ความคิดเห็นที่ 1 แบบไทยที่นิยมกัน มักเริ่มจากการกำหนดลมหายใจแบบอานา ปานสติ โดยภาวนาว่า “พุทโธ” หรือ “สัมมา อรหัง” ในอิริยาบท นั่ง เดิน ยืน นอน จากนั้นก็ฝึกตามขั้นตอนแบบสมถกรรมฐานไล่ ไปตั้งแต่ ขนิกะสมาธิ อุปจารสมาธิ อัปปนาสมาธิ จนได้ฌาน ๑ ๒ ๓ ๔ ตามลำดับ เมื่อสมาธิแก่กล้าก็จะเห็นอุคหนิมิต แล้ว พิจารณา นิมิตนี้ตามแบบวิปัสสนากรรมฐานจนเห็นความไม่แน่ นอนของนิมิตจนเห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดญาณ หรือไม่ก็ ได้ฌาณขั้นสูงถอดจิตกลับมาพิจารณาร่างกายของตัวเองจนรู้แจ้ง เห็นจริงได้ ซึ่งแบบไทยมักจะเริ่มจากสมถะก่อนแล้วตามด้วย วิปัสสนาเป็นขั้นๆไป จากคุณ : ปักษาวายุ - [ 31 ต.ค. 48 18:16:50 A:10.36.3.44 X:202.28.77.30 TicketID:055979 ]

ความคิดเห็นที่ 2 แบบพม่าเป็นการพัฒนาจิตตามแนวสติปัฏฐาน ๔ กำหนดระลึก รู้อิริยาบทต่างๆ ของร่างกาย เช่น ยุบหนอ พองหนอ นั่งหนอ ยืนหนอ หยุดหนอ เดินหนอ ปวดหนอ เป็นต้น เพื่อพัฒนาให้ เกิดสติรู้ตัวเองอยู่ตลอดเวลา เป็นการฝึกสมถะและวิปัสสนา กรรมฐานที่คาบเกี่ยวกันไปเรื่อยๆ เพราะในระหว่างการกำหนด .....หนอต่างๆ อาจจะเกิดขณิกะสมาธิจนมีอาการวูบหรือหวิว ในระหว่างเดินจงกรมไปก็ได้ อาจจะเห็นอุคนิมิตในระหว่างนั่ง สมาธิก็ได้ การปฏิบัติมักจะเริ่มจากการเดินจงกรมก่อนแล้วนั่ง แล้วเดินแล้วนั่งสลับกันไปในเวลาเท่าๆกัน มีการกำหนดเวทนา ไปจนหายบ้างในระหว่างการยืน เดิน นั่ง นอน ถ้าฝึกไปนานๆ ก็อาจจะแยกกายกับจิตหรือรูปกับนามจากกันได้จนเกิดญาน เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตาได้เช่นกัน ผมจึงขอสรุปว่าการกำหนด “พุทโธ” และ “ยุบหนอ พองหนอ” มีความแตกต่างแน่นอน หากชาวโต๊ะศาสนามีข้อคิดเห็นหรือ โต้แย้งประการใดผมขอน้อมรับฟังครับ จากคุณ : ปักษาวายุ - [ 31 ต.ค. 48 18:17:40 A:10.36.3.44 X:202.28.77.30 TicketID:055979 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เอกสารอ้างอิง พระราชปริยัติ (สฤษดิ์ สิริธโร), คู่มือการพัฒนาจิตตามแนวสติ ปัฏฐาน ๔. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย: ๒๕๔๘ (พิมพ์ครั้งที่ ๒) อัคคมหากัมมัฏฐานาจริยะ อาชิน ชนากาภิวงศ์ (เชมเย สยาด่อ), อานาปานสติ: สมถะหรือวิปัสสนากรรมฐานและเมตตาภาวนา. กรุงเทพฯ: ไม่ปรากฏ พ.ศ. พิมพ์และสำนักพิมพ์ พระกัมมัฏฐานาจริยะ อู บัณฑิตาภิวังสะ (สยาด่อ อูบัณฑิตา), การอบรมศีลเจริญภาวนาเบื้องต้นและวิปัสสนาฌาณ. กรุงเทพฯ สหธรรมิก: ๒๕๔๖ (พิมพ์ครั้งที่ ๔) หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม, กรรมฐานแก้กรรม ลำดับที่ ๓. กรุงเทพฯ: ธารบัวแก้ว: ๒๕๔๒ หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม, กรรมฐานแก้กรรม ลำดับที่ ๔. กรุงเทพฯ: ธารบัวแก้ว: ๒๕๔๒ พระอาจารย์ลี ธมมฺธโร, จิตตวิชชา: หลักความรู้แจ้งทางจิต. กรุงเทพฯ: ข่าวพาณิชย์: ๒๕๒๕ (จากพระธรรมเทศนา วันที่ ๑๔ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๘๔) สิทธา เชตวัน, หลวงปู่พม่า (ตอน ๑), นิตยสารโลกทิพย์ ฉบับหลัง ธันวาคม ๒๕๓๓, หน้า ๒๒-๔๖ พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต), ปฏิบัติธรรมให้ถูก ทาง: กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย: ๒๕๔๗ (พิมพ์ครั้งที่ ๗๐) จากคุณ : ปักษาวายุ - [ 31 ต.ค. 48 18:18:43 A:10.36.3.44 X:202.28.77.30 TicketID:055979 ]

ความคิดเห็นที่ 4 การกำหนดรู้สภาวะธรรมที่จริงไม่ต้องใช้คำพูดก็ใช้ได้เหมือนกัน จากคุณ : SpiritWithin - [ 31 ต.ค. 48 18:59:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แบบไหนก็ได้ ตามจริตของใครของมัน ชอบแบบไหน ถูกใจวิธีไหน ก็เอาแบบนั้น ...เหมือนนักมวยต่อยบนเวที บางคนชำนาญหมัด ก็จ้วงหมัดเป็นหลัก บางคนชำนาญเตะ ก็หวดแข้งบ่อยๆ บางคนตีเข่าเก่งก็ตีเข่าเป็นหลัก บางคนตีศอกเก่งก็ชอบสับศอกบ่อยๆ .... วิธีไหนก็ได้ ขอให้ทำคะแนนได้ น็อคคู่ต่อได้ ก็ถูกหมด ไม่ต้องเลียนแบบใครก็ได้ เลือกเอาแบบของเราที่เราถนัด... ถ้าได้จิตรวมลงในระดับเดียวกัน ก็ได้กำลังจิตเท่าๆกัน เช่น คนฝึกท่องพุทโธจนจิตรวมเป็นปฐมฌาน กับคนฝึกท่องยุบหนอพองหนอจนจิตรวมเป็นปฐมฌานเหมือนกัน กำลังของจิตของ ๒ คนนี้ก็เท่ากัน แต่รายละเอียดปลีกย่อยต่างๆอาจจะต่างๆกัน เช่น นิมิต ลักษณะของปีติ หรืออาการอื่นๆ จากคุณ : ชิฯ - [ 31 ต.ค. 48 19:10:37 A:65.188.149.241 X: TicketID:000833 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ....แต่ผมชอบอันนี้แฮะ "เข้าหนอ" "ออกหนอ" โดยกำหนดที่รูจมูก ปรากฏว่าได้ผลเกินคาด ไม่ได้โม้ อิ อิ อิ... จากคุณ : ชูไม่วิทย์ - [ 31 ต.ค. 48 19:33:43 A:203.113.50.15 X:203.151.140.119 TicketID:109713 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พุทโธ ทำได้หลายแบบ ครับ ถ้าบริกรรมเฉย ๆเมื่อจิตรวมจะสงบเป็นสมถะ ถ้าตามลมหายใจ พุท เข้า โธออก จะเป็นอานาปานสติ แต่จะไปลงที่ สมถะ คือสงบก็ได้ หรือวิปัสสนาก็ได้ พองหนอยุบหนอ เน้นความรู้สึก พองกับยุบ หน้าท้อง จะทำให้เห็น รูป นามได้ตรงที่สุด จึงเป็นไปทางภาคปฏิบัติของ วิปัสสนามากกว่า จริงครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 31 ต.ค. 48 19:44:29 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ในกัมมัฏฐาน ๔๐ ประการนี้ มีนิมิต ๓ อย่าง มีภาวนา ๓ อย่าง. นิมิต ๓ อย่างนั้น คือ บริกรรมนิมิต ๑ อุคคหนิมิต ๑ ปฏิภาค- นิมิต ๑. บริกรรมนิมิตและอุคคหนิมิต ๒ อย่างนี้ ได้ทั่วไปในกัมมัฏฐาน ทั้งสิ้น ปฏิภาคนิมิตนั้นเฉพาะได้ในกัมมัฏฐน ๒๒ ประการ คือ กสิณ ๑๐ อสุภ ๑๐ กายคตาสติ ๑ อานาปานัสติ ๑ เหล่านี้เท่านั้น. ภาวนา ๓ นั้น คือ บริกรรมภาวนา ๑ อุปจารภาวนา ๑ อัปปนา- ภาวนา ๑. บริกรรมภาวนานั้น ได้ทั่วไปในกัมมัฏฐานทั้งสิ้น ก็อุป- จารภาวนานั้น ได้ในกัมมัฏฐาน ๑๐ จากคุณ : ชูไม่วิทย์ - [ 31 ต.ค. 48 19:46:28 A:203.113.50.15 X:203.151.140.118 TicketID:109713 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ภาวนาพุทโธ.... อยู่อำเภอสามพราน จากคุณ : hole_ass - [ 31 ต.ค. 48 19:59:05 A:203.155.60.181 X: TicketID:103153 ]

ความคิดเห็นที่ 10 การปฏิบัติธรรมอย่าไปติดวิธีการครับ ถ้าติดวิธีการแล้วมันจะเถียงกัน อาจารย์โน้นดีกว่าวิธีดีกว่า อาจารย์นี้ดีกว่าวิธีดีกว่า เถียงกัน ผลสุดท้ายก็ตีกัน เป็นว่าทั้งศิษย์ทั้งอาจารย์ลงนรกทั้งหมด หนังสือกรรมฐาน40 นั่นเห็นไหม? มีตั้งสี่สิบวิธีครับ แล้วแต่อุปนิสัยของคนซึ่งไม่เหมือนกันครับ ลองมันหมดนั่นแหละ วิธีไหนสงบได้เร็ว ชอบอกชอบใจก็วิธีนั้นแหละครับ มันเหมือนนักกีฬาน่ะครับ นักกีฬาบางคนชอบรองเท้ายี่ห้อนี้เพราะใส่แล้วมันเล่นได้ดีกว่า นักกีฬาบางคนชอบยี่ห้อโน้นเพราะใส่แล้วมันทำสถิติดีกว่า สรุปแล้วหาวิธีที่เหมาะกับตัวเองครับ เป้าหมายก็คือให้จิตใจสงบเป็นสมาธิ เป็นฐานของวิปัสสนาเท่านั้น จากคุณ : แนะนำ - [ 31 ต.ค. 48 20:00:33 A:203.156.27.208 X:203.147.0.44 TicketID:110092 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ผมจึงขอสรุปว่าการกำหนด “พุทโธ” และ “ยุบหนอ พองหนอ”มีความแตกต่างแน่นอน ----------------------------------------------------------- ก็แน่นอนสิครับ เพราะกัมมัฏฐานแต่ละอย่าง มันก็เหมาะ แต่ละคน เพราะแต่ละคน มันก็แต่ละจริตของใครของมัน สบายแบบไหนก็ทำกันอย่างนั้น อิ อิ อิ... จากคุณ : ชูไม่วิทย์ - [ 31 ต.ค. 48 20:03:55 A:203.113.50.15 X:203.151.140.119 TicketID:109713 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยครับ มันต่างกัน สำหรับผม คำว่าพุทโธมันเป็นคำกลางๆ น่ะครับ เกือบจะไม่มีความหมาย เข้าใจว่าคนเริ่มต้น คงต้องการระลึกถึงพระพุทธเจ้าตลอดเวลา นำพระพุทธเจ้ามาเป็นสิ่งที่กำหนดในใจ มาเป็นอารมณ์ เป้าเกี่ยว อย่างไรก็ตามถ้าทำไปนาน ๆ ถ้าต้องการให้สมาธิดำลึกลงไปอีก คำว่าพุทโธ ก็คงต้องละให้มันหายไป เพราะมันคือ วิตก-วิจารณ์ ยุบหนอ พองหนอ นี่เป็นวิปัสนาไปด้วย คำว่า "หนอ" ใครจะเปลี่ยนก็ได้ แต่เข้าใจว่าคนเริ่มต้นหรือเผยแพร่ ... คำว่า "หนอ" นี่เต็มไปด้วยความหมายข้างในมากมาย ไม่ว่าอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ยุบพองทีเดียวนี่มองเห็นไตรลักษณ์ไปตลอด เดินย่างทีเดียวก็เห็นไตรลักษณ์เช่นกัน ยุบหนอ = (ยุบแล้วพิจารณาตามไปด้วยว่า มันเป็นสักว่าธาตุตามธรรมชาติ ไม่ใช่เราเลย มันแก่หง่อมเป็นทุกข์) ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็อย่างที่เจ้าของกระทู้กล่าวคือมันต่างกัน อันนึงมีแต่สมถะบวกกับพุทธานุสติ อีกอันนึงมีสมถะและมีวิปัสนาด้วย บางทีมันเป็นเรื่องภาษา ภาษาของแต่ละสมัยมันเปลี่ยนแปลง และก็มีอิทธิต่อจิตใจไม่เหมือนกัน ขึ้นกับแบคกราวน์ของคนๆ นั้นว่ารู้ความหมายลึกแค่ไหน พอนำมาบริกรรม ผลลัพธ์ก็แตกต่างกันไปด้วย คำว่าพุทโธ.. สำหรับบางคนก็อาจบริกรรมว่าพระ-พุท-ธะ-เจ้า แบ่งเป็นสี่ขั้นไปซะ ยุ่งยากแต่กินใจกว่าสำหรับคนที่โตมากับคำว่าพระพุทธเจ้า นโมที่ท่องด้วยความรู้ชัดเจนในคำแปล จึงต่างกับนโมที่ท่องแบบไม่รู้เรื่อง ไม่รู้คำแปล ผลลัพธ์ต่างกันลิบลับ บทสวดมนต์ที่พระสวดแล้วไม่รู้คำแปล ไม่ต้องพูดถึงโยม ก็ควรจะชัดแจ้งแล้วว่า มันขลังมันศักดิ์สิทธิแค่ไหน เมื่อเทียบกับการสวดมนต์ที่ทั้งพระ ทั้งคนฟัง เข้าใจอย่างถ่องแท้ เรื่องตรงนี้ แทคติกเหล่านี้.. มันมีคำอธิบายของมันเองทั้งหมด ทำไปทำมา จะนำเอาหลักวิศวกรรมมาศึกษาเลยก็อาจจะทำได้ มันเป็นเรื่องที่ไม่ใช่ขลังแบบงมงาย ศักดิ์สิทธิชนิดที่สงวนสิทธิให้กับใครบางคน ... แต่กลับเป็นเรื่องที่สามารถนำมาแผ่หงาย มายำ นำมากาง ให้ใครต่อใครมาอภิปราย พิสูจน์ได้ทั้งสิ้น และเมื่อทำอย่างนั้นแล้ว ความงมงายหลายๆ อย่างในพุทธศาสนา ก็อาจจะกลายมาเป็นความกระจ่างแจ้งแทน วิธีปฏิบัติที่ปฏิบัตตามๆ กันมาด้วยความงมงาย ไม่ว่าถูกหรือผิด ก็จะถูกนำมาอธิบาย และปฏิบัติตามด้วยความเข้าใจที่ถูกต้อง แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 48 21:39:20 แก้ไขเมื่อ 31 ต.ค. 48 21:37:43 จากคุณ : Nipol - [ 31 ต.ค. 48 20:47:41 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ทางหนึ่งไปสมถะก่อน อีกทาง วิปัสสนาก่อน มีความต่างกัน แต่ดีทั้งนั้น บอกไม่ได้ว่าอย่างไรก่อนจะดีกว่า เพราะทำได้ทั้งสองแบบครับ ระหว่าง สมถะและวิปัสสนา จะทำอะไรก่อนก็ได้ ดังคำสอนของพระอานนท์ ( ซึ่งแน่นอนว่ารู้มาจากพระพุทธองค์อีกที ) ดังนี้ มรรค ๔ เป็นไฉน ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เจริญวิปัสสนามีสมถะเป็นเบื้องหน้า เมื่อเธอเจริญวิปัสสนามีสมถะเป็นเบื้องหน้า มรรคย่อมเกิด เธอย่อมเสพ ย่อมเจริญ ย่อมกระทำให้มากซึ่งมรรคนั้น เมื่อเธอเสพ เจริญ กระทำให้มากซึ่งมรรคนั้น ย่อมละสังโยชน์ทั้งหลายได้ อนุสัยย่อม- *สิ้นสุด ฯ อีกประการหนึ่ง ภิกษุย่อมเจริญสมถะมีวิปัสสนาเป็นเบื้องหน้า เมื่อเธอ เจริญสมถะมีวิปัสสนาเป็นเบื้องหน้า มรรคย่อมเกิด เธอย่อมเสพ ย่อมเจริญ ย่อมกระทำให้มากซึ่งมรรคนั้น เมื่อเธอเสพ เจริญ กระทำให้มากซึ่งมรรคนั้น ย่อมละสังโยชน์ทั้งหลายได้ อนุสัยย่อมสิ้นสุด ฯ อีกประการหนึ่ง ภิกษุย่อมเจริญสมถะและวิปัสสนาควบคู่กันไป เมื่อเธอ เจริญสมถะและวิปัสสนาควบคู่กันไป มรรคย่อมเกิด เธอย่อมเสพ เจริญ กระทำ ให้มากซึ่งมรรคนั้น เมื่อเธอเสพ เจริญ กระทำให้มากซึ่งมรรคนั้น ย่อมละ สังโยชน์ทั้งหลายได้ อนุสัยย่อมสิ้นสุด ฯ อีกประการหนึ่ง ใจของภิกษุปราศจากอุทธัจจะในธรรม สมัยนั้น จิตนั้น ย่อมตั้งมั่น สงบ ณ ภายใน เป็นจิตเกิดดวงเดียว ตั้งมั่นอยู่ มรรคย่อมเกิดขึ้นแก่เธอ เธอย่อมเสพ เจริญ กระทำให้มากซึ่งมรรคนั้น เมื่อเธอเสพ เจริญ กระทำ ให้มากซึ่งมรรคนั้น ย่อมละสังโยชน์ทั้งหลายได้ อนุสัยย่อมสิ้นสุด ดูกรอาวุโส ทั้งหลาย บุคคลผู้ใดผู้หนึ่ง เป็นภิกษุหรือภิกษุณีก็ตาม ย่อมพยากรณ์การบรรลุอรหัต ในสำนักของเรา ด้วยมรรค ๔ ประการนี้ โดยประการทั้งปวง หรืออย่างใด อย่างหนึ่ง บรรดามรรค ๔ ประการนี้ ฯ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=21&A=4083&Z=4299 จากคุณ : จักรแก้ว - [ 31 ต.ค. 48 20:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ฝรั่งไม่รู้จักคำไทยเลย ที่นั่นเขาสอน RE - LAX ก็ใช้ได้ ขออย่าปล่อยจิตหนีจากลมหายใจเข้าออกก็แล้วกัน จากคุณ : ส (สารส้ม) - [ 31 ต.ค. 48 21:48:11 ]

ความคิดเห็นที่ 15 สมัยผมเรียนกรรมฐาน ครูอาจารย์ท่านสอนว่า ให้บริกรรมพุทโธ และยังบอกว่า ต้องบริกรรม ไม่บริกรรมไม่ได้ ผมก็เชื่อที่ท่านสอนครับ บริกรรมไปตั้งเกือบครึ่งปี ไม่ได้เรื่องเลย ผมก็เลยหยุดคำบริกรรมไม่ทำมันละ ทีนี้ละครับได้ผลดีทันที  ผมก็สรุปเอาเองว่า คำบริกรรมไม่ใช่เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับทุกคน เช่นอย่างผมเสียเวลาไปนานหลายเดือน ไม่บริกรรมกลับดีกว่าอีกครับ อีกอย่างหนึ่ง ผมอ่านในพระไตรปิฏก ไม่เคยเจอพระสูตรไหนที่กล่าวว่าการปฎิบัติสมถะหรือวิปัสสนาต้องใช้การบริกรรม แก้ไขเมื่อ 01 พ.ย. 48 09:16:38 จากคุณ : นมสิการ - [ 1 พ.ย. 48 09:14:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยคน...ชอบคำตอบทุกคำตอบโดยเฉพาะคุณชิฯ... จากเทปพระธรรมเทศนาของหลวงปู่ชา ม้วนที่ 90 กรรมฐานถูกจริต     น้ำในมหาสมุทรนี้ มันมาจากแม่น้ำน้อยๆเล็กๆมันไหล มาคนละทิศละทาง แต่มันมารวมลงมหาสมุทรทั้งนั้น  เรา ทำกรรมฐานก็เหมือนกัน ทำจิตให้สงบอันนี้เหมือนกัน ผล ที่สุดมันก็ให้มีความไม่ยึดมั่นถือมั่นเหมือนกัน  แม่น้ำทั้ง หลายที่คลองน้อยคลองใหญ่ก็มารวมที่มหาสมุทรเหมือน กัน มันมาจากที่ไหนก็ช่างเถอะ ก็รวมที่มหาสมุทร เราทำ กรรมฐานนี้เพื่อให้จิตสงบ เพื่อไม่ยึดมั่นถือมั่นในขันธ์ห้า นี่เป็นอันเดียวกันไม่ต้องคิดมาก ใครเห็นอันนี้ง่ายกว่าเอา อันนี้ก็ได้ ใครเห็นอีกอันมันง่ายกว่าก็เอาอันนั้นก็ได้ ให้มัน ถูกจริตของเราเท่านั้น... .....ขออันเชิญรูปสมเด็จพระสังฆ์ราช....ด้วยความเคารพบูชา จากคุณ : NFL (NFL) - [ 1 พ.ย. 48 09:29:23 ]

ความคิดเห็นที่ 17 แสดงความคิดเห็นเพิ่มเติมนะครับ... คุณนมสิการ...การบริกรรมเป็นกุศโลบายให้จิตนิ่งรวมศูนย์ สำหรับท่านที่เริ่มฝึกให้ง่ายขึ้น.... จากคุณ : NFL (NFL) - [ 1 พ.ย. 48 09:46:12 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ต่างกันที่ความยากง่าย ในการกำหนด อานาปานสติแบบแท้ๆ (ในมหาสติปัฐฐาน) เป็นของยาก ละเอียดลึกซึ้ง ส่วนแบบยุบหนอ พองหนอ ไม่ยากและได้ผลดี จากคุณ : โจนาธาน - [ 1 พ.ย. 48 10:03:24 A:203.170.164.62 X: TicketID:088438 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอบคุณนมสิการ การบริกรรมอาจจมาจากคัมภีร์วิสุทธิ มรรคหรืออรรถกาถาอื่นๆก็ได้ครับ ผมเห็นด้วยคุณจักรแก้ว ความเห็นที่ ๗ แล้วผมจะ ตั้งกระทู้ว่าอานาปานสติเป็นได้ทั้งวิปัสสนาและ สมถกรรมฐานได้อย่างไรก็อดใจคอยกันหน่อยครับ ผมขอขอบคุณคุณจักรแก้วที่ยกข้อความจากพระ ไตรปิฎกมาลงไว้ที่ความเห็นที่ ๑๓ ครับ เพราะ บอกว่าการทำกรรมฐานจะยึดติดกับวิธีเดียวไม่ได้ ต้องมีการเปลี่ยนเมื่อเกิดความชำนาญอย่างใด อย่างหนึ่งขึ้นมา หรืออาจจะต้องทำสลับกันไป การยึดกับแบบใดแบบหนึ่งแบบเดียวย่อมเกิด ผลยากครับ จากคุณ : ปักษาวายุ - [ 1 พ.ย. 48 10:41:28 A:10.36.3.44 X:202.28.77.30 TicketID:055979 ]

ความคิดเห็นที่ 20 .    เท่าที่ทราบมา  พลังจิตที่สะสมจากการทำสมาธินั้น จะได้มากเมื่อจิตแน่วแน่แล้ว  และ "ไม่จำ"  ต้องบริกรรมอีก  แต่คำบริกรรมนั้นสำคัญมาก ๆ  เมื่อจิตเราแน่วแน่แล้วก็จริง  แต่จิตปุถุชนมีโอกาสวอกแวกง่าย  เมื่อรู้ตัวว่าจิตเริ่มวอกแวก  ก็จงใช้คำบริกรรมนั้นมาช่วย     เหมือนเราเลี้ยงลิงไว้  เมื่อลิง "ดูเหมือนเชื่อง"  ก็เอาเชือกคล้องคอออก  เมื่อมันทำท่าจะซนวิ่งไปมา ก็ต้องเอาเชือกไปคล้องเอาไว้เหมือนเดิม  สลับกันไปแบบนี้แหละ    จริตของคนเราไม่เหมือนกัน  ผมเองเคยใช้วิธีนับ 1-1 1-2 ....  1-7  แล้วเริ่ม  2-1 2-2 ...  2-7 ....    ....  7-7   ลองดูมาแล้ว ไม่รู้สำนักไหนนะครับ  อาณาปานสติก็ลอง  แต่ลองไปลองมา  ผมหน้ามืดหายใจไม่ออก  ในที่สุดก็มาทดลอง ใช้การเพ่ง (ความจริงไม่ถึงกับเพ่งหรอก แต่รวมจิตเป็นหนึ่งมากกว่ามั๊ง)  "ความว่างเปล่า" เป็นอารมณ์  ได้ผลดีครับ   แต่ไป ๆ มา  ๆ ก็ต้องเปลี่ยน  ปัจจุบันก็ภาวนา "พุทโธ"  เรื่อยไป    ... จากคุณ : สุธี - [ 1 พ.ย. 48 10:59:53 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ผมขอแก้ประโยคที่ว่า เชิญพระอาจารย์ภัททันตะเป็น นิมนต์ครับ ขออภัยด้วยครับ ตอนนี้ผมต้องการฝึกสติให้เข้มแข็งเลยเลิกบริกรรมว่า "พุทโธ" มาฝึก "ยุบหนอ พองหนอ" แทนเพราะเดี๋ยว นี้แค่จิตเป็นสมาธิก็เห็นอุคหนิมิตแล้ว ไม่ต้องบริกรรม เลยต้องทำการปรับให้สูภาวะสมดุล เพราะมีสมาธิมาก เกินไปจนสติตามไม่ทันและขาดวิริยะครับ จากคุณ : ปักษาวายุ - [ 1 พ.ย. 48 11:27:20 A:10.36.3.44 X:202.28.77.30 TicketID:055979 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ข้อดีของการบริกรรมที่ถูกต้อง - เป็นการดึงสติ ให้ทันอาการปัจจุบัน ไม่ให้สมาธิดิ่ง สตินิ่งวูบ ถึงแม้โดยข้อเท็จจริง อาการเกิดแล้ว ถึงบริกรรม ก็เถิด แต่ต้องให้เป็นปัจจุบันที่สุด และตรงกับอาการที่เกิดขึ้นที่ชัดเจนที่สุด อาการต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น ใน กาย เวทนา จิต ธรรม เช่น ยุบ พอง เจ็บ ปวด นึก คิด ฟุ้งซ่าน ทุรนทุราย ต่าง ๆ แต่เราบริกรรมคาถาอย่างเดียวกัน มันก็ไม่ตรงกับอาการที่เกิด มรรค 8 - สัมมาทิฐิไม่ตรง สัมมาวาจาไม่ถูก ปัญญา ไม่เกิด วิปัสนาญานก็ไม่เกิด แต่สมาธิจะดิ่งเข้าสู่องค์ฌานแทน เมื่อฝึกถึงระดับดีแล้ว ตัวรู้เกิดขึ้นชัดเจนแล้ว การตามดูจิต โดยไม่บริกรรม ก็ไม่ทำให้จิตวอกแวกไป ............................................................... ท้ายสุด ก็ขึ้นอยู่กับจริตของผู้ฝึกแต่ละท่าน การเริ่มต้นฝึกพื้นฐานที่ดี ถึงแม้จะก้าวหน้าช้าบ้างในช่วงต้น แต่ย่อมเป็นประโยชน์ต่อผู้ฝึกมากกว่าเมื่อฝึกถึงระดับหนึ่ง จะแยกรูป แยกนาม ชัดเจน เห็นการเกิด ดับ ชัดเจน แล้วจะเห็นและเข้าใจ กฏไตรลักษณ์ อย่างถ่องแท้ จากคุณ : Yo - [ 1 พ.ย. 48 13:19:02 A:58.10.64.95 X:203.144.143.7 TicketID:086607 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ภาวนาว่า "พุทธโธ" มันได้ทั้งพุทธานุสติด้วย จากคุณ : บุญเป็ง - [ 2 พ.ย. 48 23:48:08 A:203.113.50.15 X:203.151.140.111 TicketID:096032 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สมาธิมากเกินไป มันหมายความว่าอย่างไรกันนี่ งง สมาธิตั้งมั่น ก็ลดองค์ฌาน ไปเรื่อยๆ จนเหลือแต่อุเบกขา โอ้ อีกนิดก็ถึงฝั่งแล้ว จากคุณ : พระเจ้าจอร์จ - [ 3 พ.ย. 48 14:04:11 A:203.170.164.62 X: TicketID:088438 ]

ความคิดเห็นที่ 25 สมาธิมากเกินไปเวลาจิตตกคุณจะไม่รู้ตัวอาจเผลอถอดจิต ออกไปได้ จากคุณ : ปักษาวายุ - [ 4 พ.ย. 48 18:00:20 A:10.36.3.44 X:202.28.77.30 TicketID:055979 ]

ความคิดเห็นที่ 26 สมาธิมากเกิน สติจับไม่อยู่ ลอยเลย(บางรายหลอนเลย) จากคุณ : aopo (aoporadio) - [ 15 พ.ย. 48 15:57:55 ]