PANTIP.COM : Y9896283 @@@(พุทธ) รบกวนด้วยครับ กำลังสับสน เรื่อง บาปฆ่าสัตว์ VS ธุรกิจ @@@ []

ความคิดเห็นที่ 4

ขอบคุณ คุณฮิมาวาริซซัง คุณ anantashin และคุณ indysoft ครับ

---------------------------------------------------------
ขอถามเพิ่มเติมคุณฮิมาวาริซซัง #1 ครับ
---------------------------------------------------------
4) จาก

_{ถามว่า 3.1) ข้าราชการกรมปศุสัตว์ ช่วยชาวบ้านพัฒนาการเลี้ยงหมู หรือระบบตรวจสอบคุณภาพเนื้อ เพื่อให้ขายได้ราคาดีขึ้น หรือปลอดภัยต่อคนกินขึ้น

ตอบว่า ขึ้นกับเจตนาเป็นสำคัญ โดยทั่วไป ไม่ถือว่าศีลขาด เพราะขาด วธกจิตฺตํ คือ จิตคิดจะฆ่า และ อุปกฺกโม คือ มีความพยายาม (ลงมือทำ)}

หากเป็นกรณีข้าราชการที่ทรงส่งเสริมการเกษตรทฤษฎีใหม่ตามแนวพระราชดำริ คือ ให้มีการเลี้ยงปศุสัตว์ ไก่
และปลาเพื่อใช้บริโภคในครัวเรือน แก้ปัญหาความยากจน นั่นคือ

๑. ปาโณ สัตว์มีชีวิต
๒. ปาณสญฺญิตา รู้ว่าสัตว์มีชีวิต
๓. วธกจิตฺตํ จิตคิดจะฆ่า เพราะการส่งเสริมการเลี้ยงสัตว์ของเกษตรกร ก็เพื่อให้เกษตรกรได้กินนั่นเอง
๔. อุปกฺกโม มีความพยายาม ( ลงมือทำ )
๕. เตน มรณํ สัตว์ตายเป็นอาหารด้วยความพยายามนั้นในท้ายที่สุด

ดังนี้แล้ว แม้เป็นการทำเพื่อพัฒนาประเทศ ช่วยชาวบ้าน ก็ถือเป็นบาปใช่หรือไม่ครับ

5) หากว่าการกระทำนั้นไม่ได้มีเจตนาให้สัตว์ตาย แต่เป็นเหตุสุดวิสัยหรือไม่สะดวกจะเลี่ยง เช่น
5.1) ลงทุนผ่านกองทุนรวม ซึ่งกองทุนรวมมักจะกระจายความเสี่ยงด้วยการไปลงทุนต่อในหุ้นทุกๆอุตสาหกรรม
และในอุตสาหกรรมอาหาร หุ้นพื้นฐานดีอย่าง TUF, CPALL ก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้นด้วย หากเรารู้ดังนี้แล้วลงทุนถือ
ว่าบาปหรือไม่ครับ (คงเป็นไปได้ยากที่จะมีกองทุนใดที่ไม่ลงทุนในอุตสาหกรรมอาหารเลย นอกจากกองทุน
เฉพาะกิจ)

5.2) เปรียบดังการธุดงค์เหยียบมดแมลงโดยไม่เจตนาของพระ ซึ่งไม่กอปรด้วยเจตนา...พระต้องเดินเพื่อเดิน
ทางหรือเพื่อจงกรม แม้ไม่มีเจตนาฆ่าแต่ก็ตระหนักรู้ว่าเดินแล้วแมลงต้องตาย หากทั้งที่รู้ดังนั้นแล้วยังเดิน ถือว่า
บาปหรือไม่ครับ

6) การลงทุนนั้น ไม่ได้ทำให้สัตว์ตายเพิ่มขึ้น เช่น
6.1) ซื้อหุ้น TUF จากตลาดรอง - ปกติการขายหุ้นเพิ่มทุน(IPO)ของบริษัทเพื่อไปขยายกิจการนั้น เป็นการ
ขายในตลาดแรก (Primary Market) ซึ่งเงินค่าหุ้นได้เข้าบริษัท และใบหุ้นนั้นจะเป็นกรรมสิทธิ์ของนักลงทุนต่อไป
แต่หากนักลงทุนนั้นไปขายหุ้นนั้นต่อให้คนอื่น จะเรียกว่าตลาดรอง (Secondary Market) ซึ่งกำไรขาดทุนของ
หุ้นนั้น เป็นเรื่องระหว่างนักลงทุนสองคนที่ค้าขายหุ้นกัน โดย TUF ไม่มีผลได้เสียเลยในตอนนี้ เว้นแต่ในระยะยาว(
เช่น 3-5ปี)หากหุ้นราคาสูงขึ้น บริษัท TUF จึงจะได้ประโยชน์ในการขายหุ้นเพิ่มทุนในอนาคตที่จะได้เงินมากขึ้น...
ดังนี้แล้ว การซื้อขายหุ้นในตลาดรองดังกล่าว ยังถือว่าบาปหรือไม่ครับ (หุ้นที่ซื้อขายกันใน SET เกือบทั้งหมด
เป็นหุ้นในตลาดรอง)

---------------------------------------------------------
ขอถามเพิ่มเติมคุณanantashin #2 ครับ
---------------------------------------------------------
จากนิทานดังกล่าว ดูเหมือนว่าอาจจะขัดกับ องค์ ๕ ปาณาติบาตใน #1 หรือเปล่าครับ เพราะ 1. ไม่ได้มีเจตนาฆ่า 2 .
ไม่ได้พยายามฆ่า แต่จะเข้าเงื่อนไขเดียวกับ (5.2) ของผมข้างบนนี้

---------------------------------------------------------
ขอถามเพิ่มเติมคุณindysoft #3 ครับ
---------------------------------------------------------
แปลว่าถ้าเราได้กำไรมาจากธุรกิจที่ฆ่าสัตว์แล้วบริจาคทั้งหมด100% หรือ หากขายแบบไม่เอากำไรเลย จะไม่
บาปหรือครับ

จากคุณ : pzifrius

เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 53 01:08:20

ความคิดเห็นที่ 8

ขอบคุณคุณฮิมาวาริซซังมากครับที่ช่วยวินิจฉัย

พอดีผมลองค้นหาข้อมูลดูบ้าง พบว่าท่านพุทธทาสเคยพูดถึงเรื่อง "เจตนา" ว่าหากไม่ได้ฆ่าด้วยเพลิงแค้นอันมี
เจตนาให้ตายก็ไม่ถืิอว่าบาป ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องบาปหรือบุญเป็นศีลธรรมสมมติเสียด้วยซ้ำ ไม่ใช่สัจธรรมของ
ธรรมชาติ ส่วนตัวผมเคยอ่านงานท่านพุทธทาสมาบ้าง จำได้ว่าท่านสอนว่า ศีลธรรมเป็นเพียงสิ่งสมมติที่โลกบัญญัติ
จิตที่ปล่อยวางคือสัจจธรรม

ดังนั้นหากถือตามท่านพุทธทาส ดูเหมือนว่าตั้งแต่ข้อ 1-6 ของผมจะไม่ถือว่าเป็นบาป เพราะเจตนาเป็นเพียงการ
ประกอบอาชีพหรือเลี้ยงชีพ ไม่ใช่การมีเจตนามุ่งร้ายให้ทุกข์ต่อสัตว์นั้นๆ ใช่ไหมครับ

หรือเราไม่ควรเชื่อเพียงเพราะเป็นอาจารย์ที่มีชื่อเสียงครับ?

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
http://www.buddhadasa.com/FAQ/FAQ_1.html

ในโอกาสวันล้ออายุปี พ.ศ. ๒๕๒๔ ท่านอาจารย์พุทธทาสได้แสดงธรรมในช่วงบ่ายของวันที่ ๒๗ พฤษภาคม
๒๕๒๔ เป็นส่วนหนึ่งในหัวข้อธรรมบรรยายที่ท่านตอบผู้ข้องใจ หรือ ตอบผู้โจษจ้วงท้วงกล่าวหาท่านที่มีมาใน
สังคมไทย.

๑.ปาณาติบาตที่ไม่บาป

ปรัศนี: การทำให้คนหรือสัตว์ตายโดยไม่มีเจตนาแห่งการฆ่า ก็เป็นบาปด้วยสิกขาบทปาณาติบาตนั้น มี
ตัวอย่างเช่นอะไรบ้าง และมีหลักมาจากไหนครับ? พวกที่ถือศาสนาอื่น ที่สอนว่า ฆ่าสัตว์บาป หรือกลับจะเป็นบุญ
ไปเสียอีกในเมื่อพระพุทธศาสนาเราสอนว่า ฆ่าสัตว์เป็นบาป ดังนี้ ผู้ฆ่าในศาสนาโน้นจะบาปตามหลักศาสนานี้หรือ
ไม่ครับ?

พุทธทาส: นี่ผู้ฟังจับใจความของปัญหาในข้อนี้ให้ได้เสียก่อน คือว่า อาตมาพูดไปหลายครั้งหลายหนแล้วว่า
การทำสัตว์ตาย ก็จะขาดศีล ปาณาติบาต ข้อที่ ๑ นั้นมันต้องมีเจตนาฆ่านะ ไม่ใช่เจตนาอย่างอื่น นี่เป็นบัญญัติขึ้นว่า
มีเจตนาอย่างนั้น แล้วพยายามอย่างนั้น แล้วทำจนตายนั้น ก็ขาดศีลข้อนี้โดยตรง หรือแม้แต่เป็นบางส่วนที่ร่วมมือ
ใจความสำคัญมันอยู่ที่ว่า เจตนานั้นมันนึกในใจใครจะไปรู้ของใคร ฉะนั้น จึงวางไว้เป็นหลักว่า แล้วแต่เจตนา

ที่จะยกตัวอย่างที่รุนแรงที่สุด ก็เช่นว่า เพชฌฆาตเขาต้องประหารชีวิตคนตามคำสั่งของศาล เพชฌฆาตคนนี้จะ
ขาดศีลปาณาติบาตข้อหนึ่งหรือหาไม่?

ถ้าเราตอบตามหลักนี้ก็ว่า แล้วแต่เจตนาของเพชฌฆาตคนนั้น ถ้าเป็นเพชฌฆาตที่ไม่ได้รับการอบรมศึกษาอะไร
มันทำไปด้วยความโกรธแค้นเจตนาจะฆ่าให้ตายด้วยความโกรธแค้น หรืออะไรก็ตาม มันก็ต้องขาดศีลข้อ
ปาณาติบาต แต่ถ้ามันเป็นเพชฌฆาตที่ได้รับการอบรมสั่งสอนดี ไม่มีเจตนาจะฆ่า มีเจตนาแต่จะปฏิบัติเพื่อความยุ
ติธรมในโลก มันมีความบริสุทธิ์ใจอย่างนี้จริงๆ ไม่มีเจตนาฆ่า เพชฌฆาตคนนี้ไม่ขาดศีลปาณาติบาต มันต้องมี
เจตนาจะฆ่า เช่น เราจะซื้อปลากระป๋องมากินอย่างนี้ แล้วจะมาปรับให้เราเป็นบาปเพราะว่าเขาต้องฆ่า หรือมีส่วนให้
เขาฆ่ามากขึ้น อย่างนี้ไม่มีเหตุผล

การไปซื้อปลากระป๋องมากิน ไม่ใช่มีเจตนาจะฆ่า ถ้าเทียบเท่านี้ปรับให้เป็นบาปละก็ไม่ต้องกินอะไรกันละ กินข้าว
ก็ต้องบาป เพราะว่าการกินข้าวนั้น ทำให้ต้องมีการไถนา เมื่อมีการไถในระหว่างรอยไถนั้น มันแดงฉานไปด้วย
เลือดของสัตว์มากมาย คือมันต้องตายจะตายมากกว่าที่ไปฆ่าเป็ด ฆ่าไก่ทีละตัวเสียด้วยซ้ำไป ตัวเล็กตัวน้อย
ไส้เดือน ตัวอะไรนิดๆ หน่อยๆ มันตายมากมายในรอยไถ แล้วคนกินข้าว กินข้าวสารที่เขาทำขาย จะต้องพลอย
เป็นบาป เพราะสัตว์ตายในรอยไถ แล้วคนที่กินข้าว กินข้าวสารที่เขาทำขายจะต้องพลอยเป็นบาป เพราะสัตว์ตาย
ในรอยไถหรือไม่? คนกินข้าวมันไม่มีเจตนาจะฆ่าสัตว์เช่นเดียวกับคนซื้อปลากระป๋องมากิน ก็ไม่ได้เจตนาจะฆ่า
สัตว์ มันก็ไม่ผิดศีลข้อปาณาติบาต ถ้ามีความบริสุทธิ์ใจจริงๆ มันก็ไม่ด่างไม่พร้อยอะไรเลย เว้นแต่เขาจะอุตริ จะ
เกิดสงสัยขึ้นมามีจิตหม่นหมอง ก็คงจะด่างพร้อยไปบ้าง

อนึ่ง ถ้าว่ามีเจตนาอย่างอื่น ไม่ใช่เจตนาฆ่าก็ไม่บาปด้วยปาณาติบาต หรือไม่ขาดศีล เรายังต้องทำอะไรหลาย
อย่างที่ทำให้สัตว์ตายโดยไม่ต้องเจตนา เช่น เป็นพวกตัวพยาธิกินยาถ่าย ถ้ากินเพียงเพื่อรักษาชีวิต ป้องกันตัว
เองมันก็ไม่มีเจตนาฆ่า ก็ไม่ต้องบาป แต่ว่าบางคนมันโกรธ โกรธตัวพยาธิกินยาเจตนาฆ่าตัวพยาธิจริงๆ มันก็ต้อง
ขาดศีลเพราะมันเจตนาฆ่าตัวพยาธิในท้อง ไส้เดือนก็ดี ตัวตืดก็ดี ต้องทำใจให้ดีๆ นะ ไม่เช่นนั้นจะขาดศีล

ถ้ามีเจตนาโกรธแค้น กูจะฆ่ามิง นี่มันก็ต้องขาดศีล แต่ถ้าเจตนาตั้งไว้บริสุทธิ์ เพียงเพื่อต่อสู้ป้องกันชีวิตตน
เองอย่างนี้ พระเจ้า พระสงฆ์ก็กิน แม้แต่พระอรหันต์ก็ฉันยาถ่าย ซึ่งทำให้พยาธิในท้องต้องตายไปไม่มากก็น้อย

ที่จะเป็นปัญหามากก็เช่นว่า แมวเห็นหนูก็จะตะครุบกิน นี่พวกที่เถรตรงก็ว่าแมวบาป แม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็บาป
อย่างนี้ เราก็มีความเห็นด้วยไม่ได้ แมวไม่มีเจตนาฆ่าหนู มันจะกินเท่านั้น แต่พวกอาจารย์บางพวก บางกลุ่มเขาจัด
ให้แมวนี้เป็นบาป เป็นเวรตกนรก ผูกพันกันกับหนูกลับไปกลับมา เรียกว่า มันขาดศีล แต่อาตมาเห็นว่า แมวไม่มี
เจตนาฆ่า มันมีความรู้สึกแต่จะกินเท่านั้นแหละ เห็นหนูก็คือเห็นอาหาร เป็นอาหารก็กินเท่านั้นแหละ แต่ความ
หมายของคำว่า "ฆ่า" ฆ่าให้ตาด้วยความโกรธนั้นมันไม่มี นี่ไปคิดดูเถิดว่า การทำให้ตายโดยไม่มีเจตนานั่นนะไม่
เป็นบาป ไม่ขาดศีลปาณาติบาต นี้เราทำอะไรได้ ที่ทำให้สัตว์ตายโดยไม่เจตนานั้นมันทำได้

ทีนี้ ตอนหลังมีปัญหาว่า พวกที่ถือศาสนาอื่น บางศาสนา เขาบัญญัติว่า ไม่บาป ฆ่าสัตว์ไม่บาป ไม่ได้บัญญัติว่าบาป
เช่น คริสเตียนที่ไม่ได้บัญญัติว่าฆ่าสัตว์บาป บัญญัติแต่ฆ่าคน แม้แต่พระในศาสนาโรมันคาธอลิคนี้ก็ยังยิงปืน เป็น
บาทหลวงนี่แหละก็ยิงนกอยู่ เพราะว่า ศาสนาของเขาไม่ได้บัญญัติว่าบาป และบางศาสนาอย่าออกชื่อ เขาว่าจะ
ได้บุญเสียอีก การฆ่าสัตว์ตัวนั้นตายเอาเนื้อมาแจกจ่ายเลี้ยงคนก็ได้บุญ แล้วเขามีพิธี มีความหมายที่ว่า จะส่งสัตว์
ที่ถูกฆ่านี้ไปสู่สวรรค์โดยเร็ว ดีกว่าที่จะให้มันมารอเวลาอยู่เสียเวลาเปล่าๆ ช่วยให้มันไปสู่สวรรค์เร็วๆ ฉะนั้นการฆ่า
สัตว์ก็ได้บุญไม่ใช่บาป นั้นเป็นเรื่องของศาสนาอื่น ส่วนพุทธศาสนาไม่ได้สอนอย่างนั้น ถ้ามีเจตนาฆ่าแล้วก็บาป.

ทีนี้มีปัญหาขึ้นมาว่า ผู้ที่ทำตามหลักศาสนาอื่นที่ว่าไม่บาป และได้บุญนั้นน่ะ เขาจะกลายเป็นคนบาปตามหลักใน
พุทธศาสนาหรือไม่?

ข้อนี้ขอตอบเสี่ยงต่อการถูกด่า ซึ่งมีปากไสวไปพร้อมที่จะด่า ว่ามันบาปหรือไม่บาปตามศาสนาของเขา เพราะว่า
บาปหรือบุญนี้เป็นเรื่องของศีลธรรม เป็นเรื่องของการบัญญัติ ไม่ใช่ปรมัตถธรรมของธรรมชาติ นี่ช่วยฟังให้ดี ช่วย
เป็นพยานด้วยนะ อาตมาต้องถูกด่า ถูกด่าที่พูดอย่างนี้ ช่วยเป็นพยานด้วย ว่าถ้าบาปก็บาปตามที่เขาถือศาสนานั้น
หรือไม่บาปก็ไม่บาปตามที่เขาถือศาสนานั้น นี้เป็นเรื่องศีลธรรมที่บัญญัติ ไม่ใช่ปรมัตถธรรมของธรรมชาติที่เป็น
แต่เพียงทรงแสดง ฉะนั้น เราถือศาสนาไหน พระศาสดาแห่งศาสนานั้นได้บัญญัติว่าอย่างไร เราก็เชื่อตามนั้น
เพราะเรานับถือ เมื่อเชื่อตามนั้น จิตก็เป็นไปตามนั้น เรารู้สึกว่าบาปก็บาป เรารู้สึกว่าไม่บาปก็ไม่บาป แล้วแต่บท
บัญญัติ ผู้ถือศาสนาอื่น จะไปพลอยมีบุญมีบาป ด้วยศาสนาอื่นอีกศาสนาหนึ่งนั้น เป็นไปไม่ได้ เพราะว่าบัญญัติไว้
ต่างกัน แล้วจิตใจของเราก็เชื่อมั่นในศาสนานั้นๆ เป็นความรู้สึกของจิตใจตามบทบัญญัติที่มนุษย์แต่งตั้งขึ้น ไม่ใช่
สัจธรรม หรือปรมัตถธรรมของธรรมชาติ เช่น หลักธรรมะอื่นๆ ซึ่งไม่ใช่ศีลปาณาติบาตเป็นต้น ฉะนั้น จึงขอตอบว่า
ที่เขาทำบาปในศาสนาอื่น จะมาบาปในศาสนาอื่นก็ไม่ได้ เว้นไว้แต่มันตรงกัน เมื่อบัญญัติไว้ต่างกัน ขัดแย้งกัน
มันก็เป็นบุญเป็นบาปไปตามศาสนาที่เขาถือ นี่จะตอบอย่างนี้และมีหลักอย่างนี้ เพราะว่านี่เป็นศีลธรรม ที่เป็นการ
บัญญัติแต่งตั้ง ไม่ใช่สัจจธรรมของธรรมชาติ มีปัญหาอะไรต่อไปอีก?

จากคุณ : pzifrius

เขียนเมื่อ : 9 พ.ย. 53 10:17:51