|
องค์พระสังฆเจ้า ๕๐๐ ที่ในที่ปฐมสังคายนานั้น
ท่านได้บำเพ็ญบารมีกันมานับได้ แสนมหากัปป์ ปัญญาและความทรงจำของท่านจึงประเสริฐ เหนือกว่า มนุษย์สมัยกึ่งพุทธกาลในปัจจุบัน
ความทรงจำของ พระมหาสาวกทั้งหลาย มีพระอานนท์เถระเป็นต้นนั้น ก็ประดุจดัง Harddisk ที่มี memory ไม่มีจำกัด แม้ฟังธรรมเพียงครั้งเดียว ก็สามารถเข้าใจและทรงจำจน "จรดกระดูก" ( อัฏฐิกตวา )
-------------------------------------------------------------
ปัญญาของพระสารีบุตร นั้นก็ประเสริฐยิ่งกว่า ซุปเปอร์คอมพิวเตอร์ แม้เพียงเห็นหรือได้ยินเสียงฝนตก ก็สามารถคำนวณ Simulation ด้วยปัญญาของพระอัครมหาสาวก คำนวนหยาดฝนที่หล่นลง ได้ทั่วทั้งชมพูทวีป
-------------------------------------------------------------
การทรงจำ ที่เรียกกันว่า มุขปาฐะ เป็นการสาธยายร่วมกันของเหล่า พระอรหันต์ปฏิสัมภิทา ในที่ปฐมสังคายนา นั้นแหละ จึงเป็นการบันทึกสืบทอดที่บริสุทธิ์สมบูรณ์ที่สุดไม่มีผิดพลาด
-------------------------------------------------------------
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตโต) ได้อธิบายในเรื่องนี้ไว้ว่า
"การสืบทอดพระไตรปิฎกในช่วงต้นหรือยุคแรกคือนับตั้งแต่พุทธกาลตลอดมาประมาณ 560 ปี พระเถระผู้รักษาพระศาสนาทรงจำพุทธพจน์กันมาด้วยปากเปล่า เรียกว่า มุขปาฐะ คือการเรียน-ท่อง-บอกต่อด้วยปาก ซึ่งพระเถระได้ตระหนักถึงความสำคัญสูงสุดของการรักษาพุทธพจน์ จึงทำให้มีความไม่ประมาท ระมัดระวังอย่างยิ่งที่จะให้มีการจำพุทธพจน์ไว้อย่างบริสุทธิ์ ถือว่าการรักษาพุทธพจน์นี้เป็นกิจสำคัญสูงสุดของการรักษาพระพุทธศาสนา การท่องจำพระไตรปิฎกหรือพระธรรมวินัยนี้ท่านทำด้วยวิธีสวดพร้อมกันจะต้องสวดตรงกันหมดทุกถ้อยคำ จะตกหล่นตัดขาดหายไปก็ไม่ได้ จะเพิ่มแม้คำเดียวก็ไม่ได้ เพราะฉะนั้น การที่จะสวดโดยคนจำนวนมากๆ ให้เป็นไปได้ด้วยดีให้สอดคล้องกลมกลืนกันก็จะต้องสวดเหมือนกันหมด ท่านจึงรักษาคำสอนของพระพุทธเจ้าไว้ด้วยวิธีนี้
ช่วงที่สองคือระยะที่รักษาพุทธพจน์และเรื่องเกี่ยวข้องในพระไตรปิฎกทั้งหมดไว้เป็นลายลักษณ์อักษร เกิดจากเหตุผลที่ปรารภว่า เมื่อเหตุการณ์บ้านเมืองสภาพแวดล้อมแปรเปลี่ยนไป เกิดมีภัยที่กระทบต่อการทำหน้าที่สืบต่อทรงจำพุทธพจน์ และคนในภายหน้าจะเสื่อมถอยสติสมาธิปัญญา เช่นมีศรัทธาและฉันทะอ่อนลงไป จะไม่สามารถรักษาพุทธพจน์ไว้ด้วยมุขปาฐะ จึงตกลงกันว่าถึงเวลาที่จำต้องบันทึกพระไตรปิฎกลงในใบลาน"
-------------------------------------------------------------
แม้ในปัจจุบันนี้เอง ก็ยังคงมี พระสงฆ์ ผู้ทรงจำ พระธรรม ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ ในพระไตรปิฎกได้ด้วยปากเปล่า หลงเหลืออยู่ถึง ประมาณ ๗ รูป ในโลกนี้
สุดยอด "พระผู้ทรงจำพระไตรปิฎก" ของโลก http://www.manager.co.th/Dhamma/ViewNews.aspx?NewsID=9530000183172
แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 55 18:23:59
จากคุณ |
:
ชาวมหาวิหาร
|
เขียนเมื่อ |
:
21 ส.ค. 55 18:22:25
|
|
|
|
|