ความคิดเห็นที่ 1 การฆ่า ยังไงก็บาปครับ พยายามแนะนำให้เขาเลิกอาชีพฆ่าสัตว์ครับ  ธรรมะที่จะบอกเขาคือ รักษาศีล5   ไม่ฆ่าสัตว์เป็นหนึ่งในศีลห้า [๕๘๑] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรมาณพ สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็น ของตน เป็นทายาทแห่งกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรม เป็นที่พึ่งอาศัย กรรมย่อมจำแนกสัตว์ให้เลวและประณีตได้ ฯ ส. ข้าพระองค์ย่อมไม่ทราบเนื้อความโดยพิสดารของอุเทศที่พระโคดมผู้เจริญตรัสโดยย่อ มิได้จำแนกเนื้อความโดยพิสดารนี้ได้ ขอพระโคดมผู้เจริญ ได้โปรดแสดงธรรมแก่ข้าพระองค์ โดยประการที่ข้าพระองค์จะพึงทราบเนื้อความแห่งอุเทศนี้โดยพิสดารได้เถิด ฯ พ. ดูกรมาณพ ถ้าอย่างนั้น ท่านจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจะกล่าวต่อไปสุภมาณพ โตเทยยบุตร ทูลรับพระผู้มีพระภาคว่า ชอบแล้ว พระเจ้าข้า ฯ [๕๘๒] พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า ดูกรมาณพ บุคคลบางคนใน โลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษก็ตาม เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง เป็นคน เหี้ยมโหด มีมือเปื้อนเลือด หมกมุ่นในการประหัตประหาร ไม่เอ็นดูในเหล่าสัตว์มีชีวิต เขาตายไป จะเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อม สมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ถ้ามาเป็นมนุษย์ เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีอายุสั้น ดูกรมาณพปฏิปทาเป็นไปเพื่อมีอายุสั้นนี้ คือ เป็นผู้มักทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วง เป็นคนเหี้ยมโหด มีมือเปื้อนเลือด หมกมุ่นในการประหัตประหาร ไม่เอ็นดูในเหล่าสัตว์มีชีวิต ฯ [๕๘๓] ดูกรมาณพ ส่วนบุคคลบางคนในโลกนี้จะเป็นสตรีก็ตาม บุรุษ ก็ตาม ละปาณาติบาตแล้ว เป็นผู้เว้นขาดจากปาณาติบาต วางอาชญา วางศาตราได้มีความละอาย ถึงความเอ็นดู อนุเคราะห์ด้วยความเกื้อกูลในสรรพสัตว์และภูตอยู่เขาตายไป จะเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ เพราะกรรมนั้น อันเขาให้พรั่งพร้อมสมาทานไว้อย่างนี้ หากตายไป ไม่เข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ถ้ามาเป็นมนุษย์เกิด ณ ที่ใดๆ ในภายหลัง จะเป็นคนมีอายุยืน ดูกรมาณพ ปฏิปทาเป็นไปเพื่อมีอายุยืนนี้ คือ ละปาณาติบาตแล้ว เป็นผู้เว้นขาดจากปาณาติบาต วางอาชญา วางศาตราได้ มีความละอาย ถึงความเอ็นดู อนุเคราะห์ด้วยความเกื้อกูลในสรรพสัตว์และภูตอยู่ ฯ ที่มา http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_line.php?B=14&A=7623 แก้ไขเมื่อ 17 มี.ค. 52 23:52:48 จากคุณ : ต่อmcu - [ 17 มี.ค. 52 23:51:42 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บาป ขึ้นกับเจตนา  รู้ว่าเขามีชีวิต  ก็จงใจพรากชีวิตเขาออกมา  คนชี้นิ้วสั่ง  เราจะเอากุ้งเผา  เอาตัวนั้นตัวนี้  บาปเพราะบีบบังคับให้อื่นทำ + บาปเพราะฆ่าสัตว์  เพราะบาปประกอบด้วยเจตนาที่จะพร่าเอาชีวิตเขาเป็นสำคัญ จากคุณ : nuch_tiew - [ 18 มี.ค. 52 00:15:58 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จะไม่ให้บาปเลยนี่  เป็นไปไม่ได้ครับ  ขึ้นชื่อว่าชีวิต  ของใครใครก็รัก  ไม่ต้องการให้ใครมาพรากไปหรอกครับ มีเพียงแค่ทำอย่างไรบาปจึงจะเบาบาลงเท่านั้น  ให้ดูเจตนาเป็นหลัก  หากมีความยินดีในการฆ่าเห็นเป็นเรื่องสนุก  ก็บาปมาก  หากเป็นไปเพื่อยังชีพตนก็เบาขึ้นมาหน่อย  แต่ทั้งนี้ไม่ว่าจะกรณีไหนอย่างไรก็บาปแน่นอน  เปลี่ยนอาชีพได้ก็เปลี่ยนเสียจะดีกว่า จากคุณ : อุบาสก - [ 18 มี.ค. 52 06:51:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บาปมาจากไหน...บุญมาจากไหน..คิดไปเองทั้งนั้น... คนฆ่าบาป..แล้วคนกินไม่บาปหรือ?? ไม่มีการฆ่าไม่มีการกินแล้วห่วงโซ่อาหารจะเป็นอย่างไร?? ตอนที่เสือมันฆ่ากวาง..ไม่รู้ว่าเสือมันคิดหรือป่าวว่าบาป... จากคุณ : bang_rud - [ 18 มี.ค. 52 08:02:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คคห.4  นี้แรงดีจริง ๆ  แหะ ๆ จากคุณ : XeRaMos - [ 18 มี.ค. 52 08:19:31 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔ อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต ๗. วณิชชสูตร            [๑๗๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย การค้าขาย ๕ ประการนี้ อันอุบาสกไม่พึง กระทำ ๕ ประการเป็นไฉน คือ การค้าขายศาตรา ๑ การค้าขายสัตว์ ๑ การค้าขายเนื้อสัตว์ ๑ การค้าขายน้ำเมา ๑ การค้าขายยาพิษ ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย การค้าขาย ๕ ประการนี้แล อันอุบาสกไม่พึงกระทำ ฯ ---------------------------------------------------------------------- พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๑ มหาวิภังค์ ภาค ๑ [๕๙๑] ครั้งนั้น พระเทวทัตต์พร้อมด้วยบริษัทเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นแล้วถวายอภิวาทพระผู้มีพระภาค นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ได้กราบทูลคำนี้แด่พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระองค์ทรงสรรเสริญคุณแห่งความมักน้อย ความสันโดษ ความขัดเกลา ความกำจัด อาการที่น่าเลื่อมใส การไม่สะสม การปรารภความเพียร โดยอเนกปริยาย ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ วัตถุ ๕ ประการนี้ เป็นไปเพื่อความมักน้อย ความสันโดษ ความขัดเกลา ความกำจัด อาการที่น่าเลื่อมใส การไม่สะสม การปรารภความเพียร โดยอเนกปริยาย ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระพุทธเจ้าขอประทานพระวโรกาส ๑. ภิกษุทั้งหลายควรอยู่ป่าตลอดชีวิต ภิกษุใดอาศัยบ้านอยู่ โทษพึงถูกต้องภิกษุนั้น ๒. ภิกษุทั้งหลายควรเที่ยวบิณฑบาตตลอดชีวิต ภิกษุใดยินดีการนิมนต์ โทษพึงถูกต้องภิกษุนั้น ๓. ภิกษุทั้งหลายควรถือผ้าบังสุกุลตลอดชีวิต ภิกษุใดยินดีผ้าคหบดี โทษพึงถูกต้องภิกษุนั้น ๔. ภิกษุทั้งหลายควรอยู่โคนไม้ตลอดชีวิต ภิกษุใดเข้าอาศัยที่มุงบัง โทษพึงถูกต้องภิกษุนั้น ๕. ภิกษุทั้งหลายไม่ควรฉันปลาและเนื้อตลอดชีวิต ภิกษุใดฉันปลาและเนื้อ โทษพึงถูกต้องภิกษุนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสห้ามว่า อย่าเลย เทวทัตต์ ภิกษุใดปรารถนา ก็จงอยู่ป่า ภิกษุใดปรารถนา ก็จงอยู่บ้าน ภิกษุใดปรารถนา ก็จงเที่ยวบิณฑบาต ภิกษุใดปรารถนา ก็จงยินดีการนิมนต์ ภิกษุใดปรารถนา ก็จงถือผ้าบังสุกุล ภิกษุใดปรารถนา ก็จงยินดีผ้าคหบดี ดูกรเทวทัตต์ เราอนุญาตรุกขมูลเสนาสนะตลอด ๘ เดือนเท่านั้น   เราอนุญาตปลาและเนื้อที่บริสุทธิ์ด้วยอาการ ๓ อย่าง คือ ๑. ไม่ได้เห็น ๒. ไม่ได้ยิน ๓. ไม่ได้รังเกียจ -------------------- ขึ้นอยู่กับเจตนา คิดดี หรือ คิดไม่ดี จากคุณ : Reiez - [ 18 มี.ค. 52 08:25:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอบคุณ จขกท. ก่อนอื่น ตอบว่า การฆ่า กรรมปาณาติบาต ผิดศีลข้อ 1 เป็นบาป ไม่ว่าคุณจะบี้มด แมลงสาบ ถ้ามีเจตนาเบียดเบียนด้วยการฆ่า ผิดศีล บาปทั้งนั้น แต่ต้องฉลาดด้วยนะ ถ้าต้องฆ่าเพราะความจำเป็น ก็ทำตามหน้าที่ เช่น ตำรวจ ทหาร ป้องกันตัว เป็นอาชีพ อย่างที่คุณยกตัวอย่าง ถ้าเฉพาะหน้า อาชีพเรา บ้านเราทำอย่างนี้ พ่อแม่เราทำมา เรารับมาทำต่อ ก็ทำไป เป็นมนุษย์ ก็ต้องเอาตัวเรารอด เป็นเรื่องธรรมดา แต่...ต้องไม่ฆ่าพร่ำเพรื่อ อย่างไม่จำเป็น แล้วถ้าหลีกเลี่ยงได้ก็ควร เพราะอาชีพอย่างนี้ พระพุทธเจ้าไม่สรรเสริญ ไม่ใช้สัมมาอาชีวะ ถ้าหาอย่างอื่นทำได้ ก็ควรเปลี่ยนอาชีพซะ ตอบ ผู้ที่ถามเรื่องการบริโภคเนื้อ ขออธิบายว่า เรารับประทานอาหารนะครับ ไม่ใช่รับประทานชีวิตของเนื้อสัตว์ข้างหน้าเรา ถ้าไม่ฉลาดไปคิดว่ามันบาป เพราะเรารับประทานสิ่งมีชีวิต จิตก็จะหม่น กิเลสเอาไปกิน ตกอบายแน่นอน เคยได้ฟังหลวงพ่อคึกฤทธิ์ โสตฺถิผโล ท่านเทศน์สอนไว้ว่า พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เรากินเนื้อสัตว์เป็นอาหารไม่ผิด ถ้าเราไม่รู้ ไม่เห็น ไม่รังเกียจว่าเขาฆ่าเพื่อเรา เคยมีคนมาถามหลวงพ่อ ว่าต้องทำอาชีพที่ต้องฆ่า หลวงพ่อตอบว่า ต้องฉลาดสิ กรรมทำสำเร็จไปแล้ว เป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้ขณะนี้ไม่ได้ฆ่า จะไปย้ำคิดย้ำทำไปทำไม มันจะเป็นมโนกรรม ตกอบายเปล่าๆ ในขณะที่เราไม่ได้ประกอบปาณาติบาตกรรม เราก็ทำความดี ถือศีล ทำสมาธิ ภาวนาไปสิ แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 52 13:29:09 จากคุณ : norapob - [ 18 มี.ค. 52 08:37:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เคยได้ฟังหลวงพ่อคึกฤทธิ์ โสตฺถิผโล ท่านเทศน์สอนไว้ว่า พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เรากินเนื้อสัตว์เป็นอาหารไม่ผิด ถ้าเราไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ยินดีในการฆ่า ^ ^ ^ อาหารที่มาจากเนื้อสัตว์ทั้งหลายนอกจากเด็กน้อยไร้เดียงสา  มีใครไม่รู้ว่าต้องฆ่าสัตว์ก่อนถึงจะได้เนื้อสัตว์ แล้วก็  ถ้ามนุษย์ไม่กินเนื้อสัตว์แน่นอนว่าย่อมไม่มีอาชีพฆ่าสัตว์ เมื่อมนุษย์ยังกินเนื้อสัตว์หรือผลิตภัณฑ์ที่เกิดจากเนื้อสัตว์อยู่จะปฎิเสธไม่รู้ไม่เห็นการฆ่าได้อย่างไรแล้วเอาบาปนั้นไปโยนให้เฉพาะผู้ลงมือฆ่าได้อย่างไร จากคุณ : zolito22 - [ 18 มี.ค. 52 10:10:05 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอบคห 4 ไม่ได้คิดไปเองพระพุทธเจ้าทรงบอกไว้ และเราๆพิจารณาด้วยหลักกาลามสูตรแล้วเห็นด้วย ท่านตั้งตัวเองเป็นคนถูกต้องแล้วใครคิดต่างจากท่านผิดหมดมันถูกแล้วหรือ คนกินกับคนฆ่าจิตขณะกระทำไม่เหมือนกัน พระพุทธเจ้ากล่าวไว้เจตนาคือกรรม คนกินไม่เจตนาให้สัตว์ทรมาณจึงกินเนื้อนี้ลงไปเช่นนี้จะกล่าวว่าบาปได้อย่างไร ส่วนเสือนั้นผมเชื่อว่ากระทำไปตามแรงกรรม เรื่องบังเอิญในโลกย่อมไม่มี ทั้งเสือและทั้งเหยื่อ จากคุณ : EndEarth - [ 18 มี.ค. 52 10:11:49 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ก็ควรลดละการกินเนื้อสัตว์ให้น้อยลง เพื่อที่จะได้ ลดการฆ่าลงด้วยครับ ในต่างประเทศ ผู้ที่กินอาหารจำพวกเนื้อสัตว์ลดลง จนถึงไม่กินเลย มีมากขึ้นเรื่อยๆ  ถึงขนาดที่ว่า ร้านอาหารขนาดใหญ่ที่เป็น Chain ทุกร้าน จะมีเมนูอาหารจำพวกนี้ทุกร้าน http://en.wikipedia.org/wiki/Vegan จากคุณ : KK Tay - [ 18 มี.ค. 52 10:18:09 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ คห.8 ขอบคุณครับ ที่ให้ความเห็น การที่ผมอธิบายเรื่องการทานเนื้อสัตว์ โดยอ้างอิงจากหลวงพ่อคึกฤทธิ์ เพราะท่านแม่นยำเรื่องพระวจนะและเชี่ยวชาญพระไตรปิฎก ซึ่งท่านกรุณาเล่าให้ฟังด้วยว่า พระพุทธเจ้าถูกโจทก์ในเรื่องรับบิณฑบาตรและฉันเนื้อสัตว์จึงทรงบัญญัติเรื่องนี้เอาไว้ มันไม่เกี่ยวกับใครจะกินเนื้อแล้ว รู้หรือไม่รู้ว่าจะเกิดการฆ่าและไร้เดียงสาหรือไม่หรอกครับ คนละประเด็นกัน เราศึกษาพุทธศาสนา ก็เพื่อการหลุดพ้นเป็นเป้าหมายหลักในชีวิต ซึ่งแก่นก็คือ เรียนรู้กายใจ เครื่องมือแรกที่เราต้องมีและรักษาไว้ให้ได้ก่อนคือ ศีล แล้วข้อแรกในศีล 5 ก็คือ ปาณาติบาต....ถ้าเราไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ยินดีในการฆ่าแล้ว จะผิดศีลที่ตรงไหนครับ มันไม่ใช่การโยนบาปให้ผู้ลงมือฆ่า ผมโยนให้ไม่ได้หรอก ถึงโยนให้เขาก็ไม่รับ ใครเป็นผู้ก่อผู้นั้นก็รับไปเอง กฏแห่งกรรมใครๆ ก็รู้กันอยู่แล้ว... แล้วผมก็ไม่ได้ปฏิเสธข้อดีของการไม่ทานเนื้อสัตว์ ส่วนตัวพยายามลดเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่ นี่เป็นการคุยกันในเรื่องของกรรม ไม่ใช่เรื่อง vegetarian จากคุณ : norapob - [ 18 มี.ค. 52 10:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องกินเนื้อแล้วบาปนี่คิดไปเองทั้งนั้น ก็เขาฆ่ามาแล้ว เราไม่ซื้อคนอื่นก็ซื้อ ไม่มีคนซื้อมันก็เน่าเสียไร้ประโยชน์ไปทั้งสิ้น เราไม่ได้ไปสั่งให้เขาฆ่า เราไม่เห็นตอนเขาฆ่า จะไปบาปอะไร พระพุทธเจ้าท่านก็ฉันเนื้อสัตว์ และท่านก็ไม่ได้ห้าม ท่านยังเสด็จปรินิพพานไปแล้วเลย เรื่องที่คนเขาฆ่าสัตว์มาขายเนี่ย ก็เรื่องของเขาไม่เกี่ยวกับเราซักหน่อย แต่ถ้าเราไปสั่ง พรุ่งนี้ขอไก่สองตัวน่ะ อันนี้เราผิดแน่ ถ้าจำเป็นต้องทำอาชีพนี้ ก่อนฆ่าก็ขออโหสิกรรมแก่สัตว์เหล่านั้นละกัน แล้วก็พยายามทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขา ตอนฆ่าเขาก็อย่าทำเพราะสนุก อย่าทำเพราะโกรธ อย่าทำเพราะโมโห ให้คิดว่าทำเพราะเป็นอาชีพ เรื่องกรรมมันหนีไม่พ้นอยู่แล้ว แต่ถ้าทำแบบนี้น่าจะโดนข้อหาน้อยลง จากคุณ : Nobody I am - [ 18 มี.ค. 52 11:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องกินเนื้อแล้วบาปนี่คิดไปเองทั้งนั้น ก็เขาฆ่ามาแล้ว เราไม่ซื้อคนอื่นก็ซื้อ ไม่มีคนซื้อมันก็เน่าเสียไร้ประโยชน์ไปทั้งสิ้น เราไม่ได้ไปสั่งให้เขาฆ่า เราไม่เห็นตอนเขาฆ่า จะไปบาปอะไร พระพุทธเจ้าท่านก็ฉันเนื้อสัตว์ และท่านก็ไม่ได้ห้าม ท่านยังเสด็จปรินิพพานไปแล้วเลย เรื่องที่คนเขาฆ่าสัตว์มาขายเนี่ย ก็เรื่องของเขาไม่เกี่ยวกับเราซักหน่อย แต่ถ้าเราไปสั่ง พรุ่งนี้ขอไก่สองตัวน่ะ อันนี้เราผิดแน่ ถ้าจำเป็นต้องทำอาชีพนี้ ก่อนฆ่าก็ขออโหสิกรรมแก่สัตว์เหล่านั้นละกัน แล้วก็พยายามทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขา ตอนฆ่าเขาก็อย่าทำเพราะสนุก อย่าทำเพราะโกรธ อย่าทำเพราะโมโห ให้คิดว่าทำเพราะเป็นอาชีพ เรื่องกรรมมันหนีไม่พ้นอยู่แล้ว แต่ถ้าทำแบบนี้น่าจะโดนข้อหาน้อยลง ^ ^ ^ สั้นๆๆง่ายๆๆถ้าไม่มีคนซื้อเลยจะมีคนขายไหมคับ เมื่อไม่มีการขายก็จะไม่มีการฆ่าเพื่อขาย*  จะบอกว่าเค้าฆ่าไปแล้วเราถึงไปซื้อผมว่าไม่ถูกนะ  ต่อให้เราไม่ได้ไปซื้อเนื้อสัตว์โดยตรงแต่เราทานหรือใช้อาหารหรือสิ่งของที่มาจากสัตว์ผมก็ว่าเราอยู่ในวงจรที่ทำให้เกิดการฆ่าอยู่ดีแหละครับ   ปล.ผมใช้คำว่าฆ่าเพื่อขายนะครับ ไม่นับรวมการฆ่าอย่างอื่น จากคุณ : zolito22 - [ 18 มี.ค. 52 11:34:21 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฆ่าสัตว์บาปทุกกรณีเลยครับ ส่วนเรื่องแล้วคนกินไม่บาปหรือไงเนี่ย อันนี้ต้องคุยกันอีกเรื่องหนึ่ง มันเป็นเรื่องค่อนข้างละเอียดครับ ซึ่งต้องเข้าใจก่อนว่าเจตนาก่อให้เกิดกำลัง ไม่มีใครเข้าไปในร้านอาหารพร้อมความต้องการที่จะฆ่าสัตว์ แต่อยากกิน อันนี้ต้องแยกแยะก่อนนะครับ สมมติว่าฟลุกเอ็นติดหมอ แต่ความรู้ไม่มี สรุปแล้วก็ต้องออกอยู่ดี แต่อีกคนตั้งใจอ่านหนังสือจนเอ็นติด เขาย่อมมีโอกาสดีกว่าคนแรกอยู่แล้ว อันนี้อธิบายกันยาวครับ จากคุณ : sirnitfi - [ 18 มี.ค. 52 12:23:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ zolito22 การที่คุณมีความคิดเช่นนี้ ผมก็อนุโมทนา เพราะคุณคงไม่ทานเนื้อสัตว์ อ่านจากที่คุณเขียน Post มานี่ คุณน่าจะเป็น Vegetarian คุณคงยังไม่เข้าใจว่า แก่นแท้ของพุทธศาสนาคือ การเรียนรู้ว่ากายนี้ ใจนี้ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เพื่อที่เราจะสามารถละความเข้าใจผิด ว่ากายนี้ใจนี้คือ เรา เป็นของเรา แล้วในที่สุดเมื่อเราสะสมความรู้ จนเต็มที่แล้ว เราก็จะสามารถละทิ้งกายใจและเข้าถึงนิพพาน ไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดในที่สุด....อันนี้คร่าวๆ นะ คราวนี้ การเรียนรู้ที่ว่านี่ ย่อลงมามีหลักปฏิบัติแค่ 3 อย่างเท่านั้น คือ ศีล สมาธิ และ ปัญญา------> ย่อลงมาอีก ศีล เพียงแค่ ศีล 5 เท่านั้น ก็ใช้ได้แล้ว-----> ย่อลงมาอีก ในศีล 5 พระพุทธเจ้าไม่ได้บัญญัติว่าต้องเป็น Vegetarian เท่านั้น จึงจะใช้ได้ คุณคง งง...ว่าแล้วเป็น มังสฯ มันไม่ดีกว่าเหรอ มันดีจริง แต่การทานมังสฯ ไม่ได้แปลว่าคุณจะสามารถละกิเลสได้ การจะละกิเลสได้ ศีลเป็นเพียงจุดเริ่มต้นแรกเท่านั้น การเรียนรู้นี้ ไม่สามารถทำได้ สั้นๆๆๆง่ายๆๆๆ เพียงแค่ไม่ทานเนื้อสัตว์ เท่านั้น การพาตัวออกจากวงจรการฆ่า เป็นเรื่องที่ดี ขออนุโมทนา แต่ไม่ได้แปลว่า คุณมีกิเลสน้อยลง หรือรู้จักกิเลส อย่างน้อย การที่คุณพิมพ์คำว่า ไร้เดียงสาออกมา ก็เจือด้วยโทสะ (ไม่พอใจ) และ โมหะ (กล่าวหาผู้อื่นลอยๆ และคิดว่าเราดีกว่า เรารู้มากกว่า เราเลิศกว่า เราไม่กินเนื้อ....) ปล. ขอน้อมรับคำว่าไร้เดียงสา เพราะผมยังไม่รู้เรื่องอะไรอีกตั้งมากมาย กระทู้นี้ ไม่ได้ถกกันเรื่อง ฆ่าเพื่อขาย เพื่อการพานิชย์ หรือวงจรการฆ่า เป็นการถกกันเรื่องกรรม เรื่องบาป ธรรมะสำหรับคนที่มีวิบากจำเป็นต้องก่อปานาติบาตครับ จากคุณ : norapob - [ 18 มี.ค. 52 12:32:55 ]

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ norapob ผมไม่ใช่พวก...(ภาษาอังกิด)ที่คุณว่ามาหรอกครับทุกวันนี้ยังคงกินเนื้อสัตว์ตามปกติ (ขนาดเจยังไม่ค่อยจะกินเลย) การที่ผมพิมคำว่าไร้เดียงสา  ในตอนพิมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย  พิมตามความเข้าใจของผมคือ  เด็กไร้เดียงสาที่ยังเป็นเด็กน้อยตัวเล็กๆๆจิงๆๆ อีกทั้งผมไม่ได้คิดว่าตัวเองดีกว่าใคร ตามที่คุณเข้าใจ ที่ผมโต้แย้งและยกคำว่า  ฆ่าเพื่อขาย  วงจรการฆ่า ก็เพื่อแสดงให้เห็นถึงความรับผิด(บาป)ร่วมกัน จากคุณ : zolito22 - [ 18 มี.ค. 52 15:03:13 ]

ความคิดเห็นที่ 17 หลวงปู่แหวนท่านว่า "วัวควายมันกินแต่หญ้ามาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นมันเป็นพระอรหันต์ซักตัว" แต่คนกินเนื้อสัตว์ หรือพระที่ฉันเนื้อสัตว์เนี่ย บรรลุอรหันต์ไปตั้งเท่าไหร่แล้ว ถ้าจะคิดอย่างนั้นก็แล้วแต่ละกัน จากคุณ : Nobody I am - [ 18 มี.ค. 52 15:16:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ solito22 โอเค ถ้างั้นก็ขอยืนยันครับ ว่าการกินเนื้อสัตว์ โดยที่เราไม่รู้ ไม่เห็น ไม่รังเกียจว่าเขาฆ่าเพื่อเรา ไม่ผิดศีลข้อ.1 ผมขอตัว ไม่รับผิดร่วมกันนะครับ จากคุณ : norapob - [ 18 มี.ค. 52 16:01:19 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ก็ดีนะ ทั้งโลกไม่ต้องกินเนื้อ แต่กินโปรตีนสังเคราะห์ ว่าแต่ คนจะเลิกกินกันมั้ย!!! ผมอนุโมทนากับผู้ทานมังสวิรัต ชื่นชอบมังสวิรัต และปราถนาชักชวนงดเว้นการทานเนื้อสัตว์ แต่อย่างไรก็ดี ต้องดูสังคมที่เป็นอยู่ด้วย การไม่มีเนื้อสัตว์ทานก็คงไม่ลำบาก ไม่ได้จำเพาะต้องทานหรือไม่ทาน เพราะสาเหตุที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติก็เพื่อป้องกันเป็นคนอยู่ยาก เช่น รับบิณฑบาตรมา หากญาติโยมถวายเนื้อ ปฏิเสธไม่ทานเนื้อ ก็คงลำบาก อันนี้ก็คงขึ้นอยู่กับ กำลัง ฐานะ ความตั้งใจของแต่ละคนครับ นานาจิตตัง แต่อย่างไรก็ดี คนกินเนื้อสัตว์ หากไม่ผิดไปจากพระวินัย ก็ไม่บาปหรอกครับ ความบริสุทธิ์มิได้วัดกันที่ทานเนื้อสัตว์ และความเมตตาปราถนาให้สัตว์พ้นทุกข์ ก็มีในหมู่ที่ทานเนื้อสัตว์อยู่มากเช่นกัน จากคุณ : Cho_shang - [ 18 มี.ค. 52 16:09:55 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ถึง คคห.4 การที่เกิดมาเป็นเสือมันเป็นกรรม เพราะจำเป็นต้องไล่ฆ่าสัตว์อื่นมาเป็นอาหารอย่างไม่มีทางเลือก ซึ่งเสือมันก็มีกรรมไปแบบเสือ ด้วยที่ตัวเสือเองไม่จำเป็นต้องรู้อะไร กฏแห่งกรรมมันทำหน้าที่ของมันอยู่แล้ว แต่มนุษย์มีทางเลือก ถ้าเลือกได้แล้วไม่เลือกก็น่าเสียดายนะ ถึง คคห.5 การกินเนื้อหรือไม่กินเนื้อสัตว์ ไม่เกี่ยวกับการบรรลุธรรมเลย เหมือนกับ บุญและบาปก็ไม่เกี่ยวกับการบรรลุธรรม ลองคิดดูนะครับ องคุลีมาร ฆ่าคนมามากมายก็บรรลุอรหันได้ แต่ผลกรรมที่ไปฆ่าคนไว้ สุดท้ายก็ต้องรับผลอยู่ดี ผมอยากให้คนที่มักใช้ประโยคนี้ของท่านหลวงปู่แหวน เข้าใจเรื่องบุญ-บาปกับการบรรลุอรหันต์ให้ชัดเจน อย่าได้นำมันไปเป็นข้ออ้างเพื่อถ้าจะได้เบียดเบียนสัตว์อื่น เพียงเพื่อต้องการรสชาดในเนื้อของมันเพื่อนำมาสนองตัณหาทางลิ้นเท่านั้น คนที่เป็นมังสวิรัสก็ไม่ได้เป็นเพื่อจะบรรลุธรรม แต่ทำเพื่อลดกรรมจากการเบียดเบียนสัตว์อื่นเท่านั้นเอง ดังนั้นถ้ายังคิดว่าคงจะเวียนว่ายตายเกิดอยู่อีกหลายชาติ เลี่ยงได้ก็เลี่ยงจะดีกว่าครับ แต่ถ้ามั่นใจว่าจะหลุดพ้นในเร็วๆ นี้ก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว จากคุณ : KoKoMan - [ 18 มี.ค. 52 16:18:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 การฆ่าแบบใดที่ไม่บาป ไม่ยากเท่าใดเลย ก็ฆ่าตามธรรมชาติ ธรรมดาสัตว์มันก็ตาย ตามอายุไข หรือมี โรคภัยเบียดเบียน ก็รอให้ม้นตายเอง เราจะได้ไม่บาป แล้วค่อยเอาเนื้อ ไปขาย แบบนี้พอไหวไหม จากคุณ : bergbaan - [ 18 มี.ค. 52 16:50:56 ]

ความคิดเห็นที่ 22 โลกนี้ไม่มีอะไรเต็ม 100 มีดี มีชั่ว มีบุญ มีบาป ทุกอย่างเป็นดุลถ่วงซึ่งกันและกัน สัตว์ทุกประเภท ยังชีพอยู่ด้วยอาหารที่หล่อเลี้ยงร่างกาย แต่ละประเภท  แต่ละชนิด เป็นไปตามกำเนิดแห่งตน มนุษย์ เป็นสัตว์โลกชนิดเดียว  ที่ไม่เลือกอาหาร ทั้งเนื้อสัตว์ พืช ผัก สารพัดที่นำมาปรุงแต่งเป็นอาหารได้  บางครั้ง  บางพวก  บางเหล่า ยังบริโภคเนื้อมนุษย์ด้วยกันเอง พระพุทธองค์ทรงทราบเรื่องนี้ดี  จึงไม่ห้าม ภิกษุฉันเนื้อสัตว์ นอกเหนือจากสัตว์บางประเภท ที่ไม่สมควรแก่การฉัน แต่การบริโภค  การฉันอาหารทุกมื้อของพระภิกษุ  ต้องมีระเบียบปฏิบัติ มีการพิจารณาถึงการขบฉันแต่ละครั้ง  ว่านี้ คืออาหาร เพื่อหล่อเลี้ยงร่างกายสังขาร  ให้ดำรงอยู่ได้   เพื่อยังประโยชน์อื่น แก่สัตว์โลกทั้งหลายทั้งปวง แม้พระเทวทัต มาทูลขอ ให้ฉันแต่เพียงพืช ผัก  พระพุทธองค์ยังไม่เห็นด้วย เนื่องจากว่า   ภิกขุ ยังชีพอยู่ได้ด้วยอาหารจากชาวบ้าน  แล้วจะเลือกโน่น เลือกนี่ อย่างนั้นกิน อย่างนี้ไม่กิน   เป็นเรื่องที่ไม่สมควรกระทำเป็นอย่างยิ่ง เขาให้อย่างไร ก็กินอย่างนั้น แต่จงพิจารณา พิจารณาแต่เพียงว่านี้คืออาหาร  ไม่ต้องไปแยกแยะว่า ปรุงแต่งด้วยอะไร อร่อย หรือ ไม่อร่อย เป็นเนื้อสัตว์  พืช ผัก หรือไม่  ไม่ใช่เรื่องที่ต้องใส่ใจ และพอเพียงแก่อัตตภาพ  ไม่สะสม ส่วนการฆ่าสัตว์เป็นบาปหรือไม่ ? ตามกระทู้ การฆ่า  ย่อมเป็น ทั้งบาป  และไม่บาป..!! การฆ่าที่เป็นบาป 1. มีเจตนาฆ่าให้ตาย 2. มีการกระทำให้ตาย 3. สัตว์นั้นตายลงเพราะการกระทำนั้น 4. ยินดีที่เห็นการตายเป็นผลสำเร็จ ทั้ง 4 ข้อที่กล่าวมานั้น  หากทำด้วยจิตที่ว่างเปล่า  แบบไม่ยินดียินร้าย ว่าการกระทำ ผลของการกระทำจะเป็นเช่นไร.... ผมว่าไม่บาป ว่าแต่................ท่านจขกท.  จะทำได้หรือไม่ ? จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ - [ 18 มี.ค. 52 19:24:45 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เท่าที่ผมเข้าใจ การฆ่าแบบไม่บาปก็คือการฆ่าแบบไม่มีอวิชชาไงครับ ไม่มีโทสะ โลภะ โมหะ พูดง่ายๆก็คือเป็นพระอรหันต์นั่นเอง(แต่ท่านก็ถือศีลโดยธรรมชาติอยู่แล้ว) การกระทำของพระอรหันต์หลุดพ้นบาปบุญไปแล้ว(แต่ท่านก็ยังต้องรับที่เคยทำนะครับ) ส่วนการกินแล้วเบียดเบียน ไม่ครับ เพราะที่คุณกินนะมันศพครับ ที่เขาฆ่านะมันสัตว์ครับ... คุณไม่เคยข้องแวะกับสัตว์ตัวนั้น คุณข้องแวะแต่ศพๆนั้น แล้วคุณทุบหินมันบาปไหมละ? จากคุณ : penwin (penwin) - [ 18 มี.ค. 52 23:50:03 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มีลักธิหนึ่งเชื่ีอว่าการฆ่าไม่บาป  และเป็นสิ่งที่กระทำได้ครับ มีนะครับ อ่านจากเรื่อง กามนิต (The Pilgrim Kamanita) เขียนโดย Karl Gjellerup เป็นภาษาเยอรมัน  ท่าน John E. Logie แปลเป็นภาษาอังกฤษ  และท่านเสถียรโกเศศ  นาคะประทีปแปลจากฉบับภาษาอังกฤษเป็นภาษาไทยครับ คำสอนที่ว่าเป็นของเป็นลักธิโจรครับ  ไม่ทราบว่าท่านผู้แต่งจินตนาการลักธินี้ขึ้นหรือท่านได้มาจากตำราไหนของอินเดีย ตอนที่สิบ รหัสยลักธิครับ  ตอนหนึ่งว่า "เพราะความว่างเปล่า  หมายความตามหลักแห่งเหตุผลคือว่าถ้าข้าพเจ้าตัดหัวคนหรือหัวสัตว์  ดาบของข้าพเจ้าฟันเข้าไปในระวางอนุปรมาณูอันแยกไม่ได้  เพราะอนุปรมาณูนี้มีลักษณะแยกไม่ได้โดยแท้  ดาบของข้าพเจ้าจึงไม่ได้ฟันอนุปรมาณู  เพระาฉะนั้น  ดาบที่ฟันลงไป จึงเป็นฟันในที่ว่างเปล่าระหว่างอนุปรมาณู ก็ความว่างเปล่า ใครเล่าจะเป็นผู้ทำอันตรายได้? เพราะการทำอันตรายในสิ่งที่ไม่มีกเท่ากับไม่ได้ทำอันตรายในสิ่งไรๆ  ด้วยเหตุนี้ผู้ที่เอาดาบฟันลงในที่ว่างเปล่า  จึงไม่ต้องรับผิดและจะรับเทวฑัณฑ์ไม่ได้  ถ้าการฆ่ามนุษย์มีความจริงเป็นเช่นนี้ไซร้  กรรมอย่างอื่นที่มนุษย์ลงทัณฑ์แก่กันเบากว่าการฆ่าคนจะมีความจริงอีกสักเพียงไร? ในพระเวทอันศักดิ์สิทธิ์สอนว่า  สิ่งซึ่งมีภาวะอันแท้จริงมีเพียงหนึ่งเท่านั้นคือพรหม  ถ้าความนี้เป็นจริง  การฆ่าก็เป็นมายา  ไม่ได้ฆ่าใคร  ในพระเวทกล่าวไว้มากมาย  ในตอนที่พระยมบอกแก่นจิเกตด้วยเรื่องพรหม  และด้วยเรื่องอื่นๆว่า ผู้ใดเป็นผู้ประหารก็สำคัญเอาว่าตนเป็นผู้ประหาร  ผู้ใดถูกประหาร  ก็สำคัญเอาว่าตนตาย  เขาทั้งสองไม่รู้แจ้งเลย  แท้จริงไม่มีใครประหาร ไม่มีใครถูกประหาร" รหัสยลักธินี้ใช้การอ้างถึงหลักความเชื่อในเรื่องปรมาณูครับ  อันเป็นจักรวาลวิทยาทางพราหมณ์ที่เชื่อว่าสิ่งที่เล็กที่สุดในโลกคืออนุปรมาณู (Atom) ซึ่งเป็นสิ่งที่เล็กที่สุด  ไม่สามารถแบ่งแยกได้  เมื่อเอาดาบฟันลงไปที่คนหรือสัตว์  ดาบเพียงวิ่งผ่านช่องว่างระหว่าอนุปรมาณูเท่านั้น  ไม่ได้ตัดแบ่งอนุปรมาณูออกเป็นสอง จึงเท่ากับฟันลงในช่องว่าง  ไม่เป็นบาป ไม่ควรได้รับโทษ และหากบาปจากการฆ่ามนุษย์ยังไม่มีและไม่ต้องรับโทษ  การลักขโมย การตัดช่องย่องเบาและการโจรกรรมอื่นๆ จึงไม่เป็นบาปและไม่ต้องรับโทษ เพราะทุกสิ่งเป็นมายา และมีการอ้างถึงเรื่องความเป็นภาวะอันแท้จริงหนึ่งเดียวของพรหม ว่าพรหมเป็นหนึ่งเดียว  สิ่งอื่นเป็นมายา  การฆ่าจึงไม่มีการตายที่แท้จริง  เพราะไม่ได้ฆ่าพรหม มหาโจรองคุลีมาลยึดถือคัมภีร์นี้ครับ(ตามหนังสือกามนิต)  ทำให้มีความชอบธรรมที่จะประกอบโจรกรรมต่างๆ  อย่างไรก็ตามเนื้อเรื่องภายหลังซ่องโจรขององคุลีมาลถูกทำลาย  และนักบวชโจรผู้นำลักธินี้ถูกประหาร  และองคุลีมาลได้พบกับพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าก็ทรงนำองคุลีมาลไปเยี่ยมดูนรก  และพบกับนักบวชโจรดังกล่าว  อันเป็นการสรุปว่าความเชื่อดังกล่าวข้างต้นเป็นสิ่งที่ผิดครับ  องคุลีมาลจึงยอมรับในพระพุทธศาสนาและออกบวชจนสำเร็จอรหันต์ จากคุณ : freelance_law - [ 19 มี.ค. 52 00:10:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่กินทั้ง พืชและสัตว์ ตั้งแต่สมัยโบราณก่อนจะมีศาสนาเราก็กินเนื้อสัตว์มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แค่แต่ก่อนเราเป็นคนฆ่าเอง เดี่ยวนี้มีคนฆ่้าให้ ลำบากจริงๆทำอะไรก็บาปหมด . . . #21 ถ้ารอให้มันแก่ตายเองหมด จะทันประชากรโลกรับประทานเหรอครับหรือถ้าป่วยตาย จะกล้้ารับประทานเหรอครับ แก้ไขเมื่อ 19 มี.ค. 52 03:05:26 จากคุณ : Overmoon - [ 19 มี.ค. 52 03:01:55 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ส่วนการกินแล้วเบียดเบียน ไม่ครับ เพราะที่คุณกินนะมันศพครับ ที่เขาฆ่านะมันสัตว์ครับ... คุณไม่เคยข้องแวะกับสัตว์ตัวนั้น คุณข้องแวะแต่ศพๆนั้น แล้วคุณทุบหินมันบาปไหมละ? ^ ^ จริงครับที่คุณกินมันเป็นศพ แต่ถ้าคุณ หรือผม หรือคนทั่วไปไม่กินศพ ถามว่าจะเกิดการฆ่าเพื่อเอาศพมาขายไหมครับ  เพราะเมื่อไม่มีการซื้อย่อมไม่มีใครเอามาขาย  อย่างเช่นในกทม.เนื้อหมาที่ไม่ค่อยมีคนกินมันก็ไม่มีวางขายในตลาดหรือซุปเปอมาร์เก็ต   แต่ที่จังหวัดแห่งหนึ่งพื้นที่แห่งหนึ่งมีการกินเนื้อหมาทำให้มีเนื้อหมาขาย แล้วหินมันเป็นศพด้วยเหรอคับถึงเอามาเปรียบเทียบ   งง เอามาเปรียบเทียบกันได้ไง จากคุณ : zolito22 - [ 19 มี.ค. 52 07:23:14 ]

ความคิดเห็นที่ 27 คห9 พระพุทธเจ้าองค์ไหน???       บทแรกที่สัมมาสัมพุทธคือธรรมจักรฯ..       ไม่มีนี่คับ...บาป...บุญ...        ถ้าเชื่อในกลมาสูตรต้องพิสูจน์ให้เห็นถึงบาปและบุญด้วย...        ที่ผมถามเรื่องเสือนะหมายถึงจิตของเดรัจฉานนะคับ...คิดอย่างไรขณะฆ่า        หรือถ้าถามใหม่เด็กตัวเล็กขวบหนึ่งเอาไม้เคาะหัวเพื่อนแตก..        จิตเด็กนั้นคิดอย่างไร....จะเอาบาปบุญมาจับหรือ??? จากคุณ : bang_rud - [ 19 มี.ค. 52 10:24:49 ]

ความคิดเห็นที่ 28 พวกกินผัก หรือ พวกกินเนื้อ ถ้ากินเพราะตัณหาอุปาทาน บาปพอกัน ปัจจุบันนี้การเลี้ยงเพื่อฆ่าสัตว์ขาย มันเป็นอุตสาหกรรม เป็นวงจรอุปสงค์อุปทาน หากคนกินเนื้อน้อยลงน้อยลง คนขายขายไม่ได้ การฆ่าสัตว์ก็จะน้อยลงไปด้วย จากคุณ : มาลัย - [ 19 มี.ค. 52 20:55:49 ]

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ zolito22 ผมก็คิดเหมือนคุณเลยครับ ผมคิดว่ามันขัดกัความจริงยังไงไม่รู้ แต่ ธรรมไหนที่คิดว่ามันขัดๆก็วางไปก่อนครับ พระพุทธเจ้าพระองค์ไม่ได้บังคับให้เชื่อครับ ตรงกันข้ามพระองค์สอนไม่ให้เชื่อด้วย(ไม่ให้เชื่อเพียงเพราะเป็นคำที่อยู่ในปิฎก) ให้ลองปฏิบัติดู ลองถือศีล นั่งสมาธิ ดู ว่าจิตผ่องใสจริงไหม พร้อมจะเชื่อเมื่อไหร่ค่อยเชื่อครับ หรือไม่อยากเชื่อก็ไม่ต้องเชื่อครับ ผมว่าเราเลือกที่จะเชื่อได้ครับ หลักกาลามสูตร ๑๐ ที่ว่าด้วยการอย่าเชื่อ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ (ข้อ4) ๔. มา ปิฎกสัมฺปทาเนน อย่าเชื่อโดยอ้างปิฎก จากคุณ : ดินเหนียวปนทราย - [ 20 มี.ค. 52 21:40:39 ]