ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ
เข้าใจว่าเป็นความเชื่อ เป็นประเพณี ที่ลูกชาย ควรจะบวชเพื่อทดแทนบุญคุณพ่อแม่
แต่ผมยังไม่เข้าใจ ว่า
(1) การบวช จะทดแทนบุญคุณได้อย่างไร ?
การช่วยพ่อแม่ทำงาน ทำมาหาเลี้ยงชีพ เลี้ยงดูพ่อแม่ยามแก่เฒ่า
ถือเป็นการทดแทนบุญคุณแน่นอน การบวช ในอีกแง่ คือการห่างจากพ่อแม่
ไปเพื่อศึกษาพระธรรม ไม่ได้ดูแลพ่อแม่ ปล่อยให้พ่อแม่ใช้ชีวิตลำพัง อย่างนี้
ถือว่าทดแทนบุญคุณได้หรือครับ
(2) ถ้าพ่อแม่ไม่ได้ปรารถนาให้ลูกบวช แต่ลูกอยากบวช ถือเป็นบุญหรือบาปครับ
ถือเป็นการทดแทนบุญคุณหรือไม่ ?
(3) ในกรณีที่บวชแล้ว กรณีที่ตกลงไว้แต่แรกว่าจะบวช เท่านี้ๆ วัน
แต่พอถึงวันใกล้สึก กลับตัดสินใจบวชต่อ พ่อแม่ก็นึกว่าลูกจะสึก
มาช่วยทำมาหากิน แต่ลูกฝักใฝ่ในธรรมมะ อย่างนี้ เป็นบุญหรือเป็นบาปครับ ?
(4) เราสวดมนต์ไปเพื่ออะไรครับ ?
ในบทสวดที่ผมอ่านเตรียมัวบวชอยู่นี้ เป็นบทอภิวาทพระพุทธเจ้า นมัสการพระธรรม
นอบน้อมพระสงฆ์ เช่นบทอิติปิโสก็จะอธิบายว่า พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นใคร
ควรค่าแกการสรรเสริญอย่างไร พระธรรมคืออะไร ทำไมควรนอบน้อมบูชา
พระสงฆ์เป็นอย่างไร ทำไมถึงควรอัญชลี และกก็ต้องท่องทั้งทำวัตรเช้า และเย็น
และทุกวัน
เอ ถามอย่างนี้ พี่ๆจะนึกว่าผมมาเกรียนหรือมาป่วนหรือเปล่าครับ
ถ้าคำพูดใดที่ชวนให้เข้าใจผิด ผมขออภัยนะครับ แต่อันนี้ถามเพราะอยากทราบจริงๆ
(แก้ไขย่อหน้าครับ)
แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 53 12:12:45
แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 53 12:11:30
แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 53 12:09:30
แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 53 11:34:39