สุภาษิตสอนหญิง ท่านสุนทรภู่
|
 |
เชื่อว่าเพื่อน ๆ หลาย ๆ คนในห้องนี้ กำลังอยู่ในช่วงของวัยรุ่น วัยหัวเลี้ยวหัวต่อ ของความเป็นไปต่าง ๆ ในชีวิต อย่างหนึ่งก็คือเรื่องของความรัก
วันนี้ เราเลยขอแนะนำบทสุภาษิตสอนหญิง ของท่านสุนทรภู่ ท่านได้สอนไว้ดีมาก ๆ บางบท เราอ่าน แล้วเราชอบมาก โดนใจจริง ๆ ค่ะ เชื่อว่าจะเป็นประโยชน์แก่เพื่อน ๆ ห้องสยามหลาย ๆ คนเลย
เรายกตัวอย่างนะคะ
- เรื่องการสงวนเนื้อสงวนตัว -
๏ จงรักนวลสงวนนามห้ามใจไว้ อย่าหลงใหลจำคำที่ร่ำสอน คิดถึงหน้าบิดาและมารดร อย่ารีบร้อนเร็วนักมักไม่ดี
เมื่อสุกงอมหอมหวานจึงควรหล่น อยู่กับต้นอย่าให้พรากไปจากที่ อย่าชิงสุกก่อนห่ามไม่งามดี เมื่อบุญมีคงจะมาอย่างปรารมภ์
๏ อันที่จริงหญิงชายย่อมหมายรัก มิใช่จักตัดทางที่สร้างสม แม้นจักรักรักไว้ในอารมณ์ อย่ารักชมนอกหน้าเป็นราคี
ดังพฤกษาต้องวายุพัดโบก เขยื้อนโยกก็แต่กิ่งไม่ทิ้งที่ จงยับยั้งช่างใจเสียให้ดี เหมือนจามรีรู้จักรักษากาย
เราคิดว่า ตรงและแรงมาก "ดังพฤกษาต้องวายุพัดโบก เขยื้อนโยกก็แต่กิ่ง ไม่ทิิ้งที่่" นี่ีเรื่องของsexที่ซ่อนมากับความรักแท้ ๆ เลย
หรือจะบทนี้
"รักสนุกครั้นได้ทุกข์แล้วถอยคิด จะปกปิดเปลวไฟไม่เห็นหาย เทพเจ้าท่านไม่เข้าด้วยคนร้าย คงก่อกายขึ้นให้เห็นไว้เป็นตรา"
ส่วนนี้ เตือนใจเพื่อน ๆ ผู้หญิงนะคะ ว่าเวลาหลังจากที่เรายอมให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับใครสักคน บางครั้ง ผลไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิด
"อันตัวนางเปรียบอย่างปทุเมศ พึงประเวศผุดพ้นชลสาย หอมผกาเกสรขจรขจาย มิได้วายภุมรินถวิลปอง
ครั้นได้ชมสมจิตพิศวาส ก็นิราศแรมจรัลผันผยอง ไม่อยู่เฝ้าเคล้ารสเที่ยวจดลอง ดูทำนองใจชายก็คล้ายกัน"
ผู้หญิงก็เหมือนกับดอกไม้ บางครั้ง ผู้ชายก็เหมือนแมลงที่มาดูดน้ำหวานจากดอกไม้
พอน้ำหวานนั้นถูกดูดจนหมด แมลงนั้นก็บินหนีไป ....
คำสอนเหล่านี้ช่วยรักษาวัยรุ่นในสมัยก่อนไว้ได้เป็นร้อย ๆ พัน ๆ ปี แต่ในสมัยของเรา ส่วนมากจะมีแต่หนังรัก กับฉากเลิฟซีน มีบ้าง ที่เป็นข้อคิดเรื่องความรัก แต่คงไม่มากเท่ากับโบราณที่ท่านสอนไว้อย่างกวีเอกของโลกท่านนี้
เราขอฝากบทกวี สุภาษิตสอนหญิงนี้ ให้กับเพื่อน ๆ สมาชิกทุกท่าน หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อน ๆ ทุกเพศทุกวัยค่ะ
สุภาษิตสอนหญิง ฉบับเต็ม ของ ท่านสุนทรภู่
๏ประนมหัตถ์นมัสการขึ้นเหนือเศียร ต่างประทีปโกสุมปทุมเทียน จำนงเนียรนบบาทพระศาสดา อันเป็นมิ่งโมลีสี่ทวีป
ดังประทีปส่องทั่วทุกทิศา ก็ล่วงลับดับไกลนัยนา สู่มหาห้องนิพพานสำราญรมย์ ฉันชื่อภู่ผู้ประดิษฐ์คิดสนอง
ขอประคองคุณใส่ไว้เหนือผม ให้ประเสริฐเลิศล้ำด้วยคำคม โดยอารมณ์ดำริรักชักภิปราย
๏ ขอเจริญเรื่องตำรับฉบับสอน ชาวประชาราษฎรสิ้นทั้งหลาย อันความชั่วอย่าให้มัวมีระคาย จะสืบสายสุริยวงศ์เป็นมงคล
ผู้ใดเกิดเป็นสตรีอันมีศักดิ์ บำรุงรักกายไว้ให้เป็นผล สงวนงามตามระบอบให้ชอบกล จึงจะพ้นภัยพาลการนินทา
เป็นสาวแซ่แร่รวยสวยสะอาด ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า แม้นแตกร้าวรานร่อยถอยราคา จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง
อันตัวต่ำแล้วอย่าทำให้กายสูง ดูเยี่ยงยูงแววยังมีที่วงหาง ค่อยเสงี่ยมเจียมใจจะไว้วาง ให้ต้องอย่างกริยาเป็นนารี
๏ จะนุ่งห่มดูพอสมศักดิ์สงวน ให้สมควรรับพักตร์ตามศักดิ์ศรี จะผัดหน้าทาแป้งแต่งอินทรีย์ ดูฉวีผิวเนื้ออย่าเหลือเกิน
จะเก็บไรไว้ผมให้สมพักตร์ บำรุงศักดิ์ตามศรีมิให้เขิน เป็นสุภาพราบเรียบแลเจริญ คงมีผู้สรรเสริญอนงค์ทรง
ใครเห็นน้องต้องนิยมชมไม่ขาด ว่าฉลาดแต่งร่างเหมือนอย่างหงส์ ถึงรูปงามทรามสงวนนวลอนงค์ ไม่รู้จักแต่งองค์ก็เสียงาม
๏ ประการหนึ่งซึ่งจะเดินดำเนินนาด ค่อยเยื้องยาตรยกย่องไปกลางสนาม อย่าไกวแขนสุดแขนเขาห้ามปราม เสงี่ยมงามสงวนไว้แต่ในที
อย่าเดินกรายย้ายอกยกผ้าห่ม อย่าเสยผมกลางทางหว่างวิถี อย่าพูดเพ้อเจ้อไปไม่สู้ดี เหย้าเรือนมีกลับมาจึงหารือ
ให้กำหนดจดจำแต่คำชอบ ผิดระบอบแบบกระบวนอย่าควรถือ อย่านุ่งผ้าพกใหญ่ใต้สะดือ เขาจะลือว่าเล่นไม่เห็นควร
อย่าลืมตัวมัวเดินให้เพลินจิต ระวังปิดปกป้องของสงวน เป็นนารีที่ละอายหลายกระบวน จงสงวนศักดิ์สง่าอย่าให้อาย
อนึ่งเนตรอย่าสังเกตให้เกินนัก จงรู้จักอาการประมาณหมาย แม้นประสบพบเหล่าเจ้าชู้ชาย อย่าชม้ายทำชะม้อยตะบอยแล
อันนัยน์ตาพาตัวให้มัวหมอง เหมือนทำนองแนะออกบอกกระแส จริงมิจริงเขาเอาไปเล่าแช คนรังแกมันก็ว่านัยน์ตาคม
แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 55 18:44:03
แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 55 18:23:53
แก้ไขเมื่อ 10 ก.ย. 55 18:19:44
จากคุณ |
:
Serene_Angelic
|
เขียนเมื่อ |
:
10 ก.ย. 55 18:12:45
|
|
|
|