ความคิดเห็นที่ 1 ปัจจุบันเป็นมือปืนรับล้างจานอยู่ครับ ล้างไปด้วยเรียนไปด้วย เวลาล้างใช้แต่กำลัง สมองไม่ค่อยต้องใช้นัก ซักวันคงได้ไปเป็น มือปืนรับจ้าง ที่ใช้สมองเป็นหลักแบบพี่แบมบ้าง ปล. ในหนัง2499 ผู้ใหญ่เต้กบอกว่า ปืนอ่ะมีไว้ยิง ยิงแล้วต้องตาย ถ้ามันไม่ตายเราตาย พี่แบมยิงไปกี่รายแล้วครับ อิอิ จากคุณ : โท เซ่ (โท เซ่) - [ 16 ส.ค. 47 04:39:40 ]

ความคิดเห็นที่ 2 มาทักทายคะ คุณแบมคะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 16 ส.ค. 47 06:24:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นานๆจะมีเศร้าซะที โฮ่ๆๆๆๆๆ เป็นกำลังใจให้เจ้นะคร้าบบบบบบบ ปล.ยังไงเจ้ก็เป็นมือปืนที่สวยที่สุดหล่ะมั้ง (เพราะคงเป็นผู้หญิงคนเดียว 5555555) จากคุณ : เด็กอ้วน (เด็กอ้วน_KUB) - [ 16 ส.ค. 47 10:03:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมยังเป็นมือปืนเป้าสะอาดอยู่เลยครับ ก็พยายาม upgrade ตัวเองขึ้นมานะ ทุกวันนี้ยังใช้แต่ปืนลูกซองคือยิงกราดไปวันๆ หวังเอาไว้ว่า จะได้มีโอกาสใช้ปืนยาวติดกล้องเล็งกะเค้าในอีกไม่นาน ตอนนี้ก็เลยซ้อมยิงขวด ยิงกระป๋องไปก่อน จากคุณ : หมูตะกายตึก - [ 16 ส.ค. 47 10:28:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมื่อย้อนมองวิถี ไม่เห็นมีตรงไหน ที่บอกว่า ผู้จ้างวานมีหน้าที่เลี้ยงดูมือปืนจนแก่เฒ่า ไม่เห็นมีตรงไหน ที่บอกว่า ผู้จ้างวานต้องให้อภัยมือปืนที่ยิงเป้าหมายพลาด ไม่เห็นมีตรงไหน ที่บอกว่า ผู้จ้างวานต้องมีหน้าที่อดทนรอมือปืนที่ผลัดผ่อนการยิงเป้าหมายไปเรื่อย ชอบตรงนี้มาก เพราะตรงกับที่ผมเชื่อมาตลอด ว่าไม่มีบริษัทใดเลี้ยงเราไปจนตาย เพราะขนาดพ่อแม่เรา ก็ยังไม่สามารถเลี้ยงเราไปจนตายได้เลย เมื่อยอมรับว่าเราเคยสำเร็จ ต้องเตรียมใจไว้เลยว่า สักวันต้องล้มเหลว เมือ่ยอมรับว่า เราดีใจ ต้องเตรียมใจไว้เลยว่า สักวันต้องมีเสียใจ มันเป็นวงล้อ เป็นวัฏจักรของชีวิต ซึ่งเมื่อเราหมุนแล้ว เราจะต้องได้เจอทุกด้านเมื่อมันหมุนมาครบรอบ วิธีป้องกัน วงล้อ ของความเป็นจริงนี้ของผมก็คือ เดินมันไปเรื่อย ๆ ไม่ยอมรับความสำเร็จ ไม่ยอมรับความดีใจ หากทำสำเร็จ ก็คิดว่าเราเพิ่งมากลางทาง เป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่ายังอยู่ข้างหน้า หากทำพลาด ก็คิดว่า เรายังอ่อนด้อยตรงนี้ ต้องพยายามมากกว่านี้ วิถีของผม คือการได้ใช้ชีวิตนี้เพื่อตัวเอง และบุคคลที่มีบุญคุณกับผม อันได้แก่ พ่อแม่ บรรพบุรุษ ประเทศชาติ และโลกของเรา ผมจะไม่เสียเวลากับการนำเวลาที่มีค่าของผม ไปแลกกับความสำเร็จที่ผมไม่ต้องการ อันได้แก่เงินทอง หรือตำแหน่งสูง แต่กลับไม่มีเวลาให้ครอบครัว ให้ตัวเอง แต่ขอนำเวลาที่มีมาทำอะไรเพื่อตนเองดีกว่า อืมม คิดอย่างนี้ สิ มิน่า ถึงได้จนกรอบอยู่อย่างนี้ แหะแหะ จากคุณ : OutOfMyMind - [ 16 ส.ค. 47 10:30:54 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เห็นด้วยกับข้อคิดของคุณแบมครับ ตราบใดที่เรายังไม่สามารถสลัดคำว่าลูกจ้างหรือรับจ้างไปชีวิตชีวิตเราได้ ก็คงต้องปฏิบัติอย่างที่คุณแบมแนะนำจึงจะอยู่รอดได้กันต่อไป แต่อยากจะเสริมไว้สักนิดไม่ว่าคุณจะเป็นมือปืนรับจ้างมานานสักเท่าไร สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือความเป็นมืออาชีพและสามารถ(Smart) เล่นกันตามกติกา มีคุณธรรมและจริยธรรม ซึ่งมันไม่ได้เพียงแค่ทำให้เราอยู่รอดได้ แต่มันทำให้เราเดินเชิดหน้าได้อย่างทรนง มีศักดิ์ศรีของความเป็นมือปืนรับจ้างอย่างแท้จริง หากเป็นแบบนี้ได้ก็มีงานให้ทำอยู่ตลอดเวลาอย่างแน่นอน จากคุณ : Stereophony - [ 16 ส.ค. 47 11:27:31 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เคยเป็นมือปืนรับจ้างที่มีฝีมือเลื่องลือ เจ้านายทั้งรักและเชื่อทุกอย่าง ทำงานแบบเอาเป็นเอาตาย จนกระทั่งสถานะการณ์เปลี่ยนเราทำให้เขาอยู่ได้โดยไม่มีเราแล้ว เริ่มออกอาการคล้ายๆเสร็จศึกแล้วเตรียมฆ่าขุนพล มีความรู้สึกเหมือนที่คุณบรรยายแต่บอกตัวเองว่าท้อนานไม่ได้ เลยตัดสินอย่างรวดเร็วชิงออกก่อนจะถูกฆ่า เจ้านายโกรธแทบมองหน้ากันไม่ได้ คิดว่าถ้ารอจนโดนเขาฆ่าจะรู้สึกแย่ยิ่งกว่านี้ ขยาดที่จะไปเป็นมือปืนรับจ้างให้ใครอีกเลยเปิดกิจการของตัวจากประสบการณ์ที่เราถนัด ทำให้ได้รู้ว่าการทำงานให้ตัวเรากิจการของเราแม้จะเล็กกระจิ๊ดลิ๊ดก็มีความสุขและมีรายได้ไม่แตกต่าง ที่แตกต่างคือสบายกว่ากันเยอะ มาถึงวันนี้ไม่โกรธใครและเสียดายอดีตที่ผ่านมา มีคนเคยว่าเราบ้าและโง่ที่ทำงานเอาเป็นเอาตาย แต่เรารู้สึกว่าไม่เคยเสียใจและกลัวใครจะด่าตามหลังเพราะแน่ใจว่าได้ทำถึงที่สุดแล้ว ผลจากการกระทำนั้นทำให้เรามีวันนี้ วันที่เราพร้อมจะยืนได้ด้วยตัวเอง วันที่เราทำของเราเองได้ประสบความสำเร็จ คนแรกที่คิดถึงคือผู้จ้างวานที่เป็นทั้งเจ้านายและครูที่สอนวิชาต่างๆให้ เรากลับไปขอบคุณเขาจากใจ " I get all today because of you" เขาน้ำตาซึมแล้วบอกว่าเขาเสียใจที่เสียเราไป แต่เขาไม่สามารถหยุดอนาคตของเราไว้ได้ ทุกวันนี้เขายังช่วย recommend เรากับลูกค้าเสมอ ส่วนตัวเขาขายกิจการเลิกทำธุรกิจไปแล้ว มันอาจถึงเวลาที่เราต้องเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตก็ได้ เลือกที่จะเปลี่ยนด้วยตัวเรามันเจ็บน้อยกว่ารอให้เขาเปลี่ยนให้ จากคุณ : Pink Tulip - [ 16 ส.ค. 47 11:45:48 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มีญาติผมคนนึง ก่อนนี้ ทำงานแบบที่คุณแบมทำนี่แหล่ะ แตอนนี้เลิกทำหรอยัง ไม่ได้ถามเขา เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ทำกับเจ้านาย2คนมั้ง เห็นทำแต่ละที่ รับที่ละ2ปีขึ้นไป ได้ข่าวว่าทำ ค่ายเพลงใหญ่ และห้างดังในเมืองไทย ว่างๆเจอเขา จะลองถามดู ว่า มีความรู้สึกอย่างไร คงจะเหมือนๆคุณแบม มั้ง ,,,,,,,,, ส่วนผม ทำอาชีพ เป็นสะพาน ให้เขาเดินข้ามกันไป ข้ามกันมา ระหว่างสินค้า ไปหาร้านค้า แค่ให้เขาเหยียบ เดินข้ามไปมา คนส่งของมาเอาสินค้า แล้วเดินข้ามไปให้ร้านค้า แต่เป็นสะพานเล็กๆ ไม่ใช่สะพานใหญ่ๆ อ่ะนะ ใสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส จากคุณ : คนหน้าใส - [ 16 ส.ค. 47 12:49:51 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอนนี้ยังรับจ้างแบบไม่มีสังกัดอ่ะครับ รับจ้างไปเรื่อย ซุ้มไหนสนใจ ก็เรียกตัวไป เหอๆๆ เบื่อซุ้มไหนก็ไม่ทำ ก็กะลังรอหาซุ้มที่พอจะให้เราไปทำประจำอยู่เนี่ย เหอๆๆๆ จากคุณ : terng^_^ - [ 16 ส.ค. 47 13:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ชอบมากเลย เตือนสติดีครับ ขอบคุณกับความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ครับ จากคุณ : NdotNet - [ 16 ส.ค. 47 17:09:13 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขออนุญาตคุณแบมเอาไปให้ลูกน้องอ่านนะคะ คนส่วนใหญ่มักจะมองอะไรด้านเดียว และมักจะเลือกเฉพาะด้านที่ให้ประโยชน์กับตนเสียด้วย ติดตามอ่านมานาน มุมมองคุณแบมมักจะกว้างและfairเสมอ ด้วยความนับถือค่ะ จากคุณ : หนมถ้วยฟู - [ 16 ส.ค. 47 17:50:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 นึกว่า มาวิจารณ์ หนัง ทอม ครูด เรื่องล่าสุด " โคเลสเตอรอล" ซะอีก กำลังจะออกไปดูอยู่พอดี จากคุณ : รักที่นี่จังเลย - [ 16 ส.ค. 47 20:49:43 ]

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่อง "มือปืนรับจ้าง" นี่ ลุงเองก็เป็นมาหลายยุคหลายสมัยแล้ว จึงใคร่ขอเสนอข้อแนะนำเพื่อเป็นข้อคิดสำหรับ"มือปืนรับจ้าง" ที่ดีสำหรับน้องๆ ทั้ง หลาย ดังต่อไปนี้ "มือปืนรับจ้างมืออาชีพ".....ที่ดีนั้น....... 1 ต้องมีปืน.....ปืนนั้นต้องเป็นปืนที่เหมาะในการไปยิง (สัตว์หรือมนุษย์)ที่รับจ้างจะไปฆ่า นั้นๆ ถ้ามีปืนที่ไม่เหมาะสมก็อาจจะเป็นมือปืนรับจ้างทันสมัยไม่ได้ อาจจะตกยุค เขาจ้าง แป็บเดียว เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาจ้างแล้ว นั่นหมายความว่า วิชาความรู้ที่ต้องมีให้เหมาะสม กับบรรยากาสของการลงทุน ความรู้ที่ทันสมัย ที่เขาต้องการใช้ในอนาคต และเป็นที่ต้อง การของ "ผู้ว่าจ้าง"ทั่วไป 2. ต้องมีฝีมือ.....มีแต่ปืน แต่ยิงไปเป็น ยิงไม่เก่ง หรือยิงไม่ชำนาญก็อาจจะรับให้ผู้ถูกล่ารู้ตัว เสียก่อนและจะหาผู้ว่าจ้างไม่ได้ ในที่นี้หมายถึงความชำนาญและประสบการณ์ในการทำ งานนั้นๆ ซึ่งบางทีคนเราก็ต้องซื้อ "ความชำนาญ" กันด้วยความอดทนและทนอด 3. ต้องรู้จักว่าจะไปล่าที่ไหน......หมายถึงต้องรู้ทำเล ต้องรู้สถานที่ ถ้าจะไปล่าไก่ป่า นกป่า ต้องรู้ที่อยู่ของไก่หรือนก ในที่นี้หมายถึงแหล่งในการทำมาหากิน มีที่ไหนที่เขาจ้าง มีที่ไหน ที่ยังขาดแหล่งมือปืนอยู่ มีที่เขาที่เราจะหาผู้ว่าจ้างได้โดยง่าย ถ้าเราจะไปล่าไก่ป่า แล้ว เดินสวนกับคนที่เขาจะไปล่ากันเป็นร้อย ก็อย่าหวังว่าจะได้ไก่กลับบ้านเลย ที่ใด โอกาส ใด ที่คนเขายังไม่ได้ไปบุกเบิก อาจเป็นแหล่งที่ดีของเราก็ได้ ดังนั้น หมายถึงความตัดสินใจ กล้าเสี่ยงอย่างมีเหตุผล 4. ต้องอดทนรอคอยโอกาส.......ในการไปล่านกนั้น เขาจะไม่ยิงตัวกระจิ๊บกระจ๊อย ซึ่งจะ ทำให้ป่าตื่น แต่เขาจะรอโอกาสให้นกตัวใหญ่มันบินมา จึงค่อยยิง ดังนั้น การเลือกโอกาส การแสวงหา โอกาสในการยิงจึงเป็นเทคนิคสำคัญซึ่งคุณจะเป็น"มือปืนรับจ้างมืออาชีพ" ได้นั้น คุณต้องมี Skill ตรงนี้เป็นพิเศษ 5. ต้องมีเสบียงเพียงพอที่จะต้องรอคอย หรืออดทน นั่งข้ามวันข้ามคืน ด้วยความใจเย็น ก็เปรียบเสมือนเราตัวที่ต้องบริหารทรัพยากรในตัวให้เพียงพอ...ไม่ประมาท ที่จะเผชิญกับ อนาคตหรือโอกาสที่จะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันข้างหน้าได้ การเป็น "มือปืนรับจ้างมืออาชีพ" ก็เปรียบเสมือน "นายพราน" ซึ่งต้องระวัง อย่าให้ต้อง เหมือนหมาไล่เนื้อที่เขาจะปลดออกเมื่อฟันฟางหัก ทำอะไรให้เขาไม่ได้อีกแล้ว "มือปืนรับจ้าง" ต้องคอยระวังตัวเอง ที่จะคงระดับเป็น "นายพราน" อย่างมีศักดิ์ศรี อย่าให้เขาเหยียบย่ำได้เป็นอันขาด ถึงแม้ว่าจะแก่เฒ่าเข้าป่าไม่ไหวแล้วก็ตาม และขอให้จงภูมิใจในความเป็น "มือปืนรับจ้าง" ของตนเองโดยตลอด จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 16 ส.ค. 47 21:30:26 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อื้ม คล้ายๆว่าผมก็เหมือนจะเป็นมือปืนรับจ้าง บังเอิญได้งานที่เรือกนาเพราะคิดว่าเป็นคุ้มเจ้าพ่อ ทุกวันนี้นายก็เลยใช้ให้ไปไถนาอยู่ เวลาว่างจากการแบกแอก ก็หาเป้ายิงซ้อมมือ คอยดูว่ามีคุ้มไหนต้องการก็ว่ากันใหม่ ตอนนี้คิดการใหญ่กะว่าจะเปิดซุ้มเป็นของตัวเองซะเลย จากคุณ : ตี๋สงสัย - [ 17 ส.ค. 47 00:55:09 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ปัจจุบันก็เป็นมือปืนรับจ้างอยู่เช่นกัน และวิถีก็ไม่แน่นอนเช่นกันอีก หวั่นใจอยู่บ่อยๆว่า เมื่อไรวิถีจะลงตัว แต่ถึงอย่างไรก็จะสู้ต่อไป จากคุณ : BigP (bigP) - [ 17 ส.ค. 47 01:39:42 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มีคนรับจ้างคนหนึ่ง อายุมากแล้ว วันหนึ่งเจ้านายพูดขึ้นว่า จะมอบงานชิ้นสุดท้ายให้ ก่อนให้เกษียณ เจ้านายให้สร้างบ้านหลังหนึ่ง "สร้างยังไงก็ได้ให้สวยที่สุด ใช้ฝีมือที่เคยทำมาทั้งชีวิตให้ดี" แต่คนรับจ้างเสียใจและโกรธเจ้านาย จึงสร้างบ้านออกมาไม่ดี เมื่องานเสร็จ เจ้านายไม่ไปดูงานที่เค้าสร้าง แต่บอกว่า "ผมยกบ้านหลังนั้นให้คุณเป็นรางวัล" จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 17 ส.ค. 47 04:44:18 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ชอบประเด็นนี้ของคุณแบม รวมทั้งความคิดเห็นของอีกหลายๆท่าน แต่รู้สึกว่าแง่มุมยังไม่ครบถ้วน อยากให้คุยกันต่อในเรื่อง..... การเป็น "มือปืนอาชีพ" ไปตลอดชีวิต......... กับ การพัฒนาการของมือปืนขึ้นเป็นเจ้าของ "ซุ้มมือปืน" เอ่อ.... หวังว่าทั่นทั้งหลายคงไม่รู้สึกขัดข้องจนอยากจะจัดการกะคนถาม ตามวิถีของ " มือปืน "นะครับ จากคุณ : ครูต้อ - [ 17 ส.ค. 47 05:08:14 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เข้ามามองไป มองมา เสียววุ๊ย!! ห้องนี้ เบื้องหลัง มือปืนตัวจริงกันทั้งน้านนนนเลย ใสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส จากคุณ : คนหน้าใส - [ 17 ส.ค. 47 11:03:49 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ขอเสนอของครูต้อดีมากเลยค่ะ เป็นเรื่องที่แบมอยากรู้ด้วยล่ะ รบกวนครูต้อเปิดประเด็นนำเสนอหน่อยจิคะ แหะๆๆ บาปไหมนี่ รบกวนผู้อาวุโส ทักทายคนต่างวิถีทุกคนค่ะ ขอให้มีความสุขกับวิถีที่เลือก มิตรแท้ ไม่แคร์วิถี ปล. วันนี้กลายเป็นมือปืนตาบวม @_@ เพราะมดเจ้ากรรมไต่มากัดตา กัดตรงไหนไม่กัด ... กรรม จากคุณ : bam_ka@ - [ 17 ส.ค. 47 12:56:37 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เมื่อก่อนก็เป็นมือปืนรับจ้างเมื่อกัน อะอะ แต่ตอนนี้เป็นผู้จ้างวานแล้วล่ะ สบายกว่ากันเยอะ จากคุณ : tumm12 (tumm12) - [ 17 ส.ค. 47 13:04:22 ]

ความคิดเห็นที่ 21 นี่คุณมือปืนตาบวม ว่างๆก็กลับไปนอนพักสักหน่อยสิ เดี๋ยวมดก็มาชะว๊าปตาอีกข้างหรอก คราวนี้ล่ะ กลายเป็นน้อง Chao Chao แน่เลย อิ อิ จากคุณ : docomo - [ 17 ส.ค. 47 13:21:27 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ครูต้อครับ ถ้าครูเป็นคนเดียวกับครูต้อที่มวกเหล็ก ผมกับครอบครัวแวะทานข้าวเย็นที่ร้านครูต้อบ่อยๆ หลังจากกลับเยี่ยมแม่แฟนที่สีคิ้ว งบกุ้งอร่อยมากทั้งลูกชายและลูกสาวทานกันหมดตั้งแต่อยู่บนรถไม่เคยเหลือไปถึงบ้านเลย แต่มีเรื่องหนึ่งอยากฝากไว้เรื่องสเต็คน่ะครับ ผมชอบทานพอสมควรแต่สเต็คของครูทานยากไปนิดเคี้ยวยากไปหน่อยหากทำได้นุ่มทานง่ายจะดีมากเลยครับ จากคุณ : Stereophony - [ 17 ส.ค. 47 14:29:34 ]

ความคิดเห็นที่ 23 กำลังจะเป็นมือปืนเร่ร่อนแล้ว จากคุณ : lawyerthai - [ 17 ส.ค. 47 16:35:24 A:203.156.86.128 X:203.147.0.42 TicketID:068412 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ผมเป็นมือปืนพเนจรเเล้วละครับ  รับจ้างสอนยิงปืนให้มือปืนรุ่นใหม่ ด้วย รุ่นนี้เป็นชายเพียง ๓คน เป็นว่าที่มือปืนสาว ๒๖คน ไม่ทราบว่าชายหนุ่มหายไปไหนกันหมด น้อยลงทุกที รับจ้างสอนอยู่ใกล้ชายป่า เขาเลิกจ้างเมื่อไรก็พร้อมจะเข้าป่าขุดเผือกขุดมันกินเป็นอาชีพสุดท้ายต่อไป เเคร์อะไรกับวิถีชีวิตล่ะ แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 47 18:36:42 จากคุณ : ขามเรียง - [ 17 ส.ค. 47 18:29:41 ]

ความคิดเห็นที่ 25 โอ้ยโย่.... คุณ Stereophony ครับ ผมมิใช่" ท่านครูต้อ "ที่มวกเหล็กครับ ตอนคิดชื่อล๊อคอินไม่ได้คิดถึงท่านเลย คิดแต่เรื่องใกล้ๆตัว จึงได้ชื่อนี้มา ขออภัยอีกครั้งที่ทำให้เข้าใจผิดครับ อ้ะ.... ในเมื่อเป็นคนเปิดประเด็นเอง เก๊าะต้องเริ่มก่อนหยั่งคุณแบมว่ามานิ ผมคิดว่าคนเรานั้น คงต้องก้าวหน้าเรื่อยๆไป แล้วคนเป็นมือปืนรับจ้างหล่ะ จะก้าวไปทางไหน ? ส่วนหนึ่ง สามารถพัฒนาฝีมือตัวเองขึ้นได้ตลอดเวลา ปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมใหม่ๆได้เสมอๆ ก้าวทันโลกแม้มีอายุมากขึ้น ในขณะเดียวกัน ก็อาจไม่ชอบเด่น ไม่ชอบยิ่งใหญ่ในสังคมมากนัก ก็จะยังคงเป็นมือปืนรับจ้างเช่นเดิม แต่จะรับงานที่ใหญ่ขึ้น ยากขึ้นตามลำดับ อาจก้าวขึ้นไปทำงานระดับโลกอย่างเงียบๆ ตัวอย่าง เช่น Jackal ในนวนิยายที่มุ่งหน้า สังหารประธานาธิบดีฝรั่งเศส รึว่า... คนที่สังหารประธานาธิบดีเคเนดี เป็นต้น ( กึ๋ยยยยยยยยยยย ตัวอย่างโหดไปรึเปล่าฮึ !) ขณะเดียวกัน อาจมีมือปืนรับจ้างอีกส่วนหนึ่ง ไม่สามารถพัฒนาคุณภาพของงานให้สูงขึ้นตามลำพังแต่เพียงผู้เดียว หรือ อาจเป็นผู้ที่มีบุคลิกภาพเป็นคนมีบารมี มีเส้น มีสาย และงานสังคมดี ก็จะขยายงานโดยตั้งเป็นซุ้มมือปืนขึ้น อาจไม่ทำงานเองอีกต่อไป แต่ตั้งตนเป็นหัวหน้าซุ้ม และ รายได้ก็จะสามารถขยายตัวต่อได้ไปโดยการทำงานผ่านคนอื่น บางคนอาจ ถอดคราบ " มือปืนรับจ้าง " ออก และ ปรากฎกายในสังคมในรูปลักษณ์อื่น เช่น ผู้ใหญ่ กำนัน รัฐมนตรี( กึ๋ยยยยยยย อีกครั้ง) ไม่ว่าจะเส้นทางไหน ถ้าถูกโฉลกกับตนเอง ก้าวหน้าได้เสมอนะครับ จากคุณ : ครูต้อ - [ 17 ส.ค. 47 22:24:23 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ขออนุญาติเจ้าของกระทู้เอาไป ส่งต่อนะครับ จากคุณ : ekarat (Lord of Eka) - [ 18 ส.ค. 47 07:57:25 ]

ความคิดเห็นที่ 27 (แว่บเข้ามาพักสมอง) ชอบกระทู้นี้จังค่ะ แต่ยาวมาก เลยยังอ่านไม่จบ ก็เลยทั้ง bookmark ทั้ง save เก็บไว้อ่านหลายๆ ทีเตือนใจตัวเอง ขอบคุณค่ะ จากคุณ : nampun - [ 18 ส.ค. 47 10:04:39 ]

ความคิดเห็นที่ 28 กระทู้สอนใจดีจังค่ะ..... จากคุณ : prncess - [ 18 ส.ค. 47 14:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อยากมอบเพลง " เก็บตะวัน" ให้กับคุณxxxที่บอกว่า "พี่นึกไม่ถึง" และขอให้มี " กำลังใจ " ที่เข้มแข็ง. ..ครับ จากคุณ : SEA - [ 19 ส.ค. 47 00:05:42 A:203.156.65.160 X: TicketID:001617 ]

ความคิดเห็นที่ 30 "มือปืนรับจ้าง"..????? มีหลายระดับ ตั้งแต่ระดับไร้คุณค่า จนถึงระดับมือเซียน... การจะเป็นระดับไหนอยู่ที่ฝีมือและสมอง... และที่สำคัญอยู่ว่าไปอยู่กับนายชนิดไหน?? ได้นายดี ชีวิตก็สบายไปทั้งชีวิต ผลงานก็ออกมาให้คนทั้งโลกได้ชื่นชม..... วิถีของมือปืน..ที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่นายแต่อยู่ที่ตัวมือปืนด้วยส่วนหนึ่ง.....เป็นสำคัญ... หากมีฝีมือ... หากรักอิสระ....หากทะนงในตัวเอง...ย่อมไม่สนใจในกรอบที่รัดตัวเองไว้..... เพราะวิถีของชีวิตเป็นวิถีแห่งการหลุดพ้น..เป็นอิสระต่อทุกสิ่ง.. แต่กว่าจะถึงจุดนั้น..ชีวิตต้องไม่ธรรมดา.... จริงไม๊..แบม.. จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 19 ส.ค. 47 06:14:28 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนนี้ต้องรับจ้างตัวเองทำงานค่ะ เป็นลูกจ้างที่ลาออกไม่ได้ ลาป่วยไม่ได้ ลากิจไม่มี ทำผิดก็ด่าใครไม่ได้ ต้องด่าตัวเอง ทุกบทเรียนราคาแพง เพราะต้องจ่ายเอง เจ็บเอง ห้ามพลาด ทุกก้าวคือความเสี่ยง ที่ต้องตัดสินใจ ทุกการตัดสินใจ ต้องกลั่นกรองหลายๆรอบ เพราะความกลัว ถ้าไม่รู้จักกล้ว มันคือหนทางแห่งความประมาท ที่น่ากลัวกว่า จากคุณ : ..ฟ้าใส.. - [ 19 ส.ค. 47 23:31:54 ]

ความคิดเห็นที่ 32 คุณมือปืนรับจ้างสุดสวย ตั้งประเด็นได้น่าสนใจและน่าติดตามอีกแล้ว ยินดีด้วยกับผลงานโดดเด้ง ที่ปั้นมากับ ของอร่อยสุดโปรดอย่างหนึ่งของทะเลใจ ดังข้ามประเทศกันแล้วล่ะคราวนี้ กรุณาแจ้งผลทดสอบ รสชาดใหม่ที่ไปช้อปปิ้งมาจาก วิลล่า มาร์เก็ต ด้วยนะคะ Work ไม่ work ยังไง ถ้ามีรสนี้ออกมาจะรีบไปชิมโดยพลัน จากคุณ : ทะเลใจ (ทะเลใจ) - [ 20 ส.ค. 47 06:47:08 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีคุณแบม และ คุณลุง พี่ๆเพื่อนๆ และน้องๆ ผมไม่หวังว่าคงยังจำผมได้ อาชีพคุณก็คล้ายกับผม แต่คนละหน่วยงาน ของผมจะค่อนข้างเป็นศิลปิน อยากทำก็รับ ไม่อยากทำก็ไม่รับ .....เรียนตามตรง...บางครั้งมันขึ้นอยู่กับอารมณ์...และความสามารถของเราที่จะทำได้หรือไม่.... ผมมีอาชีพที่รัก และ ชอบมาก ผมเป็นช่างภาพโฆษณาอิสระ(มือปืนรับจ้าง เหมือนกัน เห็นใครๆก็พูดกับผมอย่างนั้น) เรียนอย่าง แต่ทำอย่าง มีอ๊อฟฟิต และ สตูดิโอของตัวเอง รับจ้างไปเรื่อย ความรับผิดชอบของผม ต่างกับคุณเพียบ งานของผมแค่เป็นส่วนหนึ่งในการสืบสานฝันของคุณให้เป็นจริง โดยมีองค์ประกอบของศิลปะ,จิตวิทยา,และสุดท้ายคือความรู้สึกที่สามารถจะถ่ายทอดออกมาให้เป็น แผ่นภาพหรือฟิล์ม...ให้จงได้... หลายต่อหลายครั้ง ถามตัวเองว่า เรากำลังทำอะไร...ฝันของลูกค้าคืออะไร...เป้าหมายเป็นอย่างไร...จังหวะที่จะรอ..นานไหม...คำถามเหล่านี้จะเกิดขึ้นขณะที่ความเห็นของผมกับลูกค้าไม่ตรงกัน...ทุกคนในโลกไม่มีใครผิด...ขณะเดี่ยวกันก็ไม่มีใครถูก....สำคัญที่ว่าใครจะยิ่งเข้าเป้ามากกว่ากัน.....และต้องยอมน้อมรับในยิ่งที่ตัวเองและทีมงานที่ได้ใช้ลูกปืนไปอย่างไม่เกิดประโยชน์สูงสุดในแต่ละนัด.....เมื่อเราพลาด... มนุษย์เรา...ทำงานออกมาจะมีผลงานออกมาอยู่สองชนิด..... อะไรรู้ไหม....ประจานตัวเอง กับ ส่งเสริมตัวเอง.... ทั้งๆที่ตั้งใจทำงานแล้ว....แต่ขาดประสบการณ์และความรู้ความเข้าใจกับงานที่แท้จริง....นั้นก็คือคำว่า Pro. โอ้ย...ผมคงต้องไปปีนบันไดต่อซะแล้ว อยากจะขึ้นไปถึงยอดตึกสักที ตอนนี้พึ่งปีนมาได้เพียง 1 ขั้นเท่านั้นเอง อายุก็ปาเข้าไป 40 เศษแล้ว เหลืออีก ร้อยกว่าขั้นก็จะถึงยอดตึกแล้ว ลมข้างบนคงจะแรง อากาศก็คงจะหนาว แถมบางครั้งอาจจะโดนนกขี้รดหัว และก็ยังไม่รู้ว่าจะหน้ามืดตาลายตกลงมาแข่งขาหัก หรือเปล่าก็ไม่รู้ ว่าแล้วก็ได้ปีนเป็นก้าวที่สองแล้วครับ........55555555 จากคุณ : ตากล้องสีลม - [ 20 ส.ค. 47 10:17:17 ]

ความคิดเห็นที่ 34 เอ่อ ขอนอกเรื่องนิดนึงนะครับ คุณหน้าใสสสสสส เห็นด้วยแถวนี้มีมือปืนตัวจริงทั้งนั้นเลย ส่วนผม ก็ แค่ มอ'ไซด์รับจ้างอ่ะนะ แบม มดกัดตา ไปทำตาหวานใส่ใครหรือเปล่า ขอบคุณสำหรับกระทู้เตือนใจ นะ ว่าแต่ว่ายังไม่สามารถจะใส่อะไรที่เป็นประโยชน์ให้กับกระทู้นี้ได้ เพราะยังเป็นแค่ มอ'ไซด์รับจ้างอยู่ รู้แต่ว่าเขาจ้างมาเพื่อพาให้เขา ไปได้ในที่ที่เขาต้องการ โดยเราจะต้องคอยบอก และ ประคองให้เขาอยู่บน มอ'ไซด์เรา เผลอก็ไม่ได้ ช้าก็ไม่ดี เดี๋ยวเขาไปหา มอ'ไซด์คันอื่นละเราแย่เลยยยยยย จากคุณ : MrMarker - [ 20 ส.ค. 47 16:48:02 ]

ความคิดเห็นที่ 35 เมื่อก่อนปี 2540 ผมยังเป็นมือปืนรับจ้างเนื้อหอม มือกำลังขึ้นถึงจุดสูงสุด พอปี 2540 เกิดพลาดถูกเขายิงร่วงเสียเอง ต้องหลบไปเลียแผลเสียปีกว่า ว่าจะไปปลูกผักทำสวนอย่างชาวบ้านเขาทำกัน แต่แล้วเขาก็มาจ้างไปยิงอีก ใหม่ๆกว่าจะยิงใครได้ ก็คิดแล้วคิดอีก แต่ไม่นานก็กลับมาเหี้ยมได้ ซ้ำมากกว่าเดิมอีก ไม่กี่ปีก็พลาดอีก โดนสอยร่วง คิดว่าคงไม่มีโอกาสอีกแล้ว เพราะมือปืนหนุ่มๆ มีเยอะแยะ เขาคงไม่มาจ้างมือปืนแก่ ก็ไปตัดไม้ตัดฟืนไปวันๆ นับมาได้ปีกว่า อยู่ๆ (อีกแล้ว) ก็มีคนแก่มาถามหามือปืน ก็เลยบอกว่าฉันนี่แหละเคยเป็น แต่ตอนนี้อ่อนซ้อมมานาน ไม่รับรองว่าจะยิงใครได้อีก ว่าแล้วก็เดินหนีจากไป คราวนี้มีเซอร์ไพรซ์ เขาจะจ้างให้ได้ บอกว่าเข้าใจหัวอกคนแก่ด้วยกัน จึงไม่จ้างคนหนุ่ม ตอนนี้ก็เลยได้เป็นมือปืนอีกครั้งหนึ่ง แต่มีความสุขกว่าทุกครั้ง ด้วยว่าคิดอยู่เสมอว่าวันนี้เขาจ้างก็ดีแล้ว และจะทำให้ดีที่สุด เราไม่มีอะไรจะเสียเพราะยังไง พรุ่งนี้ก็ไม่มีความแน่นอนอยู่แล้ว ไม่มีอะไรจะเสีย จากคุณ : วรภัค - [ 20 ส.ค. 47 23:02:01 ]

ความคิดเห็นที่ 36 นี่ๆๆ ถ้ามีมี้ตติ้ง รวมมือปืน จัดที่ให้แบบ ตะวันตกเลยนะ แบบ สถานที่เหมือนในหนัง คาวบอย ง่ะ ห้ามขับรถมานะ ให้ขี่ม้า มากันทุกคน 555 ปังๆๆๆๆ ไอ้เสืออออ บุกกกกกกก ใสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส จากคุณ : คนหน้าใส - [ 21 ส.ค. 47 09:38:43 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ยังไม่มีฝีมือพอให้ใครเขามาจ้างครับ จากคุณ : ดักดานไปวันๆ - [ 21 ส.ค. 47 18:25:54 A:61.90.51.122 X: TicketID:024393 ]

ความคิดเห็นที่ 38 คุณตากล้องสีลมและมือปืนรับจ้างทุกท่านครับ ในฐานะที่ผมเป็นมีอปืนรุ่นอายุ(เหลือ)น้อย เคยได้ยินเขาพูดกันว่าชีวิตเริ่มต้นเมื่ออายุ ๔๐ปี ใหม่ๆผมฟังแล้ว คิดว่าเขาคนพูดคงปลอบใจตัวเองมากกว่า ครั้นมาถึงวัย ๕๐กะรัตค่อนแล้ว ได้พบว่าศิลปะการเป็นมือปืนอาชีพ สามารถฝึกปรือไต่อันดับไปได้ถึงอายุ ๔๕ปี  ดังนั้นทุกท่านอย่าเพิ่งท้อถอย (จากเอกสารการวิจัยและประสบการณ์หลายหลากที่ผ่านมา) ไขปัญหาได้ว่า ชีวิตที่เริ่มต้นเมื่ออายุ ๔๐ปี คือชีวิตงานครับ ดังนั้นใครจะเป็นมือปืนรับจ้างตลอดไปหรือคิดเปิดซุ้มของตนเองก็เป็นเพียงเริ่มต้นชีวิตเท่านั้นเอง แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 47 20:55:35 จากคุณ : ขามเรียง - [ 21 ส.ค. 47 20:53:56 ]

ความคิดเห็นที่ 39 คิดแบบนี้ --> "เมื่อรู้วิถี พรุ่งนี้เราอาจเริ่มเก็บโต๊ะทำงาน รวบรวมประวัติการยิงเป้าหมายดีเด่นของเรา เพื่อเสนอตัวเป็นมือปืนรับจ้างแก่ผู้จ้างวานรายใหม่ เพราะเราเมื่อเราย้อนกลับไปดูวิถี เราตระหนักแล้วว่า เรายิงเป้าหมายนับรายไม่ถ้วนให้กับผู้จ้างวานรายนี้ ประวัติเราสุดยอด แต่ค่าจ้างวานที่เราได้รับ กระดึ๊บ กระดึ๊บ เอ้า..ผู้จ้างวานเพลินไปหน่อย ลืมไปว่าเราเป็นมือปืนหัวเห็ด จะนั่งซึมเศร้า งอน น้อยใจใครไปใย ก็ไอ้เรามันเป็น มือปืนรับจ้างอยู่แล้ว... หาผู้จ้างวานรายใหม่ซิ..." ต่อมานิ่งๆ ทบทวนมันเป็นแบบนี้นี่นา --> "เมื่อรู้วิถี พรุ่งนี้เราอาจเริ่มต้นทำงานด้วยความมุ่งมั่นสู่เป้าหมายมากขึ้น เพราะเมื่อเราย้อนกลับไปดูวิถี เราตระหนักแล้วว่า ไอ้เรานี่โชคดี ละเลยเป้าหมายมาแรมปี ผู้จ้างวานช่างเอื้อเฟื้อ ทำเป็นหลับหูหลับตา ไม่เลิกจ้างเราเสียที เค้าช่างใจดี ให้โอกาสเราสำนึกตน ว่าเค้าจ้างเรามายิงเป้าหมาย ขอโทษที ผู้จ้างวานที่รัก...ขอเริ่มต้นใหม่ได้ไหม" จากคุณ : Kitty_Cat - [ 22 ส.ค. 47 01:46:52 ]

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาอ่านค่ะ ไม่ได้เป็นมือปงมือปืนอะไรกะเขาหรอก อ่านแล้วน่าคิดดีค่ะ จากคุณ : amonwan - [ 22 ส.ค. 47 01:51:18 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เป็นกระทู้ที่อยากจะเสนอความคิดเห็นนะ แต่ตัวเองยังแก้ปมให้กับตัวเองไม่ตก ก็เลยไม่เสนออะไรเลยดีกว่า.. แค่บ่นให้ฟัง "วิถีทางของคนมันต่างกัน บางทีก็ดี ดีจนรู้สึกว่ามันดีเกินไป บางทีโชคร้าย ก็รุมเร้าเข้ามาภายในช่วงเวลาเดียว ในเมื่อคนเรา ไม่สามารถยืมจมูกคนอื่นหายใจได้ แล้วทำไม ต้องขอร้องให้ใครช่วยทำอะไรที่ตนต้องทำเอง เพชรมีค่าเมื่ออยู่บนเรือนแหวน แต่กลับไร้ค่าเมื่อที่อยู่ในตม ถ้าไม่มีและไม่ทำประโยชน์ให้กับนายจ้าง แล้วเขาจะจ้างไปทำไม มือปืนยิงเขา สักวันก็ถูกเขายิง ดังนั้นต้องเลือกยิงอย่างมีสติ และ เหตุผล ใครสมควรโดนยิง ใครเป็นคนยิง" จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 23 ส.ค. 47 01:56:28 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดีครับพี่ๆ ทุกท่าน ... ก่อนอื่นต้องขอกล่าวถึงตัวเองหน่อย ผมเองเข้ามาติดตาม และอ่านหลายๆ เรื่องจากที่นี่ ได้แง่คิดอะไรกลับมาคิดต่อ พัฒนาตัวเอง เตือนตัวเอง ( และมาเห็นกระทู้นี้ ขอเซพไว้ก่อนเลยครับ ) ผมเริ่มทำงานเป็นมือปืนให้กับผู้จ้างวานท่านหนึ่ง (ผู้มีพระคุณ) ที่ช่วยดึงผมออกมามองเห็นโลกของการทำงานในจุดนี้ ตั้งแต่อายุ 18 ก็เริ่มรับงานจากผู้จ้างวาน ทำมาได้สักปีกว่า ผมเองก็คิดว่าถึงเวลาแล้วที่เราต้องออกมาเป็นทั้งสองอย่าง และเมื่อทำทั้งสองอย่างพร้อมกันเราเห็นข้อดี ข้อเสีย จึงเริ่ม พัฒนาตัวเอง และหามือปืนใหม่ ไฟแรงสูง เข้ามาอยู่ในสังกัด โดยเราเป็นคนกลาง ติดต่อกับผู้จ้างวานโดยตรง (คนกลาง) และรับมอบหมาย รับทราบรายละเอียด จากนั้นก็กระจายงาน ให้กับมือปืนในสังกัด ตามความเหมาะสม (ผมจะไม่เก็บมือปืนที่มีลักษณะการยิง รูปแบบการฆ่าแบบเดียวกันไว้ หลายคนนัก) ต่อมาเมื่อมีผลงานและประวัติดีแล้ว งานต่างๆ ก็เข้ามาบ้าง และต้องวิ่งไปหาบ้าง แตกต่างกันไป สิ่งหนึ่งที่ผมเตือนตัวเองเสมอ คือ ผมฆ่าเองได้ แต่อาจจะ ไม่ใช่ทุกงาน และงานแต่ละชิ้นอาจจะไม่ใช่งานที่ผมถนัด ผมอยู่ได้ มือปืนในซุ้มผมต้องอยู่ได้ ตอนนี้ผมเดินสายติดต่องานต่างจังหวัดด้วยตัวเอง อาทิตย์ละ 2-3-4 จังหวัด หรือแล้วแต่ผู้จ้างวานจะติดต่อเข้ามา เพื่อสร้าง ความสัมพันธ์เล็กๆ น้อยๆ กับผู้จ้างวานที่เราเดินทางไปพบ และการบริการของเราต้องทำให้ดีที่สุด และงานชิ้นต่อไป ผู้จ้างวานนั้น จะนึกถึงผมเป็นอันดับแรกๆ ... จากคุณ : ผมว่า... (ensim) - [ 23 ส.ค. 47 19:05:23 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เจอกระทู้ดีดีอย่างนี้ ไม่ต้องอ่านจนจบก็รู้ว่าคุณแบมเขียนครับ ขอบคุณสำหรับทัศนคติดีๆ ครับ ขอ print ให้พนักงานอ่านครับ จากคุณ : ตามตลอด - [ 27 ส.ค. 47 01:21:41 A:202.5.80.79 X: TicketID:001106 ]

ความคิดเห็นที่ 44 อย่างคุณ แบม นี่ วันไหนตาฝ้าฟาง ยิงใครไม่ค่อยถูกแล้ว ผมรับเลี้ยงเอง จากคุณ : แมว มหาภัย - [ 28 ส.ค. 47 09:55:02 ]

ความคิดเห็นที่ 45 จะตอบกระทู้นี้ ก่อนอื่นต้องสวมวิญญาน จางเห่า ในมังกรเดียวดายก่อน เพื่อความอินในบทบาท ผมนี่แหละครับมือปืนรับจ้างตัวจริง มีหน้าที่ยิง (fire) คนออกจากบริษัท ยิงให้นุ่มนวล ยิงให้มันตายไป ปากก็ขอบคุณเราไป ยิงพร้อมทำลายหลักฐานให้เจ้านายกลายเป็นคนบริสุทธิ์ ไม่ต้องจ่ายค่าชดเชย ทั้งยิง ทั้งแทง ทั้งวางระเบิด ทำอะไรที่เห็นประโยชน์ของเจ้านาย สำคัญกว่าความถูกต้องทุกชนิด มือเราเที่ยง ใจเรานิ่ง งานไหนถ้าต้องการแบบจบเนียนๆแล้ว มักเป็นหน้าที่ของเรา มันก็กลายเป็นว่ายิ่งผลงานเราเยอะ บาปกรรม และ ศัตรู เราก็เยอะขึ้นตาม ทำให้นายยิ้มครั้งเดียว เราอาจจะถูกแช่งด่าเป็นร้อยๆครั้ง เงินในบัญชี ที่ไหลเข้ามา แม้ว่าจะเป็นเงินที่ได้มาจากฝีมือ และ มันสมอง ตามครรลองที่เรียกได้ว่า อาชีพสุจริต แต่เงินพวกนี้ ใช้กินเหล้าแล้วรสเหล้ามันเฝื่อน นอกจากบาดคอ แล้วมันก็ยังบาดใจ บางครั้งถามตัวเอง ไม่มีอะไรอีกแล้วเหรอ ที่เราจะรักมันได้มากกว่า การเป็นมือปืนรับจ้าง ชีวิตที่มีความต้องการแค่ข้าวราดแกง ๓ จาน และ น้ำแข็งเปล่า ๓ แก้ว ต่อวัน มันมีวิธีอีกหลายหม่นวิธีที่จะได้มันมา โดยไม่ต้องชำเราจิตใจของตัวเองขนาดนี้ ผมลาออกจากบอร์ดบริหาร ร่อนเร่พเนจร ค่ำไหน เมานั่น อยู่หลายเดือนจนเงินเก็บ ที่ผมรู้สึกขยะแขยงต่อการ มีมันไว้เริ่มหร่อยหรอลงไปทุกที ความจำเป็นมันตีวงล้อมแคบเข้ามาทุกที แต่ผมปฏิเสธแล้วกับชีวิตแบบเก่าๆ ชีวิตที่เอา คนเข้าไปเรียงกันไว้ในซองแข่งม้า ม้าที่แพ้ ๙๘ หรือ ๙๙ ตัว คัดเอาไปฆ่าทิ้ง ตัวชนะเก็บเอาไว้ใช้ จนกว่าจะมีม้าตัวอื่น ที่เร็วกว่าหนุ่มกว่ามาทดแทน ผมกำลังปฏิเสธระบบแพ้คัดออก แล้วไม่ดูดำดูดีคนแพ้ ผมกำลังปฏิเสธสิ่งที่โลกกำลังบัญญัติ ขึ้นเป็นบรรทัดฐาน ผมไม่อยากอยู่ไต้บังคับบัญชาของคนโง่ ผมไม่อยากไหว้คนเลว ถ้าการวิ่งเร็วของผมทำให้คนที่วิ่งช้า กว่าผมต้องถูกฆ่า ผมก็จะเดิน ผมอย่างนั้น ผมอย่างนี้ ผมเป็นตัวของผมเอง ในที่สุดผมก็ได้พบงานในฝันของผมนะ งานที่ไม่ต้องพูด ไม่ต้องยิ้ม นั่งเฉยๆตลอดคืนห้ามง่วง ผมเป็นยามกะกลางคืนให้คอนโดแห่งหนึ่งชานเมืองเชียงใหม่ หมู่บ้านนี้ผู้อยู่อาศัยส่วนใหญ่ เป็นชาวต่างประเทศ ผมพูดภาษาอังกฤษได้คล่องพอสมควร ตามประสากรรมการบริหาร เก่าพึงพูดได้ ทุกวันนี้ชีวิตแม้จะมีเงินทองที่น้อยลง แต่ ความสุขมีมากขึ้น ถ้าวัดกันด้วยดัชนีวัดความมั่งคั่งของเวทีราชดำเนิน แล้วผมก็ไม่น้อยหน้าใคร นายแมว มหาภัย เป็นมือปืนรับจ้างมาสิบแปดปี มีที่นา ๕๐ ไร่ มีควาย ๑๐ ตัว รวมทั้งตัวไอ้แมวเอง เป็น ๑๑ ตัว เมียยังไม่มี มีทีวีสี ยังผ่อนไม่หมดหนึ่งเครื่อง มีโทรศัพย์ตีนคีบ ค้างค่าโทรมาสองเดือน ๑ เครื่อง แม้ว่าผู้จ้างวานจะเลี้ยงดูมือปืนจนแก่เฒ่า แม้ว่าผู้จ้างวานต้องให้อภัยเราที่ยิงเป้าหมายพลาด แม้ว่าผู้จ้างวานจะอดทนรอเราที่ผลัดผ่อนการยิงเป้าหมายไปเรื่อย แต่ผู้ว่าจ้าง จะรู้สึก หรือ จะมามีส่วน กับรอยบาปกระด่างกระดำ ที่มันติดค้างคาอยู่ในเจ้าเราอย่างไม่มีวันหมด ตรงไหนได้บ้าง จากคุณ : แมว มหาภัย - [ 28 ส.ค. 47 09:56:10 ]

ความคิดเห็นที่ 46 ถ้าสิ่งที่คุณแมว มหาภัยเขียนมาเป็นความจริง ก็ขอบอกว่าเข้าใจและคิดว่าคุณทำถูกต้องแล้วค่ะ ชีวิตไม่ได้วัดที่เงิน หน้าตา เกียรติยศ แต่วัดที่ความรู้สึก ทุกวันนี้ ทำงานเป็นเลขา หลายคนบอกว่าจะทำให้เค้ารวยไปทำไม เราทำงานหนัก เหนื่อย ป่วย เครียดด้วย แต่เป็นงานที่ทำแล้วสนุกก็ยังทำไป เคยทำงานบริษัทที่ผิดกฎหมาย (โดยไม่ได้ตั้งใจ) ยังรู้สึกแย่มาจนถึงทุกวันนี้ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ ส่วนข้อความของคุณแบม เจ้าของกระทู้ อ่านแล้วก็ทำให้ใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท ตามที่พระพุทธเจ้าท่านสอน นายจ้าง ลุกจ้าง เจ้าของ ไม่เคยมองมุมเดียวกันอยู่แล้วค่ะ จากคุณ : Engel - [ 28 ส.ค. 47 14:11:46 A:202.176.187.160 X: TicketID:071480 ]

ความคิดเห็นที่ 47 หึ หึ จะเรียกตัวเองว่ามือปืนรับจ้าง ไม่ใช่แค่อาชีพหรือหน้าที่การงานหรอกนะครับ ผมว่าเราต้องสวมหัวใจของบทบาทนั้นๆ ลงไปด้วย นักฆ่า ก็ต้อง ฆ่า ด้วยความยินดี เป็นแพทย์ก็ต้องรักษาด้วยความการุณ ถ้าทำกันแค่เปลือกมันก้อออกมาเป็นความเหน็ดเหนื่อยทางใจอย่างนี้แหล่ะครับ ผมไม่เคยเห็นมือปืนรับจ้างระดับสูงจริงๆมาบ่นอะไร แบบที่เคยได้ยินในนี้เลย หมายถึงระดับ MD หรือ Director ที่ผ่านตามสายงานขึ้นไปนะครับ ไม่ใช่ตั้งบริษัทเองแล้วเป็น MD ซะเฉยๆ เป็นเพราะอะไรครับ หรือเป็นเพราะเรายังไม่คุ้นกับเส้นทางนี้เองต่างหาก หึ หึ หึ จากคุณ : ดาวสุริยะ - [ 28 ส.ค. 47 18:59:08 ]

ความคิดเห็นที่ 48 ............... พี่แม้วววววววว ไม่เปลี่ยนเลยนะครับ กี่ปียังไงก็อย่างนั้น จากคุณ : เมธาวดี - [ 29 ส.ค. 47 09:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นนายตัวเองซิครับ แล้วก็จะรู้ว่าปัญหานายจ้างก็อีกแบบ แต่ก็มีงานบางงานที่มีเงื่อนไขที่ทำให้ทุกๆฝ่ายมีความสุข ลองค้นหาดูสิครับ จากคุณ : SE - [ 30 ส.ค. 47 12:38:46 A:203.150.85.58 X: TicketID:071627 ]

ความคิดเห็นที่ 50 อืมม์นึกขึ้นมาได้ว่ามีข้อมูลบางอย่างผมคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อความคิดและความรู้สึกที่ดี บางที่อาจจะเป็น กำลังใจไปสู่อนาคตที่คุณแบมต้องการ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับและยินดีที่ได้รู้จัก จากคุณ : s_serichai@hotmail.com - [ 30 ส.ค. 47 12:46:07 A:203.150.85.58 X: TicketID:071627 ]

ความคิดเห็นที่ 51 เราก็มือปืน..... มือสร้างสะพาน และคงต้องเป็นไปเรื่อยๆอีกนาน เป็นเถ้าแก่เองก้อไม่ได้เพราะทุนมันสูง พอมีงานยากๆทีก้อเรียกตัวกัน ... แย่งตัวกัน พอเศรฐกิจไม่ดีก้อต้องตกงาน ... ............. ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : Her Handwriting - [ 31 ส.ค. 47 17:58:25 ]