อยากแชร์ประสบการณ์ด้วยครับ
ผมคิดเหมือนกับ คคห.14
"ถ้าเป็นพระจริง เราก็ทำบุญ ถ้าเป็นพระปลอม เราก็ทำทาน ถ้าเรามัวแต่คิดมากว่าพระจริงหรือพระปลอม จิตใจเราก็ขุ่นมัว"
ผมก็เจอมาหมดครับพระปฏิบัติดีบ้างและพระปุถุชนบ้าง
ขอเล่าเรื่องประสบการณ์ที่ดีๆให้ฟังดีกว่าครับ
ผมเคยไปงานประชุมเพลิงหลวงปู่ฟัก วัดเขาน้อยสามผาน ระหว่างที่เดินทางออกจากวัดต้องนั่งรถออกมา ผมก็นั่งรถของ อสม. ที่มาช่วยงานพร้อมกับชาวบ้านและมีพระท่านขึ้นรถมาด้วยจำนวนหนึ่ง ก็เดาว่าท่านคงเป็นพระวัดป่าวัดใดวัดหนึ่ง สังเกตจากพวกบริขารของท่าน พอมาถึงหน้าทางเข้าวัด/ที่จอดรถก็แยกย้ายกันไป
พอผมมาถึงรถก็ขับจะกลับไปตัวจังหวัดจันท์ ผมเห็นพระท่านที่ขึ้นรถมาด้วยท่านเดินเร็วมาก เพราะท่านเดินมาไกลจากจุดที่ท่านลงมาก ผมสังเกตเห็นท่านเดินธุดงค์ด้วยเท้าเปล่า เน้นนะครับว่าท่านเดินเท้าเปล่าบนถนนปูนซิเมนต์ร้อนๆตอนบ่าย1-2
ผมจึงจอดรถและลงไปถามท่านว่าจะไปไหน(เผื่อไปทางเดียวกับผม) ท่านถามผมว่าผมจะไปไหน ผมบอกจะไปตัวเมือง ท่านแจ้งว่าท่านจะไปอ.ท่าใหม่
ผมจึงนิมนต์ท่านขึ้นรถ ผมคุ้นๆว่าท่านไม่ได้ตอบตกลงเลย ผมต้องนิมนต์ซ้ำท่านจึงขึ้นรถมาด้วย ท่านบอกว่าท่านจะไปเยี่ยมโยมอุปฐากของท่านสมัยที่ท่านเคยมาอยู่ที่จังหวัดจันท์ ท่านรับนิมนต์ไว้ว่าถ้าท่านมาจังหวัดจันท์จะมาแวะพักค้าง
ระหว่างอยู่บนรถก็สนทนากัน ถามความเป็นมาของกันและกัน ท่านบอกว่าท่านอยู่วัดป่าที่จังหวัดเลย(ผมจำชื่อวัดไม่ได้) ท่านธุดงค์มาท่านบอกว่ามาช่วยงานหลวงปู่ได้หลายเดือนแล้ว ท่านถามผมว่า ปฏิบัติธรรมใหม มากับใคร มากี่คน ผมก็กราบเรียนแจ้งท่านไป
พอมาถึงบ้านโยมอุปฐากท่าน ผมก็ช่วยท่านขนบริขารลงจากรถ ท่านก็บอกว่า เตรียมรับพร ผมก็เตรียมตัวที่จะนั่งลงกับพื้นเพื่อแสดงความเคารพธรรมด้วยความเคยชิน ท่านบอกผมว่าไม่ต้องนั่งให้ยืนรับพร
ผมก็เข้าใจท่าน เพราะมีวินัยกำหนดห้ามภิกษุแสดงธรรมแก่ผู้ที่นั่งอยู่ยกเว้นป่วย
ผมรู้สึกมีความสุข/ปลื้มใจ/อิ่มใจมากที่ได้นิมนต์ท่านขึ้นรถมาด้วย
ถ้าพระธุดงค์เดินอยู่ข้างทาง ขับรถผ่านเห็นพระธุดงค์โบกรถท่าน จอดนิดเถอะครับ
