ความคิดเห็นที่ 1 ขอยกบทความไว้ประกอบการพิจารณาตามนี้นะครับ  อาจจะให้คำตอบได้ไม่ครบทุกข้อนักก็ตาม ----------------------------------------------------------- ๑.มุสา มีลักษณะ ดังนี้ ๑.เรื่องที่กล่าวนั้นไม่เป็นความจริง ๒.ผู้กล่าวจงใจ ๓.กล่าวให้คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง ๔.ผู้ฟังเข้าใจผิด การแสดงมุสานี้ไม่เฉพาะแต่ทางวาจาอย่างเดียวเท่านั้น แม้ทางกายก็อาจเป็นไปได้ เช่น เขียนหนังสือมุสาเขา แสดงอาการ หรือ สั่นศีรษะ ที่ทำให้เขาเข้าใจผิดจากความเป็นจริง มุสามี ๗ ประเภท ได้แก่ ๑.ปด ได้แก่ มุสาจัง ๆไม่อาศัยมูลเลย ท่านแสดงตัวอย่างไว้ ๔ อย่าง ได้แก่ ก.ส่อเสียด หมายถึง ปดเพื่อจะให้เขาแตกแยกกัน ข.หลอก หมายถึง ปดเพื่อจะโกงเขา ค.ยอ หมายถึง ปดเพื่อจะยกย่อง ง.กลับคำ หมายถึง พูดแล้วไม่ทำตามรับ ๒.ทนสาบาน ได้แก่ กิริยาที่เลี่ยงสัตย์ว่าจะพูดตามเป็นจริง แต่ไม่ได้ตั้งใจจริงอย่างนั้น มีปดเป็นบริวาร, หมายถึง สาบานเพื่อหวังผลประโยชน์อย่างใดอย่างหนึ่ง เช่น เป็นพยานทนสาบานแล้วเบิกความเท็จในศาล เป็นต้น ๓.ทำเล่ห์กระเท่ห์ ได้แก่ กิริยาที่อวดอ้างความศักดิ์สิทธิ์อันไม่เป็นจริง เช่น อวดรู้วิชาว่าคงกระพัน หรือพูดมุสาด้วยการใช้เพทุบาย ไม่พูดตรง ๆ ๔.มารยา ได้แก่ กิริยาที่แสดงอาการให้เขาเห็นผิดจากที่เป็นจริง เช่น คนไม่มีศีลแต่ทำทีให้เขาห็นว่าเป็นคนมีศีล, หรือเจ็บเล็กน้อยแต่ทำทีเป็นเจ็บปวดเสียมากมาย เป็นต้น ๕.ทำเลส ได้แก่ การพูดมุสาเล่นสำนวน คือ อยากจะพูดเท็จแต่ทำเป็นเลสเล่นสำนวนให้ผู้ฟังนำไปคิด ๖.เสริมความ ได้แก่ พูดมุสาอาศัยมูลเดิม แต่เสริมความให้มากกว่าที่เป็นจริง หรือเรื่องจริงมีนิดหน่อยแต่กลับพูดขยายความออกเสียยกใหญ่จนเกินความจริงไป เช่น พูดพรรณนาถึงสรรพ คุณยาให้เกินกว่าทั่วยาจะรักษาโรคได้ ๗.อำความ ได้แก่ พูดมุสาเดิม แต่ตัดความที่ไม่ประสงค์จะให้รู้เสีย เพื่อทำความเข้าใจกลายไปเป็นอย่างอื่น (หมายถึง เรื่องจริงนั้นมีมาก แต่กลับพูดให้เห็นเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อย) จากคุณ : viroot - [ 14 พ.ย. 49 20:59:07 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ๒.อนุโลมมุสา อนุโลมมุสากำหนดรู้ได้ด้วยลักษณะ ๒ อย่าง ได้แก่ ๑.วัตถุที่จะกล่าวนั้นไม่เป็นความจริง ๒.ผู้กล่าวไม่จงใจกล่าวให้ผู้ฟังเข้าใจผิด มี ๒ ประเภท ได้แก่ ก.เสียดแทง ได้แก่ กิริยาที่ว่าให้ผู้อื่นเจ็บใจ เช่น พูดประชด ด่า ข.สับปรับได้แก่พูดปดด้วยความคะนองวาจาแต่ผู้พูดไม่ตั้งใจจะให้เขาเข้าใจผิด คำพูดที่จริงที่ไม่สมควรพูด คำพูดที่จริง แต่ให้โทษแก่ผู้อื่นและผู้พูดเอง เป็นคำพูดที่มุ่งหมายอย่างนั้น ซึ่งคำพูดนั้นมีมูลเหตุมาจากมุสาจึงจัดเข้าในอนุโลมมุสา ได้แก่ ๑.คำส่อเสียด ได้แก่ คำพูดที่ได้ยินข้างหนึ่งติเตียนข้างหนึ่งแล้วเก็บไปบอกยุยงเขา เป็นเหตุให้เขาแตกแยกกัน ๒.คำเสียดแทง ได้แก่ การพูดให้เขาเจ็บใจ อ้างวัตถุที่เป็นจริงอย่างนั้นขึ้นพูด เป็นเหตุให้ผู้ที่ต้องถูกว่านั้นเจ็บใจ ๓.ปฏิสสวะ ปฏิสสวะ ได้แก่ กิริยาที่รับคำผู้อื่นด้วยเจตนาที่บริสุทธิ์คิดจะทำตามที่รับปากไว้จริง ๆ แต่ภายหลังกลับไม่ได้ทำตามที่รับปากไว้นั้น ปฏิสสวะนี้มี ๓ ประเภท ได้แก่ ๑.ผิดสัญญา ได้แก่ การที่ทั้งสองฝ่ายทำสัญญากันว่าจะทำเช่นนั้นเช่นนี้ แต่ภายหลังกลับไม่ได้ทำตามที่สัญญานั้น ๒.เสียสัตย์ ได้แก่ กิริยาที่ให้สัตย์แก่เขาฝ่ายเดียวว่าตนเองจะทำหรือไม่ทำเช่นนั้น เช่นนี้ แต่ภายหลังกลับไม่ทำตามคำพูดนั้น ๓.คืนคำ ได้แก่ การที่รับปากว่าจะทำหรือไม่ทำสั่งนั้นสิ่งนี้โดยมีไม่สัญญา แต่ภาย หลังกัลบไม่ทำตามนั้น ปฏิสสวะ เป็นเหตุให้ผู้ประพฤติเสียชื่อเสียง จึงควรจะละเสีย ส่วนการ"ถอนคำ" ไม่นับเป็นปฏิสสวะ ยถาสัญญา การพูดมุสาที่ไม่ผิดศีล เรียกว่า "ยถาสัญญา" คือ คำพูดที่บุคคลพูดตามความสำคัญ หรือพูดตามโวหารที่ตนเองจำได้ และผู้พูดมีเจตนาบริสุทธิ์ ไม่มีเจตนาที่จะพูดให้ผิดไปจากความเป็นจริง มี ๔ ลักษณะ ได้แก่ ๑.โวหาร ได้แก่ ถ้อยคำที่ใช้กันเป็นธรรมเนียม เช่น คำลงท้ายของจดหมายซึ่งแสดงความอ่อนน้อมว่า ขอแสดงความนับถืออย่างยิ่ง เป็นต้น ๒.นิยาย ได้แก่ เรื่องที่เปรียบเทียบเพื่อให้ได้ใจความเป็นสุภาษิต เช่น นิยายที่จินตกวีแต่งขึ้น (คำตอบของคำถามข้อที่ 1 อยู่ที่ข้อ 3 นี้ครับ) ๓.สำคัญผิด ได้แก่ กิริยาที่ผู้พูดสำคัญผิดและพูดออกไปตามความสำคัญผิดนั้น เช่น วันนี้เป็นวันอังคาร เมื่อมีผู้ถามว่าวันนี้เป็นวันอะไร ? ผู้พูดสำคัญว่าเป็นวันพุธ จึงตอบไปว่า "วันพุธ" เช่นนี้ต้น ๔.พลั้ง ได้แก่ กิริยาที่ผู้พูดตั้งใจจะพูดอย่างหนึ่งแต่พูดออกไปอีกอย่างหนึ่ง และการพูดเช่นนี้เมื่อพูดออกไปแล้วควรบอกใหม่ทันที เช่น ถูกถามว่า "ไปไหนมา ?" ก็รีบตอบเลยทันทีว่า "เปล่า ! ไปธุระมานิดหน่อย" คำว่า "เปล่า" นั้นเป็นคำพูดพลั้งหรือพูดด้วยความเคยชิน โดยไม่มีเจตนาจะพูดให้เขาเข้าใจผิด จากคุณ : viroot - [ 14 พ.ย. 49 21:09:19 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คำตอบของคำถามข้อที่ 1 นะครับ เขาเรียกว่า "ยถาสัญญา"  เป็นการพูดมุสาที่ไม่ผิดศีล เรียกว่า "ยถาสัญญา" คือ คำพูดที่บุคคลพูดตามความสำคัญ หรือพูดตามโวหารที่ตนเองจำได้ และผู้พูดมีเจตนาบริสุทธิ์ ไม่มีเจตนาที่จะพูดให้ผิดไปจากความเป็นจริง ตัวอย่างเช่น - สำคัญผิด ได้แก่ กิริยาที่ผู้พูดสำคัญผิดและพูดออกไปตามความสำคัญผิดนั้น เช่น วันนี้เป็นวันอังคาร เมื่อมีผู้ถามว่าวันนี้เป็นวันอะไร ? ผู้พูดสำคัญว่าเป็นวันพุธ จึงตอบไปว่า "วันพุธ" เช่นนี้ต้น แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 49 21:14:57 จากคุณ : viroot - [ 14 พ.ย. 49 21:14:15 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ส่วนข้อที่ 2 "การพูดไม่ตรงกับที่ใจคิด" "จะทำให้เราพูดเรื่องจริงแทน(ทั้งที่ตั้งใจจะโกหก)" ข้อนี้คุณหมายถึงว่า "ตั้งใจจะพูดโกหก แต่ก็ไม่ได้พูดโกหกตามนั้น  เลยพูดความจริงแทน"  หรือประมาณว่าจะโกหกเขา แต่กลับใจไม่โกหกใช่ไหมครับ ( อืมม  แบบนี้ก็มีด้วยแฮะ)   อันนี้ผมว่าไม่ใช่การโกหกหรอกครับ  เพราะยังไงก็พูดความจริงนี่นา ส่วนข้อสุดท้าย   "แล้วที่เคยได้ยินว่า โกหก เพื่อให้เกิดผลในทางที่ดีขึ้นเนี่ย... ไม่บาป ใช่ไหมครับ" อันนี้เท่าที่เขาเคยศึกษามาก็ถือว่าบาปนะครับ  แม้ว่าจะพูดโกหกเพื่อให้เกิดในทางดีก็ตาม แต่จะบาปมากหรือน้อยนั่นอีกเรื่องหนึ่ง  ยกตัวอย่างเช่น หมอรักษาคนไข้  กลัวว่าคนไข้จะไม่สบายใจเมื่อรู้ว่าตนป่วยเป็นโรคร้าย  หมอจึงโกหกว่าคนไข้ไม่เป็นอะไร  ทำให้คนไข้สบายใจชั่วระยะหนึ่ง  แต่ เมื่อวันใดคนไข้รู้ว่าหมอโกหกและรู้ว่าตนป่วยเป็นโรคร้าย  คนไข้ก็จะไม่สบายใจและเป็นทุกข์อยู่ดี  เห็นไหมครับ การโกหกมันมีผลข้างเคียงของมันอยู่ ข้อนี้ผมไม่ขอฟันธงนะครับว่าบาปหรือเปล่า แต่เท่าที่ศึกษามามันมีการยกตัวอย่างอยู่แต่จำไม่ได้ว่าผมเคยไปอ่านมาจากไหนน้าๆๆๆ  แต่รู้สึกว่าจะบาปไม่มากนะครับ  เพราะเจตนาดี  แต่อย่างว่าล่ะ มันมีผลข้างเคียง  ข้อหลังๆขอเชิญผู้รู้ช่วยตอบทีครับ แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 49 21:52:48 แก้ไขเมื่อ 14 พ.ย. 49 21:51:21 จากคุณ : viroot - [ 14 พ.ย. 49 21:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ธรรมที่ คุณviroot ยกมาดีแล้วครับ การคลับคล้ายคลับคลา บางทีเกิดจากสัญญาเก่า ต้องอาศัยการทบทวนก่อน ถึงจะรอบคอบ แล้วค่อยพูด สรุปรวมแล้วการกระทำ การพูด การคิด ทุกอย่าง ลงท้ายที่เจตนาที่ ซ่อน อยู่ในใจครับ จากคุณ : P Q BOY - [ 14 พ.ย. 49 21:47:33 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ส่วนข้อที่ 2 "การพูดไม่ตรงกับที่ใจคิด" "จะทำให้เราพูดเรื่องจริงแทน(ทั้งที่ตั้งใจจะโกหก)" ข้อนี้คุณหมายถึงว่า "ตั้งใจจะพูดโกหก แต่ก็ไม่ได้พูดโกหกตามนั้น  เลยพูดความจริงแทน"  หรือประมาณว่าจะโกหกเขา แต่กลับใจไม่โกหกใช่ไหมครับ ( อืมม  แบบนี้ก็มีด้วยแฮะ)   อันนี้ผมว่าไม่ใช่การโกหกหรอกครับ  เพราะยังไงก็พูดความจริงนี่นา ---------------------------- ผมหมายความว่า... รับข้อมูลมาผดเหมือนข้อ 1 น่ะครับ แต่ตั้งใจจะโกหก เช่นว่า นาย เอ ไปบอก(อำ หรือ หลอก) นาย บี ว่า นาง ซี สอบตก ทีนี้ นาย บี จะไปอำ(แบบตั้งใจเลย) นาง ซี ว่าเธอ สอบผ่าน (โดยหวังจะแกล้งให้เสียใจทีหลัง) เมื่อง นาง ซี ไปดูผลสอบ ก็รู้ว่าไม่ได้สอบตกจริงๆ จากทางบน นาย บี โกหกไหมครับ (ขอโทษครับถ้าอ่านแล้วงง) เพราะเขาตั้งใจจะโกหก แต่รู้ข้อมูลมาผิด ทำให้พูดเรื่องจริงไปโดยปริยาย จากคุณ : ii-on - [ 14 พ.ย. 49 22:11:42 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่ผิดครับเพราะไม่ครบองค์  มาดูองค์ประกอบของโกหกกัน มุสา มีองค์ 4 ดังนี้ 1.เรื่องที่กล่าวนั้นไม่เป็นความจริง 2.ผู้กล่าวจงใจ 3.กล่าวให้คลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง 4.ผู้ฟังเข้าใจผิด จะเห็นว่ากรณีนาย บี นั้นผิดแค่ข้อเดียวครับ คือ "ผู้กล่าวจงใจ"  ดังนั้นจึงไม่ครบองค์ของมุสา  จึงไม่ใช่การโกหกครับ จากคุณ : viroot - [ 14 พ.ย. 49 22:34:24 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ศีลข้อที่ ๔ เจตนางดเว้นจากการพูดเท็จ การพูดเท็จ หรือมุสาวาทซึ่งเป็นข้อห้ามในการรักษาศีลข้อนี้หมายถึงการแสดงออกด้วยเจตนาบิดเบือนความจริง ให้คนอื่นหลงเชื่อ - การแสดงออกทางวาจา คือ พูดให้ผิดจากความจริง โกหก - การแสดงออกทางกาย คือการกระทำให้ผู้อื่นเข้าใจผิดจากความเป็นจริง เช่นเขียนรายงานเท็จ หรือแกล้งพยักหน้า แกล้งสั่นศรีษะแกล้งแสดงกิริยาอย่างอื่นซึ่งเป็นที่รู้กัน ให้คนอื่นหลงเชื่อผิดไปจากความจริง ผู้ใดเจตนากระทำมุสา เมื่อผู้ที่ตนต้องการโกหกนั้น เข้าใจความหมาย ศีลขาด มุสาวาท ๗ วิธี เพื่อสะดวกในการศึกษาและการปฏิบัติท่านจำแนกกิริยาที่เป็นมุสาวาทไว้ ๗ วิธี ดังต่อไปนี้ ๑. ปด คือ โกหกชัด ๆ เช่น ไม่รู้ว่ารู้ ไม่เห็นว่าเห็น ๒. ทนสาบาน คือ แสดงตัวฝืนความจริง เช่นคนทำผิดหลายคน ครูสั่งว่าใครทำผิดให้ยืนขึ้นแต่ผู้ทำผิดก็ทนนั่งอยู่ ๓. ทำเล่ห์กระเท่ห์ คือโกหกด้วยการแสร้งทำกิริยาอาการให้คนอื่นตีความผิดไปเองเช่น ทำทีว่าเป็นคนพิการ ให้ไม่ต้องถูกเกณฑ์ทหาร ๔. มารยา คือ แสดงท่วงทีลวงคนอื่นให้เข้าใจผิด เช่น เจ็บน้อยแต่ครวญครางมาก ๕. ทำเลส คือ แสดงนัยให้คนอื่นเข้าใจผิด เช่นพูดเล่นสำนวนวกไปวนมา ๖. เสริมความ คือ เรื่องมีมูลน้อย แต่พูดให้เห็นเป็นมาก ๗. อำความ คือ เรื่องมากแต่พูดให้เห็นเป็นน้อยปิดความบกพร่องของตน     ฉายาแห่งมุสาวาท นอกจากงดเว้นจากมุสาวาท ๗ อย่างนั้นแล้ว ผู้รักษาศีลข้อนี้ควรเว้นจากการแสดงอันมีลักษณะประหนึ่งมุสาวาทซึ่งจะทำให้ศีลของตนมัวหมอง คือ - อนุโลมมุสา ได้แก่การแสดงที่อาจทำให้ฟังหรือเห็นเข้าใจผิดจากความจริง เช่นการคุยโวโอ้อวดเกินสมควร - ปฏิสสวะ ได้แก่ การรับคำคนอื่นแล้ว ไม่ทำตามรับ และไม่อยากคืนคำให้เป็นกิจลักษณะแม้จะมีเหตุจำเป็นก็ไม่พ้นทำให้เป็นคนโกหกเขา ข้อยกเว้น มีการแสดงออกบางอย่างที่ไม่เป็นความจริง แต่ไม่ผิดศีล เพราะผู้แสดงออกไม่มีเจตนาจะกล่าวเท็จ คือ (๑) ยถาสัญญา พูดไปตามที่ตนจำได้อย่างนั้นเข้าใจอย่างนั้น (๒) โวหาร พูดไปตามแบบฟอร์มของการพูดในสังคม เช่น ลงท้ายจดหมายว่า “ ขอแสดงความนับถืออย่างสูง ” ทั้ง ๆ ที่ตนมิได้นับถือเขาเลย (๓) นิยาย เล่านิทานซึ่งผูกขึ้นเพื่อฟังกันเพลิน ๆ (๔) พลั้ง พูดพลั้งไปในทางปฏิบัติของศีลข้อนี้ นอกจากงดเว้นจากมุสาวาทท่านอาจจะงดเว้นจากการพูดส่อเสียด พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อไปด้วย จากคุณ : what for ^.~ - [ 14 พ.ย. 49 22:40:19 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ปล.จริงๆมีมากกว่านี้ลองศึกษาในอภิธรรมปริเฉจที่5ดูนะคะ จากคุณ : what for ^.~ - [ 14 พ.ย. 49 22:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขึ้นอยู่กับว่ามีผลเสียที่มากระทบแค่ไหน ถ้าทำบ่อยๆ ก็มีโอกาสที่เป็นผลเสียมาก คือต้นเหตุมาจากเรา เรียกว่า บาป จากคุณ : สวรรค์รำไร - [ 14 พ.ย. 49 22:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วเข้าใจได้ดีครับ ขอบคุณ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 49 00:13:48 จากคุณ : Phiphadhana - [ 14 พ.ย. 49 22:59:57 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อ้างอิงหัวกระทู้ : ...แล้วที่เคยได้ยินว่า โกหก เพื่อให้เกิดผลในทางที่ดีขึ้นเนี่ย... ไม่บาป ใช่ไหมครับ... ^ เข้าใจว่า บาป ครับ เคยได้ิยินว่า  คนที่ปฏิบัติธรรมจนใจประณีต ระดับหนึ่งแล้ว เขาจะพูดคำโกหกออกมาลำบาก   เพราะมันขัดแย้งกับสภาพใจของเขา   คุณจขกท.ก็ลองสังเกตใจตัวเองดูครับ ว่า ตอนพูดคำจริง กับตอนพูดโกหก ตอนนั้นสภาพใจของตนเองเหมือนหรือต่างกันอย่างไร? จากคุณ : เหรียญ - [ 14 พ.ย. 49 23:26:42 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เวลาเราโกหกน่ะมันจะเหนื่อย เพราะต้องสูญเสีย พลังงานไปกับความคิดเยอะ ไม่ว่าจะวางแผน แต่งเรื่อง และต้องจำว่าโกหกอะไรไป  ใช่มะ ฉะนั้นการโกหกจะทำให้เกิดการเบียดเบียนตัวเอง หรือทำให้ตัวเองเดือดร้อนก่อนแล้ว นี่ก้เป้นผลกรรมอันดับแรกเลยนะ ส่วนการโกหกในทางพุทธศานาหมายถึงไร ความเห็นบนๆก้ตอบไปแระ แค่เพิ่มว่าการทำสิ่งไรๆก้ตามแล้วทำให้เกิดการเบียดเบียน ตนเอง  ผู้อื่น ทั้งตนเองและผู้อื่น ก้ถือว่าผิด การจะโกหกหรือไม่ ก้กรณีเดียวกัน จากคุณ : net (แกงเผ็ด) - [ 15 พ.ย. 49 00:48:54 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สาธุคุณ viroot นะครับ.... ตอบได้ดีมาก เข้าใจง่าย เป็นเหตุเป็นผล... ด้วยความเคารพครับ จากคุณ : My EyeS ArE OpeNeD. - [ 15 พ.ย. 49 04:14:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สาธุครับ จากคุณ : viroot - [ 15 พ.ย. 49 07:55:22 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ขออนุโมทนาในธรรมทานของคุณ viroot ครับ จากคุณ : collocalia - [ 15 พ.ย. 49 08:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ผิดกระทู้แฮะ แก้ไขเมื่อ 15 พ.ย. 49 10:19:22 จากคุณ : Pongkm (Pongkm) - [ 15 พ.ย. 49 10:18:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ viroot ตอบไว้ดีแล้วครับ   ส่วนเหตุการณ์ตาม คห.6 นั้น  วินิจฉัยว่าไม่เป็นมุสา แต่บาปครับ   เพราะมีเจตนาคือต้องการโกหก (เพียงแต่ผลออกมาไม่เป็นดังเจตนานั้น)   สภาวะจิตที่มีเจตนาโกหก ย่อมไม่เป็นกุศล เป็นบาป ส่วนเรื่อง white lie   คือ โกหกด้วยเจตนาหวังดีนั้น เป็นบาปแน่นอน   พึงพิจารณาว่า เราเป็นใคร   มีสิทธิ์อะไรไปกำหนดว่า คนคนนี้ควรทราบความจริง   คนคนนี้ควรได้พบเจอคำโกหก เราเป็นใคร ที่จะนำคำมุสา  อสัจจวาจา สจ  แปลว่า สะอาด  ดังนั้น เรามีสิทธิ์อะไร เอาคำสกปรกมาใส่หูผู้อื่น   ผลวิบากอันไม่น่าปรารถนา ไม่น่าพอใจ ย่อมต้องมีแก่ผู้พูด white lie (แต่ในส่วนที่มีเจตนาหวังดี เขาก็ย่อมได้ผลวิบากที่ดีจากเจตนานั้นเหมือนกัน) จากคุณ : หมูชิก - [ 15 พ.ย. 49 16:06:02 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ถูกต้องแล้วครับ   เพราะบางเรื่องไม่ผิดศีล  แต่เป็นบาป เช่น -ไม่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรม ไม่เชื่อว่าทำดีแล้วได้ดี  อันนี้ไม่ผิดศีล  แต่เป็นบาปครับ   ส่วนเรื่องบาปนั้นมีดังต่อไปนี้ครับ สิ่งที่ทำแล้วเป็นบาป คืออกุศลกรรมบถ ๑๐ ได้แก่ 1.ฆ่าสัตว์ เช่น ฆ่าคน สัตว์ รวมถึงการทรมานสัตว์ 2. ลักทรัพย์ เช่น ลักโขมย ปล้น ฉ้อฉล หลอกลวง คอรัปชั่น 3.ประพฤติผิดในกาม เช่น เป็นชู้ ฉุดคร่า อนาจาร 4.พูดเท็จ เช่น โกหก พูดเสริมความ ทำหลักฐานเท็จ 5. พูดส่อเสียด เช่น พูดยุยงให้เขาแตกกัน ใส่ร้ายป้ายสี 6.พูดคำหยาบ เช่น ด่า ประชด แช่งชักหักกระดูก ว่ากระทบ 7.พูดเพ้อเจ้อ เช่น พูดพล่าม พูดเหลวไหล พูดโอ้อวด 8.คิดโลภมาก เช่น อยากได้ในทางทุจริต เพ็งเล็งทรัพย์คนอื่น 9.คิดพยาบาท เช่น คิดอาฆาต คิดแก้แค้น คิดปองร้าย 10.มีความเห็นผิด เช่น เห็นว่าบุญไม่มี บาปไม่มี เห็นว่าพ่อแม่ไม่มีพระคุณ เห็นว่าตายแล้วสูญ เห็นว่ากฏแห่งกรรมไม่มี จากคุณ : viroot - [ 15 พ.ย. 49 17:50:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อืม.. ขอบคุณมากครับ กับทุกๆความคิดเห็นเลย(กระจ่างขึ้นมาก) แต่เท่าที่อ่านดูสรุปว่า บาป เกิดจากการกระทำที่เกิดขึ้นจริงๆ และจะส่งผลกรรมให้ในภายหลัง ใช่ไหมครับ(เคยเข้าใจว่า บาป คือความรู้สึกสำนึกผิดในส่วนลึกๆในใจ ส่งผลให้รู้สึกไม่ดี) ผมเคยอ่านการ์ตูนในแบบที่... ทำนองว่า ชีวิตผู้คนมากมาย หลายร้อย หรือ พันคน อยู่แค่เพียงวาจาของเรา การพูดโกหกของเรา... จะทำให้พวกเขารอดตาย(สมมติว่าพวกเขาไม่ได้ทำผิด ไม่สมควรโดนฆ่า) งงไหมครับ เช่นว่า... (ตัวอย่างครับ ไม่ได้อิงอะไรเลย) โจทย์นะครับ คุณเป็นหัวหน้าของหน่วยไล่ล่า กบฏ (ทำไปตามหน้าที่ครับ) และเมื่อ เจอกับพวก กบฏ ที่หลบหนีอยู่ โดยคุณได้ไปต่อรองแล้วว่าจะปล่อยให้หนีไปแต่ต้องไม่มารุกราน หรือกลับมาที่เมืองอีก พวกเขาก็ตกลง ทันใดนั้นเอง หัวหน้าของคุณก็มาเจอ และถามว่า "ใช่พวก กบฏ ไหม" คำพูดแบบนี้...(ขอเน้นว่า ตัวอย่างครับ ไม่ได้อิงอะไรเลย) 1. "พวกมันเป็น... กบฏ" (ซึ่งก็เป็นจริงๆ แต่พวกเขาจะหนีไปใช้ชีวิตเงียบๆ ไม่คิดกลับมารุกราน... สมมติว่านะครับ) แน่นอนว่า แค่คำนั้น พวกเขาเหล่านั้น(กบฏ) ต้องตายแน่นอน แต่ถ้าบอกว่า 2. "พวกมันไม่ใช่.. กบฏ" พวกเขาจะรอด และไปใช้ชีวิตตามธรมดาได้ กรณีข้างบนนั้น ผมเข้าใจว่า ถ้าตอบแบบข้อ 2. นั้น จะถึอว่า ปด และ บาป ด้วย แต่คุณก็อาจได้ บุญ ที่ช่วยชีวิตคนด้วยเช่นกัน ใช่ไหมครับ แล้วทีนี้ ถ้าตอบข้อ 1. ละครับ จะเป็นบาปใหญ่เลยไหมครับ คำถามแถมนิดนึงครับ การ"เห็นแก่ตัว" นั้นเป็นบาปไหมครับ จากคุณ : ii-on (ii-on) - [ 15 พ.ย. 49 18:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าเป็นผม คงตอบข้อ 3 ครับ 3. "แถวนี้ไม่มีกบฏแล้วครับ เจ้านายยยยย....." เอิ๊กๆๆๆ จากคุณ : Sea Ghost Man - [ 16 พ.ย. 49 01:00:52 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กรรม  คือ  การกระทำ  ทั้งดีและชั่ว  เรียกว่ากรรมทั้งนั้น ทำกรรมแล้ว ย่อมต้องมีผลวิบาก (แปลว่า ผลตอบแทนจากการทำกรรม) ที่เหมาะสมกับกรรมนั้นๆ ทำกรรมดี เป็นบุญ  ก็ได้รับผลวิบากที่น่าพอใจ น่าปรารถนา น่าชื่นชม ใครได้เห็นก็ต้องการ ทำกรรมชั่ว เป็นบาป ก็ได้รับผลวิบากที่ไม่น่าปรารถนา ไม่น่าพอใจ ไม่น่าใคร่ นี้เป็นเรื่องธรรมดา ส่วนสถานการณ์ที่คุณถามมา ตอบคำเดิมอีกครั้งว่า  คุณไม่มีสิทธิ์ไปกำหนดว่า หัวหน้าหน่วยของคุณควรได้รับฟังคำโกหก คิดอย่างนี้สิครับ หัวหน้าหน่วยของคุณควรมีสิทธิ์เลือกที่จะทำบาป คือ ฆ่า หรือเลือกทำบุญ คือ งดเว้นจากการฆ่า แต่ถ้าคุณโกหกเขาไปแล้ว เท่ากับคุณทำลายโอกาสที่เขาจะเลือกทำบุญ (งดเว้นจากการฆ่า) ถ้าคุณยังไม่เข้าใจ ต้องมองให้เห็นก่อนว่า ใจเป็นนาย  กายเป็นบ่าว กรรมต่างๆ สำคัญที่เจตนา อย่ามองที่ action มากเกินไป เพราะกรรมต่างๆ เริ่มที่จิตคิดจะทำ  เจตนาคิดอยากทำ แล้วจึงทำตามที่จิตคิด ตามเจตนานั้น จากคุณ : หมูชิก - [ 16 พ.ย. 49 09:37:20 ]