ความคิดเห็นที่ 1 เคยได้ยินเหตุผลเพราะว่าพระอรหันต์เนี่ยมีคุณอนันต์ แต่ก็มีโทษมหันต์ด้วย ถ้าคนทำบุญกับท่านก็ได้บุญเยอะเลย ในทางกลับกันถ้าทำไม่ดีกับท่านโทษก็หนักเหมือนกัน เคยมีภิกษุณีบรรลุอรหันต์ แต่เพื่อนไม่รู้ว่าท่านบรรลุแล้วก็ใช้ให้ท่านหยิบของให้ ท่านก็รู้ด้วยญาณว่าถ้าหยิบให้ เพื่อนคนนี้จะต้องไปใช้กรรมโดยการเป็นคนใช้ แต่ถ้าไม่หยิบให้เพื่อนโกรธ ก็จะตกนรก ก็เลยต้องหยิบให้เพราะโทษเบากว่า จากประสบการณ์ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านว่าผู้ที่บรรลุตอนกลางวันไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ตก ผู้ที่บรรลุตอนกลางคืนไม่เคยได้เห็นพระอาทิตย์ขึ้นเหมือนกัน จากคุณ : RadiS เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 17:46:45

ความคิดเห็นที่ 2 ผมว่ามันดูไม่มีเหตุผลเอาซะเลย จากคุณ : starlian เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 18:31:38

ความคิดเห็นที่ 3 คุณstarlianถ้าได้ปฏิบัติธรรม ก็จะเข้าใจได้เองค่ะ จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 18:42:02

ความคิดเห็นที่ 4 "ผู้ที่บรรลุเป็นพระอรหันต์ แต่ไม่ได้บวช ต้องนิพพานภายใน 7 วัน"             เป็นเพียงความเชื่อที่ไม่มีเหตุผลครับ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 18:48:23

ความคิดเห็นที่ 5 ลองพิจารณาดู หากไม่ได้บวชแล้ว แต่บรรลุอรหันต์ จะต้องสิ้นชีวิตภายในวันนั้น   มิลินทปัญหา ปัญหาที่ ๓ ถามถึงความเป็นพระอรหันต์แห่งคฤหัสถ์ http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2008/04/Y6492479/Y6492479.html จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 18:50:32

ความคิดเห็นที่ 6 การที่บอกว่า ถ้าท่านใดบรรลุเป็นพระอรหันต์ แล้วไม่ออกบวชภายในวันนั้น ก็จะต้องตาย ขออธิบายว่า การบรรลุเป็นพระอรหันต์นั้น ท่านบริสุทธิ์แบบสมบูรณ์ ทำให้ร่างกายที่ถ้ายังเกลือกกลั้วอยู่กับกิเลส แม้เพียงเล็กน้อย ก็จะไม่สามารถรองรับความเป็นพระอรหันต์ได้ ร่างกายของท่านนั้น ๆ จึงต้องแตกสลายไปภายในวันนั้น ถ้าเปรียบกับเครื่องอุปกรณ์ ที่ใช้ไฟฟ้าที่ปกติใช้ไฟ 220 แต่เมื่อท่านปล่อยกระแสไปที่แรง ๆ มากไป มันก็จะระเบิดทันที หรือเปรียบกับเครื่องคอมพิวเตอร์ ถ้าท่านเปลี่ยนแปลง อับเกรดซอฟแวร์แบบสุด ๆ มาก ๆ ท่านก็ต้องเปลี่ยนตัวฮารดดิสก์ด้วย จึงจะใช้งานต่อไปได้ เป็นต้น ส่วนคำว่า “ออกบวช” ก็ยังไม่ชัดเจนว่าหมายถึงอะไรแค่ไหน เพราะการบวชในประเทศไทยปัจจุบันนี้นั้น เป็นการบวชตามประเพณีซะมากกว่า แต่การบวช........... ของฆราวาสผู้บรรลุเป็นพระอรหันต์แล้วนั้น จะต้องเป็นการออกบวช......... ตามความหมายที่ถูกต้อง........ อย่างแท้จริงเท่านั้น ขอให้ท่านโชคดี และขอให้ทุก ๆ ท่านเจริญในธรรม จากคุณ : kongsilp2000 - [ 7 เม.ย. 51 06:51:34 ] แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 53 19:32:14 จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 19:30:27

ความคิดเห็นที่ 7 เรื่องแบบนี้ เชื่อหรือไม่เชื่อ ก็ไม่สำคัญหรอกครับ เอาไว้ถึงเวลาแล้วก็จะรู้เอง เรื่องบางเรื่องก็หาเหตุผลทางโลกมาตอบไม่ได้เหมือนกัน จากคุณ : RadiS เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 19:38:59

ความคิดเห็นที่ 8 ููู^^  ^^  ^^ ^^  ^^  ^^ ^^  ^^  ^^ อย่างกับว่า  บรรลุแล้ว จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 19:47:15

ความคิดเห็นที่ 9 เคยได้ยินจากครูบาอาจารย์ท่านแซวกันเองว่า ถ้าไม่บวช ต้องตายภายใน 7 วัน อาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ พฤหัสฯ ศุกร์ เสาร์ ไม่วันใดก็คงวันหนึ่ง นั่นแหละ ไม่เกินนี้หรอกค่ะ จากคุณ : ต้นแมกโนเลีย เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 19:50:10

ความคิดเห็นที่ 10 ^^  ^^  ^^ ^^  ^^  ^^ ^^  ^^  ^^ เห็นด้วยกับคุณต้นแมกโนเลีย ครับ หลวงพ่อเทียน จิตตสุโภก็ดับทุกข์ได้หมดแล้วเป็นปีจึงได้บวช ไม่เห็นท่านจะต้องรีบทิ้งขันธ์ภายใน 7 วันเลยครับ http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=7701 จากคุณ : molhata เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 20:24:07

ความคิดเห็นที่ 11 ขอหลักฐานที่น่าเชื่อถือหน่อยครับ จากคุณ : ลำปาว เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 20:53:30

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องนี้น่ามาจาก  ข้อความของพระนางเขมาเถรี  ในอรรถกถา ดังนี้     พระศาสดาทรงเห็นพระนางกำลังเสด็จมาจึงทรงใช้พุทธฤทธิ์เนรมิต เทพอัปสรนางหนึ่งซึ่งกำลังถือก้านใบตาลถวายงานพัดอยู่. พระนางเขมาเทวี เห็นเทพอัปสรนั้นแล้วทรงพระดำริว่า เสียหายแล้วสิเรา เหล่าสตรีที่เทียบ กับเทพอัปสรเห็นปานนี้ ยังยืนอยู่ไม่ไกลพระทศพล  เราแม้จะเป็นปริจารกา ของสตรีเหล่านั้น ก็ยังไม่คู่ควรเลย ก็เพราะเหตุไรเล่าเราจึงเป็นผู้เสียหาย ด้วยอำนาจจิตที่คิดชั่ว   เพราะอาศัยความมัวเมา   แล้วก็ถือนิมิตนั้น  ยืน ทอดพระเนตรสตรีนั้นอยู่.   เมื่อพระนางพิจารณาสตรีนั้นอยู่นั่นแล  แต่ ด้วยกำลังพระอธิษฐานของพระตถาคต สตรีนั้นล่วงปฐมวัยไป  เหมือนตั้ง อยู่ในมัชฌิมวัยฉะนั้น   ล่วงมัชฌิมวัยไป เหมือนตั้งอยู่ในปัจฉิมวัยฉะนั้น ได้เป็นผู้มีหนังเหี่ยวย่น  ผมหงอก  ฟันหักแล้ว.แต่นั้นเมื่อพระนางกำลังแลดู อยู่นั่นแหละ สตรีนั้นก็ล้มลงกลิ้งพร้อมกับพัดใบตาล. ลำดับนั้น พระนาง เขมา เมื่ออารมณ์นั้นมาสู่วิถี  เพราะเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยบุพเหตุ   จึงทรง พระดำริอย่างนี้ว่า สรีระมีอย่างอย่างนี้ ยังถึงความวิบัติอย่างนี้ได้  แม้สรีระ ของเรา ก็จักมีคติอย่างนี้เหมือนกัน.  ขณะที่พระนางมีพระดำริอย่างนี้ พระศาสดาจึงตรัสพระคาถาในธรรมบทนี้ว่า เย ราครตตานุปตนติ  โสตํ  สยํ  กตํ   มกกฏโกว   ชาลํ เอตมปิ เฉตวาน ปริพพชนติ   อนเปกขิโน  กามสุขํ  ปหาย. ชนเหล่าใด  ถูกราคะย้อมแล้ว ย่อมตกไป ตามกระแส เหมือนแมลงมุมตกไปตามใยข่ายที่ตนเอง ทำไว้ ชนเหล่านั้น ตัดกระแสนั้นได้แล้ว ไม่เยื่อใย ละกามสุขเสีย ย่อมบวช ดังนี้. จบพระคาถา พระนางประทับยืนในอิริยาบถที่ยืนอยู่นั่นแล ก็บรรลุพระ อรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา ธรรมดาว่า ผู้อยู่ครองเรือนบรรลุพระอรหัต จำต้องปรินิพพานหรือบวชเสียในวันนั้นนั่นแหละ.  ก็พระนางรู้ว่าอายุ   สังขารของพระองค์ยังเป็นไปได้ ทรงพระดำริว่า   เราจักให้พระราชาทรง อนุญาตการบวชของพระองค์ จึงเสด็จกลับพระราชนิเวศน์ ไม่ถวายบังคม พระราชาประทับยืนอยู่. พระาราชาก็ทรงทราบโดยสัญญาณคือพระอาการว่า พระนางคงจักบรรลุอริยธรรมแล้ว. พระราชาจึงตรัสกะพระนางว่า พระ- เทวีเสด็จไปเฝ้าพระศาสดาหรือ.  ทูลว่า  พระมหาราชเจ้า  หม่อมฉัน ประพฤติทัศนะอย่างที่พระองค์ทรงเห็นแล้ว   หม่อมฉันได้ทำพระทศพล ให้เป็นผู้อันหม่อมฉันเห็นด้วยดีแล้ว ขอได้โปรดทรงอนุญาตการบรรพชา แก่หม่อมฉันเถิด. พระราชาตรัสรับว่า ดีละพระเทวี  ทรงนำไปยังสำนัก ภิกษุณีด้วยวอทอง ให้ทรงผนวช.   ครั้งนั้น   ความที่พระนางมีพระปัญญา มาก ปรากฏไปว่า ชื่อพระเขมาเถรีบรรลุพระอรหัตทั้งที่อยู่ในเพศคฤหัสถ์ ในข้อนี้มีเรื่องดังนี้. ต่อมาภายหลัง พระศาสดาประทังนั่ง  ณ  พระเชตวัน วิหาร  เมื่อทรงสถาปนาภิกษุณีทั้งหลายไว้ในตำแหน่งต่าง ๆ  จึงทรง สถาปนาพระเขมาเถรีไว้ในตำแหน่งเอตทัคคะเป็นเลิศกว่า  พวกภิกษุณี- สาวิกา ผู้มีปัญญามาก แล. อันนี้ก็อปมาจากอรรถกถา จากคุณ : ไกลมาก เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 21:28:17

ความคิดเห็นที่ 13 ข้อความที่เกิดปัญหา ตรงที่ว่า จบพระคาถา พระนางประทับยืนในอิริยาบถที่ยืนอยู่นั่นแล ก็บรรลุพระ อรหัตพร้อมด้วยปฏิสัมภิทา ธรรมดาว่า ผู้อยู่ครองเรือนบรรลุพระอรหัต จำต้องปรินิพพานหรือบวชเสียในวันนั้นนั่นแหละ. แต่ถ้าอ่านจากพระไตรปิฏก  ตามเว็บนี้  http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=33&A=5011&w=%B9%D2%A7%E0%A2%C1%D2 จะพบว่า  พระนางเขมา  บรรลุหลังจากฟังธรรมครั้งแรก  7  เดือนทีเดียว แต่ชื่อ  เขมา  นี่เป็นชื่อโหล  นะครับ   ในพระไตรปิฏก   มีชื่อเขมา  เต็มไปหมด   และไม่รู้ว่า   พระเจ้าพิมพิสาร  มีมเหสี ชื่อ   เขมา กี่คน แก้ไขเมื่อ 06 ม.ค. 53 21:40:37 จากคุณ : ไกลมาก เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 21:31:28

ความคิดเห็นที่ 14 มีโอกาส  จะถามพระอาจารย์ผุ้รู้ท่านอีกที    แต่เคยถามเหมือนกับเจ้าของกระทู้ว่า ถ้าบรรลุเป็นพระอรหันต์ แต่ไม่ได้บวช ต้องนิพพานภายใน 7 วัน  มีระบุ ในพระไตรปิฏกไหม   ท่านบอกว่าบอกตรงๆ ไม่มี   มีแต่ในอรรถกถา  ที่ยกมามานี่แหละ จากคุณ : ไกลมาก เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 21:35:06

ความคิดเห็นที่ 15 ไร้สาระครับ จากคุณ : Phonemania เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 21:36:07

ความคิดเห็นที่ 16 น่าจะเป็นไปตามความเหมาะสมหลายๆประการครับ เช่น 1) ธาตุขันธ์ถึงแก่กาลละแล้ว 2) หมดธุระทางโลกแล้ว 3) พิจารณาเห็นเป็นโทษต่อผู้อื่นหากดำรงธาตุขันธ์อยู่ต่อไป ฯลฯ แต่คงไม่ใช่กฎตายตัวตามวาทะกรรมว่า "บรรลุอรหันต์ แล้วไม่บวช ย่อมถึงการละธาตุขันธ์ภายใน 7 วัน" ครับ จากคุณ : 44SFA1 เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 21:37:42

ความคิดเห็นที่ 17 เคยได้ยินผ่านๆหูมาว่า ร่างกายนี้มันห่วยเกินกว่าจะรับความสุขที่เกิดขึ้นจากการบรรลุอรหัตตผลไหวครับ เรียกว่าความสุขมันถาโถมเข้ามามากขึ้นๆๆ จนทนไม่ไหว สุขจนตาย ว่างั้น แต่ผมก็ไม่เคยเห็นนะครับ ตรงกันข้ามกับที่เคยได้เห็นมาคือ มีความทุกข์ระทมมากๆจนตรอมใจตาย ผิดถูกอย่างไร โปรดชี้แนะ จากคุณ : abhirakk เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 22:06:50

ความคิดเห็นที่ 18 น่าจะเป็นเพราะธาตุขันธ์บริสุทธ์ไม่พอที่จะรองรับความเป้นอรหันต์ก็ได้ เพราะการบรรลุธรรมในขั้นอรหันต์แล้วนั้น จิตของผู้นั้นจะบริสุทธ์มาก ไม่มีธุลีกิเลสเหลืออีกต่อไป ดังนั้นการใช้ชีวิตแบบฆราวาสที่ยังเกลือกกลั้วในกามคุณทั้งหลายอยู่ เป็นภาวะที่ไม่เหมาะสมกับจิตของท่าน เปรียบเหมือนให้คนที่เกิดมารวย เคยนอนแต่บนเตียงใหญ่โตสะอาดสะอ้าน แล้วให้ไปนอนที่ข้างกองขยะ เป็นใครก็ทนไม่ได้   หรือเปรียบได้กับเทวดาไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับมนุษย์เพราะท่านเห็นมนุษย์นั้นสกปรก เพราะเกลือกกลั้วอยู่ในกามคุณ เหมือนคนที่อยู่ในหลุมขี้  แล้วพระอรหันต์นั้นบริสุทธ์กว่าเทวดามากมาย จะให้ท่านไปลงหลุมขี้(ใช้ชีวิตแบบปุถุชน)นั้นท่านคงยอมนิพพานไปเสียดีกว่า การออกบวชอย่างน้อยก็เป็นการยกระดับความเป็นอยู่จากปุถุชนขึ้นมาเป็นพระที่มีศีลสูงกว่า คือมีฐานะสูงสุดของมนุษย์แล้ว จากโลกียะเป็นโลกุตระ ก็จะสามารถรองรับจิตพระอรหันต์ได้ จากคุณ : sehen เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 22:27:25

ความคิดเห็นที่ 19 #8 มีตรงไหนที่ผมบอกว่าบรรลุแล้วเหรอครับ หรือว่าตรงไหนที่ผมบอกว่าผมถึงจุดที่จะรู้แล้ว จากคุณ : RadiS เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 22:32:18

ความคิดเห็นที่ 20 "ร่างกายนี้มันห่วยเกินกว่าจะรับความสุขที่เกิดขึ้นจากการบรรลุอรหัตตผลไหว" พอบวชแล้วร่างกายมันเกิดวิเศษขึ้นมาจนรับความสุขนั้นๆได้รึ? ?  ? จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 22:48:21

ความคิดเห็นที่ 21 ^^^   ^^^   ^^^ ^^^   ^^^   ^^^ ขออภัย  อ่านหลายๆ คห.แล้วมันอินไปหน่อย  อดแซวไม่ได้     ถ้าขัดหูขัดตานัก  ก็ขอโทษ หลายๆหนละกัน จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 22:53:42

ความคิดเห็นที่ 22 ไม่ได้บวชใน 7 วันคงไม่ได้ตายหรอกมั้ง ผมก็ไม่รู้นะ เพราะไม่เป็นอรหันต์  เดี๋ยวจะโดนเฉ่ง แต่คิดว่าน่าจะเกี่ยวกับการรักษาสภาวะจิตภายในมากกว่า  ซึ่งถ้าเป็นพระ จะสะดวกกว่า และคล่องตัวมากกว่า ในหลายๆเรื่องๆ... มั้งนะ จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 23:00:04

ความคิดเห็นที่ 23 ^^ ^^ ใช่เลย จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 23:14:31

ความคิดเห็นที่ 24 ด้วยความเชื่อแบบนี้ เลยต้องยั้งๆกันไว้หน่อยหรือเปล่าครับ ? :-) ล้อเล่นน่ะครับ. จากคุณ : ธรรมสังเวช เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 23:19:09

ความคิดเห็นที่ 25 เรื่องนี้คงจบกันยาก แต่บทสรุปของผมคือ หากเป็นอรหันต์ ต้องถือบวชเท่านั้นครับ แม้บรรลุอรหันต์เมื่อยังเป็นฆราวาสก็ต้องขวนขวายหาทางบวชให้ได้ เพราะอรหันต์อยู่ได้อย่างสงบสุขในเพสบรรพชิตเท่านั้น คิดง่ายๆ หากบรรลุอรหันต์แล้วสามารถดำรงเพสอื่นได้แล้ว พระพุทธเจ้าคงกลับไปเป็นกษัตริย์ปกครองบ้านเมืองเหมือนเดิม ไม่มาถือบวชอยู่อย่างนี้หรอก ดังนั้นหากถามว่าฆราวาสสามารถบรรลุอรหันต์ได้หรือไม่ ผมคงตอบว่าได้ครับ แต่หากถามว่าอรหันต์ที่ดำรงอยู่ในเพสฆราวาสมีหรือไม่ ผมคงตอบว่าไม่มีครับ ตอบประมาณนี้ นอกเรื่องไปหรือเปล่าครับ จากคุณ : นาย X-MAN เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 23:33:19

ความคิดเห็นที่ 26 แต่หากถามว่าอรหันต์ที่ดำรงอยู่ในเพสฆราวาสมีหรือไม่ ผมคงตอบว่าไม่ทราบครับ  อาจมีก็ได้ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 6 ม.ค. 53 23:44:25

ความคิดเห็นที่ 27 เสริมนิดนึงนะครับ ประโยคที่ว่า "อรหันต์ที่ดำรงอยู่ในเพสฆราวาส" นั้น ผมหมายความถึงในระยะยาวนะครับ หากในระยะสั้นๆ ไม่กี่วันนั้นอาจเป็นไปได้ว่าจะมีอยู่ แต่เกินสัปดาห์ไปแล้วคงไม่ใช่แล้วล่ะครับ ถ้าเปรียบแบบทางโลกหน่อย หากคุณรักใครสักคนเหลือเกิน คุณคงอยากไปหาเขาทุกวัน สัปดาห์เดียวยังนานเกินไปเลยที่จะให้รอไปเจอคนรัก หากไม่ติดขัดอะไรจริงๆ ก็คงอยากไปหาซะเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ พระอรหันต์คงยิ่งกว่านี้ ท่านคงปรารถนาเพสบรรพชิตยิ่งกว่าเราถวิลหาคนรัก หากไม่ติดขัดอะไรท่านคงรีบไปครองเพสบรรพชิตให้เร็วที่สุด ไม่อยู่เกลือกกลั้วในเพสฆราวาสให้นานเกินจำเป็นหรอกครับ ด้วยหลักการคิดแบบนี้ทำให้ผมไม่เชื่อเลยเมื่อใครมาอ้างตัวว่าบรรลุอรหันต์แล้วแต่ยังใช้ชีวิตแบบฆราวาสอยู่ เพราะถ้าทำได้จริง พระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ทั้งหลายคงไม่ถือบวชกันแล้วล่ะครับ บรรลุอรหันต์เสร็จก็คงลาสิกขาไปครองเรือนเหมือนเดิมกันหมดแล้ว แก้ไขเมื่อ 07 ม.ค. 53 00:05:21 จากคุณ : นาย X-MAN เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 00:01:14

ความคิดเห็นที่ 28 พระปัจเจกพุทธเจ้า ก็บรรลุธรรมเหมือนกัน กับพระอรหันต์ แล้วทำไมถึงอยู่ได้ตลอดอายุขัย ทั้งๆ ที่ไม่มีใครบวชให้? จากคุณ : ปัญหามา ปัญญามี เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 03:01:18

ความคิดเห็นที่ 29 คงต้องหยิบคำว่า อจินไตย มาใช้แล้วครับ เพราะเป็นการยากที่จะหาคำตอบที่ถูกต้องได้ ผมเองเมื่อตอนที่บวชก็เคยถกกันในประเด็นนี้เหมือนกัน แต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบที่น่าเชื่อถือได้ ก่อนอื่นเราคงต้องยอมรับก่อนว่า พระปัญญาธิคุณขององค์พระผู้มีพระภาคเจ้านั้นยิ่งใหญ่ไพศาลและลุ่มลึกยิ่ง เกินกว่าการคาดคะเนด้วยสติปัญญาพื้นๆของปุถุชนอย่างเราๆ จะหยั่งถึงได้ ดังนั้นประเด็นนี้ ก็คงต้องขอแสดงความคิดเห็นส่วนตัว ถือว่าแลกเปลี่ยนมุมมองกันก็แล้วกันนะครับ ผมเคยสงสัยว่าทำไมท่านทรงออกแบบวิถีชีวิตให้เหล่าพุทธสาวกที่จะเดินตามรอยท่าน ด้วยการ"บวช" ทำไมต้องบวช ทำไมต้องทำตัวต่ำต้อยโกนหัวเป็น "สมณโล้น"ที่ชาวชมพูทวีปยามนั้นเหยียดหยาม ทำไมต้องให้เหล่าพุทธบุตรต้องออกเร่ภิกขาจาร เป็นผู้ถือกะลาออกขออาหารจากชาวบ้าน ยังกะขอทาน ทำไมต้องให้เราทิ้งบ้านเรือนทรัพย์สินเงินทอง แล้วออกจาริกรอนแรม เป็นผู้ไร้บ้านแล้วไปอยู่โคนไม้บ้าง อยู่ตามถ้ำบ้าง ทำไมจึงไม่ให้มีลูกมีเมียได้ แบบพวกพราหม์ หรือพวกในลัทธิอื่นๆ ฯลฯ มันต้องมีอะไรลึกๆซ่อนอยู่ในการบวชแน่ๆ สำหรับผม ผมเชื่อว่ารูปแบบของการบวชนั่นแหละที่พระพุทธองค์ทรงเตรียมไว้รองรับสำหรับผู้ที่จะเป็นพระอรหันต์ ทำไม................... เดาอีกว่า พระอรหันต์ ท่านน่าจะรู้เห็นโลกและสรรพสิ่ง แตกต่างจากการรู้เห็นของปุถุชนคนธรรมดา ตรงประเด็นเรื่องการรู้เห็นโลกและสรรพสิ่งแตกต่างจากคนธรรมดานี้ ถ้าท่านใดที่มีประสบการณ์ทางด้านวิปัสสนา จนสันตติขาดแล้ว ความรู้เห็นนั้นก็จะทำให้ท่านเหล่านั้นมีความเข้าใจโลกและสรรพสิ่งแตกต่างไปจากเดิม ทั้งๆที่การที่สันตติขาดนั้น เป็นแค่วิปัสสนาญาณขั้นต้นๆเท่านั้น แต่ก็ทำให้มุมมองในการมองโลกและสรรพสิ่ง พลิกไปขนาดนั้น แล้วอย่างระดับพระโสดาฯล่ะแค่สีลัพพตปรามาสถึงกับรักษาศีลยิ่งชีวิต แล้วพระอรหันต์ล่ะ มีรึจะหวงชีวิต และด้วยการรู้เห็นที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงนี้แหละทำให้การมีปฏิสัมพันธ์กับโลกสรรพสัตว์และสรรพสิ่งแตกต่างออกไป และก็ด้วยการรู้เห็นที่แตกต่างนั้น อาจทำให้ท่านมีข้อจำกัดในการแตะต้องสิ่งต่างๆได้อย่างจำกัดมากถึงมากที่สุด จนอาจถึงขั้นนู่นก็ทำไม่ได้ นั่นก็ผิด นี่ก็บาป............แล้วทีนี้ท่านจะมีชีวิตอยู่ได้ยังไง จากคุณ : ขี้ผง... เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 05:12:01

ความคิดเห็นที่ 30 สงสัยเหมือนกันกับบางอย่าง ที่บอกว่า  หากไม่บวช และยังถือครองเพศบรรพชิตอยู่ จะทำให้คนอื่นที่ไม่ทราบว่าท่านบรรลุแล้วทำในสิ่งที่อาจล่วงเกินท่านได้ จะเป็นบาปมาก แล้วถ้าหากว่าท่านบรรลุแล้วไปบวช  ผมว่าคนอื่น หรือแม้แต่พระวัดนั้นน่าจะมีโอกาสบาปมากๆด้วย เพราะด้วยที่คิดว่าท่านเป็นพระบวชใหม่  พระอื่นย่อมต้องใช้ท่านให้ทำโน่นทำนี่อยู่แล้ว เพราะว่า ท่านอ่อนพรรษากว่าเพื่อน  ทางที่ดีผมว่า น่าจะนิพพานไปเลย (อุปาทิเสสนิพพาน) ไม่รู้เขียนถูกป่าว คนอื่นจะได้ไม่ตกนรกเพราะคิดผิด จากคุณ : อ้ายเซียงจ่อย เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 08:34:25

ความคิดเห็นที่ 31 พระปัจเจกพุทธเจ้าเกิดในสมัยที่ว่างเว้นจากพระพุทธเจ้าครับ ก็ดำรงตนเป็นนักบวชได้เองเลย แต่สมัยที่มีพระพุทธเจ้านั้นจะไม่มีพระปัจเจกพุทธเจ้าอยู่แล้วครับ จากคุณ : นาย X-MAN เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 09:57:14

ความคิดเห็นที่ 32 เผอิญพิมพ์มาลงให้อ่าน และเจอเกี่ยวกับเรื่องนี้พอดี พ ร ะ เ ข ม า เ ถ รี (พระภิกษุณีผู้มีปัญญาเป็นเลิศ) http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8730441/Y8730441.html พ ร ะ พ า หิ ย ะ ท า รุ จี ริ ย ะ (พระอรหันต์ที่ยังไม่ทันได้บวช) http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8692020/Y8692020.html สาเหตุหนึ่งก็คงเป็นความเชื่อจากหลักฐานของพระอรหันต์ที่ว่ามานี้ก็เป็นได้นะครับ แต่เหตุผลท่านอื่นก็ไม่เลวทีเดียว จากคุณ : hollowpig เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 10:54:15

ความคิดเห็นที่ 33 เรื่องฆราวาสผู้บรรลุอรหันต์แล้วไม่บวชภายใน ๗ วันนั้นจะต้องนิพพาน? เรื่องนี้ เห็นว่าน่าจะเป็นจริงเช่นนั้น เพราะว่าพระอรหันต์เห็นโทษในสังขาร เกิดความเบื่อหน่ายในสังขารต่างๆ ทั้งภายในตนและภายนอกตน และในเพศฆราวาสอย่างถึงที่สุดแล้ว หากไม่บวชร่างกายย่อมอึดอัด แต่ไม่ใช่เพราะใจทุกข์อะไร เป็นเพียงดุจคนสะอาดเกินกว่าจะอยู่ในที่สกปรก ดุจคนที่อยู่ในสถานที่อันไม่เหมาะสมไร้อากาศหายใจฉะนั้น... จะมีประโยชน์อะไรที่จะทรงธาตุขันธ์ดำรงชีวิตในเพศฆราวาสอีกต่อไป มันไร้ประโยชน์ ไร้สาระ มีแต่โทษดุจหนาม ไม่ใช่ที่เหมาะแก่ตนทั้งนั้น จิตจึงเกิดความน้อมไปสู่ความดับๆๆ แห่งธาตุขันธ์ ตั้งจิตเป็นเจตนาไปสู่ความดับแห่งธาตุขันธ์จะเกิดขึ้นได้ หากไม่ไปยังเพศสมณะแล้ว ย่อมเกิดเหตุการณ์ใดๆ เพื่อให้นิพพานเกิดขึ้นตามมาได้อย่างอัตโนมัติจากอำนาจจิตที่น้อมไป เรื่องอย่างนี้ต้องปฏิบัติดู ยกตัวอย่างเช่น คนที่ปฏิบัติอสุภกรรมฐานมากๆ หรือพิจารณามรณะสติมากๆ เป็นต้น จนกระทั่งบรรลุธรรม หรืออย่างน้อยก็เห็นสภาวะความเบื่อหน่ายจะพอเข้าใจและตอบคำถามนี้ได้ว่าเป็นจริงได้หรือไม่อย่างไร ความเบื่อหน่ายโลก อยู่ต่อไปก็ไร้ค่า มีแต่สกปรกโสโครกไร้สาระมันจะเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้น ขนาดไม่ได้บรรลุอรหันต์ แต่บรรลุธรรมขั้นต้น สภาวะไม่อยากอยู่ในเพศฆราวาสนั้นยังมีมากถึงเพียงนี้ จะกล่าวไปใย ถึงการบรรลุอรหันตผลเล่า? จากคุณ : ศิรัสพล เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 11:13:27

ความคิดเห็นที่ 34 เมื่อถึงอรหันต์ ...ขันธ์ห้า ก็ไม่สำคัญอะไรแล้วครับ กิจที่ควรทำเสร็จสิ้นแล้ว จากคุณ : สายัณห์ ตะวันเพลิง เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 11:19:58

ความคิดเห็นที่ 35 บอกตรงๆ ลองบวชพระแล้วปฏิบัติจริงๆจังๆดู จะไม่อยากกลับมาครองเพศฆราวาสเลยครับ เพราะมันสะดวก ประหยัด สะอาดเรียบง่าย นี่ขนาดผมยังไม่ได้บรรลุอะไรเลยนะครับ แล้วพระอรหันต์เนี่ยท่านจะอยู่ในเพศฆราวาสได้กี่วัน ตื่นมาต้องหวีผมแล้ว โอย... จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 13:18:29

ความคิดเห็นที่ 36 ความคิดเห็นที่ 31     พระปัจเจกพุทธเจ้าเกิดในสมัยที่ว่างเว้นจากพระพุทธเจ้าครับ ก็ดำรงตนเป็นนักบวชได้เองเลย แต่สมัยที่มีพระพุทธเจ้านั้นจะไม่มีพระปัจเจกพุทธเจ้าอยู่แล้วครับ จากคุณ : นาย X-MAN   ----------------------------------------------- แบบนี้ผมเรียกว่า "บวชที่ใจ" เพราะไม่มีใครมาบวชให้ครับ ไม่ต่างอะไรกับที่จะมีฆารวาสสักคนที่เลือกจะนับถือศีลมากว่า 5 ข้อ ด้วยตนเอง แล้วปลีกวิเวก โดยที่ไม่ได้บวชเป็นพระอ่ะนะครับ ดังนั้นแล้ว ความหมายของคำว่า "บวช" ที่แท้จริงแล้วจะต้องเป็นอย่างไร แล้วถ้า อรหันต์ฆารวาส จะเลียนแบบ พระปัจเจกฯ คือดำรงค์ตนเป็นนักบวชเองซะเลยล่ะ จะทำได้หรือเปล่า? (เรื่องนี้รู้คำตอบอยู่แล้วว่าไม่ได้ แล้วทำไมถึงไม่ได้ล่ะ?) ในความคิดเห็นส่วนตัวของผมนะ ผมคิดว่า สาเหตุมาจากการสร้างบารมีที่ไม่เท่ากัน ระหว่าง พระอรหันต์สาวก กับ พระปัจเจกฯ มากกว่าครับ เพราะจุดนี้คือจุดที่แตกต่างกันอย่างแท้จริงระหว่า อรหันต์ กับ พระปัจเจกฯ พระปัจเจกฯ สร้างบารมีมามากกว่า จึงทำให้มีอายุอยู่ได้ตลอดอายุขัย ส่วนพระอรหันต์สร้างบารมีมาน้อยกว่า มุ่งเป้าไปที่เพื่อบรรลุธรรมเท่านั้น หลังจากที่บรรลุธรรมแล้ว จึงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานก็ปรินิพพาน หรือไม่ก็ต้อง มาบวชเป็นภิกษุสาวก เพื่อรับบารมีของพระพุทธเจ้า (ในส่วนที่สร้างมาเกินกว่า ความเป็นพระปัจเจกฯ เพื่อจะได้มีอายุอยู่ได้ยาวนานกว่าครับ แก้ไขเมื่อ 08 ม.ค. 53 16:28:42 จากคุณ : ปัญหามา ปัญญามี เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 22:10:09

ความคิดเห็นที่ 37 ความคิดเห็นที่ 5     ลองพิจารณาดู หากไม่ได้บวชแล้ว แต่บรรลุอรหันต์ จะต้องสิ้นชีวิตภายในวันนั้น   มิลินทปัญหา ปัญหาที่ ๓ ถามถึงความเป็นพระอรหันต์แห่งคฤหัสถ์ http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2008/04/Y6492479/Y6492479.html จากคุณ : วงกลม     ----------------------------------- ขอบคุณคุณวงกลมครับ การเปรียบเปรยของ พระนาคเสน ท่านแสดงมาได้เห็นภาพดีจริงๆ ครับ พระนาคเสน : เหมือนกับบุคคลยกเอาก้อนศิลาหนัก ๆ วางลงบนฟ่อนหญ้าเล็ก ๆ ฟ่อนหญ้าเล็ก ๆ นั้น ก็ต้องจมลงไปเพราะกำลังไม่พอฉันใด ข้อนี้ก็มีอุปมาฉันนั้น จากคุณ : ปัญหามา ปัญญามี เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 22:17:31

ความคิดเห็นที่ 38 ลองอ่านเรื่องนี้ดูนะคะ http://www.luangporruesi.com/651.html จากคุณ : plemarine เขียนเมื่อ : 7 ม.ค. 53 22:18:33

ความคิดเห็นที่ 39 สวัสดีครับคุณ ปัญหามา ปัญญามี ตรงจุดนี้ขอแสดงความเห็นต่างหน่อยนะครับ อรหันต์ที่เกิดในสมัยว่างเว้นจากพระพุทธเจ้า คือตรัสรู้เองโดยชอบ นั่นคือเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ซึ่งวิสัยของพระพุทธเจ้านั้นจะเหมือนกันหมด ดังนั้นพระพุทธเจ้าถือธรรมเนียมปฏิบัติอย่างไร พระปัจเจกพุทธเจ้าก็ถือเช่นนั้น ดังนั้นแม้ท่านจะถือบวชเอง แต่รูปแบบของวัตรปฏิบัติก็จะไม่ต่างไปกับพระพุทธเจ้า ส่วนพระอรหันต์ที่เกิดในสมัยที่มีพระพุทธเจ้า ผมไม่แน่ใจว่ามีบ้างหรือไม่ที่ตรัสรู้ชอบได้ด้วยตนเอง (ซึ่งก็หมายความว่าเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า) ซึ่งตามหลักการแล้วไม่ควรมีพระพุทธเจ้าสองพระองค์ในสมัยเดียวกัน อย่างไรก็ดี หากใครมีข้อมูลยืนยันก็ขอความกรุณาเผยแพร่ให้ทราบกันบ้างนะครับ แต่หากสำเร็จอรหันต์ผลตามหลักการของพระพุทธเจ้า ย่อมต้องถือบวชและถือวัตรปฏิบัติตามศาสดาเป็นธรรมดา แต่เรื่องของเรื่องคือสำหรับบุคคลระดับอรหันต์นั้น ผมเชื่อว่าท่านรู้สิ่งใดควรหรือไม่ควร ดังนั้นแม้อรหันต์ฆราวาส ก็ควรมีทิศทางของวัตรปฏิบัติไม่แหวกแนวไปจากศาสดา เราจึงไม่ควรพบฆราวาสกระทำตัวเป็นอรหันต์โดยใช้ชีวิตเยี่ยงปุถุชนหรือใช้ชีวิตต่างไปจากสงฆ์ที่เราเห็นในปัจจุบันมากนัก ไม่ว่าจะบวชเองหรือให้ผู้อื่นบวชให้ก็ตาม ส่วนเรื่องบารมีที่กระทำมานั้นผมไม่มีความรู้ตรงจุดนี้ก็คงไม่ขอกล่าวถึงครับ จากคุณ : นาย X-MAN เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 13:12:32

ความคิดเห็นที่ 40 ความคิดเห็นที่ 39     สวัสดีครับคุณ ปัญหามา ปัญญามี (สวัสดีเช่นกันครับคุณ X-MAN) ตรงจุดนี้ขอแสดงความเห็นต่างหน่อยนะครับ (ด้วยความยินดีครับ) อรหันต์ที่เกิดในสมัยว่างเว้นจากพระพุทธเจ้า คือตรัสรู้เองโดยชอบ นั่นคือเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ซึ่งวิสัยของพระพุทธเจ้านั้นจะเหมือนกันหมด ดังนั้นพระพุทธเจ้าถือธรรมเนียมปฏิบัติอย่างไร พระปัจเจกพุทธเจ้าก็ถือเช่นนั้น ดังนั้นแม้ท่านจะถือบวชเอง แต่รูปแบบของวัตรปฏิบัติก็จะไม่ต่างไปกับพระพุทธเจ้า (ผมเห็นว่าวัตรปฏิบัติของพระพุทธฯ หรือ พระปัจเจกฯ เป็นสิ่งที่ดีครับ และ ก็ไม่ได้มีบัญญัติไว้ว่าห้ามลอกเลียนแบบ ดังนั้น ใครจะเอาเยี่ยงอย่างก็ได้ทั้งนั้น ส่วนคนที่เลียนแบบโดยที่ไม่ได้บวชเป็นภิกษุ ผมเรียกว่า"บวชที่ใจ"ครับ ที่นี้ปัญหามันอยู่ที่ว่า ทำไมพระอรหันต์ฆารวาส ถึงบวชที่ใจไม่ได้ ต้องบวชเป็นภิกษุเท่านั้น ไม่อย่างนั้นแล้วจะต้องปรินิพพานใน 7 วันเลยนะครับ) ส่วนพระอรหันต์ที่เกิดในสมัยที่มีพระพุทธเจ้า ผมไม่แน่ใจว่ามีบ้างหรือไม่ที่ตรัสรู้ชอบได้ด้วยตนเอง (ซึ่งก็หมายความว่าเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า) ซึ่งตามหลักการแล้วไม่ควรมีพระพุทธเจ้าสองพระองค์ในสมัยเดียวกัน อย่างไรก็ดี หากใครมีข้อมูลยืนยันก็ขอความกรุณาเผยแพร่ให้ทราบกันบ้างนะครับ แต่หากสำเร็จอรหันต์ผลตามหลักการของพระพุทธเจ้า ย่อมต้องถือบวชและถือวัตรปฏิบัติตามศาสดาเป็นธรรมดา (ผมเองก็คาดว่าไม่น่าจะมีคนที่สามารถตรัสรู้ได้เองในสมัยที่คำสอนของพระพุทธเจ้ายังมีอยู่เช่นกันครับ ปัญหาของผมตรงนี้ ยังคงมองเหมือนเดิมว่า แล้วทำไมการไม่บวชของพระอรหันต์ฆารวาสถึงกับทำให้ต้องปรินิพพานใน 7 วันด้วยล่ะ) แต่เรื่องของเรื่องคือสำหรับบุคคลระดับอรหันต์นั้น ผมเชื่อว่าท่านรู้สิ่งใดควรหรือไม่ควร ดังนั้นแม้อรหันต์ฆราวาส ก็ควรมีทิศทางของวัตรปฏิบัติไม่แหวกแนวไปจากศาสดา เราจึงไม่ควรพบฆราวาสกระทำตัวเป็นอรหันต์โดยใช้ชีวิตเยี่ยงปุถุชนหรือใช้ชีวิตต่างไปจากสงฆ์ที่เราเห็นในปัจจุบันมากนัก ไม่ว่าจะบวชเองหรือให้ผู้อื่นบวชให้ก็ตาม (ในความเห็นส่วนตัวผมเห็นว่าการที่รู้อะไรควรไม่ควรของพระอรหันต์ฆารวาส ดังนั้นอรหันต์ฆารวาสจึงต้องบวช เป็นเหตุผลที่ยังไม่เพียงพอครับ บารมี มีส่วนสำคัญมากกว่านะ) ส่วนเรื่องบารมีที่กระทำมานั้นผมไม่มีความรู้ตรงจุดนี้ก็คงไม่ขอกล่าวถึงครับ (ขอยืนยันเหมือนเดิมครับว่า บารมีของพระปัจเจกฯ สร้างมามากกว่า พระอรหันต์สาวก ครับ) จากคุณ : นาย X-MAN   เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 13:12:32   (สุดท้ายนี้ผมอยากให้คุณ X-MAN ย้อนกลับไปดูที่ Link ของคุณ วงกลม ครับ เราจะเห็นได้ว่าพระนาคเสนได้ให้ ความเห็นไว้ว่า "เพศคฤหัสถ์ไม่มีกำลัง" ซึ่งคำว่า"กำลัง"ในที่นี้ผมมองว่าหมายถึงกำลังบารมีครับ) จากคุณ : ปัญหามา ปัญญามี เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 16:52:26

ความคิดเห็นที่ 41 ขอร่วมแสดงความเห็นบ้างนะครับ    จาก  "แต่หากสำเร็จอรหันต์ผลตามหลักการของพระพุทธเจ้า ย่อมต้องถือบวชและถือวัตรปฏิบัติตามศาสดาเป็นธรรมดา แต่เรื่องของเรื่องคือสำหรับบุคคลระดับอรหันต์นั้น ผมเชื่อว่าท่านรู้สิ่งใดควรหรือไม่ควร ดังนั้นแม้อรหันต์ฆราวาส ก็ควรมีทิศทางของวัตรปฏิบัติไม่แหวกแนวไปจากศาสดา เราจึงไม่ควรพบฆราวาสกระทำตัวเป็นอรหันต์โดยใช้ชีวิตเยี่ยงปุถุชน หรือใช้ชีวิตต่างไปจากสงฆ์ที่เราเห็นในปัจจุบันมากนัก" อันนี้เห็นด้วย   แต่ . . มีข้อแย้งนิดหนึ่งที่ว่าท่านสมควรบวชก็จริง  ถ้าบางท่านยังไม่สามารถบวชได้ในขณะนั้น (7วันนั้น) และ . . ท่านรู้ว่าท่านยังทำประโยชน์ให้แก่โลกได้อีกมาก  ท่านคงไม่รีบตาย การใช้ชีวิตฆารวาส ก็ต้องมีวิถีของท่านเองจะ ไม่เหมือน ปุถุชนโดยทั่วไป ผมว่าพระสงฆ์สมัยนี้เกินกว่าุ 60%ก็ใช้ชีวิตไม่ต่างจากปุถุชนเลย จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 8 ม.ค. 53 21:40:04

ความคิดเห็นที่ 42 ขอแสดง คห ของผมต่อ คห.33 ครับ "...จะมีประโยชน์อะไรที่จะทรงธาตุขันธ์ดำรงชีวิตในเพศฆราวาสอีกต่อไป มันไร้ประโยชน์ ไร้สาระ มีแต่โทษดุจหนาม ไม่ใช่ที่เหมาะแก่ตนทั้งนั้น... " จริงอยู่ พระอรหันต์อาจจะเบื่อหน่ายในสังขาร เห็นว่าร่างกายนี้เป็นของสกปรก แต่การที่ตนบรรลุเป็นพระอรหันต์ก็สมควรกระทำตนให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นนะครับ เมื่อตนบรรลุแล้วนิพพานภายใน ๗ วันเสีย ผมเห็นว่าน่าจะเป็นการเห็นแก่ตัวประการหนึ่งนะครับ แก้ไขเมื่อ 09 ม.ค. 53 10:47:59 จากคุณ : mr.benz เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 53 10:46:32

ความคิดเห็นที่ 43 เรียน mr.benz ความเห็นที่42 คะ ถ้าผู้บรรลุอรหํนต์ยังอยู่ในเพศฆราวาสก็จะสร้างโทษมหันต์แก่ผู้ที่ไม่รู้เป็นอย่างยิ่ง เหมือนดังความเห็นที่1ที่ได้แสดงไว้ เพราะฉะนั้นการลาไปนิพพานจึงเหมาะสมกับเพศฆราวาสของท่านมากกว่า จากคุณ : plemarine เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 53 12:30:08

ความคิดเห็นที่ 44 เพิ่มเติมต่อจากความเห็นที่43 และถ้าจะให้ผู้ที่บรรลุอรหันต์ที่อยู่ในเพศฆราวาส มาบวชเป็นบรรพชิต ก็จะสร้างโทษแก่ผู้ที่ไม่รู้ได้อีกเช่นกัน เพราะท่านเป็นพระบวชใหม่ ดังความเห็นที่ 30 ได้แสดงไว้ เพราะฉะนั้นท่านจึงต้องนิพพานอย่างเดียวจึงจะเหมาะสมที่สุด จากคุณ : plemarine เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 53 13:54:48

ความคิดเห็นที่ 45 เกินจะทราบได้อะครับ ท่านที่ไม่ติดทั้งเลว ทั้งดี ไม่ติดสุข ไม่ติดทุกข์ ก็ดูเหมือนไม่ติดอะไรเลย ไม่มีกังวลอะไรเลย แต่เท่าที่ทราบจากพระไตรปิฎก หรือประวัติพระสมัยก่อน ก็เห็นท่านดำรงค์ธาตุขันธ์กันต่อไปเยอะแยะ ก็อาจจะมีความหมายในบางอย่าง เช่น อยู่เพื่อกระทำหน้าที่ อยู่เพื่อประโยชน์สุขของหมู่สัตว์ ฯลฯ (เกินคาดเดา) ถ้าอยู่ๆดับขันธ์ไปเอง จะเรียกว่าฆ่าตัวตายไหมอะครับ(ผมสงสัยโดยส่วนตัวครับ) แล้วพระพุทธองค์ก็ไม่เคยสอนให้ฆ่าตัวตาย มันก็เลยดูยุ่งเหยิงไปหมด ด้วยปัญญาแบบเราๆ สำหรับผม ขอให้ถึงอรหันต์เถอะ ถ้าจะตายในเจ็ดวัน ก็ไม่เห็นจะน่ากลัวอะไรเลย(ก็ท่านไม่กลัวตายแล้วนิ) ทุกข์ก็หมดแล้ว คุ้มเกินคุ้มนะครับ ว่ากันตามประสาชาวบ้าน จากคุณ : NakinSoCute เขียนเมื่อ : 9 ม.ค. 53 20:41:16

ความคิดเห็นที่ 46 เรียนคุณ NakinSoCute ความเห็นที่45 ค่ะ ผู้ที่บรรลุอรหันต์ในเพศฆราวาส ท่านไม่ได้ฆ่าตัวตายค่ะ แต่มักมีเหตุให้ท่านต้องตายหรือนิพพานภายในวันนั้น เช่นอุบัติเหตุ ซึ่งการตายของพระอรหันต์จะต้องไม่เป็นโทษต่อผู้ทำให้ตายค่ะ ทุกอย่างจะเป็นไปด้วยความเหมาะสมที่สุด(อ่านมาจากของหลวงพ่อฤาษีลิงดำค่ะ) จากคุณ : plemarine เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 13:22:49

ความคิดเห็นที่ 47 ขอบคุณ คุณplemarine ครับ ผมก็เพิ่งนึกได้ตอนพิมพ์ไปแล้วเหมือนกัน มานั่งนึกๆ บางทีพระอรหันต์ท่านอาจจะมีบารมีมาก เพราะบารมีเต็มแล้วจึงบรรลุ ก็อาจจะมีมารมาคอยรบกวนก็เป็นได้ ผมก็นึกถึงพุทธสุภาษิตที่ว่า ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ผู้มีศีล แม้จะเป็น 5 8 10 227 ศีลก็ย่อมคุ้มครองผู้มีศีล มั้งครับ ปล. ก็ได้แต่เดากันล่ะครับ ด้วยปัญญาอันน้อยนิดของกระผม จากคุณ : เด็กวัดพลับ (NakinSoCute) เขียนเมื่อ : 10 ม.ค. 53 19:25:00

ความคิดเห็นที่ 48 เถียงเรื่องอจินไตย ได้ประโยชน์ที่สุด ก็คือ แยกแยะว่าใครคิดอย่างไร ปัญหา ที่สนุกๆ น่าคิด มีมากในมิลินทปัญหา ถ้าอ่านแตกฉานแล้ว หายสงสัยไปเยอะ ยกเว้นท่านที่ แม้พระไตรปิฎก ก็ยังสงสัย ใครบอกก็สงสัย ตัวเองพูดเอง พอจะเชื่อถือได้ของตนเอง   ถ้าคนจำพวกนี้ ก็ยกไว้ครับ คือ คงจะไม่กับการอ่าน  มีแต่ต้องให้ท่านได้ทำเอง รู้เอง  ซึ่งจริงๆ ศาสนานี้ก็เน้นให้ทำเช่นนั้นอยู่แล้ว คห. 28  ถ้าท่านกล่าวถึง พระปัจเจกพุทธเจ้า จริงๆ น่าจะทราบว่า โดยมาก หรือ จะเรียกว่าพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกท่านก็ได้ (ตามที่ได้บันทึกไว้ เพราะไม่มีใครในนี้พบเห็นท่านแน่ๆ)  ไม่ว่าจะทำไร่ไถนา หรือ ทำกิจการใดๆ อยู่  เมื่อท่านเกิดพิจารณาสิ่งใดแล้วเห็นในไตรลักษณ์ขึ้นมา และได้บรรลุธรรม ด้วยตนเอง ณ ที่นั้น   ท่านก็จะหยุดและวางทุกสิ่ง อย่างมีท่านหนึ่ง พอบรรลุก็เกิดสนทนา กับคนอีกคนที่ผ่านมา  ท่านก็บอกว่า ท่านหมดกิเลสแล้ว อีกคนก็ไม่เชื่อบอกว่า ท่านไม่เหมือน ท่านเลยถามว่า ที่เหมือนเป็นอย่างไร  แล้วท่านก็อฐิษฐานเพศบรรพชิตตามนั้น แล้วก็เหาะไปด้วยฤทธิ์ ไปรวมหมู่กับ พระปัจเจกพุทธเจ้าอื่นๆ ที่ป่าหิมพานต์ สังเกตคำว่า อื่นๆ  คือ พระปัจเจกพุทธเจ้าอื่นๆ ก็ล้วนแล้วแต่ออกจากเรือนใช้ชีวิตที่เหลือก่อนเข้านิพพานในการเป็นบรรพชิตทั้งนั้นครับ... ขอเสริมความรู้(จากเท่าที่รู้มาโดยส่วนตัว) พระปัจเจกพุทธเจ้า นั้น บารมีที่สะสมก็เป็นรองเพียงพระพุทธเจ้า นั่นคือ ท่านมีบารมีเหนือกว่า พระอัครสาวกซ้ายและขวา  เพราะอย่างน้อยที่สุด ท่านไม่ต้องรอผู้ใดมาสอน ท่านสามารถรู้ได้ด้วยตัวเอง   แต่ที่บารมีอ่อนกว่าก็คือ  ท่านไม่สามารถสอนผู้ใดให้รู้ตามได้ เพราะขาดไปซึ่งทศพลญาน หรือพูดง่ายๆ คือ ท่านมีเครื่องมือที่สามารถรู้ด้วยตนเองได้ แต่เครื่องมือที่จะนำ หรือช่วยในการสอนผู้อื่นนั้น ท่านไม่มี แต่สำหรับเราท่าน ที่เป็นสาวกภูมิ แม้อัครสาวกซ้ายขวา ทั้งสองท่านก็ยังต้องมีผู้มาสอนครับ จึงจะบรรลุได้  ดังนั้น จะเห็นได้ว่า บารมียังเหลื่อมล้ำกันอยู่เช่นนี้ และพระปัจเจกพุทธเจ้าโดยมาก ก็คือ ท่านที่ได้บำเพ็ญตนเพื่อจะเป็นพระพุทธเจ้ามาก่อนหน้า แต่บารมียังไม่เต็มยังไม่ครบก็หยุดการบำเพ็ญลงไปก่อน  ถ้าไม่เช่นนั้น บารมีที่ท่านสะสมมาก็พอจะทำให้ท่านสามารถสำเร็จในสาวกภูมิได้ไม่ยากอยู่แล้วครับ เปรียบเหมือน เราไม่สอบโรงเรียน A ซึ่งน่าจะใช้คะแนนสอบน้อยกว่า แต่เราเลือกที่จะรอสอบโรงเรียน B ซึ่งมีคะแนนสูงกว่า แต่เป็นสาขาวิชาที่เราต้องการจะเรียนต่อไปมากกว่า เช่นนั้นเองครับ เรื่องความจะเป็น หรือเลือกเป็นอะไร ไม่เชิงเป็นเรื่องของความโลภ หรือ อยากเป็น  อย่างความปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าก็คือ ต้องการรู้แล้วบอกคนอื่น  สาวกที่เป็นเอตทัคคะ ก็ปรารถนา เพราะเห็นเอตทัคคะในอดีตแล้ว ต้องการเป็นบ้าง ด้วยเห็นคุณความดี   ส่วนพระปัจเจกพุทธเจ้า ก็อย่างที่เรียน คือ อาจจะเคยปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้ามาก่อน แต่แล้วก็หยุด เมื่อยังไม่ถึงเวลาสมบูรณ์ หรือบางท่าน ก็ตั้งความปรารถนาโดยตรง  หรือบางท่าน ก็สร้างเหตุที่ทำให้เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าโดยไม่ได้ตั้งใจปรารถนาไว้ก่อน เช่น ถวายชีวิตแด่ธรรมที่พระพุทธเจ้าแสดง  หรือ แม้ชีวิตต้องหาไม่ แต่ก็แลกได้เพื่อถวายทาน หรืออื่นๆ แก่พระพุทธเจ้า  )ซึ่งจริงๆ การถวายชีวิตแบบนี้ ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ผู้ปรารถนาจะเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตต้องผ่าน ต้องกระทำ จึงเห็นได้ว่า เส้นทางสองเส้น ซ้อนทับกัน แต่ พระปัจเจกพุทธเจ้าจะเบากว่า หรือ ถึงได้ก่อน..) อย่างเรื่องนายชื่อหนึ่ง(จำไม่ได้จ้า) ที่มีหน้าที่เก็บดอกมะลิให้พระราชา ชายคนนี้ ก็ยอมแลกชีวิต เพราะโปรยดอกไม้ให้พระพุทธเจ้า แต่ดอกไม้นี่ต้องเอาให้พระราชา นั่นคือ ถ้าพระราชาเอาเรื่อง ถึงตายแน่นอน แต่ก็ยอม  ลงท้ายผู้ชายคนนี้ได้รับพยากรณ์ว่า จะสำเร็จเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่งในอนาคต (ถ้าจำผิด จำสลับขออภัยครับ อ่านมานานแล้ว) ... ขอกลับมาที่เรื่องเดิม ก็คือ แม้พระปัจเจกทั้งหลายนั้นก็ออกบวชด้วยตนเอง เพราะไม่มีพระศาสนาประกาศอยู่ครับ อย่างไรก็ดี เรื่องนี้เป็นอจินไตย คือเป็นเรื่องของ ผู้เป็นอรหันต์ จะเป็นเงื่อนไขก็ตาม (เช่นเงื่อนไขในการบำเพ็ญบารมี)  จะเป็นธรรมเนียมปฏิบัติก็ตาม  มันล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องไกลตัว ตรงนั้น ท่านไม่ัรักไม่เสียดายชีวิตอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ทำให้ชีวิตล่วงไป โดยไม่สุกงอม สำหรับท่านที่ยังมีงานที่ต้องทำ หรือมีสิ่งที่สามารถช่วยเหลือผู้อื่น  อย่างน้อยๆ ที่สุด "อยู่เป็นนาบุญที่เลิศของโลก"  เล็งเห็นเท่านี้ ท่านก็จะอยู่ต่อ และการจะเป็นนาบุญโดยสมบูรณ์ เป็นที่เข้าใจกัน ก็คือ การเป็นภิกษุ เป็นอริยสงฆ์  ไม่ว่าใครเห็นผ้ากาสาวาพัสตร์ก็เข้าใจได้โดยง่ายว่า นี่คือ ผู้ควรถวายทานและอื่นๆ  น้อยที่สุดก็คือ ลดโอกาสที่ผู้ที่จะปรามาสโดยไม่ตั้งใจลงไปได้มากแล้วครับ ในความคิดของผม ขอยืนยันว่า เป็นเรื่องน่าสงสัย แต่ไม่ใช่เรื่องน่าถกเถียง หรือ เดาสุ่ม มิลินทปัญหาครับ ขอเชิญเสาะหาอ่าน ปัจจุบัน พบเห็นมีพิมพ์ออกมาสอง สามเล่ม ตกราวๆ 3 ร้อยบาท  อ่านเข้าใจไม่ยากครับ สำหรับท่านที่ ศึกษาเรื่องราวในพระพุทธศาสนามาบ้างพอควร  อ่านแล้วจะถูกใจมาก เพราะ หลายๆ หัวข้อที่นำมาชนกันนั้น ต้องเป็นเรื่องฝังอยู่ในใจลึกๆ ที่ท่านก็สงสัยแต่หาคำตอบไม่ได้มานานแล้วเหมือนกันครับ ขอให้ท่านทั้งหลายจงเจริญในธรรมที่ท่านได้พิจารณาไว้แล้วด้วยดี ... และไม่หลงพิจารณาอจินไตยมากไปนัก.. จากคุณ : HANDYHUNG เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 14:24:27

ความคิดเห็นที่ 49 ผู้บรรลุอรหันต์ โดยไม่ประกาศให้ใครรู้มีไหม หนอ จากคุณ : อ่านแล้วสงสัยเพราะยังใหม่อยู่ (amaki) เขียนเมื่อ : 12 ม.ค. 53 19:23:29

ความคิดเห็นที่ 50 ขอใช้ความเห็นด้วยคนนะครับ ส่วนตัวแล้วมี "ความเชื่อ" เช่นเดียวกับหลายท่านตรงที่บอกว่า ฆราวาสเมื่อสำเร็จพระอรหันต์แล้ว จักมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินหนึ่งวันครับ หาก"ไม่ขอบวช" มีความเชื่อเช่นนี้จริงๆ และคงเชื่อตลอดไปจนกว่า ผมจะหลุดพ้นตามท่านจึงจะได้รู้หรือมีอะไรพิเศษที่สามารถหยั่งรู้ได้ ถ้าถามว่าทำไมถึงเชื่อ ก็คงจะเป็นแบบๆเดียวกับความเห็นข้างบนนั่นแหละครับ และลองใช้ความคิดที่มีอยู่น้อยนิดของผมพิจารณาดู หากพระโสดาบัน ท่านไม่เห็นอะไรเป็นเรา จักเป็นธาตุขันธ์ทั้งสิ้น ล้วนเกิดดับ แต่ก็ยังยึดร่างกายอยู่ยังมีกิเลสแบบโลกๆ อยู่ พระอนาคามีท่านละกระทั่ง กายอันเป็นที่อยู่แล้ว กามราคะไม่อาจปกคลุมใจแล้ว แค่นี้ท่านก็น่าจะแหนงหน่ายในชีวิตฆราวาสที่ฉาบฉวยด้วยสิ่งภายนอก เพียงแต่ว่าท่านก็ยังน่าจะดำรงชีวิตได้ คุ้มครองตัวเองด้วยศีลพรหมจรรยย์ แต่สำหรับพระอรหันต์ผู้ซึ่งละกระทั่งใจแล้ว จิตใจบริสุทธิ์ไร้มลทินแล้ว ผมไม่อาจเดาได้ว่ามันบริสุทธิ์ สุขยังไง สุขแบบธาตุขันธ์ทนไม่ได้เป็นยังไง แต่คิดว่า ไม่มีเพศใดอีกแล้ว ที่จะเหมาะสมเท่าเพศบรรชิต (สำหรับผู้ชายนะครับ) และเพศพรหมจรรย์ (สำหรับเพศหญิง) อีกแล้ว ที่จะรองรับจิตที่บริสุทธิ์มหาศาลนั่นได้ อีกอย่าง เมื่อท่านสำเร็จอริยผลชั้นสูงแล้ว การอยู่บนโลกควรจะอยู่ในสถานะชั้นสูงที่สุด เพื่อไม่ให้ผู้คนทำบาปกรรมโดยไม่รู้ได้ รวมทั้งการสั่งสอนคนและการบูชาคุณพระพุทธเจ้า โดยความเคารพอย่างสูงสุด ด้วยการประกาศตัวเป็นพระสาวก ในเครื่องแบบที่พระองค์ทรงประทานไว้ นี่เป็นทั้งหมดของความเห็นผมนะครับ และไม่ได้อยากให้ใครทะเลาะกันเลย มันเป็นเรื่องของความเชื่อ ความเข้าใจ ใครไม่เชื่อ ก็ยกไว้ ใครเชื่อ ก็ไม่เห็นเป็นไร แต่ขอให้ทุกคนพิจารณาอย่างแยบคายนะครับ จากคุณ : ปีศาจขาว เขียนเมื่อ : 14 ม.ค. 53 12:52:41

ความคิดเห็นที่ 51 เป็นพระอรหันต์คู่ควรกับผ้าไตรจีวรเท่านั้น ถ้าบรรลุแล้วยังไม่สามารถหาไตรจีวรได้ก็อาจทำให้โดนผู้ไม่รู้ล่วงเกิน เกิดกรรมหนักเอาง่าย ๆ จากคุณ : theliger เขียนเมื่อ : 20 ม.ค. 53 08:58:10