ความคิดเห็นที่ 1 เอตทัคคะในทางมีปัญญามาก เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  บรรทัดที่ ๖๒๘ - ๗๕๒.  หน้าที่  ๒๘ - ๓๓. http://84000.org/tipitaka/read/?20/146-152 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:03:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แตกฉานในข้อธรรม เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  บรรทัดที่ ๑๒๖๓ - ๑๔๓๙.  หน้าที่  ๕๒ - ๕๙. http://84000.org/tipitaka/read/?16/104-117 (หมายเหตุ อ่านพระสูตรนี้+อรรถกถาแล้วสงสัยว่า เหตุการณ์ตอนนี้พระสารีบุตรเป็นพระอรหันต์หรือยังครับ?) http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=16&i=104 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:13:39 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  บรรทัดที่ ๒๓๒๔ - ๒๔๔๔.  หน้าที่  ๙๙ - ๑๐๓. http://84000.org/tipitaka/read/?14/153-165 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:19:52 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สารีบุตรย่อมประกาศธรรมจักร อันไม่มีธรรมอื่นยิ่งกว่าที่ตถาคตให้เป็นไปแล้ว ไปตามลำดับโดยชอบทีเดียว ฯ (ลิงค์เดียวกับคห.3ครับ) จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:23:38 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ข้อความที่เน้นสี ใจความคล้ายคห.4 เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  บรรทัดที่ ๖๑๗๐ - ๖๒๒๓.  หน้าที่  ๒๖๕ - ๒๖๗. http://84000.org/tipitaka/read/?15/744-746 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:30:29 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เน้นอีก... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  บรรทัดที่ ๕๘๕ - ๖๒๗.  หน้าที่  ๒๖ - ๒๗. http://84000.org/tipitaka/read/?20/139-145 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:33:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ภิกษุผู้มีศรัทธา เมื่ออ้อนวอนโดยชอบ พึงอ้อนวอนอย่างนี้ว่า ขอเราจงเป็นเช่นพระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะเถิด... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  บรรทัดที่ ๒๒๙๕ - ๒๓๑๐.  หน้าที่  ๙๘ - ๙๙. http://84000.org/tipitaka/read/?20/375-378 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:36:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เว้นคนพาล คนมุทะลุ คนงมงาย คนมีจิตวิปลาสเท่านั้น ที่จะไม่ชอบท่านพระสารีบุตร เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  บรรทัดที่ ๒๐๒๖ - ๒๐๙๐.  หน้าที่  ๙๑ - ๙๔. http://84000.org/tipitaka/read/?15/303-312 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:41:29 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  บรรทัดที่ ๓๔๘๓ - ๓๕๐๒.  หน้าที่  ๑๕๑ - ๑๕๒. http://84000.org/tipitaka/read/?22/132 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:50:43 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อันนี้น่าสนใจดี... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  บรรทัดที่ ๘๑๙ - ๘๓๓.  หน้าที่  ๓๗. http://84000.org/tipitaka/read/?23/36 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อันนี้ก็น่าสนใจดี : ) เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  บรรทัดที่ ๘๔๓ - ๘๕๒.  หน้าที่  ๓๘. http://84000.org/tipitaka/read/?23/38 จากคุณ : ปล่อย - [ 4 มี.ค. 51 23:59:34 ]

ความคิดเห็นที่ 12 สารีบุตร พระอัครสาวกเบื้องขวาของพระพุทธเจ้า เกิดที่หมู่บ้านนาลกะ (บางแห่งเรียกนาลันทะ) ไม่ไกลจากเมืองราชคฤห์ เป็นบุตรแห่งตระกูลหัวหน้าหมู่บ้านนั้น บิดาชื่อวังคันตพราหมณ์ มารดาชื่อสารี จึงได้นามว่าสารีบุตร       แต่เมื่อยังเยาว์เรียกว่า อุปติสสะ มีเพื่อนสนิทชื่อ โกลิตะ ซึ่งต่อมาคือพระมหาโมคคัลลานะ มีน้องชาย ๓ คนชื่อ จุนทะ อุปเสนะ และเรวตะ น้องหญิง ๓ คน ชื่อจาลา อุปจาลา และสีสุปจาลา ซึ่งต่อมาได้บวชในพระธรรมวินัยทั้งหมด เมื่ออุปติสสะและโกลิตะจะบวชนั้น ทั้งสองคนไปเที่ยวดูมหรสพที่ยอดเขาด้วยกัน คราวหนึ่งไปดูแล้วเกิดความสลดใจ คิดออกแสวงหาโมกขธรรม และต่อมาได้บวชอยู่ในสำนักของสัญชัยปริพาชก แต่ก็ไม่บรรลุจุดมุ่งหมาย จนวันหนึ่งอุปติสสปริพาชก พบพระอัสสชิเถระขณะท่านบิณฑบาต เกิดความเลื่อมใส ติดตามไปสนทนาขอถามหลักคำสอน ได้ฟังความย่อเพียงคาถาเดียวก็ได้ดวงตาเห็นธรรม กลับไปบอกข่าวแก่โกลิตะ แล้วพากันไปเฝ้าพระพุทธเจ้า มีปริพาชกที่เป็นศิษย์ตามไปด้วยถึง ๒๕๐ คน ได้รับเอหิภิกขุอุปสมบททั้งหมดที่เวฬุวัน เมื่อบวชแล้วได้ ๑๕ วัน พระสารีบุตรได้ฟังพระธรรมเทศนาเวทนาปริคคหสูตร ที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่ทีฆนขปริพาชก ณ ถ้ำสุกรขาตา เขาคิชฌกูฏ ก็ได้บรรลุพระอรหัต ได้รับยกย่องเป็น เอตทัคคะในทางมีปัญญามาก และเป็นพระอัครสาวกฝ่ายขวา ท่านได้เป็นกำลังสำคัญของพระพุทธเจ้าในการประกาศพระศาสนา และได้รับยกย่องเป็น พระธรรมเสนาบดี คำสอนของท่านปรากฏอยู่ในพระไตรปิฎกเป็นอันมาก เช่น สังคีติสูตร และทสุตตรสูตร ที่เป็นแบบอย่างแห่งการสังคายนา เป็นต้น ท่านปรินิพพานก่อนพระพุทธเจ้าไม่กี่เดือน เมื่อจวนจะปรินิพพาน ท่านเดินทางไปโปรดมารดาของท่านซึ่งยังเป็นมิจฉาทิฐิ ให้มารดาได้เป็นพระโสดาบัน แล้ว ปรินิพพานที่บ้านเกิด ด้วยปักขันทิกาพาธ หลังจากปลงศพแล้วพระจุนทะน้องชายของท่าน นำอัฐิธาตุไปถวายพระบรมศาสดา พระองค์ตรัสว่าให้ก่อสถูปบรรจุอัฐิธาตุของท่านไว้ ณ พระเชตวัน เมืองสาวัตถี (อรรถกถาว่า ท่านปรินิพพานในวันเพ็ญเดือน ๑๒ จึงเท่ากับ ๖ เดือนก่อนพุทธปรินิพพาน) พระสารีบุตรมีคุณธรรมและจริยาวัตรที่เป็นแบบอย่าง หลายประการ เช่น เป็นผู้มีความกตัญญูสูง ดังได้แสดงออกเกี่ยวกับพระอัสสชิ (นอนหันศีรษะไปทางที่พระอัสสชิพำนักอยู่) และ ราธพราหมณ์ (ระลึกถึงบิณฑบาตหนึ่งทัพพีและรับเป็นอุปัชฌาย์แก่ราธะ)       สมบูรณ์ด้วยขันติธรรมต่อคำว่ากล่าว (ยอมรับคำแนะนำแม้ของสามเณร ๗ ขวบ) เป็นผู้เอาใจใส่อนุเคราะห์เด็ก (เช่น ช่วยเอาเด็กยากไร้มาบรรพชา มีสามเณรอยู่ในความปกครองดูแล ซึ่งเก่งกล้าสามารถหลายรูป) และเอาใจใส่คอยดูแลภิกษุอาพาธเป็นต้น พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=สารีบุตร จากคุณ : ปล่อย - [ 5 มี.ค. 51 00:10:49 ]

ความคิดเห็นที่ 13       สาธุ  สาธุ  สาธุ   ขออนุโมทนา จากคุณ : ทวนทอง - [ 5 มี.ค. 51 06:58:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 * อนุโมทนาครับ ที่นำประวัติพระสารีบุตร อัครสาวกมาลง จากคคห 10 ไม่เห็น drag สีไว้เลย... เลยขออนุญาตจขกท. นะครับ :) เมื่อจิตหดหู่ ย่อมรู้ชัดตามเป็นจริงว่า  จิตของเราหดหู่ จิตท้อแท้ในภายใน ก็รู้ชัดตามเป็นจริงว่า  จิตของเราท้อแท้ในภายใน หรือจิตที่ฟุ้งซ่านไปภายนอก ก็รู้ชัดตามเป็นจริงว่า  จิตของเราฟุ้งซ่านไปภายนอก ท่าน(จิต)ย่อมรู้ชัดตามความเป็นจริง แสดงว่า ท่านรู้ตลอด ไม่ใช่รู้บ้างไม่รู้บ้างนะครับ ท่าน(จิต)รู้ชัดตลอด จะเกิดดับตอนไหนครับ??? ท่าน(จิต)มีสติเป็นสันตติ ท่าน(จิต)จึงรู้ชัดอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย...ครับ V จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 5 มี.ค. 51 08:56:42 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณและอนุโมทนาค่ะ จากคุณ : Together In 80s Dream - [ 5 มี.ค. 51 12:49:46 ]

ความคิดเห็นที่ 16              ตอบ คุณ ปล่อย ความคิดเห็นที่ 2 [4 มี.ค. 51 23:13:39]              เหตุการณ์ในพระสูตร ขื่อว่ากฬารขัตติยสูตร ท่านพระสารีบุตรเถระได้บรรลุอรหัตแล้ว                 ท่านพระสารีบุตรได้บรรลุอรหัต เมื่อได้ฟังพระธรรมเทศนา ชื่อว่าเวทนาปริคคหสูตร http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=เวทนาปริคคหสูตร&detail=on หรือเรียกพระสูตรว่าทีฆนขสูตร              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕              มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์              ทีฆนขสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=13&A=4661&Z=4768              ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=13&i=269                            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘              สังยุตตนิกาย นิทานวรรค              กฬารขัตติยสูตร http://84000.org/tipitaka/read/?16/104-117              อรรถกถากฬารขัตติยสูตร http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=16&i=104 แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 5 มี.ค. 51 15:27:16 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบพระคุณ คุณฐานาฐานะครับ __/\__ เพราะในอรรถกถามีคำว่า แก้ว่า เพื่อให้พระสารีบุตรเถระบันลือสีหนาทในข้อที่มิใช่วิสัย (ของตน).             อรรถกถากฬารขัตติยสูตร http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=16&i=104 ผมก็เลยลังเลครับ ---------------------------------------- แต่เมื่อคุณฐานาฐานะช่วยตอบยืนยันแล้ว ผมเลยแน่ใจได้ครับ อ้างอิง จากพระสูตร           ดูกรสารีบุตร ถ้าเขาถามเธออย่างนี้ว่า ท่านสารีบุตร ท่านรู้เห็นอย่างไร จึงอวดอ้างอรหัตผลว่า เราย่อมรู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ไม่มี เมื่อถูกถามอย่างนี้ เธอ พึงพยากรณ์อย่างไร ฯ             พระพุทธเจ้าข้า ถ้าเขาถามข้าพระองค์เช่นนั้น ข้าพระองค์พึงพยากรณ์ อย่างนี้ว่า ข้าพเจ้ารู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จ แล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ไม่มี เพราะรู้ได้ว่า เมื่อปัจจัยแห่งชาติสิ้นแล้ว เพราะปัจจัยอันเป็นต้นเหตุสิ้นไป ชาติจึงสิ้นไป พระพุทธเจ้าข้า เมื่อข้าพระองค์ ถูกถามอย่างนี้ ก็พึงพยากรณ์อย่างนี้ ฯ จากอรรถกถา               พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามว่า สเจ ตํ สารีปุตฺต อย่างนี้เพื่อให้พระสารีบุตรเถระพยากรณ์อรหัตผลด้วยมีพระดำริว่า สารีบุตรนี้จักไม่พยากรณ์อรหัตผลตามธรรมดาของตน เราจักถามปัญหานี้ และเธอเมื่อจะกล่าวแก้ปัญหานี้ จักพยากรณ์อรหัตผล -------------------------------------------------- แก้ว่า เพื่อให้พระสารีบุตรเถระบันลือสีหนาทในข้อที่มิใช่วิสัย (ของตน). ตกลงคำนี้ น่าจะหมายความประมาณว่า พระสารีบุตรมีปกติไม่โอ้อวด แม้บรรลุแล้วก็ไม่ประกาศ จึงทรงตรัสถามเพื่อให้บันลือสีหนาท อย่างนี้หรือเปล่าครับ? ขอบพระคุณครับ __/\__ จากคุณ : ปล่อย - [ 5 มี.ค. 51 19:01:06 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คห.14 ไม่ถึงกับเป็นประวัติของท่านครับ(เว้นในพจนานุกรมคห.12) เพราะเสิร์ชมาโพสต์แบบไม่เป็นระบบระเบียบ และไม่ครบถ้วนเลย ที่ไม่เน้นไฮไลท์ข้อความ เพราะข้อความที่ผมอยากไฮไลท์นั้นเกือบทั้งรูปที่ตัดมาครับ ประเดี๋ยวจะกลายเป็นรูปสีเหลืองเอา : ) จากคุณ : ปล่อย - [ 5 มี.ค. 51 19:07:45 ]

ความคิดเห็นที่ 19                    ประกาศ ใครอ่าน คห.14 แล้ว โปรดคลิกไปอ่าน กระทู้ แม้แต่ "จิตบริสุทธิ์" ก็ ...... ไม่เที่ยง !!!!!!!! http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2008/01/Y6232921/Y6232921.html ประกอบการพิจารณาด้วยนะครับ ลงชื่อ จขกท.   : ) ------------------------------------ ลิงค์2  พระสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_name.php?name=อัสสุตวตาสูตร&book=9&bookZ=33 บางตัวอย่าง v v แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 51 19:21:45 จากคุณ : ปล่อย - [ 5 มี.ค. 51 19:20:31 ]

ความคิดเห็นที่ 20              ตอบ คุณ ปล่อย ความคิดเห็นที่ 17 [5 มี.ค. 51 19:01:06]              คำถามว่า                   พระสารีบุตรมีปกติไม่โอ้อวด แม้บรรลุแล้วก็ไม่ประกาศ                   จึงทรงตรัสถามเพื่อให้บันลือสีหนาท อย่างนี้หรือเปล่าครับ?              ตอบว่า ใช่ครับ              เพิ่มเติมเล็กน้อย :-              การบันลือสีหนาทของท่านพระสารีบุตรเถระ ในที่เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาค     มีประโยชน์มากครับ ดังนี้ :-              1. พระภิกษุที่เป็นผู้มีศีลเป็นที่รักได้สดับแล้ว ก็ได้ปีติเป็นต้น ทั้งเป็นทางให้ทราบว่า ควรคบท่านพระสารีบุตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=14&A=9020&w=จงคบสารีบุตรและโมคคัลลานะเถิด#699                  2. พระภิกษุที่ยังสงสัย ยังลังเลว่า ท่านพระสารีบุตรเถระเป็นอเสขบุคคลหรือไม่ ก็หมดความสงสัยไป              3. พระภิกษุที่ชอบหาเรื่องเป็นต้น ก็เป็นอันได้ปัจจัยในการสำนึกความผิด              4. ส่วนพระภิกษุที่ปัจจัยในการสำนึกความผิด ยังไม่มีกำลังพอ การบันลือสีหนาท ที่เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาค  เป็นอันทำลายเรื่องหรือวัตถุที่จะกล่าวหา ไปได้ส่วนหนึ่ง เช่น การกล่าวหาเรื่องว่า ท่านได้แต่บันลือสีหนาทลับหลังพระศาสดา เรื่องนี้ก็หมดไป.              เพราะอะไร              เพราะบันลือสีหนาทเฉพาะพระพักตร์ [คำชาวบ้านว่า บันลือสีหนาทต่อหน้าพระศาสดา]              ตัวอย่างของบันลือสีหนาทเฉพาะพระพักตร์ แล้วทำให้เกิดการสำนึกผิดแก่พระภิกษุบางรูป     เช่น ในพระสูตร ชื่อว่าวุฏฐิสูตร              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕              อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต              สีหนาทวรรคที่ ๒              วุฏฐิสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=7916&Z=8017                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=215             แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 51 21:46:44 จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 5 มี.ค. 51 20:40:57 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านคห.20 พร้อมพระสูตรและอรรถกถาที่ยกมาแล้วปิติครับ... สาธุ  __/\__ ขอบพระคุณคุณฐานาฐานะมากๆ ครับ __/\__ แก้ไขเมื่อ 05 มี.ค. 51 21:17:09 จากคุณ : ปล่อย - [ 5 มี.ค. 51 21:13:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 * คคหที่ 19 ของจขกท. ที่ยก "อัสสุตวตาสูตร" มานั้น ตรงที่ drag สีฟ้า นั้นน่ะ ปุถุชนผู้มิได้สดับ นะครับ พระอริยสาวก ต้องมีความเห็นตรงข้ามกับ ปุถุชน อย่างสิ้นเชิง นะครับ :)         ทรงหมายให้เห็นว่า ปุถุชนผู้มิได้สดับ ยึดถือเอาร่างกายเป็นตน ชอบกว่า... เพราะสามารถมองเห็นได้ชัดเจนว่า ร่างกายนี้มีอายุ ๑ ปีบ้าง ๒ ปีบ้าง... ร้อยปีบ้าง.เป็นต้น แต่พระตถาคตทรงเห็นมากกว่านั้น ทรงเห็นว่าร่างกายมีจิตครอง ทำให้เกิดเป็นขันธ์ ๕ ขึ้น หรือก็คืออารมณ์และอาการของจิตที่เนื่องด้วยอารมณ์ เกิดขึ้นที่จิตและดับไปจากจิต  ตลอดเวลาทั้งกลางคืน และ กลางวัน. ส่วนที่พระพุทธองค์ตรัสว่า จิตเป็นต้นนั้น คือ จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง ก็คือ จิตที่ผสมอารมณ์แล้วเกิดอาการของจิตที่เนื่องด้วยอารมณ์ หรือขันธ์ ๕ นั่นเอง บท[๒๓๐] ปุถุชนผู้มิได้สดับ ไม่อาจเบื่อหน่าย คลายกำหนัด หลุดพ้นในจิต เป็นต้น นั้นได้เลย ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่าจิตเป็นต้นนี้ อันปุถุชนมิได้สดับ รวบรัดถือไว้ด้วยตัณหา ยึดถือด้วยทิฐิว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตนของเรา นั่นก็คือ ปุถุชน จิตถูกอวิชชาครอบงำ เกิดตัณหา อุปาทาน ยึดถือขันธ์ ๕ เป็นอัตตาตัวตน บท[๒๓๒] ทรงเปรียบ จิตเหมือนวานร, จิตมีดวงเดียว ท่องเที่ยวไปสู่ที่ ไกลได้  (เอกจรํ), วานรตัวเดียว เที่ยวไปในป่าใหญ่จับกิ่งไม้  เหมือนจิตผสม อารมณ์ ปล่อยกิ่งนั้น ยึดเอากิ่งอื่น ปล่อยกิ่งที่ยึดเดิม เหนี่ยวกิ่งใหม่ต่อไป เหมือน จิตปล่อยอารมณ์นั้น ผสมอารมณ์อื่น ปล่อยอารมณ์เดิม ผสมอารมณ์ใหม่ต่อไป ตลอดเวลาทั้งกลางคืนและกลางวัน. บท[๒๓๓]ทรงแสดงให้เห็นดังนี้คือ         ปุถุชน  จิต มี อวิชชา ครอบงำ ทำให้หลงผิดยึดขันธ์ ๕ เป็นอัตตาตัวตน ทำให้ เกิดทุกข์ (ปฏิจจสมุปบาทฝ่ายเกิด เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้เกิดขึ้น สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น)       พระอริยสาวก ปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ ตามเสด็จพระบรมศาสดา จิตหลุดพ้น จากการยึดขันธ์ ๕ เป็นอัตตาตัวตน เพราะ อวิชชาดับ ทุกข์ดับ (ปฏิจจสมุปบาทฝ่ายดับ  เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้จึงดับ) จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 5 มี.ค. 51 21:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ^ ^ ตีความตามใจชอบ... ช่างคุณ... ----------------------------- กระทู้ แม้แต่ "จิตบริสุทธิ์" ก็ ...... ไม่เที่ยง !!!!!!!! http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2008/01/Y6232921/Y6232921.html จากคุณ : ปล่อย - [ 5 มี.ค. 51 21:59:03 ]

ความคิดเห็นที่ 24              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔              มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์              มหาตัณหาสังขยสูตร ว่าด้วยสาติภิกษุมีทิฏฐิลามก [บางส่วน]              [๔๔๒] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุรูปหนึ่งมาแล้วตรัสว่า              ดูกรภิกษุ เธอจงมา เธอจงเรียกสาติภิกษุ ผู้เกวัฏฏบุตร ตามคำของเราว่า ดูกรท่านสาติ พระศาสดารับสั่งให้หาท่าน              ภิกษุนั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคแล้ว จึงเข้าไปหาสาติภิกษุ แล้วบอกว่า ดูกรท่านสาติ พระศาสดารับสั่งให้หาท่าน.              สาติภิกษุรับคำภิกษุนั้นแล้ว จึงเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถึงที่ประทับถวายอภิวาท แล้ว จึงนั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง.              พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า              ดูกรสาติ ได้ยินว่า เธอมีทิฏฐิอันลามกเห็นปานนี้เกิดขึ้นว่า เราย่อมรู้ทั่วถึงธรรม ตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่า วิญญาณนี้นั่นแหละ ย่อมท่องเที่ยว แล่นไป ไม่ใช่อื่น ดังนี้ จริงหรือ?              สาติภิกษุทูลว่า              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ย่อมรู้ทั่วถึงธรรมตามที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงว่า วิญญาณนี้แหละ ย่อมท่องเที่ยว แล่นไป ไม่ใช่อื่น ดังนี้ จริง.              พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า ดูกรสาติ วิญญาณนั้นเป็นอย่างไร?              สาติภิกษุทูลว่า สภาวะที่พูดได้ รับรู้ได้ ย่อมเสวยวิบากของกรรมทั้งหลาย ทั้งส่วนดี ทั้งส่วนชั่ว ในที่นั้นๆ นั่นเป็นวิญญาณ.              พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรโมฆบุรุษ เธอรู้ธรรมอย่างนี้ที่เราแสดงแก่ใครเล่า              ดูกรโมฆบุรุษ วิญญาณอาศัยปัจจัยประชุมกันเกิดขึ้น เรากล่าวแล้วโดยปริยายเป็นอเนก มิใช่หรือ ความเกิดแห่งวิญญาณ เว้นจากปัจจัย มิได้มี              ดูกรโมฆบุรุษ ก็เมื่อเป็นดังนั้น เธอกล่าวตู่เราด้วย ขุดตนเสียด้วย จะประสพบาป มิใช่บุญมากด้วย เพราะทิฏฐิที่ตนถือชั่วแล้ว              ดูกรโมฆบุรุษ ก็ความเห็นนั้นของเธอ จักเป็นไปเพื่อโทษไม่เป็นประโยชน์ เพื่อทุกข์ ตลอดกาลนาน.              ตรัสสอบถามเรื่องสาติภิกษุผู้มีความเห็นผิดนั้น              [๔๔๓] ครั้งนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า              ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจะสำคัญความนั้นเป็นไฉน สาติภิกษุผู้เกวัฏฏบุตรนี้ จะเป็นผู้ทำความเจริญในพระธรรมวินัยนี้บ้าง หรือไม่?              ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า ข้อนี้จะมีได้อย่างไร ข้อนี้มีไม่ได้เลย พระพุทธเจ้าข้า.              เมื่อภิกษุทั้งหลายทูลอย่างนี้แล้ว สาติภิกษุ ผู้เกวัฏฏบุตร นั่งนิ่ง กระดาก คอตก ก้มหน้า ซบเซา หมดปฏิภาณ.              ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคทรงทราบว่า สาติภิกษุ ผู้เกวัฏฏบุตร มีความเป็นดังนั้นแล้ว จึงตรัสกะเธอว่า ดูกรโมฆบุรุษ เธอจักปรากฏด้วยทิฏฐิอันลามกของตนนั้น เราจักสอบถามภิกษุทั้งหลาย ในที่นี้              ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า              ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอย่อมรู้ทั่วถึงธรรมที่เราแสดงแล้วเหมือนสาติภิกษุ กล่าวตู่เราด้วย ขุดตนเสียด้วย จะประสพบาป มิใช่บุญมากด้วย เพราะทิฏฐิที่ตนถือชั่วแล้ว ดังนี้หรือ?              ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า ข้อนี้ไม่มีเลย พระพุทธเจ้าข้า เพราะวิญญาณอาศัยปัจจัยประชุมกัน เกิดขึ้น พระผู้มีพระภาคตรัสแล้วแก่พวกข้าพระองค์ โดยปริยายเป็นอเนก ความเกิดแห่งวิญญาณ เว้นจากปัจจัย มิได้มี. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=8041&Z=8506           แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html       จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 5 มี.ค. 51 22:02:45 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สาธุครับท่านฐานาฐานะ จากคุณ : หลังเขา - [ 6 มี.ค. 51 06:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 26 * กล่าวธรรมไม่ครบถ้วน ระวังจะกลายเป็นโมฆบุรุษไปนะครับท่าน ปัจจัยเป็นเหตุเกิดแห่งวิญญาณ             [๔๔๔] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย วิญญาณอาศัยปัจจัยใดๆ เกิดขึ้น ก็ถึงความนับด้วยปัจจัยนั้นๆ วิญญาณอาศัยจักษุและรูปทั้งหลายเกิดขึ้น      ก็ถึงความนับว่า จักษุวิญญาณ วิญญาณอาศัยโสตและเสียงทั้งหลายเกิดขึ้น  ก็ถึงความนับว่า โสตวิญญาณ วิญญาณอาศัยฆานะและกลิ่นทั้งหลายเกิดขึ้น ก็ถึงความนับว่า  ฆานวิญญาณ วิญญาณอาศัยชิวหาและรสทั้งหลายเกิดขึ้น     ก็ถึงความนับว่า ชิวหาวิญญาณ วิญญาณอาศัยกายและโผฏฐัพพะทั้งหลายเกิดขึ้น ก็ถึงความนับว่า กายวิญญาณ วิญญาณอาศรัยมนะและธรรมารมณ์ทั้งหลายเกิดขึ้น ก็ถึงความนับว่า มโนวิญญาณ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=8041&Z=8506 * อุปายสูตร เราจักบัญญัติการมา การไป จุติ อุปบัติ หรือความเจริญงอกงามไพบูลย์แห่งวิญญาณ เว้นจากรูป เวทนา สัญญา สังขาร ข้อนี้ไม่เป็นฐานะที่จะมีได้ http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=17&A=1200&Z=1219&pagebreak=0 * นกุลปิตาสูตร ปุถุชน กายกระสับกระส่าย จิตกระสับกระส่าย เมื่อรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แปรปรวนไป ทุกข์จึงเกิดขึ้น(จิตกระสับกระส่าย) พระอริยสาวก กายกระสับกระส่าย จิตไม่กระสับกระส่าย เมื่อรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แปรปรวนไป ทุกข์ไม่เกิดขึ้น(จิตไม่กระสับกระส่าย) http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=17&A=0&Z=105 บทนี้ชัดเจนนะครับว่า จิต ไม่ใช่ วิญญาณขันธ์ พระพุทธองค์ ทรงสอนให้อบรมจิต ไม่ใช่อบรมวิญญาณครับ เพื่อให้จิตหลุดพ้นจากการถือมั่นในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 6 มี.ค. 51 07:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 27              ค้นคำว่า จิต_เป็นไฉน http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/tipitaka_seek.php?&text=จิต_เป็นไฉน                    พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๒๑              ขุททกนิกาย มหานิทเทส ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น              อัฏฐกวัคคิกะ              กามสุตตนิทเทสที่ ๑ [บางส่วน]              คำว่า ใจ คือ จิต มนะ มานัส หทัย บัณฑระ มนะ มนายตนะ มนินทรีย์ วิญญาณ วิญญาณขันธ์ มโนวิญญาณธาตุ ที่เกิดแต่ผัสสะเป็นต้นนั้น นี้เรียกว่า ใจ.              ใจนี้สหรคต คือ เกิดร่วม เกี่ยวข้อง ประกอบ เกิดพร้อมกัน ดับพร้อมกัน มีวัตถุอย่างเดียวกัน มีอารมณ์อันเดียวกัน กับด้วยความอิ่มนี้. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=29&A=1&w=วิญญาณ_วิญญาณขันธ์#4       แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 6 มี.ค. 51 07:47:53 ]

ความคิดเห็นที่ 28 * คำว่า ความตรัสรู้  ความว่า ย่อมตรัสรู้ด้วยอะไร   ย่อมตรัสรู้ด้วยจิต ย่อมตรัสรู้ด้วยจิตหรือ ถ้าอย่างนั้น บุคคลผู้ไม่มีญาณก็ตรัสรู้ได้ซิ บุคคลผู้ไม่มีญาณตรัสรู้ไม่ได้   ย่อมตรัสรู้ได้ด้วยญาณ  ย่อมตรัสรู้ด้วยญาณหรือ ถ้าอย่างนั้น บุคคลผู้ไม่มีจิตก็ตรัสรู้ได้ซิ บุคคลผู้ไม่มีจิตก็ตรัสรู้ไม่ได้   ฯลฯ (แต่)ตรัสรู้ได้ด้วยจิตที่เป็นปัจจุบันและญาณในขณะโลกุตรมรรค ฯ ฯลฯ ความเกิดขึ้น เป็นเหตุเป็นปัจจัยแห่งความบังเกิดแห่งกิเลสทั้งหลาย จิตเห็นโทษในความเกิดขึ้นแล้ว จึงแล่นไปในนิพพานอันไม่มีความเกิดขึ้น กรรม เป็นปัจจัยแห่งความบังเกิดแห่งกิเลสทั้งหลาย จิตเห็นโทษในกรรมแล้ว จึงแล่นไปในนิพพานอันไม่มีกรรม เพราะความที่จิตเป็นธรรมชาติแล่นไปในนิพพานอันไม่มีความเกิดขึ้น กิเลสเหล่าใดพึงบังเกิด เพราะความเกิดขึ้นเป็นปัจจัย กิเลสเหล่านั้นที่ยังไม่เกิดก็ไม่เกิดเลย ที่ยังไม่บังเกิดก็ไม่บังเกิดเลย ที่ยังไม่เกิดขึ้นแล้วก็ไม่เกิดขึ้นเลย  ที่ยังไม่ปรากฏก็ไม่ปรากฏเลย เพราะเหตุดับ ทุกข์ก็ดับ ด้วยประการฉะนี้ เพราะเหตุแห่งความเป็นไป เพราะเหตุแห่งสังขารเป็นนิมิต เพราะเหตุแห่งกรรม เพราะความที่จิตเป็นธรรมชาติแล่นไปในนิพพานอันไม่มีกรรม กิเลสเหล่าใดพึงบังเกิด เพราะกรรมเป็นปัจจัย กิเลสเหล่านั้นที่ยังไม่เกิดก็ไม่เกิดเลย ที่ยังไม่บังเกิดก็ไม่บังเกิดเลย ที่ยังไม่เกิดขึ้นแล้วก็ไม่เกิดขึ้นเลย  ที่ยังไม่ปรากฏก็ไม่ปรากฏเลย เพราะเหตุดับ ทุกข์ก็ดับ ด้วยประการฉะนี้ มรรคภาวนามีอยู่ การทำให้แจ้งซึ่งผลมีอยู่ การละกิเลสมีอยู่ ธรรมาภิสมัยมีอยู่ ด้วยประการฉะนี้แล ฯ http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=31&A=10321&Z=10431&pagebreak=0 จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 6 มี.ค. 51 08:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 29              เปรียบเสมือนการเดินทาง เมื่อถึงจุดหมายแล้ว ย่อมละยานพาหนะนั้นไป              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔              มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์              อลคัททูปมสูตร ว่าด้วยข้ออุปมาด้วยอสรพิษ              ธรรมเปรียบเหมือนแพ              [๒๘๐] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า              ดูกรภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนบุรุษผู้เดินทางไกล พบห้วงน้ำใหญ่ ฝั่งข้างนี้ น่ารังเกียจ มีภัยตั้งอยู่เฉพาะหน้า ฝั่งข้าโน้มเกษม ไม่มีภัย ก็แหละเรือหรือสะพานสำหรับข้าม เพื่อจะไปสู่ฝั่งโน้น ไม่พึงมี              บุรุษนั้นพึงดำริอย่างนี้ว่า ห้วงน้ำนี้ใหญ่แล ฝั่งข้างนี้น่ารังเกียจ มีภัยตั้งอยู่เฉพาะ หน้า ฝั่งข้างโน้นเกษม ไม่มีภัย ก็แหละเรือหรือสะพานสำหรับข้าม เพื่อจะไปสู่ฝั่งโน้น ย่อมไม่มี ถ้ากระไร เราพึงรวบรวมหญ้า ไม้ กิ่งไม้ และใบไม้มาผูกเป็นแพ แล้วอาศัยแพนั้น พยายามด้วยมือและเท้า พึงข้ามถึงฝั่งได้โดยความสวัสดี.              ทีนี้แล บุรุษนั้นรวบรวมหญ้า ไม้ กิ่งไม้ และใบไม้มาผูกเป็นแพ อาศัยแพนั้น พยายามด้วยมือและเท้า พึงข้ามถึงฝั่งโดยความสวัสดี              บุรุษนั้นข้ามไปสู่ฝั่งได้แล้ว พึงดำริ อย่างนี้ว่า แพนี้มีอุปการะแก่เรามากแล เราอาศัย    แพนี้พยายามอยู่ด้วยมือและเท้า ข้ามถึงฝั่งได้โดยความสวัสดี ถ้ากระไร เรายก แพนี้ขึ้นบนศีรษะ   หรือแบกที่บ่า แล้วพึงหลีกไปตามความปรารถนา.              ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน บุรุษนั้นผู้กระทำ อย่างนี้ จะชื่อว่ากระทำถูกหน้าที่ในแพนั้นบ้างหรือหนอ?              ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า ข้อนั้นชื่อว่าทำไม่ถูก พระเจ้าข้า?              พระผู้มีพระภาคตรัสว่า              ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็บุรุษนั้นกระทำอย่างไร จึงจะชื่อว่าทำถูกหน้าที่ในแพนั้น?              ในข้อนี้ บุรุษนั้นข้ามไปสู่ฝั่งแล้ว พึงดำริอย่างนี้ว่า แพนี้มีอุปการะแก่เรามากแล เราอาศัยแพนี้ พยายามอยู่ด้วยมือและเท้า จึงข้ามถึงฝั่งได้ โดยสวัสดี ถ้ากระไร เราพึงยกแพนี้ ขึ้นวางบนบกหรือให้ลอยอยู่ในน้ำแล้ว พึงหลีกไปตามความปรารถนา.              ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุรุษนั้นกระทำอย่างนี้แล จึงจะชื่อว่ากระทำถูกหน้าที่ในแพนั้น แม้ฉันใด. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราแสดงธรรมมีอุปมาด้วยแพ เพื่อต้องการสลัดออก ไม่ใช่เพื่อ ต้องการยึดถือ ฉันนั้นแล เธอทั้งหลายรู้ถึงธรรมมีอุปมาด้วยแพที่เราแสดงแล้วแก่ท่านทั้งหลาย พึงละแม้ซึ่งธรรมทั้งหลาย จะป่วยกล่าวไปไยถึงอธรรมเล่า. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=12&A=4443#280 แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 6 มี.ค. 51 09:09:51 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณและขออนุโมทนาต่อท่านฐานาฐานะ ที่นำลิ้งค์มาให้ศึกษามากมาย จากคุณ : Together In 80s Dream - [ 6 มี.ค. 51 09:14:37 ]

ความคิดเห็นที่ 31 * พระพุทธองค์ ทรงสอนให้อบรมจิต ไม่ใช่อบรมวิญญาณครับ เพื่อให้จิตหลุดพ้นจากการถือมั่นในรูป เวทนา สัญญา สังขาร  วิญญาณ มหาปุณณมสูตร พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแล พวกเธอพึงเห็นด้วยปัญญาอันชอบตามความเป็นจริงดังนี้ว่า รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณอย่างใดอย่างหนึ่ง ทั้งที่เป็นอดีต ทั้งที่เป็นอนาคต ทั้งที่เป็นปัจจุบัน เป็นไปในภายในหรือมีในภายนอกก็ตาม หยาบหรือละเอียดก็ตาม เลวหรือประณีตก็ตาม อยู่ในที่ไกลหรือในที่ใกล้ก็ตาม ทั้งหมดนั่น ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่เรา ไม่ใช่อัตตาของเรา ดูกรภิกษุทั้งหลาย อริยสาวกผู้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเบื่อหน่าย แม้ในรูป แม้ในเวทนา แม้ในสัญญา แม้ในสังขาร แม้ในวิญญาณ เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด จิตย่อมหลุดพ้น เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ได้ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี ฯ   พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว ภิกษุเหล่านั้นต่างชื่นชมยินดีพระภาษิตของพระผู้มีพระภาค และเมื่อพระผู้มีพระภาคกำลังตรัสไวยากรณ์ภาษิตนี้อยู่ ภิกษุประมาณ ๖๐ รูป ได้มีจิตหลุดพ้นจากอาสวะ เพราะไม่ถือมั่นแล ฯ           http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=1980&Z=2186&pagebreak=0 จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 6 มี.ค. 51 09:22:03 ]

ความคิดเห็นที่ 32 **** นิพพานอันว่างจากตน (ขันธ์ ๕ )...ท่านรู้รึเปล่า!!!! ถ้าท่านไม่รู้ ท่านคงบอกไม่ได้ว่านิพพานว่างจากตน จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 6 มี.ค. 51 09:35:22 ]

ความคิดเห็นที่ 33              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔              มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์              สัพพาสวสังวรสูตร ว่าด้วยการสังวรในอาสวะทั้งปวง [บางส่วน]              ว่าด้วยละอาสวะได้เพราะการอบรม              [๑๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อาสวะเหล่าไหนที่จะพึงละได้เพราะอบรม              ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ พิจารณาโดยแยบคายแล้ว เจริญสติสัมโพชฌงค์ อันอาศัยวิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในความสละลง เจริญธัมมวิจยสัมโพชฌงค์ ... เจริญวิริยสัมโพชฌงค์ ... เจริญปิติสัมโพชฌงค์ ... เจริญ ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ ... เจริญสมาธิสัมโพชฌงค์ ... เจริญอุเบกขาสัมโพชฌงค์ อันอาศัย วิเวก อาศัยวิราคะ อาศัยนิโรธ น้อมไปในความสละลง              ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อาสวะและความเร่าร้อนอันกระทำความคับแค้นเหล่าใด พึงเกิดขึ้นแก่ภิกษุนั้น ผู้ไม่อบรมธรรมอันใดอันหนึ่ง อาสวะและความเร่าร้อนอันกระทำ ความคับแค้นเหล่านั้น ย่อมไม่มีแก่ภิกษุนั้น ผู้อบรมอยู่อย่างนี้              ดูกรภิกษุทั้งหลาย อาสวะเหล่านี้ เรากล่าวว่า จะพึงละได้เพราะอบรม.              [๑๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เพราะเหตุว่า อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใดพึงละได้เพราะ          การเห็น อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นได้แล้วเพราะการเห็น อาสวะเหล่าใดอันภิกษุใดพึงละได้ เพราะการสังวร อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้แล้วเพราะการสังวร อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใด พึงละได้เพราะการพิจารณาเสพ อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้แล้วเพราะการพิจารณาเสพ อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใด พึงละได้เพราะความอดกลั้น อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้ แล้วเพราะความอดกลั้น อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใดพึงละได้เพราะการเว้นรอบ อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้แล้ว เพราะการเว้นรอบ อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใด พึงละได้เพราะการบรรเทา    อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้แล้วเพราะการบรรเทา อาสวะเหล่าใด อันภิกษุใดพึงละได้ เพราะการอบรม อาสวะเหล่านั้น อันภิกษุนั้นละได้แล้วเพราะการอบรม              ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุนี้เรากล่าวว่า เป็นผู้สำรวมด้วยความสังวรในอาสวะทั้งปวงอยู่        ตัดตัณหาได้แล้ว ยังสังโยชน์ให้ปราศไปแล้ว ได้ทำที่สุดแห่งทุกข์เพราะความตรัสรู้ ด้วยการเห็น และการละมานะโดยชอบ.              พระผู้มีพระภาคได้ตรัสสังวรปริยายนี้แล้ว ภิกษุเหล่านั้นชื่นชมยินดีภาษิตของ พระผู้มีพระภาค ฉะนี้แล. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=12&A=238&w=อบรม#18              ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=10 แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html      จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 6 มี.ค. 51 09:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ^ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อาสวะเหล่าไหนที่จะพึงละได้เพราะอบรม อบรมอะไรครับท่าน? อบรมอาสวะ หรือ อบรมจิต ครับ? อบรมจิตให้พ้นจากอาสวะใช่มั๊ยครับท่าน ? ภิกษุประมาณ ๖๐ รูป ได้มีจิตหลุดพ้นจากอาสวะ เพราะไม่ถือมั่นแล ฯ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 6 มี.ค. 51 19:55:35 ]

ความคิดเห็นที่ 35              คำถามว่า                    อบรมอะไร?              ควรตอบว่า อบรมจิต เพื่อให้เกิดปัญญา รู้เห็นตามความเป็นจริงว่า                           นี้ทุกข์ นี้สมุทัย นี้นิโรธ นี้มรรค              เมื่อรู้เห็นตามความเป็นจริงอย่างนี้แล้ว  จิตย่อมหลุดพ้น แม้จากกามาสวะ แม้จากภวาสวะ แม้จากอวิชชาสวะ เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณว่า หลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มี.              ก็บุคคลใดกล่าวว่า จิต ไม่ใช่ วิญญาณขันธ์ก็ตาม              บุคคลนั้นเป็นอัน ยังไม่รู้จักขันธ์ 5 แม้โดยปัญญาจากการคิด การฟัง              เปรียบเหมือน เด็กเลี้ยงโคที่ไม่รู้โคของตนเอง โคของผู้อื่น ย่อมไม่อาจจะรักษาโคได้ ฉันใด                      บุคคลยังไม่รู้จักขันธ์ 5 แม้โดยปัญญาจากการคิด การฟัง ฯ              บุคคลนั้นย่อมไม่สามารถอบรมปัญญาให้เกิดขึ้นได้ ฉันนั้น              อาสวะของผู้นั้น ย่อมเจริญขึ้น              พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้ว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวความสิ้น อาสวะของภิกษุผู้รู้อยู่ เห็นอยู่ เราไม่กล่าวความสิ้นอาสวะของภิกษุผู้ไม่รู้อยู่ ไม่เห็นอยู่              ก็บุคคลใดกล่าวว่า จิตเที่ยงก็ตาม จิตไม่ใช่วิญญาณขันธ์ก็ตาม              บุคคลนั้นยังไม่ได้เริ่มประพฤติพรหมจรรย์เลย              เพราะเหตุใด              เพราะว่า ศีลและความเห็นอันตรง เป็นเบื้องต้นของพรหมจรรย์ เป็นเบื้องต้นของกุศลธรรม.              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑              สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค              อุตติยสูตร              อาศัยศีลเจริญสติปัฏฐาน ๔              [๗๕๐] สาวัตถีนิทาน. ครั้งนั้น ท่านพระอุตติยะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ฯลฯ ครั้นแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอประทานพระวโรกาส ขอพระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมโดยย่อแก่ข้าพระองค์ ซึ่งข้าพระองค์ได้ฟังแล้ว จะพึงเป็นผู้หลีก ออกจากหมู่ อยู่ผู้เดียว ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยวเถิด พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุตติยะ เพราะฉะนั้น เธอจงชำระเบื้องต้นในกุศลธรรมให้บริสุทธิ์เสียก่อน ก็อะไรเป็น เบื้องต้นของกุศลธรรม คือ ศีลที่บริสุทธิ์ดี และความเห็นอันตรง.              [๗๕๑] ดูกรอุตติยะ เมื่อใดแล ศีลของเธอจักบริสุทธิ์ดี และความเห็นของเธอจักตรง เมื่อนั้น เธอพึงอาศัยศีล ตั้งมั่นในศีลแล้ว เจริญสติปัฏฐาน ๔ สติปัฏฐาน ๔ เป็นไฉน? ดูกร อุตติยะ เธอจงพิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและ โทมนัสในโลกเสีย พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ ... พิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ ... พิจารณาเห็น ธรรมในธรรมอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสีย เมื่อใด เธออาศัยศีล ตั้งมั่นในศีลแล้ว จักเจริญสติปัฏฐาน ๔ เหล่านี้อย่างนี้ เมื่อนั้น เธอจักไปพ้นฝั่ง แห่งบ่วงมาร.              [๗๕๒] ครั้งนั้น ท่านพระอุตติยะ ชื่นชม อนุโมทนา ภาษิตของพระผู้มีพระภาค แล้ว ลุกจากอาสนะ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาค กระทำประทักษิณแล้วหลีกไป ท่านพระอุตติยะหลีก ออกจากหมู่ อยู่ผู้เดียว ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยว ไม่นานนัก ก็กระทำให้แจ้งซึ่งที่สุด แห่งพรหมจรรย์อันยอดเยี่ยม ที่กุลบุตรทั้งหลายออกบวชเป็นบรรพชิตโดยชอบต้องการนั้น ด้วย ปัญญาอันยิ่งเองในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำทำ เสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้มิได้มี และท่านพระอุตติยะเป็นพระอรหันต์องค์หนึ่งใน จำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย.              จบ สูตรที่ ๖ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  บรรทัดที่ ๔๓๘๘ - ๔๔๑๐.  หน้าที่  ๑๘๒ - ๑๘๓. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=4388&Z=4410                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=19&i=750              บุคคลใดกล่าวว่า จิตเที่ยง              บุคคลนั้นเป็นอันกล่าวพลาดไปจากคำของพระอรหันต์ทั้งหลาย.              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘              ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา              สิวกเถรคาถา สุภาษิตเย้ยตัณหา              [๒๘๙] เรือนคืออัตภาพที่เกิดในภพนั้นๆ บ่อยๆ เป็นของไม่เที่ยง เราแสวงหา                      นายช่างคือตัณหาผู้สร้างเรือน เมื่อไม่พบ ได้ท่องเที่ยวไปสู่สงสารสิ้น                      ชาติมิใช่น้อย การเกิดบ่อยๆ เป็นทุกข์ร่ำไป ดูกรนายช่างผู้สร้างเรือน                      บัดนี้ เราพบท่านแล้ว ท่านจักไม่ต้องสร้างเรือนให้เราอีก ซี่โครงคือกิเลส                      ของท่าน เราหักเสียหมดแล้ว และช่อฟ้าคืออวิชชาแห่งเรือนท่าน                      เราทำลายแล้ว จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพ                      นี้เอง เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  บรรทัดที่ ๕๘๙๙ - ๕๙๐๗.  หน้าที่  ๒๕๑. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=5899&Z=5907                                    ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=26&i=289 แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html    จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 6 มี.ค. 51 20:55:20 ]

ความคิดเห็นที่ 36 สาธุครับท่านฐานาฐานะ จากคุณ : หลังเขา - [ 6 มี.ค. 51 21:06:54 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สาธุ คุณฐานาฐานะครับ __/\__ จากคุณ : ปล่อย - [ 6 มี.ค. 51 22:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สาธุ....กราบท่านฐานาฐานะนะคะ ขอบคุณนะคะ คุณปล่อย จากคุณ : อธิโมกข์ - [ 6 มี.ค. 51 22:23:45 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ลบออก เพราะข้อความซ้ำกะคห.37 ครับ... แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 51 22:25:10 แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 51 22:24:31 จากคุณ : ปล่อย - [ 6 มี.ค. 51 22:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ขอโทษนะคะ ส่งสัยเกิดจากส่งพร้อมกันค่ะ จากคุณ : อธิโมกข์ - [ 6 มี.ค. 51 22:27:48 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่ใช่ความผิดคุณอธิโมกข์เลยครับ : ) จากคุณ : ปล่อย - [ 6 มี.ค. 51 23:22:07 ]

ความคิดเห็นที่ 42 * อบรมจิต เพื่อให้เกิดปัญญา รู้เห็นตามความเป็นจริง...ยังคงรู้อยู่ใช่มั๊ยครับ??? เมื่อรู้เห็นตามความเป็นจริงอย่างนี้แล้ว  จิตย่อมหลุดพ้น แม้จากกามาสวะ แม้จากภวาสวะ แม้จากอวิชชาสวะ ...ก็ยังรู้อยู่ใช่มั๊ยครับ??? เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณว่า หลุดพ้นแล้ว ญาณรู้  ก็ยังรู้อยู่ใช่มั๊ยครับ??? รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มี รู้ชัด แสดงว่าก็ยังรู้อยู่นั่นเองใช่มั๊ยครับ??? ผู้ปฏิบัติ (จิตของผู้ปฏิบัติ)ต้องรู้ตลอดเวลาไม่ใช่หรือครับ เมื่อจิตมีราคะ หรือ โทสะ หรือ โมหะ ก็รู้ชัดว่า จิตมีราคะ หรือ โทสะ หรือ โมหะ เมื่อจิตไม่มีราคะ หรือ โทสะ หรือ โมหะ ก็รู้ชัดว่า จิตไม่มีราคะ หรือ ไม่มีโทสะ หรือ ไม่มีโมหะ ในปฐมพุทธพจน์ยังทรงตรัสว่า “จิตของเราสิ้นการปรุงแต่ง บรรลุพระนิพพานเพราะสิ้นตัณหาแล้ว” จิตของพระองค์ ทรงรู้ ทรงเห็น ใช่มั๊ยครับ ว่า จิตของพระองค์เป็นวิสังขาร ไม่มีการปรุงแต่งแล้ว จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 7 มี.ค. 51 09:00:33 ]

ความคิดเห็นที่ 43 * ก็บุคคลใดกล่าวว่า จิต ไม่ใช่ วิญญาณขันธ์ก็ตาม บุคคลนั้นเป็นอัน ยังไม่รู้จักขันธ์ 5 แม้โดยปัญญาจากการคิด การฟัง ฯลฯ ^ อันนี้ท่านเขียนเองใช่มั๊ยครับ??? ถ้าเป็นพุทธพจน์ ขอลิงค์ด้วยครับ จะได้ตามไปอ่าน ขอบคุณครับ งั้นพระสารีบุตร มิโดนข้อหานี้ด้วยหรือครับ ในเมื่อท่านกล่าวไว้ในนกุลปิตาสูตร ชัดเจนว่า ปุถุชน รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แปรปรวนไป  จิตกระสับกระส่าย (....วิญญาณแปรปรวนไป   จิตแปรปรวนตาม   เพราะจิตยึดขันธ์ ๕เป็นตน). พระอริยสาวก รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แปรปรวนไป  จิตไม่กระสับกระส่าย ( ...วิญญาณ แปรปรวนไป  จิตไม่แปรปรวนตาม เพราะจิตไม่ยึดขันธ์ ๕ เป็นตน) แล้วในอนัตตลักขณสูตร พระพุทธองค์มิโดนด้วยหรือครับท่าน??? จิตของพระปัญจวัคคัย์ ก็หลุดพ้นจากการถือมั่นในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ( จิต หลุดพ้นจากการถือมั่นใน...........วิญญาณ ) ถ้าจิต คือ วิญญาณขันธ์  ทำไมไม่เคยเห็นจากที่ไหนเลยว่า วิญญาณ หลุดพ้นจากการถือมั่น ...วิญญาณ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 7 มี.ค. 51 09:01:37 ]

ความคิดเห็นที่ 44 * ก็บุคคลใดกล่าวว่า จิตเที่ยงก็ตาม จิตไม่ใช่วิญญาณขันธ์ก็ตาม             บุคคลนั้นยังไม่ได้เริ่มประพฤติพรหมจรรย์เลย             เพราะเหตุใด             เพราะว่า ศีลและความเห็นอันตรง เป็นเบื้องต้นของพรหมจรรย์ เป็นเบื้องต้นของกุศลธรรม. ^ อันนี้ จากพุทธพจน์บทไหนครับ ขอลิงค์ด้วยครับ ขอบคุณครับ เท่าที่ทราบมา การเริ่มประพฤติพรหมจรรย์ ก็คือ การเริ่มปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ ๘ หรือ ศีล สมาธิ ปัญญา โดยมี “สัมมาสมาธิ” เป็นประธาน เพื่อให้ ศีล สมาธิ ปัญญา หรือ มรรคทั้ง ๘ องค์ เป็นมรรคสมังคี สีล ปริภาวิโต สมาธิ มหปฺผโล โหติ มหานิสงฺโส สมาธิ ปริภาวิตา ปญฺญา มหปฺผลา โหติ มหานิสงฺสา ปญฺญา ปริภาวิตํ จิตฺตํ สมฺมเทว อาสเวหิ วิมุจฺจติ        สมาธิที่มีศีลอบรมแล้ว ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่      ปัญญาที่มีสมาธิอบรมแล้ว ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่      จิตที่มีปัญญาอบรมแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากเครื่องเศร้าหมองเสียได้ ดังนี้ จิตที่มีปัญญาอบรมแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากเครื่องเศร้าหมองเสียได้  จึงทรงให้อบรมจิตใช่มั๊ยครับ? เพื่อให้จิตเกิดปัญญา เพื่อให้จิตหลุดพ้นจากการเครื่องเศร้าหมอง เป็นการพ้นทุกข์ในพระศาสนานี้ และจิตผู้ปฏิบัติต้องรู้ ต้องเห็น ตลอดเวลาที่ปฏิบัติ จึงจะรู้ชัดตามความเป็นจริงได้ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 7 มี.ค. 51 09:04:59 ]

ความคิดเห็นที่ 45 * พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘             ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา             สิวกเถรคาถา สุภาษิตเย้ยตัณหา             [๒๘๙] เรือนคืออัตภาพที่เกิดในภพนั้นๆ บ่อยๆ เป็นของไม่เที่ยง เราแสวงหา                     นายช่างคือตัณหาผู้สร้างเรือน เมื่อไม่พบ ได้ท่องเที่ยวไปสู่สงสารสิ้น                     ชาติมิใช่น้อย การเกิดบ่อยๆ เป็นทุกข์ร่ำไป ดูกรนายช่างผู้สร้างเรือน                     บัดนี้ เราพบท่านแล้ว ท่านจักไม่ต้องสร้างเรือนให้เราอีก ซี่โครงคือกิเลส                     ของท่าน เราหักเสียหมดแล้ว และช่อฟ้าคืออวิชชาแห่งเรือนท่าน                     เราทำลายแล้ว จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพ                     นี้เอง เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  บรรทัดที่ ๕๘๙๙ - ๕๙๐๗.  หน้าที่  ๒๕๑. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=5899&Z=5907     +++++++++++++++ จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพนี้เอง ทรงหมายถึง จิตของพระองค์ไม่มีปัจจัยปรุงแต่งแล้ว คงต้องเทียบกับพระสูตรนี้กระมังครับ ชราวรรค แน่ะนายช่างเรือน บัดนี้เราพบท่านแล้ว ท่านจักไม่ต้องสร้างเรือนอีก ซี่โครงของท่านทั้งหมดเราหักแล้ว ยอดเรือนเราขจัดเสียแล้ว จิตของเราถึงแล้วซึ่งนิพพานอันปราศจากสังขาร เราบรรลุความสิ้นแห่งตัณหาแล้ว http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=25&A=662&Z=691&pagebreak=0 พระบาลีว่า “วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา จิตของเราถึงพระนิพพาน อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เราบรรลุถึงความสิ้นตัณหาแล้ว จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 7 มี.ค. 51 09:24:02 ]

ความคิดเห็นที่ 46              คห 42              จิตย่อมรู้อารมณ์ เกิดแล้วก็ดับไป              คห 43              จิตกระสับกระส่าย ด้วยอำนาจตัณหา มานะ ทิฎฐิ              จิตกระสับกระส่าย ไม่ได้มีความหมายเฉพาะ จิตเกิด จิตดับ              จิตไม่กระสับกระส่าย ไม่ได้มีความหมายเฉพาะ จิตไม่เกิด จิตไม่ดับ หรือมิได้มีความหมายว่า จิตเกิดแล้วไม่ดับ              คห 44              เป็นข้อความของผมเอง              ความเห็นว่าจิตเที่ยง เป็นมิจฉาทิฏฐิ อย่างสาติภิกษุ ทิฏฐิวิบัติ              ความกล่าวว่า จิตไม่ใช่วิญญาณขันธ์ หากเจตนาบิดเบือน เป็นมุสาวาท ศีลวิบัติ.              เพราะ จิต ก็คือวิญญาณ หรือวิญญาณขันธ์ นั่นเอง              หากจิตมิใช่วิญญาณขันธ์ จิตเป็นขันธ์อะไร              พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๒๑ ขุททกนิกาย มหานิทเทส              อัฏฐกวัคคิกะ กามสุตตนิทเทสที่ ๑ [บางส่วน]              คำว่า ใจ คือ จิต มนะ มานัส หทัย บัณฑระ มนะ มนายตนะ มนินทรีย์ วิญญาณ วิญญาณขันธ์ มโนวิญญาณธาตุ ที่เกิดแต่ผัสสะเป็นต้นนั้น นี้เรียกว่า ใจ.              ใจนี้สหรคต คือ เกิดร่วม เกี่ยวข้อง ประกอบ เกิดพร้อมกัน ดับพร้อมกัน มีวัตถุอย่างเดียวกัน มีอารมณ์อันเดียวกัน กับด้วยความอิ่มนี้. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=29&A=1&w=วิญญาณ_วิญญาณขันธ์#4                    คห 45              ถ้อยคำของคุณว่า                     จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพนี้เอง                     ทรงหมายถึง จิตของพระองค์ไม่มีปัจจัยปรุงแต่งแล้ว              เข้าใจว่า แกล้งแปลให้คลาดเคลื่อน.              จิตของเราไม่เกิดต่อไป แปลตรงๆ ว่า จิตของเราไม่เกิดต่อไป              พระบาลีว่า                     “วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา                     จิตของเราถึงพระนิพพาน อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เราบรรลุถึงความสิ้นตัณหาแล้ว                    วลีว่า อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นคำขยายของพระนิพพาน มิใช่คำขยายของคำว่า จิต              คำว่า ถึง หมายความว่า ถึงโดยความป็นอารมณ์              ประโยคว่า                     จิตของเราถึงพระนิพพาน อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้              แปลว่า                     จิตของเรามีพระนิพพานอันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์ แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html   จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 7 มี.ค. 51 10:06:12 ]

ความคิดเห็นที่ 47 สาธุ ท่านฐานาฐานะ จากคุณ : JitZungkabuai - [ 7 มี.ค. 51 20:22:16 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ท่านกล่าวแล้ว ลำบากแล้ว หนูเล็กนิดเดียว คุณทำอย่างนี้เพราะอะไร ทำแต่ความลำบากให้แก่ท่านอื่นโดยตลอด คุณควรสำนึกเสียที!!!! จากคุณ : จิตเกิดดับ (JitZungkabuai) - [ 7 มี.ค. 51 20:28:09 ]

ความคิดเห็นที่ 49 คุณไปตั้งกระทู้เอง ถกกันเรื่อง จิต ให้เป็นที่ประจักษ์ ในกระทู้ใหม่เถิด... จากคุณ : จิตเซน หรือมหายาน (JitZungkabuai) - [ 7 มี.ค. 51 20:32:33 ]

ความคิดเห็นที่ 50 * จากความคิดเห็นที่ 46 คห 42             จิตย่อมรู้อารมณ์ เกิดแล้วก็ดับไป จิตรู้อารมณ์เกิดแล้วที่จิต และจิตรู้อารมณ์ดับไปจากจิต   เช่น ราคะเกิดขึ้นที่จิตก็รู้ ราคะดับไปจากจิตก็รู้ ..(จากมหาสติปัฏฐาน ๔) ยังรู้อยู่ตลอดใช่มั๊ยครับ เพราะจิตคือธาตุรู้ คห 43             จิตกระสับกระส่าย ด้วยอำนาจตัณหา มานะ ทิฎฐิ             จิตกระสับกระส่าย ไม่ได้มีความหมายเฉพาะ จิตเกิด จิตดับ             จิตไม่กระสับกระส่าย ไม่ได้มีความหมายเฉพาะ จิตไม่เกิด จิตไม่ดับ หรือมิได้มีความหมายว่า จิตเกิดแล้วไม่ดับ จิตกระสับกระส่าย ไม่ได้มีความหมายเฉพาะ จิตเกิด จิตดับ ใช่ครับ จิตกระสับกระส่าย เพราะไปยึดถืออารมณ์และเกิดอาการของจิตที่เนื่องด้วยอารมณ์             จิตไม่กระสับกระส่าย คือ จิตตั้งมั่นชอบ เป็นสัมมาสมาธิมั๊ยครับ จิตตั้งมั่นชอบ ไม่หวั่นไหวไปกับอารมณ์ไม่เกิดอาการของจิตที่เนื่องด้วยอารมณ์ ครับ คห 44             เป็นข้อความของผมเอง             ความเห็นว่าจิตเที่ยง เป็นมิจฉาทิฏฐิ อย่างสาติภิกษุ ทิฏฐิวิบัติ             ความกล่าวว่า จิตไม่ใช่วิญญาณขันธ์ หากเจตนาบิดเบือน เป็นมุสาวาท ศีลวิบัติ.             เพราะ จิต ก็คือวิญญาณ หรือวิญญาณขันธ์ นั่นเอง             หากจิตมิใช่วิญญาณขันธ์ จิตเป็นขันธ์อะไร จิต คือ ธาตุรู้ ทรงไว้ซึ่งความรู้ (จิตของข้าพเจ้าผู้รู้อยู่ เห็นอยู่อย่างนี้แล จึงได้หลุดพ้นจากอาสวะ ไม่ยึดมั่นในอุปาทานขันธ์ ๕ นี้ จาก...ฉวิโสธนสูตร) พระสาติ เข้าใจผิดว่า วิญญาณขันธ์เที่ยงต่างหากล่ะครับ จึงถูกพระพุทธองค์ตำหนิว่าเป็นโมฆบุรุษ จากพระสูตรชัดเจนอยู่แล้วว่าทรงตรัสถึง วิญญาณ ๖ ไม่ได้ทรงหมายถึงจิต ซึ่งเป็นธาตุรู้เลย วิญญาณ ๖ ที่ว่า ก็คือ วิญญาณขันธ์ ซึ่งเป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 7 มี.ค. 51 20:46:33 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ยังดีที่เป็น ........ คุณ ฐานาฐานะ ถ้าเป็น ฤทธี ล่ะก็ ........ ไอ้หนูฯ จะโดนด่า มิใช่น้อย !!!!!! ไอ้สันดาน .... (?) ฤทธี จากคุณ : Ritti Janson - [ 7 มี.ค. 51 20:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 52 จิต คือ ธาตุรู้ ทรงไว้ซึ่งความรู้ พระสาติ เข้าใจผิดว่า วิญญาณขันธ์เที่ยงต่างหากล่ะครับ นี่คือปัญหาของคุณหนูเล็กเอง จากคุณ : JitZungkabuai - [ 7 มี.ค. 51 20:53:42 ]

ความคิดเห็นที่ 53 คุณหนูเล็กอ่านแล้วใช่ไหม?   v   v   v จากคุณ : ปล่อย - [ 7 มี.ค. 51 20:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ความคิดเห็นที่ 50 วิญญาณ ๖ ที่ว่า ก็คือ วิญญาณขันธ์ ซึ่งเป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ หนูเล็กนิดเดียว *************************************************** สงสัยว่า จิต ของไอ้นี่ คงจะเป็นขันธ์6 ........ (???) เฮอะ เฮอะ ๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : Ritti Janson - [ 7 มี.ค. 51 20:55:36 ]

ความคิดเห็นที่ 55 คุณหนูเชื่อว่า จิตเที่ยง ทรงไว้ด้วยความรู้ เพราะฉะนั้น อย่าอ้างตรัสรู้ จากคุณ : JitZungkabuai - [ 7 มี.ค. 51 20:55:57 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ขัดหม้อขัดไหของคุณไปเถิด ที่เรียกว่าจิตของคุณน่ะ หม้อแตกเมื่อใด หม้อมันไม่รู้หรอกว่าแตกแล้ว จากคุณ : JitZungkabuai - [ 7 มี.ค. 51 20:59:12 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ใครที่ไปขัดหม้อเล่า ไอ้ตัวนั่นแหละ ตัวดีนักแล จากคุณ : JitZungkabuai - [ 7 มี.ค. 51 21:01:37 ]

ความคิดเห็นที่ 58 จิต คือ ธาตุรู้ ทรงไว้ซึ่งความรู้ นะจ๊ะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y6401529/Y6401529.html ตั้งให้แล้วนะจ๊ะ หนูเล็กฯ จากคุณ : JitZungkabuai - [ 7 มี.ค. 51 21:21:49 ]

ความคิดเห็นที่ 59 เฮ้อ พระพุทธองค์ทรงสอนไว้ว่าที่เรียกว่ามนุษย์เรานั้นเพราะประกอบด้วยองค์ประกอบ 5 อย่างเรียกว่าขันธ์ 5 แต่หนูคิดเอาเองว่าขันธ์ 5 ไม่ครบต้องมีอะไรอื่นนอกจากนั้นอีก เหมือนบอกว่ารถประกอบด้วยตัวถัง เบาะนั่ง เครื่องยนต์ ล้อ เมื่อถอดแต่ละชิ้นออกไป ควา่มเป็นรถย่อมหายไป แต่บา่งคนไม่ยอมรับ กลับคิดว่าแ่ส่วนประกอบของรถเท่านี้ไม่พอให้รถวิ่งได้ รถต้องมีน้ำมัน ดังนั้น น้ำมันต้องเป็นรถ เป็นรถแน่ๆเลย เพราะน้ำมันนี่แหละทำให้รถวิ่งได้ หนูคนนี้ฉลาดหรือโง่ละเนี่ย จากคุณ : หลังเขา - [ 7 มี.ค. 51 22:16:07 ]

ความคิดเห็นที่ 60 * คห 45            ถ้อยคำของคุณว่า                    จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพนี้เอง                    ทรงหมายถึง จิตของพระองค์ไม่มีปัจจัยปรุงแต่งแล้ว             เข้าใจว่า แกล้งแปลให้คลาดเคลื่อน.             จิตของเราไม่เกิดต่อไป แปลตรงๆ ว่า จิตของเราไม่เกิดต่อไป ครับ จิตของเราไม่เกิด(กิเลส)ต่อไป จักดับ(กิเลส)อยู่ในภพนี้เอง แปลตรงๆแบบนี้ครับท่าน             พระบาลีว่า                    “วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา                    จิตของเราถึงพระนิพพาน อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เราบรรลุถึงความสิ้นตัณหาแล้ว                   วลีว่า อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นคำขยายของพระนิพพาน มิใช่คำขยายของคำว่า จิต             คำว่า ถึง หมายความว่า ถึงโดยความป็นอารมณ์             ประโยคว่า                    จิตของเราถึงพระนิพพาน อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้             แปลว่า                    จิตของเรามีพระนิพพานอันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์ ครับ    จิตของเรา มี พระนิพพาน (อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์) จิตของเรา มี พระนิพพาน  แสดงว่า พระนิพพาน เกิดขึ้นที่จิต ใช่มั๊ยครับท่าน? คงเหมือน นาย ก มีเป้าหมายจะบรรลุในการเป็นแพทย์  จึงเรียนจนจบแพทย์ เมื่อจบแล้ว นาย ก ได้เป็นแพทย์   นาย ก เป็นแพทย์แล้ว นาย ก ก็คือ แพทย์  แพทย์ก็คือ นาย ก ไม่ใช่เมื่อนาย ก เป็นแพทย์แล้ว นาย ก หายไป เหลือแต่แพทย์อย่างเดียวนิครับ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 8 มี.ค. 51 07:41:47 ]

ความคิดเห็นที่ 61 * มีอะไรเกินไปจากขันธ์ ๕ มั๊ยครับ v ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับ   .   สักกายทิฐิจึงมีได้ ย่อมเล็งเห็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (ขันธ์ ๕)โดยความเป็นอัตตาบ้าง เล็งเห็นอัตตาว่ามีรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (ขันธ์ ๕)บ้าง เล็งเห็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (ขันธ์ ๕)ในอัตตาบ้าง เล็งเห็นอัตตาในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (ขันธ์ ๕)บ้าง อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว   .  สักกายทิฐิจึงไม่มี ย่อมไม่เล็งเห็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (ขันธ์ ๕)โดยความเป็นอัตตาบ้าง ไม่เล็งเห็นอัตตาว่ามีรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (ขันธ์ ๕)บ้าง ไม่เล็งเห็นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (ขันธ์ ๕)ในอัตตาบ้าง ไม่เล็งเห็นอัตตาในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (ขันธ์ ๕)บ้าง ^ ปุถุชน มีสักกายทิฏฐิ เพราะ เห็นขันธ์ ๕ เป็นอัตตา เห็นอัตตามีขันธ์ ๕ เห็นขันธ์ ๕ ในอัตตา เห็นอัตตาในขันธ์ ๕ พระอริยสาวก ไม่มีสักกายทิฏฐิ เพราะ ไม่เห็นขันธ์ ๕ เป็นอัตตา ไม่เห็นอัตตามีขันธ์ ๕ ไม่เห็นขันธ์ ๕ ในอัตตา ไม่เห็นอัตตาในขันธ์ ๕ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 8 มี.ค. 51 07:44:34 ]

ความคิดเห็นที่ 62              การยกของข้อความของคุณ :-              คห 45                        ถ้อยคำของคุณว่า                                จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพนี้เอง                                ทรงหมายถึง จิตของพระองค์ไม่มีปัจจัยปรุงแต่งแล้ว                         เข้าใจว่า แกล้งแปลให้คลาดเคลื่อน.                         จิตของเราไม่เกิดต่อไป แปลตรงๆ ว่า จิตของเราไม่เกิดต่อไป              ครับ จิตของเราไม่เกิด(กิเลส)ต่อไป จักดับ (กิเลส) อยู่ในภพนี้เอง แปลตรงๆ แบบนี้ครับท่าน                  คำว่า                        จิตของเราไม่เกิด(กิเลส)ต่อไป จักดับ (กิเลส) อยู่ในภพนี้เอง                        แปลตรงๆ แบบนี้ครับท่าน              แสดงว่า ตั้งใจแปลให้ผิดไปไกลมาก เพราะกิเลสใดๆ ของพระอรหันต์ดับไปแล้ว ไม่ใช่จักดับ.                 คำถามว่า                        ครับ  จิตของเรามีพระนิพพาน (อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์)                        จิตของเรา มีพระนิพพาน  แสดงว่า พระนิพพานเกิดขึ้นที่จิต ใช่มั๊ยครับท่าน?                  ตอบว่า ไม่ใช่เลย นิพพานไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ                            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒              อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต              อสังขตสูตร              [๔๘๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อสังขตลักษณะของอสังขตธรรม ๓ ประการนี้              ๓ ประการเป็นไฉน คือ                    ไม่ปรากฏความเกิด ๑                    ไม่ปรากฏความเสื่อม ๑                    เมื่อตั้งอยู่ไม่ปรากฏความแปรปรวน ๑              ดูกรภิกษุทั้งหลาย อสังขตลักษณะของอสังขตธรรม ๓ ประการนี้แล ฯ http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=20&A=3949&Z=3953 แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 8 มี.ค. 51 09:04:35 ]

ความคิดเห็นที่ 63 * คคห62 คำว่า                       จิตของเราไม่เกิด(กิเลส)ต่อไป จักดับ (กิเลส) อยู่ในภพนี้เอง                       แปลตรงๆ แบบนี้ครับท่าน             แสดงว่า ตั้งใจแปลให้ผิดไปไกลมาก เพราะกิเลสใดๆ ของพระอรหันต์ดับไปแล้ว ไม่ใช่จักดับ เพราะกิเลสใดๆ ของพระอรหันต์ดับไปแล้ว ไม่ใช่จักดับ ครับ  กิเลสใดๆของพระอรหันต์ดับไปจากจิตของท่านแล้ว จิตของท่านไม่เกิดกิเลสแล้วใช่มั๊ยครับ กิเลสดับไปจากจิตของท่านอย่างสิ้นเชิงแล้ว คำถามว่า                       ครับ  จิตของเรามีพระนิพพาน (อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์)                       จิตของเรา มีพระนิพพาน  แสดงว่า พระนิพพานเกิดขึ้นที่จิต ใช่มั๊ยครับท่าน?                 ตอบว่า ไม่ใช่เลย นิพพานไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ             ไม่ขัดแย้งกันเองหรือครับในประโยค ในเมื่อจิตของเรามีพระนิพพาน นิพพานไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ แสดงว่าจิตพระอรหันต์ มีพระนิพพาน(ไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ) นั่นคือ จิตพระอรหันต์ ไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ เมื่อชำระจิตให้บริสุทธิ์ ปราศจากกิเลส  จิตพระอรหันต์มีพระนิพพาน (อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์ ) พระอรหันต์ ยังมีจิตรู้อยู่มั๊ยครับ เมื่อบรรลุพระนิพพาน ถ้าไม่รู้ คงบอกไม่ได้กระมังครับว่าบรรลุพระนิพพาน จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 8 มี.ค. 51 09:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 64              คำถามว่า                        ครับ  จิตของเรามีพระนิพพาน (อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์)                        จิตของเรา มีพระนิพพาน  แสดงว่า พระนิพพานเกิดขึ้นที่จิต ใช่มั๊ยครับท่าน?                  ตอบว่า ไม่ใช่เลย นิพพานไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ                            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒              อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต              อสังขตสูตร              [๔๘๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อสังขตลักษณะของอสังขตธรรม ๓ ประการนี้              ๓ ประการเป็นไฉน คือ                    ไม่ปรากฏความเกิด ๑                    ไม่ปรากฏความเสื่อม ๑                    เมื่อตั้งอยู่ไม่ปรากฏความแปรปรวน ๑              ดูกรภิกษุทั้งหลาย อสังขตลักษณะของอสังขตธรรม ๓ ประการนี้แล ฯ http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=20&A=3949&Z=3953              ขอให้มีสัจจะในการสนทนาด้วย              เวลากล่าวถึงพระนิพพาน เฉไฉเป็นกล่าวถึงจิตของพระอรหันต์                 เช่น ถ้อยคำของคุณที่ว่า                    แสดงว่าจิตพระอรหันต์ มีพระนิพพาน(ไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ)                         นั่นคือ จิตพระอรหันต์ ไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ              การเฉไฉไปเรื่อยๆ ชีวิตก็สั้นลงไปเรื่อยๆ              การสะสมนิสัยการเฉไฉ ไร้สัจจะ มากขึ้นเรื่อยๆ              โทษก็เกิดแก่ผู้สะสมเอง แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม              สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                      หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ - [ 8 มี.ค. 51 09:57:06 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ธรรมนี้ ปราณีต สงบ รู้ตามได้ยาก ธรรมทั้งหลาย ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น ธรรมนี้ควรน้อมมาใส่ตน   แม้ จิต จะ ดับ หรือ จะ ยัง อยู่ อมตะ  ตามหลัก พลังงานไม่สูญหายไปไหน ก็ไม่ถือปล่อยวางไปแม้แต่จิต ไม่ใช่ของเรา ไม่ควรถือเอาว่าเป็นเรา จากคุณ : เอก (aunemaek2) - [ 8 มี.ค. 51 12:56:56 ]

ความคิดเห็นที่ 66 1.จิตมีนิพพานเป็นอารมณ์ กับจิตมีนิพพาน ต่างกันนะครับ คุณหนูเล็กไม่เข้าใจจริงๆ หรือแกล้งไม่เข้าใจ? 2.คำว่า--จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพนี้เอง-- จิตดับ ก็ว่าจิตดับสิ คำของท่านตรงๆ แล้ว ยังเอาคำพูดปุถุชนของตัวเองไปแทรกกลางพุทธพจน์ เพื่อเปลี่ยนความหมายอีก แล้วก็ไม่ได้เนียนเลยนะ -___-a เห็นแล้วนึกถึงขโมยที่อุดหูตัวเอง พยายามขโมยระฆัง นึกถึงนกกระจอกเทศ เวลาจะหลบภัยก็เอาเฉพาะหัว ไปซุกดิน อายชั่วกลัวบาปบ้างเถ้อ...  อรรถกถาธรรมสูตร               http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=220 บางส่วน  v  v จากคุณ : ปล่อย - [ 8 มี.ค. 51 16:12:32 ]

ความคิดเห็นที่ 67 *             สิวกเถรคาถา สุภาษิตเย้ยตัณหา             [๒๘๙] เรือนคืออัตภาพที่เกิดในภพนั้นๆ บ่อยๆ เป็นของไม่เที่ยง เราแสวงหา                     นายช่างคือตัณหาผู้สร้างเรือน เมื่อไม่พบ ได้ท่องเที่ยวไปสู่สงสารสิ้น                     ชาติมิใช่น้อย การเกิดบ่อยๆ เป็นทุกข์ร่ำไป ดูกรนายช่างผู้สร้างเรือน                     บัดนี้ เราพบท่านแล้ว ท่านจักไม่ต้องสร้างเรือนให้เราอีก ซี่โครงคือกิเลส                     ของท่าน เราหักเสียหมดแล้ว และช่อฟ้าคืออวิชชาแห่งเรือนท่าน                     เราทำลายแล้ว จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพ                     นี้เอง    ( ฐานะยกมา) หนูเล็กตอบ จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพนี้เอง ทรงหมายถึง จิตของพระองค์ไม่มีปัจจัยปรุงแต่งแล้ว คงต้องเทียบกับพระสูตรนี้กระมังครับ ชราวรรค แน่ะนายช่างเรือน บัดนี้เราพบท่านแล้ว ท่านจักไม่ต้องสร้างเรือนอีก ซี่โครงของท่านทั้งหมดเราหักแล้ว ยอดเรือนเราขจัดเสียแล้ว จิตของเราถึงแล้วซึ่งนิพพานอันปราศจากสังขาร เราบรรลุความสิ้นแห่งตัณหาแล้ว พระบาลีว่า “วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา จิตของเราถึงพระนิพพาน อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เราบรรลุถึงความสิ้นตัณหาแล้ว จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพนี้เอง ทรงหมายถึง จิตของพระองค์ไม่มีปัจจัยปรุงแต่งแล้ว  ( หนูเล็ก )                                     เข้าใจว่า แกล้งแปลให้คลาดเคลื่อน.                         จิตของเราไม่เกิดต่อไป แปลตรงๆ ว่า จิตของเราไม่เกิดต่อไป  (ฐานะ ) ครับ จิตของเราไม่เกิด(กิเลส)ต่อไป จักดับ(กิเลส)อยู่ในภพนี้เอง แปลตรงๆแบบนี้ครับท่าน ( หนูเล็ก )                         แสดงว่า ตั้งใจแปลให้ผิดไปไกลมาก เพราะกิเลสใดๆ ของพระอรหันต์ดับไปแล้ว                        ไม่ใช่จักดับ  (ฐานะ )         ครับ  กิเลสใดๆของพระอรหันต์ดับไปจากจิตของท่านแล้ว จิตของท่านไม่เกิดกิเลสแล้วใช่มั๊ยครับ กิเลสดับไปจากจิตของท่านอย่างสิ้นเชิงแล้ว( หนูเล็ก ) จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 8 มี.ค. 51 20:38:43 ]

ความคิดเห็นที่ 68 * “วิสงฺขารคตํ จิตฺตํ ตณฺหานํ ขยมชฺฌคา จิตของเราถึงพระนิพพาน อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เราบรรลุถึงความสิ้นตัณหาแล้ว                   วลีว่า อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นคำขยายของพระนิพพาน มิใช่คำขยายของคำว่า จิต             คำว่า ถึง หมายความว่า ถึงโดยความป็นอารมณ์             ประโยคว่า                    จิตของเราถึงพระนิพพาน อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้             แปลว่า                    จิตของเรามีพระนิพพานอันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์  (ฐานะ ) ครับ    จิตของเรา มี พระนิพพาน (อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์) จิตของเรา มี พระนิพพาน  แสดงว่า พระนิพพาน เกิดขึ้นที่จิต ใช่มั๊ยครับท่าน? คงเหมือน นาย ก มีเป้าหมายจะบรรลุในการเป็นแพทย์  จึงเรียนจนจบแพทย์ เมื่อจบแล้ว นาย ก ได้เป็นแพทย์   นาย ก เป็นแพทย์แล้ว นาย ก ก็คือ แพทย์  แพทย์ก็คือ นาย ก ไม่ใช่เมื่อนาย ก เป็นแพทย์แล้ว นาย ก หายไป เหลือแต่แพทย์อย่างเดียวนิครับ ( หนูเล็ก )                        ตอบว่า ไม่ใช่เลย นิพพานไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ (ฐานะ ) ไม่ขัดแย้งกันเองหรือครับในประโยค ในเมื่อจิตของเรามีพระนิพพาน นิพพานไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ แสดงว่าจิตพระอรหันต์ มีพระนิพพาน(ไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ) นั่นคือ จิตพระอรหันต์ ไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ เมื่อชำระจิตให้บริสุทธิ์ ปราศจากกิเลส  จิตพระอรหันต์มีพระนิพพาน (อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์ ) พระอรหันต์ ยังมีจิตรู้อยู่มั๊ยครับ เมื่อบรรลุพระนิพพาน ถ้าไม่รู้ คงบอกไม่ได้กระมังครับว่าบรรลุพระนิพพาน  ( หนูเล็ก ) ครับ  จิตของเรามีพระนิพพาน (อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เป็นอารมณ์) จิตของเรา มีพระนิพพาน  แสดงว่า พระนิพพานเกิดขึ้นที่จิต ใช่มั๊ยครับท่าน? ( หนูเล็ก )               ตอบว่า ไม่ใช่เลย นิพพานไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ (ฐานะ )             ขอให้มีสัจจะในการสนทนาด้วย             เวลากล่าวถึงพระนิพพาน เฉไฉเป็นกล่าวถึงจิตของพระอรหันต์               เช่น ถ้อยคำของคุณที่ว่า                   แสดงว่าจิตพระอรหันต์ มีพระนิพพาน(ไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ)                       นั่นคือ จิตพระอรหันต์ ไม่มีการเกิดขึ้น เมื่อไม่เกิดจึงไม่มีการดับ             การเฉไฉไปเรื่อยๆ ชีวิตก็สั้นลงไปเรื่อยๆ             การสะสมนิสัยการเฉไฉ ไร้สัจจะ มากขึ้นเรื่อยๆ             โทษก็เกิดแก่ผู้สะสมเอง จากคุณ : ฐานาฐานะ  - [ 8 มี.ค. 51 09:57:06 ] ^ ขณะที่ทรงตรัสว่า จิตของเราถึงแล้วซึ่งนิพพานอันปราศจากสังขาร  เราบรรลุความสิ้นแห่งตัณหาแล้ว ขณะนั้นพระพุทธองค์ทรงบรรลุพระอรหันต์แล้วใช่มั๊ยครับ คุณกำลังกล่าวร้ายใครครับว่าเฉไฉ พระพุทธองค์ตรัสเองนะครับ เป็นfact เป็นข้อเท็จจริงนะครับ พระอรหันต์เท่านั้นที่จะบรรลุพระนิพพาน กายหรือจิตของท่านบรรลุพระนิพพานล่ะครับ ( พระองค์ตรัสเองครับ..จิตของเราถึงพระนิพพาน อันไม่มีปัจจัยปรุงแต่งได้ เราบรรลุถึงความสิ้นตัณหาแล้ว)       ผมไม่กลัวชีวิตสั้นครับ กลัวแต่พระพุทธศาสนาจะสั้นลงเพราะคนเฉไฉบางพวกต่างหากล่ะครับ พระพุทธองค์ทรงสอนให้ชำระจิตให้บริสุทธิ์ปราศจากกิเลส และเมื่อทรงตรัสรู้ บรรลุพระนิพพาน ต้องทรงรู้ตลอดเวลาครับ จึงทรงสั่งสอนพระสาวกได้ตลอด ๔๕ พรรษาครับ จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 8 มี.ค. 51 20:42:51 ]

ความคิดเห็นที่ 69 * จขกท. พิสูจน์ให้ดูหน่อยสิครับว่า จิตเกิดดับ ตอนเกิดดับ รู้มั๊ยครับ ถ้าไม่รู้ บอกได้ไงครับ ถ้ารู้ แสดงว่าจิตไม่ได้เกิดดับสิ เพราะจิตเป็นธาตุรู้ มีหัวไว้กั้นหูเท่านั้นหรือครับ ผมก็คิดกับคุณเช่นนี้เหมือนกันครับ v แล้วก็ไม่ได้เนียนเลยนะ -___-a เห็นแล้วนึกถึงขโมยที่อุดหูตัวเอง พยายามขโมยระฆัง นึกถึงนกกระจอกเทศ เวลาจะหลบภัยก็เอาเฉพาะหัว ไปซุกดิน อายชั่วกลัวบาปบ้างเถ้อ... จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 8 มี.ค. 51 20:50:13 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ดู ที่พระสารีบุตร กล่าวไว้ใน มหาหัตถิปโทปมสูตร ตรงคำว่า สมันนาหารจิต ...มโนอันเป็นอายตนะภายใน เป็นของไม่แตกทำลาย ธัมมารมณ์ก็เข้ามาสู่ (คลองแห่งมโนทวาร) ทั้งสมันนาหารจิต อันเกิดจากอายตนะสองอย่างนั้น ก็มี ในกาลใด (ในกาลนั้น ย่อมมี) ความปรากฎแห่งส่วนของวิญญารอันเกิดจากอายตนะสองอย่างนั้น ในกาลนั้น รูปใด (เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ) ที่ เป็นของเกิดร่วมกับ สมันนาหารจิต ย่อมถึงซึ่ง การสงเคราะห์ซึ่งอุปาทานขันธ์ ทั้ง ๕ .... ภาษิตของพระสารีบุตรสูตรนี้ .. สมกับ ฐานะ ...พระอรหันตอัครสาวกฝ่ายขวา ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 8 มี.ค. 51 21:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 71 สวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูิหิติ ฯ จากคุณ : หลังเขา - [ 9 มี.ค. 51 01:11:52 ]

ความคิดเห็นที่ 72 เครดิตจากภาพของคุณฤทธี กระทู้ หนูเล็กนิดเดียว ................ นักปฏิบัติธรรม สตอเบอร์รี่ ภาค3 http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2007/12/Y6185520/Y6185520.html จากคุณ : ปล่อย - [ 9 มี.ค. 51 19:42:35 ]

ความคิดเห็นที่ 73 . จากคุณ : ปล่อย - [ 9 มี.ค. 51 19:46:27 ]

ความคิดเห็นที่ 74 จากลิงค์คห.35 ของคุณฐานาฐานะ จากคุณ : ปล่อย - [ 9 มี.ค. 51 19:48:52 ]

ความคิดเห็นที่ 75 สิวกเถรคาถา ...จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพนี้เอง... ---------------------------------------------------------------------- หนูเล็กตีความ1 ...ทรงหมายถึง จิตของพระองค์ไม่มีปัจจัยปรุงแต่งแล้ว... หนูเล็กตีความ 2 ... จิตของเราไม่เกิด(กิเลส)ต่อไป จักดับ (กิเลส) อยู่ในภพนี้เอง... ---------------------------------------------------------------------- 1.คำท่านว่า "จิตจักดับ" คุณหนูเล็กบอกว่า "กิเลสจักดับ"   น้ำขุ่นจนไม่รู้จะขุ่นอย่างไรแล้ว.... 2.เจ้าของคำว่า ...จิตของเราไม่เกิดต่อไปเป็นธรรมดาแล้ว จักดับอยู่ในภพนี้เอง.. คือท่านสิวกเถระ แล้วนี่อะไร   v   v "ทรงหมายถึง จิตของพระองค์..."(หนูเล็ก) 3.จิตมีนิพพานเป็นอารมณ์ คือจิตถึงอารมณ์คือนิพพาน หรือนิพพานเป็นสิ่งที่ถูกรู้ เป็นอารมณ์ของจิต ไม่ใช่จิตมีนิพพาน หรือนิพพานเกิดที่จิตนะ มั่วไปเรื่อย... จากคุณ : ปล่อย - [ 9 มี.ค. 51 20:12:12 ]

ความคิดเห็นที่ 76 แค่นี้แหละ คุยต่อก็เปล่าประโยชน์ ขอให้พ้นจากมิจฉาทิฎฐิไวๆครับ จากคุณ : ปล่อย - [ 9 มี.ค. 51 20:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 77 * จะช่วยกันก็ไม่มีใครว่าครับ แต่ขอให้มีสัจจะในการสนทนาหน่อยครับ ในเมื่อเป็น fact ....มั่วเองไม่ได้หรอกครับ คุณกำลังมั่วอยู่ แบบน้ำขุ่นๆ อย่าคิดว่าคนอื่นเค้ามั่วเหมือนคุณสิครับ v จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 9 มี.ค. 51 20:33:35 ]

ความคิดเห็นที่ 78 * สนทนากันควรมีสัจจะในการสนทนานะครับ ความจริงยังไงก็หนีความจริงไม่พ้นครับ ผมขอเอาที่สนทนากันไว้ข้างบนมาให้อ่านอีกครั้งครับ V ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็อาสวะเหล่าไหนที่จะพึงละได้เพราะอบรม อบรมอะไรครับท่าน? อบรมอาสวะ หรือ อบรมจิต ครับ? อบรมจิตให้พ้นจากอาสวะใช่มั๊ยครับท่าน ? ภิกษุประมาณ ๖๐ รูป ได้มีจิตหลุดพ้นจากอาสวะ เพราะไม่ถือมั่นแล ฯ ( หนูเล็ก )                  คำถามว่า                  อบรมอะไร?                  ควรตอบว่า อบรมจิต เพื่อให้เกิดปัญญา รู้เห็นตามความเป็นจริงว่า                  นี้ทุกข์ นี้สมุทัย นี้นิโรธ นี้มรรค                  เมื่อรู้เห็นตามความเป็นจริงอย่างนี้แล้ว  จิตย่อมหลุดพ้น แม้จากกามาสวะ                  แม้จากภวาสวะ แม้จากอวิชชาสวะ เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณว่า หลุดพ้นแล้ว รู้ชัดว่า                  ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มี. (ฐานะ) อบรมจิต เพื่อให้เกิดปัญญา รู้เห็นตามความเป็นจริง...ยังคงรู้อยู่ใช่มั๊ยครับ??? เมื่อรู้เห็นตามความเป็นจริงอย่างนี้แล้ว  จิตย่อมหลุดพ้น แม้จากกามาสวะ แม้จากภวาสวะ แม้จากอวิชชาสวะ ...ก็ยังรู้อยู่ใช่มั๊ยครับ??? เมื่อจิตหลุดพ้นแล้ว ก็มีญาณว่า หลุดพ้นแล้ว ญาณรู้  ก็ยังรู้อยู่ใช่มั๊ยครับ??? รู้ชัดว่าชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มี รู้ชัด แสดงว่าก็ยังรู้อยู่นั่นเองใช่มั๊ยครับ??? ผู้ปฏิบัติ (จิตของผู้ปฏิบัติ)ต้องรู้ตลอดเวลาไม่ใช่หรือครับ เมื่อจิตมีราคะ หรือ โทสะ หรือ โมหะ ก็รู้ชัดว่า จิตมีราคะ หรือ โทสะ หรือ โมหะ เมื่อจิตไม่มีราคะ หรือ โทสะ หรือ โมหะ ก็รู้ชัดว่า จิตไม่มีราคะ หรือ ไม่มีโทสะ หรือ ไม่มีโมหะ ในปฐมพุทธพจน์ยังทรงตรัสว่า “จิตของเราสิ้นการปรุงแต่ง บรรลุพระนิพพานเพราะสิ้นตัณหาแล้ว” จิตของพระองค์ ทรงรู้ ทรงเห็น ใช่มั๊ยครับ ว่า จิตของพระองค์เป็นวิสังขาร ไม่มีการปรุงแต่งแล้ว (หนูเล็ก)                                     จิตย่อมรู้อารมณ์ เกิดแล้วก็ดับไป (ฐานะ) จิตรู้อารมณ์เกิดแล้วที่จิต และจิตรู้อารมณ์ดับไปจากจิต   เช่น ราคะเกิดขึ้นที่จิตก็รู้ ราคะดับไปจากจิตก็รู้ ..(จากมหาสติปัฏฐาน ๔) ยังรู้อยู่ตลอดใช่มั๊ยครับ เพราะจิตคือธาตุรู้   (หนูเล็ก) จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 9 มี.ค. 51 20:38:20 ]

ความคิดเห็นที่ 79 *             ก็บุคคลใดกล่าวว่า จิต ไม่ใช่ วิญญาณขันธ์ก็ตาม             บุคคลนั้นเป็นอัน ยังไม่รู้จักขันธ์ 5 แม้โดยปัญญาจากการคิด การฟัง             เปรียบเหมือน เด็กเลี้ยงโคที่ไม่รู้โคของตนเอง โคของผู้อื่น ย่อมไม่อาจจะรักษาโคได้ ฉันใด                     บุคคลยังไม่รู้จักขันธ์ 5 แม้โดยปัญญาจากการคิด การฟัง ฯ             บุคคลนั้นย่อมไม่สามารถอบรมปัญญาให้เกิดขึ้นได้ ฉันนั้น             อาสวะของผู้นั้น ย่อมเจริญขึ้น       (ฐานะ) ก็บุคคลใดกล่าวว่า จิต ไม่ใช่ วิญญาณขันธ์ก็ตาม บุคคลนั้นเป็นอัน ยังไม่รู้จักขันธ์ 5 แม้โดยปัญญาจากการคิด การฟัง ฯลฯ ^ อันนี้ท่านเขียนเองใช่มั๊ยครับ??? ถ้าเป็นพุทธพจน์ ขอลิงค์ด้วยครับ จะได้ตามไปอ่าน ขอบคุณครับ งั้นพระสารีบุตร มิโดนข้อหานี้ด้วยหรือครับ ในเมื่อท่านกล่าวไว้ในนกุลปิตาสูตร ชัดเจนว่า ปุถุชน รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แปรปรวนไป  จิตกระสับกระส่าย (....วิญญาณแปรปรวนไป   จิตแปรปรวนตาม   เพราะจิตยึดขันธ์ ๕เป็นตน). พระอริยสาวก รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แปรปรวนไป  จิตไม่กระสับกระส่าย ( ...วิญญาณ แปรปรวนไป  จิตไม่แปรปรวนตาม เพราะจิตไม่ยึดขันธ์ ๕ เป็นตน) แล้วในอนัตตลักขณสูตร พระพุทธองค์มิโดนด้วยหรือครับท่าน??? จิตของพระปัญจวัคคัย์ ก็หลุดพ้นจากการถือมั่นในรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ( จิต หลุดพ้นจากการถือมั่นใน...........วิญญาณ ) ถ้าจิต คือ วิญญาณขันธ์  ทำไมไม่เคยเห็นจากที่ไหนเลยว่า วิญญาณ หลุดพ้นจากการถือมั่น ...วิญญาณ (หนูเล็ก)                 จิตกระสับกระส่าย ด้วยอำนาจตัณหา มานะ ทิฎฐิ                 จิตกระสับกระส่าย ไม่ได้มีความหมายเฉพาะ จิตเกิด จิตดับ                 จิตไม่กระสับกระส่าย ไม่ได้มีความหมายเฉพาะ จิตไม่เกิด จิตไม่ดับ                 หรือมิได้มีความหมายว่า จิตเกิดแล้วไม่ดับ (ฐานะ) จิตกระสับกระส่าย ไม่ได้มีความหมายเฉพาะ จิตเกิด จิตดับ ใช่ครับ จิตกระสับกระส่าย เพราะไปยึดถืออารมณ์และเกิดอาการของจิตที่เนื่องด้วยอารมณ์             จิตไม่กระสับกระส่าย คือ จิตตั้งมั่นชอบ เป็นสัมมาสมาธิมั๊ยครับ จิตตั้งมั่นชอบ ไม่หวั่นไหวไปกับอารมณ์ไม่เกิดอาการของจิตที่เนื่องด้วยอารมณ์ ครับ (หนูเล็ก) จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 9 มี.ค. 51 20:40:10 ]

ความคิดเห็นที่ 80 *                  บุคคลใดกล่าวว่า จิตเที่ยง                  บุคคลนั้นเป็นอันกล่าวพลาดไปจากคำของพระอรหันต์ทั้งหลาย.                  ก็บุคคลใดกล่าวว่า จิตเที่ยงก็ตาม จิตไม่ใช่วิญญาณขันธ์ก็ตาม                  บุคคลนั้นยังไม่ได้เริ่มประพฤติพรหมจรรย์เลย                  เพราะเหตุใด                  เพราะว่า ศีลและความเห็นอันตรง เป็นเบื้องต้นของพรหมจรรย์                  เป็นเบื้องต้นของกุศลธรรม.(ฐานะ) ^ อันนี้ จากพุทธพจน์บทไหนครับ ขอลิงค์ด้วยครับ ขอบคุณครับ เท่าที่ทราบมา การเริ่มประพฤติพรหมจรรย์ ก็คือ การเริ่มปฏิบัติอริยมรรคมีองค์ ๘ หรือ ศีล สมาธิ ปัญญา โดยมี “สัมมาสมาธิ” เป็นประธาน เพื่อให้ ศีล สมาธิ ปัญญา หรือ มรรคทั้ง ๘ องค์ เป็นมรรคสมังคี สีล ปริภาวิโต สมาธิ มหปฺผโล โหติ มหานิสงฺโส สมาธิ ปริภาวิตา ปญฺญา มหปฺผลา โหติ มหานิสงฺสา ปญฺญา ปริภาวิตํ จิตฺตํ สมฺมเทว อาสเวหิ วิมุจฺจติ       สมาธิที่มีศีลอบรมแล้ว ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่     ปัญญาที่มีสมาธิอบรมแล้ว ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่     จิตที่มีปัญญาอบรมแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากเครื่องเศร้าหมองเสียได้ ดังนี้ จิตที่มีปัญญาอบรมแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากเครื่องเศร้าหมองเสียได้  จึงทรงให้อบรมจิตใช่มั๊ยครับ? เพื่อให้จิตเกิดปัญญา เพื่อให้จิตหลุดพ้นจากการเครื่องเศร้าหมอง เป็นการพ้นทุกข์ในพระศาสนานี้ และจิตผู้ปฏิบัติต้องรู้ ต้องเห็น ตลอดเวลาที่ปฏิบัติ จึงจะรู้ชัดตามความเป็นจริงได้ (หนูเล็ก)                 เป็นข้อความของผมเอง                 ความเห็นว่าจิตเที่ยง เป็นมิจฉาทิฏฐิ อย่างสาติภิกษุ ทิฏฐิวิบัติ                 ความกล่าวว่า จิตไม่ใช่วิญญาณขันธ์ หากเจตนาบิดเบือน เป็นมุสาวาท ศีลวิบัติ.                 เพราะ จิต ก็คือวิญญาณ หรือวิญญาณขันธ์ นั่นเอง                 หากจิตมิใช่วิญญาณขันธ์ จิตเป็นขันธ์อะไร (ฐานะ) จิต คือ ธาตุรู้ ทรงไว้ซึ่งความรู้ (จิตของข้าพเจ้าผู้รู้อยู่ เห็นอยู่อย่างนี้แล จึงได้หลุดพ้นจากอาสวะ ไม่ยึดมั่นในอุปาทานขันธ์ ๕ นี้ จาก...ฉวิโสธนสูตร) พระสาติ เข้าใจผิดว่า วิญญาณขันธ์เที่ยงต่างหากล่ะครับ จึงถูกพระพุทธองค์ตำหนิว่าเป็นโมฆบุรุษ จากพระสูตรชัดเจนอยู่แล้วว่าทรงตรัสถึง วิญญาณ ๖ ไม่ได้ทรงหมายถึงจิต ซึ่งเป็นธาตุรู้เลย วิญญาณ ๖ ที่ว่า ก็คือ วิญญาณขันธ์ ซึ่งเป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ (หนูเล็ก) จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 9 มี.ค. 51 20:42:52 ]

ความคิดเห็นที่ 81 * ชราวรรค แน่ะนายช่างเรือน บัดนี้เราพบท่านแล้ว ท่านจักไม่ต้องสร้างเรือนอีก ซี่โครงของท่านทั้งหมดเราหักแล้ว ยอดเรือนเราขจัดเสียแล้ว จิตของเราถึงแล้วซึ่งนิพพานอันปราศจากสังขาร เราบรรลุความสิ้นแห่งตัณหาแล้ว http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=25&A=662&Z=691&pagebreak=0 v จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 9 มี.ค. 51 20:51:01 ]

ความคิดเห็นที่ 82 ขออนุญาตนะคะคุณปล่อย ..........คุณหนูเล็กเข้าใจว่าจิตเที่ยง ถ้าเข้าใจเช่นนี้ เวลาตาย ขอให้คุณหนูเล็กตายในฌานเถิด พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘ สังยุตตนิกาย นิทานวรรค   มหาวรรคที่ ๗ ๑. อัสสุตวตาสูตรที่ ๑ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_line.php?B=16&A=2519  [๒๓๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้มิได้สดับ จะพึงเข้าไปยึดถือเอา ร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูต ๔ นี้ โดยความเป็นตน ยังชอบกว่า แต่จะเข้าไปยึดถือเอาจิตโดยความเป็นตนหาชอบไม่ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ เมื่อดำรงอยู่ ปีหนึ่งบ้าง สองปีบ้าง สามปีบ้าง สี่ปีบ้าง ห้าปีบ้าง สิบปีบ้าง ยี่สิบปีบ้าง สามสิบปีบ้าง สี่สิบปีบ้าง ห้าสิบปีบ้าง ร้อยปีบ้าง ยิ่งกว่าร้อยปีบ้าง ย่อมปรากฏ แต่ว่าตถาคตเรียกร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูตทั้ง ๔ นี้ว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง จิตเป็นต้นนั้นดวงหนึ่งเกิดขึ้น ดวงหนึ่งดับไป ในกลางคืนและกลางวัน ฯ ..........จากพระสูตรนี้ ก็ชัดเจนมากนะคะ ว่าจิตไม่เที่ยง เกิดดับ ..........คุณหนูเล็กพอเถอะนะคะ คนที่มีอาการ sleep apnea ผลระยาวเป็นอย่างไร คุณหนูเล็กก็น่าจะทราบดี อย่าเสียเวลาอยู่อีกต่อไปเลยนะคะ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓ อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต พรหมจริยสูตร http://84000.org:80/tipitaka/read/?21_/25_/หน้า_ถึงหน้า_/บรรทัด_ถึงบรรทัด     [๒๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ตถาคตผู้ประพฤติพรหมจรรย์ เพื่อลวง ประชาชนก็หามิได้ เพื่อเกลี้ยกล่อมประชาชนก็หามิได้ เพื่ออานิสงส์ คือ ลาภสักการะ และความสรรเสริญ ก็หามิได้ เพื่ออานิสงส์ คือ การอวดอ้างวาทะก็หามิได้ เพื่อความปรารถนาว่า ชนจงรู้จักเราด้วยอาการดังนี้ ก็หามิได้ โดยที่แท้ตถาคตอยู่ประพฤติพรหมจรรย์นี้ เพื่อสังวร เพื่อละ เพื่อคลายความกำหนัดเพื่อดับกิเลส ฯ ..........ขอคุณหนูเล็กพิจารณาด้วยเถิด จากคุณ : อธิโมกข์ - [ 9 มี.ค. 51 21:36:46 ]

ความคิดเห็นที่ 83 * กล้าๆหน่อยครับ ตายก่อนตาย ดี มีประโยชน์นะครับ ขนาดล็อกอินยังมีตั้งเยอะ อาจหาญหน่อยครับ ที่ยกมา คุยกันไปแล้ว ผมเป็น sleep apnea ครับ ไม่ได้เป็นโรคความจำเสื่อมนะครับ ดีกว่าคนที่ชอบหลอกตัวเองนะครับ คุณหนูเล็กลองพิจารณาพระสูตรนี้ด้วยนะคะ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓ อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต พรหมจริยสูตร จากคุณ : สายน้ำยามเย็น  - [ 8 พ.ย. 50 23:38:04 ] http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2007/09/Y5866293/Y5866293.html#91   มหาวรรคที่ ๗ ๑. อัสสุตวตาสูตรที่ ๑ จากคุณ : สายน้ำยามเย็น  - [ 10 พ.ย. 50 08:44:00 ] http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2007/09/Y5866293/Y5866293.html#93 จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 10 มี.ค. 51 07:29:05 ]

ความคิดเห็นที่ 84 ...........ก็แล้วแต่คุณหนูเล็กเถิด ...........ขอโทษด้วยนะคะ คุณปล่อย จากคุณ : อธิโมกข์ - [ 10 มี.ค. 51 08:23:32 ]

ความคิดเห็นที่ 85 พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต) [356] จิต 89 หรือ 121 (ธรรมชาติที่รู้อารมณ์, สภาพที่นึกคิด, ความคิด, ใจ, วิญญาณ — mind; thought; consciousness; a state of consciousness)       “จิต” มีไวพจน์ คือ คำที่ต่างเพียงรูป แต่มีความหมายเหมือนกันหรือคล้ายกัน ใช้แทนกันได้หลายคำ เช่น มโน มานัส หทัย บัณฑร มนายตนะ มนินทรีย์ และ วิญญาณ เป็นต้น (อภิ.สํ. 34/21/10; ฯลฯ) คำเหล่านี้มีความหมายเกยกัน มิใช่ตรงกันโดยสมบูรณ์ ใช้แทนกันได้ในบางโอกาส มิใช่เสมอไป       เมื่อจัดแบ่งสภาวธรรมทั้งหลายเป็นประเภทๆ ที่เรียกว่า ขันธ์ 5 จิตได้แก่ วิญญาณขันธ์ แต่ในคัมภีร์อภิธรรมยุคต่อมา นิยมประมวลสภาวธรรมเข้าเป็น 4 อย่าง เรียกว่า ปรมัตถธรรม 4 จิต เป็นปรมัตถธรรมอย่างที่ 1; ดู [157] ปรมัตถธรรม 4; [216] ขันธ์ 5.       คัมภีร์อภิธรรมรุ่นอรรถกถา ประมวลเรื่องจิตที่แสดงไว้ในพระอภิธรรมปิฎกแล้ว แจงนับสภาพจิตทั้งหลายไว้ว่ามีจำนวน 89 หรือโดยพิสดารมี 121 เรียกว่า จิต 89 หรือ 121 .... http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_item.php?i=356 จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 มี.ค. 51 10:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 86 อรรถกถา สังยุตตนิกาย นิทานวรรค ธาตุสังยุตต์ นานัตตวรรคที่ ๑ ธาตุสูตรที่ ๑               ธาตุสังยุตต์                             นานัตตวรรคที่ ๑                             อรรถกถาธาตุสูตรที่ ๑                             พึงทราบวินิจฉัยในธาตุสูตรที่ ๑ แห่งนานัตตวรรค ดังต่อไปนี้.               ความที่ธรรมมีสภาพต่างกัน ได้ชื่อว่าธาตุ เพราะอรรถว่าเป็นสภาวะ กล่าวคือมีอรรถว่ามิใช่สัตว์ และอรรถว่าเป็นของสูญ ดังนี้ ชื่อว่า ความต่างแห่งธาตุ.               ในบทเป็นต้นว่า จกฺขุธาตุ ความว่า จักขุปสาท ชื่อว่าจักขุธาตุ, รูปารมณ์ ชื่อว่ารูปธาตุ, จิตที่มีจักขุปสาทเป็นที่อาศัย ชื่อว่าจักขุวิญญาณธาตุ.               โสตปสาท ชื่อว่าโสตธาตุ, สัททารมณ์ ชื่อว่าสัททธาตุ, จิตที่มีโสตปสาทเป็นที่อาศัย ชื่อว่าโสตวิญญาณธาตุ. ฆานปสาท ชื่อว่าฆานธาตุ, คันธารมณ์ ชื่อว่าคันธธาตุ, จิตที่มีฆานปสาทเป็นที่อาศัย ชื่อว่าฆานวิญญาณธาตุ. ชิวหาปสาท ชื่อว่าชิวหาธาตุ, รสารมณ์ ชื่อว่ารสธาตุ, จิตที่มีชิวหาปสาทเป็นที่อาศัย ชื่อว่าชิวหาวิญญาณธาตุ. กายปสาท ชื่อว่ากายธาตุ, โผฏฐัพพารมณ์ ชื่อว่าโผฏฐัพพธาตุ, จิตที่มีกายปสาทเป็นที่อาศัย ชื่อว่ากายวิญญาณธาตุ.               มโนธาตุ ๓ ชื่อว่า มโนธาตุ, ขันธ์ ๓ มีเวทนาเป็นต้น สุขุมรูปและนิพพาน ชื่อว่าธรรมธาตุ, มโนวิญญาณแม้ทั้งหมด ชื่อว่ามโนวิญญาณธาตุ,               ก็ในข้อนี้ ธาตุ ๑๖ อย่าง เป็นกามาวจร ธาตุ ๒ ในที่สุดเป็นไปในภูมิ ๔.               จบอรรถกถาธาตุสูตรที่ ๑                             -----------------------------------------------------               .. อรรถกถา สังยุตตนิกาย นิทานวรรค ธาตุสังยุตต์ นานัตตวรรคที่ ๑ ธาตุสูตรที่ ๑ จบ. อ่าน เนื้อความในพระไตรปิฎก http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=16&A=3713&Z=3726 แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 51 10:47:28 จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 มี.ค. 51 10:46:29 ]

ความคิดเห็นที่ 87 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖ มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ ๕. พหุธาตุกสูตร (๑๑๕) ..... [๒๓๖] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสแล้วอย่างนี้ ท่านพระอานนท์ได้ทูล พระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ จะควรเรียกว่าภิกษุเป็นบัณฑิต มี ปัญญาพิจารณา ด้วยเหตุเท่าไรหนอแล ฯ             พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอานนท์ เพราะภิกษุเป็นผู้ฉลาดในธาตุ ฉลาดในอายตนะ ฉลาดในปฏิจจสมุปบาท และฉลาดในฐานะและอฐานะ ดูกร อานนท์ ด้วยเหตุเท่านี้แล จึงควรเรียกได้ว่า ภิกษุเป็นบัณฑิต มีปัญญาพิจารณา ฯ             [๒๓๗] อา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็จะควรเรียกว่า ภิกษุผู้ฉลาดใน ธาตุ ด้วยเหตุเท่าไร ฯ             พ. ดูกรอานนท์ ธาตุนี้มี ๑๘ อย่างแล ได้แก่ ธาตุคือจักษุ ธาตุคือรูป ธาตุคือจักษุวิญญาณ ธาตุคือโสต ธาตุคือเสียง ธาตุคือโสตวิญญาณ ธาตุคือฆานะ ธาตุคือกลิ่น ธาตุคือฆานวิญญาณ ธาตุคือชิวหา ธาตุคือรส ธาตุคือชิวหาวิญญาณ ธาตุคือกาย ธาตุคือโผฏฐัพพะ ธาตุคือกายวิญญาณ ธาตุคือมโน ธาตุคือธรรมารมณ์ ธาตุคือมโนวิญญาณ ดูกรอานนท์ เหล่านี้แล ธาตุ ๑๘ อย่าง ด้วยเหตุที่ภิกษุรู้ อยู่ เห็นอยู่ จึงควรเรียกได้ว่า ภิกษุผู้ฉลาดในธาตุ ฯ             [๒๓๘] อา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ปริยายแม้อื่น ที่ควรเรียกว่า ภิกษุ ผู้ฉลาดในธาตุ จะพึงมีไหม ฯ             พ. ดูกรอานนท์ มี ธาตุนี้มี ๖ อย่าง ได้แก่ ธาตุคือดิน ธาตุคือน้ำ ธาตุคือไฟ ธาตุคือลม ธาตุคืออากาศ ธาตุคือวิญญาณ ดูกรอานนท์ เหล่านี้แล ธาตุ ๖ อย่าง แม้ด้วยเหตุที่ภิกษุรู้อยู่ เห็นอยู่ จึงควรเรียกได้ว่า ภิกษุผู้ฉลาด ในธาตุ ฯ             [๒๓๙] อา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ปริยายแม้อื่น ที่ควรเรียกว่า ภิกษุผู้ฉลาดในธาตุ จะพึงมีอีกไหม ฯ             พ. ดูกรอานนท์ มี ธาตุนี้มี ๖ อย่าง ได้แก่ ธาตุคือสุข ธาตุคือทุกข์ ธาตุคือโสมนัส ธาตุคือโทมนัส ธาตุคืออุเบกขา ธาตุคืออวิชชา ดูกรอานนท์ เหล่านี้แล ธาตุ ๖ อย่าง แม้ด้วยเหตุที่ภิกษุรู้อยู่ เห็นอยู่ จึงควรเรียกได้ว่า ภิกษุ ผู้ฉลาดในธาตุ ฯ             [๒๔๐] อา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ปริยายแม้อื่น ที่ควรเรียกว่า ภิกษุผู้ฉลาดในธาตุ จะพึงมีอีกไหม ฯ             พ. ดูกรอานนท์ มี ธาตุนี้มี ๖ อย่าง ได้แก่ ธาตุคือกาม ธาตุคือ เนกขัมมะ ธาตุคือพยาบาท ธาตุคือความไม่พยาบาท ธาตุคือความเบียดเบียน ธาตุคือความไม่เบียดเบียน ดูกรอานนท์ เหล่านี้แล ธาตุ ๖ อย่าง แม้ด้วยเหตุ ที่ภิกษุรู้อยู่ เห็นอยู่ จึงควรเรียกได้ว่า ภิกษุผู้ฉลาดในธาตุ ฯ             [๒๔๑] อา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ปริยายแม้อื่น ที่ควรเรียกว่า ภิกษุผู้ฉลาดในธาตุ จะพึงมีอีกไหม ฯ             พ. ดูกรอานนท์ มี ธาตุนี้มี ๓ อย่าง ได้แก่ ธาตุคือกาม ธาตุคือรูป ธาตุคืออรูป ดูกรอานนท์ เหล่านี้แล ธาตุ ๓ อย่าง แม้ภิกษุรู้อยู่ เห็นอยู่ จึงควรเรียกได้ว่า ภิกษุผู้ฉลาดในธาตุ ฯ             [๒๔๒] อา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ปริยายแม้อื่น ที่ควรเรียกว่า ภิกษุผู้ฉลาดในธาตุ จะพึงมีอีกไหม ฯ             พ. ดูกรอานนท์ มี ธาตุนี้มี ๒ อย่าง คือ สังขตธาตุ อสังขตธาตุ ดูกรอานนท์ เหล่านี้แล ธาตุ ๒ อย่าง แม้ด้วยเหตุที่ภิกษุรู้อยู่ เห็นอยู่ จึงควรเรียกได้ว่า ภิกษุผู้ฉลาดในธาตุ ฯ ..... [๒๔๖] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสแล้วอย่างนี้ ท่านพระอานนท์ ได้ทูล พระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าอัศจรรย์จริง ไม่น่าเป็นไปได้เลย ธรรมบรรยายนี้ชื่อไร พระพุทธเจ้าข้า ฯ             พระผู้มีพระภาคตรัสว่า เพราะเหตุนั้นแล เธอจงจำธรรมบรรยายนี้ไว้ ว่าชื่อ พหุธาตุก (ชุมนุมธาตุมากอย่าง) บ้าง ว่าชื่อจตุปริวัฏฏ (แสดงอาการเวียน ๔ รอบ) บ้าง ว่าชื่อธรรมาทาส (แว่นส่องธรรม) บ้าง ว่าชื่ออมตทุนทุภี (กลองบันลืออมฤต) บ้าง ว่าชื่ออนุตตรสังคามวิชัย (ความชนะสงครามอย่างไม่มีความชนะอื่นยิ่งกว่า) บ้าง ฯ             พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระภาษิตนี้แล้ว ท่านพระอานนท์จึงชื่นชมยินดี พระภาษิตของพระผู้มีพระภาคแล ฯ จบ พหุธาตุกสูตร ที่ ๕ -----------------------------------------------------             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  บรรทัดที่ ๓๔๓๒ - ๓๖๔๖.  หน้าที่  ๑๔๕ - ๑๕๓. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=3432&Z=3646&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=234 จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 มี.ค. 51 11:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 88 อันตรธาน ๓                             เพราะชื่อว่า อันตรธานมี ๓ อย่าง คือ ปริยัติอันตรธาน ปฏิเวธอันตรธาน ปฏิบัติอันตรธาน. ในอันตรธาน ๓ นั้น ปิฏก ๓ ชื่อว่าปริยัติ. การแทงตลอดสัจจะ ชื่อว่า ปฏิเวธ. ปฏิปทา (เครื่องดำเนิน) ชื่อว่า ปฏิบัติ.               ใน ๓ อย่างนั้น ปฏิเวธและปฏิบัติมีบ้าง ไม่มีบ้าง. เพราะภิกษุทั้งหลายผู้ทรงปฏิเวธ ย่อมมีมากในกาลครั้งเดียว เป็นอันชี้นิ้วแสดงได้ชัดเจนว่า ภิกษุนี้เป็นปุถุชน. ขึ้นชื่อว่า ภิกษุผู้เป็นปุถุชน ไม่ใช่จะมีได้ครั้งเดียวในทวีปนี้เท่านั้น. แม้ผู้บำเพ็ญการปฏิบัติทั้งหลาย บางคราวมีมาก บางคราวก็มีน้อย.               ด้วยเหตุนี้ ปฏิเวธและปฏิบัติจึงชื่อว่ามีบ้าง ไม่มีบ้าง. แต่ว่าปริยัติ (ถือว่า) เป็นสำคัญของการดำรงอยู่แห่งพระศาสนา. ..... http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14.0&i=234&p=2 อ่าน เนื้อความในพระไตรปิฎก http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=14&A=3432&Z=3646 แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 51 11:18:35 จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 มี.ค. 51 11:17:58 ]

ความคิดเห็นที่ 89 รูปปริคคหะ-อรูปปริคคหะ                             ในบรรดาธาตุ ๑๘ อย่าง การกำหนดธาตุ ๑๐ อย่างครึ่ง ชื่อว่ารูปปริคคหะ (คือการกำหนดรูป) การกำหนดธาตุ ๗ อย่างครึ่ง เป็นอรูปปริคคหะ (คือการกำหนดอรูป) ฉะนั้นจึงเป็นอันตรัสการกำหนดทั้งรูปและอรูปทีเดียว.               ธาตุแม้ทั้งหมดเป็นเบญจขันธ์ด้วยอำนาจขันธ์ แม้เบญจขันธ์ก็เป็นทุกขสัจ. ตัณหาอันยังเบญจขันธ์เหล่านั้นให้ตั้งขึ้นเป็นสมุทัยสัจ. ความไม่เป็นไปแห่งทุกขสัจและสมุทัยสัจทั้งสองเป็นนิโรจสัจ. ปฏิปทาเป็นเครื่องให้ถึงนิโรธ เป็นมรรคสัจ. ดังนั้นกรรมฐานมีสัจจะทั้ง ๔ เป็นอารมณ์ จึงเป็นอันพระองค์ตรัสให้ถึงที่สุด เป็นการย้ำท้ายสำหรับภิกษุรูปหนึ่ง.               นี้เป็นความย่อในที่นี้ แต่โดยพิสดาร ธาตุเหล่านี้ได้กล่าวไว้แล้วในคัมภีร์วิสุทธิมรรค. .... .. อรรถกถา มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ อนุปทวรรค พหุธาตุกสูตร อ่าน อรรถกถาหน้าต่างที่ [๑] [๒] อ่าน เนื้อความในพระไตรปิฎก http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=14&A=3432&Z=3646 จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 มี.ค. 51 11:22:53 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ความที่ธรรมมีสภาพต่างกัน ได้ชื่อว่าธาตุ เพราะอรรถว่าเป็นสภาวะ กล่าวคือมีอรรถว่ามิใช่สัตว์ และอรรถว่าเป็นของสูญ ดังนี้ ชื่อว่า ความต่างแห่งธาตุ. http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=16&A=3713&Z=3726 ธาตุแม้ทั้งหมดเป็นเบญจขันธ์ด้วยอำนาจขันธ์ http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=14&A=3432&Z=3646 ^ ^ อ่านซะ แล้วเลิกบ้าบอได้เสียที คุณหนูเล็กนิดเดียว!!!!!! แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 51 11:32:36 จากคุณ : จิตไหน......อิอิ (JitZungkabuai) - [ 10 มี.ค. 51 11:26:46 ]

ความคิดเห็นที่ 91 คห.77 ดูภาพนี้เทียบครับ : ) จากคุณ : ปล่อย - [ 10 มี.ค. 51 19:08:07 ]

ความคิดเห็นที่ 92 เพิ่มให้ จากคุณ : ปล่อย - [ 10 มี.ค. 51 19:16:32 ]

ความคิดเห็นที่ 93 ตามสบายครับ คุณอธิโมกข์ : ) ----------------------------------- ปล.คห.83 ใครๆ เขาก็รู้กันทั้งนั้นแหละ เขาไม่ได้ปิดบังสักหน่อย ไม่งั้นคงเปลี่ยนสำนวนไปแล้ว คุณหนูเล็กไปอยู่ไหนมา? ปล.2 เพิ่งรู้ว่าคุณหนูเล็กมีอาการกรนผิดปกติ หวังว่าคงไม่รุนแรงนะครับ... จากคุณ : ปล่อย - [ 10 มี.ค. 51 19:29:04 ]

ความคิดเห็นที่ 94 นอนตะแคงขวาสีหไสยาสน์ คุณหนูเล็กหายแน่นอน หายเร็วๆนะครับ จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 มี.ค. 51 19:35:13 ]

ความคิดเห็นที่ 95 เรียน ท่านปล่อย ครับ ท่านเห็นเรื่องธาตุสิบแปด ที่ผมยกมาแล้วใช่ใหมขอรับ? เรื่องธาตุนั้น ผมคะเนเอาว่าน่าจะจบแล้ว กรณีจิตที่ต้องเป็นวิญญาณขันธ์ตามพระอรรถกถา ที่เบญจขันธ์ ไม่ว่าจะเรื่อง ปรมัตถ์๔ ฯลฯ น่าจะไม่น้อยทีเดียวขอรับ ต้องจัดการให้เด็ดขาดไปเสีย ลำบากหลายท่านมานานเกินพอ นั้นไม่ใช่แค่ข้ออ้าง แต่เขาทำอะไรท่านย่อมรู้ดีเช่นเดียวกับผมกระมัง นับถือ Chuck แก้ไขเมื่อ 10 มี.ค. 51 19:47:59 จากคุณ : จิตโหดมาก (JitZungkabuai) - [ 10 มี.ค. 51 19:46:58 ]

ความคิดเห็นที่ 96 **** หาวิธีนานจัง พุทธพจน์ก็คือพุทธพจน์ อรรถกถาก็คืออรรถกถา พระอริยสาวก ต้องกล่าวตรงกับ พระศาสดา จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 10 มี.ค. 51 20:35:59 ]

ความคิดเห็นที่ 97 หน้าด้านจริงๆ คุณหนูเล็กนิดเดียว จากคุณ : JitZungkabuai - [ 10 มี.ค. 51 20:51:22 ]

ความคิดเห็นที่ 98 พุทธพจน์ก็คือพุทธพจน์ อรรถกถาก็คืออรรถกถา พระอริยสาวก ต้องกล่าวตรงกับ พระศาสดา ก็นั่นน่ะสิ พุทธพจน์ พระอริยสาวก อรรถกถาจารย์ พระอภิธัมมัตถสังคหะ กล่าวตรงกันทั้งนั้น (ตรงแบบไม่ต้องตีความมั่วซั่วอย่างที่คุณหนูเล็กทำแล้วทำเล่าด้วยนะ) ----------------- มีแต่คุณหนูเล็กแหละกล่าวแหกคอก แล้วสังเกตหรือเปล่าว่า ที่มาตามสาธุคุณอยู่น่ะใครมั่ง   กระดานห้องศาสนานี้ ส่วนใหญ่เห็นเป็นศิษย์วัด/วิชา ธมก.นะ แปลกไหมล่ะว่าทิฏฐิพวกโน้นกะคุณน่ะ เข้ากันได้ดีจังเลย... จากคุณ : ปล่อย - [ 10 มี.ค. 51 21:06:29 ]

ความคิดเห็นที่ 99 คุณ Chuck  : ) จะหวังอะไรกะคุณหนูเล็กล่ะครับ "คำรับสารภาพ เรากล่าวไว้ในหมู่ภิกษุลัชชี แต่ข้อนั้น ไม่มีในหมู่ภิกษุอลัชชี" ผมว่าคุยเอาเหตุเอาผลกะเขาไปก็เปล่าประโยชน์อ่ะครับ อย่างไรแกก็เฉไฉไปเรื่อยแหละ จงใจบิดเบือนพระธรรมขนาดนี้  วิบากก็คงไม่เบาอยู่หรอก คะเนอนาคต ก็น่าสงสารอยู่เหมือนกัน ที่เห็นว่าพอทำได้ โดยไม่ต้องไปเหนื่อยต่อปากต่อคำโดยเปล่าประโยชน์ ก็คือ เอาภาพที่คุณฤทธีทำไว้นี่แหละ แปะในกระทู้ที่คุณหนูเล็กบิดเบือน ให้สะดุดตาเด่นๆ ไว้ คนมีตามีความคิด ได้อ่าน ก็คงอาศัยภาพที่เราแปะไว้ แยกแยะของแท้ของบิดเบือนได้อยู่หรอก แต่อันนี้ถ้าจะหวังกะคนที่มีทิฏฐิผิดในใจอยู่ก่อน(อย่างพวกเพ่งแก้ว) ก็คงไม่ได้เหมือนกัน นับถือเช่นกันครับ ปล.อย่าเรียกผมว่าท่านเลยครับ คะเนแล้ว คุณChuck เก่งกว่าผมทั้งปริยัติและปฏิบัติอยู่มาก __/\__ จากคุณ : ปล่อย - [ 10 มี.ค. 51 21:27:57 ]

ความคิดเห็นที่ 100 **** ยินดีครับที่แต๋วแตกแล้ว ไม่แปลกใจเลยครับที่สนใจแต่เรื่องเพศ :) จากคุณ : หนูเล็กนิดเดียว - [ 11 มี.ค. 51 07:31:11 ]

ความคิดเห็นที่ 101 เห็นด้วยกับคุณปล่อย คห.98-99 นอนดูต่อไป จากคุณ : Together In 80s Dream - [ 11 มี.ค. 51 10:26:57 ]

ความคิดเห็นที่ 102 ไม่ยอมขอโทษท่านฐานาฐานะอีกใช่ใหม? เพราะ พระสูตรหนูเล็กมันอ่านไม่รู้เรื่อง อรรถกถามันก็ไม่ยอมรับแล้ว เอาที่มันพูดอย่างเดียว จะด้านไปถึงไหนหา หนูเล็กฯ!!!!! แก้ไขเมื่อ 11 มี.ค. 51 13:29:26 จากคุณ : JitZungkabuai - [ 11 มี.ค. 51 13:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 103 อิอิ : ) คุณหนูเล็กหมดมุขแล้ว : ) ---------------------------------- จากคุณ : ไปล่ะ (ปล่อย) - [ 11 มี.ค. 51 19:58:30 ]