ความคิดเห็นที่ 1 คนละคนกันก็จริงแต่เพียงภายนอก  แต่จิตดวงเดิมนะคะ จากคุณ : anumotanasatu - [ 18 พ.ค. 48 16:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนคุณ 10 ขวบ คิดดังนี้ว่า อีก 20 ปี ฉันเป็นใครก็ไม่รู้ช่างหัวมัน จะไปทำดีให้มันทำไม เอาตอนนี้สบายดีกว่า ว่าแล้วก็ไม่เรียนหนังสือ หยุดเรียน เกเรไปเรื่อยๆๆๆ 20 ปีต่อมา ก็รับผลกรรม เป็นมนุษย์ใช้แรงงานอย่างหนักเพื่อให้มีค่าจ้างเลี้ยงชีวิตไปวันๆ หรืออดอยากไปเลย แล้วทีนี้เพราะดันระลึกชาตินี้เราได้ ก็เลยโทษกลับไปที่ไอ้เด็ก 10 ขวบ ที่มันชื่อเรา แล้วเจือกมีความคิดสั่วๆ ไม่เรียนหนังสือได้ไงฟะ คิดได้ว่า มันตั้งใจเรียนซะหน่อย เราคงสบาย แต่เราก็กลับไปแก้ไม่ได้ ถึงแม้จะระลึกชาตินี้ได้ก็เหอะ ดังนั้น ตอนนี้เรามีความคิดที่จะทำดีทุกอย่าง เพื่ออนาคตของคนที่เราไม่รู้จัก แต่ยังใช้จิตดวงนี้อยู่ มันจะเสียหายอะไร ได้แต่ผลดีๆ ในอนาคตไม่เอาเหรอ แล้วคนนั้นจะย้อนนึกกลับมาขอบคุณ ชาติเก่าๆ ที่มีคุณคนหนึ่งล่ะที่สะสมสิ่งดีๆ ให้เขา จากคุณ : แค่นี้นะ - [ 18 พ.ค. 48 16:34:30 A:210.213.0.58 X: TicketID:084821 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เพราะได้รับผลกรรม(กรรมวิบาก)ที่ดี  สบาย  หรือ เจ็บแสบ  ปวดร้อน เหมือนที่ชาตินี้ได้รับอยู่ แล้วเราก็อยากได้รับแต่สิ่งที่สบาย ดีงาม   ไม่อยากได้ความเจ็บปวด  แสบร้อน จากคุณ : วงกลม - [ 18 พ.ค. 48 16:38:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เพิ่งเห็นความเห็นที่ 2 เห็นด้วยครับ จากคุณ : วงกลม - [ 18 พ.ค. 48 16:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ใช่ครับ...ผมก็คิดแบบนั้น และตอนนี้ก็ยังคิดอยู่ "สุขอยู่บนความทุกข์ของคนอื่น" แต่ผมเห็นว่ากระทำย่อมมีคุณมีโทษเสมอต่อใจเราเอง ไม่ต้องกล่าวถึงชาติหน้าหรือชาติที่ผ่านมาก็ได้ ดูกันที่ชาติปัจจุบันนี้แหละ มันไม่จริงหรอกครับ ที่เราจะมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น สุขที่คนอื่นเห็น กับสิ่งที่เราเป็นนั้นคนละเรื่อง ไม่สุขหรอกครับ ลองยกตัวอย่างมาก็ได้สักตัวอย่างเรื่องการเอาเปรียบผู้อื่น คนที่เอาเปรียบผู้อื่นเสมอไม่สุขหรอกครับ มีแต่ทุกข์ เพราะมักจะกังวลเสมอที่ตนอาจจะเป็นคนเสียเปรียบไม่วันใดวันหนึ่ง นี่หรือสุข ปล. จากคนที่เคยชอบเอาเปรียบคนอื่นเสมอ จากคุณ : แฟล็กซ์ - [ 18 พ.ค. 48 16:42:15 A:61.91.132.114 X: TicketID:097947 ]

ความคิดเห็นที่ 6 นาย ก ไปขโมยมะม่วง เจ้าของเลยจับไปส่งให้พระราชาตัดสิน นาย ก บอกว่า ไม่ได้ขโมยมะม่วงที่เจ้าของเค้าปลูกซะหน่อย เพราะ ผลมะม่วงที่นาย ก ขโมย เป็นคนละอันกัน กับเมล็ดมะม่วงที่เจ้าของปลูก ถามว่า เหตุผลดังกล่าวฟังขึ้นหรือไม่ นาย ก ยังต้องรับโทษหรือไม่ (จากมิลินทปัญหาครับ) สองอันล่างนี้จาก the buddha and his teachings ของ narada - ปัญหาดังกล่าว เทียบเคียงได้กับลูกบอลลูกหนึ่ง วิ่งเข้าไปชนกับลูกบอลที่วางอยู่นิ่ง ภายหลังจากกระทบกันแล้ว ลูกบอลลูกที่สองก็ต้องวิ่งไปด้วย แรงโมเมนตัมที่ถ่ายทอดจากลูกบอลคนละลูก ก็คล้ายกันกับผลกรรมที่ถ่ายจากชาติหนึ่งไปอีกชาติหนึ่งนั่นแหละครับ ลูกบอลลูกที่สองมันไม่รู้เรื่องอะไรเลยเช่นกัน แต่ด้วยแรงของลูกแรก ยังไงมันก็ต้องวิ่งไปต่อครับ ถ้าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ ก็ทำได้สองกรณีคือไม่มีบอลลูกต่อๆไป หรือ ตัดแรงที่ถ่ายทอดกันออกไป - อีกตัวอย่างหนึ่ง ถ้าชายคนหนึ่งหลับไป แล้วเดินละเมอออกไปกลางถนน จนโดนรถชน ไม่ว่าเขาคนนั้นจะรู้เรื่องหรือไม่ก็ตาม ด้วยการกระทำดังกล่าว เขาย่อมบาดเจ็บ แขนขาหักไปได้ ฉันใดก็ฉันนั้น ไม่ว่าจะรู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่อง เมื่อได้ทำไปแล้ว ยังไงก็ต้องรับผลอันนั้น แต่เมื่อเราทราบเหตุนั้นแล้ว จึงควรปรับปรุงแก้ไข หาอะไรมากั้น มาผูก มาเฝ้า คอยยับยั้งไว้ จะได้ไม่ต้องนอนละเมอไปให้รถชนอีก จากคุณ : ZKEI - [ 18 พ.ค. 48 16:52:43 A:81.107.200.213 X:62.252.0.10 TicketID:062497 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เพิ่มเติมครับ ไปค้นได้เพิ่มในมิลินทปัญหา จากเว็บนี้ครับ http://larnbuddhism.net/milintapanha <<อุปมาด้วยประทีป>> บุรุษคนหนึ่ง ถือเอาประทีปเข้าไปที่เรือนโรงแล้วกินข้าว ประทีปก็ลุกลามไปไหม้หญ้า หญ้าก็ลุกลามไปไหม้เรือน เรือนก็ลุกลามไปไหม้หมู่บ้าน ชาวบ้านจึงพากันจับบุรุษนั้น แล้วถามว่า เหตุไฉนเจ้าจึงเผาบ้าน บุรุษนั้นจึงตอบว่า เรานั่งกินข้าวอยู่ด้วยประทีปอื่นต่างหาก ส่วนไฟที่ไหม้บ้านเป็นไฟอื่นอีกต่างหาก เมื่อโต้เถียงกันอย่างนี้ เขาพากันมาเฝ้ามหาบพิตร กราบทูลว่า มหาราชเจ้าจะรักษาประโยชน์ของใครไว้ พระเจ้าข้า มหาบพิตรจะตรัสตอบว่าอย่างไร” “โยมจะตอบว่า จะรักษาประโยชน์ของชาวบ้านไว้” “เพราะอะไร มหาบพิตร” “เพราะว่า ถึงบุรุษนั้นจะกล่าวอย่างนั้นก็จริง แต่ว่าไฟนั้นเกิดมาจากประทีปดวงก่อนนั้นเอง” “ข้อนี้ก็ฉันนั้นแหละ มหาบพิตร คือถึงนามรูปอันมีในที่สุดแห่งความตายเป็นนามรูปอื่น ส่วนนามรูปที่ถือกำเนิดเป็นนามรูปอื่นก็ตาม แต่ว่านามรูปนั้นเกิดจากนามรูปเดิมเพราะฉะนั้น เขาจึงไม่พ้นจากบาปกรรม” จากคุณ : ZKEI - [ 18 พ.ค. 48 16:59:05 A:81.107.200.213 X:62.252.0.10 TicketID:062497 ]

ความคิดเห็นที่ 8 <<อุปมาเรื่องหมั้นเด็กหญิง>> เปรียบปานบุรุษผู้หนึ่ง หมั้นเด็กหญิงที่ยังเล็ก ๆ เอาไว้ ให้ของหมั้นแล้วกลับไป ต่อมาภายหลังเด็กหญิงคนนั้นก็เติบโตขึ้น มีบุรุษอีกคนหนึ่งมาให้ของหมั้นแล้วแต่งงาน บุรุษที่หมั้นไว้ก่อนจึงมาต่อว่าบุรุษนั้นว่า เหตุใดเจ้าจึงนำภรรยาของเราไป บุรุษนั้นก็ตอบว่า เราไม่ได้นำภรรยาของเจ้าไป เด็กหญิงเล็ก ๆ คนนั้น ที่เจ้าขอไว้แล้วให้ของหมั้นไว้นั้น เป็นคนหนึ่งต่างหาก เด็กหญิงที่เติบโตแล้ว ที่เราสู่ขอแล้วนี้ เป็นคนหนึ่งอีกต่างหาก เมื่อบุรุษทั้งสองนั้นโต้เถียงกันมาเฝ้ามหาบพิตร พระองค์จะทรงวินิจฉัยให้หญิงนั้นแก่ใคร” “อ๋อ .....ต้องให้แก่บุรุษคนก่อนนะซิ พระผู้เป็นเจ้า” “เพราะเหตุใด มหาบพิตร” “เพราะเหตุว่า ถึงบุรุษนั้นจะกล่าวอย่างนั้นก็จริง แต่เด็กสาวคนนั้นก็เติบโตต่อมาจากเด็กหญิงเล็ก ๆ นั้นเอง” “ข้อนี้ก็ฉันนั้นแหละ มหาบพิตร คือถึงนามรูปอันมีต่อไปจนกระทั่งตายเป็นนามรูปอื่น ส่วนนามรูปที่ถือกำเนิดเป็นนามรูปอื่นก็่ตาม แต่นามรูปนั้นก็เกิดมาจากนามรูปเดิมนั่นเอง เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่พ้นจากบาปกรรม” <<อุปมาด้วยนมสด>> บุรุษผู้หนึ่ง ไปซื้อนมสดจากมือนายโคบาล แล้วฝากนายโคบาลนั้นไว้ ด้วยคิดว่า พรุ่งนี้เช้าจึงจะมารับเอาไป ต่อมานมสดนั้นก็กลายเป็นนมส้ม เมื่อบุรุษนั้นมาก็บอกนายโคบาลว่า จงให้หม้อนมสดนั้นแก่เรา นายโคบาลนั้นก็ส่งหม้อนมส้มให้ ฝ่ายผู้ซื้อก็กล่าวว่า เราไม่ได้ซื้อนมส้นจากเจ้า เจ้าจงให้นมสดแก่เรา นายโคบาลก็ตอบว่า นมสดนั้นแหละกลายเป็นนมส้ม ลำดับนั้น คนทั้งสองได้โตเถียงกันไม่ตกลง จึงพากันมาเฝ้ามหาบพิตร พระองค์จะทรงวินิจฉัยให้คนไหนชนะ” “โยมต้องวินิจฉันให้นายโคบาลชนะ” “เพราะอะไร มหาบพิตร” “เพราะถึงบุรุษนั้นกล่าวอย่างนั้นก็จริง แต่นมส้มนั้นก็เกิดมาจากนมสดนั่นเอง” “ข้อนี้ก็ฉันนั้นแหละ มหาบพิตร ถึงนามรูปที่มีต่อมาจนกระทั่งเวลาตายเป็นนามรูปอื่น ส่วนนามรูปที่ถือกำเนิดเป็นนามรูปอื่นก็ตาม แต่ก็เกิดมาจากนามรูปเดิมนั่นแหละ เพราะฉะนั้น เขาจึงไม่พ้นจากบาปกรรม ขอถวายพระพร” จากคุณ : ZKEI - [ 18 พ.ค. 48 17:02:58 A:81.107.200.213 X:62.252.0.10 TicketID:062497 ]

ความคิดเห็นที่ 9 มันผิดพลาดตั้งแต่ไประบุว่า มีความเป็น "สัตว์ บุคคล ตัวตน" อยู่แต่แรกแล้วล่ะครับ ในเมื่อตามสภาพความเป็นจริง ความเป็น เรา นั่นมีแต่เพียง รูปขันธุ์และนามขันธุ์ ประชุมรวมกัน แล้วถูกผลักดันดำเนินไปตามเหตุและปัจจัยต่างๆ โดยอาศัยกันและกันทำงานให้ชีวิตดำรงอยู่ได้เป็นขณะๆ ทีนี้คุณกล่าวว่า ชาติหน้านั่นในเมื่อเราจดจำความไม่ได้ ก็ไม่เห็นจะต้องไปปริวิตกกับมันตรงไหน ในเมื่อก็เป็นเสมือนบุคคลคนละคนมารับผลกรรมนั้นแทน แต่มิใช่ตัวเราในปัจจุบันที่จะต้องรับซักหน่อย ใช่ไหมครับ ? แต่ลองพิจารณาดูนะครับ สมมุติว่าเมื่อผมอายุ 15 ขวบ ผมใจร้อนมาก ทะเลาะกับคนแปลกหน้าลุแก่โทสะหยิบไม้มาฟาดคนที่ผมเกลียดตาย แล้วผมเกิดญาณวิเศษณ์ล่วงรู้อนาคตขึ้นทันใด หรือสมองของผมก็วิเคราะห์พิจารณาได้ตามเหตุผลว่า ต่อให้ผมหนีหัวซุกหัวซุนปานใด หลบไปต่างจังหวัด ซ่อนตัวอยู่ในป่า ในที่สุดเมื่ออายุ 20 ปี (อีก 5 ปีข้างหน้า) ผมก็ต้องได้รับโทษโดนตำรวจตามตัวเจอ ถูกจับเข้าคุกและประหารชีวิต ด้วยสามัญสำนึกทั่วไป ... ผมยังควรจะละเลยหน้าตาเฉยแล้วบอกว่า สิ่งที่จะเกิดภายภาคหน้าว่า "ไม่มีจริง" และ "ช่างหัวมันประไร" หรือว่า ผมควรจะสำเหนียกในความสำคัญนั้นๆ แล้วรู้จัก ลด ละเลิก ประพฤติตนให้รอบคอบด้วยสติสัมปชัญญะ วางแผนชีวิตให้ดีงาม ไม่วู่วามดังเช่นที่ประสบอยู่ ด้วยเหตุว่า สิ่งที่เราทำนั้น "มีอยู่จริง" และ "ให้ผลได้จริง" ครับ ? เป็นทางเลือกที่ง่ายมาก และ ตัวตน ของคุณเมื่ออายุ 15 นั้น ก็ ไม่ใช่ ตัวตน ของคุณเมื่ออายุ 20 ปีเช่นกัน ด้วยเหตุของความต่อเนื่องที่บดบังอนิจจลักษณะ ทำให้คุณมองว่า ตัวตนของคุณ (ทั้งรูปและนาม) เมื่ออายุ 15 เป็นตัวตนของคุณเมื่ออายุ 20 แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่ ... ตัวตนที่คุณเห็นเมื่ออายุ 20 เป็นเพียง 'ผลสืบเนื่อง' ที่ถ่ายทอดมาจากตัวตนสมัยเมื่ออายุ 15 เท่านั้น แม้แต่ 1 นาทีก่อน คุณก็ไม่ใช่คนๆ เดียวกันกับ 1 นาทีถัดมา ... ร่างกายคุณอาจจะสูญเสียพลังงานไป 1 แคลอรี่จากการขยับกล้ามเนื้อ ลุกนั่งหรือเดินไปมาสองสามก้าว เซลผิวหนังคุณอาจจะหลุดไป 1 เซลจากแอร์ที่เป่ากระทบ แค่นั้นรูปกายคุณก็ไม่ใช่ตัวตนคนเดิม พูดถึงจิตใจคุณเองก็เช่นกัน เมื่อ 1 นาทีก่อนคุณกำลังคิดเรื่องหนึ่ง มาปัจจุบันที่คุณได้อ่านข้อความนี้ไปสองสามบรรทัด ความคิดคุณก็กระเพื่อม อารมณ์สั่นไหวเปลี่ยนไปตามสภาพรับรู้ ความทรงจำก็บันทึกข้อมูลสดๆ ร้อนๆ เข้ามา ฉันใดฉันนั้น ความเป็นเราเมื่อชาติหน้า ก็เป็นผลสืบเนื่องต่อจากความเป็นเราในชาติปัจจุบันนี่แหละครับ มันเกี่ยวข้องเสมือนเป็นเรื่องราวเดียวกัน เพียงแต่ขั้นด้วย การจุติและปฏิสนธิ แห่งชาติภพในสังสารวัฎเท่านั้น ด้วยเหตุผลแค่ 'เราจำความไม่ได้' และ 'มิได้เห็นสิ่งต่างๆ ตามสภาพความเป็นจริงที่ปรากฏ' ด้วยอวิชชาและตัณหา ความอยากให้เป็นไปต่างๆ นาๆ ตามใจของเรามาบดบัง ก็เพียงพอที่จะปฏิเสธผลแห่งการกระทำต่างๆ และไม่แคร์มันแล้วเหรอครับ ? ทุกข์ที่ต้องผจญน่ะ ไม่คุ้มเลยครับ ... แค่ถูกจับเข้าคุก ยังกลัวกันลนลาน นับประสาอะไรกับถูกแผดเผาในไฟนรกเป็นกัปป์ๆ หรือต้องไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานต่างๆ ไม่รู้อีกกี่ชาติต่อกี่ชาติ จากคุณ : Gow27 - [ 18 พ.ค. 48 17:59:42 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อย่าไปเข้าใจว่ามันเป็นคนละคนกัน หรือคนเดียวกัน มันก็ไม่ใช่ทั้งคนเดียวกันหรือคนละคนกัน แต่มันสืบต่อๆมาแต่"ตัวเรา" ที่ยึดถือกันตลอดนั่นแหละคอยรับผลและส่งผล จากคุณ : พาหุง - [ 18 พ.ค. 48 18:11:27 ]

ความคิดเห็นที่ 11 .... เข้ามาดู จากคุณ : ปลาอ้วนกวนน้ำ - [ 18 พ.ค. 48 20:40:00 ]

ความคิดเห็นที่ 12 คห.10 เขียนดีครับ... จากคุณ : เหรียญ - [ 18 พ.ค. 48 21:30:28 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทุกท่านอธิบายดีจังค่ะ ^___^ จากคุณ : InDePendent gr. - [ 19 พ.ค. 48 01:52:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จะจำอดีตได้หรือไม่ ไม่สำคัญเท่ากับ ความทุกข์ยังคงแผดเผาผู้ที่ไม่อาจจะจำได้นั้น ไปเรื่อยๆ ตัวอย่างคือปัจจุบันเราแทบทั้งหมด ก็จำอดีตชาติไม่ได้ แต่เราคงยังรู้ถึงความทุกข์ได้ และในชาติอนาคตก็เป็นแบบเดียวกันนี้ ความทุกข์ยังคงเป็นปัจจุบันไปแบบนั้นเรื่อยๆไม่ว่าจะรู้ถึงอดีตหรืออนาคตได้หรือไม่ก็ตาม จากคุณ : ชิฯ - [ 19 พ.ค. 48 07:36:29 A:65.188.149.241 X: TicketID:000833 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ยกตัวอย่างจนเข้าใจเลยค่ะ จากคุณ : Monik - [ 19 พ.ค. 48 13:33:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 แจ่มชัดเลย จากคุณ : รักรพินทร์ - [ 19 พ.ค. 48 14:17:51 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อะไรก็ไปจาก(คน)ในปัจจุบันชาตินี้ทั้งนั้นเป็นบรรทัดฐาน ติดคุกตารางก็คน เป็นกำนัน เป็นนายกรัฐมนตรี แม้เป็นกระทั่งกษัตริย์ก็ไปจากคนทั้งนั้น แต่คนในที่นี้คือตัวจิต ไปนรกก็จิต ไปสวรรค์ ไปพรหมโลกก็จิต ไปนิพพานก็จิต เราทำกรรมย่อมชดใช้กรรม แต่ก็หลุดพ้นได้ด้วยการกระทำ(กรรม)เช่นเดียวกัน คนเราย่อมสามารถเลือกที่ไปได้ด้วยพลังจิตที่มีคุณงามความดีมากๆของตนและรู้ที่มาที่ไปของตนอย่างชัดเจนแท้จริง จริงอ่ะเปล่าหนอ จากคุณ : คนบ้าคิด - [ 24 พ.ค. 48 23:21:03 A:203.148.172.19 X: TicketID:099429 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ผมมองก็ว่าไม่ยุติธรรม ได้รับกรรมที่ไม่รู้ว่าได้ทำอะไรลงไป  แบบนี้ก็ไม่สำนึกผิด  จะทำให้ กรรมย่อมระงับด้วยการไม่ทำกรรม เคยอ่านหนังสือ เณรจีวรขาดจึงใช้เข็มเย็บจีวรผ้าที่ขาดไปถูกแมลงตายโดยไม่เจตนา  ต่อมาแมลงไปเกิดเป็นคนหาปลา  เณรไปเล่นน้ำ ดำพุดดำว่ายอยู่  คนหาปลาเห็นคิดว่าเป็นปลาจึงเอาหลาวพุ่งไป ถูกเณรตายโดยไม่เจตนา   แล้วแบบนี้กรรมจะหยุดอยู่ตรงไหน  ถ้าคนหาปลารู้ว่าเคยถูกเข็มเณรจนตายโดยเณรไม่เจตนา ก็จะระมัดระวังมากขึ้น จากคุณ : พญานาค - [ 25 พ.ค. 48 17:56:58 ]

ความคิดเห็นที่ 19 บางทีจะเอาความยุติธรรมตามวิถีโลก ๆ ที่สมมติกันขึ้นไม่ได้เสมอไปหรอกครับ ขนาดคนยังคิดขนาดนี้แล้วสัตว์ จะขนาดไหน (ไม่ได้ว่านะครับผมเปรียบเทียบ) เพราะมันไม่มีปัญญาที่จะคิดได้ระดับนั้น มันเป็นไปตามเหตุและปัจจัย  ถ้าคุณมองโดยตัวเอาตัวเราเป็นศูนย์กลาง เอาวิถีของคนเราเป็นบรรทัดฐาน มันก็ไม่มีทางที่จะยอมรับได้หรอกครับ แต่ถ้าสมมตินะครับ สมมติให้เอาตัวคุณ ตัวผม ตัวคนอื่น ตัวสัตว์ทั้งโลก พืช สิ่งของ สถานที่ กาลเวลา ฯลฯ ฯลฯ มาขยำ ล้างแบบล้างไผ่ แล้วสละนามเดิม สละสิ่งที่เรียกแทนเดิม ๆ (เช่น ต้นไม้ เสือ แมว ฯลฯ )   ให้เรียกใหม่ว่า สังสารวัฏ ทุกสิ่งมีคุณสมบัติร่วมกันคือต้องมีการ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ทุกอย่างไม่มีการดีหรือเด่นกว่ากัน ไม่มีอะไรเลวกว่ากัน เป็นกลาง ๆ ให้มองเหมือนเป็นสิ่งเดียวกัน คุณก็คงมองอะไรที่เข้าใจกว่านี้ ทุกอย่างเราสมมติและยึดติดกับมันเอง  สมมติเองว่า "ต้อง" เป็นอย่างนั้นเป็นอย่างนี้ เอาง่าย ๆ ก็ได้ คนไทยเราไม่จับหัวกัน คุณลองนึกตามไปนะครับ (หรือถ้าคุณไม่ค่อยอยู่ในประเพณีความเชื่อ ก็ให้สมมติอย่างที่เคยเห็นนะครับ)  เวลามีใครมาจับหัวคุณ ปฏิกิริยาจะต่อต้านทันที โดยไม่รู้ตัว และก็บอกว่าไม่สมควร แต่ถ้าฝรั่งนั้นไม่ถือสามากนัก (แต่ไม่ได้แปลว่าเล่นกันได้กับทุกคน หมายถึงคนที่สนิทกัน) ไม่ค่อยมีหัวหงอกหัวดำกันเท่าไหร่ และในสังคมนั้นก็ไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องเลวร้ายอะไรมากเกินไปนัก เรื่องเดียวกัน ต่างที่กัน ต่างสังคมกัน  ความยุติธรรมเอย ความถูกต้องเอย ยังต่างกันแล้วครับ ตัวอย่างของคุณเรื่องคนหาปลาและเณร ที่สงสัยก็เพราะว่าเห็นตามสมมติและยึด (ซึ่งยึดติดมาก่อนหน้านั้นแล้ว) ว่านั่นคือคนหาปลา นั่นคือเณร เอาง่าย ๆ สมมติว่าคุณไปค้างแรมในป่า ก่อกองไห คุณตื่นขึ้นมางัวเงีย ยังมองไม่ชัด แต่ลุกขึ้นมามือไปแหย่ในกองไฟโดยไม่รู้ตัว คุณร้อน คุณเจ็บ ถามว่า ความยุติธรรมอยู่ตรงไหนครับ เรื่องราวต่าง ๆ นั้นเป็นไปตามเหตุและปัจจัยของมัน ไม่มีคนหาปลา ไม่มีเณร ครับ ผลกรรมก็เป็นไปตามเหตุและปัจจัยนั้น .. จากคุณ : สุธี - [ 26 พ.ค. 48 06:57:28 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณสุธี   ครับ อ่านแล้วไม่เข้าใจ  แต่เข้าใจว่า เพราะคนเราไปยึดติด (ไม่ให้ถือตัวกูของกู)  ใช่ไหมครับ แต่เมื่อเหตุการณ์ต่าง ๆ เกิดขึ้น ก็จะโทษเพราะเป็นกรรมเก่าบ้าง เป็นกรรมที่ทำมาจากชาติที่แล้วบ้าง คือหาสาเหตุที่เกิดขึ้นไม่ได้    กรณี เณร กับคนหาปลา (เข้าใจว่า) เหมือนว่าจะไม่มีกรรมต่อกัน แต่เป็นตามเหตุ และปัจจัย กรุณาขยายความด้วยนะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : พญานาค - [ 26 พ.ค. 48 12:22:46 ]

ความคิดเห็นที่ 21 อาจเป็นไปได้ครับ เอาง่าย ๆ จะเชื่อหรือไม่แล้วแต่ เอาเป็นว่ามีเหตุการณ์ทำนองนี้ ท่านองคุลีมาล ที่ฆ่าคนเยอะแยะนั้น ในปัจจุบันก็บอก ไม่ยุติธรรมฆ่าคนตั้งเยอะ ทำไมบรรลุธรรมได้ เถียงกันอยู่นั่นแหละ แต่จริงๆ แล้ว คนที่โดนท่านฆ่า ล้วนแล้วแต่เคยฆ่าท่านมาแล้วทั้งนั้น (อาจจะไม่ทั้งหมด แต่เอาเป็นว่าส่วนใหญ่) ซึ่งต้องมา "ชดใช้" ตรงนี้เหมือนกัน และในอดีตชาติท่านก็สะสมบารมีมานานแสนนานแล้วครับ ซึ่งเราไม่ทราบได้เพราะเราไม่ได้ "ศึกษา" ครับ (คำว่าศึกษานั้นจริง ๆ แล้วคือ ปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ) ส่วนใหญ่ "ปริยัติ" เอากันอย่างเดียว แล้วก็มาตั้งวง "ถก" กัน บางวงเถียงกัน บางวงทะเลาะกัน แบบนี้พระพุทธเจ้าท่านเรียกว่า "ตาบอดคลำช้าง" ครับ การปฏิบัติจนได้ญาณ (ซึ่งก็อาจจะระลึกได้ไม่ไกล ก็เกิดการเข้าใจผิดกันอีก) ก็ยากสำหรับบุคคลกิเลสหนาทั่วไป ต้องใช้เวลาสะสมกันมานาน เถียงกันนั้นง่าย แต่จะได้ความจริงหรือไม่ไม่รู้ แบบนี้พระพุทธเจ้าท่านถึงติงไงคัรบ ว่ามันเป็นอจินไตย ไม่ใช่ไม่ให้คิด แต่คิดไปโดยไม่มีญาณ (ก็เหมือนกับชาวบ้าน พยายามถกกันเรื่อง สูตรฟิสิกส์เคมี ระดับนิวเคลียร์ชั้นสูง ที่ มหาดอกเตอร์ท่านคุยกัน) ก็ไม่ได้คำตอบที่แท้จริง หรือได้แค่เสี้ยวเดียว รังแต่ทำให้เข้าใจผิดไปไกล และเผลอทำให้ใจคะนอง โอหัง ฯลฯ ฯลฯ มีแต่ผลเสียครับ .. จากคุณ : สุธี - [ 26 พ.ค. 48 12:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ครับเข้าใจแล้วครับ ขอบพระคุณครับ  จะอะไรก็ตาม ขอให้ทุกคนตั้งหน้า ตั้งใจ ทำความดี เป็นที่ตั้ง ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร สร้างความสุขให้คนรอบข้าง จากคุณ : พญานาค (พญานาค) - [ 27 พ.ค. 48 09:16:57 ]