจเรื่องความรู้ความเห็นในภาวะที่หลุดพ้นจากกิเลสและความทุกข์ — talk about or favorable to the knowledge and vision of deliverance) อ้างอิง :-                     ม.มู. 12/292/287; http://84000.org/tipitaka/read/?12/292                     ม.อุ. 14/348/239; http://84000.org/tipitaka/read/?14/348                     องฺ. ทสก. 24/69/138. http://84000.org/tipitaka/read/?24/69 แนะนำ :-                  อ่าน และค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม                  อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง                  พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/                  สารบัญ อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท                  อรรถาธิบาย เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕                  ทั้งหมด ๓๐๒ เรื่อง http://84000.org/tipitaka/attha/index25b.php http://84000.org/tipitaka/attha/index25b2.php                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                  สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                            หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/                  เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html                  เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html                  เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 49 16:25:34 จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 7 เม.ย. 49 16:24:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เอาบุญมาฝาก ไม่เห็นจะไม่ดีตรงไหนเลยได้จริงหรือไม่ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็รู้สึกดีๆทั้งผู้ให้และผู้รับนะ แค่นั้นก็ดีพอแล้วแหละ จากคุณ : คุณน้ำตาลหวานใจ - [ 7 เม.ย. 49 20:40:27 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รู้สึกดี  คือนั่นแหละ  บุญเห็นๆ   เจริญในธรรม จากคุณ : อำมาตย์ - [ 7 เม.ย. 49 22:42:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 "...ทำไมต้องพูดว่า "เอาบุญมาฝาก"?? ฝากได้จริงๆ???..." ......................................................................................................................... ฝากได้จริงครับ.. อย่างที่มีหลายท่านผู้มีความรู้ได้ชี้แจงไปแล้ว และผู้ที่เอาบุญมาฝากนั้น.. ก็คงต้องการทำบุญเพิ่มโดยให้หลาย ๆ ท่านได้รับบุญ และมีการทำบุญด้วยตัวเองในโอกาสต่อไป.. เป็นความปรารถนาดีต่อผู้อื่นอย่างจริงใจ ต่างจากบางศาสนา.. ที่สอนให้ปรารถนาดีต่อผู้อื่น แต่การแสดงออกเป็นไปในทางตรงกันข้ามกับคำสอนนั้น ดังนั้น.. ถ้าท่านไม่เชื่อในความปรารถนาดีนี้ ก็ผ่านไปสิครับ ไม่ควรจะมาขัดขวางการทำบุญของผู้อื่น จากคุณ : น้อย (มาก) - [ 8 เม.ย. 49 07:58:57 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คนทำบุญเขาเอาบุญมา"แบ่งปัน"ไงครับ คุณอารักขาน่าจะเข้าใจได้ดีนะครับ จากคุณ : HotChoc - [ 8 เม.ย. 49 17:15:29 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เรื่องนี้เป็นเรื่องของใจกับความสุข ตักบาตร สวดมนต์ ทำทาน ทำดีกับคนอื่น เป็นการทำดี(เกิดประโยชน์) ทำแล้วใจเกิดความสุขขึ้น เรียกว่าทำบุญ ใจที่เกิดสุขนั้น คิดนำมาบอกกล่าวถึงสิ่งที่ำทำ เรียกว่านำบุญมาฝาก??? ได้อ่าน ได้ยิน ได้ฟัง แล้วใจเกิดประกอบสุขขึ้น กล่าวอนุโมทนา เพราะใจเกิดประกอบสุขไปกับเขาด้วย เรียกว่าได้บุญด้วย!!! เรื่องบุญ เรื่องใจประกอบสุข มันเป็นคนเรื่องเดียวกับใจประกอบทุกข์ เพราะใจล้วนถูกขังไว้ ไม่ให้รู้ตามความจริง ต่างกันคือ ใจประกอบทุกข์ เหมือนถูกขังในห้องมืดร้อน มันอึดอัด ทุรนทุราย ใจประกอบสุขถูกขังในหมอกเย็นสีขาว หลงติดในความเย็นกาย เย็นใจ การตักบาตร สวดมนต์ ทำทาน เป็นสิ่งดีเกิดประโยชน์ ทำแล้วมีสติ รู้ตัว รู้ใจ ต้องไม่หลงไปกับสิ่งที่เป็นอดีต ไม่หลงไปกับใจประกอบสุข ต้องระวัง ต้องมีสติ ไม่เผลอตัว *ข้อความข้างบนเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผม หากไม่ถูก ไม่พอใจก็ขออภัยด้วยครับ จากคุณ : qazse - [ 8 เม.ย. 49 18:44:57 ]

ความคิดเห็นที่ 20 แม้ว่าเราเป็นคนพุทธ ตั้งใจศึกษาธรรม รักษาศีล แต่เมื่อปีที่แล้ว(สมัยช่วงที่ใช้บัตรผ่านได้) มีช่วงนึงที่มีกระทู้เอาบุญมาฝากได้เกือบทุกเช้า เกือบทุกเช้าจริงๆ เราก็รู้สึกแบบคุณผู้อารักขา ใจไม่ได้เกิดอาการปิติเลย แต่กลับเกิดอาการขุ่นมัว รู้สึกแต่ว่า เค้าทำเหมือนเอามาอวดให้ฟัง ว่า ชั้นทำดีอีกแล้วนะ เห็นมั้ย เห็นมั้ย ซึ่งเราเองก็กังวลกับความคิดความรู้สึกตัวเอง เพราะเหมือนกับตัวเราเองเกิดอาการอิจฉาที่ไม่ได้ทำบุญทำความดีแบบนั้นหรือไงกัน แถมไม่ได้อนุโมทนายินดีไปกับการทำดีของเขาซะอีก ทั้งๆที่โดยส่วนตัวเข้าใจหลักการของการ"เอาบุญมาฝาก" และการ"อนุโมทนา..ยินดีที่ผู้อื่นกระทำดี" เราเลยพยายามหลีกเลี่ยงไม่รับรู้ เพราะเกรงว่าความรู้สึกไม่ดีจะเกิดกับใจของตนอีก ... อาจเป็นเพราะเราเองชอบการทำดีโดยไม่เปิดเผยแบบปิดทองหลังพระ หากใครทำเช่นนั้นให้เราได้บังเอิญรับรู้ เราจะยินดีและปิติกับการทำดีของเขาคนนั้นมาก คิดแต่ว่าทำอะไรไม่จำเป็นต้องประกาศให้ใครรู้ก็ได้นี่ เพราะจุดประสงค์ของการทำดีไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น ถ้าดีจริง ซักวันความดีก็จะปรากฏให้คนทั่วไปได้รับรู้เอง ขอบคุณความคิดเห็นที่8 ของคุณtgih คำตอบของคุณทำให้ไอ้สิ่งที่ค้างคาในใจตั้งแต่ปีก่อนของเรามันกระจ่างซะที ความกังวลลดลงกว่าเดิมเยอะ จนเป็นปกติแล้ว:-D จากคุณ : กลอยใจรำพัน - [ 9 เม.ย. 49 08:16:41 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คห 3 ถูกต้องนะคะ แก้ไขเมื่อ 09 เม.ย. 49 16:42:47 จากคุณ : what for ^.~ - [ 9 เม.ย. 49 16:38:34 ]

ความคิดเห็นที่ 22 หลักสำคัญในการทำกุศล หรือ อกุศล  คือ "จิต  ยึดวัตถุใด  เป็นอารมณ์  ด้วยเจตนาไหน" นี่คือ  ตัววัดที่สำคัญที่สุด  ในการได้กุศลนั้นๆ  บางคนอาจบอกว่า "มันพร่ำเพรื่อ"  "ติ๊งต๊อง"  แต่เมื่อเขาได้พิจารณาอย่างละเอียดด้วยกฎเกณฑ์ธรรมชาติของจิตแล้ว เขาจะพบจริงๆ  ว่า   ผลของมัน   มีอยู่  แม้ว่า เป็นไปในทางใจก็ตาม     ในทางอกุศลก่อน เช่น เมื่อได้ยินว่า  "นายซัดดัม  ถูกสังหาร"  ในเคสนี้  ใครก็ตาม  ที่มีใจ  ยินดี   ในการเสียชีวิตของชายผู้นี้  จิตมีผลเท่ากับการหน่วง เอาชีวิตตินทรีย์ ของสัตว์นั้น  เป้นอารมณ์  ในทางอกุศล  จิตของเขาตก   ถ้าวัดกันตามตัวเลขได้คือ  มีค่าติดลบ จิตที่มีค่าติดลบนี้  ต่อไป  จะให้ผลในทางลบ  แม้ว่า  เขาจะไม่ได้ฆ่าซัดดัมก็จริง  แต่ถึงอย่างนั้น  จิตเขาก็หน่วงเอาชีวิตของผู้นั้นเป็นอารมณ์  เจตนานั้นเอง ส่งผลให้เกิด  วิบากกรรม  ที่เป็นอกุศลวิบาก ในอดีตชาติ  พระโพธิสัตว์  ครั้งหนึ่ง  เดินผ่านคนฆ่าสัตว์   แล้วเกิดมีใจยินดีที่ได้รับรู้ว่าเขาฆ่าสัตว์   ด้วยผลแห่งกรรมนั้น  ท่านเกิดเป็นโรคปวดศีรษะ ส่วนในทางกุศล  ขอให้ดูตัวอย่างจาก  เปรตของพระเจ้าพิมพิสาร เป็นตัวอย่าง   หรือ  แม้แต่  เทวดา  องค์นี้  ที่ได้รับส่วนบุญที่พระโพธิสัตว์ได้แบ่งเศษอาหารให้ปลา อรรถกถา มัจฉทานชาดก ว่าด้วย บุญที่ให้ทานแก่ปลา "พระโพธิสัตว์ได้ให้อาหารที่เหลือแก่ปลาทั้งหลายในแม่น้ำคงคา แล้วให้ส่วนบุญแก่เทวดาประจำแม่น้ำ. เทวดาพออนุโมทนาส่วนบุญเท่านั้น ก็เจริญพอกพูนด้วยยศอันเป็นทิพย์ จึงรำพึงถึงความเจริญยศของตนก็ได้รู้ถึงเหตุนั้น." http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/Y3951965/Y3951965.html จากคุณ : SpiritWithin - [ 11 เม.ย. 49 12:05:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ^^ จากคุณ : พันธมิตรขวดนม - [ 12 เม.ย. 49 00:11:53 ]