PANTIP.COM : Y6429231 บาป หรือ ไม่ []

ความคิดเห็นที่ 2

พิจารณาว่าตราบใดที่ยังมิอาจพ้นอวิชชาได้อย่างสิ้นเชิงย่อมไม่พ้นอาการของกริยาที่เนื่องด้วยเหตุอวิชชาจิตหรือกริยาอันเป็นกรรมน้อยใหญ่ใดๆ และหากพูดถึงกริยาที่บริสุทธิ์สิ้นเชิงไม่เป็นกรรมเลยนั้นเห็นมีเพียงกริยาเพื่ออาการพ้นทุกข์เท่านั้นที่เป็นกริยาอันปกติแท้จริงในสังขตธรรม (ส่วนกริยาเพื่อมุ่งให้เกิดอาการสุขหรือทุกข์ขึ้นมา ล้วนเกินเลยจากอาการปกติของชีวิตทั้งปวง โดยมีเพียงพระอรหัตผลเท่านั้นที่เป็นกริยาเพื่อพ้นทุกข์ได้อย่างแท้จริง)

อาการอันเป็นกริยามิใช่กรรม เช่น สะดุ้งหลีกหนีเมื่อถูกของร้อน ของมีคม กริยาทุรนทุราย กริยาการเกาเมื่อคัน กริยาการกินเมื่อร่างกายต้องการอาหาร กริยาการพักผ่อนของร่างกาย กริยาการหลบความร้อนความหนาว กริยาการเปลี่ยนอริยาบท ฯลฯ นอกจากนี้ยังมีกริยาในชีวิตประจำวันที่เพียงดำเนินให้สอดคล้องตามโลกธรรมแวดล้อม เช่น การสื่อสารต่อชีวิตอื่นด้วยอวัจนภาษา,วัจนภาษา การปรับตัวในสังคมมนุษย์ตามเหมาะสม(แต่จะไม่ให้ถูกติฉินนินทาเลยย่อมไม่มี) ฯลฯ

ดังนั้น ขอตอบตามกระทู้คือ กริยาการมุ่งตบยุงด้วยจิตมนุษย์อย่างเราทุกคนด้วยกันย่อมเป็นกรรมซึ่งหนักระดับพื้นๆน่าจะกล่าวได้ ส่วนยุงที่ถูกตบก็เผชิญผ่านผลกรรมของตนเองให้สิ้นสุดไปแล้วระดับหนึ่ง (หากมีท่านใดที่เด่นชัดด้วยอุเบกขา เป็นเพียงการขยับเกาเมื่อเจ็บคันเพราะยุงกัดซึ่งยุงแทบทุกตัวย่อมหนีไปได้ในกรณีดังกล่าว อีกทั้งเป็นการเผชิญผ่านพ้นผลกรรมทางกายภาพชีวภาพตามบทบาทปกติที่ตนเองมิได้เจตนาก่อ คิดว่ามีจิตใจไม่ธรรมดาเหมือนกันครับ ถ้ามีล่ะปลื้มแย่:)

ส่วนการกินอาหารหรือการเลี้ยงชีพ หากเป็นการเลี้ยงชีพโดยชอบอย่างแท้จริงซึ่งกล่าวได้ว่ามิใช่เป็นบาปกรรม ควรว่าไปตามกริยาร่างกายการกินอาหารเพื่อพ้นทุกข์ของมนุษย์ในธรรมชาติปัจจุบันที่ดำเนินคู่ไปกับการปรับตัวในโลกธรรมแวดล้อม ขอกล่าวโดยคร่าวของการเลี้ยงชีพโดยชอบในที่นี้(ซึ่งอาจดูเป็นเรื่องหลุดโลกบ้างเนื่องจากผิดความยึดมั่นของมนุษย์โดยทั่วไป แต่อาจไม่ผิดบทบาทมนุษย์ท่ามกลางสวัสดิภาพชีวิตโดยหลักอื่นๆในธรรมชาตินักก็เป็นได้) เช่น มนุษย์เหมาะที่จะเด็ดกินพืชตามกริยาการเรียนรู้ของร่างกายและลิ้น ไม่เหมาะไล่ล่าสัตว์หากแต่เหมาะเก็บกินซากสัตว์ อาจเน่าบ้างแห้งบ้าง:) ไม่เหมาะปีนป่ายต้นไม้หากแต่เหมาะที่จะเก็บกินผลพืชที่ร่วงหล่น เก็บกินมูลตามพื้น:) เก็บกินอินทรีย์สารเช่นดินหรืออื่นๆตามสมควร นอกจากนี้ย่อมเป็นการปรับตัวเข้ากับสังคมมนุษย์ซึ่งอาจมีผู้อนุญาตให้น้ำดื่มหรือมอบให้อาหารพืชหรือเนื้อเพื่อดำรงชีพร่วมกับผู้อื่นเป็นครั้งคราว ขอสันนิษฐานว่าพระบรมศาสดาทรงเป็นแบบอย่างการเลี้ยงชีพโดยชอบของมนุษย์ทุกคนเช่นนี้ และหลักการศึกษาทางวิทยาศาสตร์นั้นรับรองได้ระดับหนึ่งว่า มนุษย์นั้นเป็นสัตว์กินพืชกินซาก เป็นต้น

ส่วนการรอขอบิณฑบาต รอซื้อ ฯลฯ เป็นประจำทุกวันเช่นวิถีชีวิตบุคคลทั่วไป อาจเป็นเจตนาและเป็นอาจิณกรรมได้ทั้งสิ้นครับ

จากคุณ : ผู้ศึกษา - [ 17 มี.ค. 51 03:50:45 ]