ความคิดเห็นที่ 1 มีเงินเก็บ 1 ล้านบาทปล่อยไว้เฉยๆ  ทำธุรกิจอะไรดี?   ทำงานประจำอยู่  อยากทำธุรกิจ  แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไรดี? ผมอยากทำธุรกิจ  และคิดว่ามีความสามารถพอ  รอเพียงโอกาสเท่านั้นแหละ !!! แต่ผ่านไปหลายปีแล้ว  ก็ยังไม่ได้เริ่มเสียที   ฯลฯ คำถามยอดฮิตในเวบบอร์ดห้องสีลม  ทั้งที่เขียนตั้งกระทู้ถามและยังค้างคาอยู่ในใจหลายๆคน  ทำไมการเริ่มทำธุรกิจมันจึงยากนักหนา  และทำไมเราจึงไม่รู้จะเริ่มอย่างไร  หรือบางทีอาจเป็นเพราะเรายังไม่รู้อย่างแน่ชัดว่า  เป้าหมายของเราคืออะไร  และเรายืนอยู่ ณ จุดไหนของแผนที่การเดินทาง  หากคุณลองนึกเปรียบเทียบการเดินทางไปสู่เป้าหมายของคุณว่าเหมือนกับการเดินทางไปยังเมืองๆหนึ่ง  บางทีคุณอาจไปไม่ถึงเพราะไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน  หรือบางทีคุณอาจรู้แน่นอนว่ามันอยู่ที่เส้นรุ้งและเส้นแวงที่เท่าไหร่   แต่........  คุณไม่รู้ว่าคุณอยู่ ณ จุดไหนบนแผนที่โลก  บางทีคุณอาจรู้มันอยู่ทางเหนือของกรุงเทพ   แต่จุดที่คุณอยู่มันคือ จังหวัดตาก  การมุ่งขึ้นเหนือ  มีแต่จะไปเดินทางไปยังแม่ฮ่องสอนและผ่านป่าดงและชายแดนเลยออกไปจีนโน่น  การรู้ว่าเป้าหมายอยู่ที่ใด  และคุณอยู่ที่ใดจึงจำเป็นอย่างยิ่งต่อการเดินทาง  การหลงป่าและมีเพียงเข็มทิศจึงไม่เพียงพอ  หากคุณไม่รู้ว่าคุณอยู่ ณ จุดใดของป่าแล้ว.... ในฐานะที่ผมเคยเริ่มต้นอย่างผิดๆมาก่อน  และในฐานะที่เป็นคนชอบศึกษาและวิเคราะห์ปัญหาต่างๆเกี่ยวกับการทำงานและการบรรลุเป้าหมาย  เพื่อกำหนดเป็นกลยุทธ์ของตนเอง  ผมได้สร้างแผนที่ขึ้นมาอันหนึ่ง  เพื่อเป็นแนวทางในการบรรลุเป้าหมายทางธุรกิจของตนเอง  หลักการอันนี้ผมได้พยายามตรวจสอบในทางทฤษฎีแล้วว่ามันครอบคลุมถูกต้องและตอบได้ทุกคำถาม(เท่าที่ผมจะนึกได้จากประสบการณ์)  แต่ผมยังไม่เคยบอกกล่าวกับใครในวงกว้าง  และไม่เคยอ่านพบในที่ใดมาก่อน  จึงอยากจะนำมาเสนอต่อเพื่อนๆ  น้องๆ  ที่อยากทำธุรกิจแต่ไม่รู้จะเริ่มต้นอย่างไร  เพื่อจะได้มองภาพออกง่ายๆว่า  จะเดินทางต่ออย่างไรดี จึงจะได้ทำธุรกิจเสียที  ซึ่งการนำเสนอนี้ผมก็พร้อมจะรับฟังคำวิจารณ์หรือมุมมองอื่นๆต่อแนวคิดที่ผมสร้างขึ้นนี้ครับ  มาลองอ่านกันดูนะครับ . จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 09:14:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 อันดับแรกเลย  ก่อนที่จะคิดลงมือทำธุรกิจ  ผมคิดว่าเราควรตรวจสอบตัวเองเสียก่อนว่า  มีความอยากทำธุรกิจมากเพียงพอที่จะต้องใช้แรงพยายามผลักดันโครงการให้เป็นจริงได้  เพราะทุกอย่างย่อมมีอุปสรรคแน่นอน  หากขาดซึ่งแรงผลักดันที่มากเพียงพอแล้ว  โครงการอะไรก็ไม่สามารถเป็นจริงได้ครับ  เมื่อมั่นใจแล้วว่ามีแรงผลักดันเพียงพอ  จึงเริ่มเข้าสู่หลักการครับ ในหลักของการทำธุรกิจโดยพื้นฐานนั้น  แท้จริงแล้วมีปัจจัยหลักสำคัญๆอยู่เพียง 3 ปัจจัยที่เป็นองค์ประกอบให้เราริเริ่มทำธุรกิจได้  และธุรกิจนั้นจะไปรอด  รวมทั้งมั่นคงถาวร  จนถึงเจริญเติบโต  ก็ขึ้นอยู่กับความมั่นคงแข็งแรงของปัจจัยทั้ง 3 นี้เป็นหลักนั่นเอง  ส่วนเรื่องอื่นนั้นเป็นเพียงส่วนประกอบย่อยที่เสริมเข้าไปให้ธุรกิจมั่นคงในส่วนปัจจัยรอง  ซึ่งต้องทำต่อไปหากต้องการทำให้ธุรกิจมั่นคงเติบโตและทำงานง่าย  ปัจจัยหลักทั้ง 3นั้น คือ 1. เงิน ( Money ) 2. ความสามารถในการผลิตและการจัดการ ( Know How ) 3. หัวใจของความสำเร็จ ( Key Success ) แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 49 09:29:46 จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 09:15:20 ]

ความคิดเห็นที่ 3 คิดง่ายๆ  เปรียบเหมือนกับแผนที่ขุมสมบัติ  ซึ่งถูกแบ่งออกเป็น 3 ส่วน  และสูญหายไปอยู่ในมือคนต่างๆ  การที่เราจะหาสมบัตินี้ได้  เราต้องหาแผนที่ทั้งสามส่วนมาประกอบกันเพื่ออ่านลายแทง  เราจึงจะสามารถรู้ที่ซ่อนขุมสมบัติได้  เมื่อได้แผนที่มาครบทั้ง 3 ส่วนแล้ว  การพบสมบัติย่อมเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้  เพียงแต่ว่าความยากของเกมนี้ คือ จะหาแผนที่แต่ล่ะส่วนได้อย่างไร  และจะมั่นใจได้อย่างไรว่า แผนที่ที่เราได้มานั้นเป็นแผนที่ของจริง  ไม่ใช่ของปลอม  ซึ่งเป็นสิ่งที่เราจะต้องเรียนรู้ต่อไป  แต่การมีแนวทางในการติดตามหาสมบัตินี้  จะทำให้โอกาสในการค้นพบสมบัติของเราง่ายขึ้น  เพราะเรารู้ว่าเราต้องค้นหาอะไร และรู้ว่าตัวเองมีอะไรอยู่ในมือแล้วบ้าง  คราวนี้เราลองมาทำความเข้าใจกันก่อนว่า  จริงหรือที่ปัจจัยแห่งความสำเร็จพื้นฐานในการทำธุรกิจมีอยู่แค่นี้ การที่เราจะริเริ่มทำธุรกิจนั้น  ก็มีหลักเพียงที่เราต้องมีเงินทุน(แท้จริงแล้วเงินทุนไม่ใช่ปัจจัยที่สำคัญที่สุด  ปัจจัยสำคัญที่สุดจะเป็นข้อสุดท้าย  แต่ผมจะเริ่มจากปัจจัยพื้นฐานที่คนทั่วๆไปคิด) เงินทุนนี้จะนำไปลงทุนซื้อวัตถุดิบในการผลิตสินค้าหรือในกระบวนการจัดการต่างๆของธุรกิจ  เงินทุนนี้จะมากน้อย  ขึ้นอยู่กับประเภทธุรกิจ  แต่หากมีเงินมากโอกาสก็มีมาก  หากเรารู้จักใช้เงินทุนนั้นอย่างถูกทาง   สอง. ข้อต่อมาคือการมีความสามารถในการผลิตสินค้าอะไรสักอย่างที่จะสามารถขายได้  (Know How) หรือหากเราไม่ต้องผลิตสินค้าเอง  เป็นธุรกิจแบบซื้อมา-ขายไป  เราก็ต้องรู้จักวิธีซื้อมา-ขายไปนั้น  ซื้อจากใคร?  ราคาเท่าไร?  จะขายให้ใคร?  ราคาเท่าไร?  หรือจะทำกำไรได้อย่างไร?  ขนส่งอย่างไร?  ทำอย่างไรหลังจากหักค่าใช้จ่ายต่างๆแล้วเรายังกำไรอยู่?  หรือเรียกว่าเข้าใจกระบวนการทำธุรกิจนั่นเอง หลังจากนั้น ข้อสุดท้าย  ซึ่งจะเป็นข้อที่สำคัญที่สุด  เราจึงเรียกมันว่า “หัวใจของความสำเร็จ”  หรือ Key Success  เราจำเป็นที่จะต้องค้นหาหรือคิดค้นสิ่งนี้ให้พบจึงจะทำธุรกิจได้  และธุรกิจจะยืนยงคงอยู่ได้  ก็ด้วยการดำรงไว้ซึ่ง Key Success นี่เอง (บางกรณี  อาจมีการสูญเสีย Key Success ในภายหลัง  เช่นการถูกลอกเลียนสินค้าหรือลิขสิทธิ์)  สิ่งนี้คือสิ่งที่จะรับประกันว่าธุรกิจของเราจะสามารถอยู่รอด  หรือสามารถแข่งขันกับคู่แข่งในตลาดจนเติบโตมั่นคงได้  Key Success นี้มีหลายอย่าง  เช่น สายสัมพันธ์ทางการค้ากับลูกค้าเป้าหมาย (Connection),  ความสามารถในการขายสินค้า(Salesmanship) , ทำเล(Location)  หรือการวางจุดขายทางการตลาดที่ดีและเป็นเอกลักษณ์ที่ลอกเลียนได้ยาก ( Differentiate Positioning and Unique Product)  หรือสิทธิบัตรทางการค้า(Patent) หากเราสามารถบรรลุซึ่ง 3 ปัจจัยนี้แล้ว  ปัจจัยที่เหลือจะเป็นส่วนปลีกย่อยที่ต้องจัดการ  แต่จะไม่ใช่ปัจจัยที่ทำให้ธุรกิจล้มเหลว  หากเราสามารถคงไว้ซึ่ง 3 ปัจจัยนี้แล้ว . จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 09:16:09 ]

ความคิดเห็นที่ 4 การที่ธุรกิจใดๆจะประสบความสำเร็จนั้น  ต้องมีแผนที่ครบทั้งสามส่วน  หรืออาจจะมีเพียงสองส่วนในบางกรณี  แต่การมีเพียงสองส่วนนั้น  ก็ย่อมทำให้ธุรกิจที่เริ่มทำนั้นมีความอ่อนแอแม้ว่าจะทำได้  เช่น  ในธุรกิจบริการ(อาจมีเพียงปัจจัยการด้านผลิตบริการ  และการมีสายสัมพันธ์กับลูกค้า)  มักมีปัญหาคู่แข่งเยอะ  เพราะใครๆก็มักจะลงมาทำได้ง่าย  หรือธุรกิจที่มีเงินลงทุน  และมีความสามารถในการผลิต  แต่ไม่มีจุดขายที่ดีก็ทำให้แข่งขันในตลาดยาก  ทางที่ดีที่สุดจึงควรมีครบสามส่วนจึงจะเริ่มลงมือทำธุรกิจได้  หลักจากมีครบหลักทั้งสามแล้ว  ผมจะให้มองภาพว่าเราเหมือนกำลังสร้างธุรกิจบนขาตั้งสามขา (เหมือนขาตั้งกล้อง) ดังนี้ . จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 09:16:55 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อเรามีความคิดจะทำธุรกิจ  เราก็ต้องเริ่มจากว่า  ขณะนี้เรามีอะไรอยู่ในมือบ้างแล้ว เรามี M1 K1 หรือ K2  และนอกจากนี้เราต้องตรวจสอบด้วยว่า  สิ่งที่เรามีนั้นมันแข็งแรงหรือจริงแท้เพียงใด  เงินที่เราคิดว่ามีมันพอเพียงในการทำธุรกิจหรือไม่  ความรู้ในสินค้านั้นมันพอที่จะผลิตสินค้าดีๆมีขายหรือไม่  หรือกลยุทธ์การตลาดที่เราวางไว้มันมีความเป็นไปได้เพียงใด  ซึ่งบางคนอาจจะมีส่วนเดียว  หรือสองส่วน  (พวกที่มีสามส่วนมักได้เริ่มลงมือทำธุรกิจไปแล้ว) และเราต้องตรวจสอบด้วยว่าปัจจัยที่เรามีอยู่มันแข็งแรงเพียงพอ  ความรู้ด้านการผลิตมันเพียงพอที่จะผลิตสินค้าดีๆแข่งกับคนอื่น  เงินมีเพียงพอต่อการหมุนเวียนในธุรกิจ  คอนเนคชั่นที่มีเพียงพอที่จะให้ธุรกิจอยู่รอด ฯลฯ  เหมือนตรวจสอบส่วนลายแทงของตัวเองก่อนว่าเป็นของแท้  ของจริง  ไม่ใช่ของปลอม เมื่อเรารู้แล้วว่าเรามีแผนที่ชิ้นไหนอยู่ในมือแล้ว   หากเราต้องการทำธุรกิจคนเดียว  เราก็จะต้องหาแผนที่ส่วนที่เหลือมาให้ได้  ขาดความรู้ต้องไปเรียนรู้  ขาดเงินต้องสะสมเงินหรือกู้ยืม  ขาดหัวใจของความสำเร็จต้องค้นหา  หรือเราอาจตัดสินใจจะมีหุ้นส่วนเพื่อให้มีแผนที่ครบสามแล้วแบ่งสมบัติที่ได้กัน  เราก็ไปค้นหาคนที่น่าจะมีแผนทีส่วนที่เหลือตามแหล่งที่เราคิดว่าจะเจอคนเหล่านั้น  หากเราไม่ไปหา  หรือหาไม่ถูกแหล่ง  ธุรกิจของเราก็จะเริ่มไม่ได้  ปัญหาของคนอยากทำธุรกิจที่วนเวียนเสียเวลาส่วนใหญ่มักเกิดจาก  1. อยากทำธุรกิจด้วยตัวเองคนเดียว จึงต้องหาแผนที่ให้ครบด้วยตัวเอง  แต่ไม่มีศักยภาพในตัวเองมากพอที่จะหาให้ครบได้  2. ไม่เคยออกไปหาคนที่มีแผนที่ที่เหลือ  เพราะไม่เข้าใจองค์ประกอบของธุรกิจที่ชัดเจน  จึงไม่เคยครบองค์ประกอบเสียที ตอนนี้เราก็จะมีแนวทางในการค้นหาส่วนประกอบของธุรกิจแล้ว  หากเรามีเงิน(ขาที่ 1)แต่ไม่มีไอเดีย  เราก็ควรไปคบหาเพื่อนที่มีความรู้เรื่องการตลาด(ขาที่ 3)  หรือมีความรู้ในการผลิตสินค้าอะไรบางอย่าง (ขาที่ 2)  เพื่อให้ครบทั้งสามขาแล้วหุ้นกันทำธุรกิจ  หรือไม่ก็ไปเรียนรู้ด้วยตัวเองให้เก่งกาจอีก 2 ด้านนั้น แม้ว่าองค์ประกอบนี้จะดูง่ายๆ  แต่ปัญหาที่แท้จริงจะยากตรงที่จะทำอย่างไรให้แผนที่ครบสามส่วนได้  เช่น จะทำอย่างไรจึงจะได้มาซึ่งเงินทุน(สะสม  หรือกู้ยืม)  ทำอย่างไรจึงจะมีความรู้เกี่ยวกับสินค้าสักอย่าง(ทำงานหาประสบการณ์)  ทำอย่างไรจึงจะมี key success (เรียนรู้ด้านการตลาด  หรือสังคมกับคนที่มีอำนาจในการซื้อ)  คนที่ประสพความสำเร็จในธุรกิจก็คือคนที่หาทางแก้โจทย์ของตัวเองได้  จนผ่านพ้นอุปสรรคและประกอบสามขาธุรกิจขึ้นได้  และหรือแม้กระทั่งการออกไปหาหุ้นส่วนก็ต้องตอบโจทย์ที่ว่าจะไปหาคนเหล่านั้นได้ที่ไหน?  นั่นคือสิ่งที่แต่ละคนจะต้องคิดและตีโจทย์ของตัวเองให้ออก  เพราะแต่ละคนจะมีต้นทุนชีวิตและสิ่งแวดล้อมมาไม่เหมือนกัน  แต่แนวทางนี้  ผมเชื่อว่ามันจะทำให้ง่ายในการคิดหาหนทางออกบ้างแล้ว   . จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 09:17:45 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อบางคนพิจารณาแล้วว่าไม่สามารถหาแผนที่มาครอบครองคนเดียวทั้งสามส่วนได้  การหาหุ้นส่วนจึงเป็นทางหนึ่งที่เหมาะที่สุดสำหรับคนที่มีแผนที่เพียงส่วนเดียวหรือสองส่วน  หากมีความคิดก็จงไปหาคนที่มีเงินแต่ไม่มีไอเดีย  หากมีเงินก็จงไปหาคนมีไอเดียหรือคนมี Know How แต่การจะหาหุ้นส่วนนั้น  ควรเป็นคนที่อยู่ในระดับเดียวกันหรือเหมาะสมกัน  เช่น  มีไอเดียธุรกิจเล็กๆ  แต่ไปหาคนที่มีธุรกิจใหญ่โตแล้ว  เขาคงไม่สนใจคุณหรอก  หรือมีเงิน5 แสน  ที่เหมาะกับธุรกิจขนาดเล็ก  แต่ไปหาคนที่มีไอเดียธุรกิจ 20 ล้าน  หรือมีไอเดียสำหรับตลาดบน  แต่ไปหาคนที่สามารถผลิตสินค้าตลาดล่าง  การไปคนแบบนี้ก็เหมือนกับไปหาคนที่มีแผนที่สมบัติ  แต่คนละลายแทงกัน  เอามาต่อกันไม่ได้  คนที่มีแผนที่แต่ละส่วนมักจะอยู่ต่างที่กันไป  เราจึงควรจะรู้ว่าคนที่เราต้องการจะหาเขาพบได้ในที่ใด ในกระบวนการค้นหาแผนที่ส่วนที่เหลือ  เมื่อคุณครอบครองแผนที่บางส่วนไว้แล้ว  คุณก็ต้องรู้จักป่าวประกาศในสิ่งที่คุณมี  และด้วยพลังของแผนที่  มันก็จะดึงดูดคนที่ครอบครองแผนที่อื่นๆเข้ามาหา(รวมทั้งคนที่มีแผนที่ปลอมด้วย)  สิ่งนี้จะช่วยให้เราค้นพบส่วนที่เหลือได้ง่ายขึ้น หากเรามี Know How เราก็ต้องแสดงให้คนอื่นรู้ว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง  หรือเมื่อมีเงินเย็นอยู่  ก็ต้องสื่อให้คนอื่นรู้ว่าคุณอยากลงทุน  หรือหากคุณมีไอเดียธุรกิจหรือมีคอนเนคชั่นที่เกิดเป็นธุรกิจได้  ก็ต้องบอกให้คนอื่นรู้ว่าคุณมี Key Success อยู่ (ข้อสุดท้ายนี้  ต้องระวังเรื่องไอเดียหน่อย  ถึงแม้ลอกกันได้ไม่หมด  แต่ก็ต้องระวัง) ฉะนั้น  แม้คุณมีแต่ไอเดีย  หากมันดีพอ  คุณก็ทำธุรกิจได้  เพราะไอเดียธุรกิจดีๆจะดึงดูดแหล่งเงินทุนได้  หรือหากคุณเก่งในการผลิตสินค้าอย่างหาตัวจับยาก  ก็อาจมีคนมาขอหุ้นกับคุณเองครับ เมื่อพบคนที่มีแผนที่ส่วนที่เราไม่มี  ก็ควรตรวจสอบด้วยว่า  แผนที่นั้นเป็นของจริงหรือไม่ (หลังจากตรวจสอบของตัวเองก็ต้องตรวจสอบของคนอื่นด้วย) เช่น มีเงินจริงหรือไม่เพียงใด (M1) มีความรู้ความสามารถในการผลิตหรือสายธุรกิจนั้นๆมากน้อยเพียงใด (K2)  หรือแผนการตลาดหรือจุดขายที่วางไว้นั้น  น่าจะขายได้จริงหรือไม่ (ส่วนนี้คนที่วางแผนได้ดี  จำเป็นต้องรู้จักตลาดสินค้านั้นเป็นอย่างดี)  คอนเนคชั่นที่มีอยู่มีอำนาจในการสั่งซื้อหรือไม่  ทีมขายมีความสามารถในการขายสินค้าจริงหรือไม่ (K3) ฯลฯ  โดยเฉพาะในข้อ 3  เรื่องของ Key Success นั้น บางทีมักเป็นเรื่องของการคาดการณ์  จึงต้องตรวจสอบอัตราความเสี่ยงของการคาดการณ์โดยคนที่มีประสบการณ์  ก็จะช่วยได้มาก  การเริ่มธุรกิจโดยมีแผนที่ปลอม  อาจทำให้เราล้มเหลวและล้มละลายได้เลยทีเดียว  การตรวจสอบแผนที่จึงมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 49 21:39:10 จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 09:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 แผนที่จริง                                                                              แผนที่ปลอม - เงินทุนจริงหรือมีความสามารถที่จะหามาเพิ่มได้              - ไม่มีเงินแต่ชอบคิดว่าจะหามาได้ - มีความสามารถในการผลิตเพียงพอที่จะแข่งขันได้           - มีความสามารถน้อยนิดแต่คิดว่าเก่ง - มีความสามารถในการจัดการด้านการค้าเป็นอย่างดี         - คิดเอาเองว่าการค้าเป็นเรื่องง่ายๆ - วางจุดขายของสินค้าอย่างมีความรู้และประสบการณ์      - วางจุดขายสินค้าอย่างไม่มีประสบการณ์และคิดเอาเอง - มีสายสัมพันธ์ที่มีอำนาจในการสั่งซื้อจริงและเพียงพอ     - มีสายสัมพันธ์ที่ไม่เหนียวแน่น  หลุดได้ทุกเมื่อ                                                                                               หรือสายสัมพันธ์นั้นไม่มีอำนาจในการสั่งซื้อจริง - ทีมขายที่คุ้นเคยธุรกิจที่จะทำ                                            - ทีมขายที่ขายเก่งในอีกธุรกิจ  แต่ไม่เชี่ยวชาญในธุรกิจ                                                                                                 ที่กำลังจะทำ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 09:18:51 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หน้าที่ของคนที่แสวงหาสมบัติ  ที่ไม่อาจครอบครองทั้งสามส่วนของแผนที่ได้  ก็คือหาคนที่เหมาะสม  คบคนที่เหมาะสม  จริงใจต่อกัน  และต้องตกลงหรือเขียนสัญญาหรือเงื่อนไขการเป็นหุ้นส่วนให้รัดกุม  ฉะนั้นคนที่เหมาะสมจะทำธุรกิจด้วยการมีหุ้นส่วนจึงเป็นคนที่ไม่ควรจะซื่อจนเกินไป  อันอาจทำให้ถูกหุ้นส่วนหลอกเอาสมบัติไปคนเดียวได้   เมื่อมั่นใจว่าพร้อมแล้วจึงเริ่มธุรกิจได้  ผมมั่นใจว่าหากเราคงไว้ซึ่งปัจจัยทั้งสาม  ธุรกิจจะดำรงอยู่ได้  แต่ปัจจัยทั้งสามนั้นมักไม่มั่นคงหากเราไม่ดูแลหรือปรับปรุงมันให้ดีและมั่นคงอยู่เสมอ  หรือกระทั่งทำให้มันแข็งแรงขึ้น  เพื่อแบกรับน้ำหนักของธุรกิจที่ใหญ่ขึ้น  ซึ่งในส่วนนี้จะสามารถจัดการได้ด้วย  การจัดการและพัฒนา (Management & Development)  ซึ่งก็เน้นไปที่การพัฒนา ปัจจัยทั้งสามให้มั่นคงขึ้นเป็นหลัก ( เช่น เงินทุนมากขึ้น  เทคโนโลยีการผลิตสูงขึ้น  หรือจุดขายแกร่งขึ้น  หรือเรียกว่าหนีคู่แข่งนั่นเอง) และพัฒนาปัจจัยย่อยเป็นส่วนรอง  ซึ่งเป็นเหมือนการใส่น้ำมันหล่อลื่นให้เครื่องจักร  ก็จะทำให้ธุรกิจเติบโตได้อย่างต่อเนื่องแน่นอน  หากธุรกิจที่อยู่ได้แต่ไม่เติบโต  แสดงว่ามีปัญหาที่การจัดการและพัฒนานี่เอง  นักธุรกิจที่เก่งมากหรือเก่งน้อย  จึงจะวัดกันด้วยความสามารถด้านนี้นี่เอง . จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 09:19:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ผมไม่ได้ต้องการเสนอว่าการประกอบธุรกิจนั้นง่ายด้วยแผนภูมิง่ายๆนี้  เพียงแต่ต้องการทำภาพที่สลับซับซ้อนให้ดูง่ายขึ้น  เพื่อเป็นแนวทางในการค้นหาสิ่งที่เรายังขาดหรือต้องแก้ไข  ความยากอยู่ที่การหาวิธีเพื่อบรรลุซึ่งการได้มาของแผนที่ทั้งสาม  ซึ่งจะยาก-ง่ายขึ้นอยู่กับเงื่อนไขชีวิตและวิธีแก้โจทย์ของแต่ละคน  ซึ่งผมเคยเสนอไปแล้วว่าโจทย์ชีวิตของแต่ละคนไม่เหมือนกัน  เราเท่านั้นที่รู้โจทย์ของเราดีที่สุด  แต่จงอย่าเอามันเป็นข้ออ้างว่าโจทย์ของเรายากกว่าของคนอื่น  หรือเอาตัวเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นที่โจทย์ไม่เหมือนเรา  จงศึกษาโจทย์ของตัวเองให้ละเอียดและพยายามแก้โจทย์ของเราให้ออก   การได้ลงมือทำธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ(ตามความเหมาะสมกับตัวเอง)  คงไม่ไกลเกินไปครับ  โชคดีครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 09:20:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เข้ามาดู จากคุณ : OnceInTheBlueMoon - [ 19 มิ.ย. 49 10:13:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วเห็นภาพชัดมากเลยค่ะ ว่าแผนที่จริงกับแผนที่ปลอม แผนที่ปลอมน่ากลัวมาก เป็นความคิดที่สร้างขึ้นมาครอบหัวเองแต่ไม่ตรงกับความจริง เพราะไม่ยอมรับความจริง แต่ถอดหมวดความคิดใบนี้ยาก จากคุณ : RBZ - [ 19 มิ.ย. 49 10:23:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณครับ เชื่อว่าทำให้หลายคนคิดถึงทบทวนแผนที่ที่ตัวเองมีอยู่กันทุกคนเลยล่ะครับ จากคุณ : Bommel - [ 19 มิ.ย. 49 11:01:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนนี้ทำอะไรแบบข้ามาคนเดียวลำบากแน่ๆ ในความคิดธุรกิจที่ดีเริ่มจากสิ่งง่ายๆเอามารวมๆกัน จะเห็นว่าปัจจุบัณยักใหญ่ๆทั้งหลายมักจะมือกันมากขึ้น ซึ่งมันสามารถบอกอนาตคของเราได้ว่าควรจะทำอะไรหรือปรับตัวอย่างไรต่อไป บางทีธุรกิจในอนาคตอาจไม่ได้วัดว่าใครมีทุนมากหรือน้อยกว่ากันก็ได้ แต่อาจจะใครมีเพื่อนที่คิดเหมือนกันมากกว่ากันและทำอย่างเดียวกันได้มากกว่า จากคุณ : EDM - [ 19 มิ.ย. 49 11:28:21 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ได้ความรู้อีกแล้ว ขอบคุณมั๊ก ๆ จากคุณ : น้าแมงมุม - [ 19 มิ.ย. 49 13:46:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาลงชื่อแปะไว้ก่อนครับ เดี๋ยวกลับไปอ่านสัก 13 ตลบก่อน แล้วเดี๋ยวมาแจมครับ อิอิ (ตอนนี้คิดไรไม่ออก หนังท้องมันตึงไปหน่อยยย.. เอิ๊ก) จากคุณ : อัทธ์ - [ 19 มิ.ย. 49 14:22:45 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาลงชื่อแปะด้วยคนค่า เดี๋ยวไปนอนก่อน แล้วเดี๋ยวจะมาอ่านต่อนะคะ น่าสนใจมาก จากคุณ : น้ำหวาน - [ 19 มิ.ย. 49 14:33:23 A:124.157.236.135 X: TicketID:076861 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตรงใจเลยค่ะ กำลังจะลงทุนทำอะไรสักอย่าง เลยได้ไอเดีย จากคุณ : ม่านบาหลี - [ 19 มิ.ย. 49 16:04:10 A:203.118.125.240 X: TicketID:107517 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณ ครับ น้องจิมมี่ .... ของพี่  พี่แชร์นิดแล้วกัน ง่ายๆ สั้นๆ  3 ท. "ทำ ทัน ที" ในวงเล็บ (เมื่อผ่าน การศึกษาความเป็นไปได้ของโครงการ) จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 19 มิ.ย. 49 16:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 19 มาแปะไว้ก่อนค่ะ ยังอ่านอะไรเยอะๆไม่ไหว ปวดตา เพราะช่วงนี้ได้นอนน้อยเนื่องจากงานเร่ง+บอลโลก (แหะๆ) แต่มาดีใจที่สีลมมีกระทู้แนะนำแล้ว เย้ๆๆๆๆๆ จากคุณ : ฤทธิรัตน์ - [ 19 มิ.ย. 49 16:49:12 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เดี๋ยวจะกินแรง จิมมี่ มากไป ... แค่ 3 ท. มันสั้นๆ ไงก็ไม่รู้ ... ก่อนจะเริ่มธุรกิจหรือเริ่มโครงการใดๆ สิ่งที่ ผมจะให้ความสำคัญมากที่สุด คือ "การศึกษาความเป็นไปได้ของโครงการ" ถ้าให้ตรงกับหัวข้อกระทู้ ... ขอแชร์ในประเด็น ของแผนธุรกิจ นะครับ ------ การเขียนแผนธุรกิจที่ดีควรทำอย่างไร ทุกธุรกิจมีความจำเป็นในการเขียนแผนธุรกิจเพื่อเป็นการหาผู้ร่วมทุนในการทำธุรกิจหรืออาจเป็นการเสนอ ต่อธนาคารเพื่อกู้ยืมเงินมาลงทุนในโครงการของ บริษัท เพราะฉะนั้นการเขียนแผนงานธุรกิจที่ดี จึงมีความจำเป็น และสำคัญมาก ยิ่งคุณสามารถเขียนแผนธุรกิจได้ดีเท่าไร คุณก็จะสามารถหาผู้ร่วมทุนได้หรือ ความเป็นไปได้ที่ธนาคารจะให้คุณกู้ยืมเงิน ก็มีมากเท่านั้น ลักษณะในการเขียนแผนงานธุรกิจที่ดีมีดังต่อไปนี้    เขียนอย่างมืออาชีพ ครอบคลุม และตรงกับความจริง  สั้นได้ใจความ  อ่านและเข้าใจง่าย  อธิบายถึงโอกาสที่จะมีตลาดที่ใหญ่และมีกำไรแสดงถึงจุดแข็งและจุดอ่อนของคณะทำงาน นอกจากนี้คุณควรจะรู้ถึงสิ่งที่ควรและไม่ควรทำในการร่างแผนธุรกิจ   อย่าสมมุติในสิ่งที่ไม่เป็นความจริง   อย่าคาดการณ์อุปสรรคในการเจริญเติบโตของธุรกิจที่ต่ำจนเกินไป   อย่าประมาณความสามารถของคู่แข่งต่ำเกินไป   อย่าสมมุติว่าผู้อ่านรู้ศัพท์เทคนิค   อย่าเขียนข้อความที่ยาว น่าเบื่อ และข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงจนเกินไป   อย่าเขียนข้อมูลที่ที่เป็นความลับหรือข้อมูลของเจ้าของโครงการ   อย่าหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงความเสี่ยงในการทำธุรกิจของคุณ การไม่พูดถึงเลยจะทำให้ความน่าเชื่อถือหายไป จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 19 มิ.ย. 49 17:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 21 รูปแบบในการเขียนแผนงานทางธุรกิจมีดังต่อไปนี้   1. หน้าปก   2. บทคัดย่อสำหรับผู้บริหาร 3. บทพรรณนาเกี่ยวกับบริษัท   4. การบริหาร   5. สินค้า   6. ตลาด   7. การแข่งขัน 8. กลยุทธ์ทางการตลาด   9. งบการเงินและการวางแผน   10. การตรวจสอบความเป็นจริง หน้าปก: หน้าปกควรมองดูเป็นมืออาชีพและแจ้งถึงรายละเอียด บทคัดย่อสำหรับผู้บริหาร: ส่วนนี้เป็นส่วนที่สำคัญที่สุดในแผนงานธุรกิจ บทคัดย่อควรเขียนสรุปของทุกส่วนในแผนธุรกิจ ซึ่งโดยปกติส่วนนี้ควรจะอยู่หน้าสุด แต่คุณควรจะเขียนหลังสุด สิ่งที่ต้องมีในบทคัดย่อนี้ได้แก่       จุดเริ่มต้นของบริษัท     สินค้าหรือบริการในโครงการนี้ ข้อที่ได้เปรียบเหนือคู่แข่ง     จุดมุ่งหมายของบริษัท     ตลาดที่เป็นไปได้ของสินค้าหรือบริการ     สรุปการคาดการณ์ข้อมูลทางการเงินที่สำคัญล่วงหน้า (3-5 ปี)          * โดยเฉพาะอย่างยิ่งยอดขาย กำไรหรือขาดทุน สำหรับธุรกิจใหม่ ควรทำวิจัยทางการตลาดโดยใช้สมมุติฐานที่เป็นความจริงในด้านความสามารถในการแข่งขันของธุรกิจ     คณะผู้จัดทำธุรกิจและประวัติการทำงานที่ผ่านมา     ทุนที่จำเป็นในการเจริญเติบโตของธุรกิจ     กลยุทธ์ในการทำธุรกิจ บทพรรณนาที่เกี่ยวกับบริษัท            ส่วนนี้ควรบอกถึงประวัติ และจุดมุ่งหมายของบริษัท จุดมุ่งหมายและจุดประสงค์ควรมีทั้งระยะยาวและระยะสั้น การบริหาร            ส่วนนี้ควรบอกถึงสมาชิกของคณะผู้จัดทำธุรกิจ ควรบ่งบอกถึงความรับผิดชอบของแต่ละบุคคล ประวัติการทำงานและความสำเร็จที่มีมา ในแผนธุรกิจส่วนมากประวัติจะใส่ในภาคผนวก สินค้าและบริการ            คุณควรที่จะอธิบายลักษณะสินค้าหรือบริการที่คุณจะเสนอ ถ้าอยู่ในตลาดแล้ว คุณควรอธิบายถึงว่าทำอย่างไรที่จะเจาะเป้าหมายทางการตลาดได้ และสินค้าหรือบริการของคุณแตกต่างจากสินค้าหรือบริการอย่างอื่นอย่างไร ถ้าคุณมีสินค้ามากกว่าหนึ่งตัว คุณควรจะระบุถึงวิธีการในการขยายสินค้าลูกด้วย ตลาด             คุณควรจะมีความเข้าใจตลาดของคุณดีพอ คุณควรจะอธิบายว่าคุณมีตลาดที่ใหญ่ เจริญเติบโต และยอมรับสินค้าหรือบริการของคุณ รายละเอียดเกี่ยวกับตลาดอาจจะใส่ไว้ในภาคผนวก การแข่งขัน             ส่วนนี้จะเป็นการเปรียบเทียบระหว่างสินค้าของคุณและของคนอื่น ๆ ระบุว่าราคาและคุณภาพของสินค้าคุณแตกต่างจากรายอื่นๆ อย่างไร กลยุทธ์ทางการตลาด              อธิบายถึงคุณมีกลยุทธ์ทางการตลาดอย่างไร กลุ่มเป้าหมายของคุณคือใคร และทำอย่างไรคุณจะบรรลุถึงกลุ่มเป้าหมายได้ งบการเงินและการวางแผน              ส่วนนี้ควรระบุถึงข้อมูลสำคัญในการคาดการณ์ทางการเงินแบบย่อๆ เช่น จำนวนเงินที่ต้องการใช้ในการดำเนินธุรกิจ กระแสเงินสดและการเจริญเติบโตที่คาดการณ์ไว้ในส่วนของยอดขายและกำไร คุณอาจจะอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติม เช่น งบดุล งบกำไรขาดทุน กระแลเงินสดที่คาดการณ์ในระยะเวลา3-5 ปีล่วงหน้า โดยใส่ไว้ในภาคผนวก อย่าลืมที่จะระบุสมมุติฐานที่ตั้งไว้ในการคาดการณ์ตัวเลขต่างๆ นักลงทุนส่วนมากจะคาดหวังสมมุติฐานที่คุณระบุไว้เป็นความจริง สมเหตุสมผล และสามารถทำสำเร็จตามที่คาดไว้ ถ้าคุณไม่เชี่ยวชาญในการทำงบดุลคุณควรปรึกษานักบัญชีหรือบริการที่ปรึกษาเกี่ยวกับธุรกิจที่ทางเขาจัดให้ ตรวจสอบความเป็นจริง                นอกเหนือที่กล่าวมาทั้งหมดนี้ คุณควรจะถามความเห็นจากเพื่อนๆ ที่ปรึกษา หรือ ผู้ที่มีความเชี่ยวชาญ การเขียนแผนงานธุรกิจแบบย่อมๆ                คุณอาจจะเตรียมแผนงานธุรกิจแบบ2-3หน้า เพื่อให้คนที่คุณคาดว่าจะมาเป็นผู้ลงทุนในธุรกิจอ่านดูก่อน หลังจากนั้นถ้าเขาสนใจคุณค่อยให้แผนธุรกิจฉบับสมบูรณ์กับพวกเขาอีกทีหนึ่ง แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 49 11:10:51 จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 19 มิ.ย. 49 17:14:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณพี่ว่าที่ ดีอาร์  ที่มาร่วมแจมการเขียนแผนธุรกิจด้วย : ) และจะจำไว้ครับ  ทำ ทัน ที ขอบคุณเพื่อนๆท่านอื่นที่ร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยนะครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 17:26:52 ]

ความคิดเห็นที่ 23 Jimmy มองภาพรวมในการที่จะเริ่มธุรกิจได้ดีจริงๆ แถมยังใช้ภาพที่สื่อได้ดีด้วย มุ่งเน้นการพัฒนาตนเองก่อน ซึ่งผมก็ชอบในจุดนี้เช่นกัน... แต่ขอแจมเล็กน้อย... ผมคิดว่า พื้นฐานการประกอบธุรกิจนั้น ไม่ใช่ว่ารู้เราเท่านั้น ต้องรู้เขาด้วย การมองถึง Inside Out ก็สำคัญ แต่การมองแบบ Outside In แล้วนำมาผสมกัน จะดีกว่าหรือเปล่า คำว่า "เขา" ของผม ไม่ใช่เพียงแค่ คู่แข่งของเรา แต่เราต้องรู้ให้ถึงความต้องการของลูกค้า เวลาทำธุรกิจ ก็ต้องมองถึง คู่แข่ง และ ลูกค้าของเราเสมอๆว่า คู่แข่งมีจุดแข็งจุดอ่อนอย่างไร และ ลูกค้าเขามีความต้องการอย่างไร และ เขาต้องการอะไรเพิ่มในอนาคตจากที่เขาต้องการในปัจจุบันหรือไม่ อย่างเช่น ช่างแต่งหน้ามืออาชีพ เขาต้องมองถึงเพื่อนที่ทำงานในอาชีพเดียวกันว่า แต่ละคน แต่ละกลุ่มมีความสามารถอย่างไร และ ตัวของช่างแต่งหน้าเองมีความสามารถอย่างไรที่เป็นจุดเด่น เขาแต่งหน้าจากหน้าธรรมดาให้สวยใสได้ดี หรือ เขาแต่งหน้า effect ที่ใช้ประกอบฉากได้ดี เป็นต้น เขาอาจจะถนัดทั้งสองอย่าง แต่สิ่งที่ถนัดจริงๆคือสิ่งไหน และ ความสามารถใดที่เขาดีกว่ากัน การมองว่าเขามีความสามารถอย่างไร มี Know How อย่างไร และ ก็ศึกษาว่า เขามี Success Factor อย่างไรนั้นทำให้เขามองในมุมของเขาได้เข้าใจตัวตนของตัวเองได้ดีขึ้น แต่เวลาที่จะเปิดธุรกิจของเขาเอง ไม่เพียงแต่เงินทุนที่ต้องมี การเข้าใจถึงธุรกิจที่เขากำลังจะเปิดว่า ลูกค้าของเขาเป็นคนกลุ่มใดจริงๆ เช่น เจาะตลาดทางด้านแต่งหน้าให้สวยงาม ใครหละที่ต้องการความสามารถของเขา และ ลูกค้าแต่ละคนนั้น ต้องการความสวยงามแบบใด การศึกษาให้รู้ว่า ลูกค้าคนนี้ต้องการให้หน้าเล็กลง ลูกค้าคนนี้ตาสวยเขาต้องการเน้นดวงตา บางคนเน้นจมูก บางคนต้องการให้ปากเรียวงาม สิ่งเหล่านี้ลูกค้าแต่ละคนก็ต้องการที่แตกต่างกัน งานบริการที่ดีจึงต้องสนองตอบความต้องการของลูกค้าแต่ละรายได้ดีเช่นกัน ไม่เช่นนั้นจะทำให้ลูกค้าไม่พึงพอใจ นอกจากนี้เรายังต้องเรียนรู้ว่า เพื่อนร่วมงานของเราเก่งทางด้านใด และ มีเทคนิคอะไรที่เขาเก่งเป็นพิเศษ เพราะอย่างน้อย ถ้าเรางานล้นมือจริงๆ เราก็จะได้โอนงานไปให้เพื่อนร่วมงานได้บางส่วน เป็นต้น แต่เวลาการผลิตสินค้าเพื่อขายนั้นถ้าผลิตให้เป็นรายๆตามความต้องการ ก็ต้องรู้ว่าลูกค้าต้องการอย่างไรให้แน่นอน จะต้องทำตัวอย่างไปเพื่อให้ลูกค้าทดลองก่อนจะทำทั้งหมด ต้องให้ลูกค้ายืนยัน ค่อยมาผลิตเพื่อป้องกันการแก้ไขและการสูญเสียที่ไม่จำเป็น แต่ถ้าผลิตมาเพื่อขายโดยรวมๆ ก็ต้องรู้ให้ถึงความต้องการของลูกค้าจริงๆว่า ลูกค้าโดยรวมเขาต้องการอย่างไร ฝรั่งเขาจะใช้การวิจัยหาว่า ลูกค้าต้องการอะไรจริงๆ คนไทยใช้ความรู้สึกส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งอาจจะถูกหรือไม่ถูกก็ได้ ถ้าทำได้ถูกใจคนทั่วไปก็ดีไป แต่ถ้าทำออกมาไม่ถูกใจคนใช้ ก็จะทำให้สินค้ากระจายออกได้ยาก เมื่อสินค้าออกยาก ก็ทำให้เงินทุนร่อยหรอ สภาพคล่องถดถอยได้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เกิดจากการประเมิณความต้องการของลูกค้าผิดๆเสียส่วนใหญ่ ทำให้เกิดความเสียหายขึ้นกับการลงทุนในครั้งนั้นๆ จากคุณ : wbj - [ 19 มิ.ย. 49 19:34:52 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มีเพื่อนผมหลายท่านที่เขาทำงานที่บริษัทฯ แต่ตำแหน่งหน้าที่ของเขาทำให้พวกเขารู้ว่า บริษัทฯของพวกเขานั้น ยังต้องการอะไร เพียงแค่นี้ พวกเขาก็สามารถสร้างธุรกิจให้เกิดขึ้นเพื่อสนองความต้องการของบริษัทฯ ที่เขาทำงานอยู่ นั่นหมายถึง เขามองเห็นความต้องการของลูกค้า และเปรียบเทียบกับ Know how ของตนเอง และ เพื่อนร่วมงานคนอื่นๆแล้ว พบว่า พวกเขาสามารถให้บริการกับบริษัทฯ ที่เขาทำงานอยู่ได้ จึงได้ทำการเสนอตามความต้องการนั้นๆ สร้างความมั่นใจอีกทางว่า มีลูกค้าแน่นอน และ ยิ่งเขาติดต่อจนได้งานแล้วค่อยดำเนินการ ก็จะเป็นเครื่องหมายรองรับได้เลยว่า มีลูกค้าประจำแน่นอน ทำให้พวกเขาลงทุนได้อย่างมั่นใจ เพื่อนหลายๆคน ลาออกมาทำธุรกิจที่เป็น 3rd party กับบริษัทฯที่เขาลาออกมา และ ค่อยๆเพิ่มบริษัทฯอื่นๆขึ้นมาเรื่อยๆ เพื่อนหลายๆคน ก็ทำธรุกิจพร้อมกับทำงานกับบริษัทฯนั้นๆด้วย เขาประสบความสำเร็จในธุรกิจก็เนื่องจากมองเห็นความต้องการของกลุ่มเป้าหมายก่อนที่จะเสนอสิ่งที่ตนเองสามารถช่วยเหลือกลุ่มเป้าหมายได้ ฝั่งตะวันตก ถ้ามี How ก็จะต้องมี What, Where, When และ Why กำกับเสมอ ต้องศึกษาและพิจารณาอยู่เนืองๆ ถึงจะเข้าใจองค์ประกอบของธุรกิจที่จะจัดตั้งจริงๆ... จากคุณ : wbj - [ 19 มิ.ย. 49 19:47:37 ]

ความคิดเห็นที่ 25 เนียนจริงๆกระทู้เนี้ย จากคุณ : kanjanapat (kanjanapat) - [ 19 มิ.ย. 49 20:05:51 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ยอดเยี่ยมมากครับ ขอบคุณมากๆครับพี่ Jimmy Walker ข้อมูลแน่นจริงๆครับ [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : yos3000trip2story - [ 19 มิ.ย. 49 20:18:35 ]

ความคิดเห็นที่ 27 พี่น้องทั้งหลาย ขอแนะนำให้ save กระทู้นี้เก็บไว้ครับ ผมขอก่อนเลยละกัน เอ้า saveeee.... จากคุณ : Jiang wei - [ 19 มิ.ย. 49 20:28:31 ]

ความคิดเห็นที่ 28  ยอดเยี่ยม โดนใจมั๊กมาก เป็นสิ่งที่อยากได้คำแนะนำ อยู่เลยทีเดียว  ขอบคุณค่ะ มีแนวคิดดีๆๆ มาฝากกันอีกแล้ว เฮีย .. Jimmy Walker...  คุณ ว่าที่ ดีอาร์ ....คุณ wbj ..พี่จุง   ที่เคารพ   ....เก็บๆๆๆ จากคุณ : naragorn - [ 19 มิ.ย. 49 20:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 29 *เพิ่มเนื้อหาที่ตกหล่นไประหว่างพิมพ์ครับ ลืมบอกไปว่า  เมื่อคุณครอบครองแผนที่บางส่วนไว้แล้ว  และต้องการหาผู้ที่มีแผนที่ส่วนที่เหลือ  คุณก็ต้องรู้จักป่าวประกาศในสิ่งที่คุณมี  และด้วยพลังของแผนที่  มันก็จะดึงดูดคนที่ครอบครองแผนที่อื่นๆเข้ามาหา(รวมทั้งคนที่มีแผนที่ปลอมด้วย)  สิ่งนี้จะช่วยให้เราค้นพบส่วนที่เหลือได้ง่ายขึ้น หากเรามี Know How เราก็ต้องแสดงให้คนอื่นรู้ว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง  หรือเมื่อมีเงินเย็นอยู่  ก็ต้องสื่อให้คนอื่นรู้ว่าคุณอยากลงทุน  หรือหากคุณมีไอเดียธุรกิจหรือมีคอนเนคชั่นที่เกิดเป็นธุรกิจได้  ก็ต้องบอกให้คนอื่นรู้ว่าคุณมี Key Success อยู่ (ข้อสุดท้ายนี้  ต้องระวังเรื่องไอเดียหน่อย  ถึงแม้ลอกกันได้ไม่หมด  แต่ก็ต้องระวัง) ฉะนั้น  แม้คุณมีแต่ไอเดีย  หากมันดีพอ  คุณก็ทำธุรกิจได้  เพราะไอเดียธุรกิจดีๆจะดึงดูดแหล่งเงินทุนได้  หรือหากคุณเก่งในการผลิตสินค้าอย่างหาตัวจับยาก  ก็อาจมีคนมาขอหุ้นกับคุณเองครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 21:36:07 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณพี่จุงที่ร่วมแจมเพิ่มเติม และขอบคุณเพื่อนๆสำหรับคำชมครับ (มีอะไรติก็ติได้นะครับ  ยินดีรับฟังครับ) แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 49 22:10:00 จากคุณ : Jimmy Walker - [ 19 มิ.ย. 49 21:42:30 ]

ความคิดเห็นที่ 31 เห็นว่าให้ติติงได้ ... แค่สงสัย คงแค่เพียงขออนุญาติทักนะ กระทู้เปิดตอนสาย บ่ายขึ้นโหวต(อีกแล้ว).. ด้วยความเคารพ.. ปล. เนื้อหาฟังดูดีครับ จากคุณ : TiTan The Great - [ 19 มิ.ย. 49 23:41:01 ]

ความคิดเห็นที่ 32 พี่จิมมี่เขียนได้ครอบคลุมมากๆๆๆๆๆ เลยครับ แต่โดยส่วนตัวแล้ว ผมให้ความสำคัญกับ 2 สิ่งนี้มากๆ ครับ ความเป็นตัวตน หรือการแก้โจทย์ของตัวเองอย่างที่พี่ว่า กับ ความแตกต่าง พยายามคิดให้แตกต่าง สร้างสรรค์ให้เกิดสิ่งใหม่ๆ ต้องต่างจากคนหมู่มาก (ในทางที่ดีนะครับ) ถ้ามี 2 สิ่งนี้ก่อน ผมว่าเงินหาไม่ยากครับ แล้วก็สุดท้าย........... ขอเซฟฟฟฟฟฟฟฟ อิอิ จากคุณ : อัทธ์ - [ 19 มิ.ย. 49 23:47:03 ]

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ TiTan The Great รูปประกอบน่ากลัวอ่ะ เมื่อกี้ตอนกดรีเฟรซ มันโผล่มาเต็มหน้าจอเลย โตะใจหมดเลยอ่ะ  เอาออกได้ป่าว เหอๆ จากคุณ : อัทธ์ - [ 19 มิ.ย. 49 23:51:03 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ตอบคุณTiTan The Great ครับ  ไม่แน่ใจว่าผมเคยตอบคุณเรื่องเกี่ยวกับทำนองนี้หรือไม่  ไม่แน่ใจ ขอตอบอีกครั้งแล้วกันนะครับ  ว่าผมไม่ทราบจริงๆว่ากระทู้ขึ้นไหวต(จะช้าหรือเร็วก็ตาม)ได้อย่างไร  จริงๆอยากจะส่งเมล์ไปถามทางพันทิปด้วยซ้ำว่า  มีโหวตกี่ครั้งและมี IP อะไรบ้าง  ซึ่งน่าจะเปิดเผยได้  แต่มาคิดดูอีกที  ผมไม่ควรจะสนใจและเหนื่อยเกินความจำเป็นในสิ่งที่ผมรู้อยู่ว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด  ผมมีแนวความคิดว่า  คนที่ถูกกล่าวหา  แต่ไม่ได้ทำผิดอะไร  และสมองติดอยู่กับคำกล่าวหานั้นมากเกินไป  ต้องชี้แจงหมดนั้นเป็นคนที่ไม่มั่นคงในตัวเอง  ปล่อยให้คำของคนอื่นทำให้ตัวเองรกสมอง  ชี้แจงเฉพาะบางเรื่องบางกรณีก็พอครับ และผมขอแสดงความเห็นกับคุณ TiTan The Great ด้วยความเคารพว่า  ผมคิดว่าบางครั้ง  ในหลักการยุติธรรมของศาล  เขาจะคิดว่าผู้ต้องหาบริสุทธิ์ไว้ก่อนจนกว่าจะมีเหตุผลเพียงพอที่จะเชื่อ  แต่การกล่าว(หรือตั้งข้อสงสัยที่ออกไปทางกล่าวหาโดยไร้หลักฐาน)  มันจะทำให้ผู้ถูกตั้งข้อสงสัย  มีมลทิน(เพราะอาจมีบางคนเชื่อตาม)  และหลายครั้งเมื่อหลักฐานปรากฎว่าผู้ถูกกล่าวหาบริสุทธิ์  แต่ความเสียหายได้เกิดแก่ผู้ถูกกล่าวหาแล้ว  เหมือนที่หนังสือพิมพ์บางเล่มได้ลงข่าวโดยไม่ตรวจสอบข้อมูล  พอผิดพลาดก็กล่าวขอโทษเล็กๆในหน้าใน  ไม่ทราบจะถูกต้องหรือไม่ ??? คราวก่อนผมก็ถูกตั้งข้อสังเกต(โดยปราศจากหลักฐานเช่นเคย)  ว่าผมจัดงานมี"เจตนา"เพื่อชมรมใดหรือไม่  ผมและหลายๆท่านเสียหายไปแล้ว  ณ ตอนนั้น ถ้ามีหลักฐานหนักแน่นสมควรก็นำมาชี้แจง  ไม่ใช่แค่เหตุสงสัยเท่านั้น  ถ้าเราไม่มีวิธีคิดที่ดี  คนเราจะเชื่อข่าวโคมลอยกันได้ง่ายๆ  เมื่อเราวิจารณ์ข่าวที่ไม่มีหลักฐานชัด  ทำให้คนเสียผู้ใหญ่กันมาเยอะแล้วครับ  เมื่อปรากฎภายหลังว่าข่าวไม่มีมูล ขอบคุณคุณTiTan The Great ที่กล่าวถึงมา  ทำให้ผมได้โอกาสพูดถึงเรื่องนี้ ที่ผมก็อยากจะพูดมานานแล้ว  ผมคิดว่าทุกคนมีสิทธิที่จะสงสัยเป็นการส่วนตัว  แต่การกล่าวในสื่อโดยไม่มีหลักฐานอ้างอิง  มันมีคนที่เสียหายแล้วครับ  ถ้าไม่ใช่ผู้ถูกกล่าวหา  ก็เป็นผู้กล่าวหาเอง  ฉะนั้น การตรวจสอบข้อมูลก่อนจึงจำเป็นอย่างยิ่งครับ  และบางคนที่หน้าแตกแล้วพาล  ไม่ยอมรับความผิดพลาด  ก็จะยิ่งไปกันใหญ่ครับ ขอบคุณครับ *ขออภัยเพื่อนๆอื่นๆที่มีบรรยากาศเครียดนิดๆแทรกในกระทู้นะครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 20 มิ.ย. 49 07:46:32 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ผมคนนึงที่เห็นกระทู้นี้ตั้งแต่เที่ยง (19/6/06) อ่านผ่านๆแล้วรู้สึกว่า กระทู้นี้เรียบเรียงสิ่งที่หลายๆคนในห้องสีลมนี้ต้องการ จึงกดโหวตไปก่อน 1 ที พอตอนเย็นถึงได้มีโอกาสมาอ่านละเอียด จึงขอ save อีก 1 ที (อุอุ) ได้ยินมาว่า ประมาณ 15 โหวต ถึงขึ้นกระทู้แนะนำครับ (ไม่ confirm) จั่วหัวมาแบบนี้กับเนื้อหาประมาณนี้ (มีรูปประกอบด้วย..อุอุ) 15 โหวต ไม่น่ายากเลย คุณTitan สงสัยแล้วทักน่ะมันปกติ แต่ทำไมต้องเอารูปมาขู่กันด้วย เหวอ....เอาเป็นว่า จบเรื่องนี้เถอะเน๊อะ กระทู้กำลังข้นๆ ขอเชิญผู้อาวุโสท่านอื่นๆมาให้ความรู้เด็กๆด้วยนะคร้าบ ผมขออนุญาตคุณ Jimmy นำความรู้นี้ไปเผยแพร่ต่อนะครับ ขอบคุณครับ (สมมุติว่าให้แล้ว) จากคุณ : Jiang wei - [ 20 มิ.ย. 49 08:11:30 ]

ความคิดเห็นที่ 36 โอ้ ได้ความรู้มากเลยครับ จากคุณ : Drace - [ 20 มิ.ย. 49 08:27:38 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่กดโหวตค่ะ ชอบแอบอ่านกระทู้ที่สีลมมานานแล้วแต่ปกติไม่ค่อยได้โพสท์น่ะค่ะ จากคุณ : -HellGal- - [ 20 มิ.ย. 49 12:04:54 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณเพื่อนๆที่ช่วยแสดงตัวเรื่องการกดโหวตนะครับ  ผมก็มั่นใจครับ  ว่าห้องสีลมเรามีคนอ่านที่ไม่ได้แสดงตัวอยู่พอสมควรครับ คุณJiang wei ครับ ผมยินดีครับหากแนวคิดนี้จะเป็นประโยชน์กับใครก็ตามครับ  ยิ่งเป็นประโยชน์มาก  ผมก็ยิ่งยินดีครับ  ถ้ามีผลตอบรับว่ามันเข้าใจยาก-ง่ายอย่างไร  หรือบกพร่องตรงไหน  บอกกันบ้างก็ดีนะครับ  ผมคิดว่ามันยังไม่สมบูรณ์เสียทีเดียวหรอกครับ  ต้องมีอะไรตกหล่นไปบ้างอย่างแน่แท้  จะค่อยๆปรับให้สมบูรณ์อีกทีครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 20 มิ.ย. 49 13:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 39 นู๋ ก็โหวต ไปหนึ่งเสียง แถม กด save อีกหนึ่ง ที ก๊าบบบ  ผ๊มมม .....แล้วมาเขียนต่อ ด้วยนะค่ะ  เฮีย Jimmy จากคุณ : naragorn - [ 20 มิ.ย. 49 13:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 40 แว๊บมาดูตอนเย็นๆ ... ใจนิ่งๆ  สนใจประเด็นหลัก ปล่อยผ่านบ้างสำหรับประเด็นรอง... ก็จะเป็นวิธีที่ ผมใช้อยู่บ่อยๆ สำหรับการ Deal ธุรกิจ นะครับ .... ไม่แน่ใจว่าจะเป็นวิธีที่ถูกต้อง 100% หรือเปล่า ... แต่ก็เป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยให้การปิด Deal จบลงด้วยดีตลอดมา จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 20 มิ.ย. 49 16:53:53 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ใจจริงผมไม่อยากเขียนอะไรต่อให้มันยาวเกินไป  จะยากต่อการจดจำ  อยากให้สั้นๆจะจำง่ายกว่า   แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว  ขอเพิ่มเติมนิดแล้วกัน  ผมเชื่อว่าหลักการนี้มันจะกระตุ้นให้คุณรู้สึกว่า  ธุรกิจมันไม่ไกลเกินไป  ถ้าคุณถือแผนที่อย่างน้อย 1 ใน 3 แล้ว  พอรู้สึกว่าอีกนิดเดียว  มันก็จะมีกำลังใจมากกว่าไม่รู้ว่าตอนนี้เราอยู่ตรงไหน  ให้คิดถึงภาพแผนที่ลายแทงไว้ตลอดเวลา  ก็น่าจะสร้างกำลังใจได้ดีครับ  ว่าใกล้แล้วๆ ทำแผนที่ปลอมให้เป็นแผนที่จริงเสียก่อน จริงๆแล้วคนทำงานประจำส่วนใหญ่ก็น่าจะมีแนวโน้มว่าจะถือแผนที่อยู่อย่างน้อยหนึ่งส่วน  เช่นมีความสามารถในงานของตน  เช่น งานออกแบบ  งานผลิต  งานไอที  งานจัดการ  งานการตลาด  ขนาดงานบางอย่างที่ไม่น่าจะทำเป็นบริษัทได้ เช่น ฝ่ายบุคคล  ยังสามารถปรับมาเป็นธุรกิจเกี่ยวกับการจัดการบุคคล เช่น บริษัทจัดหางาน  หรือเฮดฮันเตอร์ได้  งานการเงินก็อาจทำบริษัทที่ปรึกษาการเงิน  ฯลฯ แต่ก็มีที่บางคนถือแผนที่ปลอมอยู่  เพราะฝีมือในงานของตนไม่จัดเจนมากพอที่จะผลิตสินค้าหรือบริการที่ดีเพียงพอได้  ฉะนั้น หากเรายังทำงานประจำและต้องการทำธุรกิจ  เราต้องถามตัวเองก่อนว่า  เราเก่งในงานที่เราทำแค่ไหน  ถ้ายังไม่เก่ง  ก็จงพัฒนาให้เก่งและมีจุดเด่นเสียก่อน  นั่นจึงจะถือได้ว่า คุณได้ถือแผนที่ไว้อันหนึ่งแล้ว  หากไม่มีแผนที่ในมือเลย  ก็อย่าคิดไปตามหาคนอื่นเสียให้ยาก  เพราะเขาจะไม่อยากมาร่วมเป็นหุ้นส่วนกับเราหรอก เมื่อคุณร่วมงานกับคนอื่นได้แล้ว  จงกำแผนที่ของคุณไว้ให้แน่น(มีความสามารถที่หาคนอื่นแทนได้ยาก)  เพราะบางที ธุรกิจก็คือเกมของอำนาจต่อรองและผลประโยชน์  เราไม่สามารถแน่ใจว่าหุ้นส่วนจะจริงใจกับเรา 100% ฉะนั้น กันไว้ดีกว่าแก้  หากคุณถูกโขมยแผนที่(หมายถึงอาจจะมีคนอื่นที่เก่งกว่าคุณหรือมาแทนคุณได้)  นั่นก็อันตรายแล้วครับ  ดีไม่ดีอาจถูกฆ่าตายทางธุรกิจได้ครับ  ฉะนั้น  จงเก็บแผนที่ไว้ให้ดี  อย่าให้หาย  เพื่อป้องกันชีวิตตนเอง  แต่สัมพันธ์อันดีกับหุ้นส่วนก็น่าจะช่วยให้โอกาสถูกขโมยแผนที่มีน้อยลงด้วยครับ  เปรียบเทียบให้เห็นภาพแบบสนุกๆนะครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 20 มิ.ย. 49 17:06:21 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ถ้าต่างคนต่างกำแผนที่ซะแน่น จะไม่ยอมกางออกมาเพราะรู้สึกว่า มันไม่ปลอดภัย แล้วเมื่อไหร่จะเห็นภาพรวม... จากคุณ : wbj - [ 20 มิ.ย. 49 18:36:51 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ผมมองว่าแผนที่ส่วนที่ 1 (M1) กับ 2 (K2) จะเป็นของจริงหรือไม่ เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ก่อนลงมือทำธุรกิจ เงินพอหรือไม่ กับ know how ลึกซึ้งเพียงพอหรือไม่ สามารถตัดสินกันได้แม้ประสบการณ์ยังไม่มากพอ ก็สามารถมองออก ถ้าไม่เข้าข้างตัวเองจนเกินไปนัก ปัญหาอยู่ที่ K3 อย่างที่คุณ Jimmy ว่าไว้ ต่อให้ผู้มีประสบการณ์เชี่ยวชาญแค่ไหน ก็มีสิทธิ์อ่านเกมส์พลาดได้ จิ๊กซอว์ 3 ตัวนี้เกี่ยวพันกับเรื่อง "กลัว" และ "กล้า" ในกระทู้ของคุณอัทธ์ อันที่แล้ว (ไปหาอ่านกันเองเน้อ) ความกล้าที่จะลงมือทำธุรกิจเป็นสิ่งที่ดี แต่ผมไม่เห็นด้วยกับคำกล่าวที่ว่า "กล้าจะลอง แม้ว่ามันจะพลาดซักครั้ง" กล้าทั้งๆที่ปัจจัยต่างๆไม่พร้อม เค้าไม่เรียกว่า "กล้า" หรอก เค้าเรียกว่า "บ้า" ต่างหาก ความกลัวที่เกินความจำเป็นก็เหมือนกัน ถ้าคุณมีแผนที่สวยหรู 3 แผ่นอยู่ในมือ แต่ไม่กล้าที่จะลงมือทำอะไรซักอย่าง มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี ปัญหาหลักจึงอยู่ที่ว่า จิ๊กซอว์ทั้ง 3 ส่วนนั้น มันเป็นของจริงหรือเปล่า (วะ!) แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 49 19:43:01 แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 49 19:04:01 จากคุณ : Jiang wei - [ 20 มิ.ย. 49 19:03:14 ]

ความคิดเห็นที่ 44 กำแผนที่ในความหมายของผมมันหมายถึงว่า  ต้องพัฒนาฝีมืออยู่เสมอต่างหากครับพี่จุง  ไม่ได้หมายความว่าไม่เปิดเผยข้อมูล  ทำอย่างไรให้หุ้นส่วนรู้สึกถึงการพึ่งพาซึ่งกันและกัน หากหุ้นส่วนไม่ต้องพึ่งพากันเมื่อไหร่  ก็มีสิทธิดังแล้วแยกวงได้เลยครับ  มันต้องทำให้รู้สึก win-win ได้อยู่ตลอดเวลาครับ  โดยเฉพาะช่วงเริ่มทำงานด้วยกันแรกๆ  กว่าจะรู้ใจกันว่าหุ้นส่วนคนใดจริงใจต่อกันแบบวางใจได้  ก็ต้องผ่านการร่วมงานสักพักแล้วล่ะครับ ****************** ใช่ครับคุณ Jiang wei ถ้าเป็น K 3 ที่เป็นแผนการตลาดนี่  อ่านยังงัยก็คงไม่ 100 % แน่นอน เพราะมันอาศัยการคาดการณ์  ซึ่งถ้าเป็นกลยุทธ์แบบนี้ก็ต้องอาศัยความกล้าไปด้วย(ไว้จะนำไปปรับปรุงในหลักการเพิ่มนะครับ  ว่าเพิ่มยังงัยแล้วมันจะดูไม่จำยากนัก) แต่ถ้าเป็น K 3 ที่เป็นคอนเนคชั่น  หรือทำเล  หรือทักษะการขาย  ก็จะลดความเสี่ยงลงมาได้บ้างครับ   ********************* อธิบายเพิ่มเติมอีกหน่อยครับสำหรับ M 1 (สำหรับคนที่ยังไม่เคยเริ่มธุรกิจ) ตรวจสอบ M 1 ด้วยว่าธุรกิจนั้นต้องการเงินเท่าไหร่จึงจะพอ  ด้วยการทำตารางกระแสเงินสด (Cash Flow)  อย่าประมาณการเอาเองครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 20 มิ.ย. 49 21:03:25 ]

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณครับสำหรับความรู้ดีๆ จากคุณ : panumas05 - [ 20 มิ.ย. 49 21:28:28 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาดู จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 20 มิ.ย. 49 21:28:34 ]

ความคิดเห็นที่ 47 เห็นอันนี้แล้วมีความเห็นง่ะ "ความกล้าที่จะลงมือทำธุรกิจเป็นสิ่งที่ดี แต่ผมไม่เห็นด้วยกับคำกล่าวที่ว่า "กล้าจะลอง แม้ว่ามันจะพลาดซักครั้ง" กล้าทั้งๆที่ปัจจัยต่างๆไม่พร้อม เค้าไม่เรียกว่า "กล้า" หรอก เค้าเรียกว่า "บ้า" ต่างหาก ความกลัวที่เกินความจำเป็นก็เหมือนกัน ถ้าคุณมีแผนที่สวยหรู 3 แผ่นอยู่ในมือ แต่ไม่กล้าที่จะลงมือทำอะไรซักอย่าง มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี" นโปเลียนเคยพูดเอาไว้ Space, we can recover. Time, we can't. แปลเป็นไทยว่า เสียพื้นที่ยุทธศาสตร์ ยังไงมันก็เอาคืนมาได้  แต่เสียเวลา ยังไงมันก็ไม่ทีทางคืนมาได้ ถ้าพูดในโลกธุรกิจ  เงินเสียไปก็เอาคืนมาได้ แต่เวลาล่วงเลยไปมันเอาคืนมาไม่ได้หรอก ทำไมผู้ประกอบการหลายคน เริ่มต้นทั้งๆที่ไม่มีความพร้อม โดยเฉพาะเรื่องเงินทุน  หมุนเงินสายตัวแทบขาด  อยากจะทำโน่น ทำนี่ แต่ก็ติดปัญหาที่เงินทุน แต่หลายๆคนเขาก็ผ่านตรงนี้มาได้นะ..... บอกว่ารอให้พร้อม  แล้วเมื่อไหร่จะพร้อม์  แล้วจะเอาอะไรมาวัดว่าพร้อม??????   เวลามีค่ายิ่งกว่าเงิน  การกลัวปัญหาที่จะเกิดขึ้นในอนาคต เป็นสิ่งที่ดีและจะนำไปสู่การป้องกันและการแก้ปัญหาล่วงหน้า แต่ระวังไว้  อย่าให้การป้องกันและการแก้ปัญหาล่วงหน้ากลายเป็นเรื่องของการหนีปัญหา   ซึ่งไม่นำพาอะไรมาให้เลยนอกจากการไม่ก้าวไปข้างหน้าสักที ดูว่าเมื่อไหร่จะพร้อม  ดูเรื่องปัจจัยเกื้อหนุนแทบทุกอย่างล่ะครับ ทุกอย่างสมารถมาเป็นปัญหาสู่ความล้มเหลวของกิจการ  ไม่ว่าจะเป็น K 1, 2 หรือว่า 3   แต่แปลกใจ ไม่ยักกะเห็นขาทั้งสามของ จขกท. พูดเรื่องงานบุคคล   ทั้งๆ ที่เรื่องนี้ทำให้กิจการหลายๆ กิจการที่กำลังมีอนาคตเจ๊งมานักต่อนักแล้ว  หรือว่าน่าจะไปได้ แต่ติดอยู่ที่งานบุคคลไม่เอื้อ ทำให้ไม่โตสักที ก็อยากจะฝากไว้สุดท้าย   ว่าเรื่องของการธุรกิจ  อย่าคิดอะไรให้เป็นกรอบนัก   อย่ามีกรอบมากำหนดนัก แม้นแต่การมุ่งแต่จะคิดนอกกรอบ   ก็เป็นสิ่งที่จำกัดตัวเองทั้งนั้น   อย่ามีกรอบแนวความคิดไปเลยจะดีที่สุด เพราะเรื่องธุรกิจเป็นเรื่องของการพลิกแพลง มากกว่าที่จะทำตามรูปแบบเด๊ะอ่ะ จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 20 มิ.ย. 49 21:57:46 ]

ความคิดเห็นที่ 48 โฮ้ย  เหมือนเขียนขาดๆ แหะๆ เขียนสดๆ ก็เป็นงี้แหละเนาะ ไม่ว่ากัน ที่บอกว่า "ดูว่าเมื่อไหร่จะพร้อม  ดูเรื่องปัจจัยเกื้อหนุนแทบทุกอย่างล่ะครับ ทุกอย่างสมารถมาเป็นปัญหาสู่ความล้มเหลวของกิจการ  ไม่ว่าจะเป็น K 1, 2 หรือว่า 3"   อยากจะบอกเพิ่มเติมด้วยว่า  ปัจจัยที่จะบอกว่าตัวเองพร้อมเมื่อไหร่นั้น ดูยากดูเย็น  คำว่าพร้อม ไม่ได้หมายความว่า มีเงินทุนเยอะแยะ มีสิ่งสนับสนุนมากมาย   บางคนเริ่มธุรกิจด้วยหนี้สินล้นพ้นตัว แต่ก็ยังผ่านพ้นมาได้ บางคนมีปัจจัยพรั่งพร้อมสมบูรณ์ ทั้งเรื่องเงิน ทั้งเรื่องทีมงาน และเส้นสาย  แต่ความไม่ได้เรื่องของเจ้าตัวก็ต้องปิดกิจการในท้ายที่สุด ก็วนกลับไปที่เดิมนั่นแหละครับ เรื่องแบบนี้ ไม่ได้กฏเกณฑ์ที่ไหนวัดตายตัว   บายๆๆๆ จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 20 มิ.ย. 49 22:16:01 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ###ความคิดเห็นส่วนบุคคล เท่านั้น### คืออย่างนี้ครับ คุณสิงห์เหนือฯ ถูกต้องที่หลายๆคนผ่านมาได้ แต่มันมีกี่ % กันครับ ถ้าเทียบกับคนที่เจ๊งไป ถูกต้องครับ ที่เงินเอาคืนมาได้ แต่เวลาเอาคืนมาไม่ได้ แล้วเวลาที่เสียไปกับธุรกิจที่เจ๊ง ล่ะครับ?? ไม่นับหรือ แล้วเวลา ที่ต้องปีนขึ้นมาจากก้นเหวอีกล่ะ แน่นอน ผมค่อนข้างมองโลกธุรกิจในแง่ร้าย (ถ้าใครจะว่าอย่างงั้น) แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมา เอาแค่ปี 40 ปีเดียวก็พอ ถ้าใครเห็นคนล้มระเนระนาดเท่าผม คงต้องเป็นแบบผมแหละครับ จนป่านนี้หลายๆคน ยังเป็น NPL ที่อยู่ใน บบส. น่ะ ผมรู้จักไม่น้อยเลย - -' แน่นอนครับ ผมกลัวเจ๊ง กลัวมากด้วย แม้หลายคนจะชอบทำธุรกิจแบบ สิงโต, เสือชีต้าร์, ช้าง หรืออะไรก็ตาม ผมชอบทำธุรกิจแบบ เต่า ครับ ถึงจะโตช้า แต่โตชัวร์ แข็งแกร่ง อายุยืนยาว อยู่กินได้ 3 ชั่วอายุคน :) จากคุณ : Jiang wei - [ 20 มิ.ย. 49 22:21:55 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ไหนๆ ก็พูดถึงนโปเลียน ขอถามว่า นโปเลียนกล้าออกทัพตอนเสบียงไม่พร้อม หรือทหารป่วยครึ่งกองทัพไหมล่ะ ?? ถ้าคิดจะทำอะไรแบบเสี่ยงดวง แทงหวย แทงบอล หรือไปบ่อนแถวเขมร จะมันส์กว่าครับ ## ขอโทษ จขกท. ที่นอกเรื่องครับ ## ## ขอโทษ คุณสิงห์เหนือฯ ครับ อ่านคห.คุณแล้ว อยากถกด้วย ทุกที 555 ## แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 49 22:43:15 จากคุณ : Jiang wei - [ 20 มิ.ย. 49 22:31:28 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ไม่มีอะไรครับ แค่กำลังค่อยๆ เลื่อนไปที่ความคิดเห็นที่ 47 แล้วเห็นพูดถึงนโปเลียน เลยนึกอยู่ว่าต้องเป็นคุณสิงห์เหนือฯ แน่ๆ เลย พอเลื่อนมาดูก็ปรากฎว่าใช่จริงๆ เลยแวะมาทักทายครับ แต่ไหนๆ ก็แวะมาแล้วขอแจมหน่อยละกันนะครับ โดยส่วนตัว ผมคิดว่าทั้ง 3 ส่วนไม่ได้เป็นกรอบเสมอไปว่าต้องพร้อมเพรียง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นผมคิดว่าการ ประมาณตน เป็นสิ่งสำคัญด้วยอีกประการหนึ่ง ไหนๆ พูดถึงนโปเลียนแล้ว ก็เหมือนกันกับที่ประเมินศัตรูต่ำเกินไป.....รัสเซีย ทั้งๆ ที่ทุกอย่างพร้อม ทหาร และอาหารมากมาย แต่การประเมินศัตรูอย่างผิดพลาด และการไม่ได้ดูครอบคลุมถึงสภาพโดยรอบและธรรมชาติ จึงเป็นเหตุให้การวางแผนผิดพลาด ถ้ามองถึงสิ่งที่ คุณจขกท พูดถึงนั้น ผมคิดว่าเหมาะสมสำหรับ การเริ่มต้นธุรกิจ แต่สำหรับ การดำเนินธุรกิจ นั้นยังมีอีกหลายประเด็นที่ต้องพูดถึง ดังนั้นประเด็นเรื่องทรัพยากรบุคคลที่ คุณสิงห์เหนือฯ พูดถึงนั้นผมคิดว่าคงจะเป็นประเด็นต่อไปที่ คุณจขกท จะนำเสนอครับ และก็คงมีอีกหลายประเด็นที่ คุณจขกท จะนำเสนอเช่นกันซึ่งคงจะอีกยาวมากๆ ครับ ดังนั้นผมคิดว่าสิ่งที่ คุณจขกท นำเสนอในกระทู้นี้เป็นการวิเคราะห์ตนเองก่อนที่จะเริ่มธุรกิจครับ แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 49 00:13:46 จากคุณ : นายทิว - [ 21 มิ.ย. 49 00:12:26 ]

ความคิดเห็นที่ 52 แวะมาเติมความรู้ครับ ^_^ อืม...ว่าไปผมก็รู้สึกเหมือนมันขาดอะไรไปบางอย่างนา... >_<? จากคุณ : ฮีโร่ดอย - [ 21 มิ.ย. 49 00:23:55 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ชักมันแล้วครับ  ... จริงๆสิ่งที่คุณสิงห์เหนือฯกล่าวมา  โดยกว้างๆ  ผมก็อยากให้คนที่เริ่มใหม่  เข้าใจไว้โดยหลักการ  ก็คือ  ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบ  ทุกกฎมีข้อยกเว้นของมัน  กฎหรือหลักการคือทฤษฎีในมุมกว้างๆ  เราจะไม่ลงรายละเอียดจนยิบย่อยเกินไป  ฉะนั้นการหลักการของผมมันเพียงหลักการกว้างๆที่ผมคิดว่าจะช่วยให้คนมีหลักในการมองมากกว่า  แม้ว่าคนที่เคยเริ่มหลายๆคน  จะไม่มีหลักการเลย  และประสบความสำเร็จมาก  จริงๆแล้วผมคิดว่าคนกลุ่มนั้น  มีแรงผลักดันมหาศาลแต่แรก  ซึ่งเขาคงไม่ได้กลุ่มเป้าหมายของหลักการนี้  เพราะป่านนี้เขาคงเริ่มทำธุรกิจไปบ้างแล้ว หลักการนี้จะเข้ากับคนทั่วๆไป  ที่อาจไม่ได้มีความกล้าเสี่ยงสูงมากมาย  แต่อยากเริ่มด้วยความพร้อม"ระดับหนึ่ง"มากกว่าครับ เรื่องกรณี การจัดการบุคคลนั้น จริงๆผมจัดอยู่ในการข้อการจัดการและพัฒนา(Management & Development) ซึ่งเป็นความสำคัญของการเติบโต  การที่กิจการเจ๊งเพราะการจัดการบุคคลไม่ดี  ก็น่าจะเป็นกรณีที่ว่าทำสินค้าไม่ทัน  เพราะคนงานทำๆหายๆ  ซึ่งอาจจะมี  แม้ผมคิดว่าเป็นส่วนน้อย  เพราะที่ผมเห็นมักเป็นกรณีที่กิจการยังอยู่ได้ แต่กระท่อนกระแท่นมากกว่า  แต่ก็เป็นประเด็นที่ผมอาจจะปรับไปในข้อ K 2  Khow How การจัดการผลิต  ให้คำอธิบายรัดกุมอีกทีครับ(ขอบคุณที่เสนอความเห็นมาครับ) จากคุณ : Jimmy Walker - [ 21 มิ.ย. 49 07:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 54 พูดถึงคนระดับนโปเลียน  ผมก็ชื่นชอบนักรบเหล่านี้นะครับ  มีในดวงใจของผมอยู่หลายคนเหมือนกัน   แต่ผมไม่คาดหวังให้ทุกคนเป็นได้แบบนักรบผู้ยิ่งใหญ่  หลักการที่สร้าง  จึงไม่ได้นำมาโดยวิเคราะห์ความสำเร็จหรือวิธีคิดของผู้ยิ่งใหญ่  จะเป็นหลักการทางจิตวิทยา  ที่ผมเชื่อเอาจากการศึกษาว่า  คนทั่วไปจะเดินไปง่ายกว่า  ถ้ามีกรอบความคิดให้เข้าใจ  สิ่งที่ผมเขียนจึงพยายามจะอธิบายเป็นภาพให้ง่ายต่อการจดจำ  และมีหัวข้อน้อย  กว้างแต่ครอบคลุม(เท่าที่คิดได้)  พอที่โอกาสที่กิจการจะไม่ล้มง่ายๆภายใต้หลักการนี้  แต่เรื่องปลีกย่อยที่จะทำให้เติบโต  เขาคงต้องศึกษากันอีกที  เรื่องธุรกิจเรียนกันไม่จบหรอกครับ  แต่หากอธิบายกันด้วยหลักการยากๆแบบศาตราจารย์บางคน  มันก็จะยากเกินปฏิบัติน่ะครับ ******************* ต่อประเด็นอีกนิดนึงครับ   ผมคิดว่าทุกอย่างที่ดีในโลกนี้มันคือความพอดี  หรือความสมดุลย์  ซึ่งบางทีเราก็ไม่รู้ง่ายๆว่ามันอยู่ตรงไหน   สุดโต่งไป  อะไรก็ผิดทั้งนั้น  กล้าเกินไปโดยไม่พร้อมก็พลาด  กลัวเกินไปก็อ่อนแอ  อะไรที่"เกินไป"มันก็มักจะสื่อไปในทางที่ไม่พอดีอยู่แล้วครับ  ฉะนั้นประเด็นพวกนี้ผมจึงมักจะข้ามๆไป  โดยคิดว่ามันเป็นหลักสากลของทุกสรรพสิ่ง(ความพอดี)  แต่หากจะหยิบมาพูดถึง  ก็น่าจะเป็นแนวเตือนๆนิดๆ(แบบคุณJiang wei)  สำหรับคนรุ่นน้องที่อาจยังไม่เข้าใจหลักของความพอดีน่ะครับ   เพราะถ้าพูดถึงโดยละเอียด  เรื่องความพอดีนี่พูดยากครับ  คุยยังงัยก็ไม่จบ  ความพอดีของแต่ละคนก็ไม่เท่ากัน  มันเป็นสิ่งที่แต่ละคนต้องเรียนรู้ด้วยตัวเองมากกว่าครับ  ว่าตรงไหนคือพอดี   มีกรอบมากก็ไม่ดี  ไม่มีกรอบเลยก็ไม่น่าจะดีนะครับ  และจริงๆผมเชื่อว่าทุกคนมีกรอบของตัวเอง  ซึ่งเกิดจากความรู้จากการเรียนและประสบการณ์ของตน  เป็นหลักการเฉพาะตัว  ตั้งแต่เกิดมา  ผมยังไม่เจอใครไม่มีกรอบความคิดของตัวเองเลยครับ  ทุกคนมีกรอบหมดครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 21 มิ.ย. 49 07:24:05 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ไม่มีเวลามาตอบยาว แต่ดันถามคำถามที่เราชอบมั่กๆ เสียด้วย "ไหนๆ ก็พูดถึงนโปเลียน ขอถามว่า นโปเลียนกล้าออกทัพตอนเสบียงไม่พร้อม หรือทหารป่วยครึ่งกองทัพไหมล่ะ ?? " กล้าครับ ทำมาแล้วครับ และถือว่าเป็นหนึ่งในความมหัสจรรย์ทางทหารอันหนึ่งที่นโปเลียนสร้างขึ้นด้วย ตอนนั้นรัฐบาลปฎิวัติของฝรั่งเศส มีอำนาจครอบคลุมไปถึงประเทศอิตาลี และสมัยนั้น ผืนแผ่นดินอิตาลีก็แบ่งเป็นประเทศเล็กประเทศน้อยออกอีกหลายประเทศ ผมจำไม่ได้หรอก ว่ากองทหารอิตาลีในตอนนั้น กำลังจะรบกับแคว้นไหนในอิตาลี แต่ ณ ตอนนั้น ทหารอิตาลีที่ตั้งทัพอยู่ เป็นทัพที่แสนจะรุ่งริ่ง เสื้อผ้าก็ขาดแคลน ทหารก็คิดแต่จะหนีทัพ เวลาความเครียดของทหารขึ้นสูงๆ ความหวังหดหู่น่ะคุณ นายทัพหน้าไหนก็คุมไม่ได้ เพราะวินัยทัพย่อมเสื่อมถอยตามขวัญกำลังใจ นโปเลียนในตอนนั้น ได้รับคำสั่งจากรัฐบาลปฏิวัติให้ไปคุมทัพที่แสนจะรุ่งริ่งอันนี้ในอิตาลี แถมนโปเลียนตอนนั้นก็ไม่ได้โด่งดังอะไรนักหนา ที่ได้หน้าได้ตา ก็เพราะได้เมียดีอย่างโจเซฟฟินผลักดันให้ทั้งนั้น นายทหารในกองทัพตอนนั้น หลายๆคนก็มีทั้งคุณวุฒิและชื่อเสียงมากกว่านโปเลียนเสียอีก แต่คุณเชื่อไหม กองทัพรุ่งริ่งอันนี้ นโปเลียนขึ้นกล่าวสุนทรพจน์แค่ครั้งเดียว จากทหารที่หิวโหย ร่ำๆจะหนีทัพ กลายเป็นทัพทหารที่กระหายสงคราม เพื่อชัยชนะขึ้นมาทันที และรบชนะเสียด้วย.............. พร้อม ไม่พร้อม เอาอะไรมาวัด ทำไมนโปเลียนถึงกล้านำทัพที่ทหารแทบจะไม่ใช่ทหารในอิตาลี ทำไมในศึกออสเตอร์ลิทซ์ นโปเลียนที่มีทหารน้อยกว่ากองทัพผสม ปรัสเซีย- รัสเซีย เสียตั้งมาก ถึงกล้านำทัพแถมยังตีทหารทั้งปรัสเซียและรัสเซียเสียแตกกระเจิง จนพระเจ้าซาร์ฝากข้อความไปถึงนโปเลียนว่า คงใช้เวลาอีกร้อยปี ทัพรัสเซียคงจะเก่งกล้าเท่าทัพฝรั่งเศสของนโปเลียน ทำไมอเล็กซานเดอร์ที่มีทหารไม่ถึงสามหมื่น กล้านำทัพของตนเองเข้าตะลุมบอนกับกองทัพจากเปอร์เซียของพระเจ้าดาริอุส ที่มีทหารร่วมแสนได้ และเป็นชัยชนะของอเล็กซานเดอร์ที่นำไปสู่ความเป็นผู้พิชิตโลกในเวลาต่อมา ทำไมโจโฉถึงกล้านำทัพกระจิดริดของตนเอง ไปรบกับอ้วนเสี้ยวที่กว้านต๋อ ทั้งๆที่นายทหารเกือบทั้กองทัพ มองว่าอย่างไรโจโฉก็แพ้ ความพร้อม ความไม่พร้อม ในการรณรงค์สิ่งใดก็ตาม ผมไม่เชื่อว่าจะวัดได้ด้วยทฤษฎีไหน ปัจจัยในความสำเร็จของโลกธุรกิจมีมากมาย ในพร้อม นอกพร้อม แต่ตัวเจ้าของกิจการไม่ได้ความ ก็ฉิบหายได้เช่นกัน ในไม่พร้อม นอกพร้อม และตัวเจ้าของกิจการเก่งกล้า ก็เจริญก้าวหน้าได้ เคยมีคนในนี้ตั้งหาทฤษฎี ว่าจะคาดการณ์ว่ากิจการไหนจะไปรุดหน้าได้ดี ให้ดูที่สัดส่วนกำไรต่อต้นทุน ซึ่งเป็นการวิเคราะห์ที่ใช้ทฤษฎีและตัวเลขมากำกับ ผมขอบอกว่า ของแค่นั้นมันดูไม่ได้ หรือจะดูได้ก็ไม่ได้เป็นการคาดการณ์ใดๆ ผลประกอบการมันคือสิ่งสะท้อนของฝีมือเจ้าของกิจการ มันเหมือนกับการส่องกระจกดูภาพในปัจจุบันเท่านั้น เวลาผมดูอนาคตของกิจการ สิ่งที่มีค่าของกิจการนั้นๆ ที่สุด คือความสามารถ ความรับผิดชอบ ความมุ่งมั่น ของผู้บริหารกิจการนั้นๆ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ ไม่สามารถวัดได้ด้วยตัวเลขทางบัญชีหรือตัวเลขทางสถิติใดๆ แต่มันมีค่าต่ออนาคตของกิจการ มากกว่าตัวเลขผลกำไรในปัจจุบันเสียอีก ดังนั้น ขอยืนยันครับ อย่ากำหนดกรอบแนวความคิด อย่ามีทฤษฎีมากำกับ การมองอะไรให้ทะลุ จงมองในสิ่งที่ตาเห็นด้วยตนเอง แต่อย่าติดหลงไปกับเปลือกที่ไม่ใช่ของแท้เด็ดขาด จากคุณ : lb'sN (สิงห์เหนือ...เสือสำอาง) - [ 21 มิ.ย. 49 09:13:05 ]

ความคิดเห็นที่ 56 โอ...ได้อ่านอะไรยาวๆ แต่เช้าเลย ลึกซึ้งกินใจ ขอคารวะทุกท่านขอรับ ผมคงจะไม่ต่อเรื่องนโปเลียน เพราะบอกตรงๆว่าไม่รู้อะไรของเค้าเลย :D ถึงจะมีข้อให้โต้แย้งอีกหลายอย่าง แต่ขอจบแค่นี้ก่อนนะครับ เกรงใจ จขกท. หรือคุณสิงห์ฯจะเปิดกระทู้ใหม่สำหรับถกเถียงเรื่องกลยุทธ์ ผมก็ยินดีไปแจม ปกติผมก็กัดไม่ปล่อยเหมือนกัน 555 (มีคนส่งผลงานคุณ มาให้ผมอ่านเยอะครับ สนุกดี) สำหรับเรื่องจิ๊กซอว์ 3 ตัวนี่ ใช่แล้วครับ ผมว่าเป็นพื้นฐานสำคัญที่ยังไม่ลงไปถึงรายละเอียด ช่วงนี้มีเพื่อนๆหลายคนที่คิดจะทำธุรกิจ แต่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเก่งอะไร อยากทำอะไร ผมจึงอยากจะนำพื้นฐานความรู้ที่คุณ Jimmy เขียนขึ้น ไปให้เพื่อนๆ น้องๆ อ่านกันซักหน่อย เผื่อจะจับทางถูก ว่าควรเริ่มต้นตรงไหนน่ะครับ จากคุณ : Jiang wei - [ 21 มิ.ย. 49 09:34:16 ]

ความคิดเห็นที่ 57 คุณ Jiang wei ครอบครัวคุณเคยอยู่ในสภาพเกือบล้มละลายไหม???? เคยไหมว่า ต้องหนีเจ้าหนี้ไปต่างจังหวัด เวลาใครมาหา ต้องให้ลูกๆออกรับหน้าแทน เคยเห็นไหมว่า คู่ผัวตัวเมียที่อยู่ในช่วงชีวิตที่ขาดแคลน มีภาระเลี้ยงดูมากมาย แต่รายได้ไม่มีสักบาท ชีวิตครอบครัวมันเครียดแค่ไหน???? สิ่งหนึ่งที่ไม่เคยพูดกันเท่าไหร่ คือเรื่องเศรษฐีที่ล้มมาเป็นยาจก ผมเคยพูดเตือนสติคนในนี้ที่มาอวดรวยกับผมไว้ในนี้ว่า ความรวยน่ะ มันแซงกันได้ ที่บอกว่าแซงกันได้ นอกจากว่าคนอื่นรวยขึ้นได้แล้ว เจ้าตัวก็อาจจะจนลงได้เหมือนกัน แต่น่าเสียดายที่โมหะคติของเจ้าตัวกลับตีความว่าเป็นความอิจฉา หรือว่าผมมีเขาเป็นเป้าหมายแข่งขันไปเสียอีก ไม่อยากจะบอกเล้ยยยย ว่าตาเรามองสูงไปกว่าตำแหน่งที่เขายืนเยอะ เอาล่ะ หากคิดจะทำธุรกิจ มีใครเคยบอกไหม อย่าคาดหวังสูง คนทำธุรกิจ เรื่องหมุนเงินไม่ทัน เรื่องกิจการล้มเหลว เป็นสิ่งที่ต้องประสบพบเจอ วันใดก็วันหนึ่ง แต่ท้ายที่สุด ตัวเราเองจะจบแบบไหน โดยรวมแล้วเราอยู่ที่จุดไหน นั่นคือผลของความเป็นเจ้าของมากกว่า ดังนั้น อย่าได้กลัวเสียจนขลาดที่จะเจอความล้มเหลว ให้กลัวแต่กลัวแบบสั่นสู้ แล้วถ้าล้มจริงๆ ก็ให้คิดซะว่ามันคือทางแห่งความเป็นเจ้าของ กลัว ใครก็กลัว เจ๊งน่ะ ผมก็กลัวเสียจนสะดุ้ง แต่ถ้าเอาแต่กลัว แล้วไม่สู้ รอแล้วรออีก มันก็ไม่ไปไหนซักที ผมกลัว แต่ผมสั่นสู้แฮะ จากคุณ : lb'sN (สิงห์เหนือ...เสือสำอาง) - [ 21 มิ.ย. 49 12:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ถ้าพูดถึงคนที่ประสบความสำเร็จสูงนี่ผมก็ยอมรับนะครับว่า  เค้ามีระดับของแรงผลักดันและความสามารถสูงกว่านักธุรกิจในระดับทั่วไป  แต่หากจะวัดให้ละเอียดว่าใครเก่งกว่าใครอะไรประมาณนั้น  ผมว่าต้องดูโดยละเอียดของปัจจัย  ตัวเงินไม่ได้เป็นปัจจัยเดียวที่ชี้วัดได้นะครับ ส่วนทฤษฎีของผมนี้  ผมกล่าวถึงการเริ่มธุรกิจเล็กๆ  โดยคนทั่วๆไป  และก่อนจะสร้างทฤษฎีขึ้นมา  ผมได้สังเกตตัวอย่างที่หลากหลายพอสมควร  และที่ผมสังเกตเห็นอย่างหนึ่งว่า  หลายๆคนทำไมเราไม่เห็นว่าเขาเก่งเลยในด้านธุรกิจ  ทำไมเขาถึงประกอบธุรกิจได้ประสบความสำเร็จ(ในระดับหนึ่ง)  และผมก็คิดว่ามันเข้ากับหลักการที่ผมกล่าวถึงนี่แหละครับ จากตัวอย่างหนึ่งที่ผมใกล้ชิด  ผมมีเพื่อนคนหนึ่งที่ผมรู้จักมานานพอสมควร  ผมเห็นว่าเขาไม่ได้เก่งในเชิงธุรกิจเลย  และเขาก็ไม่ได้ใส่ใจในธุรกิจแบบหายใจเข้าออกเป็นธุรกิจด้วย(ออกจะไม่ค่อยสนใจด้วยซ้ำ)  แต่ทำไมเขาถึงประสบความสำเร็จได้  บริษัทก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆ  สิ่งที่ผมเห็นก็คือ  เขามีสามขาครบดังที่ผมกล่าวไว้   1. เขามีทุนเพียงพอในการเริ่มธุรกิจใหม่ 2. เขามีความรู้ในสินค้าเพียงพอ  เพราะเคยทำงานในบริษัทด้านนี้มาก่อน  แต่มีเหตุอันทำให้ต้องออกจากบริษัท  โดยไม่ตั้งใจ 3. เขามี key success คือ เพื่อนที่โดนออกมาด้วยกัน  และเพื่อนคนนี้มีลูกค้าเก่าอยู่ในมือ  และเป็นคนมีความสามารถด้านการขาย ถ้ามองในด้านของเจ้าของบริษัทที่ถือหุ้นมากกว่า  90 % (และ 100 % ในภายหลัง) เขาไม่ได้มีความสามารถในการทำธุรกิจมากนัก  แต่เขาก็ร่ำรวยจากการทำธุรกิจได้  เพราะเขาเริ่มโดยมีครบ 3 ขาธุรกิจนี้(แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีทฤษฎีอยู่ในหัวก็ตาม) แต่แน่นอน  ธุรกิจให้มองกันยาวๆ  ด้วยความบกพร่องในตัวของเขาเอง  ในการบริหารบุคคลผิดพลาดดังที่คุณสิงห์เหนือกล่าวไว้(และอยู่ในหลักการด้านการเติบโตของผม)  ตอนนี้ Key Success ของเขาต้องไปจากบริษัทแล้ว  แต่เขาก็อาจมี Key Success ใหม่จากเม็ดเงินที่มากขึ้น  จากบริษัทและชื่อเสียงที่สะสมไว้  รวมทั้งคอนเนคชั่นลูกค้าที่มีอยู่เดิม  ผมจึงไม่กล้าฟันธงว่าเขาจะถึงขั้นล้มเหลว  แต่ที่แน่ๆ  ที่ผมรู้  ตอนนี้เขาเริ่มมีปัญหาแล้ว  บริษัทหยุดการเติบโต  ต้องปรับปรุงกันใหม่  ก็คงต้องรอดูสักพักครับ ผมยังเชื่อว่าหลักการนี้จะช่วยให้มีทิศทางมากขึ้น  แม้ว่าเขาอาจมีปัญหาเรื่องการเติบโต  หรือปัญหาการจัดการในภายหลัง(ซึ่งมีรายละเอียดเกินจะกล่าวในที่นี้ ต้องเรียนรู้กันเองต่อไป)  ถ้ามีเงินเข้า  มีลูกค้าเข้า  แต่จัดการภายในต่อไม่ได้  นี่คงไม่ไหวแล้วครับ  หลักการนี้ผมจึงเน้นที่ให้ประกอบธุรกิจได้เท่านั้นครับ  จะเติบโตหรือไม่  หรือปัญหามากแค่ไหน  มันต้องเรียนรู้ต่อกันเอาเอง  แค่ไม่เจ๊งง่ายๆ  ผมก็โอเคแล้วครับสำหรับหลักการนี้ ******************* ผมยังยืนยันว่าคนเราควรมีหลักการหรือทฤษฎีอยู่ครับ  เพราะไอ้ที่เราไปเรียนๆกันนั่นน่ะ  ก็คือทฤษฎีของนักคิดต่างๆครับ  คนที่เราปล่อยให้เขาบริหารประเทศไม่ว่าจะเทศเราหรือประเทศที่พัฒนาแล้วเค้าก็ต้องมีทฤษฎีเป็นหลักคิดครับ  เพียงแต่ทฤษฎีไหนดี-ไม่ดี  หรือถูก-ผิด  ก็ว่ากันอีกที  ถ้าไม่มีทฤษฎีนี่คุยอะไรมันอ้างอิงอะไรไม่ได้เลยครับ  ทีคุณสิงห์เหนือฯ  กล่าวมาหลายๆอย่างนั่นก็มีกรอบแนวคิดและทฤษฎีของคุณอยู่นะครับนั่น  แต่คุณสิงห์อาจมองไม่เห็นเอง  ว่ามีกรอบที่ครอบความคิดอยู่เหมือนกัน ( แต่ไม่ได้เกี่ยวกับว่ากรอบนั้นดีหรือไม่ดีนะครับ ) เรื่องนโปเลียน  เอาไว้คราวหน้าแล้วกันครับ  เดี๋ยวจะหลุดประเด็นไปไกล แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 49 12:26:32 จากคุณ : Jimmy Walker - [ 21 มิ.ย. 49 12:22:22 ]

ความคิดเห็นที่ 59 อ้าว นึกว่าจะจบแล้ว ขอตอบคุณสิงห์ฯนิดนึงนะครับ "เคย" ครับ เลวร้ายไม่แพ้ที่คุณพูดมา แต่ก็ดิ้นกลับมาได้ แม้จะยังไม่เท่าเดิม ผมถึงบอกกับคนอื่นเสมอว่าให้ "ระวัง" ไม่ใช่ "อย่าทำ" อ่ะใช่ครับ ผมกลัวแต่ก็สู้ใจขาดเหมือนกัน ถ้าคุณเคยทำงานวันละ 18 ชั่วโมงไม่หยุดเลยครึ่งปี มือทำ หัวคิด ตลอดเวลา เพื่อดิ้นหนีสภาพหนี้สินล้นพ้นตัว แล้วค่อยมาคุยกันเรื่อง "สั่นสู้" ก็ละกัน จากคุณ : Jiang wei - [ 21 มิ.ย. 49 12:32:21 ]

ความคิดเห็นที่ 60 ผมทำมาปีนึงอ่ะ 10 โมงเช้าถึงตีสอง  แต่ไม่ใช่เจ้าของนะ ในฐานะลูกจ้าง ตอนนั้นชีวิตก็กดดันเหมือนกันนะ  เก็บเงินได้แต่ไม่ได้ยักกะใช้สักบาท   แต่ถ้าเจ้าของคนไหน  ทำมาสักครึ่งปีก็นับว่า "อึด" มิใช่น้อย  ออกจะมากกว่าคนเป็นลูกจ้างเสียด้วย ยินดีครับ จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ 21 มิ.ย. 49 12:36:43 ]

ความคิดเห็นที่ 61 เข้ามาดูครับ กระทู้นี้ดีจัง ได้รู้ว่ามีคนที่อยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองอีกเพียบและเราก็เป็นหนึ่งในนั้น ในแผนธุรกิจ ตอนนี้มีความสามารถที่ค่อนข้างเชี่ยวชาญพอสมควรเหมือนพวกเรเนซองค์แมนเลย(พวกที่มีความชำนาญอย่างกว้างขวางในหลายๆเรื่อง(ศัพท์โพสต์โมเดิร์น)) แต่ก็ขอเดินๆไปข้างหน้าอีกหน่อยค่อยตัดสินใจ จากคุณ : the author (the author) - [ 21 มิ.ย. 49 15:20:53 ]

ความคิดเห็นที่ 62 ใช่แล้วครับ ปัญหาคือไม่ได้ใช้ซักกะบาทนี่แหละ เหนื่อยแทบตาย ส่งดอกหมด ต้นแทบไม่ลดซักกะแดง นับสิบปี นี่เป็นอีก 1 เหตุผล ที่คนเริ่มทำธุรกิจควรพร้อมก่อนค่อยทำ เป็น NPL ติด black list นี่ เปิดบัญชีธนาคารยังไม่ได้เลยนะครับ โดนอายัติเรียบ คนกลับมายืนได้ใหม่ ต้องนับถือจริงๆ แต่ถ้าถามว่า ระดับไหนเรียกว่าพร้อม ก็ต้องดูขนาดของธุรกิจที่คิดจะทำน่ะครับ อันนี้ต่างคนต่างมอง บางคนจะทำร้านก๋วยเตี๋ยว บางคนจะทำบริษัทนำเข้า ความพร้อมที่ต้องใช้ ต่างกันมากๆ อันนี้ต้องประเมินเองในแต่ละธุรกิจครับ ศัตรูเรามีทหารเรือนแสน เราจะใช้ 5 พัน มันจะไม่ง่ายไปหรือ แต่ถ้ารอจนทหารเรา 3 แสน 5 แสน ก็คงรอกันจนแก่ ถ้าทหารพอกันหรือน้อยกว่า ก็ต้องมีกลยุทธ์ที่ดี อันนี้ก็ว่ากันไป... อ่าน คห.คุณ Jimmy เบอร์ 58 แล้ว....อืม... การคงไว้ซึ่งปัจจัยทั้ง 3 ก็เป็นเรื่องน่าคิดเหมือนกันครับ จากคุณ : Jiang wei - [ 21 มิ.ย. 49 17:28:05 ]

ความคิดเห็นที่ 63 จากคุณ : wbj - [ 21 มิ.ย. 49 17:41:49 ]

ความคิดเห็นที่ 64 . . จากคุณ : SEA - [ 21 มิ.ย. 49 23:20:20 A:124.120.78.34 X: TicketID:107202 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณครับ มา refresh ทฤษฎี ธุรกิจ อีกครั้ง จากคุณ : Ken - [ 22 มิ.ย. 49 09:05:08 ]

ความคิดเห็นที่ 66 เดี๋ยวว่างๆมาว่ากันเรื่อง Key success กันดีกว่าครับ  ใครมีไอเดียอะไร  ว่ากันไปก่อนนะครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 23 มิ.ย. 49 08:37:19 ]

ความคิดเห็นที่ 67 ขอCOPYไว้อ่านนะครับ สุดยอดโดนใจ ขอบคุณครับ จากคุณ : คนที่ผ่านมา (jeeradach) - [ 23 มิ.ย. 49 21:35:35 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ผมขอเพิ่มเติมเรื่องKey Success นิดนึง คิดว่าสุดท้ายแล้วครับ ข้อคิดนี้สำหรับคนที่ยังมองภาพของ "หัวใจของความสำเร็จ" ไม่ค่อยออกนะครับ  Key Success นั้นหมายถึง หัวใจหรือสาเหตุที่จะทำให้กิจการนั้นๆ  มียอดขายได้อย่างสม่ำเสมอ  อันจะทำให้บริษัทอยู่ได้ การฝึกมองวิเคราะห์ Key Success บ่อยๆก็น่าจะช่วยให้เราเห็นภาพมันชัดเจนขึ้น  และไม่จำเป็นจะต้องวิเคราะห์แต่แบรนด์ใหญ่ๆ  ซึ่งบางทีจะเกิดประโยชน์กับเราน้อยมาก  เพราะเรามักเริ่มด้วยธุรกิจเล็กๆ  ก็ควรมองอะไรเล็กๆก่อน   หากเรามองร้านค้า  หรือกิจการทั่วไป  ไม่ว่าจะขนาดใดที่อยู่ได้หลายๆปี  หรือแม้กระทั่งกิจการที่ดูเหมือนไม่น่าจะอยู่รอดได้  แต่ก็ยังคงอยู่  ธุรกิจนั้นย่อมมีหัวใจของความสำเร็จที่ทำให้ขายสินค้าได้อย่างสม่ำเสมอ  เช่น อาจมีกลุ่มลูกค้าเล็กๆ แคบๆ ที่ซื้อสินค้าจากร้านนั้น  เพราะมีอยู่ร้านเดียว  หรือภายใต้หน้าร้านที่ขายไม่ได้  แต่กลับมียอดขายจากการทำ ไดเร็คเซล  หรือจากการประมูล    หรือลูกค้าใหม่ที่มาจากการบอกต่อของลูกค้าเก่าๆ  หรือลูกค้าที่มาจากการโฆษณา   เรียกได้ว่าทุกกิจการที่อยู่ได้  ต้องมีจุดแข็งที่ทำให้ตนขายสินค้าได้อย่างต่อเนื่อง  การฝึกวิเคราะห์บ่อยๆ  ผมคิดว่าจะช่วยให้เราเห็นถึง Key Success แปลกๆที่เราไม่เคยคิดมาก่อนก็ได้ครับ ส่วนเรื่องที่ใครๆชอบพูดถึงเรื่องเงินทุนว่าเป็น Key Success นั้น  แท้จริงแล้ว เงินทุนไม่ได้เป็นหัวใจของความสำเร็จตัวจริง  เพียงแต่เป็นสิ่งที่จะสามารถแปรเป็นหัวใจของความสำเร็จได้  เช่น แปรเป็นโฆษณา  ประชาสัมพันธ์(ต้องจ่ายเงิน)  แปรเป็นการจ้างพนักงานขายเก่งๆ  แปรเป็นการจ้างพนักงานผลิตหรือออกแบบเก่งๆมาผลิตสินค้าดีๆ  แปรเป็นการมีทุนเช่าทำเลดีๆ  หรือผลิตสินค้าที่ใช้เทคโนโลยีสูง  เพื่อหนีคู่แข่งระดับล่าง ฯลฯ ซึ่งตรงนี้ผมไม่ได้หมายถึงให้ความสำคัญกับเงินเป็นหลัก  เพียงแต่อธิบายว่า  การมีเงินทุนและมีไอเดียที่ดีพอ  ก็สามารถแปลงหรือครอบครอง Key Success ได้ง่ายขึ้น  กิจการที่มีเงินทุนมากกว่า  จึงได้เปรียบในการแข่งขันด้วยประการฉะนี้  แต่แม้การมีเงินทุนจะช่วยให้ง่ายขึ้น  การหา Key Success โดยไม่มีเงินทุน  ก็ไม่ยากจนเกินไปนัก  หากเรามองดูดีๆ  บางทีมันก็อยู่ใกล้ๆตัวเรานั่นแหละครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ 25 มิ.ย. 49 09:32:53 ]

ความคิดเห็นที่ 69 ..ขอบคุณมากครับ.. จากคุณ : Jiggko - [ 25 มิ.ย. 49 21:02:47 ]

ความคิดเห็นที่ 71 กุญแจแห่งความสำเร็จในระยะเวลาหนึ่งๆ  อาจจะมีได้หลากหลาย แต่กุญแจแห่งความสำเร็จในระยะยาวของทุกกิจการ  มีแค่อันเดียว กุญแจอันนั้นคืออะไรครับ???????? จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 08:48:43 ]

ความคิดเห็นที่ 72 แหม  คุณสิงห์เหนือฯ ชงได้สวยครับ  เป็นข้อสรุปบทความที่ดีทีเดียว  ขอบคุณครับ กุญแจแห่งความสำเร็จในระยะเวลาต่างๆ  อาจเปลี่ยนแปลงไป  แต่กุญแจระยะยาว  ก็คือ "ตัวเรา" นั่นเอง  (ซึ่งคุณสิงห์เหนือฯก็คงรู้ดีอยู่แล้ว  เพียงแต่ชงประเด็นให้ผมสรุปเท่านั้นเอง) คนเราประสบความสำเร็จในระยะเวลาหนึ่ง  ด้วยปัจจัยบางอย่าง  ซึ่งบางครั้งเราเองก็อาจวิเคราะห์ไปผิดๆ  เหมาเอาว่าเราเก่ง(ซึ่งอาจจะใช่หรือไม่ก็ได้)  ชีวิตคนเราจึงต้องมองกันยาวๆ  บางคนผมอยากจะเรียกว่า"ฟลุ๊ค"ก็มี  สำหรับการประสบความสำเร็จในครั้งแรก  แต่คนเราไม่ได้มีโชค  หรือฟลุ๊คได้กันบ่อยๆ  ในระยะยาวจึงต้องอาศัยฝีมือของเราเป็นตัวสร้างความสำเร็จจริงๆ ในโลกของธุรกิจคือการแข่งขัน  ความสำเร็จจึงไม่ใช่เรื่องถาวร  แต่เป็นเรื่องการแข่งขันแบบวันต่อวัน  เดือนต่อเดือน  หรือปีต่อปี  การที่ประสบความสำเร็จในวันนี้แล้วหยุดพัฒนาตัวเอง  ความล้มเหลวย่อมมาเยือนในไม่ช้า  ฉะนั้น จงพัฒนาตนเอง  เรียกร้องเอาจากตนเองเสมอว่าต้องเก่งขึ้น  ทั้งด้านทักษะ ความรู้ ทัศนคติ ฯลฯ  การประสบความสำเร็จก็มีโอกาสยืนยาวครับ แค่หยุดก็เท่ากับถอยหลังแล้วครับ ** ขอบคุณผู้ชงลูกอีกทีครับ จากคุณ : Jimmy Walker - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 09:54:39 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เข้ามาเก็บบทความดีๆครับ ขอบคุณครับ ^^ จากคุณ : Pekky (Culture) - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 11:06:49 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ไม่ใช่แค่โชคอย่างเดียว แต่มองอีกแง่ ก็อาจจะเรียกว่าโชคก็ได้นะ ยกตัวอย่าง ทุกวันนี้ตามจีบผู้หญิงรุ่นพี่คนหนึ่ง พี่เค้าชอบไปนั่งกินนมอยู่ร้านหนึ่ง ร้านนี้จัดร้านก็เรียกว่างั้นๆ บรรยากาศก็งั้นๆ ทำเลก็เรียกว่าแย่เสียด้วยซ้ำ แถมเจ้าของร้านยังกวนทีนปากเสียอีก เมื่อวานสั่งนมร้อนทำมะดาแก้วนึง นั่งรอตั้งนานไปได้ ก็ไปถามเผื่อว่าเค้าจะลืม สวนกลับมาว่า น้องๆ ร้านนี้ "รอแดรกโภชนา" นี่นะเมิ้งงงงง ถ้าไม่ติดว่ากำลังตามจีบสาวสร้างภาพพจน์อยู่ ผมกัดเปิงไปแล้ว ก้ทำเป็นหัวเราะเข้าใจว่านี่เป็นมุขตลก เราหัวเราะ เค้าก็หัวเราะ ไม่ใช่จะบอกอะไรหรอก คือร้านรอแดรกโภชนาเนี่ย มันลูกค้าเยอะอิ๊บอ๋ายเลยอ่ะ เพราะอะไร ซูฮกเจ้าของร้านว่า ร้านนมมันเนี่ย ไม่ว่าจะเป็นกาแฟ เป็นนม รึเครื่องดื่มอื่นๆ มันหามาใส่ถึงเครื่องจริงๆ แล้วเค้ามีพรสวรรค์ทางด้านการสร้างสรรค์เครื่องดื่มแปลกๆ อร่อยๆ ด้วยล่ะ ร้านเขาถึงขายดีไง แต่ถ้าหาก ว่าซักวันหนึ่ง มีร้านอื่นๆ ที่เจ้าของร้านหัวสร้างสรรค์พอๆกัน ทำเครื่องดื่มอร่อยได้เหมือนๆกัน แถมบริการดีกว่า บรรยากาศดีกว่า จัดร้านสวยกว่า หรือไม่ก็ทำเลดีกว่า ถ้าเจ้าของร้าน รอแดรกโภชนา ยังยืนกรานที่จะใช้จุดแข็งเดิม โดยไม่พัฒนาด้านอื่นๆ เลย จะมีตัวเลือกอยู่สองอย่าง คือถ้ายอดขายไม่ลดลง ก็เจ๊งไปเลย อันที่จริงกรณีศึกษาที่เจ้าของใช้จุดแข็งเดิมๆ โดยไม่ยอมเปลี่ยนตามการเปลี่ยนแปลงของตลาดเลยมันเจ๊งจริงๆ มันมีของจริงมาแล้ว แต่เราไม่อยากพูดถึง ที่เล่าให้ฟังเนี่ย คือ จะบอกว่า กุญแจแห่งความสำเร็จสำหรับกิจการใดๆ กิจการหนึ่ง ในระยะเวลา หรือว่าสถานการณ์เฉพาะ มันเปลี่ยนแปลงได้เสมอๆ เราถึงได้ย้ำมาตลอดไงว่า.....การไร้กรอบ พลิกแพลงได้ไม่รู้จบ ตามแต่สถานการณ์นี่มันสำคัญมากๆ และสำคัญที่สุดก็คือ การพัฒนาตนและพัฒนากิจการของตนอย่างไม่หยุดยั้ง ของเจ้าของเองนั่นแหละ ที่จะพากิจการรุ่งเรืองไปได้อย่างยาวนาน จากคุณ : lb'sN (สิงห์เหนือ...เสือสำอาง) - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 14:52:44 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ^ ^ " เราถึงได้ย้ำมาตลอดไงว่า.....การไร้กรอบ พลิกแพลงได้ไม่รู้จบ ตามแต่สถานการณ์นี่มันสำคัญมากๆ " อ่อ  เราก็เข้าใจไปคนละเรื่อง  หุหุ จากคุณ : Jimmy Walker - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 15:33:10 ]

ความคิดเห็นที่ 76 อืมมม ก็คิดว่าเข้าใจถูกแต่แรกแล้วนะ จากคุณ : สิงห์เหนือ...เสือสำอาง - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 15:43:27 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เราทำธุรกิจมาก็นาน.. นานกว่า 20 ปี... ทำมาจากศูนย์ จนมีเกือบร้อยล้าน และก็หมดไปในเวลาไม่นาน และก็กลับมีขึ้นมาอีก ทำงานตั้งแต่อายุ18 ปี ปัจจุบัน 40 ปี ไม่เคยเป็นลูกจ้างใครเลย เพราะความรู้ไม่สูง ประสบทั้งความล้มเหลว สำเร็จคละเคล้ากัน ก็เพราะทำมานาน จนวันหนึ่งได้เห็นความโง่ของตัว เมื่อรู้สึกตัว เรานั้นโง่จริงๆ หัวใจมันสั่นสะท้านจนบอกไม่ถูก มีหลายชีวิตที่ต้องดูแลอยู่ เขาเหล่านั้นถ้าไม่มีเรา และถ้าธรุกิจเราประสบปัญหาขึ้นอีก ยังนึกไม่ออกว่าพวกเขาจะใช้ชีวิตกันต่อไปยังไง ทำให้รู้ว่า เราเดินมาไกลจนเกินไปแล้ว... ทำมานานมากๆ พลิกแพลง แก้ไขมาตลอด ทำให้เข้าใจ และสรุปได้ถึงบทสรุปของมัน บทสรุปธุรกิจ สำหรับเรา มีอยู่ข้อเดียว! ข้อเดียวนี้แหละ..มันทำคนที่มีใจแกร่งๆไม่เคยยอมแพ้อะไร สู้ไม่ถอย.. กลับต้องหนาวเหน็บเข้าไปถึงขั่วหัวใจ ทุกครั้งที่คิดถึงมัน บทสรุปของประสบการของเราที่น่ากลัวที่สุดสำหรับเรา คือ... ความไม่แน่นอน!! มันหาความแน่นอนไม่ได้เลยจริงๆ จากคุณ : ... - [ วันต่อต้านยาเสพติดโลก 23:52:29 A:124.120.24.38 X: TicketID:113726 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คุณ # 77  ขอแสดงความนับถือครับ โลกนี้มันไม่แน่นอนจริงๆ  ฉะนั้น  ผมคิดว่าจากจะทำธุรกิจเพื่อแสวงหาความมั่นคงแบบตลอดกาล  มันคงไม่มีจริง  แต่กลับจะกดดันอยู่ตลอดว่า  ตอนนี้เรามีเยอะแล้ว  กลัวจะกลับไปที่ศูนย์อีก  วิตกกังวลตลอดเวลา การทำธุรกิจที่ดี  บวกกับความเข้าใจชีวิต  ก็คงประมาณว่า  ทำธุรกิจเพราะมันเป็นงานที่ต้องทำ  หรือที่เรารัก  และอาจได้เงินทองมาตอบสนองความต้องการ(ที่ต้องรู้จักพอ)ของเราบ้างเท่านั้น  ถ้ามุ่งที่คำว่างาน กับการหาเลี้ยงชีพ  มันก็น่าจะทำให้จิตใจสงบและลดความกังวลไปได้มากนะครับ อันนี้ผมแค่คิดนะ  ไม่รู้ว่าวันนึงหากมีเงินเยอะๆ  ขนาดนั้น  จะพยายามทำจิตใจได้แค่ไหน  มันก็คงเป็นเรื่องท้าทายแบบนึง  การทำใจสละเงินเยอะๆมันคงยากนะครับ  เหมือนบิลล์เกตส์  กับ วอเรน  บัฟเฟต  ที่ยอมบริจาคเงินมหาศาล  เพราะเงินมากขึ้นไม่ได้ทำให้เขาพอใจมากขึ้นแล้ว  เขาทะเยอทะยานที่งานและสิ่งที่ทำมากกว่า(ตอนนี้คงมาสนุกกับงานด้านการกุศลน่ะครับ) จากคุณ : Jimmy Walker - [ 27 มิ.ย. 49 07:52:19 ]

ความคิดเห็นที่ 79 อืมม์...ใช่ ไม่มีอะไรแน่นอน ซัดดัมฮุดเซน ยังถูกจับเข้าคุก... เออ..ซัดดัม ไปเกี่ยวอะไรกับกระทู้นี้เนี่ย ฮ่าๆ จากคุณ : AZ-BRON - [ 27 มิ.ย. 49 11:37:21 ]

ความคิดเห็นที่ 80 บิลล์เกตส์ เขามีทรัพย์สินที่ทำรายได้ให้เขาแม้จะไม่ได้ทำแล้วก็ตาม เขาก็เลยมีเวลาไปทำในสิ่งที่เขาชอบไงครับ ธุรกิจที่มั่นคงมีครับแต่ไม่ใช่ทุกคนมองเห็น จากคุณ : EDM - [ 27 มิ.ย. 49 18:19:29 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ถ้าใครๆ ต่างก็ได้รับความความแน่นอน  และการันตีได้ว่าชั่วชีวิตนี้  จะไม่มีวันเจ๊ง  ไม่มีวันจน โลกนี้  ก็คงจืดชืด ไร้รสชาดน่าดูนะคะ เพระจะไม่มีการแข่งขัน  ไม่มีการต่อสู้  และจะไม่มีความพยามยาม แต่เพราะโลกนี้ ไม่มีความแน่นอนไงคะ จึงมีสีสรร แพรวพราว  ประดุจม่านหมอกละอองน้ำเล็กๆเมื่อพาดผ่านแสงอาทิตย์เมื่อยามฟ้าหลังฝน ปลาเป็นเท่านั้น ที่ว่ายทวนกระแสน้ำ ส่วนพวกที่ยอมปล่อยให้ตัวเองลอยตามกระแสน้ำ ก็คงไม่ต่างอะไรกับปลาตาย  ที่เนื้อก็ไม่อร่อย หมีอะไรสักอย่างนึงที่ขั้วโลกเหนือ  ยังเมินเฉยกับซากปลาแซลมอนที่ลอยน้ำตายเลย แต่พวกมันยอมออกแรง  เพื่อจ้องจับปลาเป็นๆมากิน เพราะเนื้อหวาน และอร่อยกว่า ไม่ว่า  จะทำงาน เพื่อหาเลี้ยงชีพ หรือเพื่อเติมความเป็นคนที่สมบูรณ์ ให้ทำในสิ่งที่รัก  หรือม่ายงั้นก็ให้รัก ในสิ่งที่ทำ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 27 มิ.ย. 49 20:59:36 ]

ความคิดเห็นที่ 82 สวัสดีครับ พี่กาสะลองฯ  หายไปนานเลยนะครับ  แวะมาบ่อยๆหน่อยซิครับพี่   ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นดีๆครับพี่  โดยเฉพาะอันนี้ "ไม่ว่า  จะทำงาน เพื่อหาเลี้ยงชีพ หรือเพื่อเติมความเป็นคนที่สมบูรณ์ ให้ทำในสิ่งที่รัก  หรือม่ายงั้นก็ให้รัก ในสิ่งที่ทำ " ขอบคุณครับ ******************************* ก็จริงดังที่คุณEDM บอกครับ  ตอนนี้เขาทั้งสองมีรายได้โดยที่ไม่ต้องทำงานแล้ว  แต่ผมคิดว่าสิ่งที่เขายอมปล่อยวาง  ไม่ว่าจะมาจากการละได้จริง  หรือจากความหมดความท้าทาย  ก็คือ การที่ลงจากตำแหน่งรวยที่สุดในโลกน่ะครับ  ถ้าเงินไปอยู่ในรูปมูลนิธิ  อันนี้เป็นเรื่องยากจริงๆ  การตัดสินใจเลือกระหว่างเงินจำนวนมหาศาล  หรือตำแหน่งที่ทำให้คนทั่วไปมองว่าประสบความสำเร็จสูง  กับสิ่งดีงามเพื่อคนอื่นๆ  มันเป็นเรื่องยากที่จะเลือกประโยชน์ของคนอื่น  ก็ลองดูเศรษฐีของบ้านเราเป็นตัวอย่างซิ..... :- ) จากคุณ : Jimmy Walker - [ 28 มิ.ย. 49 08:28:52 ]

ความคิดเห็นที่ 83 มันเป็นตัวบอกถึงคนรวยไม่ได้รวยแล้วเห็นแก่ตัวไงครับ คนรวยที่ชอบช่วยคนอื่นมีเยอะนะครับ ฉนั้นเรามองในแง่ที่ดีๆใว้แล้วเอาเขาใว้เป็นแบบอย่างเมื่อเวลาเรามีแล้วเราก็ทำแบบเขาบ้าง คนรวยผมว่าเขาไม่สนหรอกครับว่าเขาจะรวยที่สุดหรือไม่ แต่เขาทำในสิ่งที่มีความสุขมากกว่า ที่เขาบอกว่าไม่ได้ทำงานเพื่อให้ได้เงินแต่ให้เงินทำในสิ่งที่เราอยากทำ ซึ่งก็แล้วแต่คน ส่วนธุรกิจเขาเขาก็ให้คนเก่งทำแทนฉนั้นความท้าทายคือเขารู้ว่าทำอะไรแล้วได้อะไรมากกว่า จากคุณ : EDM - [ 28 มิ.ย. 49 08:43:13 ]

ความคิดเห็นที่ 84 หากใครเกิดได้รวยจากทฤษฎีนี้  ผมขอทวงบุญคุณ(ล้อเล่น)  ด้วยการตอบแทนให้สังคมหรือคนที่ยังด้อยโอกาสด้วยนาคร๊าบบบบบบ  ไม่ต้องรอให้รวยอย่าง บิลล์  เกตส์ นาคร๊าบบบ = ) จากคุณ : Jimmy Walker - [ 29 มิ.ย. 49 16:03:13 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ผมรู้จักหลายท่านเลยที่ทำแบบนี้ เมื่อมีแล้วก็แบ่งทำให้เราอยากเป็นอย่างเขาบ้างมันเป็นแรงขับที่ดีทีเดียว จากคุณ : EDM - [ 29 มิ.ย. 49 16:14:54 ]

ความคิดเห็นที่ 86 หูย  คุณEDM  มีคนรู้จักที่ช่วยให้แรงบันดาลใจในการทำงานอย่างนี้ดีจัง  โดยเฉพาะแรงบันดาลใจในการทำสิ่งดีๆนี่  เป็นอะไรที่เยี่ยมเลยครับ  อยู่ในสังคมที่แวดล้อมด้วยคนจิตใจดีๆ  แล้วพาให้เรามีความสุขไปด้วยนะครับ   ผมว่านี่คือ สิ่งที่หลายๆคนอาจเรียกว่า สูงสุดคืนสู่สามัญ  คนที่รู้สึกว่าตนเองประสพความสำเร็จมากพอแล้ว(แม้จะขึ้นไปได้อีก)  มักเริ่มแบ่งปันให้คนที่ด้อยกว่า  ทำตัวธรรมดา  ใช้ชีวิตง่ายๆ  ถ่อมตน  ซึ่งจะต่างกับระดับของคนที่ประสพความสำเร็จ(แต่ยังรู้สึกว่าตนเองยังไม่ใช่สูงสุด)  ซึ่งจะมีพฤติกรรมต่างออกไป  ผมคิดว่างั้นนะ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 49 21:11:08 จากคุณ : Jimmy Walker - [ 29 มิ.ย. 49 20:41:42 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ..ได้แผนที่ครบแล้วครับกำลังขุดๆๆๆๆๆๆๆสมบัติครับ การได้แผนที่เป็นแค่การเริ่มต้น ครับจะได้สมบัติหรือไม่นั้น ต้องใช้ความพยายาม อย่าลืมข้อ..ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนนะครับ ผิดพลาดขึ้นมาก็อย่าโทษใคร เพราะสุดท้ายโทษปัญญาตนเองมากกว่า แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 49 16:53:12 จากคุณ : กระทู้ดีครับ (kopo) - [ 7 ก.ค. 49 16:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 88 พอดีน้องที่รู้จักส่งมาให้อ่านเลยจะขอร่วมแจมด้วยนะครับ หวังว่าคงไม่ว่ากัน ตอนแรกผมดูโมเดลของคุณ Jimmy Walker แล้วรู้สึกว่าขาดอะไรไปซักอย่าง แต่หลังจากการอ่านกระทู้ที่ตอบยาวมาก ก็พอจะได้คำตอบของสิ่งที่ขาดขึ้นมา สิ่งที่ขาดในโมเดลนี้คือ "ตัวเจ้าของหรือผู้ประกอบการ" ซึ่งเป็นตัวที่จะขับเคลื่อนนำพาแผนที่ให้ไปสู่จุดมุ่งหมายได้ (เป็นอย่างดี) ส่วนประกอบต่างๆ ของผู้ประกอบการที่สำคัญๆ เช่น มีวิสัยทัศน์ ชอบในธุรกิจที่ตนเองทำ มีความอึดไม่ย่อท้อ มองโลกในแง่ดี ฯลฯ และในส่วนแผนที่ ผมชอบร้านกาแฟของคุณสิงห์เหนือ...เสือสำอาง มากเลย ทำให้เห็นภาพว่าแผนที่ๆ ดีนั้นควรจะมีการปรับอยู่เรื่อยๆ เพราะเราไม่รู้หรอกว่าแผนที่ๆ เรามีอยู่นั้นถูกหรือผิด แต่ถ้าเจอส่วนที่ผิดก็ควรจะแก้ซะ เผื่อวันหลังเราเดินมาใหม่จะได้ไม่หลงทาง บางครั้งการที่คู่แข่งเข้าหรือมีสิ่งปลูกสร้างเข้ามาใหม่ในแผนที่ก็ทำให้แผนที่เปลี่ยนได้ เราต้องมองในจุดนี้ด้วย ส่วนเรื่องที่บอกว่าตกส่วนนั้นส่วนนี้ ตกโน่นนิดนี่หน่อย มันเป็นเรื่องของรายละเอียดปลีกย่อยบางครั้งถึงแม้เป็นธุรกิจเดียวกันก็ใช้ไม่เหมือนกัน ถ้าจะเขียนให้ครบหมดคงจะเป้นตำราเล่มใหญ่ๆ เล่มนึงเลยทีเดียว ในความคิดผมคิดว่าควรจะหาตัวหลักๆ ที่เราจำเป็นต้องใช้ก่อน แล้วค่อยซอยย่อยมาเรื่อยๆ ว่าเราจำเป็นต้องใช้อันไหนแล้วค่อยไปเพิ่มเติมเอาในแต่ละช่วงเวลา สุดท้ายอยากจะฝากบอกคนที่ประสบความสำเร็จว่า ให้มองคนข้างล่างบ้างไม่ใช่เอาแต่รวยคนเดียว บางคนรวยเพราะเหยียบคนอื่นขึ้นมา ควรจะมองถึงจริยธรรมและช่วยเหลือสังคมบ้าง เพราะมนุษย์เราเป็นสัตว์สังคมอยู่ตัวคนเดียวไม่ได้ต้องช่วยเหลือเกือกูลกัน มากบ้างน้อยบ้างตามแต่กำลัง แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 49 03:20:37 จากคุณ : TZX (TZX) - [ 9 ก.ค. 49 03:17:56 ]