ความคิดเห็นที่ 1 พระครูคุณสารสัมปัน แสดงธรรม ณ วัดป่าสาลวัน เมื่อ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๔๔ (คัดมาบางส่วน) ภาวนานี้มีประโยชน์หลายอย่าง  1.รักตัวเจ้าของ  ต้องภาวนาไม่ให้เป็นคนโง่  พุทโธตัวเดียว  เป็นผู้รู้  เป็นผู้ตื่น  เป็นผู้เบิกบานเหมือนดอกบัวพ้นน้ำขึ้นมา  ถูกแสงอาทิตย์บาน  พุทโธตัวเดียวเป็นแสงสว่าง  แสงจันทร์แพ้ยับเยินไม่ต้องห่วง   แสงของจิตรัศมีของจิตสว่างไสวรู้หมดเห็นหมด  ไม่มีห้องมาปิดมาบัง  ไม่มีถ้ำภูเขามาปิดมาบัง  จิตแสงสว่างมองไปเห็นหมดเลย  นี้คือภาวนาพุทโธ   รักตัวเอง  งานที่รักตัวเองนี้แหละ  ในเมื่อรู้ดีแล้วพระพรหมเกิดขึ้นในดวงจิตตามมา  เมตตา  กรุณา  มุทิตา  อุเบกขา  อ่อนน้อม  นิ่มนวลตามมาเลยทีเดียว  พระธรรมเป็นพระพรหม  พระพรหมเป็นพระธรรม  ที่ดวงจิตที่ดวงใจของคนเราเพราะฉะนั้นการภาวนานี้วางไว้ซะก่อนอดีต  อนาคตก็วางไว้ซะก่อน   พอเข้ามายุ่งมาบังหูบังตาบังจิตบังใจ  ไม่รู้ธรรมไม่เห็นธรรม   เห็นแต่ความหงุดหงิด   เห็นแต่ความปวดความเมื่อยในสังขารร่างกาย   เห็นแต่อารมณ์หงุดหงิด ๆ  คิดถึงคนโน้น  คิดถึงคนนี้  ไม่เห็นธรรมดอก  ไม่เห็นความขาว  เห็นแต่ความมืด  เห็นแต่การปวดการเมื่อยทั่วสกลกายกับทุกขเวทนาเกิดขึ้นเท่านั้น   ถ้าหากว่าไปเอาอารมณ์อดีต  อนาคต  มาแทรกซึม  แทรกซ้อน   ดังนั้นเอาปัจจุบันเดี๋ยวนี้ ถ้ากระผมดิฉันกำลังเฝ้าพระพุทธเจ้า  กำลังเอาพระพุทธเจ้าเข้ามาสู่จิตของข้าพเจ้า   กำลังเอาธรรมพระพุทธเจ้าเข้ามาสู่จิต  สู่กายของกระผมของดิฉัน  ดิฉันไม่เกี่ยวเรื่องโน้นเรื่องนี้  เวลาเลิกปฏิบัติธรรมไปแล้ว  มีเวลาที่จะพูดจะนึกจะคิดเยอะแยะร้อยแปดพันเรื่อง  เอาคิดไป  เวลาปฏิบัติธรรมนี้ทำจิตให้โปร่งใส  โปร่งกว่าสว.  โปร่งกว่าสส.  ไม่ต้องห่วงเป็นอย่างนั้น   ทีนี้สมาธิเวลามันสงบแล้ว  พุทโธสมถะนิ่งดิ่งเป็นหนึ่ง  เป็นเอกัคตารมณ์ขึ้นมาแล้ว  นิมิตเกิดจะไม่เหมือนกัน  คนไหนมีบาปหลาย  กรรมหลาย  :-)คนเก่ง  อิจฉาคนเก่ง  หาเรื่องคนเก่ง  ปลิ้นปล้อนคนเก่ง  ผิดศีล ๕ ปาณาติบาตนั้นแหละ  พอจิตสงบลงไปแล้ว  เห็นแต่ฟันซี่ใหญ่ก็มี  เห็นแต่ตาลูกโตเบ้อเร้อก็มี  เห็นขาขาดก็มี  แขนขาดก็มี  ตัวทั้งหมดดำปื๋อก็มี   นี้สมาธิสมถะความสงบของผู้ที่ทำกรรมเอาไว้มากเป็นอย่างงั้น   ส่วนผู้ที่อยู่ในกรอบศีลกรอบธรรมกรอบสมาธิคำสอนของบุรพาจารย์มาตั้งแต่น้อยมา   คุณพ่อคุณแม่นำทำดี  นำปฏิบัติดีเข้าวัดชอบศีล ชอบธรรม  ปฏิบัติศีล ปฏิบัติธรรม  อบรมบ่มนิสัย เป็นลูกพระพุทธ  เป็นลูกพระธรรม  เป็นลูกพระสงฆ์มาโดยตลอด   ทำกรรมน้อย ๆ ทำบาปน้อย ๆ  เวลาสมาธิพุทโธสมถะเอกัคตารมณ์เป็นหนึ่งตั้งขึ้น  สงบเด่นยิ่งเป็นหนึ่ง  ขาวแจ้งสว่างใสแจ๋ว  จิตของคนเรานี้  ถ้าโปร่งใสแล้ว  ใสคือเพชร  ใสคือนิล  ใสคือจินดา  อัญมณีในตู้โชว์ห้างสรรพสินค้าที่เขาเจียระไนหล่อหลอมสำเร็จรูปมาแล้ว  เพื่อโชว์ลูกค้าจะซื้อจะขายใสกว่านั้นด้วยซ้ำ   พวกเราเมื่อก่อนถ้าใครได้ไปกราบหลวงปู่ผาง  กราบหลวงปู่ฝั้น  โดยเฉพาะหลวงปู่ฝั้นนี้  ผู้ดีเจ้าขุนมูลนาย นำพาผู้คนไปจำนวนมาก ๆ  ท่านตบหน้าอกเลย รักษาใจ  รักษาใจ  รักษาอารมณ์ใจ  ตบเป๊ะ ๆ เลยตรงหัวใจตรงหน้าอกนี้แหละ  ใจดีเป็นธรรมะ  ใจดีเป็นศีล  ใจดีเป็นธรรม   ใจดีอารมณ์จิตดีเมื่อไร  เมื่อนั้นแหละธรรมะเกิด  บุญเกิด  กุศลเกิด  คุณงามความดีเกิด   ใจนี้ถ้าสมถะสงบเป็นหนึ่งแล้ว   ขาวสว่างใสเลื่อม   อันนี้ใสคือเพชรคือนิลคือจินดา   หน้าประทับใจใครได้ชมแล้วอยากได้  ราคาเป็น 50 ล้าน 60 ล้าน ก็อยากได้  จิตของเราใสอย่างนั้นแหละ ภาวนาพุทโธ  ไหว้พระปฏิบัติธรรม  รักษาศีลสวดมนต์ภาวนา  คิดถึงบุรพาจารย์ พระพุทธเจ้า พระอรหันต์  ให้ปฏิบัติดี  ปฏิบัติชอบ  รักษาจิต  รักษาอารมณ์จิตของเรา  ตามพระพุทธเจ้า  ตามบุรพาจารย์  ตามพระอรหันต์  ตามครูบาอาจารย์แนะนำสั่งสอนบอกเอาไว้   พวกเราจะเป็นผู้ใสผู้สะอาด โปร่งใสทั้งหมดทั้งกายภายนอก  ทั้งกายภายในทั้งอารมณ์จิต  ทั้งอารมณ์ใจ  ที่หายใจเข้าอยู่ทุกครั้ง ทุกวัน  อย่าให้มันเศร้าหมอง  อย่าให้มันขุ่นมัว  อย่าให้เป็นผู้พ่ายแพ้มารคือกิเลสกรรมวิบาก   ถ้าเป็นผู้พ่ายแพ้กิเลสกรรมวิบากแล้ว  ทุกข์หลายเด๊ะ  ลำบากหลายเด๊ะ  นอนตื่นเช้ามาก็  ตาเห็นก็เป็นทุกข์แล้ว  หูได้ยินก็เป็นทุกข์แล้ว  ว่ากันไม่จบสักที  บอกกันไม่จบสักที   ไม่เข้าใจสักที   ระหว่างพ่อเฒ่ากับแม่เฒ่า   ระหว่างพ่อเฒ่ากับลูกหลานไม่เข้าใจกัน  ไม่รู้ใจกันนี้คือกองทุกข์  จะวิ่งเข้ามาสู่อารมณ์จิตของพวกเรา เป็นอย่างงั้น  กลางคืนน่ะ นอนหลับไม่สนิท  นอนไม่อร่อย  ละเมอเพ้อแถมฝันร้ายด้วยซ้ำไปโทษผีปู่ผีย่าผีเจ้าที่ผีเจ้าทาง   โทษอันนั้นอันนี้ขึ้นมา  โวยวายแต่สิ่งที่ไม่เห็นตัว  แต่แท้ที่จริงจิตเจ้าของรักษาไม่ได้  ปฏิบัติไม่ได้นั้นเอง  ปล่อยไม่เป็นนั้นเอง  วางไม่เป็นนั้นเอง  ปัญหานี้จึงเกิดขึ้น สับสนอลหม่าน เป็นกิเลส เป็นมาร เป็นกรรม เป็นเวรขึ้นมา  ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้วครูบาอาจารย์ พระพุทธเจ้า  บุรพาจารย์ หลวงพ่อพุธเรา  สอนเราแท้ ๆ ภาวนาพุทโธ ธัมโม สังโฆ   บางคนก็มาถามว่าภาวนาพุทโธมันจะได้อะไร  ได้บุญ  ได้ศีล  ได้ธรรม  ได้กุศล  ครูบาอาจารย์ก็บอกอย่างนี้  สงสัยมันทำไม   พระพุทธเจ้าไม่พาคนเสียคน   พระพุทธเจ้าไม่พาพุทธบริษัทตกนรกเสียผู้เสียคน  ที่มีข่าวเกรียวกราวนั้นคือผู้ที่ปฏิบัติไม่จริงเท่านั้นเอง  แฝงเฉย ๆ แอบอ้างเฉย ๆ  ถ้าทำตามพระพุทธเจ้า  พระธรรม  พระสงฆ์สุปฏิปันโนแล้วไม่เสียผู้ไม่เสียคนซักคน  พระสงฆ์องค์สามเณร  นางภิกษุณี  อุบาสก  อุบาสิกา ไม่มีเสียผู้เสียคน   นำผู้ปฏิบัติไปสู่เมืองสวรรค์  ไปสู่เมืองพระนิพพาน  ถ้าไม่ได้ถึงโน้น เกิดใหม่ก็ให้เป็นมนุษย์ที่ดี  หูดี  ตาดี  ร่างกายดี  หุ่นดี   ทรัพย์สินเครื่องอำนวยในครอบครัวอุดมสมบูรณ์  หรือเรียกว่ามนุษยสมบัตินั้นเอง  ท่านสอนอย่างนี้  ในปัจจุบันนี้ให้มันทุกข์น้อย ๆ  ให้มันมีความสุขมากกว่าความทุกข์  จึงจะมีคุณภาพในชีวิตการเป็นอยู่     การเกิดมาของพวกเราแต่ละยุคแต่ละชาติ ๆ  ถ้ายังไม่ไปพระนิพพาน  หรือยังไม่ถึงสวรรค์   เกิดใหม่ก็เป็นผู้ดี  เครื่องอำนวยในครอบครัวสมบูรณ์  ให้มันดีขึ้นกว่าเดิม  อย่ามาบ่นอ๋อย ๆ อันนี้ก็ไม่มี  ขี้ตระหนี่อ้อมตัวเรา  รอบตัว  อย่ามาบ่นเรื่องนี้เป็นอย่างงั้น  พระพุทธเจ้าก็ดี   พระบุรพาจารย์ก็ดี  พระอรหันต์ก็ดี  มีแต่นำมีแต่สอนการปฏิบัติวางวาระจิตให้ดีให้งาม  จิตจึงจะเป็นผู้มีนิสัยดี  อุปนิสัยดี  นิสัยตามพระพุทธเจ้า  นิสัยตามพระอรหันต์  อุปนิสัยเข้าใกล้วัดใกล้วา  เข้ากับพระอรหันต์  เข้ากับพระพุทธเจ้า   ให้เป็นผู้มีนิสัยอุปนิสัยดีงาม  น่ารัก  ไปงานใดอยู่ที่ใดอยู่กับบ้าน เป็นบุคคลน่ารักของสังคม  เป็นบุคคลน่ารักของพ่อแม่พี่น้อง   เป็นบุคคลน่ารักของคุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยาย  ไปไหนงานอะไรเขาก็อยากเรียนเชิญ   ขอเชิญไปร่วมงานพิธีเถอะ   คนดีไปเป็นเกียรติประทับใจ  นี้คือนิสัยหรืออุปนิสัยดี   เป็นนิสัยพระพุทธเจ้า  นิสัยบุรพาจารย์  พระอรหันต์ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 49 18:27:51 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 49 18:21:24 จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 19 พ.ย. 49 18:11:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2             ...อายตนะนั้นมีอยู่ ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาสานัญจายตนะ วิญญาณัญจายตนะ อากิญจัญญายตนะ เนวสัญญานาสัญญายตนะ โลกนี้ โลกหน้า พระจันทร์และพระอาทิตย์ทั้งสอง ย่อมไม่มีในอายตนะนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมไม่กล่าวซึ่งอายตนะนั้นว่า เป็นการมา เป็นการไป เป็นการตั้งอยู่ เป็นการจุติ เป็นการอุปบัติ อายตนะนั้นหาที่ตั้งอาศัยมิได้ มิได้เป็นไป หาอารมณ์มิได้    นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ฯ อุทาน ปาฏลิคามิยวรรคที่ ๘ ๑. นิพพานสูตรที่ ๑  บางส่วน http://www.84000.org/tipitaka/read/?25/158 _______________________________________________             ลำดับนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนี้ แล้ว ได้ทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้นว่า               รูปกายได้สลายแล้ว               สัญญาดับแล้ว               เวทนาทั้งปวงเป็นธรรมชาติเย็นแล้ว               สังขารทั้งหลายสงบแล้ว               วิญญาณถึงความตั้งอยู่ไม่ได้ ฯ ๙. ทัพพสูตรที่ ๑ บางส่วน http://www.84000.org/tipitaka/read/?25/177 ___________________________________________________            อีกประการหนึ่ง เมื่อสัมปชานบุคคลปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ความเป็นไปแห่งจักษุนี้ย่อมหมดสิ้นไป และความเป็นไปแห่งจักษุอื่นก็ไม่เกิดขึ้น ความเป็นไปแห่งหู ฯลฯ ความเป็นไปแห่งจมูก ความเป็นไปแห่งลิ้น ความเป็นไปแห่งกาย ความเป็นไปแห่งใจนี้ย่อมหมดสิ้นไป และความเป็นไปแห่งใจอื่นก็ไม่เกิดขึ้น นี้ความครอบงำความเป็นไปแห่งสัมปชานบุคคล   สูญมีประโยชน์อย่างยิ่งกว่าความสูญทั้งปวง ฉะนี้แล ฯ สุญกถา บางส่วน http://www.84000.org/tipitaka/read/?31/658 จากคุณ : โบราณกว่า... (เหรียญ) - [ 19 พ.ย. 49 18:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ๗. ธาตุสูตร [๒๒๒] จริงอยู่ พระสูตรนี้พระผู้มีพระภาคตรัสแล้ว พระสูตรนี้ พระผู้มีพระภาคผู้เป็นพระอรหันต์ตรัสแล้ว เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วว่า ดูกร ภิกษุทั้งหลาย นิพพานธาตุ ๒ ประการนี้ ๒ ประการเป็นไฉน คือ สอุปาทิเสสนิพพาน ธาตุ ๑ อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ เป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นพระอรหันตขีณาสพ อยู่จบพรหมจรรย์ ทำ กิจที่ควรทำเสร็จแล้ว ปลงภาระลงได้แล้ว มีประโยชน์ของตนอันบรรลุแล้ว มี สังโยชน์ในภพนี้สิ้นรอบแล้ว หลุดพ้นแล้วเพราะรู้โดยชอบ ภิกษุนั้นย่อมเสวย อารมณ์ทั้งที่พึงใจและไม่พึงใจ ยังเสวยสุขและทุกข์อยู่ เพราะความที่อินทรีย์ ๕ เหล่าใดเป็นธรรมชาติไม่บุบสลาย อินทรีย์ ๕ เหล่านั้นของเธอยังตั้งอยู่นั่นเทียว ดูกรภิกษุทั้งหลาย ความสิ้นไปแห่งราคะ ความสิ้นไปแห่งโทสะ ความสิ้นไปแห่ง โมหะ ของภิกษุนั้น นี้เราเรียกว่า สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อนุปาทิเสสนิพพานธาตุเป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นพระอรหันตขีณาสพ อยู่จบพรหมจรรย์ ทำกิจที่ควรทำเสร็จแล้ว ปลงภาระลงได้แล้ว มีประโยชน์ของ ตนอันบรรลุแล้ว มีสังโยชน์ในภพสิ้นรอบแล้ว หลุดพ้นแล้วเพราะรู้โดยชอบ เวทนาทั้งปวงในอัตภาพนี้แหละของภิกษุนั้น เป็นธรรมชาติอันกิเลสทั้งหลายมี ตัณหาเป็นต้นให้เพลิดเพลินมิได้แล้ว จัก (ดับ) เย็น ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้เรา เรียกว่า อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ ดูกรภิกษุทั้งหลาย นิพพานธาตุ ๒ ประการ นี้แล ฯ พระผู้มีพระภาคได้ตรัสเนื้อความนี้แล้ว ในพระสูตรนั้น พระผู้มี พระภาคตรัสคาถาประพันธ์ดังนี้ว่า นิพพานธาตุ ๒ ประการนี้ พระตถาคต ผู้มีจักษุผู้อันตัณหา และทิฐิไม่อาศัยแล้ว ผู้คงที่ประกาศไว้แล้ว อันนิพพานธาตุ อย่างหนึ่งมีในปัจจุบันนี้ ชื่อว่าสอุปาทิเสส เพราะสิ้นตัณหา เครื่องนำไปสู่ภพ ส่วนนิพพานธาตุ (อีกอย่างหนึ่ง) เป็นที่ ดับสนิทแห่งภพทั้งหลายโดยประการทั้งปวง อันมีในเบื้องหน้า ชื่อว่าอนุปาทิเสส ชนเหล่าใดรู้บทอันปัจจัยไม่ปรุงแต่งแล้วนี้ มีจิตหลุดพ้นแล้วเพราะสิ้นตัณหาเครื่องนำไปสู่ภพ ชน เหล่านั้นยินดีแล้วในนิพพานเป็นที่สิ้นกิเลสเพราะบรรลุธรรม อันเป็นสาระ เป็นผู้คงที่ ละภพได้ทั้งหมด ฯ เนื้อความแม้นี้พระผู้มีพระภาคตรัสแล้ว เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้า ได้สดับมาแล้วฉะนี้แล ฯ จบสูตรที่ ๗ *************************************************** ตามที่คุณเหรียญกล่าวข้างบน  คำว่า  "เราย่อมไม่กล่าวซึ่งอายตนะนั้นว่า เป็นการมา เป็นการไป เป็นการตั้งอยู่ เป็นการจุติ เป็นการอุปบัติ อายตนะนั้นหาที่ตั้งอาศัยมิได้ มิได้เป็นไป หาอารมณ์มิได้" >>>  สิ่งที่พ้นจากโลกียะ พ้นจากภพทั้ง 3 คือ กามภพ  รูปภพ  อรูปภพ  คือพระนิพพานนั้นท่านเปรียบว่า  นิพพานไม่มีอะไรเหมือนในโลกียะ  คือพระพุทธเจ้าท่านปฏิเสธทุกอย่างที่มีในภพ 3 ว่าไม่มีในนิพพาน  ถ้าอย่างนั้นเราเพียงนิยามนิพพานได้ในแง่ของสภาวะธรรมที่เป็นอนัตตาเท่านั้นหรือ  แล้วการปรินิพพานของพระอรหันต์เป็นการสูญสิ้นของกิเลสหรือต้องสูญแบบไม่มีตัวไม่มีตนใดๆ อีกต่อไปหรือ  ไม่มีแม้สถานที่ให้ผู้พ้นโลกียะ  แสดงว่าโลกุตตระเป็นเพียงสภาวะธรรมที่ไม่มีตัวไม่มีตนใดๆ หรือ  แล้วพระอรหันต์นิพพานคือการสูญทั้งหมดหรือ  ถ้าไม่ใช่การสูญจากกิเลสแต่อย่างเดียว  แต่ต้องสูญทั้งหมดอย่างนั้นหรือ   >>>  เคยได้ยินว่าเบญจขันธ์สูญแต่ธรรมขันธ์ไม่สูญ  บางท่านว่าธรรมขันธ์คือธรรมกาย  เป็นกายแท้ของพระอรหันต์ไม่สูญ  กายนี้ไม่ใช่กายเบญจขันธ์แต่เป็นธรรมขันธ์จึงอยู่เป็นอมตนิพพานธาตุไม่มีดับสูญ >>>  อีกอย่าง  ถ้าอย่างนั้นพระพุทธเจ้าที่นิพพานไปแล้ว  เป็นอนัตตาไม่มีตัวไม่มีตนอีกแล้ว  พระพุทธเจ้าพระสมณโคดมท่านทราบได้อย่างไรว่ามีพระพุทธเจ้าในอดีตก่อนหน้าท่านอีก 28 พระองค์หรือมากกว่านั้น   >>>  พระพุทธเจ้าที่นิพพานไปแล้ว  เหมือนกับว่าไม่มีตัวไม่มีตนอีกแล้ว  แปลว่าเราทำอย่างไรก็ไม่มีทางพบพระองค์ได้อย่างนั้นหรือ   >>>  ถ้าธรรมขันธ์  เป็นรูป-นามที่เกิดจากอสังคตธาตุอสังคตธรรมธรรมล้วนๆ ไม่มีอุปาทาน  ไม่มีกิเลสเจือ  ไม่มีทุกข์-สมุทัย  ไม่ตกอยู่ในกระแสพระไตรลักษณ์  จะมีได้หรือไม่ อันนี้แค่เสนอเป็นแนวนะครับ  ปราชญ์ขยะก็คือขยะเพียงแต่ขอแลกเปลี่ยนความคิดเห็นบ้างก็เท่านั้นครับกระผม... แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 49 19:45:56 จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 19 พ.ย. 49 19:44:30 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมขอแสดงความเห็นบ้างครับ สาหรับคุณ ปราชญ์ คือแนวโน้มทั้งหมดในพระไตรปิฎกที่เรามี สอดคล้องไปในทางดับสูญจริงครับ ประการแรก ตอนปรินิพพาน พระอนุรุธก็หาไม่เจอ บอกว่าท่านดับแล้ว ท่านไม่ได้บอกว่า พระองค์ไปเมืองนิพพานแล้ว พระพุทธองค์ก็บอกว่าเมื่อท่านดับ ให้พระธรรมเป็นศาสดา มีปัญหาอะไร ก็ให้ประชุมสงฆ์จะเพิกถอน พระวินัยบางอย่างก็ได้ ไม่ได้บอกว่า ให้ใครไปถามที่เมืองนิพพานก็ได้ พระอานนท์ร้องไห้ จะไม่ได้เห็นพระพุทธองค์อีกแล้ว ถ้ามีเมืองนิพพานจริง ไม่ต้องร้องไห้ ไปเยี่ยม ไปกราบไปถาม เมื่อไรก็ได้ พระเจ้าน้าปชาบดีโคตมี เป็นภิกษุณี อรหันต์แล้วมีอายุมาก ประสงค์จะนิพพาน ไปกราบพระบาทลา ไปซบพระบาท บอกว่า ต่อไปนี้จะไม่ได้พบกันอีกแล้วขอกราบลา ไม่ได้บอกว่า หม่อมฉันจะไปรอที่เมืองนิพพาน ต่อไปนี้ พระองค์ตามไปเจอกันนะ ไม่ได้บอกในทำนองนั้น พระพุทธองค์ ทรงรู้ทุกอย่างแม้พระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนดับสิ้นหมดก็รู้ได้ สบายอยู่แล้วว่ามีกี่พระองค์ ที่เสด็จมาโปรดคนนั้นคนนี้ ผมเคยแสดงความเห็นแล้ว เป็นพุทธบารมี ตั้งไว้ ว่า จะโปรดอริยบุคคล ในศาสนาของท่านในช่วง 5000 ปี คิดง่ายๆอย่างที่เรารู้จัก คือ multimedia สมัยนี้ แต่พุทธบารมีทำได้มากกว่านั้นอีกมาก แสดงความเห็นเท่านี้นะครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 19 พ.ย. 49 20:53:48 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตำราว่า สอุปาทิเสสนิพพานธาตุ คือ ดับกิเลส,   อนุปาทิเสสนิพพานธาตุ คือ ดับขันธ์ คำว่า อนัตตา หมายว่า ไม่ใช่ตัวเราจริงๆ เท่านั้นเองครับ ยังไม่ได้เจาะจงว่า มีหรือไม่มีอะไร แต่หลายท่านพอได้ยินคำว่า อนัตตา  ก็คิดไปแล้วว่า อนัตตา= ไม่มีอะไรเลย  ซึ่งใกล้กับนิรัตตามากกว่า  ไม่ใช่อนัตตา เรื่องพระอรหันต์ดับขันธ์ไปแล้ว  อะไรจะหายไป  อะไรจะเหลืออยู่  แล้วถ้าเหลืออยู่นี้  ส่วนที่เหลืออยู่จะอยู่ที่ไหนอย่างไร  ผมไม่ทราบหรอกครับ  พระพุทธองค์ทรงตรัสอุปมาว่า เหมือนไฟที่ดับเพราะสิ้นเชื้อ  ไม่มีใครจะบอกได้ว่าไฟที่ดับไปนั้นหายไปไหน   ผมคิดเห็นส่วนตัวว่า  ถ้านิพพานเป็นของพูดง่ายๆ แค่ตายแล้วสูญ หรือตายแล้วไปอยู่เมืองแก้ว  พระพุทธเจ้าก็คงทรงบอกแล้วล่ะครับ   พุทธวิสัยเป็นอจินไตยอย่างหนึ่ง เรื่องพระองค์ทราบได้อย่างไร    ผมก็เดาไม่ออกหรอกครับ  แต่ถ้าให้เดา  ก็นึกว่า  คงเหลือร่องรอยอยู่มังครับ  เหมือนโรงเรียนภาคใต้บางหลังโดนเผาวอด   ไม่มีโรงเรียนนั้นเหลืออีกแล้ว  แต่ก็ยังมีร่องรอยอยู่   แล้วสมมุติคนมีญาณทัสสนะจะหยั่งดู   ผมว่าเขาอาจเห็นโรงเรียนนั้นเป็นหลังๆ เลยก็ได้ เรื่องที่เราๆ ไม่อาจเห็นพระพุทธองค์ได้แล้วนั้น  ทรงตรัสบอกไว้เองครับในพระสูตรข้างล่างนี้      v    v    v            ...ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายของตถาคต มีตัณหาอันจะนำไปสู่ภพขาดแล้วยังดำรงอยู่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักเห็นตถาคตชั่วเวลาที่กายของตถาคตยังดำรงอยู่ เมื่อกายแตกสิ้นชีพแล้วเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต เปรียบเหมือนพวงมะม่วง เมื่อขาดจากขั้วแล้วผลใดผลหนึ่งติดขั้วอยู่ ย่อมติดขั้วไป ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายของตถาคตมีตัณหาอันจะนำไปสู่ภพขาดแล้ว ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ยังดำรงอยู่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักเห็นตถาคตได้ก็ชั่วเวลาที่กายของตถาคตยังดำรงอยู่ เมื่อกายแตกสิ้นชีพแล้ว เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต... พรหมชาลสูตร หัวข้อ ฐานะของผู้ถือทิฏฐิ บางส่วน http://84000.org/tipitaka/read/?9/51-90 จากคุณ : เหรียญ - [ 19 พ.ย. 49 21:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 6 >>>  สิ่งที่พ้นจากโลกียะ พ้นจากภพทั้ง 3 คือ กามภพ  รูปภพ  อรูปภพ  คือพระนิพพานนั้นท่านเปรียบว่า  นิพพานไม่มีอะไรเหมือนในโลกียะ  คือพระพุทธเจ้าท่านปฏิเสธทุกอย่างที่มีในภพ 3 ว่าไม่มีในนิพพาน  ถ้าอย่างนั้นเราเพียงนิยามนิพพานได้ในแง่ของสภาวะธรรมที่เป็นอนัตตาเท่านั้นหรือ  แล้วการปรินิพพานของพระอรหันต์เป็นการสูญสิ้นของกิเลสหรือต้องสูญแบบไม่มีตัวไม่มีตนใดๆ อีกต่อไปหรือ  ไม่มีแม้สถานที่ให้ผู้พ้นโลกียะ  แสดงว่าโลกุตตระเป็นเพียงสภาวะธรรมที่ไม่มีตัวไม่มีตนใดๆ หรือ  แล้วพระอรหันต์นิพพานคือการสูญทั้งหมดหรือ  ถ้าไม่ใช่การสูญจากกิเลสแต่อย่างเดียว  แต่ต้องสูญทั้งหมดอย่างนั้นหรือ   คคห. มี มี มี วิราคธาตุ วิราคธรรม ค่ะ >>>  เคยได้ยินว่าเบญจขันธ์สูญแต่ธรรมขันธ์ไม่สูญ  บางท่านว่าธรรมขันธ์คือธรรมกาย  เป็นกายแท้ของพระอรหันต์ไม่สูญ  กายนี้ไม่ใช่กายเบญจขันธ์แต่เป็นธรรมขันธ์จึงอยู่เป็นอมตนิพพานธาตุไม่มีดับสูญ คคห. ถูกต้องแล้วคับ >>>  อีกอย่าง  ถ้าอย่างนั้นพระพุทธเจ้าที่นิพพานไปแล้ว  เป็นอนัตตาไม่มีตัวไม่มีตนอีกแล้ว  พระพุทธเจ้าพระสมณโคดมท่านทราบได้อย่างไรว่ามีพระพุทธเจ้าในอดีตก่อนหน้าท่านอีก 28 พระองค์หรือมากกว่านั้น   คคห. ภพ 3 เท่านั้น เป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา >>>  พระพุทธเจ้าที่นิพพานไปแล้ว  เหมือนกับว่าไม่มีตัวไม่มีตนอีกแล้ว  แปลว่าเราทำอย่างไรก็ไม่มีทางพบพระองค์ได้อย่างนั้นหรือ   คคห. ไม่ถูกต้องคับ >>>  ถ้าธรรมขันธ์  เป็นรูป-นามที่เกิดจากอสังคตธาตุอสังคตธรรมธรรมล้วนๆ ไม่มีอุปาทาน  ไม่มีกิเลสเจือ  ไม่มีทุกข์-สมุทัย  ไม่ตกอยู่ในกระแสพระไตรลักษณ์  จะมีได้หรือไม่ คคห. มีได้คับ มีได้ มีแน่ มีแน่นอนค่ะ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 19 พ.ย. 49 22:55:47 ]

ความคิดเห็นที่ 7 <<<<<<<...ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายของตถาคต มีตัณหาอันจะนำไปสู่ภพขาดแล้วยังดำรงอยู่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักเห็นตถาคตชั่วเวลาที่กายของตถาคตยังดำรงอยู่ เมื่อกายแตกสิ้นชีพแล้วเทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต เปรียบเหมือนพวงมะม่วง เมื่อขาดจากขั้วแล้วผลใดผลหนึ่งติดขั้วอยู่ ย่อมติดขั้วไป ดูกรภิกษุทั้งหลาย กายของตถาคตมีตัณหาอันจะนำไปสู่ภพขาดแล้ว ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ยังดำรงอยู่ เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักเห็นตถาคตได้ก็ชั่วเวลาที่กายของตถาคตยังดำรงอยู่ เมื่อกายแตกสิ้นชีพแล้ว เทวดาและมนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต...>>>>>>> คคห. ไม่มีพระพุทธดำรัส ตรัสว่า พระอรหันต์เจ้า เตวิชโช ฉฬพิญโญ ปฏิสัมภิทับปัทโต จะไม่ได้เห็นพระพุทธองค์ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 19 พ.ย. 49 23:13:01 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ธรรมขันธ์ วิสุทธิขันธ์ วิราคธาตุ วิราคธรรม จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 19 พ.ย. 49 23:17:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 <<<<<<...อายตนะนั้นมีอยู่ ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาสานัญจายตนะ วิญญาณัญจายตนะ อากิญจัญญายตนะ เนวสัญญานาสัญญายตนะ โลกนี้ โลกหน้า พระจันทร์และพระอาทิตย์ทั้งสอง ย่อมไม่มีในอายตนะนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมไม่กล่าวซึ่งอายตนะนั้นว่า เป็นการมา เป็นการไป เป็นการตั้งอยู่ เป็นการจุติ เป็นการอุปบัติ อายตนะนั้นหาที่ตั้งอาศัยมิได้ มิได้เป็นไป หาอารมณ์มิได้    นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ ฯ>>>>>> นับกันเอาเองนะคะ 1. ...อายตนะนั้นมีอยู่ 2. ย่อมไม่มีในอายตนะนั้น 3. เราย่อมไม่กล่าวซึ่งอายตนะนั้นว่า 4. อายตนะนั้นหาที่ตั้งอาศัยมิได้ ขอความรู้นะคะ จะต้องอ่านแบบไหนคะ ถึงจะอธิบายว่า อายตนะ นั้น ไม่มี จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 19 พ.ย. 49 23:25:40 ]

ความคิดเห็นที่ 10 นิพพานธาตุ ๒ ยิ่งง่ายต่อความเข้าใจว่า อายตนะ นั้น มีอยู่ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 19 พ.ย. 49 23:42:58 ]

ความคิดเห็นที่ 11 พระอานนท์ ร้องไห้ เพราะ พระอานนท์ ไม่ได้เห็น พระอนุรุธ เห็น พระพุทธองค์ทรงเข้าญาณ สลับญาณ เสด็จสู่พระนิพพาน ถ้าจะถามกลับ ก็จะตอบว่า....... ขึ้นอยู่กับ วาสนาบารมีที่ได้สั่งสมมา ค่ะ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 19 พ.ย. 49 23:50:38 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต จากคุณ : จักรแก้ว - [ 20 พ.ย. 49 07:07:20 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณนะครับ ตามที่คุณจักรแก้วกล่าวว่า   "ผมขอแสดงความเห็นบ้างครับ สาหรับคุณ ปราชญ์ คือแนวโน้มทั้งหมดในพระไตรปิฎกที่เรามี สอดคล้องไปในทางดับสูญจริงครับ" >>>  คุณเชื่อว่าดับสูญแบบไม่มีตัวไม่มีตนหรือไม่มีอะไรเหลืออีกต่อไปหลังพระอรหันต์ปรินิพพานอย่างนั้นหรือครับ  แปลว่านิพพานในความหมายของคุณก็คือ  นิพพานแล้วสูญ  ไม่มีอะไรอีกต่อไป  ไม่มีตัวไม่มีตนใดๆ หรือครับ และที่คุณจักรแก้วกล่าวว่า  "ที่เสด็จมาโปรดคนนั้นคนนี้ ผมเคยแสดงความเห็นแล้ว เป็นพุทธบารมี ตั้งไว้ ว่า จะโปรดอริยบุคคล ในศาสนาของท่านในช่วง 5000 ปี คิดง่ายๆอย่างที่เรารู้จัก คือ multimedia สมัยนี้ แต่พุทธบารมีทำได้มากกว่านั้นอีกมาก"   >>>  ตรงนี้มีพระไตรปิฎกยืนยันได้ไหมครับว่า  พระพุทธเจ้าท่านตั้งใจเอาไว้เช่นนั้นจริงๆ ไหนคุณว่าท่านให้พระธรรมวินัยเป็นศาสดาแทน  แล้วท่านจะแสดงพุทธบารมีมาโปรดอีกหรือครับ  ตามที่ว่าผู้ใดเห็นธรรม  ผู้นั้นเห็นตถาคต  แปลว่าอะไรครับ  ก็แสดงว่าที่เห็นพระพุทธเจ้ามาโปรดนะเป็นของไม่จริง  เป็นแค่พุทธบารมีแบบmultimedia หรือครับ  แย่จังนะครับ  แล้วการเห็นพระพุทธเจ้านี่เป็นของปลอมของไม่จริงไปหรือครับ  ผมว่าคุณคิดไปเองหรือเปล่า... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 20 พ.ย. 49 07:09:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ้อ...คำว่า  "มนุษย์ทั้งหลายจักไม่เห็นตถาคต"   ผมขอเสริมอีกว่า  อย่าว่าแต่ตามนุษย์เลยครับ  เทวดา  พรหม  อรูปพรหมก็ไม่มีทางเห็นตถาคตที่ปรินิพพานไปแล้วได้ครับ  เนื่องจากท่านไม่อยู่ในภพ 3 แล้ว  ตาดีเยี่ยมแค่ไหน  มนุษย์  เทวดา  พรหม  อรูปพรหม  ก็มองเห็นได้แค่ในภพ 3 นี่แหละ  ของอยู่นอกภพ 3 อย่าว่าแต่มนุษย์เลย  อมนุษย์ใดๆ ก็ไปเห็นท่านไม่ได้ครับ  จะเห็นได้ก็คือ  ต้องเห็นธรรม  เห็นธรรมแล้วเห็นตถาคตแน่นอน  ผมว่าต้องมีตาธรรมนะครับ  ตาโลกมองไม่เห็น  จริงมั้ยครับ... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 20 พ.ย. 49 07:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถ้าคนโบราณพูดอะไรก็ถูกหมด  คงไม่ต้องมีการศึกษากันแล้วครับ จากคุณ : มังกรใจเย็น - [ 20 พ.ย. 49 08:39:38 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ถูกต้องครับคุณมังกรใจเย็น  ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด   เป็นการแลกเปลี่ยนความคิดกันนะครับ   คิดอย่างนี้แล้วเราก็คุยกันต่อได้ครับ... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 20 พ.ย. 49 09:58:52 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คนโบราณเขากล่าวว่า "ขอให้ถึงซึ่งพระรัตนตรัย"  รัตน หมายถึงแก้ว ตรัย หมายถึง สามอย่าง พระรัตนตรัย หมายถึง แก้วสามอย่าง แก้วอย่างแรก คือพระพุทธะ แก้วอย่างที่สองคือ ธรรมปรมัตถ์ แก้วอย่างที่สามคือ อริยะสาวกสงฆ์ ถ้านิพพานเป็นเมืองแก้ว ...เอ๊ะถ้าอย่างนั้น พระพุทธะก็ต้องเป็นแก้ว พระธรรมก็ต้องเป็นแก้ว พระสงฆ์ก็ต้องเป็นแก้ว  รวมเป็นสามแก้ว...เอิ๊ก....เมาแล้วหละ...ปายดีฝ่า...เอิ๊ก....ๆ....ๆ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 49 10:15:33 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 49 10:13:53 จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 10:11:38 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ความรักนั้นมีอยู่   แต่ก็ไม่อาจจับด้วยมือได้ ความรักนั้นมอบความสุขสม ทั้งๆที่มองไม่เห็นแต่ก็มีอยู่ ความรักเป็นแก้วอัญมณีที่เลอค่า รักนั้นหนาอยู่หนใด รักแสนหวานปานน้ำผึ้ง..เจ้าอยู่บนยอดไม้หรือ รักที่อบอุ่นราวแดดอ่อน...เจ้าอยู่ในแสงอาทิตย์หรือ รักที่ชื่นเย็นราวลมพริ้ว...เจ้าอยู่ในสายลมหรือ รักที่ซาบซ่านราวสายฝน...เจ้าอยู่ในอมตะทิพย์จากฟากฟ้าหรือ รักเจ้าเอย เจ้าอยู่หนใดหนอ ไม่ใช่แก้ว ไม่ใช่น้ำ ไม่ใช่ลม ไม่ใช่ไฟ แต่ทำไมถึงสัมผัสความงดงามของเจ้าได้ ยามหลับก็รู้ ยามตื่นก็รู้ ในความดื่มด่ำแห่งรักนั้น รักหนอรักจะมีจริงหรือไม่จริงกันแน่หนอ. จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 10:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เอ๋...ความรักน่ะหรือคืออย่างไร  สงสัยนัก  รักแบบไหน   รักชาติรักภพ  รักอยากรักหยอก  รักหลอกรักลวง   รักมากทุกมาก  รักน้อยทุกน้อย   รักแล้วยึดถือ  ทุกแท้แน่เชียว   ไม่รักไม่ยึด  ไม่ยึดเลิกรัก   รักกิเลส  หรือรักนิพพาน โอ้หนอความรัก  รัก  รัก รัก รัก  ร๊าก...ปานจะกลืนกิน จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 20 พ.ย. 49 10:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 20 อายตนะนั้นมีอยู่ ดิน น้ำ ไฟ ลม อากาสานัญจายตนะ วิญญาณัญจายตนะ อากิญจัญญายตนะ เนวสัญญานาสัญญายตนะ โลกนี้ โลกหน้า พระจันทร์และพระอาทิตย์ทั้งสอง ย่อมไม่มีในอายตนะนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมไม่กล่าวซึ่งอายตนะนั้นว่า เป็นการมา เป็นการไป เป็นการตั้งอยู่ เป็นการจุติ เป็นการอุปบัติ อายตนะนั้นหาที่ตั้งอาศัยมิได้ มิได้เป็นไป หาอารมณ์มิได้    นี้แลเป็นที่สุดแห่งทุกข์ เพราะหาที่ตั้งไม่ได้ จึงมองไม่เห็น แม้ผู้มีตาธรรมเป็นเลิศเช่นพระ"อนุรุธ" ก็ไม่สามารถเห้นพระพุทธองค์ในนิพพานได้ พระอนุรุธเห็นแต่เพียงพระพุทธองค์"ดับไป" แต่สิ่งที่ดับไปแล้ว พระอนุรุธ ไม่สามารถเห็น หากสาวกรุ่นหลังใดๆ สามารถเห้นพระพุทธองค์ในนิพพาน ชะรอยจะเป็นเลิศทาง ทิพย์จักษุ กว่า พระอนุรุธ เอ...ถ้าอย่างนั้นที่พระพุทธองค์กล่าวว่า "พระอนุรุธเป็นเลิศในทิพยจักษุ"  ก็คงเป็นคำตรัสที่เท็จ ใครกันหนอ เป็นเลิศกว่าพระอนุรุธ ใครกันหนอ เป็นผู้วิเศษ มีทิพยจักษุยิ่งกว่า พระอนุรุธ ใครหนอใครคนนั้น ....ช่างเก่งซะเหลือเกิน. เพราะไม่มีอะไรๆในนั้น จึงไม่มีความกว้าง เพราะไม่มีอะไรในนั้น จึงฉันข้าวไม่ได้ เพราะไม่มีอะไรๆในนั้น จึงไม่มี  อะไรๆ ถ้ายังมีอะไรๆ  แล้วสิ่งที่ยังมีอะไรๆ จะเป็นอะไร...งง. จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 11:12:25 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รักที่มีอารมณ์ใคร่ก็เรียกว่า "ใคร่ในรัก"...=โลก รักที่ไม่มีอารมณ์ใคร่จึงเรียกว่า"เมตตา"...=ธรรม นิพพาน ที่ยังมีอารมณ์ "ใคร่ในนิพพาน"=โลก ละ ละ ละ ละ ละ ละ ละ ละ ละ ละ ละ  =ธรรม จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 11:20:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 รักกิเลสก็ ใคร่ รักนิพพาน ก็ใคร่ ไม่รักนิพพาน ก็ ไม่ใคร่ รักใน"ความดับ"ดีกว่า..นะจ๊ะ อย่าไปสนใจอยากรู้อยากเห็นมันเลย นิพพงนิพพาน เดี๊ยวจะพาเข้ารกเข้าพงไปกันใหญ่   ดับความอยากให้ได้เดี๋ยวก็ถึงเองแหละ... จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 11:25:50 ]

ความคิดเห็นที่ 23 คาถาจากหัวข้อกระทู้ความว่า ทรัพย์ของข้าพเจ้านี้ได้มาโดยบริสุทธิ์ ขอบูชาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ด้วยจิตจำนง ตรงต่อพระนิพพาน(ความไม่มีภาระหน่วงรั้ง) ขอให้ถึงเมืองแก้ว ขอให้แคล้วบ่วงมาร(กิเลสตัณหา) ขอให้พบพระศรีอารย์ ในอนาคตกาลเทอญ คนแต่งคาถานี้ดูเหมือนจะลังเลๆอยู่นะ บทที่สองกับสามแต่งมาว่าขอให้ถึงความดับทุกข์ในชาตินี้  แต่พอบทที่สี่กลับบอกจะไปพบพระศรีอารย์ในกัปหน้า  ...สับสนๆ  มั๊กๆสงสัยตอนแต่งคาถานี้เพลินไปหน่อยเลยลังเลไม่รู้จะไปทางไหนดี.... แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 49 11:50:57 จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 11:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 24 นิพพาน ไม่สามารถ อธิบายด้วยสมมุติบัญญัติศัพท์ใดๆ  ด้วยภาษามนุษย์ครับ เมื่อพระพุทธองค์ตรัสธู้ธรรม   ที่ท่านพบเห็นและสัมผัส เวลานำมาถ่ายทอดต่อ  ก็ต้องอุปมา ให้ใกล้เคียงกับภาษามนุษย์เดิม  แต่สิ่งใดที่อธิบายไม่ได้ จำเป็นต้องก้ำกึ่ง ให้ไปรู้เองเห็นเอง จากคุณ : xcvbnm - [ 20 พ.ย. 49 11:54:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เคยอ่านคำกลอนโบราณ อะไรก็แล้วแต่ จะจบด้วย ล่อเลี้ยว นิพพาน จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 20 พ.ย. 49 12:18:58 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ตอบ คุณ ปราชญ์ คุณเชื่อว่าดับสูญแบบไม่มีตัวไม่มีตนหรือไม่มีอะไรเหลืออีกต่อไปหลังพระอรหันต์ปรินิพพานอย่างนั้นหรือครับ  แปลว่านิพพานในความหมายของคุณก็คือ  นิพพานแล้วสูญ  ไม่มีอะไรอีกต่อไป  ไม่มีตัวไม่มีตนใดๆ หรือครับ ตอบว่า ดับแบบนี้ คติของพระขีณาสพทั้งหลาย ผู้หลุดพ้นแล้วโดยชอบ ข้าม เครื่องผูกคือกามและโอฆะได้แล้ว ถึงแล้วซึ่งความสุขอันหา ความหวั่นไหวมิได้ ไม่มีเพื่อจะบัญญัติ เหมือนคติแห่งไฟ ลุกโพลงอยู่ที่ภาชนะสัมฤทธิ์เป็นต้น อันนายช่างเหล็กตีด้วย ค้อนเหล็ก ดับสนิท ย่อมรู้ไม่ได้ ฉะนั้น ฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕  บรรทัดที่ ๔๓๕๓ - ๔๓๙๐.  หน้าที่  ๑๙๐ - ๑๙๒. http://84000.org/tipitaka/read/byline.php?B=25&A=4353&Z=4390&pagebreak=0 อีกคำถาม ตรงนี้มีพระไตรปิฎกยืนยันได้ไหมครับว่า  พระพุทธเจ้าท่านตั้งใจเอาไว้เช่นนั้นจริงๆ ไหนคุณว่าท่านให้พระธรรมวินัยเป็นศาสดาแทน  แล้วท่านจะแสดงพุทธบารมีมาโปรดอีกหรือครับ  ตามที่ว่าผู้ใดเห็นธรรม  ผู้นั้นเห็นตถาคต  แปลว่าอะไรครับ  ก็แสดงว่าที่เห็นพระพุทธเจ้ามาโปรดนะเป็นของไม่จริง  เป็นแค่พุทธบารมีแบบmultimedia หรือครับ  แย่จังนะครับ  แล้วการเห็นพระพุทธเจ้านี่เป็นของปลอมของไม่จริงไปหรือครับ  ผมว่าคุณคิดไปเองหรือเปล่า... ไม่แย่หรอกครับ การได้เห็นพุทธบารมีอย่างนั้น เป็นบุญอย่างยิ่ง ไม่ใช่ของปลอม เป็นของจริงครับ เป็นพุทธบารมีจริงๆ   อันนี้ผมคิดไปเองครับ คุณ จึงไม่ต้องเชื่อก็ได้ แต่ผมมีอ้างอิงความคิดนี้ไว้ด้วยเหตุและปัจจัยหลายอย่าง  แต่ก็ไม่แนะนำให้คุณเชื่อหรือไม่เชื่อ แล้วแต่เถิดครับ ผมหากระทู้อันนั้นไม่เจอแล้ว ไม่ได้ save เก็บไว้ด้วย วันหลังต้อง save ไว้ ใครหาเจอช่วยทีนะครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 20 พ.ย. 49 13:56:39 ]

ความคิดเห็นที่ 27 โบราณอีกแห่งหนึ่ง มีเพลงกล่อมลูกว่า (จากความจำ / ผิดตกยกเว้น) มะพร้าวนาฬิเก ต้นเดียวโนเน อยู่กลางทะเลขี้ผึ้ง ฝนตกก็ไม่ต้อง ฟ้าร้องก็ไม่ถึง อยู่กลางทะเลขี้ผึ้ง ถึงได้แต่ผู้พ้นบุญเอย ลองพิจารณาดูว่า ตรงหรือไม่ตรงกับ ...คนโบราณเขากล่าวว่า " ขอให้ถึงเมืองแก้ว ขอให้แคล้วบ่วงมาร " จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ 20 พ.ย. 49 14:00:24 ]

ความคิดเห็นที่ 28 ข้าพเจ้าอยากจะให้ข้อคิด ระหว่างคำว่า"นิพพาน" และคำว่า"ความดับ" พระพุทธองค์ตรัสคำไหนมากกว่ากัน  แต่โดยส่วนตัวข้าพเจ้าเห็น มีบางสำนักเท่านั้นที่เพ้อฝันถึงแต่คำว่า"นิพพาน" ๆๆๆ มากกว่าคำว่า"ความดับ"     ความหลงอยู่ตรงไหน...ทำไมแปลภาษาบาลีทั้งหลายทั้งปวงเป็นคำสอนภาษาไทยได้แต่พอถึงคำว่า"นิพพาน"กลับใช้ทับศัพท์เดิม  อย่างนี้หรือเปล่าที่ทำให้คนรุ่นไหม่ หลงคิดว่า"นิพพาน"ต้องเป็นอะไรๆสักอย่างที่ควรจะเข้าถึง      จะดีกว่าไหมถ้าเราจะตรึกถึงคำว่านิพพานให้เป็น"ความดับ"เสมอๆ ข้าพเจ้าคิดว่ามันจะง่ายต่อการปฏิบัติ เมื่ออยู่ในสภาวะของการปฏิบัติจริง อะไรเกิดขึ้นมาก็พิจารณา ดับ ดับ ดับ ดับ แต่รักษาสติตั้งมั่นไว้นั่นแหละจะเข้าใกล้นิพพานมากกว่า  ไม่เช่นนั้นบางสำนักก็จะหลงสร้างภาวะของนิพพานขึ้นมาเพื่อที่จะเข้าถึงภาวะอันนั้นเป็นตุเป็นตะ น่าสังเวชใจ.   "ล่อเลี้ยว สู่ความดับราคะ โทสะ โมหะ"...น่าจะเข้าท่ากว่าน๊ะจ๊ะ จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 14:22:27 ]

ความคิดเห็นที่ 29 “สตฺถา 'ภิกฺขเว เอวรูปานํ อเสขมุนีนํ อภิสมฺปราโย นาม นตฺถิ. เอวรูปา หิ อจฺจุตํ อมตํ มหานิพฺพานเมว ปาปุณนฺตีติ วตฺวา อิมํ คาถมาห 'อหึสกา เย มุนโย นิจฺจํ กาเยน สํวุตา เต ยนฺติ อจฺจุตํ ฐานํ  ยตฺถ คนฺตฺวา น โสจเรติ ... อจฺจุตนฺติ สสฺสตํ. ฐานนฺติ อกุปฺปฏฺฐานํ ธุวฏฺฐานํ. ยตฺถาติ ยสฺมึ คนฺตฺวา น โสจนฺติ น วิหญฺญนฺติ ตํ นิพฺพานฏฺฐานํ คจฺฉนฺตีติ อตฺโถ.” “พระศาสดาตรัสว่า 'ภิกษุทั้งหลาย ชื่อว่าอภิสัมปรายภพของพระอเสขมุนีทั้งหลายผู้เห็นปานนั้น ย่อมไม่มี, เพราะว่าพระอเสขมุนีผู้เห็นปานนั้น ย่อมบรรลุมหานิพพานอันไม่จุติ อันไม่ตาย' ดังนี้แล้ว จึงตรัสพระคาถานี้ว่า 'มุนีเหล่าใด เป็นผู้ไม่เบียดเบียน สำรวมแล้วด้วยกายเป็นนิตย์,   มุนีเหล่านั้น ย่อมไปสู่ฐานะ (ที่) อันไม่จุติ, ซึ่งเป็นที่ชน (อเสขมุนี) ทั้งหลายไปแล้วไม่เศร้าโศก.' ... บทว่า อจฺจุตํ ได้แก่ เที่ยง. บทว่า ฐานํ ได้แก่ ฐานะ (ที่) ที่ไม่กำเริบ คือ ฐานะ (ที่) ที่ยั่งยืน. บทว่า ยตฺถ เป็นต้น ความว่า มุนีทั้งหลาย ย่อมไปสู่ฐานะ (ที่) คือ พระนิพพาน ซึ่งเป็นที่ชน (อเสขมุนี) ทั้งหลายไปแล้วไม่เศร้าโศก คือไม่เดือดร้อน.” ************************************* อันนี้จำเขามาเล่าครับ  เห็นอย่างไรก็ตามสบายเถิดคับ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 20 พ.ย. 49 14:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ตรัส....นิพพานที่เห็นได้เอง ...เมื่อจิตเจตสิกเช่นนั้นเกิดสัมมาวิมุตติ เพราะกิเลส (โดยเฉพาะอนุสัยคืออวิชชา) นิโรธ(ดับไม่เหลือเชื้อ) ..ดู ติก. อํ ๒๐/๒๐๒/๔๙๕ พราหมณ์  บุคคล...ฯลฯ เมื่อละราคะได้แล้ว เขาย่อมไม่คิดแม้เพื่อเบียดเบียนตนเอง - ผู้อื่น ทั้งตนเองและผู้อื่น และย่อมไม่เสวยเฉพาะ ซึ่งทุกขโทมนัสอันเป้นไปทางจิตโดยแท้ พราหมณ์ นิพพานที่เห็นได้เอง ไม่ประกอบด้วยกาล เป็นสิ่งที่ควรกล่าวกับผู้อื่นว่าท่านจงมาดูเถิด เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ใจ เป็นสิ่งที่ผู้รู้ก้รู้เฉพาะตน (ข้อนี้ ผมขอเสริมว่า แต่ต้องตรงตามพุทธปัญญา) ย่อมมีได้ ด้วยอาการอย่างนี้แล ..แล้วตรัสต่อถึงสภาะ โทสะ โมหะ ตกลง ราคะ หรือราคานุสัย มีเหตุปัจจัยมาจากอะไร? (ตรัสไว้ว่า เพลินในสุขเวทนา ราคานุสัย ย่อมเพิ่มความเคยชินให้แก่กลุ่มดวงจิตเจตสิกเช่นนั้นเท่ากับ ตามนอนเนื่องในสันดานนั่นเอง)..กำหนดเป็น ขณะๆๆๆๆๆ = ปัจจุบันขณะ ปฏิฆะ หรือปฏิฆานุสัย มีเหตุปัจจัยมาจากอะไร? (ตรัสไว้ว่า เพลินในทุกขเวทนา ปฏิฆานุสัย ย่อมเพิ่มความเคยชินให้แก่กลุ่มดวงจิตเจตสิกเช่นนั้นเท่ากับ ตามนอนเนื่องในสันดานนั่นเอง) )..กำหนดเป็น ขณะๆๆๆๆๆ = ปัจจุบันขณะ อวิชชา (ที่มีนิวรณ์ทั้ง ๕ เป็นอาหาร) หรืออวิชชานุสัยมีเหตุปัจจัยมาจากอะไร? (ตรัสไว้ว่า เพลินในอทุกขมสุขเวทนา อวิชชานุสัย ย่อมเพิ่มความเคยชินให้แก่กลุ่มดวงจิตเจตสิกเช่นนั้นเท่ากับ ตามนอนเนื่องในสันดานนั่นเอง) )..กำหนดเป็น ขณะๆๆๆๆๆ = ปัจจุบันขณะ นิพพานเห็นได้เอง ตามที่ตรัส จึงเห็นได้ เมื่อ (๑) ละราคะได้แล้ว ไม่กลับกำเริบใหม่ เพราะ อนุสัยคือ ราคะ นิโธ อย่าง อกุปปะ ..กำหนดที่ สุขเวทนา .... นิพพานเห็นได้เอง ตามที่ตรัส จึงเห็นได้ เมื่อ (๒) ละปฏิฆานุสัยได้แล้ว ไม่กลับกำเริบใหม่ เพราะ อนุสัยคือ ปฏิฆะ นิโรธ อย่าง อกุปปะ ..กำหนดที่ ทุกข์เวทนา .... (๓) นิพพานเห็นได้เอง ตามที่ตรัส จึงเห็นได้ เมื่อ (๒) ละอวิชชานุสะยได้แล้ว ไม่กลับกำเริบใหม่ เพราะ อนุสัยคือ อวิชชา นิโรธ อย่าง อกุปปะ ..กำหนดที่ อทุกขมสุขเวทนา .... สรุป ลีลาแห่งธรรม ....ต้องนิโรธ (หรือ วิมุตติ) ก่อน แล้วจึง นิพพาน หมายเหตุ ถ้า นักวิชาการ ฯ ประสงค์จะทราบว่า ระหว่างคำว่า"นิพพาน" และคำว่า"ความดับ" พระพุทธองค์ตรัสคำไหนมากกว่ากัน (ไม่เกี่ยวกับประเด็น แต่โดยส่วนตัวข้าพเจ้าเห็น มีบางสำนักเท่านั้นที่เพ้อฝันถึงแต่คำว่า"นิพพาน" ๆๆๆ มากกว่าคำว่า"ความดับ" นะครับ) เห็นที่จะต้อง เปิดพระบาลีพุทธวจนะแปลไทย ยกเว้นพระอภิธรรม ที่ไม่อยู่ในรูปพระพุทะวจนะ ..เพื่อรวบรวม สรุปว่า ....มีพระพุทธวจนะตรัส จำนวนครั้ง แห่งชื่อธรรมนั้น มากว่า จำนวนครั้งแห่งชื่อธรรมนั้น อย่างไรก็ตาม ถ้ายังไม่นิโรธ แล้วเกิดสัมมาญาณว่าสภาวะนี้นิโรธแล้ว ซึ่งรชน่าจะคือ สัมมาวิมุตติ (ตามสัมมัตตะ ๑๐) แล้วจะเกิด ญาณในนิพพาน ได้หรือ อ้างที่ตรัสว่า "รู้จักอุปาทาน ต่อเมื่อหมดอุปาทาน" (-สฬา สํ ๑๘/๓๔/๖๓) จะรู้จักนิพพาน ตามที่ตรัส นิพพานที่เห็นได้เอง ต่อเมื่อ อนุสัยทั้ง ๓ คือ ราคะ โทสะ โมหะ ที่เนื่องกับเวทนา ๑๐๘ ประการ นิโรธอย่างไม่กลับกำเริยใหม่ (อกุปปะ) หมายเหตุในหมายเหตุ คำว่า... "ล่อเลี้ยว สู่ความดับราคะ โทสะ โมหะ" ไม่ทราบว่า คำว่า ล่อเลี้ยว...โบราณท่าน นิยามไว้อย่างไร? ท่านใดทราบบอกด้วยนะครับ จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ 20 พ.ย. 49 15:17:19 ]

ความคิดเห็นที่ 31 นั่นสิ "ล่อเลี้ยว" คำโบราณแปลว่าไร ต้องเชิญคุณ"นังแม่เฒ่าไม้เท้าทองคำ"  มาอรรถาธิบายให้คุณ"ผู้เฒ่าไม้เท้าลำไผ่"(มหาโชติ)ฟังเสียหน่อยแล้ว มหาโชติถามหน่อยนะแกะไม่ออกจริงๆคำเหล่านี้ที่มหาพิมพ์มาแปลว่าไรครับ อนุสัยคือ ราคะ นิโธ อวิชชานุสะย ซึ่งรชน่าจะคือ กำเริยใหม่ ........    การอ่านหรือการแปลที่ตกอักขระใดอักขระหนึ่งไปอาจจะทำให้ความเข้าใจผิดเพี้ยนไปได้นะครับและคนแปลนั้นก็อาจจะเพี้ยนตามได้ ผมกลัว ดังนั้นท่านมหาโชติช่วยอธิบายคำเหล่านั้นที....งง. จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 16:16:47 ]

ความคิดเห็นที่ 32 ตรัส....นิพพานที่เห็นได้เอง ...เมื่อจิตเจตสิกเช่นนั้นเกิดสัมมาวิมุตติ เพราะกิเลส (โดยเฉพาะอนุสัยคืออวิชชา) นิโรธ(ดับไม่เหลือเชื้อ) ..ดู ติก. อํ ๒๐/๒๐๒/๔๙๕ พราหมณ์  บุคคล...ฯลฯ เมื่อละราคะได้แล้ว เขาย่อมไม่คิดแม้เพื่อเบียดเบียนตนเอง - ผู้อื่น ทั้งตนเองและผู้อื่น และย่อมไม่เสวยเฉพาะ ซึ่งทุกขโทมนัสอันเป้นไปทางจิตโดยแท้ พราหมณ์ นิพพานที่เห็นได้เอง ไม่ประกอบด้วยกาล เป็นสิ่งที่ควรกล่าวกับผู้อื่นว่าท่านจงมาดูเถิด เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ใจ เป็นสิ่งที่ผู้รู้ก้รู้เฉพาะตน (ข้อนี้ ผมขอเสริมว่า แต่ต้องตรงตามพุทธปัญญา) ย่อมมีได้ ด้วยอาการอย่างนี้แล ..แล้วตรัสต่อถึงสภาะ โทสะ โมหะ ตกลง ราคะ หรือราคานุสัย มีเหตุปัจจัยมาจากอะไร? (ตรัสไว้ว่า เพลินในสุขเวทนา ราคานุสัย ย่อมเพิ่มความเคยชินให้แก่กลุ่มดวงจิตเจตสิกเช่นนั้นเท่ากับ ตามนอนเนื่องในสันดานนั่นเอง)..กำหนดเป็น ขณะๆๆๆๆๆ = ปัจจุบันขณะ ปฏิฆะ หรือปฏิฆานุสัย มีเหตุปัจจัยมาจากอะไร? (ตรัสไว้ว่า เพลินในทุกขเวทนา ปฏิฆานุสัย ย่อมเพิ่มความเคยชินให้แก่กลุ่มดวงจิตเจตสิกเช่นนั้นเท่ากับ ตามนอนเนื่องในสันดานนั่นเอง) )..กำหนดเป็น ขณะๆๆๆๆๆ = ปัจจุบันขณะ อวิชชา (ที่มีนิวรณ์ทั้ง ๕ เป็นอาหาร) หรืออวิชชานุสัยมีเหตุปัจจัยมาจากอะไร? (ตรัสไว้ว่า เพลินในอทุกขมสุขเวทนา อวิชชานุสัย ย่อมเพิ่มความเคยชินให้แก่กลุ่มดวงจิตเจตสิกเช่นนั้นเท่ากับ ตามนอนเนื่องในสันดานนั่นเอง) )..กำหนดเป็น ขณะๆๆๆๆๆ = ปัจจุบันขณะ นิพพานเห็นได้เอง ตามที่ตรัส จึงเห็นได้ เมื่อ (๑) ละราคะได้แล้ว ไม่กลับกำเริบใหม่ เพราะ อนุสัยคือ ราคะ นิโธ อย่าง อกุปปะ ..กำหนดที่ สุขเวทนา .... นิพพานเห็นได้เอง ตามที่ตรัส จึงเห็นได้ เมื่อ (๒) ละปฏิฆานุสัยได้แล้ว ไม่กลับกำเริบใหม่ เพราะ อนุสัยคือ ปฏิฆะ นิโรธ อย่าง อกุปปะ ..กำหนดที่ ทุกข์เวทนา .... (๓) นิพพานเห็นได้เอง ตามที่ตรัส จึงเห็นได้ เมื่อ (๒) ละอวิชชานุสะยได้แล้ว ไม่กลับกำเริบใหม่ เพราะ อนุสัยคือ อวิชชา นิโรธ อย่าง อกุปปะ ..กำหนดที่ อทุกขมสุขเวทนา .... สรุป ลีลาแห่งธรรม ....ต้องนิโรธ (หรือ วิมุตติ) ก่อน แล้วจึง นิพพาน หมายเหตุ ถ้า นักวิชาการ ฯ ประสงค์จะทราบว่า ระหว่างคำว่า"นิพพาน" และคำว่า"ความดับ" พระพุทธองค์ตรัสคำไหนมากกว่ากัน (ไม่เกี่ยวกับประเด็น แต่โดยส่วนตัวข้าพเจ้าเห็น มีบางสำนักเท่านั้นที่เพ้อฝันถึงแต่คำว่า"นิพพาน" ๆๆๆ มากกว่าคำว่า"ความดับ" นะครับ) เห็นที่จะต้อง เปิดพระบาลีพุทธวจนะแปลไทย ยกเว้นพระอภิธรรม ที่ไม่อยู่ในรูปพระพุทะวจนะ ..เพื่อรวบรวม สรุปว่า ....มีพระพุทธวจนะตรัส จำนวนครั้ง แห่งชื่อธรรมนั้น มากว่า จำนวนครั้งแห่งชื่อธรรมนั้น อย่างไรก็ตาม ถ้ายังไม่นิโรธ แล้วเกิดสัมมาญาณว่าสภาวะนี้นิโรธแล้ว ซึ่งรชน่าจะคือ สัมมาวิมุตติ (ตามสัมมัตตะ ๑๐) แล้วจะเกิด ญาณในนิพพาน ได้หรือ อ้างที่ตรัสว่า "รู้จักอุปาทาน ต่อเมื่อหมดอุปาทาน" (-สฬา สํ ๑๘/๓๔/๖๓) จะรู้จักนิพพาน ตามที่ตรัส นิพพานที่เห็นได้เอง ต่อเมื่อ อนุสัยทั้ง ๓ คือ ราคะ โทสะ โมหะ ที่เนื่องกับเวทนา ๑๐๘ ประการ นิโรธอย่างไม่กลับกำเริยใหม่ (อกุปปะ) จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) --------------------------------------------------   มีสติสัมปชัญญะในสัมมาสมาธิดีอยู่หรือ ในการพิมพ์บัญญัติอันเป็นคำตรัสจากพระโอษฐ์...? แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 49 16:27:43 จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 16:25:37 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คำเตือนสำหรับ มหาโชติ หากประสงค์จะยุติกรรมระหว่างกัน  ก่อนที่จะพิมพ์อะไรลงมาในบอร์ดสาธารณะควรพิจารณาด้วยความรอบคอบว่า ประกอบไปด้วยกุศล หรืออกุศล เมื่อจิตท่านเป็นกุศล  วจีกรรมท่านย่อมแสดงออกมาเป็นกุศล  เมื่อจิตท่านเป็นอกุศลวจีกรรมท่านย่อมเป็นอกุศล      อย่าพยายามเอาชนะในสิ่งที่ไม่ควรชนะ มิเช่นนั้นท่านจะจมอยู่ในอกุศลจิตอยู่ร่ำไป...ด้วยรักและเมตตาที่มีต่อท่านมหาโชติในฐานะเพื่อนร่วมทุกข์. จากคุณ : พรหมยาน - [ 20 พ.ย. 49 16:34:46 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ท่านมหาปราชญ์ คงให้นังเฒ่า ล่อเลี้ยวไปไกล ๆ  555 จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 20 พ.ย. 49 17:31:18 ]

ความคิดเห็นที่ 35 นิราศพระบาท หน้า 145     ละครหยุดอุตลุดด้วยมวยปล้ำ  ยืนประจำหมายสู้เป็นคู่ขัน มงคลใส่สวมหัวไม่กลัวกัน          ตั้งประจันจดจับกระหัยบมือ ตีเข่าปับรับโปกสองมือปิด          ประจบติดเตะผางหมัดขว้างหวือ กระหวัดหวิดหวิวผวาเสียงฮาฮือ   คนดูอื้อเออเอาสนั่นอึง ใครมีชัยได้เงินบำเหน็จมาก        จมูกปากบอบบวมอลึ่งฉึ่ง แสนสนุกสุขล้ำสำมดึงษ์            พระผู้ถึงนฤพาน ด้วยการเพียร เข้ากันหรือเปล่าคะ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 21 พ.ย. 49 08:47:02 ]

ความคิดเห็นที่ 36 คคห.๓๓ ประสงค์จะยุติกรรมระหว่างกัน   ความจริง ซัดกันก่อน แบบ นิราศพระบาท ก็ได้นี่คะ แล้วก็ประกอบความเพียรให้ถึงฝั่งพระนิพพาน จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 21 พ.ย. 49 09:54:40 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ละครหยุดอุตลุดด้วยโวหาร      ประจัญบานหมายมุ่งทำลายขวัญ พระธรรมใส่สวมหัวไม่กลัวกัน   ด้วยต้องการสัจจะแท้ไม่แปรปรวน ตีเข่าปับรับโปกสองมือปิด        ประจบติดเตะผางหมัดขว้างหวือ กระหวัดหวิดหวิวผวาเสียงฮาฮือ   คนดูอื้อเออเอาสนั่นอึง ใครมีชัยก็ไม่ได้อะไรมาก          นอกเสียจากไตรลักษณ์แห่งธรรมขันธ์ จะยึดมั่นถือมั่นไปใยกัน            สิ่งเหล่านั้นล้วนมายาไม่น่าครอง. จากคุณ : พรหมยาน - [ 21 พ.ย. 49 10:27:17 ]

ความคิดเห็นที่ 38 555...ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 21 พ.ย. 49 10:34:16 ]

ความคิดเห็นที่ 39 กาย = ขันธ์ ธรรมขันธ์ =........? ธรรมขันธ์เป็นไตรลักษณ์ =............เป็นไตรลักษณ์ จากคุณ : พรหมยาน - [ 21 พ.ย. 49 10:34:16 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ไม่เห็นด้วยนิดนึงค่ะ สังขาร = ไตรลักษณ์ ธรรมขันธ์ = วิสุทธิขันธ์ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 21 พ.ย. 49 10:37:04 ]

ความคิดเห็นที่ 41 พระธรรมใส่สวมหัวไม่กลัวกัน   ด้วยต้องการสัจจะแท้ไม่แปรปรวน รับได้ค่ะ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 21 พ.ย. 49 10:39:08 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ธรรมขันธ์ = วิสุทธิขันธ์ วิสุทธิขันธ์ = อสังคตธรรม ไม่มีอะไรๆในอสังคตธรรม ไม่มีกว้าง ไม่มียาว ไม่มีสูง ถ้ายังมีอะไรๆปรุงแต่งได้ สิ่งๆนั้นก็ไม่ใช่อสังคตธรรม. ด้วยความเคารพ ครับ. จากคุณ : พรหมยาน - [ 21 พ.ย. 49 11:28:12 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มี ธาตุ และ มี ธรรม ค่ะ วิราคธาตุ และ วิราคธรรม ขอแสดงความนับถือ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 21 พ.ย. 49 11:31:17 ]

ความคิดเห็นที่ 44 สภาวะของอสังคตธรรมย่อมรับรู้ได้ก็ต่อเมื่อเข้าถึงแล้วนะครับ  ที่เราๆ กล่าวกันอยู่ก็ได้แต่อ้างอิงตามตำราว่าน่าจะอย่างนั้นอย่างนี้  แท้จริงอย่างไร  ตัวเราเองก็ยังไม่เข้าถึง  ฉะนั้นใครจะถูกมากผิดน้อย  ถูกน้อยผิดมาก  น่าจะใกล้เคียงที่สุด  เพราะไม่มีใครเคยเข้าถึงอสังคตธรรมก็ไม่มีใครรู้แจ้งนิพพานว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ดอกขอรับ... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 21 พ.ย. 49 11:34:41 ]

ความคิดเห็นที่ 45 กระจกแก้วแม้ใสแค่ไหนก็ยังได้ชื่อว่ามี ไม่พ้นที่จะต้องเช็ดถูดูแลรักษาด้วยความเป็นธาตุ หากไม่ดูแลรักษาสักวันก็ต้องมัวหมองและแตกดับ กระจกแก้วนั้นก็ไม่พ้นความเป็นขันธ์ไปได้ หากประสงค์จะพ้นจากภาระที่ต้องดูแลรักษากระจกแก้ว ก็ปล่อยวางเสีย ทิ้งกระจกแก้วนั้นไปเสีย ก็หมดภาระที่จะต้องปัดกวาดเช็ดถูอะไรๆให้มันใสปิ๊ง ทีนี้ก็  ....สะบาย สะบาย หากเธอไม่คิดอะไร... ก็.....อิสระแบบเบิร์ดๆทีเดียวเชียวนะ...สิบอกให้. แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 49 11:39:15 จากคุณ : พรหมยาน - [ 21 พ.ย. 49 11:38:09 ]

ความคิดเห็นที่ 46 พ้นจากธรรมแล้ว....ละธรรมวางอยู่กับผู้พิจารณา ขันธ์ดับ ปรินิพพาน จากคุณ : Chuck - [ 21 พ.ย. 49 11:43:15 ]

ความคิดเห็นที่ 47 ระบบ 3 มิติ กว้าง ยาว สูง เป็นไปตลอดจักรวาลนี้ มิติ = ภพภูมิ เปลี่ยนภพภูมิ = เปลี่ยนมิติ ภพภูมิ มิติ อื่น ๆ ไม่ได้อยู่ในระบบ 3 มิติ แล้วมีกี่มิติ กี่ภพภูมิ ด้วยความนับถือ ค่ะ. จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 21 พ.ย. 49 11:43:59 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ถูกต้องแล้วคับ คนที่ละ จะต้อง ถูกละ ด้วย จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 21 พ.ย. 49 11:50:08 ]

ความคิดเห็นที่ 49 วิราคธรรม  หากยังต้องสร้างต้องทำต้องเพียรดูแลให้มันเกิดขึ้นก็ไม่ใช่วิราคธรรมแท้  เหมือนน้ำตกประดิษฐ์ที่จำลองมันขึ้นมา ถ้าไม่ดูแลมันก็ต้องเสื่อมโทรม  น้ำตกประดิษฐ์จึงไม่ใช่ ของแท้ วิราคธรรมแท้  ไม่ต้องสร้าง ไม่ต้องทำ ไม่ต้องประดิษฐ์ มันจะหลั่งไหลออกมาเองจากในภายใน เหมือนน้ำตกธรรมชาติ ไม่ต้องปรุงแต่งหลั่งไหลออกมาเองให้ความเบิกบานอุรา จะดื่มจะอาบยามใดก็ได้ตลอดเวลา  ความชื่นอกชื่นใจระหว่างน้ำตกประดิษฐ์กับน้ำตกธรรมชาติก็ผิดกันลิบลับ ของแท้อธิบายไม่ได้ดอก ต้องมาเสวยด้วยตนเอง ทั้งน้ำใสไหลเย็นเห็นตลอดในสายธารา หมู่สกุณา ถลาร่อน ระเริงรัง  ช่างสุขเสียจริง.  นี่ขนาดแค่ปลายๆน้ำตกนะ ถ้าชั้นบนสุดละก็....ไร้คำอธิบาย...ทิ้งของปลอมไปเสียดีกว่าน่า..เชื่อดิไม่ได้โม้. จากคุณ : พรหมยาน - [ 21 พ.ย. 49 11:55:03 ]

ความคิดเห็นที่ 50 มิติที่สี่ ที่ห้าและต่อๆไปย่อมอธิบายด้วยกว้างยาวสูงไม่ได้ ดังนั้นสิ่งใดที่อธิบายด้วยกว้างเท่านั้นศอก ยาวเท่านั้นศอก สูงเท่านั้นศอกสิ่งนั้นก็ไม่ใช่มิติที่สี่จริง สิ่งนั้นก็ยังอยู่ในมิติที่สามนี่เองเป็นแต่เพียง"ฮาโลแกรม". จากคุณ : พรหมยาน - [ 21 พ.ย. 49 11:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เอ...ที่ว่า  "วิราคธรรมแท้  ไม่ต้องสร้าง ไม่ต้องทำ ไม่ต้องประดิษฐ์ มันจะหลั่งไหลออกมาเองจากในภายใน" ไม่ต้องทำ  งั้นผมนอนเฉยๆ ก็คงได้วิราคธรรมแท้แล้ว  เพราะไม่ต้องทำ  แล้วจะสร้างบารมี  จะทำสติปัฏฐานกันทำไม   ตกลงใครทำใครไม่ทำกันแน่ล่ะเนี่ย  เอาพุทธ  เอาเซนกระจกเงามากล่าว  ผมว่า  อย่างนี้ก็ปวดขะหมองแย่ซีครับ มิติที่สี่  ที่ห้า  เราก็ไม่เคยเห็น  แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่ามันเป็นเช่นไร  วัดได้วัดไม่ได้  แล้วเอาอะไรมาวัด  อย่าบอกว่าเอาปิ่นโตเด้อ... แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 49 15:24:59 จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 21 พ.ย. 49 15:23:31 ]

ความคิดเห็นที่ 52 พิจารณา กาลามสูตร โดยเฉพาะข้อที่ ๑๐ ดีดีฯ แล้วพิจารณา ข้อความที่ปรุงแต่งขึ้นเพราะ อะไรก็ตาม เช่น คำว่า ...คำเตือนสำหรับ มหาโชติ หากประสงค์จะยุติกรรมระหว่างกัน  ก่อนที่จะพิมพ์อะไรลงมาในบอร์ดสาธารณะควรพิจารณาด้วยความรอบคอบว่า ประกอบไปด้วยกุศล หรืออกุศล เมื่อจิตท่านเป็นกุศล  วจีกรรมท่านย่อมแสดงออกมาเป็นกุศล  เมื่อจิตท่านเป็นอกุศลวจีกรรมท่านย่อมเป็นอกุศล     อย่าพยายามเอาชนะในสิ่งที่ไม่ควรชนะ มิเช่นนั้นท่านจะจมอยู่ในอกุศลจิตอยู่ร่ำไป...ด้วยรักและเมตตาที่มีต่อท่านมหาโชติในฐานะเพื่อนร่วมทุกข์. ดังนั้น ไม่ว่า ผม หรือใครๆ จะเสนออะไร ที่ "แตกต่างไปจากตำรา หรือ ฯลฯ" ...ย่อม เป็นกุศลได้ ..เมื่อผู้นั้น เข้าใจตามพุทโธวาทว่า เหตุที่ฟัง (อ่าน) ธรรมะ (หรือความเห็นเนื่องกับข้อธรรมะนั้นๆ) ไม่รู้เรื่อง (ตามที่ตรัสไว้ และหรือตามที่อ่านนั้น) เพราะเหตุ ดังนี้ (๑) สนใจแต่คำพูด (เช่น คำที่ผมเสนอ นั้นไม่ตรงกับนั่นกับนี่) (๒)สนใจแต่ผู้พูด (หรือผู้เขียนฯ เพราะ อนุสัยตัวไหนก็ตาม ว่า ฯ) (๓) สนใจแต่ตัวเอง (ว่า ????) (๔)มีจิตฟุ้งซ่านไม่มีเอกกัคคตาจิต ฟัง (อ่าน พิจารณา)ธรรม (ยังไม่มีประสบการณ์อย่างประจักาว่า จิตที่ปลอดจากนิวรณ์ทั้ง ๕ เป็นอย่างนี้ แล้วกลับไปสอบทานกับ พระพุทธวจนะ เพื่อความไม่ประมาท ฯ) และ (๕) ทำในใจไม่แยบคาย (?) สรุป (๑) ผมได้ อุปมา กระจกสามบานไว้แล้ว ในกระทู้ไหน ลองหาดูนะครับ ...เพื่อกำหนดว่า .... (๒) พิจารณาพุทโธวาทนี้ (สำนวนแปลนี้ ใครไม่ชอบใจ ดูสำนวนแปลอื่นเองฯ) เพื่อ ความไม่ประมาทของตนเอง .. ฯลฯ ..กุศลธรรมเหล่าใดเหล่าหนึ่งบรรดามี กุศลธรรมทั้งหลายทั้งปวงนั้น มีความไม่ประมาท (อัปปมาท) เป็นมูล มีความไม่ประมาท เป็นที่ประชุมลง ความไม่ประมาท ย่อมปรากฎว่าเป็นเลิศกว่าบรรดากุศลธรรมเหล่านั้น ธรรม นี้เป็นคำกล่าวของพระบรมศาสดา นำมาเสนอให้ทุกๆ ท่านได้พิจารณา...เพื่อ เตือนตนเองเสียก่อน ก่อนที่จะเตือนผู้อื่น ทั้งๆ ที่ยัง... นะครับ หมายเหตุ ตกลง คำว่า... "ล่อเลี้ยว สู่ความดับราคะ โทสะ โมหะ" ไม่ทราบว่า คำว่า ล่อเลี้ยว...โบราณท่าน นิยามไว้อย่างไร? ท่านใดทราบบอกด้วยนะครับ จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ 21 พ.ย. 49 15:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 53 "กระจกเงา ๓ บาน" (๑) บานซ้าย คือ กระจกเงาที่มีตัวหนังสือคือความเห็นของผมประกอบอยู่ ระหว่างเนื้อกระจกกับปรอท (ท่านจึงได้อ่าน แล้ว เกิดกลไกการปรุงแต่งขึ้น ฯลฯ)...ตรงนี้ ต้องไม่มีนิวรณ์ เวลาผัสสะ ก็จะเป็นผลดี ฯ. (๒) บานขวา คือ ตัวท่านกับ องค์ความรู้ที่ท่านเข้าใจอยู่ในปัจจุบันสมัยนั้น ทำให้ ผู้อื่นได้เห็น (อ่าน)ได้ผ่านเนื้อกระจกที่มีตัวหนังสือ คือข้อความที่ท่านสื่อสาร ไว้ระหว่างเนื้อกระจกด้านหลังกับปรอท (ผู้อื่นจึงได้อ่าน รู้ ว่า ท่านว่ามาอย่างนี้ๆ ส่วนกลไกการปรุงแต่งของผู้อ่านจะเป็นแบบไหน ของใครใครเห็น ดังคำว่า อย่างเก็งความจริงเพราะอยากรู้ สภาวะแห่งอัตตภาพอื่น เลย ด้วยการถาม หรือด้วยคำถามฯ ..เพราะนั่น แสดงว่า......... (๓) บานตรงกลาง คือ พระบาลีพุทธวจนะแปลไทยสำนวนที่ผมได้เสนอนั่นแหละ ที่อยู่ระหว่างเนื้อกระจกและปรอท หรือคือ จากพระโอษฐ์ ที่อยู่ในรูป "เนื้อหนัง" ...ข้อนี้ ขอให้นึกถึงที่ตรัสว่า ผู้ใดเห็นธรรม (นามธรรม ที่เนื่องหรือซ้อนอยู่ในเนื้อหนัง" ผู้นั้นเห็นเรา ถ้าท่าน สร้างภาพได้ตามที่เสนอ ..เดาว่า ท่านจะเข้าใจได้ว่า อะไร เป็นอย่างไร? ในเรื่องธรรมะชื่อนั้นๆ ... จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ 21 พ.ย. 49 15:33:11 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เอ...ที่ว่า  "วิราคธรรมแท้  ไม่ต้องสร้าง ไม่ต้องทำ ไม่ต้องประดิษฐ์ มันจะหลั่งไหลออกมาเองจากในภายใน" ไม่ต้องทำ  งั้นผมนอนเฉยๆ ก็คงได้วิราคธรรมแท้แล้ว  เพราะไม่ต้องทำแล้วจะสร้างบารมีจะทำสติปัฏฐานกันทำไม   ตกลงใครทำใครไม่ทำกันแน่ล่ะเนี่ย  เอาพุทธ  เอาเซนกระจกเงามากล่าว  ผมว่า  อย่างนี้ก็ปวดขะหมองแย่ซีครับ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ ----------------------------------------------------------    ฮ่าๆๆ...คิดได้แบบนี้ก็สมควรที่จะปวดขะหมอง   สมจริงดังที่คุรุนาคารชุนกล่าวว่า "ปรัชญาปารมิตา"นั้นหากบุคคลใดพิจารณาด้วยจิตที่ไม่สมบูรณ์ด้วยศีลและสมาธิ บุคคลนั้นก็จะกลายเป็นมิจฉาทิฎฐิทันที (มิจฉาทิฎฐิเรื่องความขาดสูญ)     คนที่จะเข้าใจวิราคธรรมในธรรมวินัยนี้ได้จริง จะต้องปฏิบัติมาถึงขั้นของสัมมาสติ หรือมหาสติแล้ว มีสติตั้งมั่นอยู่ด้วยสมาธิ  มิเช่นนั้นก็จะเข้าใจว่าวิราคธรรมคือการไม่ทำอะไรเลยแบบที่ท่าน "ปราชญ์ขยะ"เข้าใจ     อุปมาเหมือนการขุดบ่อน้ำ หากท่านนั่งๆนอนๆโดยไม่ลงมือขุดหวังจะให้น้ำมันซึมออกมาเองก็คงเป้นความหวังในความหวังแบบนั้น ก็สุขที่ได้นั่งหวังนอนหวังแต่ยังหาน้ำจริงๆไม่ได้    แต่ถ้าท่านยอมลงมือขุดจนถึงตาน้ำ เมื่อเสร็จกิจ จะนั่งจะนอนก็สบายน้ำมันก็ซึมออกมาไหลออกมาให้ดื่มกินสบายอุรา แม้ไม่ต้องหวังว่าจะมีน้ำ มันก็มีออกมาของมันเองเพราะตาน้ำมันถูกเจาะแล้วก็สบายไป แบบนี้แหละความสุขจากวิราคธรรมจริง    ที่สำคัญคือการเลือกสำนักในการขุด หากขุดผิดสำนักแม้จะลงมือขุดก็ยังเป็นเพียงความหวังลมๆแล้งๆไม่รู้ว่าจะถึงตาน้ำเมื่อไหร่อาจจะเห้นน้ำติ๋งๆบ้างก็คงเป็นแค่น้ำค้างกระมังพอได้ปลอบใจตนเองไปวันๆ...เฮ้อ    ประเด็นเซน...หากคุณปราญช์ขยะประสงค์จะศึกษาก็พยายามรักษาศีลให้สะอาด หมั่นทำจิตให้ตั้งมั่น แล้วก็พยายามอ่าน"ปรัชญาปารมิตา"บ่อยๆอาจจะเก็ทอะไรได้บ้าง  ขึ้นอยู่กับวาสนาของคุณเอง  หากใจเปิดอะไรๆก็จะง่าย     การจะเข้าถึง"เซน" ไม่ใช่การขบคิดด้วยจิตฟุ้งซ่านแบบโลกๆ เพราะนั่นจะทำให้หลง  การจะเข้าถึงเซนอย่างแท้จริงต้องผ่านการปฏิบัติในศีลสมาธิมาแล้ว...นั่นแหละเข้าถึง"กระดูกแห่งเซน" แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 49 16:22:51 จากคุณ : พรหมยาน - [ 21 พ.ย. 49 16:21:08 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ผู้กล่าวตู่พระตถาคต              "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๒ ประเภทเหล่านี้ ย่อมกล่าวตู่ (หาความ) ตถาคต คือบุคคลผู้คิดประทุษร้าย มีโทสะในภายใน ๑ ผู้มีศรัทธา กล่าวตู่ ด้วยถือเอาความหมายผิด ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๒ ประเภทเหล่านี้แล ย่อมกล่าวตู่ตถาคต." จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 21 พ.ย. 49 16:26:04 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณนะครับ  คุณท่านพรหมยาน  ตกลงเราต้องทำนะครับ  ครับทำก็ทำครับ  ปฏิบัติก็ได้ครับ   เรื่องเลือกสำนักนี่คงไม่ต้องครับ  ผมไม่มีสำนักสังกัดครับ  มีแต่ครูบาอาจารย์ที่สั่งสอนทั้งปริยัติ  และปฏิบัติอยู่ครับ ส่วนที่แนะนำเรื่องให้ไปอ่าน  "ปรัชญาปารมิตา"  ก็เคยผ่านหูผ่านตามาบ้างนะครับ  สงสัยว่าศีลยังไม่ดีมั้งครับ  เลยยังไม่ได้อ่านจริงจัง  เอาเถิดครับ  แต่ก็แปลกนะครับ  ถ้าเราปฏิบัติผ่านทาง ศีล สมาธิ  ปัญญา  ผลก็น่าจะเหมือนกัน  เหมือนดังที่พระพุทธะท่านสอน  แต่ยังไงก็จะลองอ่านดูนะคร๊าบ...ท่านพรหมยานถ้าศีลสะอาดนี่ท่านน่าจะเป็นนักบวชกระมังครับเนี่ยะ... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 21 พ.ย. 49 16:36:31 ]

ความคิดเห็นที่ 57 สำหรับท่าน มหาโชติ GAME OVER. "กระจกเงา ๓ บาน" (๑) บานซ้าย คือ กระจกเงาที่มีตัวหนังสือคือความเห็นของผมประกอบอยู่ ระหว่างเนื้อกระจกกับปรอท (ท่านจึงได้อ่าน แล้ว เกิดกลไกการปรุงแต่งขึ้น ฯลฯ)...ตรงนี้ ต้องไม่มีนิวรณ์ เวลาผัสสะ ก็จะเป็นผลดี ฯ. (๒) บานขวา คือ ตัวท่านกับ องค์ความรู้มั่วๆที่ท่านเข้าใจอยู่ในปัจจุบันสมัยนั้น ทำให้ผู้อื่นที่ได้อ่าน รู้ ว่า ท่านมั่วอย่างนี้ๆ    อย่างอยากรู้ความจริงในสภาวะแห่งอัตตภาพอื่น เลย ด้วยการมั่ว หรือด้วยโวหาร (๓) บานตรงกลาง คือ ปรมัตถ์สัจจธรรมสำนวนที่ผมได้เสนอนั่นแหละ  ที่อยู่ในรูป "อุปมาอุปมัยเปรียบเทียบ" ...ข้อนี้ ขอให้นึกถึงที่ตรัสว่า ผู้ใดเห็นธรรม  ผู้นั้นเห็นเรา ถ้าท่านเข้าใจตามที่เสนอ ..ไม่เดาก็รู้ว่า ท่านเข้าใจได้เองว่าอะไรเป็นอะไร ในสภาวะธรรมนั้นๆ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 49 16:40:50 จากคุณ : พรหมยาน - [ 21 พ.ย. 49 16:38:29 ]

ความคิดเห็นที่ 58 เอ...คุณท่านพรหมญาณได้กล่าวว่าคุณท่านมหาโชติเห็นปานนั้นเชียวหรือครับ   เท่าที่ได้อ่านความคิดเห็นของมหาโชติยอมรับว่า  แกเล่นไทย-บาลีจนเกินไปยอมรับว่า  อ่านแล้วไม่ค่อยรู้เรื่อง  เหมือนพยายามทำของที่ยากให้เข้าใจย๊าก...ยากไปกันใหญ่   ซึ่งโดยปกติคนเราถ้าเข้าใจอรรถเข้าใจธรรมด้วยตนเองแล้ว  ก็จะสามารถอธิบายอรรคอธิบายธรรมด้วยภาษาง่ายๆ ที่ตนเข้าใจออกมาได้   แต่ดูว่าคุณมหาโชติ(แหมกลัวพิมพ์ผิดคำว่ามหาเหลือเกินนะเนี่ยะ)  แกอ้างว่าอิงภาษาพระพุทธแกกลัวพลาดแต่ผมว่าผมอ่านพระธรรมโดยตรงจากพระพุทธองค์จะเข้าใจง่ายกว่าคุณมหาโชติอธิบายเสียอีก   แกคงกลัวปฏิจจสมุปบาทที่แกอธิบายจะถลำไปข้ามภพข้ามชาติเข้า  แกอาจคิดไปว่าเดี๋ยวความว่างแบบสูญทุกอย่างจะหายไปก็เลยต้องอิงคำเหล่านี้เข้าไว้   ยิ่งแกอธิบายโดยติดความเข้าใจอย่างนี้มันยิ่งทำให้ภาษาธรรมของพระพุทธเจ้ากลายเป็นภาษาของแกมากกว่า  คิดว่าตีความได้ว่าอย่างนั้นอย่างนี้แล้วเอาภาษาบาลีมาใส่แล้วอ้างว่านี่แหละออกจากพระโอษฐ์ของพระพุทธโดยการตีความของแกเสร็จสรรพ... ผมพอทายใจมหาโชติได้ว่า  แกมีคำตอบในสิ่งที่แกโพสต์ไว้แล้ว  แต่แกไม่พูดตรงๆ แกจะถามคนอื่นโดยตะล่อมให้เข้าเรื่องของแก  แกคงคิดว่าเดี๋ยวคู่สนทนาจะเข้าทางแกแน่ๆ จึงทำให้สิ่งที่แกโพสมันออกมาแบบปิดๆ บังๆ ไม่ชัดเจน  กำกวมบางเรื่อง  ย้อนไปย้อนมา  เวียนไปเวียนมา  ทิฏฐิของแกเป็นอย่างไรก็ให้ไปอ่านหนังสือท่านพุทธทาสทุกเล่มแล้วจะเข้าใจมหาโชติได้...   อุ๋ย...โย  แกจะว่ากระไรผมบ้างล่ะเนี่ยะ  ยังไงก็ขอใช้สิทธิเจ้าของกระทู้เข้าปกป้องนะคร๊าบ........ จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 21 พ.ย. 49 18:58:56 ]

ความคิดเห็นที่ 59 คุณ"ปราญช์ขยะ" ก็ไม่ควรที่จะพาดพิงถึงบุคคลที่สามนะครับเพราะท่านไม่มีโอกาสได้แถลงในประเด็นที่ถูกกล่าวหา และก็ไม่ใช่วิสัยของบัณฑิตที่ดี ท่านมหาโชติก็เป็นส่วนของท่านมหาโชติ ท่านพุทธทาสก็เป็นส่วนของท่านพุทธทาส กล่าวโดยทั่วไป....ภูมิธรรมของนักธรรมแต่ละท่านสามารถพัฒนาขึ้นไปได้ทุกขณะเวลา  ขอเพียงตั้งความเห็นให้ตรงเท่านั้นเอง และทิฎฐิความเห็นของนักธรรมแต่ละท่านก็สามารถปรับเปลี่ยนให้ตรงตามธรรมวินัยได้เช่นกัน  แม้ขณะที่สิ้นชีวิตลงหากจิตไม่ประหวัดในกุศลและอกุศล ไม่เอาทั้งบุญและบาป ไม่ตอบสนองต่อกรรมต่างๆที่มาปรากฏ ทำจิตให้หมดความยึดมั่นในสิ่งทุกสิ่ง ในสภาวะของสัมภเวสีนั้นก็อาจจะทำให้คนธรรมดาบรรลุได้ครับ    เราจึงไม่ควรปรามาสบุคคลใดๆหากเขาไม่ได้ทำผิดในธรรมวินัยนี้ ตราบใดที่นักธรรมไม่ปิดโอกาสในการปฏิบัติของตน  นักธรรมย่อมมีสิทธิ์ที่จะบรรลุธรรมได้ทุกกาลเวลาเมื่อวาสนาบารมีเต็มพร้อมครับขอเพียงให้ศีลสมบูรณ์ สมาธิโดยไม่มีนิมิตพร้อม ทุกคนก็มีโอกาสบรรลุธรรมได้ตลอดเวลา    ดังนั้น อดีตของคนๆหนึ่งก็ไม่ได้ชี้ภาวะในปัจจุบันของเขา ว่าจะต้องเป็นแบบเดิม ภาวะปัจจุบันของคนๆหนึ่งก็ไม่ได้ชี้อนาคตของเขาว่าจะเป็นแบบเดิม    เราจึงควรสำรวมระวังในกาย วาจา ใจ ของเราให้มากกว่าครับ การตักเตือนใครก็ควรกระทำในปัจจุบันขณะนี้เมื่อเห้นว่าเขาผิดศีลผิดธรรม เมื่อตักเตือนแล้วก็แล้วกัน หากเขาไม่เชื่อยังทำผิดในธรรมในวินัยก็ถือว่าเขายินดีสร้างอกุศลกรรม ก็คงต้องว่ากันไปตามวิถีกรรมของเขา    ส่วนเราๆท่านๆก็ต้องเพียรพยายามปฏิบัติกันต่อไป ธรรมมะแท้ๆไม่มีอะไรยาก อยู่ในใจเรานี้เอง หาทุกข์ให้เจอ  หาสาเหตุของทุกข์ให้เจอ ปฏิบัติในศีล สมาธิ และปัญญาใคร่ครวญในสภาวะธรรม  อย่างซื่อตรงเด็ดเดี่ยวเมื่อบารมีเต็ม ผลก็ย่อมประจักแจ้งแก่ตนเอง    อะไรที่เรายังไม่รู้ไม่เข้าใจก็อย่ารั้นอย่าอายที่จะถามครูบาอาจารย์ และศึกษาจากพระไตรปิฏกพระธรรมวินัย  ที่สำคัญที่สุดคือถามตัวเราเองเสมอๆว่าสังโยชน์แต่อย่างๆขาดไปได้ถึงไหนแล้ว คำตักเตือนของเพื่อนพรหมจรรย์คือกระจกเงา  หากไม่ดื้อรั้นเอามาเทียบเคียงกันกับพระไตรฯก็จะช่วยให้การปฏิบัติเป็นไปได้ด้วยความถูกต้องตรงธรรมยิ่งขึ้น..ครับ  ฝันดีครับ ราตรีสวัสดิ์ทุกคน แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 49 20:08:55 แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 49 20:06:19 จากคุณ : พรหมยาน - [ 21 พ.ย. 49 20:04:23 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ตอนพระพุทธเจ้าจวนจะปรินิพพาน ทรงตรัสบอกพระอานนท์ว่า ต่อไป พระวินัยบางข้อเล็กๆน้อยๆ อนุญาตให้สงฆ์เพิกถอนเสียก็ได้ แต่พระอานนท์ก็ลืมทูลถามว่า ข้อใดส่วนใดบ้าง ............... เมื่อพระพุทธเจ้าดับขันธ์ปรินิพพานแล้ว เหล่าพระอรหันต์เถระก็ประชุมทำสังคายนากัน เพื่อป้องกันคำสอนของพระพุทธเจ้าเสื่อมสูญหรือผิดเพี้ยน เหล่าพระเถระเมื่อทราบว่า พระองค์ทรงอนุญาตให้เพิกถอนสิกขาบทบางส่วนได้ แต่พระอานนท์ไม่ได้ถามมาให้แน่ชัด ก็มีมติให้ลงโทษพระอานนท์ฐานบกพร่อง จากนั้นลงมติว่า  เพื่อความปลอดภัย จะไม่เพิ่มไม่ลดพระวินัยแม้สักข้อ... ----------------------------------------------------- .... ถ้าพระองค์อยู่ในเมืองแก้ว และพระอรหันต์ หรือวิชาธมก.ไปๆ มาๆ ยังแดนนิพพานได้จริง สิกขาบทข้อใดเพิกถอนได้   ไยไม่ไปทูลถามเอา? การทำสังคายนารวบรวมคำสอน ใช่จำเป็นหรือไม่? เป็นข้อสังเกตอย่างหนึ่งครับ จากคุณ : ไปล่ะ (เหรียญ) - [ 21 พ.ย. 49 23:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 61 คุณ ปราชญ์ขยะ ...เข้าใจที่ผมเสนอ กระจกสามบาน แล้วไหมครับ ดังนั้น ข้อความใน คคห 58 ก็คือ "กระจกบานขวา" (ตามที่ผมอุปมา) ....ที่เกิดจาก สติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะตามที่คุณมีอยู่ เมื่อ ดู (อ่าน) กระจกบานซ้าย + บานขวา ....แล้วเสนอข้อความเหล่านั้นขึ้น เช่น ..เหมือนพยายามทำของที่ยากให้เข้าใจย๊าก...ยากไปกันใหญ่   หรือ ฯลฯ การเปรียบแบบนี้ ผมเเสนอว่า "น่าจะเป็นเหตุปัจจัย"ให้ ผู้อื่น (บุคคลที่สาม หรือที่สี่ หรือที่ห้า ฯ) สามารถเห็นได้ว่า "อะไรเป็นอะไร" ..เมื่อผู้นั้น อาศัย กาลามสูตร ...ใฝ่รู้ ..ไม่รีบเป็นหางเครื่องนั่นนี้....ฯ ...ใช้สิทธิพาดพิง ครับ จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ 22 พ.ย. 49 00:05:46 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ข้อสังเกตุ ชนิดของคน อ่านหนังสือออก แต่สมองเต็มไปด้วยเจตนาร้าย เพราะ......ตอบกันในนี้มาหลายรอบแล้ว เช่น.....พวกทำไม่ได้จริงแล้วจะแอบอ้าง แล้วพระอานนท์ก็ไม่ได้ผิด แต่เป็นตัวอย่าง ของการให้ยอมรับมติของคณะสงฆ์ จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 22 พ.ย. 49 02:16:09 ]

ความคิดเห็นที่ 63 แอบ วางระเบิด ตั้งข้อสังเกตุมั่ว ๆ แล้วบอก ไปละ ลูกผู้หญิง เค้ายังไม่ทำกันอย่างนี้เลย....555 จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 22 พ.ย. 49 02:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 64 >>>  เรื่องวิชชาธมก ไปดูเมืองแก้วของคุณเหรียญนี่ผมว่าอันนี้  เราต้องกล่าวว่า  อย่าไปพาดพิงเลยครับ  ทุกอย่างมันมีเงื่อนไข  เงื่อนไขว่าไปพบพระพุทธเจ้าในเมืองแก้วแล้วใช่ว่าท่านจะตอบคำถามเราทุกเรื่อง  มันมีเงื่อนไขกันอยู่  เรื่องนี้ลองไปถามผู้ได้ธรรมกายสูงๆ ท่านบอกมา  ผมเองก็เป็นคนนึงที่สนใจเรื่องนี้  เที่ยวเสาะหามาหลายอาจารย์จึงพอมีความรู้มาบ้าง  ที่พระพุทธเจ้าบอกไม่ได้ทั้งหมด  หรือการไปเห็นนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย  เห็นแล้วก็ต้องตรวจสอบอีกมาก  ลองไปหาอ่านบันทึกของหลวงปู่ชั้ว  โอภาโสดูครับ  จะพอได้คำตอบได้บ้าง  แต่อย่างไรก็แล้วแต่เราก็ฟังไว้ประดับปัญญาเถิดครับ...   >>>  แหม...ต้องขออภัยคุณท่านพรหมยานนะครับ  ผมเห็นว่าคุณท่านมหาโชติแกเทใจหมดหน้าตักรับแนวคิดแบบท่านพุทธทาสมาเป็นวิธีศึกษาพระธรรมของพระพุทธเจ้า  มิได้มีเจตนาไปกล่าวหาว่าท่านพุทธทาสดีหรือไม่ดีอย่างไร  หรือคุณท่านพรหมยานมองว่าคุณท่านมหาโชติไม่ได้คิดแบบนั้นหรือครับ >>>  ส่วนคุณท่านมาหโชติ  ผมก็แซวๆ นะครับ  มองในแง่ดี  คุณก็เป็นคนที่คิดเก่งเหมือนกัน  แต่ยังไงก็ปฏิบัติให้เก่งตามที่คิดด้วยนะครับ  ดับคิดดับรู้  เข้าถึงสัจธรรม  ไม่คิดก็รู้  รู้เพราะไม่คิด  คิดก่อนไม่รู้  รู้แล้วได้คิด  หยุดคิด  หยุดรู้  เกิดปัญญาวิปัสสนา... >>>  ขอสวัสดีคุณ  นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ  เห็นหายไปนานลีลายังคงเดิม  ผมตามอ่านมานาน  ตอนนี้ปฏิบัติธรรมไปถึงไหนแล้วขอรับ  วานบอก... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 22 พ.ย. 49 07:08:29 ]

ความคิดเห็นที่ 65 สวัสดี ท่านปราชญ์ ค่ะ แล้วก็ขออภัยด้วยนะคะ ที่ไม่ได้ทราบว่าเป็นคนเก่าคุ้นเคยกัน ถ้าปฏิบัติดีแล้ว ก็คงไม่สติแตกง่าย ๆ แบบนี้หรอกค่ะ ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : นังอัปสร (นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ) - [ 22 พ.ย. 49 09:35:11 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ถ้าปฏิบัติดีแล้ว ก็คงไม่สติแตกง่าย ๆ แบบนี้หรอกค่ะ จากคุณ : นังอัปสร (นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ) เอิ๊กๆๆ จากคุณ : พรหมยาน - [ 22 พ.ย. 49 10:54:14 ]

ความคิดเห็นที่ 67 คำกลอน ของท่านที่น่าเคารพบูชาท่านหนึ่งค่ะ     ชวนใจไหว้พระ      พุทธองค์ ดีได้เพราะเผ่าพงษ์      พระแก้ว ดีได้เพราะพระทรง      ศักดิ์สิทธิ์ กรปกับทำตามแล้ว      จึ่งได้ เห็นธรรม จากคุณ : นังอัปสร (นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ) - [ 22 พ.ย. 49 11:42:15 ]

ความคิดเห็นที่ 68 (๑) ถ้าไม่มีเจโตปริยญาณ แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่า จิตอื่น เป็นอย่างไรตามที่เป็นจริงๆ ..ไม่ใช่ ตามที่ฉันคิด เพราะฉันมั่นใจว่า ...ถ้าปฏิบัติดีแล้ว ก็คงไม่สติแตกง่าย ๆ แบบนี้หรอกค่ะ คุณนังอัปสร (นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ) เข้าใจ อุปมา กระจก ๓ บาน นะครับ (๒) คงไม่เคยพิจารณาพระพุทะวจนะว่า ถ้าบุคคลคิด (เจเตติ) ถึงสิ่งใดอยู่ ย่อมดำริ (ปกัปเปติ) ถึงสิ่งใดอยู่ และย่อมมีจิตปักฝังลงไป (อนุเสติ)ในสิ่งใดอยู่ ...สภาวะอะไรเกิดขึ้นบ้าง (๓) เสียอะไรๆ มากมาย โดยที่ตนเองเข้าใจว่า เป็นประโยชน์อย่างยิ่ง ทั้งๆ ที่ จะคือ วิหิงสาวิตกหรือไม่..เป็นเรื่องที่ ของใครใครเห็น เพราะ ฯลฯ ดังที่เสนอว่า ..ผมก็แซวๆ นะครับ  มองในแง่ดี  คุณก็เป็นคนที่คิดเก่งเหมือนกัน  แต่ยังไงก็ปฏิบัติให้เก่งตามที่คิดด้วยนะครับ  ดับคิดดับรู้  เข้าถึงสัจธรรม  ไม่คิดก็รู้  รู้เพราะไม่คิด  คิดก่อนไม่รู้  รู้แล้วได้คิด  หยุดคิด  หยุดรู้  เกิดปัญญาวิปัสสนา... เสนอเช่นที่เสนอ นั่น แปลว่า โสดาปัตติผล บรรลุแล้ว? ใช่ไหม ... อยู่ในรูปคำถาม แต่ไม่ใช่คำถาม เพราะอยากรู้อะไร? แปลว่า ...ไม่ต้องการคำตอบ เพื่อให้พิสูจน์ข้อความที่เสนอเองว่า ดับคิดดับรู้  เข้าถึงสัจธรรม  ไม่คิดก็รู้  รู้เพราะไม่คิด  คิดก่อนไม่รู้  รู้แล้วได้คิด  หยุดคิด  หยุดรู้  เกิดปัญญาวิปัสสนา... หวังว่าจะ คิดจนรู้ว่า  กระจก ๓ บาน เป็นอย่างไร? ตรงตามที่เสนอ (ไม่เกี่ยวกับว่ายอมรับหรือไม่ยอมรับ ฯ) สรุป พระโสดาบันตรัสไว้ว่า ศีลสมบูรณ์ สมาธิพอประมาณ ปัญญาพอประมาณ ถามตนเอง เพื่อตอบตนเองว่า สมาธิพอประมาณ ตามที่ตรัสนั้นว่า เป็นไฉน? ...ลีลาเช่นนี้ คือ ....กระจก ๓ บาน (๔) ใครที่มั่นในว่า สติไม่แตก ย่อม ระลึกได้เองว่าอะไรอะไร = สันทิฏฐิโก ด้วยสัมมาทิฏฐิขั้นโสดาบัน ฯ จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ 22 พ.ย. 49 12:24:38 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ชวนใจปฏิบัติใน           พระธรรม ดีได้เพราะโน้มนำ         ใส่เกล้า เช้าค่ำทำอย่างซื่อตรง    เด็ดเดี่ยว เห็นธรรมแท้จึงเข้า        เห็นเจ้าจอมไตรฯ. จากคุณ : พรหมยาน - [ 22 พ.ย. 49 13:29:52 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เรืองเรื่องไตรรัตน์พ้น    พันแสง รินรสพระธรรมแสดง     ค่ำเช้า เจดีย์ระดับแสง            เสียดยอม ยลยิ่งแสงแกล้วกล้า     อาจหล้าหลากสวรรค์ เอ้า...เอากับเขาด้วยคน  เอาเท่าที่จำได้นะครับ  ตกหล่นอย่าว่ากันนะท่านนะ... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 22 พ.ย. 49 17:02:18 ]

ความคิดเห็นที่ 71 เรืองเรื่องไตรรัตน์พ้น    พันแสง รินรสพระธรรมแสดง     ค่ำเช้า เจดีย์ระดับแสง            เสียดยอด ยลยิ่งแสงแกล้วกล้า     อาจหล้าหลากสวรรค์ เอ้า...เอากับเขาด้วยคน  เอาเท่าที่จำได้นะครับ  ตกหล่นอย่าว่ากันนะท่านนะ... จากคุณ : ปราชญ์ขยะ - [ 22 พ.ย. 49 17:03:06 ]

ความคิดเห็นที่ 72 ...ฉายเดี่ยวเหนี่ยวรั้งเพื่อ     สลัดกาม โดดเดี่ยวเคี่ยวสงคราม       กิเลสง้ำ เดียวดายฝ่าสนาม             วัฏฏะ โดดเดี่ยวดำริล้ำ                ตรึกแล้ว ฝ่าฟัน จากคุณ : นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ - [ 23 พ.ย. 49 09:30:14 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ลีลายังเหมือนเดิม แสดงว่า ไม่ได้เป็นคนดีขึ้นเลย สติแตก ก็คือ เห็นคนวางระเบิดทีไร งับจมเขี้ยวทุกที แต่สำหรับ ท่านโชติ ผู้มากวาสนาบารมี (ผู้ที่ได้ครอบครอง พระว่านหน้าทอง สมัยกรุงศรีอยุธยา ผิดตกยกเว้น...ไม่ใช่ค่ะ ผิดถูกยกเว้น) ใครกัดยังไง ก็ไม่เข้า ค่ะ จากคุณ : นังอัปสร (นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ) - [ 23 พ.ย. 49 09:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ...ฉายเดี่ยวเที่ยวค้นหา     สัจจธรรม โตรกเพิงหินผางาม          มากถ้ำ เดียวดายฝ่าสนาม           ตัณหา บัดเดี่ยวเกิดเลิศล้ำ          แสงธรรม กลางใจ. จากคุณ : พรหมยาน - [ 23 พ.ย. 49 11:13:09 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ตกลง คำว่า... "ล่อเลี้ยว สู่ความดับราคะ โทสะ โมหะ" ไม่ทราบว่า คำว่า ล่อเลี้ยว...โบราณท่าน นิยามไว้อย่างไร? ท่านใดทราบบอกด้วยนะครับ จากคุณ : เซนเถรวาท (F=9b) - [ 23 พ.ย. 49 15:12:24 ]

ความคิดเห็นที่ 76 555  นังเฒ่าซักจะสับสนในภาษาไทยแล้วซิคะ งับจมเขี้ยว กับ กัดไม่ปล่อย นี่เหมือนกัน หรือ ประเภทเดียวกัน กันแน่ ล่อเลี้ยว นิพพาน มุ่งตรงสู่พระนิพพาน (ล่อเลี้ยว สัมผัสให้ไพเราะน่าฟัง) มองให้ซึ้งใจ คน ทุกสิ่ง รอบตัว ให้เป็น อนัตตา แล้วก็... ...ตามมาทางนี้ค่ะ กะลังตาม จขกท อยู่ ทางนี้ค่ะ...เลี้ยว...เลี้ยว...เลี้ยว...แล้วก็...เลี้ยว (ท่านมหาปราชญ์ต้องหลายเลี้ยวกลับมาเยอะหน่อย) แล้วยังไม่ยอมตามมาอีก จะยืน ล่อ อยู่ ที่เดิม ตลอดไป หรือ ไงคะ จากคุณ : นังมารเฒ่า (นังเฒ่าไม้เท้าทองคำ) - [ 24 พ.ย. 49 00:04:03 ]