คือเหมือนเวลามีคนว่า ก็กำหนดว่าได้ยิน แต่ไม่คิดต่อไป เพื่อให้เราไม่รู้สึก หรือยึดติดกับสิ่งนั้น
แต่เวลาผมกลับบ้านมา น้องจะชอบวางของทิ้งไว้เต็มบ้าน ผมเห็นปกติก็จะหงุดหงิด ก็จะบ่นๆ เรียกให้น้องมันมาเก็บ แต่เมื่อผมกลับมาจากปฏิบัติธรรม ก็จะพยายามกำหนดว่าเห็นนะ จะไม่ให้รู้สึกโมโห ทำให้ตัวเองใจเย็น ก็เลยไม่สนใจ มีอะไรก็ปล่อยไปงั้น
มันเหมือนผมปลงมากกว่า เป็นไงก็เป็นกัน ช่างมัน อะไรงี้ จะเป้นอะไรยังไง เราไม่สนอะไรประมาณนั้น บ้านลกก็ลกไป
หรือเวลาเราเกิดความน้อยใจ ก็รู้สึกน้อยใจ แต่ก็กำหนดว่ารู้สึกนะ แล้วปล่อยไปไม่ต้องสนใจ มันก็เหมือนเราไม่มีปากมีเสียง ปล่อยอะไรให้เป็นไปเรื่อยๆ โดยที่เราอยู่นิ่ง
ผมเลยเกิดความสับสนว่า มันคือยังไงกัน ผมจะแก้ปัญหายังไงอะครับ
ขอบคุณครับ
จากคุณ :
chumber 
- [
2 พ.ย. 51 20:19:28
]
[?] การปล่อยวางกับปลง มันแยกกันยังไงอะครับ
