ความคิดเห็นที่ 1 กสิณสามารถฝึกที่วัดยานนาวาได้ครับ ส่วนที่อื่น ๆ ต้องรอญาติธรรมแนะนำเพิ่้มเติม. จากคุณ : เพื่อมหาชน เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 21:10:40

ความคิดเห็นที่ 2 การฝึกกสินสีขาว พอมีประสบการณ์อยู่บ้าง ขอแนะนำผู้ที่ยังไม่รู้วิธีหรือเกิดปัญหาดังนี้ ตั้งวงกสินให้อยู่ไกลประมาณ 1 เมตร 10 ซม. นั่งให้ระดับสายตาอยู่สูงกว่าตรงกลางวงกสินเล็กน้อย ไม่ให้เงยหน้ามองหรือก้มหน้ามอง ตั้งกสินให้ไม่อยู่ในที่ๆ มีแสงสะท้อน หรือย้อนแสงนั่นเอง - จากนั้นให้มองดวงกสินแบบให้มองเหม่อเหมือนส่องกระจกไปที่จุดศูนย์กลางของวงกสิน เพื่อไม่ให้มีแสงลายๆวิ่งรอบๆ ดวงกสิน - พร้อมกันนั้นให้กำหนดคำภาวนาในใจ เช่น "สีขาว", "สีขาว" เป็นต้น ทุกลมหายใจเข้าออก - จากนั้นให้เรากระพริบตา เมื่อรู้สึกว่าตาของเรามองกสินไม่ชัด - เมื่อเรามองกสินไปได้พักหนึ่ง ซึ่งประมาณ 15 วินาที - 1 นาที หรือเมื่อรู้สึกว่านาน ให้หลับตาลงมองดูเงาโครงร้างของกสิน ไม่ใช่นึกภาพเอาเอง เราจะเห็นเป็นวงเงาจางๆ ที่ในหนังตากลางระหว่างคิ้ว - พยายามรักษารูปเงาของกสินไว้ให้นานที่สุด เมื่อภาพของกสินหายไป อาจจะเพราะจิตเกิดนิวรณ์ หรือภาพที่เคยมองหายไปเอง ให้เราลึมตามองแล้วทำอย่างที่บอกมาแล้วอีกเรื่อยไป - เวลาที่หลับตาและลืมตานั้น ข้าพเจ้ามีเทคนิคอยู่ว่า อย่าให้ร่างกายของตนเองขยับเขยื่อนให้มากที่สุด เพราะจะทำให้ภาพหายเร็วขึ้น สมาธิเคลื่อน, แต่เวลาที่รู้สึกตามันหนัก ตาจะหลับตาท่าเดียวไม่ลืมตาล่ะก็ ให้หายใจยาวๆ ได้จะทำให้อาการหนักตาหายไป และเวลาที่หลับตาหรือลืมตานั้นควรใช้ตอนที่อยู่ในช่วงเวลาหายใจเข้า เพราะตอนกำลังหายใจเข้าร่ายกายของเราจะนิ่งและรู้สึกเบาตัว - เมื่อเราดำรงตนอยู่กับคำภาวนา พร้อมกับลืมตามองดวงกสิน สลับกับหลับตามองภาพเงาของกสินได้อยู่ตลอดโดยคำภาวนานั้นไม่ได้ตกหล่นแม้สักครั้ง ตลอดช่วงระยะเวลาการฝึกได้แล้ว - ต่อไปนานวันเข้า จะทำให้นิวรณ์ดับไปช่วงสั้นๆ คือ ดำรงสมาธิโดยไม่มีนิวรณ์ได้ช่วงสั้นๆ สลับกับมีนิวรณ์แทรกเข้ามาช่วงสั้นๆ ตลอดเวลาการฝึก เมื่อเราทำได้อย่างนี้จนเป็นปกติอยู่ทุกวี่วัน จะทำให้เราสามารถมองเห็นเงาของกสินชาวๆ จางๆ ติดตาในเวลาหลับตาที่ไม่ได้อยู่ในช่วงที่ฝึกสมาธิอย่างจริงจัง เช่น หลับตาตอนนั่งรถประจำทาง เป็นต้น อย่างนี้เรียกว่าสมาธิอยู่ใน ระดับ "ขณิกสมาธิ" - ต่อเมื่อฝึกไปนานๆ เข้าทุกวัน สามารถดำรงขณิกสมาธิได้เป็นปกติแล้ว จะทำให้นิวรณ์ดับไปนานขึ้น จนเกือบไม่กลับมาเกิดขึ้นอีกเลยในช่วงหลังจากที่เริ่มนั่งฝึกสมาธิแล้ว เมื่อกระทำได้อย่างนี้จนเป็นปกติเคยชินจะทำให้ภาพของกสินนั้นชัดขึ้น จนติดตาของเรา เห็นภาพเหมือนกับลืมตาปกติ (ก่อนที่จะเห็นเหมือนกับลืมตาได้นั้นจะมีวิวัฒนาการคือ จะเห็นขอบของเงากสินชัดขึ้น ตรงกลางของเงากสินเปลี่ยนสีไปเป็นสีขาวก่อนจุดอื่น และค่อยขยายตัวขึ้น จนในที่สุดจะขาวทั้งดวงเหมือนกับลืมตา) อย่างนี้เรียกว่าสมาธิของเรานั้นอยู่ในระดับ "อุปจารสมาธิ" - เมื่อกระทำอย่างนี้แล้วเราสามารถวัดความก้าวหน้าได้คือ เมื่อไม่ได้อยู่ในเวลาฝึกปกติ เพียงเราต้องการจะเห็นภาพให้เราหลับตาลง นึกถึงดวงกลมๆ ของเงากสินเพียงลัดนิ้วมือจะเห็นภาพเหมือนกับลืมตาทันที - เมื่อกระทำอุปจารสมาธิได้เป็นปกติแล้ว เราสามารถก้าวหน้าไปได้ด้วยการกระทำแบบเดิมดังที่กล่าวมาข้างต้น จะทำให้สมาธิก้าวหน้าขึ้นไปอีกขั้นคือ นิวรณ์ที่อาจจะเกิดขึ้นในตอนเริ่มนั่งลงฝึก แล้วพอเรากำหนดคำภาวนาไปนิวรณ์จะหายไป  ไม่กลับมาอีกเลยตลอดช่วงระยะเวลาการฝึก อาการปิติต่างๆ เช่น ขนลุก, น้ำตาไหล, ตัวโยกโคลง, ตัวเบาเหมือนลอยได้ ความชุ่มชื่นอิ่มเอมใจน้อยๆ ปรากฏขึ้นมา จิตของเราที่เคยรู้สึกตามลมหายใจเข้าไปหรือตามลมหายใจออกมา ไม่อยู่นิ่งจะอยู่นิ่งเอยู่พียงจุดเดียว คือ ระหว่างคิ้วที่ภาพของกสินนั้นชัดเหมือนลืมตา และคำภาวนาปรากฏชัดมากขึ้น เมื่อนั้นสมาธิของเราจะเข้าสู่ "ปฐมฌาน" - ต่อจากนั้นเรายังคงกระทำไปด้วยวิธีการดังเดิม แม้ในวันเดียวกัน หรือหลายวันขึ้นอยู่กับความเพียร จะทำให้คำภาวนาของเราค่อยๆ หายไป บางทีอยู่ดีๆ หายไป กลายเป็นเรารู้ลมหายใจชัดมากขึ้นไม่มีคำภาวนามาแทรก อาการต่างๆ ของปิติยังคงอยู่ ภาพของกสินยังเป็นสีเดิมแต่ชัดขึ้น ใสขึ้น นูนขึ้นเหมือนกับภาพ 3 มิติ เมื่อนั้นสมาธิของเราเข้าสู่ "ทุติยฌาน" - ต่อจากนั้นเรายังคงกำหนดรู้อยู่เพียงจุดเดียวคือดวงกสินจิตจ่ออยู่ตรงกลางระหว่างคิ้ว ลมหายใจแผ่วเบาลง ภาพของกสินเริ่มเปลี่ยนเป็นเหมือนแก้วขาวใสขุ่นๆ เหมือนกับมรกตที่มีสีขาวใสผสมกับเนื้อกระจก อาการต่างๆ ของปิติสงบไปเองไม่ต้องบังคับ อาการแช่มชื่น สุขใจ ขยันหมั่นเพียรอย่างยิ่งยวดปรากฏขึ้นเต็มตัว เมื่อนั้นสมาธิของเราจะเข้าถึง "ตติยฌาน" - ต่อจากนั้นเรายังคงกำหนดรู้อยู่เพียงจุดเดียวคือดวงกสิน ภาพของกสินจะค่อยๆ ใสคล้ายกับเนื้อของเพชร สีขาวค่อยๆ หมดไป จนเหลือแต่เพียงสีผลึกเพชร 7 สีอย่างเดียว สว่างไสว ลมหายใจที่มีอยู่หายไปเอง ไม่ต้องบังคับ อาการความสุขต่างๆ หายไปเหมือนกันไม่ต้องบังคับ เมื่อนั่นสมาธิของเราเข้าสู่ "จตุถฌาน" - จากนั้น ถ้าเราต้องการที่จะฝึกวิชชา 8 หรือเข้าอรูปฌาน หรืออภิญญาก็สามารถกระทำได้ เช่น        - ถ้าต้องการฝึกอรูปฌานให้เริ่มโดยการกำหนดอยู่นิ่งๆ กับภาพกสินที่เป็นผลึกเพชร ไม่มีลมหายใจปรากฏ จิตแน่วแน่ขึ้นเรื่อยๆ จะทำให้ภาพของเงากสินนั้นค่อยๆ ไปเหลือเพียงดวงกสินไม่มีใส้ ผลึกเพชรหายไป พูดง่ายๆ เหมือนกับวงกลมธรรมดาที่เขียนขึ้นมีพื้นสีดำที่เป็นเหมือนอากาศ  เรากำหนดรู้อยู่อย่างนั้นเป็นต้นไปเรียกว่าเข้าสู่อรูปฌานที่ 1 เพิ่มเติม 1.  เวลาทำกสินนั้นมีด้วยกันหลายวิธี ขึ้นอยู่กับชนิดของกสิน เช่น ปฐวีกสินจะใช้ดินที่มีสีแดงหน่อยๆ (ดินขุยปู) ในการทำ, โอทาตกสินจะใช้ผ้าขาว หรือกระดาษสีขาว เป็นต้น แต่ที่เหมือนกันของทุกกสินนั้นคือขนาดความกว้างของดวงกสินที่มีลักษณะกลมนั้น จะมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 1 คืบ 4 นิ้ว และต้องมีพื้นผิวที่เรียบไม่มีตำหนิครับ แต่ถ้าต้องการเพ่งวรรณกสิน คือ สีแดง, สีขาว, สีเหลือง, สีเขียว แล้วล่ะก็ ปัจจุบันมีแบบที่สำเร็จรูปขายแล้วครับ ซึ่งขนาดของดวงกสิน และความสูงของดวงกสิน พื้นผิวเป็นไปตามที่ท่านพระพุทธโฆษจารย์อธิบายไว้ในคำภีวิสุทธิมรรคครับ 2. วิธีการที่จะช่วยให้เพ่งกสินและกำหนดภาพกสินนั้น ข้าพเจ้าได้เขียนอธิบายไว้ข้างต้นแล้ว ขอให้คุณลองตีความจากนั้นปฏิบัติตามดูครับ  ส่วนระยะเวลาที่ฝึกแล้วสามารถเห็นผลได้นั้นขึ้นอยู่กับหลายเหตุปัจจัยครับ เช่น        -  สร้างสถานที่และองค์ประกอบต่างๆ ของการเพ่งกสินให้เหมาะสม        - แบ่งช่วงเวลาที่แน่นอนในการฝึก เช่น เช้ามืด 1 ชม. และ กลางคืน 1 ชม. และอย่าพยายามขาดการฝึก        - มีศรัทธาตั้งใจอย่างแน่วแน่โดยอาศัยหลักอิทธิบาทสี่        - อย่าเกิดความอยากได้เร็วๆ เพราะจะกลายเป็นกามฉันทะไปเสีย        -  ระยะเวลาที่ฝึกอย่างสม่ำเสมอ มากน้อย ซึ่งตรงนี้คือจุดสำคัญมาก เพราะถ้ายิ่งฝึกบ่อยจะทำให้จิตและตาของเราจำภาพของกสินได้ง่ายขึ้น        - สร้างจิตให้สงบอยู่เนื่องๆ ในช่วงเวลาดำเนินชีวิตตามปกติไม่ใช่ช่วงการฝึกสมาธิประจำวัน        - พยายามรักษาดวงตาของเราอย่าให้แห้ง โดยดื่มน้ำมากๆ อย่าใช้สายตาฟุ้มเฟือย *ถ้ามีความตั้งใจจริง พยายามอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ มีศีลบริสุทธิ์ คุมจิตใจและสมาธิอยู่เนืองๆ ระยะเวลาประมาณ 1 เดือนย่อมเห็นถึงความก้าวหน้าครับ ที่มา : ลานธรรมเสวนา จากคุณ : วิศ (wisawakrom) เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 21:16:02

ความคิดเห็นที่ 3 นำข้อมูลจาก พระไตรปิฎกอรรถกถา และคัมภีร์วิสุทธิมรรค มาลงประกอบไว้ให้นะครับ --------------------------------------------------------- พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๖ อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต กสิณสูตร [๒๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บ่อเกิดแห่งกสิณ ๑๐ ประการนี้ ๑๐ ประการ เป็นไฉน  http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=1158&Z=1168&pagebreak=0 อรรถกถากสิณสูตรที่ ๕ http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=24&i=25 --------------------------------------------------------- พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓ ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค สมาธิภาวนามยญาณนิทเทส    [๙๒] ปัญญาในการสำรวมแล้วตั้งไว้ด้วยดี เป็นสมาธิภาวนามยญาณ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=31&A=1088&Z=1129 อรรถกถาสมาธิภาวนามยญาณนิทเทส       http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=31&i=92&p=1#หมวด_๗ --------------------------------------------------------- วิธีการเจริญ กสิณภาวนา โดยละเอียด สามารถศึกษาได้ใน วิสุทธิมรรค เล่ม ๑ ภาคสมาธิ (คลิ๊ก link ดู)  ปริเฉทที่ ๔ ปถวีกสิณนิเทศ (link) ปริเฉทที่ ๕ เสสกสิณนิเทศ (link) --------------------------------------------------------- ปริเฉทที่ ๕ เสสกสิณนิเทศ (หน้าที่ 294 - 295) ๘. โอทาตกสิณภาวนา แม้ในโอทาตกสิณภาวนานี้ เพราะคำบาลีในโบราณอรรถกถาว่า เมื่อโยคีบุคคลจะถือเอาโอทาตกสิณโดยภาวะเป็นอุคคหนิมิตนั้น ย่อมถือเอานิมิตที่มีวัตถุสีขาว คือ ในดอกไม้บ้าง ในผ้าบ้าง ในธาตุที่เป็นสีธรรมชาติบ้าง ดังนี้ สำหรับโยคีบุคคลผู้มีบุญญาธิการ อันได้สร้างสมอบรมมาแต่ชาติปางก่อนนั้น เพียงแต่ได้เห็นพุ่มไม้ดอกซึ่งกำลังมีดอกบานสะพรั่งอยู่เห็นปานนั้น หรือเห็นเครื่องตกแต่งด้วยดอกไม้ เช่นดอกมะลิ เป็นต้น หรือเห็นกองแห่งดอกบัวขาว หรือเห็นผ้าขาว และสีขาวธรรมชาติ อย่างใดอย่างหนึ่ง อุคคหนิมิตย่อมเกิดขึ้น แม้ในแผ่นกลมแห่งดีบุก, แผ่นกลมแห่งเงิน หรือในดวงจันทร์ อุคคหนิมิตก็เกิดขึ้นได้เหมือนกันนั่นเทียว วิธีภาวนาโอทาตกสิณ สำหรับโยคีบุคคลผู้ไม่มีบุญญาธิการนั้น ต้องสร้างกสิณขึ้นเอง คือ เอาดอกไม้สีขาวซึ่งมีประการดังกล่าวมาแล้ว เอาผ้าขาว หรือเอาสีขาวธรรมชาติ มาทำให้เป็นดวงกสิณตามนัยดังที่ได้พรรณนามาแล้วในนีลกสิณภาวนานั่นแล ครั้นทำกสิณเสร็จแล้วพึงลงมือภาวนา คือ ยังมนสิการให้เป็นไปว่า โอทาตํ – โอทาตํ หรือว่า สีขาว – สีขาว ดังนี้เรื่อย ๆ ไปร้อยครั้ง หรือพันครั้ง หรือมากกว่านั้น ทั้งนี้ จนกว่าอุคคหนิมิตจะเกิดขึ้นนั่นเทียว คำที่เหลือเช่นเดียวกับที่ได้พรรณนามาแล้วในนีลกสิณทุกประการ จบโอทาตกสิณ --------------------------------------------------------- (หน้าที่ 292) ๕. นีลกสิณภาวนา ....... สำหรับโยคีบุคคลผู้มีบุญญาธิการอันได้สร้างสมอบรมมาแล้วแต่ชาติปางก่อน เพียงแต่ได้เห็นกอดอกไม้ซึ่งมีดอกบานสะพรั่งเห็นปานนั้น หรือเห็นที่ตกแต่งดอกไม้ ณ สถานที่บูชา หรือผ้าเขียวหรือแก้วเขียวอย่างใดอย่างหนึ่ง อุคคหนิมิตย่อมเกิดขึ้นได้ วิธีทำนีลกสิณ สำหรับโยคีบุคคลผู้ไม่มีบุญญาธิการนั้น (ต้องทำกสิณขึ้นเอง) ต้องไปเก็บเอาดอกไม้ เช่น ดอกบัวเขียว และดอกกรรณิการ์เขา เป็นต้น เอามาจัดใส่ให้เต็มตะกร้าหรือฝาสมุกพอเสมอขอบปาก เอาแต่กลีบดอกล้วน ๆ โดยที่ไม่ให้มีเกสรหรือก้านปรากฏให้เห็นเลย อีกอย่างหนึ่ง พึงเอาผ้าสีเขียวมาม้วนให้เป็นห่อแล้วบรรจุใส่ให้เต็มเสมอขอบปากของตะกร้าหรือฝาสมุกนั้น หรือเอาผ้าสีเขียวนั้นมาผูกขึงที่ปากขอบของตะกร้าหรือฝาสมุกนั้นให้ตรึงเหมือนอย่างหน้ากลองก็ได้ อีกแบบหนึ่ง พึงเอาธาตุสีธรรมชาติอย่างหนึ่งอย่างใดในสีเขียวสัมฤทธิ์ สีเขียวใบไม้ และสีเขียวดอกอัญชัญ มาทาทำเป็นดวงกสิณ ชนิดที่เคลื่อนที่ได้หรือชนิดที่ติดอยู่กับฝา แล้วทาตัดสีที่ไม่กลืนกัน โดยทำนองดังที่แสดงมาแล้วในปถวีกสิณนั่นแล --------------------------------------------------------- (รายละเอียด โดยพิศดารตั้งแต่เริ่ม ภาวนาวิธี หรือ วิธีนั่งเพ่งกสิณ  ให้ดูจาก  ปริเฉทที่ ๔ ปถวีกสิณนิเทศ  จะมีแสดงทุกอย่างไว้โดยละเอียด) แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 54 21:42:08 แก้ไขเมื่อ 21 ก.ย. 54 21:40:36 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 21:36:48

ความคิดเห็นที่ 4 ฝึกกสิณ  จะมีข้อดีที่จิตสงบง่าย ไว  แต่จะแตกง่าย  และวิปลาสง่าย  กิเลสจะยิ่งแรงกว่าเดิม  แก้ยากมาก ... ถ้าจะฝึกให้ได้ผลจริงๆ ก็หาเวลาแยกตัวออกไปจากสังคม  ไปฝึกคนเดียวเงียบๆ สักระยะ  อย่ายุ่งกับใคร  แต่เวลาออกมาเจอคนก็จะยุ่งอีกจนได้ ลองฝึกท่องบริกรรม พุทโธๆๆ.... ดีไหมละ? จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 23:39:47

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณ  และกราบอนุโมทนา.. สำหรับการชี้แนะ  และคำสอนจากทุกท่านนะคะ สำหรับวัดยานนาวา..เราไปสำรวจมาจากทางเนท ซึ่งมีรูปถ่ายบรรยากาศในระหว่างการฝึกแล้ว  เห็นว่านั่งใกล้กันมาก   จึงน่าจะไม่เหมาะแก่คนจิตไวและโทสะจริตอย่างเรานัก แต่อย่างไรก็ตาม..คิดว่าจะไปเข้าห้องเรียนนั้นดูสักครั้งเช่นกันค่ะ ข้อความจากคุณวิศ  และคุณชาวมหาวิหาร  มีประโยชน์ต่อเรามาก.. เราได้อ่าน  และจะเก็บไว้เป็นแนวทางยามปฏิบัตินะคะ ส่วนความห่วงใยในข้อวิปลาสจากคุณโขตาน.. ขอกราบขอบคุณ.. แต่เรียนให้คลายใจว่า  ปกติเราไปกราบครูบาอาจารย์เป็นประจำ บางช่วงของการฝึกตามรู้ใจ-รู้กาย  แล้วพบความไม่ปกติเกิดขึ้น เราจะกราบเรียนถามท่านเสมอค่ะ ดังนั้น  ไม่ต้องห่วงนะคะ  การคิดฝึกโอทาตกสิณสำหรับเรานี้   ก็เหมือนเด็กแอบหาหาเกมมาฝึกเพื่อเสริมการเรียนวิชาหลักเท่านั้นเอง.. ในข้อการออกห่าง-ไม่ยุ่งกับคน..คงเป็นไปได้ยากสำหรับเรา จึงใช้วิธีแก้ไขโดยทุกค่ำ-เช้า  เราจะทบทวน  และ format จิตใจ เพื่อลบข้อมูลหรือกิเลสเดิมที่อาจนอนนิ่งเป็นตะกอนในใจออก (ด้วยการกราบพระ  สวดมนต์  พยายามฝึกหัดสมาธิยามค่ำ   และฟังธรรมหลังตื่นนอนเช้า  ราว ๔๕ นาที) กราบอนุโมทนาสำหรับข้อแนะนำทุก คคห อีกครั้งนะคะ จากคุณ : อาจเคยรู้จัก เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 06:06:59

ความคิดเห็นที่ 6 วิธีฝึกกสิณ จริงๆแล้วถ้าได้อานาปานสติ กสิณแป๊บเดียวก็ทรงตัว เพราะพื้นแน่น ฝึกอะไรก็สบาย ที่ว่าจิตดิ้นรนนะถูกแล้ว เพราะอานาปานสติมันฝึกให้จิตนิ่งๆ แก้อารมณ์ฟุ้ง อันเป็นนิวรณ์ตัวสำคัญ ดังนั้นการเจริญอานาปานสติจึงทรมาณมาก วิธีแก้ ให้ใช้คำภาวนาและลูกประคำ โดยกำหนดแค่ ๑๐ เม็ด ใน ๑๐ เม็ด จะกำหนดจิตให้อยู่ที่ลมหายใจเข้าออกและคำภาวนา ถ้าได้แล้วก็พัก ไปโน่นไปนี่ ใจสบายแล้วค่อยกลับมาฝึกต่อ ทำอย่างนี้ทั้งวัน ว่างเมื่อไหร่ ทำใจให้สบาย แล้วก็หยิบลูกประคำมานั่งนับ วิธีฝึกกสิณ จริงๆแล้วกสิณสีขาวนี่ง่ายนะ หาอะไรก็ได้ที่เป็นสีขาว แต่เอากลมๆสีขาวๆก็จำง่ายดี มาแปะไว้บนกระดาษสีดำ จะได้ชัดเจนยิ่งขึ้น แล้วก็ดู ดูแล้วก็จำ จำสีขาว จำได้ก็หลับตานึกถึงสีขาว ภาวนาไปด้วยก็ได้ว่า สีขาวๆๆๆ จะภาวนาควบลมหายใจไปด้วยก็ดี ภาพเลือนไปนึกไม่ออก ก็ลืมตามาดูใหม่ ใหม่ๆนี่พกภาพกสิณติดตัวไปด้วย กำหนดไว้ว่าทุกชั่วโมงฉันจะเอาออกมาเพ่ง(ดูนั่นแหละ) ดูแล้วก็จำ จำแล้วก็นึก เอาลูกประคำมาช่วยจับเวลาด้วยก็ได้ ใหม่ๆก็ ๕-๑๐ เม็ด นานเข้าก็เอาสัก ๑๐๘ สองสามรอบ มันใช้เวลาไม่นานหรอก พอภาพติดใจสบายๆแล้วก็ลืมตา นึกภาพกสิณ ทำอย่างนี้ให้ภาพมันติดตาติดใจไปทั้งวัน นึกเมื่อไหร่ก็เห็นภาพกสิณ เดินไปเดินมาเห็นภาพกสิณตลอดเวลา ทำงานไปก็เห็นไป ไม่ตายหรอก ยืนยันได้ อย่างนี้เขาเรียกว่าได้อุคหนิมิต ได้แค่นี้ก็ดีมากแล้ว ดียิ่งขึ้นไปก็กลับมาถามใหม่นะครับ ปล. เวลาโกรธ ให้จับภาพกสิณ ความโกรธจะคลายตัวลง จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 08:09:47

ความคิดเห็นที่ 7 เคล็ดลับในการฝึกกสิณสีขาว คือ ให้จำความขาวให้ได้ หมั่นระลึกถึงความขาว ความขาวเป็นเช่นไร ความขาว คือ สภาวะที่สะอาด สว่าง สงบ เย็น ดูขาว ดูสะอาด ดูํแล้วรู้สึกถึงความบริสุทธิ์ งดงาม เรียบง่าย ไร้มลทิน พิจารณาความขาวเช่นนี้ไปเรื่อยๆ จนจิตแช่มชื่นอิ่มเอมมีปีติ ก็ให้เจริญภาวนาถึงความขาว สะอาด บริสุทธิ์ เช่นนี้ให้มากขึ้น มากขึ้น ปล่อยจิตให้แช่มชื่นอิ่มเอมเพื่อให้มีปีติยิ่งขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ ปล่อยไป ไม่ต้องกลัวว่าจะไร้สติหรือไม่มีสติ ไม่ต้องกลัวว่าจะเพลินกับอารมณ์จะไม่รู้สึกตัว เมื่อจิตตั้งมั่นแล้ว จะมีดวงกลมสีขาว ราวกับพระจันทร์วันเพ็ญผุดขึ้นมาลอยเด่นอยู่ตรงหน้าท่ามกลางความมืดของเปลือกตาที่ปิดอยู่ อย่าเพิ่งสนใจหรือใส่ใจในดวงกลมสีขาวนั้น เพราะอารมณ์จะเคลื่อน จิตจะไม่ตั้งมั่น ถ้าไปใส่ใจในนิมิตกลมสีขาวท่ามกลางความมืดสีดำมากกว่าการตามรักษาอารมณ์ปัจจุบันของจิต นิมิตนี้จะหายไป และจิตจะเคลื่อนจากสมาธิ ถ้าเราไปสนใจดูอุคคหนิมิตนี้แล้วสมาธิเคลื่อน จิตไม่ตั้งมั่น จนอุคคหนิมิตที่เป็นดวงกลมสีขาวนี้หายไป ก็อย่าตกใจ หรือเสียใจ ให้สูดลมหายใจเข้าและออกตามเดิม จะหา่ยใจเข้าแล้วบริกรรมว่าสีขาว จะหายใจออกแล้วบริกรรมว่าสีขาวก็ได้ แต่ที่สำคัญคือจิตจะต้องระลึกถึงความขาว ระลึกถึงความสะอาด ความบริสุทธิ์ เมื่อจิตสงบตั้งมั่้นแล้ว เดี๋ยวอุคคหนิมิตสีขาวนั้นก็จะผุดขึ้นมาลอยเด่นให้เห็นอีก ปล่อยให้มันลอยเด่นอยู่ตรงหน้าเช่นนั้น ให้ใส่ใจในอารมณ์ปีติ เย็น สุขและแช่มชื่นแทน ปฏิบัติกับอุคคหนิมิตนั้นให้เหมือนกับการคอยคุมเด็กให้เด็กวิ่งเล่นอยู่ไม่ไกล เราแค่ดูอยู่ห่างๆ แค่ไม่ให้คลาดสายตาเท่านั้น ไม่ถึงกับต้องไปจ้องมองชนิดไม่วางตา เมื่อจิตตั้งมั่นเต็มที่ เมื่อจิตรวมลง หรือจิตรวมใหญ่ เพราะเราเจริญปีติสุขจนเต็มล้นทั่วทั้งจิตใจแล้ว ปฐมฌานจะเกิด ได้รูปฌานที่ 1 จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 13:52:05

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านคำแนะนำจากคุณ sirnitfi  และคุณคืนวันอันแสนดี แล้ว รู้สึกมีกำลังใจในการเริ่มต้นฝึกกสิณขึ้นมามากเลย พอเราหายกลัว..ใจก็เริ่มเปิดมากขึ้น ก่อนหน้านี้เหมือนคนอยากดูภาพน่าสนใจที่ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร   แต่อีกใจเกิดกลัว  ก็เลยกางนิ้วปิดตาไว้ด้วย  ทำให้มองไม่ชัดเลยค่ะ ได้รับคำแนะนำอย่างละเอียดมีขั้นตอนการปฏิบัติที่ชัดเจนจากทั้งสองท่าน รวมทั้งจากทุกท่านข้างบนที่กล่าวมาแล้ว  เราจะเก็บไว้เป็นประโยชน์ ในการพยายามฝึกฝนพากเพียรต่อไป  อย่างตั้งใจ.. บุญใดอันเราได้รับที่จะช่วยให้หนทางในสังสารวัฏของเราสั้นลงๆ ขอบุญนั้นกลับคืนถึงทุกท่านให้มากยิ่งกว่านะคะ ขอบคุณ   และกราบอนุโมทนา..ทุกท่านนะคะ จากคุณ : อาจเคยรู้จัก เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 18:03:45

ความคิดเห็นที่ 9 ลืมบอกไปว่า..เราอ่านข้อความนี้อย่างมีกำลังใจและอุ่นใจยิ่ง "........................ อย่างนี้เขาเรียกว่าได้อุคหนิมิต ได้แค่นี้ก็ดีมากแล้ว ดียิ่งขึ้นไปก็กลับมาถามใหม่นะครับ ปล. เวลาโกรธ ให้จับภาพกสิณ ความโกรธจะคลายตัวลง" >>  กราบขอบคุณ  และแน่นอนเลยค่ะ ว่าเมื่อใดที่พบอุคหนิมิต  เราต้องกลับมาถามต่ออีก.. และการฝึกจับภาพกสิณยามโกรธนี่  เป็นเคล็ดลับที่น่าจะถูกจริตเรามาก ใครๆ เห็นหน้าเรายิ้มๆ หรือเรียบๆ เย็นๆ  มักไม่รู้  พากันบอกว่าเราใจเย็นมาก แต่วันหนึ่งๆ ข้างในใจเราโกรธแบบเดือดปุดๆ นับสิบครั้งเลย ที่เอาตัวรอดมาได้บ้าง  จนมีบุญมาได้เรียนธรรมะนี้  ก็อาศัยข่มไว้เพราะกลัว.. ต่อไปนี้เราจะอาศัยกสิณสีขาวนี่หละ  ไว้ให้จิตได้พักยามโกรธ ได้ประโยชน์หลายสถานเลย  ดีจริงๆ ค่ะ จากคุณ : อาจเคยรู้จัก เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 18:13:36

ความคิดเห็นที่ 10 ท่านๆ ข้างบนว่าไว้ละเอียดดีแล้ว ขอเพิ่มเติมนิดหน่อย อยากจะลองฝึกกสิน  ก็ให้เข้าใจว่า กรรมวิธีคือ ท่านให้เอาสมาธิไปจับอยู่ที่วัตถุ จนกระทั่งจิตเราเป็นสมาธิ ก็จะมีนิมิตเป็นรูปภาพของวัตถุนั้น..ตามกำลังสมาธิของเรา   ดังนั้นกสินในแง่นี้จึงไม่มีอันตราย  เป็นเพียงอุบายรวมจิตไว้ที่เดียวกัน.. คนที่จิตไวมาก สัดซ่ายมาก จิตไม่ค่อยยอมอยู่ในตัว ชอบส่งออก  ให้ฝึกกสินแม้เป็นการส่งจิตออกนอก ก็ส่งไปรวมไว้ที่เดียวกัน คือที่อุปกรณ์ฝึกกสิน จากนั้นเราก็ดึงจิตกลับมา ตอนเราหลับตา ภาพที่ติดตาติตใจเรานั้น เป็นการดึงจิตกลับเข้ามาในกายแล้วค่ะ ข้อดีของกสินคือ เวลาได้อุคนิมิตแล้ว จิตจะสงบเย็นมาก คือมันมีความสุขด้วย เพราะภาพมันสวย..   ก็เป็นอุบายให้คลายฟุ้งซ่าน คลายความดิ้นรนของจิตได้  นิมิตกสินเป็นเครื่องบ่งชี้ชัดเจน เราจะรับรู้ความก้าวหน้าได้ไว  จะมีกำลังใจในการภาวนาต่อ ทำไปเถิดค่ะ กสินสีขาวมีอันตรายน้อย  ไม่ต้องกลัวค่ะ ถ้ากลัวก็มาถามกันได้.. เวลาดูภาพวงกลม  ก็พยายามให้จิตอยู่เฉพาะในวงกลม อย่าให้ออกไปนอกวงกลม จะทำให้เร็วขึ้นค่ะ แต่อยากจะแนะนำให้เพิ่มการปฏิบัติระหว่างวันให้มากๆ  คือทำความรู้สึกตัวไว้บ่อยๆ ทำได้ตลอดวันเลย  การฝึกกสินจะฝึกระหว่างวันไม่ได้ ต้องตั้งใจฝึกพร้อมอุปกรณ์ และจะมีผลข้างเคียงบ้าง คือมันจะเป็นสมาธิแบบลอยๆ เพลินๆ เราก็แก้เกี้ยวเอาไว้เลย ด้วยการฝึกสติ ฝึกความรู้สึกตัว อิริยาบทใหญ่-ย่อย ในระหว่างวัน ทำอะไรก็รู้สึกตัว เวลาเรารู้สึกตัว จิตจะอยู่ในกายเราค่ะ..  ถ้าเรารู้สึกตัวได้ทั้งตัว แสดงว่าสติเราทำงานเป็นปกติ... จะเดิน ยืน นั่ง กิน ก็ให้รู้สึกตัวไว้เสมอ ถ้าเราฝึกสติไว้เสมอๆ  การฝึกกสินจะมีความเสี่ยงน้อยมากเลยค่ะ..   นอกจากนี้ก็พยายามถือศีล 5 ให้ครบ  ทำทานบ้าง สวดมนต์ก่อนฝึก.. โดยเฉพาะการอาราธนาไตรสรณคมณ์  ตรงนี้จะเป็นหลักประกันให้เราค่ะ เราจะมั่นคงและไม่กลัวง่าย เพราะว่าพระรัตนตรัยท่านคุ้มครองเราค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 20:51:16

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณ  คุณเคออสซี่ และกราบอนุโมทนาค่ะ มีกำลังใจมากขึ้นมาตามลำดับ..ขอบคุณจริงๆ ที่จริง..เราก็เริ่มมีคำถามจากการฝึกเกี่ยวกับกสินสีขาว ที่จะมาถามเพื่อนๆ ทุกท่านที่กรุณาต่อเราแล้วหละค่ะ แต่ขอลองพยายามต่ออีกสักนิด  หากหาทางไปไม่ถูกแล้วจริงๆ ค่อยมารบกวน.. จากคุณ : อาจเคยรู้จัก เขียนเมื่อ : 22 ก.ย. 54 22:24:41

ความคิดเห็นที่ 12 ผมก็โทสะจริตครับ พยายามฝึกเหมือนกันแต่ไม่ไปไหน ไปติดอยู่ตรงอาการปีติ ดูสีธรรมดาก็มีปีติ   ไปดูเปลวไฟ ก็มีปีติ ไปดูน้ำ ก็มีปีติ แต่ไม่ไปเกินนี้ครับ ได้ผลอย่างไร แวะมาบอกด้วยนะครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 54 00:45:20

ความคิดเห็นที่ 13 คุณป้อม (Bgate) ลองฝึกตามที่ทุกท่านข้างบนแนะนำมาสิคะ เรามีกำลังจะฝึกดีขึ้นมากเลย  มาฝึกไปด้วยกันนะคะ แล้วได้ผลอย่างไร..เราสัญญาว่าจะมาเล่าค่ะ จากคุณ : อาจเคยรู้จัก เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 54 19:30:53