ความคิดเห็นที่ 1 กฐินต้องห้าม กฐินต้องห้าม คือกฐินที่ไม่ถูกต้องตามพระธรรมวินัย หรือก็คือ ไม่เป็นกฐิน นั่นเอง (ถึงแม้จะมีพิธีที่เรียกว่า ทอดกฐิน เกิดขึ้นก็ตาม) ซึ่งเกิดขึ้นได้ด้วยเหตุหลายประการ แต่ที่พบมากในปัจจุบันก็คือ พระสงฆ์หากฐินเอง ที่ว่า หากฐินเอง นี้ ก็คือ อาจจะมีบางวัด(หรือหลายวัด) ที่ไม่มีเจ้าภาพมาติดต่อจองกฐิน จนจะถึงหน้าทอดกฐิน ใกล้จะออกพรรษาแล้ว ก็ยังไม่มีญาติโยมผู้มีศรัทธามาติดต่อขอเป็นเจ้าภาพทอดกฐิน ทำให้เจ้าอาวาส หรือพระในวัด (หรือเจ้าอาวาสจะสั่งพระในวัด) ไปหาเจ้าภาพมาทอดกฐิน เช่น ไปออกปากบอกญาติโยมผู้มีศรัทธา แล้วก็ได้เจ้าภาพมาทอดกฐินที่วัดของตน การหากฐินเองแบบนี้ ไม่ว่าจะบอกด้วยปากเปล่าก็ตาม หรือใช้วิธี ประกาศหาเจ้าภาพด้วยการติดป้าย, ติดต่อทางโทรศัพท์, ประกาศทางรายการวิทยุโทรทัศน์, ประกาศทางอินเตอร์เนต หรือจะด้วยวิธีไหนก็ตามที ที่เป็นการหากฐินมาทอดที่วัด "ตนเอง" ทั้งหมดนี้ ล้วนแต่ ไม่เป็นกฐิน ทั้งสิ้น ถ้าหากถามว่ามีอะไรยืนยัน ว่าการออกปากขออย่างนี้ไม่เป็นกฐิน ก็ตอบได้ว่า เป็นไปตามพระวินัย ที่พระพุทธเจ้าได้ทรงบัญญัติไว้ ในพระวินัยปิฎก มหาวรรค ข้อที่ ๙๗ ตอนหนึ่ง ว่า "นะ ปะริกะถากะเตนะ อัตถะตัง โหติ กะฐินัง - กฐินไม่เป็นอันกราน เพราะเอ่ยปากขอมา" ในอรรถกถาพระวินัย ได้อธิบายไว้ว่า "บทว่าปะริกะถากะเตนะ คือ ด้วยผ้าที่ภิกษุให้เกิดขึ้นด้วยพูดเลียบเคียงอย่างนี้ว่า การถวายผ้ากฐิน สมควรอยู่ ทายกเจ้าของกฐินย่อมได้บุญมาก ขึ้นชื่อว่า ผ้ากฐิน เป็นของบริสุทธิ์จริง ๆ จึงจะสมควร แม้มารดาของตน ก็ไม่ควรออกปากขอ ต้องเป็นดังผ้าที่ลอยมาจากอากาศนั่นแล จึงจะเหมาะ. ตามที่อรรถกถาได้อธิบายไว้นี้แสดงว่า การออกปากขอกฐิน โดยการพูดเลียบเคียง ตามตัวอย่างนี้ หรือแม้แต่ใช้คำพูดอย่างอื่น เช่นบอกกับญาติโยมว่า "แหม ปีนี้ที่วัดยังไม่มีเจ้าภาพทอดกฐินเลย" และเป็นการบอกทำนองเลียบเคียงขอให้เขาเป็นเจ้าภาพ เป็นต้น ซึ่งไม่ว่าจะเป็นการขอแบบไหนๆก็ตาม ก็ไม่สมควร ไม่เป็นกฐิน แม้แต่การขอกับมารดาของตนเองก็ตาม ยกเว้นแต่ว่าญาติโยมเขาถามว่า "ปีนี้ที่วัดมีเจ้าภาพมาจองกฐินหรือยัง" ก็บอกไปตามตรงเพียงว่า "ยังไม่มีผู้มาจองกฐิน" ส่วนเขาจะมีศรัทธา แสดงความจำนงค์ขอเป็นเจ้าภาพ จองกฐินหรือไม่ ก็เป็นเรื่องของญาติโยม เมื่อมีพระวินัยระบุไว้เช่นนี้แล้ว พระภิกษุในวัด หรือเจ้าอาวาสวัดใดๆก็ตาม พึงทราบไว้ว่า ถ้าหากต้องการให้กฐินที่มีผู้มาทอดถวายในวัดของตนนั้น เป็นกฐินสมบูรณ์ และได้อานิสงส์กฐินสมบูรณ์ ไม่ควรไปออกปากขอโดยปริยายใดๆ ไม่ว่าจะขอกับพระหรือขอกับฆราวาสก็ตาม การรับผ้ากฐิน เป็นพุทธานุญาตที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตไว้ ถึงแม้จะไม่มีผู้มาทอดกฐินเลยก็ตาม ภิกษุในวัดก็สามารถจัดทอดกฐินเอง ด้วยการตัดเย็บผ้าบังสุกุลที่หาได้ ให้กลายเป็นจีวร แล้วก็ร่วมกัน ยกผ้าให้กับพระภิกษุในวัดรูปใดรูปหนึ่ง เพื่อกรานกฐิน การทำอย่างนี้ เป็นกฐินโดยสมบูรณ์ในตนเอง และเป็นไปตามพระธรรมวินัยด้วย ไม่ต้องไปแสวงหากฐินโดยการออกปากขอจากฆราวาสญาติโยมที่ไหน เพราะนอกจากจะทำให้ไม่เป็นผ้ากฐินที่บริสุทธิ์แล้ว ยังส่อแสดงถึงความต้องการจะหาลาภผล หรือปัจจัยใดๆที่เป็นบริวารกฐิน มาเข้าวัดตนเอง (และยังอาจสื่อได้ว่า ทางวัดคงไม่มีญาติโยมผู้ศรัทธามาทอดกฐินโดยบริสุทธิ์แล้วกระมัง ถึงต้องมาร้องขอกันแบบนี้) ถือได้ว่าเป็นการหาเลี้ยงชีพในทางมิชอบ เป็นอเนสนา พระพุทธเจ้าทรงตำหนิการกระทำเช่นนั้น ถึงแม้จะได้ปัจจัยบริวารกฐินมาก็ตามที แต่ก็ไม่ได้อานิสงส์กฐิน ถ้าหากต้องการเงินปัจจัยบริวารกฐิน ก็ควรบอกญาติโยมกันไปตรงๆว่า "ขอให้ญาติโยมร่วมกันเอาเงินมาถวายวัด" ไม่ใช่บอกให้ญาติโยมมาทอดกฐินที่วัด วัดที่มีพระภิกษุสามเณรปฏิบัติดีปฏิบัติชอบจริงนั้น จะไม่ต้องห่วงในสิ่งเหล่านี้เลย เพราะอุบาสกอุบาสิกา พร้อมที่จะอุปถัมภ์บำรุงอยู่แล้ว ดังนั้นพระคุณเจ้าในวัดต่างๆ ควรศึกษา ปฏิบัติ ตามพระธรรมวินัยโดยถูกต้อง บริสุทธิ์ บริบูรณ์เถิด ญาติโยมผู้เห็นความสำคัญ และเห็นการปฏิบัติที่น่าเลื่อมใส ก็จะมาสนับสนุนเอง โดยไม่ต้องออกปากขอเลย สำหรับอุบาสกอุบาสิกา ชาวพุทธ ที่มีจิตศรัทธาเอง ก็ควรทราบในข้อวินัยนี้ของพระภิกษุสงฆ์ หากมีพระคุณเจ้ารูปใดมาออกปากขอให้ไปทอดกฐินในวัดของท่านเอง ก็ควรกราบเรียนท่านไปตรงๆว่า "พระคุณเจ้ามาออกปากขอกฐิน อย่างนี้ไม่ถูกต้องเลย ไม่เป็นกฐิน" เพื่อช่วยกันปกป้องรักษาพระธรรมวินัย   ข้อควรทราบที่ถูกต้องเกี่ยวกับกฐิน ๑. กฐินคือการทอดถวายผ้า ที่วัดใดวัดหนึ่ง โดยผู้มีจิตศรัทธา ไปทอดถวายเอง โดยไม่ได้เกิดจากการออกปากขอของพระภิกษุสงฆ์ ๒. พระภิกษุสงฆ์ในวัด ที่จำพรรษาครบ ๓ เดือน และมีจำนวน ๕ รูปขึ้นไป จึงจะสามารถรับกฐินได้ ๓. กฐิน รับได้เพียงครั้งเดียว ใน ๑ ปี กำหนดการรับผ้ากฐิน , ทอดกฐิน ทำได้ตั้งแต่ แรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑ ถึง ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ เท่านั้น ถ้าก่อนกำหนด หรือเกินกำหนดนี้ ไม่เป็นกฐิน ๔. แต่ละวัด จะรับกฐินได้เพียงครั้งเดียว โดยเจ้าภาพผู้ทอดถวายเพียงรายเดียว หรือคณะเดียว หลังจากนั้นแล้ว แม้มีผู้จะมาทอดกฐินอีก จะกี่ราย หรือเงินบริวารกฐินจะมากแค่ไหน ก็ไม่เป็นกฐิน ๕. การทำสังฆกรรมคือ กรานกฐิน จะต้องทำภายในวันรับกฐินนั้น ก่อนรุ่งเช้าของวันใหม่ ถ้าไม่ทำภายในเวลาดังกล่าว ผ้านั้นไม่เป็นกฐิน ดังในพระวินัยปิฎก มหาวรรค ภาค ๒ ระบุว่า นะ สันนิธิกะเตนะ อัตถะตัง โหติ กฐินัง - กฐินไม่เป็นอันกราน ด้วยผ้าที่เก็บไว้ค้างคืน ๕. ตัวกฐินจริงๆ คือ ผ้าไตรจีวร ซึ่งก็คือ อันตรวาสก (สบง) อุตตราสงค์ (จีวร) และ สังฆาฏิ เท่านั้น ของอย่างอื่นจากนั้น ไม่ว่าจะเป็นเงินปัจจัย บาตร ตาลปัตร เครื่องโยธา หรือของถวายอื่นใดก็ตามในพิธีนั้น ถือว่าเป็นบริวารกฐินทั้งหมด ผู้มีจิตศรัทธาควรจะมุ่งใจเป็นกุศลไปที่การถวายผ้าไตรจีวรแด่พระสงฆ์ เพื่อให้ท่านได้กรานกฐิน ไม่ควรกังวลในเรื่องอื่น เช่น เงินจะถวายเข้าวัดน้อยเกินไป เป็นต้น ฝ่ายพระสงฆ์เองก็ไม่ควรมีจิตเป็นอกุศล ด้วยการทำเหมือน รังเกียจทาน ของผู้มาทอดกฐิน ถ้าหากเงินบริวารกฐินน้อยเกินไป เพราะจุดประสงค์ของการรับผ้ากฐิน การทอดกฐิน และ กรานกฐิน ก็อยู่ที่ "ผ้ากฐิน" (ผ้าไตรจีวร) เพียงเท่านั้น ถ้าคิดจะหาเงินปัจจัยอะไรต่างๆเพื่อบำรุงวัดของตนเอง ควรไปทำในโอกาสอื่นมากกว่า เพื่อให้กฐิน เป็นกฐินบริสุทธิ์บริบูรณ์จริงๆ ๖. พระภิกษุสงฆ์จะเป็นเจ้าภาพทอดกฐินเองก็ได้ แต่ต้องทอดถวายที่วัดอื่น ไม่ใช่ในวัดของตนเอง   อานิสงส์กฐิน คำว่า อานิสงส์กฐิน ในที่นี้ หมายถึงอานิสงส์ของพระภิกษุผู้รับกฐิน ส่วนอานิสงส์การทอดกฐิน หรือการถวายผ้ากฐินของฆราวาสนั้น มีอานิสงส์ในส่วนของการถวายทาน ซึ่งเป็นบุญกุศลโดยตัวเองอยู่แล้ว อานิสงส์กฐิน ในฝ่ายพระภิกษุสงฆ์นั้น ก็คือ พุทธานุญาตในพระวินัยบางประการ หมายถึง มีพระวินัยบางข้อ ที่ถ้าหากพระภิกษุสงฆ์ไปละเมิดเข้า ก็มีโทษอาบัติ แต่เมื่อได้กรานกฐิน ได้รับกฐินแล้ว สามารถจะได้รับการลดหย่อนในพระวินัยบางข้อนั้นได้ ตามช่วงเวลาที่กำหนด ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงอนุญาตไว้ โดยอานิสงส์ในการลดหย่อนพระวินัยบางข้อนั้น มีระยะเวลา ๔ เดือน หลังจากรับกฐินแล้ว กล่าวคือ ได้รับอานิสงส์กฐินนี้ ตั้งแต่ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ ไปจนถึง วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๔ อานิสงส์ทั้ง ๕ ข้อนั้น มีดังนี้ ๑. สามารถไปในที่อื่นได้โดยไม่ต้องบอกลา คือ เมื่อพระภิกษุจะไปในที่ใดก็ตาม ในเวลาก่อน หรือหลังจากฉันภัตตาหาร จะต้องบอกภิกษุรูปอื่นๆก่อน แต่ถ้าหากได้กรานกฐินแล้ว ก็ได้อานิสงส์ คือไม่ต้องบอกลาก็ได้ ๒. เที่ยวจาริกไปในที่ต่างๆโดยไม่ต้องนำจีวรไปครบสำรับ (ผ้าสบง, จีวร สังฆาฏิ) ๓. สามารถฉันคณโภชน์ได้ โดยปกติเมื่อทายกทายิกา ผู้มีศรัทธา จะนิมนต์ฉันอาหารโดยออกชื่อโภชนะ (คำว่าออกชื่อโภชนะ คือบอกชนิดอาหาร หรือเครื่องปรุง ที่จะถวาย เช่น บอกว่า นิมนต์ไปฉันสุกี้ นิมนต์ไปฉันพิซซ่า นิมนต์ไปฉันแป๊ะซะปลาช่อน นิมนต์ไปฉันหมูสะเต๊ะ ฯลฯ) เป็นต้นนั้น พระสงฆ์ไม่สามารถรับการนิมนต์ และไม่สามารถไปฉันได้ โดยกำหนดว่า ถ้าฉันเป็นหมู่คณะ ตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไป มิฉะนั้น จะต้องอาบัติปาจิตตีย์ (เว้นแต่รับนิมนต์ฉัน เพียง ๓ รูป) แต่ถ้าหากได้กรานกฐินแล้ว สามารถฉันคณโภชน์ได้ (คือรับนิมนต์ ที่ญาติโยมนิมนต์ฉันเป็นหมู่คณะ โดยออกชื่อโภชนะได้) ยกตัวอย่างเช่น ทายกทายิกา จะนิมนต์พระสงฆ์ ๙ รูป ไปฉันที่บ้าน โดยกล่าวว่า "พรุ่งนี้ เวลาเพล ขอนิมนต์พระคุณเจ้า ๙ รูป ไปฉันก๋วยเตี๋ยว ที่บ้านโยม" ซึ่งตามปกติ การรับนิมนต์ออกชื่อโภชนะ ไม่สามารถทำได้ แต่ถ้าได้อานิสงส์กฐินแล้ว ก็สามารถรับนิมนต์ฉันในลักษณะนี้ได้ ๔. เก็บอดิเรกจีวรได้ตามปรารถนา แต่เดิมพระภิกษุสงฆ์ มีไตรจีวร (สบง จีวร สังฆาฏิ) ที่อธิฏฐานเป็นผ้าครองได้เพียง ๑ชุดเท่านั้น หากมีเกินกว่านั้น เรียกว่า อติเรกจีวร ซึ่งสามารถเก็บไว้ได้เพียง ๑๐ วัน เกินเวลานั้นต้องอาบัตินิสสัคคีย์ปาจิตตีย์ และต้องสละแก่สงฆ์ ยกเว้นแต่จะได้ทำวิกัปป์ คือทำให้เป็นของสองเจ้าของ (คือให้ภิกษุรูปอื่นสามารถใช้ได้ด้วย) แต่ถ้าหากได้รับอานิสงส์กฐินแล้ว สามารถจะเก็บอติเรกจีวรได้เกินกว่านั้น จนกว่าจะหมดเวลาอานิสงส์กฐิน ๕. ผ้าไตรจีวรที่เกิดขึ้นในที่นั้น ย่อมควรแก่พวกเธอ คำว่า พวกเธอ ในที่นี้ หมายถึงพระภิกษุที่จำพรรษาครบ ๓ เดือน ในอาวาสนั้น และได้กรานกฐินแล้ว ส่วนที่ว่า ย่อมควร นี้ หมายถึง เมื่อมีการถวายจีวรแด่สงฆ์ในวัดนั้น ภิกษุที่ได้จำพรรษาครบ ๓ เดือน และได้กรานกฐินเท่านั้น ที่สมควรมีสิทธิ์ได้รับการแบ่งจีวร อานิสงส์ทั้ง ๕ ข้อนี้ เป็นอานิสงส์ที่ได้เมื่อพระภิกษุจำพรรษาในอาวาสใดอาวาสหนึ่ง ครบ ๓ เดือน ซึ่งก็จะได้รับอานิสงส์การจำพรรษา ๑ เดือน นับแต่ออกพรรษา คือ หลังจาก วันแรม ๑ ค่ำ เดือน ๑๑ ถึง ขึ้น๑๕ ค่ำ เดือน ๑๒ แต่ถ้าได้กรานกฐินแล้ว อานิสงส์นี้จะต่อไปได้อีก ๔ เดือน ก็คือ จนถึง ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๔ ดังนั้น อานิสงส์กฐินในที่นี้ ก็คือ สามารถต่ออายุ อานิสงส์การจำพรรษาไปได้อีก ๔ เดือน นั่นเอง ดังนั้น การที่พุทธศาสนิกชนได้มาร่วมกันทำบุญทอดกฐิน นอกจากเป็นการทำทาน ที่เรียกว่า กาลทาน แล้ว ยังถือได้ว่า มาช่วยอนุเคราะห์ เอื้อเฟื้อ ให้พระภิกษุสงฆ์ในวัดนั้นๆ ได้รับอานิสงส์กฐิน หรือก็คือ ได้รับสิทธิพิเศษ บางประการ ในพระวินัยด้วย เมื่อได้ทราบแล้วว่า การทอดกฐินมีอานิสงส์ทั้งฝ่ายบรรพชิต และคฤหัสถ์อย่างนี้ ก็มาถึงว่า ถ้าอยากจะทอดกฐิน ควรทำอย่างไรบ้าง แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 55 09:29:33 จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 09:29:02

ความคิดเห็นที่ 2 ถ้าต้องการทอดกฐิน ต้องทำอย่างไร พุทธศาสนิกชนผู้ต้องการจะทำบุญถวายผ้ากฐินในวัดต่างๆ ขอแนะนำข้อปฏิบัติดังนี้ ๑. สอบถามพระภิกษุในวัด หรือสอบถามกับกรรมการวัด ว่า ที่วัดมีเจ้าภาพมาจองกฐินหรือยัง ถ้ายังไม่มี ก็บอกเพื่อขอจองที่จะเป็นเจ้าภาพทอดกฐิน ๒. บอกบุญ แจ้งข่าวการทอดกฐินให้ญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง ให้ได้รับทราบ ถ้าหากมีศรัทธาก็ร่วมกันอนุโมทนา หรือร่วมบุญร่วมกุศล ๓. ติดป้ายประกาศไว้ที่หน้าวัด หรือในบริเวณวัด เพื่อประกาศว่าวัดแห่งนี้มีเจ้าภาพจะทอดกฐินแล้ว ๔. เตรียมการทอดกฐิน หาซื้อไตรจีวรไว้ให้พร้อม ส่วนบริวารกฐิน เช่นเงินทำบุญเข้าวัด หรืออัฏฐบริขาร บาตร จีวรผืนอื่นๆ ตาลปัตร เครื่องโยธา ไทยธรรม ของใช้ต่างๆ ก็แล้วแต่ศรัทธาที่จะเตรียมถวาย ๕. สำหรับ ผู้ที่ต้องการทอดกฐินพระราชทาน คือกฐินที่พระบาท สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระราชทานให้หน่วยงานราชการ หรือเอกชนผู้มีศรัทธา นำไปทอดถวายที่ วัดหลวง (เว้นวัดที่ทรงมีพระราชศรัทธา เสด็จไปทอดถวายด้วยพระองค์เอง หรือทรงมอบให้ผู้แทนพระองค์นำไปทอดถวาย) ซึ่งเอกชนผู้มีศรัทธาจะทำบุญทอดกฐินพระราชทาน สามารถทำได้สองวิธี          ๑) แจ้งหรือสอบถามจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง คือกรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม ว่าต้องการขอรับผ้ากฐินพระราชทานเพื่อทอดถวายที่วัดหลวง แล้วสอบถามว่าวัดไหนยังไม่มีผู้ขอรับพระราชทานบ้าง เมื่อทราบแล้ว ก็ติดต่อขอรับพระราชทานผ้ากฐิน เพื่อไปทอดในวัดนั้น             ๒) ติดต่อเจ้าอาวาสวัดหลวงนั้น โดยตรง ทางวัดก็จะติดต่อไปยังหน่วยงานรับผิดชอบ ให้ดำเนินการขอพระราชทานให้ (ในกรณีที่วัดนั้นยังไม่มีผู้ใดมาขอพระราชทาน) ในการติดต่อเพื่อขอรับพระราชทานผ้ากฐิน จะมีรายละเอียดว่าจะทอดวันไหน เวลาเท่าไหร่ ทางหน่วยงานราชการที่รับเรื่อง ก็จะทำการขอพระราชทานให้ และจะติดต่อให้ไปรับผ้ากฐินพระราชทานในวันที่กำหนดต่อไป สำหรับกฐินพระราชทานนั้น จะมีผ้ากฐินพระราชทานเป็นหลัก และบริวารกฐินอยู่แล้วส่วนหนึ่ง ผู้ขอพระราชทานผ้ากฐิน สามารถจัดบริวารกฐินเพิ่มเติมเพื่อโดยเสด็จพระราชกุศลได้ตามกำลังศรัทธา ขั้นตอนการเตรียมทอดกฐิน ๑. เมื่อจองกฐินกับทางวัดแล้ว ก็บอกต่อเจ้าอาวาส ว่าจะทอดกฐินในวันนั้นวันนี้ เวลานั้นเวลานี้ ๒. จัดเตรียมผ้ากฐิน รวมถึงบริวารกฐินที่มีศรัทธาจะถวาย ให้เรียบร้อย ๓. นัดหมายกับญาติพี่น้อง เพื่อนฝูง หรือบุคคลที่รู้จักรักใคร่ หรือเคารพนับถือ ว่าจะทอดกฐินที่วัดนั้น ในวันนั้น เวลานั้น ให้มาร่วมกันอนุโมทนา ๔. ก่อนวันที่จะมีพิธีทอดกฐินหนึ่งวัน ตามประเพณีมักจะมีพิธีทำบุญ เจริญพระพุทธมนต์ฉลององค์กฐิน ก็ให้เตรียมผ้ากฐิน และบริวารกฐินบางส่วน นำมาตั้งไว้ที่ศาลาการเปรียญ หรือที่ใดที่หนึ่งในวัด แล้วอาราธนาพระสงฆ์มาเจริญพระพุทธมนต์ฉลององค์กฐิน ขั้นตอนในพิธีทำบุญทอดกฐิน ๑. จัดเตรียมผ้ากฐิน และบริวารกฐินที่จะมีการถวายให้พร้อม แล้วนำไปทำพิธีทอดถวายผ้ากฐิน ตามประเพณีจะจัดเป็นขบวนแห่ มีวงดนตรีจำพวกแตรวง เถิดเทิง กลองยาว เป็นต้นบ้าง ๒. การทอดกฐิน จะทอดถวายที่โรงอุโบสถ หรือที่ไหนในวัดก็ได้ ไม่จำเป็นต้องทอดในอุโบสถเพียงที่เดียว แต่ถ้าทอดถวายแล้ว พระภิกษุสงฆ์ในวัดจะทำการกรานกฐิน ต้องไปทำพิธีกรานกฐินในเขตสีมา คือโรงอุโบสถเท่านั้น เนื่องจากสมัยนี้นิยมกันว่า เมื่อทำพิธีทอดถวายผ้ากฐินแล้ว พระสงฆ์ท่านจะทำพิธีกรานกฐินในเวลานั้นเลย จึงมักไปทอดถวายกันที่โรงอุโบสถ เมื่อไปถึงแล้ว ก็แห่ขบวนกฐินเวียนรอบโบสถ์สามรอบ ๓. เมื่อเวียนครบสามรอบแล้ว นำผ้ากฐินแล้วบริวารกฐินเป็นต้น จัดเตรียมไว้ในอุโบสถ โดยให้ตัวผ้ากฐิน และผ้าบริวารกฐิน อยู่ด้านหน้าสุด เพื่อสะดวกแก่การถวาย ๔. เมื่อพระภิกษุสงฆ์ในวัดมาประชุมพร้อมกันที่อุโบสถแล้ว เจ้าภาพ หรือผู้นำทำพิธี (อาจเป็นมัคทายกประจำวัดนั้น) กล่าวคำบูชาพระรัตนตรัย , อาราธนาศีล พระสงฆ์ให้ศีลแล้ว หลังจากนั้น กล่าวคำถวายผ้ากฐิน ดังนี้ อิมัง ภันเต, สะปะริวารัง, กะฐินะจีวะระทุสสัง, สังฆัสสะ, โอโณชะยามะ, สาธุ โน ภันเต, สังโฆ, อิมัง, สะปะริวารัง, กะฐินะทุสสัง, ปะฏิคคัณหาตุ, ปะฏิคคะเหตวา จะ, อิมินา ทุสเสนะ, กะฐินัง, อัตถะระตุ, อัมหากัง, ทีฆะรัตตัง, หิตายะ, สุขายะ, (คำแปล) ข้าแต่พระสงฆ์ผู้เจริญ ข้าพเจ้าทั้งหลาย ขอน้อมถวาย ผ้ากฐินจีวร กับทั้งบริวารนี้ แก่พระสงฆ์ ของพระสงฆ์จงรับผ้ากฐิน กับทั้งบริวารนี้ ของข้าพเจ้าทั้งหลาย ครั้นรับแล้ว จงกรานกฐิน ด้วยผ้านี้ เพื่อประโยชน์และความสุข แก่ข้าพเจ้าทั้งหลาย สิ้นกาลนาน เทอญ. ๕. หลังจากนั้น พระคู่สวด ในที่ประชุมสงฆ์ กล่าวคำอปโลกน์กฐินแล้ว เจ้าภาพประเคนผ้าไตรจีวร ให้พระคู่สวด พระคู่สวดพินทุ อธิษฐานผ้าแล้ว ออกไปห่มผ้า เสร็จแล้วกลับมา สวดญัตติทุติยะกรรมวาจาให้ผ้ากฐิน เมื่อตกลงมอบผ้ากฐินให้กับพระรูปใดแล้ว(ตามที่สวดญัตตินั้น) พระคู่สวดก็จะประเคนผ้ากฐินแด่พระผู้ครองกฐิน ๖. พระผู้ครองกฐินทำพินทุผ้า ห่มผ้าเรียบร้อยแล้ว อธิษฐานผ้ากฐิน (คือ ทำการ กรานกฐิน) ประกาศการกรานกฐินเป็นธรรม (ประกาศว่ากรานกฐินเสร็จสมบูรณ์ ถูกต้องแล้ว) ที่ประชุมสงฆ์อนุโมทนา ๗. เจ้าภาพถวายบริวารกฐิน และจตุปัจจัยไทยธรรมแด่พระสงฆ์ เสร็จแล้ว พระสงฆ์อนุโมทนา ให้พร เจ้าภาพกรวดน้ำ รับพร เป็นเสร็จพิธีการทอดกฐิน ขั้นตอนในพิธีทอดกฐินนี้ เป็นแบบสามัญทั่วไป ในบางถิ่นบางแห่ง อาจไม่ได้มีขั้นตอนแบบนี้ มีแตกต่างกันไปบ้าง ข้อควรทราบในการทำบุญทอดกฐินก็คือ ไม่ว่าจะมีการฉลองประการใดก็ตาม ขอแนะนำและเตือนว่า ไม่ควรมีเหล้า เบียร์ ของมึนเมา และการมหรสพผิดศีลธรรม โดยประการทั้งปวง เพราะในเมื่อบอกว่ามาทำบุุญ ก็ไม่ควรเปลี่ยนงานบุญให้เป็นงานบาป อย่างที่หลวงพ่อ พระราชธรรมนิเทศ หรือพระพยอม กัลยาโณ เคยเตือนมาบ่อยครั้งว่า "กฐินเมา มันเป็นกฐินบาป" ความหมายของธงกฐินแต่ละผืน ตามประเพณีการทอดกฐินนั้น ในขบวนแห่และในกองกฐิน จะมีธงกฐิน ไปในขบวนแห่ด้วย บางท่านก็ให้ความหมายของธงกฐินแตกต่างกันไป จึงขอเสนอความหมายอีกแบบหนึ่งที่ไม่ค่อยมีใครพูดถึงและรู้จักกันมากนัก เป็นที่เข้าใจกันโดยทั่วไปว่า เมื่อเสร็จการทอดกฐินแล้ว พระบวชใหม่ในพรรษา ๓ เดือน มักจะลาสิกขากัน เพราะเป็นการบวชตามประเพณี เมื่อครบ ๓เดือน ก็เลยจะลาสิกขากัน ธงกฐินที่นำมาประดับในพิธีนั้น นอกจากจะมีความหมายอื่นตามตำนานเล่าขานแล้ว นักปราชญ์ท่านยังให้ความหมายของธงแต่ละผืน เป็นการเตือนพระบวชใหม่ หรือพระภิกษุสงฆ์ ถึงภัยของพระภิกษุผู้บวชใหม่ อีกด้วย เรื่องภัยของพระภิกษุสงฆ์ โดยเฉพาะผู้บวชใหม่นั้นพระพุทธเจ้าทรงแสดงเอาไว้ใน ทุติยะภะยะสูตร (อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต ข้อที่ ๑๒๒) มีเนื้อหาสรุปว่า ภัยของผู้ลงไปในทะเลหรือมหาสมุทร มีอยู่ ๔ ประการ คือ ภัยจากคลื่น , ภัยจากจระเข้ , ภัยจากน้ำวน และภัยจากปลาร้าย ส่วนภัยของพระภิกษุผู้บวชใหม่ก็เหมือนกัน มีภัยอยู่ ๔ ประการ คือ ๑.ภัยจากคลื่น คือการไม่สามารถทนต่อการแนะนำพร่ำสอนจากพระเถระ หรือเพื่อนสพรหมจารีได้ จนต้องลาสิกขา ๒.ภัยจากจระเข้ คือ การเห็นแก่ปากแก่ท้อง พอเจอกฏวินัยที่ห้ามดื่ม ห้ามฉัน ห้ามกิน สิ่งนั้นสิ่งนี้ ในเวลานั้นเวลานี้ ก็ทนไม่ได้ ต้องลาสิกขา (การที่เห็นแก่ปากแก่ท้อง เปรียบเหมือนจระเข้ ที่เห็นแก่ปากแก่ท้อง กินสัตว์ทุกชนิดที่ลงในน้ำหรือทะเล ๓. ภัยจากน้ำวน คือทนต่อการ อด หรือระงับจากสิ่งเสพบริโภค จากรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส ไม่ได้ (คือทนต่อกามคุณ ๕ ไม่ได้) จนต้องลาสิกขา ๔. ภัยจากปลาร้าย คือ ทนต่อมาตุคาม, ผู้หญิง ไม่ได้ จนต้องลาสิกขาไป **************** ภัยทั้ง๔ ประเภทนี้ นักปราชญ์ท่านสรุปไว้ในความหมายของธงกฐินแต่ละผืน ที่เป็นจุดสำคัญ คือธงจระเข้ กับธงนางมัจฉา ไว้ว่า ๑. ธงจระเข้ หมายถึงภัยจากคลื่น และภัยจากจระเข้ ๒. ธงนางมัจฉา หมายถึง ภัยจากน้ำวน และภัยจากปลาร้าย (ปลาร้ายเปรียบเหมือนผู้หญิง จึงทำเป็นรูปนางมัจฉา) ที่ต้องมีธงเหล่านี้ประดับไว้ในงานกฐิน ก็เพื่อเป็นเครื่องย้ำเตือนพระภิกษุ ให้ระวังภัยทั้ง ๔ ประการนี้ อย่ายอมแพ้จนต้องลาสิกขาไปเสียก่อน จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 09:32:42

ความคิดเห็นที่ 3 อนุโมทนากับธรรมทานครับ มีข้อสงสัยครับ กรณีสำนักสงฆ์ ที่ไม่มีฐานะเป็นวัด รับกฐินได้ไหมครับ จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 11:23:14

ความคิดเห็นที่ 4 สำนักสงฆ์ มีพระจำพรรษาครบ สงฆ์ไหม  ถ้ามีครบสงฆ์ สามารถรับกฐินได้ เพราะว่า อปโลกนกรรม ในการให้ผ้ากฐิน สามารถปอโลกนในศาลาก็ได้ ส่วนการสวดญัตติทุติยกรรม ให้ผ้านั้น ท่านสมมติสีมาแล้วสวดในสีมาที่สมมตินั้นเลย จากคุณ : methad เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 11:47:40

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบพระคุณมากครับ จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 12:00:07

ความคิดเห็นที่ 6 ขั้นตอนการทำอปโลกนกรรม ทำในศาลาหรือในอาคารสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งของวัดก็ได้ แต่ขั้นตอนการสวดญัตติทุติยกรรมให้ผ้ากฐิน และการกรานกฐิน ทำในสีมา  โดยมาก ถ้าเป็นสำนักสงฆ์ ถ้าไม่สมมติสีมา ก็ต้องไปขอใช้สีมาของวัดใดวัดหนึ่งในการทำสังฆกรรม จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 13:18:34

ความคิดเห็นที่ 7 พระพุทธเจ้าทรงเห็นความลำบากของพระภิกษุ จึงทรงอนุญาตว่า เมื่อออกพรรษาแล้ว ให้พระภิกษุร่วมกันทำจีวรได้ และเมื่อทำจีวรเสร็จแล้ว ก็พร้อมใจกันถวายให้พระภิกษุรูปใดรูปหนึ่งในวัดเดียวกัน ที่จำพรรษามาด้วยกันนั้น  อย่างนี้เรียกว่ากฐิน          ส่วนเรื่องที่มีการถวายผ้ากฐินโดยฆราวาสนั้น เนื่องมาจากว่าฆราวาสญาติโยม เห็นพระภิกษุลำบากด้วยการแสวงหาผ้าบังสุกุล (ผ้าห่อศพ, ผ้าเปื้อนฝุ่น ที่เขาทิ้งแล้ว) ก็เลยหาผ้ามาถวาย พระสงฆ์จะได้ไม่ต้องลำบากไปแสวงหาผ้า ก็เหลือเพียงการซัก ตัด เย็บ ย้อม ให้เป็นจีวรเท่านั้น หรือบางทีก็ถวายเป็นผ้าไตรจีวรสำเร็จรูปเลย พระสงฆ์ก็เหลือเพียงขั้นตอนการยกผ้ากฐินนั้นให้เป็นของพระภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง ที่ตกลงกันในที่ประชุมสงฆ์แล้ว หลังจากกรานกฐินด้วยผ้านั้นแล้ว ก็ถือเป็นอันเสร็จการทอดกฐิน       จากข้อความข้างบน   พระก็สามารถทำให้เกิดกฐิน ตามพุทธานุญาตโดยไม่เกี่ยวกับฆราวาสเลยก็ได้ โดยเอาผ้าของแต่ละรูป มารวมกันให้เป็นไตรจีวร  แล้วพร้อมกันถวายให้พระภิกษุรูปใดรูปหนึ่ง ที่จำพรรษามาด้วยกัน                  ส่วนเรื่องที่มีการถวายผ้ากฐินโดยฆราวาสนั้น  ก็ประยุกต์เอา ไม่ได้มาจากพุทธานุญาตโดยตรง ดังนั้นพระก็ไม่น่าจะต้องเดือดร้อนถ้าไม่มีฆราวาสมาจองกฐิน     ส่วนพิธีกรรม เท่าที่เคยเห็น   ก็ตาม คห.4 ครับ    แต่การสมมติสีมา เข้าใจว่าท่านทำตอน อธิฐานเข้าพรรษาครับ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 15:15:15

ความคิดเห็นที่ 8 อนุโมทนาด้วยค่ะ จะได้นำผ้าไตรไปถวายค่ะ จากคุณ : Flavia เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 18:02:29

ความคิดเห็นที่ 9 ขอบคุณค่ะ ได้ความรู้ดีมาก จากคุณ : Nay_nan เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 21:47:12

ความคิดเห็นที่ 10 เข้าใจชัดเจน จากคุณ : คนพลัดถิ่น (สุภาพบุรุษตัดต่อ) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 15:17:34

ความคิดเห็นที่ 11 ขอน้อมอนุโมทนาสาธุค่ะ ให้ความรู้่ความเข้าใจ ชัดแจ้งดีมากค่ะ จากคุณ : ตามหาพุทโธ (taweepol) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 22:11:48