ความคิดเห็นที่ 1 ความรู้สึกทางใจ คงห้ามกันยาก แต่หากไปพบท่าน ก็ทำให้ถูกหลัก อย่านั่งคุยกันสองต่อสองในที่ลับหูหรือลับตา แค่นี้ก็ถูกต้องตามหลักการแล้วครับ ส่วนจะทำให้สับสนหรือไม่ มันก็มีบ้างล่ะครับ หากบวชไม่นานก็ไม่ต้องไปหาบ่อยนักก็ได้ เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว แต่หากบวชสักพรรษา หาโอกาสไปเยี่ยมเยียนสักเดือนละครั้งสองครั้งพอเป็นพิธี เพราะเมื่อลาเพสออกมาแล้วคุณก็ต้องอยู่ร่วมกันอยู่แล้วนี่นา แต่หากจะบวชตลอดชีวิต ก็ไม่ควรไปหาเลย... จะทำอย่างไร พิจาณาเอาตามความเหมาะสมก็แล้วกันครับ จากคุณ : นาย X-MAN เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 21:51:22

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณมากคะ ตอนนี้ได้คำตอบแล้ว ช่วยได้เยอะคะ ตัดสินใจว่าไม่ไปดีกว่า แล้วไปทำบุญที่วัดใกล้ๆบ้านแทนคะ จากคุณ : pinkybeau เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 22:17:15

ความคิดเห็นที่ 3 If I were you, I will do the same ka...."ตัดสินใจว่าไม่ไปดีกว่า" จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 22:40:30

ความคิดเห็นที่ 4 ครับ การตัดสินใจจะเหมาะหรือไม่เหมาะคุณเท่านั้นที่จะตัดสินใจได้ดีที่สุด เพราะคุณเท่านั้นที่จะรู้รายละเอียดของเรื่องราวได้มากที่สุด เนื่องจากผมไม่รู้วัตถุประสงค์ในการบวช ระยะเวลา กระทั่งศรัทธาของผู้บวช จึงตัดสินใจอะไรให้ไม่ได้ ได้แค่แนะให้คุณมองหาทางสายกลางดูเอาเองก็เท่านั้นครับ เพราะหากไม่ไปหาเสียเลย ก็จะกลายเป็นไม่ดูดำดูดี เมื่อลาเพสออกมาก็อาจเป็นปัญหา หากไปหาบ่อยๆ ก็ไม่ควรแก่สมณะสารูป ทำผ้าเหลืองร้อนเปล่าๆ คุณรู้เรื่องราวทั้งหมดดีกว่าผมครับ ดังนั้นทางสายกลางที่ว่านี้ผมเชื่อว่าคุณตอบตัวเองได้ดีที่สุด ^^ จากคุณ : นาย X-MAN เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 22:52:28

ความคิดเห็นที่ 5 จริง ๆ แฟนไม่ควรไปครับ เพราะอย่างที่รู้นั่นแหล่ะ เดี๋ยวจะกลายเป็นไปสึกพระเปล่า ๆ คห.ส่วนตัวน่ะครับ แก้ไขเมื่อ 14 ก.พ. 53 22:53:05 จากคุณ : RadiS เขียนเมื่อ : 14 ก.พ. 53 22:52:46

ความคิดเห็นที่ 6 เป็นคนนึงที่แฟนบวชอยู่น่ะ ทีแรก 15 วัน แล้วก็ขยายไป 1 เดือน แล้วก็ไปอีก 3 เดือน จนตอนนี้ 8 เดือนแล้ว ยังไม่มีทีท่าว่าจะสึก แต่ก็อนุโมทนาบุญด้วย โชคดีที่เรา 2 คนอยู่ทางธรรมเหมือนกัน ก็เลยเข้าใจกันได้ง่าย เพียงแต่ช่วงแรกเราก็เหงา ๆๆเพราะเคยอยู่ด้วยกันตลอดเกือบทุกวัน(แต่อยู่คนละบ้าน) เวลาไปไหนมีเค้ามันก็รู้สึกอุ่นใจ พอขาดหายไปช่วงแรก ๆก็ซึม ๆนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้อะไร    ส่วนประเด็นที่ถาม ก็เคยคิดอยู่เหมือนกัน เราว่า ไม่ควรไปคนเดียว ทุกครั้งควรที่จะมีเพื่อนไปด้วย แล้วก็อยู่ในที่ที่เป็นสาธารณะ ไม่ลับหูลับตาใคร จะทำอะไรก็ให้นึกถึงท่าน เพราะท่านเป็นพระอาจได้รับความเสียหายได้ ไปแต่ละครั้งแฟนเราชอบเผลอมองตาเยิ้ม ๆน่ะ เหมือนกับที่เคยทำตอนสมัยก่อน เราก็ อ้าวหลวงพี่ "เผลอแล้วนะ"ท่านก็มีสติคืนมา หรือทำท่าจะพูดเรื่อง ที่ดูเพ้อเจ้อ เราก็คอยเตือน อ้าวเริ่มเพ้อเจ้อแล้วนะ  คือสรุปว่า ทำตัวเป็นสติให้ท่าน พอท่านระลึกได้ ก็จะไม่มีอะไร  สำหรับการไปทำบุญ ถ้าไปทำด้วยเจตนาที่ต้องการทำบุญจริงๆ ก็ไปได้เรื่อย ๆ ตามความคิดนะ แต่ถ้าไปเพราะความเสน่หา ก็อย่าไปเลย จุดแรกคือตัวเราต้องเข้มแข็งก่อน ต้องไม่เพ้อ ไม่ห่วงหา หรือโหยหา ที่เต็มไปด้วยกิเลสราคะ แต่ถ้าตั้งใจไปเพราะทำบุญจริงๆ ก็ไปเถอะ ดีกว่าเอาเวลาทำเรื่องที่ไร้สาระ อีกอย่าง เราจะได้เห็นพัฒนาการของแฟนหลวงพี่เรา เค้าอาจจะเก่งขึ้น มีสติมากขึ้น ช่วยสั่งสอนเรา เทศน์ให้เราฟัง แล้วเราจะรู้สึกโดนใจ เพราะเค้าจะรู้จักตัวเราดีทีสุด และธรรมะที่ท่านเทศน์ก็จะกินใจ ตรงจริตกับเรา นี่คือบอกจากประสบการณ์นะ คิดว่าคงเป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อย จากคุณ : ธรรมจักษุ เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 53 14:00:51

ความคิดเห็นที่ 7 ผมเคยบวชเป็นพระ ตอนบวชก็รู้สึกอย่างเดียวกันกับแฟน คืออยากเจอหน้ากันแหละครับ ดีที่บอกไปก่อนว่า อย่ามาบ่อยนะ ชีวิตนี้ไม่รู้จะมีโอกาสแบบนี้อรกหรือเปล่า ขอตั้งใจปฏิบัติให้เต็มที่ พอดีพอวันที่บวชเสร็จ แฟนป่วยเข้า รพ  โยมพ่อกับโยมแม่ก็ขอไว้ไม่ให้แฟนบอกแต่ก็ดูแลแทนพระอย่างเต็มที่ มารู้อีกทีตอนแฟนสบายขึ้นแล้วมาใส่บาตรบ่อยๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นแฟนมา เพราะ พระจะก้มๆเห็นแต่มือ กับช่วงเท้าที่เดินเท่านั้น โยมแฟนก็อุตส่าห์ใส่แหวนที่เคยให้มา เผื่อหลวงพี่จะเห็น แต่หลวงพี่บวชผ่านไปอาทิตย์นึงตั้งใจจริงๆ มองเหมือนไม่มอง คือจดจ่ออยู่กับการแผ่เมตตาให้กับผู้มาใส่บาตรและสรรพสัตว์ ไม่รู้อีก แฟนเลยไปถวายช่วงฉันเช้า แล้วมาเล่าให้ฟัง หลวงพี่เลยบอกว่าดีแล้ว หลวงพี่ได้อานิสงค์จากการที่โยมแฟนไม่มาเยอะเลย เพียงแค่จิตไม่วอกแวกตั้งสติ มีศีลไม่ด่างพร้อย ตอนนั้นจำได้ว่าจิตสบายมาก แต่ปฏิบัติกรรมฐานน้อยไปนิด เพราะบวชระยะสั้นๆ วันสึกใจยังเสียดายอยู่เลย ใจหายวาบตอนท่านปลดจีวรออกให้เปลี่ยนชุดกลับเป็นผ้าขาว ยังขอบคุณแฟนและคุณพ่อคุณแม่ จนทุกวันนี้เลยครับ จากคุณ : คนกวาดลานวัด เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 53 15:57:47

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุกๆท่านมากคะ โดยส่วนตัวตอนนี้จิตใจว้าวุ่นมากๆ ใจนึงอยากทำบุญ อีกใจก็อยากเจอพระคะ ทำให้รู้สึกจิตใจอกุศลตามไปด้วย ทำนึงอยากไป อีกใจก็ห้ามไม่ให้ไป ตอนนี้จึงต้องหากิจกรรมหนักๆ เล่นกีฬา สวดมนต์ ทำบุญที่วัดใกล้ๆบ้านแทน เพื่อไม่ให้ฟุ่งซ่านมากไปกว่านี้คะ จากคุณ : pinkybeau เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 53 19:48:04

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าทำอย่างคุณธรรมจักษุ ในคคห.ที่ 6 ได้อย่างไม่ต้องฝืน(มากนัก) ก็ขออนุโมทนาด้วยครับ ถือว่าเป็นคู่บุญกันก็ได้ จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 15 ก.พ. 53 23:07:53