นะโมตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ
=========================================
สวัสดีครับเพื่อนๆทุกท่าน จากตอนที่แล้วได้แสดงเรื่องอกุศลกรรมบท ๑๐
วันนี้ก็จะได้แสดงต่อถึง ผล แห่ง โลภะ โทสะ โมหะ นะครับ
_____________________________________________________________
(ความจาก คู่มือ อภิธัมมัตถสังคหะ ปริเฉทที่ ๑)
อกุศลจิต จิตที่เป็นบาป นี้ กล่าวโดย เยภุยยนัย คือ กล่าวโดยส่วนมากแล้วเป็นเหตุให้ได้รับผลดังนี้
เยภุยฺเยน หิ สตฺตา ตณฺหาย เปตฺติวิสยํ อุปฺปชฺชนฺติ ฯ
สัตว์ทั้งหลายโดยมากย่อมไปเกิดเป็นเปรต เป็นอสุรกาย ด้วยอำนาจแห่งโลภะ อันมีความอยากได้เป็นมูลฐาน
โทเสน หิ จณฺฆชาตตาย โทสสทิสํ นิรยํ อุปฺปชฺชนฺติ ฯ
สัตว์ทั้งหลายย่อมไปเกิดในนรก ด้วยอำนาจแห่งโทสะ อันเป็นที่ทรมานสัตว์
ให้เร่าร้อนเช่นเดียวกับสภาวะของโทสะที่ดุร้าย ทำลาย อันทรมานเผาไหม้หัวใจอยู่ทุกขณะ
โมเหน หิ นิจฺจสมฺมุฬฺหํ ติรจฺฉานโยนิยํ อุปฺปชฺชนฺติ ฯ
สัตว์ทั้งหลาย ย่อมไปเกิดเป็นดิรัฉาน ด้วยอำนาจแห่งโมหมูลจิต
เพราะเป็นสภาพที่ยังสัตว์ให้ลุ่มหลงงมงายอยู่เป็นนิจ
________________________________________________
อีกนัยหนึ่งแสดงว่า
สมัยใด มนุษย์มีสันดานมากไปด้วยโลภะ สมัยนั้นก็เกิด ทุพฺภิกฺขนฺตราย
อันตรายที่เกิดจากข้าวยากหมากแพง เป็นเหตุให้อดอยากล้มหายตายจากกันไปเป็นอันมาก
สมัยใด มนุษย์มีสันดานมากไปด้วยโทสะ สมัยนั้นก็เกิด สตฺถนฺตราย
อันตรายที่เกิดจากศัตราวุธต่างๆ เป็นเหตุให้ฆ่าฟันกันล้มหายตายจากกันไปเป็นอันมาก
สมัยใด มนุษย์มีสันดานมากไปด้วยโมหะ สมัยนั้นก็เกิด โรคนฺตราย
อันตรายที่เกิดจากโรคภัยไข้เจ็บ เป็นเหตุให้เป็นโรคระบาดล้มหายตายจากกันไปเป็นอันมาก
______________________________________________________
วันนี้ก็จะได้แสดงไว้แต่เพียงเท่านี้ก่อนนะครับ
อภิธรรม3นาที - ตอนที่ 15 ผลแห่งโลภะ โทสะ โมหะ
