ความคิดเห็นที่ 1 สำหรับเก่ง เก่งให้ความสำคัญกับตัวเองมาก่อนที่จะให้ความสำคัญกับแฟนหรืองานค่ะ ส่วนแฟนเก่งให้ความสำคัญกับครอบครัวมากและลูกเมียมาก่อนเสมอค่ะ ส่วนเรื่องงาน ก็ทำเต็มที่ แต่จะไม่เอาเวลางานกับครอบครัว เรื่องส่วนตัวมาปนกัน ถ้าแฟนพูดแบบนี้ เค้าคงคิดดีแล้วและเลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่กับงาน เพราะอาจจะหาคนที่เข้าใจเค้ากับงานของเค้าไม่เจอ จากคุณ : kangkakangka เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:39:03

ความคิดเห็นที่ 2 โอ้โห พ่อเจ้าประคุณ ถ้าแฟนพูดอย่างงี้ ก็ต้องคุยกันยาวแล้วล่ะค่ะ มันต้องให้ความสำคัญเท่าๆ กันนะคะคุณ เพราะสถาบันครอบครัว เล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ค่า จากคุณ : ป้าเพียว เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:45:00

ความคิดเห็นที่ 3 อืมน่าที่ของแฟนและสามีที่ดีในอนาคต อย่างนั้นได้หรือเปล่าครับ จากคุณ : ผ่านมา-ผ่านไป เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:45:10 A:202.172.242.86 X: TicketID:282558

ความคิดเห็นที่ 4 พิมพ์ผิด หน้าที่ของแฟน ครับผม จากคุณ : ผ่านมา-ผ่านไป เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:45:37 A:202.172.242.86 X: TicketID:282558

ความคิดเห็นที่ 5 เราเลิกกับแฟนเพราะงี้คบกันมาเกือบ 5 ปี เค้าต้องไปเรียนต่อ และทำงานที่ต่างประเทศ เลยเลิกที่จะทิ้งเราไว้ บอกว่าไปคนเดียวจะกินจะนอนที่ไหนก็ได้ เฮ้อออ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 53 17:06:11 จากคุณ : ... (goco) เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:49:39

ความคิดเห็นที่ 6 ถ้าเป็น ทหาร หรือ ตำรวจ หน้าที่ก็ต้องมาก่อนครับ ทำงานได้ตลอด 24 ชม. ไม่มีโอที บางปีก็มีโบนัส นิดหน่อย จากคุณ : ทูรย์ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:50:20 A:125.27.129.110 X: TicketID:294750

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าเป็นเราคงคิดหนักเลยค่ะ...เจอพูดแบบนี้ ได้แต่นึกในใจว่า "ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้วะ จะได้ชิ่งเลิกไปก่อน" ฮ่า ๆ แต่นี่คุณรักกันแล้วใช่ไหมคะ จะตัดสินใจอะไรก็ค่อย ๆ คิดนะคะ ถ้าเขามีความคิดแบบนี้จริง ๆ เป็นเราก็ลำบากใจมากค่ะ ทัศนคติไม่ตรงกันเสียแล้ว T^T...เราไม่อยากทนยอมรับ แล้ววันข้างหน้าเกิดสร้างครอบครัวกันไปแล้วทนไม่ไหว..จะเป็นปัญหาอีก หรือคิดอีกแง่...เขายังไม่มีครอบครัว ไม่มีลูก เขาก็พูดได้ ถ้ามีจริง ๆ แล้วเขาอาจจะหลงลูกหัวปักหัวปำก็ได้ค่ะ... แต่จะลองเสี่ยงหรือเปล่าละคะ มันขึ้นอยู่กับคุณเองแล้วล่ะค่ะ ถ้าแต่งงานกันไปแล้วเขาคิดใหม่ก็ดีไป แต่ถ้ายังคิดเหมือนเดิมก็.... อีกอย่างที่เรากลัวก็คือ ถ้าคุณยังทำใจยอมรับความคิดเขาไม่ได้จริง ๆ แล้วมีการตัดพ้อต่อว่า หรือพูดคุยกันเรื่องนี้พูดแล้วพูดอีก แล้วเกิดเป็นปัญหาตามมา แล้ววันนึงเขาเกิดไปเจอคนที่เขา "คิดว่า" เข้าใจเขามากกว่าคุณ วันนั้นคุณจะเจ็บหนักเลยล่ะค่ะ...ยิ่งแต่งงานแล้วยิ่งสาหัส อืมมม..งั้นเราขอตอบคำถามคุณว่า ถ้าเป็นเรา... รู้สึกยังไง : อึ้งค่ะ รับได้ไหม : ไม่ค่อยได้ค่ะ ยังคบอยู่หรือเลิกเลย : ขอกลับไปคิดอีกที ต้องดูด้วยว่าความสัมพันธ์เราสองคนขนาดไหน เรารักเขามากขนาดไหน...แต่ที่แน่ ๆ เราทนไม่ได้ที่สามีในอนาคตจะเห็นอย่างอื่นสำคัญกว่าครอบครัวค่ะ จากคุณ : blue เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 16:52:58 A:118.172.249.85 X: TicketID:279628

ความคิดเห็นที่ 8 ถ้าเป็นธุรกิจของตัวผมเอง ผมจะให้ความสำคัญเพราะนั่นจะเป็นสิ่งที่เลี้ยงปากท้องของครอบครัว แต่ถ้าเราเป็นแค่ลูกจ้าง และธุรกิจเป็นของคนอื่น ทำดีหรือไม่ดีก็ได้เงินเดือนเท่าเดิม ผมจะให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ทีหลังครับ จากคุณ : TLL01 เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 17:36:09

ความคิดเห็นที่ 9 สำคัญพอๆกันนะคะ..เดาว่าคุณแฟน จขกท,เพิ่งทำงานได้ไม่นาน ไฟยังเเรงอยู่..เลย ให้ความสำคัญกับเรื่องงานก่อนน่ะ จากคุณ : +Just An Ugly Woman+ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 17:43:39

ความคิดเห็นที่ 10 สำหรับผม ประชาชน ต้องมาก่อนครับ จากคุณ : -- เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 17:45:46 A:125.24.193.127 X: TicketID:153691

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าคนพูดคือ ตำรวจ ทหาร หมอ พยาบาล พวกกู้ภัย เช่นดับเพลิง ไม่แปลกค่ะ แต่ถ้าไม่ใช่คงต้องหาจุดกึ่งกลางที่จะอยู่ร่วมกันได้ หาทางเลือกและตัดสินใจร่วมกันให้ได้ จากคุณ : richly @ money เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 18:16:59

ความคิดเห็นที่ 12 แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 53 18:19:56 จากคุณ : richly @ money เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 18:18:39

ความคิดเห็นที่ 13 ให้กิฟ คห 10 ค่ะ จากคุณ : หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 18:30:19

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณทุกท่านนะคะ #1 คุณเก่ง      น่าอิจฉาคุณจังเลยนะคะ เราเองก็อยากให้             แฟนเป็นแบบนั้นบ้าง (แต่เรายังไม่ได้แต่งงานนะคะ คบกันมาได้ 2 ปีค่ะ) #2 คุณป้าเพียว       นั่นสินะคะ #3 คุณผ่านมา-ผ่านไป    ก็อยากให้เป็นอย่างนั้นน่ะค่ะ แต่ความจริงมันไม่ใช T T #5 คุณ... (goco)       ค่ะเสียใจด้วยนะคะ แต่ว่าผ่านมาตั้ง 5 ปี คงทำใจได้แล้วนะคะ   สงสัยเราคงเป็นรายต่อไปที่โดนทิ้งใช่ไม๊คะ #6 คุณ      ทูรย์       ใช่เลยค่ะ แฟนเป็นทหาร อยู่  หน่วยสืบราชการลับด้วยค่ะ  ทุกอย่างเลยต้องเป็นความลับ (เรียกว่าทำงานเกิน 24                                ชั่วโมง อีกค่ะ) #7 คุณ  blue                 คุณตอบตรงใจมากเลยค่ะ  คเหมือนกันว่าทำไม เขาไม่บอกเรา ให้เร็วกว่านี้ จะได้ถอนตัว ถอนใจทัน เพราะตอนนี้มันรักไปแล้วแบบที่คุณว่าจริงๆค่ะ                              แถมรักมากซะด้วย   ได้ยินครั้งแรกก็อึ้งเลย แล้วก็รับไม่ได้เลยสักนิด ตอนนี้หลังจากที่                              ร้องไห้หลายวันแล้ว ก็เลยต้องมานั่งทบทวนความรู้สึกอยู่ตอนนี้ #7 คุณ TLL01            ขอบคุณค่ะ คุณทำให้เรารู้สึกดีขึ้น ว่าอย่างน้อยก็ไม่ได้มีแฟนเราคนเดียว                                        ที่คิดแบบนี้ (แต่อย่างที่บอก แฟนเป็นทหารค่ะ) #8 คุณ +Just An Ugly Woman+  เขาเคยทำงานนี้มานานแล้วค่ะ ลาออก แล้วก็กลับมาทำใหม่ งงใช่ไม๊คะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังนะคะ #9 คุณ- -              อืม คุ้นๆนะคะประโยคนี้  แบบนี้แฟนเราก็ดีกว่าใช่ไม๊คะ ** ขอเล่าเรื่องเพิ่มหน่อยนะคะ จริงๆ ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนเหมือนกัน เพราะว่า เราเคยตั้งกระทู้มา ครั้งนึงค่ะ ตอนมีเหตุการณ์เกิดขึ้นวันเกิดเราพอดีค่ะ เดือนก่อน  แฟนเราต้องเสียพี่ชายฝาแฝดไปค่ะ ว่าจะเอาลิ้งมาให้ดู แต่สงสัยหายไปแล้ว เพราะหาไม่เจอค่ะ เสร็จงาน(งานศพ) เขาก็ไปอยู่วัด 3 วัน ญาติขอร้องน่ะค่ะ บอกว่าเป็นฝาแฝดก็เหมือนคนๆเดียวกัน ต้องไปถือศีล แล้วก็แผ่เมตตา ฯลฯ เสร็จแล้วเขาก็ลาออกจากงานค่ะ (ตอนนั้นงานแบงค์ ) เราเองก็รู้ว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน เขาลาออกโดยที่ไม่บอกเราก่อน แต่พอลาออกเสร็จปุ๊บก็มาหาเรา บอกว่าขอเวลาจัดการเรื่องพี่ชายก่อน  บอกเราว่าอาจจะติดต่อยากสักหน่อย ขอเวลาเราไม่เกิน 2 เดือน เรากลัว แต่ก็รู้ดีว่ายังไงก็คงห้ามเขาไม่ได้ เรารู้ดีว่าสำหรับเขาใครที่ทำให้เขาเจ็บ คนนั้นต้องเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่า ฟังดูอาจไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่เขาก็เป็นแบบนั้นจริงๆ  อาจเพราะตอนนั้นเขาทำใจไม่ได้ด้วย จริงๆ แล้วแฟนเรา ก็ไม่ได้โกรธใครง่ายๆนะคะ เหมือนจะใจเย็น เวลาโมโหมากๆ จะยิ้มๆ ค่ะ แล้ว เขาเองก็ขอเรา ไม่ให้พูด ไม่ได้ถามเรื่องพี่ชาย  เราเลยพูดอะไรไม่ออก ห่วงก็ห่วง ไหนจะต้องห่างกันอีก เขาบอกว่าพอทุกอย่างเรียบร้อย ก็จะกลับมาหาเรา - -ยังไม่จบค่ะ ขอโทษทีนะคะ สักครู่ เดี๋ยวกลับมาต่อค่ะ-- แก้ไขเมื่อ 20 พ.ย. 53 13:16:39 จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 18:43:38

ความคิดเห็นที่ 15 สวัสดีค่ะคุณ   หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง  ขอบคุณนะคะ                   ไม่รู้ยังจำได้อยู่ไม๊ แต่เรายังไม่ลืมน้ำใจของคุณที่ให้กำลังใจวันนั้นเลยค่ะ จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 18:46:30

ความคิดเห็นที่ 16 ลบค่ะ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 53 18:47:34 จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 18:46:54

ความคิดเห็นที่ 17 สามีเราก็พูดเช่นนั้น มา13ปีแล้ว  ปีนี้ตั้งแต่ต้นปีจนถึง ณ. วันนี้ อยู่บ้านรวมๆแล้ว ไม่ถึงเดือน  ตอนนี้ก็อยู่อีกซีกของโลก บางทีนายโทรตาม ก็ต้องรีบไป  แต่ก็ชินแล้ว  มีหนักใจเรื่องเดียว  เรื่องผู้หญิง แต่ก็นะ... จะเลิกกันก็หลายรอบอยู่ แต่สุดท้าย ก็รักกัน  เค้าเลือกเรา เราเลือกเค้า ไม่รู้ จะว่า คู่สร้าง คู่สม  หรือ  คู่เวร คูกรรมดี จากคุณ : murdoch เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 19:00:06

ความคิดเห็นที่ 18 แฟนเราไม่ได้พูดขนาดแฟนจขกท. แต่เค้าทำแบบนั้นแหละ...ฮ่าๆ เค้าทำงานอยู่ตจว.ส่วนเราอยู่กรุงเทพฯ ปัจจุบันนานๆเจอกันที เค้าลงมาเฉพาะวันหยุดราชการยาวๆ สามวันเป็นอย่างน้อย โทรคุยกันวันละ ๑ ครั้ง และเค้าบ้างานมาก ชนิดที่ว่าใครมาฉุดไปไหนก็ไม่ไป ถ้ายังทำงานชิ้นที่ค้างอยู่ไม่เสร็จ อย่างบอกว่าจะไปงานแต่งเพื่อนที่ทำงานวันเสาร์ ปรากฎว่าเช้าวันเสาร์ก็ยังทำงานไม่เสร็จ เย็นก็ยังไม่เสร็จ ก็เลยไม่ไปงาน โทรไปฝากซองเพื่อนแทน ขณะโทรคุยกับเราตอนกลางคืน (วันละครั้ง) เค้าก็จะเอางานมาเปิดดูไปด้วย คุยไปด้วยทำงานไปด้วย ดีไม่ดีก็ถามงานกับเราซะอีก (คือทำงานคนละอาชีพ แต่สายเดียวกัน) นี่จะแจกการ์ดแต่งงาน...เค้าต้องลงมาแจกด้วย แต่จนป่านนี้ยังไม่ยอมลงมาเลยค่ะ คือเค้าต้องให้แน่ใจจริงๆว่าเคลียร์งานเสร็จก่อน ถึงจะบอกเราได้ว่าจะมาวันไหน  อารมณ์แบบว่า งานไม่เสร็จ งานไม่เคลียร์ฉันไม่มา ห่วงงาน ไม่ชอบฝากงานคนอื่น กลัวคนอื่นทำได้ไม่ดีเท่าตัวเอง ... ... แต่เราก็เฉยๆชินๆกับเค้าน่ะค่ะ เพราะเราก็เป็นคนพันธ์เดียวกับเค้านะแหละ ฮ๋าๆ บางวันเราเอางานกลับมาทำที่บ้าน...ยุ่งๆอยู่ เค้าโทรมา เราก็บอกเค้าว่า ทำงานอยู่นะ วันนี้ไม่คุย เค้าก็บอกโอเค พี่จะได้ไปทำงานพี่เหมือนกัน หรือเราติดดูซีรียส์เรื่องโปรด ก็บอกเค้าว่าดูหนังอยู่ ไว้ค่อยคุย เค้าก็โอเค (ที่จริงดีใจ จะได้ไปปั่นงานต่อ) แถมเราก็ไม่เคยไปหาเค้าที่ตจว.ด้วย  เหตุผล "ขี้เกียจ ไม่อยากลางาน อยู่กทม.ทำอะไรได้เยอะกว่า"  เราขี้เกียจจริงๆนะแหละ - -" คนพันธุ์เดียวกันก็เลยกำลังจะแต่งงานกันซะแล้วล่ะค่ะ อีกหน่อยก็คุยกันแล้วว่า ย้ายมาอยู่ด้วยกันเมื่อไหร่ เราจะช่วยเค้าทำงานด้วยค่ะ คือเราทำงานของเราเสร็จเร็ว (สามารถในการทำงานสุดๆ)  แต่งานเค้าก็เยอะมาก ก็คิดว่าจะให้เค้าเอางานกลับมาทำที่บ้าน แล้วเราจะช่วยทำให้ด้วย  Happy ดี อิอิ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 53 19:19:24 จากคุณ : Volksrecht เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 19:17:40

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ Volksrecht คะ แล้วถ้าวันแต่งงาน เขายังทำงานไม่เสร็จ จะมีปัญหาอะไรไหมคะเนี่ย จากคุณ : แม่เฒ่าหลงกระทู้ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 19:39:12 A:58.8.168.251 X: TicketID:282819

ความคิดเห็นที่ 20 หลังจากที่ทำตัวเป็นมนุษย์ล่องหนอยู่ ไม่ถึงสองเดือนอย่างที่บอก เขาก็มาหาเราค่ะ บอกว่าทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย เราอยากถาม.. แต่รู้ว่าคงไม่มีคำตอบ แต่ก็แอบดีใจ ที่แฟนจะได้มีเวลาให้เสียที แต่เราคิดผิด เพราะจากเรื่องนั้น เดี๋ยวมาเรื่องนี้ตลอด เขาบอกเราว่า ตอนนี้ทำเรื่องกลับไปทำงานเหมือนเดิมแล้ว เราเองก็ไม่รู้หรอกว่าเขาวิ่งเต้นแบบไหน ยังไง ถึงได้กลับไปได้อีก  แถมอยู่หน่วยเดียวกับพี่ชายเป๊ะ จากนั้นมา ก็ติดต่ยากมาก (อีกแล้ว) บางครั้งฝากข้อความ บางครั้งไม่ว่าง บางครั้งติดแต่ไม่รับสาย เป็นอย่างนี้อยู่ทุกวัน เป็นมาซักระยะ เราเริ่มจะทนไม่ไหว เลยต้องมาคุยกัน เขาบอกให้เราเข้าใจ ว่ามันคืองาน บางทีเราก็อยากรู้มันเหมือนว่าเราไร้สาระไหม ที่โกรธ ที่น้อยใจ เขาบอกว่าที่ไม่รับ ไม่ใช่ไม่รัก ไม่คิดถึง เขาเองก็ต้องหักห้ามใจเหมือนกัน ซึ่งเรารู้ดีว่าเขาทำได้ บอกเราให้ใจเย็น ให้อดทน แล้วเราก็ทะเลาะกัน เพราะเรื่องโทรศัพท์ เราถามเขาไปว่า "เห็นงานสำคัญกว่าเราใช่ไม๊" แล้วคำตอบที่ได้ก็ต้องทำให้เราอึ้ง ผิดหวังและเสียใจที่สุด เราร้องไห้มาหลายวัน จนถึงวันนี้ เลยต้องมานั่งทบทวนว่ารักเขาแค่ไหน แต่เราเองก็รู้ดี  มันทำใจยากจริงๆ สิ่งที่คิดตอนนี้คือ เราจะรู้ได้ยังไง ว่าทุกครั้งที่เขาไม่รับ มันคืองานทุกครั้ง ไม่ใช่เพราะ....อยู่กับคนอื่น ตั้งแต่คบกันมา เขาไม่เจ้าชู้ก็จริง แต่... เมื่อวานเขานัดกับเราเอาไว้ ว่าจะมาหาเรา แต่อยู่ๆ ก็ติดต่อไม่ได้อีก ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีเหตุผล ทุกอย่าง มีแต่ความเงียบ.......... จนกระทั่งตอนนี้ เขาก็ยังไม่โทรกลับมาหาเรา เราไม่รู้ว่าควรทำไง จะเลิกเลยก็ยังทำใจไม่ได้ ตอนนี้เราไม่แน่ใจอะไรสักอย่าง สำหรับเรา ทุกอย่างมันเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เคยมีความหวัง แต่ตอนนี้มันเหมือนเห็นอนาคต ที่ไม่เป็นอย่างที่คิด มันเจ็บสิ้นดี จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 19:44:14

ความคิดเห็นที่ 21 ก่อนอื่นตามนิสัยของคนขี้ระแวงอย่างเรา ขอเตือนไว้นิดนะคะ ยังไงก็ ญ ด้วยกัน "ตั้งแต่คบกันมา เขาไม่เจ้าชู้ก็จริง" << เขาไม่เจ้าชู้จริง ๆ หรือที่คุณรู้ไม่ใช่ความจริงคะ เราไม่ได้บอกว่าจริง ๆ แล้วเขาเป็นคนเจ้าชู้ แต่เราไม่อยากให้คุณมั่นใจอะไรในทุกอย่างมาเกินไปค่ะ เพราะถ้าผิดหวังขึ้นมาจริง ๆ คุณจะเจ็บมาก เมื่อสิ่งที่คิดกับความจริงมันต่างกันราวฟ้ากับเหว คนไม่เจ้าชู้ไม่ได้หมายความว่าจะนอกใจใครไม่เป็น จำไว้เลยค่ะ !!! รอให้เขาติดต่อกลับมาแล้วก็ถามไปซิคะ ว่าบอกว่าจะมาแล้วทำไมไม่มา..มีเหตุผลอะไร ใจเย็น ๆ นะคะ คุยกันอย่างมีสติ เราว่าถ้าเขามีเหตุผลดีพอจริง ๆ ที่เป็นความจริง เขาต้องบอกคุณได้ค่ะ...ถึงบอกได้ไม่หมด แต่อย่างน้อยเหตุผลมันต้องฟังขึ้นบ้างล่ะค่ะ แต่งานที่เขาทำ เป็นความลับอย่างที่คุณว่า อาจจะทำให้มันเป็นข้อได้ปรียบหรือ ข้ออ้างที่จะไม่บอกความจริงกับคุณก็ได้ ในกรณีที่เขาโกหกนะคะ... คุณไม่มีวันรู้ได้เลยค่ะ ว่าเขาโกหกคุณหรือพูดความจริง เราอาจจะคิดอะไรในแง่ร้ายไปหน่อย แต่เราว่ามันจริงนะคะ ถ้าคุณคิดจะใช้อนาคตร่วมกันเขา คุณต้องทำใจสถานเดียวค่ะ คือเชื่อในสิ่งที่เขาพูด เชื่อในสิ่งที่เขาอยากให้เราได้ยิน ทำได้ไหมล่ะค่ะ ค่อย ๆ คิดไปนะคะ ใจเย็น ๆ ค่ะ จากคุณ : blue เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 19:58:41 A:118.172.249.85 X: TicketID:279628

ความคิดเห็นที่ 22 ุคุณแม่เฒ่าหลงกระทู้ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงค่ะ เค้ายื่นใบลาล่วงหน้าแล้ว แปลว่าหัวหน้าจะไม่จ่ายงานเค้าวันนั้น เลยรอดไปค่ะ 555 แต่วันอื่นๆ เนื่องจากไม่ได้ลางาน เลยมีงานตลอดพี่แกก็ทำตลอดเหมือนกัน ฮ่าๆ คืองานเค้าต้องเอากลับมาทำบ้านกับเสาร์อาทิตย์ด้วยอะค่ะ  เวลาที่ทำงานไม่พอ อิอิ จากคุณ : Volksrecht เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 19:58:56

ความคิดเห็นที่ 23 # 17 คุณ murdoch   ยอมรับเลยค่ะ ว่าคุณมีความอดทนสูงมากๆค่ะ                            เพราะสำหรับเรา ถ้ารู้ว่าเขามีผู้หญิงอื่นด้วย เราคงไม่                            ยอมทนอยู่หรอกค่ะ แต่ยังไงก็ให้กำลังใจนะคะ                            (แต่อันที่จริงก็ไม่รู้สิคะ ถึงวันนั้นจริงๆ ไม่รู้                            เราจะตัดใจได้รึเปล่า แต่รู้ว่าคงเจ็บที่สุดในชีวิตเลย) # 18  Volksrecht     ดูคุณเป็นคนมองโลกในแง่ดีจังนะคะ อ่านคห.คุณแล้ว                            รู้สึกถึงการมองต่างมุมแล้วมีความสุขกับชีวิตจัง                            จะว่าไปแฟนคุณก็เหมือนแฟนเราอย่าง ตรงที่ชอบ                            ทำงาน ถ้าไม่เสร็จ ก็ไม่ต้องไปไหนล่ะ ต่อให้เอาช้าง                            มาฉุดเหมือนคุณว่าจริงๆ ด้วย เป็นตั้งแต่ทำงานที่แบงค์                             แล้วค่ะ อยู่ฝ่ายกฎหมายน่ะค่ะ(งานคดี)                             แต่เมื่อก่อนเราก็ไม่ถือสา อะไรนะคะ                            เพราะว่าจะยังไง ก็ยังติดต่อได้                            โทรไปก้รับสายทุกครั้ง ต่างจากตอนนี้ค่ะ                             ก็ดีนะคะ ที่ยังไงก็ได้คุยกันอยู่ทุกวัน                               จะแต่งงานแล้วเหรอคะ                             ดีใจด้วยนะคะ ยังไงก็อวยพรให้มีความสุขมากๆนะคะ # 18 คุณ แม่เฒ่าหลงกระทู้   ขอบคุณที่เข้ามาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 20:07:51

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้าหน้าที่หมายถึงการงานก็ต้องทำใจครับเพราะบางคนเวลาทำงานอะไรซักชิ้นก็จะต้องทำจนเสร็จต้องเอาให้ได้ในวันเดียว พูดง่าย ๆ คือคนไม่รู้จักแบ่งเวลานั่นเองครับ ตรงนี้ไม่ได้หมายถึงงานของทางราชการนะครับ ด้วยความเคารพครับ จากคุณ : ผ่านมา-ผ่านไป เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 20:14:06 A:59.189.245.34 X:218.186.10.240 TicketID:282558

ความคิดเห็นที่ 25 เอออ หน่วยสืบราชการลับเลยรึ......... พวกนี้บางทีถ้าราชการลับสุดยอด ชื่อ นามสกุล ก็ไม่ใช่ชื่อจริง นามสกุลจริง   ไม่มีอยู่ในสาระบบ   บัตรประชาชนก็มีสองสามใบ   งานการก็ทำหลายๆอย่างหลายประเภท  พวกนี้จะถูกสอนให้เชื่อว่าหน้าที่คือสิ่งสูงสุดในชีวิต และบางครั้งก็สอนว่า ถ้าจะทำตรงนี้ไม่ควรมีครอบครัว ไม่ควรมีความรัก  จิตใจต้องเหนือผู้คนธรรมดา ที่มีรัก โลภ โกรธ หลง  ต้องยึดหน้าที่และภาระกิจสำคัญอันดับหนึ่ง   เอออ ผมก็ดูมาจากหนังอ่ะนะ  ไม่รู้จริงป่ะ5555  หนังสายลับมีอยู่หลายเรื่อง อุอุ จากคุณ : เด็กเสริมทรัพย์ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 20:35:25

ความคิดเห็นที่ 26 # 21 คุณ blue  เราไม่รู้จริงๆค่ะ ว่าควรทำยังไง เราควรเลิกเลยดีไม๊คะ เพราะ                     เราไม่อยากคิด ไม่อยากสงสัย บางครั้งเขาก็                     ทำเหมือนรักเรามากที่สุด                                         แต่บางทีก็ทำเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกเราสักนิด ที่จริงทำใจ                     จะเลิกหลายทีแล้ว พอคิดว่าทำใจได้                      เขาก็เหมือนนกรู้ค่ะ เพราะเขาก็จะโทรมา หรือไม่ก็                     มาหาเราค่ะ แล้วเราก็ต้องใจอ่อนอีก เป็นอย่างนี้ทุกครั้งร่ำไป ขอบคุณคุณblue มากเลยนะคะ ที่เป็นห่วง ตั้งแต่เราตั้งกระทู้มา เราจำได้ว่าคุณเข้ามาทุกครั้ง ถ้าปะติดปะต่อเรื่อง คุณคงจะเข้าใจทั้งหมดแล้ว บางทีก็เคยถอดล็อคอินมาเหมือนกัน เราจะพยายามใจเย็นอย่างที่คุณบอกนะคะ                     เราเคยบอกเขาแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่จะคบกัน ว่าสิ่งที่เราเกลียดที่สุด คือการโกหก และความกะล่อนเจ้าชู้ แล้วเขาก็ใช้เวลาพิสูจน์ให้เราเห็น เขาไม่เคยมองใคร ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหน นอกจากเรา ตอนนั้นเราใจแข็งมาก เพราะก็เคยเจ็บมาเหมือนกัน เลยจะเรียกว่าเข็ดก็ได้ เขาขอคบกับเราได้สักระยะ (ตอนนั้นก็ยังไม่ได้รัก ไม่สนใจเท่าไหร่) เราก็บอกเขาไปว่า เราไม่พร้อมที่จะรักใคร ไม่อยากรักใคร และอย่าได้ มาเสียเวลากับเราเลย เขาก็บอกเราว่า เขาจะทำทุกอย่างให้เรารักเขาให้ได้ ด้วยความจริงใจของเขานี่แหละ จากนั้นก็ค่อยๆทำความรู้จักในตัวตนของเขาค่ะ ว่าจริงเหมือนที่เขาพูดไม๊ ได้รู้จักพรรคพวก เพื่อนฝูง ทุกๆอย่างเกี่ยวกับเขา ญาติพี่น้อง เขาไม่เคยปิดบังเรา ไม่เคยโกหก บางครั้งกินเหล้า ก็นั่งกินแค่กับเพื่อน เราถามเขาทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องเที่ยวผู้หญิง เขาบอกว่าเขาไม่เคย เราถามว่าเพราะอะไร เขาว่าชีวิตเจออะไรมาเยอะ แล้วก็เริ่มเล่าให้เราฟัง ชีวิตเขา เราฟังด้วยความรู้สึกทึ่ง และแปลกใจ ว่าผุ้ชายคนนี้ช่างใช้ชีวิตได้คุ้มค่าจริงๆ เคยทำมามากมายแทบจะทุกอย่าง ทั้งดี ทั้งเลวปนกัน จนไม่น่าเชื่อ เริ่มจากหาเงินเรียนเองจนจบปริญญาสองใบ ชีวิตตอนวัยรุ่นที่น่าตื่นเต้น หวาดเสียว ชีวิตการทำงานที่โลดโผน จนเราคิดอยากจะ เอามาเขียนหนังสือได้สักสิบเล่ม ชีวิตเขา มันยิ่งกว่านิยายบู๊ล้างผลาญที่เราเคยอ่านเสียอีก แน่นอน เราไม่ได้เชื่อเพราะเขาเล่าอย่างเดียว จากทุกคนที่แวดล้อมด้วย เราถึงได้รู้ว่าเรื่องจริงมันเป็นยังไง ซึ่งบางเรื่อง เราก็เล่าไม่ได้จริงๆ เรารู้ว่าเขาไม่ได้บอกเราทุกเรื่อง บางเรื่องกว่าที่เราจะรู้ก็นานมาก บางครั้งเขาก้ดูท่าทีเราก่อนว่า จะรับได้หรือเปล่า  ซึ่งเรารู้ว่าเขาเก็บความลับเก่งมาก แต่ที่เล่าให้ฟังหลายๆอย่าง  ก็เพราะแน่ใจซึ่งกันและกันแล้ว แล้วเขาก็เหมือนคนที่มาเติมเต็มชีวิตของเรา เขาให้สัญญากับเราด้วยชีวิต สาบานว่าจะรักเราคนเดียว ไม่มีวันนอกใจ ตอนนั้นเราก็เชื่อสนิทใจ แต่ตอนนี้เราไม่แน่ใจเลย เราจะทำใจได้ยังไง ถ้าเขาโกหก ถ้าเขามีคนอื่นที่ไม่ใช่เรา จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 20:53:52

ความคิดเห็นที่ 27 # 24คุณ ผ่านมา-ผ่านไป   ขอบคุณนะคะ คงจริงของคุณนะคะว่าต้องทำใจ                                 ขอบคุณที่มาอยู่เป็นเพื่อนค่ะ # 25 คุณเด็กเสริมทรัพย์   จริงๆ เรื่องจริงมันก็เป็นแบบนั้นแหละค่ะ                                หรืออาจจะยิ่งกว่านั้น   แต่พอดีว่า                                เรารู้จักกับแฟนมาก่อนที่เขาจะกลับมาทำงานนี้ใหม่                                เชื่อไม๊ ว่าเพื่อนเขาแต่ละคนที่ทำงานด้วยกัน                                นั่งกินกันอยู่ดีๆ พอรุ้ว่าเราจะไปเท่านั้น สลายตัวหมด                                ในพริบตา  ซึ่งโดยปกติเพื่อนเขาแต่ละคนเขาจะ แนะนำให้เรารู้จักหมด นอกจากพวกที่ทำงานนี้ บางทีเราโทรไประหว่างที่ ปฏิบัติหน้าที่อยู่ แค่เขาบอกเราว่าอยู่ที่ไหน ก็โดนเพื่อน(นั่งในรถด้วยกัน) สวดยับ เพราะกฎมีอยู่ว่าทุกอย่างเป็นความลับ วันนั้นได้ยินเสียงเพื่อนพูดแทรก เต็มสองหู "ไอ้....พวกกรู  คงได้ตายเพราะ..รับโทรศัพท์แฟน...สักวัน" (ที่จริงคำพูดหยาบกว่านี้เยอะอ่ะ) ไม่ใช่ว่าเราจะชอบ เราเองก็อึดอัด ที่จะมีชีวิตแบบนี้ เพราะตอนนี้ทำไม่ได้แม้แต่จะไปนั่งกินข้าวกลางวันด้วยกัน ตอนเย็นก็ไม่ได้ ที่ไหนคนเยอะก็ห้ามไปด้วยกัน ระวังตัวตลอดเวลา คุยโทรศัพท์นานเกิน 10 นาทีก็ไม่ได้ เดี๋ยวโดนดักฟัง จนบางทีเราโมโห เราคิดว่ามันจะเว่อร์ไปมั๊ย นี่มันในหนังชัดๆ เพราะสำหรับเราเรื่องแบบนี้มันไกลตัวมากๆ มันไม่ใช่แล้ว แต่สำหรับเขา การดักฟังโทรศัพท์สามารถทำได้ไม่ยากเย็นอะไร แต่ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่เข้ามาคุยเป็นเพื่อน อย่างน้อยมันก็ดีที่ได้ระบายออกบ้าง ไม่งั้นเราก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 53 21:21:52 จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 21:15:33

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ refuji จ๋า แม่เฒ่าเห็นใจคุณจริงๆ อ่านแล้วรู้สึกว่าชีวิตรักของคุณเหมือนนิยายบีบอารมณ์อย่างไรอย่างนั้น โดยส่วนตัว แม่เฒ่าเป็นคนแก้ปัญหาไม่ค่อยเก่ง รู้ตัวว่าไม่มีศักยภาพในการแก้ปัญหาเอาเสียเลย ที่ผ่่านมา ก็เลยพยายามใช้ชีวิตแบบไม่สร้างปัญหาให้ตัวเอง สมมติว่าแม่เฒ่าตกอยู่ในสถานะเดียวกับคุณ แม่เฒ่าก็คงป้องกันตัวโดยไม่รักเขาเสียตั้งแต่แรก เพราะดูเหมือนชีวิตเขาจะโลดโผนโจนทะยานจนน่าหวั่นใจ (อันนี้เรื่องจริงค่ะ แม่เฒ่าสั่งตัวเองไว้ตั้งแต่สาวๆแล้วว่า ห้ามมีแฟนเป็นตำรวจ+ทหารนะยะ เพราะเป็นพวกเสี่ยงตาย เดี๋ยวหล่อนเป็นหม้าย แล้วจะหาว่าไม่เตือน) ยิ่งตอนนี้ เขาอยู่หน่วยสืบราชการลับ โอ้...หนักกว่าเดิมอีก แต่ถ้าคุณ refuji รักไปแล้ว แน่ใจแล้วว่านี่คือคนที่ใช่ ก็ต้องทำใจเผชิญหน้ากับสิ่งที่จะตามมาค่ะ ซึ่งหมายถึงต้องยอมรับมอตโต้ "หน้าที่สำคัญกว่าความรัก ภารกิจมาก่อนครอบครัว" ของเขาด้วย แล้วภารกิจสืบราชการลับน่ะ บางทีมันก็สุ่มเสี่ยงอันตราย (อาจจะเสี่ยงมาถึงครอบครัวด้วย) บางทีมันก็ต้องเอาตัวเข้าไปใกล้ชิดกับเป้าหมาย (ซึ่งอาจเป็นผู้หญิง) เพื่อผลบางประการ แล้วคุณจะทนได้หรือเปล่า (เขียนไปก็คิดไปว่า มันเหมือนนิยายเกินไปหรือเปล่าวุ้ย) คิดล่วงหน้าถึงอนาคตไกลๆด้วยนะคะ ว่าจะทนรับสภาพนี้ไปได้ตลอดไปหรือเปล่า ถ้าทนไม่ได้ ก็ถอยกลับมาใช้ชีวิตปกติชน (ไม่ต้องเป็นแนวร่วมของหน่วยสืบราชการลับ) ถ้าคิดว่ารักมาก ตัดใจจากเขาไม่ได้จริงๆ คุณก็ต้องทำใจว่าคุณคือหนึ่งในหน่วยงานของเขา เลิกใช้หัวใจของผู้หญิงธรรมดาไปเลย แล้วยอมรับว่า หน้าที่สำคัญที่สุดในชีวิต ไม่ว่าจะเลือกทางไหน แม่เฒ่าเอาใจช่วยค่ะ โชคดีนะคะ จากคุณ : แม่เฒ่าหลงกระทู้ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 21:40:47 A:58.8.168.251 X: TicketID:282819

ความคิดเห็นที่ 29 ถามเราว่าเลิกดีไหม เราตอบคุณไม่ได้และตัดสินใจแทนคุณไม่ได้หรอกนะคะ คุณเองรู้จักเขาดีกว่าเราอยุ่แล้วล่ะค่ะ เรารู้จักเขาแค่ตัวหนังสือที่คุณบรรยายถึงก็เท่านั้นเอง ลองคิดตริตรองดูดี ๆ นะคะ ว่าจะทำอย่างไร คิดง่าย ๆ ค่ะว่า...ถ้าต่อไปยังเป็นแบบนี้เรื่อย ๆ คุณจะมีสุขหรือทุกข์มากกว่ากัน ลองชั่งน้ำหนักดูนะคะ คุณจะทำใจยอมรับได้หรือเปล่าถ้าต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดชีวิต คุณจะรับมันไหวไหม...นี่คือสิ่งที่คุณต้องคิดค่ะ ของแบบนี้อยู่ที่ตัวคุณเองล้วน ๆ ค่ะ คนอื่น ๆ ให้ได้แค่คำแนะนำ คำปรึกษาหรือประสบการณ์ แต่ทั้งหมดทั้งมวลต้องตัวคุณเองค่ะ เพราะมันคืออนาคตของคุณค่ะ คิดเยอะ ๆ คิดทุกด้านนะคะ จากคุณ : blue เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 21:44:01 A:118.172.249.85 X: TicketID:279628

ความคิดเห็นที่ 30 ขออนุญาตแทรกนิดนะคะ ถึงคุณ Volksrecht คห.22 ขอแสดงความยินดีล่วงหน้าค่ะ ขอให้ชีวิตสมรสอบอุ่น และอยู่ท่ามกลาง "ภูเขางาน" กันสองต่อสองด้วยความรื่นเริงนะคะ จากคุณ : แม่เฒ่าหลงกระทู้ เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 22:17:30 A:58.8.168.251 X: TicketID:282819

ความคิดเห็นที่ 31 # 28 แม่เฒ่าหลงกระทู้   ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ ชอบสำนวนการเขียน                               ของคุณจังเลยค่ะ กะลังเศร้าอ่านแล้วแฝงอารมณ์ขัน                               ดีเหมือนกันค่ะ                                 บางที เราเองก็คิดเหมือนคุณนะคะ ว่านี่มันชีวิตจริงนะ มันจะนิยายมากไปไม๊ แรกๆ ก็คิดว่าแต่ละเรื่องมันไกลตัวจัง รถที่ใช้ยังต้อง เปลี่ยนคันอยู่บ่อยๆ นอกจากเปลี่ยนทะเบียนที่แทบจะเป็นเรื่องปกติ เราเอง ก็โดนสั่งว่าถ้าค่ำๆแล้ว ไม่จำเป็นออกไปไหน หรือขับๆรถไป ก็ต้องคอยดูว่ามีใครตามรึเปล่า ให้ช่างสังเกตคน สารพัด แต่เราก็ใช้ชีวิตปกติ ไม่เคยทำตามเขาว่าหรอก ซึ่งเขาก็รู้นะ ว่าเราไม่เชื่อ อะไรเท่าไหร่ บางทีเราก็อดขำไม่ได้  เวลาดีๆกัน  ก็อำกลับไปเหมือนกันว่า ไม่เห็นกลัวเลย..อยากเจออยู่เหมือนกัน ทั้งๆที่ พี่ชายเขาก็เพิ่งจะเสียชีวิตไปเพราะทำงานนี้ ผลก็โดนเอ็ดไปเพราะเขาจริงจัง แต่เราไม่ ทั้งที่จริงก็อดกลัวไม่ได้ มันผสมกันหลายอย่าง สำคัญที่สุดก็ห่วงเขามาก แต่เขาไม่เคยห่วงตัวเองเลย(รวมทั้งเราด้วยมั๊ง) ทำอะไรแต่ละอย่างเสี่ยงตลอด เหมือนไม่สนใจความรู้สึกของเราเลย แต่บางทีก็เบื่อแล้วก็เหนื่อยเต็มที โวยกลับไปมั่ง เขาชอบบอกเสมอว่าเราหัวรั้น เอาแต่ใจ ...แต่ทำไมเขาไม่คิดบ้างว่าถ้าเป็นเราจะรู้สึกยังไง ในเมื่อโน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ บางทีนัดเราไว้ว่าจะมาหาตอน 6 โมงเย็น โผล่มาอีกทีตอน เที่ยงคืน ตี1 ตี2 ก็มี รู้สึกว่าคุยกันได้แป๊บๆ ตีห้าก็ต้องรีบ ออกไป  บางทีดึกดื่นโทรมาปลุกเรา มาหาเราบอกว่าคิดถึงแต่มาได้แป๊บเดียว ก็ต้องกลับไปแล้ว บางทีก็มีบอกเราเหมือนกันว่าไปทำอะไรมา เราก็อึ้งๆ ทำใจดีสู้เสือหลอกถามเหมือนเรื่องปกติ เขาก็เล่าให้ฟัง(บางที) พร้อมกับสำทับอีกว่า เป็นความลับแต่เราอกแทบจะระเบิดอยู่แล้ว และบางทีก็กลับมาหาพร้อมกับรอยแผลเล็กๆน้อย เต็มไปหมด จริงๆ เป็นความคิดที่ดีเหมือนกันนะคะ ที่ว่าให้ทำใจเป็นเหมือนส่วนหนึ่งของงาน ของเขา เคยคิดเล่นๆ แล้วลองถามเขาดู  แต่เขามองหน้าแล้วก็หัวเราะ แถมส่ายหน้า แต่เราก็ไม่ได้จริงจังอะไรนักหรอก ถามๆไปแบบนั้น (ตอนที่ไม่ทะเลาะกันนะ) อันที่จริงชีวิตตอนนี้มันก็ซีเรียสค่ะ ไม่ขำหรอก แต่บางทีก็อยากจะเล่าในแง่มุมที่รุ้สึกดีๆบ้าง ขอบคุณ คุณแม่เฒ่าฯ มากเลยนะคะ ที่ให้กำลังใจ จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 22:49:09

ความคิดเห็นที่ 32 #29 คุณblue   ขอบคุณค่ะ เราเข้าใจค่ะ ว่าเป็นสิ่งที่เราต้องตัดสินใจเอง แต่เรา อ่านในแง่มุมที่คุณแนะมา และมันก็น่าคิดตรงที่ว่า เขาได้เปรียบเราจริงๆนั่นแหละ (เรื่องรับโทรศัพท์) เพราะถ้าคิดจะใช้มันเป็นข้ออ้างเพื่ออย่างอื่น ก็คงทำได้โดยที่เราคงไม่มีทางรู้อีก คุณทำให้เราต้องคิด (ซึ่งในใจลึกๆก็กลัวและคิดเหมือนคุณ) ว่าถึงเขาไม่เจ้าชู้ แต่ในฐานะผู้ชาย มันก็น่าจะมีหวั่นไหวบ้างไม๊นะ แต่เราคิดไม่ออกว่าจะมีวิธีการไหนบ้างหรือเปล่า ที่เราจะสามารถรู้ได้บ้าง ว่าบางทีเขาโกหกเราไม๊ เหตุผลเดียวในตอนนี้ที่(อาจจะ) ช่วยให้เราตัดใจได้เร็วขึ้น คือการที่เขานอกใจเรา การที่เขาผิดสัญญา ถึงแม้ว่าจะต้องเจ้บปวดที่สุดก็ตาม ขอบคุณนะคะสำหรับคำแนะนำทุกอย่างและขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกันค่ะ จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 23:04:48

ความคิดเห็นที่ 33 เราจำคุณได้ค่ะ ลูกประดู่เหมือนกัน :) สามีเราอย่างที่เคยเล่าค่ะ มาจากครอบครัวทหารเรือ ตัวเค้าเองก็อยากเป็นทหาร แต่ร่างกายไม่อำนวย ตัวเล็กๆ เลยไม่ได้เป็น ถามเรานะคะ เราว่าเรื่องนี้อยู่ที่ตัวคุณเองล้วนๆ ว่า รับสภาพการเป็นคนในครอบครัว ทหาร ตำรวจ ได้หรือเปล่า กับอาชีพที่ต้องเสี่ยงภัย เสี่ยงชีวิต ติดต่อยาก หายไปนานๆ เราบอกกับสามีตรงๆ เลยค่ะ ว่าถ้าคุณไปเป็นทหาร ต่อให้เค้ารักแค่ไหน ก็แต่งงานกับคุณไม่ได้ เพราะไม่ได้เป็นคนเข้มแข็งอะไรมากมาย ไม่ชอบนอนรอทอสับอยู่บ้านแล้วอยู่ๆดีๆ ต้องไปรับศพแบบมีธงชาิติคลุม อีกอย่างเราเป็นคนหวั่นไหวง่าย วูบๆ วาบๆ อารมณ์ไม่ค่อยมั่นคงค่ะ เป็นจุดอ่อนของเรา ให้เราทนทรมานทั้งชีวิต เราคงทนไม่ได้ สมัยก่อนที่มีปัญหาโจรใต้ เราอ่านทู้ไปน้ำตาไหลไปตลอด เราซื้อหนังสือผู้กองแคน มาอ่าน น้ำตาเปียกหนังสือหมดเลยค่ะ สำหรับคุณ ก็ค่อยๆ คิดนะคะ สำรวจความรู้สึกตัวเอง ให้แน่ชัด เราว่าลองดูไปอีกซักระยะนึง ปีนึง ประมาณนี้ ดูว่าคุณจะสามารถจัดการกับความรู้สึกของคุณได้ไหม ถ้าได้ ก็คบต่อ ถ้าไม่ได้ก็เปิดอกคุยกันเลยค่ะ จากคุณ : หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 23:06:17

ความคิดเห็นที่ 34 ยินดีค่ะ ^^ เรื่องจะรู้ได้ไง อันนี้ยากมากเลยค่ะที่จะรู้... มีแต่เวลาเท่านั้นค่ะที่อาจจะช่วยได้บ้าง >< เพราะเราเชื่อว่าความลับไม่มีในโลกนะคะ ถ้าเขานอกใจคุณหรือมีคนอื่นจริง สักวันคุณต้องรู้แน่นอนค่ะ แต่จะช้าหรือเร็วนั้น ไม่มีใครตอบได้ค่ะ นี่ล่ะที่น่าเศร้า T^T จากคุณ : blue เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 23:08:48 A:118.172.249.85 X: TicketID:279628

ความคิดเห็นที่ 35 คุณ  หวัดดีจ้ะ..ฉิงฉิง ดีใจมากที่จำได้ค่ะ  จากเหตุการณ์วันนั้น ใครจะไปคิดล่ะคะ ว่าแฟนเรา จะต้องโดดมาทำหน้าที่เดียวกับที่พี่ชายเคยทำไว้ ตอนนี้รู้ซึ้งถึงหัวอกของคนที่อยู่แนวหลังจริงๆเลยค่ะ สมัยที่เขาเคยรับราชการทหารตอนนั้น ก็เรียกว่าเจอมาแล้วทุกรูปแบบ ทั้งผ่านสมรภูมิรบมาแล้ว สภาพที่ลูกน้องต้องตายไปต่อหน้าต่อตาบ้าง พิการบ้าง  เมื่อก่อนก็อยู่แถวเมืองชลค่ะ ที่รู้ๆกันว่าผุ้มีอิทธิพลเยอะแค่ไหน ตอนนั้น ก็เรียกว่า เอาชีวิตรอดมาได้ก็บุญหนักหนาแล้ว เพราะทำมาหมดทุกอย่างจริงๆ ถึงแม้ว่า การกลับไปทำงานของเขาครั้งนี้มันจะต่างกัน แต่ทุกอย่าง ก็ยังอยู่บนความเสี่ยง ชีวิตที่ต้องระวังตัวทุกฝีก้าว ไหนจะพวกมีอิทธิพลฯ พวกค้ายาเสพติดอีก ใครจะไปคิดล่ะคะ ว่าสมัยนี้ยังจะมีซุ้มมือปืน มีเจ้าพ่อ มีมาเฟียอยู่อีก เราเองก็คิดค่ะ แต่มันผสมปนเปกันหลายอย่างจริงๆ เรา ก็ไม่ได้ต่างจากคุณ ฉิงฉิง นักหรอกค่ะ (ขออนุญาตเรียกสั้นๆนะคะ ^^) ในเรื่องของอารมณ์ที่อ่อนไหว ไม่มั่นคงเลยเหมือนกัน ตอนนี้ ที่เป็นอยู่ก็แทบจะทนไม่ได้อยู่แล้วค่ะ แต่ที่อยู่ได้ในตอนนี้ก็เพราะ ความผูกพัน เพราะความรัก แต่ถ้าจะให้รักโดยไม่ใช้หัวใจ แต่ใช้เหตุผลเป็นที่ตั้ง เหมือนเขาบอก  ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหน คุณ ฉิงฉิง โชคดีจังเลยนะคะ ที่มีแฟนที่รักกันเข้าใจกันแบบนี้ ดีใจด้วยค่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากเลยนะคะ ที่มาให้กำลังใจและข้อคิด **ปล.แอบตามอ่านการตอบทู้ เอ๊ย กระทู้ของคุณบ่อยๆค่ะ แอบติดใจสำนวน การประคารมกับเหล่าจอมยุทธฯท่ามกลางบรรยากาศการร่ำสุรา ด้วยนะ (555  เฮ้อ ได้ยิ้ม ได้หัวเราะมั่งก็ดีเหมือนกันนะคะ ^ ^) แก้ไขเมื่อ 18 พ.ย. 53 23:42:09 จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 23:41:32

ความคิดเห็นที่ 36 เอาใจช่วยครับ        ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี        ไม่รู้ว่าจะเสนอแนะอย่างไรดี ครับ จากคุณ : ว่าวปักเป้า เขียนเมื่อ : 18 พ.ย. 53 23:54:08

ความคิดเห็นที่ 37 เข้าใจความรู้สึกค่ะ แฟนเรา ทอ ค่ะ เหมือนกันเลยเรื่องงานสำคัญที่สุดเนี่ย แต่เราเข้าใจกันค่ะ เราเองก็ทำงานในสายการแพทย์ หน้าที่ก็สำคัญที่สุดเช่นกัน บางทีพอเขาว่างก็กลายเป็นเราที่ไม่ว่าง เขาก็รอค่ะ ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องงานเลย คิดไว้เสมอว่าเราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดในขณะที่เขาก็กำลังทำหน้าที่ของเขาเช่นกัน แต่กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ก้อใช้เวลาเรียนรู้กันพอสมควรค่ะ คนอื่นรอบข้างก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกค่ะ หาว่าเขาเห็นแก่ตัวบ้าง บอกให้เลิกก็เยอะ เราต้องใช้ความเข้มแข็งมากมายเลยล่ะ เมื่อไม่นานมานี้เขาพูดเรื่องแต่งงานค่ะ เราเองก็ลังเล กลัวจะรับภาระนั้นไม่ไหว ไหนจะสังคมของทหารอีก แต่มีโอกาสได้คุยกับผู้ใหญ่ท่านหนึ่งค่ะ ท่านสอนให้เข้าใจชีวิตทหารแบบในมุมที่เราเองยังไม่เคยรู้ เลยตัดสินใจตกลงจะร่วมชีวิตกับเขาค่ะ แต่คู่เรามีแผนการในอนาคตไม่ค่อยเหมือนใครหรอกค่ะ แต่ว่าเราทั้งสองฝ่ายต่างก็พอใจ เข้าใจกันดีค่ะ จากคุณ : ร้อยดอกไม้ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 00:13:16

ความคิดเห็นที่ 38 บุคคลท่านหนึ่งที่ผมนับถือเป็นอาจารย์ สอนผมว่า... อาชีพนั้นไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด เรามีอาชีพเพราะเราต้องการหารายได้ และนำรายได้มาใช้เพื่อดูแลบำรุงชีวิตส่วนตัวจริง ๆ ของเรา เพราะฉะนั้น แท้จริงแล้ว ชีวิตส่วนตัวของเรานี่แหละเป็นสิ่งสำคัญ ที่ควรจะพิจารณาก่อนว่าชีวิตเราต้องการอะไรกันแน่ และอะไรเป็นสิ่งที่เหมาะสมกับชีวิตส่วนตัวของเรา (หลายคนทำสวนทาง โดยสละชีวิตส่วนตัวไปเพื่ออาชีพงาน โดยหลงลืมไปว่าแท้จริงแล้ว เราทำงานเพื่อหารายได้มาสนับสนุนชีวิตส่วนตัว) ดังนั้น ตั้งเป้าหมายที่สำคัญเพื่อชีวิตส่วนตัวก่อน แล้วหาอาชีพงานที่เหมาะสมกับชีวิตส่วนตัวนั้นครับ การหารายได้นั้น ประกอบอาชีพอะไรก็มีรายได้ ต่างกันแค่ได้มากหรือน้อยเท่านั้น แต่หากรู้จักพอเพียง และไม่ใช้จ่ายเกินตัวแล้ว ก็สามารถพออยู่กันได้ครับ ไม่เคยเห็นใครอดตายในเมืองไทยหรอกครับ ส่วนใหญ่ที่ตายนั้นก็เพราะเหตุอื่น จากคุณ : หมูน้อย (คุณหมูน้อยตัวขาว) เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 06:35:32

ความคิดเห็นที่ 39 อยู่เป็นกำลังใจให้เค้าดีกว่าคะ อาชีพแบบนี้คือ คนที่เห็นประโยชน์ชาติบ้านเมืองเป็นหลัก ไม่เห็นแก่ตัว เรื่องของตัวเองเรื่องเล็กแต่เรื่องของประเทศชาติเรื่องใหญ่ ก็แล้วแต่คุณว่าจะอยู่กับคนแบบนี้ได้ไหม แล้วคุณก็ต้องเป็นคนที่ไม่ไม่ได้คิดแต่เรื่องของตัวเองถึงจะอยู่กับเค้าได้ ชีวิตหนึ่งเกิดมาถ้าจะทำเพื่อคนอื่นมากมากกว่าเพื่อตัวเองมันก็คุ้มนะเราว่า ถ้าเป็นเรา เราจะภูมิใจและคอยให้กำลังใจแฟนเราตลอด โดยที่ไม่คิดน้อยใจว่าเค้าไม่มีเวลาให้เราเลย เพราะเรารู้ว่าสิ่งที่เค้าทำไม่ได้ทำเพื่อตัวเค้าเองแต่ทำเพื่อคนอีกกี่สิบล้านคน เราเชื่อว่าเรื่องที่คุณเล่ามีอยู่จริง เพราะแฟนเราก็ทำงานใกล้ชิดทหารเหมือนกัน แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 53 09:25:57 จากคุณ : เมื่อไหร่จะสิ้นสุดการเดินทาง เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 09:24:19

ความคิดเห็นที่ 40 นิยาย ป่าวนิ จากคุณ : ป้าเพียว เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 09:35:14

ความคิดเห็นที่ 41 # 34 คุณblue     เท่านี้ก็ขอบคุณมากแล้วล่ะค่ะ # 36 คุณว่าวปักเป้า   จริงๆก็อยากฟังคำชี้แนะจากคุณเหมือนกัน เราจำได้คุณเคยบอก                           ว่านิสัยบางอย่างคล้ายแฟนเรา รู้สึกเวลามีปัญหาอะไรแบบนั้น                           แต่ยังไงก็ขอบคุณที่เข้ามาร่วมรับฟัง และเอาใจช่วยนะคะ # 37 คุณร้อยดอกไม้  เข้มแข็งจังเลยนะคะ รู้สึกอิจฉาที่เข้าใจกันได้อยากมีกำลังใจที่                            เข้มแข็งแบบคุณมั่งจัง ขอให้คุณโชคดีและมีความสุขกับชีวิต                            แต่งงานค่ะ   # 38 หมูน้อย      ขอบคุณนะคะ ใจจริงๆเลย ก็อยากให้เขามีความคิดแบบที่คุณว่าบ้าง                     สักนิดก็ยังดี แต่ความจริงมันน่าเศร้าที่มันไม่ใช่ # 39 เมื่อไหร่จะสิ้นสุดการเดินทาง  ข้อความของคุณ อ่านแล้วมันทำให้เรารู้สึกว่า                                            เราเป็นคนเห็นแก่ตัวจริงๆ ซึ่งก็คงจะใช่เลยล่ะ จริงอย่างคุณว่า เราอาจจะนึกถึงแต่ตัวเองมากไป  เราเองก็เคยตั้งคำถาม ว่ามันผิดไหม  แล้วเราก็บอกตัวเองว่าเราก็แค่ผู้หญิงคนนึง ที่อยากมีคนรัก มีครอบครัวที่ปกติธรรมดา ใช้ชีวิตมีความสุขได้ตามอัตภาพ เวลาไหนที่เศร้า ที่ห่างกัน ก็แค่อยากจะได้ยินเสียง อยากถามว่ากินข้าวหรือยัง ไม่สบายบ้างหรือเปล่า เหนื่อยบ้างไม๊ แต่เราก็ทำไม่ได้ เราได้แต่นึกไปเอง คิดไปเองอยู่คนเดียว ทุกครั้งที่ติดต่อไม่ได้ ว่าเขาจะเป็นยังไง อยู่ยังไง มีอันตรายอะไรหรือเปล่า บางที ก็เหมือนทำใจได้นะ ไม่โกรธ ไม่น้อยใจ ต่อพอบ่อยเข้าๆ มันก็กลับมาอีก เป็นเหมือนเดิม ว่าทำไม ๆๆ หนักเข้าที่ต้องทะเลาะกัน มันก็คงผิดที่เราเอง พอโทรไปไม่รับ เราก็โทรอยู่นั่น ทั้งๆที่ไม่ใช่นิสัย เป็นยี่สิบ-สามสิบสาย จนเขาปิดเครื่องไปเลยก็มี  สักพักก็เปิดใหม่อีก เราก็โทรอีก จริงๆรู้ว่ามันไม่ดี แต่ตอนนั้นมันควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยได้แล้ว ก็โทรอีก  มีบางทีตัดสายแล้วส่งข้อความกลับมาเลย "อยากให้เค้าโดนยิงตายหรือไง" เขาเองก็คงเหนื่อยกับเรามากเหมือนกัน เพราะโดยปกตินิสัยเขา เราก็รู้ดีว่าเกลียดการจู้จี้กวนใจเป็นที่สุด บางครั้งเจอกันก็ไม่อยากชวนทะเลาะ หาอะไรที่คุยกันแล้วดีๆกันตลอด ทั้งๆ ที่ใจมันอยากถาม อยากรู้ไปหมด แต่ก็กลัวต้องทะเลาะอีก สุดท้าย ก็ต้องมานั่งเสียใจตัวเอง ที่ทำให้เขาหนักใจ เรื่องผู้หญิง เขาเองก็เคยบอกว่า อย่าไปคิดเลย บอกมีเราแค่คนเดียว เขาก็จะเหนื่อยใจจะแย่ ไม่อยากหาเรื่องใส่ตัว อีกอย่าง งานมันเครียดจนไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกนี้หรอก ไม่รู้สินะคะ ตอนนี้ขอแค่ให้เขาติดต่อกลับมาก่อน เพราะจนป่านนี้ทุกอย่างยังเงียบมากๆ อยู่เลยค่ะ ยังไงขอบคุณนะคะ สำหรับความเห็นและคำแนะนำของคุณ จริงๆมันก็โดนใจมากๆเลยเหมือนกันบางที เราจะลองคิดโดยเอาเขาเป็นตัวตั้งดูบ้างค่ะ ไม่คิดถึงแต่ตัวเองอย่างที่คุณว่า ขอบคุณนะคะ จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 10:47:03

ความคิดเห็นที่ 42 # 34 คุณป้าเพียว    ค่ะ อาจจะเหมือนนิยายไปสักนิด แต่สาบานได้ว่า เรื่องจริงค่ะ                           เรื่องจริงที่ยังมีอีกมากที่เล่าไม่ได้ ยังเคยคิดเล่นๆ ดูเหมือนกัน นะคะว่าจะลองเอาชีวิตเขามาเขียนนิยายคงสนุกพิลึก แต่เราไม่สนุกนะคะ ซีเรียสค่ะ จะไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะตัวเราเองบางทีนึกๆยังแทบไม่อยากเชื่อเลย ขอบคุณสำหรับความเห็นนะคะ จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 10:55:29

ความคิดเห็นที่ 43 มันก็แล้วแต่หน้าที่การงานนะครับ สำหรับผม ครอบครัวต่อมาก่อนเพราะ หากสถานบันครอบครัวไม่เข้มแข็ง ประเทศชาติเราย่อมอ่อนแอ ไร้กำลัง  แล้วจะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง ว่าไปโน้น จากคุณ : แสนสุขสมนั่งชมวิหค เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 11:37:17

ความคิดเห็นที่ 44 เราเข้าใจคะ คุณ refuji  คงยังไม่ชิน ใช่มะ เดวผ่านไปสักพักก็ชินเอง เหมือนเรา แต่ก่อนก็เหมือนคุณต้องโทรจิก เดี๋ยวนี้ถ้าโทรไปเค้าไม่รับเราจะรู้เลยว่าเค้ายุ่งอยู่ ถ้าเค้าว่างเค้าก็โทรกลับเองคะ เราจะพยายามหากิจกรรมทำ ทำตัวไม่ว่าง เวลาจะได้ผ่านไปเร็ว ตอนนี้เราเข้าห้องจุตจักรบ่อยเพราะเพิ่งหัดถักโครเชต์ เพลินเลยคะ ทำให้ไม่ต้องคิดไรมาก ถ้าคุณทำตัวอย่างงั้นมันยิ่งเป็นปัญหา คุณรู้แล้วคุณจะทำ ทำไมละคะ เก็บความห่วงใย ส่งเป็นกำลังใจให้เค้าดีกว่านะ ดีกว่าเอามาเป็นเรื่องทะเลาะกัน จากคุณ : เมื่อไหร่จะสิ้นสุดการเดินทาง เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 11:43:49

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นด้วยกับ คุณเมื่อไหรจะสิ้นสุดการเดินทาง ค่ะ คุณ refuji กว่าเราจะมาถึงวันนี้ได้ก็เหนื่อยพอสมควรเหมือนกัน ต้อยคุยกันให้เข้าใจค่ะ เรื่องที่ว่าคุณว่าตัวเองเห็นแก่ตัวมันไม่ใช่หรอกค่ะ จริงๆมันก็เป็นเรื่องปกติที่ใครๆก้อต้องการจากคนรักหรือครอบครัว แต่สำหรับอาชีพทหารหรือตำรวจนี่เป็นข้อยกเว้นค่ะ ถ้าคิดจะเดินหน้าต่อไปก็ค่อยพยายามเรียนรู้นะคะ ในเมื่อเขามีหน้าที่สำคัญที่จะต้องปกป้อง ดูแล เราคิดว่าสิ่งนั้นยิ่งใหญ่และสำคัญกว่าเรามาก เราดีใจและภูมิใจในสิ่งที่เขาคิด เขาเป็นค่ะ คิดเสมอว่าเราเองก็จะดูแลตัวเองให้ดี ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเช่นกัน เพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องห่วง จะเป็นกำลังใจที่ดีเวลาที่เขาต้องการ เขาเคยพูดกับเราว่า ...พระมหากรุณาธิคุณนั้นไม่ได้มีแต่กับตัวเรา แต่ยังแผ่ไปถึงครอบครัวของเราด้วย แล้วเราจะไม่ถวายชีวิตเพื่อแผ่นดินได้ยังไง... ฟังดูน่าภูมิใจก็จริง  แต่คงเหนื่อยน่าดูที่จะเดินเคียงข้างคนที่คิดแบบนี้นะคะ แต่ก็อย่างที่บอกว่าคู่เรามีแผนชีวิตคู่ไม่ค่อยเหมือนคู่อื่น แต่ก็ไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่ก็จะทำให้ดีที่สุดค่ะ เอาใจช่วย จขกท เช่นกันค่ะ จากคุณ : ร้อยดอกไม้ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 12:20:48

ความคิดเห็นที่ 46 #43 คุณแสนสุขสมนั่งชมวิหค  ขอบคุณนะคะ #44 คุณเมื่อไหร่จะสิ้นสุดการเดินทาง  ค่ะ แต่ไม่รู้ว่าตอนนี้จะสายไปหรือยังนะคะ                                             เพราะตอนทะเลาะกันเราก็ใส่ไปเยอะเหมือนกันค่ะ                                             (ก่อนตั้งกระทู้)เขาได้แต่ฟังเราพูดๆๆ แล้วก็เงียบไป                                             เลย บอกว่าจะมาหา ก็ไม่มา #45 คุณร้อยดอกไม้   การเสียสละนี่มันยากจริงๆนะคะ ยิ่งเป็นความสุขส่วนตัวด้วยแล้ว                             เรารู้ว่าเขาเองก็หวังให้เราเป็นแบบนั้น แต่ทุกครั้งเมื่อบางอย่าง มันเริ่มดีขึ้น ทำตัว ทำใจได้ประมาณนึงแล้ว ก็เหมือนมันจะมีอะไรเพิ่มเข้ามาอีก เรื่อยๆ เหมือนโจทย์ที่ยากขึ้น แบบทดสอบที่หนักหนาสำหรับเราไปแล้ว ต้องชั่งใจ วัดใจ   บางทีก็อยากรู้ด้วยว่าทำไม เขาถึงไม่นึกถึงตอนแรกๆ ที่เราคบกันบ้าง  ขอบคุณที่ให้กำลังใจนะคะ   และขอบคุณทุกคนด้วยค่ะ จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 13:12:23

ความคิดเห็นที่ 47 เพื่อนผมก็เคยพูดอย่างนี้กับแฟนเค้า  ตอนที่เขาทำงานเป็นสายลับ จากคุณ : ลิด้า เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 14:11:11

ความคิดเห็นที่ 48 อย่าเล่ามากเลยค่ะ คนในนี้มีมากมายหลายอาชีพ อ่านไปอ่านมาก็เดาได้ไม่ยากว่าสามีคุณเป็นใคร คนที่เข้ามาเป็นแฟนตำรวจหรือทหาร ก็เหมือนว่าสามีเราได้ตายไปครึ่งชีวิตแล้วค่ะ ถ้าคุณและแฟนเชื่อใจกันได้ ก็อย่าเอามาคิดให้ปวดหัว เชื่อใจกันดีที่สุด สำหรับเราเหรอคะ เราไม่เคยเดินห้างกับสามี ไม่เคยไปดูหนังเลย อยากได้อะไร อยากซื้ออะไรก็ไปเองทุกอย่าง เวลาไม่เคยมีให้เลยค่ะ น้อยมากๆๆๆๆ ที่ได้ไปด้วยกัน วันนึงต้องเดินทางเอง นั่งที่ป้ายรถเมล์มองคนที่นั่งในรถด้วยกันแล้วก็น้ำตาริ้น.... อยากบอกคุณว่าคุณน่าจะภูมิใจนะคะที่ว่าที่สามีในอนาคตทำงานเพื่อประเทศชาติ บางครั้งคนที่รักกัน ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลานะคะ.....สู้ๆนะคะ จากคุณ : คุณนายคลองสี่ เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 14:21:57

ความคิดเห็นที่ 49 คุณ refuji คะ สำหรับคนรักกัน ไม่มีคำว่าสายที่จะทำสิ่งดี ๆ ให้กัน แล้วเริ่มตั้งแต่วันนี้ตอนนี้ด้วยนะคะ วันนี้เค้าผิดนัดเรา คงไม่ใช่เราคนเดียวที่อยากเจอเค้า เค้าก็คงคิดถึงและอยากเจอเราเหมือนกัน คงเป็นเพราะภาระหน้าที่ทำให้เค้าไม่สามารถมาตามนัดได้ ไม่ใช่เธอคนเดียวที่รอฉัน แต่ฉันก็รอเธอเหมือนกัน (มาเป็นเพลงเลย อิอิ) คนเราทุกคนมักจะฉลาดในเรื่องของคนอื่น แต่เรื่องของตัวเองจะโง่คิดไม่ได้ เราเช่นกันคะ บางครั้งก็งี่เง่า เอาแต่ใจ แต่ก็ค่อย ๆ ปรับพยายามเป็นคนมีเหตุผลส่วนหนึ่งเป็นเพราะแก่ขึ้นด้วยมั่งคะ อิอิ มองไรได้กว้างขึ้น ตอนนี้จึงเป็นคนที่มีเหตุผลมากขึ้น ไม่น้อยใจเหมือนแต่ก่อนแล้ว จากคุณ : เมื่อไหร่จะสิ้นสุดการเดินทาง เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 15:34:52

ความคิดเห็นที่ 50 #47  คุณลิด้า    รู้สึกดีที่ไม่ใช่คนเดียวที่โดนบอกแบบนี้น่ะค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปัน                     เรื่องราวนะคะ #48 คุณคุณนายคลองสี่    แอบรู้สึกอยู่เหมือนกันว่าเล่ามากไปรึเปล่า                            ยิ่งถ้าแฟนรู้เข้าว่าเรามาตั้งกระทู้ในนี้ ไม่อยากจะคิดเลยค่ะ                            แต่คงไม่ เพราะเขาไม่มีเวลาที่จะทำอะไรแบบนี้อยู่แล้ว                              แต่มันก็เหมือนเก็บกดน่ะค่ะ คุยกับใครไม่ได้เลย                            แม้แต่พ่อแม่ เพื่อนสนิท เพราะเขาห้ามไว้                            พอคุณเตือนมาก็รู้สึกตกใจเล็กๆเหมือนกันค่ะ มาถึงความเห็นของคุณ รู้สึกใจชื้นขึ้นมาเยอะเลยนะคะ ที่คุณเล่ามา เข้าใจและเห็นภาพเลยค่ะ ว่าเวลาที่มองคู่รักคนอื่นเขา ไปไหนมาไหนด้วยกันแล้ว  น้ำตาพาลจะไหลทุกทีเลย คุณเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมากๆเลยนะคะ ขอบคุณนะคะ ที่มาเล่าเรื่องราวและให้คำแนะนำสำหรับเรา ขอบคุณมากจริงๆ #49  คุณเมื่อไหร่จะสิ้นสุดการเดินทาง    ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจค่ะ                                            บางครั้งการทำร้ายความรู้สึกของคนที่เรารักนี่ มันก็ทรมานพอกันเลยนะคะ  คนเราก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ พอฝุ่นเข้าตาตัวเอง ก็คงต้องให้คนอื่นช่วยค่ะ เราก็คงอยู่ในกฎเกณฑ์เดียวกันจริงไม๊คะ ขอบคุณทุกท่านนะคะ จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 16:17:59

ความคิดเห็นที่ 51 คุณแม่เฒ่าหลงกระทู้ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ รู้สึกว่าการทำงานมันมีความสุขน่ะค่ะ กระหายที่ได้ค้นหาคำตอบในปัญหาของงานที่ทำ กระหายที่ได้แก้ปัญหาให้ชาวบ้านชาวช่อง พอทำแล้วก็หยุดไม่ได้ รู้สึกเหมือนเสพติดยิ่งเขียนๆๆๆๆยิ่งหาคำตอบแก้จิ๊กซอว์ได้ยิ่งสะใจ ลืมสิ่งรอบข้างเลย คุณ refuji   แฟนทำงานนี้มานานหรือยังคะ  งานแต่ละอย่างมันก็ต่างกันไป เมื่อก่อนเค้าอาจจะไม่ต้องทุ่มให้กับงานเดิมขนาดนี้เพราะสภาพงานก็เป็นอีกอย่าง ตอนนี้เป็นทหารหน่วยพิเศษ คิดว่างานคงเครียดมาก  ลองดูซีรียส์เรื่อง 24  ดิคะ พระเอกก็ทะเลาะกับลูกตัวเองปางตายเหมือนกัน ลูกก็ไม่เข้าใจพ่อ ตัวพ่อก็มีภาระของชาติแบกอยู่ จะบอกว่าให้กลับไปหาลูกเพื่องานหลวงก็ทำไม่ได้อีก ตอนหลังถึงเข้าใจกันได้ นานพอดู  เผื่อจะช่วยคลายเครียดได้บ้าง...   แฟนเราก็ทำงานกฎหมายแนวๆรับใช้ประชาชน แต่ไม่ใช่ทหารลับๆอะไรอะนะ เค้าก็อารมณ์วันๆมีแต่ชาวบ้านมาหา งานตัวเองก็ต้องทำ ต้องนั่งฟังชาวบ้านบ่นอีกครึ่งวันทั้งวัน...เค้าก็ต้องฟังไป งานตัวเองก็ขนกลับมาทำที่บ้านเอา ทำมากๆเข้าเสาร์อาทิตย์ก็ไปเปิดที่ทำงานนั่งทำงานมันซะเลย เจ็ดวันเพื่อหลวง ความเห็นเรา...ถ้าแฟนคุณจขกท.งานเยอะจริงๆ งานมันจำเป็นให้ไม่ได้ติดต่อกับคุณ ไม่ได้เจอคุณจริงโดยเนื้องาน เค้าก็ไม่ผิดอะนะ (เราละประเด็นอื่นไปนะ เพราะถือว่าเราก็ไม่ได้รู้จักคุณทั้งคู่) ส่วนคุณจขกท. ถ้าอยากเจอแฟน อยากคุยกับแฟน อยากได้อยู่ด้วยกันเหมือนคู่รักคนอื่น...ก็ไม่ผิดอีกเช่นกัน เป็นเรื่องปกติของคนทั่วไป แค่คนสองคนมีความต้องการและความจำเป็นไม่ตรงกันน่ะค่ะ   ก็อยุ่ที่ว่า จะปรับตัวเข้าหากันได้มากกว่าเดิมไหม จะทำความเข้าใจกันได้มากกว่านี้ไหม ฝ่ายหนึ่งอาจต้องลดลง อีกฝ่ายอาจต้องเพิ่มขึ้น...:D  เวลาจะช่วยบอกเอง คนเราถ้าจะเป็นคู่กัน ก็เป็นคู่กันไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็เป็นคู่กัน แต่ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่ วันนี้ของในอนาคตก็คืออดีต ที่เราจะได้หันกลับมามองดูในฐานะความหลังว่าครั้งหนึ่งเคยเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น  แต่ ณ ขณะนั้นในอนาคตคุณก็คงผ่านมันไปได้แล้วล่ะ :D สู้ๆนะคะ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ย. 53 21:32:53 จากคุณ : Volksrecht เขียนเมื่อ : 19 พ.ย. 53 21:30:43

ความคิดเห็นที่ 52 สวัสดีค่ะ คุณVolksrecht   ถามว่าแฟนทำงานนี้มานานหรือยัง ก็เพิ่งกลับเข้ามาทำใหม่ได้ไม่นานน่ะค่ะ คือว่าเมื่อก่อนเขาจะมีพี่ชายฝาแฝดที่รับราชการทหารทั้งคู่  อยู่หน่วยรบพิเศษฯ น่ะค่ะ เลยโลดโผนหน่อย  ทีนี้ตัวแฟนเขาเคยลาออกมาครั้งนึงเมื่อหลายปีมาแล้วค่ะ เพราะคุณแม่ขอร้องไว้ตอนที่ยังมีชีวิตอยู่    เพราะทนเห็นที่ลูกชายทำงาน เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายทั้งสองคนขนาดนั้นไม่ได้ อีกอย่างท่านป่วยด้วย แฟนเลยยอม ออกมาได้ไม่นานท่านก็เสียฯค่ะ (แต่เราเพิ่งคบกับแฟนได้แค่สองปีกว่าค่ะ) เขาก็ถูกสอนมาแบบทหารน่ะค่ะ ความอดทนสูง เก็บความลับเก่ง ปรับตัวเก่ง เรื่องงาน เรื่องภารกิจของเขาจะสำคัญมาก   แต่เมื่อเดือนก่อนก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดค่ะ พี่ชายฝาแฝดเสียชีวิตขณะปะทะกับคนร้าย(พวกค้ายาเสพติด) แถวตะเข็บชายแดนค่ะ (ช่วงได้รับคำสั่งให้มาอยู่หน่วยสืบราชการลับฯ) ถึงอยู่หน่วยสืบฯก็จริงค่ะ แต่ต้องทำทุกอย่าง เพราะงานเกี่ยวพันกันหมด ทั้งงานข่าว ทั้งการจับกุมฯลฯ การปะทะก็มีให้เห็นบ่อยๆ แต่เวลาเป็นข่าวจะไม่มีชื่อคนพวกนี้นะคะ ก็ให้เป็นผลงานของตำรวจท้องที่ หรือหน่วยอื่นๆไป เพราะถือเป็นความลับค่ะ (เรื่องนี้เขาเคยเล่าให้ฟังตอนเราถามน่ะค่ะ) พอเสียพี่ชาย แฟนเลยเสียใจมาก ด้วยเพราะผูกพันกันมาก คงทำใจไม่ได้ด้วยน่ะค่ะ อีกอย่างด้วยนิสัยเขาที่ไม่ยอมคนน่ะค่ะ เลยมาขอเวลาเราเพื่อจัดการเรื่องพี่ชาย แค่ไม่เกินสองเดือน แต่เขาก็กลับมา ตามสัญญานะคะบอกว่าจัดการเสร็จแล้ว  แต่ไม่ทราบเพราะอะไรถึงไม่ยอมถอย ออกมา แถมทำเรื่องกลับเข้าไปทำงานใหม่ด้วย  เราถึงได้รับไม่ได้ไงคะ มันปรับตัวไม่ทัน เลยไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตดี เพราะวางแผนอนาคตไว้ด้วยกัน หลายอย่าง   จริงๆ ตัวเราเอง ก็มีงานที่ต้องรับผิดชอบอยู่หลายอย่างเหมือนกัน  ก็ไม่ได้ค่อย ว่างเท่าไหร่ แต่ที่ต้องคิดมาก เพราะทุกอย่างมันแตกต่างจากเดิมมากจนเรารับไม่ทัน เลยตัดสินใจไม่ได้สักที นอกจากความรักแล้ว จริงๆก็สงสารเขาด้วยเพราะเมื่อก่อน เขาก็เคยแต่งงานแต่ก็ต้องหย่ากันเพราะจับได้ว่าภรรยามีชู้ค่ะ (แต่เรื่องมันนานมากแล้ว) สาเหตุก็คงด้วยเพราะความที่เขาไม่มีเวลาให้นั่นล่ะ เขาก็รู้นะคะ มีเรื่องเดียวที่เขาขอเราก็คืออย่าทิ้งเขาและอย่านอกใจค่ะ มันเลยต้องคิดมากหลายอย่าง ไปๆมาๆ เลยเหมือนกลายเป็นพายเรือในอ่าง วกวนจนหาทางออกไม่เจอ ขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยเป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : refuji เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 53 12:13:21