ความคิดเห็นที่ 1 ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลบางคนในโลกนี้ -ย่อมข่มขี่บีบคั้นวาทะอันไม่เป็นธรรมด้วยวาทะอันไม่เป็นธรรม -และย่อมยังบริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมให้ยินดีด้วยวาทะอันไม่เป็นธรรม -บริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมนั้น ย่อมสรรเสริญเสียงเอ็ดอึงเพราะวาทะอันไม่เป็นธรรมนั้นว่า ดูกรท่านผู้เจริญท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ฯ อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ -ย่อมข่มขี่บีบคั้นวาทะที่เป็นธรรมด้วยวาทะที่ไม่เป็นธรรม -และย่อมยังบริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรม ให้ยินดีด้วยวาทะที่ไม่เป็นธรรม -บริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมนั้น ย่อมสรรเสริญเสียงเอ็ดอึงเพราะวาทะอันไม่เป็นธรรมนั้นว่า ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ฯ อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ -ย่อมข่มขี่บีบคั้นวาทะที่เป็นธรรมและวาทะที่ไม่เป็นธรรมด้วยวาทะที่ไม่เป็นธรรม -และย่อมยังบริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมให้ยินดีด้วยวาทะไม่เป็นธรรม -บริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมนั้น ย่อมสรรเสริญเสียงเอ็ดอึงเพราะวาทะอันไม่เป็นธรรมนั้นว่า ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ฯ อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ -ย่อมข่มขี่บีบคั้นวาทะที่ไม่เป็นธรรมด้วยวาทะที่เป็นธรรม -และย่อมยังบริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมให้ยินดีด้วยวาทะที่เป็นธรรม -บริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมนั้น ย่อมสรรเสริญเสียงเอ็ดอึงเพราะวาทะอันเป็นธรรมนั้นว่า ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ฯ อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ -ย่อมข่มขี่บีบคั้นวาทะที่เป็นธรรมด้วยวาทะที่เป็นธรรม -และย่อมยังบริษัทผู้ประกอบด้วยธรรมให้ยินดีด้วยวาทะที่เป็นธรรม -บริษัทผู้ประกอบด้วยธรรมนั้น ย่อมสรรเสริญเสียงเอ็ดอึงเพราะวาทะที่เป็นธรรมนั้นว่า ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ฯ บางส่วนจาก อาชินสูตร http://www.84000.org/tipitaka/read/?24/116 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 23:44:15

ความคิดเห็นที่ 2 คห.1 ยังไม่เคลียร์เรื่อง 2 ท่อนท้ายครับ คือ ทำไมการข่มขี่วาทะที่ไม่เป็นธรรมด้วยวาทะที่เป็นธรรมนั้น ถึงถูกใจบริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมล่ะ? หรือเป็นบริษัทที่ไม่ประกอบด้วยธรรม ที่ยินดีในวาทะที่เป็นธรรม(คือกลับตัว)แล้ว หรือไม่ควรข่มขี่วาทะที่ไม่เป็นธรรมด้วยวาทะที่เป็นธรรม (อันนี้ไม่ค่อยเข้ากับทิฏฐิเก่าเท่าไร?) อีกอัน คือ การข่มขี่วาทะที่เป็นธรรม แม้ด้วยวาทะที่เป็นธรรม ทำไมบริษัทที่ประกอบด้วยธรรมจึงถูกใจล่ะ? ผมเข้าใจอย่างนี้ว่า หมายถึงสองฝ่ายคุยกันอย่างบัณฑิต แม้ความเห็นจะต่างกัน แต่ก็เป็นไปอย่างสร้างสรรค์ น่าฟัง ล่ะมังครับ? จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 23:56:39

ความคิดเห็นที่ 3 อันนี้ ความจริงเป็นเรื่องของภิกษุโจทภิกษุกันเอง แต่ชาวบ้านอย่างเราๆ เอามาประยุกต์ใช้ด้วยก็ดี ----------------------------------------------- ผู้โจทก์พึงมนสิการธรรม ๕ ประการ             [๕๑๐] พระอุบาลีทูลถามว่า ภิกษุผู้โจทก์ปรารถนาจะโจทผู้อื่น พึง มนสิการธรรมเท่าไรไว้ในตน แล้วโจทผู้อื่น พระพุทธเจ้าข้า             พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุบาลี ภิกษุผู้โจทก์ปรารถนาจะโจทผู้อื่น พึงมนสิการธรรม ๕ อย่างไว้ในตน แล้วโจทผู้อื่น คือ:-                          ๑. ความการุญ                          ๒. ความหวังประโยชน์                          ๓. ความเอ็นดู                          ๔. ความออกจากอาบัติ                          ๕. ความทำวินัยเป็นเบื้องหน้า             ดูกรอุบาลี ภิกษุผู้โจทก์ปรารถนาจะโจทผู้อื่น พึงมนสิการธรรม ๕ อย่าง นี้ไว้ในตน แล้วโจทผู้อื่น ฯ ผู้ถูกโจทก์พึงตั้งอยู่ในธรรม ๒ ประการ             [๕๑๑] พระอุบาลีทูลถามว่า ก็ภิกษุผู้ถูกโจทก์ พึงตั้งอยู่ในธรรมเท่าไร พระพุทธเจ้าข้า             พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุบาลี ภิกษุผู้ถูกโจทก์ พึงตั้งอยู่ในธรรม ๒ ประการ คือ ความจริง ๑ ความไม่ขุ่นเคือง ๑ ฯ http://www.84000.org/tipitaka/read/?7/500-511 ----------------------------------- หมายเหตุ ข้อความในรูปขาดไปท่อนหนึ่งเพราะตัดรูปแคบไปครับ ข้อความเต็มอย่างนี้ครับ ๔. จักกล่าวด้วยคำประกอบด้วยประโยชน์ จักไม่กล่าวด้วยคำไร้ประโยชน์ แก้ไขเมื่อ 13 ส.ค. 52 00:14:04 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 00:07:23

ความคิดเห็นที่ 4 บางส่วนจาก ๑. กกจูปมสูตร ว่าด้วยอุปมาด้วยเลื่อย http://84000.org/tipitaka/read/?12/263-273 ถ้อยคำที่คนอื่นจะพึงกล่าว ๕ ประการ [๒๖๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ทางแห่งถ้อยคำที่บุคคลอื่นจะพึงกล่าวกะท่านมีอยู่ ๕ ประการ คือ กล่าวโดยกาลอันสมควรหรือไม่สมควร ๑ กล่าวด้วยเรื่องจริงหรือไม่จริง ๑ กล่าวด้วยคำอ่อนหวานหรือคำหยาบคาย ๑ กล่าวด้วยคำประกอบด้วยประโยชน์หรือไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ๑ มีจิตเมตตาหรือมีโทสะในภายในกล่าว ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อบุคคลอื่นจะกล่าวโดยกาลอันสมควรหรือไม่สมควรก็ตาม จะกล่าวด้วยเรื่องจริงหรือไม่จริงก็ตาม จะกล่าวถ้อยคำอ่อนหวานหรือหยาบคายก็ตาม จะกล่าวถ้อยคำประกอบด้วยประโยชน์ หรือไม่ประกอบด้วยประโยชน์ก็ตาม จะมีจิตเมตตาหรือมีโทสะในภายในกล่าวก็ตาม ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ในข้อนั้น พวกเธอพึงศึกษาอย่างนี้ว่า จิตของเราจักไม่แปรปรวน เราจักไม่เปล่งวาจาลามก เราจักอนุเคราะห์ด้วยสิ่งอันเป็นประโยชน์ เราจักมีจิตเมตตา ไม่มีโทสะในภายใน เราจักแผ่เมตตาจิตไปถึงบุคคลนั้น และเราแผ่เมตตาจิตอันไพบูลย์ ใหญ่ยิ่ง หาประมาณมิได้ ไม่มีเวร ไม่มีพยาบาท ไปตลอดโลก ทุกทิศทุกทาง ซึ่งเป็นอารมณ์ของจิตนั้น ดังนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงศึกษาด้วยอาการดังที่กล่าวมานี้แล. ----------------------------- จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 00:10:49

ความคิดเห็นที่ 5 พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเรา ติพระธรรม ติพระสงฆ์ ก็ตาม เธอทั้งหลายไม่ควรอาฆาต ไม่ควรโทมนัสน้อยใจ ไม่ควรแค้นใจในคนเหล่านั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเรา ติพระธรรม ติพระสงฆ์ ถ้าเธอทั้งหลายจักขุ่นเคือง หรือจักโทมนัสน้อยใจในคนเหล่านั้น อันตรายจะพึงมีแก่เธอทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นเป็นแน่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเรา ติพระธรรม ติพระสงฆ์ ถ้าเธอทั้งหลายจักขุ่นเคืองหรือจักโทมนัสน้อยใจในคนเหล่านั้น เธอทั้งหลายจะพึงรู้คำที่เขาพูดถูก หรือคำที่เขาพูดผิดได้ละหรือ?             ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า ข้อนั้นเป็นไปไม่ได้ทีเดียว พระพุทธเจ้าข้า. พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวติเรา ติพระธรรม ติพระสงฆ์ ในคำที่เขากล่าวตินั้น คำที่ไม่จริง เธอทั้งหลายควรแก้ให้เห็นโดยความไม่เป็นจริงว่านั่นไม่จริง แม้เพราะเหตุนี้ นั่นไม่แท้ แม้เพราะเหตุนี้ แม้นั่นก็ไม่มีในเราทั้งหลาย และคำนั้นจะหาไม่ได้ในเราทั้งหลาย --------------------------- ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเรา ชมพระธรรม ชมพระสงฆ์ เธอทั้งหลายไม่ควรเบิกบานใจ ไม่ควรดีใจ ไม่ควรกระเหิมใจในคำชมนั้น ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเรา ชมพระธรรม ชมพระสงฆ์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าเธอทั้งหลายจักเบิกบานใจ จักดีใจ จักกระเหิมใจในคำชมนั้น อันตรายจะพึงมีแก่เธอทั้งหลายเพราะเหตุนั้นเป็นแน่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย คนพวกอื่นจะพึงกล่าวชมเรา ชมพระธรรม หรือชมพระสงฆ์ ในคำชมนั้น คำที่จริง เธอทั้งหลายควรปฏิญาณให้เห็นโดยความเป็นจริงว่า นั่นจริง แม้เพราะเหตุนี้ นั่นแท้ แม้เพราะเหตุนี้ แม้คำนั้นก็มีในเราทั้งหลาย และคำนั้นจะหาได้ในเราทั้งหลาย. http://84000.org/tipitaka/read/?9/1 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 00:28:30

ความคิดเห็นที่ 6 ดูกรภิกษุทั้งหลาย จะพึงทราบบุคคลว่า ควรพูดหรือไม่ควรพูด ก็ด้วยประชุมสนทนากัน -------------------------------------- ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าบุคคลถูกถามปัญหา ไม่เฉลยโดยส่วนเดียว ซึ่งปัญหาที่ควรเฉลยโดยส่วนเดียว ไม่จำแนกเฉลย ซึ่งปัญหาที่ควรจำแนกเฉลย ไม่สอบถามเฉลย ซึ่งปัญหาที่ควรสอบถามเฉลย ไม่หยุดปัญหาที่ควรหยุด เมื่อเป็นเช่นนี้ บุคคลนี้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ควรพูด (พึงทราบบุคคลควรพูดโดยนัยตรงข้าม) -------------------------------------- ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าบุคคลเมื่อถูกถามปัญหา ไม่ดำรงอยู่ในฐานะและอฐานะ ไม่ดำรงอยู่ในปริกัป ไม่ดำรงอยู่ในวาทะที่ควรรู้ทั่วถึง ไม่ดำรงอยู่ในปฏิปทา เมื่อเป็นเช่นนี้ บุคคลนี้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ควรพูด (พึงทราบบุคคลควรพูดโดยนัยตรงข้าม) ------------------------------------------------------- ถ้าบุคคลถูกถามปัญหา พูดกลบเกลื่อน พูดนอกเรื่องนอกราว แสดงความโกรธ ความขัดเคืองและความเสียใจให้ปรากฏ เมื่อเป็นเช่นนี้ บุคคลนี้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ควรพูด (พึงทราบบุคคลควรพูดโดยนัยตรงข้าม) -------------------------------------------------- ถ้าบุคคลถูกถามปัญหา พูดฟุ้งเฟ้อ พูดวุ่นวาย หัวเราะเยาะ คอยจับผิด เมื่อเป็นเช่นนี้ บุคคลนี้ชื่อว่าเป็นผู้ไม่ควรพูด (พึงทราบบุคคลควรพูดโดยนัยตรงข้าม) ---------------------------------------------- ดูกรภิกษุทั้งหลาย พึงทราบบุคคลว่า มีอุปนิสัยหรือว่าไม่มีอุปนิสัย ก็ด้วยประชุมสนทนากัน ผู้ไม่เงี่ยโสตลงฟัง ชื่อว่าเป็นคนไม่มีอุปนิสัย ผู้ที่เงี่ยโสตลงฟัง ชื่อว่าเป็นคนมีอุปนิสัย เมื่อเขาเป็นผู้มีอุปนิสัย ย่อมจะรู้ด้วยปัญญาอันยิ่งซึ่งธรรมอย่างหนึ่ง ย่อมจะกำหนดรู้ธรรมอย่างหนึ่ง ย่อมจะละธรรมอย่างหนึ่ง ย่อมจะทำให้แจ้งซึ่งธรรมอย่างหนึ่ง เมื่อเขารู้ด้วยปัญญาอันยิ่งซึ่งธรรมอย่างหนึ่ง กำหนดรู้ธรรมอย่างหนึ่ง ละธรรมอย่างหนึ่ง ทำให้แจ้งซึ่งธรรมอย่างหนึ่ง ย่อมจะถูกต้องวิมุตติโดยชอบ ดูกรภิกษุทั้งหลาย การสนทนามีข้อนี้เป็นประโยชน์ การปรึกษาหารือมีข้อนี้เป็นประโยชน์ อุปนิสัยมีข้อนี้เป็นประโยชน์ การเงี่ยโสตลงฟังมีข้อนี้เป็นประโยชน์ คือ จิตหลุดพ้นเพราะไม่ถือมั่น ฯ ---------------------------------------------- ตัดย่อจาก กถาวัตถุสูตร http://84000.org/tipitaka/read/?20/507 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 00:38:55

ความคิดเห็นที่ 7 กถาวัตถุสูตร นานแล้วเคยอ่านไม่เข้าใจ แต่ได้คุณฐานาฐานะช่วยอธิบายให้ฟัง __/\__ ตอนนี้ ที่เซฟคำตอบนั้นไว้ได้หายไปแล้ว T T ความจำก็ไม่ค่อยจะชัดแล้วว่าตอนนั้นท่านตอบว่าอย่างไรบ้าง จึงขออธิบายแบบงูๆ ปลาๆ นะครับ ถ้าท่านมาอธิบายให้ใหม่จะเป็นพระคุณอย่างสูงครับ แหะๆ : ) ----------------------------- คำว่า ควรพูดหรือไม่ควรพูด ด้านหนึ่งหมายความว่า คนที่มีลักษณะนั้นๆ น่ะ ไม่ควรพูดออกมา เพราะพูดไม่เป็นธรรมไม่เป็นหลัก ด้านหนึ่งหมายความว่า ถ้าเจอกะคนที่มีลักษณะนั้นๆ เราก็ไม่ควรจะพูดด้วย เพราะเขาไม่มีอุปนิสัยที่จะฟังคำเราให้เกิดประโยชน์ การคุยนั้นไร้ประโยชน์ ------------------ คำว่า ไม่ดำรงอยู่ในฐานะและอฐานะ หมายถึง ไม่มีจุดยืนในความเห็นของตน คือ พอโดนต้อนก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ทีแรกยืนยันว่าจริง พอจะจนคำเข้า ก็บอกว่า ผมไม่เคยบอกว่าจริงนะ ---------------------- คำว่าไม่ดำรงอยู่ในปริกัป ข้อนี้จำไม่ค่อยได้แล้วครับ เดาว่าน่าจะหมายถึง คนนั้นๆ คิดจะถามจะตอบอะไร พออีกฝ่ายหนึ่งดักคอได้ ก็เปลี่ยนว่า ไม่ได้จะถามหรือจะตอบอย่างนั้น แทนที่จะยืนคำถามคำตอบตามที่คิดไว้แต่เดิม ------------------------------------ คำว่า ไม่ดำรงอยู่ในวาทะที่ควรรู้ทั่วถึง ข้อนี้ น่าจะ(อีกแล้ว) หมายความว่า คำถามคำตอบที่ตนเองมีความรู้อยู่นั้น ตนได้พูดไปแล้ว แต่พออีกฝ่ายแย็บเข้ามา ยังไม่ทันจะแย้งอะไร ก็รีบลังเลว่าที่เราพูดไปนี้ผิดประเด็นหรือไร ----------------------------- คำว่า ไม่ดำรงอยู่ในปฏิปทา อันนี้เป็นหลักปฏิบัติของพระภิกษุครับ ที่มีกฏเกณฑ์ว่าจะเทศน์หรือตอบธรรมะในกาลเทศะแบบไหนบ้าง หรือคนที่ถามนั้นถามโดยเคารพหรือเปล่า ถ้าคนมาถามโดยผิดกาลเทศะก็ไม่ควรตอบเพราะจะผิดธรรมเนียม -------------------------------------- หมายเหตุ อ่านเพิ่มเติมจากอรรถกถาครับ http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=20&i=507 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 01:06:48

ความคิดเห็นที่ 8 เข้ามาอ่าน ติด Give ให้และโหวตกระทู้ค่ะ ในครั้งพุทธกาลนั้น การขยายตัวของพุทธบริษัทเป็นไปราวไฟลามทุ่ง ก็ด้วยการมีจิตใจแบบบัณฑิต ท่าทีแบบบัณฑิตในการสนทนาแลกเปลี่ยน เพราะชนะใจกันก่อน จึงเปิดใจกันได้ เพราะเปิดใจกันได้ จึงรับฟังธรรมอีกทัศนะหนึ่งได้อย่างใคร่ครวญ ซึ่งเราเองต้องเป็นฝ่ายใจกว้างก่อน เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูดให้ชัดโดยปราศจากอคติก่อน จึงแย้งได้ตรงประเด็นโดยไม่กล่าวกระทบหรือส่อเสียดใดๆ แม้อีกฝ่ายจะยังไม่สามารถเข้าใจในประเด็นของเราได้ในทันที แต่อย่างน้อยก็จะทิ้งประเด็นบางอย่างที่เขาคิดไม่ถึงเอาไว้คิดต่อ มีโอกาสสนทนากันภายหลัง ก็จะแลกเปลี่ยนกันได้ง่ายขึ้น จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 08:17:09

ความคิดเห็นที่ 9 เอามาเสริมคห.8 ครับ : ) องค์แห่งทูต http://www.84000.org/tipitaka/read/?7/398-400 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 11:05:48

ความคิดเห็นที่ 10 พี่คะ..อ่านตั้งสามรอบกว่าจะเข้าใจ โหวตให้แล้วนะคะ และถ้าจะให้ดี พี่กรุณาช่วยแปลเป็นภาษาง่ายๆ ก็จะดียิ่งขึ้นอีกค่ะ แยกไว้เป็นส่วนความเห็นก็ได้ค่า... ขอบพระคุณค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 13:48:56

ความคิดเห็นที่ 11 สาธุ... สาธุ... สาธุ... จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 14:01:56

ความคิดเห็นที่ 12 ขออนุโมทนาสาธุในสุภาษิตทั้งหลายเหล่านี้ จากคุณ : EvaAngelion เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 14:25:04

ความคิดเห็นที่ 13 ความคิดเห็นที่ 2     คห.1 ยังไม่เคลียร์เรื่อง 2 ท่อนท้ายครับ คือ ทำไมการข่มขี่วาทะที่ไม่เป็นธรรมด้วยวาทะที่เป็นธรรมนั้น ถึงถูกใจบริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมล่ะ? หรือเป็นบริษัทที่ไม่ประกอบด้วยธรรม ที่ยินดีในวาทะที่เป็นธรรม(คือกลับตัว)แล้ว หรือไม่ควรข่มขี่วาทะที่ไม่เป็นธรรมด้วยวาทะที่เป็นธรรม (อันนี้ไม่ค่อยเข้ากับทิฏฐิเก่าเท่าไร?) อีกอัน คือ การข่มขี่วาทะที่เป็นธรรม แม้ด้วยวาทะที่เป็นธรรม ทำไมบริษัทที่ประกอบด้วยธรรมจึงถูกใจล่ะ? ผมเข้าใจอย่างนี้ว่า หมายถึงสองฝ่ายคุยกันอย่างบัณฑิต แม้ความเห็นจะต่างกัน แต่ก็เป็นไปอย่างสร้างสรรค์ น่าฟัง ล่ะมังครับ? จากคุณ : ปล่อย   เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 23:56:39                    คำถามว่า                     คห.1                     ยังไม่เคลียร์เรื่อง 2 ท่อนท้ายครับ                     คือ ทำไมการข่มขี่วาทะที่ไม่เป็นธรรมด้วยวาทะที่เป็นธรรมนั้น                     ถึงถูกใจบริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมล่ะ?                     หรือเป็นบริษัทที่ไม่ประกอบด้วยธรรม ที่ยินดีในวาทะที่เป็นธรรม(คือกลับตัว)แล้ว                             หรือไม่ควรข่มขี่วาทะที่ไม่เป็นธรรมด้วยวาทะที่เป็นธรรม                     (อันนี้ไม่ค่อยเข้ากับทิฏฐิเก่าเท่าไร?)                  ตอบว่า ขอยกเนื้อความที่กล่าวถึง ดังนี้ :-                  พระพุทธพจน์ :-                  อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ ย่อมข่มขี่บีบคั้นวาทะที่ไม่เป็นธรรมด้วย วาทะที่เป็นธรรม และย่อมยังบริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมให้ยินดีด้วยวาทะที่ เป็นธรรม บริษัทผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมนั้น ย่อมสรรเสริญเสียงเอ็ดอึงเพราะ วาทะอันเป็นธรรมนั้นว่า ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ดูกร ท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ฯ http://www.84000.org/tipitaka/read/?24/116                  น่าจะหมายถึง บริษัทของผู้นั้น [ผู้นั้นคือผู้ไม่ประกอบด้วยธรรม]                  บริษัทของผู้นั้น ย่อมสามารถยินดีด้วยวาทะที่เป็นธรรมได้บ้าง เพราะความที่ไม่ได้เป็นอันธพาล [พาลผู้มืด]                  จึงพอจะสอดคล้องกับข้อสงสัยข้อที่ว่า                      หรือเป็นบริษัทที่ไม่ประกอบด้วยธรรม ที่ยินดีในวาทะที่เป็นธรรม (คือกลับตัว) แล้ว                  แต่ว่า อาจไม่ถึงกลับตัว หรือเลิกความยินดีในวาทะของผู้ไม่ประกอบด้วยธรรมได้ เป็นเพียงยินดีวาทะที่เป็นธรรมได้บ้างบางขณะ ซึ่งสามารถเกิดกลับไปกลับมาได้.                  เหตุการณ์อย่างนี้ น่าจะคล้ายกับเหตุใกล้ให้เกิดชาดก ชื่อว่า อปัณณกชาดก.                  อรรถกถาอปัณณกชาดก                  ว่าด้วยการรู้ฐานะและมิใช่ฐานะ http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=1                  คำถามว่า                     อีกอัน คือ การข่มขี่วาทะที่เป็นธรรม แม้ด้วยวาทะที่เป็นธรรม                     ทำไมบริษัทที่ประกอบด้วยธรรมจึงถูกใจล่ะ?                     ผมเข้าใจอย่างนี้ว่า หมายถึงสองฝ่ายคุยกันอย่างบัณฑิต                     แม้ความเห็นจะต่างกัน แต่ก็เป็นไปอย่างสร้างสรรค์ น่าฟัง                     ล่ะมังครับ?                                    ตอบว่า ขอยกเนื้อความที่กล่าวถึง ดังนี้ :-                  พระพุทธพจน์ :-                  อนึ่ง บุคคลบางคนในโลกนี้ ย่อมข่มขี่บีบคั้นวาทะที่เป็นธรรมด้วยวาทะ ที่เป็นธรรม และย่อมยังบริษัทผู้ประกอบด้วยธรรมให้ยินดีด้วยวาทะที่เป็นธรรม บริษัทผู้ประกอบด้วยธรรมนั้น ย่อมสรรเสริญเสียงเอ็ดอึงเพราะวาทะที่เป็นธรรม นั้นว่า ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็นบัณฑิตหนอ ดูกรท่านผู้เจริญ ท่านผู้นี้เป็น บัณฑิตหนอ ฯ http://www.84000.org/tipitaka/read/?24/116                  น่าจะหมายถึง การข่มวาทะที่เป็นธรรมด้วยวาทะที่เป็นธรรม [ที่เหนือกว่า]                  เช่น วาทะที่เป็นธรรม ที่อิงถึงประโยชน์ในปัจจุบัน ถูกข่มด้วยวาทะ ที่อิงถึงอรรถ 3 เป็นต้น                  หรือวาทะที่เป็นธรรมที่อิงถึงประโยชน์ในปัจจุบันและประโยชน์เบื้องหน้า             ถูกข่มด้วยวาทะที่อิงถึงประโยชน์สูงสุด, http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=อรรถ                  การข่มวาทะที่เป็นธรรม ด้วยธรรมที่เหนือกว่านี้นั้น มิใช่ว่า บริษัทผู้ประกอบด้วยธรรม [ที่ถูกกล่าวข่ม] จะยินดีเท่านั้น แม้ผู้กล่าววาทะนั้นเอง [ผู้ถูกกล่าวข่ม] ก็อาจยินดีในธรรมที่ยิ่งๆ ขึ้นไป.                  การข่มวาทะที่เป็นธรรม ด้วยธรรมที่เหนือกว่า เช่น                  พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗                  สังยุตตนิกาย สคาถวรรค                  อุปเนยยสูตรที่ ๓                  อัจเจนติสูตรที่ ๔ http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=15&A=51&Z=68                       ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=7 http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=8 แนะนำ :-                  อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม                  อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง                  พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/                  พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                    สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                          หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/                  เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html                  เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html                  เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html                  เรื่อง                      ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                      การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                      มหาทาน                      ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                      ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                      กาลทาน ๕ อย่าง                      ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                      ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                      สังฆทาน ๗ ประเภท                      ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                      ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                         เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                      ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณาทาน ๔                      อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                      ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                      ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 52 16:41:30

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบพระคุณ คุณฐานาฐานะ ที่ช่วยแก้ความเข้าใจผิดครับ __/\__ ได้อ่านในลิงค์ที่ยกมาแล้วครับ __/\__ จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 00:05:15

ความคิดเห็นที่ 15 คห.10 คุณchaosy จะให้ผมเรียบเรียงคห.ไหนล่ะครับ? ถ้าทั้งหมด มันเยอะนา... T T ว่าแต่ การสรุปย่อพระสูตร คุณโอฯ ถนัดกว่าผมเยอะนะครับ อิอิ : ) ขอลองย่อต้นกระทู้อันหนึ่งก็แล้วกันครับ คาดว่า เป็นอันที่คุณ chaosy อยากให้แปลหรือเปล่า? -------------------------- ย่อแบบใส่ความเห็นส่วนตัวนะครับ คือ ปริพาชกถามอนาถบิณฑิกเศรษฐีว่า ทิฏฐิของพระพุทธเจ้าหรือพระสงฆ์ทั้งหลายก็ได้เป็นอย่างไร ่ท่านเศรษฐีบอกว่า ตนไม่ทราบทิฏฐิ "ทั้งหมด" ของพระศาสดาและภิกษุ (คือ คงไปพูดแทนท่านนั้นๆ ไม่ได้) บอกได้แต่ทิฏฐิตัวเอง แต่ถ้าจะให้บอก ก็ให้ปริพาชกบอกของพวกเขาก่อน ปริพาชกแต่ละคนก็บอกทีละคนๆ ไป โดยทั่วไปก็เป็นทิฏฐิเชิงอภิปรัชญา ทำนองว่าโลกเที่ยงหรือไม่เที่ยง เป็นต้น (ซึ่งทางพุทธถือว่า ไม่อาจถึงได้ด้วยความคิด คิดไปอาจบ้าได้) ท่านเศรษฐีก็บอกว่า ก็ทิฏฐิทั้งหลายของพวกท่านน่ะ เกิดจากคิดไม่แยบคายบ้าง เกิดจากฟังเขาบอกบ้าง ก็ทิฏฐิเป็นสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นลอยๆ แต่เกิดเพราะมีเหตุปัจจัย(ดังสองข้อข้างต้น) สิ่งใดที่เกิดขึ้นเพราะสิ่งอื่นเป็นปัจจัย ถูกสิ่งอื่นปรุงแต่ง สิ่งนั้นย่อมต้องแปรไปไม่คงถาวร สิ่งนั้นย่อมมีลักษณะของความทนอยู่ไม่ได้ พวกท่านกำลังยึดติดในสิ่งที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์อยู่นั่นเอง ปริพาชกก็ถามย้อนว่า แล้วทิฏฐิของท่านล่ะ ท่านเศรษฐีก็ตอบว่า สิ่งที่เกิดตั้งอยู่ดับไปเพราะปัจจัยปรุงแต่ง ย่อมไม่เที่ยง ย่อมเป็นทุกข์ เราเห็นสิ่งนั้นว่า ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่เราหรือของๆเรา ปริพาชกก็เลยย้อนเอาว่า ก็นั่นแหละ ทิฏฐินั่นแหละ ที่ท่านยึดติดอยู่ (เหมือนกะที่ท่านว่าเราตะกี้) ท่านเศรษฐีแก้ว่า สิ่งอันปัจจัยปรุงแต่ง ไม่เที่ยงเป็นทุกข์นี้ ท่านเห็นด้วยปัญญาโดยชอบว่า ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่เราหรือของๆ เรา และท่านก็รู้วิธีอันยอดที่จะสลัดสิ่งนั้นออกได้จริง พอมาถึงตรงนี้ ปริพาชกเหล่านั้นก็จนถ้อยคำ ------------ ความที่เหลือคือ เมื่อท่านเศรษฐีได้เล่าเรื่องนี้ให้พระพุทธเจ้าฟัง พระองค์ทรงตรัสว่าดีแล้ว ที่ข่มขี่วาทะของโมฆะบุรุษเหล่านั้นด้วยดี ถูกแก่กาล และชอบธรรม และได้บอกภิกษุทั้งหลายให้เอาอย่าง (ด้วยดี ผมเดาว่า เพราะถกกันด้วยดี, ถูกแก่กาล ผมเดาว่า ถูกกาลเทศะ หรือถูกโอกาสถูกจังหวะ, ชอบธรรม คือ ถูกสัจจะตรงตามจริง ละมั้ง) จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 00:42:18

ความคิดเห็นที่ 16 มาตามอ่านย้อนหลังค่ะ ไม่อยู่ 5 วัน ตามอ่านมา 2 วันแล้ว ยังอ่านไม่ได้ครึ่งเลย อนุโมทนาสำหรับกระทู้ดีๆ ค่ะ จากคุณ : สุภวิโมกข์ เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 52 11:45:19

ความคิดเห็นที่ 17 วันนี้วันเสาร์แล้ว ก่อนกระทู้จะตกในวันจันทร์ ฉวยโอกาสพิมพ์อะไรเพิ่มนิดหน่อยครับ ถือเป็น "คำตาม" แทนคำนำก็แล้วกัน : ) ------------------------ กระทู้นี้ ตั้งด้วยเหตุอะไร คาดว่าคนมาอ่านคงเดาง่ายมากๆ : ) คืออย่างที่รู้ๆ กันว่า ห้องศาสนานี้ มีกระทู้ทะเลาะกันบ่อย โต้แย้งกันบ่อย โดยเฉพาะ "คน"พุทธกับ"คน"พุทธ อื่นๆ ปลีกย่อยเช่นใครถูกผิด หรือมีคดีอะไรบ้างขอละไว้ก็แล้วกัน รวมความว่า อลหม่านในสายตาหลายคน 1.เวลามีการโต้แย้งจนหลายทีถึงกับทะเลาะกันนี้ จะมีบางท่านเห็นว่า อย่าทะเลาะกัน อย่าขัดแย้งกัน ใครจะทำอะไรมันก็เรื่องของเขา พิจารณาและเพ่งโทษแต่ตัวเราเถิด... ส่วนบางท่านจะอยู่อีกฟากหนึ่ง คือ ฟากบู๊ ดาหน้าชน ซึ่งก็มีหลายดีกรีความแรง หลายสไตล์การชก ชกเบาก็มี แรงก็มี ชกตามกติกาก็มี กัดหูก็มี (ผมเองก็เคยร่วมในบางวงบ้าง ไม่ใช่ไม่เคย ขอสารภาพ...) ประเด็นนี้ ก็เป็นความหวังของคนตั้งกระทู้ว่า ถ้าเกิดใครมาอ่าน ก็อาจจะได้แชร์ความรู้กันว่า หลักทางพุทธนั้น ไม่ได้ห้ามการขัดแย้ง ไม่ได้ห้ามการโต้วาที เพียงแต่เราจะขัดแย้งและโต้วาที "เรื่องไหน ด้วยท่าทีอย่างไร และกับใคร" ต่างหาก จึงจะถูกและงามตามธรรมแบบพุทธ (ที่จริง ยังมีพระสูตรที่เกี่ยวข้องกะประเด็นนี้ในแง่อีื่นๆ อีกที่ไม่ได้ยกมาอีก แต่เกรงจะยาวไป) แน่นอนอีกว่า ย่อมมีคนไม่ได้มาอ่าน หรืออ่านแล้วไม่สนใจไม่ฟังก็มี T T ในส่วนนี้ ก็คงต้องถือว่า แต่ละคนก็มีวินิจฉัยของเขา มีเหตุผลของเขา ซึ่งไม่อยู่ใต้ความอยากได้หรือไม่อยากของเราอยู่แล้ว : ) ------------------------------------------ 2.สภาพวุ่นวายของการโต้แย้งกันเรื่องหลักการก็ดี ทะเลาะกันเรื่องส่วนตัวก็มี แย้งกันเรื่องหลักการจนทะเลาะเรื่องส่วนตัวไปก็มี : ) อาจมีบางคนเห็นแค่ภาพการทะเลาะกันก็เสื่อมศรัทธาต่อพุทธธรรม หรือบางคนเห็นพฤติกรรมบางอย่างที่ชวนเสื่อมศรัทธาของบางคน แล้วพานเสื่อมศรัทธาต่อพุทธธรรมก็อาจมี ในส่วนนี้ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะให้กระทู้นี้มีส่วนให้ใครก็ตามที่มองอย่างนั้น ได้มองแยกแยะว่า "พฤติกรรมของคนที่ชื่อว่านับถือพุทธ" กับ "หลักธรรมจริงๆ ของพุทธ" นั้น เป็นคนละส่วนกัน อย่าเอามาปนกัน ยกตัวอย่างแบบสุดโต่งก็เช่นว่า เราคงไม่มองว่า โจรปล้นฆ่าข่มขืนที่แขวนพระเครื่องเต็มคอ เป็นตัวแทนศาสนาพุทธหรอกนะ หรือเอาแบบจริงจัง ก็เช่นว่า คนมีกิเลสแม้จะนับถือธรรมที่ไม่เป็นไปกับกิเลส แต่บางทีก็ยังแพ้แก่กิเลสเป็นบางด้านหรือบางระดับอยู่ นั่นเพราะพุทธธรรมเป็นศาสนาที่ศาสนิกต้องนำธรรมมาฝึกพัฒนาตัว แต่จะพัฒนาไกลหรือใกล้จากจุดหมายแค่ไหนก็อีกเรื่อง เป็นเรื่องของบุคคลล้วนๆ อย่างผมเห็นสาวสวยก็ยังเหล่มองอยู่บ่อยๆ เลย : ) จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 11:53:19

ความคิดเห็นที่ 18 อาปัตติภยวรรคที่ ๕ [บางส่วน] http://84000.org/tipitaka/read/?21/243-253 คำศัฟท์ อภิสมาจาร ความประพฤติดีงามที่ประณีตยิ่งขึ้นไป, ขนบธรรมเนียมเพื่อความประพฤติดีงามยิ่งขึ้นไปของพระภิกษุ พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=อภิสมาจาร แก้ไขเมื่อ 15 ส.ค. 52 12:05:20 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 12:03:01

ความคิดเห็นที่ 19 วัตถุประสงค์ที่พระพุทธเจ้าทรงการบัญญัติวินัยแต่ละข้อ ทีแรกจะเน้นบางข้อความ แต่ดูๆ แล้วตรงกันโดยตรงมั่งโดยอ้อมมั่งทุกข้อ กับห้องศาสนาหมวดพุทธนี้ พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม พิมพ์ครั้งที่ ๑๒ พ.ศ. ๒๕๔๖ http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=วินัย_10 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 15 ส.ค. 52 12:13:47