ความคิดเห็นที่ 1 สัตว์ทุกชนิดมีวิญญาณครองทั้งนั้น  การจะตอบว่าเขาไปไหน  มันตอบได้ยาก  เพราะบางทีเขาอาจทำบุญมามาก  แต่มาพลาดพลั้งตรงจิตก่อนตายมาประหวัดถึงกรรม   ถ้าเขายังไม่หมดอายุขัย  เขาจะเป็นวิญญาณเร่ร่อน ที่เรียกว่า สัมภเวสี  แต่ถ้าเขาหมดอายุขัยแล้ว  เขาจะไปเกิดตามภพภูมิตามที่เขาได้เคยทำไว้  เรื่องทำบุญขอให้ทำนะคะ หมาเราชื่อนังส้ม  พึ่งจะตายไป 11 วันเหมือนกัน  เราก็เลยทำสังฆทาน และผ้าไตรจีวร  ใส่บาตรให้เขา  ตอนแรกที่เขาตายเราเสียใจมากค่ะ  เพราะเขาเป็นหมาที่น่ารักมากเลย  การทำบุญให้เขา  เป็นการบอกเขาว่า  เรายังรักและอยากให้เขามีความสุขมากๆ  เขาเหมือนคนในครอบครัวของเราคนหนึ่ง เราควรจะยินดีกับเขา  ที่เขาได้พ้นจากภพสัตว์เดรัจฉาน  และไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่า แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 54 12:25:06 จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 12:24:03

ความคิดเห็นที่ 2 หมาแมวที่คนเลี้ยง บางตัวตายไปก็ไปเกิดเป็นเทวดาก็มีครับ เอ.. จะตอบให้ชัดๆคงไมไ่ด้หรอกครับ ผมเองตายไปจะไปไหนยังไม่ชัดเลยครับ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 12:26:10

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณ คะ สำหรับ คำตอบ...แล้ว มีวีธีทำใจให้ คลายความเสียใจได้ บ้างไหมคะ พึ่งเสียมันไปเมื่อวาน ยังทำใจไม่ได้เลยคะ จากคุณ : aom_aree เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 15:07:28

ความคิดเห็นที่ 4 แล้ว มีวีธีทำใจให้ คลายความเสียใจได้ บ้างไหมคะ พึ่งเสียมันไปเมื่อวาน ยังทำใจไม่ได้เลยคะ -------- หวังว่าเขาได้ไปสู่ สุคติ (คน เทวดา) ที่ดีกว่า ภูมิที่ต่ำกว่ามนุษย์ จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 15:31:25

ความคิดเห็นที่ 5 สังสารวัฎที่ผ่านมา เราล้วนแต่ได้เกิดเป็นคน สัตว์ ไปอบายภูมิ สุคติภูมิกันมาไม่ถ้วน หมุนเวียนเปลี่ยนไปตามกรรม     พระบรมศาสดาตรัสไว้ว่า      ดูกรมาณพ สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของๆ ตน ตนเป็นผู้รับมรดกแห่งกรรม มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์พวกพ้อง มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กรรมนั่นเองย่อมจำแนกสัตว์ทั้งหลายให้เลวบ้าง ให้ดีบ้าง ถ้าหมาของคุณเขาหมดกรรม ก็จะได้กลับมาเกิดในภพภูมิที่สูงขึ้น เป็นคน เป็นเทวดา หน้าที่เจ้าของที่ดี คือ ทำบุญตามไปให้เขา ทำสังคฑานตามไปให้ ใจที่ไม่ยอมรับการสุญเสีย นำมาซึ่งความทุกข์ใจอย่างที่สุด ไม่มีใครไม่ตอ้งพรัดพรากจากของรักหรอกคะ เราเข้าใจคุณ เพราะเราก็รักหมาเรามาก มากขนาดที่ทำกองทุนไว้ช่วยหมาตัวอื่นๆ  เมื่อใดน้องๆพี่ๆที่สนิทกัน หมาเขาตายไป และเขาทกุข์ใจ เราจะแนะนำให้ไปทำบุญ สวดมนต์ ไหว้พระ หรือ นั่งสมาธิไปเลยคะ บุญใหญ่ที่จะช่วยให้หมาเราได้รับ คือ บุญจากการปฎิบัติธรรม ในเมื่อรักกันคิดถึงกัน ก็ควรทำสิ่งดีๆให้กันใช่ไหมคะ  ถนัดทำบุญแบบไหน ก็ให้เดินหน้าทำไป อุทิศบุญไปให้เขาเนื่องๆ จนกว่าจะทำใจได้ แล้วการได้เจอกัน ได้จากกันในชาติที่ประโยชน์อย่างมหาศาลแด่คุณทั้งคู่ จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 16:34:49

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณมากคะ....สำหรับทุกคำแนะนำคะ จากคุณ : aom_aree เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 17:06:00

ความคิดเห็นที่ 7 โลก - สวรรค์ - นรก...มันเป็นแค่ทางผ่านของเหล่าผู้ยังไม่หลุดพ้น ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์..เทวดา..สัตว์เดรัจฉาน..โอปปาติกะ ล้วนวนเวียนขึ้นบ้างลงบ้าง..สลับกันไป คนก็สามารถขึ้นสวรรค์..ลงนรก..หรือจะกลายเป็นสัตว์เดรัจฉานก็เป็นไปได้ทั้งนั้น สุนัขของคุณก็เช่นกัน..ไม่แน่นะ คนดีบางคนอาจพลั้งพลาดได้เกิดมาเป็นสุนัข..แต่ก็เป็นอยู่ได้ไม่นาน เมื่อตายลง..ผลแห่งกรรมดีก็อาจส่งขึ้นสวรรค์ทันที ถ้าคิดในแง่นี้แล้วทำให้เราทุกข์ใจน้อยลง..ก็คิดไปเถอะ มองโลกแง่บวกเข้าไว้ดีกว่า..??? จากคุณ : อารยัน เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 17:56:54

ความคิดเห็นที่ 8 นึกถึง หมาที่บ้านที่อยู่ด้วยกันมา 14 ปี แล้วจากกันไป A i i i รู้ไหม ความรู้สึกนี้ที่น่ากลัว เพราะ หมา คุณ(หรือผม) ตายไป เขาไปไหนไม่รู้แล้ว แต่ถ้าเรายังนึกถึงเขา คิดถึงเขา คุณ(หรือผม) ที่จะไปเกิดเป็นหมา แทน ปล ทุกวันนี้ผมยังคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา T_T จากคุณ : muk_22 เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 18:27:31

ความคิดเห็นที่ 9 สัตว์แต่ละตัว ก็สั่งสมบุญมาไม่เหมือนกัน ไม่เท่ากัน แต่เราเชื่อว่า หมาแมวของเราตายแล้วเค้าคงไปสวรรค์เป็นเทวดา เราดูแลเค้าค่อนข้างดีนะคะ โอกาสในการทำบาปของเค้าน้อยมากๆ ความเป็นอยู่ก็แสนสบาย สบายกว่าเราอีก เพราะเหมือนเราต้องรับใช้เค้ายังไงก็ไม่รู้ ก็เต็มใจแหละค่ะ แต่ก็อิจฉาพวกเค้าบ่อยๆ เหมือนกัน  พูดกับเค้าเรื่อยแหละว่า เอ็งทำบุญมาด้วยอะไรเนี่ย ชีวิตจะสบายอะไรขนาดนี้ กินๆ นอนๆ วิ่งเล่นๆ แต่เวลามีภัยไอ้หน้าดำมาหลบข้างหลังเราทุกที   5555 แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 54 21:57:07 จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 21:52:08

ความคิดเห็นที่ 10 # 7  คุณอารยัน  ลายจุดๆ บนตัวน้องหมาเป็นแบบนั้นจริงๆ หรือคะ  ลายแปลกมากๆ  เหมือนลายของสัตว์สงวน แต่นึกชื่อไม่ออก จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 22:02:37

ความคิดเห็นที่ 11 ลืมแนะนำ คุณ จขกท. ไปเลย  --" เราคิดแบบนี้ค่ะ  หากหมาแมวเราถึงเวลาต้องตาย เราก็คงร้องไห้เพราะเรารักเค้า ร้องไห้เพราะต้องพลัดพรากจากสัตว์อันเป็นที่รัก ซึ่งก็คงจะร้องแค่ครั้งเดียว ลึกๆ ในใจบอกตรงๆ ว่า "เราไม่เสียใจ" กับการจากไปของเขา เพราะมันเป็นธรรมดาของทุกสิ่งมีชีวิต เราเตรียมใจไว้นานแล้วที่จะต้องจากกัน คิดไว้เรียบร้อยว่าเราจะฝังเค้าไว้ตรงไหน เคยนั่งลูบหัวพูดกับเค้าว่า เรากับเค้าไม่รู้ใครจะไปก่อนกัน หากเค้าไปก่อน เราจะฝังเค้าอย่างดี คือ เราคิดเสมอว่าการจากไปของเค้่า คือ จากไปสู่ภพภูมิที่ดีขึ้น ไปดีค่ะ จึงไม่มีอะไรที่ต้องน่าเสียใจ ควรจะยินดีกับการจบภพภูมิเดรัจฉานของเค้าค่ะ  เราคิดแบบนี้จริงๆ นะคะ *****   All  Good   Dogs  Go  to  Heaven   ***** จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 22:22:03

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้าตายตามอายุไขแล้ว ทุกวิญญาณไม่ว่าคนหรือสัตว์(ถ้าไม่มีอภิสิทธิ์)ต้องเดินทางไปศูนย์รวมกรรม ซึ่งอยู่ที่นรกขุมที่ 1 เพื่อคิดบัญชีบุญบาป สัตว์ที่ถูกฆ่า หรือใครร่วมมือกินเนื้อเขา ก็จะถูกฟ้องร้องที่นั่น จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 22:51:02

ความคิดเห็นที่ 13 ทั่วๆ ไป ..สัตว์เดรัจฉาน จะมีธรรมชาติที่ค่อนไปทางเหม่อ...ทางหลง หากภพภูมิไปทางดีขึ้น โดยส่วนใหญ่ จะขึ้นมาเป็น เปรตก่อน เปรต บางภพภูมิ จะสามารถรับส่วนบุญได้ บางประเภทก็รับไม่ได้ ยกเว้นว่า สัตว์เดรัจฉานนั้น แค่พลาดจากภพมนุษย์ไปเกิดเพียงชาติแรกๆ และยังมีส่วนบุญในภพนั้น ตอนเค้าเสีย หากเค้ามีสติเห็นกายกำลังจะตายก่อนตายได้ ก็อาจจะขึ้นกลับมาเป็นมนุษย์ หรือ เลยขึ้นไปรับส่วนบุญที่เคยทำมาให้อดีตเป็นเทวดาก็ได้ครับ หากเค้าไปเกิดเป็นมนุษย์หรือ เทวดาแล้ว รับส่วนบุญไม่ได้ มีแต่หากเค้าทราบ และเค้าจะได้บุญก็เมื่อ เค้ามาอนุโมทนาเอาเองครับ จากคุณ : STL เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 54 23:52:59

ความคิดเห็นที่ 14 รู้สึกดีขึ้นนะคะ สำหรับ เพื่อน ๆ พี่ ที่มาให้ คอมเม้น และ กำลังใจ เช้า นี้ คงยังร้องไห้คิดถึงมันอยู่เลย.... จากคุณ : aom_aree เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 09:21:46

ความคิดเห็นที่ 15 โฆสกเทพบุตร ในเดือนที่ ๖ หรือที่ ๗ นางสุนัขคลอดลูกออกมาตัวหนึ่ง นายโคบาลจึงให้น้ำนมของแม่โคนมตัวหนึ่งแก่ลูกสุนัขนั้น ไม่นานเท่าไรนัก ลูกสุนัขนั้นก็เติบใหญ่ ครั้งนั้น พระปัจเจกพุทธเจ้าเมื่อฉัน ย่อมให้ก้อนข้าวแก่ลูกสุนัขนั้นก้อนหนึ่งเป็นนิตย์ เพราะอาศัยก้อนข้าว สุนัขนั้นจึงได้มีความรักใคร่ในพระปัจเจกพุทธเจ้า นายโคบาลย่อมไปสู่ที่พำนักของพระปัจเจกพุทธเจ้า(วันหนึ่ง) ๒ ครั้งเนืองนิตย์ นายโคบาลนั้นแม้เดินไป ก็เอาไม้ตีที่พุ่มไม้แลพื้นดินในที่ซึ่งมีเนื้อร้ายระหว่างทาง ส่งเสียงว่า "สุ สุ" ๓ ครั้ง ยังสัตว์ร้ายให้หนีไป แม้สุนัขก็ไปด้วยกับนายโคบาลนั้น ในวันหนึ่ง นายโคบาลนั้นกล่าวกับพระปัจเจกพุทธเจ้าว่า "ท่านผู้เจริญ กาลใด ผมไม่มีโอกาสว่างกาลนั้นผมจักส่งสุนัขตัวนี้มา ขอพระผู้เป็นเจ้าพึงมาด้วยเครื่องหมายแห่งสุนัขนี้ที่กระผมส่งมาแล้ว...” ตั้งแต่นั้นมา ในวันที่ไม่มีโอกาส นายโคบาลนั้น ก็ส่งสุนัขไปว่า "พ่อ จงไป จงนำพระผู้เป็นเจ้ามา..." ด้วยคำเดียวเท่านั้น สุนัขนั้นก็วิ่งไปถึงที่ซึ่งนายตีพุ่มไม้และพื้นดินก็เห่าขึ้น ๓ ครั้ง รู้ว่าสัตว์ร้ายหนีไปแล้วด้วยเสียงนั้น เมื่อไปถึงที่อยู่ของพระปัจเจกพุทธเจ้าผู้กระทำสรีรปฏิบัติแต่เช้าตรู่ เข้าไปยังบรรณศาลา นั่งอยู่แล้วถึงประตูบรรณศาลาจึงเห่าขึ้น ๓ ครั้ง ให้ท่านรู้ว่าตนมาแล้ว ก็นอนหมอบอยู่ที่ส่วนข้างหนึ่ง เมื่อพระปัจเจกพุทธเจ้ากำหนดเวลาออกไปแล้ว สุนัขนั้นก็เดินเห่าไปข้างหน้า พระปัจเจกพุทธเจ้าเมื่อจะทดลองสุนัขจึง(ทำเป็น) เดินไปทางอื่นในระหว่างนั้น สุนัขจึงไปยืนเห่าขวางหน้าของพระปัจเจกพุทธเจ้าไว้ แล้วนำท่านลงสู่ทางนอกนี้ ต่อมาในกาลวันหนึ่ง พระปัจเจกพุทธเจ้าเมื่อจะทดลองสุนัขนั้น จึงเดินไปสู่ทางอื่นแล้ว แม้สุนัขนั้นจะยืนขวางห้ามอยู่ข้างหน้าก็ไม่กลับ เอาเท้ากระตุ้นสุนัขแล้วเดินไปสุนัขรู้ว่าพระปัจเจกพุทธเจ้าไม่กลับ จึงกลับไปคาบชายผ้านุ่งฉุดมานำท่านลงสู่ทางนอกนี้ สุนัขนั้นได้ยังความรักอันมีกำลังให้เกิดขึ้นแล้วในพระปัจเจกพุทธเจ้านั้นด้วยประการอย่างนี้ จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 10:09:32

ความคิดเห็นที่ 16 ต่อมา จีวรของพระปัจเจกพุทธเจ้าเก่าแล้ว ครั้งนั้นายโคบาลจึงได้ถวายผ้าสำหรับทำจีวรแก่ท่าน พระปัจเจกพุทธเจ้าจึงกล่าวกับนายโคบาลนั้นว่า : ผู้มีอายุ ชื่อว่าการทำจีวร อันบุคคลผู้เดียวทำได้ยาก อาตมา ไปสู่สถานที่สบายแล้วจักกระทำ นายโคบาล : ท่านผู้เจริญนิมนต์ทำที่นี่เถิด พระปัจเจกพุทธเจ้า : ผู้มีอายุ อาตมา ไม่อาจ... นายโคบาล : ท่านผู้เจริญ ถ้ากระนั้น ท่านอย่าไปอยู่ภายนอกให้นานนัก นายโคบาลกับสุนัขไปส่งพระปัจเจกพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า : จงหยุดเถิดอุบาสก พระปัจเจกพุทธเจ้าให้นายโคบาลกลับแล้วเหาะขึ้นสู่เวหาบ่ายหน้าต่อเขาคันธมาทน์ สุนัขนั้นแลดูพระปัจเจกพุทธเจ้าผู้เหาะไปทางอากาศ ยืนเห่าอยู่ เมื่อพระปัจเจกพุทธเจ้าลับคลองจักษุไป ดวงใจก็แตกทำลายลงไปเกิดเป็นโฆสกเทพบุตรในดาวดึงส์ภพ มีนางอัปสร ๑ พันแวดล้อม ได้เสวยสมบัติใหญ่ก็เพราะอาลัยรักในพระปัจเจกพุทธเจ้า พระไตรปิฎกและอรรถกถา เล่มที่ ๔๐  ดังนี้ พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๑ หน้าที่ 220 จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 10:14:28

ความคิดเห็นที่ 17 ผมไปอ่านเจอ..น่าจะตรงกับท่านนะครับ... หลวงพ่อชา ตอบปัญหาครับ. ครั้งหนึ่งมีคนถามท่านว่า “เขาว่าหลวงพ่อเป็นพระอรหันต์  เป็นจริงเหาะได้หรือเปล่า” ท่านตอบว่า “เรื่องเหาะบินนี่ไม่สำคัญหรอก  แมงกุดจี่มันก็บินได้” ครูคนหนึ่งถามท่านว่า จริงหรือไม่ที่พระอรหันต์สมัยพุทธกาลสามารถเหาะเหินเดินอากาศได้ คำตอบของท่านก็คือ “ถามไกลตัวเกินไปแล้วล่ะครู  มาพูดถึงตอสั้น ๆ ที่จะตำเท้าเรานี่ดีกว่า” คำถามอีกประเภทหนึ่งที่ท่านได้รับเป็นประจำก็คือ “ชาติหน้ามีจริงไหม” ท่านไม่ตอบ แต่ถามกลับว่า “ถ้าบอกจะเชื่อไหมล่ะ” “เชื่อครับ” “ถ้าเชื่อคุณก็โง่” คือคำตอบของท่าน แล้วท่านก็อธิบายว่า “ที่คุณเชื่อเพราะคุณเชื่อตามเขา คนเขาว่าอย่างไร คุณก็เชื่ออย่างนั้น คุณไม่รู้ชัดด้วยปัญญาของคุณเอง คุณก็โง่อยู่ร่ำไป ทีนี้ถ้าอาตมาตอบว่า คนตายแล้วเกิดหรือว่าชาติหน้ามี อันนี้คุณต้องถามต่อไปอีกว่า ถ้ามีพาผมไปดูหน่อยได้ไหม เรื่องมันเป็นอย่างนี้ มันหาที่จบลงไม่ได้ เป็นเหตุให้ทะเลาะทุ่มเถียงกันไปไม่มีที่สิ้นสุด” แล้วท่านก็แนะว่า “คนตายแล้วจะเกิดหรือไม่เกิด อันนั้นไม่ใช่ปัญหา มันไม่ใช่หน้าที่ของเรา หน้าที่ของเราคือ เราจะต้องรู้เรื่องราวของตนในปัจจุบัน เราต้องรู้ว่า เรามีทุกข์ไหม ถ้าทุกข์ มันทุกข์เพราะอะไร นี้คือสิ่งที่เราต้องรู้ และเป็นหน้าที่โดยตรงที่เราจะต้องรู้ด้วย” แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 54 10:48:40 จากคุณ : sakonboy เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 10:46:06

ความคิดเห็นที่ 18 ..... แก้ไขเมื่อ 21 เม.ย. 54 10:49:44 จากคุณ : รุ่งฟ้าสาง เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 10:48:23

ความคิดเห็นที่ 19 กด Like คห 17 กิฟหมด T T จากคุณ : V_Accy เขียนเมื่อ : 21 เม.ย. 54 11:09:16

ความคิดเห็นที่ 20 ตาม คห 17 ครับ ชาติในอดีต - ชาติหน้า เป็นอย่างไรไมใช่เรื่องที่เราจะไปสนใจมากไปกว่า การสนใจในเรื่องของชาตินี้ และตอน(กำลังหายใจ) นี้ ศึกษาให้เข้าใจกาย จิต ของเราว่าคืออะไร ปฏบัติธรรมให้เห็นแจ้งตามคำสอนขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้า แล้วจะหมดสงสัยเรื่องชาติหน้า ชาติที่แล้ว เองครับ ท่านพุทธทาสเคยสอนว่า โลกนี้ไม่มีใครเกิดไม่มีใครตาย จากคุณ : ต้นน้ำปลายนา (วิโรจนะ) เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 00:53:00

ความคิดเห็นที่ 21 http://www.watonweb.com/2010-09-13-10-06-37/2010-09-13-10-31-16.html จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 15:29:40

ความคิดเห็นที่ 22 จากพระไตรปิฎกที่ยกมา สุนัขก็มีวิญญาณครับ เมื่อตายไปก็ไปเกิดใหม่เป็นอะไรก็แล้วแต่บุญแต่กรรมของเขา ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ก็ดีแล้วครับ ทำบ่อยๆก็ยิ่งดี จะได้บุญทั้งเจ้าของทั้งสุนัข เราไม่รู้ว่าเขาไปเกิดเป็นอะไร แต่ถ้าเขาไปเกิดในภพภูมิที่ลำบาก หรือไปเกิดในบางภพภูมิ บุญกุศลที่เราอุทิศให้อาจจะช่วยเขาได้ จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 22 เม.ย. 54 22:03:17

ความคิดเห็นที่ 23 จำได้ว่าตอนเป็นเด็ก ช่วงวันหยุดเด็กๆที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน(อยู่ต่างจังหวัด)มาเยี่ยมที่บ้าน ก็เล่นสนุกตามประสาเด็ก  แต่พอเขาจากกลับบ้านไป  เราก็หงอยเหงา พอเป็นหลายๆครั้งเข้าก็เลยสร้างคติในใจขึ้นมาว่า "ทุกคนที่เราพบ  มาเพื่อพบแล้วจาก พบแล้วต้องพลัดพรากจากกันในที่สุด"  หลังจากนั้นก็จะรู้สึกเฉยๆ จากการต้องจากกัน   ฟังดูแล้วอาจใจหินไปสักหน่อย แก้ไขเมื่อ 23 เม.ย. 54 15:04:10 จากคุณ : scorpion454 เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 14:38:00

ความคิดเห็นที่ 24 คุณแมลงป่อง ไม่ได้ใจหินหรอกค่ะ เราก็คิดแบบเดียวกับคุณนะคะ แต่เรียกให้หรูหน่อยสิว่า...เป็นพวกมีดวงตามองเห็นสัจธรรมของชีวิต อิอิ หากต้องตายจากกัน ก็คงเสียใจ ร้องไห้ แต่รู้เลยว่าไม่นานหรอก สัตว์เลี้ยงเราให้แค่ครั้งเดียวหรืออาจจะไม่ร้องเลยก็ได้ หากเป็นบุคคลใกล้ชิดน่าจะสามวันแรก ไม่ค่อยคิดมาก เสียใจกับอะไรนาน...เป็นมาแต่เด็กแล้ว ถือว่าโชคดีไปค่ะ จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 23 เม.ย. 54 23:02:59

ความคิดเห็นที่ 25 อ่าน คห.1 แล้วฮามาก น้ำตาไหลเลย จากคุณ : DashSanFranCisco เขียนเมื่อ : 25 เม.ย. 54 22:51:17