ช่วงบ่ายวันนี้ผมไปละหมาด ดุหริ หรือละหมาดบ่าย ที่ห้างซีคอนแสควร์ ย่านศรีนครินทร์
ผมเดินเข้าห้อง ละหมาด พร้อม ด้วย มีคนเดินตาม เข้าไปสองคน
พอเข้าไปปุ้บ เห็นชายชาวต่างชาต นั่งละหมาด ในท่าสุดท้าย อยู่ท้ายห้อง ผมก็ไม่ไดสนใจอะไร ก็ไป อาบน้ำละหมาด ซึ่งมี ก้อก และถาดอาบน้ำละหมาด เรียบร้อย อยู่ด้านหลังห้องเช่นกัน
พอ ผมกับ ชาย อีกสองคนอายน้ำละหมาด ไม่ทันเสร็จดี
ชายผู้นี้ ลุกขึ้น ย้ายที่ละหมาด ไปละหมาดต่อที่หัวห้อง ตรงตำแหน่งอีหม่าม ยืนนั่นแหละ แล้วตั้งหน้าตั้งตาละหมาด
พอดี ชายอีสองคนอาบน้ำละหมาดเสร็จกะว่าจะละหมาดตามชายคนนั้น
ผมก็เอามือดึง เสื้อของเด้กหนุ่มคนนึงที่จะไปตาม แล้วผมก็บุ้ยปาก ให้ดู ท่าที่เขาละหมาด
คือ ไม่กอดอก ตำแหน่ง ที่สูหยุด มี กระดาษอะไร พับๆเอาไว้ ตรงตำแหน่งหน้าผาก
มี ดุอาร์กูหนูต ด้วย แถมละหมาด ไม่มี การสำรวม พรึบๆๆๆ
น้องผู้ชายคนนั้น ก็งง อีกคนก็งง ถามผมด้วยสายตา เหมือนว่าจะตามด้วยดีไหม เค้าละหมาดอะไร
ผมรอจนชายคนนั้น ละหมาดเสร็จแล้วเดินออกไป ผมค่อยบอกกับ น้อง สองคนนั้นว่า เราละหมาดตามเค่าไม่ได้ เพราะเค้าชีอะห์ ไม่ใช่ซุนนีย การละหมาด ก็ไม่เหมือนกัน
อันที่จริงผมไม่ได้รังเกียจ ชีอะห์ แต่ผมตลกกับ วิธีคิดของเค้า
คิดได้ไง ต้องย้ายที่ละหมาดตนเองไป ละหมาดในตำแหน่งยืน ของอีหม่าม
คนอื่นเลย ละหมาดไม่ได้ ต้องมารอเค้าให้ละหมาดเสร็จ
แทนที่ตนเอง ละหมาด ตรงไหน ก็ละหมาด ที่เดิมให้จบก้สิ้นเรื่อง
แม้กระทั้งละหมาด ชีอะห์ มันยังแกล้ง ซุนนีย์ ได้ ผมเชื่อ ระบบคิดมันจังเลย