ก่อนอื่นขออัญเชิญบทธรรม จาก มหาอภิธัมมัตถสังคหฎีกา วิถึมุตตสังคหะ
มาอธิบายถึง นายนิรยบาล นะครับว่า คืออะไร
นายนิรยบาลนั้นมิใช่เป็นสัตว์นรก เพราะการเกิดของนายนิรยบาล
มิได้เกิดจากอกุศลกรรม หากแต่เกิดจากมหากุศลกรรมชั้นต่ำ
เป็นเทวดาชั้นจาตุมหาราชิกามีชาติเป็นรากษส
ดังสาธกบาลี มีมาในอุปริปัณณาสฎีกา และกถาวัตถุอนุฎีกา ว่า
อเนรยิกา นิรยปาลา อนิรยคติสํวตฺตนิยกมฺมนิพฺพตฺติโต, นิรยูปปตฺติสํวตฺตนิยกมฺมโต
หิ อญฺเญเนว กมฺมุนา เต นิพฺพตฺตนฺติ รกฺขสชาติกตฺตา.
หากมีผู้ถามว่า นายนิรยบาลทั้งหลายไม่ใช่สัตว์นรก
แต่เกิดในนิรยภูมินั้น เพราะเหตุใด ?
แก้ว่า นายนิรยบาลเหล่านี้ที่ต้องไปเกดอยู่ในนิรยภูมินั้น
ก็เพราะในระหว่างที่ยังมีชีวิตอยู่ในมนุษยโลก มีแต่
ความยินดีพอในในการที่จะเบียดเบียนหรือฆ่าสัตว์ทั้งหลายเท่านั้น
แม้ว่าจะมีการบำเพ็ญบุญกุศลอย่างใดอย่างหนึ่งอยู่ก็ตาม
สำหรับจิตใจนั้นก็ยังคงมีความยินดีพอใจอยู่แต่ในหน้าที่ที่มีการเบียดเบียน
ทรมาน ลงโทษผู้อื่น สัตว์อื่นอยู่มิได้รู้สึกเบื่อหน่ายเลย ฉะนั้น
กุศลกรรมชั้นต่ำที่เจือด้วยนิกกันติตัณหาตำแหน่งหน้าที่ดังที่ได้กล่าวแล้วนี้
จึงทำให้เกิดในนิรยภูมิเป็นนายนิรยบาล มีร่างกายใหญ่โตเหมาะสม
ที่จะทำการลงโทษเบียดเบียนพวกสัตว์นรก ฉะนั้น นายนิรยบาลเหล่านี้
จึงร่างกายใหญ่โต กำยำ มีกำลังมากกว่าสัตว์นรกทั้งหลาย และมี
การแสดงกิริยาอาการดุร้ายมาก สามารถให้สัตว์นรกสะดุ้งตกใจกลัว
พวกกาและสุนัข เป็นต้น ที่เกิดอยู่ในนิรยภูมินี้ ก็มีรูปร่างสัณฐาน
ใหญ่โตน่ากลัวทำนองเดียวกัน นักศึกษาทั้งหลายพึงทราบตามสาธากบาลี
ที่มีมาในอุปริปัณณาสฎีกา และกถาวัตถุอนุฎีกาว่า
ยํ ปน วทนฺติ “อเนรยิกานํ เตสํ กถํ ตตฺถ สมฺภโว” ติ เนรรยิกานํ ฆาตกภาวโต, เนรยิกสตฺตฆาตนาโยคฺคํ ห อตฺตภาวํ นิพฺพตฺเตนฺติ กมฺมํ ตาทิสนิกนฺติวินามิตํ นิรยฏฺฐาเนเยว นิพฺพตฺเตติ, เต จ เนรยิเกหิ อธิกตรพลาโรหปริณาหา อติวิย ภยานกสนฺตาสกุรูรตรปโยคา จ โหนฺติ, เอเตเนว ตตฺถ กากสุนขาทีนํปิ นิพฺพตฺติ สํวณฺณิตาติ ทฏฺฐพฺพํ.
ตอบคำถามเจ้าของกระทู้นะครับ
ผมมีความเห็นว่า การที่นายยมบาลลงโทษเหล่าสัตว์นรกนั้น
นายยมบาลเหล่านี้ก็ย่อมได้รับผลกรรมเช่นกัน แต่กรรมเช่นนี้อาจจะไม่ได้
ให้ผลมาก เพราะเป็นหน้าที่และเป็นการลงโทษตามหน้าที่
เปรียบเหมือน ทหารที่ต้องทำร้ายข้าศึกเพื่อรักษาบ้านเมือง ก็ย่อมให้บาปน้อยกว่า
เมื่อเทียบกับชายที่ทำร้ายผู้อื่นด้วยความโกรธหรือความคึกคะนองสนุกสนานโดยไม่ได้อยู่ในหน้าที่
-------------------
เมื่อนึกถึงการบาปจากการปฏิบัติหน้าที่ ก็ทำให้นึกถึง พระโพธิสัตว์
คือ ในชาติที่ทรงเป็น พระเตมีย์ใบ้ ท่านก็เห็นถึงโทษของการ
เป็นพระราชา เพราะต้องสั่งประหารหรือลงโทษ นักโทษตามหน้าที่เช่นกัน
ท่านเห็นว่ามีผลของกรรมนั่น จึงสละหาอุบายออกบวช ไม่ยอมเป็นพระราชา
โดยการแกล้งเป็นใบ้อยู่ถึงสิบกว่าปี
แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 54 16:38:49
แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 54 16:36:27
แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 54 16:31:25
ถามเรื่องบาป กับยมบาล
