ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องราวของหลวงพ่ออิคคิวผู้นี้เกิดขึ้นในสมัย " มูโร มะจิ จิได " (ประมาณ พศ.1338-1573) ช่วงที่ญี่ปุ่น ยังยึดติดเรื่องศักดินา อิคคิวนั้นจริง ๆแล้วเป็น เชื้อสายของ " โกะ โคมาซึ เท็นโน " ซึ่งมีชายาสองฝ่ายคือ Nantyo (ชายาฝ่ายใต้) และ Hokutyo (ชายาฝ่ายเหนือ)  ซึ่งเป็นถึง โชกุน ผู้ครองเมือง ดังนั้นจริง ๆแล้วจะต้องได้รับตำ แหน่งเป็นถึง " โตโน่ ซามะ " แต่พระมารดาของอิคคิวคือ Nantyo ซึ่งเป็น " พระสนม " หนึ่งในจำนวนที่มีอยู่มากมาย ของ "โกะ โคมาซึ เท็นโน " นั้น เป็นลูกสาวของเจ้าเมืองอีกเมืองหนึ่งซึ่งเป็นศัตรูคู่อาฆาตประจำ ตะกูลสองตะกูลเสีย...อิคคิวจึงไม่เป็นที่ยอมรับต่อตะกูลของผู้เป็นพระบิดา...พระมารดาจึงได้นำอิคคิว ไปถวายหลวงพ่อที่วัด " อังโคคุจิ " เมื่อตอนที่ท่านอายุได้แค่เพียง 5 ปี เท่านั้น เหตุเป็นเพราะ วัดนี้เป็น วัดที่มีชื่อเสียงสำหรับพวกลูกท่านหลานเธอ...ที่ถ้าเรียนสำเร็จแล้วจะได้ไปเข้ารับราชการและเป็นใหญ่ เป็นโตในภายภาคหน้า..อิคคิวความที่เป็นเด็กฉลาดและสมองดี...ฉลาดใช้ถ้อยคำหรือที่เรียกว่า " รู้รักษา ตัวรอดเป็นยอดคนด้วยคำพูด " คล้าย ๆกับศรีธนญชัยของพวกเราชาวไทยนั่นแหละ...อิคคิวจึงกลับ หนทางชีวิตมาเอาดีทางศาสนาคือเจริญรอยตามพระบาทของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่าน..เมื่อโตขึ้นในเวลา ต่อมา...ทีนี้เราก็มาฟังเรื่องราวของหลวงพ่อ "อิคคิว" กันดีกว่านะครับ จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:51:21 ]

ความคิดเห็นที่ 2 " อิคคิว " เป็นบุตรของโชกุนผู้ครองนครผู้สูงศักดิ์ท่านหนึ่ง แต่เล็ก ๆแล้วที่อิคคิวจะเป็นที่รักใคร่และเอ็นดูของ ทุก ๆคนที่ได้พบเห็นเสมอ..เพราะเป็นเด็กที่พูดจาฉะฉาน สมองไวปราชเปรื่องในเรื่องที่ว่า..การพูดจา เอาตัวรอด เป็นยอดคนนั้นเป็นอันดับหนึ่งก็ว่าได้เลยทีเดียว..เมื่ออิคคิว อายุได้ครบ 5 ชวบ พระมารดาให้เป็นวิตก ในใจว่า ความ กระร่อนในการใช้วาจาของอิคคิวนั้นจะเป็นปัญหาในอนาคตข้างหน้า เพราะนางอยากจะให้อิคคิวเข้าเป็นขุนนางต่อ ไปในภายภาคหน้า พระมารดาจึงนำอิคคิวมาถวายให้..โอโช่ซัง(เจ้าอาวาส)..ที่วัด "อังโคกคุจิ " วัดนี้เป็นวัดที่มีชื่อเสียงสำ หรับพวกลูกขุนนางน้อยใหญ่ได้เข้าไปร่ำเรียนฝึกผนหาความรู้เพื่อเป็นเจ้าใหญ่นายโตในอนาคตข้างหน้า อิคคิวเมื่อ โดนพระมารดาพามาถึงที่วัดและเข้าไปถวายตัวกับโอโช่ซัง (เจ้าอาวาส)เสร็จแล้ว ก็ออกมาทำการคำนับฝากเนื้อฝากตัวกับ เณรน้อยทั้งห้าองค์ของวัดที่มาก่อนหน้าได้ไม่นาน" ก็ขอฝากเนื้อฝากตัว กับท่านทั้งห้า ด้วยแล้วกัน " แล้วจากวันนั้นมา... อิคคิวก็เลยกลายเป็นเณรน้อยคนใหม่ของวัดอังโคกคุจิ ไปแต่....บัดนั้นมาเลยทีเดียว จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:52:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วโมโนกาตารี (เรื่องราว) ความเป็นคนเอาตัวรอดเป็นยอดคนและคิดยอกย้อนของอิคคิวเณรน้อย ก็เริ่มขึ้น..ในรุ่งเช้า ของวันแรกที่อิคคิวมาอยู่ที่วัดเมื่อตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ อิคคิวก็ลุกออกไปหมายจะไปร่วมกับพวกเณรน้อยทั้งห้าเพื่อทำความ สะอาดระเบียงวัด...แต่เมื่อเดินมาถึงที่นั่น อิคคิวก็ต้องตกใจกับความโกลาหนของพวกเณรน้อยรุ่นพี่ ๆที่กำลังเกิดขึ้น เพราะเณรน้อยทั้งห้านั้นกำลังแย่งและพร้อมใจกันทีเดียวทั้ง ห้าองค์ซักผ้าขี้ริ้วของตนใน ถังใส่น้ำใบเล็กกระจิดริด ที่มีอยู่ถังเดียวตรงนั้น..ต่างก็แย่งกันซักจนในที่สุดถังน้ำใบนั้นก็จำต้องพลิกคว่ำลงน้ำท่าหกกระจายเลอะเทอะไปหมดไม่เป็นท่า... อิคคิวมองเหตุการณ์ตรงนั้นอยู่พักหนึ่งแล้วจึงพูดขึ้นว่า " เรามีความคิดที่ดี ๆที่จะแก้ปัญหาโกลาหนอันนี้ได้ พวกท่าน จะลองฟังดูไหมล่ะ ? " จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:52:56 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เมื่อพวกเณรน้อยทั้งหมดหยุดฟังอิคคิวบอกวิธีการเสร็จก็ให้เป็นทึ่งในความคิดของเณรน้อยคนใหม่ผู้ที่มีอายุน้อยที่สุดใน จำนวนนั้นอย่างมาก " ฟังนะท่าน...คนหนึ่ง ไปตักน้ำ...อีกคนหนึ่งก็มีหน้าที่ซักผ้าขี้ริ้วอย่างเดียว แล้วที่เหลืออีกสี่คน รวมทั้งเราด้วยนั้น...ก็มีหน้าที่ถูอย่างเดียวเท่านั้น แค่นี้ก็ไม่โกลาหน...แล้วยังแถมเผลอแผลบเดียวก็เสร็จแล้ว พวกท่าน ว่าจริงไหมล่ะ ? " ...แล้วเมื่อทำตามแล้ว ผลที่ได้ก็จริง ๆอย่างที่อิคคิวว่าเลย...เผลอแผลบเดียวสะอาดเอี่ยมเรี่ยมเร้ไปทั่วทั้งวัด พวกเณรน้อยรุ่นพี่ทั้งหมดจึงให้เป็นนึกทึ่งในมันสมองของอิคคิวกันทั่วทุกองค์เลยทีเดียว จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:53:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คืนวันหนึ่งอิคคิวเณรน้อยโดนโอโช่ซังสั่งว่า "ไปดับเทียนที่หน้าพระประธานให้อาตมาหน่อย.." เณร น้อยอิคคิวเมื่อเดินไป ถึงที่ตรงหน้าพระประธานแล้ว ก็ใช้ลมปากเป่าเทียนทันที..เสียงดังปู๊ด..ดับเทียนให้ดับลง... แล้วเสียงตำหนิของโอโช่ซัง ก็ดัง ขึ้นมาจากทางด้านหลังของเณรน้อยอิคคิว..ทันทีนั้นเลย.." ใช้ปากเป่า เทียนเป็นบาป " " เพราะลมปากของมนุษย์นั้น เคะกา เรเตรุ คาร่า (ไม่บริสุทธ์) คราวหน้าให้ใช้มือปัดโบก ให้เทียนดับได้อย่างเดียวนะอิคคิว..จำคำของอาตมาไว้ให้ดี...ห้ามลืม เป็นอันขาด..."ลมจากปากของมนุษย์น่ะไม่บริสุทธิ์"..จำไว้ให้ขึ้นใจด้วย " จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:54:02 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ในรุ่งเช้าของวันรุ่งขึ้น.. ขณะที่โอโช่ซัง กับลูกศิษย์วัดกำลังนั่งเรียง กันหันหน้าเข้าหาพระประธานเพื่อทำการ สวดวันเช้ากันอยู่อย่างขมักเขม่นนั้น..อิคคิวคนเดียวที่นั่งหันหลังให้พระประธานและทำการสวดทำวัด อยู่คนเดียว...โอโช่ซังเห็นความผิดปกติของอิคคิวเข้า จึงหันมาดุอิคคิวว่า " โคเร่..อิคคิว !!! ไฉนเลยเจ้าจึงนั่งหัน หลังให้พระประธานแล้วทำ..โอเคียว(สวด)ล่ะนั่น...เป็นบาปรู้ไหม เป็นการลบหลู่พระประธานรู้ไหม ?อิคคิว!!! " อิวคิวจึงหันมาตอบโอโช่ซังว่า " ไฮ้...โอโช่ซัง..ลมปากของมนุษย์นั้น เคะกาเรเตรุ คาร่า (ไม่บริสุทธ์) ถ้าหันหน้าเข้าหาพระประธานเดี๋ยวลมหายใจไปรดพระประธานเข้าจะเป็นบาปอย่างที่โอโช่ซังสั่งสอนไว้ เมื่อ คืนวานนี้ ก็จะบาปน่ะสิ ..เลยหันหลังให้..ขอรับ" โอโช่ซังนึกทึ่งในความคิดอันยอกย้อนของอิคคิวมาก แล้วก็นึกสังหรใจขึ้นมาด้วยว่าต่อแต่นี้ไปคงจะต้องเอามือกุมขมับเพราะคงต้องเวียนหัวกับความคิด อันยอกย้อนของอิวคิวเสียแน่ ๆแล้ว..มันเริ่มขึ้นแล้วหละโอโช่ซัง..โอโช่ซังจะต้องเหนื่อยอีกนานเลยหละ...จากนี้น่ะ จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คืนวันหนึ่ง มีกลิ่นหอมหวาน ๆลอย..ปุน..ปุน..ส่งกลิ่นออกมาจากห้องของโอโช่ซัง กลิ่นหอมน่ะหอมหวนน่ากิน เหลือเกิน พวกเณรน้อยลูกศิษวัด จึงเดินตามกลิ่นมาถึงหน้าห้องของโอโช่ซัง แอบดูก็เห็นว่าโอโช่ซังกำลัง เอาไม้กวนโถ มิสึอาเมะ(น้ำผึ้งกวน)แล้วนั่งเลียมิสึอาเมะอยู่คนเดียว อย่างเอร็จอร่อย จึงยื่นหน้าเข้าไปในห้อง " โอ โช่ซังแบ่งมิสึอาเมะให้กับพวกเรามั่งสิ..นะ พวกเราก็อยากเลียบ้าง " โอโช่ซังสะดุ้งโหยง แล้วหันมาตอบพวกเณรว่า " โอ้..ไม่ได้หรอก !!!อันนี้ไม่ใช่ มิสึอาเมะหรอก..เป็นยาผู้ใหญ่กินจะเป็นยา แต่ ถ้าเด็ก ๆอย่างเจ้ากินเข้าไปแล้ว จะ เป็นพิษ ทำให้ถึงตายได้เลยเชียวหละ!!!! " พูดแล้วโอโช่ซังก็ลุกขึ้นมาปิดห้องแล้วเงียบหายไปเลยทั้งคืนคืนนั้น จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:54:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รุ้งเช้าพอโอโช่ซังออกไปทำธุระข้างนอกแล้ว..พวกเณรน้อยทั้งหลายก็ทำการเก็บกวาดปัดถูวัด ตามคำสั่งที่โอโช่ซัง กำหนดไว้ให้ก่อนที่จะออกไปทำธุระข้างนอก ....แล้วขณะที่เณรน้อยทั้งหมดกำลังทำความสะอาดกันอยู่นั้น " กะจ้าง...เพี้ยง...กะจ้าง.." โอ้ยแย่แล้ว..แย่แน่ ๆเลยหละ..เพราะจานใบสำคัญของโอโช่ซังน่ะ..พลัดตกลงมา แตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆอยู่ที่พื้น..จานใบนี้เป็นจานใบสำคัญที่โอโช่ซังถนุถนอมและรักมาก.. เป็นของสำคัญที่ขนาดว่า โอโช่ซังจะนั่งปัดนั่งเช็ดของท่านทุกวันไม่ยอมให้ขี้ฝุ่นจับต้องเลยหละ.. " จ๊าก..ฮื่อๆ...แย่แล้ว..ทำไงดีหล่ะ..ฮื่อๆๆๆ " เณรน้อยคนที่ซุ้มซ่ามทำจานของโอโช่ซังพลัดตกลงมาน่ะ..นั่งหน้าซีด ร้องให้สะอึกสะอื้นอยู่ตรงนั้น..โถ โถ..แล้วจะ ทำกันยังไง..ดีล่ะหือ??????..ทีนี้น่ะ จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:55:23 ]

ความคิดเห็นที่ 9 " นี่ นี่..อย่าร้องให้เสียใจเลยนะ..โยชิ โยชิ..ลืมมันซะ..ว่าแต่ว่าเรามากินของหวาน ๆนี่กันดีกว่า..มามะ..มาเลีย มิสึอาเมะ ของโอโช่ซังกันเถอะ ..อยากกินไม่ใช่หรือ?" " ฮื่อ ๆๆอิคคิวหละก็..นี่ไม่ใช่เรื่องตลกน่ะโอโช่ซัง กลับมาเมื่อไหร่..ฮื่อ ๆๆ แย่แน่ ๆเลย มัวแต่ใจเย็นอยู่ได้ คนเดียว...แง้ ๆๆๆๆ " " เรื่องจานแตกไม่เป็นไรหรอก..เราจะเป็นคนรับผิดชอบเอง ทั้งหมดเลย..เชื่อใจเราเถอะ..มา มา มาเลียมิสึอาเมะกันเถอะ " ว่าแล้วอิคคิวก็จัดการ กวนโถมิสึอาเมะ แล้วแบ่งแจกจ่าย ให้กับพวกเณรน้อยทั้งหมด..ความอร่อยของมิสึอาเมะทำให้เณรน้อยทั้งหมดลืมเรื่องจานของโอโช่ซังเสียหมดเลยหละ.. ได้แต่พูดว่า.." ฮื่อ อร่อยน้า..ฮื่อ..อร่อยจังเลย " อิคคิวกับเณรน้อยนั่งแบ่งกันกินมิสึอาเมะอย่างสนุกสนานสำราญบาน ใจ..เพลอแพรบเดียว..มิสึอาเมะที่มีอยู่จนเต็มโถน่ะ หายเรียบเหลือแค่ติดก้นโถนิดเดียวเอง...เห..อิคคิว..ทำไมทำอย่างนั้น ล่ะนี่... จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:56:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แล้วสักพักหนึ่งโอโช่ซังคงเสร็จธุระแล้ว ก็กลับมาถึงวัด..พอโอโช่ซังก้าวขาเข้ามาถึงในกุฏิก็เห็นอิคคิวนั่งร้องให้ร้องห่มอยู่ตรง ข้าง ๆจานที่ตกลงมาแตกของโอโช่ซัง....."โอ้..โอ้..อิคคิว..เจ้าเสียอกเสียใจอะไรจึงร้องให้ อย่างนั้น ไหน..บอกอาตมา หน่อยซิ..ว่าเจ้าเป็นอะไรไป.."โอโช่ซังรีบระร่ำระรักถามออกไป อิคคิวจึงพูดว่า "ฮื่อ ๆๆโอโช่ซัง ข้าน้อยทำจานที่โอโช่ซังถนุถนอมมาเป็นเวลานานปีตกลงมาแตก..ฮื่อ ๆๆข้าน้อยรู้ว่ามันเป็นความผิดจึงดื่มกินยาพิษ ที่อยู่ในโถที่วางไว้ในห้องของโอโช่ซัง..หวังตายเพื่อเป็นการขอโทษ..แต่ข้าน้อยดื่มกินเท่าไหร่ ๆกินจนมิสึอาเมะ หมดโถ ก็ไม่เห็นตายให้สมใจสักที..ฮื่อ ๆๆ..การเป็นเช่นนี้แหละ..โอโช่ซัง " โอโช่ซังฟังอิคคิวว่าจบแล้วก็สะอึกในใจ เห็นทีว่าต้องเสียรู้ให้กับอิคคิวอีกแล้ว..หละคราวนี้ โอโช่ซังจึงพูดว่า " ฮื่อ..อิคคิว..เห็นทีอาตมา ต้องเสียรู้ความกระร่อน ของเจ้าเข้าให้อีกแล้ว..แต่ที่อาตมาโกหกพวกเจ้าเรื่องมิสึอาเมะน่ะ..อาตมาไม่ดีเอง..วันนี้จึงยอมยกโทษให้..ฮื่อ " ว่าแล้วโอโช่ซังก็เดินจากไป... จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:56:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ความเก่งกาจในการใช้วาจาของอิคคิวเป็นที่กระฉ่อนลือไปทั่วทั้งเมือง..แล้ววันหนึ่งชิกุไซ้ซัง เศรษฐีประจำเมืองอยาก จะลองดีกับอิคคิวเณรน้อยจึงส่งจดหมายมาเชื้อเชิญโอโช่ซังกับอิคคิวให้มาที่ปราสาทของตน.โอโช่ซังกับอิคคิว เณรน้อยจึงออกเดินทางมาที่ปราสาทของชิกุไซ้ซังวันนั้น..ปราสาทของชิกุไซ้ซังนั้นมีคลองไหลผ่านอยู่ข้างหน้าเวลาจะ เข้าปราสาทต้องข้ามสะพานไปจึงมีสะพานพาดออกมา วันนี้ตรงหัวสะพานมีป้ายไม้ติดเอาไว้ว่า ".. สะพานอันนี้ วาตาลุน้า..(ห้ามข้ามสะพานอันนี้)โอโช่ซังเมื่อเห็นป้ายเขียนไว้ว่าดังนั้นก็หยุดลังเล และคิดว่าจะเอา ยังไงดี....แต่เณรน้อยอิคคิวของเรา อ่านป้ายแล้วก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลย เดินข้ามสะพานไปเฉยเลยดูสิ.... จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โอโช่ซังเห็นอิคคิวเดินข้ามสะพานไปอย่างหน้าตาเฉยแบบนั้นก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ดี จึงเดินข้ามสะพานตาม อิคคิวไปติด ๆ ส่วนทางด้านชิกุไซ้ซังนั้นเธอนั่งคอยโอโช่ซังกับอิคคิวมาตั้งแต่เช้าแล้วหละชิกุไซ้ซังนั้นเมื่อเห็น อิคคิวเดินข้ามสะพานมาอย่างหน้าตาเฉยแบบนั้น..ก็เดินออกมาแล้วพูดว่า "โคเระ..โคเระ..ท่านอิคคิว ท่านข้าม สะพานมาได้ยังไง??ท่านมองไม่เห็นป้ายที่เสียบบอกไว้ว่า...โคโน ฮาชิ โอะ วาตาลุ นะ..หรือไง?ท่านอิคคิว!!! "อิคคิว ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์แล้วตอบชิกุไซ้ซังว่า " ไฮ้..ท่านชิกุไซ้ซัง เราอ่านแล้ว ๆเราก็มิได้เดินข้ามมาตรงข้างๆอย่างที่ป้ายติด บอกไว้ว่าห้ามเดินข้ามข้าง ๆ เราเดินมาตรงกลางสะพานเลยเห็นไหม?ท่านชิกุไซ้ซัง "(ขยายความคำว่า ฮาชิในภาษาญี่ปุ่นแปลได้ความหลายอย่าง..ในเนื้อเรื่องคำว่าฮาชิแปลว่าสะพานกับฮาชิที่แปลว่าด้านข้าง ๆ) ชิกุไซ้ซังได้ฟังอิคคิวตอบว่าดังนั้นจึงหัวเราะและกล่าวว่า " ฮ่ะ..ฮ่ะ..ฮ่ะ..เห็นทีว่าเราต้อง..ขอยอมแพ้ให้ท่านอิคคิว ท่านเก่งกาจสมกับคำเล่าลือเลยหละ...ฮ่า ฮ่า ฮ่า " จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:57:34 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชิกุไซ้ซัง หัวเราะร่วน น้อมคำนับโอโช่ซังแล้วผายมือเชื้อเชิญให้เข้าไปในปราสาทข้างใน..เมื่อเข้ามาถึงห้องด้านใน ที่ชิกุไซ้ซังจัดเตรียมไว้ต้อนรับแล้ว.."เชิญเลย..เชิญเลย..ท่านทั้งสองเชิญรับประทานอาหารที่เราเตรียมไว้ต้อนรับ ตามสบาย ฮึ..ฮึ..แต่มีข้อแม้นิดหนึ่งว่า..ห้ามเปิดฝาถ้วยแล้วกินน้ำซุปด้านในนะ..ฮึ ฮึ..เขิญเลยท่านอิคคิว.." อ้าว..ท่าน ชิกุไซ้ซัง ทำไมพูดแปลกอย่างนั้นเล่า..หือ???อิคคิวเอื้อมมือไปหยิบถ้วยซุปแล้วหัวเราะร่วนกล่าวกับชิกุไซ้ซังว่า "..เจริญพรท่านชิกุไซ้ซัง...แต่น้ำซุปในถ้วยน่ะเย็นหมดแล้ว ช่วยเอาซุปที่ร้อน ๆเปลี่ยนให้เราหน่อย..ฮิ ฮึ..แต่มีข้อ แม้ว่า ห้ามเปิดฝาแล้วเปลี่ยนให้เราด้วยแล้วกัน.."โฮ่ ๆๆๆเป็นไงท่านชิกุไซ้ซังโดนอิคคิวยอกย้อนเข้าให้แล้วเห็นไหม?? " อึ้ม..ไหมตะ..เราขอยอมแพ้ให้ท่านคนเดียวนะ..อิคคิว..ฮ่า ฮ่าๆๆๆ " จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:58:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ความเป็นคนยอกย้อนของอิคคิวดังกระฉ่อนจากปากต่อปากและจากปากต่อปากแล้วเรื่องราวของอิคคิวก็ดังไปจนถึง เมืองหลวงเข้าจนได้...โชกุน ซามะ จึงมีบัญชาให้โอโช่ซังพาอิคคิวมาเข้าเฝ้าที่พระราชวังหลวง..เมื่อโอโช่ซังกับอิคคิว เข้าไปนั่งในท้องพระโรงแล้ว โชกุนซามะ ก็ชี้ให้อิคคิวดู ..เบียวบุ..(ม่านไม้)ที่มีรูปเสือวาดไว้อย่างสวยงามที่วางตั้ง อยู่ข้าง ๆพระองค์แล้วตรัสว่า.."อิคคิว เสือที่อยู่ใน..เบียวบุ..อันนี้..ออกมาเพ่นพ่านให้เป็นที่รำคาญใจข้าทุกวันทุกคืน ข้าให้เป็นเดือดร้อนใจ..ส่า ส่า..ช่วยจับเสือตัวนี้มัดให้ข้าหน่อย..ท่านอิคคิว!! " อาร้า..ท่านโชกุน..ไหงทรงรับสั่งแปลก แบบนี้หละ???โอโช่ซังกับพวกขุนนางในที่นั้นผงะด้วยความตกใจที่ท่านโชกุน ซามะตรัสแบบนั้น แต่อิคคิวกลับ นั่งหัวเราะร่วนด้วยความถูกใจในคำสั่งของท่านโชกุน..เป็นที่สุด จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 15 " ขอรับสนองตามคำบัญชาด้วยความเต็มใจ...ท่านโชกุน " อิคคิวตอบออกไปทันควันอย่างไม่ต้องคิด...เหตุอันนี้ จึงทำให้ท่านโชกุน ทรงพิโรธจึงทรงตรัสว่า "ท่านตอบรับง่าย ๆว่าทำได้แบบนี้..ท่านอิคคิว !!!ถ้าเถิดท่านทำมิได้. อย่างพูด ..งานนี้ถึงหัวขาดเลยนะจะบอกให้..ท่านอิคคิว!!!!" โฮ่..โฮ่..โฮ่..อิคคิวอันนี้ไม่ใช่ล้อเล่นแล้วนะ..ว่ากันถึง ชีวิตเลยเชียวนะ..โอโช่ซังตกใจสดุ้งโหยงรีบเขยิบไปไกล้ ๆอิคคิว แล้วกระซิบบอกอิคคิวว่า " โฮเร่ โฮเร่..อิวคิว ทำไมถึงได้ตอบรับง่าย ๆแบบนั้น..เสือใน..เบียวบุ..ของท่านโชกุนน่ะ..เป็นแต่รูปภาพ..ทำยังไงก็ผูกมัดมันไม่ได้.หรอก..อิคคิว !!" โอโช่ซังกระซิบเสียงสั่นไปหมดเพราะเป็นห่วงอิคคิว แต่อิคคิวกลับทำหน้าเฉย ๆแล้วกล่าว กับโอโช่ซังว่า " โอโช่ซัง ไม่เป็นไรหรอก..ไม่ต้องเป็นห่วงเรา..เราทำได้..ง่ายนิดเดียว " จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:59:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อิคคิวตอบโอโช่ซังแล้วก็ลุกขึ้น..ค่อย ๆเปลื่องจีวรออกจนเหลือแต่ชุดสีขาวด้านใน แล้วเดินไปหยิบเชือกที่พวก ขุนนางเตรียมไว้ให้ มาถือไว้ในมือ..อิคคิวถือเชือกกระชับแน่น แล้วก็ก้าวไปตั้งท่าเตรียมพร้อมหน้า..เบียวบุ..ของ โชกุน ซามะ แล้วอิคคิวก็ตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันดัง " เราพร้อมแล้วท่านโชกุน ซามะ..เราจะจับเสือมัดให้ท่าน เดี๋ยวนี้..แต่ขอเชิญท่านโชกุนนิดนึง..ช่วยเลือกขุนนาง ท่านไหนก็ได้ที่ร่างกายแข็งแรง แล้วออกคำสั่งให้เข้า ไปไล่ต้อนเสือในเบียวบุให้กับเรา..เสือโผล่ออกมาเมื่อไหร่?..เราอิคคิวจะเป็นคนจับเสือมัดให้เรียบร้อยเอง.... ส่า..ส่า..เร็ว ๆ ท่านโชกุน!!!รีบเลือกและสั่งให้ใครก็ได้ ให้เข้าไปไล่เสือออกมาเร็ว ๆ...." พวกขุนนางที่นั่งอยู่. ในที่นั้นทั้งหมดร้อง...เห..ท่านอิคคิว พวกเราไม่เกี่ยวนะ...พวกขุนนางบอกปฏิเสธกันให้เป็นพันระวัน ทุกคน คลานหลบกันให้วูปวาบไปหมด... จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 13:59:41 ]

ความคิดเห็นที่ 17 โชกุน ซามะ เห็นพวกขุนนางเดือดร้อนใจและคลานหลบกันให้เป็นพันระวันแบบนั้น ก็ให้นึกสงสาร และ ทรงถูกใจในความคิดแก้ปัญหาที่หลักแหลมและสุด ๆแห่งการ..ตนจิ..(ความคิดเอาตัวรอดเป็นยอดดี )ของอิคคิว " ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..ข้าขอยอมแพ้แก่ท่านแล้วท่านอิคคิว......และขอสรรเสริญในความคิดฉลาดหลักแหลม..ตนจิ..ได้. อย่างที่ไม่มีผู้ใดหาเสมอเหมือนได้อีกแล้ว..ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า..ช่วยเอาความ " ตนจิ " อันนี้ของท่านไปทำประโยชน์และ ช่วยเหลือผู้คนที่ตกทุกข์ได้ยากให้คลายความเดือดร้อนและทุกข์ใจด้วยเถิด " โชกุน ซามะ ได้มอบ..โกะโฮบี(รางวัล) ให้กับอิคคิวมากมายเป็นการตอบแทน..อิคคิวจึงสัญญากับโชกุน ซามะว่า เพื่อเป็นการตอบแทนที่ท่าน โชกุนได้. มอบรางวัลให้.กับตนครั้งนี้ จะนำไปทำประโยชน์และช่วยเหลือผู้คนที่เดือดร้อนและตกทุกข์ได้ยาก ให้คลายทุกข์โศรก และมีความสุขกัน...แล้วอิคคิวกับโอโช่ซัง ก็อำลากลับ จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:00:57 ]

ความคิดเห็นที่ 18 อิคคิวเมื่อกลับมาถึงวัดแล้ว ก็รวบรวมผู้คนที่เดือดร้อนและตกทุกข์ได้ยากมารวมกัน แล้วป่าวประกาศว่า "ท่านโชกุน ซามะ ได้มอบรางวัลให้เรานำมาแจกจ่ายเพื่อช่วยคลายทุกข์ขณะนี้ของท่านทั้งหลายได้บ้าง..เราจะแบ่งให้กับท่าน ทุกคน..ขอให้พวกท่านทั้งหลาย จงมีกำลังใจและขยันขันแข็งต่อสู้เพื่อเป็นพลังของบ้านเมือง..ต่อไปในภายภาคหน้า ด้วยเถิด " ชาวบ้านชาวเมืองให้เป็นปลื่ม..จนน้ำตานองหน้ากันทั่วทุกคน..ซึ้งใจในความเมตตาของท่านโชกุน และอิคคิวอย่างเหลือล้น...... จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:01:25 ]

ความคิดเห็นที่ 19 จากนั้นเมื่อเวลาผ่านมาได้ไม่นานนัก...อิคคิวเมื่อเจริญวัยขึ้นมาก็มีความตั้งใจอันแรงกล้าที่อยาก จะอุทิตมันสมองของตัวเองเพื่อให้เป็นประโยชน์และช่วยเหลือประชาชนให้มากขึ้นไปอีกนั้น...ก็ออกเดินทาง ไปธุดงค์ตามหัวเมืองต่าง ๆและได้เดินทางจากวัด " อังโคกคุจิ "ไป...หลวงพ่ออิคคิวได้เดินทางมาถึงหมู่บ้านหมู่บ้านหนึ่ง ประชากรนั้นทุกบ้านทุกครัวเรือน ต้องตกทุกข์ได้ยาก ข้าวปลาอาหารก็ขาดแคลน ให้แสนทุกข์เวทนาน่าสงสาร.... เหตุด้วยเป็นเพราะ โตโน่ ซามะ เจ้าของเมืองนั้นเป็นผู้ที่ลุ่มหลงและชอบสะสมของแปลก ๆจะเที่ยวหาซื้อมาเป็น เจ้าของครอบครองด้วยจำนวนเงินที่มาก ๆจะแพงเท่าไหร่ก็ไม่เคยนึกเสียดายอย่างใด...แต่จะใจดำต่อประชากรของ ตนและจะไม่เคยสนใจใยดีไม่ยอมเสียเงินแม้แต่เซ็นเดียวเพื่อช่วยเหลือ...คือจะปล่อยให้ตายไปตามยะถากรรมเอา เลยทีเดียว จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:01:48 ]

ความคิดเห็นที่ 20 หลวงพ่ออิคคิวเมื่อทราบความดังนั้นก็ให้นึกสงสารและเห็นใจประชากรตาดำ ๆเป็นอย่างมากที่มีเจ้าเมืองเป็นโตโน่ ที่ใจดำแบบนั้น...ท่านเลยเอ่ยรับปากที่จะช่วยเหลือทันที โดยจะหาหนทางและเอาเงินจากโตโน่มาช่วยประชากรให้ จงได้ หลวงพ่ออิคคิวจึงได้มุ่งหน้าไปที่ปราสาทของโตโน่ผู้นั้นทันที...แล้วกลางทางก่อนที่จะไปถึงปราสาทนั้น หลวงพ่ออิคคิวได้เก็บกิ่งไม้ติดตัวท่านไปด้วยกิ่งหนึ่ง เมื่อท่านไปถึงต่อหน้าโตโน่ ซามะผู้นั้นแล้ว ก็ได้ยื่นกิ่งไม้ ที่ได้เก็บมาระหว่างทางกิ่งนั้นยื่นให้ แล้วเรียนบอกออกไปว่า " สิ่งนี้คือ " ไม้เท้าของ " โก โบ ไดจิ " ผู้มีชื่อเสียง ......... หมายเหตุ" โก โบ ไดจิ " นั้นเป็นพระผู้ที่มีชื่อเสียง อยู่ในระดับพระบิดาเลยทีเดียว เล่าลือว่า ไม้เท้าของท่านนั้นมีกายสิทธิ์เป็น "ไม้เท้าวิเศษ " เหตุที่ไม้เท้าอันนั้นดังมากก็เพราะว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งประชากรชาวนา ข้าวขาดน้ำ ฝนก็ไม่ตกลงมาเลยให้เป็นกันดารมาก ได้มีกลุ่มชาวนาไปร้องเรียนขอความช่วยเหลือจากท่าน ท่านจึงใช้ ไม้เท้าอันนี้ของท่าน " เรียกฝน " ให้ตกลงมาใด้...ไม้เท้าของท่านอันนี้จึงมีชื่อเสียงโด่งดังมาก จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:02:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 " โตโน่ ซามะ " เมื่อได้ยินหลวงพ่ออิคคิวบอกว่ากิ่งไม้ที่ยื่นให้เป็นไม้เท้าของ " โก โบ ไดจิ " เข้าเท่านั้น ก็ตาลุกวาว ด้วยต้องการที่จะเป็นเจ้าของอย่างสุดที่จะระงับได้รีบบอกให้หลวงพ่ออิคคิวขายให้กับตนทันทีเหมือนกัน " ขายให้กับเรา เถิดหลวงพ่อ เราจะสมนาคุณให้ท่านอย่างคุ้มค่าเลยทีเดียว " ด้วยเหตุนี้หลวงพ่ออิคคิวจึงได้รับเงินมามากมายมาจากโตโน่ และได้นำเงินนั้นออกแจกจ่ายให้กับพวกประชากรที่ตกทุกข์ได้ยากของเมืองนั้นไป...ทุกคนรับเงินไปด้วยน้ำตาที่นองหน้า เลยทีเดียว แต่ว่าขณะที่หลวงพ่ออิคคิวกำลังแจกจ่ายเงินให้กับประชากรอยู่นั้น บริวารข้าทาษของโตโน่ได้แอบมาเห็นเข้า และรู้เรื่องจริงด้วยว่า "ไม้เท้าวิเศษอันนั้นที่แท้ก็เป็นเพียงแค่กิ่งไม้ธรรมดา ๆเท่านั้น " และได้รีบนำเรื่องราวทั้งหมดไป กราบทูลโตโน่ในทันทีทันใด จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:02:46 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โตโน่เมื่อรับทราบเรื่องแล้วก็ให้เป็นทรงพิโรจน์ขึ้นมาอย่างมาก สั่งให้ทหารไปจับ หลวงพ่ออิคคิวมาลงโทษ... " มาหลอก ได้ว่ากิ่งไม้ธรรมดา ๆ เป็น " ไม้เท้าวิเศษของ " โก โบ ไดจิ " กับเราได้ เป็นพระที่ขี้โกหกหลอกลวงจริง ๆ " หลวงพ่ออิคคิว จึงได้ตอบกลับกับโตโน่ไปว่า " ฟังเราก่อนสิท่านโตโน่ เรามิได้โกหกหลอกลวงอะไรเลยเพราะไม้เท้าที่เราบอกขายให้กับท่าน นั้นก็เป็นไม้เท้าวิเศษเหมือนกับ ของท่าน" โก โบ ไดจิ " เหมือนกันนั่นแหละ..." โก โบ ไดจิ " นั้นได้ใช้ไม้เท้าของท่านนั้นช่วย เหลือผู้คนที่เดือดร้อน ด้วยการปล่อยน้ำออกมาจากไม้เท้าให้ใช่ไหม ?ส่วนเราก็เหมือนกัน...เราได้ใช้ไม้เท้าของเราเพื่อ ช่วยเหลือประชากรที่เดือดร้อนของท่านด้วยการ "เรียกเงินของท่านออกมาช่วยเหลือให้ได้ " นี่มันก็ไม่ได้เรียกว่า " ไม้เท้าวิเศษ " เหมือนกันหรือท่าน โตโน่ ซามะ !! " จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:03:08 ]

ความคิดเห็นที่ 23 โตโน่ เมื่อได้ฟังดังนั้นก็ถึงกับนั่งอึ้ง " ฮื่ม...มันก็จริงอย่างที่ท่านว่านั่นแหละ...หลวงพ่อ " แล้วการกระทำของหลวงพ่อ อิคคิวนั้นก็เพื่อหวังที่จะช่วยเหลือประชากรของตัวท่านเอง...และเป็นประชากรที่ท่านมิเคยได้เหลียวแลหรือห่วงใยอัน ใดทั้งสิ้นมาก่อนเลย...โตโน่ ซามะ จึงได้เกิดคิดขึ้นมาได้ว่าที่ตัวท่านทำมาทั้งหมดนั้นเป็นความคิดที่ผิด ๆและสำนึกขึ้น มาได้ ท่านจึงย่อตัวลงทำการคำนับให้ต่อหน้าหลวงพ่ออิคคิว " เราทำผิดและคิดผิดไปแล้วหละ หลวงพ่อ...ต่อแต่นี้เรา จะกลับใจเสียใหม่ " และจากนั้น โตโน่ ซามะท่านนั้นก็กลับใจได้จริง ๆ คือหันมาเอาใจใส่ต่อประชากรของท่านอย่าง จริงจังอย่างที่ท่านได้สัญญาบอกกับหลวงพ่ออิคคิวไว้ จึงเป็นด้วยเหตุดังนี้ ประชากรของเมืองนั้น จึงได้รับความเป็น ธรรมขึ้นมาได้และอาศัยอยู่กันอย่างสงบสุขต่อมา....นี่เป็นเพราะมันสมองของหลวงพ่ออิคคิวท่านแท้ ๆเลยจริง ๆ จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:03:38 ]

ความคิดเห็นที่ 24 จากนั้นมาวันหนึ่งมีจดหมายเรียนเชิญหลวงพ่ออิคคิว มาจาก มหาเศรษฐีที่ชื่อว่า " ชิมเป้ " ในจดหมายนั้นต้องการเรียน เชิญอย่างเร่งด่วนให้หลวงพ่ออิคคิวไปหาที่ปราสาทของตน...พอดีวันนั้นเป็นวันที่หลวงพ่ออิคคิวท่านเผอิญเพิ่ง จะย้อนกลับมาจากที่ไปออกธุดงค์มาพอดีและด้วยความรีบร้อนจนเกินไปของท่าน จึงเดินทางไปที่ปราสาทของมหา เศรษฐี" ชิมเป้ " ทั้งในชุดจีวรชุดเก่าที่สกปรกด้วยอยู่ในระหว่างเดินทางไปทั้งชุดเดิมนั้นเลย โดยมิได้เปลี่ยนเสียก่อน ด้วยคิดว่ามหาเศรษฐี" ชิมเป้ " นั้นท่านคงมีเรื่องร้อนที่อยากจะให้ช่วยจึงได้รีบไป...เมื่อเดินทางไปถึงที่หน้าปราสาท ของมหาเศรษฐี" ชิมเป้ " แล้วนั้นคนเฝ้าประตูปราสาทเห็นพระใส่จีวรสกปรก ก็ออกปากไล่ทันที " ไป..ออกไปให้พ้น ๆ ที่นี่ไม่ต้อนรับพระที่แต่งตัวสกปรก มาได้อย่างไร ?ที่นี่เป็นปราสาทของมหาเศรษฐี "ชิมเป้ " เชียวนะจะบอกให้..." จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:04:01 ]

ความคิดเห็นที่ 25 หลวงพ่ออิคิวท่านก็ไม่พูดโต้ตอบว่ากะไร เพียงแต่แค่ย้อนไปที่วัดแล้วจัดการเปลี่ยนชุดจีวรเสียใหม่ แล้วทีนี้ก็ตั้งใจแต่งเสีย เต็มยศเลยทีเดียว แล้วท่านจึงย้อนกลับมาที่ปราสาทของมหาเศรษฐี "ชิมเป้ " อีกครั้ง เมื่อไปถึงแล้วคนเฝ้าประตูเห็นหลวง พ่ออิคคิวแต่งตัวเต็มยศน่านับถือ ก็เลยตาลีตาเหลือกไปบอกให้มหาเศรษฐี "ชิมเป้ " ออกมาเชิญให้เข้าไปข้างใน ทุกคน ในปราสาทรีบออกมาต้อนรับกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาเลยทีเดียว " เชิญ ๆเลยท่านอิคคิวพวกเราตั้งหน้าตั้งตาคอยการ มาของท่านกันอยู่ " อะไรจะอย่างนี้ก็ไม่รู้ทีเมื่อตะกี้ไล่อย่างกะหมูอย่างกะหมา หลวงพ่ออิคคิวเลยเกิดโมโหขึ้นมา " เมื่อ สักครู่นี้และตอนนี้ ข้างในนั้นที่มาทั้งสองครั้งก็อิคคิวคนเดียวกัน ตัวแท้ ๆก็คือเรา "อิคคิว "เอง...ที่แท้นั้นก็เพียงต้องการให้ ใส่ชุดที่น่าภูมฐานมาเท่านั้นเองใช่ไหมละนี่หือ? " จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:04:25 ]

ความคิดเห็นที่ 26 " คนดีที่น่านับถือนั้นไม่ได้อยู่ที่ด้านนอกหรือว่านับจากเสื้อผ้าอาภรณ์ที่แต่งอยู่แต่ภายนอกเท่านั้น น่านับถือและยกย่องนั้น ทุกอย่างต้องนับกันที่ตัวและหัวใจของบุคคล คนนั้นถึงจะถูก นี่พวกท่านนั้นนับถือชุดที่เราใส่มาเพียงอย่างเดียวใช่ไหม??" หลวงพ่ออิคคิวเมื่อกล่าวเสร็จแล้วก็ถอดชุดจีวรชุดที่ท่านใส่มาเสียเต็มยศชุดนั้นออกวางกองไว้ให้ท่านมหาเศรษฐี "ชิมเป้ " แล้วกลับวัดไปทั้งชุดด้านในซึ่งเป็นชุดเก่าของท่านที่มาเมื่อครั้งก่อน ท่ามกลางความตกใจของทุกคนในปราสาทนั้นเลยทีเดียว จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:04:54 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อีกด้าน...หลวงพ่ออิคคิวท่านยังหมั่นฝึกฝนหาความรู้ทางธรรม ด้วยความอุสาหะและพร้อมกันนั้น ก็ยังใช้มันสมองอันเชียบแหลมของท่านช่วยเหลือผู้คนไปด้วย..หลวงพ่ออิคคิวศึกษาทางธรรมดำรงอยู่ใน พระพุทธศาสนาจนบรรลุถึงขั้นสูงสุดและได้เป็นถึงเจ้าอาวาทของวัดที่ใหญ่โต และมีชื่อเสียงมากวัดหนึ่ง ประชาชนทุกคนให้ความเคารพนับถือ และสรรเสริญ ในความดีของหลวงพ่ออิคคิวกันทุกถ้วนหน้า... จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:05:20 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จบแล้วล่ะครับ เรียบเรียงเนื้อเรื่องจากคุณสุขุมาลย์ IKKYU-SAN เพลงตอนจบ จากเจแปนคิคุ ท่านแม่ครับ สบายดีหรือเปล่า เมื่อคืนผมเห็นดาวดวงหนึ่งส่องแสงสุกใสงอยู่บนปลายยอดไม้ซีด้า เมื่อจ้องมองดาวดวงนั้นผมรู้สึกถึงความอ่อนโยนของท่านแม่ ผมคุยกับดวงดาวนั้นว่าผมเป็นลูกผู้ชายจะไม่ท้อแท้ ถ้าเมื่อใดที่ผมเหงาผมจะมาคุยด้วยอีก แค่นี้นะครับ แล้วจะเขียนจดหมายไปหาท่านแม่อีก อิ๊กคิว ท่านแม่ครับ สบายดีหรือเปล่า เมื่อวานนี้ที่วัดของเรามีคนจากหมู่บ้านข้างๆเอาลูกแมวตัวน้อยมาให้ เจ้าแมวน้อยร้องไห้เพราะว่ายังติดแม่ของมันอยู่ ผมบอกกับมันว่าอย่าร้องไห้ไปเจ้าจะไม่เหงาหรอก เป็นลูกผู้ชายใช่ไหม แล้ววันหนึ่งเจ้าจะได้เจอแม่เอง แค่นี้นะครับ แล้วจะเขียนจดหมายไปหาท่านแม่อีก อิ๊กคิว เรื่องราวประวัติความเป็นมาของท่านอิคคิวในช่วงหนึ่ง..ตามประวัติกล่าวไว้ว่า.. ท่านอิคคิวเจริญอยู่ในธรรมจนถึงขั้นสูงสุด และอยู่ในร่มโพธิ์ร่มไทรของพระพุทธศาสนาจนตราบเท่าสิ้นอายุขัย ของท่านครับ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 50 14:10:38 จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 14:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ขอขอบพระคุณท่าน ebusiness รบกวนขอโหวต  ด้วยความเคารพ จากคุณ : ไม้ไผ่โย่ง - [ 20 ก.พ. 50 14:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 30 แล้วประวัติเจ้าหญิง ที่ชินน่าม่อน แอบรัก กับเจ้าหญิงน้อยจอมแก่น คู่ปรับ อิกคิว มีไหมคะ ส่วนตัวชอบเจ้าหญิงจอมแก่นค่ะ รู้สึกว่า จะเคยขอบวชในวัดของอิกคิว ช่วงหนึ่งแล้วก็มาวุ่นวายในวัดน่าดู วัดของญี่ปุ่น ทำได้ยังไง หรือว่า แต่งเสริมขึ้นมาขำขำเฉยๆ จากคุณ : น้อมเศียรเกล้า - [ 20 ก.พ. 50 14:38:49 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ขอบคุณท่านไม้ไผ่โย่ง ที่โหวตกระทู้ให้ครับ เจ้าหญิงที่ชินเนม่อน ซัง แอบรัก น่าจะชื่อเจ้าหญิงซุเอะ  นะครับ ขอค้นก่อนครับ ฟัง IKKYU-SAN เพลงตอนเริ่ม http://www.japankiku.com/downlond/songfsh/ikyusan.swf โหลด http://www.japankiku.com/anime/ikkyu_san/ikkyu_opening.mp3 ฟัง IKKYU-SAN เพลงตอนจบ http://www.japankiku.com/downlond/songfsh/hahauesama.swf โหลด http://www.japankiku.com/anime/ikkyu_san/ikkyu_end.mp3 จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 15:01:35 ]

ความคิดเห็นที่ 32 เจอแล้วครับ เปรียบเทียบการ์ตูนกับเรื่องจริง การ์ตูน 1.เซงิกุมารุ วัย 6 ปี เข้าพิธีบวชเป็นเณร กับ หลวงพ่อคะโซ จากนั้นจึงไปอยู่ วัดอังโคะคุจิ กับ หลวงพ่อไกคัง 2.เรื่องราวของการ์ตูน เกิดในช่วงโชกุน  อะชิคางะ โยชิมิทสุเป็นผู้ปกครอง 3.โชกุนอะชิคะงะ ทะกะโมจิ ลูกชายดชกุนอาชิคางะ โยชิมิทสุ ยังเป็นทารกแบเบาะ 4.โชกุนโยชิมิทสุกำจัดจักรพรรดิดกะโกะมัทสุ(พระบิดาของ อิคคิวซัง) และกับบริเวณพระมารดาของอิคคิวซัง เป็นตัวประกัน 5.อิคคิวซัง พบท่านโชกุนโยชิมิทสุ ที่ตำหนักคินคาคุจิ ได้บ่อยๆ บางครั้งท่านโชกุนก็ไปเที่ยวเล่ที่วัดอังโคะคุจิ 6.วัดอังโคะคุจิเป็นวัดเล็กๆ ที่ยากจนในแถบชนบทของเมืองเกียวโต 7.อิคคิวซัง มักถูกท่านโชกุน คิเคียวยะ และ ยาโยอิ แกล้งประลองปัญญาอยู่เป็นประจำ 8.ซาโยจัง เป็นเพื่อนหญิงที่สนิทที่สุด ของอิคคิวซังในวัดอังโคะคุจิ 9.อิกคิวซังมีความสามารถนการแต่งกลอนญี่ปุ่น เป็น อันมาก ตั้งแต่เล็กๆเคยถูกโจรเรียกค่าไถ่ลักพาตัวไปแต่สามารถเขียนจดหมายมาหาหลวงพ่อเป็นกลอนปริศนาโจรอ่านไม่เข้าใจ 10.ของโปรดของอิกคิว คือ โมจิ 11.ชินเอมอนซังคือ เพื่อนสนิทต่างวัยและตั้งตนเป็น ลูกศิษย์ เรียนความเจ้าปัญญาจากอิคคิวซัง 12.ชินเอมอนซังเป็นทหารรับใช้ของท่านโชกุนอาชิคางะ โยชิมิทสุ(โชกุนลำดับที่ 3 ของรัฐบาลมุโรมาจิ) มีหน้าที่ดูแลวัดและ ศาลเจ้า 13.ความสามารถที่โดดเด่นของ ชินเอมอนซัง คือ ฝีดาบที่ไม่เป็นรองใคร 14.ชินเอมอนซังแอบชอบท่านหญิงสุเอะ แห่ง ตระกูล ทะกะอุจิ 15.หลวงพ่อไกคังแห่งวัดอังโคะคุจิเป็นพระผู้เคร่งครัด ที่อิคคิวซัง ให้ความเคารพยำเกรงมาก 16.อิกคิวซังเป็นโรคแพ้เจ้าหญิงจอมแก่นกับเจ้าหนูจำไม 17.อิคคิวซังได้แอบดู ท่านแม่อยู่ห่างๆ หลายครั้ง และท่านแม่ก้คอยเฝ้าดูอยู่ในบางครั้ง 18.อิคคิวซังไม่เคยพบ พระบิดาเลย 19.สัตว์เลี้ยงในวัดอังโคะคุจิ คือ "ทามะจัง" แมวของซาโยจัง 20.การ์ตูนจบตอนที่อิคคิวซัง ออกจากวัด อังโคะคุจิ แก้ไขเมื่อ 20 ก.พ. 50 15:14:53 จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 15:14:34 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เรื่องจริง 1.เซนงิกุมารุวัย 6 ขวบออกบวชเป็นเณรอยู่วัดอังโคะคุจิ ในเมืองเกียวโต 2.เรื่องราวชีวิตของ พระอิคคิวซัง เริ่มขึ้นในสมัยโชกุน อะชิคางะ โยชิมิทสุออกบวชเป็นพระ กุมอำนาจทางการเมืองอยู่เบื้องหลัง 3.โชกุนอะชิคะงะ ทะกะโมจิเป็นผู้ปกครอง รัฐบาลมุโรมะจิ 4.พระจักรพรรดิโกะโกะมัทสุแห่งราชวงค์เหนือได้รับสถาปนาเป็นพระจักรพรรดิ ตามนโยบายรวมราชวงค์เหนือใต้ของโชกุน โยชิมิทสุ 5.อิกคิวซังเคยพบท่านโชกุนโยชิมิทสุ ครั้งเดียว ในสมัยที่เป็นเณรอยู่วัดอังโคะคุจิ 6.วัดอังโคะคุจิโหญ่โตและ มั่งคั่ง มีฐานะเป็น 1 ใน 10 วัดหลวงที่สำคัญในโตเกียว 7.อิกคิวสมัยเป็นเณร มักถูกรุ่นพี่ในวัดรังแก ด่าว่าถากถางตั้งแต่สมัยอยุ่วัดอังโคะคุจิ เพราะความฉาดเกินหน้า 8.ซาโยจังไม่มีตัวตนอยู่จริง และ ในวัดอังโคะคุจิไม่ปรากฎว่า มีผู้หญิงอาศัยอยู่ 9.อิกคิวเริ่มการศึกษาแต่งกลอนเมื่อ อายุ 13 ปี ถนัดการแต่งกลอนแบบจีน(คัมบุง)เป็นพิเศษเคยแต่งกลอนคัมบุง วิพากษ์วิจารณ์พุทธศาสนาสมัยนั้นอย่างรุนแรง 10.อิกคิวซังโปรดปรานการดื่ม สุราและปลาสดๆ ที่จับได้ตามลำธาร 11.นินะกะวะ ชินเอมอนจิกะมะสะ รู้จักกับอิกคิวตอนอายุ 30 ปีจากการถามตอบ ปุจฉา-วิสัจฉนา และ ออกติดตามเป็นลูกศิษย์อิกคิวในช่วงบั้นปลายชีวิตเพื่อศึกษาพระธรรม 12.นินะกะวะ ชินเอมอนจิกะมะสะ เป็นทหารรับใช้ท่านโชกุน เป็นทหารรับใช้ท่านโชกุนอาชิคางะ โยชิโนริ(โชกุนลำดับที่ 6 ในรัฐบาลมุโรมะจิ) ทำหน้าที่ดูแลการเงินของรัฐบาล 13.นินะกะวะ ชินเอมอนจิกะมะสะ มีพรสวรรค์ในการแต่งโครงกลอนเป็นเลิศ 14..นินะกะวะ ชินเอมอนจิกะมะสะ มีภรรยาชื่อทัสสุ เป็นหญิงสามัญชน 15.สำหรับอิกคิวซัง หลวงพ่อเคนโอ และหลวงพ่อคะโซ คืออาจารย์ที่เขาให้ความเคารพนับถือมากที่สุด 16.เจ้าหญิงจอมแก่น กับเจ้าหนูจำไม ไม่มีตัวตนอยู่จริง 17.ตั้งแต่ออกบวชพระอิกคิวได้พบพระมารดา 2 ครั้ง คือก่อนจะไปหาหลวงพ่อคะโซก่อน พระมารดาสิ้นพระชนม์ 18.อิกคิวพบพระบิดาครั้งแรกและ ครั้งเดียวตอนอายุ 40ปี 19.อิกคิวเคยเลี้ยงนกกระจอกไว้ตัวหนึ่ง เขาตั้งชื่อให้มันว่า "ซอนริน" 20.อิกคิวมรณภาพด้วยโรคไข้มาลาเรีย ตอน อายุ 88 ปี จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 15:16:03 ]

ความคิดเห็นที่ 34 .......... การ์ตูนเรื่องนี้ ผมดูตั้งแต่สมัยทีวียังเป็นขาวดำอยู่เลยครับ!! ส่วนรูปนี้ ผมทำแขวนไว้ที่หน้าบ้านเหมือนกัน 55555555555+ คุณ : ebusiness ใน16.เจ้าหญิงจอมแก่น กับเจ้าหนูจำไม ไม่มีตัวตนอยู่จริง แง ...... ไม่มีตัวตนจริงเหรอ ว้าาาเจ้าหนูจำไม เจ้า ญ จอมแก่นของผมมาทีไร อิกคิวปวดหัวทุกที 5555555+ ผมชอบเจ้าหญิงจอมแก่นครับ จากคุณ : อิกคัว ซัง คร้าบผม (Thai_DeSeRT) - [ 20 ก.พ. 50 15:43:14 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ดีมากเลยครับ ดีจริงๆ จากคุณ : zakai - [ 20 ก.พ. 50 17:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านแล้วอยากร้องไห้ จากคุณ : meaw_1985 - [ 20 ก.พ. 50 18:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 37 10.อิกคิวซังโปรดปรานการดื่ม สุราและปลาสดๆ ที่จับได้ตามลำธาร *0* กินเหล้าได้ด้วย แถมจับปลามากินเองแบบสดๆ จากคุณ : ขอซักชื่อเหอะ - [ 20 ก.พ. 50 20:38:57 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอโหวตนะครับ ดูตั้งแต่เด็ก ตอนนี้เคเบิ้ลท้องถิ่น เอามาฉายก็ยังตามดู จากคุณ : Angleevil - [ 20 ก.พ. 50 20:59:27 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณท่าน Angleevil ที่โหวตกระทู้ครับ เจ้าหญิงจอมแก่นหรือเจ้าหญิงซูยุถึงจะเกเร ชอบแกล้งคนอื่น แต่ก็น่ารักเป็นขวัญใจคุณ Thai_DeSeRT คุณน้อมเศียรเกล้า และอีกหลายคนครับ เล่าเรื่องตุ๊กตาไล่ฝนให้ฟังนะครับ ภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า เท-รุ-เท-รุ-โบ-ซุ เป็นตุ๊กตาที่ทำมาจากกระดาษ ซึ่งเด็กๆ มักจะทำขึ้นมา เพื่ออธิษฐานให้อากาศแจ่มใสนั้นเอง คำว่า เท-รุ แปลว่า ส่องแสง (ใช้กับพระอาทิตย์ หรือ พระจันทร์) ส่วนคำว่า โบ-ซุ แปลว่าพระสงฆ์ ในสมัยก่อนมีความเชื่อว่า ถ้าเอาตุ๊กตาไล่ฝนที่พระสงฆ์ทำให้ไปแขวนไว้หน้าบ้าน ที่หน้าต่าง หรือตามต้นไม้ แล้วจะทำให้อากาศในวันรุ่งขึ้นแจ่มใส ก็เลยน่าจะเป็นที่มาของคำว่าเท-รุ-เท-รุ-โบ-ซุ ครับ  (เรียนท่าน faisara  ช่วยตรวจทานด้วยครับ) จากคุณ : ebusiness - [ 20 ก.พ. 50 22:22:45 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ..สนุกมั๊กมากอ่าค่ะ.. .. .. ^^~* โดยเฉพาะ #32 - - #33 ที่หามาเทียบให้ดู ... ชอบชินเอมอนซัง ... ค่ะ ... จำได้ว่าเวลาที่เค้าเจอ ท่านหญิงสุเอะ จะชอบร้อง ' นางฟ้าองค์ใดแปลงกายลงมา ' จากคุณ : น่าไปตั้งห้องการ์ตูนด้วยจัง... (Sary) - [ 21 ก.พ. 50 00:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 41 คห 37 ครับ พุทธศาสนาในนิฮอง(ยี่ปุ่น) เกิดจาก การรวมความเชื่อท้องถิ่นเข้ากับพุทธนิกายมหาญาณ(ปนธิเบตอีกนิด) กลายเป็นพุทธแบบ ชินโต ซึ่งไม่มีข้อห้ามเคร่งครัดนัก แต่สมัยท่านอิกคิวยังถือว่าเคร่งกว่าปัจจุบันมาก ปัจจุบันเจ้าอาวาสบางรูปยังมีภรรยาเฉยเลย วัดก็จัดรูปแบบคล้ายๆบริษัทเอกชนทำธุรกิจได้ บางวัดตอนมีพิธิกรรมเจ้าอาวาสก็จะห่มจีวรมาทำพิธี พอวันปกติก็ใส่สูทไปทำงาน(น่างงนะว่าจะเรียกขานสรรพนามกันอย่างไร) แต่ก็เป็นความเชื่อของกลุ่มชนของเขานะครับ ชาวเราเห็นแล้วก็ได้แต่อึ้งๆ แต่จะไปตำหนิเขาก็ไม่ควร จากคุณ : taws - [ 21 ก.พ. 50 00:46:38 ]

ความคิดเห็นที่ 42 หนุกไปอีกแบบ  ว่าแต่จริงเหรอ จากคุณ : (@_@) (K _ แตงกวา) - [ 21 ก.พ. 50 01:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 43 มาโหวตค่ะ จากคุณ : พจมารร้าย - [ 21 ก.พ. 50 11:53:02 ]

ความคิดเห็นที่ 44 กระทู้สร้างสรรค์ดีคะ จากคุณ : อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ - [ 21 ก.พ. 50 13:46:10 ]

ความคิดเห็นที่ 45 โd โm  ari gato go ziee-mas จากคุณ : ตุ่มแตก - [ 21 ก.พ. 50 17:06:17 ]

ความคิดเห็นที่ 46 โหวตให้แล้วนะคะ ว่าแต่......น่าจะไปโพสท์ไว้ที่ห้องการ์ตูนด้วยนะ  คนที่นั่นเค้าก็รักอิกคิวเยอะเหมือนกันค่ะ จากคุณ : ขนมสด - [ 21 ก.พ. 50 18:57:15 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สวัสดีครับคุณebusiness จาก Bloggang.com : tanni Tonchin Kanchin Ikkyu San ทนจิง คันจิง อิกคิวซัง (ฉลาดแสนกล อิกคิวซัง) Suki suki suki suki suki suki Aishiteru Suki suki suki suki suki suki Ikkyu San ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ ชอบ อิกคิวซัง Tonchi hazayakadayo ikkyuuhin เรื่องปัญญา เฉียบแหลม ยอดเยี่ยมชั้นหนึ่ง Dokyou wa mantedayo ikkyuuhin เรื่องความใจกล้า เต็มร้อย ยอดเยี่ยมชั้นหนึ่ง Itazura kibishiku ikkyuuhin เรื่องแกล้งคน แสนซน ยอดเยี่ยมชั้นหนึ่ง Dakedo kenga hagarakkidayo sankyuuhin แต่เรื่องทะเลาะ ไม่ค่อยเอาไหน ได้แค่ชั้นสาม * Aa... aa... namusanda อา อา นะโม อมิตตพุทธ Tonchin kanchin tonchin kanchin, kinishinai ฉลาดแสนกล ฉลาดแสนกล ไม่เก็บมาใส่ใจ Kinishinai, kinishinai, kinishinai ไม่เก็บมาใส่ใจ ไม่เก็บมาใส่ใจ ไม่เก็บมาใส่ใจ Nozomi wa takaku hateshinaku ความหวังกว้างไกลไม่มีขีดสิ้นสุด (Nozomi wa tooku kagirinaku) Wakaranchindomo tocchimechin คนที่ไม่เข้าใจจะโดนดี Tonchin Kanchin Ikkyu San ฉลาดแสนกล อิกคิวซัง (ซ้ำ : ) Ikkyuu-san! (ซ้ำ : ) Kokoro wa yasashiku ikkyuuhin ใจดีอ่อนโยน ยอดเยี่ยมชั้นหนึ่ง Otsumu wa kuri kuridayo ikkyuuhin หัวกลมโป๊งเหน่ง ยอดเยี่ยมชั้นหนึ่ง Omeme wa kawaiku ikkyuuhin ตาแป๋วน่ารัก ยอดเยี่ยมชั้นหนึ่ง Dake do kao wa zan nendayo sankyuuhin แต่เสียดายที่หน้าตา ได้แค่ชั้นสาม Back to * -------------------- จากคุณ : Phiphadhana - [ 21 ก.พ. 50 21:20:04 ]

ความคิดเห็นที่ 48 โหวตให้คร๊าบ จะรีบไปไหน จะรีบไปไหน ขอพักเดี๋ยวนึงสินะคร๊าบ จากคุณ : McLeod - [ 22 ก.พ. 50 01:24:38 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ครับผม   โหวตให้แล้วครับ เป็นการ์ตูนที่ผมชอบมากที่สุดพอ ๆ กับโดราเอม่อน ตอนนี้  กำลังกว้านซื้อเรื่องนี้อยู่ รู้สึกทั้งหมดจะมี ๑๐๙ ตอน ตอนนี้  หาได้ประมาณ ๗๐ ตอนเอง ครับผม จากคุณ : ขุนไกรครับผม - [ 22 ก.พ. 50 18:59:20 ]