Y2472817 ทำไมผู้ชายในศาสนาซิกซ์จึงต้องโพกหัวและพกมีด [ศาสนา-ปรัชญา]

ความคิดเห็นที่ 18

คุณเลดี้ ได้ทีก็ใส่อิสลามเลย

ผมมีประวัติซิกข์ย่อ ๆ มาฝาก ลองอ่านดูแล้วกัน

ซิกข์คือใคร ?
โดย บรรจง บินกาซัน
ที่มา : Islamweb

ศาสนาซิกข์เป็นศาสนาที่สำคัญศาสนาหนึ่งของอินเดียซึ่งก่อตั้งขึ้นมาในศตวรรษที่ 15 โดยคุรุนานัค ปัจจุบันศาสนาซิกข์ถูกจัดให้เป็นศาสนาที่ใหญ่ที่สุดเป็นอันดับห้าของโลก
โดยมีผู้นับถือประมาณ 20 ล้านคน ส่วนใหญ่จะอยู่ในแคว้นปัญจาบ

ศาสนาซิกข์รับคนภายนอกที่หันมานับถือ ดังนั้น ศาสนาซิกข์จึงแพร่ขยายไปทางตอนเหนือของอินเดียและในต่างประเทศด้วย ศาสนาซิกข์เกิดขึ้นจากการนำหลักการของศาสนาฮินดู
มาผสมกับคำสอนของพวกซูฟีอิสลามแล้วพัฒนาขึ้นมาเป็นศาสนาที่มีลักษณะเฉพาะของตัวเอง

ชาวซิกข์ได้ถูกเกณฑ์เข้ามาในกองทัพของอินเดียเป็นจำนวนมาก ปัจจุบัน ชาวซิกข์ก็ได้เข้าไปครอบครองตำแหน่งสำคัญต่างๆในกองทหารของอินเดียและมีส่วนอย่างสำคัญในการเข่นฆ่าสังหาร
มุสลิมในแคชเมียร์

หลักคำสอนสำคัญของศาสนาซิกข์

คำว่า “ซิกข์” มาจากคำในภาษาสันสกฤตซึ่งมีความหมายว่า “สานุศิษย์” หรือ “ผู้เรียนรู้” ชาวซิกข์ก็คือผู้ที่เป็นสานุศิษย์ของคุรุ(ครู) ส่วนคุรุนานัคเป็นคุรุอันดับแรกของคุรุสิบคนที่สืบเชื้อสาย
ต่อเนื่องกันมาจนถึงศตวรรษที่ 17 กล่าวกันว่าพวกคุรุเหล่านี้เป็นสื่อกลางแห่งความโปรดปรานของพระเจ้า การประกอบพิธีทางศาสนาของพวกซิกข์ก็คือการเข้าสมาธินึกถึงพระนามของพระเจ้า

สิ่งสักการะสูงสุดเป็นที่รู้จักกันโดยชื่อต่างๆ เช่น ซาต (สัจธรรม), ซาตคุรุ(คุรุที่แท้จริง), อะกัล ปุรัค (สิ่งที่ไม่มีกาลเวลา), กัรตาร์ (ผู้สร้าง) และ วาฮี-คุรุ (การยกย่อสรรเสริญคุรุ)
โดยการทำสมาธิถึงพระนามของพระเจ้า(หรือหลายๆชื่อ) คนผู้นั้นก็จะได้ชัยชนะเหนืออารมณ์ต่ำของตัวเองและไปรวมกับพระเจ้า

ศาสนาซิกข์ไม่มีนักบวชโดยตรง แต่มีผู้อ่านคัมภีร์เป็นทางการ ชาวซิกข์เชื่อว่าพระเจ้า(วาฮีคุรุ)ได้สร้างจักรวาลนี้และทุกสิ่งที่อยู่ในนั้นขึ้นมา การสร้างความสัมพันธ์กับพระผู้สร้าง
สามารถทำได้โดยยอมรับการแสดงออกโดยตัวเองของพระเจ้าและสัจธรรม ความสัมพันธ์นี้จะเป็นไปได้ก็โดยการทำสมาธิถึงพระนามของพระเจ้าและวจนะของพระองค์ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้สั่งสอน
ของพระเจ้า(คุรุ)นำมาเปิดเผย

การปฏิบัติพิธีกรรมทางศาสนา

คัมภีร์ที่ศักดิ์สิทธิ์ของชาวซิกข์คือ “คุรุกรัณฑ์ซาฮิบ” ซึ่งรวบรวมโดยคุรุอารยันเทพใน ค.ศ.1604 ตัวบทของคัมภีร์ประกอบด้วยบทสวด(รอกาส)ที่แต่งขึ้นโดยพวกคุรุ
และคำอธิบายรายละเอียดบทสวดผสมกับบทสวดของนักบุญฮินดูและพวกซูฟีมุสลิมหลายคน

กฎวินัยของพวกซิกข์(เรฮาต มาร์ยาดา)

ได้กำหนดกิจวัตรประจำวันไว้ให้ผู้นับถือปฏิบัติ นั่นคือ การตื่นแต่เช้าตรู (ตีสามถึงหกโมงเช้า) เพื่ออ่านคัมภีร์และทำ “นามชาปณะ” (การทำสมาธิถึงพระนามของพระเจ้า
นอกจากนั้นแล้วชาวซิกข์จะอ่านคัมภีร์ในตอนเย็น ตอนดวงอาทิตย์ตกและในตอนกลางคืนก่อนที่จะไปพักผ่อนด้วย

ชาวซิกข์จะไปร่วม “สังกัต”(การชุมนุม)ประจำวันในที่ทำศาสนกิจและฟังคัมภีร์ หลังจากนั้น ชาวซิกข์ก็จะทำความเคารพคัมภีร์คุรุกรัณฑ์ซาฮิบโดยการเอาหน้าผากสัมผัสที่พื้น
ชาวซิกข์ไม่ได้รับอนุญาตให้กินเนื้อที่เชือดตามประเพณีของมุสลิมและจะต้องไม่ตัดผม ผู้รู้แห่งปัญจาบถูกมองว่าจำเป็นต้องเข้าใจคัมภีร์ พิธีการแต่งงานก็ได้ถูกกำหนดไว้เป็นการเฉพาะ
และในตอนตายก็จะมีการอ่านคัมภีร์ที่ได้ถูกกำหนดไว้และมีพิธีกรรมที่จะต้องปฏิบัติตามเป็นของตนเอง

เทศกาลของชาวซิกข์

เทศกาลที่ชาวซิกข์เฉลิมฉลองคือเทศกาลที่เป็นวันสำคัญแห่งชีวิตของบรรดาคุรุและเหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์ของชาวซิกข์
เช่นการเฉลิมฉลองให้แก่การยอมพลีชีวิตของคุรุอารยันเทพและคุรุเทฆ บาฮาดูร์ ขณะเดียวกันก็มีการเฉลิมฉลองวันเกิดของคุรุนานัคและคุรุโกบินด์ ซิงห์ ไพสาขะเป็นเดือนแรกของปีใหม่
ของชาวซิกข์

ความรุ่งโรจน์ของชาวซิกข์

อิทธิพลที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆของชาวซิกข์ได้ทำให้จาฮังกิรจักรพรรดิ์แห่งราชวงศ์มุกอล(โมกุล)ต้องสกัดกั้นการเจริญเติบโตของศาสนาใหม่นี้
จาฮังกิรได้ประหารคุรุอารยันเทพใน ค.ศ.1606 หลังจากนั้น ความเป็นผู้นำของคุรุคนที่เจ็ดและแปด (คุรุฮาร์รัย ระหว่าง ค.ศ.1644 – 1661 และคุรุฮาร์ กริชาน ระหว่าง ค.ศ.1661 - 1664)
ก็ไม่มีอะไรโดดเด่นเพราะคุรุทั้งสองจะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าโดยตรงกับผู้ปกครองแห่งราชวงศ์มุกอล แต่คุรุเทฆ บาฮาดูร์ซึ่งเป็นคุรุผู้สืบทอดต่อจากนั้นระหว่าง ค.ศ.1664 –1675
ได้ถูกฆ่าหลังจากตั้งตัวแทนไปยังจักรพรรดิ์โอรังเซบเพื่อต่อต้านการกดขี่ข่มเหงทางศาสนาต่อบัณฑิต (ครู)ที่แคชเมียร์

เมื่ออาณาจักรแห่งราชวงศ์มุกอลล่มสลายและอิทธิพลของอาฟกันตกต่ำในแคว้นปัญจาบ ศตวรรษที่ 18 ก็เป็นช่วงเวลาแห่งความรุ่งโรจน์ทางการเมืองของชาวซิกข์ในแคว้นนั้น
เพราะชาวซิกข์ซึ่งเคยเป็นชนกลุ่มน้อยได้ขึ้นมามีอำนาจทางการเมืองในแคว้นปัญจาบ

ปฏิบัติการดวงดาวสีฟ้า

ในช่วงปี ค.ศ.1980 พวกคลั่งลัทธิและผู้ก่อการร้ายได้สร้างเรื่องที่นำความเสื่อมเสียมาให้ชุมชุนชาวซิกข์ กล่าวคือ นักรบชาวซิกข์ได้เข้าไปมีส่วนในการต่อสู้นองเลือดเพื่อแยกดินแดน
เป็นชาติซิกข์อิสระ (คอลิสถาน) ในรัฐตอนเหนือของแคว้นปัญจาบซึ่งชาวซิกข์มีอิทธิพลอยู่

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการรณรงค์เพื่อความเป็นอิสระในการปกครองตนเองของชาวซิกข์ไม่สามารถบรรลุถึงข้อตกลงทางการเมืองกับทางศูนย์กลางได้
พวกที่เป็นนักรบอาสาสมัครซึ่งนำโดยสันติ์ จาร์เนล ซิงห์ พินทรันวาลี ก็ได้เรียกร้องให้มีการปฏิบัติการโดยตรงซึ่งยังผลให้เกิดความไม่สงบเรียบร้อยขึ้นในปัญจาบ

ในวันที่ 5 มิถุนายน ค.ศ.1984 กองทัพอินเดียได้เริ่มปฏิบัติการภายใต้ชื่อ“ดาวดาวสีฟ้า”โดยเข้าไปในวิหารทองคำเพื่อที่จะขับไล่สันต์ จาร์เนล ซิงห์ พินทรันวาลีและพวกที่เข้าไปหลบอยู่ข้างใน
การปะทะกันครั้งนั้นได้ทำให้นักรบชาวซิกข์เสียชีวิตประมาณ 1,000 คน ดูเหมือนว่าบรรดาผู้ที่เข้าไปสร้างมลทินให้วิหารทองคำก็ต้องเสียชีวิตพวกตนไปเช่นกันไม่ว่าจะอยู่ในชนชั้นไหนก็ตาม
ในวันที่ 31 ตุลาคม ค.ศ.1984 องค์รักษ์ชาวซิกข์สองคนของนางอินทิรา คานธี ได้ลอบสังหารนางเพราะนางเป็นคนที่สั่งให้ทหารเข้าไปเหยียบย่ำวิหารทองคำ

หลังการลอบสังหารนางอินทิรา พวกซิกข์ก็ถูกตอบโต้โดยการถูกตามสังหารหมู่ทันทีและได้มีความรุนแรงเกิดขึ้นในเดลฮีและส่วนอื่นๆของประเทศ ชาวซิกข์ประมาณ 3,000 คน
ได้ถูกฆ่าในการจราจลต่อต้านชาวซิกข์และกว่าแคว้นปัญจาบจะเกิดความสงบเหมือนเดิมได้ก็ต้องใช้เวลานานพอสมควร

ความสัมพันธ์กับมุสลิม

มัสญิดเก่าแก่อายุ 400 ปีแห่งหนึ่งในตำบลกูร์ดาสปูร์ในแคว้นปัญจาบได้ถูกพวกซิกข์ยึดไว้เป็นเวลา 55 ปี พวกซิกข์ยึดมัสญิดแห่งนี้ไว้หลังจากที่มุสลิมออกจากพื้นที่ไประหว่างสงครามกู้เอกราช
ของปากีสถานใน ค.ศ.1947 และพวกซิกข์ได้ใช้มัสญิดแห่งนี้เก็บคัมภีร์ทางศาสนาของตนไว้และใช้ทำพิธีเทศนาประจำวัน คณะกรรมการทรัพย์สินสาธารณกุศลแห่งแคว้นปัญจาบได้ติดต่อ
และขอร้องพวกซิกข์ให้คืนมัสญิดดังกล่าว หลังจากที่มีการพบปะและเจรจาต่อรองกันหลายครั้ง ในที่สุด พวกซิกข์ก็ตกลงที่จะส่งมัสญิดแห่งนั้นคืนให้แก่มุสลิมในเดือนมีนาคม ค.ศ.2002
มัสญิดทางประวัติศาสตร์แห่งนี้จำเป็นต้องได้รับการซ่อมแซมและจะต้องใช้เวลาในการรักษามันไว้ในรูปแบบเดิมเพื่อที่มุสลิมจะได้เข้าไปนมาซ

ชาวซิกข์ในอินเดียและต่างประเทศ

ในปัญจาบมีชาวซิกข์ประมาณ 12 ล้านคนและอีกกว่า 3 ล้านในรัฐและดินแดนที่ติดกับอินเดีย ในเบงกอลตะวันตก
ในมัธยประเทศและในมหารัชตระก็มีชุมชนชาวซิกข์เล็กๆหลายแห่ง ชาวซิกข์อีกส่วนหนึ่งประมาณ 1 ล้านคนได้เข้าไปตั้งถิ่นฐานในอังกฤษ แคนาดาและสหรัฐ
นอกจากนี้ก็มีชุมชนเล็กๆในประเทศยุโรปแทบทุกประเทศ ในตะวันออกกลาง เอเซียตะวันออก อาฟริกาและออสเตรเลีย

แก้ไขเมื่อ 03 ต.ค. 46 08:47:07

จากคุณ : kheedes - [ 3 ต.ค. 46 08:44:35 ]