ความคิดเห็นที่ 1 ศีลจะผิดไม่ผิด จะด่างหรือไม่ด่างขึ้นอยู่กับเจตนาและจิตที่เป็นกุศลและอกุศลเป็นหลัก ตามหลักแล้วศีลข้อกาเมมีองค์ประกอบยิบย่อยเยอะมาก ข้อมูลที่ให้มาก็ยังบอกอะไรได้ไม่มาก แต่ถ้าถามความเห็นส่วนตัว 1. ผิด เพราะจิตหมกมุ่นอยู่กับกาม 2. ก็ผิด ผมไม่รู้ว่าเมียหลวงกับเด็กที่ถูกยกให้เป็นเมียเต็มใจหรือเปล่า  แต่ก็ไม่ต่างกับการเอาเงืนซื้อคนมาบำเรอกาม 3. ถ้าทั้ง 3 คนเต็มใจแบบไม่มีใครต้องเป็นทุกข์ก็คงไม่ผิด แต่เป็นไปได้ยากนะ เคสอย่างนี้ จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:21:54

ความคิดเห็นที่ 2 บ่งชี้ว่า "กาเมสุมิฉาจาราเวระมณีสิขาปะทังสะมาทิยามิ" ไม่ครอบคลุมปัญหา เพราะเปลี่ยนแปลงได้ และคลุมเครือ หรือไม่? สะท้อน "ฆาราวาสชาวพุทธ" ที่ยึดถือศีล 5 ยังมีกาเม เสพเมถุนได้ไม่จำกัดรูปแบบ และจำนวน เพราะเห็นว่ายังอยู่ใน 4 กรณี นี้ หรือไม่? 1. มีกาเมได้ หากแต่งงานถูกต้อง ที่คลุมเครื่อคือนิยามการแต่งงานถูกต้องคืออะไร? ตามกฎหมาย หรือ ตามจารีต หรือ ตามสติปัญญาแต่ละบุคคล? ลำพังจดทะเบียนสมรส หรือ จัดงานเลี้ยง หรือ พ่อแม่รับรู้ หรือ มีพิธีกรรมทำบุญ อย่างใดอย่างหนึ่งเพียงพอแล้ว หรือต้องครบองค์ประกอบทั้งหมด? ศาสนาหรือใครกำหนด? การแต่งงานโดยพ่อแม่ไม่รับรู้ หรือ รับรู้แต่ไม่เห็นด้วย หรือ มีพิธีแต่งงานแบบไม่จดทะเบียน? หรือ มีงานเลี้ยงแต่ไม่มีพิธีกรรม? แต่ละกรณีถือว่าแต่งงานถูกต้องตามหลักศาสนาพุทธแล้วหรือไม่? 2. มีกาเมได้ หากจารีตยอมรับ จารีต และวัฒนธรรมในสังคมปัจจุบันยอมรับการ "อยู่ก่อนแต่ง" "สมยอม" หรือ กาเมโดยไม่ต้องแต่งงานแล้วใช่หรือไม่? แค่พึงใจกันก็มีกาเมได้แล้ว ป้องกันให้ดี และ ไม่เดือดร้อนใคร ไม่เป็นชู้กับคู่ครองชาวบ้าน ไม่มีกาเมกับเด็กที่ยังมีผู้ปกครอง ก็พอ 3. มีกาเมได้ หากกฎหมายยอมรับ กฎหมายในปัจจุบันยอมรับการ "อยู่ก่อนแต่ง" หรือ กาเมโดยไม่ต้องแต่งงานใช่หรือไม่? ยอมรับการ "ค้าประเวณี" ที่อ้างว่ามีบริการอื่นร่วมด้วยได้ใช่หรือไม่? มีกาเมได้หากสมยอม ไม่ละเมิดกฎหมายค้ามนุษย์ ไม่ละเมิดเด็กที่ยังไม่บรรุนิติภาวะตามกฎหมาย ก็พอ 4. มีกาเมได้ หากเป็นการแลกเปลี่ยนกันทางการค้า เพราะ การเที่ยวหญิงบริการ ไม่เข้าข่าย "การค้า 5 ประเภท ที่พระพุทธเจ้าทรงห้าม" ซ้ำร้าย ในสมัยพุทธกาล จะเป็นนางนครโสเภณีไม่ใช่ง่าย มีเกียรติยศศักดิ์ศรีอีกต่างหาก ตามที่ได้พูดคุยกันมาแล้วในกระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y12255833/Y12255833.html เพราะอะไร ? จะแก้ไขปัญหานี้อย่างไร? ปล. ขอความร่วมมือ คุยกัน ในประเด็น ด้วยเหตุผล และข้อมูลจริง เพื่อแสวงหาสัจธรรม งดการลบหลู่ ดูหมิ่นนะครับ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:35:41

ความคิดเห็นที่ 3 คห 2 เรื่องที่ฆราวาสชาวพุทธยึดถือศีล 5 นั้น  ผมว่าคุณยังไม่เข้าใจพอเพราะคุณมีอคติจึงไม่ทราบว่า -ศีล 5 ที่บริสุทธิ์แล้ว เป็นอัตโนมัติแล้ว พึงมีแก่พระอริยบุคคลเท่านั้น  นอกนั้นคือผู้พยายามฝึกฝนตน  กำลังเรียนรู้อยู่  ไม่ใช่เชื่ออย่างงมงาย  ดังนั้นคำนี้จึงเป็นโมฆะ "บ่งชี้ว่า "กาเมสุมิฉาจาราเวระมณีสิขาปะทังสะมาทิยามิ" ไม่ครอบคลุมปัญหา เพราะเปลี่ยนแปลงได้ และคลุมเครือ หรือไม่?" "สะท้อน "ฆาราวาสชาวพุทธ" ที่ยึดถือศีล 5 ยังมีกาเม เสพเมถุนได้ไม่จำกัดรูปแบบ และจำนวน เพราะเห็นว่ายังอยู่ใน 4 กรณี นี้ หรือไม่?" -ศีลในความหมายของพุทธ  ไม่เหมือนศีลของศานาคุณที่แปลว่าข้อห้าม  ไตรสิกขาคือข้อการเรียนรู้  ซึ่งอาศัยปัญญา สัมมาทิฏฐิในการมีศีล  ปัญญา และสมาธิก็อาศัยศีลเช่นกัน  ไม่ใช่สักแต่ว่า  สูเจ้าจงมาเชื่อข้า.. ปล. อนึ่งผมขออนุญาตเจ้าของกระทู้ที่ออกทะเลไปนะครับ จากคุณ : Bitter Coffee เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:53:12

ความคิดเห็นที่ 4 คห.3 กล่าวคือต้องอาศัย "ปัญญาของแต่ะคนคิดเอาเอง" ใช่ไหมล่ะครับ? ก็นี่งัยครับผมจึงเอา ปัญญามา วิเคราะห์ปัญหาให้ดู ว่าปัญญาของแต่ละคนเข้าใจไปได้อย่างไรบ้าง ที่ผมใช้ปัญญาวิเคราะห์ก็อย่าเหมารวมว่าเป็น "อคติ" เลยครับ เพราะอย่างนั้นผมก็เหมารวมกลับไปหาคุณได้เช่นเดียวกัน มันจะไม่จบ มีปัญญาเห็นว่าแต่ละข้อ จริง ไม่จริง อย่างไร ก็เอารายละเอียดมาเสวนากันดีกว่า ส่วนที่คุณเข้าใจ กฎข้อห้ามในศาสนาผมว่า เป็นการเชื่อโดย "สักแต่ว่า สูเจ้าจงมาเชื่อข้า..." โดยไม่ต้องอาศัยปัญญาไตร่ตรงนั้น เป็นความเข้าใจผิดอย่างแรง เพราะ ศาสนาผมก็ส่งเสริมการใช้ปัญญาพิสูจน์อย่างเต็มที่ก่อนจึงปฏิบัติตาม หาใช่การยุติการใช้ปัญญาเพราะกลัวจะฟุ้งซ่าน หรือ บ้า โดยชักชวนให้ปฏิบัติก่อนตามที่บางศาสนานิยมกระทำกันไม่ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:01:52

ความคิดเห็นที่ 5 เรื่องปัญญาที่คุณพูดถึงนั้น  ขอรบกวนไปศึกษาปัญญาที่พระพุทธเจ้าทรงสอนว่ามีกีระดับนะครับ ปัญญาที่คุณอ้างว่าคิดเองเออเอง  นี่เป็นความคิดที่กอปรด้วยกิเลส อคติ นิวรณ์ 5 แล้วแต่ว่าคุณจะชอบแบบไหนๆ  หาได้มีความเป็นปัญญาระดับสากลไม่ ศาสนาพุทธนั้นไม่เคยบังคับใครให้เข้ามาศึกษาและปฏิบั้ติอยู่แล้วครับ  ของแบบนี้ขึ้นกับอินทรีย์บารมีครับ ขออนุญาตอำลา  เพราะพูดไปก็เท่านั้นครับ จากคุณ : Bitter Coffee เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:09:15

ความคิดเห็นที่ 6 เรามาให้ข้อมูลเพิ่มค่ะ  ในกรณีข้อสองนั้น พ่อแม่เมียน้อยน่าจะผิดด้วยใช่ไหมคะ  เพราะรู้ว่าผู้ชายมีเมีอยู่แล้ว  และทางฝ่ายชายก็แอบตกแต่งเมียน้อย  โดยไม่ให้เมียหลวงรู้  แบบนี้น่าจะผิดทั้งหมด ยกเว้นเมียหลวงหรือเปล่า ในกรณีข้อสาม เมียหลวงเป็นคนอนุญาต  แต่คนที่เป็นสามี  ก็มีความพยายามอย่างยิ่งที่จะทำให้เมียหลวงมีลูกให้ได้  โดยการหาหมอและทำต่างๆนาๆ  แต่เมียหลวงก็ยังมีลูกไม่ได้  สามีจึงขออนุญาตที่จะมีเมียน้อย ถ้าในตอนแรกเมียหลวงอนุญาต  แต่สามีอยู่แต่กับเมียน้อยและลูก  ทำให้เมียหลวงเกิดความขัดเคืองใจ และทุกข์ใจ แบบนี้จะตัดสินยังไง จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:13:51

ความคิดเห็นที่ 7 คห.5 ปัญญาก็เป็นความหมายสากลอยู่แล้วครับ เป็นที่รู้กัน คงไม่จำเป็นต้องอ้างไปเอานิยามของพุทธศาสนาเพียงอย่างเดียว  ส่วนจะพยายามแบ่งเป็นกี่ระดับ จะมีหน่วยเรียก หน่วยวัดเป็นไอคิว อีคิว เอสคิว หรือ ขึ้นกับบารมี อินทรีย์ใด มีองค์ประกอบใด คำว่าปัญญาก็เป็นที่รู้กัน และเปรียบเทียบกันได้ครับ เสียดายที่ไม่ยอมใช้ปัญญาพิสูน์โดยการเสวนากันจริงๆจังๆเสียที ก็ลาไปเสียก่อน ยังงัยก็โชคดีนะครับ คุณ Bitter Coffee จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:22:41

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่ใช่การต้องอาศัย "ปัญญาของแต่ละคนคิดเอาเอง" กล่าวแบบนี้ผิด   ต้องใช้ปัญญาพิจารณาคือ "ต้องเห็นตามความเป็นจริง" ด้วย ข้อ 1-3 ที่ระลิกยกมา เป็นเรื่องของ "รูปแบบ" ซึ่งไม่ว่าจะแต่งงานหรือไม่แต่งงานหากถูกต้อง หากธรรมเนียม จารีต ประเภณีถูกต้อง บิดามารดาทั้งสองฝ่ายยอมรับ ไม่มีอกุศลเจตนาในการแต่งงานหรืออยู่ร่วมกันนั้นๆ ก็ไม่ถือว่าผิดศีลข้อกาเม ชาวพุทธหลายคู่อยู่ด้วยกันก่อนแต่ง ไม่แต่งงานโดยที่พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายยอมรับและไม่เคยนอกใจหย่าร้าง นั่นก็ถือว่าไม่ละเมิดศีลกาเม เพราะธรรมเนียม จารีตต่างๆเป็นแค่การกระทำทางกาย หากกุศลจิจทางใจไม่มีมันก็เท่านั้น ยกตัวอย่าง ศาสนนาหนึ่ง สองคนรักกันแต่ต่างกันที่ศาสนา อีกฝ่ายต้องเปลี่ยนตามเพื่อที่จะได้ใช้ชีวิตร่วมกัน  ถึงจะมีเหตุผลดีเลิศประการใด มันก็คือการเปลี่ยนศาสนาเพียงการกระทำทางกาย แต่ใจไม่ได้น้อมรับ มันก็เท่านั้น ปัญญาที่แท้จริงในศาสนาพุทธคือ พระพุทธเจ้าสอนแนวทางให้ไปปฏิบัติ เมื่อศีล สมาธิ ปัญญา ครบสมบูรณ์ตามลำดับ ก็จะเกิดสัมมาทิฐิ คือเห็นชอลด้วยปัญญา ไม่ใช่รูปแบบที่ทำตามๆกันมาโดยใช้คำของศาสดามาฉาบตัวเป็นข้ออ้าง เพราะฉะนั้นในข้ 4 ที่ระลิกยกมา หากใช้ปัญญาประกอบ  สังคมในสมับพุทธกาลต่างกับปัจจุบัน ในสมัยพุทธกาล วัฒนธรรมสังคมของชมพูทวีปมันเป็นแบบนั้น ซึ่งถือว่าถูกกฏหมายและจารีตขณะนั้น แต่ปัจจุบัน การไปเที่ยวอาบอบนวด เราถือว่าผิดศีลข้อกาเม เพราะไม่ถูกกับจารีต ถึงจะไม่ผิดกฏหมายก็ตาม เพราจารีตของหญิงบริการในปัจจุบันไม่ได้ถูกการยอมรับ พ่อแม่ของหญิงเหล่านั้นก็มีทั้งยินยอมและไม่ยินยอม จึงเห็นได้ว่า กุศลจิตคือการไม่ล่วงละเมิดและหมกมุ่นในกามยังคงเดิม แต่จารีตเปลี่ยนไป ถ้าถามว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไร   ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ศาสนา  แต่อยู่ที่คนตีความแบบไม่เข้าใจและขาดปัญญามากกว่า จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:24:21

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นไหมครับ "กุศลจิต" ก็ต้องมานิยามกันอีกว่าใช้อะไรเป็นเกณฑ์ สติปัญญาแต่ละคนอีกหรือ? กุศลจิตของแต่ละคนอีกหรือ? ยกตัวอย่าง คนดีที่เจตนาครองคู่กัน แต่ พ่อ แม่ไม่เห็นด้วย และขัดขวางการครองคู่กันเพียงเพราะอาจต่างความเชื่อ ต่างศาสนากัน หรือ ต่างฐานะกัน แต่เด็กทั้งสองก็ยืนกรานที่จะครองคู่กัน อย่างนี้จะเรียก การแต่งงานนี้มี "กุศลจิต" ได้หรือไม่? หรืออีกกรณีหนึ่ง บางพื้นที่ที่นิยมขาย หรือ ส่งลูกสาวตนเองเพื่อไปเป็นหญิงบริการเพื่อหาเงินมาดูแลครอบครัว และลูกก็เห็นพ้องด้วย ทั้งพ่อ แม่ ลูก ต่างใช้สติปัญญามองเห็นเป็นเรื่องธรรมดาที่จะหาเลี้ยงครอบครัว ด้วยเหตุผลที่ผมยกมาแล้วใน คห.2  คนเที่ยวก็ยังมองว่าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน และยังเป็นการช่วยเหลือทางการเงิน ทั้งยังมองว่าเป็นการป้องกันการไปละเมิดกฎกาเมเสียอีก การเที่ยวหญิงบริการด้วยปัญญาแบบนี้ จะถือว่าเป็น "กุศลจิต" ด้วยหรือไม่? จะมีอะไรชี้แจงให้ชัดเจนตามหลักการศาสนาที่ไม่ใช่หลักปัญญาสากลไหมว่า ผู้ที่เข้าใจไปตาม คห.2 ตีความไปเอง และขาดปัญญา "หญิงที่จารีตรักษา ที่เรียกว่า จารีตห้าม ได้แก่ หญิงที่เป็นเทือกเถาเหล่ากอ" หาได้หมายรวมถึง หญิงค้าบริการไม่ เพราะตามที่อ้างใน คห. 4 " ในสมัยพุทธกาล จะเป็นนางนครโสเภณีไม่ใช่ง่าย มีเกียรติยศศักดิ์ศรีอีกต่างหาก นางนครโสเภณีในสมัยพุทธกาลก็ศรัทธาในสมัยพุทธศาสนา " แสดงว่า จารีตในสมัยพุทธกาล และพระพุทธเจ้าก็ไม่ได้ห้ามอาชีพนี้โดยตรงเหมือนที่ระบุกับการค้าอื่นในการค้า 5 ประเภท ตามหัวข้อกระทู้ และการค้าบริการในหลายรูปแบบที่มีในปัจจุบันก็เป็นที่ยอมรับให้มีอย่างเสรี โดยเฉพาะการทดลองชิมกันก่อนแต่งงานที่เป็นวัฒนธรรมใหม่ที่เป็นที่ยอมรับกันอย่างแพร่หลาย ส่วนเรื่องผิดจารีต เมื่อจารีตเป็นพลวัตร มีการเปลี่ยนแปลงตามกระแสสังคม ต้องโหวตหรือไม่ว่าหากเสียงข้างมากว่าอย่างไร สิ่งนั้นคือจารีต? และจะพิสูจน์ได้อย่างไรว่าความเชื่อแบบใดเป็นเสียงข้างมาก? เพราะ " หากจารีตเกิดยอมรับ ศาสนาพุทธก็ต้องยอมรับด้วยใช่หรือไม่?" ยกตัวอย่าง จารีตชายไทยสมัยก่อนที่นิยมมีเมียมาก  โดยเฉพาะชนชั้นศักดินา ย่อมแสดงว่า ศาสนพุทธก็อนุญาตให้ชายไทยมีภรรยาได้ไม่จำกัดจำนวนด้วยจริงไหม? นอกจากนี้การขายบริการยังไม่ผิดกฎหมายอีกด้วย เพราะผมเห็นว่าเป็นที่รับรู้กันโดยแพร่หลายว่า อาชีพ "หญิงค้าบริการทางเพศ" ในปัจจุบันล้วนมีใบอนุญาต และ ถูกกฎหมาย และที่สำคัญ การลองชิม หรือ อยู่ก่อนแต่งก็ไม่ได้ ผิดกฎหมายเช่นเดียวกัน  " หากจารีต หรือกฎหมายเกิดยอมรับ ศาสนาพุทธก็ต้องยอมรับด้วยใช่หรือไม่?" สรุปว่าทั้งจารีต และ กฎหมาย ที่เอื้อให้ การค้าบริการทางเพศ และการเสพเมถุนกับหญิงที่บรรลุนิติภาวะแล้วโดยปราศจากการแต่งงาน เกิดขึ้นได้นั้น ทำให้ การเสพเมถุนในรูปแบบที่แพร่หลายปัจจุบันเหล่านี้ ไม่เข้าข่าย "หญิงต้องห้ามสำหรับเสพเมถุน" และ " กาเมสุมิจฉาฯ"  ตามหลักเกณฑ์ทางศาสนาพุทธ จริงหรือไม่? ปล. ศาสนาผมก็ไม่ยอมรับในกรณีที่การเปลี่ยนศาสนาไม่เป็นไปเพราะความศรัทธา แต่เป็นเพียงเพื่อการแต่งงาน นั่นก็เป็นการนำศาสนามาเป็นข้ออ้างเช่นกัน ไม่เรียกว่า สัมมาทิฐิ แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 55 11:49:36 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:43:39

ความคิดเห็นที่ 10 ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลงตามกาลเป็นสัจธรรม  วันหนึ่งระลิกก็ต้องแก่ลง หายไปจากโลก มีอะไรบ้างที่ระลิกรั้งไว้ให้คงอยู่ตลอดไป  จารีตก็เหมือนกัน วัฒนธรรมก็เหมือนกัน แม้แต่จิตเปลี่ยนแปลงตลอด การเดินทางของความเชื่อก็เหมือนกัน ศาสนาพุทธไม่บังคับและใช้บทลงโทษรุนแรงเพื่อบังคับให้ทุกคนคิดเหมือนกัน  เพราะนั่นไม่ใช่แก่น การบังคับทำได้แค่เปลือก  เปลือกที่ดูดี แต่ภายในเต็มไปด้วยโรค เหมือนคนที่ดูดีภายนอก ใครจะรู้ว่าจิตภายในคิดแต่จะฆ่าฟันผู้ที่แตกต่าง มันจะมีประโยชน์อะไรจริงมั้ย เรื่องของจารีตที่แตกต่างกันของเวลาสถานที่ ผมได้พูดชัดแล้ว หากระลิกจะหาทางออกด้วยการทำแกล้งโง่ หรือโง่จริง  ผมก็คงต้องปล่อยวาง  เพราะผมไม่สามารถเพิ่มความฉลาดให้ได้   จะเพิ่มให้อีกนิดละกัน ทั้งหมดสำคัญที่ว่าปัญญาจะนำชีวิตให้เป็นอย่างไร ทางพุทธ ปัญญามี 3 ระดับ ปัญญาจากการฟัง ปัญญาจากการคิด ปัญญาจากการภาวนา ปัญญาสองระดับแรกเป็นปัญญาทางโลก ซึ่งไม่สามารถตัดความคิดอกุศลได้ทั้งหมด แต่ปัญญาอันสุดท้ายคือปัญญาจากการภาวนาคือปัญญาที่เป็นผลจากสมาธิ  ซึ่งหากพูดให้คนไม่รู้จริงฟังก็อธิบายยาก  เอาเป็นว่าปัญญาระดับที่สามนี้คลื่นสมองจะทำงาในระดับที่ช้าและยาวนสนหว่าปรกติ ทำให้เริ่มเห็นการเกิดดับของทั้งกายและอารมณ์ การละอกุศลจิตเป็นเบื้องต้นแห่งการละความชั่วทั้งปวง เพราะแค่กฏข้อบังคับมันก็แค่การระงับพฤติกรรมด้วยความกลัว วันหนึ่งหากคนๆนั้นได้กลับไปอยู่ในหมู่โจร มันก็กลายเป็นโจรวันยังค่ำ จารีตของสังคมไทยกับแขกต่างกัน  อย่าเอามาถือเป็นกฏเกณท์ของกุศลเลย มันก็แค่เปลือก ยกตัวอย่างแขกอัฟกันเลือกที่จะฆ่าลูกเพื่อรักษาศักดิฺ์ศรี ของครอบครัว แต่ครอบครัวไทยก็เลือกที่จะปฏฺบัติอีกแบบซึ่งไม่นิยมการฆ่าลูก   ซึ่งนี่แหละคือแก่นที่ต่างกันของสังคมพุทธกับสังคมแขก เอาเป็นว่าผมได้เลือกแต่ประเด็นมาอธิบายแล้ว ถ้าระลิกจะดิ้นต่อไป ทำเป็นไม่เข้าใจด้วยตรรกะบ้าๆบอๆ หรืออาจจะโง่จริงๆผมก็ไม่ว่าอะไร  แต่ถ้าแค่นี้ยังไม่เข้าใจก็คงป่วยการ แต่ก็ยังยินดีนะ  ที่ระลิกเป็นเด็กที่พยายามทำตัวเป็นผู้ใหญ่ จะให้ดี เป็นผู้ใหญ่จริงๆเหอะ อย่า "ทำตัว" เป็นผู้ใหญ่  เพราะมันเป็นแค่เปลือกฉาบ ไม่ใช่แก่น จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 12:26:52

ความคิดเห็นที่ 11 นอกจากการพยายามจัดหัวข้อ 1 2 3 ตั้งชื่อให้เป็นเปลือกแก่ปัญญาที่ตนเองมี ก็ไม่มีเนื้อหาสาระอะไรที่ จะแสดง "วุฒิภาวะ และ สติปัญญา" ของผู้ใหญ่ออกมาให้ประจักษ์ได้เหมือนเดิม นอกเสียจาก "วาทะ" ตามอคติที่มีนะครับ goodfriday จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 12:34:00

ความคิดเห็นที่ 12 goodfriday Bitter Coffee corelooy คิดว่า เป็นการยาก ที่จะอธิบายให้คนที่ยังไม่ศรัทธาได้เข้าใจ? เปรียบเหมือนอัลกุรอาน หากไม่ศรัทธา อ่านไปด้วยใจจับผิดและอคติหลงตัวเองคิดว่าดีอยู่แล้ว อัลกุรอานก็เหมือนคำเพ้อเจ้อไร้สาระ เป็นที่สงสัยของผู้ไม่ศรัทธา เช่นกันว่า นาย laliklalee กำลังทำอยู่นั้น - นิยามกันเอง ว่าอะไรคือกุศลจิต - สรุปเอาเอง ว่าปัญญาคืออะไร - ปฏิบัติก่อนจึงรู้ นี่ก็ไปเข้าใจอย่างไรก็มิอาจทราบ เสมือนว่า มิได้ต้องการคำตอบ แต่มาเพื่อยกตน ว่า มูฮำหมัด ของฉัน อัลลอฮของฉัน เป็นเลิศแล้ว สมบูรณ์ที่สุดคืออิสลาม เป็นต้น อิสลาม กระทำเช่นนี้ ต่อต่างศาสนา ทั้ง คริสต์ และอื่นๆ ที่ไม่ใช่อิสลาม แม้นพวกเดียวกัน บางทีก็กล่าวว่าไม่ใช่อิสลาม คำอธิบายและคำตอบทางพุทธศาสนา ไม่ใช่ไม่มี แต่อิสลามกลุ่มนี้ คือผู้ที่พยายามบิดเบือนลบหลู่ศาสนาอื่นๆนั้น พยายามกระทำอยู่อย่างที่เห็น อาจจะด้วยหลงตนหรือหลงพระเจ้าก็ตาม และอาการชัดๆอีกประการคือ ทำตัวเหมือนผู้ไม่รู้ภาษา ง่ายๆคือ เหมือนไม่ได้อ่าน ตั้งตนเป็นศูนย์กลางจักรวาล Bitter Coffee กล่าวถูกแล้วละ "พูดไปก็เท่านั้น" จากคุณ : corelooy เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 12:47:38

ความคิดเห็นที่ 13 มาช่วยตอบคุณ laliklalee จะแก้ไขปัญหานี้อย่างไร? ผมมองว่าปัญหาอยู่ที่คน ชอบคิดเข้าข้างตนเอง เรื่องการแต่งงานที่ไม่ผิดศีลข้อสาม กาเมสุมิฉาจารานั้น ที่ถูกต้องก็คือ พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายรับรู้และยอมรับ แค่นั้นเอง ส่วนเรื่องจัดพิธีการแต่งงานหรือจะจดทะเบียนสมรสหรือไม่ เป็นเรื่องของจารีตประเพณี ง่ายๆแค่นี้เอง ส่วนเรื่องอื่น เช่น อยู่ก่อนแต่ง แต่งก็อยู่ บรรลุนิติภาวะหรือไม่ อะไรต่อมิอะไรที่จะพยายามคิดดัดแปลงไป ก็สุดแท้แต่ ไม่ใช่สาระสำคัญ สำคัญที่ว่าพ่อแม่เขารับรู้และอนุญาตแล้วหรือยัง ส่วนเรื่องการค้าประเวณีใครบอกว่า กฎหมายและจารีตประเพณีไทยยอมรับ ยอมรับตั้งแต่เมื่อไหร่ มันยังผิดกฎหมายและผิดจารีตอยู่นะ เพียงแต่คนนั่นแหละ ละเลยเรื่องพวกนี้ไป สมัยก่อนก็เห็นตำรวจไล่จับพวกค้าประเวณีอยู่บ่อยๆ แต่ช่วงหลังนี้ไม่เห็นนานแล้ว สงสัยเงินจ้างผีโม่แป้งได้ เรื่องง่ายๆแค่นี้ ทำไมคิดมากจัง อ้อ แล้วศีลข้อที่สามนี้ใช้กับทั้งหญิงและชายที่เป็นฆราวาสนะครับ ไม่ได้ใช้กับนักบวช ถ้าคุณเป็นหญิงแล้วไปเร่ขายประเวณี ก็ผิดทั้งกฎหมาย ทั้งจารีต และผิดศีลข้อสามด้วย เพราะว่าไปยุ่งกับชายที่ไม่ใช่คู่ครองของตน ส่วนชายที่ไปซื้อประเวณีก็เช่นเดียวกัน แต่คนเหล่านี้เขาไม่ถือศีลห้านี่ แล้วจะให้เขาผิดศีลด้วยข้อหาอะไรครับ   อีกอย่างหนึ่งเพิ่งทราบจากคุณ laliklalee ว่าปัจจุบันนี้สังคมไทยยอมรับการอยู่ก่อนแต่งแล้ว แต่ก็เป็นเรื่องของเขานะ ผมไม่เกี่ยว แต่พ่อแม่เขาเป็นคนเกี่ยว จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 13:15:05

ความคิดเห็นที่ 14 "ส่วนเรื่องการค้าประเวณีใครบอกว่า กฎหมายและจารีตประเพณีไทยยอมรับ ยอมรับตั้งแต่เมื่อไหร่ มันยังผิดกฎหมายและผิดจารีตอยู่นะ เพียงแต่คนนั่นแหละ ละเลยเรื่องพวกนี้ไป สมัยก่อนก็เห็นตำรวจไล่จับพวกค้าประเวณีอยู่บ่อยๆ แต่ช่วงหลังนี้ไม่เห็นนานแล้ว สงสัยเงินจ้างผีโม่แป้งได้ เรื่องง่ายๆแค่นี้ ทำไมคิดมากจัง" เรื่องค้าประเวณีผิดจารีตและกฏหมายเท่ากับผิดศีลข้อสาม ในหัวข้อ หญิงจารีตห้าม ในหญิงต้องห้ามเสพเมถุนสามข้อใหญ่ ผมได้อธิบายไปแล้วในกระทู้ก่อนหน้านี้ แต่ดูเหมือนจะยังไม่เคลียร์ครับ -.-" ส่วนการบอกว่าใช้ปัญญาพิสูจน์นั้นไม่สามารถยอมรับได้ถ้าใช้ปัญญาโดยปราศจากสมาธิที่ตั้งมั่นและการพิสูจน์ตามประกอบ เพราะการที่คนเราใช้ปัญญาแต่ถ้ายังมี อคติ ตัณหา อวิชชา อุปทาน ปนอยู่ มันก็มีสิทธิ์สูงที่จะทำให้สิ่งที่เราคิดว่าถูกแล้วแต่จริงๆมันผิดครับ  การพิสูจน์หรือการทดลองภาคปฏิบัติจึงมีความถูกต้องเป็นที่ยอมรับได้มากกว่า เพราะการพิสูจน์มันใช้อุปทานไปใส่ก็ไม่ได้ทำให้อะไรเปลี่ยน ผลเหมือนเดิม แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 55 15:05:50 จากคุณ : Rattanapreug เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 14:21:23

ความคิดเห็นที่ 15 ขอโทษที่ไม่ได้อ่านทั้งหมดนะครับ แต่ก็ดีมากๆ หลากหลายดี แต่ฟังแล้วยากเนาะ "ศิล แปลว่า ปกติ"  อันนี้ก็น่าจะคลอบคลุมมากแล้ว ครับ สิ่งไหน การกระทำไหน ทำแล้ว ผิดปกติ ก็ไม่ควรทำ และที่สำคัญ ศิล ผมไม่ได้มองว่าเป็นข้อห้ามอ่ะครับ เป็นสิ่งที่ควรละ ถามว่าไม่ทำตามได้รึเปล่า ได้ครับ แต่ก็จะมีผลของมันตามมาเอง         ส่วนตัว ศิล คือ ปกติ , ธรรมะ คือ ธรรมชาติ  อันไหนธรรมชาติ ของคนไม่ควรทำ ก็ไม่ทำ แค่นั้นละครับ สาธุๆครับ จากคุณ : ดูกรท่านผู้เจริญ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 14:57:55

ความคิดเห็นที่ 16 ๑๖๑. อยู่ในอำนาจของคนอื่นเป็นทุกข์       สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับ ณ ปราสาทของนางวิสาขา มิคารมารดา๑ ในบุพพาราม ใกล้กรุงสาวัตถี. สมัยนั้น นางวิสาขา มิคารมารดา มีธุระบางอย่างเกี่ยวข้องในพระเจ้าปเสนทิโกศล. พระราชามิได้ทรงพิจารณาเรื่องนั้น ตามความต้องการ (อรรถกถากล่าวว่า นางวิสาขาไปเฝ้า แต่ไม่พบ หลายครั้ง). นางวิสาขาจึงเข้าไปเฝ้าพระผู้มี พระภาคแต่ยังวัน ถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนหนึ่ง. พระผู้มีพระภาคจึงตรัสถามว่า "ดูก่อนวิสาขา เธอไปไหน มาแต่ยังวันทีเดียว." นางวิสาขาจึงกราบทูลเรื่องนั้นให้ทรงทราบ. พระผู้มีพระภาคทรงทราบเนื้อความนั้นแล้ว จึงทรงเปล่งอุทานนี้ในเวลานั้นว่า      "การอยู่ในอำนาจของคนอื่น ทุกอย่าง เป็นทุกข์, การเป็นอิสสระ ทุกอย่าง เป็นสุข. คนทั้งหลายย่อมเดือดร้อน ในเรื่องทุกข์สุขทั่วไป เพราะว่ากิเลสเครื่องมัดสัตว์ เป็นของก้าวล่วงได้ยาก." อุทาน ๒๕/๙๘ ๑. คำนี้เป็นชื่อพิเศษแสดงประวัติว่า ได้เคยต่อสู้กับมิคารเศรษฐี บิดาสามี ซึ่งบีบคั้นนางต่าง ๆ และได้อาศัยความดีต่อสู้ จนบิดาสามียอมเรียกเป็นมารดา จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 18:41:05

ความคิดเห็นที่ 17 ความคิดเห็นที่ 7     คห.5 ปัญญาก็เป็นความหมายสากลอยู่แล้วครับ .... ปัญญาทั่วไปเป็นสากลครับ แต่คำว่าปัญญาในศาสนาพุทธ ก็เหมือน ศัพท์พื้นฐานต่างๆ ที่นิยามความหมายต่างออกไปในวงวิชาการแต่ละสาขา เหมือนธรรมข้อศรัทธา...ที่พระพุทธเจ้าทรงวางข้อปัญญาประกบใว้เสมอ ถ้าใช้ถูกเงื่อนไข จึงจะเป็นศรัทธาที่ถูกต้องตามหลักศาสนาพุทธ   ดังนั้น ปัญญาในข้อธรรมของศาสนาพุทธ จึงมี สามระดับ คือ 1.ได้เห็นได้ฟังได้ลิ้มชิมรสสัมผัส จึงจำเอาไำด้ 2.เอาข้อหนึ่งมาเป็นฐาน เพื่อคิดวิเคราะห์ เปรียบเทียบ จินตนาการ ต่อเติมเสริมแต่ง ประมาณการไปตามหลักวิชาการ แล้วสรุปลงให้ได้ผล สองขั้นนี้เป็นเรื่องทั่วไป เป็นปัญญาสากลทางโลกอย่างที่คุณว่า แต่ข้อที่สามนี้ศาสนาอื่นที่นอกเหนือจากศาสนาพุทธไม่ได้สอนใว้ 3.ไม่อิงความจำอดีต ไม่คิดจินตนาการไปในอนาคต มองเห็นสิ่งที่เห็นที่รู้ในชั่วขณะปัจจุบัน อย่างที่มันเป็นตามความจริง...จะเกิดปัญญาอีกแบบ ซึ่งจะทำได้ผลก็ต้องอาศัยรักษาศีล ...ฝึกสติ ฝึกสมาธิ ให้ได้ถึงระดับ แบบนี้ชัดไหมครับ จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 19:26:21

ความคิดเห็นที่ 18 เอาอีกแล้ว...... เราแค่สงสัยนะคะ ถ้ากระทู้ถามเกี่ยวกับอิสลาม หรือคริสเตียน เราก็จะไปอ่านเฉยๆ หรือ comment อะไรที่พื้นๆ ไม่เกี่ยวกับหลักศาสนา เพราะเราต่างศาสนา จะไม่ทราบหลักคำสอน   ก็จะค่อนข้าง งง  กับคนที่สามารถ comment หลักการของศาสนาอื่น  แถมใช้ศัพท์แสง อย่างกับผู้ศึกษาในศาสนานั้น ง๊ง งง นี่เค้าเรียกว่า ผู้มีปัญญา แน่ๆ ปล. มิได้มาป่วน กวน อันใด แค่หลายครั้งอดสงสัยไม่ได้ ก็เข้าใจนะ ว่าสามารถแลกเปลี่ยนความเห็นกันได้ แต่พอต่างความเชื่อปุ๊บ มันก็ต้องมีปัญหาปั๊บ เขียนไม่หยาบคายก็จริง แต่มันก็มีคำพูดกำกวมเคลือบแคลง คล้ายจะเขี่ย เพื่อให้ทดสอบความอดทนกัน เริ่มเข้าใจอาการอยากแยกห้อง ^^ อ้าว สรุป กระทู้อะไร พิมพ์มายาว งง เองซะงั้นแล้ว 555 จากคุณ : anindita เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 19:44:58

ความคิดเห็นที่ 19 ก็จะค่อนข้าง งง  กับคนที่สามารถ comment หลักการของศาสนาอื่น  แถมใช้ศัพท์แสง อย่างกับผู้ศึกษาในศาสนานั้น ง๊ง งง ....... ในส่วนของพุทธ เพื่อต่างศาสนิกส่วนใหญ่ใช้ผิดความหมายไปไกลโขครับ เพราะภาษาไทยเอาศัพท์ภาษาบาลีมาใช้เยอะ และความหมายในทางพุทธกับความหมายที่ใช้ในภาษาไทยนั้นไม่ตรงกันเสียทีเดียว ความหมายเพื้ยนไปทั้งด้านกว้างและลึกก็มีเยอะ ที่เปลี่ยนเป็นคนละอย่างเลยก็มี จึงเป็นศัพท์เฉพาะทาง ที่ใช้รูปศัพท์เดิมๆ เหมือนเครื่องหมายบางตัว อยู่ในวงการไฟฟ้าก็มีความหมายแบบหนึ่ง อยู่ในวงคณิตศาสตร์ก็มีความหมายอีกแบบหนึ่ง เมื่อคนทั่วไปมาอ่านโดยไม่รู้นิยามศัพท์หรือรู้แล้ว แต่ยังไม่คุ้นชิน เผลอใช้นิยามทั่วไปมาคิดเอา...จึงเข้าใจผิดกันไปไกล จากคุณ : BlueDelphi เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 19:58:14

ความคิดเห็นที่ 20 ก่อนที่จะตอบในรายละเอียดต่างๆ อยากจะให้คุณเจ้าของกระทู้ทำความเข้าใจให้ถูกต้องก่อนว่า บาปกรรมบางอย่าง ถึงแม้จะไม่ได้ครบองค์ของศีล ๕ แต่ก็จัดเป็นบาปหนักได้นะครับ ไม่ใช่ว่า เมื่อไม่ผิดศึล ๕ แล้วเราจะถือว่ากรรมนั้นไม่มีโทษ อย่างนี้อาจจะเป็นความคิดที่นำไปสู่ทางแห่งความประมาทได้ ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น การทำพระพุทธเจ้าให้ห้อเลือด  การตัดแขนขาของคนหรือสัตว์ เป็นต้น สิ่งเหล่านี้ ก็ไม่ครบองค์ปาณาติบาต ไม่ถือว่าผิดศีลข้อ ๑ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีโทษ ไม่ใช่ว่าจะไม่บาป กรรมเหล่านี้ล้วนแต่เป็นบาป ส่งผลให้ไปเกิดในอบายภูมิได้ทั้งนั้น ในทางเดียวกัน กรณี ศีลข้อ ๓ บางกรณี อาจจะไม่ครบองค์ ของ กาเมสุมิจฉาบ้าง แต่จิตสำนึกเราก็บอกได้ว่ามันไม่ดีไม่ควรทำ กรรมเหล่านี้ ถึงจะไม่ผิดศีลข้อ ๓ แต่ทำให้จิตเศร้าหมอง หรือโลกติเตียนบ้าง หรือมีความกังวลบ้าง ซึ่ง อกุศลกรรมเหล่านี้ ก็ล้วนแต่เป็นปัจจัยนำให้ไปเกิด ในทุคติภูมิได้ทั้งสิ้น และมีหลักฐานแสดงในคัมภีร์ชัดเจน ------------------------------------------------- เมื่อได้เข้าใจแล้วว่ามีโทษอย่างไร ก็จะช่วยอธิบายต่อในการพิจารณาตามคำถาม เพื่อให้เข้าใจในรายละเอียดของกาเมสุมิจฉาจาร  แต่การพิจารณานั้น เมื่อทราบว่า กรณีนั้นๆ ไม่เข้าข่ายหรือไม่ครบองค์ จะต้องระวังจิต ไม่ให้คิดไปในทางที่ผิดว่า เมื่อไม่ล่วงกาเม อย่างนั้น กรรมนั้นก็คงไม่มีโทษ ซึ่งเป็นความคิดที่ผิด เป็น(ทิฏฐิคตสัมปยุตตจิต) ดังที่ได้อธิบายมาแล้ว ------------------------------------------------- Q: 1.แม่รู้จักคนคนหนึ่ง  คือเขามีภรรยา แต่หย่ากันแล้ว  ก็เขาก็ยังวนเวียนจะไปขอคืนดีกับภรรยา แต่เขาก็มีหญิงอื่นด้วย  อย่างนี้ผิดศีลกาเมหรือไม่   A ถ้าภรรยาเก่ามีสามีหรือคู่หมั่นคนใหม่ และชายดังกล่าวเวียนกลับไปแอบมีเมถุน    - ชายก็ล่วงกาเมสุมิจฉาจาร    - หญิงนั้นก็ล่วงกาเมสุมิฉาจาร ถ้าภรรยาเก่าไม่มีสามีใหม่ แต่มีผู้ปกครองดูแลอารักษ์  และชายดังกล่าวเวียนกลับไปแอบมีเมถุน    - ชายก็ล่วงกาเมสุมิจฉาจาร    - หญิงนั้นไม่ล่วงกาเมสุมิจฉาจาร กรณีที่ชายดังกล่าว ก็มีหญิงอื่นด้วย และชายดังกล่าวไปแอบมีเมถุน ถ้าหญิงนั้นมีสามีหรือมีคู่หมั่น    - ชายก็ล่วงกาเมสุมิจฉาจาร    - หญิงนั้นก็ล่วงกาเมสุมิฉาจาร ถ้าหญิงนั้นไม่มีสามี แต่มีผู้ปกครองดูแลอารักษ์    - ชายก็ล่วงกาเมสุมิจฉาจาร    - หญิงนั้นไม่ล่วงกาเมสุมิฉาจาร ถ้าหญิงไม่มีสามีไม่มีใครอารักษ์ ไม่ตกอยู่ใน อคมนียวัตถุ ๒๐ หรือได้มีการสู่ขอแต่งงาน ขอผู้ปกครองอย่างถูกต้อง ทั้งชายและหญิงก็ไม่ถือว่าล่วงกาเมสุมิจฉาจาร Q 2.อีกคนหนึ่ง  เขามีภรรยาอยู่แล้ว  แต่มีคนติดหนี้  จึงยกลูกสาวให้เป็นเมียน้อยด้วยความเต็มใจ  อย่างนี้จะมีใครผิดบ้าง A ภ้าภรรยายินยอมจริง ชายไม่ถือว่าผิดกาเมสุมิจฉาจาร เพราะผู้ปกครองฝ่ายหญิงอนุญาต ลูกสาวและผู้ติดหนี้ก็ไม่ถือว่าผิดกาเมสุมิจฉาจาร ถ้าภรรยาไม่ยินยอม ชายแอบไปมีเมถุนด้วย เช่นนี้ ถึงแม้ฝ่ายชายจะไม่ครบองค์กาเมสุมิจฉาจาร แต่ฝ่ายชาย ก็มีโอกาสผิดศีลในข้อ มุสาวาท แน่นอน ศีล ข้อ ๓ หรือ ข้อ ๔ ก็ให้ผลไปสู่อบายภูมิได้หมดทุกข้อ ฝ่ายลูกสาวก็ไม่ถือว่าผิดกาเมสุมิฉาจาร เพราะตนไม่ได้มีสามีอยู่ แต่ก็ถือว่าเป็นมิจฉาธรรมอย่างหนึ่ง เพราะไปแอบมีกับสามีของคนอื่น โดยที่ภรรยาของชายนั้นไม่ได้ยินยอม อันจะเป็นเหตุให้ เป็นที่ดูถูกติเตียนแก่คนอื่น   ซึ่งจะนำความอาย  ความเสียใจกลุ้มใจมาสู่ตนได้  ทำให้เกิดเป็นอกุศล ที่เป็นเหตุให้ไปสู่อบายภูมิได้ Q 3. อีกคนหนึ่ง  เมียหลวงมีลูกให้ไม่ได้ จึงขออนุญาตเมียหลวง  เพื่อจะมีเมียอีกคนที่มีลูกได้  เมียหลวงอนุญาต A ถ้าหญิงคนที่สองมีสามีหรือมีคู่หมั่น    - ชายก็ล่วงกาเมสุมิจฉาจาร    - หญิงคนที่สองนั้นก็ล่วงกาเมสุมิฉาจาร ถ้าหญิงคนที่สองนั้นไม่มีสามี แต่มีผู้ปกครองดูแลอารักษ์    - ชายก็ล่วงกาเมสุมิจฉาจาร    - หญิงนั้นไม่ล่วงกาเมสุมิจฉาจาร ถ้าหญิงไม่มีสามีไม่มีใครอารักษ์ ไม่ตกอยู่ใน อคมนียวัตถุ ๒๐ หรือได้มีการสู่ขอแต่งงาน ขอผู้ปกครองอย่างถูกต้อง ทั้งชายและหญิงก็ไม่ถือว่าล่วงกาเมสุมิจฉาจาร จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 20:16:10

ความคิดเห็นที่ 21 # 3    อย่าไปถือสาคุณ laliklalee เลย เขาไม่ใช่คนพุทธ จขกท. ถามว่า  กรณีอย่างนี้ผิดศีลกาเมหรือเปล่า ถ้าให้คุณ laliklalee มาแสดงความเห็น เขาก็แสดงตามความเห็นของศาสนาเขาซิ  ย่อมแตกต่างจากหลักคำสอนของชาวพุทธ หวังว่าคุณ laliklalee คงเข้าใจน่ะ ศีลกาเม เป็นภาษาบาลี ไม่ใช่อาหรับ จากคุณ : มีดกรีดใจ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 23:07:55

ความคิดเห็นที่ 22 อรรถกถา ..               ก็ในบทว่า กาเมสุ มิจฺฉาจาโร นี้ มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้ :-               บทว่า กาเมสุ ได้แก่ ความประพฤติเมถุน หรือวัตถุแห่งเมถุน.               บทว่า มิจฺฉาจาโร ได้แก่ ความประพฤติลามก ซึ่งต้องตำหนิโดยส่วนเดียว. แต่โดยลักษณะ เจตนาก้าวล่วงอคมนียฐานที่เป็นไปทางกายทวาร ด้วยความประสงค์อสัทธรรม ชื่อว่ากาเมสุมิจฉาจาร.               ในกาเมสุมิจฉาจารนั้น จะกล่าวถึงอคมนียฐานของพวกบุรุษก่อนซึ่งได้แก่ หญิงที่มารดารักษา, หญิงที่บิดารักษา, หญิงที่มารดาบิดารักษา, หญิงที่พี่ชายน้องชายรักษา. หญิงที่พี่สาวน้องสาวรักษา, หญิงที่ญาติรักษา, หญิงที่โคตรรักษา, หญิงที่ธรรมรักษา, หญิงที่มีอารักขา, หญิงที่มีอาชญา, รวมเป็นหญิง ๑๐ ประเภทมีหญิงที่มารดารักษาเป็นต้น.               หญิงที่ช่วยมาด้วยทรัพย์. หญิงที่อยู่ด้วยความพอใจ, หญิงที่อยู่ด้วยโภคะ, หญิงที่อยู่ด้วยผ้า, หญิงที่ผู้ใหญ่จับมือคนทั้งสองจุ่มลงในน้ำแล้วมอบให้, หญิงที่บุรุษช่วยปลงภาระหนักแล้วมาอยู่ด้วย, หญิงที่เป็นทาสีแล้วยกขึ้นเป็นภรรยา, หญิงที่เป็นลูกจ้างแล้วได้เป็นภรรยา, หญิงที่บุรุษไปรบชนะได้มา, หญิงที่เป็นภรรยาชั่วคราว. รวมเป็นหญิง ๑๐ ประเภทมีหญิงที่ช่วยมาด้วยทรัพย์เป็นต้น รวมทั้งหมดเป็นหญิง ๒๐ ประเภท. เป็นอคมนียฐานของพวกบุรุษ.               ส่วนในสตรีทั้งหลาย บุรุษอื่นๆ ชื่อว่าเป็นอคมนียฐานของสตรี ๑๒ ประเภท คือ หญิงที่มีอารักขา, และหญิงที่มีอาชญา ๒ ประเภท และหญิงที่ช่วยมาด้วยทรัพย์เป็นต้น ๑๐ ประเภท.               ก็มิจฉาจารนี้นั้น ในอคมนียฐานที่เว้นจากคุณมีศีลเป็นต้น มีโทษน้อย, ในอคมนียฐานที่สมบูรณ์ด้วยคุณมีศีลเป็นต้น มีโทษมาก.               กาเมสุมิจฉาจารนั้นมีองค์ ๔ คือ                         วัตถุที่ไม่พึงถึง ๑                         จิตคิดจะเสพในวัตถุนั้น ๑                         ปโยคะในการเสพ ๑                         การยังมรรคต่อมรรคให้จดกัน ๑               มีปโยคะเดียวคือสาหัตถิปโยคะนั่นแล. คุหัฏฐกสุตตนิทเทส http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=29.0&i=30&p=2 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . จะเห็นว่า ถ้าหญิงนั้นมีสภาพเป็น สตรีต้องห้าม ๑๒ ประเภท คือ หญิงที่มีอารักขา ๑, หญิงที่มีอาชญา ๑, หญิง ๑๐ ประเภทมีหญิงที่ช่วยมาด้วยทรัพย์เป็นต้น - รวมเป็น หญิง ๑๒ ประเภท หญิง ๑๒ ประเภทนี้ บุรุษอื่นๆ หรือชายทุกคน ชื่อว่าเป็น บุคคลต้องห้าม ทั้งสิ้น จึงต้องพิจารณาว่า เมื่อหย่ากันแล้ว ภรรยาเก่านั้นได้ตกไปอยู่ในสภาพ หญิง ๑๒ ประเภท หรือไม่ ถ้าหญิงนั้นอยู่ในอารักขา เป็นต้น ชายนั้นหรืออดีตสามีก็จัดเป็น อคมนียฐาน ของหญิง หญิงนั้นไปล่วงกับชายใดก็ไม่ได้ ฯ ส่วนคำถามว่า หญิงที่มีอารักขา เป็นอย่างไร ไอ้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ ไม่ทันได้ถาม ดำน้ำเอา แก้ไขเมื่อ 25 มิ.ย. 55 20:04:49 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 20:03:26

ความคิดเห็นที่ 23 ^ แฮ่ ๆ  ท่านระนาดมักจะลงท้ายได้โดนใจเสมอ ชอบ ๆ จากคุณ : Bg-view เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 55 19:48:32