ความคิดเห็นที่ 1 ผมว่าถ้าฝึกจนดีแล้ว จะอยู่ที่ใดก็สามารถทำสมาธิได้ครับ ไม่ว่าเสียงดังหรือค่อยเพราะจิตเราเป็นสมาธิ มีสติอยู่ตลอด จากคุณ : Juggernaut เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 22:39:40

ความคิดเห็นที่ 2 เราอ่านหนังสือหน้าทีวีตั้งแต่เรียนมหาลัย ก็ไม่มีปัญหานะ เพื่อนๆก็ทํา จากคุณ : เขียนบน iPhone (beni) เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 23:08:03

ความคิดเห็นที่ 3 สมัยตอนเรียนมัธยม เวลาอ่านหนังสือเรียน ผมจะเสียบหูฟัง แล้วเปิดเพลงร็อค อ่านแล้วรู้เรื่องดีนะ แต่พอมาระดับมหาวิทยาลัย วางอารมณ์อีกอย่าง คือ ขออยู่ เงียบๆ มืดๆ แล้วสบายใจในการอ่านหนังสือ เพลงฟังบ้างตอนคลายอารมณ์ ตอนนี้ผมยังทำสมาธิในที่อึกทึกมากๆไม่ได้ แต่ริมถนนอะไรอย่างนี้ จิตยังรู้สึกสบายอยู่ครับ ผมยังไม่ถึงจุดที่ตอบคุณได้แบบหมดจดจริงๆครับ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 23:17:54

ความคิดเห็นที่ 4 อ่านและเขียนหนังสือหน้าทีวีได้ค่ะ เวลาดูทีวี คนมาคุยด้วยดูไม่รู้เรื่องเลย จากคุณ : hayashimali เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 23:26:08

ความคิดเห็นที่ 5 ทำได้ครับ ถ้าชินแล้ว ถ้าสติปัฏฐานแข็งแรง จะไม่เพลินไปในอารมณ์ต่างๆในขณะนั้น ต่อให้งานเลี้ยงสนุกยังไงก็เฉยๆครับ พอดีช่วงนี้มีงานเลี้ยงเกษียณบ่อยครับ แล้วดดยส่วนตัวผมไม่ชอบงานเลี้ยง ร้องคาราโอเกะอะไรแบบนั้นเลยครับ เรื่องนอกตัวให้คนอื่นเขาทำไป ไม่เกี่ยวกับตัวเราด้วยประการทั้งปวง เรื่องของใครเรื่องของมัน จากคุณ : นิยมวัตถุ เขียนเมื่อ : 29 ก.ย. 54 23:33:56

ความคิดเห็นที่ 6 แบ่งเป็น 2 ประเด็นครับ เรื่องสมาธิในการอ่านหนังสือ ขึ้นอยู่กับอุปนิสัยและความเคยชินของแต่ละคน เห็นบางคนนั่งอ่านหนังสือแล้วเสียบหูฟังเปิดเพลงดังลั่นขนาดเราเดินผ่านยังได้ยินเลย แต่เขาก็อ่านได้รู้เรื่อง(มั๊ง) ส่วนการนั่งสมาธิ ถ้ายังอยู่ในขั้นฝึกหัดสำหรับคนส่วนใหญ่แล้วอยู่ในที่เงียบๆจะดีกว่า แต่ถ้าชำนาญแล้วคงไม่มีความแตกต่าง ป.ล. กระทู้นั้นยาวมากๆๆๆระดับมหากาพย์เลยทีเดียว จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 01:09:54

ความคิดเห็นที่ 7 ในอีกกรณีหนึ่งของตัวผมเอง ผมหลับได้แม้จะมีเสียงดังคงเพราะชินแล้ว เพราะผมจะทำงานก่อสร้างตามโรงงานที่เดินเครื่องอยู่แล้ว ก็รู้สึกว่าหลับได้ในไม่นาน การนอนอาจไ่ม่เกี่ยวกับการทำสมาธิแต่ที่ผมเคยอ่านคือ นโปเลียนผู้ยิ่งใหญ่เองก็ทำอะไรทีละอย่างไม่ปะปนกันแล้วก็ทำได้ดี ทั้งเรื่อง รัก สงคราม การเมือง แม้แต่การนอนก็หลับได้เพียงชั่วดีดนิ้วครับ จากคุณ : ฟ (apre) เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 01:16:54

ความคิดเห็นที่ 8 ตอนเด็ก ๆ บ้านอยู่ข้างโรงกลึง เวลาเขาทำงานเสียงดังมาก จนคุยกันแทบไม่ได้ยิน ก็จะคุยกันเสียงดังจนเป็นปกติ จนแทบไม่รู้สึกเลยว่ามีโรงกลึงอยู่ คือจะได้ยินเสียงโรงกลึงเฉพาะเวลาให้ความสนใจเท่านั้น คือเวลาโรงกลึงเริ่มทำงาน กับเวลาโรงกลึงหยุดทำงาน อ่านหนังสือถ้าเงียบ ๆ จะอ่านไม่รู้เรื่อง ต้องให้มีเสียงอะไรสักหน่อย จะอ่านง่าย พอฝึกสมาธิไปสักพัก เริ่มเข้าใจคนที่ไม่มีสมาธิเวลาเสียงดัง เพราะสมาธิในขั้นละเอียดอ่อน หากมีเสียงเพียงนิด มันก็ทำได้ยาก ถ้าสมาธิแค่อ่านหนังสือนี่ เราทำได้แค่ไม่สนใจมันเท่านั้น ในความเป็นจริงแล้ว หากไม่มีอะไรรบกวน สมาธิเราก็จะทำได้ง่าย แต่หากมีสิ่งรบกวนแล้ว เราก็ต้องเพิ่มระดับการเพิกเฉย ก็จะทำให้เรารักษาสมาธิไว้ได้เช่นกัน โดยมากคนที่ต้องการสมาธิในการอ่านหนังสือมาก ๆ มักเป็นคนที่ทำอะไรแล้วตั้งใจจริง แต่ก็มักมีจุดอ่อนคือมีอะไรรบกวนไม่ได้เลย ในขณะคนที่อ่านหนังสือได้แม้มีเสียงรบกวน มักเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจอะไร เรื่องนี้คงอยู่ที่อุปนิสัย การเลี้ยงดู และสภาพแวดล้อมที่เจอมามากกว่า อย่างไรก็ดี มันก็มีข้อดีและข้อเสียในทั้งสองแบบ เราควรหาวิธีที่เหมาะสมกับตัวเรา เพราะบางครั้งการได้อ่านโดยไม่มีสิ่งรบกวน ก็สำคัญในบางโอกาส แต่ในบางโอกาส เราหลีกเลี่ยงเสียงรบกวนไม่ได้ ก็ต้องหาวิธีที่ทำให้เราสามารถตั้งสมาธิได้ ไม่ว่าจะการฝึกปล่อยวาง เพิกเฉย หรือการฝึกสมาธิเพื่อให้ไม่ใส่ใจกับเสียงรอบข้างได้ การตั้งสมาธิในสภาวะที่มีเสียงรบกวน ทำได้ยากกว่าในสภาวะที่ไม่มีเสียงรบกวนแน่นอน แต่ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้ แต่บางคนถ้าไม่ฝึกจะทำไม่ได้เพราะไม่เคยทำ ส่วนคนทั่วไปแม้จะตั้งสมาธิได้ท่ามกลางเสียงอึกทึก แต่เพราะยังไม่ใช่สมาธิชั้นสูง จึงไม่ยากอะไรที่หลาย ๆ คนจะทำได้ เพราะว่าทำมาจนเคยชินด้วยสิ่งแวดล้อมบังคับนั่นเอง จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 01:40:35

ความคิดเห็นที่ 9 มหาสติปัฏฐานสูตร ที่ ๙ -----------------------------------------------------             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐  บรรทัดที่ ๖๒๕๗ - ๖๗๖๔.  หน้าที่  ๒๕๗ - ๒๗๗. http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=10&A=6257&Z=6764&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=273 เสนาสนะที่เหมาะแก่การเจริญอานาปานสติ อีกอย่างหนึ่ง เพราะพระโยคาวจรไม่ละ ละแวกบ้านอันอื้ออึ้งด้วยเสียงหญิงชาย ช้างม้าเป็นต้น จะบำเพ็ญอานาปานสติกัมมัฏฐาน อันเป็นยอดในกายานุปัสสนา เป็นปทัฏฐานแห่งการบรรลุคุณวิเศษ และธรรมเครื่องอยู่เป็นสุขในปัจจุบันของพระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้าและพระสาวกทั้งปวงนี้ให้สำเร็จ ไม่ใช่ทำได้ง่ายๆ เลย เพราะฌานมีเสียงเป็นข้าศึก แต่พระโยคาวจรกำหนดกัมมัฏฐานนี้แล้วให้จตุตถฌาน มีอานาปานสติเป็นอารมณ์เกิดขึ้น ทำฌานนั้นนั่นแลให้เป็นบาท พิจารณาสังขารทั้งหลายแล้วบรรลุพระอรหัต ซึ่งเป็นผลอันยอดจะทำได้ง่าย ก็แต่ในป่าที่ไม่มีบ้าน ฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่อจะทรงแสดงเสนาสนะอันเหมาะแก่ภิกษุโยคาวจรนั้น จึงตรัสว่า อรญฺญคโต วา ไปป่าก็ดี เป็นต้น. ก็พระผู้มีพระภาคเจ้าเปรียบเหมือนอาจารย์ผู้รู้ชัยภูมิ. อาจารย์ผู้รู้ชัยภูมิเห็นพื้นที่ควรสร้างนครแล้ว ใคร่ครวญถี่ถ้วนแล้ว ก็ชี้ว่า ท่านทั้งหลายจงสร้างนครตรงนี้ เมื่อเขาสร้างนครเสร็จ โดยสวัสดีแล้ว ย่อมได้รับลาภสักการะอย่างใหญ่จากราชสกุล ฉันใด พระผู้มีพระภาคเจ้านั้นก็ฉันนั้น ทรงใคร่ครวญถึงเสนาสนะอันเหมาะแก่พระโยคาวจรแล้วทรงชี้ว่า เสนาสนะตรงนี้ พระโยคาวจรควรประกอบกัมมัฏฐานเนืองๆ ต่อแต่นั้น พระโยคีเจริญกัมมัฏฐานเนืองๆ ในเสนาสนะนั้น ได้บรรลุพระอรหัตตามลำดับ ย่อมทรงได้รับสักการะอย่างใหญ่ว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้นทรงเป็นผู้ตรัสรู้เองโดยชอบ จริงหนอ. ก็ภิกษุนี้ ท่านกล่าวว่า เป็นเช่นเดียวกับเสือเหลือง. เหมือนอย่างพระยาเสือเหลืองขนาดใหญ่อาศัยพงหญ้าป่าชัฏ หรือเทือกเขาในป่า ซ่อนตัวคอยจับหมู่มฤคมีกระบือป่า ละมัง หมูป่าเป็นต้น ฉันใด ภิกษุนี้ผู้มีเพียรประกอบเนืองๆ ซึ่งกัมมัฏฐานในป่าเป็นต้น ย่อมถือเอาซึ่งมรรค ๔ และอริยผล ๔ ได้ตามลำดับ ฉันนั้นเหมือนกัน. ------------------------------- พระอภิธัมมัตถสังคหะ สัปปายะ สัปปายะ แผลงมาเป็น สปายะ คือ สบาย นั่นเอง หมายถึงธรรมอันเป็นที่สบายที่เหมาะสมแก่การเจริญกัมมัฏฐาน อันเป็นส่วนหนึ่งซึ่งอุปการะให้มีความสงบระงับ ทำให้เกิดสมาธิได้ง่าย สปายธรรมมีหลายประการ จำแนกเป็น ๔ บ้าง เป็น ๕  บ้าง ในที่นี้ขอกล่าวว่ามี ๗ ประการ คือ http://www.abhidhamonline.org/aphi/p9/038.htm --------------------------------------- จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 05:37:51

ความคิดเห็นที่ 10 ...         มีทั้งเสียงที่เป็นประโยชน์กับสมาธิ และเสียงที่ขัดกับสมาธิ เสียงที่เป็นประโยชน์ก็คือ         เสียงที่ดังคงที่ เช่น เครื่องยนต์เดินเรียบ เสียงกบร้องระงมหน้าฝน เสียงฝนตก ฯลฯ ที่เป็นเสียงคงที่          ทำไมถึงดีต่อสมาธิ ก็เพราะว่า จิตคนเรามีความฟุ้งซ่านตลอดเป็นหลัก ในขณะที่ทำสมาธิในที่เงียบสงัด เสียงของความฟุ้งซ่านยิงฟังได้ชัดเจน จนทำ ให้บางครั้ง เสียงความฟุ้งซ่านดังเกินไปจนทำสมาธิไม่ได้           ในทางกลับกัน หากนั่งทำสมาธิอยู่กับที่ๆมีเสียงอึกกระทึกครึกโครมคงที เสียงของความฟุ้งซ่านจะได้ยินเบาลง สติจะอยู่เพียงแค่สองทีคือ การบริกรรม กับ เสียงอึกกระทึกครึกโครมนั้น และเพื่อหลีกเสียงอึกกระทึกครึ่กโครมนั้น จิตจะพยายามนิ่งสงบกับคำบริกรรมหรือกสิณนั้นๆ และเมื่อนิ่งได้แล้ว สมาธิขั้นต่อไป ก็จะเกิดได้ไม่ยาก          เสียงที่ขัดกับสมาธิ ก็คือ เสียงที่ทำให้เกิดการค้นหา เช่น เสียงโทรทัศน์ ถ้าเรากำลังได้ยินเสียงนักข่าวกำลังจะพยากรณ์อากาศในวันพรุ่งนี้ ถ้าเราจะซัก ผ้าในวันพรุ่งนี้ เราก็จะเงี่ยหูฟัง ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร หรือเสียงละครตอน สำคัญ ได้ยินว่า พระเอกกับนางเอกจะลงเอยกันอย่างไร จิตมันก็ภะวงค์ เงี่ย หูฟังซะงั้น           ทั้งหมดนี้เป็นเสียงที่มีผลสำหรับผู้ฝึกสมาธิขั้นเบื้องต้น แต่ถ้าผู้ที่เคย รู้จักหรือสัมผัส อุปจารสมาธิ หรือสูงกว่านี้ไปแล้ว ไม่ว่าเสียงอะไรก็ไม่มีผลทั้งสิ้น ครับ นอกจากเสียงฟ้าผ่าหรือเสียงที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ก็ส่งผลให้กับสมาธิบ้าง ครับ เพราะคนที่เคยได้อุปจารสมาธิแล้วพอเริ่มนั่ง มันก็เข้าไปเลยเพราะมันจำ อารมณ์ตรงนั้นได้ครับ หรือผู้ที่ใช้ธรรมกาย ก็เช่นกันครับ พอนั่งก็เห็นลูกแก้วใส ทันที และบอกเลยครับว่า ลูกแก้วมันใสจริงๆครับ ยิ่งมองก็ยิ่งเพลินใจเพลินตา เพลินจนลืมวันลืมคืนไปเลยครับ บอกไม่ถูก ถ้าได้เห็นด้วยจิตของตนเมื่อไรจะ ติดใจอย่างบอกไม่ถูก เหมือนกับตอนที่เราเริ่มปั่นจักรยานเป็นตอนเด็กๆ ตื่นเช้า มาก็อยากไปขี่จักรยาน การเห็นลูกแก้วก็เหมือนกัน ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็อยากเห็น                                                                                                             ++ แก้ไขเมื่อ 30 ก.ย. 54 07:22:47 จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 07:22:14

ความคิดเห็นที่ 11 เหมือนกันค่ะ ตอนเรียนชอบอ่านหนังสือในโรงอาหาร แล้วก็อ่านหนังสือบนรถเมล์ เรือด่วนประจำ ไปนั่งห้องสมุดแรกๆอ่านไม่รู้เรื่องเลย จากคุณ : ชื่อดี (ชื่อดี) เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 07:28:11

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนเด็กๆ ทำได้จริงๆ ค่ะ ถ้าไม่เปิดเพลงดังๆ จะอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง ดังนั้นยิ่งอยู่ในที่เสียงดัง ยิ่งคึก ยิ่งอ่านหนังสือได้ดี ทำงานได้ดี แต่พอโตขึ้นมาหน่อย เช่นตอนทำงานแล้ว จะต้องเปิดเพลงบรรเลงเบาๆ แต่ตอนเริ่มแก่ ต้องเงียบสนิทเลยค่ะ ส่วนเรื่องสมาธิปัจจุบัน ถ้าต้องไปอยู่ในที่พลุกพล่าน เสียงดัง คนเยอะ จิตเข้าสมาธิสงบนิ่ง สติจ่ออยู่กับจิต โดยอัตโนมัติ เพราะเสียงดังคนเยอะวุ่นวาย พวกนี้ล้วนทำให้เกิดเวทนา.. สำหรับผู้มีสมาธิ จิตจะหดตัวหลบเวทนา ถ้าสติไม่ดีจะแน่นิ่งไปเลย  คือเข้าสมาธิลึกเลย ต้องเอาสติจ่อดึงให้รู้สึกตัวไว้เสมอจึงจะทำงานอยู่ได้ แต่คนที่มีกำลังสมาธิดีๆ เหมือนมีเกราะอยู่รอบๆ ตัว เขาจะทำงานได้โดยไม่รับรู้เสียงหรือความวุ่นวายพวกนั้นเลย.. อันนี้เรียกว่าสมาธิดีจริงๆ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 09:10:01

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าหากเป็นเสียงที่ดังเป็นจังหวะ จากประสบการณ์ของผมก็คล้ายๆกัน ก็เป็นไปตามที่คุณสองนิ้วชี้บอกครับ แต่ในที่ที่มีเสียงจ้อกแจ้กจอแจ ผมจะทำอะไำรไม่รู้เรื่องเลย สงสัยเป็นเพราะแก่เหมือนที่คุณ chasosy บอกหรือเปล่า แต่ก็ไม่น่า เพราะเป็นมาตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 09:26:12

ความคิดเห็นที่ 14 เวลาอ่านหนังสือแล้วเมื่อใจจดจ่ออยู่ที่การอ่าน เสียงรอบข้างเหมือนกับว่าจะหายไปหมด หรือได้ยินแต่จับใจความอะไรไม่ได้เลย ผมเปิดเพลงเป็นประจำเวลาอ่านหนังสือ แต่ไม่ได้ฟังเพลงครับเพราะไม่ได้ยินเสียงเพลง หลับได้ทุกสถานที่ครับโดยภาวนาพุทโธในใจไปจนหลับซึ่งใช้เวลาไม่นานก็หลับครับ แต่จัดว่าเป็นส่วนน้อยหรือส่วนใหญ่อันนี้ไม่ทราบครับ จากคุณ : Garcinia เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 09:29:44

ความคิดเห็นที่ 15 เวลาอ่านหนังสือทำได้นะโดนเฉพาะตอนกำลังอ่านติดพัน หูจะดับไปเลย ถึงขนาดเพื่อนเรียกยังไม่ได้ยิน จนเพื่อนคุยจบแล้วหลายรอบ เราค่อยเงยหน้าขึ้นมาถามว่า ห๊ะ อะไรนะ?จนเพื่อนมันว่าๆดีเลย์ตลอด จากคุณ : แม่ผั่น (nopas) เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 09:39:49

ความคิดเห็นที่ 16 ที่ไหนก็เสียงดังทั้งนั้นแหละครับ เข้าป่าที่บอกว่าเงียบก็มีเสียงนู้นนี่นั้นเต็มไปหมด เพียงแต่เราไม่สนใจมันก็เลยนึกว่าไม่มีเสียง จากคุณ : romporn เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 09:44:46

ความคิดเห็นที่ 17 ผมเคยฟังหลวงพ่อเทศน์ให้ฟังถึงบุคคลที่ผมไม่สามารถอ้างอิงได้ (เพราะอาจมีอาญามาถึงตัว) ท่านบอกว่า บุคคลท่านนี้ เมื่อนั่งอยู่ที่ไหน จะมีจิตระลึกเหมือนอยู่กับว่า นั่งอยู่คนเดียวในห้องเงียบๆ คือสามารถตัดทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัวได้ ผมเคยลองแล้ว พบว่ากำลังสมาธิยังไม่ถึงขนาดนั้นจริงๆ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 11:51:43

ความคิดเห็นที่ 18 นั่งอยู่คนเดียว ในห้อง ผม ทำได้นะครับ ถ้าไม่ถูกตัวผม นะครับ (เอ หรือเป็นว่า เพราะไม่ใส่ใจ กับอะไร รอบตัวกันแน่) ตอนเรียน เป็น บ่อยมาก เพราะ ตอน ทำงานในห้องเรียน หรือ ตอน สอบ ถ้าไม่จำเป็น ต้อง ส่งคำตอบบอกใคร ที่ได้ตกลงกันก่อน นะครับ เพื่อนเรียกจน เพื่อนโมโหผม ไปเลยทีเดียว ตอนนี้ กลับกัน รู้สึกไปหมด ทุกอย่าง จนน่ารำคาญ ครับ ตอนนี้ พยายามแค่รู้แล้วก็ ช่างมัน ครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 12:13:45

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ DigiTaL-KRASH!!! ปกติแล้วล่ะครับ เพราะเสียงอึกทึกนี่ คนทั่วไปถึงจะตั้งสมาธิได้ ก็ไม่ใช่สมาธิขั้นละเอียดอ่อนปราณีตอะไร แต่หากต้องการสมาธิมาก ๆ ก็ต้องหาที่เหมาะสม ในสมัยพุทธกาลก็มีเหมือนกัน พระที่รู้สึกว่าภายในวัดมันอึกทึกครึกโครมเพราะมีญาติโยมมาบ่อย ๆ ท่านก็ปลีกวิเวกไปอยู่แต่ผู้เดียวแล้วทำสมาธิจนบรรลุธรรม ฉะนั้น คนทั่วไปที่จิตใจไม่ค่อยละเอียดอ่อน ไม่รู้จักความสงบของใจ ก็ไม่เดือดร้อนอะไร แต่นักวิชาการหลาย ๆ ท่าน มักจะชอบความสงบ เพราะความคิดอันสุขุมก็มักมาพร้อมความสงบนั้น การที่ชอบความสงบ จึงนับว่าเป็นอุปนิสัยของนักปราชญ์ทีเดียว แม้พระพุทธองค์เอง เมื่อครั้งจะตรัสรู้ ก็ย่อมปลีกวิเวกไปแต่ผู้เดียวเช่นกัน จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 12:28:40

ความคิดเห็นที่ 20 แล้วทำยังไงจึงจะทำให้กำลังสมาธิมีพอที่จะจัดการกับสิ่งวอกแวกจอแจทั้งหลายครับ เพราะในบางครั้ง ก็อาจจะต้องไปยังที่มีมีสิ่งรบกวนมาก บางครั้งก็อาจจะอยู่ในที่ที่มีสิ่งรบกวนน้อย ปะปนกันไป จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 19:21:34

ความคิดเห็นที่ 21 เคยทำได้นะคะ ในขณะที่คนในบ้านเปิดเพลงดังใกล้ๆหู และตัวดิชั้นกำลังสวดอยุ่ จิตใจก็ไม่ได้ไปจับกะเสียงเพลงค่ะ ก็ระลึกแต่เสียงที่สวด มันก็เหมือนกับไม่ได้ยินเสียงเพลง เหมือนเป็นคลื่นเสียงอะไรสักอย่างมากระทบหู แต่เสียงที่ก้องในโสตประสาทจะมีแต่เสียงสวด ดิชั้นว่า ไม่ว่าเราจะทำอะไรที่ไหนอย่างไร แค่มีสติอะค่ะ รู้ว่าตนกำลังทำอะไรอยู่ มันก็ไม่หันไปวอกแวกกับสิ่งอื่น ส่วนตัวดิชั้นก็จะคิดประมาณนี้จริงๆ แต่ไม่ถึงกะไปสะกดจิตอะค่ะ ว่าทำอันนี้แล้วต้องจดจ่อกับแค่สิ่งๆนี้อย่างเดียวให้ได้นะ แค่รุ้สึกตัวตลอดว่า ทำแบบนี้ๆอยุ่นะดูความเป็นไปของมัน แล้วมันก็มีสมาธิของมันเอง จากคุณ : Ms.Browneyes เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 20:09:38

ความคิดเห็นที่ 22 #20 เปิดเสียงที่มีระดับคงที่กลบครับ ผมทำบ่อย เช่น เพลงบรรเลง เทปสวดมนต์ จากคุณ : ฝันชั้นดี เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 20:24:41

ความคิดเห็นที่ 23 มันแล้วแต่บุคคลครับ แต่ผมชอบเงียบๆ จากคุณ : โอไซริส เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 20:33:26

ความคิดเห็นที่ 24 อาจจะได้แค่อ่านรู้เรื่อง เหมือนอ่านการ์ตูนหรือหนังสือพิมพ์ จะเอาไปใช้ได้แค่ไหนอีกเรื่อง ตอนเรียนเราอ่านเสร็จแล้วจะเขียนสิ่งที่เข้าใจออกมาเป็นกระดาษโน็ตเล็กเต็มไปหมด บรรยากาศต้องเงียบๆนั่งกับพื้นหรือสวนหน้าบ้าน จากคุณ : moomanow2 เขียนเมื่อ : 30 ก.ย. 54 21:10:21

ความคิดเห็นที่ 25 เราวัดจากตัวเราเองนะคะ เราเป็นคนประสาทสัมผัสไวมาก โดยธรรมชาติ ตอนเด็กๆ สมาธิดี เหมือนเรานั่งในห้องที่มีกำแพงหนา เสียงทำอะไรเราไม่ได้ ยิ่งเปิดเพลงเสียงดังยิ่งสมาธิดี.. เพราะเสียงเพลงนั้นจะตัดเสียงอื่นๆ ออกไปหมด โดยเราก็ไม่ได้ยินเสียงเพลงนั้นเลย พอแก่ตัวลง สมาธิแย่ลงเรื่อยๆ เพราะไม่ได้ฝึก สังขารมันเริ่มร่วงไง จิตตกล้า แต่ว่าประสาทสัมผัสยังไวอยู่  มีเสียงอะไรนิดก็รบกวนสมาธิได้ทั้งนั้น ตอนนี้กลับมาฝึกสมาธิดีขึ้นแล้ว  แต่ประสาทสัมผัสไวขึ้นไปอีก คงคล้ายคุณ a235 อาการหนักมากๆ  ช่วงนึง แต่ก็ผ่านมาได้ ตอนนี้ใช้สติตัด และพยายามพัฒนาสมาธิให้เข้มแข็งขึ้น  สมาธิดีมันจะแยกได้เลย ว่าปิดหู  ไม่เอาเสียง รับแต่ภาพ หรือส่งจิตพุ่งไปเฉพาะสิ่งที่จะทำ   อย่างที่คนข้างบนบอกว่า เวลาอยู่ในที่อึกทึก ทำตัวให้รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวในโลก เราทำได้นะ  แต่ยังต้องหลับตา  ถ้าลืมตายังไม่ได้มันจะรับเข้ามาเป็นระยะ  และเวลาทำอย่างนั้นต้องนั่งเฉยๆ ทำงานไม่ได้อ่ะ.. เสนอให้คุณ DIGI ทำสมาธิเพิ่มเยอะๆค่ะ มันช่วยได้จริงๆค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 1 ต.ค. 54 11:34:01

ความคิดเห็นที่ 26 คนเรามีความคุ้นเคยที่สะสมมาของจิตที่ต่างกันนี่ครับ เหตุที่จะทำให้ใจสงบได้ง่ายจึงต่างกันไปด้วย ไม่มีใครผิดปกติหรอกครับ มีแต่คนที่เป็นไปตามความคุ้นเคยของจิตตนเอง คนที่อยู่ในที่อึกทึก แล้วสงบง่าย เคยได้ยินครูบาอาจารย์สอนมาว่ามักเป็นพวกพุทธจริต คือพวกนี้ถ้าไปอยู่ในที่สงบๆ ที่ไม่มีเสียงอะไรเลย ที่ไม่มีอะไรมากระตุ้นให้คิดเลย ก็อาจถึงหลับได้ บางคนถึงขั้นชอบใส่หูฟังซาวน์เบ๊าท์เปิดเสียงเสียงอัดหูเพื่อช่วยให้ใจสงบง่าย ^_^" ใช้วิธีนี้ฝึกเข้าถึงฌานสี่จนหูดับไปได้เลย จนไม่ได้ยินเสียงที่เปิดเลยก็มี บางคนก็ต้องอยู่ในที่สงบเงียบจริงๆ ไม่งั้นฟุ้ง บางคนต้องมีกลิ่นธูปกลิ่นดอกไม้หอมมาช่วย คลอเสียงดนตรีไทยเบาๆ ใจถึงจะสงบ ส่วนผมต้องเห็นกระแสคลื่น เห็นสีเขียว เห็นพระพุทธรูปสีทอง จิตจึงจะรวมตัวง่าย ด้วยความตระหนักถึงของเก่าที่แตกต่างกันของคน พระพุทธเจ้าท่านถึงมีกรรมฐานถึงสี่สิบวิธี ถ้าคนเหมือนกันก็คงสอนวิธีเดียวก็พอ จริงไหมครับ แนะนำท่านเจ้าของกระทู้ให้ค้นหาธรรมชาติของจิตตนเองให้เจอ แล้วปฏิบัติไปตามธรรมชาติของตนเองดีกว่าครับ อย่าไปฝืนปฏิบัติตามธรรมชาติความถนัดของคนอื่นที่เราคิดว่าดี เพื่อที่เราจะได้ดีอย่างเขา แบบนี้จะกลายเป็นสมาธิที่มีตัณหานำ ไม่ใช่สมาธิแบบที่มีฉันทะในอิทธิบาทสี่นำ การใช้หลักอิทธิบาทสี่ในการทำงานทั้งทางโลกและทางธรรมนั้นจึงสำคัญมาก เพราะถ้าฉันทะไม่มี วิริยะก็จะไม่มา จิตตะก็ไม่เกิด วิมังสาก็ไม่ผุด สมาธิที่ไม่ตั้งอยู่บนหหลักอิทธิบาทสี่มันก็จะไม่เจริญ เป็นกำลังใจให้ท่านปฏิบัติถึงความพ้นทุกข์ไวๆ ครับ จากคุณ : แมวเปอร์เซีย เขียนเมื่อ : 2 ต.ค. 54 06:49:37