ความคิดเห็นที่ 1 ปี 40 ช่วงนั้นอายุ 29 เลิกกับสามีได้ลูกมาดูแลเอง 3 คน เริ่มต้นชีวิตใหม่จากศูนย์ปีนั้นฟองสบู่แตก คนแย่กันทั้งประเทศทุกคนต้องดิ้นรนช่วยเหลือตัวเองไม่มีใครดีไปกว่ากัน ทำธุรกิจคนเดียวพร้อมกับเลื้องลูกอายุ 5, 3, 1, ขวบ ผ่อนจ่ายค่าเทอมไป ยึดหลักซื่อสัตย์ไม่เอาเปรียบใคร ปัจจุบันยอดขายของบริษัทปีละสองร้อยล้าน ไม่เคยหุ้นกับใครและไม่คิดที่จะหุ้นกับใครทั้งสิ้นทำเท่าที่ตัวเองสามารถทำได้ ปล. ขาดหุ้นส่วนไม่ใช่เรื่องใหญ่ สำคัญคือให้ได้ลูกน้องดีธุรกิจก็จะเดินไปได้อย่างก้าวกระโดด แก้ไขเมื่อ 05 ก.ค. 54 15:01:58 จากคุณ : ชมชล เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 54 11:11:54

ความคิดเห็นที่ 2 ลงชื่อรอขอความรู้ครับ จากคุณ : RAORUE เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 54 12:06:22

ความคิดเห็นที่ 3 ว้า....เราไม่เข้าข่าย - -" เพราะหุ้นกัน 2 คนกับแฟน จนพัฒนามาเป็น สามีภรรยา ทุกวันนี้ถือว่า อยู่ตัวแล้วคะ จากคุณ : heantanthi เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 54 12:44:54

ความคิดเห็นที่ 4 คุณheantanthi คะ ไม่เป็นไรค่ะ อิอิ อยากฟังเรื่องราวไว้เป็นแรงบันดาลใจค่ะ จากคุณ : Travelholic Girl เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 54 12:58:49

ความคิดเห็นที่ 5 ทำแล้วประสบความสำเร็จครับ ในช่วง 1-3 ปีแรก แต่ปัญหาคือ ก็ทำได้แค่สำเร็จในระดับเล็ก ๆ เพราะใหญ่กว่านี้จะทำไม่ไหว กุญแจสำคัญคือการควบคุมรายจ่าย เป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด และรายได้จะเลือกมาจากส่วนที่ได้ margin สูงและมีความยั่งยืน สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าอย่างไร การทำธุรกิจคนเดียว มีทางเลือกแค่ 3 ทาง 1. ทนเหนื่อยต่อไป กับกำไรเล็กน้อย 2. เลิกกิจการ 3. ขยายกิจการ รับความเสี่ยงมากขึ้น และหาทีมงานและลูกน้องมาช่วยงานเพื่อซักวันหนึ่งจะสามารถปล่อยให้ธุรกิจวิ่งได้ด้วยตนเอง จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 54 13:43:33

ความคิดเห็นที่ 6 งั้นขอแชร์เลยนะคะ เริ่มจากหุ้นกับแฟนคนละ 5 แสน รวมเป็น 1 ล้าน โดยยืมจากที่บ้าน (ไม่มีดอกเบี้ย) เป็นธุรกิจห้องเช่า,ร้านคอม และ ขายของใช้ภายในบ้าน อยู่บริเวณเดียวกัน ทำร่วมกันมาปลดหนี้ตอนเข้าปีที่ 2 หลังจากนั้นก็แต่งงานกัน ทุกวันนี้ก็พอมีเงิน ไม่ลำบากเหมือนเมื่อก่อน  แต่ก่อนที่จะมีทุกวันนี้ได้ไม่ได้สบายอย่างที่คิดนะคะ ต้องประหยัด ไม่ได้เที่ยวเล่นเหมือนคนอื่น ทำแต่งาน เจอปัญหาต่างๆ จุ๊กจิ๊กเยอะพอสมควร แต่ให้ทำไงได้ มันคือธุรกิจเราเนอะ   ปล.เป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง แต่อยากจะบอกทุกคนว่า เงินทองไม่ได้หาง่ายๆ ถ้ามีก็ควรจะเก็บหอมรอมริบไว้ในยามขัดสน เพราะไม่มีใครรู้ได้ว่า วันพรุ่งนี้เราจะเป็นอย่างไร สู้ๆนะคะ จากคุณ : heantanthi เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 54 13:48:20

ความคิดเห็นที่ 7 ของเราเว็บไซด์รังหนูน้อย เริ่มขายของทางเว็บเมื่อ 6 ปีก่อน เริ่มจากขายเสื้อผ้ามือสอง ขายกระเป๋า (ตอนนั้นมีหน้าร้านล็กๆ เแถวซอยอารีย์ด้วย ทำคู่กับงานประจำค่ะ แต่มา ตั้งหลักได้ คือ ของแต่งบ้าน เฟอร์นิเจอร์ หลังจากย้ายมาอยู่เชียงใหม่ค่ะ ตอนแรกที่ทำเราไม่ได้ลงทุนเป็นเงินก้อน ใช้วิธีเงินต่อเงินคือ พอได้ออเดอร์ก็รับเงิน มัดจำจากลูกค้า แล้วก็ไปสั่งช่างผลิตให้ บางอย่างที่รับมาขาย บางอย่างก็ออกแบบ และไปจ้างผลิต ได้เงินมาก็เก็บไว้ลงทุนต่อ ได้มาใช้เงินลงทุนจริงๆ ตอนเปิดหน้าร้าน 25,000 บาท และมีเงินก้อนเล็กๆ  10,000 บาทที่สามีให้ยืม...ลืม (คือไม่คืนนั่นเอง ^_^) ทำคนเดียวทุกอย่างตั้งแต่ดูแลเว็บไซด์ หาผู้ผลิต สั่งของ แพ็คของ ไปส่ง เราวางแผนเวลาการทำงานประหนึ่งตัวเองเป็นอั้ม พัชราภาเลยทีเดียว ไม่อย่างนั้นทำไม่ทัน ตอนนี้ดึงน้องสาวมาช่วยดูหน้าร้าน และทำเว็บเพิ่มอีก 1 เว็บ ทำให้เราสบายขึ้นมาก ถ้าพูดถึงความสำเร็จเรื่อง เงิน เรายังไม่รวยค่ะ แต่ที่สำเร็จแล้วคือ ความมั่นคงด้านจิตใจ และรู้ถึงคุณค่าของตัวเอง เพราะพอมีลูกเราก็ลาออกจากงานมาเป็นแม่บ้าน ถึงสามีจะเลี้ยงเรากับลูกได้อย่างดีก็เถอะ แต่อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน หากินเองได้ เป็นดีที่สุดค่ะ ขอให้ทุกท่านโชคดีและประสบควาสำเร็จเช่นกัน เล็กๆ ภายนอก แต่ยิ่งใหญ่ในใจ ก็พอแล้วค่ะ ^_^ จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 54 19:34:13

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณทุกท่านมากเลยค่ะ ตอนนี้เราอายุก็ปาไปจะเลขสามแล้ว ออกจากงานประจำมาเป็นแม่ค้าตลาดนัดก็ได้หลายเดือนแล้ว รายได้แค่พอมีจ่ายค่าที่กับของไปวันๆค่ะ เลยคิดอยากทำธุรกิจขึ้นมาหนึ่งอย่าง ยังเป็นโปรเจคอยู่ค่ะ แต่ดูแล้วทำคนเดียวไม่น่าจะไหวแน่ๆ จะปรึกษาหารือใครที่ไว้ใจได้ก็หาไม่มีเลยค่ะ เลยลังเลใจว่าลุยต่อคนเดียว ก็เอาวะ จะดีมั๊ยนะ จากคุณ : Travelholic Girl เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 54 19:55:23

ความคิดเห็นที่ 9 ชอบกระทู้นี้ครับ จากคุณ : onginthailand เขียนเมื่อ : 5 ก.ค. 54 23:59:31

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบจังค่ะ เป็นแรงบันดาลใจ เพราะเราก็ออกจากงานประจำมาขายของเหมือนกัน ^^ จากคุณ : fahsaihome เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 02:02:16

ความคิดเห็นที่ 11 แวะเข้ามาอีกรอบ...เพราะชอบกระทู้นี้เหมือนกัน ^_^ ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่ค้า จะขายอยู่หน้าคอมฯ หรือหน้าร้าน ก็เหนื่อยไม่ต่างกันค่ะ เราเปิดร้านวันแรกๆ โดนลูกค้าต่อราคาเก้าอี้สตูล ตัวละ 1,590 บาท ต่อราคา เหลือ 2 ตัว 2,000 บาท เราถนัดขายแต่ในเว็บไซด์ ทำหน้าไม่ถูก ไปไม่เป็นเลยค่ะ หัวโขนต้องถอดออก หยิบหน้ากากมาใส่แทน อยู่บ้านเป็นคุณนาย สามีเลี้ยง อยู่หน้าร้านอยากได้เงินเขาก็ต้องอดทน ทั้งๆ ที่อยากจะด่ามากเลย ขายของทางเนต สำคัญคือ ความตั้งใจจริง บางคนทำแล้วไม่มียอดขาย ก็ท้อ เลิก เรายังจำได้เดือนแรกเราขายได้ 3,500 บาท สามีเห็นเราอดหลับ อดนอนทำเว็บ เดินมาบอกเลิกเถอะ มันไม่คุ้มหรอก แต่เรามีความเชื่อว่า ธุรกิจ e-commerce จะต้องมีอนาคต ต่อไปคนจะซื้อสินค้าในเว็บไซด์ ได้อย่างสนิทใจ เหมือนเข้าเซเว่นค่ะ ใครที่อยากทำเริ่มลงมือตั้งแต่วันนี้ คิดมากได้ แต่อย่าเยอะ จนบันทอนให้เรา กลัวไปหมดซะทุกอย่างนะค่ะ พกความตั้งใจ เดินข้ามผ่านความกลัว แล้วเรา จะประสบความสำเร็จนะค่ะ ^_^ จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 03:51:52

ความคิดเห็นที่ 12 "ธุรกิจ e-commerce จะต้องมีอนาคต ต่อไปคนจะซื้อสินค้าในเว็บไซด์ ได้อย่างสนิทใจ เหมือนเข้าเซเว่นค่ะ" ผมก็เชื่ออย่างนั้นครับ จากคุณ : AppLePie81 เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 15:45:10

ความคิดเห็นที่ 13 ผมพึ่งจะเริ่มทำธุรกิจเหมือนกันครับ ทำมาได้ 4 เดือนแล้วครับ ผมพึ่งเรียนจบและทำงาน 1 ปี แล้วลาออก ตอนแรกจะไปเรียนต่อครับแต่เห็นโอกาสทางธุรกิจเพราะญาติจะรับซื้อสินค้าที่ผมจะผลิต แต่ผมไม่ได้ทำคนเดียวนะครับ ใช้ลูกน้องทำงานตอนนี้มีลูกน้อง3คน แต่ที่บ้านไม่มีใครช่วยนะครับ เป็นโรงงานทำท่อระบายน้ำคอนกรีต เสาคอนกรีต ขนาดเล็กๆ ไม่เคยทำมาก่อนเลยครับไปขอเรียนทำกับคนงานบ้านญาติ ญาติผู้ใหญ่หลายคนสบประมาทว่าจะทำไม่ได้ บ้างก็บอกว่าเรียนสูงๆ มีงานดีๆทำแล้วมาทำงานกรรมกรทำไม และตอนแรกผมก็วาดภาพสวยหรูว่าจะมีรายได้เยอะ เพราะเห็นมาร์จิ้นที่สูง แต่พอมาลงมือจริงตั้งแต่เอารถแบ็กโฮมาถางป่า เจาะน้ำบาดาล สร้างอาคาร สั่งเเครื่องมือต่างๆเข้ามา ด้วยความไม่รู้ก็ซื้อของแพงโดนหลอกบ้าง ต้องบริหารต้นทุนให้ดีทั้งค่าวัตถุดิบ ค่าแรงงาน ถึงจะแข่งกับเจ้าอื่นได้ เปิดแรกๆขายดีมาก ผลิตไม่ทันเลย แต่ช่วงนี้แทบไม่ได้ขายครับเพราะเป็นฤดูฝนคนไม่ก่อสร้างครับ มันไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยครับเจอปัญหาสารพัด หมุนเงินไม่ทัน ลูกค้าตำหนิสินค้า ส่งของแล้วตามเก็บเงินไม่ได้ บางทีก็ท้อคิดถึงงานประจำที่เคยทำสบายกว่าทำธุรกิจอีก แต่มานั่งคิดดูแล้วว่าระยะยาวสบายกว่าครับ ตอนนี้ภูมิใจครับคนที่เคยสบประมาทเราตอนนั้นก็กลับมาสนับสนุนเราครับ จากคุณ : powersars เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 16:20:24

ความคิดเห็นที่ 14 ขอแชร์บ้างได้มั้บครับ.. ผมร่วมหุ้นกับเพื่อนๆ สามคนครับ ทำธุรกิจเกี่ยวกับสินค้าเกษตร เริ่มต้นจากศูนย์เช่นกัน ทำไปทำมาจนได้เครื่องจักรเล็กๆ มาหนึ่งตัว และมีเอเยนต์วิ่งสินค้าให้สองเจ้าครับ.. กำลังคิดๆๆๆ จะขยับขยายอยู่ครับ ก็กะว่าจะเอาดีทางเวปนี่แหละ เพราะเพื่อนๆ และตัวผมต่างก็ทำงานประจำกันอยู่.. ชอบกระทู้แบบนี้จังครับ ผมขอแชร์ และรับแรงบันดาลใจจากทุกคน ช่วยกันแชร์ ปสก.กันเยอะๆ นะครับ ... จากคุณ : ตี๋2555 เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 17:16:49

ความคิดเห็นที่ 15 ทำธุรกิจร่วมกับพี่ที่ออฟฟิศ เป็นธุรกิจผลิตและออกแบบสินค้าพรีเมี่ยม ผมเป็นนักออกแบบแล้วะพี่อีกคนเป็นวิศกรดูแลการผลิต การดำเนินงานก็พอไปได้ แต่ปัญหาใหญ่ของธุรกิจเล็กๆคือขาดเงินหมุน เพราะเราคิดไม่แพง ออกแบบให้ลูกค้าดูก็ฟรี ถ้าลูกค้าไม่เลือกก็ทำฟรี ถ้าลูกค้าเลือกก็กดค่าชิ้นงาน   จ่ายให้ซัพผู้ผลิตเป็นเงินสด แต่ต้องมารอเครดิตจากลูกค้า ตอนนี้ได้ลูกค้าเป็นสวนสนุกใหญ่ในต่างประเทศ ออเดอร์เยอะ ทำให้หมุนเงินไม่ทัน ก็ต้องพึ่งสินเชื่อส่วนบุคคล เพราะไม่มีหลักทรัพย์อะไรไปค้ำประกัน ก็โอเคครับ ถือว่าได้งานที่สามารถเป็น reference ของบริษัทได้ ตอนนี้พึ่งตั้งไข่ยังไม่ประสบความสำเร็จ แต่อยากแชร์ จากคุณ : konglha7 เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 18:01:38

ความคิดเห็นที่ 16 เป็นมือใหม่ทำธุรกิจเหมือนกันค่ะ เพิ่งเปิดร้านได้ครบปี เมื่อ 24 มิถุนา ที่ผ่านมา เปิดร้านขาวัสดุก่อสร้าง  เราทำกับน้องชาย คิด ทำ และดำเนินการเองทั้งมด เริ่มตั้งแต่ออกแบบอาคาร น้องชายเป็นคนออกแบบ ช่วยกัน หาช่างรับเหมา เลือกซื้อวัสดุเองทั้งหมด ช่วงนั้นเราไปกลับ กรุงเทพเป็นว่าแล่น ( ช่วงก่อสร้างอาคาร เรายังทำงานที่กรุงเทพอยู่  บ้านเราอยู่ตจว ) ช่วงเสาร์ อาทิตย์ น้องชายลงมากรุงเทพ พากันตระเวณดูรถ ( น้องชายรับราชการ หยุด เสาร์ อาทิตย์ ) หาข้อมูลทาง internet   โทรสอบถาม ไปดูรถ ลองขับ พาลุงไปดูวันที่ตัดสินใจว่าจะเลือกคันไหน โชคดี ลุงรู้เรื่องรถ เป็นช่างในกรุงเทพ มาจบที่ รถหกล้อ isuzu  และรถตัก komatsu โดยเครื่องนำเข้าจากญี่ปุ่น ช่วงนี้เราก็ติดต่อเรื่องชื่อร้าน  จองชื่อ จดทะเบียนร้าน ขอมิเตอร์ไฟ  ขอเบอร์โทรศัพท์   ขอ internet ตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ได้เรียนรู้คน และปัญหามากมายในระหว่างทาง วันนี้มีโรงหล่อเสาปูนเพิ่มมาอีกหนึ่งหลัง มีคนงานส่งของ หล่อเสาปูน 4 คน มีน้องผู้หญิงช่วยงานเราที่ร้านหนึ่งคน ( เสาร์ อาทิตย์ มีน้องชายมาช่วยอีกแรง ) ยอดขาย 6 เดือนที่ผ่านมาอยู่ที่ 4 ล้านบาท เราถือว่าน่าพอใจ สำหรับการเริ่มต้นปีแรก 3 อาทิตย์ก่อนเพิ่งยื่นกู้ K-BANK ไปค่ะ เค้าให้มา 4 ล้าน ตอนนี้อยู่ในช่วงศึกษาข้อมูลเพื่อปรับปรุงร้าน - ว่าจะเอาระบบ Bar-code เข้ามาใช้ในร้าน แต่ความรู้เรื่องนี้ไม่มีเลยค่ะ  เริ่มจากศูนย์ - หาข้อมูลรถหกล้อช่วงยาว พร้อมติดเฮี๊ยบ สำหรับส่งเสาปูนช่วงยาว - หาข้อมูล Forklift ไว้สำหรับยกปูน ปุ๋ย และเสาปูน ( สมาชิกท่านใด มีข้อมูล ถือโอกาสขอคำแนะนำด้วยเลยนะคะ ) งานทุกวันนี้ บอกได้ว่าหนัก เหนื่อย แต่มีความสุขค่ะ รู้สึกมั่นคงในใจ วันนึงข้างหน้าจะเป็นยังงัยไม่รู้ แต่จะทำทุกวันให้ดี และมีความสุขค่ะ   ปล. ขอบคุณทุกคนที่เข้ามา SHARE นะคะ ชอบกระทู้นี้จังค่ะ จากคุณ : Mossard เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 19:27:17

ความคิดเห็นที่ 17 ชอบกระทู้นี้เช่นกันค่ะ เพราะตอนนี้เราก็มีความคิดอยากจะทำธุรกิจเหมือนกัน อยากเปิดร้านขายเสื้อผ้าเล็กๆ และออกแบบเองด้วย แต่กว่าจะได้เริ่มต้นเรียนตัดผ้าก็ปีหน้าแหนะ เี่ราก็ได้แต่รอเวลาให้ผ่านไป ระหว่างที่รอ เราก็หาข้อมูลไปเรื่อยๆ เราไม่มีึความรู้เรื่องธุรกิจเลย อย่างน้อยกระทู้นี้ก็จะได้เป็นแนวทางให้เรา และสอนเราไปในตัวด้วย ขอบคุณผู้แบ่งปันทุกคนล่วงหน้าึ้ึค่ะ ู^/\^ จากคุณ : สาบานได้ผมไม่รู้ เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 19:32:00

ความคิดเห็นที่ 18 เคยหาเงินได้ 8 หลักจากอาชีพนายหน้า(ด้วยความจำเป็นและบังเอิญ) หลังจากนั้นบอกกับตัวเองว่าขอลาขาดจากอาชีพนี้ หลังจากนั้นก็เป็นทำงานช่วยที่บ้านไปเรื่อยๆ แล้วหุ้นกับเพื่อนทำนู่นนี่นั่นหลายอย่างก็ประสบความสำเร็จด้วยดี จนเป็นที่เรื่องลือในหมู่เพื่อนว่าจ้อยเป็นตัวนำโชคเพราะหุ้นกับใครไม่เคยเจ๊ง แต่พอจ้อยถอนหุ้นแล้วที่เหลือเจ๊ง(ฮ่าฮ่า) แต่หารู้มั้ยว่าเบื้องหลังก่อนจะหุ้นกับใครได้ ต้องจับเข่าคุยกันแบบละเอียดโพ่ดๆ   จนบางคนว่าทำไมหยุ๋มหยิมและจุกจิกขนาดนี้ พอจ้อยถอนหุ้นไม่มีคนไหนเกลียดเรามีแต่อยากชวนไปหุ้นด้วยอีก(ว่างๆจะมาเล่าเรื่องการเป็นหุ้นส่วนให้ฟังค่ะ) งานที่ทำคนเดียวแล้วได้เงินเป็นกอบเป็นกำคืองานอดิเรกปักเสื้อ(ด้วยเลื่อมและลูกปัด)ค่ะ เริ่มจากการที่จ้อยตัดเสื้อผ้า ถ้ามีปักแล้วค่าปักแพงมาก เคยจ่ายค่าปักเสื้อ(ไม่รวมค่าผ้าและค่าตัด)ตัวละเหยียบหมื่นก็จ่ายมาแล้ว แล้วรู้สึกว่าฉันทำได้  ก็เลยเริ่มจากหาหนังสือจาก ตปท. มาศึกษา ตอนนั้นพี่ๆก็ว่ามันจะได้เหร้อ  ค่าหนังสือซื้อมาเหยียบหมื่นแล้วนะน้องเอ้ย..ยย หลังจากจ้อยลองขึ้นลายปักแล้ว มั่นใจเลยว่าทำได้แน่ๆและทำได้ดีและสวยเนี๊ยบกว่าด้วย แต่ตอนนั้นประเมินแล้วว่าปักเองคงไม่รอดแน่ๆ เพราะการปักเสื้อต้องใช้เวลาและความอดทนสูงมาก ซึ่งจ้อยไม่มีเวลาปักแน่ๆ จ้อยเลยหาเด็กมาฝึกค่ะ ตอนแรกต้องเรียกว่าจ้างมีฝึกด้วยซ้ำไป ฝึกอยู่หลายคน  เสียเงินไปก็มิใช่น้อย สรุปว่าได้ช่างปักฝีมือดีแค่ 2 คน(จาก 10 กว่าคนที่เอามาฝึก) จ้อยก็เริ่มปักเสื้อตัวเอง ซึ่งผลงานออกมาสวยสมใจ ด้วยจ้อยอยู่ ตจว. ลูกปัดไม่สวย ยอมทุ่มทุนสร้างนั่งเครื่องมาซื้อลูกปัดถึง กท. --" ก็เลยเริ่มปักเสื้อให้พี่ๆ ญาติ ปักให้แม่ แต่ละคนใส่เสื้อสวยออกงาน ชื่อเสียงเริ่มขจรขจาย   ธุรกิจเริ่มต้นจริงๆตอนมางานแต่งงานเพื่อนที่ กท. ตอนเช้าเจ้าสาวใส่เสื้อปักที่จ้อยทำให้เป็นของขวัญ สวยสุดๆ กลางคืนจ้อยเป็นแขก เสื้อก็สวยเว่อร์(ฮ่าฮ่า) เพื่อนก็อวดแขกในงานว่าเพื่อนคนนี้ทำเสื้อสวยที่ใส่ตอนเช้าให้ คราวนี้ก็มีญาติของสามีเพื่อนเค้าชอบเสื้อปักมากๆๆๆๆอยากให้ปักเสื้อให้ แต่เค้าก็เกรงใจเราอยู่เพราะเราก็มีพอจะกินอยู่บ้างไม่ใช่ช่างปักอาชีพ แต่ด้วยเคมีต้องกันจ้อยเลยบอกว่างั้นลองดูนะพี่ พี่เค้าขอสวย ลูกปัดอย่างดี และยอมรับการทำงานของเราได้ งานปักมีลักษณะเฉพาะคือขอให้คุยแบบเสื้อกันก่อน เพราะงานปักของจ้อยไม่ได้ใช้สดึง ปักบนเสื้อที่ตัดเย็บเสร็จเป็นตัวแล้ว เสื้อ 1 ตัวใช้คนปัก 1 คน เพราะฝีเข็มเป็นของใครของมัน งานปักต้องดีที่สุดเพราะปักแล้วปักเลยรื้อไม่ได้ จึงได้โปรดอย่าเร่ง ด้วยความที่พี่เค้ามีอันจะกินมากกว่าเราหลายเท่า เค้าจึงไม่เคยถามว่าค่าปักเท่าไหร่  อะไรก็ได้ขอให้สวยไม่ซ้ำคนอื่น อยากได้ลูกปัดแพงแค่ไหนขอให้บอก พี่เค้าสั่งให้เลย สามีของเพื่อนก็รู้จัก supplier ที่นำเข้าอุปกรณ์ตัดย็บและลูกปัด แล้วพี่เค้าก็ใจถึงมาก ลูกปัดที่เหลือไม่เอาคืนยกให้เลย ปกติลูกปัดดีๆและราคาสูงต้องซื้อยกถุงหน่ะค่ะ แต่เราต้องมีความซื่อสัตย์ไม่งกไม่ใช่ว่าปักให้เหลือลูกปัดเยอะๆ จับมายำใส่เสื้อตัวนู้นตัวนี้ให้ เอาแต่ค่าแรงก็มี จนพี่เค้าเชื่อใจเรามากจนตอนหลังบอกว่าคิดรวมมาเลย พี่เค้าไม่มีเวลาหาลูกปัดให้ เท่าไหร่ก็คิดมาเลย นอกจากปักให้พี่เค้าแล้วยังปักให้น้องและน้องสามีของพี่เค้าอีกค่ะ แค่ปักเสื้อให้พี่เค้า น้องสาวพี่เค้าและน้องสาวสามีพี่เค้าก็ไม่ต้องรับงานคนอื่นเลยค่ะ 3 ปี หาเงินได้ 7 หลักจากการปักเสื้อ ช่างปักถอยมอเตอร์ไซด์เงินสดได้ภายใน 6 เดือน แต่เงิน 7 หลักที่ได้มาก็แลกมากับความเหนื่อยมว๊าก..กก การออกแบบลวดลายและวาดลายนอกจากใช้ฝีมือแล้วต้องใช้สมาธิสุดๆ ให้คนอื่นวาดก้ไม่ได้ต้องวาดเอง และต้องวาดบนเสื้อเลย ซึ่งไม่เหมือนวาดบนกระดาษที่ลบได้ เคยนั่งวาดลายบนชุดราตรีตั้งแต่ 1 ทุ่มถึงเที่ยงคืน วาดกัน 5 คืนกว่าจะเสร็จ จ้อยมาหยุดรับปักแบบนี้เพราะตอนนั้นพ่อป่วยเป็นโรคหัวใจ และพี่เค้าเป็นมะเร็งที่หน้าอก  พอปีต่อมาพี่เค้าเสียชีวิต ประกอบกับสร้างบ้าน หัวฟูอยู่กับบ้านใหม่อีก 2 ปี พอดีกับช่างปักอีกคนตามสามีไปไต้หวันอีก(ฮ่วย) เลยปักแต่เสื้อตัวเอง เสื้อพี่ เสื้อแม่และเสื้อหลานๆ ก็งานปักล้นมือแล้วค่ะ จ้อยไม่รับงานปักคนที่นี่  จ้อยอยู่ ตจว. มีคนอยู่แค่กลุ่มเล็กที่อยู่กลุ่มบนๆ แต่ละคนก็นะ ต่างกันหน่ะค่ะ อย่างตอนที่จ้อยปักเสื้อให้ลูกค้า กท. มีแค่โทรมาปรึกษากันว่าพี่จะไปงานนู้นออกแบบให้พี่หน่อย จ้อยดูจากแมกกาซีน ตปท (ตอนนั้นรับ Altra moda รายปีเลยค่ะ) ก็โทรบอกว่ามีอันนี้เจ๋งนะพี่ แล้วไม่เคยจู้จี้ถามราคา ไม่เคยถามว่าลูกปัดเหลือรึปล่าว ตัวไหนถูกใจเป็นพิเศษฝากทิปช่างปักถึง 5 พันก็เคยมาแล้ว มีครั้งนึงเพื่อนของน้องพี่เค้าอยากได้ชุดราตรี เลยเอาเสื้อปักของช่างเสื้อดังที่ กท. ส่งมาให้ดูถามว่าปักแบบนี้ได้มั้ย(เพราะไม่ค่อยเชื่อฝีมือเรา) จ้อยบอกว่าปักได้แต่จะไปกอปเสื้อเขาทำไมจ้อยออกแบบให้ได้และสวยกว่าอีก เพื่อนของน้องเค้าลังเล  กลัวว่าเราทำไม่ได้  จ้อยก็บอกว่าไม่เป็นไรเอาสบายใจเถิดค่ะ น้องพี่เค้าบอกว่าหมั่นไส้เพื่อนจริง เลยบอกจ้อยว่าทำชุดให้เค้าสวยๆเลยนะ จะใส่ไปงานนี้แหล่ะ หลังจากไปงานเพื่อนของน้องพี่เค้า(ที่เค้าไม่ปักเสื้อกับจ้อย)มีกรี๊ด เพราะสิริรวมค่าตัดเสื้อ+ค่าปักของจ้อยที่ว่าแพง นอกจากจะสวยกว่า ลูกปัดอย่างหรูแล้วที่ว่าแพงยังถูกกว่าต้นแบบที่เอามเสียอีก คราวนี้อยากให้ปักเสื้อก็ไม่ทันเสียแล้ว เพราะคิวปักเสื้อเต็มไปอีกหลายเดือน ซึ่งต่างกันหน้ามือหลังมือของคน ตจว. ซึ่งก็มีอันจะกินเหมือนกัน   แต่ก็นะ.. ขอสวยๆแต่ไม่เอาแพงมากนะและขอเร็วๆ มีคนเคยอยากปัก  พอจ้อยบอกราคาแล้วบอกว่าแพ้งแพง จ้อยก็บอกว่าหาลูกปัดแถวนี้มาให้จ้อยก็ได้จ้อยคิดแต่ค่าปักก็ได้ ก็ไม่เอาอีกแหล่ะ จะให้จ้อยคิดราคาลูกปัดปอนด์ละ 8,500 เท่ากับปอนด์ละ 850 ที่ขายทั่วไปได้ยังไงหนอ จ้อยก็แนะนำไปว่ามีช่างปักอื่นๆเยอะแยะที่เค้าก็ปักได้ ราคาไม่แพง จ้อยเลยได้ชื่อว่าเป็นอาร์ตตัวแม่ ไม่รับปักใครคนอื่น..ฮ่าฮ่า แต่ตอนนี้เริ่มคิดถึงงานปักแบบจริงจังอีกค่ะ ได้ลองเริ่มปักแล้วขาย ตปท. พบว่าเจ๋งมากเลย กำลังวางแผนว่าถ้าฝึกช่างปักเพิ่มก็อาจจะลุยตลาด ตปท. เพราะช่างปักคนเก่งสายตาเริ่มยาวแล้ว..55 ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆหรือโชคหล่นตุ๊บสำหรับจ้อย   ทุกอย่างแลกมาด้วยความอุตสาหะ ขยันหมั่นเพียรและฝีมือล้วนๆ เหนื่อยมว๊าก..กกค่ะ อาจมีโชคตรงจังหวะและโอกาสที่เข้ามาด้วย  เป็นกำลังใจให้นะคะ..สู้ๆ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 54 10:12:41 แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 54 19:51:12 จากคุณ : จ้อย..ยย เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 19:40:14

ความคิดเห็นที่ 19 ออกจากงานประจำปลายปี 49 ค่ะ ออกมารับงานเองทำเอง คิดเอง ลงทุนเอง ด้วยเริ่ม 6หมื่นบาท ลักษณะงานเป็นงานบริการ อาศัยทักษะเเละประสบการณ์ เเต่เวลาต้องเข้าติดตั้งงาน ต้องมีเพื่อนมาช่วย 1 คน ทำมา 2 ปี เงินหมุนเริ่มเป็น 4 เเสน เเล้วต้องหาคนช่วยเพิ่ม เเต่ยังคงคิดคนเดียว คุมงานคนเดียวเหมือนเดิมด้วย จนครบ 3 ปี โดนภาษีย้อนหลังจากความพลาดเพราะไม่รู้ เรื่องภาษี โดนปรับไป 6 แสน จึงเริ่มที่จะคิดจดทะเบียนบริษัท ใช้ชื่อแม่ และแฟน ส่วนเงินทุนจดทะเบียน ชำระเต็ม จากเงินที่เหลือ ตอนนี้เข้าปีที่ 4 ทำงานเหมือนเดิม คิดเเละบริหารคนเดียว ตอนนี้มีลูกน้อง 6 คน เงินหมุน เพิ่มเป็น 8 หลัก ไม่ได้กู้ธนาคาร อาศัยหมุนเงินเอาไปเรื่อยๆ คิดคนเดียว ดูเเลคนเดียวมาตลอดค่ะ เชื่อในตัวเองตลอด จะเรียกประสบความสำเร็จไหม? คิดว่ายัง เพราะ ยังมีเป้าหมายใหม่ๆ ตั้งขึ้นมาตลอดค่ะ ^^ จากคุณ : MaGeNTA SLoT เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 19:48:11

ความคิดเห็นที่ 20 กำลังเริ่มค่ะ ยังไม่ประสบความสำเร็จ... เลยไม่เข้าข่าย จขกท. แต่ขอเวลาอีกสามปีนะคะ... ถ้าเมื่อไหร่ที่ทำได้ดังที่ฝัน จะมาบอกค่ะ จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 20:14:26

ความคิดเห็นที่ 21 แวะเข้ามาอ่านอีกรอบ ดีใจที่เพื่อนๆช่วยกันแชร์ ถ้าอยากให้กระทู้อยู่นานๆ และมีคนเข้ามาแชร์เยอะๆ ช่วยกันโหวตดีไหมคะ จะได้เก็บไว้เป็นแรงบันดาลใจให้ใครอีกหลายๆคน จากคุณ : Travelholic Girl เขียนเมื่อ : 6 ก.ค. 54 23:01:05

ความคิดเห็นที่ 22 2 คน กับเพื่อนครับ คนนึงทำ Product คนนึงทำตลาด หวังว่าวันนึงจะได้มาเล่าวิธีการประสบความสำเร็จที่นี่ครับ จากคุณ : โอมี (Anna_NSW) เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 00:00:01

ความคิดเห็นที่ 23 พึ่งเริ่มทำสำนักพิมพ์เองเหมือนกันคะ อารมณ์ว่าอยากให้หนังสือที่ตัวเองเขียนออกมาถูกใจที่สุด ทำไปทำไมแล้วก็สนุกดี เดี๋ยวหนังสือออกมาถ้าขายดีประสบความสำเร็จจะมาตอบอีกที ตอนนี้มาลงความเห็นเพื่อเอาฤกษ์ 555 จากคุณ : aggiegal เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 09:34:52

ความคิดเห็นที่ 24 แต่ถ้าเอามีสาระเข้าประเด็นหน่อย ช่วงนี้ม๊าเราทำบ้านนก (ที่ภาคใต้) ให้นกมาทำรังนกนางแอ่นคะ (จากตอนแรกปลูกผัก Hydroponic มาเล่นปลาหางนกยูงต่อตู้ปลาเต็มบ้านเลย) เห็นเค้ามีเพื่อนๆในวงการนี้ทั้งมาเล อินโด ไรเต็มไปหมด ดูแล้วแต่ละคนก็เริ่มกันคนเดียวทั้งนั้น และประสบความสำเร็จ ขายได้เดือนละเป็นละล้านๆ โลละสามหมื่นนะคะ บางคนโชคดีได้หลายโลต่อเดือน ม๊าจากศึกษามาหลายเดือนพร้อมทั้งเขียนบล็อกให้ความรู้คนอื่น ตอนนี้สร้างบ้านเสร็จแล้ว (จริงๆเป็นตึกมากกว่า) เริ่มมีนกเข้าบ้านแล้วคะ งานอดิเรกทุกวันนี้คือนั่งนับนกจากกล้องที่ติดไว้ แต่ม๊าบอกม๊าทำเอาสนุกมากกว่า เผื่อได้กินรังนกฟรีตลอดชีวิต แล้วก็มีกู๋เรา เรียนเอกมาด้านบริหารห้าง ทำให้ห้างดังมาสองที่ พอที่ที่สองผู้บริหารชอบ ก็เลยยกพท.ว่างด้านหนึ่งที่ใหญ่พอสมควรให้ ย้ำว่าให้ฟรีๆไปเลย เพื่อให้พท.ไม่ตาย มีคนเดินบ้าง ปรากฎว่ากู๋คิดทำเป็นแบ่งพื้นที่ให้เช่าแบบเล็กๆซอยยิบๆๆๆๆ คนเช่าเต็มเลย ขายดี รวยไปเลย เปลี่ยนรถเป็นว่าเล่น วันๆเก็บค่าเช่าก็สบายแล้ว จากคุณ : aggiegal เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 09:43:10

ความคิดเห็นที่ 25 ทำธุรกิจ ขายของใช้พลาสติกปลีก-ส่งครับ จะว่าทำคนเดียวก็ไม่เชิง เพราะมีแม่ และน้า มาช่วยบ้าง แต่หลักๆ ก็คือผม ทำเว็บประชาสัมพันธ์ด้วย แค่เดือนแรกก็รู้เลยว่า เวิร์ค เดือนแรกได้ค่าจ้างเขียนเว็บคืน จะเรียกว่า อีคอมเมิร์ช ก็ไม่ขนาดนั้น เป็นแค่การโฆษณาให้ลูกค้ารู้จัก ลูกค้าชมว่า เว็บเรียบง่าย ดูลูกทุ่งๆ มีเอกลักษณ์ดี จัดหมวดหมู่ดูง่ายมาก บางคนค่าจ้างทำเว็บแพงมาก ลูกเล่นเพียบ ทำทีหลายหมื่น แต่ไม่ค่อยมีลูกค้า แต่ของผม จ้าง 7000 บาท เฉพาะเขียนเว็บ มี หน้าแรก สินค้า ติดต่อ เว็บบอร์ด จบ ไม่เคยเปลี่ยนหน้าเว็บเลย ลูกค้าเขามาดูมาซ้อของ ไม่ใช่มาดูลูกเล่นของเว็บ บางคน ข้อมูลอะไรไม่รู้ยัดใส่เว็บให้เปรอะไปหมด ผมเลือกที่จะจ้างเขียนเว็บต่างหาก ไม่ใช้เว็บสำเร็จรูปเพราะต้องการ เอกลักษณ์ ของเว็บ ตอนนี้ผมมั่นใจว่า ถ้าผมไปเปิดหน้าร้านที่ไหนก็ได้ในกรุงเทพ ที่จอดรถสะดวก เดินทางสะดวก และเป็นที่รู้จัก ลูกค้าก็จะามไปซื้อ โดยผ่านหน้าเว็บไซด์ จากคุณ : น้าเดช เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 11:02:56 A:27.130.144.192 X: TicketID:288860

ความคิดเห็นที่ 26 เราเพิ่งเริ่มเมื่อปลายเดือนเมษายนที่ผ่านมาค่ะ เกือบสามเดือนแล้ว ยังไม่ไปถึงไหนเลย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ คงอีกไกล กว่าจะถึงคำว่าสำเร็จ อ่านหลายความคิดเห็นแล้วชื่นชมจริงๆ ทำได้ยังไงคะเนี่ย อ้อ แต่เราจะไม่ถอยนะคะ พยายามเข้ามาหาความรู้+ประสบการณ์จากสีลมทู้กกกกกวันค่ะ จากคุณ : DenBerg เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 11:08:49

ความคิดเห็นที่ 27 ความสำเร็จคืออะไรครับ ถ้าความสำเร็จคือ  รวยๆๆๆมากมาย   อันนี้ผมยังไม่ถึงขั้นนั้นครับ ถ้าความสำเร็จคือ  มีเงินใช้จ่าย มีงานทำ  มีกินมีใช้ ตามอัตภาพและความสุข  ถ้าเป็นอันนี้ ผมเป็นอยู่ครับ เริ่มต้นทำด้วยตัวเองล้วนๆ คงไม่ใช่สำหรับผมครับ ผมเริ่มต้นกิจการ พร้อมกับภรรยา ช่วยกันทำ ช่วยกันคิด ครับ เริ่มต้นด้วยการ ทำรายการวิทยุชุมชนครับ หาสปอนเซอร์เอง จัดรายการเอง ตัดต่อสปอตโฆษณาเอง ทำเองฯลฯ.... จากนั้นก็ผันตัวเองมาทำ รายการวิทยุเฉพาะที่ หรือ เรดิโออินสโตร์ หรือ เรดิโออินเรสเตอรองด์ ครับ (เปรียบง่ายๆว่า เวลาคุณไปเดินโลตัส แล้วได้ยินรายการวิทยุ+เพลง ในโลตัสอ่ะ) และตอนนี้ก็หันมาขายอุปกรณ์สัตว์เลี้ยง ประเภท ปลอกคอแมวนิรภัย เป็นรายได้เสริมครับ อ่อ และก็ Pet Tag ที่สามารถระบุชื่อ,เบอร์โทร ของ เจ้าของสัตว์เลี้ยงได้ด้วยครับ รายได้เสริมเช่นเดียวกัน ทุกอย่างที่ผมทำ  เริ่มต้นที่ 0 ทั้งหมดครับ อย่างงานวิทยุ  ก่อนหน้านั้น ก็ไม่เคยเป็นดีเจมาก่อน  ไม่เคยหาสปอนเซอร์มาก่อน ไม่เคยทำสปอตโฆษณามาก่อน   ประมาณว่า อยู่ดีๆตัดสินใจทำ และก็ใช้ประสบการณ์ทั้งชีวิต มาดัดแปลง ผสมผสาน เพื่อให้กิจการอยู่รอด ทั้งงานจัดรายการวิทยุชุมชน,เรดิโออินสโตร์,ขายของทางเน็ต  ทุกอย่าง เริ่มจาก 0 จริงๆ ทั้งเงินทุน และ องค์ความรู้ในสายงานนั้นๆ แต่สิ่งที่ทำให้ผมและภรรยา  มีกินมีใช้จนถึงทุกวันนี้   เป็นเพราะสิ่งเดียว เพียวๆ เลยครับ ......"ความคิดสร้างสรรค์"......... จากคุณ : aumpaump12 เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 13:05:41

ความคิดเห็นที่ 28 เรื่องของเพื่อนสนิทเรา มีลูกก่อนเรียนจบไม่นาน พอเรียนจบต้องรีบปั่นเงินเพราะรายจ่ายของลูก ของตัวเอง ผ่อนบ้านที่แม่ช่วยเรื่องดาวน์ เรื่องกู เค้าทำงานบริษัทโรงพิมพ์ ก่อนเข้างานขนเอาปากกา สมุดโน๊ตไปขายที่ท่าเรือใกล้ถึงเวลางานก็เก็บของไปทำงานต่อ ทำโอถึงดึกดื่น กินใช้อย่างประหยัด ทำไปอย่างนั้นพักใหญ่ๆ เรียนจบมาสิบกว่าปีตอนนี้เป็นเจ้าของบริษัท เราชื่นชมเพื่อนเรามากๆ เลยคะ จากคุณ : sodawithpie เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 15:34:54

ความคิดเห็นที่ 29 มีเพื่อน รุ่นน้อง ที่เปิดคลินิกฟันครับ ทำคนเดียว (มีผู้ช่วยบ้างแต่ไม่ถือเป็นหุ้นส่วน) รับจัดฟัน เฉลี่ยต่อคน 50,000 มีคนไข้มากกว่า 20 คนครับ ไม่รวมการรักษาอย่างอื่น ๆ จากคุณ : ครูตู้ (ครูตู้) เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 16:38:33

ความคิดเห็นที่ 30 ขอแชร์บ้างนะคะ อาจจะเขียนอธิบายไม่ค่อยเก่ง แต่นี่คือ วิถีการทำงานที่ทำอยู่ในแต่ละวันจริงๆค่ะ... >>> ปี 2550 ช่วงเศรษฐกิจตกสะเก็ด พึ่งได้ลองใช้ประสบการณ์ที่เรียนมา หาทางที่เราถนัดอยู่ 3 ปีและสุดท้ายธุรกิจรถให้เช่าพร้อมคนขับ(ตามความฝันของแฟน) และ ตามความฝันของตัวเองที่อยากเห็นแฟนมีความสุข (ทั้งๆที่เราไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับรถยนต์ เครื่องจักรกลใดๆมาก่อน) และอาจจะมาจากการสบประมาทของคนอื่นๆที่ไม่คิดว่าเรา 2 คนจะทำได้ เพื่อเป็นการพิสูจน์ว่า ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลา พิสูจน์คน... Dream Project ของพวกเรา พร้อมการทำการตลาดทางอินเตอร์เนต 99.99 % ก็ได้กำเนิดขึ้น ............เริ่มจากความตั้งใจ และ ไฟในตัว พร้อมกับ หุ้นส่วนชีวิต 1 คน ลงทุนไปกับเครื่องมือหาเงิน คือ รถ 1 คัน ประมาณ 9 แสนกว่าบาท เราเป็นฝ่ายสื่อสารการตลาด แฟนเป็นฝ่าย Operation + ลูกค้าสัมพันธ์ เริ่มต้นจากการที่แฟนขับรถดูแลลูกค้าเอง มีการสร้างเว็บไซต์และแนะนำกันไปแบบปากต่อปากด้วยความที่ลูกค้าเกิดความชอบในบริการ จนถึงวันนี้มีแค่ครั้งเดียว และ วันเดียวเท่านั้นที่ได้เดินออกไปหาลูกค้าด้วยตัวเอง ซึ่งในครั้งนั้นได้ Contract กับโรงแรม 3 แห่ง จนถึงปัจจุบันนี้ ก็ยังได้งานจากทั้ง 3 แห่งนั้นมาอย่างต่อเนื่องกว่า 4 ปีแล้ว พร้อมกับที่มีรถเป็นของตัวเอง 2 คัน และ รถร่วมอีกกว่า 20 คัน ที่เราได้โตไปพร้อมๆกัน ช่วงเรียนเราจบด้านการประชาสัมพันธ์มาค่ะ แต่เราใช้ความสามารถด้านการตลาดเพื่อต่อยอดให้กับธุรกิจนี้ด้วยการทำเว็บไซต์ภาษาอังกฤษ ทำการตลาดกับ Google ด้วยการใช้ CPC ในCost ที่ต่ำที่สุด คือ 1,500 บ. แค่เพียงเดือนเดียวเท่านั้น แต่ด้วย คำค้นหาที่เหมาะสมในเว็บไซต์ ทำให้เว็บของเราติดอันดับในหน้าแรกมากว่า 4 ปีแล้ว (แต่ตอนคิดคำนี่ บีบหัวใจมาก เพราะยากที่สุด) .......>>>ในส่วนงาน Office เราให้มีการทำธุรกรรมทางการเงินทุกอย่างผ่าน On-Line Bank ทั้งหมด ส่วนเรื่องงานธุรการและการเงินเช่น Invoice / Receipt เราใช้เป็น E-Docs ส่งงานกันทาง E-mail เท่านั้น และในออฟฟิศแทบจะไม่ได้ใช้กระดาษเลยเนื่องจากต้องการเป็น Virtual Office เพื่อรักษาสิ่งแวดล้อม + ร่วมลดโลกร้อน ทุกอย่างรวมกันเป็น E-Business ที่เราสร้างขึ้นมาและบริหารเองได้ด้วยตัวเอง ...>>> และตอนนี้ เหนื่อยนะคะ (ช่วงทำงาน ~ ประมาณ 3 ชม./วัน ) แต่มีความสุข (ในอีก 21 ชม.ที่เป็นอิสระ ^^ ) และ ภูมิใจที่สุด ที่สิ่งที่เราเลือก เส้นทางอาชีพที่เราเลือกเดิน รวมไปถึงหุ้นส่วนชีวิต(ธุรกิจ) เป็นสิ่งที่ถูกต้องที่สุดในวันนี้ ........... ตอนนี้กำลังจะทำเว็บกับธุรกิจ Dream project ตัวที่สอง คิดว่ามีแววรุ่ง เพราะกำลังใจไม่เคยหมดค่ะ.............. ...>>> สู้ๆนะคะ ลองผิด แล้ว จะได้ลองถูก พลาดในบางครั้ง แต่ก้าวไปอย่างมั่นคงตลอดไปค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 54 21:41:16 จากคุณ : สาวไฮเปอร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 21:34:13

ความคิดเห็นที่ 31 คุณสาวไฮเปอร์คะ ถ้าเราอยากขอคำปรึกษาเรื่องการทำตลาดได้ไหมคะ เราไม่มีความรู้ด้านนี้เลยค่ะ กำลังคิดจะทำธุรกิจคนเดียว วันนี้มืดแปดด้านเลยค่ะว่าจะทำยังไงดี ด้วยทุนที่น้อยที่สุด จากคุณ : Travelholic Girl เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 22:08:21

ความคิดเห็นที่ 32 คุณ Travelholic Girl จ๋า.... เราดูจาก Username คุณต้องเป็น สาว ที่ชอบท่องเที่ยวแน่ๆเลย ถ้าคุณทำ E-business กับ สิ่งที่คุณชอบ คุณจะอยู่ได้ยาวแม้ต้องลำบากตอนเริ่มต้นค่ะ เรื่องการทำการตลาดรายละเอียดค่อนข้างยาวมากๆ ถ้าสนใจหลังไมค์ประเด็นที่คุณสงสัยได้เลยค่ะ เราเคยทำงานหลายๆด้าน มีช่วงนึงเป็น Portfolio Maker หาเงินใช้เป็นรายได้เสริม นัดคุยกับเราก็ได้นะคะ ยินดีค่ะ จากคุณ : สาวไฮเปอร์ เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 23:36:53

ความคิดเห็นที่ 33 ออกจากงานปี 37 มาเริ่มกิจการซื้อมาขายไป ทั้งบริษัทฯทำงานคนเดียว มีคู่ค้ารายสำคัญ 5 ราย มี เบทาโกร ซี.พี. ซันแวลเล่ย์ ไบเอร์ไทย เครือสหพัฒน์ฯ และมีเอเย่นต์อีกประมาณ 300 กว่ารายช่วยกระจาย สินค้าให้ครอบคลุมลูกค้าทั่วประเทศ ทำมาเกือบ 17 ปี ก็ยังทำคน เดียวครับ ไม่มีหุ้นส่วน โดยมีหลักการง่ายๆดังนี้ -ขายก่อนซื้อ -เก็บเงินบางส่วนหรือทั้งหมดก่อนส่งมอบสินค้า -รักษาส่วนต่างระหว่างราคาขายกับต้นทุนให้ห่างมากที่สุด -หมั่นแปลงโสหุ้ย(ต้นทุนประจำ)ให้เป็นต้นทุนขาย -ดูแลลูกค้ารายสำคัญ จัดลำดับความสำคัญก่อนหลัง -หาเทคนิคเพิ่มรายได้2เท่า ลดต้นทุนให้ต่ำลง 2 เท่า -ควบคุมดูเรื่องงบประมาณรายรับ รายจ่าย งบกำไรขาดทุน -นำผลกำไรที่ได้เปลี่ยนเป็นทรัพย์สินในรูปอสังหาริมทรัพย์ให้เช่า เพื่อสร้างรายได้อีกทางหนึ่ง -อื่นๆ จากคุณ : pc เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 00:26:46 A:101.108.0.6 X: TicketID:315677

ความคิดเห็นที่ 34 ยังไม่รวยนะแต่ขอแชร์ ออกจากงานมาเมื่อปีที่แล้ว ยอด 7 หลักต่อเดือน ทำพวกธุรกิจนำเข้า(ทำควบคู่กับมนุษย์เงินเดือนทำมา 4 ปี พออยู่ตัวได้เลยก็เลยมาทำอย่างเดียว) ลูก 2 ภรรยา 1 ไม่เคยกู้เอาเงินจากที่ทำเป็นมนุษย์เงินเดือนมาต่อทุน จริงๆที่อยากทำธุรกิจส่วนตัวใครๆอาจโฟกัสไปที่เรื่องเงินกับงาน แต่เราโฟกัสไปที่ครอบครัวมากกว่า เมื่อก่อนทำงานประจำเลิกก็ดึกกว่าจะได้เห็นหน้่าเขาก็หลับไปเสียแล้ว แต่ตอนนี้ได้อยู่กับลูกๆ เลี้ยงเขา เห็นเขาเจริญเติบโต ไปรับ-ส่งเขาที่โรงเรียนแค่นี้ก็สุขใจจนบอกไม่ถูกแล้ว จากคุณ : BEETONG เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 07:42:23

ความคิดเห็นที่ 35 ผมทำเอง   เริ่มต้นตั้งแต่วันที่ 8 เมษายน  2550  ตอนนั้นกู้ออมสิน มา 1 แสนบาท ตอนนี้ล่าสุด  ยื่นกู้กสิกรไป 15 ล. ทหารไทยอีก 10 ล.  ไม่รู้ผ่านรึเปล่า จากคุณ : วิถีคนกล้าควบม้าสีหมอกออกทะเล เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 07:49:09

ความคิดเห็นที่ 36 อ่านเรื่องราวของแต่ละท่านแล้ว..ทำให้เรามีกำลังใจขึ้นเป็นกองใหญ่..ขอบคุณ จขกท.ที่เปิดประเด็นให้ทุกท่าน และ เราๆ ได้มาแชร์ประสบการณ์กันนะคะ.... สรุปจากทุกท่านก็คือ สู้ ---กำลังใจ ---- อดทน --- แล้วจะได้ความสุข พอใจกลับมา ขอบคุณค่ะ จากคุณ : วันนี้ขอยิ้มทั้งวัน (สาวเมืองดอกจาน) เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 11:15:53

ความคิดเห็นที่ 37 อ่านเรื่องราวของแต่ละท่านแล้ว..ทำให้เรามีกำลังใจขึ้นเป็นกองใหญ่..ขอบคุณ จขกท.ที่เปิดประเด็นให้ทุกท่าน และ เราๆ ได้มาแชร์ประสบการณ์กันนะคะ.... สรุปจากทุกท่านก็คือ สู้ ---กำลังใจ ---- อดทน --- แล้วจะได้ความสุข พอใจกลับมา ขอบคุณค่ะ จากคุณ : วันนี้ขอยิ้มทั้งวัน (สาวเมืองดอกจาน) เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 11:16:29

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านเรื่องราวของแต่ละท่านแล้ว..ทำให้เรามีกำลังใจขึ้นเป็นกองใหญ่..ขอบคุณ จขกท.ที่เปิดประเด็นให้ทุกท่าน และ เราๆ ได้มาแชร์ประสบการณ์กันนะคะ.... สรุปจากทุกท่านก็คือ สู้ ---กำลังใจ ---- อดทน --- แล้วจะได้ความสุข พอใจกลับมา ขอบคุณค่ะ จากคุณ : วันนี้ขอยิ้มทั้งวัน (สาวเมืองดอกจาน) เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 11:16:58

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ จากคุณ : boublekao เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 12:10:26

ความคิดเห็นที่ 40 ผมเป็นลูกจ้างงงง    อายุ 35 แล้ววว    อยากมีกิจการตัวมากก   แต่เงินทุนไม่ค่อยมี      อยากลาออกมากกกกก จากคุณ : RANGER-SUPER64 เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 13:35:11

ความคิดเห็นที่ 41 ทำมา 3 ปีแล้วครับ ก็ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังไม่ถึงเป้าที่กำหนดไว้ ขาดอีกครึ่งทาง แต่ตอนนี้ขาดแรงจูงใจมากๆ ตอนนี้อยากได้กำลังใจจากใครสักคนก่อนครับ จากคุณ : รักจังเมืองไทย เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 15:53:09

ความคิดเห็นที่ 42 มีโอกาสได้เป็นเดินสวนจตุจักร ไปถามค่าที่ 2หมื่นทั้งนั้น ยังคิดเลยว่า เราทำงานพนักงานออฟฟิตแทบตาย เดือนๆนึง ยังไม่ได้ค่าที่แบบเค้าเลย ผ่านมาก็หลายบริษัท ตอนนี้ว่างงาน หลังจากเป็นพนักงานบริษัทมาหลายปีแล้วไม่ได้อะไร รอเดือนสิงหานี้ เงินออมที่ฝากไว้ 7 ปี ก็จะถึงเวลาใช้ได้แล้ว ผมกะจะเจียดส่วนนึง มาทำทุนทอดเกี๊ยวซ่าขาย เป็นลูกจ้างเค้าแทบตาย ทุ่มเทแค่ไหนก็ไม่ได้อะไร เวลาที่เหลืออยู่ขอทุ่มเทให้กับสิ่งที่เป็นของๆเราเองบ้างดีกว่า จากคุณ : thailandhandsomeboy เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 20:50:35

ความคิดเห็นที่ 43 มีคนที่รู้จักเยอะครับส่วนมากไปค้าขายตามต่างจังหวัด คือยอมทิ้งถิ่นฐานที่่ตัวเองเกิดเพื่อไปหาสิ่งที่ดี(และไม่มีใครทำด้วย) ปี 2548 ครับที่ผมย้ายจากขอนแก่นไปอยู่ลำปาง เริ่มจากขายโน่นขายนี่จากคนที่ไม่เคยค้าขาย ไปขอที่ ไปหาที่ขาย อายมากหน้าแดงเลย แต่ก็ต้องทนเพราะไม่อยากยอมแพ้ ขายลูกชิ้นคนก็ขายเยอะ เปลี่ยนมาขายก๋วยเตี๋ยวก็เหนื่อยกำไรก็อยู่ที่ทำเลขาย คิดมากตลอดเพราะต้องผ่อนรถ ค่าใช้จ่ายในครอบครัวอีกจิปาถะ แต่ก็สู้ทนเหนื่อยมาสามสี่ปีทุกอย่างก็เริ่มอยู่ตัวอย่ายอมแพ้กับมัน บางวันก็ขายดีบางวันก็ขาดทุนแต่ก้ต้องสู้นะอย่ายอมแพ้มีน้อยใช้น้อยมีเยอะก็ใช้หนี้ สุดท้ายก็จับธุรกิจของตัวเองได้ มีช่วงนึงขายดีมากมากแต่เหนื่อยมากไม่มีเวลาให้ลูก ทุกวันนี้ผมพอแล้วไม่อยากขายดีมากมาย ขอแค่พออยู่ได้มีรถมีบ้านที่สำคัญขอให้หมดหนี้ พาครอบครัวเที่ยวปีละห้าหกครั้ง ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขก็พอแล้ว บางทีการหาเงินมากขึ้นมากขึ้นมันอาจจะเป็นหน้าเป็นตาในสังคมแต่จริงๆ มันไม่ใช่คำตอบของชีวิต ความสุขของชีวิตบางอย่างถ้ามัวแต่หาเงินมันก็ย้อนเวลากลับไม่ได้ ใช้ชีวิตให้มีความสุขดีกว่า อย่าไปแคร์สังคมที่ฟุ้งเฟ้อมากก็จะดีเองครับ จากคุณ : Pom_OnTour เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 02:53:36

ความคิดเห็นที่ 44 ชอบกระทู้นี้มากค่ะ เข้ามาบอกแค่นี้ :) จากคุณ : KimYee เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 03:53:25

ความคิดเห็นที่ 45 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 10:26:44

ความคิดเห็นที่ 46 ... เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 12:08:14

ความคิดเห็นที่ 47 ยังไม่คิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จ แต่ขอแชร์คะ เริ่มเปิดร้านซักอบรีด จากที่ไม่มีความรู้อะไรเลย ยอมเสียเวลาไปลงคอร์สเรียนคะ ลงทุนไปประมาณ 2 แสน (ลงทุนกับเครื่องมือ ซึ่งมันค่อนข้างแพงพอสมควร) ผ่านไป 3 เดือนแรก สามีพูดให้กำลังใจดีมาก บอกว่า สงสัยอีกไม่นานเราจะเจ๊ง..(แค้นมากกกกกก...ต้องพิสูจน์ให้คนใกล้ตัวเห็นให้ได้ อึ่ม) ผ่านไป 6 เดือน ร้านเริ่มอยู่ได้ จนปัจจุบันนี้ผ่านไปแล้ว 2 ปีคะ ลูกค้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เราทำควบคู่กับงานประจำ อาศัยว่ามีลูกจ้าง 2 คนที่ไว้ใจได้ เราเข้าไปดูแลร้านทุกวันนะคะ ทำการตลาดด้วย โบร์ชัวร์ทำเอง ลงเวปเอง เวลาผ้ามีปัญหาเราคุยกับลูกค้าเอง ทุกวันนี้ก็มีความสุขคะ รายได้ไม่มาก แค่พอผ่อนรถ ผ่อนบ้านเดี่ยวได้ ปล..ทุกวันนี้ จากสามีที่บังอาจว่าเราว่า ร้านจะเจ๊ง ต้องหันมาขับรถส่งผ้า-รับผ้าในหมู่บ้านให้เราคะ สะใจมาก อิอิ ภายหน้า หากเรามีเวลาว่างจากงานประจำมากขึ้น เราคงขยายร้านให้ใหญ่ขึ้น ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เริ่มจะสร้างอาชีพของตัวเองนะคะ อดทน และซื่อสัตย์กับสิ่งที่เราทำคะ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 54 16:50:55 แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 54 16:49:58 จากคุณ : orjita เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 16:48:07

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาแชร์อีกครั้งนะคะ ได้ข้อคิดดีๆและกำลังใจให้สู้ต่อไปเพียบเลยค่ะ ^ ^ จากคุณ : Travelholic Girl เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 18:54:50

ความคิดเห็นที่ 49 วันที่ก้าวออกมาทำธุรกิจ คือ วันที่ขึ้นเป็น Director ของงาน offshore แต่ด้วยความไม่ fair ในระบบ Reimburst ต้อง advanced เงินให้บริษัท เลย ควักลงทุนเอง หมื่นกว่าบาท เดือนแรก คืนทุน ลูกค้าโตเป็นสองเท่า มีพ่อแม่เป็นกำลังใจ สามเดือนต่อมา คู่แข่งที่ไม่เคยสนใจว่ามี ปิดตัว ฐานลูกค้าเทมา และยกตะกร้าจากลูกค้า C+ เป็น B, B+ ตอนนั้น สายงานเดิม ทุนไทย ทุนตะวันออกกลางเรียก แต่...เลือกของตัวเอง แล้วก็เลือกไม่ผิด! แปดเดือน ลูกค้าทำตลาดให้จากทุกฐานถล่มถลาย... ขายเวลา ขายอากาศ ขายศรัทธา ปีแรก Renovate ตึกใหม่ห้าชั้น...ประกาศจุดยืน ปีที่สอง ได้ demand ใหม่ ในตลาดมาครอง เพราะจับได้ในครั้งแรกที่ลูกค้ายื่นหินมาให้ โต เป็นกราฟ 45 องศากับแกน X peak ฉลอง Biniversary เปิดม่านฟ้าสวิสเซอแลนด์ ปีนั้นขาลดัง ม้ารวย... เปลี่ยน sofa ข้างใน ตั้งโต๊ะชุดม้าหินอ่อนข้างนอกที่เป็นฮวงจุ้ยคู่บุญ ม่วง เหลือง... ปีที่สาม ขยายโตในพีระมิด ตลาดขยายไปยังรุ่นที่มีกำลังนิยม มาเป็น pack คู่ แล้วก็ peak Summer เก็บรวบ โรงเรียนนานาชาติกลุ่มไฮโซทั้งหมด กับเปิดศักราช ลูกค้าล่าม จากอิตาลี ปีที่สี่ ปีนี้ เจอปากเหวกระแทกแรง แต่ต้นปี แม่เส้นเลือดสมองแตก กับข้ามวิกฤติ 3.5 ปี SMEs มาได้ แรงกระแทกครั้งนี้ ก้าวกระโดดเข้าถึง ตลาดลูกค้าผู้พิพากษา อัยการ ผู้อำนวยการโรงพยาบาล หมอเฉพาะทางที่ จะไปเทรนที่ยุโรป รวมถึงผู้จัดการbanks ผู้อำนวยการฝ่ายบริหารการเงิน กองทุน ทั้งหมด กับ . . . กรรมดีที่เคยยืนหยัดเคียงข้างอดีตแฟนต่างชาติ เอาเงินมาลงทุน กับกลุ่มสื่อสารโทรคมนาคม ถือหุ้น Investor Visa 5 ปี มีสายสัมพันธ์ แน่นแฟ้นทางการเมืองข้ามมาจากฝั่งมาเลย์เซีย ราชวงศ์สีเหลือง ตอนนี้ กำลังทำตลาด Edutainment เพื่อเปิดตัวกิจการตัวเอง หลังจากซุ่มซ่อนตัวอยู่ในตม 3 ปีที่ผ่านมา ภาษิตไทย ยังใช้ได้ดีว่า"จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน" จวบ 4 ปีที่ผ่านมาเคยโดนล้วงลูก แต่โดนลูกค้าผู้ภักดี เหวี่ยงออกไปหมด อยู่ใน จุดที่ มีทั้งมาเฟีย แว้นซ์ สก๊อยซ์ ทุกระดับป้องเกศเกล้า ตลาดอยู่ในมือ มีแต่ Banks มาทำดี อยากได้ฐานที่หากินยาวนาน ล่าสุด ATM มา 3 Banks ปีหน้าปีที่ 5 ... น่าจะเปรี้ยง ถูกฮวงจุ้ย ถูกธุรกิจ ถูกดวงชะตา ถูกบุพเพสันนิวาส... จากคุณ : kuddle เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 01:31:54